Chapitre
[25]	Ἰάκωβον μετὰ Ἰωάννου, τοὺς Ζεβεδαίου	παῖδας,	ἀλλ´ ὁμονοοῦντας ἀλλήλοις τε καὶ
[22]	μισεῖ πατέρα καὶ μητέρα καὶ	παῖδας,	προσέτι δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ
[4]	εἷς ὁ θεός. τὰς ἐντολὰς	οἶδας·	μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ
[42]	μὴ φοβοῦ· ἔχεις ἔτι ζωῆς	ἐλπίδας·	ἐγὼ Χριστῷ λόγον δώσω ὑπὲρ
[25]	προςκειμένοις αὐτῇ πάθεσιν ἐξαιμάσσηται πρὸς	σπουδὰς	μανιώδεις καὶ ζωῆς ἀπόγνωσιν καὶ
[42]	μεγαλειότης καὶ νῦν καὶ εἰς	γενεὰς	γενεῶν καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας
[4]	λόγους περὶ τῶν πλουσίων, ἑαυτῶν	ἑρμηνέας	γινομένους καὶ ἐξηγητὰς ἀσφαλεῖς. οὐδὲν
[16]	ἄργυρον καὶ οἰκίας ὡς θεοῦ	δωρεὰς	{καὶ} τῷ τε διδόντι θεῷ
[29]	αἷμα τῆς ἀμπέλου τῆς Δαβίδ,	ἐκχέας	ἡμῶν ἐπὶ τὰς τετρωμένας ψυχάς,
[29]	ἀξίνην τὴν ἑαυτοῦ πρὸς τὰς	ῥίζας	τῆς κακίας προσαγαγών. οὗτος ὁ
[11]	καὶ νόσον, τὰς μερίμνας, τὰς	ἀκάνθας	τοῦ βίου, αἳ τὸ σπέρμα
[6]	ἀναπαύσεως, ὁ ἄφθαρτος περὶ τῆς	βεβαίας	ἀφθαρσίας. ἠρώτηται περὶ τούτων ὑπὲρ
[42]	ποθοῦντι καὶ μετὰ ἀναιδείας καὶ	βίας	αἰτοῦντι παρέξει τὴν ἀληθινὴν κάθαρσιν
[36]	πεμπόμενον ὑπὸ μεγάλης οἰκονομίας καὶ	ἀναλογίας	τοῦ πατρός· δι´ ὃ καὶ
[26]	ἐν τῇ περὶ ἀρχῶν καὶ	θεολογίας	ἐξηγήσει μυστήριον τοῦ σωτῆρος ὑπάρχει
[9]	ἡ γὰρ ἐντολὴ ἁγία« ἄχρι	παιδαγωγίας	τινὸς μετὰ φόβου καὶ προπαιδείας
[39]	μετ´ ἀληθείας ἐξ ὅλης τῆς	καρδίας	ἐπιστρέψαντι πρὸς τὸν θεὸν ἀνεῴγασιν
[41]	γὰρ ἀνακρίνει μυελοὺς καὶ νεφροὺς	καρδίας	καὶ τῶν ἐν πυρὶ κατακούει
[17]	ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ τῆς	καρδίας	προφέρει τὸ ἀγαθόν« τὸν δὲ
[17]	κακόν, ὅτι ἐκ περισσεύματος τῆς	καρδίας	τὸ στόμα λαλεῖ. ὥσπερ οὖν
[15]	μετὰ φρονήσεως καὶ σωφροσύνης καὶ	εὐσεβείας	οἰκονομούμενα, ἀπωστέα δὲ τὰ ἐπιζήμια·
[40]	τῷ μετὰ τὴν μετάνοιαν χρόνω·	ἀκριβείας	δὲ δεῖ πολλῆς, ὥσπερ τοῖς
[29]	ἐπιδαψιλευόμενος, οὗτος ὁ τοὺς τῆς	ὑγείας	καὶ σωτηρίας δεσμοὺς ἀλύτους ἐπιδείξας,
[41]	καὶ δηχθῆναί ποτε ὑπὲρ τῆς	ὑγείας	τῆς πλείονος. οὕτω καὶ ψυχῇ
[42]	σωτηρίαν καὶ ποθοῦντι καὶ μετὰ	ἀναιδείας	καὶ βίας αἰτοῦντι παρέξει τὴν
[9]	παιδαγωγίας τινὸς μετὰ φόβου καὶ	προπαιδείας	ἐπὶ τὴν τοῦ Ἰησοῦ νομοθεσίαν
[32]	σκηνήν. ὢ καλῆς ἐμπορίας, ὢ	θείας	ἀγορᾶς· ὠνεῖται χρημάτων τις ἀφθαρσίαν,
[26]	τοῦ γειναμένου θεοῦ, προσκαίρου μὲν	ἡδυπαθείας	κατηξιωμένος, ἀιδίου δὲ ζωῆς ἀπεστερημένος,
[39]	θεοῦ. παντὶ γὰρ τῷ μετ´	ἀληθείας	ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ἐπιστρέψαντι
[34]	γε μὴ ἐξαπατηθῇς, ὁ γεγευμένος	ἀληθείας	καὶ κατηξιωμένος τῆς μεγάλης λυτρώσεως,
[1]	καὶ προσάγοντας ἐπὶ τὴν τῆς	ἀληθείας	κτῆσιν, ἧς ὁ τυχὼν καὶ
[2]	ᾐσθημένων, τῶν δὲ ἀμυήτων τῆς	ἀληθείας	ὀλίγον μοι μέλει. ~Χρὴ τοίνυν
[3]	διαθέσεις, ἀγάπη, πίστις. ἐλπίς, γνῶσις	ἀληθείας,	πραότης, εὐσπλαγχνία, σεμνότης, ἵν´, ὅταν
[40]	καὶ ἀνθρωπείας ἱκεσίας καὶ ἀδελφῶν	βοηθείας	καὶ εἰλικρινοῦς μετανοίας καὶ συνεχοῦς
[9]	ὑπερασπάζεται τῆς ἐν οἷς ἔμαθεν	εὐπειθείας,	ἀτελῆ δὲ εἶναί φησιν ὡς
[42]	μετὰ τοῦτο ὑφῆκε τῆς πλείονος	ἐπιμελείας	καὶ παραφυλακῆς, ὡς τὸ τέλειον
[6]	λόγου, ὁ τέλειος περὶ τῆς	τελείας	ἀναπαύσεως, ὁ ἄφθαρτος περὶ τῆς
[16]	πνεύματι καλούμενος, κληρονόμος ἕτοιμος οὐρανοῦ	βασιλείας,	οὐ πλούσιος ζῆσαι μὴ δυνάμενος·
[17]	εἰς γῆν ἀπελευσόμενος, πόθεν δύναται	βασιλείας	οὐρανῶν ἐπιθυμῆσαι καὶ φροντίσαι, ἄνθρωπος
[5]	ἔσω καὶ αὐτοῖς τοῖς τῆς	βασιλείας	τέκνοις ὑπ´ αὐτοῦ καλουμένοις ἔτι
[3]	τέλεον αὐτοῖς ἡ κληρονομία τῆς	βασιλείας	τῶν οὐρανῶν, ἐὰν ὑπακούσωσι ταῖς
[40]	ἀλλὰ μετὰ θεοῦ δυνάμεως καὶ	ἀνθρωπείας	ἱκεσίας καὶ ἀδελφῶν βοηθείας καὶ
[42]	ἐν μέσῳ, καί τινος ἐπιπεσούσης	χρείας	ἀνακαλοῦσι τὸν Ἰωάννην. ὃ δέ,
[13]	τὸν γυμνόν. εἰ δὲ τὰς	χρείας	οὐχ οἷόν τε ἐκπληροῦν ταύτας
[11]	ποιῆσαν ἀπαυτομολῆσαι τοῦ διδασκάλου, τῆς	ἱκετείας,	τῆς ἐλπίδος, τῆς ζωῆς, τῶν
[29]	ἑαυτοῦ πρὸς τὰς ῥίζας τῆς	κακίας	προσαγαγών. οὗτος ὁ τὸν οἶνον,
[18]	πρός τε παράβασιν ἐντολῶν καὶ	κακίας	συλλογήν. ~Ὁ μὲν ἄρα ἀληθῶς
[15]	ἐξέκαυσε δὲ τὴν ὕλην τῆς	κακίας	τὴν ἔμφυτον τῇ τῶν ἐκτὸς
[31]	ἀποφαίνων, ἐκ δὲ ταύτης τῆς	ἀδικίας	ἐνὸν καὶ πρᾶγμα δίκαιον ἐργάσασθαι
[14]	τις αὐτῷ χρῆται· πάλιν ὑπηρέτης	ἀδικίας	εὑρίσκεται· πέφυκε γὰρ ὑπηρετεῖν, ἀλλ´
[13]	φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆς	ἀδικίας.	ἵν´ ὅταν ἐκλίπῃ, δέξωνται ὑμᾶς
[31]	φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆς	ἀδικίας,	ἵνα ὅταν ἐκλίπῃ, δέξωνται ὑμᾶς
[8]	ἀλλὰ καὶ εὐθὺς ἀπὸ πρώτης	ἡλικίας	ἀρξάμενος· ἐπεὶ καὶ τί μέγα
[8]	νεοτησίῳ καὶ τῷ καύσωνι τῆς	ἡλικίας	παρέσχηται φρόνημα πεπανὸν καὶ πρεσβύτερον
[42]	ἐδίωκεν ἀνὰ κράτος, ἐπιλαθόμενος τῆς	ἡλικίας	τῆς ἑαυτοῦ, κεκραγώς· τί με
[25]	τούτῳ ἀγροὺς καὶ χρήματα καὶ	οἰκίας	καὶ ἀδελφοὺς ἔχειν μετὰ διωγμῶν
[4]	τούτῳ ἀγροὺς καὶ χρήματα καὶ	οἰκίας	καὶ ἀδελφοὺς ἔχειν μετὰ διωγμῶν
[16]	καὶ χρυσὸν καὶ ἄργυρον καὶ	οἰκίας	ὡς θεοῦ δωρεὰς {καὶ} τῷ
[6]	ἐνδόσιμον λαβὼν ἐντεῦθεν καὶ τῆς	διδασκαλίας	ἄρχεται, ἐπιστρέφων τὸν μαθητὴν ἐπὶ
[4]	θεοῦ εἰσελθεῖν· εὐκόλως διὰ τῆς	τρυμαλιᾶς	τῆς βελόνης κάμηλος εἰσελεύσεται ἢ
[26]	οἶμαι μηδέν τι ἐνδεέστερον τῆς	ἐπαγγελίας	δεδεῖχθαι, ὅτι τοὺς πλουσίους οὐδένα
[32]	ὁ δὲ φίλος οὐκ ἐκ	μιᾶς	δόσεως γίνεται, ἀλλ´ ἐξ ὅλης
[32]	ἡ ἀγάπη οὔτε ἡ καρτερία	μιᾶς	ἡμέρας, ἀλλ´ ὁ ὑπομείνας εἰς
[36]	ξενιτείαν ἐνταῦθα πεμπόμενον ὑπὸ μεγάλης	οἰκονομίας	καὶ ἀναλογίας τοῦ πατρός· δι´
[21]	συνεπιπνεῖ, εἰ δὲ ἀποσταῖεν τῆς	προθυμίας.	καὶ τὸ δοθὲν ἐκ θεοῦ
[37]	ἔστι κλῆμα τῆς ἀεὶ ζώσης	ὑπερουρανίας	ἀμπέλου, ἐκκόπτεται, τὸ πῦρ ἄθρουν
[32]	~ἔπειτα τηλικοῦτον μισθὸν ὁρίσαι τῆς	κοινωνίας,	αἰώνιον, σκηνήν. ὢ καλῆς ἐμπορίας,
[5]	αὐτοῖς κεκρυμμένον νοῦν μετὰ τῆς	ἀξίας	ζητήσεως καὶ συνέσεως ἐρευνᾶν καὶ
[11]	οἳ δὲ φήμης κενῆς καὶ	κενοδοξίας,	Ἀναξαγόραι καὶ Δημόκριτοι καὶ Κράτητες.
[5]	ἐσκεπασμένα δὲ θαυμαστῷ καὶ ὑπερουρανίῳ	διανοίας	βάθει, οὐκ ἐπιπολαίως δέχεσθαι ταῖς
[42]	τῇ ἐκκλησίᾳ, διδοὺς μέγα παράδειγμα	μετανοίας	ἀληθινῆς καὶ μέγα γνώρισμα παλιγγενεσίας,
[40]	καὶ ἀδελφῶν βοηθείας καὶ εἰλικρινοῦς	μετανοίας	καὶ συνεχοῦς μελέτης κατορθοῦται. ~Διὸ
[42]	τὴν δεξιὰν ὡς ὑπὸ τῆς	μετανοίας	κεκαθαρμένην καταφιλῶν, ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν
[42]	γὰρ ἐνταῦθα τὸν ἄγγελον τῆς	μετανοίας	προσιέμενος οὐ μετανοήσει τότε, ἡνίκα
[12]	ὑπηρεσίας ἀπουσίᾳ καὶ τῇ τῆς	μετανοίας	συνουσίᾳ. ἀνέφικτον γὰρ καὶ ἀμήχανον
[33]	ὡς ἐν ἀμφιβόλῳ δὲ τῆς	ἀγνοίας	ἄμεινον καὶ τοὺς ἀναξίους εὖ
[35]	παρρησίας, ὃ δὲ συμβουλεῦσαι μετ´	εὐνοίας,	πάντες δὲ φιλεῖν ἀληθῶς, ἀδόλως,
[3]	μεγαλεῖον συνορῶν τῆς τοῦ θεοῦ	φιλανθρωπίας,	μήτε μὴν αὖθις ἀνάσκητος καὶ
[29]	ὁ τοὺς τῆς ὑγείας καὶ	σωτηρίας	δεσμοὺς ἀλύτους ἐπιδείξας, ἀγάπην, πίστιν,
[5]	δὲ τὸ τέλος αὐτὸ τῆς	σωτηρίας	διαφέροντα, ἐσκεπασμένα δὲ θαυμαστῷ καὶ
[20]	τὸ καὶ ἐν τούτῳ λαβέσθαι	σωτηρίας,	εἴ τις ἑαυτὸν ἀπὸ τοῦ
[42]	μετανοήσας ἀληθῶς, ὅτι σοὶ μένει	σωτηρίας	ἐλπὶς ἀξιόχρεως, ἄκουσον μῦθον οὐ
[2]	τοῦ σωτῆρος καὶ τῆς ἐπιφανοῦς	σωτηρίας	ᾐσθημένων, τῶν δὲ ἀμυήτων τῆς
[6]	περὶ ζωῆς, ὁ σωτὴρ περὶ	σωτηρίας,	ὁ διδάσκαλος περὶ κεφαλαίου {οὐ}
[1]	ὁδοῦ, δι´ ἧς ἐπιτυχεῖν ἔστι	σωτηρίας,	οἳ δὲ προσεκπλήσσουσι τὰς γνώμας
[27]	ὡς οὐκ ἀμελητέον τῆς ἑαυτῶν	σωτηρίας	ὡς ἤδη προκατεγνωσμένους οὐδὲ καταποντιστέον
[36]	καλοὶ καὶ θεοπρεπεῖς καὶ τῆς	προσηγορίας	ἄξιοι, ἣν ὥσπερ διάδημα περίκεινται.
[32]	κοινωνίας, αἰώνιον, σκηνήν. ὢ καλῆς	ἐμπορίας,	ὢ θείας ἀγορᾶς· ὠνεῖται χρημάτων
[23]	καὶ πόμα καθ´ ἡμέραν ἐνδιδοὺς	ἀθανασίας·	ἐγὼ διδάσκαλος ὑπερουρανίων παιδευμάτων· ὑπὲρ
[6]	ἡ ἀλήθεια περὶ τῆς ἀληθινῆς	ἀθανασίας,	ὁ λόγος περὶ τοῦ πατρῴου
[40]	μετὰ θεοῦ δυνάμεως καὶ ἀνθρωπείας	ἱκεσίας	καὶ ἀδελφῶν βοηθείας καὶ εἰλικρινοῦς
[42]	μετανοίας ἀληθινῆς καὶ μέγα γνώρισμα	παλιγγενεσίας,	τρόπαιον ἀναστάσεως βλεπομένης. φαιδροῖς γεγηθότες,
[12]	διπλῇ λυπεῖσθαι, καὶ τῇ τῆς	ὑπηρεσίας	ἀπουσίᾳ καὶ τῇ τῆς μετανοίας
[42]	ἐπισκόπους καταστήσων, ὅπου δὲ ὅλας	ἐκκλησίας	ἁρμόσων, ὅπου δὲ κλῆρον ἕνα
[42]	ὥσπερ εἶχεν, αὐτόθεν ἀπὸ τῆς	ἐκκλησίας.	ἐλθὼν δὲ εἰς τὸ χωρίον
[42]	Χριστός σοι παρακατεθέμεθα ἐπὶ τῆς	ἐκκλησίας,	ἧς προκαθέζῃ, μάρτυρος. ὃ δὲ
[42]	μετὰ πάσης σπουδῆς ἐπὶ τῆς	ἐκκλησίας	καὶ τοῦ Χριστοῦ μάρτυρος« τοῦ
[42]	λῃστής, καὶ νῦν ἀντὶ τῆς	ἐκκλησίας	τὸ ὄρος κατείληφε μεθ´ ὁμοίου
[35]	χρησίμων, ὃ δὲ νουθετῆσαι μετὰ	παρρησίας,	ὃ δὲ συμβουλεῦσαι μετ´ εὐνοίας,
[3]	ἀκονιτὶ κἀνιδρωτὶ τῶν στεφάνων τῆς	ἀφθαρσίας	ἐλπιζέτω μεταλαβεῖν· ἀλλ´ αὑτὸν ὑποβαλέτω
[6]	ὁ ἄφθαρτος περὶ τῆς βεβαίας	ἀφθαρσίας.	ἠρώτηται περὶ τούτων ὑπὲρ ὧν
[1]	δέ, ὅτι καὶ αὐτῆς τῆς	περιουσίας	καθ´ αὑτὴν ἱκανῆς οὔσης χαυνῶσαι
[14]	τῆς τέχνης, ἀπολαύει τῆς σῆς	ἀμουσίας,	ὂν ἀναίτιον. τοιοῦτον καὶ ὁ
[32]	ἀλλ´ ἐξ ὅλης ἀναπαύσεως καὶ	συνουσίας	μακρᾶς· οὔτε γὰρ ἡ πίστις
[29]	διακονεῖν ἀγγέλους καὶ ἀρχὰς καὶ	ἐξουσίας	ἡμῖν ἐπιτάξας ἐπὶ μεγάλῳ μισθῷ,
[26]	ἐνδοτέρω τῶν ὑπαρχόντων κάμπτειν τῆς	ἐξουσίας	καὶ μέτρια φρονεῖν καὶ σωφρονεῖν
[42]	μετὰ τῆς αὑτοῦ δόξης καὶ	στρατιᾶς	ἰδών· οὐ δέδιε τὸ πῦρ·
[11]	εἰς λόγους σχολῆς καὶ νεκρᾶς	σοφίας	ἕνεκεν, οἳ δὲ φήμης κενῆς
[21]	θεῷ« πάλιν καὶ τοῦτο μεγάλης	σοφίας	μεστόν ἐστιν. ὅτι καθ´ αὑτὸν
[36]	λόγος φῶς τοῦ κόσμου« καὶ	ἅλας	τῆς γῆς« καλεῖ. τοῦτ´ ἔστι
[14]	ἄρα ἀπορριπτέον τὰ καὶ τοὺς	πέλας	ὠφελοῦντα χρήματα· κτήματα γάρ ἐστι
[41]	παραιτούμενον φθάσον. οὗτος ὑπὲρ σοῦ	πολλὰς	νύκτας ἀγρυπνησάτω, πρεσβεύων ὑπὲρ σοῦ
[42]	μὲν ἐπισκόπους καταστήσων, ὅπου δὲ	ὅλας	ἐκκλησίας ἁρμόσων, ὅπου δὲ κλῆρον
[4]	μὴ εἷς ὁ θεός. τὰς	ἐντολὰς	οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς,
[29]	ποιῶν καὶ φυλάσσων αὐτοῦ τὰς	ἐντολάς.	οὐ γὰρ πᾶς ὁ λέγων
[8]	πεποιηκὼς ἐκ νεότητος« τὰς νομίμους	ἐντολὰς	παρὰ ἄλλου αἰτεῖ γονυπετῶν ἀθανασίαν.
[8]	αὐτὸς παραγίνεται καὶ πάσχει δι´	ἡμᾶς	ἀπὸ γενέσεως μέχρι τοῦ σημείου
[29]	ὁ σωτήρ; ἢ τίς μᾶλλον	ἡμᾶς	ἐλεήσας ἐκείνου, τοὺς ὑπὸ τῶν
[4]	αὖθις ἀκοῦσαι τῶν ῥητῶν, ἅπερ	ἡμᾶς	ἐν τοῖς εὐαγγελίοις ἄχρι νῦν
[22]	ἀπολήψεται ἑκατονταπλασίονα. ἀλλὰ μηδὲ τοῦθ´	ἡμᾶς	ἐπιταρασσέτω μηδὲ τὸ ἔτι τούτου
[37]	ἡμετέραν ἀσθένειαν οὓς ἠγάπησε μετρηθεὶς	ἡμᾶς	πρὸς τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν ἀντιμετρήσῃ.
[37]	αὐτοῦ πατήρ, τὸ δὲ εἰς	ἡμᾶς	συμπαθὲς γέγονε μήτηρ. ἀγαπήσας ὁ
[37]	τὴν ἀνταξίαν τῶν ὅλων· ταύτην	ἡμᾶς	ὑπὲρ ἀλλήλων ἀνταπαιτεῖ. εἰ δὲ
[30]	μὴ παρεσχηκότας. καὶ ἀλλαχοῦ· ὁ	ὑμᾶς	δεχόμενος ἐμὲ δέχεται, ὁ ὑμᾶς
[13]	ἀδικίας. ἵν´ ὅταν ἐκλίπῃ, δέξωνται	ὑμᾶς	εἰς τὰς αἰωνίους σκηνάς. κτήσασθε
[31]	ἀδικίας, ἵνα ὅταν ἐκλίπῃ, δέξωνται	ὑμᾶς	εἰς τὰς αἰωνίους σκηνάς. φύσει
[30]	ὑμᾶς δεχόμενος ἐμὲ δέχεται, ὁ	ὑμᾶς	μὴ δεχόμενος ἐμὲ ἀθετεῖ. ~Τούτους
[40]	ἐφ´ οἷς γὰρ ἂν εὕρω	ὑμᾶς«	φησίν, ἐπὶ τούτοις καὶ κρινῶ·
[1]	σωτηρίας, οἳ δὲ προσεκπλήσσουσι τὰς	γνώμας	τῶν πλουσίων ταῖς ἡδοναῖς τῶν
[10]	ζωὴν αἰώνιον, ἣν ποθεῖ· ἀλλὰ	δυσχεράνας	ἀπῆλθεν, ἀχθεσθεὶς τῷ παραγγέλματι τῆς
[1]	περιάπτουσι το! τὸ γέρας ἀνθρώποις	ἐνασ!	βίῳ κυλινδουμένοις τὸ κεφάλαιον ὑποκείμενον
[34]	θεοσεβεῖς, ὀρφανοὺς θεοφιλεῖς, χήρας πραότητι	ὡπλισμένας,	ἄνδρας ἀγάπῃ κεκοσμημένους. τοιούτους κτῆσαι
[29]	Δαβίδ, ἐκχέας ἡμῶν ἐπὶ τὰς	τετρωμένας	ψυχάς, οὗτος ὁ τὸ ἔλαιον,
[13]	δέξωνται ὑμᾶς εἰς τὰς αἰωνίους	σκηνάς.	κτήσασθε θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου
[31]	δέξωνται ὑμᾶς εἰς τὰς αἰωνίους	σκηνάς.	φύσει μὲν ἅπασαν κτῆσιν, ἣν
[3]	μὴν αὖθις ἀνάσκητος καὶ ἀναγώνιστος	μείνας	ἀκονιτὶ κἀνιδρωτὶ τῶν στεφάνων τῆς
[32]	καρτερία μιᾶς ἡμέρας, ἀλλ´ ὁ	ὑπομείνας	εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται« ~Πῶς
[2]	ἐκεῖ ὁδοῦ, μηκέτι πολυπραγμονήσαντες μήτε	τίνας	τοὺς πλουσίους ὁ δεσπότης καὶ
[11]	αὐτὰ πτοίαν καὶ νόσον, τὰς	μερίμνας,	τὰς ἀκάνθας τοῦ βίου, αἳ
[26]	γὰρ μόνον ῥέπει πρὸς τοὺς	πολυκτήμονας,	ἀλλ´ ἁπλῶς πρὸς ἅπαντας ἀνθρώπους
[42]	γενεὰς γενεῶν καὶ εἰς τοὺς	αἰῶνας	τῶν αἰώνων. ἀμήν.
[42]	καὶ τὴν ψυχὴν τοῦ ἀδελφοῦ«	στενάξας	κάτωθεν ὁ πρεσβύτης καί τι
[42]	μικρὸν διενοεῖτο, ἀλλὰ μέγα τι	πράξας,	ἐπειδήπερ ἅπαξ ἀπολώλει, ἴσα τοῖς
[29]	καὶ ἀρχὰς καὶ ἐξουσίας ἡμῖν	ἐπιτάξας	ἐπὶ μεγάλῳ μισθῷ, διότι καὶ
[29]	ὑγείας καὶ σωτηρίας δεσμοὺς ἀλύτους	ἐπιδείξας,	ἀγάπην, πίστιν, ἐλπίδα, οὗτος ὁ
[29]	αὐτοῦ τὰς ἐντολάς. οὐ γὰρ	πᾶς	ὁ λέγων μοι κύριε κύριε‹
[21]	τὰ κτήματα τὰ ἑαυτοῦ λέγει,	τέσσαρας	ὀβολοὺς ἴσως, τὸ τοῦ λόγου,
[34]	ὀρφανοὺς θεοφιλεῖς, χήρας πραότητι ὡπλισμένας,	ἄνδρας	ἀγάπῃ κεκοσμημένους. τοιούτους κτῆσαι τῷ
[1]	τὰ πάντα, περιάπτουσι το! τὸ	γέρας	ἀνθρώποις ἐνασ! βίῳ κυλινδουμένοις τὸ
[32]	ἀγάπη οὔτε ἡ καρτερία μιᾶς	ἡμέρας,	ἀλλ´ ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος,
[39]	γε καὶ ἡμῖν παρακελεύεται τῆς	ἡμέρας	ἑκάστης ὁ κύριος ἀφιέναι τοῖς
[1]	καὶ λιπαροῦς ἄχρι τῆς ἐσχάτης	ἡμέρας	τοῦ βίου συμμεμετρημένης καὶ ἡ
[19]	τὸν θεόν, ὅπερ καὶ δι´	ἑτέρας	φωνῆς ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴν
[8]	καὶ τί μέγα ἢ ὑπέρλαμπρον	γῆρας	ἄγονον ἀδικημάτων ὧν ἐπιθυμίαι τίκτουσι
[34]	ἀμίαντον, γέροντας θεοσεβεῖς, ὀρφανοὺς θεοφιλεῖς,	χήρας	πραότητι ὡπλισμένας, ἄνδρας ἀγάπῃ κεκοσμημένους.
[32]	ἐξ ὅλης ἀναπαύσεως καὶ συνουσίας	μακρᾶς·	οὔτε γὰρ ἡ πίστις οὔτε
[11]	τῆς εἰς λόγους σχολῆς καὶ	νεκρᾶς	σοφίας ἕνεκεν, οἳ δὲ φήμης
[24]	ὁ κύριος οὐ φθονεῖ. ἀλλ´	ὁρᾷς	σεαυτὸν ἡττώμενον ὑπ´ αὐτῶν καὶ
[32]	ὢ καλῆς ἐμπορίας, ὢ θείας	ἀγορᾶς·	ὠνεῖται χρημάτων τις ἀφθαρσίαν, καὶ
[42]	κυρίου. τῷ δὲ ἀνέσεως πρὸ	ὥρας	λαβομένῳ προσφθείρονταί τινες ἥλικες ἀργοὶ
[4]	δεῦρο ἀκολούθει μοι. ὃ δὲ	στυγνάσας	ἐπὶ τῷ λόγῳ ἀπῆλθε λυπούμενος·
[8]	ἀνθρωπότητα διατρέχων, μάτην δὲ ὁ	πάσας	πεποιηκὼς ἐκ νεότητος« τὰς νομίμους
[40]	ὁ πορνεύσας, λοιπὸν ἁγνευέτω· ὁ	ἁρπάσας,	ἀποδίδου καὶ προσαποδίδου· ὁ ψευδομάρτυς,
[29]	σωτήρ; ἢ τίς μᾶλλον ἡμᾶς	ἐλεήσας	ἐκείνου, τοὺς ὑπὸ τῶν κοσμοκρατόρων
[20]	καὶ τυχεῖν ἠδύνατο, τὸ δύσκολον	ποιήσας	ἀδύνατον αὐτὸς ἑαυτῷ. δύσκολον γὰρ
[19]	οὐρανῶν. καὶ πῶς αὐτῶν ἀποστῇς;	πωλήσας.	τί οὖν; χρήματα ἀντὶ κτημάτων
[38]	κἂν πολλὰ τῶν κεκωλυμένων εἰργασμένος,	αὐξήσας	τὴν ἀγάπην καὶ μετάνοιαν καθαρὰν
[42]	μετανοήσωσιν. ~Ἵνα δὲ ἐπιθαρρήσῃς, οὕτω	μετανοήσας	ἀληθῶς, ὅτι σοὶ μένει σωτηρίας
[37]	εἰς ἡμᾶς συμπαθὲς γέγονε μήτηρ.	ἀγαπήσας	ὁ πατὴρ ἐθηλύνθη, καὶ τούτου
[42]	δὴ τούτους ἀναλαβὼν καὶ λῃστήριον	συγκροτήσας,	ἕτοιμος λῄσταρχος ἦν, βιαιότατος, μιαιφονώτατος,
[42]	ὡς τὸ τέλειον αὐτῷ φυλακτήριον	ἐπιστήσας,	τὴν σφραγῖδα τοῦ κυρίου. τῷ
[3]	δυνήσεται νικᾶν καὶ στεφάνων τυγχάνειν	ἀπελπίσας	οὐδ´ ὅλως ἐπὶ τὴν ἄθλησιν
[19]	ἀντίδοσιν πλούτου πρὸς πλοῦτον ποιησάμενος,	ἐξαργυρίσας	τὴν φανερὰν οὐσίαν; οὐδαμῶς· ἀλλὰ
[31]	μισθὸν λήψεται, ὁ δὲ μαθητὴν	ποτίσας	εἰς ὄνομα μαθητοῦ ποτήριον ψυχροῦ
[42]	λέγουσιν ἔνιοι. καὶ τὰ ἄλλα	ἀναπαύσας	τοὺς ἀδελφούς, ἐπὶ πᾶσι τῷ
[40]	ὁ μοιχεύσας, μηκέτι πυρούσθω· ὁ	πορνεύσας,	λοιπὸν ἁγνευέτω· ὁ ἁρπάσας, ἀποδίδου
[40]	βούλει λαβεῖν; μηκέτι κλέπτε· ὁ	μοιχεύσας,	μηκέτι πυρούσθω· ὁ πορνεύσας, λοιπὸν
[21]	τὰ τοιαῦτα ἡττώμενος. τοιγάρτοι τούτων	ἀκούσας	ὁ μακάριος Πέτρος. ὁ ἐκλεκτός.
[42]	Χριστός με ἀπέστειλεν. ὃ δὲ	ἀκούσας	πρῶτον ἔστη μὲν κάτω βλέπων,
[23]	ἀπιστίᾳ. τούτων τῶν λόγων ἑκατέρωθεν	διακούσας	ὑπὲρ σεαυτοῦ δίκασον καὶ τὴν
[42]	ὁ πρεσβύτης καί τι καὶ	ἐπιδακρύσας,	ἐκεῖνος« ἔφη τέθνηκε« πῶς καὶ
[10]	ὁ πάντα τὰ τοῦ νόμου	πληρώσας	ἐκ νεότητος« καὶ τὰ ὑπέρογκα
[13]	ὅταν ἐκλίπῃ, δέξωνται ὑμᾶς εἰς	τὰς	αἰωνίους σκηνάς. κτήσασθε θησαυροὺς ἐν
[31]	ὅταν ἐκλίπῃ, δέξωνται ὑμᾶς εἰς	τὰς	αἰωνίους σκηνάς. φύσει μὲν ἅπασαν
[11]	πτοίαν καὶ νόσον, τὰς μερίμνας,	τὰς	ἀκάνθας τοῦ βίου, αἳ τὸ
[1]	ἔστι σωτηρίας, οἳ δὲ προσεκπλήσσουσι	τὰς	γνώμας τῶν πλουσίων ταῖς ἡδοναῖς
[4]	εἰ μὴ εἷς ὁ θεός.	τὰς	ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ
[29]	αὐτοῦ ποιῶν καὶ φυλάσσων αὐτοῦ	τὰς	ἐντολάς. οὐ γὰρ πᾶς ὁ
[19]	θεοποιὸν καὶ ζωῆς χορηγὸν αἰωνίου,	τὰς	κατὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ θεοῦ
[11]	περὶ αὐτὰ πτοίαν καὶ νόσον,	τὰς	μερίμνας, τὰς ἀκάνθας τοῦ βίου,
[8]	ὁ πάσας πεποιηκὼς ἐκ νεότητος«	τὰς	νομίμους ἐντολὰς παρὰ ἄλλου αἰτεῖ
[11]	τῶν ἐφ´ ἡμέραν, οἱ κατὰ	τὰς	ὁδοὺς ἐρριμμένοι πτωχοί, ἀγνοοῦντες« δὲ
[29]	τὴν ἀξίνην τὴν ἑαυτοῦ πρὸς	τὰς	ῥίζας τῆς κακίας προσαγαγών. οὗτος
[29]	τῆς Δαβίδ, ἐκχέας ἡμῶν ἐπὶ	τὰς	τετρωμένας ψυχάς, οὗτος ὁ τὸ
[13]	ἀμφιεννύναι τὸν γυμνόν. εἰ δὲ	τὰς	χρείας οὐχ οἷόν τε ἐκπληροῦν
[1]	τῆς χάριτος τοῦ σωτῆρος ἰωμένους	τὰς	ψυχὰς αὐτῶν, φωτίζοντας καὶ προσάγοντας
[37]	ὑπὲρ ἀλλήλων ἀνταπαιτεῖ. εἰ δὲ	τὰς	ψυχὰς ὀφείλομεν τοῖς ἀδελφοῖς, καὶ
[1]	καθ´ αὑτὴν ἱκανῆς οὔσης χαυνῶσαι	τὰς	ψυχὰς τῶν κεκτημένων καὶ διαφθεῖραι
[10]	ὄντως θέλεις καὶ μὴ ἑαυτὸν	ἐξαπατᾷς,	κτῆσαι τὸ ἐνδέον. ἕν σοι
[4]	πλουσίων, ἑαυτῶν ἑρμηνέας γινομένους καὶ	ἐξηγητὰς	ἀσφαλεῖς. οὐδὲν γὰρ οἷον αὐτῶν
[31]	ἀξίους τε ὄντας τοῦ σωτῆρος	μαθητάς.	καλὸς μὲν οὖν καὶ ὁ
[5]	κυρίου δοκοῦντα ἡπλῶσθαι πρὸς τοὺς	μαθητὰς	τῶν ᾐνιγμένως ὑπειρημένων οὐδὲν ἥττονος
[41]	φθάσον. οὗτος ὑπὲρ σοῦ πολλὰς	νύκτας	ἀγρυπνησάτω, πρεσβεύων ὑπὲρ σοῦ πρὸς
[26]	τοὺς πολυκτήμονας, ἀλλ´ ἁπλῶς πρὸς	ἅπαντας	ἀνθρώπους τοὺς πίστει καθάπαξ ἑαυτοὺς
[39]	καὶ πολυέλεος πέφυκε μακροθυμεῖν· τοὺς	ἐπιστρέψαντας	περιμένει· ἐπιστρέψαι δέ ἐστιν ὄντως
[27]	πάλιν ἐπανέρχεται. ὑπὸ τούτου τοίνυν	προαγαπηθέντας	καὶ τοῦ γενέσθαι τυχόντας οὐχ
[5]	δέχεσθαι ταῖς ἀκοαῖς προσῆκεν, ἀλλὰ	καθιέντας	τὸν νοῦν ἐπ´ αὐτὸ τὸ
[31]	τοὺς εὖ πεισομένους ἀξίους τε	ὄντας	τοῦ σωτῆρος μαθητάς. καλὸς μὲν
[1]	τὰς ψυχὰς αὐτῶν, φωτίζοντας καὶ	προσάγοντας	ἐπὶ τὴν τῆς ἀληθείας κτῆσιν,
[26]	ἀνθρώπους τοὺς πίστει καθάπαξ ἑαυτοὺς	ἐπιδιδόντας.	ὥστε τοῦτο μὲν ἀνακείσθω τὰ
[1]	σωτῆρος ἰωμένους τὰς ψυχὰς αὐτῶν,	φωτίζοντας	καὶ προσάγοντας ἐπὶ τὴν τῆς
[21]	πνεῦμα συνεστάλη· τὸ μὲν γὰρ	ἄκοντας	σῴζειν ἐστὶ βιαζομένου, τὸ δὲ
[27]	τι πρεσβύτερον ἄγειν καὶ τιμιώτερον,	ἐκτίνοντας	μόνην τὴν χάριν ταύτην μικρὰν
[34]	ἄοπλον, ἀπόλεμον, ἀναίμακτον, ἀόργητον, ἀμίαντον,	γέροντας	θεοσεβεῖς, ὀρφανοὺς θεοφιλεῖς, χήρας πραότητι
[3]	πλουσίων κλητῶν μήτε αὖ πάλιν	ὑποπίπτοντας	αὐτοῖς διὰ οἰκείαν φιλοκέρδειαν, πρῶτον
[27]	ἐπὶ μεγίστοις, ἄλλο δὲ μηδοτιοῦν	ἔχοντας	ἀνενδεεῖ καὶ τελείῳ θεῷ πρὸς
[30]	τῶν ἐναντίων τοὺς ταῦτα μὴ	παρασχόντας	αὐτοῖς εἰς τὸ πῦρ ἐμβάλλει
[27]	τοίνυν προαγαπηθέντας καὶ τοῦ γενέσθαι	τυχόντας	οὐχ ὅσιον ἄλλο τι πρεσβύτερον
[9]	καὶ ἀδελφοὺς καὶ συγκληρονόμους τοὺς	ἐπιτελοῦντας	τὸ θέλημα τοῦ πατρός. ~Εἰ
[25]	Ἰωάννου, τοὺς Ζεβεδαίου παῖδας, ἀλλ´	ὁμονοοῦντας	ἀλλήλοις τε καὶ Χριστῷ. τὸ
[27]	τῆς παραβολῆς παρεχέσθω. διδασκέτω τοὺς	εὐποροῦντας	ὡς οὐκ ἀμελητέον τῆς ἑαυτῶν
[4]	ὃ δὲ χαρίζεται δεομένοις καὶ	αἰτοῦντας	διδάσκει καὶ λύει τὴν ἄγνοιαν
[1]	φιλανθρωπότερον εἶναι τοῦ θεραπεύειν τοὺς	πλουτοῦντας	ἐπὶ κακῷ τὸ συναίρεσθαι τὴν
[5]	συμφωνίαν ἐπιδείκνυται. δεῖ δὲ σαφῶς	εἰδότας	ὡς οὐδὲν ἀνθρωπίνως ὁ σωτήρ,
[4]	τέκνα, πῶς δύσκολόν ἐστι τοὺς	πεποιθότας	ἐπὶ χρήμασιν εἰς τὴν βασιλείαν
[30]	τὸ αἰώνιον, ὡς αὐτῷ μὴ	παρεσχηκότας.	καὶ ἀλλαχοῦ· ὁ ὑμᾶς δεχόμενος
[30]	δεύτερος δὲ ὁ τοὺς ἐκείνῳ	πεπιστευκότας	τιμῶν καὶ περιέπων. ὃ γὰρ
[33]	ἡμῶν ἀποθανὼν καὶ μεθ´ ἡμῶν	ἀναστάς.	~Τοῦτο τὸ σχῆμα τὸ βλεπόμενον
[42]	προσειθίζετο καὶ διὰ μέγεθος φύσεως	ἐκστὰς	ὥσπερ ἄστομος καὶ εὔρωστος ἵππος
[13]	χρείας οὐχ οἷόν τε ἐκπληροῦν	ταύτας	μὴ ἀπὸ χρημάτων, τῶν δὲ
[3]	πόνους δὲ καὶ γυμνάσια καὶ	τροφὰς	μὴ προσιέμενος προσφόρους, ἀστεφάνωτος διεγένετο
[29]	οὗτος ὁ διακονεῖν ἀγγέλους καὶ	ἀρχὰς	καὶ ἐξουσίας ἡμῖν ἐπιτάξας ἐπὶ
[1]	χάριτος τοῦ σωτῆρος ἰωμένους τὰς	ψυχὰς	αὐτῶν, φωτίζοντας καὶ προσάγοντας ἐπὶ
[29]	ἐκχέας ἡμῶν ἐπὶ τὰς τετρωμένας	ψυχάς,	οὗτος ὁ τὸ ἔλαιον, τὸν
[37]	ἀλλήλων ἀνταπαιτεῖ. εἰ δὲ τὰς	ψυχὰς	ὀφείλομεν τοῖς ἀδελφοῖς, καὶ τοιαύτην
[1]	αὑτὴν ἱκανῆς οὔσης χαυνῶσαι τὰς	ψυχὰς	τῶν κεκτημένων καὶ διαφθεῖραι καὶ
[4]	οὖν δύναται σωθῆναι; ὃ δὲ	ἐμβλέψας	αὐτοῖς εἶπεν· ὅ τι παρὰ
[4]	νεότητός μου. ὁ δὲ Ἰησοῦς	ἐμβλέψας	ἠγάπησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν· ἕν
[42]	ἀδελφούς, ἐπὶ πᾶσι τῷ καθεστῶτι	προσβλέψας	ἐπισκόπῳ, νεανίσκον ἱκανὸν τῷ σώματι
[40]	παρ´ αὑτοῦ καὶ δρόσῳ πνεύματος	ἀπαλείψας	τὰ προημαρτημένα. ἐφ´ οἷς γὰρ
[39]	τοῦ σκότους, ὡς ἔριον λευκὸν	ἐκνίψας	ποιήσω. θεῷ γὰρ μόνῳ δυνατὸν
[20]	μὲν καὶ αὐτοὶ περιδεεῖς καὶ	καταπλῆγες	γεγόνασιν ἀκούσαντες· τί δήποτε; ἆρά
[42]	τινες ἥλικες ἀργοὶ καὶ ἀπερρωγότες,	ἐθάδες	κακῶν· καὶ πρῶτον μὲν δι´
[20]	ἕνεκα μὲν οὖν χρημάτων ἀκτημοσύνης	εὐέλπιδες	ἦσαν πρὸς σωτηρίαν· ἐπειδὴ δὲ
[3]	ἐντολαῖς· εἶθ´ ὁπόταν μάθωσιν ὡς	ἀδεὲς	δεδίασι δέος καὶ ὅτι βουλομένους
[37]	πατήρ, τὸ δὲ εἰς ἡμᾶς	συμπαθὲς	γέγονε μήτηρ. ἀγαπήσας ὁ πατὴρ
[1]	τοῖς πλουσίοις δωροφοροῦντες οὐ μόνον	κόλακες	καὶ ἀνελεύθεροι δικαίως ἂν ἔμοιγε
[35]	οὗτοι πάντες {οἱ} στρατιῶται καὶ	φύλακες	βέβαιοι, οὐδεὶς ἀργός, οὐδεὶς ἀχρεῖος.
