Para. |
[51] |
καὶ
συνοίσειν
πεπεισμένος
ὦ,
νῦν
|
θ' |
ἃ
γιγνώσκω
πάνθ'
ἁπλῶς,
οὐδὲν |
[24] |
ἐκείνων.
Ἐξ
οὗ
δ'
αὐτὰ
|
καθ' |
αὑτὰ
τὰ
ξενικὰ
ὑμῖν
στρατεύεται, |
[20] |
ταῦτ'
ἐθελήσει
ποιεῖν
Ἐγὼ
φράσω,
|
καθ' |
ἕκαστον
τούτων
διεξιὼν
χωρίς.
Ξένους |
[50] |
ἠλπίσαμέν
τινα
πράξειν
ὑπὲρ
ἡμῶν
|
καθ' |
ἡμῶν
εὕρηται,
καὶ
τὰ
λοιπὰ |
[14] |
παρασκευὴν
λέγειν,
ἀναβάλλειν
με
τὰ
|
πράγμαθ' |
ἡγείσθω.
Οὐ
γὰρ
οἱ
ταχὺ |
[38] |
ἵνα
μὴ
λυπήσῃ,
καὶ
τὰ
|
πράγμαθ' |
ὑπερβήσεται,
δεῖ
πρὸς
ἡδονὴν
δημηγορεῖν· |
[3] |
ὑμεῖς
ἐπράξατε
τῆς
πόλεως,
ἀλλ'
|
ὑπεμείναθ' |
ὑπὲρ
τῶν
δικαίων
τὸν
πρὸς |
[24] |
οἶδ'
ἀκούων
ὅτι
Λακεδαιμονίους
παραταττόμενοι
|
μεθ' |
ὑμῶν
ἐνίκων
οὗτοι
οἱ
ξένοι |
[30] |
μὲν
ἡμεῖς,
ὦ
ἄνδρες
Αθηναῖοι,
|
δεδυνήμεθ' |
εὑρεῖν
ταῦτ'
ἐστίν·
ἐπειδὰν
δ' |
[31] |
ἐπιχειρεῖ,
ἡνίκ'
ἂν
ἡμεῖς
μὴ
|
δυναίμεθ' |
ἐκεῖσ'
ἀφικέσθαι.
~Δεῖ
τοίνυν
ταῦτ' |
[37] |
δὲ
τὸν
μεταξὺ
χρόνον
δυνάμεις
|
οἰόμεθ' |
ἡμῖν
ὑπάρχειν,
οὐδὲν
οἷαί
τ' |
[50] |
ταῦτ'
εἰδῶμεν,
καὶ
τὰ
δέοντ'
|
ἐσόμεθ' |
ἐγνωκότες
καὶ
λόγων
ματαίων
ἀπηλλαγμένοι· |
[3] |
νῦν
ὕβρει
τούτου,
δι'
ἣν
|
ταραττόμεθ' |
ἐκ
τοῦ
μηδὲν
φροντίζειν
ὧν |
[44] |
πόλεμος,
ἂν
ἐπιχειρῶμεν·
ἂν
μέντοι
|
καθώμεθ' |
οἴκοι,
λοιδορουμένων
ἀκούοντες
καὶ
αἰτιωμένων |
[20] |
μὲν
λέγω
καὶ
ὅπως
μὴ
|
ποιήσεθ' |
ὃ
πολλάκις
ὑμᾶς
ἔβλαψεν·
πάντ' |
[46] |
ὑμεῖς
δ'
ἐξ
ὧν
ἂν
|
ἀκούσηθ' |
ὅ
τι
ἂν
τύχητε
ψηφίζησθε, |
[42] |
τοῦ
πλείονος
ὀρεγόμενος
ἴσως
ἂν
|
ἐκκαλέσαιθ' |
ὑμᾶς,
εἴπερ
μὴ
παντάπασιν
ἀπεγνώκατε. |
[2] |
πράγματ'
ἔχει·
ἐπεί
τοι,
εἰ
|
πάνθ' |
ἃ
προσῆκε
πραττόντων
οὕτως
εἶχεν, |
[51] |
ὦ,
νῦν
θ'
ἃ
γιγνώσκω
|
πάνθ' |
ἁπλῶς,
οὐδὲν
ὑποστειλάμενος,
πεπαρρησίασμαι.
