HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Quel riche peut être sauvé ?

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ν  =  1043 formes différentes pour 2335 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Chapitre
[4]   ἐν δὲ τῷ ἐρχομένῳ {ζωή{  ν}   ἐστιν αἰώνιος. {ἐν δὲ} ἔσονται
[25]   ἐν δὲ τῷ ἐρχομένῳ {ζωή{  ν}   ἐστιν αἰώνιος. ~Ἔσονται οἱ πρῶτοι
[15]   διειρημένον. ~Ἐγὼ γοῦν κἀκεῖνο φήσαιμ´  ἄν·   ἐπειδὴ τὰ μὲν ἐντός ἐστι
[30]   τιμῶν καὶ περιέπων. ὃ γὰρ  ἄν   τις εἰς μαθητὴν ἐργάσηται, τοῦτο
[13]   ἀφανίζει μήτε κλέπται διορύσσουσι. πῶς  ἄν   τις πεινῶντα τρέφοι καὶ διψῶντα
[39]   τίνα τρόπον τοῖς οὖσι χρώμενος  ~ἄν   τις τό τε ἐπίρρητον τοῦ
[29]   νέμει τῷ πλησίον. τίς δ´  ἂν   ἄλλος οὗτος εἴη πλὴν αὐτὸς
[21]   κατ´ ἴχνος τοῦ διδασκάλου, τοῦτ´  ἂν   ἀνάπτοιτο ἤδη τοῖς ἐν οὐρανοῖς
[22]   Ἰησοῦς· ἀμὴν ὑμῖν λέγω, ὃς  ἂν   ἀφῇ τὰ ἴδια καὶ γονεῖς
[4]   {λέγει} ἀμὴν ὑμῖν λέγω, ὃς  ἂν   ἀφῇ τὰ ἴδια καὶ γονεῖς
[24]   κἂν ἡ ψυχή, μίσησον αὐτήν.  ἂν   γὰρ ἐνταῦθα ἀπόληται ὑπὲρ Χριστοῦ,
[42]   Χριστῷ λόγον δώσω ὑπὲρ σοῦ·  ἂν   δέῃ, τὸν σὸν θάνατον ἑκὼν
[17]   ὁ μέν τις πλοῦτος κτητὸς  ἂν   εἴη καὶ περίβλητος, ὃ δὲ
[23]   τῷ Χριστοῦ νόμῳ‹ καὶ ὁπόσα  ἂν   εἴποι βλάσφημος ἄνθρωπος καὶ νεκρὸς
[20]   καλῶς καὶ ἰδίως καὶ ὡς  ἂν   εἰς ζωὴν αἰώνιον ὁρμήσαι. καὶ
[1]   μόνον κόλακες καὶ ἀνελεύθεροι δικαίως  ἂν   ἔμοιγε κρίνεσθαι δοκοῖεν, ὡς ἐπὶ
[36]   μάθησιν αὐτῷ, καὶ πάντα, μέχρις  ἂν   ἐνταῦθα τὸ σπέρμα μένῃ, συνέχεται,
[13]   δὲ χρημάτων ἀφίστασθαι κελεύει, τί  ἂν   ἕτερον εἴη ποιῶν ὁ κύριος
[40]   τὰ προημαρτημένα. ἐφ´ οἷς γὰρ  ἂν   εὕρω ὑμᾶς« φησίν, ἐπὶ τούτοις
[19]   τὸν πνευματικὸν πλοῦτον ἀντιλαβὼν ἔχοις  ἂν   ἤδη θησαυρὸν ἐν οὐρανοῖς. ~Ταῦτα
[11]   λόγῳ ζωῆς (οὕτω μέν γ´  ἂν   ἦσαν οἱ μηδὲν ἔχοντες μηδαμῇ,
[3]   καὶ προδεικνύναι καὶ μυσταγωγεῖν, ὅπως  ἂν   καὶ δι´ οἵων ἔργων τε
[22]   αὐτῷ ὅρῳ πατέρα μισοίη τις  ἂν   καὶ ἐχθρὸν ἀγαπώῃ ὁ μήτε
[42]   προσιέμενος οὐ μετανοήσει τότε, ἡνίκα  ἂν   καταλίπῃ τὸ σῶμα, οὐδὲ καταισχυνθήσεται,
[13]   οἷς καθῆκεν ἐπικουρεῖν; τίς γὰρ  ἂν   κοινωνία καταλείποιτο παρὰ ἀνθρώποις, εἰ
[21]   μεγαλύνεται καὶ τούτων ἀνταξίαν ἀποφαίνων  ἂν   λάθοι τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν·
[18]   ὢν καὶ ἄβιος εὑρεθείη ποτ´  ἂν   μεθύων ταῖς ἐπιθυμίαις, καὶ χρήμασι
[41]   πιστεύουσι καὶ πόρρω τοῖς ἀθέοις,  ἂν   μὴ μετανοήσωσιν. ~Ἵνα δὲ ἐπιθαρρήσῃς,
[8]   μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ  ἂν   ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ« ἔπειτα τὸ
[22]   διδάσκει, ὥστε ἀλλήλους ἀναιροῦντες ἐλέγχοιντ´  ἂν   οἱ λόγοι. ἀλλ´ οὐδ´ ἀναιροῦσιν
[12]   τι ὑπὲρ ἄνθρωπον ἐργασάμενοι. πῶς  ἂν   οὖν ὁ σωτὴρ παρῄνει τοῖς
[32]   οὐρανοῖς ἀντιλαμβάνει. πλεῦσον ἐπὶ ταύτην.  ἂν   σωφρονῇς. τὴν πανήγυριν, ὦ πλούσιε,
[27]   ὁ σωτὴρ ὑπογράφει καὶ πῶς  ἂν   τὸ μὲν ἀνέλπιστον ἐχέγγυον γένοιτο,
[13]   μηδεὶς ἔχοι μηδέν; πῶς δ´  ἂν   τοῦτο τὸ δόγμα πολλοῖς ἄλλοις
[11]   τὴν πρὸς αὐτὰ συμπάθειαν τὴν  ὑπεράγαν   ἐπιθυμίαν, τὴν περὶ αὐτὰ πτοίαν
[41]   ἀποτυφλοῦται γὰρ ἀπὸ τῆς τήξεως,  ἐὰν   ἀκίνητος τῷ παρρησιαζομένῳ διαμείνῃ λόγῳ.
[21]   ἀπάθειαν ὁ ἄνθρωπος οὐδὲν ἀνύει,  ἐὰν   δὲ γένηται δῆλος ὑπερεπιθυμῶν τούτου
[15]   καλῶς, καλὰ καὶ ταῦτα δοκεῖ,  ἐὰν   δὲ πονηρῶς, πονηρά, ὁ κελεύων
[15]   ὑπάρχουσι τοῖς βλαβεροῖς, οὐχὶ τοῖς  ἐὰν   ἐπίστηταί τις τὴν ὀρθὴν χρῆσιν
[25]   παραμετρεῖται. μετὰ διωγμοῦ τοιούτου πλοῦτον  ἐὰν   ἔχῃς τὸν αἰσθητὸν κἂν ἀδελφοὺς
[29]   ἃ μήτε δίκαιοι μήτε προφῆται«  ἐὰν   ποιῆτε ἃ λέγω. ~Πρῶτος μὲν
[38]   μᾶλλον αὔξεται τῶν τελείων παραδοθέντων.  ἐὰν   ταύτην ἐμβάληταί τις τῇ ψυχῇ,
[3]   κληρονομία τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν,  ἐὰν   ὑπακούσωσι ταῖς ἐντολαῖς· εἶθ´ ὁπόταν
[14]   ἐὰν χρῇ τεχνικῶς, τεχνικόν ἐστιν,  ἐὰν   ὑστερῇς τῆς τέχνης, ἀπολαύει τῆς
[14]   ἀγαθὴν τοῖς εἰδόσι. τὸ ὄργανον,  ἐὰν   χρῇ τεχνικῶς, τεχνικόν ἐστιν, ἐὰν
[10]   ὁποῖόν τι καὶ πρὸς τὴν  Μάρθαν   εἶπεν ὁ σωτὴρ ἀσχολουμένην περὶ
[13]   οὐ κελεύει μεθεῖναι, τὴν δὲ  δικαίαν   χρῆσιν ἐπιθεὶς καὶ τὴν ἄδικον
[31]   τις ἐφ´ ἑαυτοῦ κέκτηται ὡς  ἰδίαν   οὖσαν καὶ οὐκ εἰς κοινὸν
[17]   ἐπιθυμῆσαι καὶ φροντίσαι, ἄνθρωπος οὐ  καρδίαν,   ἀλλὰ ἀγρὸν ἢ μέταλλον φορῶν,
[23]   μήτε οὖς ἤκουσε μήτε ἐπὶ  καρδίαν   ἀνθρώπων ἀνέβη, εἰς ἃ ἐπιθυμοῦσιν
[16]   αὐτὸς ἤδη τῷ καθαρῷ τὴν  καρδίαν   γίνεται, εἰς δὲ ἀκάθαρτον ψυχὴν
[25]   ἢ διὰ φιλοκέρδειαν ἢ κατ´  ἐνέργειαν   διαβολικὴν τοὺς πιστοὺς ἐλαυνόντων· ὁ
[25]   ἢ διὰ φθόνον ἢ διὰ  φιλοκέρδειαν   ἢ κατ´ ἐνέργειαν διαβολικὴν τοὺς
[3]   πάλιν ὑποπίπτοντας αὐτοῖς διὰ οἰκείαν  φιλοκέρδειαν,   πρῶτον μὲν αὐτῶν ἐξαιρεῖν τῷ
[21]   αὑτὸν μὲν ἀσκῶν καὶ διαπονούμενος  ἀπάθειαν   ὁ ἄνθρωπος οὐδὲν ἀνύει, ἐὰν
[11]   τῆς ψυχῆς, τὴν πρὸς αὐτὰ  συμπάθειαν   τὴν ὑπεράγαν ἐπιθυμίαν, τὴν περὶ
[40]   ἀποδίδου καὶ προσαποδίδου· ὁ ψευδομάρτυς,  ἀλήθειαν   ἄσκησον· ὁ ἐπίορκος, μηκέτι ὄμνυε·
[27]   τῷ ἀγαπᾶν τὸν πατέρα εἰς  οἰκείαν   ἰσχὺν καὶ δύναμιν ἀφθαρσίαν κομιζομένους.
[3]   αὖ πάλιν ὑποπίπτοντας αὐτοῖς διὰ  οἰκείαν   φιλοκέρδειαν, πρῶτον μὲν αὐτῶν ἐξαιρεῖν
[32]   μετὰ θεοῦ, ταύτην σοὶ τὴν  βασιλείαν   ἄνθρωπος δώσει θεὸν ἀπομιμούμενος· ἐνταῦθα
[30]   μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν  βασιλείαν   ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. ἐπείνασα γὰρ
[18]   τοὺς δυσκόλως εἰσελευσομένους εἰς τὴν  βασιλείαν,   μὴ σκαιῶς μηδὲ ἀγροίκως μηδὲ
[32]   κινδύνων καὶ πόνων, ἵν´ ἐνταῦθα  βασιλείαν   οὐράνιον ἀγοράσῃς. τί σε λίθοι
[4]   πεποιθότας ἐπὶ χρήμασιν εἰς τὴν  βασιλείαν   τοῦ θεοῦ εἰσελθεῖν· εὐκόλως διὰ
[4]   χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν  βασιλείαν   τοῦ θεοῦ. οἱ δὲ μαθηταὶ
[4]   εἰσελεύσεται ἢ πλούσιος εἰς τὴν  βασιλείαν   τοῦ θεοῦ. οἳ δὲ περισσῶς
[26]   ὁ τοιοῦτος πλούσιος ἐπὶ τὴν  βασιλείαν   τοῦ θεοῦ παρελεύσεται. σημαινέτω μὲν
[29]   κύριε κύριε‹ εἰσελεύσεται εἰς τὴν  βασιλείαν   τῶν οὐρανῶν, ἀλλ´ ὁ ποιῶν
[2]   διεκδύσεται ἢ πλούσιος εἰς τὴν  βασιλείαν   τῶν οὐρανῶν, ἀπογνόντες ἑαυτοὺς ὡς
[21]   ἀνταξίαν ἀποφαίνων ἂν λάθοι τὴν  βασιλείαν   τῶν οὐρανῶν· εἰ δέ, ἅπερ
[19]   φωνῆς ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴν  βασιλείαν   τῶν οὐρανῶν. καὶ πῶς αὐτῶν
[31]   εὐδόκησεν ὁ πατὴρ παραδοῦναι τὴν  βασιλείαν«   τῶν οὐρανῶν. κατὰ τὰ αὐτὰ
[42]   τὴν αἰώνιον ζωήν, εἰς τὴν  βασιλείαν   τῶν οὐρανῶν. πιστευέτω ταῦτά τις
[36]   κόσμου δεδημιούργηται, τὰ μὲν εἰς  δουλείαν,   τὰ δὲ εἰς ἄσκησιν, τὰ
[36]   ἀνεκλάλητα μυστήρια, καὶ τὴν αὑτῶν  εὐγένειαν   ὑπερηφανοῦντες ἐν κόσμῳ βλέπεσθαι, οὓς
[39]   ἢ δι´ ἄγνοιαν ἢ δι´  ἀσθένειαν   ἢ περίστασιν ἀκούσιον μετὰ τὴν
[37]   ἔπαθεν, ἵνα πρὸς τὴν ἡμετέραν  ἀσθένειαν   οὓς ἠγάπησε μετρηθεὶς ἡμᾶς πρὸς
[13]   τῷ οἴκῳ τούτῳ. οὕτω τὴν  χρείαν   αὐτῶν ἐπαινεῖ, ὥστε καὶ μετὰ
[15]   κύριος καὶ τὴν τῶν ἐκτὸς  χρείαν   εἰσάγει, κελεύων ἀποθέσθαι οὐ τὰ
[40]   ἔστιν ὕστερον μετανοήσαντι πολλοῦ χρόνου  πολιτείαν   πονηρὰν ἐκνικῆσαι τῷ μετὰ τὴν
[36]   καὶ κληρονόμον, ὥσπερ ἐπί τινα  ξενιτείαν   ἐνταῦθα πεμπόμενον ὑπὸ μεγάλης οἰκονομίας
[22]   τῷ λόγῳ μῖσος ἐκκόπτει καὶ  κακοποιίαν,   ἐν τούτῳ δὲ τὴν πρὸς
[28]   ποίει« ὡς τῆς ἀγάπης βλαστανούσης  εὐποιίαν.   ~Ἐν ἀμφοτέραις μὲν οὖν ταῖς
[40]   δὲ τοῦ τέλους ἐξοκείλαντι πρὸς  κακίαν,   ἀνόνητοι πάντες οἱ πρόσθεν πόνοι,
[33]   σῶμα ἀπιδὼν ὑπερόπτως, μὴ πρὸς  ἡλικίαν   ἀμελῶς διατεθείς, μηδ´ εἴ τις
[12]   οὐ κατακλᾶσθαι τὴν γνώμην καὶ  ἀσχολίαν   ἄγειν ἀπὸ τῶν κρειττόνων, ὁπωσοῦν
[6]   πρῶτον καὶ μόνον ζωῆς αἰωνίου  ταμίαν,   ἣν ὁ υἱὸς δίδωσιν ἡμῖν
[27]   τῆς δυνάμεώς σου« ταύτης μείζω  μηδεμίαν   ἐντολὴν εἶναι, καὶ μάλα εἰκότως.
[12]   κτῆσιν οὐδὲν ἧττον ἔτι τὴν  ἐπιθυμίαν   καὶ τὴν ὄρεξιν τῶν χρημάτων
[40]   τὰ ἄλλα πάθη σύντεμε, ὀργήν,  ἐπιθυμίαν,   λύπην, φόβον, ἵνα εὑρεθῇς ἐπὶ
[11]   πρὸς αὐτὰ συμπάθειαν τὴν ὑπεράγαν  ἐπιθυμίαν,   τὴν περὶ αὐτὰ πτοίαν καὶ
[13]   μετὰ τῆς προσθήκης ταύτης τὴν  κοινωνίαν   ἐπιτάσσει, ποτίζειν τὸν διψῶντα, ἄρτον
[5]   δὲ τὴν αὐτὴν τῆς γνώμης  συμφωνίαν   ἐπιδείκνυται. δεῖ δὲ σαφῶς εἰδότας
[21]   λόγου, καταλιπὼν μεγαλύνεται καὶ τούτων  ἀνταξίαν   ἀποφαίνων ἂν λάθοι τὴν βασιλείαν
[37]   ἑκάστου κατέθηκε τὴν ψυχὴν τὴν  ἀνταξίαν   τῶν ὅλων· ταύτην ἡμᾶς ὑπὲρ
[42]   ἐκ δευτέρου, μόνην ἀποκρύπτων τὴν  δεξιάν.   ὃ δὲ ἐγγυώμενος, ἐπομνύμενος ὡς
[42]   εὕρηται, δεόμενος, γονυπετῶν, αὐτὴν τὴν  δεξιὰν   ὡς ὑπὸ τῆς μετανοίας κεκαθαρμένην
[38]   εἰργασμένος, αὐξήσας τὴν ἀγάπην καὶ  μετάνοιαν   καθαρὰν λαβὼν ἀναμαχέσασθαι τὰ ἐπταισμένα.
[39]   θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἀλλὰ τὴν  μετάνοιαν·   κἂν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν
[40]   πονηρὰν ἐκνικῆσαι τῷ μετὰ τὴν  μετάνοιαν   χρόνω· ἀκριβείας δὲ δεῖ πολλῆς,
[39]   εἴη δὲ τετυχηκὼς ἢ δι´  ἄγνοιαν   ἢ δι´ ἀσθένειαν ἢ περίστασιν
[4]   αἰτοῦντας διδάσκει καὶ λύει τὴν  ἄγνοιαν   καὶ τὴν ἀπόγνωσιν ἀποσείεται, τοὺς
[38]   τοῦτο εἰς ἀπόγνωσίν σοι καὶ  ἀπόνοιαν   καταλελείφθω, εἰ καὶ τὸν πλούσιον
[26]   πολύχουν μέν ἐστι κατὰ τὴν  ὑπόνοιαν   καὶ τὸν σαφηνισμόν, οὐ μὴν
[33]   διὰ τὴν ἐκείνου τιμὴν καὶ  εὔνοιαν   καὶ οἰκείωσιν ὁ κύριος δίδωσι·
[11]   ὑπεράγαν ἐπιθυμίαν, τὴν περὶ αὐτὰ  πτοίαν   καὶ νόσον, τὰς μερίμνας, τὰς
[22]   δὲ τὴν πρὸς τὰ σύντροφα  δυσωπίαν.   εἰ βλάπτοι πρὸς σωτηρίαν. εἰ
[2]   δὲ ἔργων τῶν εἰς τὴν  σωτηρίαν   ἀναφερόντων ὀλιγωρήσαντες οὐ παρεσκευάσαντο τὴν
[1]   ἐπὶ κακῷ τὸ συναίρεσθαι τὴν  σωτηρίαν   αὐτοῖς ἅπαντα τὸν δυνατὸν τρόπον,
[22]   σύντροφα δυσωπίαν. εἰ βλάπτοι πρὸς  σωτηρίαν.   εἰ γοῦν ἄθεος εἴη τινὶ
[26]   ἀποκέκλεικεν οὐδ´ αὐτοῖς ἀποτετάφρευκεν τὴν  σωτηρίαν,   εἴ γε δύναιντο καὶ βούλοιντο
[20]   χρημάτων ἀκτημοσύνης εὐέλπιδες ἦσαν πρὸς  σωτηρίαν·   ἐπειδὴ δὲ συνῄδεσαν ἑαυτοῖς μήπω
[38]   ὁδόν« ἣν δείκνυσι Παῦλος ἐπὶ  σωτηρίαν·   ἡ ἀγάπη τὰ ἑαυτῆς οὐ
[16]   λειτουργῶν ἀπ´ αὐτῶν εἰς ἀνθρώπων  σωτηρίαν   καὶ εἰδὼς ὅτι ταῦτα κέκτηται
[42]   ἀπολουμένην. τῷ δὲ ἐπιβλέποντι τὴν  σωτηρίαν   καὶ ποθοῦντι καὶ μετὰ ἀναιδείας
[42]   δὲ τελέως τὴν ἐν θεῷ  σωτηρίαν   οὐδὲν ἔτι μικρὸν διενοεῖτο, ἀλλὰ
[2]   εἶναι τὸ αἴτιον τοῦ τὴν  σωτηρίαν   χαλεπωτέραν τοῖς πλουτοῦσι δοκεῖν ἢ
[35]   διδάξαι τι τῶν πρὸς τὴν  σωτηρίαν   χρησίμων, ὃ δὲ νουθετῆσαι μετὰ
[23]   διαλυσάτω. ~Νόμισον εἶναι τὸ πρᾶγμα  διαδικασίαν.   ὁ μὲν πατήρ σοι δοκείτω
[25]   πύρωσις ἡ μὲν ἔξωθεν προσπίπτουσα  δοκιμασίαν   κατεργάζεται, ἡ δὲ ἔνδοθεν θάνατον
[8]   ἐντολὰς παρὰ ἄλλου αἰτεῖ γονυπετῶν  ἀθανασίαν.   οὐδὲ γὰρ πεπλήρωκε μόνον τὸν
[9]   προπαιδείας ἐπὶ τὴν τοῦ Ἰησοῦ  νομοθεσίαν   τὴν ἄκραν καὶ χάριν προχωροῦντα,
[42]   μετανοίας κεκαθαρμένην καταφιλῶν, ἐπὶ τὴν  ἐκκλησίαν   ἐπανήγαγε, καὶ δαψιλέσι μὲν εὐχαῖς
[8]   πρὸς μὲν τὸν νόμον ἄγει  παρρησίαν,   τοῦ θεοῦ δὲ τὸν υἱὸν
[25]   ἄλλα ἐνέχυρα, κατάλιπε τὴν τούτων  παγκτησίαν   τὴν ἐπὶ κακῷ, εἰρήνην σεαυτῷ
[21]   γὰρ ἀκολουθεῖν ὄντως τῷ σωτῆρι,  ἀναμαρτησίαν   καὶ τελειότητα τὴν ἐκείνου μετερχόμενον
[32]   θείας ἀγορᾶς· ὠνεῖται χρημάτων τις  ἀφθαρσίαν,   καὶ δοὺς τὰ διολλύμενα τοῦ
[27]   εἰς οἰκείαν ἰσχὺν καὶ δύναμιν  ἀφθαρσίαν   κομιζομένους. ὅσον γὰρ ἀγαπᾷ τις
[42]   εἶτά που καὶ νύκτωρ ἐπὶ  λωποδυσίαν   ἐξιόντες συνεπάγονται, εἶτά τι καὶ
[39]   κέκραγεν· ἔλεον θέλω καὶ οὐ  θυσίαν·   οὐ βούλομαι τὸν θάνατον τοῦ
[11]   προχείρως δέχονταί τινες, τὴν ὑπάρχουσαν  οὐσίαν   ἀπορρῖψαι προστάσσει καὶ ἀποστῆναι τῶν
[19]   πλοῦτον ποιησάμενος, ἐξαργυρίσας τὴν φανερὰν  οὐσίαν;   οὐδαμῶς· ἀλλὰ ἀντὶ τῶν πρότερον
[15]   ὁ τοίνυν ἀποβαλὼν τὴν κοσμικὴν  περιουσίαν   ἔτι δύναται πλουτεῖν τῶν παθῶν
[16]   ἐξ ἴσου καθάπερ καὶ τὴν  περιουσίαν,   οὗτός ἐστιν ὁ μακαριζόμενος ὑπὸ
[18]   ἡ τούτοις ψυχὴ χρωμένη τὴν  αἰτίαν   ἐφ´ ἑκάτερα παρέχεται. ὑπόφερε γοῦν,
[18]   καὶ μηκέτι ζητῶμεν ἀλλαχοῦ τὴν  αἰτίαν   τοῦ τέλους πλὴν ἐν τῇ
[40]   τῶν παρῳχημένων καὶ αἰτήσασθαι τούτων  ἀμνηστίαν   παρὰ πατρός. ὃς μόνος τῶν
[12]   τὴν ὄρεξιν τῶν χρημάτων ἔχειν  ἐντετηκυῖαν   καὶ συζῶσαν καὶ τὴν μὲν
[23]   ψῆφον ἀνένεγκε τῇ σαυτοῦ σωτηρίᾳ·  κἂν   ἀδελφὸς ὅμοια λέγῃ κἂν τέκνον
[25]   πλοῦτον ἐὰν ἔχῃς τὸν αἰσθητὸν  κἂν   ἀδελφοὺς τοὺς πρὸς αἵματος καὶ
[16]   ἔργον καὶ θεῖον ἀεὶ διαπονῶν,  κἂν   ἀποστερηθῆναι δέῃ ποτὲ τούτων, δυνάμενος
[23]   ἀδελφὸς ὅμοια λέγῃ κἂν τέκνον  κἂν   γυνὴ κἂν ὁστισοῦν, πρὸ πάντων
[32]   σωφρονῇς. τὴν πανήγυριν, ὦ πλούσιε,  κἂν   δέῃ, περίελθε γῆν ὅλην, μὴ
[36]   ἀσφαλές, οὐ βουλόμενοι δοκεῖν ἅγιοι,  κἂν   εἴπῃ τις, αἰσχυνόμενοι, ἐν βάθει
[38]   ἐμβάληταί τις τῇ ψυχῇ, δύναται,  κἂν   ἐν ἁμαρτήμασιν ᾖ γεγεννημένος, κἂν
[41]   κυβερνήτην. αἰδοῦ κἂν ἕνα, φοβοῦ  κἂν   ἕνα, μελέτησον ἀκούειν κἂν ἑνὸς
[41]   καθάπερ ἀλείπτην καὶ κυβερνήτην. αἰδοῦ  κἂν   ἕνα, φοβοῦ κἂν ἕνα, μελέτησον
[41]   φοβοῦ κἂν ἕνα, μελέτησον ἀκούειν  κἂν   ἑνὸς παρρησιαζομένου καὶ στύφοντος ἅμα
[24]   πῦρ· κἂν χεὶρ κἂν ποὺς  κἂν   ἡ ψυχή, μίσησον αὐτήν. ἂν
[39]   φοινικοῦν ἔριον, ὡς χιόνα λευκανῶ,  κἂν   μελάντερον τοῦ σκότους, ὡς ἔριον
[15]   τῆς ψυχῆς, τὰ δὲ ἐκτός,  κἂν   μὲν ἡ ψυχὴ χρῆται καλῶς,
[24]   ἄφες, ῥῖψον. μίσησον, ἀπόταξαι, φύγε·  κἂν   ὁ δέξιός σου ὀφθαλμὸς σκανδαλίζῃ
[23]   λέγῃ κἂν τέκνον κἂν γυνὴ  κἂν   ὁστισοῦν, πρὸ πάντων ἐν σοὶ
[38]   κἂν ἐν ἁμαρτήμασιν ᾖ γεγεννημένος,  κἂν   πολλὰ τῶν κεκωλυμένων εἰργασμένος, αὐξήσας
[24]   ὁλοκλήρῳ τὸ πῦρ· κἂν χεὶρ  κἂν   ποὺς κἂν ἡ ψυχή, μίσησον
[23]   σωτηρίᾳ· κἂν ἀδελφὸς ὅμοια λέγῃ  κἂν   τέκνον κἂν γυνὴ κἂν ὁστισοῦν,
[24]   θεοῦ ἢ ὁλοκλήρῳ τὸ πῦρ·  κἂν   χεὶρ κἂν ποὺς κἂν ἡ
[39]   τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἀλλὰ τὴν μετάνοιαν·  κἂν   ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς
[2]   γίνεται. ἄλλοι δὲ τοῦτο μὲν  συνῆκαν   ὀρθῶς καὶ προσηκόντως, τῶν δὲ
[12]   τῶν ἐκτός, τὰ μὲν κτήματα  ἀφῆκαν   καὶ παραπώλεσαν, τὰ δὲ πάθη
[20]   ἄγκιστρα καὶ τὰ ὑπηρετικὰ σκαφίδια  ἀφῆκαν   πάλαι, ἅπερ ἦν αὐτοῖς μόνα.
[3]   ἐκείνων ὁ μὲν ὅτι δυνήσεται  νικᾶν   καὶ στεφάνων τυγχάνειν ἀπελπίσας οὐδ´
[12]   τῶν ψυχῶν οἶμαι ὅτι καὶ  προσεπέτειναν·   ἐν ὑπεροψίᾳ γὰρ ἐγένοντο καὶ
[5]   τῆς ἀξίας ζητήσεως καὶ συνέσεως  ἐρευνᾶν   καὶ καταμανθάνειν. καὶ γὰρ τὰ
[10]   ζωὴν ἤθελεν, ὡς ἔφασκεν, ἀλλὰ  δόξαν   προαιρέσεως ἀγαθῆς μόνην περιεβάλλετο, καὶ
[33]   γάρ σε διαμαρτεῖν περὶ τὴν  δόξαν·   ὡς ἐν ἀμφιβόλῳ δὲ τῆς
[30]   ἑαυτὸν ὁ κύριος ἐκδέχεται καὶ  πᾶν   ἑαυτοῦ ποιεῖται. δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι
[29]   υἱῶν τοῦ θεοῦ. τοῦτον οὖν  ἀγαπᾶν   ἴσα χρὴ τῷ θεῷ. ἀγαπᾷ
[22]   ὅ γε καὶ τοὺς ἐχθροὺς  ἀγαπᾶν   παραινῶν. εἰ δὲ τοὺς ἐχθροὺς
[27]   ἀμοιβὴν ἐπινοῆσαι, αὐτῷ δὲ τῷ  ἀγαπᾶν   τὸν πατέρα εἰς οἰκείαν ἰσχὺν
[38]   αὐξήσας τὴν ἀγάπην καὶ μετάνοιαν  καθαρὰν   λαβὼν ἀναμαχέσασθαι τὰ ἐπταισμένα. μηδὲ
[39]   γάρ φησι καὶ ἀνυπέρβλητον εἶναι  χαρὰν   καὶ ἑορτὴν ἐν οὐρανοῖς τῷ
[23]   θανάτου λαμβάνει, καὶ πόμα καθ´  ἡμέραν   ἐνδιδοὺς ἀθανασίας· ἐγὼ διδάσκαλος ὑπερουρανίων
[11]   ἔρημοι καὶ μεταῖται τῶν ἐφ´  ἡμέραν,   οἱ κατὰ τὰς ὁδοὺς ἐρριμμένοι
[19]   πρὸς πλοῦτον ποιησάμενος, ἐξαργυρίσας τὴν  φανερὰν   οὐσίαν; οὐδαμῶς· ἀλλὰ ἀντὶ τῶν
[37]   ἑκὼν ἔπαθεν, ἵνα πρὸς τὴν  ἡμετέραν   ἀσθένειαν οὓς ἠγάπησε μετρηθεὶς ἡμᾶς
[28]   δὲ τάξει καὶ οὐδέν τι  μικροτέραν   ταύτης εἶναι λέγει τό· ἀγαπήσεις
[28]   πλέον ἐνδοτέρω τοῦ θεοῦ παραδύεται.  ~Δευτέραν   δὲ τάξει καὶ οὐδέν τι
[2]   τὸ αἴτιον τοῦ τὴν σωτηρίαν  χαλεπωτέραν   τοῖς πλουτοῦσι δοκεῖν ἢ τοῖς
[40]   ὕστερον μετανοήσαντι πολλοῦ χρόνου πολιτείαν  πονηρὰν   ἐκνικῆσαι τῷ μετὰ τὴν μετάνοιαν
[22]   σαρκικὴν οἰκειότητα διὰ τὴν πνευματικὴν  ἔχθραν   διαλυσάτω. ~Νόμισον εἶναι τὸ πρᾶγμα
[25]   περιγίνεται τῶν ἀνθρώπων ἢ δι´  ἔχθραν   ἢ διὰ φθόνον ἢ διὰ
[23]   διδούς, οὗ γευσάμενος οὐδεὶς ἔτι  πεῖραν   θανάτου λαμβάνει, καὶ πόμα καθ´
[9]   τὴν τοῦ Ἰησοῦ νομοθεσίαν τὴν  ἄκραν   καὶ χάριν προχωροῦντα, πλήρωμα δὲ
[42]   καὶ ἐπί τινα τῶν οὐ  μακρὰν   πόλεων, ἧς καὶ τοὔνομα λέγουσιν
[27]   ἐκτίνοντας μόνην τὴν χάριν ταύτην  μικρὰν   ἐπὶ μεγίστοις, ἄλλο δὲ μηδοτιοῦν
[38]   πλούσιον μάθοις ὅστις ἐστὶν ὁ  χώραν   ἐν οὐρανοῖς οὐκ ἔχων καὶ
[31]   οὑτοσὶ δὲ ὁ λόγος ὑπὲρ  ἅπασάν   ἐστι θεότητα, μηδὲ αἰτεῖσθαι περιμένειν,
[31]   τὰς αἰωνίους σκηνάς. φύσει μὲν  ἅπασαν   κτῆσιν, ἣν αὐτός τις ἐφ´
[20]   ἦσαν πρὸς σωτηρίαν· ἐπειδὴ δὲ  συνῄδεσαν   ἑαυτοῖς μήπω τὰ πάθη τέλεον
[12]   τὰ μὲν κτήματα ἀφῆκαν καὶ  παραπώλεσαν,   τὰ δὲ πάθη τῶν ψυχῶν
[20]   πάθη τέλεον ἀποτεθειμένοις (ἀρτιμαθεῖς γὰρ  ἦσαν   καὶ νεωστὶ πρὸς τοῦ σωτῆρος
[11]   ζωῆς (οὕτω μέν γ´ ἂν  ἦσαν   οἱ μηδὲν ἔχοντες μηδαμῇ, ἀλλὰ
[20]   μὲν οὖν χρημάτων ἀκτημοσύνης εὐέλπιδες  ἦσαν   πρὸς σωτηρίαν· ἐπειδὴ δὲ συνῄδεσαν
[11]   προτρεψάμενον αὐτὸν εἰς φυγὴν καὶ  ποιῆσαν   ἀπαυτομολῆσαι τοῦ διδασκάλου, τῆς ἱκετείας,
[2]   ὡς μόνης ἑαυτοῖς ὑπολειπομένης ἐκκρεμασθέντες  ἀπέστησαν   πλέον τῆς ἐκεῖ ὁδοῦ, μηκέτι
[31]   κοινὸν τοῖς δεομένοις κατατίθησιν, ἄδικον  οὖσαν   ἀποφαίνων, ἐκ δὲ ταύτης τῆς
[31]   ἐφ´ ἑαυτοῦ κέκτηται ὡς ἰδίαν  οὖσαν   καὶ οὐκ εἰς κοινὸν τοῖς
[2]   ἀναφερόντων ὀλιγωρήσαντες οὐ παρεσκευάσαντο τὴν  δέουσαν   παρασκευὴν εἰς τὸ τῶν ἐλπιζομένων
[20]   λέγουσι· τίς δύναται σωθῆναι; καλῶς  ἤκουσαν   καὶ ὡς μαθηταὶ τοῦ παραβολικῶς
[5]   ἐπιστάσεως εὑρίσκεται δεόμενα διὰ τὴν  ὑπερβάλλουσαν   τῆς φρονήσεως ἐν αὐτοῖς ὑπερβολήν.
[16]   ἀπολόμενος δὲ σωτήριος· οὗ δεῖ  καθαρεύουσαν,   τουτέστι πτωχεύουσαν καὶ γυμνήν, τὴν
[16]   σωτήριος· οὗ δεῖ καθαρεύουσαν, τουτέστι  πτωχεύουσαν   καὶ γυμνήν, τὴν ψυχὴν παρασχόμενον
[11]   ὃ προχείρως δέχονταί τινες, τὴν  ὑπάρχουσαν   οὐσίαν ἀπορρῖψαι προστάσσει καὶ ἀποστῆναι
[12]   τῶν χρημάτων ἔχειν ἐντετηκυῖαν καὶ  συζῶσαν   καὶ τὴν μὲν χρῆσιν ἀποβεβληκέναι,
[23]   γῆς· οἱ νεκροὶ τοὺς νεκροὺς  θαπτέτωσαν,   σὺ δέ μοι ἀκολούθει· ἀνάξω
[19]   αὐτῶν τὰ σῶσαι δυνάμενα. ἐκεῖνα  ἐχέτωσαν   οἱ σάρκινοι πτωχοὶ καὶ τούτων
[25]   φαύλων ἐλπίδων καὶ φθαρτικῶν ὀνειροπολημάτων,  ὅταν,   ἀεὶ τῶν πλειόνων ὀρεγομένη καὶ
[38]   δικαίως· πίστις μὲν γὰρ ἀπέρχεται,  ὅταν   αὐτοψίᾳ πεισθῶμεν ἰδόντες θεόν. καὶ
[31]   τοῦ μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας, ἵνα  ὅταν   ἐκλίπῃ, δέξωνται ὑμᾶς εἰς τὰς
[13]   τοῦ μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας. ἵν´  ὅταν   ἐκλίπῃ, δέξωνται ὑμᾶς εἰς τὰς
[3]   ἀληθείας, πραότης, εὐσπλαγχνία, σεμνότης, ἵν´,  ὅταν   ἡ ἐσχάτη σάλπιγξ ὑποσημήνῃ τοῦ
[3]   ἐὰν ὑπακούσωσι ταῖς ἐντολαῖς· εἶθ´  ὁπόταν   μάθωσιν ὡς ἀδεὲς δεδίασι δέος
[31]   τούτου ὁ τοῦ κυρίου λελεγμένος  ἐν   ἄλλῳ χωρίῳ· παντὶ τῷ αἰτοῦντί
[38]   τις τῇ ψυχῇ, δύναται, κἂν  ἐν   ἁμαρτήμασιν ᾖ γεγεννημένος, κἂν πολλὰ
[33]   διαμαρτεῖν περὶ τὴν δόξαν· ὡς  ἐν   ἀμφιβόλῳ δὲ τῆς ἀγνοίας ἄμεινον
[29]   ὡς τῆς ἀγάπης βλαστανούσης εὐποιίαν.  ~Ἐν   ἀμφοτέραις μὲν οὖν ταῖς ἐντολαῖς
[21]   δὲ κύριος ἀποκρίνεται διότι τὸ  ἐν   ἀνθρώποις ἀδύνατον δυνατὸν θεῷ« πάλιν
[2]   προσαγορεύει μήτε ὅπως τὸ ἀδύνατον  ἐν   ἀνθρώποις δυνατὸν γίνεται. ἄλλοι δὲ
[5]   ἀκροᾶσθαι τῶν λεγομένων, ἀλλὰ τὸν  ἐν   αὐτοῖς κεκρυμμένον νοῦν μετὰ τῆς
[5]   διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν τῆς φρονήσεως  ἐν   αὐτοῖς ὑπερβολήν. ὅπου δὲ καὶ
[36]   ἅγιοι, κἂν εἴπῃ τις, αἰσχυνόμενοι,  ἐν   βάθει γνώμης ἀποκρύπτοντες τὰ ἀνεκλάλητα
[31]   τὰ αὐτὰ καὶ τοῦ μεγίστου  ἐν   γεννητοῖς γυναικῶν Ἰωάννου τὸν ἐλάχιστον
[4]   ἐρχομένῳ {ζωή{ ν} ἐστιν αἰώνιος.  {ἐν   δὲ} ἔσονται οἱ πρῶτοι ἔσχατοι
[25]   παρόντι χρόνῳ ὠκύμορα καὶ ἀβέβαια,  ἐν   δὲ τῷ ἐρχομένῳ {ζωή{ ν}
[4]   ἔχειν μετὰ διωγμῶν εἰς ποῦ;  ἐν   δὲ τῷ ἐρχομένῳ {ζωή{ ν}
[14]   ἀνθρώπου, καὶ κριτήριον ἐλεύθερον ἔχων  ἐν   ἑαυτῷ καὶ τὸ αὐτεξούσιον τῆς
[25]   διωκόμενος δύναται· τὸν γὰρ ἐχθρὸν  ἐν   ἑαυτῷ περιάγει πανταχοῦ. οὕτω καὶ
[22]   μήτε πατέρα Χριστοῦ πλέον αἰδούμενος.  ἐν   ἐκείνῳ μὲν γὰρ τῷ λόγῳ
[17]   ὁ τὸ αἰφνίδιον μέγα κέρδος  ἐν   εὑρήσει διδούς, ἀλλὰ καὶ δεύτερος,
[42]   ἐφέρετο. ἀπογνοὺς δὲ τελέως τὴν  ἐν   θεῷ σωτηρίαν οὐδὲν ἔτι μικρὸν
[41]   ἐν πυρὶ κατακούει καὶ τῶν  ἐν   κοιλίᾳ κήτους ἱκετευόντων ἐξακούει καὶ
[36]   καὶ τὴν αὑτῶν εὐγένειαν ὑπερηφανοῦντες  ἐν   κόσμῳ βλέπεσθαι, οὓς ὁ λόγος
[25]   δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια· καὶ  ἐν   μὲν τῷ παρόντι χρόνῳ ὠκύμορα
[42]   ἦν, βιαιότατος, μιαιφονώτατος, χαλεπώτατος. χρόνος  ἐν   μέσῳ, καί τινος ἐπιπεσούσης χρείας
[8]   εἰς πίστιν« μετατάσσεται· ὡς σφαλερῶς  ἐν   νόμῳ σαλεύων καὶ ἐπικινδύνως ναυλοχῶν
[17]   φορῶν, ἐν τούτοις εὑρεθησόμενος ἐπάναγκες  {ἐν}   οἷς εἵλετο; ὅπου γὰρ ὁ
[9]   καὶ ἀγαπᾷ καὶ ὑπερασπάζεται τῆς  ἐν   οἷς ἔμαθεν εὐπειθείας, ἀτελῆ δὲ
[34]   οὐκ ἐπιστάμενοι πηλίκον τινὰ θησαυρὸν  ἐν   ὀστρακίνῳ σκεύει« βαστάζομεν, δυνάμει θεοῦ
[32]   τοῦ κόσμου μονὴν τούτων αἰώνιον  ἐν   οὐρανοῖς ἀντιλαμβάνει. πλεῦσον ἐπὶ ταύτην.