[17]	μέταλλον φορῶν, ἐν τούτοις εὑρεθησόμενος	ἐπάναγκες	{ἐν} οἷς εἵλετο; ὅπου γὰρ
[42]	πρὸ ὥρας λαβομένῳ προσφθείρονταί τινες	ἥλικες	ἀργοὶ καὶ ἀπερρωγότες, ἐθάδες κακῶν·
[36]	νεωλκοῦντες ἑαυτοὺς καὶ ἐπανάγοντες ἐπ´	ἀσφαλές,	οὐ βουλόμενοι δοκεῖν ἅγιοι, κἂν
[23]	τὸν σὸν ἐξέτισα θάνατον, ὃν	ὤφειλες	ἐπὶ τοῖς προημαρτημένοις καὶ τῇ
[42]	ἀνέσεως πρὸ ὥρας λαβομένῳ προσφθείρονταί	τινες	ἥλικες ἀργοὶ καὶ ἀπερρωγότες, ἐθάδες
[36]	οὐ μὴν ἀλλ´ εἰσὶν ἤδη	τινὲς	καὶ τῶν ἐκλεκτῶν ἐκλεκτότεροι, καὶ
[11]	ἐστιν; οὐχ ὃ προχείρως δέχονταί	τινες,	τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν ἀπορρῖψαι προστάσσει
[11]	κενοδοξίας, Ἀναξαγόραι καὶ Δημόκριτοι καὶ	Κράτητες.	~Τί οὖν ὡς καινὸν καὶ
[35]	ὃ δὲ συμβουλεῦσαι μετ´ εὐνοίας,	πάντες	δὲ φιλεῖν ἀληθῶς, ἀδόλως, ἀφόβως,
[40]	τέλους ἐξοκείλαντι πρὸς κακίαν, ἀνόνητοι	πάντες	οἱ πρόσθεν πόνοι, ἐπὶ τῆς
[35]	προστάγμασι συντόνοις ἐλεγχομένη. ~Ἐνεργοὶ οὗτοι	πάντες	{οἱ} στρατιῶται καὶ φύλακες βέβαιοι,
[36]	τῶν αἰώνων ἐν σοὶ κατοικοῦντι.	~Πάντες	οὖν οἱ πιστοὶ καλοὶ καὶ
[2]	πλέον τῆς ἐκεῖ ὁδοῦ, μηκέτι	πολυπραγμονήσαντες	μήτε τίνας τοὺς πλουσίους ὁ
[12]	δίδαγμα. οἱ γάρ τοι πρότεροι,	καταφρονήσαντες	τῶν ἐκτός, τὰ μὲν κτήματα
[2]	τῶν εἰς τὴν σωτηρίαν ἀναφερόντων	ὀλιγωρήσαντες	οὐ παρεσκευάσαντο τὴν δέουσαν παρασκευὴν
[2]	μὲν γὰρ αὐτόθεν καὶ προχείρως	ἀκούσαντες	τῆς τοῦ κυρίου φωνῆς, ὅτι
[20]	αὐτοὶ περιδεεῖς καὶ καταπλῆγες γεγόνασιν	ἀκούσαντες·	τί δήποτε; ἆρά γε ὅτι
[21]	νοητὰ κτήματα καὶ ψυχικὰ νοσήματα	ἀπορρίψαντες	ἕπονται κατ´ ἴχνος τοῦ διδασκάλου,
[20]	ἦν αὐτοῖς μόνα. τί οὖν	φοβηθέντες	λέγουσι· τίς δύναται σωθῆναι; καλῶς
[1]	τῦφον ἐπαντλοῦντες καὶ ὄγκον πλούτῳ	προσανατιθέντες	βαρεῖ φύσει φορτίον βαρύτερον, οὗ
[2]	ζωῆς ὡς μόνης ἑαυτοῖς ὑπολειπομένης	ἐκκρεμασθέντες	ἀπέστησαν πλέον τῆς ἐκεῖ ὁδοῦ,
[1]	καὶ ἐπίβουλοι· ἀσεβεῖς μὲν, ὅτι	παρέντες	αἰνεῖν καὶ δοξάζειν τὸν μόνον
[39]	μετανοοῦσιν. εἰ δὲ ἡμεῖς πονηροὶ	ὄντες	ἴσμεν ἀγαθὰ δόματα διδόναι, πόσῳ
[34]	καταφρονοῦσιν ὡς ἀσθενοῦς, τῶν ἔνδον	ὄντες	τυφλοὶ κτημάτων, οὐκ ἐπιστάμενοι πηλίκον
[36]	τοῦ κόσμου νεωλκοῦντες ἑαυτοὺς καὶ	ἐπανάγοντες	ἐπ´ ἀσφαλές, οὐ βουλόμενοι δοκεῖν
[30]	τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι	λέγοντες·	κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα
[38]	γὰρ ἀπέρχεται, ὅταν αὐτοψίᾳ πεισθῶμεν	ἰδόντες	θεόν. καὶ ἐλπὶς ἀφανίζεται τῶν
[1]	τοῦ πλούτου, δι´ ὃν θαυμάζονται,	παρασκευάζοντες	ὑπερφρονεῖν, τὸ δὴ τοῦ λόγου
[42]	που καὶ νύκτωρ ἐπὶ λωποδυσίαν	ἐξιόντες	συνεπάγονται, εἶτά τι καὶ μεῖζον
[2]	εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν,	ἀπογνόντες	ἑαυτοὺς ὡς οὐ βιωσόμενοι, τῷ
[1]	ταῖς ἡδοναῖς τῶν ἀμέτρων ἐπαίνων	ἐπαίροντες	καὶ καθάπαξ τῶν ὅλων πραγμάτων
[36]	τις, αἰσχυνόμενοι, ἐν βάθει γνώμης	ἀποκρύπτοντες	τὰ ἀνεκλάλητα μυστήρια, καὶ τὴν
[1]	τοῦ λόγου πῦρ ἐπὶ πῦρ	μετοχετεύοντες,	τύφῳ τῦφον ἐπαντλοῦντες καὶ ὄγκον
[29]	ὑμεῖς μακάριοι οἱ ὁρῶντες καὶ	ἀκούοντες	ἃ μήτε δίκαιοι μήτε προφῆται«
[11]	καὶ θεοφιλέστατοι καὶ μόνοι ζωὴν	ἔχοντες	αἰώνιον) οὔτε καινὸν τὸ ἀπείπασθαι
[4]	πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα	ἔχοντες	εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ
[11]	γ´ ἂν ἦσαν οἱ μηδὲν	ἔχοντες	μηδαμῇ, ἀλλὰ ἔρημοι καὶ μεταῖται
[42]	ἀναστάσεως βλεπομένης. φαιδροῖς γεγηθότες, ὑμνοῦντες,	ἀνοιγνύντες	τοὺς οὐρανούς. πρὸ δὲ πάντων
[36]	ἐκ τοῦ κλύδωνος τοῦ κόσμου	νεωλκοῦντες	ἑαυτοὺς καὶ ἐπανάγοντες ἐπ´ ἀσφαλές,
[1]	ἐπὶ πῦρ μετοχετεύοντες, τύφῳ τῦφον	ἐπαντλοῦντες	καὶ ὄγκον πλούτῳ προσανατιθέντες βαρεῖ
[36]	μυστήρια, καὶ τὴν αὑτῶν εὐγένειαν	ὑπερηφανοῦντες	ἐν κόσμῳ βλέπεσθαι, οὓς ὁ
[42]	τρόπαιον ἀναστάσεως βλεπομένης. φαιδροῖς γεγηθότες,	ὑμνοῦντες,	ἀνοιγνύντες τοὺς οὐρανούς. πρὸ δὲ
[11]	κατὰ τὰς ὁδοὺς ἐρριμμένοι πτωχοί,	ἀγνοοῦντες«	δὲ θεὸν καὶ δικαιοσύνην θεοῦ«
[22]	ὁ λόγος διδάσκει, ὥστε ἀλλήλους	ἀναιροῦντες	ἐλέγχοιντ´ ἂν οἱ λόγοι. ἀλλ´
[1]	τοὺς ἐγκωμιαστικοὺς λόγους τοῖς πλουσίοις	δωροφοροῦντες	οὐ μόνον κόλακες καὶ ἀνελεύθεροι
[17]	πνεύματι. καὶ πάλιν· μακάριοι οἱ	πεινῶντες	καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην τοῦ
[29]	λέγω; καί· ὑμεῖς μακάριοι οἱ	ὁρῶντες	καὶ ἀκούοντες ἃ μήτε δίκαιοι
[17]	πάλιν· μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ	διψῶντες	τὴν δικαιοσύνην τοῦ θεοῦ· οὐκοῦν
[42]	προσφθείρονταί τινες ἥλικες ἀργοὶ καὶ	ἀπερρωγότες,	ἐθάδες κακῶν· καὶ πρῶτον μὲν
[42]	παλιγγενεσίας, τρόπαιον ἀναστάσεως βλεπομένης. φαιδροῖς	γεγηθότες,	ὑμνοῦντες, ἀνοιγνύντες τοὺς οὐρανούς. πρὸ
[26]	καθάπερ εἰς ἀγαθοῦ κυβερνήτου νεῦμα	δεδορκότες,	τί βούλεται, τί προστάσσει, τί
[24]	ἡττώμενον ὑπ´ αὐτῶν καὶ ἀνατρεπόμενον;	ἄφες,	ῥῖψον. μίσησον, ἀπόταξαι, φύγε· κἂν
[26]	τοιούτων ἀνθρώπων εἰσῳκίσθη καὶ γένος	ἀμφιλαφές,	τοῖς χρήμασιν ἰσχῦον καὶ τῷ
[25]	τὴν ἐπὶ κακῷ, εἰρήνην σεαυτῷ	παράσχες,	ἐλευθερώθητι διωγμοῦ μακροῦ, ἀποστράφηθι πρὸς
[32]	εἶπεν ὁ κύριος· δὸς‹ ἢ	παράσχες‹	ἢ εὐεργέτησον‹ ἢ βοήθησον‹ φίλον‹
[20]	λιπὼν τὴν τάξιν τῆς ζωῆς,	ἧς	ἐπιθυμεῖν μόνον, ἀλλ´ οὐχὶ καὶ
[1]	καὶ ἀποστῆσαι τῆς ὁδοῦ, δι´	ἧς	ἐπιτυχεῖν ἔστι σωτηρίας, οἳ δὲ
[10]	τῷ παραγγέλματι τῆς ζωῆς, ὑπὲρ	ἧς	ἱκέτευεν. οὐ γὰρ ἀληθῶς ζωὴν
[42]	τινα τῶν οὐ μακρὰν πόλεων,	ἧς	καὶ τοὔνομα λέγουσιν ἔνιοι. καὶ
[1]	ἐπὶ τὴν τῆς ἀληθείας κτῆσιν,	ἧς	ὁ τυχὼν καὶ ἔργοις ἀγαθοῖς
[42]	σοι παρακατεθέμεθα ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας,	ἧς	προκαθέζῃ, μάρτυρος. ὃ δὲ τὸ
[19]	τί οὖν; χρήματα ἀντὶ κτημάτων	λάβῃς;	ἀντίδοσιν πλούτου πρὸς πλοῦτον ποιησάμενος,
[26]	δ´ ὅλως πλοῦτον ἐχρῆν ἐκ	γῆς	ἀνατεῖλαί ποτε, εἰ χορηγὸς καὶ
[36]	τοῦ κόσμου« καὶ ἅλας τῆς	γῆς«	καλεῖ. τοῦτ´ ἔστι τὸ σπέρμα,
[38]	καταργοῦνται, γλῶσσαι παύονται, ἰάσεις ἐπὶ	γῆς	καταλείπονται. μένει δὲ τὰ τρία
[23]	μὴ κάλει σεαυτῷ πατέρα ἐπὶ	γῆς·	οἱ νεκροὶ τοὺς νεκροὺς θαπτέτωσαν,
[42]	ὁ ἀπόστολος καὶ μετὰ μεγάλης	οἰμωγῆς	πληξάμενος τὴν κεφαλήν, καλόν γε«
[19]	ἵνα καθαρὸς τῇ καρδίᾳ γενόμενος	ἴδῃς	τὸν θεόν, ὅπερ καὶ δι´
[33]	τις ἀκτήμων ἢ δυσείμων ἢ	δυσειδὴς	ἢ ἀσθενὴς φαίνεται, πρὸς τοῦτο
[17]	διδούς, ἀλλὰ καὶ δεύτερος, ὁ	ἀκερδὴς	καὶ ἄζηλος καὶ δύσκτητος καὶ
[42]	ἔφη σοὶ παρακατατίθεμαι μετὰ πάσης	σπουδῆς	ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας καὶ τοῦ
[10]	ὡς ἔφασκεν, ἀλλὰ δόξαν προαιρέσεως	ἀγαθῆς	μόνην περιεβάλλετο, καὶ περὶ πολλὰ
[40]	ὀργήν, ἐπιθυμίαν, λύπην, φόβον, ἵνα	εὑρεθῇς	ἐπὶ τῆς ἐξόδου πρὸς τὸν
[34]	περιτετειχισμένον. ἀλλὰ σύ γε μὴ	ἐξαπατηθῇς,	ὁ γεγευμένος ἀληθείας καὶ κατηξιωμένος
[33]	μὴ κρῖνε« τοίνυν, ἵνα μὴ	κριθῇς·	ᾧ μέτρῳ μετρεῖς, τούτῳ καὶ
[42]	ὥσπερ ἄστομος καὶ εὔρωστος ἵππος	ὀρθῆς	ὁδοῦ καὶ τὸν χαλινὸν ἐνδακὼν
[42]	ὑφῆκε τῆς πλείονος ἐπιμελείας καὶ	παραφυλακῆς,	ὡς τὸ τέλειον αὐτῷ φυλακτήριον
[42]	εἰς τὸ χωρίον ὑπὸ τῆς	προφυλακῆς	τῶν λῃστῶν ἁλίσκεται, μήτε φεύγων
[19]	σοι περιέσται μισθὸς καὶ τιμή,	διηνεκὴς	σωτηρία καὶ αἰώνιος ἀφθαρσία. οὕτως
[13]	ἐπαινεῖ, ὥστε καὶ μετὰ τῆς	προσθήκης	ταύτης τὴν κοινωνίαν ἐπιτάσσει, ποτίζειν
[34]	γεγευμένος ἀληθείας καὶ κατηξιωμένος τῆς	μεγάλης	λυτρώσεως, ἀλλὰ τὸ ἐναντίον τοῖς
[36]	τινα ξενιτείαν ἐνταῦθα πεμπόμενον ὑπὸ	μεγάλης	οἰκονομίας καὶ ἀναλογίας τοῦ πατρός·
[42]	ἐσθῆτα ὁ ἀπόστολος καὶ μετὰ	μεγάλης	οἰμωγῆς πληξάμενος τὴν κεφαλήν, καλόν
[21]	δυνατὸν θεῷ« πάλιν καὶ τοῦτο	μεγάλης	σοφίας μεστόν ἐστιν. ὅτι καθ´
[32]	τῆς κοινωνίας, αἰώνιον, σκηνήν. ὢ	καλῆς	ἐμπορίας, ὢ θείας ἀγορᾶς· ὠνεῖται
[40]	μετάνοιαν χρόνω· ἀκριβείας δὲ δεῖ	πολλῆς,	ὥσπερ τοῖς μακρᾷ νόσῳ πεπονηκόσι
[32]	μιᾶς δόσεως γίνεται, ἀλλ´ ἐξ	ὅλης	ἀναπαύσεως καὶ συνουσίας μακρᾶς· οὔτε
[27]	τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ	ὅλης	τῆς δυνάμεώς σου« ταύτης μείζω
[39]	γὰρ τῷ μετ´ ἀληθείας ἐξ	ὅλης	τῆς καρδίας ἐπιστρέψαντι πρὸς τὸν
[27]	κύριον τὸν θεόν σου ἐξ	ὅλης	τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ
[27]	καὶ δι´ ὃ λέλεκται τῆς	παραβολῆς	παρεχέσθω. διδασκέτω τοὺς εὐποροῦντας ὡς
[30]	τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ	καταβολῆς	κόσμου. ἐπείνασα γὰρ καὶ ἐδώκατέ
[11]	οἳ μὲν τῆς εἰς λόγους	σχολῆς	καὶ νεκρᾶς σοφίας ἕνεκεν, οἳ
[15]	πλουτεῖν τῶν παθῶν καὶ τῆς	ὕλης	μὴ παρούσης· ἡ γάρ τοι
[42]	εἶπεν· ἀπέβη γὰρ πονηρὸς καὶ	ἐξώλης	καί, τὸ κεφάλαιον, λῃστής, καὶ
[11]	νεκρᾶς σοφίας ἕνεκεν, οἳ δὲ	φήμης	κενῆς καὶ κενοδοξίας, Ἀναξαγόραι καὶ
[36]	εἴπῃ τις, αἰσχυνόμενοι, ἐν βάθει	γνώμης	ἀποκρύπτοντες τὰ ἀνεκλάλητα μυστήρια, καὶ
[5]	τοῦ σωτῆρος καὶ τὸ τῆς	γνώμης	ἀπόρρητον. ~Ἠρώτηται μὲν γὰρ ἡδέως
[12]	καὶ πρόρριζα τὰ ἀλλότρια τῆς	γνώμης	ἐκτεμεῖν καὶ ἐκβαλεῖν. τοῦτο γὰρ
[22]	ἐγγύς, ἀπὸ γὰρ τῆς αὐτῆς	γνώμης	καὶ διαθέσεως καὶ ἐπὶ τῷ
[25]	~Ταύτης δὲ ὁμοίως ἔχεται τῆς	γνώμης	καὶ τὸ ἑπόμενον. νῦν δὲ
[18]	πάλιν ἀσθενικός τις ὢν ἀκρασίᾳ	γνώμης	παραβῆναι. οὕτως καὶ ἄπορός τις
[5]	πάντα δὲ τὴν αὐτὴν τῆς	γνώμης	συμφωνίαν ἐπιδείκνυται. δεῖ δὲ σαφῶς
[1]	αὐτῆς τῆς περιουσίας καθ´ αὑτὴν	ἱκανῆς	οὔσης χαυνῶσαι τὰς ψυχὰς τῶν
[33]	φαίνεται, πρὸς τοῦτο τῇ ψυχῇ	δυσχεράνῃς	καὶ ἀποστραφῇς. σχῆμα τοῦτ´ ἔστιν
[37]	κόλπον τοῦ πατρός, ὃν ὁ	μονογενὴς	θεὸς μόνος ἐξηγήσατο. ἔστι δὲ
[10]	ἔργον, ἀδύνατος καὶ ἀπρόθυμος καὶ	ἀσθενὴς	ἐκτελεῖν· ὁποῖόν τι καὶ πρὸς
[33]	ἢ δυσείμων ἢ δυσειδὴς ἢ	ἀσθενὴς	φαίνεται, πρὸς τοῦτο τῇ ψυχῇ
[11]	σοφίας ἕνεκεν, οἳ δὲ φήμης	κενῆς	καὶ κενοδοξίας, Ἀναξαγόραι καὶ Δημόκριτοι
[1]	τῆς ἐσχάτης ἡμέρας τοῦ βίου	συμμεμετρημένης	καὶ ἡ πολιτεία διαθέσεως χρηστῆς
[26]	κάμηλος διὰ στενῆς ὁδοῦ καὶ	τεθλιμμένης	φθάνουσα τὸν πλούσιον, ὅπερ ἐν
[10]	εἰ θέλεις« τὸ αὐτεξούσιον τῆς	προσδιαλεγομένης	αὐτῷ ψυχῆς ἐδήλωσεν. ἐπὶ τῷ
[25]	αὐτῆς ἑκάστῳ τῆς ψυχῆς προπεμπόμενος	λυμαινομένης	ὑπὸ ἐπιθυμιῶν ἀθέων καὶ ἡδονῶν
[3]	καθεστώσης αὐτοῖς οὔτε τοὐναντίον εἰκῇ	περιγινομένης.	ἀλλ´ ὅνπερ τρόπον ἔχει τὸ
[1]	πάσαις ταῖς ἐντολαῖς τοῦ σωτῆρος	ἐπεκτεινομένης.	~Κινδυνεύει δὲ οὐχ ἁπλοῦν τι
[42]	μέγα γνώρισμα παλιγγενεσίας, τρόπαιον ἀναστάσεως	βλεπομένης.	φαιδροῖς γεγηθότες, ὑμνοῦντες, ἀνοιγνύντες τοὺς
[2]	ἐνταῦθα ζωῆς ὡς μόνης ἑαυτοῖς	ὑπολειπομένης	ἐκκρεμασθέντες ἀπέστησαν πλέον τῆς ἐκεῖ
[26]	καὶ ὑψηλότερον ἡ κάμηλος διὰ	στενῆς	ὁδοῦ καὶ τεθλιμμένης φθάνουσα τὸν
[22]	ἀπὸ τῶν φιλτάτων ὁ τῆς	εἰρήνης	θεός. ὅ γε καὶ τοὺς
[6]	δογμάτων. ἡ ἀλήθεια περὶ τῆς	ἀληθινῆς	ἀθανασίας, ὁ λόγος περὶ τοῦ
[42]	ἐκκλησίᾳ, διδοὺς μέγα παράδειγμα μετανοίας	ἀληθινῆς	καὶ μέγα γνώρισμα παλιγγενεσίας, τρόπαιον
[9]	μὲν ἐργάτην, ἀργὸν δὲ ζωῆς	ἀληθινῆς.	καλὰ μὲν οὖν κἀκεῖνα (τίς
[17]	μὲν ἄμοιροι, ἀμοιρότεροι δὲ τῆς	ἀνθρωπίνης	κτήσεως, ἄγευστοι δὲ δικαιοσύνης θεοῦ.
[35]	μακάριοι διακονίαι θαρρούντων, ὦ πίστις	εἰλικρινὴς	θεὸν μόνον δεδιότων, ὦ λόγων
[37]	θείως γε καὶ ἐπιπνόως ὁ	Ἰωάννης	ὁ μὴ φιλῶν« φησὶ τὸν
[41]	πλείονος. οὕτω καὶ ψυχῇ διηνεκοῦς	ἡδονῆς	οὐδὲν ὀλεθριώτερον· ἀποτυφλοῦται γὰρ ἀπὸ
[26]	δὲ μή, θᾶττον κάμηλος διὰ	βελόνης	εἰσελεύσεται ἢ ὁ τοιοῦτος πλούσιος
[4]	εὐκόλως διὰ τῆς τρυμαλιᾶς τῆς	βελόνης	κάμηλος εἰσελεύσεται ἢ πλούσιος εἰς
[2]	καὶ τῆς ἐνταῦθα ζωῆς ὡς	μόνης	ἑαυτοῖς ὑπολειπομένης ἐκκρεμασθέντες ἀπέστησαν πλέον
[32]	ἀντιλαμβάνει. πλεῦσον ἐπὶ ταύτην. ἂν	σωφρονῇς.	τὴν πανήγυριν, ὦ πλούσιε, κἂν
[17]	τῆς ἀνθρωπίνης κτήσεως, ἄγευστοι δὲ	δικαιοσύνης	θεοῦ. ~Ὥστε τοὺς πλουσίους μαθηματικῶς
[10]	οὕτως καὶ τοῦτον ἐκέλευε τῆς	πολυπραγμοσύνης	ἀφέμενον ἑνὶ προστετηκέναι καὶ προσκαθέζεσθαι,
[20]	λόγων. ἕνεκα μὲν οὖν χρημάτων	ἀκτημοσύνης	εὐέλπιδες ἦσαν πρὸς σωτηρίαν· ἐπειδὴ
[15]	δὲ τὰ μετὰ φρονήσεως καὶ	σωφροσύνης	καὶ εὐσεβείας οἰκονομούμενα, ἀπωστέα δὲ
[14]	τεχνικόν ἐστιν, ἐὰν ὑστερῇς τῆς	τέχνης,	ἀπολαύει τῆς σῆς ἀμουσίας, ὂν
[19]	θεόν, ὅπερ καὶ δι´ ἑτέρας	φωνῆς	ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν
[2]	προχείρως ἀκούσαντες τῆς τοῦ κυρίου	φωνῆς,	ὅτι ῥᾷον κάμηλος διὰ τρήματος
[33]	ἐκ δὲ τοῦ προΐεσθαι πᾶσιν	ἑξῆς	τοῖς χρῄζουσιν ἀνάγκη πάντως εὑρεῖν
[42]	σωτῆρα προσιόντα μετὰ τῆς αὑτοῦ	δόξης	καὶ στρατιᾶς ἰδών· οὐ δέδιε
[29]	κόσμου παρὰ τὴν ἀποκάλυψιν τῆς	δόξης	τῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ. τοῦτον
[29]	ὅπου μὲν τὰ πρωτεῖα τῆς	ἀγάπης	ἀνάπτει τῷ θεῷ, ὅπου δὲ
[28]	πορευθεὶς οὕτω ποίει« ὡς τῆς	ἀγάπης	βλαστανούσης εὐποιίαν. ~Ἐν ἀμφοτέραις μὲν
[37]	αὑτοῦ· καὶ ὁ τεχθεὶς ἐξ	ἀγάπης	καρπὸς ἀγάπη. διὰ τοῦτο καὶ
[37]	ἔτι δεῖ; θεῶ τὰ τῆς	ἀγάπης	μυστήρια, καὶ τότε ἐποπτεύσεις τὸν
[8]	χρόνου, θαυμαστὸς οὗτος ἀγωνιστὴς καὶ	διαπρεπὴς	καὶ τὴν γνώμην πολιός. ἀλλ´
[31]	δίχα γογγυσμῶν καὶ διακρίσεως καὶ	λύπης	{καὶ} κοινωνοῦντα, ὅπερ ἐστὶν εὐεργεσία
[14]	χρῇ τεχνικῶς, τεχνικόν ἐστιν, ἐὰν	ὑστερῇς	τῆς τέχνης, ἀπολαύει τῆς σῆς
[14]	ὑστερῇς τῆς τέχνης, ἀπολαύει τῆς	σῆς	ἀμουσίας, ὂν ἀναίτιον. τοιοῦτον καὶ
[35]	ἀρέσκειν θεῷ· οὐ σαρκὸς τῆς	σῆς	ἅπτεσθαι δοκοῦσιν, ἀλλὰ τῆς ἑαυτοῦ
[13]	θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου μήτε	σὴς	μήτε βρῶσις ἀφανίζει μήτε κλέπται
[25]	σωτῆρα πρὸ πάντων, τὸν τῆς	σῆς	συνήγορον καὶ παράκλητον ψυχῆς, τὸν
[39]	τῶν οἰκτιρμῶν« ὁ ἀγαθὸς πατὴρ	πάσης	παρακλήσεως« ὁ πολύσπλαγχνος καὶ πολυέλεος
[42]	τοῦτον« ἔφη σοὶ παρακατατίθεμαι μετὰ	πάσης	σπουδῆς ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας καὶ
[32]	πόνων, ἵν´ ἐνταῦθα βασιλείαν οὐράνιον	ἀγοράσῃς.	τί σε λίθοι διαφανεῖς καὶ
[42]	ἂν μὴ μετανοήσωσιν. ~Ἵνα δὲ	ἐπιθαρρήσῃς,	οὕτω μετανοήσας ἀληθῶς, ὅτι σοὶ
[4]	μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ	ψευδομαρτυρήσῃς,	τίμα τὸν πατέρα σου καὶ
[4]	ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ	φονεύσῃς,	μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα
[4]	θεός. τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ	μοιχεύσῃς,	μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ
[1]	τῆς περιουσίας καθ´ αὑτὴν ἱκανῆς	οὔσης	χαυνῶσαι τὰς ψυχὰς τῶν κεκτημένων
[3]	ἀπόγνωσιν καὶ δηλοῦν μετὰ τῆς	δεούσης	ἐξηγήσεως τῶν λογίων τοῦ κυρίου
[28]	οὕτω ποίει« ὡς τῆς ἀγάπης	βλαστανούσης	εὐποιίαν. ~Ἐν ἀμφοτέραις μὲν οὖν
[15]	παθῶν καὶ τῆς ὕλης μὴ	παρούσης·	ἡ γάρ τοι διάθεσις τὸ
[42]	χρόνος ἐν μέσῳ, καί τινος	ἐπιπεσούσης	χρείας ἀνακαλοῦσι τὸν Ἰωάννην. ὃ
[37]	οὐκ ἔστι κλῆμα τῆς ἀεὶ	ζώσης	ὑπερουρανίας ἀμπέλου, ἐκκόπτεται, τὸ πῦρ
[3]	τῆς ἐλπίδος, ὡς οὔτ´ ἀμηχάνου	καθεστώσης	αὐτοῖς οὔτε τοὐναντίον εἰκῇ περιγινομένης.
[29]	καὶ ὅπου μὲν τὰ πρωτεῖα	τῆς	ἀγάπης ἀνάπτει τῷ θεῷ, ὅπου
[28]	τοίνυν πορευθεὶς οὕτω ποίει« ὡς	τῆς	ἀγάπης βλαστανούσης εὐποιίαν. ~Ἐν ἀμφοτέραις
[37]	γὰρ ἔτι δεῖ; θεῶ τὰ	τῆς	ἀγάπης μυστήρια, καὶ τότε ἐποπτεύσεις
[33]	δόξαν· ὡς ἐν ἀμφιβόλῳ δὲ	τῆς	ἀγνοίας ἄμεινον καὶ τοὺς ἀναξίους
[31]	οὖσαν ἀποφαίνων, ἐκ δὲ ταύτης	τῆς	ἀδικίας ἐνὸν καὶ πρᾶγμα δίκαιον
[13]	ἑαυτοῖς φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ	τῆς	ἀδικίας. ἵν´ ὅταν ἐκλίπῃ, δέξωνται
[31]	ἑαυτοῖς φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ	τῆς	ἀδικίας, ἵνα ὅταν ἐκλίπῃ, δέξωνται
[37]	ἄγονός ἐστιν, οὐκ ἔστι κλῆμα	τῆς	ἀεὶ ζώσης ὑπερουρανίας ἀμπέλου, ἐκκόπτεται,
[1]	ἀγαθοῖς ἐλλαμπρυνόμενος μόνος τὸ βραβεῖον	τῆς	αἰωνίου ζωῆς ἀναιρήσεται. δεῖται δὲ
[42]	ἡδοναῖς καὶ τὴν ἐνταῦθα τρυφὴν	τῆς	αἰωνίου ζωῆς προτιμᾷ καὶ διδόντος
[1]	φωτίζοντας καὶ προσάγοντας ἐπὶ τὴν	τῆς	ἀληθείας κτῆσιν, ἧς ὁ τυχὼν
[2]	σωτηρίας ᾐσθημένων, τῶν δὲ ἀμυήτων	τῆς	ἀληθείας ὀλίγον μοι μέλει. ~Χρὴ
[6]	διδασκομένων δογμάτων. ἡ ἀλήθεια περὶ	τῆς	ἀληθινῆς ἀθανασίας, ὁ λόγος περὶ
[29]	ὁ τὸν οἶνον, τὸ αἷμα	τῆς	ἀμπέλου τῆς Δαβίδ, ἐκχέας ἡμῶν
[17]	θεοῦ μὲν ἄμοιροι, ἀμοιρότεροι δὲ	τῆς	ἀνθρωπίνης κτήσεως, ἄγευστοι δὲ δικαιοσύνης
[22]	τῆς πίστεως γένοιτο καὶ ἐμπόδιον	τῆς	ἄνω ζωῆς, τούτῳ μὴ συμφερέσθω
[3]	τῷ ἀθλοθέτῃ παραστῇ νικηφόρος, ὡμολογημένος	τῆς	ἄνω πατρίδος ἄξιος, εἰς ἣν
[5]	ἐν αὐτοῖς κεκρυμμένον νοῦν μετὰ	τῆς	ἀξίας ζητήσεως καὶ συνέσεως ἐρευνᾶν
[25]	συνήγορον καὶ παράκλητον ψυχῆς, τὸν	τῆς	ἀπείρου πρύτανιν ζωῆς. τὰ γὰρ
[7]	πρὸς τὴν ζωὴν μαθημάτων ἀπὸ	τῆς	ἀρχῆς εὐθὺς ἐγκαταθέσθαι τῇ ψυχῇ
[22]	ἀναιροῦσιν οὐδ´ ἐγγύς, ἀπὸ γὰρ	τῆς	αὐτῆς γνώμης καὶ διαθέσεως καὶ
[42]	καταισχυνθήσεται, τὸν σωτῆρα προσιόντα μετὰ	τῆς	αὑτοῦ δόξης καὶ στρατιᾶς ἰδών·
[3]	μείνας ἀκονιτὶ κἀνιδρωτὶ τῶν στεφάνων	τῆς	ἀφθαρσίας ἐλπιζέτω μεταλαβεῖν· ἀλλ´ αὑτὸν
[5]	τοῖς ἔσω καὶ αὐτοῖς τοῖς	τῆς	βασιλείας τέκνοις ὑπ´ αὐτοῦ καλουμένοις
[3]	ἀποκέκοπται τέλεον αὐτοῖς ἡ κληρονομία	τῆς	βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐὰν ὑπακούσωσι
[6]	τελείας ἀναπαύσεως, ὁ ἄφθαρτος περὶ	τῆς	βεβαίας ἀφθαρσίας. ἠρώτηται περὶ τούτων
[4]	εἰσελθεῖν· εὐκόλως διὰ τῆς τρυμαλιᾶς	τῆς	βελόνης κάμηλος εἰσελεύσεται ἢ πλούσιος
[36]	φῶς τοῦ κόσμου« καὶ ἅλας	τῆς	γῆς« καλεῖ. τοῦτ´ ἔστι τὸ
[5]	πνεῦμα τοῦ σωτῆρος καὶ τὸ	τῆς	γνώμης ἀπόρρητον. ~Ἠρώτηται μὲν γὰρ
[12]	παθῶν καὶ πρόρριζα τὰ ἀλλότρια	τῆς	γνώμης ἐκτεμεῖν καὶ ἐκβαλεῖν. τοῦτο
[25]	σωθήσεται. ~Ταύτης δὲ ὁμοίως ἔχεται	τῆς	γνώμης καὶ τὸ ἑπόμενον. νῦν
[5]	ἐναλλάσσει, πάντα δὲ τὴν αὐτὴν	τῆς	γνώμης συμφωνίαν ἐπιδείκνυται. δεῖ δὲ
[29]	οἶνον, τὸ αἷμα τῆς ἀμπέλου	τῆς	Δαβίδ, ἐκχέας ἡμῶν ἐπὶ τὰς
[3]	κενὴν ἀπόγνωσιν καὶ δηλοῦν μετὰ	τῆς	δεούσης ἐξηγήσεως τῶν λογίων τοῦ
[6]	τὸ ἐνδόσιμον λαβὼν ἐντεῦθεν καὶ	τῆς	διδασκαλίας ἄρχεται, ἐπιστρέφων τὸν μαθητὴν
[29]	τοῦ κόσμου παρὰ τὴν ἀποκάλυψιν	τῆς	δόξης τῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ.
[27]	ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης	τῆς	δυνάμεώς σου« ταύτης μείζω μηδεμίαν
[2]	περὶ τῶν πλουσίων τῶν καὶ	τῆς	δυνάμεως τοῦ σωτῆρος καὶ τῆς
[42]	ἀνὰ κράτος, ἐπιλαθόμενος τῆς ἡλικίας	τῆς	ἑαυτοῦ, κεκραγώς· τί με φεύγεις,
[35]	τῆς σῆς ἅπτεσθαι δοκοῦσιν, ἀλλὰ	τῆς	ἑαυτοῦ ψυχῆς ἕκαστος, οὐκ ἀδελφῷ
[27]	τοὺς εὐποροῦντας ὡς οὐκ ἀμελητέον	τῆς	ἑαυτῶν σωτηρίας ὡς ἤδη προκατεγνωσμένους
[22]	διάλυσιν ἀπὸ τῶν φιλτάτων ὁ	τῆς	εἰρήνης θεός. ὅ γε καὶ
[33]	τοῦτ´ ἔστιν ἔξωθεν ἡμῖν περιβεβλημένον	τῆς	εἰς κόσμον παρόδου προφάσει, ἵν´
[11]	σωτῆρος καθόδου πεποιήκασιν, οἳ μὲν	τῆς	εἰς λόγους σχολῆς καὶ νεκρᾶς
[2]	ἑαυτοῖς ὑπολειπομένης ἐκκρεμασθέντες ἀπέστησαν πλέον	τῆς	ἐκεῖ ὁδοῦ, μηκέτι πολυπραγμονήσαντες μήτε
[42]	ἤλαυνεν, ὥσπερ εἶχεν, αὐτόθεν ἀπὸ	τῆς	ἐκκλησίας. ἐλθὼν δὲ εἰς τὸ
[42]	ὁ Χριστός σοι παρακατεθέμεθα ἐπὶ	τῆς	ἐκκλησίας, ἧς προκαθέζῃ, μάρτυρος. ὃ
[42]	παρακατατίθεμαι μετὰ πάσης σπουδῆς ἐπὶ	τῆς	ἐκκλησίας καὶ τοῦ Χριστοῦ μάρτυρος«
[42]	κεφάλαιον, λῃστής, καὶ νῦν ἀντὶ	τῆς	ἐκκλησίας τὸ ὄρος κατείληφε μεθ´
[4]	αὐτὴν καὶ δεύτερον πρὸς τὴν	τῆς	ἐλπίδος προσαγωγήν. ὃ δὲ χαρίζεται
[11]	ἀπαυτομολῆσαι τοῦ διδασκάλου, τῆς ἱκετείας,	τῆς	ἐλπίδος, τῆς ζωῆς, τῶν προπεπονημένων;
[3]	ἔργων τε καὶ διαθέσεων ἐπαύραιντο	τῆς	ἐλπίδος, ὡς οὔτ´ ἀμηχάνου καθεστώσης
[9]	ἀλλὰ καὶ ἀγαπᾷ καὶ ὑπερασπάζεται	τῆς	ἐν οἷς ἔμαθεν εὐπειθείας, ἀτελῆ
[2]	τῷ κόσμῳ πάντα χαριζόμενοι καὶ	τῆς	ἐνταῦθα ζωῆς ὡς μόνης ἑαυτοῖς
[3]	σάλπιγξ ὑποσημήνῃ τοῦ δρόμου καὶ	τῆς	ἐντεῦθεν ἐξόδου καθάπερ ἐκ σταδίου
[40]	λύπην, φόβον, ἵνα εὑρεθῇς ἐπὶ	τῆς	ἐξόδου πρὸς τὸν ἀντίδικον ἐνταῦθα
[42]	τὰ ἔργα ἀσκῶν ἐπ´ αὐτῆς	τῆς	ἐξόδου τὸ τέλος καὶ τὴν
[26]	τις ἐνδοτέρω τῶν ὑπαρχόντων κάμπτειν	τῆς	ἐξουσίας καὶ μέτρια φρονεῖν καὶ
[26]	ἡμῖν οἶμαι μηδέν τι ἐνδεέστερον	τῆς	ἐπαγγελίας δεδεῖχθαι, ὅτι τοὺς πλουσίους
[5]	ἀλλὰ πλείονος ἔτι καὶ νῦν	τῆς	ἐπιστάσεως εὑρίσκεται δεόμενα διὰ τὴν
[2]	τῆς δυνάμεως τοῦ σωτῆρος καὶ	τῆς	ἐπιφανοῦς σωτηρίας ᾐσθημένων, τῶν δὲ
[1]	ψυχῆς εὐρώστου καὶ λιπαροῦς ἄχρι	τῆς	ἐσχάτης ἡμέρας τοῦ βίου συμμεμετρημένης
[27]	τὸν πλοῦτον οὐδὲ καταδικαστέον ὡς	τῆς	ζωῆς ἐπίβουλον καὶ πολέμιον, ἀλλὰ
[10]	ἀσχολεῖσθαι, τὸ δὲ ἕν, τὸ	τῆς	ζωῆς ἔργον, ἀδύνατος καὶ ἀπρόθυμος
[20]	καὶ κατηφής, λιπὼν τὴν τάξιν	τῆς	ζωῆς, ἧς ἐπιθυμεῖν μόνον, ἀλλ´
[11]	τοῦ βίου, αἳ τὸ σπέρμα	τῆς	ζωῆς συμπνίγουσιν. οὔτε γὰρ μέγα
[11]	διδασκάλου, τῆς ἱκετείας, τῆς ἐλπίδος,	τῆς	ζωῆς, τῶν προπεπονημένων; πώλησον τὰ
[10]	δυσχεράνας ἀπῆλθεν, ἀχθεσθεὶς τῷ παραγγέλματι	τῆς	ζωῆς, ὑπὲρ ἧς ἱκέτευεν. οὐ
[8]	σκιρτήματι νεοτησίῳ καὶ τῷ καύσωνι	τῆς	ἡλικίας παρέσχηται φρόνημα πεπανὸν καὶ
[42]	δὲ ἐδίωκεν ἀνὰ κράτος, ἐπιλαθόμενος	τῆς	ἡλικίας τῆς ἑαυτοῦ, κεκραγώς· τί
[39]	ὅπου γε καὶ ἡμῖν παρακελεύεται	τῆς	ἡμέρας ἑκάστης ὁ κύριος ἀφιέναι
[11]	καὶ ποιῆσαν ἀπαυτομολῆσαι τοῦ διδασκάλου,	τῆς	ἱκετείας, τῆς ἐλπίδος, τῆς ζωῆς,
[29]	τὴν ἑαυτοῦ πρὸς τὰς ῥίζας	τῆς	κακίας προσαγαγών. οὗτος ὁ τὸν
[15]	περιέκοψεν, ἐξέκαυσε δὲ τὴν ὕλην	τῆς	κακίας τὴν ἔμφυτον τῇ τῶν
[39]	τῷ μετ´ ἀληθείας ἐξ ὅλης	τῆς	καρδίας ἐπιστρέψαντι πρὸς τὸν θεὸν
[17]	ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ	τῆς	καρδίας προφέρει τὸ ἀγαθόν« τὸν
[17]	τὸ κακόν, ὅτι ἐκ περισσεύματος	τῆς	καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ. ὥσπερ
[40]	πάντες οἱ πρόσθεν πόνοι, ἐπὶ	τῆς	καταστροφῆς τοῦ δράματος ἐξάθλῳ γενομένῳ,
[32]	παθεῖν, ~ἔπειτα τηλικοῦτον μισθὸν ὁρίσαι	τῆς	κοινωνίας, αἰώνιον, σκηνήν. ὢ καλῆς
[26]	τὸν πλοῦτον καὶ τὴν περιβολὴν	τῆς	κτήσεως ἀποκέκλεικεν οὐδ´ αὐτοῖς ἀποτετάφρευκεν
[16]	ἢ ἑαυτὸν καὶ κρείττων ὑπάρχων	τῆς	κτήσεως αὐτῶν, μὴ δοῦλος ὢν
[24]	καὶ οὐκ ἀπάγει σε Χριστὸς	τῆς	κτήσεως, ὁ κύριος οὐ φθονεῖ.