ἐβουλόμην |
[46] |
δυνηθῆναί
ποτε
ταῦθ'
ὑμῖν
πρᾶξαι
|
πάνθ' |
ὅσα
βούλεσθε·
ὑποσχέσθαι
μέντοι
καὶ |
[32] |
σῖτος
καὶ
ἃ
χρὴ
στρατεύματι
|
πάνθ' |
ὑπάρχει·
τὴν
δ'
ὥραν
τοῦ |
[7] |
ποιήσειν
ἐλπίζων,
τὸν
δὲ
πλησίον
|
πάνθ' |
ὑπὲρ
αὐτοῦ
πράξειν,
καὶ
τὰ |
[8] |
νῦν
δοκούντων
οἰκείως
ἔχειν·
καὶ
|
ἅπανθ' |
ὅσα
περ
κἀν
ἄλλοις
τισὶν |
[50] |
καὶ
χρόνον
πολὺν
ὕβρικε,
καὶ
|
ἅπανθ' |
ὅσα
πώποτ'
ἠλπίσαμέν
τινα
πράξειν |
[1] |
ἐκ
τοῦ
παρεληλυθότος
χρόνου
τὰ
|
δέονθ' |
οὗτοι
συνεβούλευσαν,
οὐδὲν
ἂν
ὑμᾶς |
[10] |
~Πότ'
οὖν,
ὦ
ἄνδρες
Αθηναῖοι,
|
πόθ' |
ἃ
χρὴ
πράξετε
Ἐπειδὰν
τί |
[4] |
λογισάσθω
μέντοι
τοῦθ'
ὅτι
εἴχομέν
|
ποθ' |
ἡμεῖς,
ὦ
ἄνδρες
Αθηναῖοι,
Πύδναν |
[25] |
παρακαταστήσαντας·
ἐπεὶ
νῦν
γε
γέλως
|
ἔσθ' |
ὡς
χρώμεθα
τοῖς
πράγμασιν.
Εἰ |
[10] |
τῶν
πραγμάτων
αἰσχύνην
εἶναι.
ἢ
|
βούλεσθ' |
εἰπέ
μοι,
περιιόντες
αὑτῶν
πυνθάνεσθαι, |
[33] |
τοῦ
στρατηγοῦ
τὸν
λόγον
ζητοῦντες,
|
παύσεσθ' |
ἀεὶ
περὶ
τῶν
αὐτῶν
βουλευόμενοι |
[7] |
ὑμῶν
αὐτῶν
ἐθελήσητε
γενέσθαι,
καὶ
|
παύσησθ' |
αὐτὸς
μὲν
οὐδὲν
ἕκαστος
ποιήσειν |
[12] |
αὐτῶν
ἐπιμελούμεθα,
καὶ
τοῦτ'
ἐξεργάσαιτο,
|
ἴσθ' |
ὅτι
πλησίον
μὲν
ὄντες,
ἅπασιν |
[12] |
διδόντων
τῶν
καιρῶν
Αμφίπολιν
δέξασθαι
|
δύναισθ' |
ἄν,
ἀπηρτημένοι
καὶ
ταῖς
παρασκευαῖς |
[31] |
πρὸς
ἣν
πολεμεῖτε,
ἐνθυμηθείητε,
καὶ
|
λογίσαισθ' |
ὅτι
τοῖς
πνεύμασιν
καὶ
ταῖς |
[41] |
που,
συμπαραθεῖτ'
ἄνω
κάτω,
καὶ
|
στρατηγεῖσθ' |
ὑπ'
ἐκείνου,
βεβούλευσθε
δ'
οὐδὲν |
[36] |
τῇ
τούτου
παρασκευῇ
ἄτακτα,
ἀδιόρθωτα,
|
ἀόρισθ' |
ἅπαντα.
τοιγαροῦν
ἅμ'
ἀκηκόαμέν
τι |
[28] |
μηνὸς
ἑκάστου,
στρατιώταις
δὲ
δισχιλίοις
|
τοσαῦθ' |
ἕτερα,
ἵνα
δέκα
τοῦ
μηνὸς |
[29] |
πάσχειν
ὁτιοῦν
ἕτοιμος,
ἐὰν
μὴ
|
ταῦθ' |
οὕτως
ἔχῃ.
Πόθεν
οὖν
ὁ |
[46] |
ἔστιν
ἕν'
ἄνδρα
δυνηθῆναί
ποτε
|
ταῦθ' |
ὑμῖν
πρᾶξαι
πάνθ'
ὅσα
βούλεσθε· |
[9] |
ἄνδρες
Αθηναῖοι,
τὸ
πρᾶγμα,
οἷ
|
προελήλυθ' |
ἀσελγείας
ἅνθρωπος,
ὃς
οὐδ'
αἵρεσιν |
[47] |
παρόντας
ὁρᾶν.
Νῦν
δ'
εἰς
|
τοῦθ' |
ἥκει
τὰ
πράγματ'
αἰσχύνης
ὥστε |
[4] |
ὀρθῶς
μὲν
οἴεται,
λογισάσθω
μέντοι
|
τοῦθ' |
ὅτι
εἴχομέν
ποθ'
ἡμεῖς,
ὦ |
[37] |
καιρῶν
ἐξελέγχονται.
Ὁ
δ'
εἰς
|
τοῦθ' |
ὕβρεως
ἐλήλυθεν
ὥστ'
ἐπιστέλλειν
Εὐβοεῦσιν |