[21]   τοῦτ´ ἂν ἀνάπτοιτο ἤδη τοῖς  ἐν   οὐρανοῖς ἐγγραφησομένοις. τοῦτο γὰρ ἀκολουθεῖν
[31]   πρόσωπον τοῦ πατρός μου τοῦ  ἐν   οὐρανοῖς. καὶ ἑτέρωθι· μὴ φοβεῖσθε,
[32]   πάρεργον ἢ ὕβρισμα τυράννου; ἐπιθύμησον  ἐν   οὐρανοῖς οἰκῆσαι καὶ βασιλεῦσαι μετὰ
[38]   μάθοις ὅστις ἐστὶν ὁ χώραν  ἐν   οὐρανοῖς οὐκ ἔχων καὶ τίνα
[19]   ἀντιλαβὼν ἔχοις ἂν ἤδη θησαυρὸν  ἐν   οὐρανοῖς. ~Ταῦτα μὴ συνιεὶς κατὰ
[39]   ἀνυπέρβλητον εἶναι χαρὰν καὶ ἑορτὴν  ἐν   οὐρανοῖς τῷ πατρὶ καὶ τοῖς
[4]   διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν  ἐν   οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι.
[13]   τὰς αἰωνίους σκηνάς. κτήσασθε θησαυροὺς  ἐν   οὐρανῷ, ὅπου μήτε σὴς μήτε
[26]   εἰ γὰρ διὰ τὴν ἀκούσιον  ἐν   πλούτῳ γένεσιν ἀπελήλαται ζωῆς, ἀδικεῖται
[41]   καὶ νεφροὺς καρδίας καὶ τῶν  ἐν   πυρὶ κατακούει καὶ τῶν ἐν
[8]   ἔρως χρημάτων; ἀλλ´ εἴ τις  ἐν   σκιρτήματι νεοτησίῳ καὶ τῷ καύσωνι
[35]   ἀλλὰ τῷ βασιλεῖ τῶν αἰώνων  ἐν   σοὶ κατοικοῦντι. ~Πάντες οὖν οἱ
[23]   γυνὴ κἂν ὁστισοῦν, πρὸ πάντων  ἐν   σοὶ Χριστὸς ὁ νικῶν ἔστω·
[31]   γεννητοῖς γυναικῶν Ἰωάννου τὸν ἐλάχιστον  ἐν   τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, τουτέστι
[17]   φέρων καὶ ἀντὶ θεοῦ πνεύματος  ἐν   τῇ καρδίᾳ χρυσὸν φέρων ἢ
[26]   τεθλιμμένης φθάνουσα τὸν πλούσιον, ὅπερ  ἐν   τῇ περὶ ἀρχῶν καὶ θεολογίας
[18]   τὴν αἰτίαν τοῦ τέλους πλὴν  ἐν   τῇ τῆς ψυχῆς καταστάσει καὶ
[25]   ἐπακτὸς ῥᾳδίως καταλύεται, ὁ δὲ  ἐν   τῇ ψυχῇ μέχρι θανάτου παραμετρεῖται.
[19]   πλούσιος ἀπόστηθι‹ φησί τῶν ὑπαρχόντων  ἐν   τῇ ψυχῇ σου κτημάτων ἀλλοτρίων,
[16]   δοῦλος ὢν ὧν κέκτηται μηδὲ  ἐν   τῇ ψυχῇ ταῦτα περιφέρων μηδὲ
[17]   ζῆσαι μὴ δυνάμενος· ~ὁ δὲ  ἐν   τῇ ψυχῇ τὸν πλοῦτον φέρων
[5]   κατὰ Μᾶρκον εὐαγγελίῳ γέγραπται· καὶ  ἐν   τοῖς ἄλλοις δὲ πᾶσιν τοῖς
[4]   ἀκοῦσαι τῶν ῥητῶν, ἅπερ ἡμᾶς  ἐν   τοῖς εὐαγγελίοις ἄχρι νῦν διετάρασσεν
[42]   ὁ πατὴρ ὁ ἀγαθὸς ὁ  ἐν   τοῖς οὐρανοῖς. ᾧ διὰ τοῦ
[17]   ἀλλὰ ἀγρὸν ἢ μέταλλον φορῶν,  ἐν   τούτοις εὑρεθησόμενος ἐπάναγκες {ἐν} οἷς
[38]   πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη· μείζων δὲ  ἐν   τούτοις ἡ ἀγάπη. καὶ δικαίως·
[16]   τῇ ψυχῇ ταῦτα περιφέρων μηδὲ  ἐν   τούτοις ὁρίζων καὶ περιγράφων τὴν
[22]   λόγῳ μῖσος ἐκκόπτει καὶ κακοποιίαν,  ἐν   τούτῳ δὲ τὴν πρὸς τὰ
[20]   οὐκ ἀδύνατον δὲ τὸ καὶ  ἐν   τούτῳ λαβέσθαι σωτηρίας, εἴ τις
[25]   καὶ τὸ ἑπόμενον. νῦν δὲ  ἐν   τῷ καιρῷ τούτῳ ἀγροὺς καὶ
[4]   τοῦ εὐαγγελίου, ἀπολήψεται ἑκατονταπλασίονα. νῦν  ἐν   τῷ καιρῷ τούτῳ ἀγροὺς καὶ
[5]   οἱ ἔσχατοι πρῶτοι. ~Ταῦτα μὲν  ἐν   τῷ κατὰ Μᾶρκον εὐαγγελίῳ γέγραπται·
[19]   καὶ ἄλλοτε ἄλλου γινομένην καὶ  ἐν   τῷ τέλει μηδενὸς μηδαμῇ. πάλιν
[12]   ψυχῶν οἶμαι ὅτι καὶ προσεπέτειναν·  ἐν   ὑπεροψίᾳ γὰρ ἐγένοντο καὶ ἀλαζονείᾳ
[30]   με, ἠσθένησα καὶ ἐπεσκέψασθέ με,  ἐν   φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε πρός
[30]   εἴδομεν ἀσθενοῦντα καὶ ἐπεσκεψάμεθα; ἢ  ἐν   φυλακῇ καὶ ἤλθομεν πρὸς σέ;
[26]   καὶ τὸν σαφηνισμόν, οὐ μὴν  ἔν   γε τῷ παρόντι τὴν ζήτησιν
[10]   ἑαυτὸν ἐξαπατᾷς, κτῆσαι τὸ ἐνδέον.  ἕν   σοι λείπει« τὸ ἕν, τὸ
[4]   ἐμβλέψας ἠγάπησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν·  ἕν   σοι ὑστερεῖ· εἰ θέλεις τέλειος
[10]   ἐνδέον. ἕν σοι λείπει« τὸ  ἕν,   τὸ ἐμόν, τὸ ἀγαθόν, τὸ
[10]   τε ἦν ἀσχολεῖσθαι, τὸ δὲ  ἕν,   τὸ τῆς ζωῆς ἔργον, ἀδύνατος
[10]   καὶ τὰ ὑπέρογκα φρυαξάμενος τὸ  ἓν   τοῦτο προσθεῖναι τοῖς ὅλοις οὐ
[42]   πικρῶς· προσελθόντα δὲ τὸν γέροντα  περιέλαβεν,   ἀπολογούμενος ταῖς οἰμωγαῖς ὡς ἐδύνατο
[39]   ἐπιστρέψαντος καὶ μετανοήσαντος. διὸ καὶ  κέκραγεν·   ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν·
[1]   τῷ γὰρ ὑψουμένῳ καὶ μεγαλυνομένῳ  παραπέπηγεν   ἀντίστροφος ἡ πρὸς τὸ ταπεινὸν
[11]   μέν γ´ ἂν ἦσαν οἱ  μηδὲν   ἔχοντες μηδαμῇ, ἀλλὰ ἔρημοι καὶ
[13]   παρὰ ἀνθρώποις, εἰ μηδεὶς ἔχοι  μηδέν;   πῶς δ´ ἂν τοῦτο τὸ
[26]   δέ γε προκείμενον ἡμῖν οἶμαι  μηδέν   τι ἐνδεέστερον τῆς ἐπαγγελίας δεδεῖχθαι,
[41]   ὡς ἄγγελος τοῦ θεοῦ καὶ  μηδὲν   ὑπὸ σοῦ λυπούμενος, ἀλλ´ ὑπὲρ
[5]   δεῖ δὲ σαφῶς εἰδότας ὡς  οὐδὲν   ἀνθρωπίνως ὁ σωτήρ, ἀλλὰ πάντα
[21]   καὶ διαπονούμενος ἀπάθειαν ὁ ἄνθρωπος  οὐδὲν   ἀνύει, ἐὰν δὲ γένηται δῆλος
[4]   ἑρμηνέας γινομένους καὶ ἐξηγητὰς ἀσφαλεῖς.  οὐδὲν   γὰρ οἷον αὐτῶν αὖθις ἀκοῦσαι
[10]   οὐκ ἄρα πω τέλειος ἦν·  οὐδὲν   γὰρ τελείου τελειότερον. καὶ θείως
[8]   διότι αὐτῷ πρὸς μὲν δικαιοσύνην  οὐδὲν   ἐνδεῖ, ζωῆς δὲ ὅλως προσδεῖ·
[42]   τελέως τὴν ἐν θεῷ σωτηρίαν  οὐδὲν   ἔτι μικρὸν διενοεῖτο, ἀλλὰ μέγα
[12]   δύναταί τις ἀποφορτισάμενος τὴν κτῆσιν  οὐδὲν   ἧττον ἔτι τὴν ἐπιθυμίαν καὶ
[5]   τοὺς μαθητὰς τῶν ᾐνιγμένως ὑπειρημένων  οὐδὲν   ἥττονος {ἔτι καὶ νῦν} ἀλλὰ
[41]   οὕτω καὶ ψυχῇ διηνεκοῦς ἡδονῆς  οὐδὲν   ὀλεθριώτερον· ἀποτυφλοῦται γὰρ ἀπὸ τῆς
[15]   καὶ φλεγμαίνει ταῖς συντρόφοις ἐπιθυμίαις·  οὐδὲν   οὖν προὔργου γέγονεν αὐτῷ πτωχεύειν
[20]   περισσῶς ἐξεπλήσσοντο« καὶ ἀπεγίνωσκον ἑαυτοὺς  οὐδέν   τι ἧττον ἐκείνου τοῦ πολυχρημάτου
[28]   παραδύεται. ~Δευτέραν δὲ τάξει καὶ  οὐδέν   τι μικροτέραν ταύτης εἶναι λέγει
[9]   καὶ ὑπερασπάζεται τῆς ἐν οἷς  ἔμαθεν   εὐπειθείας, ἀτελῆ δὲ εἶναί φησιν
[37]   διὰ τοῦτο τὰ ἀνθρώπων ἑκὼν  ἔπαθεν,   ἵνα πρὸς τὴν ἡμετέραν ἀσθένειαν
[10]   αἰώνιον, ἣν ποθεῖ· ἀλλὰ δυσχεράνας  ἀπῆλθεν,   ἀχθεσθεὶς τῷ παραγγέλματι τῆς ζωῆς,
[42]   αὐτοῦ τὴν γνώμην, οὐ πρότερον  ἀπῆλθεν,   ὥς φασι, πρὶν αὐτὸν ἐπιστῆσαι
[28]   οὐχὶ κατὰ τύχην ὡς ἐκεῖνοι  παρῆλθεν,   ἀλλ´ ἧκε συνεσκευασμένος ὧν ὁ
[42]   ἀπὸ τῆς Πάτμου τῆς νήσου  μετῆλθεν   ἐπὶ τὴν Ἔφεσον, ἀπῄει παρακαλούμενος
[21]   ἀποσταῖεν τῆς προθυμίας. καὶ τὸ  δοθὲν   ἐκ θεοῦ πνεῦμα συνεστάλη· τὸ
[25]   πιστοὺς ἐλαυνόντων· ὁ δὲ χαλεπώτατος  ἔνδοθέν   ἐστι διωγμός, ἐξ αὐτῆς ἑκάστῳ
[25]   προσπίπτουσα δοκιμασίαν κατεργάζεται, ἡ δὲ  ἔνδοθεν   θάνατον διαπράσσεται. καὶ πόλεμος ὁ
[25]   ὁ διωγμὸς βαρύτερος καὶ χαλεπώτερος,  ἔνδοθεν   ὁρμώμενος, ἀεὶ συνών, ὃν οὐδὲ
[17]   ὢν καὶ εἰς γῆν ἀπελευσόμενος,  πόθεν   δύναται βασιλείας οὐρανῶν ἐπιθυμῆσαι καὶ
[26]   ναύταις {τὸ} σύνθημα, ποῦ καὶ  πόθεν   τὸν ὅρμον ἐπαγγέλλεται. τί γὰρ
[42]   τῆς ὁδοῦ. ἤλαυνεν, ὥσπερ εἶχεν,  αὐτόθεν   ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας. ἐλθὼν δὲ
[2]   ἀλλὰ ποικίλον. οἱ μὲν γὰρ  αὐτόθεν   καὶ προχείρως ἀκούσαντες τῆς τοῦ
[27]   ἀνέλπιστον ἐχέγγυον γένοιτο, τὸ δὲ  ἐλπισθὲν   εἰς κτῆσιν ἀφίκοιτο. Φησὶν οὖν
[40]   πρὸς κακίαν, ἀνόνητοι πάντες οἱ  πρόσθεν   πόνοι, ἐπὶ τῆς καταστροφῆς τοῦ
[24]   ἀγωνίζεται. ~Δύνασαι καὶ τῶν χρημάτων  ἐπίπροσθεν   εἶναι; φράσον καὶ οὐκ ἀπάγει
[4]   ~Δοίη τοίνυν ἡμῖν ὁ σωτὴρ  ἐντεῦθεν   ἀρξαμένοις τοῦ λόγου τἀληθῆ καὶ
[3]   ὑποσημήνῃ τοῦ δρόμου καὶ τῆς  ἐντεῦθεν   ἐξόδου καθάπερ ἐκ σταδίου τοῦ
[6]   ῥήματος τούτου τὸ ἐνδόσιμον λαβὼν  ἐντεῦθεν   καὶ τῆς διδασκαλίας ἄρχεται, ἐπιστρέφων
[6]   περὶ τούτων ὑπὲρ ὧν καὶ  κατελήλυθεν.   ἃ παιδεύει, ἃ διδάσκει, ἃ
[28]   καὶ ταὐτῷ νόμῳ χρώμενον· ἀλλὰ  ἄνωθεν   καταβαίνοντα ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ ἄγει τῷ
[33]   καὶ ἀποστραφῇς. σχῆμα τοῦτ´ ἔστιν  ἔξωθεν   ἡμῖν περιβεβλημένον τῆς εἰς κόσμον
[25]   διωγμὸς δὲ ὃ μέν τις  ἔξωθεν   περιγίνεται τῶν ἀνθρώπων ἢ δι´
[25]   οὕτω καὶ πύρωσις ἡ μὲν  ἔξωθεν   προσπίπτουσα δοκιμασίαν κατεργάζεται, ἡ δὲ
[23]   θεὸν ἀπιστίᾳ. τούτων τῶν λόγων  ἑκατέρωθεν   διακούσας ὑπὲρ σεαυτοῦ δίκασον καὶ
[23]   ἄνθρωπος καὶ νεκρὸς τῇ φύσει.  ἑτέρωθεν   δὲ ἄκουε τοῦ σωτῆρος· ἐγώ
[42]   τὴν ψυχὴν τοῦ ἀδελφοῦ« στενάξας  κάτωθεν   ὁ πρεσβύτης καί τι καὶ
[21]   ὁ θεὸς συνεπιπνεῖ, εἰ δὲ  ἀποσταῖεν   τῆς προθυμίας. καὶ τὸ δοθὲν
[1]   ἀνελεύθεροι δικαίως ἂν ἔμοιγε κρίνεσθαι  δοκοῖεν,   ὡς ἐπὶ πολλῷ προσποιούμενοι χαρίσασθαι
[26]   προτιμῷεν τὴν ἑαυτῶν ζωὴν καὶ  βλέποιεν   πρὸς τὸν κύριον ἀτενεῖ τῷ
[22]   γονεῖς καὶ ἀδελφοὺς καὶ χρήματα  ἕνεκεν   ἐμοῦ καὶ ἕνεκεν τοῦ εὐαγγελίου,
[4]   γονεῖς καὶ ἀδελφοὺς καὶ χρήματα  ἕνεκεν   ἐμοῦ καὶ ἕνεκεν τοῦ εὐαγγελίου,
[11]   λόγους σχολῆς καὶ νεκρᾶς σοφίας  ἕνεκεν,   οἳ δὲ φήμης κενῆς καὶ
[22]   καὶ χρήματα ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ  ἕνεκεν   τοῦ εὐαγγελίου, ἀπολήψεται ἑκατονταπλασίονα. ἀλλὰ
[4]   καὶ χρήματα ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ  ἕνεκεν   τοῦ εὐαγγελίου, ἀπολήψεται ἑκατονταπλασίονα. νῦν
[42]   ἐπεὶ τὰ ἄλλα ὧν χάριν  ἧκεν   κατεστήσατο, ἄγε δή« ἔφη, ὦ
[13]   κτῆσιν μὴ κακοπαθεῖν καὶ οἷς  καθῆκεν   ἐπικουρεῖν; τίς γὰρ ἂν κοινωνία
[17]   μὲν ἡ πνευματική. διὸ καὶ  προσέθηκεν   ὁ Ματθαῖος· μακάριοι οἱ πτωχοί·
[25]   ζωὴν καλεῖ, ἐπεὶ καὶ πλουσίους  κέκληκεν,   ἀλλ´ ὃν τρόπον προειρήκαμεν, καὶ
[42]   πῶς καὶ τίνα θάνατον; θεῷ  τέθνηκεν«   εἶπεν· ἀπέβη γὰρ πονηρὸς καὶ
[5]   οὐκ ἐπιπολαίως δέχεσθαι ταῖς ἀκοαῖς  προσῆκεν,   ἀλλὰ καθιέντας τὸν νοῦν ἐπ´
[26]   καὶ τὴν περιβολὴν τῆς κτήσεως  ἀποκέκλεικεν   οὐδ´ αὐτοῖς ἀποτετάφρευκεν τὴν σωτηρίαν,
[10]   γὰρ ἀληθῶς ζωὴν ἤθελεν, ὡς  ἔφασκεν,   ἀλλὰ δόξαν προαιρέσεως ἀγαθῆς μόνην
[31]   μὲν ὡς οὐκ ἀπαιτεῖσθαί σε  κεκέλευκεν   οὐδὲ ἐνοχλεῖσθαι περιμένειν, ἀλλὰ αὐτὸν
[26]   τῆς κτήσεως ἀποκέκλεικεν οὐδ´ αὐτοῖς  ἀποτετάφρευκεν   τὴν σωτηρίαν, εἴ γε δύναιντο
[42]   φυγὴν αἰδεσθεὶς ἐτράπετο. ὃ δὲ  ἐδίωκεν   ἀνὰ κράτος, ἐπιλαθόμενος τῆς ἡλικίας
[15]   παθῶν. οὐ γὰρ τὰ ἀπόβλητα  ἀπέβαλεν,   ἀλλὰ τὰ ἀδιάφορα, καὶ τῶν
[10]   ἱκέτευεν. οὐ γὰρ ἀληθῶς ζωὴν  ἤθελεν,   ὡς ἔφασκεν, ἀλλὰ δόξαν προαιρέσεως
[42]   ἐμήν. στῆθι, πίστευσον· Χριστός με  ἀπέστειλεν.   ὃ δὲ ἀκούσας πρῶτον ἔστη
[17]   ὁ κύριος οἶδε διττούς, τὸν  μὲν   ἀγαθόν, ὁ« γὰρ ἀγαθὸς ἄνθρωπος
[17]   ἄθλιοι οἱ ἐναντίοι πτωχοί, θεοῦ  μὲν   ἄμοιροι, ἀμοιρότεροι δὲ τῆς ἀνθρωπίνης
[26]   καθάπαξ ἑαυτοὺς ἐπιδιδόντας. ὥστε τοῦτο  μὲν   ἀνακείσθω τὰ νῦν. τὸ δέ
[27]   ὑπογράφει καὶ πῶς ἂν τὸ  μὲν   ἀνέλπιστον ἐχέγγυον γένοιτο, τὸ δὲ
[31]   εἰς τὰς αἰωνίους σκηνάς. φύσει  μὲν   ἅπασαν κτῆσιν, ἣν αὐτός τις
[16]   πάθη. ὁ τούτων πλοῦτος παρὼν  μὲν   ἅπασι θανατηφόρος, ἀπολόμενος δὲ σωτήριος·
[42]   διετείνατο καὶ διεμαρτύρατο. εἶτα ὃ  μὲν   ἀπῆρεν ἐπὶ τὴν Ἔφεσον, ὁ
[5]   ἦ πού γε τὰ δόξαντα  μὲν   ἁπλῶς ἐξενηνέχθαι καὶ διὰ τοῦτο
[19]   ἐντολῶν καὶ κακίας συλλογήν. ~Ὁ  μὲν   ἄρα ἀληθῶς καὶ καλῶς πλούσιός
[37]   ἀγάπην ἡμῖν ἐθεάθη. καὶ τὸ  μὲν   ἄρρητον αὐτοῦ πατήρ, τὸ δὲ
[21]   μεστόν ἐστιν. ὅτι καθ´ αὑτὸν  μὲν   ἀσκῶν καὶ διαπονούμενος ἀπάθειαν ὁ
[9]   ~Ὁ γοῦν Ἰησοῦς οὐκ ἐλέγχει  μὲν   αὐτὸν ὡς πάντα τὰ ἐκ
[3]   αὐτοῖς διὰ οἰκείαν φιλοκέρδειαν, πρῶτον  μὲν   αὐτῶν ἐξαιρεῖν τῷ λόγῳ τὴν
[11]   οὐκ ἐπὶ λόγῳ ζωῆς (οὕτω  μέν   γ´ ἂν ἦσαν οἱ μηδὲν
[21]   ἐκ θεοῦ πνεῦμα συνεστάλη· τὸ  μὲν   γὰρ ἄκοντας σῴζειν ἐστὶ βιαζομένου,
[38]   ἡ ἀγάπη. καὶ δικαίως· πίστις  μὲν   γὰρ ἀπέρχεται, ὅταν αὐτοψίᾳ πεισθῶμεν
[2]   τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ ποικίλον. οἱ  μὲν   γὰρ αὐτόθεν καὶ προχείρως ἀκούσαντες
[16]   πολλοῖς ἔρωσι καὶ κοσμικοῖς. ὁ  μὲν   γὰρ ἔχων κτήματα καὶ χρυσὸν
[6]   τὸ τῆς γνώμης ἀπόρρητον. ~Ἠρώτηται  μὲν   γὰρ ἡδέως ὁ κύριος ἡμῶν
[21]   παρὰ θεοῦ δυνάμεως περιγίνεται· βουλομέναις  μὲν   γὰρ ταῖς ψυχαῖς ὁ θεὸς
[33]   μηδὲ τοῖς σπουδαίοις περιπεσεῖν. ἐκ  μὲν   γὰρ τοῦ φείδεσθαι καὶ προσποιεῖσθαι
[7]   καὶ τὸ μεῖναι λαβεῖν. ἡ  μὲν   γὰρ τούτου ἄγνοια θάνατός ἐστιν,
[22]   Χριστοῦ πλέον αἰδούμενος. ἐν ἐκείνῳ  μὲν   γὰρ τῷ λόγῳ μῖσος ἐκκόπτει
[42]   ἀπερρωγότες, ἐθάδες κακῶν· καὶ πρῶτον  μὲν   δι´ ἑστιάσεων πολυτελῶν αὐτὸν ὑπάγονται,
[8]   ἀκριβῶς πέπεισται, διότι αὐτῷ πρὸς  μὲν   δικαιοσύνην οὐδὲν ἐνδεῖ, ζωῆς δὲ
[36]   ἀφανῆ τοῦ κόσμου δεδημιούργηται, τὰ  μὲν   εἰς δουλείαν, τὰ δὲ εἰς
[3]   ἄθλησιν ἀπεγράψατο, ὁ δὲ ταύτην  μὲν   ἐμβαλόμενος τῇ γνώμῃ τὴν ἐλπίδα,
[5]   καὶ οἱ ἔσχατοι πρῶτοι. ~Ταῦτα  μὲν   ἐν τῷ κατὰ Μᾶρκον εὐαγγελίῳ
[15]   κἀκεῖνο φήσαιμ´ ἄν· ἐπειδὴ τὰ  μὲν   ἐντός ἐστι τῆς ψυχῆς, τὰ
[35]   οὐδεὶς ἀργός, οὐδεὶς ἀχρεῖος. ὃ  μὲν   ἐξαιτήσασθαί σε δύναται παρὰ θεοῦ,
[1]   ἅπαντα τὸν δυνατὸν τρόπον, τοῦτο  μὲν   ἐξαιτουμένους παρὰ θεοῦ τοῦ βεβαίως
[25]   πανταχοῦ. οὕτω καὶ πύρωσις ἡ  μὲν   ἔξωθεν προσπίπτουσα δοκιμασίαν κατεργάζεται, ἡ
[25]   θάνατον διαπράσσεται. καὶ πόλεμος ὁ  μὲν   ἐπακτὸς ῥᾳδίως καταλύεται, ὁ δὲ
[42]   τὰ πλησιόχωρα τῶν ἐθνῶν, ὅπου  μὲν   ἐπισκόπους καταστήσων, ὅπου δὲ ὅλας
[9]   οὐ τέλεια πεπληρωκότα καὶ νόμου  μὲν   ἐργάτην, ἀργὸν δὲ ζωῆς ἀληθινῆς.
[26]   οἱ ἔσχατοι πρῶτοι. τοῦτο πολύχουν  μέν   ἐστι κατὰ τὴν ὑπόνοιαν καὶ
[42]   τὴν ἐκκλησίαν ἐπανήγαγε, καὶ δαψιλέσι  μὲν   εὐχαῖς ἐξαιτούμενος, συνεχέσι δὲ νηστείαις
[17]   δὲ τρόπον καὶ πτωχεία μακαριστὴ  μὲν   ἡ πνευματική. διὸ καὶ προσέθηκεν
[15]   ψυχῆς, τὰ δὲ ἐκτός, κἂν  μὲν   ἡ ψυχὴ χρῆται καλῶς, καλὰ
[28]   κτῆνος, μισθὸν τῷ πανδοχεῖ, τὸν  μὲν   ἤδη διδόμενον, τὸν δὲ προσυπισχνούμενον.