[20]	ἐκείνου τοῦ πολυχρημάτου καὶ δεινῶς	τῆς	κτήσεως περιεχομένου, ἥν γε προέκρινεν
[29]	διότι καὶ αὐτοὶ ἐλευθερωθήσονται ἀπὸ	τῆς	ματαιότητος τοῦ κόσμου παρὰ τὴν
[34]	ὁ γεγευμένος ἀληθείας καὶ κατηξιωμένος	τῆς	μεγάλης λυτρώσεως, ἀλλὰ τὸ ἐναντίον
[42]	αὐτὴν τὴν δεξιὰν ὡς ὑπὸ	τῆς	μετανοίας κεκαθαρμένην καταφιλῶν, ἐπὶ τὴν
[42]	ὁ γὰρ ἐνταῦθα τὸν ἄγγελον	τῆς	μετανοίας προσιέμενος οὐ μετανοήσει τότε,
[12]	τῆς ὑπηρεσίας ἀπουσίᾳ καὶ τῇ	τῆς	μετανοίας συνουσίᾳ. ἀνέφικτον γὰρ καὶ
[14]	ἐν ἑαυτῷ καὶ τὸ αὐτεξούσιον	τῆς	μεταχειρίσεως τῶν δοθέντων· ὥστε μὴ
[42]	τυράννου τελευτήσαντος ἀπὸ τῆς Πάτμου	τῆς	νήσου μετῆλθεν ἐπὶ τὴν Ἔφεσον,
[1]	κεκτημένων καὶ διαφθεῖραι καὶ ἀποστῆσαι	τῆς	ὁδοῦ, δι´ ἧς ἐπιτυχεῖν ἔστι
[42]	καὶ ἡγεμὼν γενέσθω μοί τις	τῆς	ὁδοῦ. ἤλαυνεν, ὥσπερ εἶχεν, αὐτόθεν
[28]	λῃστῶν συγκεκεντημένον, ἐρριμμένον ἡμιθνῆτα ἐπὶ	τῆς	ὁδοῦ, ὑπὸ ἱερέως παροδευόμενον, ὑπὸ
[21]	τούτου καὶ διεσπουδακώς, τῇ προσθήκῃ	τῆς	παρὰ θεοῦ δυνάμεως περιγίνεται· βουλομέναις
[27]	πρῶτον καὶ δι´ ὃ λέλεκται	τῆς	παραβολῆς παρεχέσθω. διδασκέτω τοὺς εὐποροῦντας
[42]	γὰρ τοῦ τυράννου τελευτήσαντος ἀπὸ	τῆς	Πάτμου τῆς νήσου μετῆλθεν ἐπὶ
[1]	ἐπίβουλοι δέ, ὅτι καὶ αὐτῆς	τῆς	περιουσίας καθ´ αὑτὴν ἱκανῆς οὔσης
[26]	τὴν γνώμην καὶ φειδόμενος πρὸ	τῆς	πίστεως βίον ἱκανὸν συνελέξατο; ἢ
[22]	υἱὸς ἢ ἀδελφὸς καὶ κώλυμα	τῆς	πίστεως γένοιτο καὶ ἐμπόδιον τῆς
[42]	ἐφώτισε· καὶ μετὰ τοῦτο ὑφῆκε	τῆς	πλείονος ἐπιμελείας καὶ παραφυλακῆς, ὡς
[41]	δηχθῆναί ποτε ὑπὲρ τῆς ὑγείας	τῆς	πλείονος. οὕτω καὶ ψυχῇ διηνεκοῦς
[10]	αὐτῆς. οὕτως καὶ τοῦτον ἐκέλευε	τῆς	πολυπραγμοσύνης ἀφέμενον ἑνὶ προστετηκέναι καὶ
[21]	θεὸς συνεπιπνεῖ, εἰ δὲ ἀποσταῖεν	τῆς	προθυμίας. καὶ τὸ δοθὲν ἐκ
[10]	τὸ εἰ θέλεις« τὸ αὐτεξούσιον	τῆς	προσδιαλεγομένης αὐτῷ ψυχῆς ἐδήλωσεν. ἐπὶ
[36]	πιστοὶ καλοὶ καὶ θεοπρεπεῖς καὶ	τῆς	προσηγορίας ἄξιοι, ἣν ὥσπερ διάδημα
[13]	αὐτῶν ἐπαινεῖ, ὥστε καὶ μετὰ	τῆς	προσθήκης ταύτης τὴν κοινωνίαν ἐπιτάσσει,
[42]	δὲ εἰς τὸ χωρίον ὑπὸ	τῆς	προφυλακῆς τῶν λῃστῶν ἁλίσκεται, μήτε
[14]	ἐὰν ὑστερῇς τῆς τέχνης, ἀπολαύει	τῆς	σῆς ἀμουσίας, ὂν ἀναίτιον. τοιοῦτον
[35]	θεόν, ἀρέσκειν θεῷ· οὐ σαρκὸς	τῆς	σῆς ἅπτεσθαι δοκοῦσιν, ἀλλὰ τῆς
[25]	τὸν σωτῆρα πρὸ πάντων, τὸν	τῆς	σῆς συνήγορον καὶ παράκλητον ψυχῆς,
[5]	ὅλον δὲ τὸ τέλος αὐτὸ	τῆς	σωτηρίας διαφέροντα, ἐσκεπασμένα δὲ θαυμαστῷ
[42]	κεφαλήν, καλόν γε« ἔφη φύλακα	τῆς	τἀδελφοῦ ψυχῆς κατέλιπον· ἀλλ´ ἵππος
[6]	πατρῴου λόγου, ὁ τέλειος περὶ	τῆς	τελείας ἀναπαύσεως, ὁ ἄφθαρτος περὶ
[14]	τεχνικῶς, τεχνικόν ἐστιν, ἐὰν ὑστερῇς	τῆς	τέχνης, ἀπολαύει τῆς σῆς ἀμουσίας,
[41]	οὐδὲν ὀλεθριώτερον· ἀποτυφλοῦται γὰρ ἀπὸ	τῆς	τήξεως, ἐὰν ἀκίνητος τῷ παρρησιαζομένῳ
[3]	ὢν καὶ τὸ μεγαλεῖον συνορῶν	τῆς	τοῦ θεοῦ φιλανθρωπίας, μήτε μὴν
[2]	γὰρ αὐτόθεν καὶ προχείρως ἀκούσαντες	τῆς	τοῦ κυρίου φωνῆς, ὅτι ῥᾷον
[11]	ἢ πατρίσιν, ὃ πολλοὶ πρὸ	τῆς	τοῦ σωτῆρος καθόδου πεποιήκασιν, οἳ
[4]	τοῦ θεοῦ εἰσελθεῖν· εὐκόλως διὰ	τῆς	τρυμαλιᾶς τῆς βελόνης κάμηλος εἰσελεύσεται
[29]	καὶ ἐπιδαψιλευόμενος, οὗτος ὁ τοὺς	τῆς	ὑγείας καὶ σωτηρίας δεσμοὺς ἀλύτους
[41]	δακρῦσαι καὶ δηχθῆναί ποτε ὑπὲρ	τῆς	ὑγείας τῆς πλείονος. οὕτω καὶ
[15]	δύναται πλουτεῖν τῶν παθῶν καὶ	τῆς	ὕλης μὴ παρούσης· ἡ γάρ
[12]	ἐσπάθησε διπλῇ λυπεῖσθαι, καὶ τῇ	τῆς	ὑπηρεσίας ἀπουσίᾳ καὶ τῇ τῆς
[5]	εὑρίσκεται δεόμενα διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν	τῆς	φρονήσεως ἐν αὐτοῖς ὑπερβολήν. ὅπου
[8]	μετ´ ἐκεῖνον καὶ τὴν καινότητα	τῆς	χάριτος μαθεῖν, ὅτι δὴ κατὰ
[1]	προϊεμένου, τοῦτο δὲ λόγῳ διὰ	τῆς	χάριτος τοῦ σωτῆρος ἰωμένους τὰς
[18]	ἢ ἀδόκιμα, ἀλλ´ ἐπὶ τῇ	τῆς	ψυχῆς ἀρετῇ, πίστει καὶ ἐλπίδι
[16]	χρώμενα· ~ταῦτα δὲ ἦν τὰ	τῆς	ψυχῆς ἀρρωστήματα καὶ πάθη. ὁ
[39]	ἔνοχον εἶναι, ἀλλὰ ἄρδην ἐκριζῶσαι	τῆς	ψυχῆς ἐφ´ οἷς ἑαυτοῦ κατέγνω
[18]	τοῦ τέλους πλὴν ἐν τῇ	τῆς	ψυχῆς καταστάσει καὶ διαθέσει πρός
[25]	ἐστι διωγμός, ἐξ αὐτῆς ἑκάστῳ	τῆς	ψυχῆς προπεμπόμενος λυμαινομένης ὑπὸ ἐπιθυμιῶν
[27]	τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης	τῆς	ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης
[15]	ἐπειδὴ τὰ μὲν ἐντός ἐστι	τῆς	ψυχῆς, τὰ δὲ ἐκτός, κἂν
[14]	ἀφανιζέτω μᾶλλον ἢ τὰ πάθη	τῆς	ψυχῆς, τὰ μὴ συγχωροῦντα τὴν
[11]	δόγματα τὰ περὶ χρημάτων ἐξορίσαι	τῆς	ψυχῆς, τὴν πρὸς αὐτὰ συμπάθειαν
[1]	εὐρώστου καὶ λιπαροῦς ἄχρι τῆς	ἐσχάτης	ἡμέρας τοῦ βίου συμμεμετρημένης καὶ
[40]	καὶ εἰλικρινοῦς μετανοίας καὶ συνεχοῦς	μελέτης	κατορθοῦται. ~Διὸ δεῖ πάντως σε
[39]	τὴν σφραγῖδα καὶ τὴν λύτρωσιν	περιπετής	τισιν ἁμαρτήμασιν ἢ παραπτώμασιν, ὡς
[14]	ἀδίκως τις αὐτῷ χρῆται· πάλιν	ὑπηρέτης	ἀδικίας εὑρίσκεται· πέφυκε γὰρ ὑπηρετεῖν,
[22]	καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, ἐμὸς	μαθητὴς	εἶναι οὐ δύναται. οὐ γὰρ
[6]	γὰρ καὶ μᾶλλον ἢ ὁ	προφήτης	προφητῶν καὶ κύριος παντὸς προφητικοῦ
[40]	τοῖς μακρᾷ νόσῳ πεπονηκόσι σώμασι	διαίτης	χρεία καὶ προσοχῆς πλείονος. ὁ
[3]	ἀγάπη, πίστις. ἐλπίς, γνῶσις ἀληθείας,	πραότης,	εὐσπλαγχνία, σεμνότης, ἵν´, ὅταν ἡ
[42]	εἴη δόξα, τιμή, κράτος, αἰώνιος	μεγαλειότης	καὶ νῦν καὶ εἰς γενεὰς
[3]	ἐλπίς, γνῶσις ἀληθείας, πραότης, εὐσπλαγχνία,	σεμνότης,	ἵν´, ὅταν ἡ ἐσχάτη σάλπιγξ
[2]	μήτε τίνας τοὺς πλουσίους ὁ	δεσπότης	καὶ διδάσκαλος προσαγορεύει μήτε ὅπως
[40]	χρεία καὶ προσοχῆς πλείονος. ὁ	κλέπτης,	ἄφεσιν βούλει λαβεῖν; μηκέτι κλέπτε·
[39]	καὶ ἡμῖν παρακελεύεται τῆς ἡμέρας	ἑκάστης	ὁ κύριος ἀφιέναι τοῖς ἀδελφοῖς
[42]	καὶ ἐξώλης καί, τὸ κεφάλαιον,	λῃστής,	καὶ νῦν ἀντὶ τῆς ἐκκλησίας
[1]	συμμεμετρημένης καὶ ἡ πολιτεία διαθέσεως	χρηστῆς	καὶ μονίμου καὶ πάσαις ταῖς
[8]	πρεσβύτερον τοῦ χρόνου, θαυμαστὸς οὗτος	ἀγωνιστὴς	καὶ διαπρεπὴς καὶ τὴν γνώμην
[19]	τῶν οὐρανῶν. καὶ πῶς αὐτῶν	ἀποστῇς;	πωλήσας. τί οὖν; χρήματα ἀντὶ
[22]	οὐδ´ ἐγγύς, ἀπὸ γὰρ τῆς	αὐτῆς	γνώμης καὶ διαθέσεως καὶ ἐπὶ
[25]	χαλεπώτατος ἔνδοθέν ἐστι διωγμός, ἐξ	αὐτῆς	ἑκάστῳ τῆς ψυχῆς προπεμπόμενος λυμαινομένης
[10]	μερίδα ἐξελέξατο, καὶ οὐκ ἀφαιρεθήσεται	αὐτῆς.	οὕτως καὶ τοῦτον ἐκέλευε τῆς
[42]	καὶ τὰ ἔργα ἀσκῶν ἐπ´	αὐτῆς	τῆς ἐξόδου τὸ τέλος καὶ
[1]	θεοῦ· ἐπίβουλοι δέ, ὅτι καὶ	αὐτῆς	τῆς περιουσίας καθ´ αὑτὴν ἱκανῆς
[15]	ἡ γάρ τοι διάθεσις τὸ	αὑτῆς	ἐνεργεῖ καὶ τὸν λογισμὸν ἄγχει
[38]	ἐπὶ σωτηρίαν· ἡ ἀγάπη τὰ	ἑαυτῆς	οὐ ζητεῖ« ἀλλ´ ἐπὶ τὸν
[25]	ἀπόληται ὑπὲρ Χριστοῦ, ἐκεῖ σωθήσεται.	~Ταύτης	δὲ ὁμοίως ἔχεται τῆς γνώμης
[28]	τάξει καὶ οὐδέν τι μικροτέραν	ταύτης	εἶναι λέγει τό· ἀγαπήσεις τὸν
[27]	ἐξ ὅλης τῆς δυνάμεώς σου«	ταύτης	μείζω μηδεμίαν ἐντολὴν εἶναι, καὶ
[13]	ὥστε καὶ μετὰ τῆς προσθήκης	ταύτης	τὴν κοινωνίαν ἐπιτάσσει, ποτίζειν τὸν
[31]	ἄδικον οὖσαν ἀποφαίνων, ἐκ δὲ	ταύτης	τῆς ἀδικίας ἐνὸν καὶ πρᾶγμα
[42]	τοῦ ἀδελφοῦ« στενάξας κάτωθεν ὁ	πρεσβύτης	καί τι καὶ ἐπιδακρύσας, ἐκεῖνος«
[8]	νόμον, ἀλλὰ καὶ εὐθὺς ἀπὸ	πρώτης	ἡλικίας ἀρξάμενος· ἐπεὶ καὶ τί
[33]	τοῦτο τῇ ψυχῇ δυσχεράνῃς καὶ	ἀποστραφῇς.	σχῆμα τοῦτ´ ἔστιν ἔξωθεν ἡμῖν
[20]	μὴ χρῆσθαι, ἀπῆλθε στυγνὸς καὶ	κατηφής,	λιπὼν τὴν τάξιν τῆς ζωῆς,
[40]	οἱ πρόσθεν πόνοι, ἐπὶ τῆς	καταστροφῆς	τοῦ δράματος ἐξάθλῳ γενομένῳ, τῷ
[25]	μετὰ διωγμοῦ τοιούτου πλοῦτον ἐὰν	ἔχῃς	τὸν αἰσθητὸν κἂν ἀδελφοὺς τοὺς
[40]	πεπονηκόσι σώμασι διαίτης χρεία καὶ	προσοχῆς	πλείονος. ὁ κλέπτης, ἄφεσιν βούλει
[7]	τὴν ζωὴν μαθημάτων ἀπὸ τῆς	ἀρχῆς	εὐθὺς ἐγκαταθέσθαι τῇ ψυχῇ δεῖ,
[18]	ἀδόκιμα, ἀλλ´ ἐπὶ τῇ τῆς	ψυχῆς	ἀρετῇ, πίστει καὶ ἐλπίδι καὶ
[16]	~ταῦτα δὲ ἦν τὰ τῆς	ψυχῆς	ἀρρωστήματα καὶ πάθη. ὁ τούτων
[10]	τὸ αὐτεξούσιον τῆς προσδιαλεγομένης αὐτῷ	ψυχῆς	ἐδήλωσεν. ἐπὶ τῷ ἀνθρώπῳ γὰρ
[35]	ἅπτεσθαι δοκοῦσιν, ἀλλὰ τῆς ἑαυτοῦ	ψυχῆς	ἕκαστος, οὐκ ἀδελφῷ λαλεῖν, ἀλλὰ
[1]	δεῖται δὲ καὶ ἡ εὐχὴ	ψυχῆς	εὐρώστου καὶ λιπαροῦς ἄχρι τῆς
[39]	εἶναι, ἀλλὰ ἄρδην ἐκριζῶσαι τῆς	ψυχῆς	ἐφ´ οἷς ἑαυτοῦ κατέγνω θάνατον
[18]	τέλους πλὴν ἐν τῇ τῆς	ψυχῆς	καταστάσει καὶ διαθέσει πρός τε
[42]	γε« ἔφη φύλακα τῆς τἀδελφοῦ	ψυχῆς	κατέλιπον· ἀλλ´ ἵππος ἤδη μοι
[25]	διωγμός, ἐξ αὐτῆς ἑκάστῳ τῆς	ψυχῆς	προπεμπόμενος λυμαινομένης ὑπὸ ἐπιθυμιῶν ἀθέων
[27]	θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς	ψυχῆς	σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς
[15]	τὰ μὲν ἐντός ἐστι τῆς	ψυχῆς,	τὰ δὲ ἐκτός, κἂν μὲν
[14]	μᾶλλον ἢ τὰ πάθη τῆς	ψυχῆς,	τὰ μὴ συγχωροῦντα τὴν ἀμείνω
[11]	τὰ περὶ χρημάτων ἐξορίσαι τῆς	ψυχῆς,	τὴν πρὸς αὐτὰ συμπάθειαν τὴν
[25]	τῆς σῆς συνήγορον καὶ παράκλητον	ψυχῆς,	τὸν τῆς ἀπείρου πρύτανιν ζωῆς.
[4]	μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ	κλέψῃς,	μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα
[26]	ἀκούσιον ἐν πλούτῳ γένεσιν ἀπελήλαται	ζωῆς,	ἀδικεῖται μᾶλλον ὑπὸ τοῦ γειναμένου
[20]	κτήσεως περιεχομένου, ἥν γε προέκρινεν	ζωῆς	αἰωνίου. ἄξιον οὖν ἦν τοῖς
[6]	ἀγαθὸν καὶ πρῶτον καὶ μόνον	ζωῆς	αἰωνίου ταμίαν, ἣν ὁ υἱὸς
[9]	νόμου μὲν ἐργάτην, ἀργὸν δὲ	ζωῆς	ἀληθινῆς. καλὰ μὲν οὖν κἀκεῖνα
[1]	μόνος τὸ βραβεῖον τῆς αἰωνίου	ζωῆς	ἀναιρήσεται. δεῖται δὲ καὶ ἡ
[26]	μὲν ἡδυπαθείας κατηξιωμένος, ἀιδίου δὲ	ζωῆς	ἀπεστερημένος, τί δ´ ὅλως πλοῦτον
[25]	ἐξαιμάσσηται πρὸς σπουδὰς μανιώδεις καὶ	ζωῆς	ἀπόγνωσιν καὶ θεοῦ καταφρόνησιν. οὗτος
[8]	πρὸς μὲν δικαιοσύνην οὐδὲν ἐνδεῖ,	ζωῆς	δὲ ὅλως προσδεῖ· διὸ αὐτὴν
[42]	τέκνον, μὴ φοβοῦ· ἔχεις ἔτι	ζωῆς	ἐλπίδας· ἐγὼ Χριστῷ λόγον δώσω
[27]	πλοῦτον οὐδὲ καταδικαστέον ὡς τῆς	ζωῆς	ἐπίβουλον καὶ πολέμιον, ἀλλὰ μαθητέον
[7]	καὶ ἀσάλευτος ἀρχὴ καὶ κρηπὶς	ζωῆς,	ἐπιστήμη θεοῦ τοῦ ὄντως ὄντος
[10]	τὸ δὲ ἕν, τὸ τῆς	ζωῆς	ἔργον, ἀδύνατος καὶ ἀπρόθυμος καὶ
[20]	κατηφής, λιπὼν τὴν τάξιν τῆς	ζωῆς,	ἧς ἐπιθυμεῖν μόνον, ἀλλ´ οὐχὶ
[6]	καταλληλότατον αὐτῷ, ἡ ζωὴ περὶ	ζωῆς,	ὁ σωτὴρ περὶ σωτηρίας, ὁ
[11]	χρημάτων μὴ οὐκ ἐπὶ λόγῳ	ζωῆς	(οὕτω μέν γ´ ἂν ἦσαν
[6]	ὑπόθεσιν, ὅτι δόσις ἐστὶν αἰωνίου	ζωῆς.	πρόοιδε δὲ ὡς θεὸς καὶ
[42]	τὴν ἐνταῦθα τρυφὴν τῆς αἰωνίου	ζωῆς	προτιμᾷ καὶ διδόντος τοῦ σωτῆρος
[11]	βίου, αἳ τὸ σπέρμα τῆς	ζωῆς	συμπνίγουσιν. οὔτε γὰρ μέγα καὶ
[25]	ψυχῆς, τὸν τῆς ἀπείρου πρύτανιν	ζωῆς.	τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τὰ
[22]	γένοιτο καὶ ἐμπόδιον τῆς ἄνω	ζωῆς,	τούτῳ μὴ συμφερέσθω μηδὲ ὁμονοείτω,
[11]	τῆς ἱκετείας, τῆς ἐλπίδος, τῆς	ζωῆς,	τῶν προπεπονημένων; πώλησον τὰ ὑπάρχοντά
[10]	ἀπῆλθεν, ἀχθεσθεὶς τῷ παραγγέλματι τῆς	ζωῆς,	ὑπὲρ ἧς ἱκέτευεν. οὐ γὰρ
[19]	ἀντεισαγόμενος ἕτερον πλοῦτον θεοποιὸν καὶ	ζωῆς	χορηγὸν αἰωνίου, τὰς κατὰ τὴν
[2]	πάντα χαριζόμενοι καὶ τῆς ἐνταῦθα	ζωῆς	ὡς μόνης ἑαυτοῖς ὑπολειπομένης ἐκκρεμασθέντες
[29]	τοῖς πολλοῖς τραύμασι, φόβοις, ἐπιθυμίαις,	ὀργαῖς,	λύπαις, ἀπάταις, ἡδοναῖς; τούτων δὲ
[42]	τὸν γέροντα περιέλαβεν, ἀπολογούμενος ταῖς	οἰμωγαῖς	ὡς ἐδύνατο καὶ τοῖς δάκρυσι
[41]	ὑπὲρ σοῦ πρὸς θεὸν καὶ	λιτανείαις	συνήθεσι μαγεύων τὸν πατέρα· οὐ
[42]	θεοῦ μαθηταῖς καὶ ἐγγυητῇ θεῷ,	προφητείαις,	εὐαγγελίοις, λόγοις ἀποστολικοῖς· τούτοις συζῶν
[42]	μὲν εὐχαῖς ἐξαιτούμενος, συνεχέσι δὲ	νηστείαις	συναγωνιζόμενος, ποικίλαις δὲ σειρῆσι λόγων
[18]	εὑρεθείη ποτ´ ἂν μεθύων ταῖς	ἐπιθυμίαις,	καὶ χρήμασι πλούσιος νήφων καὶ
[29]	τεθανατωμένους τοῖς πολλοῖς τραύμασι, φόβοις,	ἐπιθυμίαις,	ὀργαῖς, λύπαις, ἀπάταις, ἡδοναῖς; τούτων
[15]	πιέζει καὶ φλεγμαίνει ταῖς συντρόφοις	ἐπιθυμίαις·	οὐδὲν οὖν προὔργου γέγονεν αὐτῷ
[42]	ἐξαιτούμενος, συνεχέσι δὲ νηστείαις συναγωνιζόμενος,	ποικίλαις	δὲ σειρῆσι λόγων κατεπᾴδων αὐτοῦ
[34]	καὶ νόσος ἀκμάζουσα δαμάζεται, χειρῶν	ἐπιβολαῖς	διωκομένη, καὶ προσβολὴ λῃστῶν ἀφοπλίζεται,
[29]	~Ἐν ἀμφοτέραις μὲν οὖν ταῖς	ἐντολαῖς	ἀγάπην εἰσηγεῖται, τάξει δ´ αὐτὴν
[3]	τῶν οὐρανῶν, ἐὰν ὑπακούσωσι ταῖς	ἐντολαῖς·	εἶθ´ ὁπόταν μάθωσιν ὡς ἀδεὲς
[26]	συμπολιτεύεσθαι, πτωχὸς οὗτος παρέστηκε ταῖς	ἐντολαῖς,	ἐλεύθερος, ἀήττητος, ἄνοσος, ἄτρωτος ὑπὸ
[26]	βούλοιντο ὑποκύπτειν τοῦ θεοῦ ταῖς	ἐντολαῖς	καὶ τῶν προσκαίρων προτιμῷεν τὴν
[1]	καὶ μονίμου καὶ πάσαις ταῖς	ἐντολαῖς	τοῦ σωτῆρος ἐπεκτεινομένης. ~Κινδυνεύει δὲ
[21]	τῆς παρὰ θεοῦ δυνάμεως περιγίνεται·	βουλομέναις	μὲν γὰρ ταῖς ψυχαῖς ὁ
[42]	μένειν ἐπεξαμαρτάνων ἑκάστοτε ἐπὶ ταῖς	ἡδοναῖς	καὶ τὴν ἐνταῦθα τρυφὴν τῆς
[29]	φόβοις, ἐπιθυμίαις, ὀργαῖς, λύπαις, ἀπάταις,	ἡδοναῖς;	τούτων δὲ τῶν τραυμάτων μόνος
[1]	τὰς γνώμας τῶν πλουσίων ταῖς	ἡδοναῖς	τῶν ἀμέτρων ἐπαίνων ἐπαίροντες καὶ
[34]	οὓς καὶ ναῦς βαπτιζομένη κουφίζεται,	μόναις	ἁγίων εὐχαῖς κυβερνωμένη, καὶ νόσος
[13]	καὶ Ματθαίῳ τοῖς πλουσίοις καὶ	τελώναις,	καὶ τὰ μὲν χρήματα αὐτοὺς
[22]	ἔτι τούτου σκληρότερον ἀλλαχοῦ ταῖς	φωναῖς	ἐξενηνεγμένον· ὃς οὐ μισεῖ πατέρα
[5]	βάθει, οὐκ ἐπιπολαίως δέχεσθαι ταῖς	ἀκοαῖς	προσῆκεν, ἀλλὰ καθιέντας τὸν νοῦν
[33]	ὁ πατὴρ καὶ ὁ τούτου	παῖς	ὁ ὑπὲρ ἡμῶν ἀποθανὼν καὶ
[29]	πολλοῖς τραύμασι, φόβοις, ἐπιθυμίαις, ὀργαῖς,	λύπαις,	ἀπάταις, ἡδοναῖς; τούτων δὲ τῶν
[29]	τῆς ἀγάπης βλαστανούσης εὐποιίαν. ~Ἐν	ἀμφοτέραις	μὲν οὖν ταῖς ἐντολαῖς ἀγάπην
[1]	διαθέσεως χρηστῆς καὶ μονίμου καὶ	πάσαις	ταῖς ἐντολαῖς τοῦ σωτῆρος ἐπεκτεινομένης.
[5]	διανοίας βάθει, οὐκ ἐπιπολαίως δέχεσθαι	ταῖς	ἀκοαῖς προσῆκεν, ἀλλὰ καθιέντας τὸν
[29]	εὐποιίαν. ~Ἐν ἀμφοτέραις μὲν οὖν	ταῖς	ἐντολαῖς ἀγάπην εἰσηγεῖται, τάξει δ´
[3]	βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐὰν ὑπακούσωσι	ταῖς	ἐντολαῖς· εἶθ´ ὁπόταν μάθωσιν ὡς
[26]	θεῷ συμπολιτεύεσθαι, πτωχὸς οὗτος παρέστηκε	ταῖς	ἐντολαῖς, ἐλεύθερος, ἀήττητος, ἄνοσος, ἄτρωτος
[26]	καὶ βούλοιντο ὑποκύπτειν τοῦ θεοῦ	ταῖς	ἐντολαῖς καὶ τῶν προσκαίρων προτιμῷεν
[1]	χρηστῆς καὶ μονίμου καὶ πάσαις	ταῖς	ἐντολαῖς τοῦ σωτῆρος ἐπεκτεινομένης. ~Κινδυνεύει
[18]	ἄβιος εὑρεθείη ποτ´ ἂν μεθύων	ταῖς	ἐπιθυμίαις, καὶ χρήμασι πλούσιος νήφων
[42]	αἱρεῖται μένειν ἐπεξαμαρτάνων ἑκάστοτε ἐπὶ	ταῖς	ἡδοναῖς καὶ τὴν ἐνταῦθα τρυφὴν
[1]	προσεκπλήσσουσι τὰς γνώμας τῶν πλουσίων	ταῖς	ἡδοναῖς τῶν ἀμέτρων ἐπαίνων ἐπαίροντες
[42]	δὲ τὸν γέροντα περιέλαβεν, ἀπολογούμενος	ταῖς	οἰμωγαῖς ὡς ἐδύνατο καὶ τοῖς
[15]	ἄγχει καὶ πιέζει καὶ φλεγμαίνει	ταῖς	συντρόφοις ἐπιθυμίαις· οὐδὲν οὖν προὔργου
[22]	τὸ ἔτι τούτου σκληρότερον ἀλλαχοῦ	ταῖς	φωναῖς ἐξενηνεγμένον· ὃς οὐ μισεῖ
[21]	δυνάμεως περιγίνεται· βουλομέναις μὲν γὰρ	ταῖς	ψυχαῖς ὁ θεὸς συνεπιπνεῖ, εἰ
[29]	τραύμασι, φόβοις, ἐπιθυμίαις, ὀργαῖς, λύπαις,	ἀπάταις,	ἡδοναῖς; τούτων δὲ τῶν τραυμάτων
[33]	τὰ σπλάγχνα τοῖς τοῦ θεοῦ	μαθηταῖς	ἀπογεγραμμένοις, μὴ πρὸς σῶμα ἀπιδὼν
[4]	δὲ ὁ Ἰησοῦς λέγει τοῖς	μαθηταῖς	αὐτοῦ· πῶς δυσκόλως οἱ τὰ
[42]	πιστευέτω ταῦτά τις καὶ θεοῦ	μαθηταῖς	καὶ ἐγγυητῇ θεῷ, προφητείαις, εὐαγγελίοις,
[20]	αἰωνίου. ἄξιον οὖν ἦν τοῖς	μαθηταῖς	φόβου πάντως, εἰ καὶ ὁ
[26]	σημαίνει, τί δίδωσι τοῖς αὑτοῦ	ναύταις	{τὸ} σύνθημα, ποῦ καὶ πόθεν
[42]	ἐκκλησίαν ἐπανήγαγε, καὶ δαψιλέσι μὲν	εὐχαῖς	ἐξαιτούμενος, συνεχέσι δὲ νηστείαις συναγωνιζόμενος,
[34]	διωκομένη, καὶ προσβολὴ λῃστῶν ἀφοπλίζεται,	εὐχαῖς	εὐσεβέσι σκυλευομένη, καὶ δαιμόνων βία
[34]	ναῦς βαπτιζομένη κουφίζεται, μόναις ἁγίων	εὐχαῖς	κυβερνωμένη, καὶ νόσος ἀκμάζουσα δαμάζεται,
[21]	περιγίνεται· βουλομέναις μὲν γὰρ ταῖς	ψυχαῖς	ὁ θεὸς συνεπιπνεῖ, εἰ δὲ
[23]	μήτε ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπων ἀνέβη,	εἰς	ἃ ἐπιθυμοῦσιν ἄγγελοι παρακύψαι καὶ
[26]	κύριον ἀτενεῖ τῷ βλέμματι, καθάπερ	εἰς	ἀγαθοῦ κυβερνήτου νεῦμα δεδορκότες, τί
[12]	οὖν ὁ σωτὴρ παρῄνει τοῖς	εἰς	ἀεὶ βιωσομένοις τὰ βλάψοντα καὶ
[23]	μοι ἀκολούθει· ἀνάξω γάρ σε	εἰς	ἀνάπαυσιν καὶ ἀπόλαυσιν ἀρρήτων καὶ
[16]	διδόντι θεῷ λειτουργῶν ἀπ´ αὐτῶν	εἰς	ἀνθρώπων σωτηρίαν καὶ εἰδὼς ὅτι
[38]	τὰ ἐπταισμένα. μηδὲ γὰρ τοῦτο	εἰς	ἀπόγνωσίν σοι καὶ ἀπόνοιαν καταλελείφθω,
[36]	μὲν εἰς δουλείαν, τὰ δὲ	εἰς	ἄσκησιν, τὰ δὲ εἰς μάθησιν
[42]	αἰώνιος μεγαλειότης καὶ νῦν καὶ	εἰς	γενεὰς γενεῶν καὶ εἰς τοὺς
[17]	θηράτροις πεπεδημένος, γῆ ὢν καὶ	εἰς	γῆν ἀπελευσόμενος, πόθεν δύναται βασιλείας
[16]	τῷ καθαρῷ τὴν καρδίαν γίνεται,	εἰς	δὲ ἀκάθαρτον ψυχὴν θεοῦ χάρις
[9]	προχωροῦντα, πλήρωμα δὲ νόμου Χριστὸς	εἰς	δικαιοσύνην παντὶ τῷ πιστεύοντι« οὐχὶ
[36]	τοῦ κόσμου δεδημιούργηται, τὰ μὲν	εἰς	δουλείαν, τὰ δὲ εἰς ἄσκησιν,
[30]	τις εἰς μαθητὴν ἐργάσηται, τοῦτο	εἰς	ἑαυτὸν ὁ κύριος ἐκδέχεται καὶ
[20]	καὶ ἰδίως καὶ ὡς ἂν	εἰς	ζωὴν αἰώνιον ὁρμήσαι. καὶ οἱ
[39]	ἐπίρρητον τοῦ πλούτου καὶ χαλεπὸν	εἰς	ζωὴν διαφύγοι καὶ δύναιτο τῶν
[37]	ἄρρητον αὐτοῦ πατήρ, τὸ δὲ	εἰς	ἡμᾶς συμπαθὲς γέγονε μήτηρ. ἀγαπήσας
[3]	ὡμολογημένος τῆς ἄνω πατρίδος ἄξιος,	εἰς	ἣν μετὰ στεφάνων καὶ κηρυγμάτων
[28]	Ἱερουσαλὴμ ἄγει τῷ λόγῳ τινὰ	εἰς	Ἱεριχὼ καὶ τοῦτον δείκνυσιν ὑπὸ
[31]	ὡς ἰδίαν οὖσαν καὶ οὐκ	εἰς	κοινὸν τοῖς δεομένοις κατατίθησιν, ἄδικον
[33]	ἔστιν ἔξωθεν ἡμῖν περιβεβλημένον τῆς	εἰς	κόσμον παρόδου προφάσει, ἵν´ εἰς
[27]	ἐχέγγυον γένοιτο, τὸ δὲ ἐλπισθὲν	εἰς	κτῆσιν ἀφίκοιτο. Φησὶν οὖν ὁ
[11]	καθόδου πεποιήκασιν, οἳ μὲν τῆς	εἰς	λόγους σχολῆς καὶ νεκρᾶς σοφίας
[36]	δὲ εἰς ἄσκησιν, τὰ δὲ	εἰς	μάθησιν αὐτῷ, καὶ πάντα, μέχρις
[30]	περιέπων. ὃ γὰρ ἄν τις	εἰς	μαθητὴν ἐργάσηται, τοῦτο εἰς ἑαυτὸν
[4]	ὑπὸ νηπιότητος ἀκροωμένους. ἐκπορευομένου αὐτοῦ	εἰς	ὁδὸν προσελθών τις ἐγονυπέτει λέγων·
[27]	δὲ τῷ ἀγαπᾶν τὸν πατέρα	εἰς	οἰκείαν ἰσχὺν καὶ δύναμιν ἀφθαρσίαν
[26]	θεοῦ τοῦ τὴν ψυχὴν νέμοντος	εἰς	οἶκον τοιούτων ἀνθρώπων εἰσῳκίσθη καὶ
[5]	μηδὲ διηρωτημένα πρὸς τῶν ἀκουσάντων,	εἰς	ὅλον δὲ τὸ τέλος αὐτὸ
[1]	δι´ οὗ τὰ πάντα καὶ	εἰς	ὃν τὰ πάντα, περιάπτουσι το!
[27]	καὶ ἔστι τὰ πάντα καὶ	εἰς	ὃν τὰ σῳζόμενα πάλιν ἐπανέρχεται.
[31]	ὁ δεχόμενος δίκαιον ἢ προφήτην	εἰς	ὄνομα δικαίου ἢ προφήτου τὸν
[31]	λήψεται, ὁ δὲ μαθητὴν ποτίσας	εἰς	ὄνομα μαθητοῦ ποτήριον ψυχροῦ ὕδατος
[8]	τὸν υἱὸν ἱκετεύει. ἐκ πίστεως	εἰς	πίστιν« μετατάσσεται· ὡς σφαλερῶς ἐν
[38]	τῶν ἐλπισθέντων ἀποδοθέντων, ἀγάπη δὲ	εἰς	πλήρωμα συνέρχεται καὶ μᾶλλον αὔξεται
[4]	καὶ ἀδελφοὺς ἔχειν μετὰ διωγμῶν	εἰς	ποῦ; ἐν δὲ τῷ ἐρχομένῳ
[25]	καὶ ἀδελφοὺς ἔχειν μετὰ διωγμῶν	εἰς	ποῦ; οὔτε γὰρ ἀχρημάτους οὔτε
[39]	ἁμαρτήμασιν· τούτων γὰρ ἀναιρεθέντων αὖθις	εἰς	σὲ θεὸς εἰσοικισθήσεται. μεγάλην γάρ
[39]	τὸ παύσασθαι καὶ μηκέτι βλέπειν	εἰς	τὰ ὀπίσω. ~Τῶν μὲν οὖν
[13]	ἵν´ ὅταν ἐκλίπῃ, δέξωνται ὑμᾶς	εἰς	τὰς αἰωνίους σκηνάς. κτήσασθε θησαυροὺς
[31]	ἵνα ὅταν ἐκλίπῃ, δέξωνται ὑμᾶς	εἰς	τὰς αἰωνίους σκηνάς. φύσει μὲν
[32]	μιᾶς ἡμέρας, ἀλλ´ ὁ ὑπομείνας	εἰς	τέλος, οὗτος σωθήσεται« ~Πῶς οὖν
[42]	εἰς τοὺς κόλπους τοῦ πατρός,	εἰς	τὴν αἰώνιον ζωήν, εἰς τὴν
[18]	μαθηματικῶς ἀκουστέον, τοὺς δυσκόλως εἰσελευσομένους	εἰς	τὴν βασιλείαν, μὴ σκαιῶς μηδὲ
[4]	ἐστι τοὺς πεποιθότας ἐπὶ χρήμασιν	εἰς	τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ εἰσελθεῖν·
[4]	οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται	εἰς	τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ. οἱ
[4]	βελόνης κάμηλος εἰσελεύσεται ἢ πλούσιος	εἰς	τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ. οἳ
[29]	λέγων μοι κύριε κύριε‹ εἰσελεύσεται	εἰς	τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ´
[2]	τρήματος ῥαφίδος διεκδύσεται ἢ πλούσιος	εἰς	τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀπογνόντες
[19]	δι´ ἑτέρας φωνῆς ἐστιν εἰσελθεῖν	εἰς	τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. καὶ
[42]	πατρός, εἰς τὴν αἰώνιον ζωήν,	εἰς	τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. πιστευέτω
[19]	σάρκα πλουτῶν καὶ τὴν ζωὴν	εἰς	τὴν ἔξω κτῆσιν μετενηνοχὼς τὴν
[2]	προσηκόντως, τῶν δὲ ἔργων τῶν	εἰς	τὴν σωτηρίαν ἀναφερόντων ὀλιγωρήσαντες οὐ
[33]	εἰς κόσμον παρόδου προφάσει, ἵν´	εἰς	τὸ κοινὸν τοῦτο παιδευτήριον εἰσελθεῖν
[30]	τοὺς ταῦτα μὴ παρασχόντας αὐτοῖς	εἰς	τὸ πῦρ ἐμβάλλει τὸ αἰώνιον,
[2]	οὐ παρεσκευάσαντο τὴν δέουσαν παρασκευὴν	εἰς	τὸ τῶν ἐλπιζομένων τυχεῖν. λέγω
[42]	ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας. ἐλθὼν δὲ	εἰς	τὸ χωρίον ὑπὸ τῆς προφυλακῆς
[8]	νόμῳ σαλεύων καὶ ἐπικινδύνως ναυλοχῶν	εἰς	τὸν σωτῆρα μεθορμίζεται. ~Ὁ γοῦν
[42]	καὶ εἰς γενεὰς γενεῶν καὶ	εἰς	τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ἀμήν.
[42]	φῶς ὀρέγων ἄσκιον, ἄπαυστον, ὁδηγῶν	εἰς	τοὺς κόλπους τοῦ πατρός, εἰς
[42]	δὲ προσιόντα ἐγνώρισε τὸν Ἰωάννην,	εἰς	φυγὴν αἰδεσθεὶς ἐτράπετο. ὃ δὲ
[11]	τοίνυν ἦν τὸ προτρεψάμενον αὐτὸν	εἰς	φυγὴν καὶ ποιῆσαν ἀπαυτομολῆσαι τοῦ
[14]	καὶ χρήματα χρήσιμα ὄντα καὶ	εἰς	χρῆσιν ἀνθρώπων ὑπὸ τοῦ θεοῦ
[4]	λέγεις; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ	εἷς	ὁ θεός. τὰς ἐντολὰς οἶδας·
[17]	λαλεῖ. ὥσπερ οὖν θησαυρὸς οὐχ	εἷς	παρ´ αὐτῷ καθὸ καὶ παρ´
[1]	χαρίσασθαι τὰ ἀχάριστα, ἀλλὰ καὶ	ἀσεβεῖς	καὶ ἐπίβουλοι· ἀσεβεῖς μὲν, ὅτι
[1]	ἀλλὰ καὶ ἀσεβεῖς καὶ ἐπίβουλοι·	ἀσεβεῖς	μὲν, ὅτι παρέντες αἰνεῖν καὶ
[34]	ἀπόλεμον, ἀναίμακτον, ἀόργητον, ἀμίαντον, γέροντας	θεοσεβεῖς,	ὀρφανοὺς θεοφιλεῖς, χήρας πραότητι ὡπλισμένας,
[4]	Ἰησοῦς λέγει· τί με ἀγαθὸν	λέγεις;	οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς
[42]	τῆς ἑαυτοῦ, κεκραγώς· τί με	φεύγεις,	τέκνον, τὸν σαυτοῦ πατέρα, τὸν
[13]	κοινωνία καταλείποιτο παρὰ ἀνθρώποις, εἰ	μηδεὶς	ἔχοι μηδέν; πῶς δ´ ἂν
[4]	λέγει· τί με ἀγαθὸν λέγεις;	οὐδεὶς	ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ
[35]	{οἱ} στρατιῶται καὶ φύλακες βέβαιοι,	οὐδεὶς	ἀργός, οὐδεὶς ἀχρεῖος. ὃ μὲν
[35]	καὶ φύλακες βέβαιοι, οὐδεὶς ἀργός,	οὐδεὶς	ἀχρεῖος. ὃ μὲν ἐξαιτήσασθαί σε
[8]	τὴν ὄντως ζωὴν παρακελεύεται, ὃν	οὐδεὶς	ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ υἱὸς
[23]	ἄρτον ἐμαυτὸν διδούς, οὗ γευσάμενος	οὐδεὶς	ἔτι πεῖραν θανάτου λαμβάνει, καὶ
[25]	αὐτῇ πάθεσιν ἐξαιμάσσηται πρὸς σπουδὰς	μανιώδεις	καὶ ζωῆς ἀπόγνωσιν καὶ θεοῦ
[20]	τὸ πρῶτον μὲν καὶ αὐτοὶ	περιδεεῖς	καὶ καταπλῆγες γεγόνασιν ἀκούσαντες· τί
[20]	μήπω τὰ πάθη τέλεον ἀποτεθειμένοις	(ἀρτιμαθεῖς	γὰρ ἦσαν καὶ νεωστὶ πρὸς
[33]	ὑπερόπτως, μὴ πρὸς ἡλικίαν ἀμελῶς	διατεθείς,	μηδ´ εἴ τις ἀκτήμων ἢ
[6]	καὶ κύριος παντὸς προφητικοῦ πνεύματος;	κληθεὶς	δὲ ἀγαθός, ἀπ´ αὐτοῦ πρώτου
[37]	τὴν ἡμετέραν ἀσθένειαν οὓς ἠγάπησε	μετρηθεὶς	ἡμᾶς πρὸς τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν
[13]	μεθεῖναι, τὴν δὲ δικαίαν χρῆσιν	ἐπιθεὶς	καὶ τὴν ἄδικον ἀφελὼν καταγγέλλει·
[22]	πάντα διὰ πάντων ὁμοίως διατιθέντα.	~Ἀποκριθεὶς	δὲ Ἰησοῦς· ἀμὴν ὑμῖν λέγω,
[4]	ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι.	ἀποκριθεὶς	δὲ ὁ Ἰησοῦς {λέγει} ἀμὴν
[4]	αὐτοῦ. πάλιν δὲ ὁ Ἰησοῦς	ἀποκριθεὶς	λέγει αὐτοῖς· τέκνα, πῶς δύσκολόν
[4]	καὶ τὴν μητέρα. ὃ δὲ	ἀποκριθεὶς	λέγει αὐτῷ· πάντα ταῦτα ἐφύλαξα
[30]	φυλακῇ καὶ ἤλθομεν πρὸς σέ;	ἀποκριθεὶς	ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν
[19]	ἐνυπαρχόντων τῇ ψυχῇ, ἣν σῶσαι	ποθεῖς,	ἀντεισαγόμενος ἕτερον πλοῦτον θεοποιὸν καὶ
[42]	ἐγνώρισε τὸν Ἰωάννην, εἰς φυγὴν	αἰδεσθεὶς	ἐτράπετο. ὃ δὲ ἐδίωκεν ἀνὰ
[10]	ἣν ποθεῖ· ἀλλὰ δυσχεράνας ἀπῆλθεν,	ἀχθεσθεὶς	τῷ παραγγέλματι τῆς ζωῆς, ὑπὲρ
[28]	αὐτὸν ἐπιδειξάμενος· καὶ σὺ τοίνυν	πορευθεὶς	οὕτω ποίει« ὡς τῆς ἀγάπης
[37]	ἐγέννησεν ἐξ αὑτοῦ· καὶ ὁ	τεχθεὶς	ἐξ ἀγάπης καρπὸς ἀγάπη. διὰ
[20]	θησαυρὸν ἐν οὐρανοῖς. ~Ταῦτα μὴ	συνιεὶς	κατὰ τρόπον ὁ πολυχρήματος καὶ
[4]	ἑαυτῶν ἑρμηνέας γινομένους καὶ ἐξηγητὰς	ἀσφαλεῖς.	οὐδὲν γὰρ οἷον αὐτῶν αὖθις
[10]	εἰ θέλεις οὖν, εἰ ὄντως	θέλεις	καὶ μὴ ἑαυτὸν ἐξαπατᾷς, κτῆσαι
[10]	καὶ τοῖς κρούουσιν ἀνοίγει. εἰ	θέλεις	οὖν, εἰ ὄντως θέλεις καὶ
[10]	τὸ θέλημα τοῦ πατρός. ~Εἰ	θέλεις	τέλειος γενέσθαι. οὐκ ἄρα πω
[4]	εἶπεν· ἕν σοι ὑστερεῖ· εἰ	θέλεις	τέλειος εἶναι, πώλησον ὅσα ἔχεις
[10]	τελειότερον. καὶ θείως τὸ εἰ	θέλεις«	τὸ αὐτεξούσιον τῆς προσδιαλεγομένης αὐτῷ
[34]	ἀόργητον, ἀμίαντον, γέροντας θεοσεβεῖς, ὀρφανοὺς	θεοφιλεῖς,	χήρας πραότητι ὡπλισμένας, ἄνδρας ἀγάπῃ
[19]	καὶ αἰώνιος ἀφθαρσία. οὕτως καλῶς	πωλεῖς	τὰ ὑπάρχοντα, τὰ πολλὰ καὶ
[21]	λόγον. καὶ τί φησιν; ἴδε	ἡμεῖς	ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι.
[4]	ὁ Πέτρος λέγειν αὐτῷ· ἴδε	ἡμεῖς	ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι.
[39]	τοῖς ἀδελφοῖς μετανοοῦσιν. εἰ δὲ	ἡμεῖς	πονηροὶ ὄντες ἴσμεν ἀγαθὰ δόματα
[29]	οὐ ποιεῖτε ἃ λέγω; καί·	ὑμεῖς	μακάριοι οἱ ὁρῶντες καὶ ἀκούοντες
[32]	οὐράνιον ἀγοράσῃς. τί σε λίθοι	διαφανεῖς	καὶ σμάραγδοι τοσοῦτον εὐφραίνουσι καὶ
[22]	ἂν ἀφῇ τὰ ἴδια καὶ	γονεῖς	καὶ ἀδελφοὺς καὶ χρήματα ἕνεκεν
[4]	ἂν ἀφῇ τὰ ἴδια καὶ	γονεῖς	καὶ ἀδελφοὺς καὶ χρήματα ἕνεκεν
[4]	ἔχεις καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ	ἕξεις	θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο
[36]	οὖν οἱ πιστοὶ καλοὶ καὶ	θεοπρεπεῖς	καὶ τῆς προσηγορίας ἄξιοι, ἣν
[33]	ἵνα μὴ κριθῇς· ᾧ μέτρῳ	μετρεῖς,	τούτῳ καὶ ἀντιμετρηθήσεταί σοι· μέτρον
[38]	ἐκπίπτει, προφητεῖαι καταργοῦνται, γλῶσσαι παύονται,	ἰάσεις	ἐπὶ γῆς καταλείπονται. μένει δὲ
[3]	δὲ καὶ κόσμος αἱ καλαὶ	διαθέσεις,	ἀγάπη, πίστις. ἐλπίς, γνῶσις ἀληθείας,
[19]	κατὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ θεοῦ	διαθέσεις,	ἀνθ´ ὧν σοι περιέσται μισθὸς
[27]	ἡ μεγίστη τῶν ἐντολῶν ἠρωτημένος·	ἀγαπήσεις	κύριον τὸν θεόν σου ἐξ
[28]	μικροτέραν ταύτης εἶναι λέγει τό·	ἀγαπήσεις	τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν·
[37]	τῆς ἀγάπης μυστήρια, καὶ τότε	ἐποπτεύσεις	τὸν κόλπον τοῦ πατρός, ὃν
[42]	ἐλέησόν με, τέκνον, μὴ φοβοῦ·	ἔχεις	ἔτι ζωῆς ἐλπίδας· ἐγὼ Χριστῷ
[4]	θέλεις τέλειος εἶναι, πώλησον ὅσα	ἔχεις	καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις
[4]	ἀσφαλεῖς. οὐδὲν γὰρ οἷον αὐτῶν	αὖθις	ἀκοῦσαι τῶν ῥητῶν, ἅπερ ἡμᾶς
[3]	τοῦ θεοῦ φιλανθρωπίας, μήτε μὴν	αὖθις	ἀνάσκητος καὶ ἀναγώνιστος μείνας ἀκονιτὶ
[39]	θάνατον ἁμαρτήμασιν· τούτων γὰρ ἀναιρεθέντων	αὖθις	εἰς σὲ θεὸς εἰσοικισθήσεται. μεγάλην
[31]	μισθὸς οὐκ ἀπολλύμενός ἐστι. καὶ	αὖθις·	ποιήσατε ἑαυτοῖς φίλους ἐκ τοῦ
[40]	πνεύματος ἀπαλείψας τὰ προημαρτημένα. ἐφ´	οἷς	γὰρ ἂν εὕρω ὑμᾶς« φησίν,
[39]	ἄρδην ἐκριζῶσαι τῆς ψυχῆς ἐφ´	οἷς	ἑαυτοῦ κατέγνω θάνατον ἁμαρτήμασιν· τούτων
[17]	ἐν τούτοις εὑρεθησόμενος ἐπάναγκες {ἐν}	οἷς	εἵλετο; ὅπου γὰρ ὁ νοῦς
[9]	ἀγαπᾷ καὶ ὑπερασπάζεται τῆς ἐν	οἷς	ἔμαθεν εὐπειθείας, ἀτελῆ δὲ εἶναί
[13]	τὴν κτῆσιν μὴ κακοπαθεῖν καὶ	οἷς	καθῆκεν ἐπικουρεῖν; τίς γὰρ ἂν
[29]	ὀλίγου τεθανατωμένους τοῖς πολλοῖς τραύμασι,	φόβοις,	ἐπιθυμίαις, ὀργαῖς, λύπαις, ἀπάταις, ἡδοναῖς;
[42]	καὶ ἐγγυητῇ θεῷ, προφητείαις, εὐαγγελίοις,	λόγοις	ἀποστολικοῖς· τούτοις συζῶν καὶ τὰ
[4]	δὲ μαθηταὶ ἐθαμβοῦντο ἐπὶ τοῖς	λόγοις	αὐτοῦ. πάλιν δὲ ὁ Ἰησοῦς
[1]	κτῆσιν, ἧς ὁ τυχὼν καὶ	ἔργοις	ἀγαθοῖς ἐλλαμπρυνόμενος μόνος τὸ βραβεῖον
[41]	τοῖς πιστεύουσι καὶ πόρρω τοῖς	ἀθέοις,	ἂν μὴ μετανοήσωσιν. ~Ἵνα δὲ
[1]	ἧς ὁ τυχὼν καὶ ἔργοις	ἀγαθοῖς	ἐλλαμπρυνόμενος μόνος τὸ βραβεῖον τῆς
[38]	καταλελείφθω, εἰ καὶ τὸν πλούσιον	μάθοις	ὅστις ἐστὶν ὁ χώραν ἐν
[28]	πλησίον; οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον	Ἰουδαίοις	προωρίσατο τὸν πρὸς αἵματος οὐδὲ
[33]	τοὺς ἧσσον ἀγαθοὺς μηδὲ τοῖς	σπουδαίοις	περιπεσεῖν. ἐκ μὲν γὰρ τοῦ
[23]	ἅπερ ἡτοίμασεν ὁ θεὸς τοῖς	ἁγίοις	ἀγαθὰ καὶ τοῖς φιλοῦσιν αὐτὸν
[4]	ῥητῶν, ἅπερ ἡμᾶς ἐν τοῖς	εὐαγγελίοις	ἄχρι νῦν διετάρασσεν ἀβασανίστως καὶ
[42]	μαθηταῖς καὶ ἐγγυητῇ θεῷ, προφητείαις,	εὐαγγελίοις,	λόγοις ἀποστολικοῖς· τούτοις συζῶν καὶ
[1]	μὲν τοὺς ἐγκωμιαστικοὺς λόγους τοῖς	πλουσίοις	δωροφοροῦντες οὐ μόνον κόλακες καὶ
[13]	καὶ Λευεὶ καὶ Ματθαίῳ τοῖς	πλουσίοις	καὶ τελώναις, καὶ τὰ μὲν
[42]	ἐγγυητῇ θεῷ, προφητείαις, εὐαγγελίοις, λόγοις	ἀποστολικοῖς·	τούτοις συζῶν καὶ τὰ ὦτα
[16]	καὶ ὠδίνουσα πολλοῖς ἔρωσι καὶ	κοσμικοῖς.	ὁ μὲν γὰρ ἔχων κτήματα
[3]	ἀθλητῶν, ἵνα μικρὰ καὶ ἐπίκηρα	μεγάλοις	καὶ ἀφθάρτοις παραβάλωμεν, τουτὶ καὶ
[13]	τὸ δόγμα πολλοῖς ἄλλοις καὶ	καλοῖς	τοῦ κυρίου δόγμασιν οὐχὶ φανερῶς
[39]	οὐρανοῖς τῷ πατρὶ καὶ τοῖς	ἀγγέλοις	ἑνὸς ἁμαρτωλοῦ ἐπιστρέψαντος καὶ μετανοήσαντος.
[25]	τοὺς Ζεβεδαίου παῖδας, ἀλλ´ ὁμονοοῦντας	ἀλλήλοις	τε καὶ Χριστῷ. τὸ δὲ
[33]	δώσω γὰρ οὐ μόνον τοῖς	φίλοις,	ἀλλὰ καὶ τοῖς φίλοις τῶν
[33]	τοῖς φίλοις, ἀλλὰ καὶ τοῖς	φίλοις	τῶν φίλων. καὶ τίς οὗτός
[34]	λυτρώσεως, ἀλλὰ τὸ ἐναντίον τοῖς	ἄλλοις	ἀνθρώποις σεαυτῷ κατάλεξον στρατὸν ἄοπλον,
[5]	εὐαγγελίῳ γέγραπται· καὶ ἐν τοῖς	ἄλλοις	δὲ πᾶσιν τοῖς ἀνωμολογημένοις ὀλίγον
[13]	ἂν τοῦτο τὸ δόγμα πολλοῖς	ἄλλοις	καὶ καλοῖς τοῦ κυρίου δόγμασιν
[42]	ἐπειδήπερ ἅπαξ ἀπολώλει, ἴσα τοῖς	ἄλλοις	παθεῖν ἠξίου. αὐτοὺς δὴ τούτους
[7]	οὗ καὶ τὸ εἶναι τοῖς	ἄλλοις	ὑπάρχει καὶ τὸ μεῖναι λαβεῖν.
[13]	δ´ ἂν τοῦτο τὸ δόγμα	πολλοῖς	ἄλλοις καὶ καλοῖς τοῦ κυρίου
[16]	πλουτοῦσα τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ ὠδίνουσα	πολλοῖς	ἔρωσι καὶ κοσμικοῖς. ὁ μὲν
[29]	τοῦ σκότους ὀλίγου τεθανατωμένους τοῖς	πολλοῖς	τραύμασι, φόβοις, ἐπιθυμίαις, ὀργαῖς, λύπαις,
[10]	τὸ ἓν τοῦτο προσθεῖναι τοῖς	ὅλοις	οὐ δεδύνηται, τὸ τοῦ σωτῆρος
[41]	καὶ θεραπεύοντος. οὐδὲ γὰρ τοῖς	ὀφθαλμοῖς	συμφέρει τὸν ἀεὶ χρόνον ἀκολάστοις
[32]	κόσμου μονὴν τούτων αἰώνιον ἐν	οὐρανοῖς	ἀντιλαμβάνει. πλεῦσον ἐπὶ ταύτην. ἂν
[21]	ἂν ἀνάπτοιτο ἤδη τοῖς ἐν	οὐρανοῖς	ἐγγραφησομένοις. τοῦτο γὰρ ἀκολουθεῖν ὄντως
[31]	τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν	οὐρανοῖς.	καὶ ἑτέρωθι· μὴ φοβεῖσθε, τὸ
[32]	ἢ ὕβρισμα τυράννου; ἐπιθύμησον ἐν	οὐρανοῖς	οἰκῆσαι καὶ βασιλεῦσαι μετὰ θεοῦ,
[38]	ὅστις ἐστὶν ὁ χώραν ἐν	οὐρανοῖς	οὐκ ἔχων καὶ τίνα τρόπον
[19]	ἔχοις ἂν ἤδη θησαυρὸν ἐν	οὐρανοῖς.	~Ταῦτα μὴ συνιεὶς κατὰ τρόπον
[39]	εἶναι χαρὰν καὶ ἑορτὴν ἐν	οὐρανοῖς	τῷ πατρὶ καὶ τοῖς ἀγγέλοις
[42]	ὁ ἀγαθὸς ὁ ἐν τοῖς	οὐρανοῖς.	ᾧ διὰ τοῦ παιδὸς Ἰησοῦ
[41]	θεὸς οὐ μυκτηρίζεται« οὐδὲ προσέχει	κενοῖς	ῥήμασι· μόνος γὰρ ἀνακρίνει μυελοὺς
[35]	ἀλήθεια παρὰ τοῖς ψεύσασθαι μὴ	δυναμένοις,	ὦ κάλλος ἔργων παρὰ τοῖς
[15]	τὴν ὀρθὴν χρῆσιν καὶ συνωφελεῖν	δυναμένοις.	ὠφελεῖ δὲ τὰ μετὰ φρονήσεως
[4]	τοίνυν ἡμῖν ὁ σωτὴρ ἐντεῦθεν	ἀρξαμένοις	τοῦ λόγου τἀληθῆ καὶ τὰ
[5]	τοῖς ἄλλοις δὲ πᾶσιν τοῖς	ἀνωμολογημένοις	ὀλίγον μὲν ἴσως ἑκασταχοῦ τῶν
[23]	θάνατον, ὃν ὤφειλες ἐπὶ τοῖς	προημαρτημένοις	καὶ τῇ πρὸς θεὸν ἀπιστίᾳ.
[20]	ἑαυτοῖς μήπω τὰ πάθη τέλεον	ἀποτεθειμένοις	(ἀρτιμαθεῖς γὰρ ἦσαν καὶ νεωστὶ
[25]	καθάπερ κέντροις ἢ μύωψι τοῖς	προςκειμένοις	αὐτῇ πάθεσιν ἐξαιμάσσηται πρὸς σπουδὰς
[33]	σπλάγχνα τοῖς τοῦ θεοῦ μαθηταῖς	ἀπογεγραμμένοις,	μὴ πρὸς σῶμα ἀπιδὼν ὑπερόπτως,
[41]	τοῖς τέκνοις αὐτοῦ τὰ σπλάγχνα	δεομένοις.	δεήσεται δὲ καθαρῶς ὑπὸ σοῦ
[10]	δὲ βουλομένοις καὶ ὑπερεσπουδακόσι καὶ	δεομένοις,	ἵν´ οὕτως ἴδιον αὐτῶν ἡ
[4]	ἐλπίδος προσαγωγήν. ὃ δὲ χαρίζεται	δεομένοις	καὶ αἰτοῦντας διδάσκει καὶ λύει
[31]	καὶ οὐκ εἰς κοινὸν τοῖς	δεομένοις	κατατίθησιν, ἄδικον οὖσαν ἀποφαίνων, ἐκ
[10]	δόσις ὡς κυρίῳ. δίδωσι δὲ	βουλομένοις	καὶ ὑπερεσπουδακόσι καὶ δεομένοις, ἵν´
[21]	ἀνάπτοιτο ἤδη τοῖς ἐν οὐρανοῖς	ἐγγραφησομένοις.	τοῦτο γὰρ ἀκολουθεῖν ὄντως τῷ
[12]	σωτὴρ παρῄνει τοῖς εἰς ἀεὶ	βιωσομένοις	τὰ βλάψοντα καὶ λυμανούμενα πρὸς
[35]	ἔργων παρὰ τοῖς θεῷ διακονεῖν	πεπεισμένοις,	πείθειν θεόν, ἀρέσκειν θεῷ· οὐ
[1]	τὸ γέρας ἀνθρώποις ἐνασ! βίῳ	κυλινδουμένοις	τὸ κεφάλαιον ὑποκείμενον τῇ κρίσει
[5]	τῆς βασιλείας τέκνοις ὑπ´ αὐτοῦ	καλουμένοις	ἔτι χρῄζει φροντίδος πλείονος, ἦ
[8]	τοῖς ὑπὸ {τοῦ} υἱοῦ γνησίου	δωρουμένοις.	εἰ γοῦν ἱκανὸς ἦν ὁ
[41]	πατέρα· οὐ γὰρ ἀντέχει τοῖς	τέκνοις	αὐτοῦ τὰ σπλάγχνα δεομένοις. δεήσεται
[23]	ἀγαθὰ καὶ τοῖς φιλοῦσιν αὐτὸν	τέκνοις,	ἐγώ σου τροφεὺς ἄρτον ἐμαυτὸν
[1]	βεβαίως καὶ ἡδέως τοῖς ἑαυτοῦ	τέκνοις	τὰ τοιαῦτα προϊεμένου, τοῦτο δὲ
[5]	καὶ αὐτοῖς τοῖς τῆς βασιλείας	τέκνοις	ὑπ´ αὐτοῦ καλουμένοις ἔτι χρῄζει
[34]	καὶ δαιμόνων βία θραύεται, προστάγμασι	συντόνοις	ἐλεγχομένη. ~Ἐνεργοὶ οὗτοι πάντες {οἱ}
[21]	κύριος ἀποκρίνεται διότι τὸ ἐν	ἀνθρώποις	ἀδύνατον δυνατὸν θεῷ« πάλιν καὶ
[4]	αὐτοῖς εἶπεν· ὅ τι παρὰ	ἀνθρώποις	ἀδύνατον, παρὰ θεῷ δυνατόν. ἤρξατο
[2]	μήτε ὅπως τὸ ἀδύνατον ἐν	ἀνθρώποις	δυνατὸν γίνεται. ἄλλοι δὲ τοῦτο
[13]	γὰρ ἂν κοινωνία καταλείποιτο παρὰ	ἀνθρώποις,	εἰ μηδεὶς ἔχοι μηδέν; πῶς
[1]	πάντα, περιάπτουσι το! τὸ γέρας	ἀνθρώποις	ἐνασ! βίῳ κυλινδουμένοις τὸ κεφάλαιον
[34]	ἀλλὰ τὸ ἐναντίον τοῖς ἄλλοις	ἀνθρώποις	σεαυτῷ κατάλεξον στρατὸν ἄοπλον, ἀπόλεμον,
[42]	γνώρισμα παλιγγενεσίας, τρόπαιον ἀναστάσεως βλεπομένης.	φαιδροῖς	γεγηθότες, ὑμνοῦντες, ἀνοιγνύντες τοὺς οὐρανούς.
[15]	ἀποτακτέον οὖν τοῖς ὑπάρχουσι τοῖς	βλαβεροῖς,	οὐχὶ τοῖς ἐὰν ἐπίστηταί τις
[20]	θεοδίδακτον μεταγάγοι καὶ μάθοι τοῖς	ἀδιαφόροις	χρῆσθαι καλῶς καὶ ἰδίως καὶ
[17]	νενευκὼς καὶ τοῖς τοῦ κόσμου	θηράτροις	πεπεδημένος, γῆ ὢν καὶ εἰς
[25]	ἀγρίων ἐρώτων καὶ φλεγομένη, καθάπερ	κέντροις	ἢ μύωψι τοῖς προςκειμένοις αὐτῇ
[39]	ἐν οὐρανοῖς τῷ πατρὶ καὶ	τοῖς	ἀγγέλοις ἑνὸς ἁμαρτωλοῦ ἐπιστρέψαντος καὶ
[23]	ἰδεῖν ἅπερ ἡτοίμασεν ὁ θεὸς	τοῖς	ἁγίοις ἀγαθὰ καὶ τοῖς φιλοῦσιν
[37]	εἰ δὲ τὰς ψυχὰς ὀφείλομεν	τοῖς	ἀδελφοῖς, καὶ τοιαύτην τὴν συνθήκην
[39]	ἡμέρας ἑκάστης ὁ κύριος ἀφιέναι	τοῖς	ἀδελφοῖς μετανοοῦσιν. εἰ δὲ ἡμεῖς
[4]	πρέποντα καὶ τὰ σωτήρια συμβαλέσθαι	τοῖς	ἀδελφοῖς πρός τε τὴν ἐλπίδα
[20]	καὶ θεοδίδακτον μεταγάγοι καὶ μάθοι	τοῖς	ἀδιαφόροις χρῆσθαι καλῶς καὶ ἰδίως
[41]	ἐστι τοῖς πιστεύουσι καὶ πόρρω	τοῖς	ἀθέοις, ἂν μὴ μετανοήσωσιν. ~Ἵνα
[10]	ἀλλὰ τοῖς ζητοῦσι πορίζει καὶ	τοῖς	αἰτοῦσι παρέχει καὶ τοῖς κρούουσιν
[34]	μεγάλης λυτρώσεως, ἀλλὰ τὸ ἐναντίον	τοῖς	ἄλλοις ἀνθρώποις σεαυτῷ κατάλεξον στρατὸν
[5]	Μᾶρκον εὐαγγελίῳ γέγραπται· καὶ ἐν	τοῖς	ἄλλοις δὲ πᾶσιν τοῖς ἀνωμολογημένοις
[42]	πράξας, ἐπειδήπερ ἅπαξ ἀπολώλει, ἴσα	τοῖς	ἄλλοις παθεῖν ἠξίου. αὐτοὺς δὴ
[7]	ἐξ οὗ καὶ τὸ εἶναι	τοῖς	ἄλλοις ὑπάρχει καὶ τὸ μεῖναι
[5]	ἐν τοῖς ἄλλοις δὲ πᾶσιν	τοῖς	ἀνωμολογημένοις ὀλίγον μὲν ἴσως ἑκασταχοῦ
[39]	δ´ ἀληθινὴ μετάνοια τὸ μηκέτι	τοῖς	αὐτοῖς ἔνοχον εἶναι, ἀλλὰ ἄρδην
[26]	προστάσσει, τί σημαίνει, τί δίδωσι	τοῖς	αὑτοῦ ναύταις {τὸ} σύνθημα, ποῦ
[2]	χαλεπωτέραν τοῖς πλουτοῦσι δοκεῖν ἢ	τοῖς	ἀχρημάτοις τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ ποικίλον.
[15]	ἀπορίᾳ. ἀποτακτέον οὖν τοῖς ὑπάρχουσι	τοῖς	βλαβεροῖς, οὐχὶ τοῖς ἐὰν ἐπίστηταί
[42]	ταῖς οἰμωγαῖς ὡς ἐδύνατο καὶ	τοῖς	δάκρυσι βαπτιζόμενος ἐκ δευτέρου, μόνην
[31]	οὖσαν καὶ οὐκ εἰς κοινὸν	τοῖς	δεομένοις κατατίθησιν, ἄδικον οὖσαν ἀποφαίνων,
[15]	τοῖς ὑπάρχουσι τοῖς βλαβεροῖς, οὐχὶ	τοῖς	ἐὰν ἐπίστηταί τις τὴν ὀρθὴν
[1]	θεοῦ τοῦ βεβαίως καὶ ἡδέως	τοῖς	ἑαυτοῦ τέκνοις τὰ τοιαῦτα προϊεμένου,
[14]	καὶ ὄργανα πρὸς χρῆσιν ἀγαθὴν	τοῖς	εἰδόσι. τὸ ὄργανον, ἐὰν χρῇ
[12]	ἂν οὖν ὁ σωτὴρ παρῄνει	τοῖς	εἰς ἀεὶ βιωσομένοις τὰ βλάψοντα
[18]	γὰρ οὕτως λέλεκται. οὐδὲ ἐπὶ	τοῖς	ἐκτὸς ἡ σωτηρία. οὔτε εἰ
[21]	διδασκάλου, τοῦτ´ ἂν ἀνάπτοιτο ἤδη	τοῖς	ἐν οὐρανοῖς ἐγγραφησομένοις. τοῦτο γὰρ
[5]	τὰ νομιζόμενα ὑπ´ αὐτοῦ διοῖχθαι	τοῖς	ἔσω καὶ αὐτοῖς τοῖς τῆς
[4]	τῶν ῥητῶν, ἅπερ ἡμᾶς ἐν	τοῖς	εὐαγγελίοις ἄχρι νῦν διετάρασσεν ἀβασανίστως
[10]	βία γὰρ ἐχθρὸν θεῷ, ἀλλὰ	τοῖς	ζητοῦσι πορίζει καὶ τοῖς αἰτοῦσι
[35]	δυναμένοις, ὦ κάλλος ἔργων παρὰ	τοῖς	θεῷ διακονεῖν πεπεισμένοις, πείθειν θεόν,
[10]	καὶ τοῖς αἰτοῦσι παρέχει καὶ	τοῖς	κρούουσιν ἀνοίγει. εἰ θέλεις οὖν,
[14]	καὶ ἀγαθὸς γενόμενος καὶ τούτοις	τοῖς	κτήμασι χρῆσθαι δυνηθῇ καλῶς. τὸ
[4]	οἱ δὲ μαθηταὶ ἐθαμβοῦντο ἐπὶ	τοῖς	λόγοις αὐτοῦ. πάλιν δὲ ὁ
[4]	περιβλεψάμενος δὲ ὁ Ἰησοῦς λέγει	τοῖς	μαθηταῖς αὐτοῦ· πῶς δυσκόλως οἱ
[20]	ζωῆς αἰωνίου. ἄξιον οὖν ἦν	τοῖς	μαθηταῖς φόβου πάντως, εἰ καὶ
[40]	ἀκριβείας δὲ δεῖ πολλῆς, ὥσπερ	τοῖς	μακρᾷ νόσῳ πεπονηκόσι σώμασι διαίτης
[13]	σκεπάζοι καὶ ἄστεγον συνάγοι, ἃ	τοῖς	μὴ ποιήσασιν ἀπειλεῖ πῦρ καὶ
[10]	φρυαξάμενος τὸ ἓν τοῦτο προσθεῖναι	τοῖς	ὅλοις οὐ δεδύνηται, τὸ τοῦ
[42]	πατὴρ ὁ ἀγαθὸς ὁ ἐν	τοῖς	οὐρανοῖς. ᾧ διὰ τοῦ παιδὸς
[38]	οὐκ ἔχων καὶ τίνα τρόπον	τοῖς	οὖσι χρώμενος ~ἄν τις τό
[41]	ἅμα καὶ θεραπεύοντος. οὐδὲ γὰρ	τοῖς	ὀφθαλμοῖς συμφέρει τὸν ἀεὶ χρόνον
[41]	ἐξακούει καὶ πᾶσιν ἐγγύς ἐστι	τοῖς	πιστεύουσι καὶ πόρρω τοῖς ἀθέοις,
[1]	~Οἱ μὲν τοὺς ἐγκωμιαστικοὺς λόγους	τοῖς	πλουσίοις δωροφοροῦντες οὐ μόνον κόλακες
[13]	Ζακχαίῳ καὶ Λευεὶ καὶ Ματθαίῳ	τοῖς	πλουσίοις καὶ τελώναις, καὶ τὰ
[2]	αἴτιον τοῦ τὴν σωτηρίαν χαλεπωτέραν	τοῖς	πλουτοῦσι δοκεῖν ἢ τοῖς ἀχρημάτοις
[29]	κοσμοκρατόρων τοῦ σκότους ὀλίγου τεθανατωμένους	τοῖς	πολλοῖς τραύμασι, φόβοις, ἐπιθυμίαις, ὀργαῖς,
[10]	αἰτιωμένην, ὅτι τὸ ὑπηρετεῖν ἀπολιποῦσα	τοῖς	ποσὶν αὐτοῦ παρακάθηται μαθητικὴν ἄγουσα
[23]	ἐξέτισα θάνατον, ὃν ὤφειλες ἐπὶ	τοῖς	προημαρτημένοις καὶ τῇ πρὸς θεὸν
[25]	φλεγομένη, καθάπερ κέντροις ἢ μύωψι	τοῖς	προςκειμένοις αὐτῇ πάθεσιν ἐξαιμάσσηται πρὸς
[33]	φυλασσόμενον τοὺς ἧσσον ἀγαθοὺς μηδὲ	τοῖς	σπουδαίοις περιπεσεῖν. ἐκ μὲν γὰρ
[41]	τὸν πατέρα· οὐ γὰρ ἀντέχει	τοῖς	τέκνοις αὐτοῦ τὰ σπλάγχνα δεομένοις.
[5]	διοῖχθαι τοῖς ἔσω καὶ αὐτοῖς	τοῖς	τῆς βασιλείας τέκνοις ὑπ´ αὐτοῦ
[33]	σοι. πᾶσιν ἄνοιξον τὰ σπλάγχνα	τοῖς	τοῦ θεοῦ μαθηταῖς ἀπογεγραμμένοις, μὴ
[17]	πλεῖον βλέπων, κάτω νενευκὼς καὶ	τοῖς	τοῦ κόσμου θηράτροις πεπεδημένος, γῆ
[14]	καλῶς. τὸ οὖν ἀποτάξασθαι πᾶσι	τοῖς	ὑπάρχουσι καὶ πωλῆσαι πάντα τὰ
[15]	τῶν ἐκτὸς ἀπορίᾳ. ἀποτακτέον οὖν	τοῖς	ὑπάρχουσι τοῖς βλαβεροῖς, οὐχὶ τοῖς
[8]	τὰ διὰ δούλου πιστοῦ διδόμενα	τοῖς	ὑπὸ {τοῦ} υἱοῦ γνησίου δωρουμένοις.
[33]	δίδωσι· δώσω γὰρ οὐ μόνον	τοῖς	φίλοις, ἀλλὰ καὶ τοῖς φίλοις
[33]	μόνον τοῖς φίλοις, ἀλλὰ καὶ	τοῖς	φίλοις τῶν φίλων. καὶ τίς
[23]	θεὸς τοῖς ἁγίοις ἀγαθὰ καὶ	τοῖς	φιλοῦσιν αὐτὸν τέκνοις, ἐγώ σου
[33]	δὲ τοῦ προΐεσθαι πᾶσιν ἑξῆς	τοῖς	χρῄζουσιν ἀνάγκη πάντως εὑρεῖν τινα
[26]	ἀνθρώπων εἰσῳκίσθη καὶ γένος ἀμφιλαφές,	τοῖς	χρήμασιν ἰσχῦον καὶ τῷ πλούτῳ
[35]	δεδιότων, ὦ λόγων ἀλήθεια παρὰ	τοῖς	ψεύσασθαι μὴ δυναμένοις, ὦ κάλλος
[2]	τοῖς πλουτοῦσι δοκεῖν ἢ τοῖς	ἀχρημάτοις	τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ ποικίλον. οἱ
[31]	αὐτὰ καὶ τοῦ μεγίστου ἐν	γεννητοῖς	γυναικῶν Ἰωάννου τὸν ἐλάχιστον ἐν
[3]	μικρὰ καὶ ἐπίκηρα μεγάλοις καὶ	ἀφθάρτοις	παραβάλωμεν, τουτὶ καὶ ἐφ´ ἑαυτοῦ
[41]	ὀφθαλμοῖς συμφέρει τὸν ἀεὶ χρόνον	ἀκολάστοις	μένειν, ἀλλὰ καὶ δακρῦσαι καὶ
[27]	τὴν χάριν ταύτην μικρὰν ἐπὶ	μεγίστοις,	ἄλλο δὲ μηδοτιοῦν ἔχοντας ἀνενδεεῖ
[34]	ἐντὸς πλοῦτος καὶ τὸ κάλλος	αὐτοῖς	ἀθέατός ἐστι· καὶ μαίνονται περὶ
[30]	σέ; ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ	αὐτοῖς·	ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ´ ὅσον
[1]	κακῷ τὸ συναίρεσθαι τὴν σωτηρίαν	αὐτοῖς	ἅπαντα τὸν δυνατὸν τρόπον, τοῦτο
[26]	περιβολὴν τῆς κτήσεως ἀποκέκλεικεν οὐδ´	αὐτοῖς	ἀποτετάφρευκεν τὴν σωτηρίαν, εἴ γε
[3]	κλητῶν μήτε αὖ πάλιν ὑποπίπτοντας	αὐτοῖς	διὰ οἰκείαν φιλοκέρδειαν, πρῶτον μὲν
[4]	δύναται σωθῆναι; ὃ δὲ ἐμβλέψας	αὐτοῖς	εἶπεν· ὅ τι παρὰ ἀνθρώποις
[30]	ἐναντίων τοὺς ταῦτα μὴ παρασχόντας	αὐτοῖς	εἰς τὸ πῦρ ἐμβάλλει τὸ
[39]	ἀληθινὴ μετάνοια τὸ μηκέτι τοῖς	αὐτοῖς	ἔνοχον εἶναι, ἀλλὰ ἄρδην ἐκριζῶσαι
[3]	κυρίου διότι οὐκ ἀποκέκοπται τέλεον	αὐτοῖς	ἡ κληρονομία τῆς βασιλείας τῶν
[5]	τῶν λεγομένων, ἀλλὰ τὸν ἐν	αὐτοῖς	κεκρυμμένον νοῦν μετὰ τῆς ἀξίας
[20]	σκαφίδια ἀφῆκαν πάλαι, ἅπερ ἦν	αὐτοῖς	μόνα. τί οὖν φοβηθέντες λέγουσι·
[27]	φέρε σκεπτέον ἥντινα τὴν ἐλπίδα	αὐτοῖς	ὁ σωτὴρ ὑπογράφει καὶ πῶς
[3]	ἐλπίδος, ὡς οὔτ´ ἀμηχάνου καθεστώσης	αὐτοῖς	οὔτε τοὐναντίον εἰκῇ περιγινομένης. ἀλλ´
[4]	δὲ ὁ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς λέγει	αὐτοῖς·	τέκνα, πῶς δύσκολόν ἐστι τοὺς
[5]	αὐτοῦ διοῖχθαι τοῖς ἔσω καὶ	αὐτοῖς	τοῖς τῆς βασιλείας τέκνοις ὑπ´
[5]	τὴν ὑπερβάλλουσαν τῆς φρονήσεως ἐν	αὐτοῖς	ὑπερβολήν. ὅπου δὲ καὶ τὰ
[20]	πρὸς σωτηρίαν· ἐπειδὴ δὲ συνῄδεσαν	ἑαυτοῖς	μήπω τὰ πάθη τέλεον ἀποτεθειμένοις
[2]	τῆς ἐνταῦθα ζωῆς ὡς μόνης	ἑαυτοῖς	ὑπολειπομένης ἐκκρεμασθέντες ἀπέστησαν πλέον τῆς
[13]	ἐναντιούμενον εὑρίσκοιτο καὶ μαχόμενον; ποιήσατε	ἑαυτοῖς	φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆς
[31]	ἀπολλύμενός ἐστι. καὶ αὖθις· ποιήσατε	ἑαυτοῖς	φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆς
[17]	ἀγρὸν ἢ μέταλλον φορῶν, ἐν	τούτοις	εὑρεθησόμενος ἐπάναγκες {ἐν} οἷς εἵλετο;
[38]	ἐλπίς, ἀγάπη· μείζων δὲ ἐν	τούτοις	ἡ ἀγάπη. καὶ δικαίως· πίστις
[40]	ἂν εὕρω ὑμᾶς« φησίν, ἐπὶ	τούτοις	καὶ κρινῶ· καὶ παρ´ ἕκαστα
[15]	οὐ τὰ βιωτικά, ἀλλὰ τὰ	τούτοις	κακῶς χρώμενα· ~ταῦτα δὲ ἦν
[16]	ψυχῇ ταῦτα περιφέρων μηδὲ ἐν	τούτοις	ὁρίζων καὶ περιγράφων τὴν ἑαυτοῦ
[42]	θεῷ, προφητείαις, εὐαγγελίοις, λόγοις ἀποστολικοῖς·	τούτοις	συζῶν καὶ τὰ ὦτα ὑπέχων
[14]	καλὸς καὶ ἀγαθὸς γενόμενος καὶ	τούτοις	τοῖς κτήμασι χρῆσθαι δυνηθῇ καλῶς.
[14]	ἀλλὰ τὸ δυνάμενον καὶ καλῶς	τούτοις	χρῆσθαι καὶ κακῶς, ἀφ´ ὧν
[18]	μελῶν οὐδενία ἀπολλύει, ἀλλ´ ἡ	τούτοις	ψυχὴ χρωμένη τὴν αἰτίαν ἐφ´
[37]	δὲ τὰς ψυχὰς ὀφείλομεν τοῖς	ἀδελφοῖς,	καὶ τοιαύτην τὴν συνθήκην πρὸς
[39]	ἑκάστης ὁ κύριος ἀφιέναι τοῖς	ἀδελφοῖς	μετανοοῦσιν. εἰ δὲ ἡμεῖς πονηροὶ
[4]	καὶ τὰ σωτήρια συμβαλέσθαι τοῖς	ἀδελφοῖς	πρός τε τὴν ἐλπίδα πρῶτον
[15]	καὶ πιέζει καὶ φλεγμαίνει ταῖς	συντρόφοις	ἐπιθυμίαις· οὐδὲν οὖν προὔργου γέγονεν
[19]	δὲ τὸν πνευματικὸν πλοῦτον ἀντιλαβὼν	ἔχοις	ἂν ἤδη θησαυρὸν ἐν οὐρανοῖς.
[11]	τὸ ἀπείπασθαι πλοῦτον καὶ χαρίσασθαι	πτωχοῖς	ἢ πατρίσιν, ὃ πολλοὶ πρὸ
[4]	πώλησον ὅσα ἔχεις καὶ διάδος	πτωχοῖς,	καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ,
[7]	ἄτρεπτος καὶ ἀσάλευτος ἀρχὴ καὶ	κρηπὶς	ζωῆς, ἐπιστήμη θεοῦ τοῦ ὄντως
[38]	δὲ τὰ τρία ταῦτα, πίστις,	ἐλπίς,	ἀγάπη· μείζων δὲ ἐν τούτοις
[42]	ἀληθῶς, ὅτι σοὶ μένει σωτηρίας	ἐλπὶς	ἀξιόχρεως, ἄκουσον μῦθον οὐ μῦθον,
[38]	αὐτοψίᾳ πεισθῶμεν ἰδόντες θεόν. καὶ	ἐλπὶς	ἀφανίζεται τῶν ἐλπισθέντων ἀποδοθέντων, ἀγάπη
[3]	αἱ καλαὶ διαθέσεις, ἀγάπη, πίστις.	ἐλπίς,	γνῶσις ἀληθείας, πραότης, εὐσπλαγχνία, σεμνότης,
[8]	νόμος διὰ Μωσέως ἐδόθη, ἡ	χάρις	καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ
[16]	εἰς δὲ ἀκάθαρτον ψυχὴν θεοῦ	χάρις	οὐ παραδύεται· ἀκάθαρτος δὲ ἡ
[36]	εἰς μάθησιν αὐτῷ, καὶ πάντα,	μέχρις	ἂν ἐνταῦθα τὸ σπέρμα μένῃ,
[33]	ἀμελῆσαί τινων, οὗ τὸ ἐπιτίμιον	κόλασις	ἔμπυρος αἰώνιος· ἐκ δὲ τοῦ
[15]	μὴ παρούσης· ἡ γάρ τοι	διάθεσις	τὸ αὑτῆς ἐνεργεῖ καὶ τὸν
[10]	τῷ ἀνθρώπῳ γὰρ ἦν ἡ	αἵρεσις	ὡς ἐλευθέρῳ, ἐπὶ θεῷ δὲ
[12]	δὲ ἐξαίρετόν τι ἡ καινὴ	κτίσις«	ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ, μηνύει
[6]	τὴν τοῦ εὐαγγελίου ὑπόθεσιν, ὅτι	δόσις	ἐστὶν αἰωνίου ζωῆς. πρόοιδε δὲ
[10]	ἐλευθέρῳ, ἐπὶ θεῷ δὲ ἡ	δόσις	ὡς κυρίῳ. δίδωσι δὲ βουλομένοις
[7]	ἡ δὲ ἐπίγνωσις αὐτοῦ καὶ	οἰκείωσις	καὶ ἡ πρὸς αὐτὸν ἀγάπη
[36]	ἔστι τὸ σπέρμα, εἰκὼν καὶ	ὁμοίωσις	θεοῦ, καὶ τέκνον αὐτοῦ γνήσιον
[7]	ἡ πρὸς αὐτὸν ἀγάπη καὶ	ἐξομοίωσις	μόνη ζωή. ~Τοῦτον οὖν πρῶτον
[3]	καλαὶ διαθέσεις, ἀγάπη, πίστις. ἐλπίς,	γνῶσις	ἀληθείας, πραότης, εὐσπλαγχνία, σεμνότης, ἵν´,
[7]	ἄγνοια θάνατός ἐστιν, ἡ δὲ	ἐπίγνωσις	αὐτοῦ καὶ οἰκείωσις καὶ ἡ
[13]	οὐρανῷ, ὅπου μήτε σὴς μήτε	βρῶσις	ἀφανίζει μήτε κλέπται διορύσσουσι. πῶς
[25]	ἑαυτῷ περιάγει πανταχοῦ. οὕτω καὶ	πύρωσις	ἡ μὲν ἔξωθεν προσπίπτουσα δοκιμασίαν
[1]	πρὸς τὸ ταπεινὸν μεταβολὴ καὶ	πτῶσις,	ὡς ὁ θεῖος διδάσκει λόγος.