[26]   ὑπὸ τοῦ γειναμένου θεοῦ, προσκαίρου  μὲν   ἡδυπαθείας κατηξιωμένος, ἀιδίου δὲ ζωῆς
[5]   δὲ πᾶσιν τοῖς ἀνωμολογημένοις ὀλίγον  μὲν   ἴσως ἑκασταχοῦ τῶν ῥημάτων ἐναλλάσσει,
[20]   οἱ μαθηταὶ δὲ τὸ πρῶτον  μὲν   καὶ αὐτοὶ περιδεεῖς καὶ καταπλῆγες
[19]   ἄλλος πτωχὸς καὶ ψευδώνυμος. ὃ  μὲν   κατὰ πνεῦμα πτωχός, τὸ ἴδιον,
[42]   ὃ δὲ ἀκούσας πρῶτον ἔστη  μὲν   κάτω βλέπων, εἶτα ἔρριψε τὰ
[12]   πρότεροι, καταφρονήσαντες τῶν ἐκτός, τὰ  μὲν   κτήματα ἀφῆκαν καὶ παραπώλεσαν, τὰ
[33]   ὁ φίλος τοῦ θεοῦ; σὺ  μὲν   μὴ κρῖνε, τίς ἄξιος καὶ
[8]   νόμος ζωὴν αἰώνιον παρασχεῖν, μάτην  μὲν   ὁ σωτὴρ αὐτὸς παραγίνεται καὶ
[10]   μόνην περιεβάλλετο, καὶ περὶ πολλὰ  μὲν   οἷός τε ἦν ἀσχολεῖσθαι, τὸ
[3]   λογιζέσθω. καὶ γὰρ ἐκείνων ὁ  μὲν   ὅτι δυνήσεται νικᾶν καὶ στεφάνων
[1]   καὶ ἀσεβεῖς καὶ ἐπίβουλοι· ἀσεβεῖς  μὲν,   ὅτι παρέντες αἰνεῖν καὶ δοξάζειν
[40]   ἀντίδικον ἐνταῦθα διαλελύσθαι φθάνων. ἔστιν  μὲν   οὖν ἀδύνατον ἴσως ἀθρόως ἀποκόψαι
[31]   ὄντας τοῦ σωτῆρος μαθητάς. καλὸς  μὲν   οὖν καὶ ὁ τοῦ ἀποστόλου
[9]   ἀργὸν δὲ ζωῆς ἀληθινῆς. καλὰ  μὲν   οὖν κἀκεῖνα (τίς δ´ οὔ
[30]   ἐὰν ποιῆτε ἃ λέγω. ~Πρῶτος  μὲν   οὖν οὗτός ἐστιν ὁ Χριστὸν
[40]   βλέπειν εἰς τὰ ὀπίσω. ~Τῶν  μὲν   οὖν προγεγενημένων θεὸς δίδωσιν ἄφεσιν,
[29]   ἀγάπης βλαστανούσης εὐποιίαν. ~Ἐν ἀμφοτέραις  μὲν   οὖν ταῖς ἐντολαῖς ἀγάπην εἰσηγεῖται,
[26]   βασιλείαν τοῦ θεοῦ παρελεύσεται. σημαινέτω  μὲν   οὖν τι καὶ ὑψηλότερον ἡ
[20]   τοῦ βάθους τῶν λόγων. ἕνεκα  μὲν   οὖν χρημάτων ἀκτημοσύνης εὐέλπιδες ἦσαν
[23]   εἶναι τὸ πρᾶγμα διαδικασίαν. ὁ  μὲν   πατήρ σοι δοκείτω παρεστὼς λέγειν
[42]   προκαθέζῃ, μάρτυρος. ὃ δὲ τὸ  μὲν   πρῶτον ἐξεπλάγη, χρήματα οἰόμενος, ἅπερ
[2]   δυνατὸν γίνεται. ἄλλοι δὲ τοῦτο  μὲν   συνῆκαν ὀρθῶς καὶ προσηκόντως, τῶν
[21]   σοι. τὰ δὲ πάντα« εἰ  μὲν   τὰ κτήματα τὰ ἑαυτοῦ λέγει,
[29]   δ´ αὐτὴν διῄρηκε, καὶ ὅπου  μὲν   τὰ πρωτεῖα τῆς ἀγάπης ἀνάπτει
[11]   τοῦ σωτῆρος καθόδου πεποιήκασιν, οἳ  μὲν   τῆς εἰς λόγους σχολῆς καὶ
[17]   ἐπιζήμιος, οὕτως καὶ πλοῦτος ὃ  μέν   τις ἀγαθῶν, ὃ δὲ κακῶν,
[25]   ἔχειν ἀποδοκιμάζει· διωγμὸς δὲ ὃ  μέν   τις ἔξωθεν περιγίνεται τῶν ἀνθρώπων
[17]   ἀλλήλων τῇ φύσει. καὶ ὁ  μέν   τις πλοῦτος κτητὸς ἂν εἴη
[8]   δοῦναι μόνου δυναμένου· καὶ πρὸς  μὲν   τὸν νόμον ἄγει παρρησίαν, τοῦ
[12]   καὶ ἐκβαλεῖν. τοῦτο γὰρ ἴδιον  μὲν   τοῦ πιστοῦ τὸ μάθημα, ἄξιον
[1]   ΤΙΣ Ο ΣΩΙΖΟΜΕΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΣ. ~Οἱ  μὲν   τοὺς ἐγκωμιαστικοὺς λόγους τοῖς πλουσίοις
[18]   ἢ τοὐναντίον ἀπολεῖται· ἀλλ´ ὁ  μὲν   τῷ δοθέντι σώματι ἁγνῶς καὶ
[3]   ἀλλ´ αὑτὸν ὑποβαλέτω φέρων γυμναστῇ  μὲν   τῷ λόγῳ, ἀγωνοθέτῃ δὲ τῷ
[25]   μὴ βλεπόμενα αἰώνια· καὶ ἐν  μὲν   τῷ παρόντι χρόνῳ ὠκύμορα καὶ
[15]   ἀλλὰ τὰ ἀδιάφορα, καὶ τῶν  μὲν   ὑπηρετικῶν ἑαυτὸν περιέκοψεν, ἐξέκαυσε δὲ
[18]   ψυχὴ καὶ περὶ ταύτην ἀρετὴ  μὲν   φυομένη σῴζει, κακία δὲ θανατοῖ,
[13]   πλουσίοις καὶ τελώναις, καὶ τὰ  μὲν   χρήματα αὐτοὺς οὐ κελεύει μεθεῖναι,
[12]   ἐντετηκυῖαν καὶ συζῶσαν καὶ τὴν  μὲν   χρῆσιν ἀποβεβληκέναι, ἀπορῶν δὲ ἅμα
[31]   παρὰ τῷ πατρί. Ὅρα πρῶτον  μὲν   ὡς οὐκ ἀπαιτεῖσθαί σε κεκέλευκεν
[25]   πλουσίους κέκληκεν, ἀλλ´ ὃν τρόπον  προειρήκαμεν,   καὶ ἀδελφοὺς κατὰ ταὐτὸν ὥσπερ
[4]   Πέτρος λέγειν αὐτῷ· ἴδε ἡμεῖς  ἀφήκαμεν   πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι. ἀποκριθεὶς
[21]   καὶ τί φησιν; ἴδε ἡμεῖς  ἀφήκαμεν   πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι. τὰ
[4]   ἴδε ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ  ἠκολουθήσαμέν   σοι. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς
[21]   ἴδε ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ  ἠκολουθήσαμέν   σοι. τὰ δὲ πάντα« εἰ
[30]   καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ  ἐποτίσαμεν;   πότε δὲ εἴδομέν σε ξένον
[30]   πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ  ἐθρέψαμεν,   ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; πότε
[30]   δὲ εἴδομέν σε ξένον καὶ  συνηγάγομεν,   ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; ἢ
[21]   εἰ δέ, ἅπερ ἄρτι νῦν  λέγομεν,   τὰ παλαιὰ νοητὰ κτήματα καὶ
[30]   καὶ περιεβάλομεν; ἢ πότε σε  εἴδομεν   ἀσθενοῦντα καὶ ἐπεσκεψάμεθα; ἢ ἐν
[30]   δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε  εἴδομεν   πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα
[30]   διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; πότε δὲ  εἴδομέν   σε ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ
[34]   τινὰ θησαυρὸν ἐν ὀστρακίνῳ σκεύει«  βαστάζομεν,   δυνάμει θεοῦ πατρὸς καὶ αἵματι
[30]   ἐπεσκεψάμεθα; ἢ ἐν φυλακῇ καὶ  ἤλθομεν   πρὸς σέ; ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς
[30]   καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ  περιεβάλομεν;   ἢ πότε σε εἴδομεν ἀσθενοῦντα
[37]   ἀνταπαιτεῖ. εἰ δὲ τὰς ψυχὰς  ὀφείλομεν   τοῖς ἀδελφοῖς, καὶ τοιαύτην τὴν
[37]   πτωχὰ καὶ ἀλλότρια καὶ παραρρέοντα,  καθείρξομεν   ταμιευόμενοι; ἀλλήλων ἀποκλείσομεν, ἃ μετὰ
[37]   καὶ παραρρέοντα, καθείρξομεν ταμιευόμενοι; ἀλλήλων  ἀποκλείσομεν,   ἃ μετὰ μικρὸν ἕξει τὸ
[39]   εἰ δὲ ἡμεῖς πονηροὶ ὄντες  ἴσμεν   ἀγαθὰ δόματα διδόναι, πόσῳ μᾶλλον
[17]   καὶ τὸν θησαυρὸν οὐκ ἀπηρτημένους  ἴσμεν   ἀλλήλων τῇ φύσει. καὶ ὁ
[33]   τὸ κοινὸν τοῦτο παιδευτήριον εἰσελθεῖν  δυνηθῶμεν·   ἀλλ´ ἔνδον κρυπτὸς ἐνοικεῖ ὁ
[38]   μὲν γὰρ ἀπέρχεται, ὅταν αὐτοψίᾳ  πεισθῶμεν   ἰδόντες θεόν. καὶ ἐλπὶς ἀφανίζεται
[3]   καὶ ἐπίκηρα μεγάλοις καὶ ἀφθάρτοις  παραβάλωμεν,   τουτὶ καὶ ἐφ´ ἑαυτοῦ ὁ
[18]   ἐπιτρίβει πλοῦτος θανατοῦται· καὶ μηκέτι  ζητῶμεν   ἀλλαχοῦ τὴν αἰτίαν τοῦ τέλους
[42]   με. ὃς τέως, ὥσπερ ὥπλιστο,  ἀνέμενεν·   ὡς δὲ προσιόντα ἐγνώρισε τὸν
[20]   τῆς κτήσεως περιεχομένου, ἥν γε  προέκρινεν   ζωῆς αἰωνίου. ἄξιον οὖν ἦν
[15]   συντρόφοις ἐπιθυμίαις· οὐδὲν οὖν προὔργου  γέγονεν   αὐτῷ πτωχεύειν χρημάτων πλουτοῦντι τῶν
[42]   γενέσθω μοί τις τῆς ὁδοῦ.  ἤλαυνεν,   ὥσπερ εἶχεν, αὐτόθεν ἀπὸ τῆς
[21]   μᾶλλον δὲ βεβαίως ἀντεχομένους {συνεχώρησεν}  εἶξεν·   χαίρει γὰρ ὁ θεὸς τὰ
[42]   Ἰωάννῃ· ὡς δὲ τὸν νεανίσκον«  εἶπεν   ἀπαιτῶ καὶ τὴν ψυχὴν τοῦ
[42]   καὶ τίνα θάνατον; θεῷ τέθνηκεν«  εἶπεν·   ἀπέβη γὰρ πονηρὸς καὶ ἐξώλης
[4]   Ἰησοῦς ἐμβλέψας ἠγάπησεν αὐτὸν καὶ  εἶπεν·   ἕν σοι ὑστερεῖ· εἰ θέλεις
[32]   σὺ παρασχεῖν. οὐ μὴν οὐδ´  εἶπεν   ὁ κύριος· δὸς‹ ἢ παράσχες‹
[10]   τι καὶ πρὸς τὴν Μάρθαν  εἶπεν   ὁ σωτὴρ ἀσχολουμένην περὶ πολλὰ
[4]   σωθῆναι; ὃ δὲ ἐμβλέψας αὐτοῖς  εἶπεν·   ὅ τι παρὰ ἀνθρώποις ἀδύνατον,
[42]   καὶ διεμαρτύρατο. εἶτα ὃ μὲν  ἀπῆρεν   ἐπὶ τὴν Ἔφεσον, ὁ δὲ
[23]   ἄγγελοι παρακύψαι καὶ ἰδεῖν ἅπερ  ἡτοίμασεν   ὁ θεὸς τοῖς ἁγίοις ἀγαθὰ
[31]   τὸ μικρὸν ποίμνιον· ὑμῖν γὰρ  εὐδόκησεν   ὁ πατὴρ παραδοῦναι τὴν βασιλείαν«
[37]   τούτου μέγα σημεῖον ὃν αὐτὸς  ἐγέννησεν   ἐξ αὑτοῦ· καὶ ὁ τεχθεὶς
[4]   μου. ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐμβλέψας  ἠγάπησεν   αὐτὸν καὶ εἶπεν· ἕν σοι
[21]   βιαίως, μᾶλλον δὲ βεβαίως ἀντεχομένους  {συνεχώρησεν}   εἶξεν· χαίρει γὰρ ὁ θεὸς
[4]   ἐν τοῖς εὐαγγελίοις ἄχρι νῦν  διετάρασσεν   ἀβασανίστως καὶ διημαρτημένως ὑπὸ νηπιότητος
[10]   αὐτεξούσιον τῆς προσδιαλεγομένης αὐτῷ ψυχῆς  ἐδήλωσεν.   ἐπὶ τῷ ἀνθρώπῳ γὰρ ἦν
[12]   ζωοποιοῦν, ὃ τοὺς προτέρους οὐκ  ἔσωσεν;   εἰ δὲ ἐξαίρετόν τι ἡ
[10]   παραγγέλματι τῆς ζωῆς, ὑπὲρ ἧς  ἱκέτευεν.   οὐ γὰρ ἀληθῶς ζωὴν ἤθελεν,
[42]   τις τῆς ὁδοῦ. ἤλαυνεν, ὥσπερ  εἶχεν,   αὐτόθεν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας. ἐλθὼν
[42]   πιστεύειν εἶχεν ὑπὲρ ὧν οὐκ  εἶχεν   οὔτε ἀπιστεῖν Ἰωάννῃ· ὡς δὲ
[42]   ἔλαβε, συκοφαντεῖσθαι, καὶ οὔτε πιστεύειν  εἶχεν   ὑπὲρ ὧν οὐκ εἶχεν οὔτε
[42]   οἴκαδε τὸν παραδοθέντα νεανίσκον ἔτρεφε,  συνεῖχεν,   ἔθαλπε, τὸ τελευταῖον ἐφώτισε· καὶ
[15]   καὶ τῶν μὲν ὑπηρετικῶν ἑαυτὸν  περιέκοψεν,   ἐξέκαυσε δὲ τὴν ὕλην τῆς
[26]   ταῖς ἐντολαῖς καὶ τῶν προσκαίρων  προτιμῷεν   τὴν ἑαυτῶν ζωὴν καὶ βλέποιεν
[10]   περὶ πολλὰ μὲν οἷός τε  ἦν   ἀσχολεῖσθαι, τὸ δὲ ἕν, τὸ
[20]   ὑπηρετικὰ σκαφίδια ἀφῆκαν πάλαι, ἅπερ  ἦν   αὐτοῖς μόνα. τί οὖν φοβηθέντες
[42]   καὶ λῃστήριον συγκροτήσας, ἕτοιμος λῄσταρχος  ἦν,   βιαιότατος, μιαιφονώτατος, χαλεπώτατος. χρόνος ἐν
[4]   ἐπὶ τῷ λόγῳ ἀπῆλθε λυπούμενος·  ἦν   γὰρ ἔχων χρήματα πολλὰ καὶ
[10]   ἐδήλωσεν. ἐπὶ τῷ ἀνθρώπῳ γὰρ  ἦν   ἡ αἵρεσις ὡς ἐλευθέρῳ, ἐπὶ
[20]   ἀδύνατον αὐτὸς ἑαυτῷ. δύσκολον γὰρ  ἦν   μὴ περιάγεσθαι μηδὲ καταστράπτεσθαι τὴν
[8]   γνησίου δωρουμένοις. εἰ γοῦν ἱκανὸς  ἦν   ὁ Μωσέως νόμος ζωὴν αἰώνιον
[10]   γενέσθαι. οὐκ ἄρα πω τέλειος  ἦν·   οὐδὲν γὰρ τελείου τελειότερον. καὶ
[16]   τούτοις κακῶς χρώμενα· ~ταῦτα δὲ  ἦν   τὰ τῆς ψυχῆς ἀρρωστήματα καὶ
[11]   ζωὴν αἰώνιον προστιθέντος. ~Τί τοίνυν  ἦν   τὸ προτρεψάμενον αὐτὸν εἰς φυγὴν
[20]   προέκρινεν ζωῆς αἰωνίου. ἄξιον οὖν  ἦν   τοῖς μαθηταῖς φόβου πάντως, εἰ
[20]   καὶ δεινῶς τῆς κτήσεως περιεχομένου,  ἥν   γε προέκρινεν ζωῆς αἰωνίου. ἄξιον
[31]   σκηνάς. φύσει μὲν ἅπασαν κτῆσιν,  ἣν   αὐτός τις ἐφ´ ἑαυτοῦ κέκτηται
[38]   μάθε τὴν καθ´ ὑπερβολὴν ὁδόν«  ἣν   δείκνυσι Παῦλος ἐπὶ σωτηρίαν· ἡ
[42]   ἐπίσκοπε, τὴν παραθήκην ἀπόδος ἡμῖν,  ἣν   ἐγώ τε καὶ ὁ Χριστός
[12]   καὶ λυμανούμενα πρὸς τὴν ζωήν,  ἣν   ἐπαγγέλλεται; καὶ γὰρ αὖ κἀκεῖνό
[3]   τῆς ἄνω πατρίδος ἄξιος, εἰς  ἣν   μετὰ στεφάνων καὶ κηρυγμάτων ἀγγελικῶν
[6]   καὶ μόνον ζωῆς αἰωνίου ταμίαν,  ἣν   ὁ υἱὸς δίδωσιν ἡμῖν παρ´
[10]   ἐξαίρετον, ἵνα λάβῃ ζωὴν αἰώνιον,  ἣν   ποθεῖ· ἀλλὰ δυσχεράνας ἀπῆλθεν, ἀχθεσθεὶς
[19]   τῶν πρότερον ἐνυπαρχόντων τῇ ψυχῇ,  ἣν   σῶσαι ποθεῖς, ἀντεισαγόμενος ἕτερον πλοῦτον
[36]   θεοπρεπεῖς καὶ τῆς προσηγορίας ἄξιοι,  ἣν   ὥσπερ διάδημα περίκεινται. οὐ μὴν
[27]   ἀνενδεεῖ καὶ τελείῳ θεῷ πρὸς  ἀμοιβὴν   ἐπινοῆσαι, αὐτῷ δὲ τῷ ἀγαπᾶν
[17]   πεπεδημένος, γῆ ὢν καὶ εἰς  γῆν   ἀπελευσόμενος, πόθεν δύναται βασιλείας οὐρανῶν
[32]   ὦ πλούσιε, κἂν δέῃ, περίελθε  γῆν   ὅλην, μὴ φείσῃ κινδύνων καὶ
[16]   ἵλεῳ τῇ γνώμῃ καὶ τὴν  ἀπαλλαγὴν   αὐτῶν ἐνεγκεῖν ἐξ ἴσου καθάπερ
[18]   τε παράβασιν ἐντολῶν καὶ κακίας  συλλογήν.   ~Ὁ μὲν ἄρα ἀληθῶς καὶ
[40]   καὶ τὰ ἄλλα πάθη σύντεμε,  ὀργήν,   ἐπιθυμίαν, λύπην, φόβον, ἵνα εὑρεθῇς
[41]   φοβήθητι, καὶ στενάξαντα λυπήθητι, καὶ  ὀργὴν   παύοντα αἰδέσθητι, καὶ κόλασιν παραιτούμενον
[42]   προσιόντα ἐγνώρισε τὸν Ἰωάννην, εἰς  φυγὴν   αἰδεσθεὶς ἐτράπετο. ὃ δὲ ἐδίωκεν
[11]   ἦν τὸ προτρεψάμενον αὐτὸν εἰς  φυγὴν   καὶ ποιῆσαν ἀπαυτομολῆσαι τοῦ διδασκάλου,
[4]   δεύτερον πρὸς τὴν τῆς ἐλπίδος  προσαγωγήν.   ὃ δὲ χαρίζεται δεομένοις καὶ
[39]   τοῖς αὐτοῖς ἔνοχον εἶναι, ἀλλὰ  ἄρδην   ἐκριζῶσαι τῆς ψυχῆς ἐφ´ οἷς
[29]   τραυμάτων μόνος ἰατρὸς Ἰησοῦς, ἐκκόπτων  ἄρδην   τὰ πάθη πρόρριζα, οὐχ ὥσπερ
[10]   πολλὰ ταράσσῃ· Μαρία δὲ τὴν  ἀγαθὴν   μερίδα ἐξελέξατο, καὶ οὐκ ἀφαιρεθήσεται
[14]   τις καὶ ὄργανα πρὸς χρῆσιν  ἀγαθὴν   τοῖς εἰδόσι. τὸ ὄργανον, ἐὰν
[15]   τοῖς ἐὰν ἐπίστηταί τις τὴν  ὀρθὴν   χρῆσιν καὶ συνωφελεῖν δυναμένοις. ὠφελεῖ
[37]   λύτρον ἑαυτὸν ἐπιδιδοὺς καινὴν ἡμῖν  διαθήκην   καταλιμπάνει· ἀγάπην ὑμῖν δίδωμι τὴν
[42]   δή« ἔφη, ὦ ἐπίσκοπε, τὴν  παραθήκην   ἀπόδος ἡμῖν, ἣν ἐγώ τε
[37]   τοῖς ἀδελφοῖς, καὶ τοιαύτην τὴν  συνθήκην   πρὸς τὸν σωτῆρα ἀνθωμολογήμεθα, ἔτι
[22]   συμφερέσθω μηδὲ ὁμονοείτω, ἀλλὰ τὴν  σαρκικὴν   οἰκειότητα διὰ τὴν πνευματικὴν ἔχθραν
[25]   διὰ φιλοκέρδειαν ἢ κατ´ ἐνέργειαν  διαβολικὴν   τοὺς πιστοὺς ἐλαυνόντων· ὁ δὲ
[15]   γίνεται; ὁ τοίνυν ἀποβαλὼν τὴν  κοσμικὴν   περιουσίαν ἔτι δύναται πλουτεῖν τῶν
[22]   τὴν σαρκικὴν οἰκειότητα διὰ τὴν  πνευματικὴν   ἔχθραν διαλυσάτω. ~Νόμισον εἶναι τὸ
[10]   ἀπολιποῦσα τοῖς ποσὶν αὐτοῦ παρακάθηται  μαθητικὴν   ἄγουσα σχολήν· σὺ περὶ πολλὰ
[39]   αὖθις εἰς σὲ θεὸς εἰσοικισθήσεται.  μεγάλην   γάρ φησι καὶ ἀνυπέρβλητον εἶναι
[42]   μετὰ μεγάλης οἰμωγῆς πληξάμενος τὴν  κεφαλήν,   καλόν γε« ἔφη φύλακα τῆς
[32]   πλούσιε, κἂν δέῃ, περίελθε γῆν  ὅλην,   μὴ φείσῃ κινδύνων καὶ πόνων,
[3]   καὶ τὴν ἐπίγειον ταύτην περιβεβλημένος  περιβολὴν   μήτε τὴν ἀρχὴν ἑαυτὸν τῶν
[26]   γε τὸν πλοῦτον καὶ τὴν  περιβολὴν   τῆς κτήσεως ἀποκέκλεικεν οὐδ´ αὐτοῖς
[38]   ~Σὺ δὲ μάθε τὴν καθ´  ὑπερβολὴν   ὁδόν« ἣν δείκνυσι Παῦλος ἐπὶ
[5]   ὑπερβάλλουσαν τῆς φρονήσεως ἐν αὐτοῖς  ὑπερβολήν.   ὅπου δὲ καὶ τὰ νομιζόμενα
[27]   δυνάμεώς σου« ταύτης μείζω μηδεμίαν  ἐντολὴν   εἶναι, καὶ μάλα εἰκότως. καὶ
[19]   χορηγὸν αἰωνίου, τὰς κατὰ τὴν  ἐντολὴν   τοῦ θεοῦ διαθέσεις, ἀνθ´ ὧν
[10]   ποσὶν αὐτοῦ παρακάθηται μαθητικὴν ἄγουσα  σχολήν·   σὺ περὶ πολλὰ ταράσσῃ· Μαρία
[29]   δ´ ἂν ἄλλος οὗτος εἴη  πλὴν   αὐτὸς ὁ σωτήρ; ἢ τίς
[18]   ἀλλαχοῦ τὴν αἰτίαν τοῦ τέλους  πλὴν   ἐν τῇ τῆς ψυχῆς καταστάσει
[1]   καὶ καθάπαξ τῶν ὅλων πραγμάτων  πλὴν   τοῦ πλούτου, δι´ ὃν θαυμάζονται,
[15]   ἑαυτὸν περιέκοψεν, ἐξέκαυσε δὲ τὴν  ὕλην   τῆς κακίας τὴν ἔμφυτον τῇ
[36]   ἣν ὥσπερ διάδημα περίκεινται. οὐ  μὴν   ἀλλ´ εἰσὶν ἤδη τινὲς καὶ
[27]   τοῦ σωτῆρος ὑπάρχει μαθεῖν· ~οὐ  μὴν   ἀλλὰ τό γε φαινόμενον πρῶτον
[3]   τῆς τοῦ θεοῦ φιλανθρωπίας, μήτε  μὴν   αὖθις ἀνάσκητος καὶ ἀναγώνιστος μείνας
[13]   ἕκαστος φθάνοι τούτων ὑστερῶν; ἀλλὰ  μὴν   αὐτός τε ἐπιξενοῦται Ζακχαίῳ καὶ
[26]   ὑπόνοιαν καὶ τὸν σαφηνισμόν, οὐ  μὴν   ἔν γε τῷ παρόντι τὴν
[32]   λαβεῖν, ἀλλὰ σὺ παρασχεῖν. οὐ  μὴν   οὐδ´ εἶπεν ὁ κύριος· δὸς‹
[42]   εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.  ἀμήν.  
[22]   διατιθέντα. ~Ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς· ἀμὴν  ὑμῖν   λέγω, ὃς ἂν ἀφῇ τὰ
[4]   δὲ ὁ Ἰησοῦς {λέγει} ἀμὴν  ὑμῖν   λέγω, ὃς ἂν ἀφῇ τὰ
[30]   ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς·  ἀμὴν   λέγω ὑμῖν, ἐφ´ ὅσον ἐποιήσατε
[22]   ὁμοίως διατιθέντα. ~Ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς·  ἀμὴν   ὑμῖν λέγω, ὃς ἂν ἀφῇ
[4]   ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς {λέγει}  ἀμὴν   ὑμῖν λέγω, ὃς ἂν ἀφῇ
[23]   κόσμου πρὸς θάνατον γεγεννημένον, ἠλευθέρωσα,  ἰασάμην,   ἐλυτρωσάμην· ἐγώ σοι παρέξω ζωὴν
[23]   ὑπὲρ σοῦ πρὸς τὸν θάνατον  διηγωνισάμην   καὶ τὸν σὸν ἐξέτισα θάνατον,
[23]   πρὸς θάνατον γεγεννημένον, ἠλευθέρωσα, ἰασάμην,  ἐλυτρωσάμην·   ἐγώ σοι παρέξω ζωὴν ἄπαυστον,
[42]   σοῦ τὴν ψυχὴν ἀντιδώσω τὴν  ἐμήν.   στῆθι, πίστευσον· Χριστός με ἀπέστειλεν.
[37]   καταλιμπάνει· ἀγάπην ὑμῖν δίδωμι τὴν  ἐμήν.   τίς δέ ἐστιν αὕτη καὶ
[30]   ἤμην καὶ συνηγάγετέ με, γυμνὸς  ἤμην   καὶ ἐνεδύσατέ με, ἠσθένησα καὶ
[30]   καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ  ἤμην   καὶ ἤλθετε πρός με. τότε
[30]   ἐδώκατέ μοι πιεῖν, καὶ ξένος  ἤμην   καὶ συνηγάγετέ με, γυμνὸς ἤμην
[33]   δίδωσιν; ὅτι διὰ τὴν ἐκείνου  τιμὴν   καὶ εὔνοιαν καὶ οἰκείωσιν ὁ
[12]   ἀναγκαίων μὴ οὐ κατακλᾶσθαι τὴν  γνώμην   καὶ ἀσχολίαν ἄγειν ἀπὸ τῶν
[26]   ἀδικεῖ τις, εἰ προσέχων τὴν  γνώμην   καὶ φειδόμενος πρὸ τῆς πίστεως
[42]   σειρῆσι λόγων κατεπᾴδων αὐτοῦ τὴν  γνώμην,   οὐ πρότερον ἀπῆλθεν, ὥς φασι,
[8]   ἀγωνιστὴς καὶ διαπρεπὴς καὶ τὴν  γνώμην   πολιός. ἀλλ´ ὅμως οὗτος ὁ
[3]   αὐτῶν ἐξαιρεῖν τῷ λόγῳ τὴν  κενὴν   ἀπόγνωσιν καὶ δηλοῦν μετὰ τῆς
[10]   σωτὴρ ἀσχολουμένην περὶ πολλὰ καὶ  περιελκομένην   καὶ ταρασσομένην διακονικῶς, τὴν δὲ
[19]   καὶ φθειρομένην καὶ ἄλλοτε ἄλλου  γινομένην   καὶ ἐν τῷ τέλει μηδενὸς
[19]   κτῆσιν μετενηνοχὼς τὴν παρερχομένην καὶ  φθειρομένην   καὶ ἄλλοτε ἄλλου γινομένην καὶ
[10]   περὶ πολλὰ καὶ περιελκομένην καὶ  ταρασσομένην   διακονικῶς, τὴν δὲ ἀδελφὴν αἰτιωμένην,
[19]   τὴν ἔξω κτῆσιν μετενηνοχὼς τὴν  παρερχομένην   καὶ φθειρομένην καὶ ἄλλοτε ἄλλου
[42]   δεξιὰν ὡς ὑπὸ τῆς μετανοίας  κεκαθαρμένην   καταφιλῶν, ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν ἐπανήγαγε,
[30]   τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν  ἡτοιμασμένην   ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.
[42]   τὴν δὲ ἑαυτοῦ ψυχὴν ἑκουσίως  ἀπολουμένην.   τῷ δὲ ἐπιβλέποντι τὴν σωτηρίαν
[10]   τὴν Μάρθαν εἶπεν ὁ σωτὴρ  ἀσχολουμένην   περὶ πολλὰ καὶ περιελκομένην καὶ
[10]   ταρασσομένην διακονικῶς, τὴν δὲ ἀδελφὴν  αἰτιωμένην,   ὅτι τὸ ὑπηρετεῖν ἀπολιποῦσα τοῖς
[31]   ἀναπαῦσαί τινα τῶν ἐχόντων αἰώνιον·  σκηνὴν   παρὰ τῷ πατρί. Ὅρα πρῶτον
[32]   μισθὸν ὁρίσαι τῆς κοινωνίας, αἰώνιον,  σκηνήν.   ὢ καλῆς ἐμπορίας, ὢ θείας
[25]   τούτων παγκτησίαν τὴν ἐπὶ κακῷ,  εἰρήνην   σεαυτῷ παράσχες, ἐλευθερώθητι διωγμοῦ μακροῦ,
[37]   σπένδεσθαι καὶ λύτρον ἑαυτὸν ἐπιδιδοὺς  καινὴν   ἡμῖν διαθήκην καταλιμπάνει· ἀγάπην ὑμῖν
[42]   καὶ βίας αἰτοῦντι παρέξει τὴν  ἀληθινὴν   κάθαρσιν καὶ τὴν ἄτρεπτον ζωὴν
[29]   τῶν πονηρῶν φυτῶν, ἀλλὰ τὴν  ἀξίνην   τὴν ἑαυτοῦ πρὸς τὰς ῥίζας
[16]   δεῖ καθαρεύουσαν, τουτέστι πτωχεύουσαν καὶ  γυμνήν,   τὴν ψυχὴν παρασχόμενον οὕτως ἤδη
[42]   ὡς δὲ προσιόντα ἐγνώρισε τὸν  Ἰωάννην,   εἰς φυγὴν αἰδεσθεὶς ἐτράπετο. ὃ
[42]   τινος ἐπιπεσούσης χρείας ἀνακαλοῦσι τὸν  Ἰωάννην.   ὃ δέ, ἐπεὶ τὰ ἄλλα
[42]   τοῖς δάκρυσι βαπτιζόμενος ἐκ δευτέρου,  μόνην   ἀποκρύπτων τὴν δεξιάν. ὃ δὲ
[10]   ἔφασκεν, ἀλλὰ δόξαν προαιρέσεως ἀγαθῆς  μόνην   περιεβάλλετο, καὶ περὶ πολλὰ μὲν
[27]   πρεσβύτερον ἄγειν καὶ τιμιώτερον, ἐκτίνοντας  μόνην   τὴν χάριν ταύτην μικρὰν ἐπὶ
[32]   δοὺς τὰ διολλύμενα τοῦ κόσμου  μονὴν   τούτων αἰώνιον ἐν οὐρανοῖς ἀντιλαμβάνει.
[11]   πτωχοί, ἀγνοοῦντες« δὲ θεὸν καὶ  δικαιοσύνην   θεοῦ« κατ´ αὐτὸ μόνον τὸ
[14]   δύνασαι χρῆσθαι δικαίως αὐτῷ· πρὸς  δικαιοσύνην   καθυπηρετεῖ· ἀδίκως τις αὐτῷ χρῆται·
[8]   πέπεισται, διότι αὐτῷ πρὸς μὲν  δικαιοσύνην   οὐδὲν ἐνδεῖ, ζωῆς δὲ ὅλως
[9]   πλήρωμα δὲ νόμου Χριστὸς εἰς  δικαιοσύνην   παντὶ τῷ πιστεύοντι« οὐχὶ δὲ
[17]   οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν  δικαιοσύνην   τοῦ θεοῦ· οὐκοῦν ἄθλιοι οἱ
[18]   καταστάσει καὶ διαθέσει πρός τε  ὑπακοὴν   θεοῦ καὶ καθαρότητα πρός τε
[29]   ἀμφοτέραις μὲν οὖν ταῖς ἐντολαῖς  ἀγάπην   εἰσηγεῖται, τάξει δ´ αὐτὴν διῄρηκε,
[37]   ὁ θεὸς ἀγάπη καὶ δι´  ἀγάπην   ἡμῖν ἐθεάθη. καὶ τὸ μὲν
[38]   τῶν κεκωλυμένων εἰργασμένος, αὐξήσας τὴν  ἀγάπην   καὶ μετάνοιαν καθαρὰν λαβὼν ἀναμαχέσασθαι
[29]   καὶ σωτηρίας δεσμοὺς ἀλύτους ἐπιδείξας,  ἀγάπην,   πίστιν, ἐλπίδα, οὗτος ὁ διακονεῖν
[37]   ἐπιδιδοὺς καινὴν ἡμῖν διαθήκην καταλιμπάνει·  ἀγάπην   ὑμῖν δίδωμι τὴν ἐμήν. τίς
[40]   ἄλλα πάθη σύντεμε, ὀργήν, ἐπιθυμίαν,  λύπην,   φόβον, ἵνα εὑρεθῇς ἐπὶ τῆς
[1]   φύσει φορτίον βαρύτερον, οὗ μᾶλλον  ἐχρῆν   ἀφαιρεῖν καὶ περικόπτειν, ὡς σφαλεροῦ
[26]   ἀπεστερημένος, τί δ´ ὅλως πλοῦτον  ἐχρῆν   ἐκ γῆς ἀνατεῖλαί ποτε, εἰ
[10]   περὶ πολλὰ ταράσσῃ· Μαρία δὲ  τὴν   ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, καὶ οὐκ
[38]   πολλὰ τῶν κεκωλυμένων εἰργασμένος, αὐξήσας  τὴν   ἀγάπην καὶ μετάνοιαν καθαρὰν λαβὼν
[4]   καὶ αἰτοῦντας διδάσκει καὶ λύει  τὴν   ἄγνοιαν καὶ τὴν ἀπόγνωσιν ἀποσείεται,
[13]   δὲ δικαίαν χρῆσιν ἐπιθεὶς καὶ  τὴν   ἄδικον ἀφελὼν καταγγέλλει· σήμερον σωτηρία
[3]   τυγχάνειν ἀπελπίσας οὐδ´ ὅλως ἐπὶ  τὴν   ἄθλησιν ἀπεγράψατο, ὁ δὲ ταύτην
[18]   ἀλλ´ ἡ τούτοις ψυχὴ χρωμένη  τὴν   αἰτίαν ἐφ´ ἑκάτερα παρέχεται. ὑπόφερε
[18]   θανατοῦται· καὶ μηκέτι ζητῶμεν ἀλλαχοῦ  τὴν   αἰτίαν τοῦ τέλους πλὴν ἐν
[42]   τοὺς κόλπους τοῦ πατρός, εἰς  τὴν   αἰώνιον ζωήν, εἰς τὴν βασιλείαν
[9]   δὲ εἶναί φησιν ὡς πρὸς  τὴν   αἰώνιον ζωὴν ὡς οὐ τέλεια
[26]   πλούτῳ κρατοῦν; εἰ γὰρ διὰ  τὴν   ἀκούσιον ἐν πλούτῳ γένεσιν ἀπελήλαται
[9]   ἐπὶ τὴν τοῦ Ἰησοῦ νομοθεσίαν  τὴν   ἄκραν καὶ χάριν προχωροῦντα, πλήρωμα
[42]   ἀναιδείας καὶ βίας αἰτοῦντι παρέξει  τὴν   ἀληθινὴν κάθαρσιν καὶ τὴν ἄτρεπτον
[14]   τῆς ψυχῆς, τὰ μὴ συγχωροῦντα  τὴν   ἀμείνω χρῆσιν τῶν ὑπαρχόντων, ἵνα
[8]   ἀπὸ γενέσεως μέχρι τοῦ σημείου  τὴν   ἀνθρωπότητα διατρέχων, μάτην δὲ ὁ
[37]   ἡμῶν ἑκάστου κατέθηκε τὴν ψυχὴν  τὴν   ἀνταξίαν τῶν ὅλων· ταύτην ἡμᾶς
[29]   καρποὺς τῶν πονηρῶν φυτῶν, ἀλλὰ  τὴν   ἀξίνην τὴν ἑαυτοῦ πρὸς τὰς
[16]   δυνάμενος ἵλεῳ τῇ γνώμῃ καὶ  τὴν   ἀπαλλαγὴν αὐτῶν ἐνεγκεῖν ἐξ ἴσου
[4]   καὶ λύει τὴν ἄγνοιαν καὶ  τὴν   ἀπόγνωσιν ἀποσείεται, τοὺς αὐτοὺς πάλιν
[29]   τῆς ματαιότητος τοῦ κόσμου παρὰ  τὴν   ἀποκάλυψιν τῆς δόξης τῶν υἱῶν
[3]   ἐπίγειον ταύτην περιβεβλημένος περιβολὴν μήτε  τὴν   ἀρχὴν ἑαυτὸν τῶν ἄθλων τοῦ
[42]   παρέξει τὴν ἀληθινὴν κάθαρσιν καὶ  τὴν   ἄτρεπτον ζωὴν ὁ πατὴρ ὁ
[5]   τῶν ῥημάτων ἐναλλάσσει, πάντα δὲ  τὴν   αὐτὴν τῆς γνώμης συμφωνίαν ἐπιδείκνυται.
[36]   ἀποκρύπτοντες τὰ ἀνεκλάλητα μυστήρια, καὶ  τὴν   αὑτῶν εὐγένειαν ὑπερηφανοῦντες ἐν κόσμῳ
[32]   βασιλεῦσαι μετὰ θεοῦ, ταύτην σοὶ  τὴν   βασιλείαν ἄνθρωπος δώσει θεὸν ἀπομιμούμενος·
[18]   ἀκουστέον, τοὺς δυσκόλως εἰσελευσομένους εἰς  τὴν   βασιλείαν, μὴ σκαιῶς μηδὲ ἀγροίκως
[4]   τοὺς πεποιθότας ἐπὶ χρήμασιν εἰς  τὴν   βασιλείαν τοῦ θεοῦ εἰσελθεῖν· εὐκόλως
[4]   τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς  τὴν   βασιλείαν τοῦ θεοῦ. οἱ δὲ
[4]   κάμηλος εἰσελεύσεται ἢ πλούσιος εἰς  τὴν   βασιλείαν τοῦ θεοῦ. οἳ δὲ
[26]   ἢ ὁ τοιοῦτος πλούσιος ἐπὶ  τὴν   βασιλείαν τοῦ θεοῦ παρελεύσεται. σημαινέτω
[29]   μοι κύριε κύριε‹ εἰσελεύσεται εἰς  τὴν   βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ´ ὁ
[2]   ῥαφίδος διεκδύσεται ἢ πλούσιος εἰς  τὴν   βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀπογνόντες ἑαυτοὺς
[21]   τούτων ἀνταξίαν ἀποφαίνων ἂν λάθοι  τὴν   βασιλείαν τῶν οὐρανῶν· εἰ δέ,
[19]   ἑτέρας φωνῆς ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς  τὴν   βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. καὶ πῶς
[31]   γὰρ εὐδόκησεν ὁ πατὴρ παραδοῦναι  τὴν   βασιλείαν« τῶν οὐρανῶν. κατὰ τὰ
[42]   εἰς τὴν αἰώνιον ζωήν, εἰς  τὴν   βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. πιστευέτω ταῦτά
[12]   βιοτεύειν ἀναγκαίων μὴ οὐ κατακλᾶσθαι  τὴν   γνώμην καὶ ἀσχολίαν ἄγειν ἀπὸ
[26]   γὰρ ἀδικεῖ τις, εἰ προσέχων  τὴν   γνώμην καὶ φειδόμενος πρὸ τῆς
[42]   δὲ σειρῆσι λόγων κατεπᾴδων αὐτοῦ  τὴν   γνώμην, οὐ πρότερον ἀπῆλθεν, ὥς
[8]   οὗτος ἀγωνιστὴς καὶ διαπρεπὴς καὶ  τὴν   γνώμην πολιός. ἀλλ´ ὅμως οὗτος
[10]   καὶ περιελκομένην καὶ ταρασσομένην διακονικῶς,  τὴν   δὲ ἀδελφὴν αἰτιωμένην, ὅτι τὸ
[13]   χρήματα αὐτοὺς οὐ κελεύει μεθεῖναι,  τὴν   δὲ δικαίαν χρῆσιν ἐπιθεὶς καὶ
[42]   πλοῦτον μήτε τὸ προπεσεῖν αἰτιάσθω,  τὴν   δὲ ἑαυτοῦ ψυχὴν ἑκουσίως ἀπολουμένην.
[42]   βαπτιζόμενος ἐκ δευτέρου, μόνην ἀποκρύπτων  τὴν   δεξιάν. ὃ δὲ ἐγγυώμενος, ἐπομνύμενος
[42]   σωτῆρος εὕρηται, δεόμενος, γονυπετῶν, αὐτὴν  τὴν   δεξιὰν ὡς ὑπὸ τῆς μετανοίας
[2]   σωτηρίαν ἀναφερόντων ὀλιγωρήσαντες οὐ παρεσκευάσαντο  τὴν   δέουσαν παρασκευὴν εἰς τὸ τῶν
[12]   τὸ τὴν ψυχὴν αὐτὴν καὶ  τὴν   διάθεσιν γυμνῶσαι τῶν ὑπόντων παθῶν
[17]   μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες  τὴν   δικαιοσύνην τοῦ θεοῦ· οὐκοῦν ἄθλιοι
[33]   ἐνδέχεται γάρ σε διαμαρτεῖν περὶ  τὴν   δόξαν· ὡς ἐν ἀμφιβόλῳ δὲ
[37]   οὓς ἠγάπησε μετρηθεὶς ἡμᾶς πρὸς  τὴν   ἑαυτοῦ δύναμιν ἀντιμετρήσῃ. καὶ μέλλων
[16]   ἐν τούτοις ὁρίζων καὶ περιγράφων  τὴν   ἑαυτοῦ ζωήν, ἀλλά τι καὶ
[29]   πονηρῶν φυτῶν, ἀλλὰ τὴν ἀξίνην  τὴν   ἑαυτοῦ πρὸς τὰς ῥίζας τῆς
[22]   καὶ παῖδας, προσέτι δὲ καὶ  τὴν   ἑαυτοῦ ψυχήν, ἐμὸς μαθητὴς εἶναι
[26]   ἐντολαῖς καὶ τῶν προσκαίρων προτιμῷεν  τὴν   ἑαυτῶν ζωὴν καὶ βλέποιεν πρὸς
[21]   τῷ σωτῆρι, ἀναμαρτησίαν καὶ τελειότητα  τὴν   ἐκείνου μετερχόμενον καὶ πρὸς ἐκεῖνον
[33]   ἄνθρωπος ταῦτα δίδωσιν; ὅτι διὰ  τὴν   ἐκείνου τιμὴν καὶ εὔνοιαν καὶ
[42]   τῆς μετανοίας κεκαθαρμένην καταφιλῶν, ἐπὶ  τὴν   ἐκκλησίαν ἐπανήγαγε, καὶ δαψιλέσι μὲν
[15]   οὖν ὁ κύριος καὶ τὴν  τῶν   ἐκτὸς χρείαν εἰσάγει, κελεύων ἀποθέσθαι
[27]   ὡς σωθήσεται, φέρε σκεπτέον ἥντινα  τὴν   ἐλπίδα αὐτοῖς ὁ σωτὴρ ὑπογράφει
[3]   ταύτην μὲν ἐμβαλόμενος τῇ γνώμῃ  τὴν   ἐλπίδα, πόνους δὲ καὶ γυμνάσια
[4]   συμβαλέσθαι τοῖς ἀδελφοῖς πρός τε  τὴν   ἐλπίδα πρῶτον αὐτὴν καὶ δεύτερον
[42]   ὑπὲρ σοῦ τὴν ψυχὴν ἀντιδώσω  τὴν   ἐμήν. στῆθι, πίστευσον· Χριστός με
[37]   διαθήκην καταλιμπάνει· ἀγάπην ὑμῖν δίδωμι  τὴν   ἐμήν. τίς δέ ἐστιν αὕτη
[15]   δὲ τὴν ὕλην τῆς κακίας  τὴν   ἔμφυτον τῇ τῶν ἐκτὸς ἀπορίᾳ.
[42]   βαράθρων ἐφέρετο. ἀπογνοὺς δὲ τελέως  τὴν   ἐν θεῷ σωτηρίαν οὐδὲν ἔτι
[42]   ἑκάστοτε ἐπὶ ταῖς ἡδοναῖς καὶ  τὴν   ἐνταῦθα τρυφὴν τῆς αἰωνίου ζωῆς
[19]   ζωῆς χορηγὸν αἰωνίου, τὰς κατὰ  τὴν   ἐντολὴν τοῦ θεοῦ διαθέσεις, ἀνθ´
[19]   πλουτῶν καὶ τὴν ζωὴν εἰς  τὴν   ἔξω κτῆσιν μετενηνοχὼς τὴν παρερχομένην
[25]   ἐνέχυρα, κατάλιπε τὴν τούτων παγκτησίαν  τὴν   ἐπὶ κακῷ, εἰρήνην σεαυτῷ παράσχες,
[3]   τῶν ἐλπίδων. οὕτως τις καὶ  τὴν   ἐπίγειον ταύτην περιβεβλημένος περιβολὴν μήτε
[42]   τῆς ἐξόδου τὸ τέλος καὶ  τὴν   ἐπίδειξιν τῶν δογμάτων ὄψεται. ὁ
[12]   τὴν κτῆσιν οὐδὲν ἧττον ἔτι  τὴν   ἐπιθυμίαν καὶ τὴν ὄρεξιν τῶν
[42]   κατείληφε μεθ´ ὁμοίου στρατιωτικοῦ. καταρρηξάμενος  τὴν   ἐσθῆτα ὁ ἀπόστολος καὶ μετὰ
[42]   Πάτμου τῆς νήσου μετῆλθεν ἐπὶ  τὴν   Ἔφεσον, ἀπῄει παρακαλούμενος καὶ ἐπὶ
[42]   εἶτα ὃ μὲν ἀπῆρεν ἐπὶ  τὴν   Ἔφεσον, ὁ δὲ πρεσβύτερος ἀναλαβὼν
[26]   μὴν ἔν γε τῷ παρόντι  τὴν   ζήτησιν ἀπαιτεῖ· οὐ γὰρ μόνον
[19]   ὁ κατὰ σάρκα πλουτῶν καὶ  τὴν   ζωὴν εἰς τὴν ἔξω κτῆσιν
[12]   τὰ βλάψοντα καὶ λυμανούμενα πρὸς  τὴν   ζωήν, ἣν ἐπαγγέλλεται; καὶ γὰρ
[25]   οὔτε ἀνεστίους οὔτε ἀναδέλφους ἐπὶ  τὴν   ζωὴν καλεῖ, ἐπεὶ καὶ πλουσίους
[27]   καὶ πῶς πλούτῳ χρηστέον καὶ  τὴν   ζωὴν κτητέον. ἐπειδὴ γὰρ οὔτε
[7]   μέγιστον καὶ κορυφαιότατον τῶν πρὸς  τὴν   ζωὴν μαθημάτων ἀπὸ τῆς ἀρχῆς
[37]   ἀνθρώπων ἑκὼν ἔπαθεν, ἵνα πρὸς  τὴν   ἡμετέραν ἀσθένειαν οὓς ἠγάπησε μετρηθεὶς
[30]   εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε  τὴν   ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς
[38]   ἄθρουν ἀναμένει. ~Σὺ δὲ μάθε  τὴν   καθ´ ὑπερβολὴν ὁδόν« ἣν δείκνυσι
[8]   τοῦ σωτῆρος μετ´ ἐκεῖνον καὶ  τὴν   καινότητα τῆς χάριτος μαθεῖν, ὅτι
[16]   γὰρ αὐτὸς ἤδη τῷ καθαρῷ  τὴν   καρδίαν γίνεται, εἰς δὲ ἀκάθαρτον
[3]   μὲν αὐτῶν ἐξαιρεῖν τῷ λόγῳ  τὴν   κενὴν ἀπόγνωσιν καὶ δηλοῦν μετὰ
[42]   καὶ μετὰ μεγάλης οἰμωγῆς πληξάμενος  τὴν   κεφαλήν, καλόν γε« ἔφη φύλακα
[13]   καὶ μετὰ τῆς προσθήκης ταύτης  τὴν   κοινωνίαν ἐπιτάσσει, ποτίζειν τὸν διψῶντα,
[15]   χρήσιμα γίνεται; ὁ τοίνυν ἀποβαλὼν  τὴν   κοσμικὴν περιουσίαν ἔτι δύναται πλουτεῖν
[17]   χρυσὸν φέρων ἢ ἀγρὸν καὶ  τὴν   κτῆσιν ἄμετρον ἀεὶ ποιῶν καὶ
[13]   ἱκανὰ κεκτημένον αὐτόν τε περὶ  τὴν   κτῆσιν μὴ κακοπαθεῖν καὶ οἷς
[12]   κἀκεῖνό ἐστι· δύναταί τις ἀποφορτισάμενος  τὴν   κτῆσιν οὐδὲν ἧττον ἔτι τὴν
[39]   ἀκούσιον μετὰ τὴν σφραγῖδα καὶ  τὴν   λύτρωσιν περιπετής τισιν ἁμαρτήμασιν ἢ
[10]   ἐκτελεῖν· ὁποῖόν τι καὶ πρὸς  τὴν   Μάρθαν εἶπεν ὁ σωτὴρ ἀσχολουμένην
[12]   ἔχειν ἐντετηκυῖαν καὶ συζῶσαν καὶ  τὴν   μὲν χρῆσιν ἀποβεβληκέναι, ἀπορῶν δὲ
[39]   τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἀλλὰ  τὴν   μετάνοιαν· κἂν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι
[40]   πολιτείαν πονηρὰν ἐκνικῆσαι τῷ μετὰ  τὴν   μετάνοιαν χρόνω· ἀκριβείας δὲ δεῖ
[4]   τίμα τὸν πατέρα σου καὶ  τὴν   μητέρα. ὃ δὲ ἀποκριθεὶς λέγει
[8]   οὖν πρῶτον ἐπιγνῶναι τῷ ζησομένῳ  τὴν   ὄντως ζωὴν παρακελεύεται, ὃν οὐδεὶς
[12]   ἧττον ἔτι τὴν ἐπιθυμίαν καὶ  τὴν   ὄρεξιν τῶν χρημάτων ἔχειν ἐντετηκυῖαν
[15]   οὐχὶ τοῖς ἐὰν ἐπίστηταί τις  τὴν   ὀρθὴν χρῆσιν καὶ συνωφελεῖν δυναμένοις.