[17]	οὕτως καὶ πλοῦτος ὃ μέν	τις	ἀγαθῶν, ὃ δὲ κακῶν, εἴ
[42]	δέδιε τὸ πῦρ· εἰ δέ	τις	αἱρεῖται μένειν ἐπεξαμαρτάνων ἑκάστοτε ἐπὶ
[36]	βουλόμενοι δοκεῖν ἅγιοι, κἂν εἴπῃ	τις,	αἰσχυνόμενοι, ἐν βάθει γνώμης ἀποκρύπτοντες
[33]	ἡλικίαν ἀμελῶς διατεθείς, μηδ´ εἴ	τις	ἀκτήμων ἢ δυσείμων ἢ δυσειδὴς
[22]	τῷ αὐτῷ ὅρῳ πατέρα μισοίη	τις	ἂν καὶ ἐχθρὸν ἀγαπώῃ ὁ
[33]	μὴ κρῖνε, τίς ἄξιος καὶ	τίς	ἀνάξιος· ἐνδέχεται γάρ σε διαμαρτεῖν
[33]	θεοῦ; σὺ μὲν μὴ κρῖνε,	τίς	ἄξιος καὶ τίς ἀνάξιος· ἐνδέχεται
[12]	γὰρ αὖ κἀκεῖνό ἐστι· δύναταί	τις	ἀποφορτισάμενος τὴν κτῆσιν οὐδὲν ἧττον
[6]	μέλλει διερωτηθήσεσθαι καὶ ἃ μέλλει	τις	αὐτῷ ἀποκρίνεσθαι. τίς γὰρ καὶ
[14]	αὐτῷ· πρὸς δικαιοσύνην καθυπηρετεῖ· ἀδίκως	τις	αὐτῷ χρῆται· πάλιν ὑπηρέτης ἀδικίας
[14]	δοθέντων· ὥστε μὴ τὰ κτήματά	τις	ἀφανιζέτω μᾶλλον ἢ τὰ πάθη
[32]	ὢ θείας ἀγορᾶς· ὠνεῖται χρημάτων	τις	ἀφθαρσίαν, καὶ δοὺς τὰ διολλύμενα
[13]	κακοπαθεῖν καὶ οἷς καθῆκεν ἐπικουρεῖν;	τίς	γὰρ ἂν κοινωνία καταλείποιτο παρὰ
[6]	ἃ μέλλει τις αὐτῷ ἀποκρίνεσθαι.	τίς	γὰρ καὶ μᾶλλον ἢ ὁ
[29]	τὰ δευτερεῖα νέμει τῷ πλησίον.	τίς	δ´ ἂν ἄλλος οὗτος εἴη
[9]	ἀληθινῆς. καλὰ μὲν οὖν κἀκεῖνα	(τίς	δ´ οὔ φησιν; ἡ γὰρ
[37]	ἀγάπην ὑμῖν δίδωμι τὴν ἐμήν.	τίς	δέ ἐστιν αὕτη καὶ πόση;
[20]	μόνα. τί οὖν φοβηθέντες λέγουσι·	τίς	δύναται σωθῆναι; καλῶς ἤκουσαν καὶ
[20]	ἐν τούτῳ λαβέσθαι σωτηρίας, εἴ	τις	ἑαυτὸν ἀπὸ τοῦ αἰσθητοῦ πλούτου
[4]	ἐκπορευομένου αὐτοῦ εἰς ὁδὸν προσελθών	τις	ἐγονυπέτει λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί
[26]	ὅρμον ἐπαγγέλλεται. τί γὰρ ἀδικεῖ	τις,	εἰ προσέχων τὴν γνώμην καὶ
[30]	καὶ περιέπων. ὃ γὰρ ἄν	τις	εἰς μαθητὴν ἐργάσηται, τοῦτο εἰς
[8]	ἢ ἔρως χρημάτων; ἀλλ´ εἴ	τις	ἐν σκιρτήματι νεοτησίῳ καὶ τῷ
[26]	ἐστι θανάτου; ἀλλ´ εἰ δύναταί	τις	ἐνδοτέρω τῶν ὑπαρχόντων κάμπτειν τῆς
[25]	ἀποδοκιμάζει· διωγμὸς δὲ ὃ μέν	τις	ἔξωθεν περιγίνεται τῶν ἀνθρώπων ἢ
[28]	σεαυτόν. πυνθανομένου δὲ τοῦ προσδιαλεγομένου	τίς	ἐστιν πλησίον; οὐ τὸν αὐτὸν
[31]	μὲν ἅπασαν κτῆσιν, ἣν αὐτός	τις	ἐφ´ ἑαυτοῦ κέκτηται ὡς ἰδίαν
[28]	ἤδη διδόμενον, τὸν δὲ προσυπισχνούμενον.	τίς«	ἔφη, τούτων γέγονε πλησίον τῷ
[18]	γὰρ διὰ κάλλος σώματος ζήσεταί	τις	ἢ τοὐναντίον ἀπολεῖται· ἀλλ´ ὁ
[27]	ἀφίκοιτο. Φησὶν οὖν ὁ διδάσκαλος,	τίς	ἡ μεγίστη τῶν ἐντολῶν ἠρωτημένος·
[27]	ἀφθαρσίαν κομιζομένους. ὅσον γὰρ ἀγαπᾷ	τις	θεόν, τοσούτῳ καὶ πλέον ἐνδοτέρω
[18]	ναὸν θεοῦ φθαρήσεται. δύναται δέ	τις	καὶ αἰσχρὸς ἀσελγαίνειν καὶ κατὰ
[42]	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. πιστευέτω ταῦτά	τις	καὶ θεοῦ μαθηταῖς καὶ ἐγγυητῇ
[14]	παράκειται καὶ ὑποβέβληται καθάπερ ὕλη	τις	καὶ ὄργανα πρὸς χρῆσιν ἀγαθὴν
[3]	καὶ διήμαρτε τῶν ἐλπίδων. οὕτως	τις	καὶ τὴν ἐπίγειον ταύτην περιβεβλημένος
[29]	πλὴν αὐτὸς ὁ σωτήρ; ἢ	τίς	μᾶλλον ἡμᾶς ἐλεήσας ἐκείνου, τοὺς
[0]	~ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΛΟΓΟΣ	ΤΙΣ	Ο ΣΩΙΖΟΜΕΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΣ. ~Οἱ μὲν
[27]	γὰρ οὔτε ἐκ παντὸς ἀπόλλυταί	τις,	ὅτι πλουτεῖ δεδιώς, οὔτε ἐκ
[4]	δὲ περισσῶς ἐξεπλήσσοντο καὶ ἔλεγον·	τίς	οὖν δύναται σωθῆναι; ὃ δὲ
[33]	τοῖς φίλοις τῶν φίλων. καὶ	τίς	οὗτός ἐστιν ὁ φίλος τοῦ
[13]	μήτε κλέπται διορύσσουσι. πῶς ἄν	τις	πεινῶντα τρέφοι καὶ διψῶντα ποτίζοι
[17]	τῇ φύσει. καὶ ὁ μέν	τις	πλοῦτος κτητὸς ἂν εἴη καὶ
[38]	τελείων παραδοθέντων. ἐὰν ταύτην ἐμβάληταί	τις	τῇ ψυχῇ, δύναται, κἂν ἐν
[15]	βλαβεροῖς, οὐχὶ τοῖς ἐὰν ἐπίστηταί	τις	τὴν ὀρθὴν χρῆσιν καὶ συνωφελεῖν
[42]	παρέστω καὶ ἡγεμὼν γενέσθω μοί	τις	τῆς ὁδοῦ. ἤλαυνεν, ὥσπερ εἶχεν,
[39]	τρόπον τοῖς οὖσι χρώμενος ~ἄν	τις	τό τε ἐπίρρητον τοῦ πλούτου
[18]	αὕτη καὶ πτωχεύουσα ὧν ἄν	τις	ὑπὸ πλούτου διαφθείρηται σῴζεται, καὶ
[18]	εὐεκτῶν ὑπακοῦσαι καὶ πάλιν ἀσθενικός	τις	ὢν ἀκρασίᾳ γνώμης παραβῆναι. οὕτως
[18]	γνώμης παραβῆναι. οὕτως καὶ ἄπορός	τις	ὢν καὶ ἄβιος εὑρεθείη ποτ´
[18]	πρόσωπον, ὅπερ δύναται καὶ ἰσχυρός	τις	ὢν καὶ εὐεκτῶν ὑπακοῦσαι καὶ
[35]	ὦ μακάριοι διακονίαι θαρρούντων, ὦ	πίστις	εἰλικρινὴς θεὸν μόνον δεδιότων, ὦ
[38]	μένει δὲ τὰ τρία ταῦτα,	πίστις,	ἐλπίς, ἀγάπη· μείζων δὲ ἐν
[3]	κόσμος αἱ καλαὶ διαθέσεις, ἀγάπη,	πίστις.	ἐλπίς, γνῶσις ἀληθείας, πραότης, εὐσπλαγχνία,
[38]	τούτοις ἡ ἀγάπη. καὶ δικαίως·	πίστις	μὲν γὰρ ἀπέρχεται, ὅταν αὐτοψίᾳ
[32]	συνουσίας μακρᾶς· οὔτε γὰρ ἡ	πίστις	οὔτε ἡ ἀγάπη οὔτε ἡ
[31]	αἰτεῖσθαι περιμένειν, ἀλλ´ αὐτὸν ἀναζητεῖν,	ὅστις	ἄξιος εὖ παθεῖν, ~ἔπειτα τηλικοῦτον
[38]	εἰ καὶ τὸν πλούσιον μάθοις	ὅστις	ἐστὶν ὁ χώραν ἐν οὐρανοῖς
[22]	δὲ Ἰησοῦς· ἀμὴν ὑμῖν λέγω,	ὃς	ἂν ἀφῇ τὰ ἴδια καὶ
[4]	Ἰησοῦς {λέγει} ἀμὴν ὑμῖν λέγω,	ὃς	ἂν ἀφῇ τὰ ἴδια καὶ
[40]	αἰτήσασθαι τούτων ἀμνηστίαν παρὰ πατρός.	ὃς	μόνος τῶν ἁπάντων οἷός τέ
[22]	σκληρότερον ἀλλαχοῦ ταῖς φωναῖς ἐξενηνεγμένον·	ὃς	οὐ μισεῖ πατέρα καὶ μητέρα
[28]	τοῦ ἐξωνειδισμένου καὶ ἀφωρισμένου κατελεούμενον,	ὃς	οὐχὶ κατὰ τύχην ὡς ἐκεῖνοι
[42]	τὸν ἄρχοντα ὑμῶν ἀγάγετέ με.	ὃς	τέως, ὥσπερ ὥπλιστο, ἀνέμενεν· ὡς
[26]	ἐκ γῆς ἀνατεῖλαί ποτε, εἰ	χορηγὸς	καὶ πρόξενός ἐστι θανάτου; ἀλλ´
[22]	τοὺς ἐχθροὺς προβάλλεσθαι κατιὼν ὁ	λόγος	διδάσκει, ὥστε ἀλλήλους ἀναιροῦντες ἐλέγχοιντ´
[1]	πτῶσις, ὡς ὁ θεῖος διδάσκει	λόγος.	ἐμοὶ δὲ φαίνεται μακρῷ φιλανθρωπότερον
[31]	οὖν καὶ ὁ τοῦ ἀποστόλου	λόγος·	ἱλαρὸν γὰρ δότην· ἀγαπᾷ ὁ
[6]	περὶ τῆς ἀληθινῆς ἀθανασίας, ὁ	λόγος	περὶ τοῦ πατρῴου λόγου, ὁ
[0]	~ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ	ΛΟΓΟΣ	ΤΙΣ Ο ΣΩΙΖΟΜΕΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΣ. ~Οἱ
[31]	τοιαύτη φιλοδωρία. οὑτοσὶ δὲ ὁ	λόγος	ὑπὲρ ἅπασάν ἐστι θεότητα, μηδὲ
[36]	ἐν κόσμῳ βλέπεσθαι, οὓς ὁ	λόγος	φῶς τοῦ κόσμου« καὶ ἅλας
[35]	στρατιῶται καὶ φύλακες βέβαιοι, οὐδεὶς	ἀργός,	οὐδεὶς ἀχρεῖος. ὃ μὲν ἐξαιτήσασθαί
[32]	μὴν οὐδ´ εἶπεν ὁ κύριος·	δὸς‹	ἢ παράσχες‹ ἢ εὐεργέτησον‹ ἢ
[4]	εἶναι, πώλησον ὅσα ἔχεις καὶ	διάδος	πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν
[42]	τοῖς οὐρανοῖς. ᾧ διὰ τοῦ	παιδὸς	Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ κυρίου ζώντων
[34]	θεοῦ πατρὸς καὶ αἵματι θεοῦ	παιδὸς	καὶ δρόσῳ πνεύματος ἁγίου περιτετειχισμένον.
[4]	καὶ δεύτερον πρὸς τὴν τῆς	ἐλπίδος	προσαγωγήν. ὃ δὲ χαρίζεται δεομένοις
[11]	τοῦ διδασκάλου, τῆς ἱκετείας, τῆς	ἐλπίδος,	τῆς ζωῆς, τῶν προπεπονημένων; πώλησον
[3]	τε καὶ διαθέσεων ἐπαύραιντο τῆς	ἐλπίδος,	ὡς οὔτ´ ἀμηχάνου καθεστώσης αὐτοῖς
[3]	παραστῇ νικηφόρος, ὡμολογημένος τῆς ἄνω	πατρίδος	ἄξιος, εἰς ἣν μετὰ στεφάνων
[5]	ὑπ´ αὐτοῦ καλουμένοις ἔτι χρῄζει	φροντίδος	πλείονος, ἦ πού γε τὰ
[2]	ὅτι ῥᾷον κάμηλος διὰ τρήματος	ῥαφίδος	διεκδύσεται ἢ πλούσιος εἰς τὴν
[16]	ἀκοῦσαι λέγοντος· δεῦρο ἀκολούθει μοι.	ὁδὸς	γὰρ αὐτὸς ἤδη τῷ καθαρῷ
[42]	ἔφη, ὦ ἐπίσκοπε, τὴν παραθήκην	ἀπόδος	ἡμῖν, ἣν ἐγώ τε καὶ
[17]	ἡμῖν, ὁ τὸ αἰφνίδιον μέγα	κέρδος	ἐν εὑρήσει διδούς, ἀλλὰ καὶ
[3]	ὁπόταν μάθωσιν ὡς ἀδεὲς δεδίασι	δέος	καὶ ὅτι βουλομένους αὐτοὺς ὁ
[37]	ἔστι δὲ καὶ αὐτὸς ὁ	θεὸς	ἀγάπη καὶ δι´ ἀγάπην ἡμῖν
[10]	γένηται. οὐ γὰρ ἀναγκάζει ὁ	θεός,	βία γὰρ ἐχθρὸν θεῷ, ἀλλὰ
[34]	τῇ ψυχῇ δορυφόρους, ὧν στρατηγεῖ	θεός,	δι´ οὓς καὶ ναῦς βαπτιζομένη
[40]	ὀπίσω. ~Τῶν μὲν οὖν προγεγενημένων	θεὸς	δίδωσιν ἄφεσιν, τῶν δὲ ἐπιόντων
[39]	γὰρ ἀναιρεθέντων αὖθις εἰς σὲ	θεὸς	εἰσοικισθήσεται. μεγάλην γάρ φησι καὶ
[6]	αἰωνίου ζωῆς. πρόοιδε δὲ ὡς	θεὸς	καὶ ἃ μέλλει διερωτηθήσεσθαι καὶ
[37]	τοῦ πατρός, ὃν ὁ μονογενὴς	θεὸς	μόνος ἐξηγήσατο. ἔστι δὲ καὶ
[22]	τῶν φιλτάτων ὁ τῆς εἰρήνης	θεός.	ὅ γε καὶ τοὺς ἐχθροὺς
[41]	σοῦ. τοῦτό ἐστι μετάνοια ἀνυπόκριτος.	θεὸς	οὐ μυκτηρίζεται« οὐδὲ προσέχει κενοῖς
[21]	μὲν γὰρ ταῖς ψυχαῖς ὁ	θεὸς	συνεπιπνεῖ, εἰ δὲ ἀποσταῖεν τῆς
[21]	{συνεχώρησεν} εἶξεν· χαίρει γὰρ ὁ	θεὸς	τὰ τοιαῦτα ἡττώμενος. τοιγάρτοι τούτων
[4]	ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ	θεός.	τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς,
[23]	καὶ ἰδεῖν ἅπερ ἡτοίμασεν ὁ	θεὸς	τοῖς ἁγίοις ἀγαθὰ καὶ τοῖς
[31]	ἱλαρὸν γὰρ δότην· ἀγαπᾷ ὁ	θεός«	χαίροντα τῷ διδόναι καὶ μὴ
[22]	βλάπτοι πρὸς σωτηρίαν. εἰ γοῦν	ἄθεος	εἴη τινὶ πατὴρ ἢ υἱὸς
[39]	πάσης παρακλήσεως« ὁ πολύσπλαγχνος καὶ	πολυέλεος	πέφυκε μακροθυμεῖν· τοὺς ἐπιστρέψαντας περιμένει·
[17]	τὸν μὲν ἀγαθόν, ὁ« γὰρ	ἀγαθὸς	ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ
[6]	παντὸς προφητικοῦ πνεύματος; κληθεὶς δὲ	ἀγαθός,	ἀπ´ αὐτοῦ πρώτου τοῦ ῥήματος
[14]	τῶν ὑπαρχόντων, ἵνα καλὸς καὶ	ἀγαθὸς	γενόμενος καὶ τούτοις τοῖς κτήμασι
[4]	τί με ἀγαθὸν λέγεις; οὐδεὶς	ἀγαθὸς	εἰ μὴ εἷς ὁ θεός.
[42]	ἄτρεπτον ζωὴν ὁ πατὴρ ὁ	ἀγαθὸς	ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. ᾧ
[39]	ὁ πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν« ὁ	ἀγαθὸς	πατὴρ πάσης παρακλήσεως« ὁ πολύσπλαγχνος
[31]	ὡς πρὸς τὸ μέλλον ἄνω	μέγεθος	αὐτῶν. μὴ καταφρονήσητε« λέγων ἑνὸς
[18]	κάλλος σωφρονεῖν· οὐδὲ ἰσχὺς καὶ	μέγεθος	σώματος ζωοποιεῖ οὐδὲ τῶν μελῶν
[8]	ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ« ἔπειτα τὸ	μέγεθος	τοῦ σωτῆρος μετ´ ἐκεῖνον καὶ
[42]	κατ´ ὀλίγον προσειθίζετο καὶ διὰ	μέγεθος	φύσεως ἐκστὰς ὥσπερ ἄστομος καὶ
[38]	τοῦτον σωφρόνως μαίνεται. ἀγάπη καλύπτει	πλῆθος	ἁμαρτιῶν· ἡ τελεία ἀγάπη ἐκβάλλει
[19]	τρόπον καὶ γνήσιος πτωχὸς καὶ	νόθος	ἄλλος πτωχὸς καὶ ψευδώνυμος. ὃ
[19]	καὶ πιστῶς δυνάμενος· ὁ δὲ	νόθος	πλούσιος ὁ κατὰ σάρκα πλουτῶν
[19]	διαθέσεις, ἀνθ´ ὧν σοι περιέσται	μισθὸς	καὶ τιμή, διηνεκὴς σωτηρία καὶ
[31]	ἀπολέσει. οὐκοῦν οὗτος μόνος ὁ	μισθὸς	οὐκ ἀπολλύμενός ἐστι. καὶ αὖθις·
[17]	πνευματική. διὸ καὶ προσέθηκεν ὁ	Ματθαῖος·	μακάριοι οἱ πτωχοί· πῶς; τῷ
[18]	καὶ ἄπορός τις ὢν καὶ	ἄβιος	εὑρεθείη ποτ´ ἂν μεθύων ταῖς
[1]	μεταβολὴ καὶ πτῶσις, ὡς ὁ	θεῖος	διδάσκει λόγος. ἐμοὶ δὲ φαίνεται
[10]	θέλημα τοῦ πατρός. ~Εἰ θέλεις	τέλειος	γενέσθαι. οὐκ ἄρα πω τέλειος
[4]	ἕν σοι ὑστερεῖ· εἰ θέλεις	τέλειος	εἶναι, πώλησον ὅσα ἔχεις καὶ
[10]	τέλειος γενέσθαι. οὐκ ἄρα πω	τέλειος	ἦν· οὐδὲν γὰρ τελείου τελειότερον.
[6]	περὶ τοῦ πατρῴου λόγου, ὁ	τέλειος	περὶ τῆς τελείας ἀναπαύσεως, ὁ
[35]	φύλακες βέβαιοι, οὐδεὶς ἀργός, οὐδεὶς	ἀχρεῖος.	ὃ μὲν ἐξαιτήσασθαί σε δύναται
[8]	καὶ διαπρεπὴς καὶ τὴν γνώμην	πολιός.	ἀλλ´ ὅμως οὗτος ὁ τοιοῦτος
[17]	καὶ ἄζηλος καὶ δύσκτητος καὶ	ἐπιζήμιος,	οὕτως καὶ πλοῦτος ὃ μέν
[19]	καὶ τιμή, διηνεκὴς σωτηρία καὶ	αἰώνιος	ἀφθαρσία. οὕτως καλῶς πωλεῖς τὰ
[33]	οὗ τὸ ἐπιτίμιον κόλασις ἔμπυρος	αἰώνιος·	ἐκ δὲ τοῦ προΐεσθαι πᾶσιν
[4]	τῷ ἐρχομένῳ {ζωή{ ν} ἐστιν	αἰώνιος.	{ἐν δὲ} ἔσονται οἱ πρῶτοι
[25]	τῷ ἐρχομένῳ {ζωή{ ν} ἐστιν	αἰώνιος.	~Ἔσονται οἱ πρῶτοι ἔσχατοι καὶ
[42]	πνεύματος εἴη δόξα, τιμή, κράτος,	αἰώνιος	μεγαλειότης καὶ νῦν καὶ εἰς
[3]	νικηφόρος, ὡμολογημένος τῆς ἄνω πατρίδος	ἄξιος,	εἰς ἣν μετὰ στεφάνων καὶ
[31]	περιμένειν, ἀλλ´ αὐτὸν ἀναζητεῖν, ὅστις	ἄξιος	εὖ παθεῖν, ~ἔπειτα τηλικοῦτον μισθὸν
[33]	σὺ μὲν μὴ κρῖνε, τίς	ἄξιος	καὶ τίς ἀνάξιος· ἐνδέχεται γάρ
[33]	κρῖνε, τίς ἄξιος καὶ τίς	ἀνάξιος·	ἐνδέχεται γάρ σε διαμαρτεῖν περὶ
[24]	μίσησον, ἀπόταξαι, φύγε· κἂν ὁ	δέξιός	σου ὀφθαλμὸς σκανδαλίζῃ σε, ταχέως
[40]	πατρός. ὃς μόνος τῶν ἁπάντων	οἷός	τέ ἐστιν ἄπρακτα ποιῆσαι τὰ
[10]	περιεβάλλετο, καὶ περὶ πολλὰ μὲν	οἷός	τε ἦν ἀσχολεῖσθαι, τὸ δὲ
[21]	ἡττώμενος. τοιγάρτοι τούτων ἀκούσας ὁ	μακάριος	Πέτρος. ὁ ἐκλεκτός. ὁ ἐξαίρετος,
[16]	μὲν ἅπασι θανατηφόρος, ἀπολόμενος δὲ	σωτήριος·	οὗ δεῖ καθαρεύουσαν, τουτέστι πτωχεύουσαν
[21]	ἐστιν ἡ σωτηρία. ~Ὁ δὲ	κύριος	ἀποκρίνεται διότι τὸ ἐν ἀνθρώποις
[39]	παρακελεύεται τῆς ἡμέρας ἑκάστης ὁ	κύριος	ἀφιέναι τοῖς ἀδελφοῖς μετανοοῦσιν. εἰ
[33]	καὶ εὔνοιαν καὶ οἰκείωσιν ὁ	κύριος	δίδωσι· δώσω γὰρ οὐ μόνον
[32]	οὐ μὴν οὐδ´ εἶπεν ὁ	κύριος·	δὸς‹ ἢ παράσχες‹ ἢ εὐεργέτησον‹
[30]	ἐργάσηται, τοῦτο εἰς ἑαυτὸν ὁ	κύριος	ἐκδέχεται καὶ πᾶν ἑαυτοῦ ποιεῖται.
[13]	ἂν ἕτερον εἴη ποιῶν ὁ	κύριος	ἢ τὰ αὐτὰ διδόναι τε
[6]	~Ἠρώτηται μὲν γὰρ ἡδέως ὁ	κύριος	ἡμῶν καὶ σωτὴρ ἐρώτημα καταλληλότατον
[15]	οὐ βλάπτει. Οὕτως οὖν ὁ	κύριος	καὶ τὴν τῶν ἐκτὸς χρείαν
[17]	αὐτοῦ. Θησαυροὺς δέ γε ὁ	κύριος	οἶδε διττούς, τὸν μὲν ἀγαθόν,
[24]	σε Χριστὸς τῆς κτήσεως, ὁ	κύριος	οὐ φθονεῖ. ἀλλ´ ὁρᾷς σεαυτὸν
[6]	ἢ ὁ προφήτης προφητῶν καὶ	κύριος	παντὸς προφητικοῦ πνεύματος; κληθεὶς δὲ
[42]	θάνατον ἑκὼν ὑπομενῶ, ὡς ὁ	κύριος	τὸν ὑπὲρ ἡμῶν· ὑπὲρ σοῦ
[19]	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ	γνήσιος	πτωχὸς καὶ νόθος ἄλλος πτωχὸς
[19]	{οὐ} πτωχὸς καὶ κατὰ θεὸν	πλούσιος	ἀπόστηθι‹ φησί τῶν ὑπαρχόντων ἐν
[4]	τῆς βελόνης κάμηλος εἰσελεύσεται ἢ	πλούσιος	εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ.
[2]	διὰ τρήματος ῥαφίδος διεκδύσεται ἢ	πλούσιος	εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν,
[26]	βελόνης εἰσελεύσεται ἢ ὁ τοιοῦτος	πλούσιος	ἐπὶ τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ
[19]	μὲν ἄρα ἀληθῶς καὶ καλῶς	πλούσιός	ἐστιν ὁ τῶν ἀρετῶν πλούσιος
[16]	κληρονόμος ἕτοιμος οὐρανοῦ βασιλείας, οὐ	πλούσιος	ζῆσαι μὴ δυνάμενος· ~ὁ δὲ
[20]	καὶ πτωχὸς δύναται εἶναι καὶ	πλούσιος	καὶ ἔχειν τε χρήματα καὶ
[19]	πλούσιός ἐστιν ὁ τῶν ἀρετῶν	πλούσιος	καὶ πάσῃ τύχῃ χρῆσθαι ὁσίως
[18]	μεθύων ταῖς ἐπιθυμίαις, καὶ χρήμασι	πλούσιος	νήφων καὶ πτωχεύων ἡδονῶν, πεπεισμένος,
[19]	πιστῶς δυνάμενος· ὁ δὲ νόθος	πλούσιος	ὁ κατὰ σάρκα πλουτῶν καὶ
[0]	~ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΙΣ Ο ΣΩΙΖΟΜΕΝΟΣ	ΠΛΟΥΣΙΟΣ.	~Οἱ μὲν τοὺς ἐγκωμιαστικοὺς λόγους
[8]	υἱὸς καὶ ᾧ ἂν ὁ	υἱὸς	ἀποκαλύψῃ« ἔπειτα τὸ μέγεθος τοῦ
[6]	ζωῆς αἰωνίου ταμίαν, ἣν ὁ	υἱὸς	δίδωσιν ἡμῖν παρ´ ἐκείνου λαβών.
[22]	ἄθεος εἴη τινὶ πατὴρ ἢ	υἱὸς	ἢ ἀδελφὸς καὶ κώλυμα τῆς
[8]	οὐδεὶς ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ	υἱὸς	καὶ ᾧ ἂν ὁ υἱὸς
[12]	τι ἡ καινὴ κτίσις« ὁ	υἱὸς	τοῦ θεοῦ, μηνύει καὶ διδάσκει,
[17]	τὸν δὲ πονηρόν, ὁ« γὰρ	κακὸς	ἐκ τοῦ κακοῦ θησαυροῦ προφέρει
[18]	καὶ εὐεκτῶν ὑπακοῦσαι καὶ πάλιν	ἀσθενικός	τις ὢν ἀκρασίᾳ γνώμης παραβῆναι.
[35]	πείθειν θεόν, ἀρέσκειν θεῷ· οὐ	σαρκὸς	τῆς σῆς ἅπτεσθαι δοκοῦσιν, ἀλλὰ
[40]	ὁ ψευδομάρτυς, ἀλήθειαν ἄσκησον· ὁ	ἐπίορκος,	μηκέτι ὄμνυε· καὶ τὰ ἄλλα
[14]	ἀμείνω χρῆσιν τῶν ὑπαρχόντων, ἵνα	καλὸς	καὶ ἀγαθὸς γενόμενος καὶ τούτοις
[31]	τε ὄντας τοῦ σωτῆρος μαθητάς.	καλὸς	μὲν οὖν καὶ ὁ τοῦ
[6]	ὁ σωτὴρ περὶ σωτηρίας, ὁ	διδάσκαλος	περὶ κεφαλαίου {οὐ} τῶν διδασκομένων
[2]	τοὺς πλουσίους ὁ δεσπότης καὶ	διδάσκαλος	προσαγορεύει μήτε ὅπως τὸ ἀδύνατον
[27]	κτῆσιν ἀφίκοιτο. Φησὶν οὖν ὁ	διδάσκαλος,	τίς ἡ μεγίστη τῶν ἐντολῶν
[23]	καθ´ ἡμέραν ἐνδιδοὺς ἀθανασίας· ἐγὼ	διδάσκαλος	ὑπερουρανίων παιδευμάτων· ὑπὲρ σοῦ πρὸς
[41]	καθαρῶς ὑπὸ σοῦ προτιμώμενος ὡς	ἄγγελος	τοῦ θεοῦ καὶ μηδὲν ὑπὸ
[5]	ἀκουσάντων, εἰς ὅλον δὲ τὸ	τέλος	αὐτὸ τῆς σωτηρίας διαφέροντα, ἐσκεπασμένα
[42]	ἐπ´ αὐτῆς τῆς ἐξόδου τὸ	τέλος	καὶ τὴν ἐπίδειξιν τῶν δογμάτων
[32]	ἡμέρας, ἀλλ´ ὁ ὑπομείνας εἰς	τέλος,	οὗτος σωθήσεται« ~Πῶς οὖν ὁ
[40]	καὶ παρ´ ἕκαστα βοᾷ τὸ	τέλος	πάντων· ὥστε καὶ τῷ τὰ
[21]	οὐδὲν ἀνύει, ἐὰν δὲ γένηται	δῆλος	ὑπερεπιθυμῶν τούτου καὶ διεσπουδακώς, τῇ
[17]	καὶ δεύτερος, ὁ ἀκερδὴς καὶ	ἄζηλος	καὶ δύσκτητος καὶ ἐπιζήμιος, οὕτως
[26]	χρημάτων· εἰ δὲ μή, θᾶττον	κάμηλος	διὰ βελόνης εἰσελεύσεται ἢ ὁ
[26]	οὖν τι καὶ ὑψηλότερον ἡ	κάμηλος	διὰ στενῆς ὁδοῦ καὶ τεθλιμμένης
[2]	τοῦ κυρίου φωνῆς, ὅτι ῥᾷον	κάμηλος	διὰ τρήματος ῥαφίδος διεκδύσεται ἢ
[4]	διὰ τῆς τρυμαλιᾶς τῆς βελόνης	κάμηλος	εἰσελεύσεται ἢ πλούσιος εἰς τὴν
[32]	φίλον‹ δὲ ποίησαι‹ ὁ δὲ	φίλος	οὐκ ἐκ μιᾶς δόσεως γίνεται,
[33]	καὶ τίς οὗτός ἐστιν ὁ	φίλος	τοῦ θεοῦ; σὺ μὲν μὴ
[29]	τῷ πλησίον. τίς δ´ ἂν	ἄλλος	οὗτος εἴη πλὴν αὐτὸς ὁ
[19]	καὶ γνήσιος πτωχὸς καὶ νόθος	ἄλλος	πτωχὸς καὶ ψευδώνυμος. ὃ μὲν
[34]	γὰρ ἐντὸς πλοῦτος καὶ τὸ	κάλλος	αὐτοῖς ἀθέατός ἐστι· καὶ μαίνονται
[35]	τοῖς ψεύσασθαι μὴ δυναμένοις, ὦ	κάλλος	ἔργων παρὰ τοῖς θεῷ διακονεῖν
[18]	ἡ σωτηρία. οὐδὲ γὰρ διὰ	κάλλος	σώματος ζήσεταί τις ἢ τοὐναντίον
[18]	καὶ αἰσχρὸς ἀσελγαίνειν καὶ κατὰ	κάλλος	σωφρονεῖν· οὐδὲ ἰσχὺς καὶ μέγεθος
[42]	στρατιωτικοῦ. καταρρηξάμενος τὴν ἐσθῆτα ὁ	ἀπόστολος	καὶ μετὰ μεγάλης οἰμωγῆς πληξάμενος
[38]	καθ´ ὑπερβολὴν ὁδόν« ἣν δείκνυσι	Παῦλος	ἐπὶ σωτηρίαν· ἡ ἀγάπη τὰ
[9]	οὐχὶ δὲ δούλους ποιῶν ὡς	δοῦλος,	ἀλλὰ καὶ υἱοὺς καὶ ἀδελφοὺς
[16]	ὑπάρχων τῆς κτήσεως αὐτῶν, μὴ	δοῦλος	ὢν ὧν κέκτηται μηδὲ ἐν
[25]	καὶ θεοῦ καταφρόνησιν. οὗτος ὁ	διωγμὸς	βαρύτερος καὶ χαλεπώτερος, ἔνδοθεν ὁρμώμενος,
[25]	διωγμῶν« ταῦτα ἕκαστα ἔχειν ἀποδοκιμάζει·	διωγμὸς	δὲ ὃ μέν τις ἔξωθεν
[25]	ὁ δὲ χαλεπώτατος ἔνδοθέν ἐστι	διωγμός,	ἐξ αὐτῆς ἑκάστῳ τῆς ψυχῆς
[22]	δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν,	ἐμὸς	μαθητὴς εἶναι οὐ δύναται. οὐ
[25]	δὲ ἔνδοθεν θάνατον διαπράσσεται. καὶ	πόλεμος	ὁ μὲν ἐπακτὸς ῥᾳδίως καταλύεται,
[23]	νόμῳ‹ καὶ ὁπόσα ἂν εἴποι	βλάσφημος	ἄνθρωπος καὶ νεκρὸς τῇ φύσει.
[42]	τούτους ἀναλαβὼν καὶ λῃστήριον συγκροτήσας,	ἕτοιμος	λῄσταρχος ἦν, βιαιότατος, μιαιφονώτατος, χαλεπώτατος.
[16]	πτωχὸς τῷ πνεύματι καλούμενος, κληρονόμος	ἕτοιμος	οὐρανοῦ βασιλείας, οὐ πλούσιος ζῆσαι
[23]	καὶ ἀλέκτων ἀγαθῶν, ἃ μήτε	ὀφθαλμὸς	εἶδε μήτε οὖς ἤκουσε μήτε
[24]	φύγε· κἂν ὁ δέξιός σου	ὀφθαλμὸς	σκανδαλίζῃ σε, ταχέως ἔκκοψον αὐτόν·
[8]	δὴ κατὰ τὸν ἀπόστολον ὁ	νόμος	διὰ Μωσέως ἐδόθη, ἡ χάρις
[8]	γοῦν ἱκανὸς ἦν ὁ Μωσέως	νόμος	ζωὴν αἰώνιον παρασχεῖν, μάτην μὲν
[10]	τὸ ἤδη ὑπὲρ νόμον, ὅπερ	νόμος	οὐ δίδωσιν, ὅπερ νόμος οὐ
[10]	ὅπερ νόμος οὐ δίδωσιν, ὅπερ	νόμος	οὐ χωρεῖ, ὃ τῶν ζώντων
[29]	πάθη πρόρριζα, οὐχ ὥσπερ ὁ	νόμος	ψιλὰ τὰ ἀποτελέσματα, τοὺς καρποὺς
[20]	κατὰ τρόπον ὁ πολυχρήματος καὶ	ἔννομος	ἄνθρωπος μηδὲ ὅπως ὁ αὐτὸς
[16]	καὶ πτωχὸς τῷ πνεύματι καλούμενος,	κληρονόμος	ἕτοιμος οὐρανοῦ βασιλείας, οὐ πλούσιος
[42]	διὰ μέγεθος φύσεως ἐκστὰς ὥσπερ	ἄστομος	καὶ εὔρωστος ἵππος ὀρθῆς ὁδοῦ
[3]	αἱ ἐντολαί, εὐσχημοσύνη δὲ καὶ	κόσμος	αἱ καλαὶ διαθέσεις, ἀγάπη, πίστις.
[10]	τῆς ζωῆς ἔργον, ἀδύνατος καὶ	ἀπρόθυμος	καὶ ἀσθενὴς ἐκτελεῖν· ὁποῖόν τι
[19]	καὶ νόθος ἄλλος πτωχὸς καὶ	ψευδώνυμος.	ὃ μὲν κατὰ πνεῦμα πτωχός,
[8]	υἱοῦ γνησίου δωρουμένοις. εἰ γοῦν	ἱκανὸς	ἦν ὁ Μωσέως νόμος ζωὴν
[20]	κόσμῳ καὶ μὴ χρῆσθαι, ἀπῆλθε	στυγνὸς	καὶ κατηφής, λιπὼν τὴν τάξιν
[39]	τῷ πατρὶ καὶ τοῖς ἀγγέλοις	ἑνὸς	ἁμαρτωλοῦ ἐπιστρέψαντος καὶ μετανοήσαντος. διὸ
[41]	κἂν ἕνα, μελέτησον ἀκούειν κἂν	ἑνὸς	παρρησιαζομένου καὶ στύφοντος ἅμα καὶ
[31]	μέγεθος αὐτῶν. μὴ καταφρονήσητε« λέγων	ἑνὸς	τῶν μικρῶν τούτων· τούτων γὰρ
[26]	οἶκον τοιούτων ἀνθρώπων εἰσῳκίσθη καὶ	γένος	ἀμφιλαφές, τοῖς χρήμασιν ἰσχῦον καὶ
[19]	γινομένην καὶ ἐν τῷ τέλει	μηδενὸς	μηδαμῇ. πάλιν αὖ κατὰ τὸν
[16]	κἂν ἀποστερηθῆναι δέῃ ποτὲ τούτων,	δυνάμενος	ἵλεῳ τῇ γνώμῃ καὶ τὴν
[16]	βασιλείας, οὐ πλούσιος ζῆσαι μὴ	δυνάμενος·	~ὁ δὲ ἐν τῇ ψυχῇ
[19]	τύχῃ χρῆσθαι ὁσίως καὶ πιστῶς	δυνάμενος·	ὁ δὲ νόθος πλούσιος ὁ
[10]	ἐκ νεότητος« καὶ τὰ ὑπέρογκα	φρυαξάμενος	τὸ ἓν τοῦτο προσθεῖναι τοῖς
[42]	ἀπόστολος καὶ μετὰ μεγάλης οἰμωγῆς	πληξάμενος	τὴν κεφαλήν, καλόν γε« ἔφη
[42]	ὄρος κατείληφε μεθ´ ὁμοίου στρατιωτικοῦ.	καταρρηξάμενος	τὴν ἐσθῆτα ὁ ἀπόστολος καὶ
[28]	ὁ τὸν ἔλεον πρὸς αὐτὸν	ἐπιδειξάμενος·	καὶ σὺ τοίνυν πορευθεὶς οὕτω
[8]	καὶ εὐθὺς ἀπὸ πρώτης ἡλικίας	ἀρξάμενος·	ἐπεὶ καὶ τί μέγα ἢ
[19]	λάβῃς; ἀντίδοσιν πλούτου πρὸς πλοῦτον	ποιησάμενος,	ἐξαργυρίσας τὴν φανερὰν οὐσίαν; οὐδαμῶς·
[12]	αὖ κἀκεῖνό ἐστι· δύναταί τις	ἀποφορτισάμενος	τὴν κτῆσιν οὐδὲν ἧττον ἔτι
[23]	τροφεὺς ἄρτον ἐμαυτὸν διδούς, οὗ	γευσάμενος	οὐδεὶς ἔτι πεῖραν θανάτου λαμβάνει,
[4]	ἔχων χρήματα πολλὰ καὶ ἀγρούς.	περιβλεψάμενος	δὲ ὁ Ἰησοῦς λέγει τοῖς
[31]	ἐστὶ τούτου ὁ τοῦ κυρίου	λελεγμένος	ἐν ἄλλῳ χωρίῳ· παντὶ τῷ
[42]	ἐνταῦθα τὸν ἄγγελον τῆς μετανοίας	προσιέμενος	οὐ μετανοήσει τότε, ἡνίκα ἂν
[3]	καὶ γυμνάσια καὶ τροφὰς μὴ	προσιέμενος	προσφόρους, ἀστεφάνωτος διεγένετο καὶ διήμαρτε
[3]	συνειδότος τῷ ἀθλοθέτῃ παραστῇ νικηφόρος,	ὡμολογημένος	τῆς ἄνω πατρίδος ἄξιος, εἰς
[17]	καὶ τοῖς τοῦ κόσμου θηράτροις	πεπεδημένος,	γῆ ὢν καὶ εἰς γῆν
[3]	τις καὶ τὴν ἐπίγειον ταύτην	περιβεβλημένος	περιβολὴν μήτε τὴν ἀρχὴν ἑαυτὸν
[38]	δύναται, κἂν ἐν ἁμαρτήμασιν ᾖ	γεγεννημένος,	κἂν πολλὰ τῶν κεκωλυμένων εἰργασμένος,
[26]	ἡδυπαθείας κατηξιωμένος, ἀιδίου δὲ ζωῆς	ἀπεστερημένος,	τί δ´ ὅλως πλοῦτον ἐχρῆν
[20]	πάντως, εἰ καὶ ὁ χρήματα	κεκτημένος	καὶ ὁ τῶν παθῶν ἔγκυος,
[27]	τίς ἡ μεγίστη τῶν ἐντολῶν	ἠρωτημένος·	ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου
[19]	τῇ ψυχῇ, ἣν σῶσαι ποθεῖς,	ἀντεισαγόμενος	ἕτερον πλοῦτον θεοποιὸν καὶ ζωῆς
[26]	εἰ προσέχων τὴν γνώμην καὶ	φειδόμενος	πρὸ τῆς πίστεως βίον ἱκανὸν
[42]	αὐτῷ παρὰ τοῦ σωτῆρος εὕρηται,	δεόμενος,	γονυπετῶν, αὐτὴν τὴν δεξιὰν ὡς
[42]	εὐχαῖς ἐξαιτούμενος, συνεχέσι δὲ νηστείαις	συναγωνιζόμενος,	ποικίλαις δὲ σειρῆσι λόγων κατεπᾴδων
[16]	τὴν περιουσίαν, οὗτός ἐστιν ὁ	μακαριζόμενος	ὑπὸ τοῦ κυρίου καὶ πτωχὸς
[42]	ὡς ἐδύνατο καὶ τοῖς δάκρυσι	βαπτιζόμενος	ἐκ δευτέρου, μόνην ἀποκρύπτων τὴν
[0]	~ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΙΣ Ο	ΣΩΙΖΟΜΕΝΟΣ	ΠΛΟΥΣΙΟΣ. ~Οἱ μὲν τοὺς ἐγκωμιαστικοὺς
[42]	ὃ δὲ ἐδίωκεν ἀνὰ κράτος,	ἐπιλαθόμενος	τῆς ἡλικίας τῆς ἑαυτοῦ, κεκραγώς·
[18]	ἑκάτερα παρέχεται. ὑπόφερε γοῦν, φησί,	παιόμενος	τὸ πρόσωπον, ὅπερ δύναται καὶ
[42]	τὸ μὲν πρῶτον ἐξεπλάγη, χρήματα	οἰόμενος,	ἅπερ οὐκ ἔλαβε, συκοφαντεῖσθαι, καὶ
[25]	συνών, ὃν οὐδὲ ἐκφυγεῖν ὁ	διωκόμενος	δύναται· τὸν γὰρ ἐχθρὸν ἐν
[3]	ἀπεγράψατο, ὁ δὲ ταύτην μὲν	ἐμβαλόμενος	τῇ γνώμῃ τὴν ἐλπίδα, πόνους
[16]	πλοῦτος παρὼν μὲν ἅπασι θανατηφόρος,	ἀπολόμενος	δὲ σωτήριος· οὗ δεῖ καθαρεύουσαν,
[19]	ἀλλοτρίων, ἵνα καθαρὸς τῇ καρδίᾳ	γενόμενος	ἴδῃς τὸν θεόν, ὅπερ καὶ
[14]	ὑπαρχόντων, ἵνα καλὸς καὶ ἀγαθὸς	γενόμενος	καὶ τούτοις τοῖς κτήμασι χρῆσθαι
[22]	ἐχθρὸν ἀγαπώῃ ὁ μήτε ἐχθρὸν	ἀμυνόμενος	μήτε πατέρα Χριστοῦ πλέον αἰδούμενος.
[1]	ὁ τυχὼν καὶ ἔργοις ἀγαθοῖς	ἐλλαμπρυνόμενος	μόνος τὸ βραβεῖον τῆς αἰωνίου
[25]	ἐξ αὐτῆς ἑκάστῳ τῆς ψυχῆς	προπεμπόμενος	λυμαινομένης ὑπὸ ἐπιθυμιῶν ἀθέων καὶ
[17]	ἢ μέταλλον φορῶν, ἐν τούτοις	εὑρεθησόμενος	ἐπάναγκες {ἐν} οἷς εἵλετο; ὅπου
[19]	καὶ ἀποκλείοντά σοι τοὺς οὐρανούς,	ἀντικαταλλασσόμενος	αὐτῶν τὰ σῶσαι δυνάμενα. ἐκεῖνα
[17]	γῆ ὢν καὶ εἰς γῆν	ἀπελευσόμενος,	πόθεν δύναται βασιλείας οὐρανῶν ἐπιθυμῆσαι
[29]	σπλάγχνων πατρὸς ἔλεον, προσενεγκὼν καὶ	ἐπιδαψιλευόμενος,	οὗτος ὁ τοὺς τῆς ὑγείας
[31]	μείζω λέγει. καὶ πάλιν· ὁ	δεχόμενος	δίκαιον ἢ προφήτην εἰς ὄνομα
[30]	ἐμὲ δέχεται, ὁ ὑμᾶς μὴ	δεχόμενος	ἐμὲ ἀθετεῖ. ~Τούτους καὶ τέκνα
[30]	παρεσχηκότας. καὶ ἀλλαχοῦ· ὁ ὑμᾶς	δεχόμενος	ἐμὲ δέχεται, ὁ ὑμᾶς μὴ
[38]	γεγεννημένος, κἂν πολλὰ τῶν κεκωλυμένων	εἰργασμένος,	αὐξήσας τὴν ἀγάπην καὶ μετάνοιαν
[18]	πτωχεύων ἡδονῶν, πεπεισμένος, συνετός, καθαρός,	κεκολασμένος.	εἰ τοίνυν ἐστὶ τὸ ζησόμενον
[39]	ἀνεῴγασιν αἱ θύραι καὶ δέχεται	τρισάσμενος	πατὴρ υἱὸν ἀληθῶς μετανοοῦντα· ἡ
[28]	ὡς ἐκεῖνοι παρῆλθεν, ἀλλ´ ἧκε	συνεσκευασμένος	ὧν ὁ κινδυνεύων ἐδεῖτο, οἶνον,
[18]	πλούσιος νήφων καὶ πτωχεύων ἡδονῶν,	πεπεισμένος,	συνετός, καθαρός, κεκολασμένος. εἰ τοίνυν
[34]	σύ γε μὴ ἐξαπατηθῇς, ὁ	γεγευμένος	ἀληθείας καὶ κατηξιωμένος τῆς μεγάλης
[31]	οὗτος μόνος ὁ μισθὸς οὐκ	ἀπολλύμενός	ἐστι. καὶ αὖθις· ποιήσατε ἑαυτοῖς
[42]	τὴν δεξιάν. ὃ δὲ ἐγγυώμενος,	ἐπομνύμενος	ὡς ἄφεσιν αὐτῷ παρὰ τοῦ
[42]	προσελθόντα δὲ τὸν γέροντα περιέλαβεν,	ἀπολογούμενος	ταῖς οἰμωγαῖς ὡς ἐδύνατο καὶ
[22]	ἀμυνόμενος μήτε πατέρα Χριστοῦ πλέον	αἰδούμενος.	ἐν ἐκείνῳ μὲν γὰρ τῷ
[42]	πάντων αὐτὸς ὁ σωτὴρ προαπαντᾷ	δεξιούμενος,	φῶς ὀρέγων ἄσκιον, ἄπαυστον, ὁδηγῶν
[16]	κυρίου καὶ πτωχὸς τῷ πνεύματι	καλούμενος,	κληρονόμος ἕτοιμος οὐρανοῦ βασιλείας, οὐ
[42]	μετῆλθεν ἐπὶ τὴν Ἔφεσον, ἀπῄει	παρακαλούμενος	καὶ ἐπὶ τὰ πλησιόχωρα τῶν
[32]	τὴν βασιλείαν ἄνθρωπος δώσει θεὸν	ἀπομιμούμενος·	ἐνταῦθα μικρὰ λαβὼν ἐκεῖ δι´
[21]	καθ´ αὑτὸν μὲν ἀσκῶν καὶ	διαπονούμενος	ἀπάθειαν ὁ ἄνθρωπος οὐδὲν ἀνύει,
[41]	θεοῦ καὶ μηδὲν ὑπὸ σοῦ	λυπούμενος,	ἀλλ´ ὑπὲρ σοῦ. τοῦτό ἐστι
[4]	στυγνάσας ἐπὶ τῷ λόγῳ ἀπῆλθε	λυπούμενος·	ἦν γὰρ ἔχων χρήματα πολλὰ
[42]	ἐπανήγαγε, καὶ δαψιλέσι μὲν εὐχαῖς	ἐξαιτούμενος,	συνεχέσι δὲ νηστείαις συναγωνιζόμενος, ποικίλαις
[42]	λῃστῶν ἁλίσκεται, μήτε φεύγων μήτε	παραιτούμενος,	ἀλλὰ βοῶν· ἐπὶ τοῦτ´ ἐλήλυθα,
[26]	γειναμένου θεοῦ, προσκαίρου μὲν ἡδυπαθείας	κατηξιωμένος,	ἀιδίου δὲ ζωῆς ἀπεστερημένος, τί
[34]	ἐξαπατηθῇς, ὁ γεγευμένος ἀληθείας καὶ	κατηξιωμένος	τῆς μεγάλης λυτρώσεως, ἀλλὰ τὸ
[41]	δεήσεται δὲ καθαρῶς ὑπὸ σοῦ	προτιμώμενος	ὡς ἄγγελος τοῦ θεοῦ καὶ
[25]	διωγμὸς βαρύτερος καὶ χαλεπώτερος, ἔνδοθεν	ὁρμώμενος,	ἀεὶ συνών, ὃν οὐδὲ ἐκφυγεῖν
[38]	καὶ τίνα τρόπον τοῖς οὖσι	χρώμενος	~ἄν τις τό τε ἐπίρρητον
[18]	σώματι ἁγνῶς καὶ κατὰ θεὸν	χρώμενος	ζήσεται. ὁ δὲ φθείρων τὸν
[21]	γὰρ ὁ θεὸς τὰ τοιαῦτα	ἡττώμενος.	τοιγάρτοι τούτων ἀκούσας ὁ μακάριος
[42]	ἀποκρύπτων τὴν δεξιάν. ὃ δὲ	ἐγγυώμενος,	ἐπομνύμενος ὡς ἄφεσιν αὐτῷ παρὰ
[30]	καὶ ἐδώκατέ μοι πιεῖν, καὶ	ξένος	ἤμην καὶ συνηγάγετέ με, γυμνὸς
[26]	ἀνατεῖλαί ποτε, εἰ χορηγὸς καὶ	πρόξενός	ἐστι θανάτου; ἀλλ´ εἰ δύναταί
[28]	κινδυνεύων ἐδεῖτο, οἶνον, ἔλαιον, ἐπιδέσμους,	κτῆνος,	μισθὸν τῷ πανδοχεῖ, τὸν μὲν
[42]	πρεσβύτης καί τι καὶ ἐπιδακρύσας,	ἐκεῖνος«	ἔφη τέθνηκε« πῶς καὶ τίνα
[42]	χαλεπώτατος. χρόνος ἐν μέσῳ, καί	τινος	ἐπιπεσούσης χρείας ἀνακαλοῦσι τὸν Ἰωάννην.
[9]	γὰρ ἐντολὴ ἁγία« ἄχρι παιδαγωγίας	τινὸς	μετὰ φόβου καὶ προπαιδείας ἐπὶ
[30]	ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με,	γυμνὸς	ἤμην καὶ ἐνεδύσατέ με, ἠσθένησα
[37]	κρειττόνων οὐκ ἔχει, ἄσπορός ἐστιν,	ἄγονός	ἐστιν, οὐκ ἔστι κλῆμα τῆς
[42]	καὶ μετὰ τοῦτο ὑφῆκε τῆς	πλείονος	ἐπιμελείας καὶ παραφυλακῆς, ὡς τὸ
[5]	ἥττονος {ἔτι καὶ νῦν} ἀλλὰ	πλείονος	ἔτι καὶ νῦν τῆς ἐπιστάσεως
[5]	αὐτοῦ καλουμένοις ἔτι χρῄζει φροντίδος	πλείονος,	ἦ πού γε τὰ δόξαντα
[40]	σώμασι διαίτης χρεία καὶ προσοχῆς	πλείονος.	ὁ κλέπτης, ἄφεσιν βούλει λαβεῖν;
[41]	ποτε ὑπὲρ τῆς ὑγείας τῆς	πλείονος.	οὕτω καὶ ψυχῇ διηνεκοῦς ἡδονῆς
[41]	μυκτηρίζεται« οὐδὲ προσέχει κενοῖς ῥήμασι·	μόνος	γὰρ ἀνακρίνει μυελοὺς καὶ νεφροὺς
[37]	πατρός, ὃν ὁ μονογενὴς θεὸς	μόνος	ἐξηγήσατο. ἔστι δὲ καὶ αὐτὸς
[29]	ἡδοναῖς; τούτων δὲ τῶν τραυμάτων	μόνος	ἰατρὸς Ἰησοῦς, ἐκκόπτων ἄρδην τὰ
[31]	μισθὸν οὐκ ἀπολέσει. οὐκοῦν οὗτος	μόνος	ὁ μισθὸς οὐκ ἀπολλύμενός ἐστι.
[1]	τυχὼν καὶ ἔργοις ἀγαθοῖς ἐλλαμπρυνόμενος	μόνος	τὸ βραβεῖον τῆς αἰωνίου ζωῆς
[40]	τούτων ἀμνηστίαν παρὰ πατρός. ὃς	μόνος	τῶν ἁπάντων οἷός τέ ἐστιν
[42]	λῄσταρχος ἦν, βιαιότατος, μιαιφονώτατος, χαλεπώτατος.	χρόνος	ἐν μέσῳ, καί τινος ἐπιπεσούσης
[37]	μὴ φιλῶν« φησὶ τὸν ἀδελφὸν	ἀνθρωποκτόνος	ἐστί« σπέρμα τοῦ Κάιν, θρέμμα
[5]	μαθητὰς τῶν ᾐνιγμένως ὑπειρημένων οὐδὲν	ἥττονος	{ἔτι καὶ νῦν} ἀλλὰ πλείονος
[39]	ἀγαθὸς πατὴρ πάσης παρακλήσεως« ὁ	πολύσπλαγχνος	καὶ πολυέλεος πέφυκε μακροθυμεῖν· τοὺς
[21]	ψυχικὰ νοσήματα ἀπορρίψαντες ἕπονται κατ´	ἴχνος	τοῦ διδασκάλου, τοῦτ´ ἂν ἀνάπτοιτο
[36]	ἐπίσημοι, τρόπον τινὰ ἐκ τοῦ	κλύδωνος	τοῦ κόσμου νεωλκοῦντες ἑαυτοὺς καὶ
[42]	τῆς τἀδελφοῦ ψυχῆς κατέλιπον· ἀλλ´	ἵππος	ἤδη μοι παρέστω καὶ ἡγεμὼν
[42]	ἐκστὰς ὥσπερ ἄστομος καὶ εὔρωστος	ἵππος	ὀρθῆς ὁδοῦ καὶ τὸν χαλινὸν
[37]	καὶ ὁ τεχθεὶς ἐξ ἀγάπης	καρπὸς	ἀγάπη. διὰ τοῦτο καὶ αὐτὸς
[32]	θεοῦ, ταύτην σοὶ τὴν βασιλείαν	ἄνθρωπος	δώσει θεὸν ἀπομιμούμενος· ἐνταῦθα μικρὰ
[17]	μὲν ἀγαθόν, ὁ« γὰρ ἀγαθὸς	ἄνθρωπος	ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ τῆς
[23]	καὶ ὁπόσα ἂν εἴποι βλάσφημος	ἄνθρωπος	καὶ νεκρὸς τῇ φύσει. ἑτέρωθεν
[20]	τρόπον ὁ πολυχρήματος καὶ ἔννομος	ἄνθρωπος	μηδὲ ὅπως ὁ αὐτὸς καὶ
[17]	βασιλείας οὐρανῶν ἐπιθυμῆσαι καὶ φροντίσαι,	ἄνθρωπος	οὐ καρδίαν, ἀλλὰ ἀγρὸν ἢ
[21]	ἀσκῶν καὶ διαπονούμενος ἀπάθειαν ὁ	ἄνθρωπος	οὐδὲν ἀνύει, ἐὰν δὲ γένηται
[33]	οὗτος σωθήσεται« ~Πῶς οὖν ὁ	ἄνθρωπος	ταῦτα δίδωσιν; ὅτι διὰ τὴν
[18]	καὶ πτωχεύων ἡδονῶν, πεπεισμένος, συνετός,	καθαρός,	κεκολασμένος. εἰ τοίνυν ἐστὶ τὸ
[19]	ψυχῇ σου κτημάτων ἀλλοτρίων, ἵνα	καθαρὸς	τῇ καρδίᾳ γενόμενος ἴδῃς τὸν
[26]	πτωχὸς οὗτος παρέστηκε ταῖς ἐντολαῖς,	ἐλεύθερος,	ἀήττητος, ἄνοσος, ἄτρωτος ὑπὸ χρημάτων·
[42]	ἐπὶ τὴν Ἔφεσον, ὁ δὲ	πρεσβύτερος	ἀναλαβὼν οἴκαδε τὸν παραδοθέντα νεανίσκον
[30]	οὗτός ἐστιν ὁ Χριστὸν ἀγαπῶν,	δεύτερος	δὲ ὁ τοὺς ἐκείνῳ πεπιστευκότας
[17]	ἐν εὑρήσει διδούς, ἀλλὰ καὶ	δεύτερος,	ὁ ἀκερδὴς καὶ ἄζηλος καὶ
[25]	θεοῦ καταφρόνησιν. οὗτος ὁ διωγμὸς	βαρύτερος	καὶ χαλεπώτερος, ἔνδοθεν ὁρμώμενος, ἀεὶ
[25]	οὗτος ὁ διωγμὸς βαρύτερος καὶ	χαλεπώτερος,	ἔνδοθεν ὁρμώμενος, ἀεὶ συνών, ὃν
[42]	θεῷ τέθνηκεν« εἶπεν· ἀπέβη γὰρ	πονηρὸς	καὶ ἐξώλης καί, τὸ κεφάλαιον,
[16]	ψυχὴν παρασχόμενον οὕτως ἤδη τοῦ	σωτῆρος	ἀκοῦσαι λέγοντος· δεῦρο ἀκολούθει μοι.
[42]	ζωῆς προτιμᾷ καὶ διδόντος τοῦ	σωτῆρος	ἄφεσιν ἀποστρέφεται, μήτε τὸν θεὸν
[23]	φύσει. ἑτέρωθεν δὲ ἄκουε τοῦ	σωτῆρος·	ἐγώ σε ἀνεγέννησα, κακῶς ὑπὸ
[3]	ἀρχὴν ἑαυτὸν τῶν ἄθλων τοῦ	σωτῆρος	ἐκκηρυσσέτω, πιστός γε ὢν καὶ
[10]	ὅλοις οὐ δεδύνηται, τὸ τοῦ	σωτῆρος	ἐξαίρετον, ἵνα λάβῃ ζωὴν αἰώνιον,
[1]	καὶ πάσαις ταῖς ἐντολαῖς τοῦ	σωτῆρος	ἐπεκτεινομένης. ~Κινδυνεύει δὲ οὐχ ἁπλοῦν
[42]	ὡς ἄφεσιν αὐτῷ παρὰ τοῦ	σωτῆρος	εὕρηται, δεόμενος, γονυπετῶν, αὐτὴν τὴν
[20]	ἦσαν καὶ νεωστὶ πρὸς τοῦ	σωτῆρος	ἠνδρολογημένοι) περισσῶς ἐξεπλήσσοντο« καὶ ἀπεγίνωσκον
[1]	λόγῳ διὰ τῆς χάριτος τοῦ	σωτῆρος	ἰωμένους τὰς ψυχὰς αὐτῶν, φωτίζοντας
[11]	ὃ πολλοὶ πρὸ τῆς τοῦ	σωτῆρος	καθόδου πεποιήκασιν, οἳ μὲν τῆς
[2]	τῶν καὶ τῆς δυνάμεως τοῦ	σωτῆρος	καὶ τῆς ἐπιφανοῦς σωτηρίας ᾐσθημένων,
[5]	ἐπ´ αὐτὸ τὸ πνεῦμα τοῦ	σωτῆρος	καὶ τὸ τῆς γνώμης ἀπόρρητον.
[31]	πεισομένους ἀξίους τε ὄντας τοῦ	σωτῆρος	μαθητάς. καλὸς μὲν οὖν καὶ
[8]	ἀποκαλύψῃ« ἔπειτα τὸ μέγεθος τοῦ	σωτῆρος	μετ´ ἐκεῖνον καὶ τὴν καινότητα
[12]	τὸ μάθημα, ἄξιον δὲ τοῦ	σωτῆρος	τὸ δίδαγμα. οἱ γάρ τοι
[26]	καὶ θεολογίας ἐξηγήσει μυστήριον τοῦ	σωτῆρος	ὑπάρχει μαθεῖν· ~οὐ μὴν ἀλλὰ
[23]	ἂν εἴποι βλάσφημος ἄνθρωπος καὶ	νεκρὸς	τῇ φύσει. ἑτέρωθεν δὲ ἄκουε
[42]	νῦν ἀντὶ τῆς ἐκκλησίας τὸ	ὄρος	κατείληφε μεθ´ ὁμοίου στρατιωτικοῦ. καταρρηξάμενος
[18]	ἀκρασίᾳ γνώμης παραβῆναι. οὕτως καὶ	ἄπορός	τις ὢν καὶ ἄβιος εὑρεθείη
[37]	ἔχει, ἐλπίδα κρειττόνων οὐκ ἔχει,	ἄσπορός	ἐστιν, ἄγονός ἐστιν, οὐκ ἔστι
[3]	τοῦ συνειδότος τῷ ἀθλοθέτῃ παραστῇ	νικηφόρος,	ὡμολογημένος τῆς ἄνω πατρίδος ἄξιος,
[16]	τούτων πλοῦτος παρὼν μὲν ἅπασι	θανατηφόρος,	ἀπολόμενος δὲ σωτήριος· οὗ δεῖ
[25]	τὸν αἰσθητὸν κἂν ἀδελφοὺς τοὺς	πρὸς	αἵματος καὶ τὰ ἄλλα ἐνέχυρα,
[28]	αὐτὸν τρόπον Ἰουδαίοις προωρίσατο τὸν	πρὸς	αἵματος οὐδὲ τὸν πολίτην οὐδὲ
[22]	γένους· ἢ εἰ μισητέον τοὺς	πρὸς	αἵματος, πολὺ μᾶλλον τοὺς ἐχθροὺς
[27]	ἔχοντας ἀνενδεεῖ καὶ τελείῳ θεῷ	πρὸς	ἀμοιβὴν ἐπινοῆσαι, αὐτῷ δὲ τῷ
[26]	πρὸς τοὺς πολυκτήμονας, ἀλλ´ ἁπλῶς	πρὸς	ἅπαντας ἀνθρώπους τοὺς πίστει καθάπαξ
[11]	χρημάτων ἐξορίσαι τῆς ψυχῆς, τὴν	πρὸς	αὐτὰ συμπάθειαν τὴν ὑπεράγαν ἐπιθυμίαν,
[7]	αὐτοῦ καὶ οἰκείωσις καὶ ἡ	πρὸς	αὐτὸν ἀγάπη καὶ ἐξομοίωσις μόνη
[28]	ἀποκριναμένου ὅτι ὁ τὸν ἔλεον	πρὸς	αὐτὸν ἐπιδειξάμενος· καὶ σὺ τοίνυν
[14]	ἐστι. δύνασαι χρῆσθαι δικαίως αὐτῷ·	πρὸς	δικαιοσύνην καθυπηρετεῖ· ἀδίκως τις αὐτῷ
[21]	τελειότητα τὴν ἐκείνου μετερχόμενον καὶ	πρὸς	ἐκεῖνον ὥσπερ κάτοπτρον κοσμοῦντα καὶ
[33]	πρὸς σῶμα ἀπιδὼν ὑπερόπτως, μὴ	πρὸς	ἡλικίαν ἀμελῶς διατεθείς, μηδ´ εἴ
[23]	σε ἀνεγέννησα, κακῶς ὑπὸ κόσμου	πρὸς	θάνατον γεγεννημένον, ἠλευθέρωσα, ἰασάμην, ἐλυτρωσάμην·
[23]	ἐπὶ τοῖς προημαρτημένοις καὶ τῇ	πρὸς	θεὸν ἀπιστίᾳ. τούτων τῶν λόγων
[41]	νύκτας ἀγρυπνησάτω, πρεσβεύων ὑπὲρ σοῦ	πρὸς	θεὸν καὶ λιτανείαις συνήθεσι μαγεύων
[40]	ἐπὶ δὲ τοῦ τέλους ἐξοκείλαντι	πρὸς	κακίαν, ἀνόνητοι πάντες οἱ πρόσθεν
[30]	ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε	πρός	με. τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ
[8]	τοιοῦτος ἀκριβῶς πέπεισται, διότι αὐτῷ	πρὸς	μὲν δικαιοσύνην οὐδὲν ἐνδεῖ, ζωῆς
[8]	τοῦ δοῦναι μόνου δυναμένου· καὶ	πρὸς	μὲν τὸν νόμον ἄγει παρρησίαν,
[19]	ἀντὶ κτημάτων λάβῃς; ἀντίδοσιν πλούτου	πρὸς	πλοῦτον ποιησάμενος, ἐξαργυρίσας τὴν φανερὰν
[30]	ἢ ἐν φυλακῇ καὶ ἤλθομεν	πρὸς	σέ; ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ
[25]	τοῖς προςκειμένοις αὐτῇ πάθεσιν ἐξαιμάσσηται	πρὸς	σπουδὰς μανιώδεις καὶ ζωῆς ἀπόγνωσιν
[33]	τοῦ θεοῦ μαθηταῖς ἀπογεγραμμένοις, μὴ	πρὸς	σῶμα ἀπιδὼν ὑπερόπτως, μὴ πρὸς
[22]	τὰ σύντροφα δυσωπίαν. εἰ βλάπτοι	πρὸς	σωτηρίαν. εἰ γοῦν ἄθεος εἴη
[20]	οὖν χρημάτων ἀκτημοσύνης εὐέλπιδες ἦσαν	πρὸς	σωτηρίαν· ἐπειδὴ δὲ συνῄδεσαν ἑαυτοῖς
[22]	κακοποιίαν, ἐν τούτῳ δὲ τὴν	πρὸς	τὰ σύντροφα δυσωπίαν. εἰ βλάπτοι
[29]	ἀλλὰ τὴν ἀξίνην τὴν ἑαυτοῦ	πρὸς	τὰς ῥίζας τῆς κακίας προσαγαγών.
[18]	τε ὑπακοὴν θεοῦ καὶ καθαρότητα	πρός	τε παράβασιν ἐντολῶν καὶ κακίας
[4]	τὰ σωτήρια συμβαλέσθαι τοῖς ἀδελφοῖς	πρός	τε τὴν ἐλπίδα πρῶτον αὐτὴν
[18]	τῆς ψυχῆς καταστάσει καὶ διαθέσει	πρός	τε ὑπακοὴν θεοῦ καὶ καθαρότητα
[9]	ἀτελῆ δὲ εἶναί φησιν ὡς	πρὸς	τὴν αἰώνιον ζωὴν ὡς οὐ
[37]	ἀσθένειαν οὓς ἠγάπησε μετρηθεὶς ἡμᾶς	πρὸς	τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν ἀντιμετρήσῃ. καὶ
[12]	βιωσομένοις τὰ βλάψοντα καὶ λυμανούμενα	πρὸς	τὴν ζωήν, ἣν ἐπαγγέλλεται; καὶ
[7]	τὸ μέγιστον καὶ κορυφαιότατον τῶν	πρὸς	τὴν ζωὴν μαθημάτων ἀπὸ τῆς
[37]	τὰ ἀνθρώπων ἑκὼν ἔπαθεν, ἵνα	πρὸς	τὴν ἡμετέραν ἀσθένειαν οὓς ἠγάπησε
[10]	ἀσθενὴς ἐκτελεῖν· ὁποῖόν τι καὶ	πρὸς	τὴν Μάρθαν εἶπεν ὁ σωτὴρ
[35]	ὃ δὲ διδάξαι τι τῶν	πρὸς	τὴν σωτηρίαν χρησίμων, ὃ δὲ
[4]	ἐλπίδα πρῶτον αὐτὴν καὶ δεύτερον	πρὸς	τὴν τῆς ἐλπίδος προσαγωγήν. ὃ
[12]	γὰρ καὶ ἀμήχανον δεόμενον τῶν	πρὸς	τὸ βιοτεύειν ἀναγκαίων μὴ οὐ
[25]	παράσχες, ἐλευθερώθητι διωγμοῦ μακροῦ, ἀποστράφηθι	πρὸς	τὸ εὐαγγέλιον ἀπ´ ἐκείνων, ἑλοῦ
[31]	ὀνομάζει καὶ μικροὺς ἐνθάδε ὡς	πρὸς	τὸ μέλλον ἄνω μέγεθος αὐτῶν.
[1]	καὶ μεγαλυνομένῳ παραπέπηγεν ἀντίστροφος ἡ	πρὸς	τὸ ταπεινὸν μεταβολὴ καὶ πτῶσις,
[40]	ἵνα εὑρεθῇς ἐπὶ τῆς ἐξόδου	πρὸς	τὸν ἀντίδικον ἐνταῦθα διαλελύσθαι φθάνων.
[23]	διδάσκαλος ὑπερουρανίων παιδευμάτων· ὑπὲρ σοῦ	πρὸς	τὸν θάνατον διηγωνισάμην καὶ τὸν
[39]	ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ἐπιστρέψαντι	πρὸς	τὸν θεὸν ἀνεῴγασιν αἱ θύραι
[26]	τὴν ἑαυτῶν ζωὴν καὶ βλέποιεν	πρὸς	τὸν κύριον ἀτενεῖ τῷ βλέμματι,
[35]	καὶ στενάξαι συμπαθῶς ὑπὲρ σοῦ	πρὸς	τὸν κύριον τῶν ὅλων, ὃ
[37]	ἀδελφοῖς, καὶ τοιαύτην τὴν συνθήκην	πρὸς	τὸν σωτῆρα ἀνθωμολογήμεθα, ἔτι τὰ
[20]	(ἀρτιμαθεῖς γὰρ ἦσαν καὶ νεωστὶ	πρὸς	τοῦ σωτῆρος ἠνδρολογημένοι) περισσῶς ἐξεπλήσσοντο«
[5]	αὐτοῦ τοῦ κυρίου δοκοῦντα ἡπλῶσθαι	πρὸς	τοὺς μαθητὰς τῶν ᾐνιγμένως ὑπειρημένων
[26]	ἀπαιτεῖ· οὐ γὰρ μόνον ῥέπει	πρὸς	τοὺς πολυκτήμονας, ἀλλ´ ἁπλῶς πρὸς
[33]	ἢ δυσειδὴς ἢ ἀσθενὴς φαίνεται,	πρὸς	τοῦτο τῇ ψυχῇ δυσχεράνῃς καὶ
[5]	καὶ διὰ τοῦτο μηδὲ διηρωτημένα	πρὸς	τῶν ἀκουσάντων, εἰς ὅλον δὲ
[14]	καθάπερ ὕλη τις καὶ ὄργανα	πρὸς	χρῆσιν ἀγαθὴν τοῖς εἰδόσι. τὸ
[29]	τούτων δὲ τῶν τραυμάτων μόνος	ἰατρὸς	Ἰησοῦς, ἐκκόπτων ἄρδην τὰ πάθη
[23]	ὑπερκόσμιον· ἐγώ σοι δείξω θεοῦ	πατρὸς	ἀγαθοῦ πρόσωπον· μὴ κάλει σεαυτῷ
[36]	μεγάλης οἰκονομίας καὶ ἀναλογίας τοῦ	πατρός·	δι´ ὃ καὶ τὰ φανερὰ
[9]	τοὺς ἐπιτελοῦντας τὸ θέλημα τοῦ	πατρός.	~Εἰ θέλεις τέλειος γενέσθαι. οὐκ
[42]	ὁδηγῶν εἰς τοὺς κόλπους τοῦ	πατρός,	εἰς τὴν αἰώνιον ζωήν, εἰς
[29]	τὸ ἔλαιον, τὸν ἐκ σπλάγχνων	πατρὸς	ἔλεον, προσενεγκὼν καὶ ἐπιδαψιλευόμενος, οὗτος
[27]	μεγίστου παρήγγελται, αὐτοῦ τοῦ θεοῦ	πατρὸς	ἡμῶν, δι´ οὗ καὶ γέγονε
[34]	ὀστρακίνῳ σκεύει« βαστάζομεν, δυνάμει θεοῦ	πατρὸς	καὶ αἵματι θεοῦ παιδὸς καὶ
[29]	ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ	πατρός	μου. καί· τί με λέγετε
[30]	ποιεῖται. δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ	πατρός	μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν
[31]	παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ	πατρός	μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. καὶ
[37]	τότε ἐποπτεύσεις τὸν κόλπον τοῦ	πατρός,	ὃν ὁ μονογενὴς θεὸς μόνος
[40]	καὶ αἰτήσασθαι τούτων ἀμνηστίαν παρὰ	πατρός.	ὃς μόνος τῶν ἁπάντων οἷός
[4]	παρὰ θεῷ δυνατόν. ἤρξατο ὁ	Πέτρος	λέγειν αὐτῷ· ἴδε ἡμεῖς ἀφήκαμεν
[21]	τοιγάρτοι τούτων ἀκούσας ὁ μακάριος	Πέτρος.	ὁ ἐκλεκτός. ὁ ἐξαίρετος, ὁ
[17]	τοῦ ἀνθρώπου, ἐκεῖ καὶ ὁ	θησαυρὸς	αὐτοῦ. Θησαυροὺς δέ γε ὁ
[17]	τὸ στόμα λαλεῖ. ὥσπερ οὖν	θησαυρὸς	οὐχ εἷς παρ´ αὐτῷ καθὸ
[32]	τοσοῦτον εὐφραίνουσι καὶ οἰκία, τροφὴ	πυρὸς	ἢ χρόνου παίγνιον ἢ σεισμοῦ
[33]	τινων, οὗ τὸ ἐπιτίμιον κόλασις	ἔμπυρος	αἰώνιος· ἐκ δὲ τοῦ προΐεσθαι
[42]	ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας, ἧς προκαθέζῃ,	μάρτυρος.	ὃ δὲ τὸ μὲν πρῶτον
[42]	τῆς ἐκκλησίας καὶ τοῦ Χριστοῦ	μάρτυρος«	τοῦ δὲ δεχομένου καὶ πάνθ´
[18]	τὸ πρόσωπον, ὅπερ δύναται καὶ	ἰσχυρός	τις ὢν καὶ εὐεκτῶν ὑπακοῦσαι
[18]	φθαρήσεται. δύναται δέ τις καὶ	αἰσχρὸς	ἀσελγαίνειν καὶ κατὰ κάλλος σωφρονεῖν·
[22]	ἐκείνῳ μὲν γὰρ τῷ λόγῳ	μῖσος	ἐκκόπτει καὶ κακοποιίαν, ἐν τούτῳ
[22]	οὐ δύναται. οὐ γὰρ εἰσηγεῖται	μῖσος	καὶ διάλυσιν ἀπὸ τῶν φιλτάτων
[34]	μόναις ἁγίων εὐχαῖς κυβερνωμένη, καὶ	νόσος	ἀκμάζουσα δαμάζεται, χειρῶν ἐπιβολαῖς διωκομένη,
[26]	παρέστηκε ταῖς ἐντολαῖς, ἐλεύθερος, ἀήττητος,	ἄνοσος,	ἄτρωτος ὑπὸ χρημάτων· εἰ δὲ
[31]	εἰς ὄνομα μαθητοῦ ποτήριον ψυχροῦ	ὕδατος	τὸν μισθὸν οὐκ ἀπολέσει. οὐκοῦν
[34]	πλοῦτος καὶ τὸ κάλλος αὐτοῖς	ἀθέατός	ἐστι· καὶ μαίνονται περὶ τὸ
[40]	πόνοι, ἐπὶ τῆς καταστροφῆς τοῦ	δράματος	ἐξάθλῳ γενομένῳ, τῷ τε χεῖρον
[6]	ἀγαθός, ἀπ´ αὐτοῦ πρώτου τοῦ	ῥήματος	τούτου τὸ ἐνδόσιμον λαβὼν ἐντεῦθεν
[2]	φωνῆς, ὅτι ῥᾷον κάμηλος διὰ	τρήματος	ῥαφίδος διεκδύσεται ἢ πλούσιος εἰς
[20]	μὴ συνιεὶς κατὰ τρόπον ὁ	πολυχρήματος	καὶ ἔννομος ἄνθρωπος μηδὲ ὅπως
[1]	ἀφαιρεῖν καὶ περικόπτειν, ὡς σφαλεροῦ	νοσήματος	καὶ θανατηφόρου· τῷ γὰρ ὑψουμένῳ
[25]	αἰσθητὸν κἂν ἀδελφοὺς τοὺς πρὸς	αἵματος	καὶ τὰ ἄλλα ἐνέχυρα, κατάλιπε
[28]	τρόπον Ἰουδαίοις προωρίσατο τὸν πρὸς	αἵματος	οὐδὲ τὸν πολίτην οὐδὲ τὸν
[22]	ἢ εἰ μισητέον τοὺς πρὸς	αἵματος,	πολὺ μᾶλλον τοὺς ἐχθροὺς προβάλλεσθαι
[34]	αἵματι θεοῦ παιδὸς καὶ δρόσῳ	πνεύματος	ἁγίου περιτετειχισμένον. ἀλλὰ σύ γε
[40]	τῷ παρ´ αὑτοῦ καὶ δρόσῳ	πνεύματος	ἀπαλείψας τὰ προημαρτημένα. ἐφ´ οἷς
[42]	νεκρῶν, καὶ διὰ τοῦ ἁγίου	πνεύματος	εἴη δόξα, τιμή, κράτος, αἰώνιος
[17]	πλοῦτον φέρων καὶ ἀντὶ θεοῦ	πνεύματος	ἐν τῇ καρδίᾳ χρυσὸν φέρων
[6]	προφητῶν καὶ κύριος παντὸς προφητικοῦ	πνεύματος;	κληθεὶς δὲ ἀγαθός, ἀπ´ αὐτοῦ
[42]	τινα κληρώσων τῶν ὑπὸ τοῦ	πνεύματος	σημαινομένων. ἐλθὼν οὖν καὶ ἐπί
[17]	προφέρει τὸ κακόν, ὅτι ἐκ	περισσεύματος	τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ.
[18]	σωτηρία. οὐδὲ γὰρ διὰ κάλλος	σώματος	ζήσεταί τις ἢ τοὐναντίον ἀπολεῖται·
[18]	σωφρονεῖν· οὐδὲ ἰσχὺς καὶ μέγεθος	σώματος	ζωοποιεῖ οὐδὲ τῶν μελῶν οὐδενία
[7]	ἡ μὲν γὰρ τούτου ἄγνοια	θάνατός	ἐστιν, ἡ δὲ ἐπίγνωσις αὐτοῦ
[10]	ἕν, τὸ τῆς ζωῆς ἔργον,	ἀδύνατος	καὶ ἀπρόθυμος καὶ ἀσθενὴς ἐκτελεῖν·
[42]	ἁγίου πνεύματος εἴη δόξα, τιμή,	κράτος,	αἰώνιος μεγαλειότης καὶ νῦν καὶ
[42]	ἐτράπετο. ὃ δὲ ἐδίωκεν ἀνὰ	κράτος,	ἐπιλαθόμενος τῆς ἡλικίας τῆς ἑαυτοῦ,
[42]	λῃστήριον συγκροτήσας, ἕτοιμος λῄσταρχος ἦν,	βιαιότατος,	μιαιφονώτατος, χαλεπώτατος. χρόνος ἐν μέσῳ,
[42]	συγκροτήσας, ἕτοιμος λῄσταρχος ἦν, βιαιότατος,	μιαιφονώτατος,	χαλεπώτατος. χρόνος ἐν μέσῳ, καί
[25]	τοὺς πιστοὺς ἐλαυνόντων· ὁ δὲ	χαλεπώτατος	ἔνδοθέν ἐστι διωγμός, ἐξ αὐτῆς
[42]	ἕτοιμος λῄσταρχος ἦν, βιαιότατος, μιαιφονώτατος,	χαλεπώτατος.	χρόνος ἐν μέσῳ, καί τινος
[18]	νήφων καὶ πτωχεύων ἡδονῶν, πεπεισμένος,	συνετός,	καθαρός, κεκολασμένος. εἰ τοίνυν ἐστὶ
[21]	μακάριος Πέτρος. ὁ ἐκλεκτός. ὁ	ἐξαίρετος,	ὁ πρῶτος τῶν μαθητῶν, ὑπὲρ
[3]	θεοῦ φιλανθρωπίας, μήτε μὴν αὖθις	ἀνάσκητος	καὶ ἀναγώνιστος μείνας ἀκονιτὶ κἀνιδρωτὶ
[17]	πλοῦτος κτητὸς ἂν εἴη καὶ	περίβλητος,	ὃ δὲ ἄκτητος καὶ ἀπόβλητος·
[17]	περίβλητος, ὃ δὲ ἄκτητος καὶ	ἀπόβλητος·	τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ
[41]	γὰρ ἀπὸ τῆς τήξεως, ἐὰν	ἀκίνητος	τῷ παρρησιαζομένῳ διαμείνῃ λόγῳ. τοῦτον
[17]	καὶ ὁ μέν τις πλοῦτος	κτητὸς	ἂν εἴη καὶ περίβλητος, ὃ
[17]	εἴη καὶ περίβλητος, ὃ δὲ	ἄκτητος	καὶ ἀπόβλητος· τὸν αὐτὸν δὲ
[17]	ὁ ἀκερδὴς καὶ ἄζηλος καὶ	δύσκτητος	καὶ ἐπιζήμιος, οὕτως καὶ πλοῦτος
[10]	τὰ τοῦ νόμου πληρώσας ἐκ	νεότητος«	καὶ τὰ ὑπέρογκα φρυαξάμενος τὸ
[4]	αὐτῷ· πάντα ταῦτα ἐφύλαξα ἐκ	νεότητός	μου. ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐμβλέψας
[8]	δὲ ὁ πάσας πεποιηκὼς ἐκ	νεότητος«	τὰς νομίμους ἐντολὰς παρὰ ἄλλου
[29]	καὶ αὐτοὶ ἐλευθερωθήσονται ἀπὸ τῆς	ματαιότητος	τοῦ κόσμου παρὰ τὴν ἀποκάλυψιν
[4]	διετάρασσεν ἀβασανίστως καὶ διημαρτημένως ὑπὸ	νηπιότητος	ἀκροωμένους. ἐκπορευομένου αὐτοῦ εἰς ὁδὸν
[26]	οὗτος παρέστηκε ταῖς ἐντολαῖς, ἐλεύθερος,	ἀήττητος,	ἄνοσος, ἄτρωτος ὑπὸ χρημάτων· εἰ
[8]	ἐκεῖνον καὶ τὴν καινότητα τῆς	χάριτος	μαθεῖν, ὅτι δὴ κατὰ τὸν
[1]	τοῦτο δὲ λόγῳ διὰ τῆς	χάριτος	τοῦ σωτῆρος ἰωμένους τὰς ψυχὰς
[41]	ὑπὲρ σοῦ. τοῦτό ἐστι μετάνοια	ἀνυπόκριτος.	θεὸς οὐ μυκτηρίζεται« οὐδὲ προσέχει
[25]	διαπράσσεται. καὶ πόλεμος ὁ μὲν	ἐπακτὸς	ῥᾳδίως καταλύεται, ὁ δὲ ἐν
[15]	κακίας τὴν ἔμφυτον τῇ τῶν	ἐκτὸς	ἀπορίᾳ. ἀποτακτέον οὖν τοῖς ὑπάρχουσι
[18]	οὕτως λέλεκται. οὐδὲ ἐπὶ τοῖς	ἐκτὸς	ἡ σωτηρία. οὔτε εἰ πολλὰ
[15]	ἐστι τῆς ψυχῆς, τὰ δὲ	ἐκτός,	κἂν μὲν ἡ ψυχὴ χρῆται
[15]	δὲ τὰ ἐπιζήμια· τὰ δὲ	ἐκτὸς	οὐ βλάπτει. Οὕτως οὖν ὁ
[12]	γάρ τοι πρότεροι, καταφρονήσαντες τῶν	ἐκτός,	τὰ μὲν κτήματα ἀφῆκαν καὶ
[15]	ὁ κύριος καὶ τὴν τῶν	ἐκτὸς	χρείαν εἰσάγει, κελεύων ἀποθέσθαι οὐ
[21]	ἀκούσας ὁ μακάριος Πέτρος. ὁ	ἐκλεκτός.	ὁ ἐξαίρετος, ὁ πρῶτος τῶν
[27]	κτητέον. ἐπειδὴ γὰρ οὔτε ἐκ	παντὸς	ἀπόλλυταί τις, ὅτι πλουτεῖ δεδιώς,
[31]	τούτων γὰρ οἱ ἄγγελοι διὰ	παντὸς	βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ πατρός
[6]	ὁ προφήτης προφητῶν καὶ κύριος	παντὸς	προφητικοῦ πνεύματος; κληθεὶς δὲ ἀγαθός,
[27]	ὅτι πλουτεῖ δεδιώς, οὔτε ἐκ	παντὸς	σῴζεται θαρρῶν καὶ πιστεύων ὡς
[39]	ἀγγέλοις ἑνὸς ἁμαρτωλοῦ ἐπιστρέψαντος καὶ	μετανοήσαντος.	διὸ καὶ κέκραγεν· ἔλεον θέλω
[42]	πεφυλαγμένον. ἐπειδὴ γὰρ τοῦ τυράννου	τελευτήσαντος	ἀπὸ τῆς Πάτμου τῆς νήσου
[39]	καὶ τοῖς ἀγγέλοις ἑνὸς ἁμαρτωλοῦ	ἐπιστρέψαντος	καὶ μετανοήσαντος. διὸ καὶ κέκραγεν·
[15]	φήσαιμ´ ἄν· ἐπειδὴ τὰ μὲν	ἐντός	ἐστι τῆς ψυχῆς, τὰ δὲ
[34]	καὶ τὸν διάβολον· ὁ γὰρ	ἐντὸς	πλοῦτος καὶ τὸ κάλλος αὐτοῖς
[10]	τῇ χάριτι τοῦ ζωὴν αἰώνιον	προστιθέντος.	~Τί τοίνυν ἦν τὸ προτρεψάμενον
[36]	τὸ σπέρμα μένῃ, συνέχεται, καὶ	συναχθέντος	αὐτοῦ πάντα τάχιστα λυθήσεται. ~Τί
[20]	μαθηταὶ τοῦ παραβολικῶς καὶ ἀσαφῶς	λεχθέντος	ὑπὸ τοῦ κυρίου καὶ ᾔσθοντο
[0]		~ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ	ΛΟΓΟΣ ΤΙΣ Ο ΣΩΙΖΟΜΕΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΣ.