[42]   νεανίσκον ἱκανὸν τῷ σώματι καὶ  τὴν   ὄψιν ἀστεῖον καὶ θερμὸν τὴν
[32]   πλεῦσον ἐπὶ ταύτην. ἂν σωφρονῇς.  τὴν   πανήγυριν, ὦ πλούσιε, κἂν δέῃ,
[42]   ἄγε δή« ἔφη, ὦ ἐπίσκοπε,  τὴν   παραθήκην ἀπόδος ἡμῖν, ἣν ἐγώ
[19]   εἰς τὴν ἔξω κτῆσιν μετενηνοχὼς  τὴν   παρερχομένην καὶ φθειρομένην καὶ ἄλλοτε
[11]   αὐτὰ συμπάθειαν τὴν ὑπεράγαν ἐπιθυμίαν,  τὴν   περὶ αὐτὰ πτοίαν καὶ νόσον,
[26]   αὐτόν γε τὸν πλοῦτον καὶ  τὴν   περιβολὴν τῆς κτήσεως ἀποκέκλεικεν οὐδ´
[16]   ἐνεγκεῖν ἐξ ἴσου καθάπερ καὶ  τὴν   περιουσίαν, οὗτός ἐστιν ὁ μακαριζόμενος
[22]   ἀλλὰ τὴν σαρκικὴν οἰκειότητα διὰ  τὴν   πνευματικὴν ἔχθραν διαλυσάτω. ~Νόμισον εἶναι
[11]   περὶ χρημάτων ἐξορίσαι τῆς ψυχῆς,  τὴν   πρὸς αὐτὰ συμπάθειαν τὴν ὑπεράγαν
[22]   καὶ κακοποιίαν, ἐν τούτῳ δὲ  τὴν   πρὸς τὰ σύντροφα δυσωπίαν. εἰ
[22]   μὴ συμφερέσθω μηδὲ ὁμονοείτω, ἀλλὰ  τὴν   σαρκικὴν οἰκειότητα διὰ τὴν πνευματικὴν
[37]   ὀφείλομεν τοῖς ἀδελφοῖς, καὶ τοιαύτην  τὴν   συνθήκην πρὸς τὸν σωτῆρα ἀνθωμολογήμεθα,
[39]   ἀσθένειαν ἢ περίστασιν ἀκούσιον μετὰ  τὴν   σφραγῖδα καὶ τὴν λύτρωσιν περιπετής
[42]   τὸ τέλειον αὐτῷ φυλακτήριον ἐπιστήσας,  τὴν   σφραγῖδα τοῦ κυρίου. τῷ δὲ
[2]   τῶν δὲ ἔργων τῶν εἰς  τὴν   σωτηρίαν ἀναφερόντων ὀλιγωρήσαντες οὐ παρεσκευάσαντο
[1]   πλουτοῦντας ἐπὶ κακῷ τὸ συναίρεσθαι  τὴν   σωτηρίαν αὐτοῖς ἅπαντα τὸν δυνατὸν
[26]   κτήσεως ἀποκέκλεικεν οὐδ´ αὐτοῖς ἀποτετάφρευκεν  τὴν   σωτηρίαν, εἴ γε δύναιντο καὶ
[42]   ἑκουσίως ἀπολουμένην. τῷ δὲ ἐπιβλέποντι  τὴν   σωτηρίαν καὶ ποθοῦντι καὶ μετὰ
[2]   τι εἶναι τὸ αἴτιον τοῦ  τὴν   σωτηρίαν χαλεπωτέραν τοῖς πλουτοῦσι δοκεῖν
[35]   δὲ διδάξαι τι τῶν πρὸς  τὴν   σωτηρίαν χρησίμων, ὃ δὲ νουθετῆσαι
[20]   ἀπῆλθε στυγνὸς καὶ κατηφής, λιπὼν  τὴν   τάξιν τῆς ζωῆς, ἧς ἐπιθυμεῖν
[1]   αὐτῶν, φωτίζοντας καὶ προσάγοντας ἐπὶ  τὴν   τῆς ἀληθείας κτῆσιν, ἧς ὁ
[4]   πρῶτον αὐτὴν καὶ δεύτερον πρὸς  τὴν   τῆς ἐλπίδος προσαγωγήν. ὃ δὲ
[6]   διδάσκει, ἃ παρέχει, ἵνα δείξῃ  τὴν   τοῦ εὐαγγελίου ὑπόθεσιν, ὅτι δόσις
[9]   μετὰ φόβου καὶ προπαιδείας ἐπὶ  τὴν   τοῦ Ἰησοῦ νομοθεσίαν τὴν ἄκραν
[25]   καὶ τὰ ἄλλα ἐνέχυρα, κατάλιπε  τὴν   τούτων παγκτησίαν τὴν ἐπὶ κακῷ,
[15]   Οὕτως οὖν ὁ κύριος καὶ  τὴν   τῶν ἐκτὸς χρείαν εἰσάγει, κελεύων
[15]   ὑπηρετικῶν ἑαυτὸν περιέκοψεν, ἐξέκαυσε δὲ  τὴν   ὕλην τῆς κακίας τὴν ἔμφυτον
[11]   οὐχ ὃ προχείρως δέχονταί τινες,  τὴν   ὑπάρχουσαν οὐσίαν ἀπορρῖψαι προστάσσει καὶ
[11]   ψυχῆς, τὴν πρὸς αὐτὰ συμπάθειαν  τὴν   ὑπεράγαν ἐπιθυμίαν, τὴν περὶ αὐτὰ
[5]   τῆς ἐπιστάσεως εὑρίσκεται δεόμενα διὰ  τὴν   ὑπερβάλλουσαν τῆς φρονήσεως ἐν αὐτοῖς
[26]   τοῦτο πολύχουν μέν ἐστι κατὰ  τὴν   ὑπόνοιαν καὶ τὸν σαφηνισμόν, οὐ
[19]   πλούτου πρὸς πλοῦτον ποιησάμενος, ἐξαργυρίσας  τὴν   φανερὰν οὐσίαν; οὐδαμῶς· ἀλλὰ ἀντὶ
[27]   ἄγειν καὶ τιμιώτερον, ἐκτίνοντας μόνην  τὴν   χάριν ταύτην μικρὰν ἐπὶ μεγίστοις,
[13]   σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ. οὕτω  τὴν   χρείαν αὐτῶν ἐπαινεῖ, ὥστε καὶ
[23]   διακούσας ὑπὲρ σεαυτοῦ δίκασον καὶ  τὴν   ψῆφον ἀνένεγκε τῇ σαυτοῦ σωτηρίᾳ·
[42]   τὸν ὑπὲρ ἡμῶν· ὑπὲρ σοῦ  τὴν   ψυχὴν ἀντιδώσω τὴν ἐμήν. στῆθι,
[12]   καὶ θειότερον καὶ τελεώτερον, τὸ  τὴν   ψυχὴν αὐτὴν καὶ τὴν διάθεσιν
[42]   τὴν ὄψιν ἀστεῖον καὶ θερμὸν  τὴν   ψυχὴν ἰδών, τοῦτον« ἔφη σοὶ
[21]   ὥσπερ κάτοπτρον κοσμοῦντα καὶ ῥυθμίζοντα  τὴν   ψυχὴν καὶ πάντα διὰ πάντων
[26]   εὐθὺς ὑπὸ τοῦ θεοῦ τοῦ  τὴν   ψυχὴν νέμοντος εἰς οἶκον τοιούτων
[16]   καθαρεύουσαν, τουτέστι πτωχεύουσαν καὶ γυμνήν,  τὴν   ψυχὴν παρασχόμενον οὕτως ἤδη τοῦ
[37]   πόση; ὑπὲρ ἡμῶν ἑκάστου κατέθηκε  τὴν   ψυχὴν τὴν ἀνταξίαν τῶν ὅλων·
[42]   τὸν νεανίσκον« εἶπεν ἀπαιτῶ καὶ  τὴν   ψυχὴν τοῦ ἀδελφοῦ« στενάξας κάτωθεν
[20]   ἦν μὴ περιάγεσθαι μηδὲ καταστράπτεσθαι  τὴν   ψυχὴν ὑπὸ τῶν προσόντων ἁβρῶν
[9]   τέλεια πεπληρωκότα καὶ νόμου μὲν  ἐργάτην,   ἀργὸν δὲ ζωῆς ἀληθινῆς. καλὰ
[8]   τοῦ σημείου τὴν ἀνθρωπότητα διατρέχων,  μάτην   δὲ ὁ πάσας πεποιηκὼς ἐκ
[8]   Μωσέως νόμος ζωὴν αἰώνιον παρασχεῖν,  μάτην   μὲν ὁ σωτὴρ αὐτὸς παραγίνεται
[31]   τῶν οὐρανῶν, τουτέστι τὸν ἑαυτοῦ  μαθητήν,   εἶναι μείζω λέγει. καὶ πάλιν·
[6]   τῆς διδασκαλίας ἄρχεται, ἐπιστρέφων τὸν  μαθητὴν   ἐπὶ τὸν θεὸν τὸν ἀγαθὸν
[30]   ὃ γὰρ ἄν τις εἰς  μαθητὴν   ἐργάσηται, τοῦτο εἰς ἑαυτὸν ὁ
[31]   ἐκείνων μισθὸν λήψεται, ὁ δὲ  μαθητὴν   ποτίσας εἰς ὄνομα μαθητοῦ ποτήριον
[41]   ἄνθρωπον θεοῦ καθάπερ ἀλείπτην καὶ  κυβερνήτην.   αἰδοῦ κἂν ἕνα, φοβοῦ κἂν
[31]   πάλιν· ὁ δεχόμενος δίκαιον ἢ  προφήτην   εἰς ὄνομα δικαίου ἢ προφήτου
[28]   τὸν πρὸς αἵματος οὐδὲ τὸν  πολίτην   οὐδὲ τὸν προσήλυτον οὐδὲ τὸν
[31]   τοῦ ἀποστόλου λόγος· ἱλαρὸν γὰρ  δότην·   ἀγαπᾷ ὁ θεός« χαίροντα τῷ
[41]   ἑαυτῷ τινα ἄνθρωπον θεοῦ καθάπερ  ἀλείπτην   καὶ κυβερνήτην. αἰδοῦ κἂν ἕνα,
[39]   καὶ ἀνυπέρβλητον εἶναι χαρὰν καὶ  ἑορτὴν   ἐν οὐρανοῖς τῷ πατρὶ καὶ
[8]   ζωῆς δὲ ὅλως προσδεῖ· διὸ  αὐτὴν   αἰτεῖ παρὰ τοῦ δοῦναι μόνου
[24]   ποὺς κἂν ἡ ψυχή, μίσησον  αὐτήν.   ἂν γὰρ ἐνταῦθα ἀπόληται ὑπὲρ
[21]   θεοῦ, ἀλλ´ οἱ βιασταὶ ἁρπάζουσιν  αὐτήν«   αὕτη γὰρ μόνη βία καλή,
[29]   ἐντολαῖς ἀγάπην εἰσηγεῖται, τάξει δ´  αὐτὴν   διῄρηκε, καὶ ὅπου μὲν τὰ
[4]   πρός τε τὴν ἐλπίδα πρῶτον  αὐτὴν   καὶ δεύτερον πρὸς τὴν τῆς
[12]   καὶ τελεώτερον, τὸ τὴν ψυχὴν  αὐτὴν   καὶ τὴν διάθεσιν γυμνῶσαι τῶν
[42]   τοῦ σωτῆρος εὕρηται, δεόμενος, γονυπετῶν,  αὐτὴν   τὴν δεξιὰν ὡς ὑπὸ τῆς
[5]   ῥημάτων ἐναλλάσσει, πάντα δὲ τὴν  αὐτὴν   τῆς γνώμης συμφωνίαν ἐπιδείκνυται. δεῖ
[1]   καὶ αὐτῆς τῆς περιουσίας καθ´  αὑτὴν   ἱκανῆς οὔσης χαυνῶσαι τὰς ψυχὰς
[37]   ψυχὰς ὀφείλομεν τοῖς ἀδελφοῖς, καὶ  τοιαύτην   τὴν συνθήκην πρὸς τὸν σωτῆρα
[32]   ἐν οὐρανοῖς ἀντιλαμβάνει. πλεῦσον ἐπὶ  ταύτην.   ἂν σωφρονῇς. τὴν πανήγυριν, ὦ
[18]   πρῶτον ἡ ψυχὴ καὶ περὶ  ταύτην   ἀρετὴ μὲν φυομένη σῴζει, κακία
[38]   αὔξεται τῶν τελείων παραδοθέντων. ἐὰν  ταύτην   ἐμβάληταί τις τῇ ψυχῇ, δύναται,
[37]   ψυχὴν τὴν ἀνταξίαν τῶν ὅλων·  ταύτην   ἡμᾶς ὑπὲρ ἀλλήλων ἀνταπαιτεῖ. εἰ
[3]   τὴν ἄθλησιν ἀπεγράψατο, ὁ δὲ  ταύτην   μὲν ἐμβαλόμενος τῇ γνώμῃ τὴν
[27]   τιμιώτερον, ἐκτίνοντας μόνην τὴν χάριν  ταύτην   μικρὰν ἐπὶ μεγίστοις, ἄλλο δὲ
[3]   οὕτως τις καὶ τὴν ἐπίγειον  ταύτην   περιβεβλημένος περιβολὴν μήτε τὴν ἀρχὴν
[32]   οἰκῆσαι καὶ βασιλεῦσαι μετὰ θεοῦ,  ταύτην   σοὶ τὴν βασιλείαν ἄνθρωπος δώσει
[2]   ὀλιγωρήσαντες οὐ παρεσκευάσαντο τὴν δέουσαν  παρασκευὴν   εἰς τὸ τῶν ἐλπιζομένων τυχεῖν.
[10]   καὶ ταρασσομένην διακονικῶς, τὴν δὲ  ἀδελφὴν   αἰτιωμένην, ὅτι τὸ ὑπηρετεῖν ἀπολιποῦσα
[42]   ταῖς ἡδοναῖς καὶ τὴν ἐνταῦθα  τρυφὴν   τῆς αἰωνίου ζωῆς προτιμᾷ καὶ
[3]   ταύτην περιβεβλημένος περιβολὴν μήτε τὴν  ἀρχὴν   ἑαυτὸν τῶν ἄθλων τοῦ σωτῆρος
[28]   ἀφωρισμένου κατελεούμενον, ὃς οὐχὶ κατὰ  τύχην   ὡς ἐκεῖνοι παρῆλθεν, ἀλλ´ ἧκε
[42]   ὑπὲρ ἡμῶν· ὑπὲρ σοῦ τὴν  ψυχὴν   ἀντιδώσω τὴν ἐμήν. στῆθι, πίστευσον·
[12]   θειότερον καὶ τελεώτερον, τὸ τὴν  ψυχὴν   αὐτὴν καὶ τὴν διάθεσιν γυμνῶσαι
[42]   προπεσεῖν αἰτιάσθω, τὴν δὲ ἑαυτοῦ  ψυχὴν   ἑκουσίως ἀπολουμένην. τῷ δὲ ἐπιβλέποντι
[22]   προσέτι δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ  ψυχήν,   ἐμὸς μαθητὴς εἶναι οὐ δύναται.
[16]   καρδίαν γίνεται, εἰς δὲ ἀκάθαρτον  ψυχὴν   θεοῦ χάρις οὐ παραδύεται· ἀκάθαρτος
[42]   ὄψιν ἀστεῖον καὶ θερμὸν τὴν  ψυχὴν   ἰδών, τοῦτον« ἔφη σοὶ παρακατατίθεμαι
[21]   κάτοπτρον κοσμοῦντα καὶ ῥυθμίζοντα τὴν  ψυχὴν   καὶ πάντα διὰ πάντων ὁμοίως
[26]   ὑπὸ τοῦ θεοῦ τοῦ τὴν  ψυχὴν   νέμοντος εἰς οἶκον τοιούτων ἀνθρώπων
[16]   τουτέστι πτωχεύουσαν καὶ γυμνήν, τὴν  ψυχὴν   παρασχόμενον οὕτως ἤδη τοῦ σωτῆρος
[37]   ὑπὲρ ἡμῶν ἑκάστου κατέθηκε τὴν  ψυχὴν   τὴν ἀνταξίαν τῶν ὅλων· ταύτην
[42]   νεανίσκον« εἶπεν ἀπαιτῶ καὶ τὴν  ψυχὴν   τοῦ ἀδελφοῦ« στενάξας κάτωθεν ὁ
[20]   μὴ περιάγεσθαι μηδὲ καταστράπτεσθαι τὴν  ψυχὴν   ὑπὸ τῶν προσόντων ἁβρῶν τῷ
[10]   τοῦ σωτῆρος ἐξαίρετον, ἵνα λάβῃ  ζωὴν   αἰώνιον, ἣν ποθεῖ· ἀλλὰ δυσχεράνας
[4]   διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσω, ἵνα  ζωὴν   αἰώνιον κληρονομήσω; ὁ δὲ Ἰησοῦς
[20]   ἰδίως καὶ ὡς ἂν εἰς  ζωὴν   αἰώνιον ὁρμήσαι. καὶ οἱ μαθηταὶ
[8]   ἱκανὸς ἦν ὁ Μωσέως νόμος  ζωὴν   αἰώνιον παρασχεῖν, μάτην μὲν ὁ
[10]   καὶ προσκαθέζεσθαι, τῇ χάριτι τοῦ  ζωὴν   αἰώνιον προστιθέντος. ~Τί τοίνυν ἦν
[16]   ὁρίζων καὶ περιγράφων τὴν ἑαυτοῦ  ζωήν,   ἀλλά τι καὶ καλὸν ἔργον
[23]   ἰασάμην, ἐλυτρωσάμην· ἐγώ σοι παρέξω  ζωὴν   ἄπαυστον, αἰώνιον, ὑπερκόσμιον· ἐγώ σοι
[21]   θεὸν βιάσασθαι καὶ παρὰ θεοῦ  ζωὴν   ἁρπάσαι, ὁ δὲ γνοὺς τοὺς
[39]   τοῦ πλούτου καὶ χαλεπὸν εἰς  ζωὴν   διαφύγοι καὶ δύναιτο τῶν αἰωνίων
[42]   τοῦ πατρός, εἰς τὴν αἰώνιον  ζωήν,   εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.
[19]   κατὰ σάρκα πλουτῶν καὶ τὴν  ζωὴν   εἰς τὴν ἔξω κτῆσιν μετενηνοχὼς
[11]   μακαριώτατοι καὶ θεοφιλέστατοι καὶ μόνοι  ζωὴν   ἔχοντες αἰώνιον) οὔτε καινὸν τὸ
[10]   ἧς ἱκέτευεν. οὐ γὰρ ἀληθῶς  ζωὴν   ἤθελεν, ὡς ἔφασκεν, ἀλλὰ δόξαν
[12]   βλάψοντα καὶ λυμανούμενα πρὸς τὴν  ζωήν,   ἣν ἐπαγγέλλεται; καὶ γὰρ αὖ
[26]   τῶν προσκαίρων προτιμῷεν τὴν ἑαυτῶν  ζωὴν   καὶ βλέποιεν πρὸς τὸν κύριον
[25]   ἀνεστίους οὔτε ἀναδέλφους ἐπὶ τὴν  ζωὴν   καλεῖ, ἐπεὶ καὶ πλουσίους κέκληκεν,
[27]   πῶς πλούτῳ χρηστέον καὶ τὴν  ζωὴν   κτητέον. ἐπειδὴ γὰρ οὔτε ἐκ
[7]   καὶ κορυφαιότατον τῶν πρὸς τὴν  ζωὴν   μαθημάτων ἀπὸ τῆς ἀρχῆς εὐθὺς
[42]   ἀληθινὴν κάθαρσιν καὶ τὴν ἄτρεπτον  ζωὴν   ὁ πατὴρ ὁ ἀγαθὸς ὁ
[8]   ἐπιγνῶναι τῷ ζησομένῳ τὴν ὄντως  ζωὴν   παρακελεύεται, ὃν οὐδεὶς ἐπιγινώσκει εἰ
[9]   φησιν ὡς πρὸς τὴν αἰώνιον  ζωὴν   ὡς οὐ τέλεια πεπληρωκότα καὶ
[37]   ἀδελφὸν ἀνθρωποκτόνος ἐστί« σπέρμα τοῦ  Κάιν,   θρέμμα τοῦ διαβόλου, θεοῦ σπλάγχνον
[32]   σε ἀτιμάσῃ· οὐ γὰρ κεκέλευσται  λαβεῖν,   ἀλλὰ σὺ παρασχεῖν. οὐ μὴν
[7]   ἄλλοις ὑπάρχει καὶ τὸ μεῖναι  λαβεῖν.   ἡ μὲν γὰρ τούτου ἄγνοια
[40]   πλείονος. ὁ κλέπτης, ἄφεσιν βούλει  λαβεῖν;   μηκέτι κλέπτε· ὁ μοιχεύσας, μηκέτι
[3]   τῶν στεφάνων τῆς ἀφθαρσίας ἐλπιζέτω  μεταλαβεῖν·   ἀλλ´ αὑτὸν ὑποβαλέτω φέρων γυμναστῇ
[12]   κατακλᾶσθαι τὴν γνώμην καὶ ἀσχολίαν  ἄγειν   ἀπὸ τῶν κρειττόνων, ὁπωσοῦν καὶ
[27]   οὐχ ὅσιον ἄλλο τι πρεσβύτερον  ἄγειν   καὶ τιμιώτερον, ἐκτίνοντας μόνην τὴν
[30]   ἐπείνασα γὰρ καὶ ἐδώκατέ μοι  φαγεῖν,   καὶ ἐδίψησα καὶ ἐδώκατέ μοι
[4]   θεῷ δυνατόν. ἤρξατο ὁ Πέτρος  λέγειν   αὐτῷ· ἴδε ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα
[23]   μὲν πατήρ σοι δοκείτω παρεστὼς  λέγειν   ἐγώ σε ἔσπειρα καὶ ἔθρεψα,
[25]   ὁρμώμενος, ἀεὶ συνών, ὃν οὐδὲ  ἐκφυγεῖν   ὁ διωκόμενος δύναται· τὸν γὰρ
[3]   δέχεται, τότε καὶ προδεικνύναι καὶ  μυσταγωγεῖν,   ὅπως ἂν καὶ δι´ οἵων
[23]   ἃ ἐπιθυμοῦσιν ἄγγελοι παρακύψαι καὶ  ἰδεῖν   ἅπερ ἡτοίμασεν ὁ θεὸς τοῖς
[33]   γὰρ τοῦ φείδεσθαι καὶ προσποιεῖσθαι  δοκιμάζειν   τοὺς εὐλόγως ἢ μὴ τευξομένους
[1]   μὲν, ὅτι παρέντες αἰνεῖν καὶ  δοξάζειν   τὸν μόνον τέλειον καὶ ἀγαθὸν
[11]   ἀμηχανεῖν βίου καὶ τῶν ἐλαχίστων  σπανίζειν   μακαριώτατοι καὶ θεοφιλέστατοι καὶ μόνοι
[12]   ὁπωσοῦν καὶ ὁθενοῦν ταῦτα πειρώμενον  ἐκπορίζειν.   ~Καὶ πόσῳ χρησιμώτερον τὸ ἐναντίον,
[13]   προσθήκης ταύτης τὴν κοινωνίαν ἐπιτάσσει,  ποτίζειν   τὸν διψῶντα, ἄρτον διδόναι τῷ
[21]   συνεστάλη· τὸ μὲν γὰρ ἄκοντας  σῴζειν   ἐστὶ βιαζομένου, τὸ δὲ αἱρουμένους
[8]   καὶ τὴν καινότητα τῆς χάριτος  μαθεῖν,   ὅτι δὴ κατὰ τὸν ἀπόστολον
[26]   ἐξηγήσει μυστήριον τοῦ σωτῆρος ὑπάρχει  μαθεῖν·   ~οὐ μὴν ἀλλὰ τό γε
[31]   αὐτὸν ἀναζητεῖν, ὅστις ἄξιος εὖ  παθεῖν,   ~ἔπειτα τηλικοῦτον μισθὸν ὁρίσαι τῆς
[42]   ἅπαξ ἀπολώλει, ἴσα τοῖς ἄλλοις  παθεῖν   ἠξίου. αὐτοὺς δὴ τούτους ἀναλαβὼν
[13]   τε περὶ τὴν κτῆσιν μὴ  κακοπαθεῖν   καὶ οἷς καθῆκεν ἐπικουρεῖν; τίς
[35]   παρὰ τοῖς θεῷ διακονεῖν πεπεισμένοις,  πείθειν   θεόν, ἀρέσκειν θεῷ· οὐ σαρκὸς
[33]   εἰς τὸ κοινὸν τοῦτο παιδευτήριον  εἰσελθεῖν   δυνηθῶμεν· ἀλλ´ ἔνδον κρυπτὸς ἐνοικεῖ
[19]   καὶ δι´ ἑτέρας φωνῆς ἐστιν  εἰσελθεῖν   εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.
[4]   εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ  εἰσελθεῖν·   εὐκόλως διὰ τῆς τρυμαλιᾶς τῆς
[21]   ἐν οὐρανοῖς ἐγγραφησομένοις. τοῦτο γὰρ  ἀκολουθεῖν   ὄντως τῷ σωτῆρι, ἀναμαρτησίαν καὶ
[13]   καὶ μὴ τρέφειν, ὑποδέχεσθαι καὶ  ἀποκλείειν,   κοινωνεῖν καὶ μὴ κοινωνεῖν, ὅπερ
[33]   ἄμεινον καὶ τοὺς ἀναξίους εὖ  ποιεῖν   διὰ τοὺς ἀξίους ἢ φυλασσόμενον
[30]   καὶ ἐδίψησα καὶ ἐδώκατέ μοι  πιεῖν,   καὶ ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ
[16]   γνώμῃ καὶ τὴν ἀπαλλαγὴν αὐτῶν  ἐνεγκεῖν   ἐξ ἴσου καθάπερ καὶ τὴν
[36]   ἐπανάγοντες ἐπ´ ἀσφαλές, οὐ βουλόμενοι  δοκεῖν   ἅγιοι, κἂν εἴπῃ τις, αἰσχυνόμενοι,
[2]   τὴν σωτηρίαν χαλεπωτέραν τοῖς πλουτοῦσι  δοκεῖν   ἢ τοῖς ἀχρημάτοις τῶν ἀνθρώπων,
[35]   θεῷ διακονεῖν πεπεισμένοις, πείθειν θεόν,  ἀρέσκειν   θεῷ· οὐ σαρκὸς τῆς σῆς
[12]   ἀλλότρια τῆς γνώμης ἐκτεμεῖν καὶ  ἐκβαλεῖν.   τοῦτο γὰρ ἴδιον μὲν τοῦ
[35]   ἑαυτοῦ ψυχῆς ἕκαστος, οὐκ ἀδελφῷ  λαλεῖν,   ἀλλὰ τῷ βασιλεῖ τῶν αἰώνων
[10]   ἀδύνατος καὶ ἀπρόθυμος καὶ ἀσθενὴς  ἐκτελεῖν·   ὁποῖόν τι καὶ πρὸς τὴν
[15]   τις τὴν ὀρθὴν χρῆσιν καὶ  συνωφελεῖν   δυναμένοις. ὠφελεῖ δὲ τὰ μετὰ
[35]   συμβουλεῦσαι μετ´ εὐνοίας, πάντες δὲ  φιλεῖν   ἀληθῶς, ἀδόλως, ἀφόβως, ἀνυποκρίτως, ἀκολακεύτως,
[12]   πρόρριζα τὰ ἀλλότρια τῆς γνώμης  ἐκτεμεῖν   καὶ ἐκβαλεῖν. τοῦτο γὰρ ἴδιον
[20]   τὴν τάξιν τῆς ζωῆς, ἧς  ἐπιθυμεῖν   μόνον, ἀλλ´ οὐχὶ καὶ τυχεῖν
[39]   ὁ πολύσπλαγχνος καὶ πολυέλεος πέφυκε  μακροθυμεῖν·   τοὺς ἐπιστρέψαντας περιμένει· ἐπιστρέψαι δέ
[5]   ζητήσεως καὶ συνέσεως ἐρευνᾶν καὶ  καταμανθάνειν.   καὶ γὰρ τὰ ὑπ´ αὐτοῦ
[3]   ὅτι δυνήσεται νικᾶν καὶ στεφάνων  τυγχάνειν   ἀπελπίσας οὐδ´ ὅλως ἐπὶ τὴν
[11]   μόνον τὸ ἄκρως ἀπορεῖν καὶ  ἀμηχανεῖν   βίου καὶ τῶν ἐλαχίστων σπανίζειν
[41]   συμφέρει τὸν ἀεὶ χρόνον ἀκολάστοις  μένειν,   ἀλλὰ καὶ δακρῦσαι καὶ δηχθῆναί
[42]   πῦρ· εἰ δέ τις αἱρεῖται  μένειν   ἐπεξαμαρτάνων ἑκάστοτε ἐπὶ ταῖς ἡδοναῖς
[31]   ἅπασάν ἐστι θεότητα, μηδὲ αἰτεῖσθαι  περιμένειν,   ἀλλ´ αὐτὸν ἀναζητεῖν, ὅστις ἄξιος
[31]   ἀπαιτεῖσθαί σε κεκέλευκεν οὐδὲ ἐνοχλεῖσθαι  περιμένειν,   ἀλλὰ αὐτὸν ζητεῖν τοὺς εὖ
[1]   ἐπίβουλοι· ἀσεβεῖς μὲν, ὅτι παρέντες  αἰνεῖν   καὶ δοξάζειν τὸν μόνον τέλειον
[18]   δύναται δέ τις καὶ αἰσχρὸς  ἀσελγαίνειν   καὶ κατὰ κάλλος σωφρονεῖν· οὐδὲ
[29]   ἀγάπην, πίστιν, ἐλπίδα, οὗτος ὁ  διακονεῖν   ἀγγέλους καὶ ἀρχὰς καὶ ἐξουσίας
[35]   κάλλος ἔργων παρὰ τοῖς θεῷ  διακονεῖν   πεπεισμένοις, πείθειν θεόν, ἀρέσκειν θεῷ·
[26]   κάμπτειν τῆς ἐξουσίας καὶ μέτρια  φρονεῖν   καὶ σωφρονεῖν καὶ θεὸν μόνον
[1]   πλούτου, δι´ ὃν θαυμάζονται, παρασκευάζοντες  ὑπερφρονεῖν,   τὸ δὴ τοῦ λόγου πῦρ
[26]   ἐξουσίας καὶ μέτρια φρονεῖν καὶ  σωφρονεῖν   καὶ θεὸν μόνον ζητεῖν καὶ
[18]   αἰσχρὸς ἀσελγαίνειν καὶ κατὰ κάλλος  σωφρονεῖν·   οὐδὲ ἰσχὺς καὶ μέγεθος σώματος
[26]   θεὸν μόνον ζητεῖν καὶ θεὸν  ἀναπνεῖν   καὶ θεῷ συμπολιτεύεσθαι, πτωχὸς οὗτος
[13]   μὴ τρέφειν, ὑποδέχεσθαι καὶ ἀποκλείειν,  κοινωνεῖν   καὶ μὴ κοινωνεῖν, ὅπερ ἁπάντων
[13]   καὶ ἀποκλείειν, κοινωνεῖν καὶ μὴ  κοινωνεῖν,   ὅπερ ἁπάντων ἀλογώτατον. ~Οὐκ ἄρα
[39]   ἁμαρτημάτων τὸ παύσασθαι καὶ μηκέτι  βλέπειν   εἰς τὰ ὀπίσω. ~Τῶν μὲν
[3]   οἰκείαν φιλοκέρδειαν, πρῶτον μὲν αὐτῶν  ἐξαιρεῖν   τῷ λόγῳ τὴν κενὴν ἀπόγνωσιν
[1]   φορτίον βαρύτερον, οὗ μᾶλλον ἐχρῆν  ἀφαιρεῖν   καὶ περικόπτειν, ὡς σφαλεροῦ νοσήματος
[11]   κατ´ αὐτὸ μόνον τὸ ἄκρως  ἀπορεῖν   καὶ ἀμηχανεῖν βίου καὶ τῶν
[11]   μέγα καὶ ζηλωτὸν τὸ τηνάλλως  ἀπορεῖν   χρημάτων μὴ οὐκ ἐπὶ λόγῳ
[33]   ἑξῆς τοῖς χρῄζουσιν ἀνάγκη πάντως  εὑρεῖν   τινα καὶ τῶν σῶσαι παρὰ
[13]   μὴ κακοπαθεῖν καὶ οἷς καθῆκεν  ἐπικουρεῖν;   τίς γὰρ ἂν κοινωνία καταλείποιτο
[33]   ἧσσον ἀγαθοὺς μηδὲ τοῖς σπουδαίοις  περιπεσεῖν.   ἐκ μὲν γὰρ τοῦ φείδεσθαι
[42]   μήτε τὸν πλοῦτον μήτε τὸ  προπεσεῖν   αἰτιάσθω, τὴν δὲ ἑαυτοῦ ψυχὴν
[14]   ὑπηρέτης ἀδικίας εὑρίσκεται· πέφυκε γὰρ  ὑπηρετεῖν,   ἀλλ´ οὐκ ἄρχειν. οὐ χρὴ
[10]   δὲ ἀδελφὴν αἰτιωμένην, ὅτι τὸ  ὑπηρετεῖν   ἀπολιποῦσα τοῖς ποσὶν αὐτοῦ παρακάθηται
[26]   καὶ σωφρονεῖν καὶ θεὸν μόνον  ζητεῖν   καὶ θεὸν ἀναπνεῖν καὶ θεῷ
[31]   οὐδὲ ἐνοχλεῖσθαι περιμένειν, ἀλλὰ αὐτὸν  ζητεῖν   τοὺς εὖ πεισομένους ἀξίους τε
[31]   μηδὲ αἰτεῖσθαι περιμένειν, ἀλλ´ αὐτὸν  ἀναζητεῖν,   ὅστις ἄξιος εὖ παθεῖν, ~ἔπειτα
[26]   δύναταί τις ἐνδοτέρω τῶν ὑπαρχόντων  κάμπτειν   τῆς ἐξουσίας καὶ μέτρια φρονεῖν
[1]   οὗ μᾶλλον ἐχρῆν ἀφαιρεῖν καὶ  περικόπτειν,   ὡς σφαλεροῦ νοσήματος καὶ θανατηφόρου·
[26]   εἴ γε δύναιντο καὶ βούλοιντο  ὑποκύπτειν   τοῦ θεοῦ ταῖς ἐντολαῖς καὶ
[33]   τίς ἀνάξιος· ἐνδέχεται γάρ σε  διαμαρτεῖν   περὶ τὴν δόξαν· ὡς ἐν
[42]   ὑπὲρ ὧν οὐκ εἶχεν οὔτε  ἀπιστεῖν   Ἰωάννῃ· ὡς δὲ τὸν νεανίσκον«
[42]   συνεπάγονται, εἶτά τι καὶ μεῖζον  συμπράττειν   ἠξίουν. ὃ δὲ κατ´ ὀλίγον
[15]   τὴν κοσμικὴν περιουσίαν ἔτι δύναται  πλουτεῖν   τῶν παθῶν καὶ τῆς ὕλης
[1]   φαίνεται μακρῷ φιλανθρωπότερον εἶναι τοῦ  θεραπεύειν   τοὺς πλουτοῦντας ἐπὶ κακῷ τὸ
[12]   ἀμήχανον δεόμενον τῶν πρὸς τὸ  βιοτεύειν   ἀναγκαίων μὴ οὐ κατακλᾶσθαι τὴν
[42]   οὐκ ἔλαβε, συκοφαντεῖσθαι, καὶ οὔτε  πιστεύειν   εἶχεν ὑπὲρ ὧν οὐκ εἶχεν
[15]   οὐδὲν οὖν προὔργου γέγονεν αὐτῷ  πτωχεύειν   χρημάτων πλουτοῦντι τῶν παθῶν. οὐ
[41]   ἕνα, φοβοῦ κἂν ἕνα, μελέτησον  ἀκούειν   κἂν ἑνὸς παρρησιαζομένου καὶ στύφοντος
[13]   τε καὶ μὴ διδόναι παραινῶν,  τρέφειν   καὶ μὴ τρέφειν, ὑποδέχεσθαι καὶ
[13]   διδόναι παραινῶν, τρέφειν καὶ μὴ  τρέφειν,   ὑποδέχεσθαι καὶ ἀποκλείειν, κοινωνεῖν καὶ
[25]   δὲ μετὰ διωγμῶν« ταῦτα ἕκαστα  ἔχειν   ἀποδοκιμάζει· διωγμὸς δὲ ὃ μέν
[12]   καὶ τὴν ὄρεξιν τῶν χρημάτων  ἔχειν   ἐντετηκυῖαν καὶ συζῶσαν καὶ τὴν
[20]   ἔχειν τε χρήματα καὶ μὴ  ἔχειν   καὶ χρῆσθαι τῷ κόσμῳ καὶ
[4]   χρήματα καὶ οἰκίας καὶ ἀδελφοὺς  ἔχειν   μετὰ διωγμῶν εἰς ποῦ; ἐν
[25]   χρήματα καὶ οἰκίας καὶ ἀδελφοὺς  ἔχειν   μετὰ διωγμῶν εἰς ποῦ; οὔτε
[20]   δύναται εἶναι καὶ πλούσιος καὶ  ἔχειν   τε χρήματα καὶ μὴ ἔχειν
[14]   πέφυκε γὰρ ὑπηρετεῖν, ἀλλ´ οὐκ  ἄρχειν.   οὐ χρὴ τοίνυν τὸ ἐξ
[8]   ὁ Μωσέως νόμος ζωὴν αἰώνιον  παρασχεῖν,   μάτην μὲν ὁ σωτὴρ αὐτὸς
[32]   γὰρ κεκέλευσται λαβεῖν, ἀλλὰ σὺ  παρασχεῖν.   οὐ μὴν οὐδ´ εἶπεν ὁ
[20]   ἐπιθυμεῖν μόνον, ἀλλ´ οὐχὶ καὶ  τυχεῖν   ἠδύνατο, τὸ δύσκολον ποιήσας ἀδύνατον
[2]   παρασκευὴν εἰς τὸ τῶν ἐλπιζομένων  τυχεῖν.   λέγω δὲ ταῦτα ἑκάτερα περὶ
[1]   ἀποστῆσαι τῆς ὁδοῦ, δι´ ἧς  ἐπιτυχεῖν   ἔστι σωτηρίας, οἳ δὲ προσεκπλήσσουσι
[18]   ὢν καὶ εὐεκτῶν ὑπακοῦσαι καὶ  πάλιν   ἀσθενικός τις ὢν ἀκρασίᾳ γνώμης
[19]   ἐν τῷ τέλει μηδενὸς μηδαμῇ.  πάλιν   αὖ κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον
[4]   ἐθαμβοῦντο ἐπὶ τοῖς λόγοις αὐτοῦ.  πάλιν   δὲ ὁ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς λέγει
[4]   τὴν ἀπόγνωσιν ἀποσείεται, τοὺς αὐτοὺς  πάλιν   εἰσάγων λόγους περὶ τῶν πλουσίων,
[30]   μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.  πάλιν   ἐκ τῶν ἐναντίων τοὺς ταῦτα
[27]   καὶ εἰς ὃν τὰ σῳζόμενα  πάλιν   ἐπανέρχεται. ὑπὸ τούτου τοίνυν προαγαπηθέντας
[21]   ἐν ἀνθρώποις ἀδύνατον δυνατὸν θεῷ«  πάλιν   καὶ τοῦτο μεγάλης σοφίας μεστόν
[17]   πτωχοί· πῶς; τῷ πνεύματι. καὶ  πάλιν·   μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες
[31]   μαθητήν, εἶναι μείζω λέγει. καὶ  πάλιν·   ὁ δεχόμενος δίκαιον ἢ προφήτην
[42]   δεχομένου καὶ πάνθ´ ὑπισχνουμένου καὶ  πάλιν   τὰ αὐτὰ διετείνατο καὶ διεμαρτύρατο.