[7]	ζωῆς, ἐπιστήμη θεοῦ τοῦ ὄντως	ὄντος	καὶ τὰ ὄντα, τουτέστι τὰ
[16]	οὕτως ἤδη τοῦ σωτῆρος ἀκοῦσαι	λέγοντος·	δεῦρο ἀκολούθει μοι. ὁδὸς γὰρ
[42]	τῆς αἰωνίου ζωῆς προτιμᾷ καὶ	διδόντος	τοῦ σωτῆρος ἄφεσιν ἀποστρέφεται, μήτε
[26]	τοῦ θεοῦ τοῦ τὴν ψυχὴν	νέμοντος	εἰς οἶκον τοιούτων ἀνθρώπων εἰσῳκίσθη
[41]	παρρησιαζομένου καὶ στύφοντος ἅμα καὶ	θεραπεύοντος.	οὐδὲ γὰρ τοῖς ὀφθαλμοῖς συμφέρει
[41]	ἀκούειν κἂν ἑνὸς παρρησιαζομένου καὶ	στύφοντος	ἅμα καὶ θεραπεύοντος. οὐδὲ γὰρ
[3]	τοῦ βίου, μετ´ ἀγαθοῦ τοῦ	συνειδότος	τῷ ἀθλοθέτῃ παραστῇ νικηφόρος, ὡμολογημένος
[13]	μὴ ποιήσασιν ἀπειλεῖ πῦρ καὶ	σκότος	τὸ ἐξώτερον, εἰ πάντων αὐτὸς
[7]	γνώσεως καὶ καταλήψεως· αὕτη γὰρ	ἄτρεπτος	καὶ ἀσάλευτος ἀρχὴ καὶ κρηπὶς
[33]	παιδευτήριον εἰσελθεῖν δυνηθῶμεν· ἀλλ´ ἔνδον	κρυπτὸς	ἐνοικεῖ ὁ πατὴρ καὶ ὁ
[16]	ψυχὴν θεοῦ χάρις οὐ παραδύεται·	ἀκάθαρτος	δὲ ἡ πλουτοῦσα τῶν ἐπιθυμιῶν
[6]	περὶ τῆς τελείας ἀναπαύσεως, ὁ	ἄφθαρτος	περὶ τῆς βεβαίας ἀφθαρσίας. ἠρώτηται
[40]	ἄφεσιν, τῶν δὲ ἐπιόντων αὐτὸς	ἕκαστος	ἑαυτῷ. καὶ τοῦτ´ ἔστι μεταγνῶναι
[35]	δοκοῦσιν, ἀλλὰ τῆς ἑαυτοῦ ψυχῆς	ἕκαστος,	οὐκ ἀδελφῷ λαλεῖν, ἀλλὰ τῷ
[13]	τὸ ἐξώτερον, εἰ πάντων αὐτὸς	ἕκαστος	φθάνοι τούτων ὑστερῶν; ἀλλὰ μὴν
[8]	πεπανὸν καὶ πρεσβύτερον τοῦ χρόνου,	θαυμαστὸς	οὗτος ἀγωνιστὴς καὶ διαπρεπὴς καὶ
[3]	μήτε μὴν αὖθις ἀνάσκητος καὶ	ἀναγώνιστος	μείνας ἀκονιτὶ κἀνιδρωτὶ τῶν στεφάνων
[3]	τῶν ἄθλων τοῦ σωτῆρος ἐκκηρυσσέτω,	πιστός	γε ὢν καὶ τὸ μεγαλεῖον
[9]	χάριν προχωροῦντα, πλήρωμα δὲ νόμου	Χριστὸς	εἰς δικαιοσύνην παντὶ τῷ πιστεύοντι«
[42]	ἀντιδώσω τὴν ἐμήν. στῆθι, πίστευσον·	Χριστός	με ἀπέστειλεν. ὃ δὲ ἀκούσας
[23]	ὁστισοῦν, πρὸ πάντων ἐν σοὶ	Χριστὸς	ὁ νικῶν ἔστω· ὑπὲρ σοῦ
[42]	ἣν ἐγώ τε καὶ ὁ	Χριστός	σοι παρακατεθέμεθα ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας,
[24]	φράσον καὶ οὐκ ἀπάγει σε	Χριστὸς	τῆς κτήσεως, ὁ κύριος οὐ
[42]	φύσεως ἐκστὰς ὥσπερ ἄστομος καὶ	εὔρωστος	ἵππος ὀρθῆς ὁδοῦ καὶ τὸν
[20]	ἠδύνατο, τὸ δύσκολον ποιήσας ἀδύνατον	αὐτὸς	ἑαυτῷ. δύσκολον γὰρ ἦν μὴ
[37]	καὶ τούτου μέγα σημεῖον ὃν	αὐτὸς	ἐγέννησεν ἐξ αὑτοῦ· καὶ ὁ
[40]	δίδωσιν ἄφεσιν, τῶν δὲ ἐπιόντων	αὐτὸς	ἕκαστος ἑαυτῷ. καὶ τοῦτ´ ἔστι
[13]	σκότος τὸ ἐξώτερον, εἰ πάντων	αὐτὸς	ἕκαστος φθάνοι τούτων ὑστερῶν; ἀλλὰ
[16]	δεῦρο ἀκολούθει μοι. ὁδὸς γὰρ	αὐτὸς	ἤδη τῷ καθαρῷ τὴν καρδίαν
[20]	ἔννομος ἄνθρωπος μηδὲ ὅπως ὁ	αὐτὸς	καὶ πτωχὸς δύναται εἶναι καὶ
[37]	καρπὸς ἀγάπη. διὰ τοῦτο καὶ	αὐτὸς	κατῆλθε, διὰ τοῦτο ἄνθρωπον ἐνέδυ,
[37]	μόνος ἐξηγήσατο. ἔστι δὲ καὶ	αὐτὸς	ὁ θεὸς ἀγάπη καὶ δι´
[29]	ἂν ἄλλος οὗτος εἴη πλὴν	αὐτὸς	ὁ σωτήρ; ἢ τίς μᾶλλον
[42]	τοὺς οὐρανούς. πρὸ δὲ πάντων	αὐτὸς	ὁ σωτὴρ προαπαντᾷ δεξιούμενος, φῶς
[8]	παρασχεῖν, μάτην μὲν ὁ σωτὴρ	αὐτὸς	παραγίνεται καὶ πάσχει δι´ ἡμᾶς
[13]	φθάνοι τούτων ὑστερῶν; ἀλλὰ μὴν	αὐτός	τε ἐπιξενοῦται Ζακχαίῳ καὶ Λευεὶ
[31]	φύσει μὲν ἅπασαν κτῆσιν, ἣν	αὐτός	τις ἐφ´ ἑαυτοῦ κέκτηται ὡς
[7]	καταλήψεως· αὕτη γὰρ ἄτρεπτος καὶ	ἀσάλευτος	ἀρχὴ καὶ κρηπὶς ζωῆς, ἐπιστήμη
[8]	καὶ πρεσβύτερον τοῦ χρόνου, θαυμαστὸς	οὗτος	ἀγωνιστὴς καὶ διαπρεπὴς καὶ τὴν
[29]	πλησίον. τίς δ´ ἂν ἄλλος	οὗτος	εἴη πλὴν αὐτὸς ὁ σωτήρ;
[16]	ἴσου καθάπερ καὶ τὴν περιουσίαν,	οὗτός	ἐστιν ὁ μακαριζόμενος ὑπὸ τοῦ
[33]	φίλοις τῶν φίλων. καὶ τίς	οὗτός	ἐστιν ὁ φίλος τοῦ θεοῦ;
[30]	ἃ λέγω. ~Πρῶτος μὲν οὖν	οὗτός	ἐστιν ὁ Χριστὸν ἀγαπῶν, δεύτερος
[39]	παραπτώμασιν, ὡς ὑπενηνέχθαι τέλεον, ὅτι	οὗτος	κατεψήφισται παντάπασιν ὑπὸ τοῦ θεοῦ.
[31]	τὸν μισθὸν οὐκ ἀπολέσει. οὐκοῦν	οὗτος	μόνος ὁ μισθὸς οὐκ ἀπολλύμενός
[29]	ἀλύτους ἐπιδείξας, ἀγάπην, πίστιν, ἐλπίδα,	οὗτος	ὁ διακονεῖν ἀγγέλους καὶ ἀρχὰς
[25]	ζωῆς ἀπόγνωσιν καὶ θεοῦ καταφρόνησιν.	οὗτος	ὁ διωγμὸς βαρύτερος καὶ χαλεπώτερος,
[29]	ἡμῶν ἐπὶ τὰς τετρωμένας ψυχάς,	οὗτος	ὁ τὸ ἔλαιον, τὸν ἐκ
[8]	τὴν γνώμην πολιός. ἀλλ´ ὅμως	οὗτος	ὁ τοιοῦτος ἀκριβῶς πέπεισται, διότι
[29]	τὰς ῥίζας τῆς κακίας προσαγαγών.	οὗτος	ὁ τὸν οἶνον, τὸ αἷμα
[29]	πατρὸς ἔλεον, προσενεγκὼν καὶ ἐπιδαψιλευόμενος,	οὗτος	ὁ τοὺς τῆς ὑγείας καὶ
[26]	ἀναπνεῖν καὶ θεῷ συμπολιτεύεσθαι, πτωχὸς	οὗτος	παρέστηκε ταῖς ἐντολαῖς, ἐλεύθερος, ἀήττητος,
[32]	ἀλλ´ ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος,	οὗτος	σωθήσεται« ~Πῶς οὖν ὁ ἄνθρωπος
[41]	αἰδέσθητι, καὶ κόλασιν παραιτούμενον φθάσον.	οὗτος	ὑπὲρ σοῦ πολλὰς νύκτας ἀγρυπνησάτω,
[8]	πολιός. ἀλλ´ ὅμως οὗτος ὁ	τοιοῦτος	ἀκριβῶς πέπεισται, διότι αὐτῷ πρὸς
[26]	διὰ βελόνης εἰσελεύσεται ἢ ὁ	τοιοῦτος	πλούσιος ἐπὶ τὴν βασιλείαν τοῦ
[18]	καὶ πλουτοῦσα τούτων ὧν ἐπιτρίβει	πλοῦτος	θανατοῦται· καὶ μηκέτι ζητῶμεν ἀλλαχοῦ
[34]	τὸν διάβολον· ὁ γὰρ ἐντὸς	πλοῦτος	καὶ τὸ κάλλος αὐτοῖς ἀθέατός
[17]	φύσει. καὶ ὁ μέν τις	πλοῦτος	κτητὸς ἂν εἴη καὶ περίβλητος,
[17]	δύσκτητος καὶ ἐπιζήμιος, οὕτως καὶ	πλοῦτος	ὃ μέν τις ἀγαθῶν, ὃ
[14]	ὂν ἀναίτιον. τοιοῦτον καὶ ὁ	πλοῦτος	ὄργανόν ἐστι. δύνασαι χρῆσθαι δικαίως
[16]	ἀρρωστήματα καὶ πάθη. ὁ τούτων	πλοῦτος	παρὼν μὲν ἅπασι θανατηφόρος, ἀπολόμενος
[3]	καὶ τροφὰς μὴ προσιέμενος προσφόρους,	ἀστεφάνωτος	διεγένετο καὶ διήμαρτε τῶν ἐλπίδων.
[30]	προφῆται« ἐὰν ποιῆτε ἃ λέγω.	~Πρῶτος	μὲν οὖν οὗτός ἐστιν ὁ
[21]	ὁ ἐκλεκτός. ὁ ἐξαίρετος, ὁ	πρῶτος	τῶν μαθητῶν, ὑπὲρ οὗ μόνου
[26]	ταῖς ἐντολαῖς, ἐλεύθερος, ἀήττητος, ἄνοσος,	ἄτρωτος	ὑπὸ χρημάτων· εἰ δὲ μή,
[20]	κεκτημένος καὶ ὁ τῶν παθῶν	ἔγκυος,	ὧν ἐπλούτουν καὶ αὐτοί, παραπλησίως
[22]	τινὶ πατὴρ ἢ υἱὸς ἢ	ἀδελφὸς	καὶ κώλυμα τῆς πίστεως γένοιτο
[23]	ἀνένεγκε τῇ σαυτοῦ σωτηρίᾳ· κἂν	ἀδελφὸς	ὅμοια λέγῃ κἂν τέκνον κἂν
[1]	γὰρ ὑψουμένῳ καὶ μεγαλυνομένῳ παραπέπηγεν	ἀντίστροφος	ἡ πρὸς τὸ ταπεινὸν μεταβολὴ
[42]	ἀναλαβὼν καὶ λῃστήριον συγκροτήσας, ἕτοιμος	λῄσταρχος	ἦν, βιαιότατος, μιαιφονώτατος, χαλεπώτατος. χρόνος
[20]	μηδὲ ὅπως ὁ αὐτὸς καὶ	πτωχὸς	δύναται εἶναι καὶ πλούσιος καὶ
[19]	πάθη ὁ κατὰ πνεῦμα {οὐ}	πτωχὸς	καὶ κατὰ θεὸν πλούσιος ἀπόστηθι‹
[19]	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ γνήσιος	πτωχὸς	καὶ νόθος ἄλλος πτωχὸς καὶ
[19]	γνήσιος πτωχὸς καὶ νόθος ἄλλος	πτωχὸς	καὶ ψευδώνυμος. ὃ μὲν κατὰ
[26]	θεὸν ἀναπνεῖν καὶ θεῷ συμπολιτεύεσθαι,	πτωχὸς	οὗτος παρέστηκε ταῖς ἐντολαῖς, ἐλεύθερος,
[19]	ψευδώνυμος. ὃ μὲν κατὰ πνεῦμα	πτωχός,	τὸ ἴδιον, ὃ δὲ κατὰ
[16]	μακαριζόμενος ὑπὸ τοῦ κυρίου καὶ	πτωχὸς	τῷ πνεύματι καλούμενος, κληρονόμος ἕτοιμος
[34]	στρατηγεῖ θεός, δι´ οὓς καὶ	ναῦς	βαπτιζομένη κουφίζεται, μόναις ἁγίων εὐχαῖς
[22]	λόγοι. ἀλλ´ οὐδ´ ἀναιροῦσιν οὐδ´	ἐγγύς,	ἀπὸ γὰρ τῆς αὐτῆς γνώμης
[41]	κήτους ἱκετευόντων ἐξακούει καὶ πᾶσιν	ἐγγύς	ἐστι τοῖς πιστεύουσι καὶ πόρρω
[30]	ἤλθομεν πρὸς σέ; ἀποκριθεὶς ὁ	βασιλεὺς	ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν,
[23]	φιλοῦσιν αὐτὸν τέκνοις, ἐγώ σου	τροφεὺς	ἄρτον ἐμαυτὸν διδούς, οὗ γευσάμενος
[8]	μόνον τὸν νόμον, ἀλλὰ καὶ	εὐθὺς	ἀπὸ πρώτης ἡλικίας ἀρξάμενος· ἐπεὶ
[7]	ζωὴν μαθημάτων ἀπὸ τῆς ἀρχῆς	εὐθὺς	ἐγκαταθέσθαι τῇ ψυχῇ δεῖ, γνῶναι
[26]	τὸ τούτου μᾶλλον ἀνέγκλητον, εἰ	εὐθὺς	ὑπὸ τοῦ θεοῦ τοῦ τὴν
[23]	ἃ μήτε ὀφθαλμὸς εἶδε μήτε	οὖς	ἤκουσε μήτε ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπων
[37]	ἵνα πρὸς τὴν ἡμετέραν ἀσθένειαν	οὓς	ἠγάπησε μετρηθεὶς ἡμᾶς πρὸς τὴν
[34]	δορυφόρους, ὧν στρατηγεῖ θεός, δι´	οὓς	καὶ ναῦς βαπτιζομένη κουφίζεται, μόναις
[36]	εὐγένειαν ὑπερηφανοῦντες ἐν κόσμῳ βλέπεσθαι,	οὓς	ὁ λόγος φῶς τοῦ κόσμου«
[4]	ἀποσείεται, τοὺς αὐτοὺς πάλιν εἰσάγων	λόγους	περὶ τῶν πλουσίων, ἑαυτῶν ἑρμηνέας
[11]	πεποιήκασιν, οἳ μὲν τῆς εἰς	λόγους	σχολῆς καὶ νεκρᾶς σοφίας ἕνεκεν,
[1]	ΠΛΟΥΣΙΟΣ. ~Οἱ μὲν τοὺς ἐγκωμιαστικοὺς	λόγους	τοῖς πλουσίοις δωροφοροῦντες οὐ μόνον
[32]	ὠνεῖται χρημάτων τις ἀφθαρσίαν, καὶ	δοὺς	τὰ διολλύμενα τοῦ κόσμου μονὴν
[17]	αἰφνίδιον μέγα κέρδος ἐν εὑρήσει	διδούς,	ἀλλὰ καὶ δεύτερος, ὁ ἀκερδὴς
[42]	πρὶν αὐτὸν ἐπιστῆσαι τῇ ἐκκλησίᾳ,	διδοὺς	μέγα παράδειγμα μετανοίας ἀληθινῆς καὶ
[23]	ἐγώ σου τροφεὺς ἄρτον ἐμαυτὸν	διδούς,	οὗ γευσάμενος οὐδεὶς ἔτι πεῖραν
[37]	μέλλων σπένδεσθαι καὶ λύτρον ἑαυτὸν	ἐπιδιδοὺς	καινὴν ἡμῖν διαθήκην καταλιμπάνει· ἀγάπην
[23]	λαμβάνει, καὶ πόμα καθ´ ἡμέραν	ἐνδιδοὺς	ἀθανασίας· ἐγὼ διδάσκαλος ὑπερουρανίων παιδευμάτων·
[11]	ἐφ´ ἡμέραν, οἱ κατὰ τὰς	ὁδοὺς	ἐρριμμένοι πτωχοί, ἀγνοοῦντες« δὲ θεὸν
[20]	τοῦ κυρίου καὶ ᾔσθοντο τοῦ	βάθους	τῶν λόγων. ἕνεκα μὲν οὖν
[33]	ἀξίους ἢ φυλασσόμενον τοὺς ἧσσον	ἀγαθοὺς	μηδὲ τοῖς σπουδαίοις περιπεσεῖν. ἐκ
[13]	ἐκλίπῃ, δέξωνται ὑμᾶς εἰς τὰς	αἰωνίους	σκηνάς. κτήσασθε θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ,
[31]	ἐκλίπῃ, δέξωνται ὑμᾶς εἰς τὰς	αἰωνίους	σκηνάς. φύσει μὲν ἅπασαν κτῆσιν,
[33]	ἀναξίους εὖ ποιεῖν διὰ τοὺς	ἀξίους	ἢ φυλασσόμενον τοὺς ἧσσον ἀγαθοὺς
[31]	αὐτὸν ζητεῖν τοὺς εὖ πεισομένους	ἀξίους	τε ὄντας τοῦ σωτῆρος μαθητάς.
[33]	τῆς ἀγνοίας ἄμεινον καὶ τοὺς	ἀναξίους	εὖ ποιεῖν διὰ τοὺς ἀξίους
[25]	τὴν ζωὴν καλεῖ, ἐπεὶ καὶ	πλουσίους	κέκληκεν, ἀλλ´ ὃν τρόπον προειρήκαμεν,
[18]	δὲ δικαιοσύνης θεοῦ. ~Ὥστε τοὺς	πλουσίους	μαθηματικῶς ἀκουστέον, τοὺς δυσκόλως εἰσελευσομένους
[2]	μηκέτι πολυπραγμονήσαντες μήτε τίνας τοὺς	πλουσίους	ὁ δεσπότης καὶ διδάσκαλος προσαγορεύει
[26]	τῆς ἐπαγγελίας δεδεῖχθαι, ὅτι τοὺς	πλουσίους	οὐδένα τρόπον ὁ σωτὴρ κατ´
[25]	ποῦ; οὔτε γὰρ ἀχρημάτους οὔτε	ἀνεστίους	οὔτε ἀναδέλφους ἐπὶ τὴν ζωὴν
[9]	ποιῶν ὡς δοῦλος, ἀλλὰ καὶ	υἱοὺς	καὶ ἀδελφοὺς καὶ συγκληρονόμους τοὺς
[41]	τῆς πλείονος. οὕτω καὶ ψυχῇ	διηνεκοῦς	ἡδονῆς οὐδὲν ὀλεθριώτερον· ἀποτυφλοῦται γὰρ
[1]	ΣΩΙΖΟΜΕΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΣ. ~Οἱ μὲν τοὺς	ἐγκωμιαστικοὺς	λόγους τοῖς πλουσίοις δωροφοροῦντες οὐ
[29]	πίστιν, ἐλπίδα, οὗτος ὁ διακονεῖν	ἀγγέλους	καὶ ἀρχὰς καὶ ἐξουσίας ἡμῖν
[40]	τὸν βίον, ἐπὶ δὲ τοῦ	τέλους	ἐξοκείλαντι πρὸς κακίαν, ἀνόνητοι πάντες
[18]	ζητῶμεν ἀλλαχοῦ τὴν αἰτίαν τοῦ	τέλους	πλὴν ἐν τῇ τῆς ψυχῆς
[41]	κενοῖς ῥήμασι· μόνος γὰρ ἀνακρίνει	μυελοὺς	καὶ νεφροὺς καρδίας καὶ τῶν
[22]	κατιὼν ὁ λόγος διδάσκει, ὥστε	ἀλλήλους	ἀναιροῦντες ἐλέγχοιντ´ ἂν οἱ λόγοι.
[13]	εὑρίσκοιτο καὶ μαχόμενον; ποιήσατε ἑαυτοῖς	φίλους	ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας.
[31]	ἐστι. καὶ αὖθις· ποιήσατε ἑαυτοῖς	φίλους	ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας,
[31]	καὶ παιδία καὶ νήπια καὶ	φίλους	ὀνομάζει καὶ μικροὺς ἐνθάδε ὡς
[21]	κτήματα τὰ ἑαυτοῦ λέγει, τέσσαρας	ὀβολοὺς	ἴσως, τὸ τοῦ λόγου, καταλιπὼν
[9]	παντὶ τῷ πιστεύοντι« οὐχὶ δὲ	δούλους	ποιῶν ὡς δοῦλος, ἀλλὰ καὶ
[8]	πάσας πεποιηκὼς ἐκ νεότητος« τὰς	νομίμους	ἐντολὰς παρὰ ἄλλου αἰτεῖ γονυπετῶν
[9]	καὶ υἱοὺς καὶ ἀδελφοὺς καὶ	συγκληρονόμους	τοὺς ἐπιτελοῦντας τὸ θέλημα τοῦ
[29]	τοὺς τῆς ὑγείας καὶ σωτηρίας	δεσμοὺς	ἀλύτους ἐπιδείξας, ἀγάπην, πίστιν, ἐλπίδα,
[28]	ὁ κινδυνεύων ἐδεῖτο, οἶνον, ἔλαιον,	ἐπιδέσμους,	κτῆνος, μισθὸν τῷ πανδοχεῖ, τὸν
[14]	αἴτιον ὄν. τοῦτο δ´ ἐστὶ	νοῦς	ἀνθρώπου, καὶ κριτήριον ἐλεύθερον ἔχων
[17]	οἷς εἵλετο; ὅπου γὰρ ὁ	νοῦς	τοῦ ἀνθρώπου, ἐκεῖ καὶ ὁ
[19]	περισσὰ καὶ ἀποκλείοντά σοι τοὺς	οὐρανούς,	ἀντικαταλλασσόμενος αὐτῶν τὰ σῶσαι δυνάμενα.
[42]	φαιδροῖς γεγηθότες, ὑμνοῦντες, ἀνοιγνύντες τοὺς	οὐρανούς.	πρὸ δὲ πάντων αὐτὸς ὁ
[2]	δυνάμεως τοῦ σωτῆρος καὶ τῆς	ἐπιφανοῦς	σωτηρίας ᾐσθημένων, τῶν δὲ ἀμυήτων
[34]	ἀναίμακτον, ἀόργητον, ἀμίαντον, γέροντας θεοσεβεῖς,	ὀρφανοὺς	θεοφιλεῖς, χήρας πραότητι ὡπλισμένας, ἄνδρας
[21]	θεοῦ ζωὴν ἁρπάσαι, ὁ δὲ	γνοὺς	τοὺς βιαίως, μᾶλλον δὲ βεβαίως
[42]	μειζόνως κατὰ τῶν βαράθρων ἐφέρετο.	ἀπογνοὺς	δὲ τελέως τὴν ἐν θεῷ
[22]	ἐκείνων ἀνιόντι καὶ τοὺς ἐγγυτάτω	γένους·	ἢ εἰ μισητέον τοὺς πρὸς
[34]	τὸ σαρκίον, οὗ καταφρονοῦσιν ὡς	ἀσθενοῦς,	τῶν ἔνδον ὄντες τυφλοὶ κτημάτων,
[34]	χήρας πραότητι ὡπλισμένας, ἄνδρας ἀγάπῃ	κεκοσμημένους.	τοιούτους κτῆσαι τῷ σῷ πλούτῳ
[17]	πλοῦτον καὶ τὸν θησαυρὸν οὐκ	ἀπηρτημένους	ἴσμεν ἀλλήλων τῇ φύσει. καὶ
[27]	οἰκείαν ἰσχὺν καὶ δύναμιν ἀφθαρσίαν	κομιζομένους.	ὅσον γὰρ ἀγαπᾷ τις θεόν,
[3]	ἀδεὲς δεδίασι δέος καὶ ὅτι	βουλομένους	αὐτοὺς ὁ σωτὴρ ἀσμένως δέχεται,
[4]	περὶ τῶν πλουσίων, ἑαυτῶν ἑρμηνέας	γινομένους	καὶ ἐξηγητὰς ἀσφαλεῖς. οὐδὲν γὰρ
[3]	φιλαλήθως καὶ φιλαδέλφως καὶ μήτε	καταθρασυνομένους	αὐθάδως τῶν πλουσίων κλητῶν μήτε
[33]	δοκιμάζειν τοὺς εὐλόγως ἢ μὴ	τευξομένους	ἐνδέχεταί σε καὶ θεοφιλῶν ἀμελῆσαί
[31]	ἀλλὰ αὐτὸν ζητεῖν τοὺς εὖ	πεισομένους	ἀξίους τε ὄντας τοῦ σωτῆρος
[18]	πλουσίους μαθηματικῶς ἀκουστέον, τοὺς δυσκόλως	εἰσελευσομένους	εἰς τὴν βασιλείαν, μὴ σκαιῶς
[21]	τοὺς βιαίως, μᾶλλον δὲ βεβαίως	ἀντεχομένους	{συνεχώρησεν} εἶξεν· χαίρει γὰρ ὁ
[27]	τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας ὡς ἤδη	προκατεγνωσμένους	οὐδὲ καταποντιστέον αὖ πάλιν τὸν
[21]	σῴζειν ἐστὶ βιαζομένου, τὸ δὲ	αἱρουμένους	χαριζομένου. οὐδὲ τῶν καθευδόντων καὶ
[1]	τὸν δυνατὸν τρόπον, τοῦτο μὲν	ἐξαιτουμένους	παρὰ θεοῦ τοῦ βεβαίως καὶ
[1]	διὰ τῆς χάριτος τοῦ σωτῆρος	ἰωμένους	τὰς ψυχὰς αὐτῶν, φωτίζοντας καὶ
[4]	ἀβασανίστως καὶ διημαρτημένως ὑπὸ νηπιότητος	ἀκροωμένους.	ἐκπορευομένου αὐτοῦ εἰς ὁδὸν προσελθών
[29]	τῶν κοσμοκρατόρων τοῦ σκότους ὀλίγου	τεθανατωμένους	τοῖς πολλοῖς τραύμασι, φόβοις, ἐπιθυμίαις,
[40]	ἱκεσίας καὶ ἀδελφῶν βοηθείας καὶ	εἰλικρινοῦς	μετανοίας καὶ συνεχοῦς μελέτης κατορθοῦται.
[3]	ἐμβαλόμενος τῇ γνώμῃ τὴν ἐλπίδα,	πόνους	δὲ καὶ γυμνάσια καὶ τροφὰς
[24]	τὸ πῦρ· κἂν χεὶρ κἂν	ποὺς	κἂν ἡ ψυχή, μίσησον αὐτήν.
[42]	ἄσκιον, ἄπαυστον, ὁδηγῶν εἰς τοὺς	κόλπους	τοῦ πατρός, εἰς τὴν αἰώνιον
[42]	πλησιόχωρα τῶν ἐθνῶν, ὅπου μὲν	ἐπισκόπους	καταστήσων, ὅπου δὲ ὅλας ἐκκλησίας
[29]	νόμος ψιλὰ τὰ ἀποτελέσματα, τοὺς	καρποὺς	τῶν πονηρῶν φυτῶν, ἀλλὰ τὴν
[26]	πολυκτήμονας, ἀλλ´ ἁπλῶς πρὸς ἅπαντας	ἀνθρώπους	τοὺς πίστει καθάπαξ ἑαυτοὺς ἐπιδιδόντας.
[1]	ἡ εὐχὴ ψυχῆς εὐρώστου καὶ	λιπαροῦς	ἄχρι τῆς ἐσχάτης ἡμέρας τοῦ
[25]	δὲ ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ	ἀγροὺς	καὶ χρήματα καὶ οἰκίας καὶ
[4]	νῦν ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ	ἀγροὺς	καὶ χρήματα καὶ οἰκίας καὶ
[4]	γὰρ ἔχων χρήματα πολλὰ καὶ	ἀγρούς.	περιβλεψάμενος δὲ ὁ Ἰησοῦς λέγει
[12]	καὶ μόνον ζωοποιοῦν, ὃ τοὺς	προτέρους	οὐκ ἔσωσεν; εἰ δὲ ἐξαίρετόν
[22]	θεός. ὅ γε καὶ τοὺς	ἐχθροὺς	ἀγαπᾶν παραινῶν. εἰ δὲ τοὺς
[22]	ἀγαπᾶν παραινῶν. εἰ δὲ τοὺς	ἐχθροὺς	ἀγαπητέον, ἀνάλογον ἀπ´ ἐκείνων ἀνιόντι
[22]	πρὸς αἵματος, πολὺ μᾶλλον τοὺς	ἐχθροὺς	προβάλλεσθαι κατιὼν ὁ λόγος διδάσκει,
[23]	ἐπὶ γῆς· οἱ νεκροὶ τοὺς	νεκροὺς	θαπτέτωσαν, σὺ δέ μοι ἀκολούθει·
[31]	νήπια καὶ φίλους ὀνομάζει καὶ	μικροὺς	ἐνθάδε ὡς πρὸς τὸ μέλλον
[3]	γυμνάσια καὶ τροφὰς μὴ προσιέμενος	προσφόρους,	ἀστεφάνωτος διεγένετο καὶ διήμαρτε τῶν
[34]	τῷ σώματι καὶ τῇ ψυχῇ	δορυφόρους,	ὧν στρατηγεῖ θεός, δι´ οὓς
[17]	ἐκεῖ καὶ ὁ θησαυρὸς αὐτοῦ.	Θησαυροὺς	δέ γε ὁ κύριος οἶδε
[13]	εἰς τὰς αἰωνίους σκηνάς. κτήσασθε	θησαυροὺς	ἐν οὐρανῷ, ὅπου μήτε σὴς
[41]	μόνος γὰρ ἀνακρίνει μυελοὺς καὶ	νεφροὺς	καρδίας καὶ τῶν ἐν πυρὶ
[22]	πάντων ὁμοίως διατιθέντα. ~Ἀποκριθεὶς δὲ	Ἰησοῦς·	ἀμὴν ὑμῖν λέγω, ὃς ἂν
[4]	λόγοις αὐτοῦ. πάλιν δὲ ὁ	Ἰησοῦς	ἀποκριθεὶς λέγει αὐτοῖς· τέκνα, πῶς
[29]	δὲ τῶν τραυμάτων μόνος ἰατρὸς	Ἰησοῦς,	ἐκκόπτων ἄρδην τὰ πάθη πρόρριζα,
[4]	ἐκ νεότητός μου. ὁ δὲ	Ἰησοῦς	ἐμβλέψας ἠγάπησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν·
[4]	ἠκολουθήσαμέν σοι. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ	Ἰησοῦς	{λέγει} ἀμὴν ὑμῖν λέγω, ὃς
[4]	ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; ὁ δὲ	Ἰησοῦς	λέγει· τί με ἀγαθὸν λέγεις;
[4]	καὶ ἀγρούς. περιβλεψάμενος δὲ ὁ	Ἰησοῦς	λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· πῶς
[9]	τὸν σωτῆρα μεθορμίζεται. ~Ὁ γοῦν	Ἰησοῦς	οὐκ ἐλέγχει μὲν αὐτὸν ὡς
[42]	ἔνιοι. καὶ τὰ ἄλλα ἀναπαύσας	τοὺς	ἀδελφούς, ἐπὶ πᾶσι τῷ καθεστῶτι
[16]	εἰδὼς ὅτι ταῦτα κέκτηται διὰ	τοὺς	ἀδελφοὺς μᾶλλον ἢ ἑαυτὸν καὶ
[42]	εἰς γενεὰς γενεῶν καὶ εἰς	τοὺς	αἰῶνας τῶν αἰώνων. ἀμήν.
[33]	δὲ τῆς ἀγνοίας ἄμεινον καὶ	τοὺς	ἀναξίους εὖ ποιεῖν διὰ τοὺς
[33]	τοὺς ἀναξίους εὖ ποιεῖν διὰ	τοὺς	ἀξίους ἢ φυλασσόμενον τοὺς ἧσσον
[4]	ἄγνοιαν καὶ τὴν ἀπόγνωσιν ἀποσείεται,	τοὺς	αὐτοὺς πάλιν εἰσάγων λόγους περὶ
[21]	ζωὴν ἁρπάσαι, ὁ δὲ γνοὺς	τοὺς	βιαίως, μᾶλλον δὲ βεβαίως ἀντεχομένους
[18]	~Ὥστε τοὺς πλουσίους μαθηματικῶς ἀκουστέον,	τοὺς	δυσκόλως εἰσελευσομένους εἰς τὴν βασιλείαν,
[5]	θείᾳ σοφίᾳ καὶ μυστικῇ διδάσκει	τοὺς	ἑαυτοῦ, μὴ σαρκίνως ἀκροᾶσθαι τῶν
[22]	ἀνάλογον ἀπ´ ἐκείνων ἀνιόντι καὶ	τοὺς	ἐγγυτάτω γένους· ἢ εἰ μισητέον
[1]	Ο ΣΩΙΖΟΜΕΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΣ. ~Οἱ μὲν	τοὺς	ἐγκωμιαστικοὺς λόγους τοῖς πλουσίοις δωροφοροῦντες
[30]	Χριστὸν ἀγαπῶν, δεύτερος δὲ ὁ	τοὺς	ἐκείνῳ πεπιστευκότας τιμῶν καὶ περιέπων.
[39]	πολύσπλαγχνος καὶ πολυέλεος πέφυκε μακροθυμεῖν·	τοὺς	ἐπιστρέψαντας περιμένει· ἐπιστρέψαι δέ ἐστιν
[9]	υἱοὺς καὶ ἀδελφοὺς καὶ συγκληρονόμους	τοὺς	ἐπιτελοῦντας τὸ θέλημα τοῦ πατρός.
[31]	ἐνοχλεῖσθαι περιμένειν, ἀλλὰ αὐτὸν ζητεῖν	τοὺς	εὖ πεισομένους ἀξίους τε ὄντας
[33]	τοῦ φείδεσθαι καὶ προσποιεῖσθαι δοκιμάζειν	τοὺς	εὐλόγως ἢ μὴ τευξομένους ἐνδέχεταί
[27]	λέλεκται τῆς παραβολῆς παρεχέσθω. διδασκέτω	τοὺς	εὐποροῦντας ὡς οὐκ ἀμελητέον τῆς
[22]	εἰρήνης θεός. ὅ γε καὶ	τοὺς	ἐχθροὺς ἀγαπᾶν παραινῶν. εἰ δὲ
[22]	ἐχθροὺς ἀγαπᾶν παραινῶν. εἰ δὲ	τοὺς	ἐχθροὺς ἀγαπητέον, ἀνάλογον ἀπ´ ἐκείνων
[22]	τοὺς πρὸς αἵματος, πολὺ μᾶλλον	τοὺς	ἐχθροὺς προβάλλεσθαι κατιὼν ὁ λόγος
[25]	Ἀνδρέου καὶ Ἰάκωβον μετὰ Ἰωάννου,	τοὺς	Ζεβεδαίου παῖδας, ἀλλ´ ὁμονοοῦντας ἀλλήλοις
[33]	διὰ τοὺς ἀξίους ἢ φυλασσόμενον	τοὺς	ἧσσον ἀγαθοὺς μηδὲ τοῖς σπουδαίοις
[29]	ὁ νόμος ψιλὰ τὰ ἀποτελέσματα,	τοὺς	καρποὺς τῶν πονηρῶν φυτῶν, ἀλλὰ
[42]	ὀρέγων ἄσκιον, ἄπαυστον, ὁδηγῶν εἰς	τοὺς	κόλπους τοῦ πατρός, εἰς τὴν
[5]	τοῦ κυρίου δοκοῦντα ἡπλῶσθαι πρὸς	τοὺς	μαθητὰς τῶν ᾐνιγμένως ὑπειρημένων οὐδὲν
[23]	πατέρα ἐπὶ γῆς· οἱ νεκροὶ	τοὺς	νεκροὺς θαπτέτωσαν, σὺ δέ μοι
[19]	καὶ περισσὰ καὶ ἀποκλείοντά σοι	τοὺς	οὐρανούς, ἀντικαταλλασσόμενος αὐτῶν τὰ σῶσαι
[42]	βλεπομένης. φαιδροῖς γεγηθότες, ὑμνοῦντες, ἀνοιγνύντες	τοὺς	οὐρανούς. πρὸ δὲ πάντων αὐτὸς
[14]	~Οὐκ ἄρα ἀπορριπτέον τὰ καὶ	τοὺς	πέλας ὠφελοῦντα χρήματα· κτήματα γάρ
[4]	αὐτοῖς· τέκνα, πῶς δύσκολόν ἐστι	τοὺς	πεποιθότας ἐπὶ χρήμασιν εἰς τὴν
[26]	ἀλλ´ ἁπλῶς πρὸς ἅπαντας ἀνθρώπους	τοὺς	πίστει καθάπαξ ἑαυτοὺς ἐπιδιδόντας. ὥστε
[25]	φιλοκέρδειαν ἢ κατ´ ἐνέργειαν διαβολικὴν	τοὺς	πιστοὺς ἐλαυνόντων· ὁ δὲ χαλεπώτατος
[18]	ἄγευστοι δὲ δικαιοσύνης θεοῦ. ~Ὥστε	τοὺς	πλουσίους μαθηματικῶς ἀκουστέον, τοὺς δυσκόλως
[2]	ὁδοῦ, μηκέτι πολυπραγμονήσαντες μήτε τίνας	τοὺς	πλουσίους ὁ δεσπότης καὶ διδάσκαλος
[26]	ἐνδεέστερον τῆς ἐπαγγελίας δεδεῖχθαι, ὅτι	τοὺς	πλουσίους οὐδένα τρόπον ὁ σωτὴρ
[1]	μακρῷ φιλανθρωπότερον εἶναι τοῦ θεραπεύειν	τοὺς	πλουτοῦντας ἐπὶ κακῷ τὸ συναίρεσθαι
[26]	οὐ γὰρ μόνον ῥέπει πρὸς	τοὺς	πολυκτήμονας, ἀλλ´ ἁπλῶς πρὸς ἅπαντας
[25]	ἔχῃς τὸν αἰσθητὸν κἂν ἀδελφοὺς	τοὺς	πρὸς αἵματος καὶ τὰ ἄλλα
[22]	ἐγγυτάτω γένους· ἢ εἰ μισητέον	τοὺς	πρὸς αἵματος, πολὺ μᾶλλον τοὺς
[12]	παραγγέλλει καὶ μόνον ζωοποιοῦν, ὃ	τοὺς	προτέρους οὐκ ἔσωσεν; εἰ δὲ
[30]	ἐποιήσατε. πάλιν ἐκ τῶν ἐναντίων	τοὺς	ταῦτα μὴ παρασχόντας αὐτοῖς εἰς
[29]	προσενεγκὼν καὶ ἐπιδαψιλευόμενος, οὗτος ὁ	τοὺς	τῆς ὑγείας καὶ σωτηρίας δεσμοὺς
[29]	τίς μᾶλλον ἡμᾶς ἐλεήσας ἐκείνου,	τοὺς	ὑπὸ τῶν κοσμοκρατόρων τοῦ σκότους
[3]	ὀλίγον μοι μέλει. ~Χρὴ τοίνυν	τοὺς	φιλαλήθως καὶ φιλαδέλφως καὶ μήτε
[25]	διωγμῶν εἰς ποῦ; οὔτε γὰρ	ἀχρημάτους	οὔτε ἀνεστίους οὔτε ἀναδέλφους ἐπὶ
[41]	κατακούει καὶ τῶν ἐν κοιλίᾳ	κήτους	ἱκετευόντων ἐξακούει καὶ πᾶσιν ἐγγύς
[29]	τοὺς ὑπὸ τῶν κοσμοκρατόρων τοῦ	σκότους	ὀλίγου τεθανατωμένους τοῖς πολλοῖς τραύμασι,
[39]	χιόνα λευκανῶ, κἂν μελάντερον τοῦ	σκότους,	ὡς ἔριον λευκὸν ἐκνίψας ποιήσω.