[27]   ἤδη προκατεγνωσμένους οὐδὲ καταποντιστέον αὖ  πάλιν   τὸν πλοῦτον οὐδὲ καταδικαστέον ὡς
[14]   καθυπηρετεῖ· ἀδίκως τις αὐτῷ χρῆται·  πάλιν   ὑπηρέτης ἀδικίας εὑρίσκεται· πέφυκε γὰρ
[3]   τῶν πλουσίων κλητῶν μήτε αὖ  πάλιν   ὑποπίπτοντας αὐτοῖς διὰ οἰκείαν φιλοκέρδειαν,
[37]   μετρηθεὶς ἡμᾶς πρὸς τὴν ἑαυτοῦ  δύναμιν   ἀντιμετρήσῃ. καὶ μέλλων σπένδεσθαι καὶ
[27]   πατέρα εἰς οἰκείαν ἰσχὺν καὶ  δύναμιν   ἀφθαρσίαν κομιζομένους. ὅσον γὰρ ἀγαπᾷ
[37]   καὶ λύτρον ἑαυτὸν ἐπιδιδοὺς καινὴν  ἡμῖν   διαθήκην καταλιμπάνει· ἀγάπην ὑμῖν δίδωμι
[37]   θεὸς ἀγάπη καὶ δι´ ἀγάπην  ἡμῖν   ἐθεάθη. καὶ τὸ μὲν ἄρρητον
[29]   ἀγγέλους καὶ ἀρχὰς καὶ ἐξουσίας  ἡμῖν   ἐπιτάξας ἐπὶ μεγάλῳ μισθῷ, διότι
[42]   ὦ ἐπίσκοπε, τὴν παραθήκην ἀπόδος  ἡμῖν,   ἣν ἐγώ τε καὶ ὁ
[4]   κηρυγμάτων ἀγγελικῶν ἐπανέρχεται. ~Δοίη τοίνυν  ἡμῖν   ὁ σωτὴρ ἐντεῦθεν ἀρξαμένοις τοῦ
[17]   παρ´ αὐτῷ καθὸ καὶ παρ´  ἡμῖν,   ὁ τὸ αἰφνίδιον μέγα κέρδος
[26]   νῦν. τὸ δέ γε προκείμενον  ἡμῖν   οἶμαι μηδέν τι ἐνδεέστερον τῆς
[6]   ταμίαν, ἣν ὁ υἱὸς δίδωσιν  ἡμῖν   παρ´ ἐκείνου λαβών. ~Οὐκοῦν τὸ
[39]   λογίσασθαι παραπτώματα« ὅπου γε καὶ  ἡμῖν   παρακελεύεται τῆς ἡμέρας ἑκάστης ὁ
[33]   ἀποστραφῇς. σχῆμα τοῦτ´ ἔστιν ἔξωθεν  ἡμῖν   περιβεβλημένον τῆς εἰς κόσμον παρόδου
[30]   πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην  ὑμῖν   βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. ἐπείνασα
[31]   μὴ φοβεῖσθε, τὸ μικρὸν ποίμνιον·  ὑμῖν   γὰρ εὐδόκησεν ὁ πατὴρ παραδοῦναι
[37]   καινὴν ἡμῖν διαθήκην καταλιμπάνει· ἀγάπην  ὑμῖν   δίδωμι τὴν ἐμήν. τίς δέ
[30]   βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω  ὑμῖν,   ἐφ´ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων
[25]   παράκλητον ψυχῆς, τὸν τῆς ἀπείρου  πρύτανιν   ζωῆς. τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα,
[20]   στυγνὸς καὶ κατηφής, λιπὼν τὴν  τάξιν   τῆς ζωῆς, ἧς ἐπιθυμεῖν μόνον,
[12]   ἔτι τὴν ἐπιθυμίαν καὶ τὴν  ὄρεξιν   τῶν χρημάτων ἔχειν ἐντετηκυῖαν καὶ
[42]   ἐξόδου τὸ τέλος καὶ τὴν  ἐπίδειξιν   τῶν δογμάτων ὄψεται. ὁ γὰρ
[42]   δέ, ἐπεὶ τὰ ἄλλα ὧν  χάριν   ἧκεν κατεστήσατο, ἄγε δή« ἔφη,
[9]   Ἰησοῦ νομοθεσίαν τὴν ἄκραν καὶ  χάριν   προχωροῦντα, πλήρωμα δὲ νόμου Χριστὸς
[27]   καὶ τιμιώτερον, ἐκτίνοντας μόνην τὴν  χάριν   ταύτην μικρὰν ἐπὶ μεγίστοις, ἄλλο
[42]   οὐ πρότερον ἀπῆλθεν, ὥς φασι,  πρὶν   αὐτὸν ἐπιστῆσαι τῇ ἐκκλησίᾳ, διδοὺς
[32]   ἐπὶ ταύτην. ἂν σωφρονῇς. τὴν  πανήγυριν,   ὦ πλούσιε, κἂν δέῃ, περίελθε
[18]   θεοῦ καὶ καθαρότητα πρός τε  παράβασιν   ἐντολῶν καὶ κακίας συλλογήν. ~Ὁ
[39]   καρδίας ἐπιστρέψαντι πρὸς τὸν θεὸν  ἀνεῴγασιν   αἱ θύραι καὶ δέχεται τρισάσμενος
[11]   πρὸ τῆς τοῦ σωτῆρος καθόδου  πεποιήκασιν,   οἳ μὲν τῆς εἰς λόγους
[41]   καὶ ὀργὴν παύοντα αἰδέσθητι, καὶ  κόλασιν   παραιτούμενον φθάσον. οὗτος ὑπὲρ σοῦ
[13]   ἄλλοις καὶ καλοῖς τοῦ κυρίου  δόγμασιν   οὐχὶ φανερῶς ἐναντιούμενον εὑρίσκοιτο καὶ
[4]   δύσκολόν ἐστι τοὺς πεποιθότας ἐπὶ  χρήμασιν   εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ
[26]   εἰσῳκίσθη καὶ γένος ἀμφιλαφές, τοῖς  χρήμασιν   ἰσχῦον καὶ τῷ πλούτῳ κρατοῦν;
[39]   καὶ τὴν λύτρωσιν περιπετής τισιν  ἁμαρτήμασιν   ἢ παραπτώμασιν, ὡς ὑπενηνέχθαι τέλεον,
[38]   τῇ ψυχῇ, δύναται, κἂν ἐν  ἁμαρτήμασιν   ᾖ γεγεννημένος, κἂν πολλὰ τῶν
[39]   ἐφ´ οἷς ἑαυτοῦ κατέγνω θάνατον  ἁμαρτήμασιν·   τούτων γὰρ ἀναιρεθέντων αὖθις εἰς
[39]   λύτρωσιν περιπετής τισιν ἁμαρτήμασιν ἢ  παραπτώμασιν,   ὡς ὑπενηνέχθαι τέλεον, ὅτι οὗτος
[20]   καὶ αὐτοὶ περιδεεῖς καὶ καταπλῆγες  γεγόνασιν   ἀκούσαντες· τί δήποτε; ἆρά γε
[33]   καὶ σεσαλευμένον, ὑπερεκχυνόμενον, ἀποδοθήσεταί σοι.  πᾶσιν   ἄνοιξον τὰ σπλάγχνα τοῖς τοῦ
[41]   κοιλίᾳ κήτους ἱκετευόντων ἐξακούει καὶ  πᾶσιν   ἐγγύς ἐστι τοῖς πιστεύουσι καὶ
[33]   αἰώνιος· ἐκ δὲ τοῦ προΐεσθαι  πᾶσιν   ἑξῆς τοῖς χρῄζουσιν ἀνάγκη πάντως
[5]   καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις δὲ  πᾶσιν   τοῖς ἀνωμολογημένοις ὀλίγον μὲν ἴσως
[39]   ὑπενηνέχθαι τέλεον, ὅτι οὗτος κατεψήφισται  παντάπασιν   ὑπὸ τοῦ θεοῦ. παντὶ γὰρ
[13]   ἄστεγον συνάγοι, ἃ τοῖς μὴ  ποιήσασιν   ἀπειλεῖ πῦρ καὶ σκότος τὸ
[39]   ἄγνοιαν ἢ δι´ ἀσθένειαν ἢ  περίστασιν   ἀκούσιον μετὰ τὴν σφραγῖδα καὶ
[12]   τὴν ψυχὴν αὐτὴν καὶ τὴν  διάθεσιν   γυμνῶσαι τῶν ὑπόντων παθῶν καὶ
[25]   ἢ μύωψι τοῖς προςκειμένοις αὐτῇ  πάθεσιν   ἐξαιμάσσηται πρὸς σπουδὰς μανιώδεις καὶ
[6]   ἵνα δείξῃ τὴν τοῦ εὐαγγελίου  ὑπόθεσιν,   ὅτι δόσις ἐστὶν αἰωνίου ζωῆς.
[26]   διὰ τὴν ἀκούσιον ἐν πλούτῳ  γένεσιν   ἀπελήλαται ζωῆς, ἀδικεῖται μᾶλλον ὑπὸ
[39]   ποιήσω. θεῷ γὰρ μόνῳ δυνατὸν  ἄφεσιν   ἁμαρτιῶν παρασχέσθαι καὶ μὴ λογίσασθαι
[42]   προτιμᾷ καὶ διδόντος τοῦ σωτῆρος  ἄφεσιν   ἀποστρέφεται, μήτε τὸν θεὸν ἔτι
[42]   ὃ δὲ ἐγγυώμενος, ἐπομνύμενος ὡς  ἄφεσιν   αὐτῷ παρὰ τοῦ σωτῆρος εὕρηται,
[40]   καὶ προσοχῆς πλείονος. ὁ κλέπτης,  ἄφεσιν   βούλει λαβεῖν; μηκέτι κλέπτε· ὁ
[40]   μὲν οὖν προγεγενημένων θεὸς δίδωσιν  ἄφεσιν,   τῶν δὲ ἐπιόντων αὐτὸς ἕκαστος
[36]   εἰς ἄσκησιν, τὰ δὲ εἰς  μάθησιν   αὐτῷ, καὶ πάντα, μέχρις ἂν
[31]   οὐκ εἰς κοινὸν τοῖς δεομένοις  κατατίθησιν,   ἄδικον οὖσαν ἀποφαίνων, ἐκ δὲ
[36]   εἰς δουλείαν, τὰ δὲ εἰς  ἄσκησιν,   τὰ δὲ εἰς μάθησιν αὐτῷ,
[3]   ἀπελπίσας οὐδ´ ὅλως ἐπὶ τὴν  ἄθλησιν   ἀπεγράψατο, ὁ δὲ ταύτην μὲν
[25]   καὶ ζωῆς ἀπόγνωσιν καὶ θεοῦ  καταφρόνησιν.   οὗτος ὁ διωγμὸς βαρύτερος καὶ
[14]   ὕλη τις καὶ ὄργανα πρὸς  χρῆσιν   ἀγαθὴν τοῖς εἰδόσι. τὸ ὄργανον,
[14]   χρήματα χρήσιμα ὄντα καὶ εἰς  χρῆσιν   ἀνθρώπων ὑπὸ τοῦ θεοῦ παρεσκευασμένα,
[12]   καὶ συζῶσαν καὶ τὴν μὲν  χρῆσιν   ἀποβεβληκέναι, ἀπορῶν δὲ ἅμα καὶ
[13]   κελεύει μεθεῖναι, τὴν δὲ δικαίαν  χρῆσιν   ἐπιθεὶς καὶ τὴν ἄδικον ἀφελὼν
[15]   ἐὰν ἐπίστηταί τις τὴν ὀρθὴν  χρῆσιν   καὶ συνωφελεῖν δυναμένοις. ὠφελεῖ δὲ
[14]   τὰ μὴ συγχωροῦντα τὴν ἀμείνω  χρῆσιν   τῶν ὑπαρχόντων, ἵνα καλὸς καὶ
[26]   ἔν γε τῷ παρόντι τὴν  ζήτησιν   ἀπαιτεῖ· οὐ γὰρ μόνον ῥέπει
[17]   φέρων ἢ ἀγρὸν καὶ τὴν  κτῆσιν   ἄμετρον ἀεὶ ποιῶν καὶ ἑκάστοτε
[27]   γένοιτο, τὸ δὲ ἐλπισθὲν εἰς  κτῆσιν   ἀφίκοιτο. Φησὶν οὖν ὁ διδάσκαλος,
[31]   αἰωνίους σκηνάς. φύσει μὲν ἅπασαν  κτῆσιν,   ἣν αὐτός τις ἐφ´ ἑαυτοῦ
[1]   προσάγοντας ἐπὶ τὴν τῆς ἀληθείας  κτῆσιν,   ἧς ὁ τυχὼν καὶ ἔργοις
[19]   τὴν ζωὴν εἰς τὴν ἔξω  κτῆσιν   μετενηνοχὼς τὴν παρερχομένην καὶ φθειρομένην
[13]   κεκτημένον αὐτόν τε περὶ τὴν  κτῆσιν   μὴ κακοπαθεῖν καὶ οἷς καθῆκεν
[12]   ἐστι· δύναταί τις ἀποφορτισάμενος τὴν  κτῆσιν   οὐδὲν ἧττον ἔτι τὴν ἐπιθυμίαν
[40]   οἷς γὰρ ἂν εὕρω ὑμᾶς«  φησίν,   ἐπὶ τούτοις καὶ κρινῶ· καὶ
[9]   οὖν κἀκεῖνα (τίς δ´ οὔ  φησιν;   ἡ γὰρ ἐντολὴ ἁγία« ἄχρι
[21]   συνέβαλε τὸν λόγον. καὶ τί  φησιν;   ἴδε ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ
[27]   δὲ ἐλπισθὲν εἰς κτῆσιν ἀφίκοιτο.  Φησὶν   οὖν ὁ διδάσκαλος, τίς ἡ
[9]   ἔμαθεν εὐπειθείας, ἀτελῆ δὲ εἶναί  φησιν   ὡς πρὸς τὴν αἰώνιον ζωὴν
[36]   διάδημα περίκεινται. οὐ μὴν ἀλλ´  εἰσὶν   ἤδη τινὲς καὶ τῶν ἐκλεκτῶν
[11]   πλοῦτον καὶ χαρίσασθαι πτωχοῖς ἢ  πατρίσιν,   ὃ πολλοὶ πρὸ τῆς τοῦ
[39]   σφραγῖδα καὶ τὴν λύτρωσιν περιπετής  τισιν   ἁμαρτήμασιν ἢ παραπτώμασιν, ὡς ὑπενηνέχθαι
[19]   οὖν; χρήματα ἀντὶ κτημάτων λάβῃς;  ἀντίδοσιν   πλούτου πρὸς πλοῦτον ποιησάμενος, ἐξαργυρίσας
[10]   ὅτι τὸ ὑπηρετεῖν ἀπολιποῦσα τοῖς  ποσὶν   αὐτοῦ παρακάθηται μαθητικὴν ἄγουσα σχολήν·
[42]   βίας αἰτοῦντι παρέξει τὴν ἀληθινὴν  κάθαρσιν   καὶ τὴν ἄτρεπτον ζωὴν ὁ
[23]   γάρ σε εἰς ἀνάπαυσιν καὶ  ἀπόλαυσιν   ἀρρήτων καὶ ἀλέκτων ἀγαθῶν, ἃ
[23]   ἀκολούθει· ἀνάξω γάρ σε εἰς  ἀνάπαυσιν   καὶ ἀπόλαυσιν ἀρρήτων καὶ ἀλέκτων
[22]   οὐ γὰρ εἰσηγεῖται μῖσος καὶ  διάλυσιν   ἀπὸ τῶν φιλτάτων ὁ τῆς
[28]   τινὰ εἰς Ἱεριχὼ καὶ τοῦτον  δείκνυσιν   ὑπὸ λῃστῶν συγκεκεντημένον, ἐρριμμένον ἡμιθνῆτα
[42]   μακρὰν πόλεων, ἧς καὶ τοὔνομα  λέγουσιν   ἔνιοι. καὶ τὰ ἄλλα ἀναπαύσας
[11]   αἳ τὸ σπέρμα τῆς ζωῆς  συμπνίγουσιν.   οὔτε γὰρ μέγα καὶ ζηλωτὸν
[21]   τοῦ θεοῦ, ἀλλ´ οἱ βιασταὶ  ἁρπάζουσιν   αὐτήν« αὕτη γὰρ μόνη βία
[33]   τοῦ προΐεσθαι πᾶσιν ἑξῆς τοῖς  χρῄζουσιν   ἀνάγκη πάντως εὑρεῖν τινα καὶ
[35]   οὐ σαρκὸς τῆς σῆς ἅπτεσθαι  δοκοῦσιν,   ἀλλὰ τῆς ἑαυτοῦ ψυχῆς ἕκαστος,
[23]   τοῖς ἁγίοις ἀγαθὰ καὶ τοῖς  φιλοῦσιν   αὐτὸν τέκνοις, ἐγώ σου τροφεὺς
[23]   καρδίαν ἀνθρώπων ἀνέβη, εἰς ἃ  ἐπιθυμοῦσιν   ἄγγελοι παρακύψαι καὶ ἰδεῖν ἅπερ
[34]   μαίνονται περὶ τὸ σαρκίον, οὗ  καταφρονοῦσιν   ὡς ἀσθενοῦς, τῶν ἔνδον ὄντες
[39]   ὁ κύριος ἀφιέναι τοῖς ἀδελφοῖς  μετανοοῦσιν.   εἰ δὲ ἡμεῖς πονηροὶ ὄντες
[22]   ἂν οἱ λόγοι. ἀλλ´ οὐδ´  ἀναιροῦσιν   οὐδ´ ἐγγύς, ἀπὸ γὰρ τῆς
[10]   τοῖς αἰτοῦσι παρέχει καὶ τοῖς  κρούουσιν   ἀνοίγει. εἰ θέλεις οὖν, εἰ
[39]   ἁμαρτωλοῦ, ἀλλὰ τὴν μετάνοιαν· κἂν  ὦσιν   αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν
[40]   ~Τῶν μὲν οὖν προγεγενημένων θεὸς  δίδωσιν   ἄφεσιν, τῶν δὲ ἐπιόντων αὐτὸς
[6]   αἰωνίου ταμίαν, ἣν ὁ υἱὸς  δίδωσιν   ἡμῖν παρ´ ἐκείνου λαβών. ~Οὐκοῦν
[10]   ὑπὲρ νόμον, ὅπερ νόμος οὐ  δίδωσιν,   ὅπερ νόμος οὐ χωρεῖ, ὃ
[33]   ~Πῶς οὖν ὁ ἄνθρωπος ταῦτα  δίδωσιν;   ὅτι διὰ τὴν ἐκείνου τιμὴν
[3]   ὑπακούσωσι ταῖς ἐντολαῖς· εἶθ´ ὁπόταν  μάθωσιν   ὡς ἀδεὲς δεδίασι δέος καὶ
[33]   ἐκείνου τιμὴν καὶ εὔνοιαν καὶ  οἰκείωσιν   ὁ κύριος δίδωσι· δώσω γὰρ
[4]   λύει τὴν ἄγνοιαν καὶ τὴν  ἀπόγνωσιν   ἀποσείεται, τοὺς αὐτοὺς πάλιν εἰσάγων
[3]   ἐξαιρεῖν τῷ λόγῳ τὴν κενὴν  ἀπόγνωσιν   καὶ δηλοῦν μετὰ τῆς δεούσης
[25]   πρὸς σπουδὰς μανιώδεις καὶ ζωῆς  ἀπόγνωσιν   καὶ θεοῦ καταφρόνησιν. οὗτος ὁ
[38]   ἐπταισμένα. μηδὲ γὰρ τοῦτο εἰς  ἀπόγνωσίν   σοι καὶ ἀπόνοιαν καταλελείφθω, εἰ
[39]   μετὰ τὴν σφραγῖδα καὶ τὴν  λύτρωσιν   περιπετής τισιν ἁμαρτήμασιν ἢ παραπτώμασιν,
[41]   πόρρω τοῖς ἀθέοις, ἂν μὴ  μετανοήσωσιν.   ~Ἵνα δὲ ἐπιθαρρήσῃς, οὕτω μετανοήσας
[37]   ἐλπίδα κρειττόνων οὐκ ἔχει, ἄσπορός  ἐστιν,   ἄγονός ἐστιν, οὐκ ἔστι κλῆμα
[4]   δὲ τῷ ἐρχομένῳ {ζωή{ ν}  ἐστιν   αἰώνιος. {ἐν δὲ} ἔσονται οἱ
[25]   δὲ τῷ ἐρχομένῳ {ζωή{ ν}  ἐστιν   αἰώνιος. ~Ἔσονται οἱ πρῶτοι ἔσχατοι
[6]   τοῦ εὐαγγελίου ὑπόθεσιν, ὅτι δόσις  ἐστὶν   αἰωνίου ζωῆς. πρόοιδε δὲ ὡς
[10]   χωρεῖ, ὃ τῶν ζώντων ἴδιόν  ἐστιν.   ἀμέλει ὁ πάντα τὰ τοῦ
[40]   μόνος τῶν ἁπάντων οἷός τέ  ἐστιν   ἄπρακτα ποιῆσαι τὰ πεπραγμένα ἐλέῳ
[37]   δίδωμι τὴν ἐμήν. τίς δέ  ἐστιν   αὕτη καὶ πόση; ὑπὲρ ἡμῶν
[14]   ὄργανον, ἐὰν χρῇ τεχνικῶς, τεχνικόν  ἐστιν,   ἐὰν ὑστερῇς τῆς τέχνης, ἀπολαύει
[19]   ὅπερ καὶ δι´ ἑτέρας φωνῆς  ἐστιν   εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τῶν
[31]   καὶ λύπης {καὶ} κοινωνοῦντα, ὅπερ  ἐστὶν   εὐεργεσία καθαρά. κρείττων δ´ ἐστὶ
[21]   οὐδὲ τῶν καθευδόντων καὶ βλακευόντων  ἐστὶν   ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ, ἀλλ´
[7]   μὲν γὰρ τούτου ἄγνοια θάνατός  ἐστιν,   ἡ δὲ ἐπίγνωσις αὐτοῦ καὶ
[20]   ἀπαθῶν γὰρ καὶ καθαρῶν ψυχῶν  ἐστιν   ἡ σωτηρία. ~Ὁ δὲ κύριος
[16]   καθάπερ καὶ τὴν περιουσίαν, οὗτός  ἐστιν   ὁ μακαριζόμενος ὑπὸ τοῦ κυρίου
[19]   ἄρα ἀληθῶς καὶ καλῶς πλούσιός  ἐστιν   ὁ τῶν ἀρετῶν πλούσιος καὶ
[33]   τῶν φίλων. καὶ τίς οὗτός  ἐστιν   ὁ φίλος τοῦ θεοῦ; σὺ
[30]   λέγω. ~Πρῶτος μὲν οὖν οὗτός  ἐστιν   ὁ Χριστὸν ἀγαπῶν, δεύτερος δὲ
[38]   καὶ τὸν πλούσιον μάθοις ὅστις  ἐστὶν   ὁ χώραν ἐν οὐρανοῖς οὐκ
[39]   τοὺς ἐπιστρέψαντας περιμένει· ἐπιστρέψαι δέ  ἐστιν   ὄντως ἀπὸ τῶν ἁμαρτημάτων τὸ
[21]   καὶ τοῦτο μεγάλης σοφίας μεστόν  ἐστιν.   ὅτι καθ´ αὑτὸν μὲν ἀσκῶν
[37]   οὐκ ἔχει, ἄσπορός ἐστιν, ἄγονός  ἐστιν,   οὐκ ἔστι κλῆμα τῆς ἀεὶ
[11]   ὑπάρχοντά σου. τί δὲ τοῦτό  ἐστιν;   οὐχ ὃ προχείρως δέχονταί τινες,
[28]   πυνθανομένου δὲ τοῦ προσδιαλεγομένου τίς  ἐστιν   πλησίον; οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον
[33]   δυσχεράνῃς καὶ ἀποστραφῇς. σχῆμα τοῦτ´  ἔστιν   ἔξωθεν ἡμῖν περιβεβλημένον τῆς εἰς
[40]   τὸν ἀντίδικον ἐνταῦθα διαλελύσθαι φθάνων.  ἔστιν   μὲν οὖν ἀδύνατον ἴσως ἀθρόως
[40]   χεῖρον καὶ ἐπισεσυρμένως βιώσαντι πρότερον  ἔστιν   ὕστερον μετανοήσαντι πολλοῦ χρόνου πολιτείαν
[29]   σωτηρίας δεσμοὺς ἀλύτους ἐπιδείξας, ἀγάπην,  πίστιν,   ἐλπίδα, οὗτος ὁ διακονεῖν ἀγγέλους
[8]   υἱὸν ἱκετεύει. ἐκ πίστεως εἰς  πίστιν«   μετατάσσεται· ὡς σφαλερῶς ἐν νόμῳ
[42]   ἱκανὸν τῷ σώματι καὶ τὴν  ὄψιν   ἀστεῖον καὶ θερμὸν τὴν ψυχὴν
[29]   ματαιότητος τοῦ κόσμου παρὰ τὴν  ἀποκάλυψιν   τῆς δόξης τῶν υἱῶν τοῦ
[14]   ἀγαθὸν μήτε τὸ κακόν, ἀναίτιον  ὄν,   αἰτιᾶσθαι, ἀλλὰ τὸ δυνάμενον καὶ
[14]   ἕληται, κατ´ αὐτὸ τοῦτο αἴτιον  ὄν.   τοῦτο δ´ ἐστὶ νοῦς ἀνθρώπου,
[14]   τέχνης, ἀπολαύει τῆς σῆς ἀμουσίας,  ὂν   ἀναίτιον. τοιοῦτον καὶ ὁ πλοῦτος
[37]   ἐθηλύνθη, καὶ τούτου μέγα σημεῖον  ὃν   αὐτὸς ἐγέννησεν ἐξ αὑτοῦ· καὶ
[7]   καὶ ἕνα καὶ ἀγαθὸν θεόν.  ὃν   ἔστι κτήσασθαι διὰ γνώσεως καὶ
[1]   πραγμάτων πλὴν τοῦ πλούτου, δι´  ὃν   θαυμάζονται, παρασκευάζοντες ὑπερφρονεῖν, τὸ δὴ
[37]   ἐποπτεύσεις τὸν κόλπον τοῦ πατρός,  ὃν   ὁ μονογενὴς θεὸς μόνος ἐξηγήσατο.
[25]   χαλεπώτερος, ἔνδοθεν ὁρμώμενος, ἀεὶ συνών,  ὃν   οὐδὲ ἐκφυγεῖν ὁ διωκόμενος δύναται·
[8]   ζησομένῳ τὴν ὄντως ζωὴν παρακελεύεται,  ὃν   οὐδεὶς ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ
[1]   οὗ τὰ πάντα καὶ εἰς  ὃν   τὰ πάντα, περιάπτουσι το! τὸ
[27]   ἔστι τὰ πάντα καὶ εἰς  ὃν   τὰ σῳζόμενα πάλιν ἐπανέρχεται. ὑπὸ
[25]   ἐπεὶ καὶ πλουσίους κέκληκεν, ἀλλ´  ὃν   τρόπον προειρήκαμεν, καὶ ἀδελφοὺς κατὰ
[23]   καὶ τὸν σὸν ἐξέτισα θάνατον,  ὃν   ὤφειλες ἐπὶ τοῖς προημαρτημένοις καὶ
[18]   ζήσεται. ὁ δὲ φθείρων τὸν  ναὸν   θεοῦ φθαρήσεται. δύναται δέ τις
[2]   τῆς τοῦ κυρίου φωνῆς, ὅτι  ῥᾷον   κάμηλος διὰ τρήματος ῥαφίδος διεκδύσεται
[40]   πάθη σύντεμε, ὀργήν, ἐπιθυμίαν, λύπην,  φόβον,   ἵνα εὑρεθῇς ἐπὶ τῆς ἐξόδου
[38]   ἡ τελεία ἀγάπη ἐκβάλλει τὸν  φόβον·   οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ
[25]   ὥσπερ Πέτρον μετὰ Ἀνδρέου καὶ  Ἰάκωβον   μετὰ Ἰωάννου, τοὺς Ζεβεδαίου παῖδας,
[4]   οἳ δὲ περισσῶς ἐξεπλήσσοντο καὶ  ἔλεγον·   τίς οὖν δύναται σωθῆναι; ὃ
[13]   διδόναι τῷ πεινῶντι, ὑποδέχεσθαι τὸν  ἄστεγον,   ἀμφιεννύναι τὸν γυμνόν. εἰ δὲ
[13]   ποτίζοι καὶ γυμνὸν σκεπάζοι καὶ  ἄστεγον   συνάγοι, ἃ τοῖς μὴ ποιήσασιν
[19]   ἕτερον πλοῦτον θεοποιὸν καὶ ζωῆς  χορηγὸν   αἰωνίου, τὰς κατὰ τὴν ἐντολὴν
[5]   ἄλλοις δὲ πᾶσιν τοῖς ἀνωμολογημένοις  ὀλίγον   μὲν ἴσως ἑκασταχοῦ τῶν ῥημάτων
[2]   τῶν δὲ ἀμυήτων τῆς ἀληθείας  ὀλίγον   μοι μέλει. ~Χρὴ τοίνυν τοὺς
[42]   συμπράττειν ἠξίουν. ὃ δὲ κατ´  ὀλίγον   προσειθίζετο καὶ διὰ μέγεθος φύσεως
[42]   ἔτι ζωῆς ἐλπίδας· ἐγὼ Χριστῷ  λόγον   δώσω ὑπὲρ σοῦ· ἂν δέῃ,
[21]   ταχέως ἥρπασε καὶ συνέβαλε τὸν  λόγον.   καὶ τί φησιν; ἴδε ἡμεῖς
[42]   μῦθον οὐ μῦθον, ἀλλὰ ὄντα  λόγον   περὶ Ἰωάννου τοῦ ἀποστόλου παραδεδομένον
[22]   εἰ δὲ τοὺς ἐχθροὺς ἀγαπητέον,  ἀνάλογον   ἀπ´ ἐκείνων ἀνιόντι καὶ τοὺς
[9]   πεπληρωκότα καὶ νόμου μὲν ἐργάτην,  ἀργὸν   δὲ ζωῆς ἀληθινῆς. καλὰ μὲν
[10]   δὲ ἕν, τὸ τῆς ζωῆς  ἔργον,   ἀδύνατος καὶ ἀπρόθυμος καὶ ἀσθενὴς
[16]   ζωήν, ἀλλά τι καὶ καλὸν  ἔργον   καὶ θεῖον ἀεὶ διαπονῶν, κἂν
[32]   ἢ χρόνου παίγνιον ἢ σεισμοῦ  πάρεργον   ἢ ὕβρισμα τυράννου; ἐπιθύμησον ἐν
[33]   τοῦτο παιδευτήριον εἰσελθεῖν δυνηθῶμεν· ἀλλ´  ἔνδον   κρυπτὸς ἐνοικεῖ ὁ πατὴρ καὶ
[34]   οὗ καταφρονοῦσιν ὡς ἀσθενοῦς, τῶν  ἔνδον   ὄντες τυφλοὶ κτημάτων, οὐκ ἐπιστάμενοι
[38]   δὲ μάθε τὴν καθ´ ὑπερβολὴν  ὁδόν«   ἣν δείκνυσι Παῦλος ἐπὶ σωτηρίαν·
[4]   νηπιότητος ἀκροωμένους. ἐκπορευομένου αὐτοῦ εἰς  ὁδὸν   προσελθών τις ἐγονυπέτει λέγων· διδάσκαλε
[10]   μὴ ἑαυτὸν ἐξαπατᾷς, κτῆσαι τὸ  ἐνδέον.   ἕν σοι λείπει« τὸ ἕν,
[26]   καὶ θεὸν μόνον ζητεῖν καὶ  θεὸν   ἀναπνεῖν καὶ θεῷ συμπολιτεύεσθαι, πτωχὸς
[39]   τῆς καρδίας ἐπιστρέψαντι πρὸς τὸν  θεὸν   ἀνεῴγασιν αἱ θύραι καὶ δέχεται
[23]   τοῖς προημαρτημένοις καὶ τῇ πρὸς  θεὸν   ἀπιστίᾳ. τούτων τῶν λόγων ἑκατέρωθεν
[32]   σοὶ τὴν βασιλείαν ἄνθρωπος δώσει  θεὸν   ἀπομιμούμενος· ἐνταῦθα μικρὰ λαβὼν ἐκεῖ
[35]   τοῖς θεῷ διακονεῖν πεπεισμένοις, πείθειν  θεόν,   ἀρέσκειν θεῷ· οὐ σαρκὸς τῆς
[21]   αὕτη γὰρ μόνη βία καλή,  θεὸν   βιάσασθαι καὶ παρὰ θεοῦ ζωὴν
[1]   τὸν μόνον τέλειον καὶ ἀγαθὸν  θεόν,   ἐξ οὗ τὰ πάντα καὶ
[42]   σωτῆρος ἄφεσιν ἀποστρέφεται, μήτε τὸν  θεὸν   ἔτι μήτε τὸν πλοῦτον μήτε
[11]   ὁδοὺς ἐρριμμένοι πτωχοί, ἀγνοοῦντες« δὲ  θεὸν   καὶ δικαιοσύνην θεοῦ« κατ´ αὐτὸ
[38]   ἀπέρχεται, ὅταν αὐτοψίᾳ πεισθῶμεν ἰδόντες  θεόν.   καὶ ἐλπὶς ἀφανίζεται τῶν ἐλπισθέντων
[41]   ἀγρυπνησάτω, πρεσβεύων ὑπὲρ σοῦ πρὸς  θεὸν   καὶ λιτανείαις συνήθεσι μαγεύων τὸν
[35]   διακονίαι θαρρούντων, ὦ πίστις εἰλικρινὴς  θεὸν   μόνον δεδιότων, ὦ λόγων ἀλήθεια
[26]   μέτρια φρονεῖν καὶ σωφρονεῖν καὶ  θεὸν   μόνον ζητεῖν καὶ θεὸν ἀναπνεῖν
[7]   ὑπέρτατον καὶ ἕνα καὶ ἀγαθὸν  θεόν.   ὃν ἔστι κτήσασθαι διὰ γνώσεως
[19]   τῇ καρδίᾳ γενόμενος ἴδῃς τὸν  θεόν,   ὅπερ καὶ δι´ ἑτέρας φωνῆς
[19]   πνεῦμα {οὐ} πτωχὸς καὶ κατὰ  θεὸν   πλούσιος ἀπόστηθι‹ φησί τῶν ὑπαρχόντων
[27]   ἐντολῶν ἠρωτημένος· ἀγαπήσεις κύριον τὸν  θεόν   σου ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς
[6]   ἐπιστρέφων τὸν μαθητὴν ἐπὶ τὸν  θεὸν   τὸν ἀγαθὸν καὶ πρῶτον καὶ
[7]   τῇ ψυχῇ δεῖ, γνῶναι τὸν  θεὸν   τὸν αἰώνιον καὶ δοτῆρα αἰωνίων
[27]   κομιζομένους. ὅσον γὰρ ἀγαπᾷ τις  θεόν,   τοσούτῳ καὶ πλέον ἐνδοτέρω τοῦ
[28]   σου ὡς σεαυτόν· οὐκοῦν τὸν  θεὸν   ὑπὲρ σεαυτόν. πυνθανομένου δὲ τοῦ
[18]   δοθέντι σώματι ἁγνῶς καὶ κατὰ  θεὸν   χρώμενος ζήσεται. ὁ δὲ φθείρων
[39]   καὶ μετανοήσαντος. διὸ καὶ κέκραγεν·  ἔλεον   θέλω καὶ οὐ θυσίαν· οὐ
[28]   δὲ ἀποκριναμένου ὅτι ὁ τὸν  ἔλεον   πρὸς αὐτὸν ἐπιδειξάμενος· καὶ σὺ
[29]   ἔλαιον, τὸν ἐκ σπλάγχνων πατρὸς  ἔλεον,   προσενεγκὼν καὶ ἐπιδαψιλευόμενος, οὗτος ὁ
[20]   συνῄδεσαν ἑαυτοῖς μήπω τὰ πάθη  τέλεον   ἀποτεθειμένοις (ἀρτιμαθεῖς γὰρ ἦσαν καὶ
[3]   τοῦ κυρίου διότι οὐκ ἀποκέκοπται  τέλεον   αὐτοῖς ἡ κληρονομία τῆς βασιλείας
[39]   ἁμαρτήμασιν ἢ παραπτώμασιν, ὡς ὑπενηνέχθαι  τέλεον,   ὅτι οὗτος κατεψήφισται παντάπασιν ὑπὸ
[22]   ἐχθρὸν ἀμυνόμενος μήτε πατέρα Χριστοῦ  πλέον   αἰδούμενος. ἐν ἐκείνῳ μὲν γὰρ
[27]   ἀγαπᾷ τις θεόν, τοσούτῳ καὶ  πλέον   ἐνδοτέρω τοῦ θεοῦ παραδύεται. ~Δευτέραν
[2]   μόνης ἑαυτοῖς ὑπολειπομένης ἐκκρεμασθέντες ἀπέστησαν  πλέον   τῆς ἐκεῖ ὁδοῦ, μηκέτι πολυπραγμονήσαντες
[27]   ζωῆς ἐπίβουλον καὶ πολέμιον, ἀλλὰ  μαθητέον   τίνα τρόπον καὶ πῶς πλούτῳ
[27]   διδασκέτω τοὺς εὐποροῦντας ὡς οὐκ  ἀμελητέον   τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας ὡς ἤδη
[22]   παραινῶν. εἰ δὲ τοὺς ἐχθροὺς  ἀγαπητέον,   ἀνάλογον ἀπ´ ἐκείνων ἀνιόντι καὶ
[22]   τοὺς ἐγγυτάτω γένους· ἢ εἰ  μισητέον   τοὺς πρὸς αἵματος, πολὺ μᾶλλον
[27]   πλούτῳ χρηστέον καὶ τὴν ζωὴν  κτητέον.   ἐπειδὴ γὰρ οὔτε ἐκ παντὸς
[15]   ἔμφυτον τῇ τῶν ἐκτὸς ἀπορίᾳ.  ἀποτακτέον   οὖν τοῖς ὑπάρχουσι τοῖς βλαβεροῖς,
[14]   τὰ ὑπάρχοντα τοῦτον τὸν τρόπον  ἐκδεκτέον   ὡς ἐπὶ τῶν ψυχικῶν παθῶν
[27]   καὶ πιστεύων ὡς σωθήσεται, φέρε  σκεπτέον   ἥντινα τὴν ἐλπίδα αὐτοῖς ὁ
[14]   ὅπερ ἁπάντων ἀλογώτατον. ~Οὐκ ἄρα  ἀπορριπτέον   τὰ καὶ τοὺς πέλας ὠφελοῦντα
[27]   αὖ πάλιν τὸν πλοῦτον οὐδὲ  καταδικαστέον   ὡς τῆς ζωῆς ἐπίβουλον καὶ
[27]   τίνα τρόπον καὶ πῶς πλούτῳ  χρηστέον   καὶ τὴν ζωὴν κτητέον. ἐπειδὴ
[27]   σωτηρίας ὡς ἤδη προκατεγνωσμένους οὐδὲ  καταποντιστέον   αὖ πάλιν τὸν πλοῦτον οὐδὲ
[18]   θεοῦ. ~Ὥστε τοὺς πλουσίους μαθηματικῶς  ἀκουστέον,   τοὺς δυσκόλως εἰσελευσομένους εἰς τὴν
[12]   ἕτερόν τι διὰ τούτου σημαινόμενον  μεῖζον   καὶ θειότερον καὶ τελεώτερον, τὸ
[42]   ἐξιόντες συνεπάγονται, εἶτά τι καὶ  μεῖζον   συμπράττειν ἠξίουν. ὃ δὲ κατ´
[1]   δοξάζειν τὸν μόνον τέλειον καὶ  ἀγαθὸν   θεόν, ἐξ οὗ τὰ πάντα
[7]   καὶ ὑπέρτατον καὶ ἕνα καὶ  ἀγαθὸν   θεόν. ὃν ἔστι κτήσασθαι διὰ
[6]   μαθητὴν ἐπὶ τὸν θεὸν τὸν  ἀγαθὸν   καὶ πρῶτον καὶ μόνον ζωῆς
[4]   δὲ Ἰησοῦς λέγει· τί με  ἀγαθὸν   λέγεις; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ
[14]   ἑαυτοῦ μὴ ἔχον μήτε τὸ  ἀγαθὸν   μήτε τὸ κακόν, ἀναίτιον ὄν,
[17]   κύριος οἶδε διττούς, τὸν μὲν  ἀγαθόν,   ὁ« γὰρ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ
[10]   τὸ ἕν, τὸ ἐμόν, τὸ  ἀγαθόν,   τὸ ἤδη ὑπὲρ νόμον, ὅπερ
[17]   θησαυροῦ τῆς καρδίας προφέρει τὸ  ἀγαθόν«   τὸν δὲ πονηρόν, ὁ« γὰρ
[31]   δικαίου ἢ προφήτου τὸν ἐκείνων  μισθὸν   λήψεται, ὁ δὲ μαθητὴν ποτίσας
[32]   ἄξιος εὖ παθεῖν, ~ἔπειτα τηλικοῦτον  μισθὸν   ὁρίσαι τῆς κοινωνίας, αἰώνιον, σκηνήν.
[31]   μαθητοῦ ποτήριον ψυχροῦ ὕδατος τὸν  μισθὸν   οὐκ ἀπολέσει. οὐκοῦν οὗτος μόνος
[28]   ἐδεῖτο, οἶνον, ἔλαιον, ἐπιδέσμους, κτῆνος,  μισθὸν   τῷ πανδοχεῖ, τὸν μὲν ἤδη
[42]   ἐλπὶς ἀξιόχρεως, ἄκουσον μῦθον οὐ  μῦθον,   ἀλλὰ ὄντα λόγον περὶ Ἰωάννου
[42]   μένει σωτηρίας ἐλπὶς ἀξιόχρεως, ἄκουσον  μῦθον   οὐ μῦθον, ἀλλὰ ὄντα λόγον
[31]   τῆς ἀδικίας ἐνὸν καὶ πρᾶγμα  δίκαιον   ἐργάσασθαι καὶ σωτήριον, ἀναπαῦσαί τινα
[31]   λέγει. καὶ πάλιν· ὁ δεχόμενος  δίκαιον   ἢ προφήτην εἰς ὄνομα δικαίου
[42]   πονηρὸς καὶ ἐξώλης καί, τὸ  κεφάλαιον,   λῃστής, καὶ νῦν ἀντὶ τῆς
[1]   ἀνθρώποις ἐνασ! βίῳ κυλινδουμένοις τὸ  κεφάλαιον   ὑποκείμενον τῇ κρίσει τοῦ θεοῦ·
[28]   ὧν ὁ κινδυνεύων ἐδεῖτο, οἶνον,  ἔλαιον,   ἐπιδέσμους, κτῆνος, μισθὸν τῷ πανδοχεῖ,
[29]   τετρωμένας ψυχάς, οὗτος ὁ τὸ  ἔλαιον,   τὸν ἐκ σπλάγχνων πατρὸς ἔλεον,
[42]   ἀληθινῆς καὶ μέγα γνώρισμα παλιγγενεσίας,  τρόπαιον   ἀναστάσεως βλεπομένης. φαιδροῖς γεγηθότες, ὑμνοῦντες,
[42]   νεανίσκον ἔτρεφε, συνεῖχεν, ἔθαλπε, τὸ  τελευταῖον   ἐφώτισε· καὶ μετὰ τοῦτο ὑφῆκε
[40]   μέγιστα εὖ πεποιηκότι κατὰ τὸν  βίον,   ἐπὶ δὲ τοῦ τέλους ἐξοκείλαντι
[26]   καὶ φειδόμενος πρὸ τῆς πίστεως  βίον   ἱκανὸν συνελέξατο; ἢ καὶ τὸ
[10]   ὑπερεσπουδακόσι καὶ δεομένοις, ἵν´ οὕτως  ἴδιον   αὐτῶν ἡ σωτηρία γένηται. οὐ
[10]   οὐ χωρεῖ, ὃ τῶν ζώντων  ἴδιόν   ἐστιν. ἀμέλει ὁ πάντα τὰ
[12]   ~Τί οὖν ὡς καινὸν καὶ  ἴδιον   θεοῦ παραγγέλλει καὶ μόνον ζωοποιοῦν,
[12]   ἐκτεμεῖν καὶ ἐκβαλεῖν. τοῦτο γὰρ  ἴδιον   μὲν τοῦ πιστοῦ τὸ μάθημα,
[19]   μὲν κατὰ πνεῦμα πτωχός, τὸ  ἴδιον,   ὃ δὲ κατὰ κόσμον, τὸ
[17]   καὶ παρ´ ἡμῖν, ὁ τὸ  αἰφνίδιον   μέγα κέρδος ἐν εὑρήσει διδούς,
[22]   κώλυμα τῆς πίστεως γένοιτο καὶ  ἐμπόδιον   τῆς ἄνω ζωῆς, τούτῳ μὴ
[1]   ἔργοις ἀγαθοῖς ἐλλαμπρυνόμενος μόνος τὸ  βραβεῖον   τῆς αἰωνίου ζωῆς ἀναιρήσεται. δεῖται
[3]   ἐλπίδων. οὕτως τις καὶ τὴν  ἐπίγειον   ταύτην περιβεβλημένος περιβολὴν μήτε τὴν
[16]   τι καὶ καλὸν ἔργον καὶ  θεῖον   ἀεὶ διαπονῶν, κἂν ἀποστερηθῆναι δέῃ
[3]   πιστός γε ὢν καὶ τὸ  μεγαλεῖον   συνορῶν τῆς τοῦ θεοῦ φιλανθρωπίας,
[42]   ἐπιμελείας καὶ παραφυλακῆς, ὡς τὸ  τέλειον   αὐτῷ φυλακτήριον ἐπιστήσας, τὴν σφραγῖδα
[1]   αἰνεῖν καὶ δοξάζειν τὸν μόνον  τέλειον   καὶ ἀγαθὸν θεόν, ἐξ οὗ
[17]   ἀεὶ ποιῶν καὶ ἑκάστοτε τὸ  πλεῖον   βλέπων, κάτω νενευκὼς καὶ τοῖς
[37]   πατὴρ ἐθηλύνθη, καὶ τούτου μέγα  σημεῖον   ὃν αὐτὸς ἐγέννησεν ἐξ αὑτοῦ·
[42]   τῷ σώματι καὶ τὴν ὄψιν  ἀστεῖον   καὶ θερμὸν τὴν ψυχὴν ἰδών,
[34]   ἐστι· καὶ μαίνονται περὶ τὸ  σαρκίον,   οὗ καταφρονοῦσιν ὡς ἀσθενοῦς, τῶν
[42]   σωτὴρ προαπαντᾷ δεξιούμενος, φῶς ὀρέγων  ἄσκιον,   ἄπαυστον, ὁδηγῶν εἰς τοὺς κόλπους
[25]   διωγμοῦ μακροῦ, ἀποστράφηθι πρὸς τὸ  εὐαγγέλιον   ἀπ´ ἐκείνων, ἑλοῦ τὸν σωτῆρα
[27]   ὡς τῆς ζωῆς ἐπίβουλον καὶ  πολέμιον,   ἀλλὰ μαθητέον τίνα τρόπον καὶ
[33]   θεοφιλῶν ἀμελῆσαί τινων, οὗ τὸ  ἐπιτίμιον   κόλασις ἔμπυρος αἰώνιος· ἐκ δὲ
[23]   σοι παρέξω ζωὴν ἄπαυστον, αἰώνιον,  ὑπερκόσμιον·   ἐγώ σοι δείξω θεοῦ πατρὸς
[32]   καὶ πόνων, ἵν´ ἐνταῦθα βασιλείαν  οὐράνιον   ἀγοράσῃς. τί σε λίθοι διαφανεῖς
[32]   οἰκία, τροφὴ πυρὸς ἢ χρόνου  παίγνιον   ἢ σεισμοῦ πάρεργον ἢ ὕβρισμα
[31]   ἑτέρωθι· μὴ φοβεῖσθε, τὸ μικρὸν  ποίμνιον·   ὑμῖν γὰρ εὐδόκησεν ὁ πατὴρ
[32]   διολλύμενα τοῦ κόσμου μονὴν τούτων  αἰώνιον   ἐν οὐρανοῖς ἀντιλαμβάνει. πλεῦσον ἐπὶ
[42]   κόλπους τοῦ πατρός, εἰς τὴν  αἰώνιον   ζωήν, εἰς τὴν βασιλείαν τῶν
[9]   εἶναί φησιν ὡς πρὸς τὴν  αἰώνιον   ζωὴν ὡς οὐ τέλεια πεπληρωκότα
[10]   σωτῆρος ἐξαίρετον, ἵνα λάβῃ ζωὴν  αἰώνιον,   ἣν ποθεῖ· ἀλλὰ δυσχεράνας ἀπῆλθεν,
[7]   δεῖ, γνῶναι τὸν θεὸν τὸν  αἰώνιον   καὶ δοτῆρα αἰωνίων καὶ πρῶτον
[4]   ἀγαθέ, τί ποιήσω, ἵνα ζωὴν  αἰώνιον   κληρονομήσω; ὁ δὲ Ἰησοῦς λέγει·
[20]   καὶ ὡς ἂν εἰς ζωὴν  αἰώνιον   ὁρμήσαι. καὶ οἱ μαθηταὶ δὲ
[11]   θεοφιλέστατοι καὶ μόνοι ζωὴν ἔχοντες  αἰώνιον)   οὔτε καινὸν τὸ ἀπείπασθαι πλοῦτον
[8]   ἦν ὁ Μωσέως νόμος ζωὴν  αἰώνιον   παρασχεῖν, μάτην μὲν ὁ σωτὴρ
[10]   προσκαθέζεσθαι, τῇ χάριτι τοῦ ζωὴν  αἰώνιον   προστιθέντος. ~Τί τοίνυν ἦν τὸ
[31]   σωτήριον, ἀναπαῦσαί τινα τῶν ἐχόντων  αἰώνιον·   σκηνὴν παρὰ τῷ πατρί. Ὅρα
[32]   τηλικοῦτον μισθὸν ὁρίσαι τῆς κοινωνίας,  αἰώνιον,   σκηνήν. ὢ καλῆς ἐμπορίας, ὢ
[23]   ἐγώ σοι παρέξω ζωὴν ἄπαυστον,  αἰώνιον,   ὑπερκόσμιον· ἐγώ σοι δείξω θεοῦ
[30]   εἰς τὸ πῦρ ἐμβάλλει τὸ  αἰώνιον,   ὡς αὐτῷ μὴ παρεσχηκότας. καὶ
[12]   μὲν τοῦ πιστοῦ τὸ μάθημα,  ἄξιον   δὲ τοῦ σωτῆρος τὸ δίδαγμα.
[20]   ἥν γε προέκρινεν ζωῆς αἰωνίου.  ἄξιον   οὖν ἦν τοῖς μαθηταῖς φόβου
[4]   καὶ ἐξηγητὰς ἀσφαλεῖς. οὐδὲν γὰρ  οἷον   αὐτῶν αὖθις ἀκοῦσαι τῶν ῥητῶν,
[13]   εἰ δὲ τὰς χρείας οὐχ  οἷόν   τε ἐκπληροῦν ταύτας μὴ ἀπὸ
[10]   καὶ ἀπρόθυμος καὶ ἀσθενὴς ἐκτελεῖν·  ὁποῖόν   τι καὶ πρὸς τὴν Μάρθαν
[19]   σῶσαι ποθεῖς, ἀντεισαγόμενος ἕτερον πλοῦτον  θεοποιὸν   καὶ ζωῆς χορηγὸν αἰωνίου, τὰς
[39]   κἂν μελάντερον τοῦ σκότους, ὡς  ἔριον   λευκὸν ἐκνίψας ποιήσω. θεῷ γὰρ
[39]   αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν  ἔριον,   ὡς χιόνα λευκανῶ, κἂν μελάντερον
[14]   δ´ ἐστὶ νοῦς ἀνθρώπου, καὶ  κριτήριον   ἐλεύθερον ἔχων ἐν ἑαυτῷ καὶ
[42]   παραφυλακῆς, ὡς τὸ τέλειον αὐτῷ  φυλακτήριον   ἐπιστήσας, τὴν σφραγῖδα τοῦ κυρίου.
[31]   μαθητὴν ποτίσας εἰς ὄνομα μαθητοῦ  ποτήριον   ψυχροῦ ὕδατος τὸν μισθὸν οὐκ
[42]   αὐτοὺς δὴ τούτους ἀναλαβὼν καὶ  λῃστήριον   συγκροτήσας, ἕτοιμος λῄσταρχος ἦν, βιαιότατος,
[26]   περὶ ἀρχῶν καὶ θεολογίας ἐξηγήσει  μυστήριον   τοῦ σωτῆρος ὑπάρχει μαθεῖν· ~οὐ
[33]   ἵν´ εἰς τὸ κοινὸν τοῦτο  παιδευτήριον   εἰσελθεῖν δυνηθῶμεν· ἀλλ´ ἔνδον κρυπτὸς
[31]   καὶ πρᾶγμα δίκαιον ἐργάσασθαι καὶ  σωτήριον,   ἀναπαῦσαί τινα τῶν ἐχόντων αἰώνιον·
[19]   ὃ δὲ κατὰ κόσμον, τὸ  ἀλλότριον.   τῷ δὴ κατὰ κόσμον οὐ
[26]   ζωὴν καὶ βλέποιεν πρὸς τὸν  κύριον   ἀτενεῖ τῷ βλέμματι, καθάπερ εἰς
[27]   μεγίστη τῶν ἐντολῶν ἠρωτημένος· ἀγαπήσεις  κύριον   τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης
[35]   συμπαθῶς ὑπὲρ σοῦ πρὸς τὸν  κύριον   τῶν ὅλων, ὃ δὲ διδάξαι
[42]   ἐκκλησίας. ἐλθὼν δὲ εἰς τὸ  χωρίον   ὑπὸ τῆς προφυλακῆς τῶν λῃστῶν
[28]   δὲ τοῦ προσδιαλεγομένου τίς ἐστιν  πλησίον;   οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον Ἰουδαίοις
[28]   εἶναι λέγει τό· ἀγαπήσεις τὸν  πλησίον   σου ὡς σεαυτόν· οὐκοῦν τὸν
[29]   δὲ τὰ δευτερεῖα νέμει τῷ  πλησίον.   τίς δ´ ἂν ἄλλος οὗτος
[28]   προσυπισχνούμενον. τίς« ἔφη, τούτων γέγονε  πλησίον   τῷ τὰ δεινὰ παθόντι; τοῦ
[36]   ὁμοίωσις θεοῦ, καὶ τέκνον αὐτοῦ  γνήσιον   καὶ κληρονόμον, ὥσπερ ἐπί τινα
[27]   καὶ τοῦ γενέσθαι τυχόντας οὐχ  ὅσιον   ἄλλο τι πρεσβύτερον ἄγειν καὶ
[26]   κρατοῦν; εἰ γὰρ διὰ τὴν  ἀκούσιον   ἐν πλούτῳ γένεσιν ἀπελήλαται ζωῆς,
[39]   ἢ δι´ ἀσθένειαν ἢ περίστασιν  ἀκούσιον   μετὰ τὴν σφραγῖδα καὶ τὴν
[41]   τὸν σοβαρὸν καὶ δυνατὸν καὶ  πλούσιον   ἐπιστήσασθαι ἑαυτῷ τινα ἄνθρωπον θεοῦ
[38]   ἀπόνοιαν καταλελείφθω, εἰ καὶ τὸν  πλούσιον   μάθοις ὅστις ἐστὶν ὁ χώραν
[26]   ὁδοῦ καὶ τεθλιμμένης φθάνουσα τὸν  πλούσιον,   ὅπερ ἐν τῇ περὶ ἀρχῶν
[14]   ἔχων ἐν ἑαυτῷ καὶ τὸ  αὐτεξούσιον   τῆς μεταχειρίσεως τῶν δοθέντων· ὥστε
[10]   θείως τὸ εἰ θέλεις« τὸ  αὐτεξούσιον   τῆς προσδιαλεγομένης αὐτῷ ψυχῆς ἐδήλωσεν.
[14]   ἂν ἕληται, κατ´ αὐτὸ τοῦτο  αἴτιον   ὄν. τοῦτο δ´ ἐστὶ νοῦς
[2]   οὐχ ἁπλοῦν τι εἶναι τὸ  αἴτιον   τοῦ τὴν σωτηρίαν χαλεπωτέραν τοῖς
[14]   τὸ ἀγαθὸν μήτε τὸ κακόν,  ἀναίτιον   ὄν, αἰτιᾶσθαι, ἀλλὰ τὸ δυνάμενον
[14]   ἀπολαύει τῆς σῆς ἀμουσίας, ὂν  ἀναίτιον.   τοιοῦτον καὶ ὁ πλοῦτος ὄργανόν
[13]   ἐκπορίζειν. ~Καὶ πόσῳ χρησιμώτερον τὸ  ἐναντίον,   ἱκανὰ κεκτημένον αὐτόν τε περὶ
[34]   τῆς μεγάλης λυτρώσεως, ἀλλὰ τὸ  ἐναντίον   τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις σεαυτῷ κατάλεξον
[18]   κάλλος σώματος ζήσεταί τις ἢ  τοὐναντίον   ἀπολεῖται· ἀλλ´ ὁ μὲν τῷ
[3]   οὔτ´ ἀμηχάνου καθεστώσης αὐτοῖς οὔτε  τοὐναντίον   εἰκῇ περιγινομένης. ἀλλ´ ὅνπερ τρόπον
[1]   ὄγκον πλούτῳ προσανατιθέντες βαρεῖ φύσει  φορτίον   βαρύτερον, οὗ μᾶλλον ἐχρῆν ἀφαιρεῖν
[39]   θύραι καὶ δέχεται τρισάσμενος πατὴρ  υἱὸν   ἀληθῶς μετανοοῦντα· ἡ δ´ ἀληθινὴ
[8]   παρρησίαν, τοῦ θεοῦ δὲ τὸν  υἱὸν   ἱκετεύει. ἐκ πίστεως εἰς πίστιν«
[14]   μήτε τὸ ἀγαθὸν μήτε τὸ  κακόν,   ἀναίτιον ὄν, αἰτιᾶσθαι, ἀλλὰ τὸ
[17]   τοῦ κακοῦ θησαυροῦ προφέρει τὸ  κακόν,   ὅτι ἐκ περισσεύματος τῆς καρδίας
[1]   μετοχετεύοντες, τύφῳ τῦφον ἐπαντλοῦντες καὶ  ὄγκον   πλούτῳ προσανατιθέντες βαρεῖ φύσει φορτίον
[13]   δικαίαν χρῆσιν ἐπιθεὶς καὶ τὴν  ἄδικον   ἀφελὼν καταγγέλλει· σήμερον σωτηρία τῷ
[31]   εἰς κοινὸν τοῖς δεομένοις κατατίθησιν,  ἄδικον   οὖσαν ἀποφαίνων, ἐκ δὲ ταύτης
[40]   ἐπὶ τῆς ἐξόδου πρὸς τὸν  ἀντίδικον   ἐνταῦθα διαλελύσθαι φθάνων. ἔστιν μὲν
[34]   ὄντες τυφλοὶ κτημάτων, οὐκ ἐπιστάμενοι  πηλίκον   τινὰ θησαυρὸν ἐν ὀστρακίνῳ σκεύει«
[14]   τὸ ὄργανον, ἐὰν χρῇ τεχνικῶς,  τεχνικόν   ἐστιν, ἐὰν ὑστερῇς τῆς τέχνης,
[26]   τοῦ τὴν ψυχὴν νέμοντος εἰς  οἶκον   τοιούτων ἀνθρώπων εἰσῳκίσθη καὶ γένος
[32]   λαβὼν ἐκεῖ δι´ ὅλων αἰώνων  σύνοικόν   σε ποιήσεται. ἱκέτευσον ἵνα λάβῃ·
[19]   τούτων δεόμενοι, σὺ δὲ τὸν  πνευματικὸν   πλοῦτον ἀντιλαβὼν ἔχοις ἂν ἤδη
[5]   ~Ταῦτα μὲν ἐν τῷ κατὰ  Μᾶρκον   εὐαγγελίῳ γέγραπται· καὶ ἐν τοῖς
[42]   ἀπιστεῖν Ἰωάννῃ· ὡς δὲ τὸν  νεανίσκον«   εἶπεν ἀπαιτῶ καὶ τὴν ψυχὴν
[42]   πρεσβύτερος ἀναλαβὼν οἴκαδε τὸν παραδοθέντα  νεανίσκον   ἔτρεφε, συνεῖχεν, ἔθαλπε, τὸ τελευταῖον
[42]   πᾶσι τῷ καθεστῶτι προσβλέψας ἐπισκόπῳ,  νεανίσκον   ἱκανὸν τῷ σώματι καὶ τὴν
[20]   σωτῆρος ἠνδρολογημένοι) περισσῶς ἐξεπλήσσοντο« καὶ  ἀπεγίνωσκον   ἑαυτοὺς οὐδέν τι ἧττον ἐκείνου
[39]   μελάντερον τοῦ σκότους, ὡς ἔριον  λευκὸν   ἐκνίψας ποιήσω. θεῷ γὰρ μόνῳ
[42]   μεγάλης οἰμωγῆς πληξάμενος τὴν κεφαλήν,  καλόν   γε« ἔφη φύλακα τῆς τἀδελφοῦ
[16]   ἑαυτοῦ ζωήν, ἀλλά τι καὶ  καλὸν   ἔργον καὶ θεῖον ἀεὶ διαπονῶν,
[33]   τούτῳ καὶ ἀντιμετρηθήσεταί σοι· μέτρον  καλόν,   πεπιεσμένον καὶ σεσαλευμένον, ὑπερεκχυνόμενον, ἀποδοθήσεταί
[42]   ὄψεται. ὁ γὰρ ἐνταῦθα τὸν  ἄγγελον   τῆς μετανοίας προσιέμενος οὐ μετανοήσει
[18]   φυομένη σῴζει, κακία δὲ θανατοῖ,  δῆλον   ἤδη σαφῶς ὅτι αὕτη καὶ
[18]   καὶ ἀτυφίᾳ καὶ ἀληθείᾳ, ὧν  ἆθλον   ἡ σωτηρία. οὐδὲ γὰρ διὰ
[2]   τοῖς ἀχρημάτοις τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ  ποικίλον.   οἱ μὲν γὰρ αὐτόθεν καὶ
[32]   παράσχες‹ ἢ εὐεργέτησον‹ ἢ βοήθησον‹  φίλον‹   δὲ ποίησαι‹ ὁ δὲ φίλος
[26]   συνελέξατο; ἢ καὶ τὸ τούτου  μᾶλλον   ἀνέγκλητον, εἰ εὐθὺς ὑπὸ τοῦ
[38]   δὲ εἰς πλήρωμα συνέρχεται καὶ  μᾶλλον   αὔξεται τῶν τελείων παραδοθέντων. ἐὰν
[21]   ὁ δὲ γνοὺς τοὺς βιαίως,  μᾶλλον   δὲ βεβαίως ἀντεχομένους {συνεχώρησεν} εἶξεν·
[1]   βαρεῖ φύσει φορτίον βαρύτερον, οὗ  μᾶλλον   ἐχρῆν ἀφαιρεῖν καὶ περικόπτειν, ὡς
[16]   ταῦτα κέκτηται διὰ τοὺς ἀδελφοὺς  μᾶλλον   ἢ ἑαυτὸν καὶ κρείττων ὑπάρχων
[6]   αὐτῷ ἀποκρίνεσθαι. τίς γὰρ καὶ  μᾶλλον   ἢ ὁ προφήτης προφητῶν καὶ
[14]   μὴ τὰ κτήματά τις ἀφανιζέτω  μᾶλλον   ἢ τὰ πάθη τῆς ψυχῆς,
[36]   τῶν ἐκλεκτῶν ἐκλεκτότεροι, καὶ τοσούτῳ  μᾶλλον   ᾗ ἧττον ἐπίσημοι, τρόπον τινὰ
[29]   αὐτὸς ὁ σωτήρ; ἢ τίς  μᾶλλον   ἡμᾶς ἐλεήσας ἐκείνου, τοὺς ὑπὸ
[39]   ἴσμεν ἀγαθὰ δόματα διδόναι, πόσῳ  μᾶλλον   ὁ πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν« ὁ
[22]   μισητέον τοὺς πρὸς αἵματος, πολὺ  μᾶλλον   τοὺς ἐχθροὺς προβάλλεσθαι κατιὼν ὁ
[26]   πλούτῳ γένεσιν ἀπελήλαται ζωῆς, ἀδικεῖται  μᾶλλον   ὑπὸ τοῦ γειναμένου θεοῦ, προσκαίρου
[15]   τὰ πάθη μένει, ἢ ἐκεῖνα  μᾶλλον   ὧν ἀναιρεθέντων καὶ τὰ κτήματα
[17]   οὐ καρδίαν, ἀλλὰ ἀγρὸν ἢ  μέταλλον   φορῶν, ἐν τούτοις εὑρεθησόμενος ἐπάναγκες
[31]   μικροὺς ἐνθάδε ὡς πρὸς τὸ  μέλλον   ἄνω μέγεθος αὐτῶν. μὴ καταφρονήσητε«
[5]   διηρωτημένα πρὸς τῶν ἀκουσάντων, εἰς  ὅλον   δὲ τὸ τέλος αὐτὸ τῆς
[34]   ἐξαπατᾷ τὸν θάνατον καὶ τὸν  διάβολον·   ὁ γὰρ ἐντὸς πλοῦτος καὶ
[20]   δύσκολον ποιήσας ἀδύνατον αὐτὸς ἑαυτῷ.  δύσκολον   γὰρ ἦν μὴ περιάγεσθαι μηδὲ
[4]   ἀποκριθεὶς λέγει αὐτοῖς· τέκνα, πῶς  δύσκολόν   ἐστι τοὺς πεποιθότας ἐπὶ χρήμασιν
[20]   οὐχὶ καὶ τυχεῖν ἠδύνατο, τὸ  δύσκολον   ποιήσας ἀδύνατον αὐτὸς ἑαυτῷ. δύσκολον
[8]   μαθεῖν, ὅτι δὴ κατὰ τὸν  ἀπόστολον   ὁ νόμος διὰ Μωσέως ἐδόθη,
[34]   ἄλλοις ἀνθρώποις σεαυτῷ κατάλεξον στρατὸν  ἄοπλον,   ἀπόλεμον, ἀναίμακτον, ἀόργητον, ἀμίαντον, γέροντας
[27]   οὐδὲ καταδικαστέον ὡς τῆς ζωῆς  ἐπίβουλον   καὶ πολέμιον, ἀλλὰ μαθητέον τίνα
[10]   σοι λείπει« τὸ ἕν, τὸ  ἐμόν,   τὸ ἀγαθόν, τὸ ἤδη ὑπὲρ
[34]   ἀνθρώποις σεαυτῷ κατάλεξον στρατὸν ἄοπλον,  ἀπόλεμον,   ἀναίμακτον, ἀόργητον, ἀμίαντον, γέροντας θεοσεβεῖς,
[6]   πρώτου τοῦ ῥήματος τούτου τὸ  ἐνδόσιμον   λαβὼν ἐντεῦθεν καὶ τῆς διδασκαλίας
[8]   δυναμένου· καὶ πρὸς μὲν τὸν  νόμον   ἄγει παρρησίαν, τοῦ θεοῦ δὲ
[8]   οὐδὲ γὰρ πεπλήρωκε μόνον τὸν  νόμον,   ἀλλὰ καὶ εὐθὺς ἀπὸ πρώτης
[10]   τὸ ἀγαθόν, τὸ ἤδη ὑπὲρ  νόμον,   ὅπερ νόμος οὐ δίδωσιν, ὅπερ
[36]   καὶ τέκνον αὐτοῦ γνήσιον καὶ  κληρονόμον,   ὥσπερ ἐπί τινα ξενιτείαν ἐνταῦθα
[42]   καὶ τὴν ὄψιν ἀστεῖον καὶ  θερμὸν   τὴν ψυχὴν ἰδών, τοῦτον« ἔφη
[26]   σύνθημα, ποῦ καὶ πόθεν τὸν  ὅρμον   ἐπαγγέλλεται. τί γὰρ ἀδικεῖ τις,
[15]   τὸ αὑτῆς ἐνεργεῖ καὶ τὸν  λογισμὸν   ἄγχει καὶ πιέζει καὶ φλεγμαίνει
[26]   κατὰ τὴν ὑπόνοιαν καὶ τὸν  σαφηνισμόν,   οὐ μὴν ἔν γε τῷ
[19]   τὸ ἀλλότριον. τῷ δὴ κατὰ  κόσμον   οὐ πτωχῷ καὶ πλουσίῳ κατὰ
[33]   ἔξωθεν ἡμῖν περιβεβλημένον τῆς εἰς  κόσμον   παρόδου προφάσει, ἵν´ εἰς τὸ
[3]   καὶ ἐφ´ ἑαυτοῦ ὁ κατὰ  κόσμον   πλουτῶν λογιζέσθω. καὶ γὰρ ἐκείνων
[19]   τὸ ἴδιον, ὃ δὲ κατὰ  κόσμον,   τὸ ἀλλότριον. τῷ δὴ κατὰ
[14]   χρῆσιν ἀγαθὴν τοῖς εἰδόσι. τὸ  ὄργανον,   ἐὰν χρῇ τεχνικῶς, τεχνικόν ἐστιν,
[14]   ἀναίτιον. τοιοῦτον καὶ ὁ πλοῦτος  ὄργανόν   ἐστι. δύνασαι χρῆσθαι δικαίως αὐτῷ·
[26]   φειδόμενος πρὸ τῆς πίστεως βίον  ἱκανὸν   συνελέξατο; ἢ καὶ τὸ τούτου
[42]   τῷ καθεστῶτι προσβλέψας ἐπισκόπῳ, νεανίσκον  ἱκανὸν   τῷ σώματι καὶ τὴν ὄψιν
[8]   καύσωνι τῆς ἡλικίας παρέσχηται φρόνημα  πεπανὸν   καὶ πρεσβύτερον τοῦ χρόνου, θαυμαστὸς
[12]   μετανοίας συνουσίᾳ. ἀνέφικτον γὰρ καὶ  ἀμήχανον   δεόμενον τῶν πρὸς τὸ βιοτεύειν
[31]   ἐκ δὲ ταύτης τῆς ἀδικίας  ἐνὸν   καὶ πρᾶγμα δίκαιον ἐργάσασθαι καὶ
[14]   ἀναίτιον ὄν, αἰτιᾶσθαι, ἀλλὰ τὸ  δυνάμενον   καὶ καλῶς τούτοις χρῆσθαι καὶ
[11]   προστιθέντος. ~Τί τοίνυν ἦν τὸ  προτρεψάμενον   αὐτὸν εἰς φυγὴν καὶ ποιῆσαν
[42]   τοῦ ἀποστόλου παραδεδομένον καὶ μνήμῃ  πεφυλαγμένον.   ἐπειδὴ γὰρ τοῦ τυράννου τελευτήσαντος
[3]   δὲ αὐτῷ καὶ ποτὸν γενέσθω  τεταγμένον   ἡ καινὴ διαθήκη τοῦ κυρίου,
[22]   τούτου σκληρότερον ἀλλαχοῦ ταῖς φωναῖς  ἐξενηνεγμένον·   ὃς οὐ μισεῖ πατέρα καὶ
[10]   καὶ τοῦτον ἐκέλευε τῆς πολυπραγμοσύνης  ἀφέμενον   ἑνὶ προστετηκέναι καὶ προσκαθέζεσθαι, τῇ
[33]   σχῆμα τοῦτ´ ἔστιν ἔξωθεν ἡμῖν  περιβεβλημένον   τῆς εἰς κόσμον παρόδου προφάσει,
[28]   τὸν προσήλυτον οὐδὲ τὸν ὁμοίως  περιτετμημένον   οὐδὲ τὸν ἑνὶ καὶ ταὐτῷ
[23]   κακῶς ὑπὸ κόσμου πρὸς θάνατον  γεγεννημένον,   ἠλευθέρωσα, ἰασάμην, ἐλυτρωσάμην· ἐγώ σοι
[14]   ὡς ἐπὶ τῶν ψυχικῶν παθῶν  διειρημένον.   ~Ἐγὼ γοῦν κἀκεῖνο φήσαιμ´ ἄν·
[13]   πόσῳ χρησιμώτερον τὸ ἐναντίον, ἱκανὰ  κεκτημένον   αὐτόν τε περὶ τὴν κτῆσιν
[28]   καὶ τοῦτον δείκνυσιν ὑπὸ λῃστῶν  συγκεκεντημένον,   ἐρριμμένον ἡμιθνῆτα ἐπὶ τῆς ὁδοῦ,
[1]   ἐνασ! βίῳ κυλινδουμένοις τὸ κεφάλαιον  ὑποκείμενον   τῇ κρίσει τοῦ θεοῦ· ἐπίβουλοι
[26]   τὰ νῦν. τὸ δέ γε  προκείμενον   ἡμῖν οἶμαι μηδέν τι ἐνδεέστερον
[28]   τοῦτον δείκνυσιν ὑπὸ λῃστῶν συγκεκεντημένον,  ἐρριμμένον   ἡμιθνῆτα ἐπὶ τῆς ὁδοῦ, ὑπὸ
[5]   λεγομένων, ἀλλὰ τὸν ἐν αὐτοῖς  κεκρυμμένον   νοῦν μετὰ τῆς ἀξίας ζητήσεως
[42]   λόγον περὶ Ἰωάννου τοῦ ἀποστόλου  παραδεδομένον   καὶ μνήμῃ πεφυλαγμένον. ἐπειδὴ γὰρ
[28]   τῷ πανδοχεῖ, τὸν μὲν ἤδη  διδόμενον,   τὸν δὲ προσυπισχνούμενον. τίς« ἔφη,
[12]   συνουσίᾳ. ἀνέφικτον γὰρ καὶ ἀμήχανον  δεόμενον   τῶν πρὸς τὸ βιοτεύειν ἀναγκαίων
[12]   ἀλλ´ ἕτερόν τι διὰ τούτου  σημαινόμενον   μεῖζον καὶ θειότερον καὶ τελεώτερον,
[12]   μηνύει καὶ διδάσκει, οὐ τὸ  φαινόμενον,   ὅπερ ἄλλοι πεποιήκασι, παρεγγυᾷ, ἀλλ´
[27]   ~οὐ μὴν ἀλλὰ τό γε  φαινόμενον   πρῶτον καὶ δι´ ὃ λέλεκται
[33]   μέτρον καλόν, πεπιεσμένον καὶ σεσαλευμένον,  ὑπερεκχυνόμενον,   ἀποδοθήσεταί σοι. πᾶσιν ἄνοιξον τὰ
[25]   ἔχεται τῆς γνώμης καὶ τὸ  ἑπόμενον.   νῦν δὲ ἐν τῷ καιρῷ
[34]   ἀναστάς. ~Τοῦτο τὸ σχῆμα τὸ  βλεπόμενον   ἐξαπατᾷ τὸν θάνατον καὶ τὸν
[24]   σεαυτὸν ἡττώμενον ὑπ´ αὐτῶν καὶ  ἀνατρεπόμενον;   ἄφες, ῥῖψον. μίσησον, ἀπόταξαι, φύγε·
[36]   ὥσπερ ἐπί τινα ξενιτείαν ἐνταῦθα  πεμπόμενον   ὑπὸ μεγάλης οἰκονομίας καὶ ἀναλογίας
[18]   κεκολασμένος. εἰ τοίνυν ἐστὶ τὸ  ζησόμενον   μάλιστα καὶ πρῶτον ἡ ψυχὴ
[33]   ποιεῖν διὰ τοὺς ἀξίους ἢ  φυλασσόμενον   τοὺς ἧσσον ἀγαθοὺς μηδὲ τοῖς
[28]   ἐπὶ τῆς ὁδοῦ, ὑπὸ ἱερέως  παροδευόμενον,   ὑπὸ Λευίτου παρορώμενον, ὑπὸ δὲ
[13]   οὐχὶ φανερῶς ἐναντιούμενον εὑρίσκοιτο καὶ  μαχόμενον;   ποιήσατε ἑαυτοῖς φίλους ἐκ τοῦ
[21]   ἀναμαρτησίαν καὶ τελειότητα τὴν ἐκείνου  μετερχόμενον   καὶ πρὸς ἐκεῖνον ὥσπερ κάτοπτρον
[16]   πτωχεύουσαν καὶ γυμνήν, τὴν ψυχὴν  παρασχόμενον   οὕτως ἤδη τοῦ σωτῆρος ἀκοῦσαι
[33]   καὶ ἀντιμετρηθήσεταί σοι· μέτρον καλόν,  πεπιεσμένον   καὶ σεσαλευμένον, ὑπερεκχυνόμενον, ἀποδοθήσεταί σοι.