[25]	ἢ κατ´ ἐνέργειαν διαβολικὴν τοὺς	πιστοὺς	ἐλαυνόντων· ὁ δὲ χαλεπώτατος ἔνδοθέν
[17]	δέ γε ὁ κύριος οἶδε	διττούς,	τὸν μὲν ἀγαθόν, ὁ« γὰρ
[42]	ἴσα τοῖς ἄλλοις παθεῖν ἠξίου.	αὐτοὺς	δὴ τούτους ἀναλαβὼν καὶ λῃστήριον
[3]	δεδίασι δέος καὶ ὅτι βουλομένους	αὐτοὺς	ὁ σωτὴρ ἀσμένως δέχεται, τότε
[13]	τελώναις, καὶ τὰ μὲν χρήματα	αὐτοὺς	οὐ κελεύει μεθεῖναι, τὴν δὲ
[4]	καὶ τὴν ἀπόγνωσιν ἀποσείεται, τοὺς	αὐτοὺς	πάλιν εἰσάγων λόγους περὶ τῶν
[26]	ἅπαντας ἀνθρώπους τοὺς πίστει καθάπαξ	ἑαυτοὺς	ἐπιδιδόντας. ὥστε τοῦτο μὲν ἀνακείσθω
[36]	τοῦ κλύδωνος τοῦ κόσμου νεωλκοῦντες	ἑαυτοὺς	καὶ ἐπανάγοντες ἐπ´ ἀσφαλές, οὐ
[20]	ἠνδρολογημένοι) περισσῶς ἐξεπλήσσοντο« καὶ ἀπεγίνωσκον	ἑαυτοὺς	οὐδέν τι ἧττον ἐκείνου τοῦ
[2]	τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀπογνόντες	ἑαυτοὺς	ὡς οὐ βιωσόμενοι, τῷ κόσμῳ
[29]	τῆς ὑγείας καὶ σωτηρίας δεσμοὺς	ἀλύτους	ἐπιδείξας, ἀγάπην, πίστιν, ἐλπίδα, οὗτος
[34]	πραότητι ὡπλισμένας, ἄνδρας ἀγάπῃ κεκοσμημένους.	τοιούτους	κτῆσαι τῷ σῷ πλούτῳ καὶ
[42]	ἄλλοις παθεῖν ἠξίου. αὐτοὺς δὴ	τούτους	ἀναλαβὼν καὶ λῃστήριον συγκροτήσας, ἕτοιμος
[31]	ὑμᾶς μὴ δεχόμενος ἐμὲ ἀθετεῖ.	~Τούτους	καὶ τέκνα καὶ παιδία καὶ
[42]	καὶ τὰ ἄλλα ἀναπαύσας τοὺς	ἀδελφούς,	ἐπὶ πᾶσι τῷ καθεστῶτι προσβλέψας
[25]	καὶ χρήματα καὶ οἰκίας καὶ	ἀδελφοὺς	ἔχειν μετὰ διωγμῶν εἰς ποῦ;
[4]	καὶ χρήματα καὶ οἰκίας καὶ	ἀδελφοὺς	ἔχειν μετὰ διωγμῶν εἰς ποῦ;
[9]	δοῦλος, ἀλλὰ καὶ υἱοὺς καὶ	ἀδελφοὺς	καὶ συγκληρονόμους τοὺς ἐπιτελοῦντας τὸ
[22]	τὰ ἴδια καὶ γονεῖς καὶ	ἀδελφοὺς	καὶ χρήματα ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ
[4]	τὰ ἴδια καὶ γονεῖς καὶ	ἀδελφοὺς	καὶ χρήματα ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ
[25]	ἀλλ´ ὃν τρόπον προειρήκαμεν, καὶ	ἀδελφοὺς	κατὰ ταὐτὸν ὥσπερ Πέτρον μετὰ
[16]	ὅτι ταῦτα κέκτηται διὰ τοὺς	ἀδελφοὺς	μᾶλλον ἢ ἑαυτὸν καὶ κρείττων
[25]	ἐὰν ἔχῃς τὸν αἰσθητὸν κἂν	ἀδελφοὺς	τοὺς πρὸς αἵματος καὶ τὰ
[25]	γὰρ ἀχρημάτους οὔτε ἀνεστίους οὔτε	ἀναδέλφους	ἐπὶ τὴν ζωὴν καλεῖ, ἐπεὶ
[40]	βοηθείας καὶ εἰλικρινοῦς μετανοίας καὶ	συνεχοῦς	μελέτης κατορθοῦται. ~Διὸ δεῖ πάντως
[40]	ἁρπάσας, ἀποδίδου καὶ προσαποδίδου· ὁ	ψευδομάρτυς,	ἀλήθειαν ἄσκησον· ὁ ἐπίορκος, μηκέτι
[18]	καὶ κατὰ κάλλος σωφρονεῖν· οὐδὲ	ἰσχὺς	καὶ μέγεθος σώματος ζωοποιεῖ οὐδὲ
[41]	δὲ καθαρῶς ὑπὸ σοῦ προτιμώμενος	ὡς	ἄγγελος τοῦ θεοῦ καὶ μηδὲν
[3]	ταῖς ἐντολαῖς· εἶθ´ ὁπόταν μάθωσιν	ὡς	ἀδεὲς δεδίασι δέος καὶ ὅτι
[20]	χρῆσθαι καλῶς καὶ ἰδίως καὶ	ὡς	ἂν εἰς ζωὴν αἰώνιον ὁρμήσαι.
[34]	περὶ τὸ σαρκίον, οὗ καταφρονοῦσιν	ὡς	ἀσθενοῦς, τῶν ἔνδον ὄντες τυφλοὶ
[12]	καὶ περιφρονήσει τῶν ἄλλων ἀνθρώπων	ὡς	αὐτοί τι ὑπὲρ ἄνθρωπον ἐργασάμενοι.
[30]	τὸ πῦρ ἐμβάλλει τὸ αἰώνιον,	ὡς	αὐτῷ μὴ παρεσχηκότας. καὶ ἀλλαχοῦ·
[42]	δεξιάν. ὃ δὲ ἐγγυώμενος, ἐπομνύμενος	ὡς	ἄφεσιν αὐτῷ παρὰ τοῦ σωτῆρος
[42]	ὃς τέως, ὥσπερ ὥπλιστο, ἀνέμενεν·	ὡς	δὲ προσιόντα ἐγνώρισε τὸν Ἰωάννην,
[42]	οὐκ εἶχεν οὔτε ἀπιστεῖν Ἰωάννῃ·	ὡς	δὲ τὸν νεανίσκον« εἶπεν ἀπαιτῶ
[9]	πιστεύοντι« οὐχὶ δὲ δούλους ποιῶν	ὡς	δοῦλος, ἀλλὰ καὶ υἱοὺς καὶ
[42]	γέροντα περιέλαβεν, ἀπολογούμενος ταῖς οἰμωγαῖς	ὡς	ἐδύνατο καὶ τοῖς δάκρυσι βαπτιζόμενος
[28]	κατελεούμενον, ὃς οὐχὶ κατὰ τύχην	ὡς	ἐκεῖνοι παρῆλθεν, ἀλλ´ ἧκε συνεσκευασμένος
[10]	ἀνθρώπῳ γὰρ ἦν ἡ αἵρεσις	ὡς	ἐλευθέρῳ, ἐπὶ θεῷ δὲ ἡ
[33]	σε διαμαρτεῖν περὶ τὴν δόξαν·	ὡς	ἐν ἀμφιβόλῳ δὲ τῆς ἀγνοίας
[1]	δικαίως ἂν ἔμοιγε κρίνεσθαι δοκοῖεν,	ὡς	ἐπὶ πολλῷ προσποιούμενοι χαρίσασθαι τὰ
[14]	ὑπάρχοντα τοῦτον τὸν τρόπον ἐκδεκτέον	ὡς	ἐπὶ τῶν ψυχικῶν παθῶν διειρημένον.
[39]	λευκανῶ, κἂν μελάντερον τοῦ σκότους,	ὡς	ἔριον λευκὸν ἐκνίψας ποιήσω. θεῷ
[10]	οὐ γὰρ ἀληθῶς ζωὴν ἤθελεν,	ὡς	ἔφασκεν, ἀλλὰ δόξαν προαιρέσεως ἀγαθῆς
[27]	οὐκ ἀμελητέον τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας	ὡς	ἤδη προκατεγνωσμένους οὐδὲ καταποντιστέον αὖ
[6]	ἐστὶν αἰωνίου ζωῆς. πρόοιδε δὲ	ὡς	θεὸς καὶ ἃ μέλλει διερωτηθήσεσθαι
[16]	χρυσὸν καὶ ἄργυρον καὶ οἰκίας	ὡς	θεοῦ δωρεὰς {καὶ} τῷ τε
[31]	αὐτός τις ἐφ´ ἑαυτοῦ κέκτηται	ὡς	ἰδίαν οὖσαν καὶ οὐκ εἰς
[12]	Δημόκριτοι καὶ Κράτητες. ~Τί οὖν	ὡς	καινὸν καὶ ἴδιον θεοῦ παραγγέλλει
[10]	ἐπὶ θεῷ δὲ ἡ δόσις	ὡς	κυρίῳ. δίδωσι δὲ βουλομένοις καὶ
[20]	δύναται σωθῆναι; καλῶς ἤκουσαν καὶ	ὡς	μαθηταὶ τοῦ παραβολικῶς καὶ ἀσαφῶς
[2]	χαριζόμενοι καὶ τῆς ἐνταῦθα ζωῆς	ὡς	μόνης ἑαυτοῖς ὑπολειπομένης ἐκκρεμασθέντες ἀπέστησαν
[1]	τὸ ταπεινὸν μεταβολὴ καὶ πτῶσις,	ὡς	ὁ θεῖος διδάσκει λόγος. ἐμοὶ
[42]	τὸν σὸν θάνατον ἑκὼν ὑπομενῶ,	ὡς	ὁ κύριος τὸν ὑπὲρ ἡμῶν·
[2]	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀπογνόντες ἑαυτοὺς	ὡς	οὐ βιωσόμενοι, τῷ κόσμῳ πάντα
[9]	ὡς πρὸς τὴν αἰώνιον ζωὴν	ὡς	οὐ τέλεια πεπληρωκότα καὶ νόμου
[5]	ἐπιδείκνυται. δεῖ δὲ σαφῶς εἰδότας	ὡς	οὐδὲν ἀνθρωπίνως ὁ σωτήρ, ἀλλὰ
[27]	παραβολῆς παρεχέσθω. διδασκέτω τοὺς εὐποροῦντας	ὡς	οὐκ ἀμελητέον τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας
[31]	τῷ πατρί. Ὅρα πρῶτον μὲν	ὡς	οὐκ ἀπαιτεῖσθαί σε κεκέλευκεν οὐδὲ
[3]	καὶ διαθέσεων ἐπαύραιντο τῆς ἐλπίδος,	ὡς	οὔτ´ ἀμηχάνου καθεστώσης αὐτοῖς οὔτε
[9]	Ἰησοῦς οὐκ ἐλέγχει μὲν αὐτὸν	ὡς	πάντα τὰ ἐκ νόμου μὴ
[9]	εὐπειθείας, ἀτελῆ δὲ εἶναί φησιν	ὡς	πρὸς τὴν αἰώνιον ζωὴν ὡς
[31]	φίλους ὀνομάζει καὶ μικροὺς ἐνθάδε	ὡς	πρὸς τὸ μέλλον ἄνω μέγεθος
[28]	τό· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου	ὡς	σεαυτόν· οὐκοῦν τὸν θεὸν ὑπὲρ
[1]	μᾶλλον ἐχρῆν ἀφαιρεῖν καὶ περικόπτειν,	ὡς	σφαλεροῦ νοσήματος καὶ θανατηφόρου· τῷ
[8]	ἐκ πίστεως εἰς πίστιν« μετατάσσεται·	ὡς	σφαλερῶς ἐν νόμῳ σαλεύων καὶ
[27]	παντὸς σῴζεται θαρρῶν καὶ πιστεύων	ὡς	σωθήσεται, φέρε σκεπτέον ἥντινα τὴν
[28]	σὺ τοίνυν πορευθεὶς οὕτω ποίει«	ὡς	τῆς ἀγάπης βλαστανούσης εὐποιίαν. ~Ἐν
[27]	πάλιν τὸν πλοῦτον οὐδὲ καταδικαστέον	ὡς	τῆς ζωῆς ἐπίβουλον καὶ πολέμιον,
[42]	τῆς πλείονος ἐπιμελείας καὶ παραφυλακῆς,	ὡς	τὸ τέλειον αὐτῷ φυλακτήριον ἐπιστήσας,
[39]	περιπετής τισιν ἁμαρτήμασιν ἢ παραπτώμασιν,	ὡς	ὑπενηνέχθαι τέλεον, ὅτι οὗτος κατεψήφισται
[42]	δεόμενος, γονυπετῶν, αὐτὴν τὴν δεξιὰν	ὡς	ὑπὸ τῆς μετανοίας κεκαθαρμένην καταφιλῶν,
[39]	κἂν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν	ὡς	φοινικοῦν ἔριον, ὡς χιόνα λευκανῶ,
[39]	ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν ἔριον,	ὡς	χιόνα λευκανῶ, κἂν μελάντερον τοῦ
[42]	τὴν γνώμην, οὐ πρότερον ἀπῆλθεν,	ὥς	φασι, πρὶν αὐτὸν ἐπιστῆσαι τῇ
[8]	ἀλλ´ ὅμως οὗτος ὁ τοιοῦτος	ἀκριβῶς	πέπεισται, διότι αὐτῷ πρὸς μὲν
[35]	πάντες δὲ φιλεῖν ἀληθῶς, ἀδόλως,	ἀφόβως,	ἀνυποκρίτως, ἀκολακεύτως, ἀπλάστως. ὦ γλυκεῖαι
[42]	ἐπιλαθόμενος τῆς ἡλικίας τῆς ἑαυτοῦ,	κεκραγώς·	τί με φεύγεις, τέκνον, τὸν
[33]	φείδεσθαι καὶ προσποιεῖσθαι δοκιμάζειν τοὺς	εὐλόγως	ἢ μὴ τευξομένους ἐνδέχεταί σε
[3]	καὶ φιλαδέλφως καὶ μήτε καταθρασυνομένους	αὐθάδως	τῶν πλουσίων κλητῶν μήτε αὖ
[16]	αὐτῶν εἰς ἀνθρώπων σωτηρίαν καὶ	εἰδὼς	ὅτι ταῦτα κέκτηται διὰ τοὺς
[6]	γνώμης ἀπόρρητον. ~Ἠρώτηται μὲν γὰρ	ἡδέως	ὁ κύριος ἡμῶν καὶ σωτὴρ
[1]	παρὰ θεοῦ τοῦ βεβαίως καὶ	ἡδέως	τοῖς ἑαυτοῦ τέκνοις τὰ τοιαῦτα
[42]	τῶν βαράθρων ἐφέρετο. ἀπογνοὺς δὲ	τελέως	τὴν ἐν θεῷ σωτηρίαν οὐδὲν
[40]	πάθη σύντροφα, ἀλλὰ μετὰ θεοῦ	δυνάμεως	καὶ ἀνθρωπείας ἱκεσίας καὶ ἀδελφῶν
[21]	τῇ προσθήκῃ τῆς παρὰ θεοῦ	δυνάμεως	περιγίνεται· βουλομέναις μὲν γὰρ ταῖς
[27]	σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς	δυνάμεώς	σου« ταύτης μείζω μηδεμίαν ἐντολὴν
[2]	τῶν πλουσίων τῶν καὶ τῆς	δυνάμεως	τοῦ σωτῆρος καὶ τῆς ἐπιφανοῦς
[41]	ὀλεθριώτερον· ἀποτυφλοῦται γὰρ ἀπὸ τῆς	τήξεως,	ἐὰν ἀκίνητος τῷ παρρησιαζομένῳ διαμείνῃ
[28]	ἡμιθνῆτα ἐπὶ τῆς ὁδοῦ, ὑπὸ	ἱερέως	παροδευόμενον, ὑπὸ Λευίτου παρορώμενον, ὑπὸ
[42]	ὅτι σοὶ μένει σωτηρίας ἐλπὶς	ἀξιόχρεως,	ἄκουσον μῦθον οὐ μῦθον, ἀλλὰ
[42]	καὶ μέγα γνώρισμα παλιγγενεσίας, τρόπαιον	ἀναστάσεως	βλεπομένης. φαιδροῖς γεγηθότες, ὑμνοῦντες, ἀνοιγνύντες
[5]	πλείονος ἔτι καὶ νῦν τῆς	ἐπιστάσεως	εὑρίσκεται δεόμενα διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν
[22]	γὰρ τῆς αὐτῆς γνώμης καὶ	διαθέσεως	καὶ ἐπὶ τῷ αὐτῷ ὅρῳ
[1]	βίου συμμεμετρημένης καὶ ἡ πολιτεία	διαθέσεως	χρηστῆς καὶ μονίμου καὶ πάσαις
[42]	σφραγῖδα τοῦ κυρίου. τῷ δὲ	ἀνέσεως	πρὸ ὥρας λαβομένῳ προσφθείρονταί τινες
[8]	καὶ πάσχει δι´ ἡμᾶς ἀπὸ	γενέσεως	μέχρι τοῦ σημείου τὴν ἀνθρωπότητα
[5]	μετὰ τῆς ἀξίας ζητήσεως καὶ	συνέσεως	ἐρευνᾶν καὶ καταμανθάνειν. καὶ γὰρ
[10]	ἤθελεν, ὡς ἔφασκεν, ἀλλὰ δόξαν	προαιρέσεως	ἀγαθῆς μόνην περιεβάλλετο, καὶ περὶ
[3]	καὶ δηλοῦν μετὰ τῆς δεούσης	ἐξηγήσεως	τῶν λογίων τοῦ κυρίου διότι
[39]	οἰκτιρμῶν« ὁ ἀγαθὸς πατὴρ πάσης	παρακλήσεως«	ὁ πολύσπλαγχνος καὶ πολυέλεος πέφυκε
[5]	δεόμενα διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν τῆς	φρονήσεως	ἐν αὐτοῖς ὑπερβολήν. ὅπου δὲ
[15]	δυναμένοις. ὠφελεῖ δὲ τὰ μετὰ	φρονήσεως	καὶ σωφροσύνης καὶ εὐσεβείας οἰκονομούμενα,
[5]	κεκρυμμένον νοῦν μετὰ τῆς ἀξίας	ζητήσεως	καὶ συνέσεως ἐρευνᾶν καὶ καταμανθάνειν.
[17]	ἄμοιροι, ἀμοιρότεροι δὲ τῆς ἀνθρωπίνης	κτήσεως,	ἄγευστοι δὲ δικαιοσύνης θεοῦ. ~Ὥστε
[26]	πλοῦτον καὶ τὴν περιβολὴν τῆς	κτήσεως	ἀποκέκλεικεν οὐδ´ αὐτοῖς ἀποτετάφρευκεν τὴν
[16]	ἑαυτὸν καὶ κρείττων ὑπάρχων τῆς	κτήσεως	αὐτῶν, μὴ δοῦλος ὢν ὧν
[24]	οὐκ ἀπάγει σε Χριστὸς τῆς	κτήσεως,	ὁ κύριος οὐ φθονεῖ. ἀλλ´
[20]	τοῦ πολυχρημάτου καὶ δεινῶς τῆς	κτήσεως	περιεχομένου, ἥν γε προέκρινεν ζωῆς
[14]	ἑαυτῷ καὶ τὸ αὐτεξούσιον τῆς	μεταχειρίσεως	τῶν δοθέντων· ὥστε μὴ τὰ
[31]	καὶ θερίσῃ, δίχα γογγυσμῶν καὶ	διακρίσεως	καὶ λύπης {καὶ} κοινωνοῦντα, ὅπερ
[32]	δὲ φίλος οὐκ ἐκ μιᾶς	δόσεως	γίνεται, ἀλλ´ ἐξ ὅλης ἀναπαύσεως
[32]	δόσεως γίνεται, ἀλλ´ ἐξ ὅλης	ἀναπαύσεως	καὶ συνουσίας μακρᾶς· οὔτε γὰρ
[6]	ὁ τέλειος περὶ τῆς τελείας	ἀναπαύσεως,	ὁ ἄφθαρτος περὶ τῆς βεβαίας
[42]	ὀλίγον προσειθίζετο καὶ διὰ μέγεθος	φύσεως	ἐκστὰς ὥσπερ ἄστομος καὶ εὔρωστος
[8]	τὸν ἀπόστολον ὁ νόμος διὰ	Μωσέως	ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ
[8]	εἰ γοῦν ἱκανὸς ἦν ὁ	Μωσέως	νόμος ζωὴν αἰώνιον παρασχεῖν, μάτην
[7]	θεόν. ὃν ἔστι κτήσασθαι διὰ	γνώσεως	καὶ καταλήψεως· αὕτη γὰρ ἄτρεπτος
[34]	ἀληθείας καὶ κατηξιωμένος τῆς μεγάλης	λυτρώσεως,	ἀλλὰ τὸ ἐναντίον τοῖς ἄλλοις
[42]	ἄρχοντα ὑμῶν ἀγάγετέ με. ὃς	τέως,	ὥσπερ ὥπλιστο, ἀνέμενεν· ὡς δὲ
[26]	γνώμην καὶ φειδόμενος πρὸ τῆς	πίστεως	βίον ἱκανὸν συνελέξατο; ἢ καὶ
[22]	ἢ ἀδελφὸς καὶ κώλυμα τῆς	πίστεως	γένοιτο καὶ ἐμπόδιον τῆς ἄνω
[8]	δὲ τὸν υἱὸν ἱκετεύει. ἐκ	πίστεως	εἰς πίστιν« μετατάσσεται· ὡς σφαλερῶς
[24]	δέξιός σου ὀφθαλμὸς σκανδαλίζῃ σε,	ταχέως	ἔκκοψον αὐτόν· αἱρετώτερον ἑτεροφθάλμῳ βασιλεία
[21]	τὸν φόρον ὁ σωτὴρ ἐκτελεῖ,	ταχέως	ἥρπασε καὶ συνέβαλε τὸν λόγον.
[7]	ἔστι κτήσασθαι διὰ γνώσεως καὶ	καταλήψεως·	αὕτη γὰρ ἄτρεπτος καὶ ἀσάλευτος
[35]	ὃ δὲ δακρῦσαι καὶ στενάξαι	συμπαθῶς	ὑπὲρ σοῦ πρὸς τὸν κύριον
[35]	μετ´ εὐνοίας, πάντες δὲ φιλεῖν	ἀληθῶς,	ἀδόλως, ἀφόβως, ἀνυποκρίτως, ἀκολακεύτως, ἀπλάστως.
[10]	ὑπὲρ ἧς ἱκέτευεν. οὐ γὰρ	ἀληθῶς	ζωὴν ἤθελεν, ὡς ἔφασκεν, ἀλλὰ
[19]	κακίας συλλογήν. ~Ὁ μὲν ἄρα	ἀληθῶς	καὶ καλῶς πλούσιός ἐστιν ὁ
[39]	καὶ δέχεται τρισάσμενος πατὴρ υἱὸν	ἀληθῶς	μετανοοῦντα· ἡ δ´ ἀληθινὴ μετάνοια
[42]	~Ἵνα δὲ ἐπιθαρρήσῃς, οὕτω μετανοήσας	ἀληθῶς,	ὅτι σοὶ μένει σωτηρίας ἐλπὶς
[3]	μοι μέλει. ~Χρὴ τοίνυν τοὺς	φιλαλήθως	καὶ φιλαδέλφως καὶ μήτε καταθρασυνομένους
[2]	ἄλλοι δὲ τοῦτο μὲν συνῆκαν	ὀρθῶς	καὶ προσηκόντως, τῶν δὲ ἔργων
[21]	γνοὺς τοὺς βιαίως, μᾶλλον δὲ	βεβαίως	ἀντεχομένους {συνεχώρησεν} εἶξεν· χαίρει γὰρ
[1]	μὲν ἐξαιτουμένους παρὰ θεοῦ τοῦ	βεβαίως	καὶ ἡδέως τοῖς ἑαυτοῦ τέκνοις
[21]	ἁρπάσαι, ὁ δὲ γνοὺς τοὺς	βιαίως,	μᾶλλον δὲ βεβαίως ἀντεχομένους {συνεχώρησεν}
[1]	οὐ μόνον κόλακες καὶ ἀνελεύθεροι	δικαίως	ἂν ἔμοιγε κρίνεσθαι δοκοῖεν, ὡς
[14]	πλοῦτος ὄργανόν ἐστι. δύνασαι χρῆσθαι	δικαίως	αὐτῷ· πρὸς δικαιοσύνην καθυπηρετεῖ· ἀδίκως
[38]	ἐν τούτοις ἡ ἀγάπη. καὶ	δικαίως·	πίστις μὲν γὰρ ἀπέρχεται, ὅταν
[18]	εἰσελευσομένους εἰς τὴν βασιλείαν, μὴ	σκαιῶς	μηδὲ ἀγροίκως μηδὲ σαρκίνως· οὐ
[5]	καὶ ὑπερουρανίῳ διανοίας βάθει, οὐκ	ἐπιπολαίως	δέχεσθαι ταῖς ἀκοαῖς προσῆκεν, ἀλλὰ
[25]	καὶ πόλεμος ὁ μὲν ἐπακτὸς	ῥᾳδίως	καταλύεται, ὁ δὲ ἐν τῇ
[27]	παντὸς ἀπόλλυταί τις, ὅτι πλουτεῖ	δεδιώς,	οὔτε ἐκ παντὸς σῴζεται θαρρῶν
[20]	τοῖς ἀδιαφόροις χρῆσθαι καλῶς καὶ	ἰδίως	καὶ ὡς ἂν εἰς ζωὴν
[37]	μετὰ μικρὸν ἕξει τὸ πῦρ;	θείως	γε καὶ ἐπιπνόως ὁ Ἰωάννης
[10]	οὐδὲν γὰρ τελείου τελειότερον. καὶ	θείως	τὸ εἰ θέλεις« τὸ αὐτεξούσιον
[21]	ψυχὴν καὶ πάντα διὰ πάντων	ὁμοίως	διατιθέντα. ~Ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς· ἀμὴν
[25]	Χριστοῦ, ἐκεῖ σωθήσεται. ~Ταύτης δὲ	ὁμοίως	ἔχεται τῆς γνώμης καὶ τὸ
[28]	οὐδὲ τὸν προσήλυτον οὐδὲ τὸν	ὁμοίως	περιτετμημένον οὐδὲ τὸν ἑνὶ καὶ
[20]	ἔγκυος, ὧν ἐπλούτουν καὶ αὐτοί,	παραπλησίως	ἀπελασθήσονται οὐρανῶν· ἀπαθῶν γὰρ καὶ
[19]	πλούσιος καὶ πάσῃ τύχῃ χρῆσθαι	ὁσίως	καὶ πιστῶς δυνάμενος· ὁ δὲ
[42]	αἰτιάσθω, τὴν δὲ ἑαυτοῦ ψυχὴν	ἑκουσίως	ἀπολουμένην. τῷ δὲ ἐπιβλέποντι τὴν
[21]	γένηται δῆλος ὑπερεπιθυμῶν τούτου καὶ	διεσπουδακώς,	τῇ προσθήκῃ τῆς παρὰ θεοῦ
[14]	καὶ καλῶς τούτοις χρῆσθαι καὶ	κακῶς,	ἀφ´ ὧν ἂν ἕληται, κατ´
[23]	τοῦ σωτῆρος· ἐγώ σε ἀνεγέννησα,	κακῶς	ὑπὸ κόσμου πρὸς θάνατον γεγεννημένον,
[15]	τὰ βιωτικά, ἀλλὰ τὰ τούτοις	κακῶς	χρώμενα· ~ταῦτα δὲ ἦν τὰ
[8]	διατρέχων, μάτην δὲ ὁ πάσας	πεποιηκὼς	ἐκ νεότητος« τὰς νομίμους ἐντολὰς
[39]	{τῶν} ἀγαθῶν ἐπαύρασθαι, εἴη δὲ	τετυχηκὼς	ἢ δι´ ἄγνοιαν ἢ δι´
[14]	δικαίως αὐτῷ· πρὸς δικαιοσύνην καθυπηρετεῖ·	ἀδίκως	τις αὐτῷ χρῆται· πάλιν ὑπηρέτης
[20]	ἤκουσαν καὶ ὡς μαθηταὶ τοῦ	παραβολικῶς	καὶ ἀσαφῶς λεχθέντος ὑπὸ τοῦ
[10]	πολλὰ καὶ περιελκομένην καὶ ταρασσομένην	διακονικῶς,	τὴν δὲ ἀδελφὴν αἰτιωμένην, ὅτι
[14]	εἰδόσι. τὸ ὄργανον, ἐὰν χρῇ	τεχνικῶς,	τεχνικόν ἐστιν, ἐὰν ὑστερῇς τῆς
[18]	τὴν βασιλείαν, μὴ σκαιῶς μηδὲ	ἀγροίκως	μηδὲ σαρκίνως· οὐ γὰρ οὕτως
[18]	δικαιοσύνης θεοῦ. ~Ὥστε τοὺς πλουσίους	μαθηματικῶς	ἀκουστέον, τοὺς δυσκόλως εἰσελευσομένους εἰς
[17]	ἑκάστοτε τὸ πλεῖον βλέπων, κάτω	νενευκὼς	καὶ τοῖς τοῦ κόσμου θηράτροις
[20]	φοβηθέντες λέγουσι· τίς δύναται σωθῆναι;	καλῶς	ἤκουσαν καὶ ὡς μαθηταὶ τοῦ
[20]	καὶ μάθοι τοῖς ἀδιαφόροις χρῆσθαι	καλῶς	καὶ ἰδίως καὶ ὡς ἂν
[15]	κἂν μὲν ἡ ψυχὴ χρῆται	καλῶς,	καλὰ καὶ ταῦτα δοκεῖ, ἐὰν
[19]	~Ὁ μὲν ἄρα ἀληθῶς καὶ	καλῶς	πλούσιός ἐστιν ὁ τῶν ἀρετῶν
[19]	σωτηρία καὶ αἰώνιος ἀφθαρσία. οὕτως	καλῶς	πωλεῖς τὰ ὑπάρχοντα, τὰ πολλὰ
[14]	τούτοις τοῖς κτήμασι χρῆσθαι δυνηθῇ	καλῶς.	τὸ οὖν ἀποτάξασθαι πᾶσι τοῖς
[14]	αἰτιᾶσθαι, ἀλλὰ τὸ δυνάμενον καὶ	καλῶς	τούτοις χρῆσθαι καὶ κακῶς, ἀφ´
[33]	ἀπιδὼν ὑπερόπτως, μὴ πρὸς ἡλικίαν	ἀμελῶς	διατεθείς, μηδ´ εἴ τις ἀκτήμων
[11]	γὰρ μέγα καὶ ζηλωτὸν τὸ	τηνάλλως	ἀπορεῖν χρημάτων μὴ οὐκ ἐπὶ
[3]	καὶ στεφάνων τυγχάνειν ἀπελπίσας οὐδ´	ὅλως	ἐπὶ τὴν ἄθλησιν ἀπεγράψατο, ὁ
[26]	δὲ ζωῆς ἀπεστερημένος, τί δ´	ὅλως	πλοῦτον ἐχρῆν ἐκ γῆς ἀνατεῖλαί
[8]	δικαιοσύνην οὐδὲν ἐνδεῖ, ζωῆς δὲ	ὅλως	προσδεῖ· διὸ αὐτὴν αἰτεῖ παρὰ
[35]	εὐνοίας, πάντες δὲ φιλεῖν ἀληθῶς,	ἀδόλως,	ἀφόβως, ἀνυποκρίτως, ἀκολακεύτως, ἀπλάστως. ὦ
[18]	τοὺς πλουσίους μαθηματικῶς ἀκουστέον, τοὺς	δυσκόλως	εἰσελευσομένους εἰς τὴν βασιλείαν, μὴ
[4]	λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· πῶς	δυσκόλως	οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται
[4]	τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ εἰσελθεῖν·	εὐκόλως	διὰ τῆς τρυμαλιᾶς τῆς βελόνης
[5]	πού γε τὰ δόξαντα μὲν	ἁπλῶς	ἐξενηνέχθαι καὶ διὰ τοῦτο μηδὲ
[26]	ῥέπει πρὸς τοὺς πολυκτήμονας, ἀλλ´	ἁπλῶς	πρὸς ἅπαντας ἀνθρώπους τοὺς πίστει
[19]	ποιησάμενος, ἐξαργυρίσας τὴν φανερὰν οὐσίαν;	οὐδαμῶς·	ἀλλὰ ἀντὶ τῶν πρότερον ἐνυπαρχόντων
[8]	καὶ τὴν γνώμην πολιός. ἀλλ´	ὅμως	οὗτος ὁ τοιοῦτος ἀκριβῶς πέπεισται,
[18]	ὁ μὲν τῷ δοθέντι σώματι	ἁγνῶς	καὶ κατὰ θεὸν χρώμενος ζήσεται.
[5]	ἡπλῶσθαι πρὸς τοὺς μαθητὰς τῶν	ᾐνιγμένως	ὑπειρημένων οὐδὲν ἥττονος {ἔτι καὶ
[4]	ἄχρι νῦν διετάρασσεν ἀβασανίστως καὶ	διημαρτημένως	ὑπὸ νηπιότητος ἀκροωμένους. ἐκπορευομένου αὐτοῦ
[31]	χαίροντα τῷ διδόναι καὶ μὴ	φειδομένως	σπείροντα, ἵνα μὴ οὕτως καὶ
[40]	γενομένῳ, τῷ τε χεῖρον καὶ	ἐπισεσυρμένως	βιώσαντι πρότερον ἔστιν ὕστερον μετανοήσαντι
[3]	ὅτι βουλομένους αὐτοὺς ὁ σωτὴρ	ἀσμένως	δέχεται, τότε καὶ προδεικνύναι καὶ
[20]	ἧττον ἐκείνου τοῦ πολυχρημάτου καὶ	δεινῶς	τῆς κτήσεως περιεχομένου, ἥν γε
[5]	μυστικῇ διδάσκει τοὺς ἑαυτοῦ, μὴ	σαρκίνως	ἀκροᾶσθαι τῶν λεγομένων, ἀλλὰ τὸν
[18]	μὴ σκαιῶς μηδὲ ἀγροίκως μηδὲ	σαρκίνως·	οὐ γὰρ οὕτως λέλεκται. οὐδὲ
[5]	δὲ σαφῶς εἰδότας ὡς οὐδὲν	ἀνθρωπίνως	ὁ σωτήρ, ἀλλὰ πάντα θείᾳ
[42]	ὁδοῦ καὶ τὸν χαλινὸν ἐνδακὼν	μειζόνως	κατὰ τῶν βαράθρων ἐφέρετο. ἀπογνοὺς
[38]	περὶ τοῦτον ἐπτόηται, περὶ τοῦτον	σωφρόνως	μαίνεται. ἀγάπη καλύπτει πλῆθος ἁμαρτιῶν·
[8]	σφαλερῶς ἐν νόμῳ σαλεύων καὶ	ἐπικινδύνως	ναυλοχῶν εἰς τὸν σωτῆρα μεθορμίζεται.
[37]	τὸ πῦρ; θείως γε καὶ	ἐπιπνόως	ὁ Ἰωάννης ὁ μὴ φιλῶν«
[40]	ἔστιν μὲν οὖν ἀδύνατον ἴσως	ἀθρόως	ἀποκόψαι πάθη σύντροφα, ἀλλὰ μετὰ
[13]	βρῶσις ἀφανίζει μήτε κλέπται διορύσσουσι.	πῶς	ἄν τις πεινῶντα τρέφοι καὶ
[12]	αὐτοί τι ὑπὲρ ἄνθρωπον ἐργασάμενοι.	πῶς	ἂν οὖν ὁ σωτὴρ παρῄνει
[27]	αὐτοῖς ὁ σωτὴρ ὑπογράφει καὶ	πῶς	ἂν τὸ μὲν ἀνέλπιστον ἐχέγγυον
[19]	τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. καὶ	πῶς	αὐτῶν ἀποστῇς; πωλήσας. τί οὖν;
[13]	ἀνθρώποις, εἰ μηδεὶς ἔχοι μηδέν;	πῶς	δ´ ἂν τοῦτο τὸ δόγμα
[4]	Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς λέγει αὐτοῖς· τέκνα,	πῶς	δύσκολόν ἐστι τοὺς πεποιθότας ἐπὶ
[4]	Ἰησοῦς λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ·	πῶς	δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες
[42]	καὶ ἐπιδακρύσας, ἐκεῖνος« ἔφη τέθνηκε«	πῶς	καὶ τίνα θάνατον; θεῷ τέθνηκεν«
[33]	ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται«	~Πῶς	οὖν ὁ ἄνθρωπος ταῦτα δίδωσιν;
[27]	ἀλλὰ μαθητέον τίνα τρόπον καὶ	πῶς	πλούτῳ χρηστέον καὶ τὴν ζωὴν
[17]	ὁ Ματθαῖος· μακάριοι οἱ πτωχοί·	πῶς;	τῷ πνεύματι. καὶ πάλιν· μακάριοι
[3]	τότε καὶ προδεικνύναι καὶ μυσταγωγεῖν,	ὅπως	ἂν καὶ δι´ οἵων ἔργων
[20]	πολυχρήματος καὶ ἔννομος ἄνθρωπος μηδὲ	ὅπως	ὁ αὐτὸς καὶ πτωχὸς δύναται
[2]	δεσπότης καὶ διδάσκαλος προσαγορεύει μήτε	ὅπως	τὸ ἀδύνατον ἐν ἀνθρώποις δυνατὸν
[41]	τὰ σπλάγχνα δεομένοις. δεήσεται δὲ	καθαρῶς	ὑπὸ σοῦ προτιμώμενος ὡς ἄγγελος
[8]	νεανικαὶ ἢ ὀργὴ ζέουσα ἢ	ἔρως	χρημάτων; ἀλλ´ εἴ τις ἐν
[8]	πίστεως εἰς πίστιν« μετατάσσεται· ὡς	σφαλερῶς	ἐν νόμῳ σαλεύων καὶ ἐπικινδύνως
[13]	καλοῖς τοῦ κυρίου δόγμασιν οὐχὶ	φανερῶς	ἐναντιούμενον εὑρίσκοιτο καὶ μαχόμενον; ποιήσατε
[15]	καὶ ταῦτα δοκεῖ, ἐὰν δὲ	πονηρῶς,	πονηρά, ὁ κελεύων ἀπαλλοτριοῦν τὰ
[2]	οἱ μὲν γὰρ αὐτόθεν καὶ	προχείρως	ἀκούσαντες τῆς τοῦ κυρίου φωνῆς,
[11]	δὲ τοῦτό ἐστιν; οὐχ ὃ	προχείρως	δέχονταί τινες, τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν
[11]	θεοῦ« κατ´ αὐτὸ μόνον τὸ	ἄκρως	ἀπορεῖν καὶ ἀμηχανεῖν βίου καὶ
[42]	τὰ ὅπλα, εἶτα τρέμων ἔκλαιε	πικρῶς·	προσελθόντα δὲ τὸν γέροντα περιέλαβεν,
[40]	φθάνων. ἔστιν μὲν οὖν ἀδύνατον	ἴσως	ἀθρόως ἀποκόψαι πάθη σύντροφα, ἀλλὰ
[5]	πᾶσιν τοῖς ἀνωμολογημένοις ὀλίγον μὲν	ἴσως	ἑκασταχοῦ τῶν ῥημάτων ἐναλλάσσει, πάντα
[21]	τὰ ἑαυτοῦ λέγει, τέσσαρας ὀβολοὺς	ἴσως,	τὸ τοῦ λόγου, καταλιπὼν μεγαλύνεται
[20]	νεωστὶ πρὸς τοῦ σωτῆρος ἠνδρολογημένοι)	περισσῶς	ἐξεπλήσσοντο« καὶ ἀπεγίνωσκον ἑαυτοὺς οὐδέν
[4]	βασιλείαν τοῦ θεοῦ. οἳ δὲ	περισσῶς	ἐξεπλήσσοντο καὶ ἔλεγον· τίς οὖν
[35]	δὲ φιλεῖν ἀληθῶς, ἀδόλως, ἀφόβως,	ἀνυποκρίτως,	ἀκολακεύτως, ἀπλάστως. ὦ γλυκεῖαι θεραπεῖαι
[20]	οὖν ἦν τοῖς μαθηταῖς φόβου	πάντως,	εἰ καὶ ὁ χρήματα κεκτημένος
[33]	πᾶσιν ἑξῆς τοῖς χρῄζουσιν ἀνάγκη	πάντως	εὑρεῖν τινα καὶ τῶν σῶσαι
[41]	συνεχοῦς μελέτης κατορθοῦται. ~Διὸ δεῖ	πάντως	σε τὸν σοβαρὸν καὶ δυνατὸν
[39]	ἐπιστρέψαντας περιμένει· ἐπιστρέψαι δέ ἐστιν	ὄντως	ἀπὸ τῶν ἁμαρτημάτων τὸ παύσασθαι
[8]	πρῶτον ἐπιγνῶναι τῷ ζησομένῳ τὴν	ὄντως	ζωὴν παρακελεύεται, ὃν οὐδεὶς ἐπιγινώσκει
[31]	αἰτοῦντί σε δίδου· θεοῦ γὰρ	ὄντως	ἡ τοιαύτη φιλοδωρία. οὑτοσὶ δὲ
[10]	ἀνοίγει. εἰ θέλεις οὖν, εἰ	ὄντως	θέλεις καὶ μὴ ἑαυτὸν ἐξαπατᾷς,
[7]	κρηπὶς ζωῆς, ἐπιστήμη θεοῦ τοῦ	ὄντως	ὄντος καὶ τὰ ὄντα, τουτέστι
[21]	οὐρανοῖς ἐγγραφησομένοις. τοῦτο γὰρ ἀκολουθεῖν	ὄντως	τῷ σωτῆρι, ἀναμαρτησίαν καὶ τελειότητα
[2]	τοῦτο μὲν συνῆκαν ὀρθῶς καὶ	προσηκόντως,	τῶν δὲ ἔργων τῶν εἰς
[27]	μηδεμίαν ἐντολὴν εἶναι, καὶ μάλα	εἰκότως.	καὶ γὰρ καὶ περὶ τοῦ
[33]	ἀπογεγραμμένοις, μὴ πρὸς σῶμα ἀπιδὼν	ὑπερόπτως,	μὴ πρὸς ἡλικίαν ἀμελῶς διατεθείς,
[35]	ἀληθῶς, ἀδόλως, ἀφόβως, ἀνυποκρίτως, ἀκολακεύτως,	ἀπλάστως.	ὦ γλυκεῖαι θεραπεῖαι φιλούντων, ὦ
[23]	ὁ μὲν πατήρ σοι δοκείτω	παρεστὼς	λέγειν ἐγώ σε ἔσπειρα καὶ
[4]	τοῖς εὐαγγελίοις ἄχρι νῦν διετάρασσεν	ἀβασανίστως	καὶ διημαρτημένως ὑπὸ νηπιότητος ἀκροωμένους.
[19]	πάσῃ τύχῃ χρῆσθαι ὁσίως καὶ	πιστῶς	δυνάμενος· ὁ δὲ νόθος πλούσιος
[35]	φιλεῖν ἀληθῶς, ἀδόλως, ἀφόβως, ἀνυποκρίτως,	ἀκολακεύτως,	ἀπλάστως. ὦ γλυκεῖαι θεραπεῖαι φιλούντων,
[16]	καὶ γυμνήν, τὴν ψυχὴν παρασχόμενον	οὕτως	ἤδη τοῦ σωτῆρος ἀκοῦσαι λέγοντος·
[10]	καὶ ὑπερεσπουδακόσι καὶ δεομένοις, ἵν´	οὕτως	ἴδιον αὐτῶν ἡ σωτηρία γένηται.
[18]	τις ὢν ἀκρασίᾳ γνώμης παραβῆναι.	οὕτως	καὶ ἄπορός τις ὢν καὶ
[31]	μὴ φειδομένως σπείροντα, ἵνα μὴ	οὕτως	καὶ θερίσῃ, δίχα γογγυσμῶν καὶ
[17]	ἄζηλος καὶ δύσκτητος καὶ ἐπιζήμιος,	οὕτως	καὶ πλοῦτος ὃ μέν τις
[10]	ἐξελέξατο, καὶ οὐκ ἀφαιρεθήσεται αὐτῆς.	οὕτως	καὶ τοῦτον ἐκέλευε τῆς πολυπραγμοσύνης
[19]	διηνεκὴς σωτηρία καὶ αἰώνιος ἀφθαρσία.	οὕτως	καλῶς πωλεῖς τὰ ὑπάρχοντα, τὰ
[18]	ἀγροίκως μηδὲ σαρκίνως· οὐ γὰρ	οὕτως	λέλεκται. οὐδὲ ἐπὶ τοῖς ἐκτὸς
[15]	τὰ δὲ ἐκτὸς οὐ βλάπτει.	Οὕτως	οὖν ὁ κύριος καὶ τὴν
[3]	διεγένετο καὶ διήμαρτε τῶν ἐλπίδων.	οὕτως	τις καὶ τὴν ἐπίγειον ταύτην
[42]	αὐτὸς ὁ σωτὴρ προαπαντᾷ δεξιούμενος,	φῶς	ὀρέγων ἄσκιον, ἄπαυστον, ὁδηγῶν εἰς
[36]	κόσμῳ βλέπεσθαι, οὓς ὁ λόγος	φῶς	τοῦ κόσμου« καὶ ἅλας τῆς
[5]	γνώμης συμφωνίαν ἐπιδείκνυται. δεῖ δὲ	σαφῶς	εἰδότας ὡς οὐδὲν ἀνθρωπίνως ὁ
[18]	κακία δὲ θανατοῖ, δῆλον ἤδη	σαφῶς	ὅτι αὕτη καὶ πτωχεύουσα ὧν
[20]	ὡς μαθηταὶ τοῦ παραβολικῶς καὶ	ἀσαφῶς	λεχθέντος ὑπὸ τοῦ κυρίου καὶ
[3]	~Χρὴ τοίνυν τοὺς φιλαλήθως καὶ	φιλαδέλφως	καὶ μήτε καταθρασυνομένους αὐθάδως τῶν
[19]	ζωὴν εἰς τὴν ἔξω κτῆσιν	μετενηνοχὼς	τὴν παρερχομένην καὶ φθειρομένην καὶ