[34]   παιδὸς καὶ δρόσῳ πνεύματος ἁγίου  περιτετειχισμένον.   ἀλλὰ σύ γε μὴ ἐξαπατηθῇς,
[33]   σοι· μέτρον καλόν, πεπιεσμένον καὶ  σεσαλευμένον,   ὑπερεκχυνόμενον, ἀποδοθήσεταί σοι. πᾶσιν ἄνοιξον
[28]   Σαμαρείτου τοῦ ἐξωνειδισμένου καὶ ἀφωρισμένου  κατελεούμενον,   ὃς οὐχὶ κατὰ τύχην ὡς
[13]   τοῦ κυρίου δόγμασιν οὐχὶ φανερῶς  ἐναντιούμενον   εὑρίσκοιτο καὶ μαχόμενον; ποιήσατε ἑαυτοῖς
[28]   μὲν ἤδη διδόμενον, τὸν δὲ  προσυπισχνούμενον.   τίς« ἔφη, τούτων γέγονε πλησίον
[41]   ὀργὴν παύοντα αἰδέσθητι, καὶ κόλασιν  παραιτούμενον   φθάσον. οὗτος ὑπὲρ σοῦ πολλὰς
[12]   κρειττόνων, ὁπωσοῦν καὶ ὁθενοῦν ταῦτα  πειρώμενον   ἐκπορίζειν. ~Καὶ πόσῳ χρησιμώτερον τὸ
[28]   ὑπὸ ἱερέως παροδευόμενον, ὑπὸ Λευίτου  παρορώμενον,   ὑπὸ δὲ τοῦ Σαμαρείτου τοῦ
[28]   τὸν ἑνὶ καὶ ταὐτῷ νόμῳ  χρώμενον·   ἀλλὰ ἄνωθεν καταβαίνοντα ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ
[24]   οὐ φθονεῖ. ἀλλ´ ὁρᾷς σεαυτὸν  ἡττώμενον   ὑπ´ αὐτῶν καὶ ἀνατρεπόμενον; ἄφες,
[30]   ἐποτίσαμεν; πότε δὲ εἴδομέν σε  ξένον   καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ
[12]   καὶ Κράτητες. ~Τί οὖν ὡς  καινὸν   καὶ ἴδιον θεοῦ παραγγέλλει καὶ
[11]   μόνοι ζωὴν ἔχοντες αἰώνιον) οὔτε  καινὸν   τὸ ἀπείπασθαι πλοῦτον καὶ χαρίσασθαι
[8]   τὸ μέγεθος τοῦ σωτῆρος μετ´  ἐκεῖνον   καὶ τὴν καινότητα τῆς χάριτος
[21]   τὴν ἐκείνου μετερχόμενον καὶ πρὸς  ἐκεῖνον   ὥσπερ κάτοπτρον κοσμοῦντα καὶ ῥυθμίζοντα
[33]   ἐν ἀμφιβόλῳ δὲ τῆς ἀγνοίας  ἄμεινον   καὶ τοὺς ἀναξίους εὖ ποιεῖν
[1]   παραπέπηγεν ἀντίστροφος ἡ πρὸς τὸ  ταπεινὸν   μεταβολὴ καὶ πτῶσις, ὡς ὁ
[42]   ἵππος ὀρθῆς ὁδοῦ καὶ τὸν  χαλινὸν   ἐνδακὼν μειζόνως κατὰ τῶν βαράθρων
[28]   συνεσκευασμένος ὧν ὁ κινδυνεύων ἐδεῖτο,  οἶνον,   ἔλαιον, ἐπιδέσμους, κτῆνος, μισθὸν τῷ
[29]   κακίας προσαγαγών. οὗτος ὁ τὸν  οἶνον,   τὸ αἷμα τῆς ἀμπέλου τῆς
[31]   ἰδίαν οὖσαν καὶ οὐκ εἰς  κοινὸν   τοῖς δεομένοις κατατίθησιν, ἄδικον οὖσαν
[33]   παρόδου προφάσει, ἵν´ εἰς τὸ  κοινὸν   τοῦτο παιδευτήριον εἰσελθεῖν δυνηθῶμεν· ἀλλ´
[36]   εἰκὼν καὶ ὁμοίωσις θεοῦ, καὶ  τέκνον   αὐτοῦ γνήσιον καὶ κληρονόμον, ὥσπερ
[23]   κἂν ἀδελφὸς ὅμοια λέγῃ κἂν  τέκνον   κἂν γυνὴ κἂν ὁστισοῦν, πρὸ
[42]   γυμνόν, τὸν γέροντα; ἐλέησόν με,  τέκνον,   μὴ φοβοῦ· ἔχεις ἔτι ζωῆς
[42]   ἑαυτοῦ, κεκραγώς· τί με φεύγεις,  τέκνον,   τὸν σαυτοῦ πατέρα, τὸν γυμνόν,
[13]   ὑποδέχεσθαι τὸν ἄστεγον, ἀμφιεννύναι τὸν  γυμνόν.   εἰ δὲ τὰς χρείας οὐχ
[30]   σε ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ  γυμνὸν   καὶ περιεβάλομεν; ἢ πότε σε
[13]   τρέφοι καὶ διψῶντα ποτίζοι καὶ  γυμνὸν   σκεπάζοι καὶ ἄστεγον συνάγοι, ἃ
[42]   τέκνον, τὸν σαυτοῦ πατέρα, τὸν  γυμνόν,   τὸν γέροντα; ἐλέησόν με, τέκνον,
[8]   τί μέγα ἢ ὑπέρλαμπρον γῆρας  ἄγονον   ἀδικημάτων ὧν ἐπιθυμίαι τίκτουσι νεανικαὶ
[25]   ἢ δι´ ἔχθραν ἢ διὰ  φθόνον   ἢ διὰ φιλοκέρδειαν ἢ κατ´
[20]   τάξιν τῆς ζωῆς, ἧς ἐπιθυμεῖν  μόνον,   ἀλλ´ οὐχὶ καὶ τυχεῖν ἠδύνατο,
[35]   θαρρούντων, ὦ πίστις εἰλικρινὴς θεὸν  μόνον   δεδιότων, ὦ λόγων ἀλήθεια παρὰ
[26]   φρονεῖν καὶ σωφρονεῖν καὶ θεὸν  μόνον   ζητεῖν καὶ θεὸν ἀναπνεῖν καὶ
[6]   τὸν ἀγαθὸν καὶ πρῶτον καὶ  μόνον   ζωῆς αἰωνίου ταμίαν, ἣν ὁ
[12]   καὶ ἴδιον θεοῦ παραγγέλλει καὶ  μόνον   ζωοποιοῦν, ὃ τοὺς προτέρους οὐκ
[1]   λόγους τοῖς πλουσίοις δωροφοροῦντες οὐ  μόνον   κόλακες καὶ ἀνελεύθεροι δικαίως ἂν
[26]   τὴν ζήτησιν ἀπαιτεῖ· οὐ γὰρ  μόνον   ῥέπει πρὸς τοὺς πολυκτήμονας, ἀλλ´
[1]   παρέντες αἰνεῖν καὶ δοξάζειν τὸν  μόνον   τέλειον καὶ ἀγαθὸν θεόν, ἐξ
[11]   καὶ δικαιοσύνην θεοῦ« κατ´ αὐτὸ  μόνον   τὸ ἄκρως ἀπορεῖν καὶ ἀμηχανεῖν
[33]   κύριος δίδωσι· δώσω γὰρ οὐ  μόνον   τοῖς φίλοις, ἀλλὰ καὶ τοῖς
[8]   γονυπετῶν ἀθανασίαν. οὐδὲ γὰρ πεπλήρωκε  μόνον   τὸν νόμον, ἀλλὰ καὶ εὐθὺς
[41]   τοῖς ὀφθαλμοῖς συμφέρει τὸν ἀεὶ  χρόνον   ἀκολάστοις μένειν, ἀλλὰ καὶ δακρῦσαι
[37]   Κάιν, θρέμμα τοῦ διαβόλου, θεοῦ  σπλάγχνον   οὐκ ἔχει, ἐλπίδα κρειττόνων οὐκ
[34]   ἐναντίον τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις σεαυτῷ  κατάλεξον   στρατὸν ἄοπλον, ἀπόλεμον, ἀναίμακτον, ἀόργητον,
[33]   σεσαλευμένον, ὑπερεκχυνόμενον, ἀποδοθήσεταί σοι. πᾶσιν  ἄνοιξον   τὰ σπλάγχνα τοῖς τοῦ θεοῦ
[39]   τε ἐπίρρητον τοῦ πλούτου καὶ  χαλεπὸν   εἰς ζωὴν διαφύγοι καὶ δύναιτο
[42]   ἔφη φύλακα τῆς τἀδελφοῦ ψυχῆς  κατέλιπον·   ἀλλ´ ἵππος ἤδη μοι παρέστω
[40]   μοιχεύσας, μηκέτι πυρούσθω· ὁ πορνεύσας,  λοιπὸν   ἁγνευέτω· ὁ ἁρπάσας, ἀποδίδου καὶ
[37]   μυστήρια, καὶ τότε ἐποπτεύσεις τὸν  κόλπον   τοῦ πατρός, ὃν ὁ μονογενὴς
[14]   πάντα τὰ ὑπάρχοντα τοῦτον τὸν  τρόπον   ἐκδεκτέον ὡς ἐπὶ τῶν ψυχικῶν
[3]   τοὐναντίον εἰκῇ περιγινομένης. ἀλλ´ ὅνπερ  τρόπον   ἔχει τὸ τῶν ἀθλητῶν, ἵνα
[28]   ἐστιν πλησίον; οὐ τὸν αὐτὸν  τρόπον   Ἰουδαίοις προωρίσατο τὸν πρὸς αἵματος
[19]   πάλιν αὖ κατὰ τὸν αὐτὸν  τρόπον   καὶ γνήσιος πτωχὸς καὶ νόθος
[17]   καὶ ἀπόβλητος· τὸν αὐτὸν δὲ  τρόπον   καὶ πτωχεία μακαριστὴ μὲν ἡ
[27]   καὶ πολέμιον, ἀλλὰ μαθητέον τίνα  τρόπον   καὶ πῶς πλούτῳ χρηστέον καὶ
[20]   οὐρανοῖς. ~Ταῦτα μὴ συνιεὶς κατὰ  τρόπον   ὁ πολυχρήματος καὶ ἔννομος ἄνθρωπος
[26]   δεδεῖχθαι, ὅτι τοὺς πλουσίους οὐδένα  τρόπον   ὁ σωτὴρ κατ´ αὐτόν γε
[25]   καὶ πλουσίους κέκληκεν, ἀλλ´ ὃν  τρόπον   προειρήκαμεν, καὶ ἀδελφοὺς κατὰ ταὐτὸν
[36]   τοσούτῳ μᾶλλον ᾗ ἧττον ἐπίσημοι,  τρόπον   τινὰ ἐκ τοῦ κλύδωνος τοῦ
[38]   οὐρανοῖς οὐκ ἔχων καὶ τίνα  τρόπον   τοῖς οὖσι χρώμενος ~ἄν τις
[1]   σωτηρίαν αὐτοῖς ἅπαντα τὸν δυνατὸν  τρόπον,   τοῦτο μὲν ἐξαιτουμένους παρὰ θεοῦ
[37]   καὶ αὐτὸς κατῆλθε, διὰ τοῦτο  ἄνθρωπον   ἐνέδυ, διὰ τοῦτο τὰ ἀνθρώπων
[12]   ἀνθρώπων ὡς αὐτοί τι ὑπὲρ  ἄνθρωπον   ἐργασάμενοι. πῶς ἂν οὖν ὁ
[41]   καὶ πλούσιον ἐπιστήσασθαι ἑαυτῷ τινα  ἄνθρωπον   θεοῦ καθάπερ ἀλείπτην καὶ κυβερνήτην.
[23]   σοι δείξω θεοῦ πατρὸς ἀγαθοῦ  πρόσωπον·   μὴ κάλει σεαυτῷ πατέρα ἐπὶ
[18]   ὑπόφερε γοῦν, φησί, παιόμενος τὸ  πρόσωπον,   ὅπερ δύναται καὶ ἰσχυρός τις
[31]   ἄγγελοι διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ  πρόσωπον   τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν
[41]   ~Διὸ δεῖ πάντως σε τὸν  σοβαρὸν   καὶ δυνατὸν καὶ πλούσιον ἐπιστήσασθαι
[31]   καὶ ὁ τοῦ ἀποστόλου λόγος·  ἱλαρὸν   γὰρ δότην· ἀγαπᾷ ὁ θεός«
[17]   φροντίσαι, ἄνθρωπος οὐ καρδίαν, ἀλλὰ  ἀγρὸν   ἢ μέταλλον φορῶν, ἐν τούτοις
[17]   τῇ καρδίᾳ χρυσὸν φέρων ἢ  ἀγρὸν   καὶ τὴν κτῆσιν ἄμετρον ἀεὶ
[14]   ἐστὶ νοῦς ἀνθρώπου, καὶ κριτήριον  ἐλεύθερον   ἔχων ἐν ἑαυτῷ καὶ τὸ
[13]   καὶ τὴν ἄδικον ἀφελὼν καταγγέλλει·  σήμερον   σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ. οὕτω
[13]   χρημάτων ἀφίστασθαι κελεύει, τί ἂν  ἕτερον   εἴη ποιῶν ὁ κύριος ἢ
[19]   ψυχῇ, ἣν σῶσαι ποθεῖς, ἀντεισαγόμενος  ἕτερον   πλοῦτον θεοποιὸν καὶ ζωῆς χορηγὸν
[12]   ὅπερ ἄλλοι πεποιήκασι, παρεγγυᾷ, ἀλλ´  ἕτερόν   τι διὰ τούτου σημαινόμενον μεῖζον
[39]   ἔριον, ὡς χιόνα λευκανῶ, κἂν  μελάντερον   τοῦ σκότους, ὡς ἔριον λευκὸν
[15]   ἀπαλλοτριοῦν τὰ ὑπάρχοντα {π{ ρ}  ότερον   ταῦτα παραιτεῖται ὧν ἀναιρεθέντων ἔτι
[12]   διὰ τούτου σημαινόμενον μεῖζον καὶ  θειότερον   καὶ τελεώτερον, τὸ τὴν ψυχὴν
[10]   τέλειος ἦν· οὐδὲν γὰρ τελείου  τελειότερον.   καὶ θείως τὸ εἰ θέλεις«
[26]   σημαινέτω μὲν οὖν τι καὶ  ὑψηλότερον   ἡ κάμηλος διὰ στενῆς ὁδοῦ
[1]   λόγος. ἐμοὶ δὲ φαίνεται μακρῷ  φιλανθρωπότερον   εἶναι τοῦ θεραπεύειν τοὺς πλουτοῦντας
[22]   ἐπιταρασσέτω μηδὲ τὸ ἔτι τούτου  σκληρότερον   ἀλλαχοῦ ταῖς φωναῖς ἐξενηνεγμένον· ὃς
[42]   κατεπᾴδων αὐτοῦ τὴν γνώμην, οὐ  πρότερον   ἀπῆλθεν, ὥς φασι, πρὶν αὐτὸν
[19]   οὐσίαν; οὐδαμῶς· ἀλλὰ ἀντὶ τῶν  πρότερον   ἐνυπαρχόντων τῇ ψυχῇ, ἣν σῶσαι
[40]   τε χεῖρον καὶ ἐπισεσυρμένως βιώσαντι  πρότερον   ἔστιν ὕστερον μετανοήσαντι πολλοῦ χρόνου
[26]   προκείμενον ἡμῖν οἶμαι μηδέν τι  ἐνδεέστερον   τῆς ἐπαγγελίας δεδεῖχθαι, ὅτι τοὺς
[40]   καὶ ἐπισεσυρμένως βιώσαντι πρότερον ἔστιν  ὕστερον   μετανοήσαντι πολλοῦ χρόνου πολιτείαν πονηρὰν
[27]   τυχόντας οὐχ ὅσιον ἄλλο τι  πρεσβύτερον   ἄγειν καὶ τιμιώτερον, ἐκτίνοντας μόνην
[8]   ἡλικίας παρέσχηται φρόνημα πεπανὸν καὶ  πρεσβύτερον   τοῦ χρόνου, θαυμαστὸς οὗτος ἀγωνιστὴς
[4]   τὴν ἐλπίδα πρῶτον αὐτὴν καὶ  δεύτερον   πρὸς τὴν τῆς ἐλπίδος προσαγωγήν.
[1]   πλούτῳ προσανατιθέντες βαρεῖ φύσει φορτίον  βαρύτερον,   οὗ μᾶλλον ἐχρῆν ἀφαιρεῖν καὶ
[12]   σημαινόμενον μεῖζον καὶ θειότερον καὶ  τελεώτερον,   τὸ τὴν ψυχὴν αὐτὴν καὶ
[27]   ἄλλο τι πρεσβύτερον ἄγειν καὶ  τιμιώτερον,   ἐκτίνοντας μόνην τὴν χάριν ταύτην
[41]   καὶ ψυχῇ διηνεκοῦς ἡδονῆς οὐδὲν  ὀλεθριώτερον·   ἀποτυφλοῦται γὰρ ἀπὸ τῆς τήξεως,
[13]   ταῦτα πειρώμενον ἐκπορίζειν. ~Καὶ πόσῳ  χρησιμώτερον   τὸ ἐναντίον, ἱκανὰ κεκτημένον αὐτόν
[13]   ἀπειλεῖ πῦρ καὶ σκότος τὸ  ἐξώτερον,   εἰ πάντων αὐτὸς ἕκαστος φθάνοι
[24]   σκανδαλίζῃ σε, ταχέως ἔκκοψον αὐτόν·  αἱρετώτερον   ἑτεροφθάλμῳ βασιλεία θεοῦ ἢ ὁλοκλήρῳ
[42]   ὅλας ἐκκλησίας ἁρμόσων, ὅπου δὲ  κλῆρον   ἕνα γέ τινα κληρώσων τῶν
[17]   προφέρει τὸ ἀγαθόν« τὸν δὲ  πονηρόν,   ὁ« γὰρ κακὸς ἐκ τοῦ
[22]   πατέρα μισοίη τις ἂν καὶ  ἐχθρὸν   ἀγαπώῃ ὁ μήτε ἐχθρὸν ἀμυνόμενος
[22]   καὶ ἐχθρὸν ἀγαπώῃ ὁ μήτε  ἐχθρὸν   ἀμυνόμενος μήτε πατέρα Χριστοῦ πλέον
[25]   ὁ διωκόμενος δύναται· τὸν γὰρ  ἐχθρὸν   ἐν ἑαυτῷ περιάγει πανταχοῦ. οὕτω
[10]   ἀναγκάζει ὁ θεός, βία γὰρ  ἐχθρὸν   θεῷ, ἀλλὰ τοῖς ζητοῦσι πορίζει
[40]   δράματος ἐξάθλῳ γενομένῳ, τῷ τε  χεῖρον   καὶ ἐπισεσυρμένως βιώσαντι πρότερον ἔστιν
[42]   ἐν θεῷ σωτηρίαν οὐδὲν ἔτι  μικρὸν   διενοεῖτο, ἀλλὰ μέγα τι πράξας,
[37]   ταμιευόμενοι; ἀλλήλων ἀποκλείσομεν, ἃ μετὰ  μικρὸν   ἕξει τὸ πῦρ; θείως γε
[31]   καὶ ἑτέρωθι· μὴ φοβεῖσθε, τὸ  μικρὸν   ποίμνιον· ὑμῖν γὰρ εὐδόκησεν ὁ
[25]   πρὸ πάντων, τὸν τῆς σῆς  συνήγορον   καὶ παράκλητον ψυχῆς, τὸν τῆς
[21]   οὗ μόνου καὶ ἑαυτοῦ τὸν  φόρον   ὁ σωτὴρ ἐκτελεῖ, ταχέως ἥρπασε
[8]   ἐπεὶ καὶ τί μέγα ἢ  ὑπέρλαμπρον   γῆρας ἄγονον ἀδικημάτων ὧν ἐπιθυμίαι
[33]   μετρεῖς, τούτῳ καὶ ἀντιμετρηθήσεταί σοι·  μέτρον   καλόν, πεπιεσμένον καὶ σεσαλευμένον, ὑπερεκχυνόμενον,
[17]   ἢ ἀγρὸν καὶ τὴν κτῆσιν  ἄμετρον   ἀεὶ ποιῶν καὶ ἑκάστοτε τὸ
[25]   καὶ ἀδελφοὺς κατὰ ταὐτὸν ὥσπερ  Πέτρον   μετὰ Ἀνδρέου καὶ Ἰάκωβον μετὰ
[21]   μετερχόμενον καὶ πρὸς ἐκεῖνον ὥσπερ  κάτοπτρον   κοσμοῦντα καὶ ῥυθμίζοντα τὴν ψυχὴν
[37]   ἀντιμετρήσῃ. καὶ μέλλων σπένδεσθαι καὶ  λύτρον   ἑαυτὸν ἐπιδιδοὺς καινὴν ἡμῖν διαθήκην
[34]   κτημάτων, οὐκ ἐπιστάμενοι πηλίκον τινὰ  θησαυρὸν   ἐν ὀστρακίνῳ σκεύει« βαστάζομεν, δυνάμει
[19]   πλοῦτον ἀντιλαβὼν ἔχοις ἂν ἤδη  θησαυρὸν   ἐν οὐρανοῖς. ~Ταῦτα μὴ συνιεὶς
[4]   καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις  θησαυρὸν   ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει
[17]   γε τὸν πλοῦτον καὶ τὸν  θησαυρὸν   οὐκ ἀπηρτημένους ἴσμεν ἀλλήλων τῇ
[16]   ἔχων κτήματα καὶ χρυσὸν καὶ  ἄργυρον   καὶ οἰκίας ὡς θεοῦ δωρεὰς
[23]   τὸν θάνατον διηγωνισάμην καὶ τὸν  σὸν   ἐξέτισα θάνατον, ὃν ὤφειλες ἐπὶ
[42]   ὑπὲρ σοῦ· ἂν δέῃ, τὸν  σὸν   θάνατον ἑκὼν ὑπομενῶ, ὡς ὁ
[41]   παύοντα αἰδέσθητι, καὶ κόλασιν παραιτούμενον  φθάσον.   οὗτος ὑπὲρ σοῦ πολλὰς νύκτας
[32]   ποιήσεται. ἱκέτευσον ἵνα λάβῃ· σπεῦσον,  ἀγωνίασον,   φοβήθητι μή σε ἀτιμάσῃ· οὐ
[23]   λόγων ἑκατέρωθεν διακούσας ὑπὲρ σεαυτοῦ  δίκασον   καὶ τὴν ψῆφον ἀνένεγκε τῇ
[24]   καὶ τῶν χρημάτων ἐπίπροσθεν εἶναι;  φράσον   καὶ οὐκ ἀπάγει σε Χριστὸς
[42]   τῆς νήσου μετῆλθεν ἐπὶ τὴν  Ἔφεσον,   ἀπῄει παρακαλούμενος καὶ ἐπὶ τὰ
[42]   ὃ μὲν ἀπῆρεν ἐπὶ τὴν  Ἔφεσον,   ὁ δὲ πρεσβύτερος ἀναλαβὼν οἴκαδε
[42]   πατέρα, τὸν γυμνόν, τὸν γέροντα;  ἐλέησόν   με, τέκνον, μὴ φοβοῦ· ἔχεις
[32]   ἢ παράσχες‹ ἢ εὐεργέτησον‹ ἢ  βοήθησον‹   φίλον‹ δὲ ποίησαι‹ ὁ δὲ
[40]   καὶ προσαποδίδου· ὁ ψευδομάρτυς, ἀλήθειαν  ἄσκησον·   ὁ ἐπίορκος, μηκέτι ὄμνυε· καὶ
[4]   ὑστερεῖ· εἰ θέλεις τέλειος εἶναι,  πώλησον   ὅσα ἔχεις καὶ διάδος πτωχοῖς,
[11]   ἐλπίδος, τῆς ζωῆς, τῶν προπεπονημένων;  πώλησον   τὰ ὑπάρχοντά σου. τί δὲ
[32]   σεισμοῦ πάρεργον ἢ ὕβρισμα τυράννου;  ἐπιθύμησον   ἐν οὐρανοῖς οἰκῆσαι καὶ βασιλεῦσαι
[24]   αὐτῶν καὶ ἀνατρεπόμενον; ἄφες, ῥῖψον.  μίσησον,   ἀπόταξαι, φύγε· κἂν ὁ δέξιός
[24]   κἂν ποὺς κἂν ἡ ψυχή,  μίσησον   αὐτήν. ἂν γὰρ ἐνταῦθα ἀπόληται
[32]   κύριος· δὸς‹ ἢ παράσχες‹ ἢ  εὐεργέτησον‹   ἢ βοήθησον‹ φίλον‹ δὲ ποίησαι‹
[41]   κἂν ἕνα, φοβοῦ κἂν ἕνα,  μελέτησον   ἀκούειν κἂν ἑνὸς παρρησιαζομένου καὶ
[23]   διὰ τὴν πνευματικὴν ἔχθραν διαλυσάτω.  ~Νόμισον   εἶναι τὸ πρᾶγμα διαδικασίαν. ὁ
[27]   ἰσχὺν καὶ δύναμιν ἀφθαρσίαν κομιζομένους.  ὅσον   γὰρ ἀγαπᾷ τις θεόν, τοσούτῳ
[30]   αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ´  ὅσον   ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν
[11]   τὴν περὶ αὐτὰ πτοίαν καὶ  νόσον,   τὰς μερίμνας, τὰς ἀκάνθας τοῦ
[33]   τοὺς ἀξίους ἢ φυλασσόμενον τοὺς  ἧσσον   ἀγαθοὺς μηδὲ τοῖς σπουδαίοις περιπεσεῖν.
[32]   τούτων αἰώνιον ἐν οὐρανοῖς ἀντιλαμβάνει.  πλεῦσον   ἐπὶ ταύτην. ἂν σωφρονῇς. τὴν
[32]   σε ποιήσεται. ἱκέτευσον ἵνα λάβῃ·  σπεῦσον,   ἀγωνίασον, φοβήθητι μή σε ἀτιμάσῃ·
[32]   ὅλων αἰώνων σύνοικόν σε ποιήσεται.  ἱκέτευσον   ἵνα λάβῃ· σπεῦσον, ἀγωνίασον, φοβήθητι
[42]   ψυχὴν ἀντιδώσω τὴν ἐμήν. στῆθι,  πίστευσον·   Χριστός με ἀπέστειλεν. ὃ δὲ
[42]   σοὶ μένει σωτηρίας ἐλπὶς ἀξιόχρεως,  ἄκουσον   μῦθον οὐ μῦθον, ἀλλὰ ὄντα
[16]   μὲν γὰρ ἔχων κτήματα καὶ  χρυσὸν   καὶ ἄργυρον καὶ οἰκίας ὡς
[17]   θεοῦ πνεύματος ἐν τῇ καρδίᾳ  χρυσὸν   φέρων ἢ ἀγρὸν καὶ τὴν
[6]   τὸν μαθητὴν ἐπὶ τὸν θεὸν  τὸν   ἀγαθὸν καὶ πρῶτον καὶ μόνον
[42]   δογμάτων ὄψεται. ὁ γὰρ ἐνταῦθα  τὸν   ἄγγελον τῆς μετανοίας προσιέμενος οὐ
[37]   Ἰωάννης ὁ μὴ φιλῶν« φησὶ  τὸν   ἀδελφὸν ἀνθρωποκτόνος ἐστί« σπέρμα τοῦ
[38]   ἑαυτῆς οὐ ζητεῖ« ἀλλ´ ἐπὶ  τὸν   ἀδελφὸν ἐκκέχυται· περὶ τοῦτον ἐπτόηται,
[41]   οὐδὲ γὰρ τοῖς ὀφθαλμοῖς συμφέρει  τὸν   ἀεὶ χρόνον ἀκολάστοις μένειν, ἀλλὰ
[25]   διωγμοῦ τοιούτου πλοῦτον ἐὰν ἔχῃς  τὸν   αἰσθητὸν κἂν ἀδελφοὺς τοὺς πρὸς
[7]   ψυχῇ δεῖ, γνῶναι τὸν θεὸν  τὸν   αἰώνιον καὶ δοτῆρα αἰωνίων καὶ
[40]   εὑρεθῇς ἐπὶ τῆς ἐξόδου πρὸς  τὸν   ἀντίδικον ἐνταῦθα διαλελύσθαι φθάνων. ἔστιν
[8]   χάριτος μαθεῖν, ὅτι δὴ κατὰ  τὸν   ἀπόστολον ὁ νόμος διὰ Μωσέως
[42]   βοῶν· ἐπὶ τοῦτ´ ἐλήλυθα, ἐπὶ  τὸν   ἄρχοντα ὑμῶν ἀγάγετέ με. ὃς
[13]   ἄρτον διδόναι τῷ πεινῶντι, ὑποδέχεσθαι  τὸν   ἄστεγον, ἀμφιεννύναι τὸν γυμνόν. εἰ
[17]   ὃ δὲ ἄκτητος καὶ ἀπόβλητος·  τὸν   αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ πτωχεία
[28]   προσδιαλεγομένου τίς ἐστιν πλησίον; οὐ  τὸν   αὐτὸν τρόπον Ἰουδαίοις προωρίσατο τὸν
[19]   μηδενὸς μηδαμῇ. πάλιν αὖ κατὰ  τὸν   αὐτὸν τρόπον καὶ γνήσιος πτωχὸς
[40]   τὰ μέγιστα εὖ πεποιηκότι κατὰ  τὸν   βίον, ἐπὶ δὲ τοῦ τέλους
[25]   οὐδὲ ἐκφυγεῖν ὁ διωκόμενος δύναται·  τὸν   γὰρ ἐχθρὸν ἐν ἑαυτῷ περιάγει
[42]   τὸν σαυτοῦ πατέρα, τὸν γυμνόν,  τὸν   γέροντα; ἐλέησόν με, τέκνον, μὴ
[42]   τρέμων ἔκλαιε πικρῶς· προσελθόντα δὲ  τὸν   γέροντα περιέλαβεν, ἀπολογούμενος ταῖς οἰμωγαῖς
[13]   πεινῶντι, ὑποδέχεσθαι τὸν ἄστεγον, ἀμφιεννύναι  τὸν   γυμνόν. εἰ δὲ τὰς χρείας
[42]   φεύγεις, τέκνον, τὸν σαυτοῦ πατέρα,  τὸν   γυμνόν, τὸν γέροντα; ἐλέησόν με,
[17]   τῆς καρδίας προφέρει τὸ ἀγαθόν«  τὸν   δὲ πονηρόν, ὁ« γὰρ κακὸς
[28]   πανδοχεῖ, τὸν μὲν ἤδη διδόμενον,  τὸν   δὲ προσυπισχνούμενον. τίς« ἔφη, τούτων
[34]   βλεπόμενον ἐξαπατᾷ τὸν θάνατον καὶ  τὸν   διάβολον· ὁ γὰρ ἐντὸς πλοῦτος
[13]   ταύτης τὴν κοινωνίαν ἐπιτάσσει, ποτίζειν  τὸν   διψῶντα, ἄρτον διδόναι τῷ πεινῶντι,
[1]   συναίρεσθαι τὴν σωτηρίαν αὐτοῖς ἅπαντα  τὸν   δυνατὸν τρόπον, τοῦτο μὲν ἐξαιτουμένους
[31]   τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, τουτέστι  τὸν   ἑαυτοῦ μαθητήν, εἶναι μείζω λέγει.
[29]   ψυχάς, οὗτος ὁ τὸ ἔλαιον,  τὸν   ἐκ σπλάγχνων πατρὸς ἔλεον, προσενεγκὼν
[31]   εἰς ὄνομα δικαίου ἢ προφήτου  τὸν   ἐκείνων μισθὸν λήψεται, ὁ δὲ
[31]   μεγίστου ἐν γεννητοῖς γυναικῶν Ἰωάννου  τὸν   ἐλάχιστον ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν
[28]   τοῦ δὲ ἀποκριναμένου ὅτι ὁ  τὸν   ἔλεον πρὸς αὐτὸν ἐπιδειξάμενος· καὶ
[5]   σαρκίνως ἀκροᾶσθαι τῶν λεγομένων, ἀλλὰ  τὸν   ἐν αὐτοῖς κεκρυμμένον νοῦν μετὰ
[28]   οὐδὲ τὸν ὁμοίως περιτετμημένον οὐδὲ  τὸν   ἑνὶ καὶ ταὐτῷ νόμῳ χρώμενον·
[23]   ὑπερουρανίων παιδευμάτων· ὑπὲρ σοῦ πρὸς  τὸν   θάνατον διηγωνισάμην καὶ τὸν σὸν
[34]   τὸ σχῆμα τὸ βλεπόμενον ἐξαπατᾷ  τὸν   θάνατον καὶ τὸν διάβολον· ὁ
[39]   καὶ οὐ θυσίαν· οὐ βούλομαι  τὸν   θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἀλλὰ τὴν
[39]   ὅλης τῆς καρδίας ἐπιστρέψαντι πρὸς  τὸν   θεὸν ἀνεῴγασιν αἱ θύραι καὶ
[42]   τοῦ σωτῆρος ἄφεσιν ἀποστρέφεται, μήτε  τὸν   θεὸν ἔτι μήτε τὸν πλοῦτον
[19]   καθαρὸς τῇ καρδίᾳ γενόμενος ἴδῃς  τὸν   θεόν, ὅπερ καὶ δι´ ἑτέρας
[27]   τῶν ἐντολῶν ἠρωτημένος· ἀγαπήσεις κύριον  τὸν   θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς
[6]   ἄρχεται, ἐπιστρέφων τὸν μαθητὴν ἐπὶ  τὸν   θεὸν τὸν ἀγαθὸν καὶ πρῶτον
[7]   ἐγκαταθέσθαι τῇ ψυχῇ δεῖ, γνῶναι  τὸν   θεὸν τὸν αἰώνιον καὶ δοτῆρα
[28]   πλησίον σου ὡς σεαυτόν· οὐκοῦν  τὸν   θεὸν ὑπὲρ σεαυτόν. πυνθανομένου δὲ
[17]   εἴ γε τὸν πλοῦτον καὶ  τὸν   θησαυρὸν οὐκ ἀπηρτημένους ἴσμεν ἀλλήλων
[42]   ἀνέμενεν· ὡς δὲ προσιόντα ἐγνώρισε  τὸν   Ἰωάννην, εἰς φυγὴν αἰδεσθεὶς ἐτράπετο.
[42]   καί τινος ἐπιπεσούσης χρείας ἀνακαλοῦσι  τὸν   Ἰωάννην. ὃ δέ, ἐπεὶ τὰ
[37]   ἀγάπης μυστήρια, καὶ τότε ἐποπτεύσεις  τὸν   κόλπον τοῦ πατρός, ὃν ὁ
[26]   ἑαυτῶν ζωὴν καὶ βλέποιεν πρὸς  τὸν   κύριον ἀτενεῖ τῷ βλέμματι, καθάπερ
[35]   στενάξαι συμπαθῶς ὑπὲρ σοῦ πρὸς  τὸν   κύριον τῶν ὅλων, ὃ δὲ
[15]   διάθεσις τὸ αὑτῆς ἐνεργεῖ καὶ  τὸν   λογισμὸν ἄγχει καὶ πιέζει καὶ
[21]   ἐκτελεῖ, ταχέως ἥρπασε καὶ συνέβαλε  τὸν   λόγον. καὶ τί φησιν; ἴδε
[6]   καὶ τῆς διδασκαλίας ἄρχεται, ἐπιστρέφων  τὸν   μαθητὴν ἐπὶ τὸν θεὸν τὸν
[17]   γε ὁ κύριος οἶδε διττούς,  τὸν   μὲν ἀγαθόν, ὁ« γὰρ ἀγαθὸς
[28]   ἐπιδέσμους, κτῆνος, μισθὸν τῷ πανδοχεῖ,  τὸν   μὲν ἤδη διδόμενον, τὸν δὲ
[31]   ὄνομα μαθητοῦ ποτήριον ψυχροῦ ὕδατος  τὸν   μισθὸν οὐκ ἀπολέσει. οὐκοῦν οὗτος
[1]   ὅτι παρέντες αἰνεῖν καὶ δοξάζειν  τὸν   μόνον τέλειον καὶ ἀγαθὸν θεόν,
[18]   χρώμενος ζήσεται. ὁ δὲ φθείρων  τὸν   ναὸν θεοῦ φθαρήσεται. δύναται δέ
[42]   οὔτε ἀπιστεῖν Ἰωάννῃ· ὡς δὲ  τὸν   νεανίσκον« εἶπεν ἀπαιτῶ καὶ τὴν
[20]   ἀπὸ τοῦ αἰσθητοῦ πλούτου ἐπὶ  τὸν   νοητὸν καὶ θεοδίδακτον μεταγάγοι καὶ
[8]   μόνου δυναμένου· καὶ πρὸς μὲν  τὸν   νόμον ἄγει παρρησίαν, τοῦ θεοῦ
[8]   ἀθανασίαν. οὐδὲ γὰρ πεπλήρωκε μόνον  τὸν   νόμον, ἀλλὰ καὶ εὐθὺς ἀπὸ
[5]   ταῖς ἀκοαῖς προσῆκεν, ἀλλὰ καθιέντας  τὸν   νοῦν ἐπ´ αὐτὸ τὸ πνεῦμα
[29]   τῆς κακίας προσαγαγών. οὗτος ὁ  τὸν   οἶνον, τὸ αἷμα τῆς ἀμπέλου
[28]   πολίτην οὐδὲ τὸν προσήλυτον οὐδὲ  τὸν   ὁμοίως περιτετμημένον οὐδὲ τὸν ἑνὶ
[26]   {τὸ} σύνθημα, ποῦ καὶ πόθεν  τὸν   ὅρμον ἐπαγγέλλεται. τί γὰρ ἀδικεῖ
[42]   ὁ δὲ πρεσβύτερος ἀναλαβὼν οἴκαδε  τὸν   παραδοθέντα νεανίσκον ἔτρεφε, συνεῖχεν, ἔθαλπε,
[27]   ἐπινοῆσαι, αὐτῷ δὲ τῷ ἀγαπᾶν  τὸν   πατέρα εἰς οἰκείαν ἰσχὺν καὶ
[41]   θεὸν καὶ λιτανείαις συνήθεσι μαγεύων  τὸν   πατέρα· οὐ γὰρ ἀντέχει τοῖς
[4]   μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα  τὸν   πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα.
[28]   ταύτης εἶναι λέγει τό· ἀγαπήσεις  τὸν   πλησίον σου ὡς σεαυτόν· οὐκοῦν
[38]   καὶ ἀπόνοιαν καταλελείφθω, εἰ καὶ  τὸν   πλούσιον μάθοις ὅστις ἐστὶν ὁ
[26]   στενῆς ὁδοῦ καὶ τεθλιμμένης φθάνουσα  τὸν   πλούσιον, ὅπερ ἐν τῇ περὶ
[26]   ὁ σωτὴρ κατ´ αὐτόν γε  τὸν   πλοῦτον καὶ τὴν περιβολὴν τῆς
[17]   ὃ δὲ κακῶν, εἴ γε  τὸν   πλοῦτον καὶ τὸν θησαυρὸν οὐκ
[42]   μήτε τὸν θεὸν ἔτι μήτε  τὸν   πλοῦτον μήτε τὸ προπεσεῖν αἰτιάσθω,
[27]   προκατεγνωσμένους οὐδὲ καταποντιστέον αὖ πάλιν  τὸν   πλοῦτον οὐδὲ καταδικαστέον ὡς τῆς
[17]   ~ὁ δὲ ἐν τῇ ψυχῇ  τὸν   πλοῦτον φέρων καὶ ἀντὶ θεοῦ
[19]   καὶ τούτων δεόμενοι, σὺ δὲ  τὸν   πνευματικὸν πλοῦτον ἀντιλαβὼν ἔχοις ἂν
[28]   προωρίσατο τὸν πρὸς αἵματος οὐδὲ  τὸν   πολίτην οὐδὲ τὸν προσήλυτον οὐδὲ
[28]   τὸν αὐτὸν τρόπον Ἰουδαίοις προωρίσατο  τὸν   πρὸς αἵματος οὐδὲ τὸν πολίτην
[28]   αἵματος οὐδὲ τὸν πολίτην οὐδὲ  τὸν   προσήλυτον οὐδὲ τὸν ὁμοίως περιτετμημένον
[42]   κεκραγώς· τί με φεύγεις, τέκνον,  τὸν   σαυτοῦ πατέρα, τὸν γυμνόν, τὸν
[26]   ἐστι κατὰ τὴν ὑπόνοιαν καὶ  τὸν   σαφηνισμόν, οὐ μὴν ἔν γε
[41]   κατορθοῦται. ~Διὸ δεῖ πάντως σε  τὸν   σοβαρὸν καὶ δυνατὸν καὶ πλούσιον
[23]   πρὸς τὸν θάνατον διηγωνισάμην καὶ  τὸν   σὸν ἐξέτισα θάνατον, ὃν ὤφειλες
[42]   δώσω ὑπὲρ σοῦ· ἂν δέῃ,  τὸν   σὸν θάνατον ἑκὼν ὑπομενῶ, ὡς
[37]   καὶ τοιαύτην τὴν συνθήκην πρὸς  τὸν   σωτῆρα ἀνθωμολογήμεθα, ἔτι τὰ τοῦ
[8]   σαλεύων καὶ ἐπικινδύνως ναυλοχῶν εἰς  τὸν   σωτῆρα μεθορμίζεται. ~Ὁ γοῦν Ἰησοῦς
[25]   τὸ εὐαγγέλιον ἀπ´ ἐκείνων, ἑλοῦ  τὸν   σωτῆρα πρὸ πάντων, τὸν τῆς
[42]   καταλίπῃ τὸ σῶμα, οὐδὲ καταισχυνθήσεται,  τὸν   σωτῆρα προσιόντα μετὰ τῆς αὑτοῦ
[25]   σῆς συνήγορον καὶ παράκλητον ψυχῆς,  τὸν   τῆς ἀπείρου πρύτανιν ζωῆς. τὰ
[25]   ἑλοῦ τὸν σωτῆρα πρὸ πάντων,  τὸν   τῆς σῆς συνήγορον καὶ παράκλητον
[14]   πωλῆσαι πάντα τὰ ὑπάρχοντα τοῦτον  τὸν   τρόπον ἐκδεκτέον ὡς ἐπὶ τῶν
[8]   ἄγει παρρησίαν, τοῦ θεοῦ δὲ  τὸν   υἱὸν ἱκετεύει. ἐκ πίστεως εἰς
[42]   ἑκὼν ὑπομενῶ, ὡς ὁ κύριος  τὸν   ὑπὲρ ἡμῶν· ὑπὲρ σοῦ τὴν
[38]   ἁμαρτιῶν· ἡ τελεία ἀγάπη ἐκβάλλει  τὸν   φόβον· οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται,
[21]   ὑπὲρ οὗ μόνου καὶ ἑαυτοῦ  τὸν   φόρον ὁ σωτὴρ ἐκτελεῖ, ταχέως
[42]   εὔρωστος ἵππος ὀρθῆς ὁδοῦ καὶ  τὸν   χαλινὸν ἐνδακὼν μειζόνως κατὰ τῶν
[39]   ψυχῆς ἐφ´ οἷς ἑαυτοῦ κατέγνω  θάνατον   ἁμαρτήμασιν· τούτων γὰρ ἀναιρεθέντων αὖθις
[23]   ἀνεγέννησα, κακῶς ὑπὸ κόσμου πρὸς  θάνατον   γεγεννημένον, ἠλευθέρωσα, ἰασάμην, ἐλυτρωσάμην· ἐγώ
[25]   δοκιμασίαν κατεργάζεται, ἡ δὲ ἔνδοθεν  θάνατον   διαπράσσεται. καὶ πόλεμος ὁ μὲν
[23]   παιδευμάτων· ὑπὲρ σοῦ πρὸς τὸν  θάνατον   διηγωνισάμην καὶ τὸν σὸν ἐξέτισα
[42]   σοῦ· ἂν δέῃ, τὸν σὸν  θάνατον   ἑκὼν ὑπομενῶ, ὡς ὁ κύριος
[42]   ἔφη τέθνηκε« πῶς καὶ τίνα  θάνατον;   θεῷ τέθνηκεν« εἶπεν· ἀπέβη γὰρ
[34]   σχῆμα τὸ βλεπόμενον ἐξαπατᾷ τὸν  θάνατον   καὶ τὸν διάβολον· ὁ γὰρ
[23]   διηγωνισάμην καὶ τὸν σὸν ἐξέτισα  θάνατον,   ὃν ὤφειλες ἐπὶ τοῖς προημαρτημένοις
[39]   οὐ θυσίαν· οὐ βούλομαι τὸν  θάνατον   τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἀλλὰ τὴν μετάνοιαν·
[39]   ἐκνίψας ποιήσω. θεῷ γὰρ μόνῳ  δυνατὸν   ἄφεσιν ἁμαρτιῶν παρασχέσθαι καὶ μὴ
[2]   ὅπως τὸ ἀδύνατον ἐν ἀνθρώποις  δυνατὸν   γίνεται. ἄλλοι δὲ τοῦτο μὲν
[4]   παρὰ ἀνθρώποις ἀδύνατον, παρὰ θεῷ  δυνατόν.   ἤρξατο ὁ Πέτρος λέγειν αὐτῷ·
[21]   διότι τὸ ἐν ἀνθρώποις ἀδύνατον  δυνατὸν   θεῷ« πάλιν καὶ τοῦτο μεγάλης
[41]   πάντως σε τὸν σοβαρὸν καὶ  δυνατὸν   καὶ πλούσιον ἐπιστήσασθαι ἑαυτῷ τινα
[1]   τὴν σωτηρίαν αὐτοῖς ἅπαντα τὸν  δυνατὸν   τρόπον, τοῦτο μὲν ἐξαιτουμένους παρὰ
[20]   τυχεῖν ἠδύνατο, τὸ δύσκολον ποιήσας  ἀδύνατον   αὐτὸς ἑαυτῷ. δύσκολον γὰρ ἦν
[20]   πλούτῳ καὶ ἀνθηρῶν γοητευμάτων, οὐκ  ἀδύνατον   δὲ τὸ καὶ ἐν τούτῳ
[21]   ἀποκρίνεται διότι τὸ ἐν ἀνθρώποις  ἀδύνατον   δυνατὸν θεῷ« πάλιν καὶ τοῦτο
[2]   διδάσκαλος προσαγορεύει μήτε ὅπως τὸ  ἀδύνατον   ἐν ἀνθρώποις δυνατὸν γίνεται. ἄλλοι
[40]   διαλελύσθαι φθάνων. ἔστιν μὲν οὖν  ἀδύνατον   ἴσως ἀθρόως ἀποκόψαι πάθη σύντροφα,
[4]   εἶπεν· ὅ τι παρὰ ἀνθρώποις  ἀδύνατον,   παρὰ θεῷ δυνατόν. ἤρξατο ὁ
[34]   τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις σεαυτῷ κατάλεξον  στρατὸν   ἄοπλον, ἀπόλεμον, ἀναίμακτον, ἀόργητον, ἀμίαντον,
[7]   λαβών. ~Οὐκοῦν τὸ μέγιστον καὶ  κορυφαιότατον   τῶν πρὸς τὴν ζωὴν μαθημάτων
[6]   κύριος ἡμῶν καὶ σωτὴρ ἐρώτημα  καταλληλότατον   αὐτῷ, ἡ ζωὴ περὶ ζωῆς,
[7]   δοτῆρα αἰωνίων καὶ πρῶτον καὶ  ὑπέρτατον   καὶ ἕνα καὶ ἀγαθὸν θεόν.
[13]   καὶ μὴ κοινωνεῖν, ὅπερ ἁπάντων  ἀλογώτατον.   ~Οὐκ ἄρα ἀπορριπτέον τὰ καὶ
[10]   οὐ δεδύνηται, τὸ τοῦ σωτῆρος  ἐξαίρετον,   ἵνα λάβῃ ζωὴν αἰώνιον, ἣν
[12]   προτέρους οὐκ ἔσωσεν; εἰ δὲ  ἐξαίρετόν   τι ἡ καινὴ κτίσις« ὁ
[34]   κατάλεξον στρατὸν ἄοπλον, ἀπόλεμον, ἀναίμακτον,  ἀόργητον,   ἀμίαντον, γέροντας θεοσεβεῖς, ὀρφανοὺς θεοφιλεῖς,
[25]   τοιούτου πλοῦτον ἐὰν ἔχῃς τὸν  αἰσθητὸν   κἂν ἀδελφοὺς τοὺς πρὸς αἵματος
[39]   εἰσοικισθήσεται. μεγάλην γάρ φησι καὶ  ἀνυπέρβλητον   εἶναι χαρὰν καὶ ἑορτὴν ἐν
[25]   τὸν τῆς σῆς συνήγορον καὶ  παράκλητον   ψυχῆς, τὸν τῆς ἀπείρου πρύτανιν
[26]   ἢ καὶ τὸ τούτου μᾶλλον  ἀνέγκλητον,   εἰ εὐθὺς ὑπὸ τοῦ θεοῦ
[20]   τοῦ αἰσθητοῦ πλούτου ἐπὶ τὸν  νοητὸν   καὶ θεοδίδακτον μεταγάγοι καὶ μάθοι
[37]   ἡμῖν ἐθεάθη. καὶ τὸ μὲν  ἄρρητον   αὐτοῦ πατήρ, τὸ δὲ εἰς
[39]   χρώμενος ~ἄν τις τό τε  ἐπίρρητον   τοῦ πλούτου καὶ χαλεπὸν εἰς
[5]   σωτῆρος καὶ τὸ τῆς γνώμης  ἀπόρρητον.   ~Ἠρώτηται μὲν γὰρ ἡδέως ὁ
[20]   πλούτου ἐπὶ τὸν νοητὸν καὶ  θεοδίδακτον   μεταγάγοι καὶ μάθοι τοῖς ἀδιαφόροις
[34]   σεαυτῷ κατάλεξον στρατὸν ἄοπλον, ἀπόλεμον,  ἀναίμακτον,   ἀόργητον, ἀμίαντον, γέροντας θεοσεβεῖς, ὀρφανοὺς
[12]   καὶ τῇ τῆς μετανοίας συνουσίᾳ.  ἀνέφικτον   γὰρ καὶ ἀμήχανον δεόμενον τῶν
[34]   στρατὸν ἄοπλον, ἀπόλεμον, ἀναίμακτον, ἀόργητον,  ἀμίαντον,   γέροντας θεοσεβεῖς, ὀρφανοὺς θεοφιλεῖς, χήρας
[3]   Χριστῷ· τροφὴ δὲ αὐτῷ καὶ  ποτὸν   γενέσθω τεταγμένον ἡ καινὴ διαθήκη
[42]   τὴν ἀληθινὴν κάθαρσιν καὶ τὴν  ἄτρεπτον   ζωὴν ὁ πατὴρ ὁ ἀγαθὸς
[13]   κοινωνίαν ἐπιτάσσει, ποτίζειν τὸν διψῶντα,  ἄρτον   διδόναι τῷ πεινῶντι, ὑποδέχεσθαι τὸν
[23]   αὐτὸν τέκνοις, ἐγώ σου τροφεὺς  ἄρτον   ἐμαυτὸν διδούς, οὗ γευσάμενος οὐδεὶς
[16]   τὴν καρδίαν γίνεται, εἰς δὲ  ἀκάθαρτον   ψυχὴν θεοῦ χάρις οὐ παραδύεται·
[21]   πάλιν καὶ τοῦτο μεγάλης σοφίας  μεστόν   ἐστιν. ὅτι καθ´ αὑτὸν μὲν
[7]   παρ´ ἐκείνου λαβών. ~Οὐκοῦν τὸ  μέγιστον   καὶ κορυφαιότατον τῶν πρὸς τὴν
[27]   καὶ πῶς ἂν τὸ μὲν  ἀνέλπιστον   ἐχέγγυον γένοιτο, τὸ δὲ ἐλπισθὲν
[30]   μὲν οὖν οὗτός ἐστιν ὁ  Χριστὸν   ἀγαπῶν, δεύτερος δὲ ὁ τοὺς
[29]   χρὴ τῷ θεῷ. ἀγαπᾷ δὲ  Χριστὸν   Ἰησοῦν ὁ τὸ θέλημα αὐτοῦ
[31]   ἐν γεννητοῖς γυναικῶν Ἰωάννου τὸν  ἐλάχιστον   ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν,
[23]   ἐλυτρωσάμην· ἐγώ σοι παρέξω ζωὴν  ἄπαυστον,   αἰώνιον, ὑπερκόσμιον· ἐγώ σοι δείξω
[42]   προαπαντᾷ δεξιούμενος, φῶς ὀρέγων ἄσκιον,  ἄπαυστον,   ὁδηγῶν εἰς τοὺς κόλπους τοῦ
[26]   ὑπὸ χρημάτων· εἰ δὲ μή,  θᾶττον   κάμηλος διὰ βελόνης εἰσελεύσεται ἢ
[20]   καὶ ἀπεγίνωσκον ἑαυτοὺς οὐδέν τι  ἧττον   ἐκείνου τοῦ πολυχρημάτου καὶ δεινῶς
[36]   ἐκλεκτότεροι, καὶ τοσούτῳ μᾶλλον ᾗ  ἧττον   ἐπίσημοι, τρόπον τινὰ ἐκ τοῦ
[12]   τις ἀποφορτισάμενος τὴν κτῆσιν οὐδὲν  ἧττον   ἔτι τὴν ἐπιθυμίαν καὶ τὴν
[7]   καὶ οἰκείωσις καὶ ἡ πρὸς  αὐτὸν   ἀγάπη καὶ ἐξομοίωσις μόνη ζωή.
[24]   ὀφθαλμὸς σκανδαλίζῃ σε, ταχέως ἔκκοψον  αὐτόν·   αἱρετώτερον ἑτεροφθάλμῳ βασιλεία θεοῦ ἢ
[31]   θεότητα, μηδὲ αἰτεῖσθαι περιμένειν, ἀλλ´  αὐτὸν   ἀναζητεῖν, ὅστις ἄξιος εὖ παθεῖν,
[26]   οὐδένα τρόπον ὁ σωτὴρ κατ´  αὐτόν   γε τὸν πλοῦτον καὶ τὴν
[17]   δὲ ἄκτητος καὶ ἀπόβλητος· τὸν  αὐτὸν   δὲ τρόπον καὶ πτωχεία μακαριστὴ
[11]   ~Τί τοίνυν ἦν τὸ προτρεψάμενον  αὐτὸν   εἰς φυγὴν καὶ ποιῆσαν ἀπαυτομολῆσαι
[28]   ὅτι ὁ τὸν ἔλεον πρὸς  αὐτὸν   ἐπιδειξάμενος· καὶ σὺ τοίνυν πορευθεὶς
[42]   πρότερον ἀπῆλθεν, ὥς φασι, πρὶν  αὐτὸν   ἐπιστῆσαι τῇ ἐκκλησίᾳ, διδοὺς μέγα
[31]   κεκέλευκεν οὐδὲ ἐνοχλεῖσθαι περιμένειν, ἀλλὰ  αὐτὸν   ζητεῖν τοὺς εὖ πεισομένους ἀξίους
[4]   ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐμβλέψας ἠγάπησεν  αὐτὸν   καὶ εἶπεν· ἕν σοι ὑστερεῖ·
[13]   χρησιμώτερον τὸ ἐναντίον, ἱκανὰ κεκτημένον  αὐτόν   τε περὶ τὴν κτῆσιν μὴ
[23]   ἁγίοις ἀγαθὰ καὶ τοῖς φιλοῦσιν  αὐτὸν   τέκνοις, ἐγώ σου τροφεὺς ἄρτον
[28]   τίς ἐστιν πλησίον; οὐ τὸν  αὐτὸν   τρόπον Ἰουδαίοις προωρίσατο τὸν πρὸς
[19]   μηδαμῇ. πάλιν αὖ κατὰ τὸν  αὐτὸν   τρόπον καὶ γνήσιος πτωχὸς καὶ
[42]   πρῶτον μὲν δι´ ἑστιάσεων πολυτελῶν  αὐτὸν   ὑπάγονται, εἶτά που καὶ νύκτωρ
[9]   γοῦν Ἰησοῦς οὐκ ἐλέγχει μὲν  αὐτὸν   ὡς πάντα τὰ ἐκ νόμου
[21]   σοφίας μεστόν ἐστιν. ὅτι καθ´  αὑτὸν   μὲν ἀσκῶν καὶ διαπονούμενος ἀπάθειαν
[3]   τῆς ἀφθαρσίας ἐλπιζέτω μεταλαβεῖν· ἀλλ´  αὑτὸν   ὑποβαλέτω φέρων γυμναστῇ μὲν τῷ
[20]   τούτῳ λαβέσθαι σωτηρίας, εἴ τις  ἑαυτὸν   ἀπὸ τοῦ αἰσθητοῦ πλούτου ἐπὶ
[10]   εἰ ὄντως θέλεις καὶ μὴ  ἑαυτὸν   ἐξαπατᾷς, κτῆσαι τὸ ἐνδέον. ἕν
[37]   καὶ μέλλων σπένδεσθαι καὶ λύτρον  ἑαυτὸν   ἐπιδιδοὺς καινὴν ἡμῖν διαθήκην καταλιμπάνει·
[16]   διὰ τοὺς ἀδελφοὺς μᾶλλον ἢ  ἑαυτὸν   καὶ κρείττων ὑπάρχων τῆς κτήσεως
[30]   εἰς μαθητὴν ἐργάσηται, τοῦτο εἰς  ἑαυτὸν   ὁ κύριος ἐκδέχεται καὶ πᾶν
[15]   ἀδιάφορα, καὶ τῶν μὲν ὑπηρετικῶν  ἑαυτὸν   περιέκοψεν, ἐξέκαυσε δὲ τὴν ὕλην
[3]   περιβεβλημένος περιβολὴν μήτε τὴν ἀρχὴν  ἑαυτὸν   τῶν ἄθλων τοῦ σωτῆρος ἐκκηρυσσέτω,
[24]   κύριος οὐ φθονεῖ. ἀλλ´ ὁρᾷς  σεαυτὸν   ἡττώμενον ὑπ´ αὐτῶν καὶ ἀνατρεπόμενον;
[28]   ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς  σεαυτόν·   οὐκοῦν τὸν θεὸν ὑπὲρ σεαυτόν.
[28]   σεαυτόν· οὐκοῦν τὸν θεὸν ὑπὲρ  σεαυτόν.   πυνθανομένου δὲ τοῦ προσδιαλεγομένου τίς
[23]   τέκνοις, ἐγώ σου τροφεὺς ἄρτον  ἐμαυτὸν   διδούς, οὗ γευσάμενος οὐδεὶς ἔτι
[25]   τρόπον προειρήκαμεν, καὶ ἀδελφοὺς κατὰ  ταὐτὸν   ὥσπερ Πέτρον μετὰ Ἀνδρέου καὶ
[28]   οὐδὲ τὸν πολίτην οὐδὲ τὸν  προσήλυτον   οὐδὲ τὸν ὁμοίως περιτετμημένον οὐδὲ
[14]   τῆς σῆς ἀμουσίας, ὂν ἀναίτιον.  τοιοῦτον   καὶ ὁ πλοῦτος ὄργανόν ἐστι.
[32]   ὅστις ἄξιος εὖ παθεῖν, ~ἔπειτα  τηλικοῦτον   μισθὸν ὁρίσαι τῆς κοινωνίας, αἰώνιον,
[19]   δεόμενοι, σὺ δὲ τὸν πνευματικὸν  πλοῦτον   ἀντιλαβὼν ἔχοις ἂν ἤδη θησαυρὸν
[25]   θανάτου παραμετρεῖται. μετὰ διωγμοῦ τοιούτου  πλοῦτον   ἐὰν ἔχῃς τὸν αἰσθητὸν κἂν
[26]   ζωῆς ἀπεστερημένος, τί δ´ ὅλως  πλοῦτον   ἐχρῆν ἐκ γῆς ἀνατεῖλαί ποτε,
[19]   ἣν σῶσαι ποθεῖς, ἀντεισαγόμενος ἕτερον  πλοῦτον   θεοποιὸν καὶ ζωῆς χορηγὸν αἰωνίου,
[26]   σωτὴρ κατ´ αὐτόν γε τὸν  πλοῦτον   καὶ τὴν περιβολὴν τῆς κτήσεως
[17]   δὲ κακῶν, εἴ γε τὸν  πλοῦτον   καὶ τὸν θησαυρὸν οὐκ ἀπηρτημένους
[11]   αἰώνιον) οὔτε καινὸν τὸ ἀπείπασθαι  πλοῦτον   καὶ χαρίσασθαι πτωχοῖς ἢ πατρίσιν,
[42]   τὸν θεὸν ἔτι μήτε τὸν  πλοῦτον   μήτε τὸ προπεσεῖν αἰτιάσθω, τὴν
[27]   οὐδὲ καταποντιστέον αὖ πάλιν τὸν  πλοῦτον   οὐδὲ καταδικαστέον ὡς τῆς ζωῆς
[19]   κτημάτων λάβῃς; ἀντίδοσιν πλούτου πρὸς  πλοῦτον   ποιησάμενος, ἐξαργυρίσας τὴν φανερὰν οὐσίαν;
[17]   δὲ ἐν τῇ ψυχῇ τὸν  πλοῦτον   φέρων καὶ ἀντὶ θεοῦ πνεύματος
[32]   σε λίθοι διαφανεῖς καὶ σμάραγδοι  τοσοῦτον   εὐφραίνουσι καὶ οἰκία, τροφὴ πυρὸς
[28]   λόγῳ τινὰ εἰς Ἱεριχὼ καὶ  τοῦτον   δείκνυσιν ὑπὸ λῃστῶν συγκεκεντημένον, ἐρριμμένον
[10]   οὐκ ἀφαιρεθήσεται αὐτῆς. οὕτως καὶ  τοῦτον   ἐκέλευε τῆς πολυπραγμοσύνης ἀφέμενον ἑνὶ
[38]   ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν ἐκκέχυται· περὶ  τοῦτον   ἐπτόηται, περὶ τοῦτον σωφρόνως μαίνεται.
[42]   καὶ θερμὸν τὴν ψυχὴν ἰδών,  τοῦτον«   ἔφη σοὶ παρακατατίθεμαι μετὰ πάσης
[41]   ἀκίνητος τῷ παρρησιαζομένῳ διαμείνῃ λόγῳ.  τοῦτον   καὶ ὀργισθέντα φοβήθητι, καὶ στενάξαντα
[29]   δόξης τῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ.  τοῦτον   οὖν ἀγαπᾶν ἴσα χρὴ τῷ
[8]   ἀγάπη καὶ ἐξομοίωσις μόνη ζωή.  ~Τοῦτον   οὖν πρῶτον ἐπιγνῶναι τῷ ζησομένῳ
[38]   ἐκκέχυται· περὶ τοῦτον ἐπτόηται, περὶ  τοῦτον   σωφρόνως μαίνεται. ἀγάπη καλύπτει πλῆθος
[14]   καὶ πωλῆσαι πάντα τὰ ὑπάρχοντα  τοῦτον   τὸν τρόπον ἐκδεκτέον ὡς ἐπὶ
[15]   τὴν ὕλην τῆς κακίας τὴν  ἔμφυτον   τῇ τῶν ἐκτὸς ἀπορίᾳ. ἀποτακτέον
[11]   συμπνίγουσιν. οὔτε γὰρ μέγα καὶ  ζηλωτὸν   τὸ τηνάλλως ἀπορεῖν χρημάτων μὴ
[4]   ἀδελφοῖς πρός τε τὴν ἐλπίδα  πρῶτον   αὐτὴν καὶ δεύτερον πρὸς τὴν
[42]   μάρτυρος. ὃ δὲ τὸ μὲν  πρῶτον   ἐξεπλάγη, χρήματα οἰόμενος, ἅπερ οὐκ
[8]   ἐξομοίωσις μόνη ζωή. ~Τοῦτον οὖν  πρῶτον   ἐπιγνῶναι τῷ ζησομένῳ τὴν ὄντως
[42]   με ἀπέστειλεν. ὃ δὲ ἀκούσας  πρῶτον   ἔστη μὲν κάτω βλέπων, εἶτα
[18]   ἐστὶ τὸ ζησόμενον μάλιστα καὶ  πρῶτον   ἡ ψυχὴ καὶ περὶ ταύτην
[27]   μὴν ἀλλὰ τό γε φαινόμενον  πρῶτον   καὶ δι´ ὃ λέλεκται τῆς
[6]   τὸν θεὸν τὸν ἀγαθὸν καὶ  πρῶτον   καὶ μόνον ζωῆς αἰωνίου ταμίαν,
[7]   αἰώνιον καὶ δοτῆρα αἰωνίων καὶ  πρῶτον   καὶ ὑπέρτατον καὶ ἕνα καὶ
[3]   ὑποπίπτοντας αὐτοῖς διὰ οἰκείαν φιλοκέρδειαν,  πρῶτον   μὲν αὐτῶν ἐξαιρεῖν τῷ λόγῳ
[42]   καὶ ἀπερρωγότες, ἐθάδες κακῶν· καὶ  πρῶτον   μὲν δι´ ἑστιάσεων πολυτελῶν αὐτὸν
[20]   καὶ οἱ μαθηταὶ δὲ τὸ  πρῶτον   μὲν καὶ αὐτοὶ περιδεεῖς καὶ
[31]   σκηνὴν παρὰ τῷ πατρί. Ὅρα  πρῶτον   μὲν ὡς οὐκ ἀπαιτεῖσθαί σε
[27]   πῶς ἂν τὸ μὲν ἀνέλπιστον  ἐχέγγυον   γένοιτο, τὸ δὲ ἐλπισθὲν εἰς
[26]   καὶ γένος ἀμφιλαφές, τοῖς χρήμασιν  ἰσχῦον   καὶ τῷ πλούτῳ κρατοῦν; εἰ
[23]   ὑπὲρ σεαυτοῦ δίκασον καὶ τὴν  ψῆφον   ἀνένεγκε τῇ σαυτοῦ σωτηρίᾳ· κἂν
[37]   ὁ μὴ φιλῶν« φησὶ τὸν  ἀδελφὸν   ἀνθρωποκτόνος ἐστί« σπέρμα τοῦ Κάιν,
[38]   οὐ ζητεῖ« ἀλλ´ ἐπὶ τὸν  ἀδελφὸν   ἐκκέχυται· περὶ τοῦτον ἐπτόηται, περὶ
[1]   πῦρ ἐπὶ πῦρ μετοχετεύοντες, τύφῳ  τῦφον   ἐπαντλοῦντες καὶ ὄγκον πλούτῳ προσανατιθέντες
[14]   τοίνυν τὸ ἐξ ἑαυτοῦ μὴ  ἔχον   μήτε τὸ ἀγαθὸν μήτε τὸ
[39]   μετάνοια τὸ μηκέτι τοῖς αὐτοῖς  ἔνοχον   εἶναι, ἀλλὰ ἄρδην ἐκριζῶσαι τῆς
[24]   ὑπ´ αὐτῶν καὶ ἀνατρεπόμενον; ἄφες,  ῥῖψον.   μίσησον, ἀπόταξαι, φύγε· κἂν ὁ
[24]   σου ὀφθαλμὸς σκανδαλίζῃ σε, ταχέως  ἔκκοψον   αὐτόν· αἱρετώτερον ἑτεροφθάλμῳ βασιλεία θεοῦ
[5]   ὑπειρημένων οὐδὲν ἥττονος {ἔτι καὶ  νῦν}   ἀλλὰ πλείονος ἔτι καὶ νῦν
[42]   καί, τὸ κεφάλαιον, λῃστής, καὶ  νῦν   ἀντὶ τῆς ἐκκλησίας τὸ ὄρος
[25]   τῆς γνώμης καὶ τὸ ἑπόμενον.  νῦν   δὲ ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ
[4]   ἡμᾶς ἐν τοῖς εὐαγγελίοις ἄχρι  νῦν   διετάρασσεν ἀβασανίστως καὶ διημαρτημένως ὑπὸ
[4]   ἕνεκεν τοῦ εὐαγγελίου, ἀπολήψεται ἑκατονταπλασίονα.  νῦν   ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ ἀγροὺς
[42]   τιμή, κράτος, αἰώνιος μεγαλειότης καὶ  νῦν   καὶ εἰς γενεὰς γενεῶν καὶ
[21]   οὐρανῶν· εἰ δέ, ἅπερ ἄρτι  νῦν   λέγομεν, τὰ παλαιὰ νοητὰ κτήματα
[5]   νῦν} ἀλλὰ πλείονος ἔτι καὶ  νῦν   τῆς ἐπιστάσεως εὑρίσκεται δεόμενα διὰ
[26]   ὥστε τοῦτο μὲν ἀνακείσθω τὰ  νῦν.   τὸ δέ γε προκείμενον ἡμῖν
[15]   τὰ κτήματα χρήσιμα γίνεται; ὁ  τοίνυν   ἀποβαλὼν τὴν κοσμικὴν περιουσίαν ἔτι
[18]   πεπεισμένος, συνετός, καθαρός, κεκολασμένος. εἰ  τοίνυν   ἐστὶ τὸ ζησόμενον μάλιστα καὶ
[4]   καὶ κηρυγμάτων ἀγγελικῶν ἐπανέρχεται. ~Δοίη  τοίνυν   ἡμῖν ὁ σωτὴρ ἐντεῦθεν ἀρξαμένοις
[11]   τοῦ ζωὴν αἰώνιον προστιθέντος. ~Τί  τοίνυν   ἦν τὸ προτρεψάμενον αὐτὸν εἰς
[33]   παρὰ θεῷ δυναμένων. μὴ κρῖνε«  τοίνυν,   ἵνα μὴ κριθῇς· ᾧ μέτρῳ
[28]   πρὸς αὐτὸν ἐπιδειξάμενος· καὶ σὺ  τοίνυν   πορευθεὶς οὕτω ποίει« ὡς τῆς
[27]   σῳζόμενα πάλιν ἐπανέρχεται. ὑπὸ τούτου  τοίνυν   προαγαπηθέντας καὶ τοῦ γενέσθαι τυχόντας
[14]   ἀλλ´ οὐκ ἄρχειν. οὐ χρὴ  τοίνυν   τὸ ἐξ ἑαυτοῦ μὴ ἔχον
[3]   ἀληθείας ὀλίγον μοι μέλει. ~Χρὴ  τοίνυν   τοὺς φιλαλήθως καὶ φιλαδέλφως καὶ
[29]   τῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ. τοῦτον  οὖν   ἀγαπᾶν ἴσα χρὴ τῷ θεῷ.
[40]   ἐνταῦθα διαλελύσθαι φθάνων. ἔστιν μὲν  οὖν   ἀδύνατον ἴσως ἀθρόως ἀποκόψαι πάθη
[14]   κτήμασι χρῆσθαι δυνηθῇ καλῶς. τὸ  οὖν   ἀποτάξασθαι πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσι καὶ
[4]   περισσῶς ἐξεπλήσσοντο καὶ ἔλεγον· τίς  οὖν   δύναται σωθῆναι; ὃ δὲ ἐμβλέψας
[10]   τοῖς κρούουσιν ἀνοίγει. εἰ θέλεις  οὖν,   εἰ ὄντως θέλεις καὶ μὴ
[20]   γε προέκρινεν ζωῆς αἰωνίου. ἄξιον  οὖν   ἦν τοῖς μαθηταῖς φόβου πάντως,
[17]   καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ. ὥσπερ  οὖν   θησαυρὸς οὐχ εἷς παρ´ αὐτῷ
[42]   ὑπὸ τοῦ πνεύματος σημαινομένων. ἐλθὼν  οὖν   καὶ ἐπί τινα τῶν οὐ
[31]   τοῦ σωτῆρος μαθητάς. καλὸς μὲν  οὖν   καὶ ὁ τοῦ ἀποστόλου λόγος·
[9]   δὲ ζωῆς ἀληθινῆς. καλὰ μὲν  οὖν   κἀκεῖνα (τίς δ´ οὔ φησιν;
[33]   εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται« ~Πῶς  οὖν   ὁ ἄνθρωπος ταῦτα δίδωσιν; ὅτι
[27]   ἐλπισθὲν εἰς κτῆσιν ἀφίκοιτο. Φησὶν  οὖν   ὁ διδάσκαλος, τίς ἡ μεγίστη
[15]   δὲ ἐκτὸς οὐ βλάπτει. Οὕτως  οὖν   ὁ κύριος καὶ τὴν τῶν
[12]   ὑπὲρ ἄνθρωπον ἐργασάμενοι. πῶς ἂν  οὖν   ὁ σωτὴρ παρῄνει τοῖς εἰς
[36]   αἰώνων ἐν σοὶ κατοικοῦντι. ~Πάντες  οὖν   οἱ πιστοὶ καλοὶ καὶ θεοπρεπεῖς
[30]   ποιῆτε ἃ λέγω. ~Πρῶτος μὲν  οὖν   οὗτός ἐστιν ὁ Χριστὸν ἀγαπῶν,
[40]   εἰς τὰ ὀπίσω. ~Τῶν μὲν  οὖν   προγεγενημένων θεὸς δίδωσιν ἄφεσιν, τῶν
[15]   φλεγμαίνει ταῖς συντρόφοις ἐπιθυμίαις· οὐδὲν  οὖν   προὔργου γέγονεν αὐτῷ πτωχεύειν χρημάτων
[8]   καὶ ἐξομοίωσις μόνη ζωή. ~Τοῦτον  οὖν   πρῶτον ἐπιγνῶναι τῷ ζησομένῳ τὴν
[29]   βλαστανούσης εὐποιίαν. ~Ἐν ἀμφοτέραις μὲν  οὖν   ταῖς ἐντολαῖς ἀγάπην εἰσηγεῖται, τάξει
[26]   τοῦ θεοῦ παρελεύσεται. σημαινέτω μὲν  οὖν   τι καὶ ὑψηλότερον ἡ κάμηλος
[15]   τῇ τῶν ἐκτὸς ἀπορίᾳ. ἀποτακτέον  οὖν   τοῖς ὑπάρχουσι τοῖς βλαβεροῖς, οὐχὶ
[20]   ἅπερ ἦν αὐτοῖς μόνα. τί  οὖν   φοβηθέντες λέγουσι· τίς δύναται σωθῆναι;
[19]   πῶς αὐτῶν ἀποστῇς; πωλήσας. τί  οὖν;   χρήματα ἀντὶ κτημάτων λάβῃς; ἀντίδοσιν
[20]   βάθους τῶν λόγων. ἕνεκα μὲν  οὖν   χρημάτων ἀκτημοσύνης εὐέλπιδες ἦσαν πρὸς
[12]   καὶ Δημόκριτοι καὶ Κράτητες. ~Τί  οὖν   ὡς καινὸν καὶ ἴδιον θεοῦ
[22]   εἰ βλάπτοι πρὸς σωτηρίαν. εἰ  γοῦν   ἄθεος εἴη τινὶ πατὴρ ἢ
[9]   εἰς τὸν σωτῆρα μεθορμίζεται. ~Ὁ  γοῦν   Ἰησοῦς οὐκ ἐλέγχει μὲν αὐτὸν
[8]   {τοῦ} υἱοῦ γνησίου δωρουμένοις. εἰ  γοῦν   ἱκανὸς ἦν ὁ Μωσέως νόμος
[15]   τῶν ψυχικῶν παθῶν διειρημένον. ~Ἐγὼ  γοῦν   κἀκεῖνο φήσαιμ´ ἄν· ἐπειδὴ τὰ
[18]   αἰτίαν ἐφ´ ἑκάτερα παρέχεται. ὑπόφερε  γοῦν,   φησί, παιόμενος τὸ πρόσωπον, ὅπερ
[42]   εἶτά τι καὶ μεῖζον συμπράττειν  ἠξίουν.   ὃ δὲ κατ´ ὀλίγον προσειθίζετο
[12]   ἴδιον θεοῦ παραγγέλλει καὶ μόνον  ζωοποιοῦν,   ὃ τοὺς προτέρους οὐκ ἔσωσεν;
[15]   δὲ πονηρῶς, πονηρά, ὁ κελεύων  ἀπαλλοτριοῦν   τὰ ὑπάρχοντα {π{ ρ} ότερον
[27]   μικρὰν ἐπὶ μεγίστοις, ἄλλο δὲ  μηδοτιοῦν   ἔχοντας ἀνενδεεῖ καὶ τελείῳ θεῷ
[39]   ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς  φοινικοῦν   ἔριον, ὡς χιόνα λευκανῶ, κἂν
[17]   διψῶντες τὴν δικαιοσύνην τοῦ θεοῦ·  οὐκοῦν   ἄθλιοι οἱ ἐναντίοι πτωχοί, θεοῦ
[31]   ὕδατος τὸν μισθὸν οὐκ ἀπολέσει.  οὐκοῦν   οὗτος μόνος ὁ μισθὸς οὐκ
[7]   δίδωσιν ἡμῖν παρ´ ἐκείνου λαβών.  ~Οὐκοῦν   τὸ μέγιστον καὶ κορυφαιότατον τῶν
[28]   τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν·  οὐκοῦν   τὸν θεὸν ὑπὲρ σεαυτόν. πυνθανομένου
[3]   λόγῳ τὴν κενὴν ἀπόγνωσιν καὶ  δηλοῦν   μετὰ τῆς δεούσης ἐξηγήσεως τῶν
[2]   σωτῆρος ἐπεκτεινομένης. ~Κινδυνεύει δὲ οὐχ  ἁπλοῦν   τι εἶναι τὸ αἴτιον τοῦ
[5]   ἀκοαῖς προσῆκεν, ἀλλὰ καθιέντας τὸν  νοῦν   ἐπ´ αὐτὸ τὸ πνεῦμα τοῦ
[5]   ἀλλὰ τὸν ἐν αὐτοῖς κεκρυμμένον  νοῦν   μετὰ τῆς ἀξίας ζητήσεως καὶ
[12]   ἀπὸ τῶν κρειττόνων, ὁπωσοῦν καὶ  ὁθενοῦν   ταῦτα πειρώμενον ἐκπορίζειν. ~Καὶ πόσῳ
[13]   τὰς χρείας οὐχ οἷόν τε  ἐκπληροῦν   ταύτας μὴ ἀπὸ χρημάτων, τῶν
[37]   ὑπερουρανίας ἀμπέλου, ἐκκόπτεται, τὸ πῦρ  ἄθρουν   ἀναμένει. ~Σὺ δὲ μάθε τὴν
[29]   τῷ θεῷ. ἀγαπᾷ δὲ Χριστὸν  Ἰησοῦν   ὁ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῶν
[23]   κἂν τέκνον κἂν γυνὴ κἂν  ὁστισοῦν,   πρὸ πάντων ἐν σοὶ Χριστὸς
[12]   ἀσχολίαν ἄγειν ἀπὸ τῶν κρειττόνων,  ὁπωσοῦν   καὶ ὁθενοῦν ταῦτα πειρώμενον ἐκπορίζειν.
[26]   χρήμασιν ἰσχῦον καὶ τῷ πλούτῳ  κρατοῦν;   εἰ γὰρ διὰ τὴν ἀκούσιον
[20]   ὁ τῶν παθῶν ἔγκυος, ὧν  ἐπλούτουν   καὶ αὐτοί, παραπλησίως ἀπελασθήσονται οὐρανῶν·
[26]   καὶ οἱ ἔσχατοι πρῶτοι. τοῦτο  πολύχουν   μέν ἐστι κατὰ τὴν ὑπόνοιαν
[27]   ἀγαπᾶν τὸν πατέρα εἰς οἰκείαν  ἰσχὺν   καὶ δύναμιν ἀφθαρσίαν κομιζομένους. ὅσον
[18]   ὑπακοῦσαι καὶ πάλιν ἀσθενικός τις  ὢν   ἀκρασίᾳ γνώμης παραβῆναι. οὕτως καὶ
[18]   παραβῆναι. οὕτως καὶ ἄπορός τις  ὢν   καὶ ἄβιος εὑρεθείη ποτ´ ἂν
[17]   τοῦ κόσμου θηράτροις πεπεδημένος, γῆ  ὢν   καὶ εἰς γῆν ἀπελευσόμενος, πόθεν
[18]   ὅπερ δύναται καὶ ἰσχυρός τις  ὢν   καὶ εὐεκτῶν ὑπακοῦσαι καὶ πάλιν
[3]   τοῦ σωτῆρος ἐκκηρυσσέτω, πιστός γε  ὢν   καὶ τὸ μεγαλεῖον συνορῶν τῆς
[16]   κτήσεως αὐτῶν, μὴ δοῦλος ὢν  ὧν   κέκτηται μηδὲ ἐν τῇ ψυχῇ
[16]   τῆς κτήσεως αὐτῶν, μὴ δοῦλος  ὢν   ὧν κέκτηται μηδὲ ἐν τῇ
[18]   πραότητι καὶ ἀτυφίᾳ καὶ ἀληθείᾳ,  ὧν   ἆθλον ἡ σωτηρία. οὐδὲ γὰρ
[18]   σαφῶς ὅτι αὕτη καὶ πτωχεύουσα  ὧν   ἄν τις ὑπὸ πλούτου διαφθείρηται
[14]   τούτοις χρῆσθαι καὶ κακῶς, ἀφ´  ὧν   ἂν ἕληται, κατ´ αὐτὸ τοῦτο
[15]   {π{ ρ} ότερον ταῦτα παραιτεῖται  ὧν   ἀναιρεθέντων ἔτι τὰ πάθη μένει,
[15]   πάθη μένει, ἢ ἐκεῖνα μᾶλλον  ὧν   ἀναιρεθέντων καὶ τὰ κτήματα χρήσιμα
[14]   χρῆσθαι καὶ κακῶς, ἀφ´ ὧν  ἂν   ἕληται, κατ´ αὐτὸ τοῦτο αἴτιον
[8]   ἢ ὑπέρλαμπρον γῆρας ἄγονον ἀδικημάτων  ὧν   ἐπιθυμίαι τίκτουσι νεανικαὶ ἢ ὀργὴ
[18]   διαφθείρηται σῴζεται, καὶ πλουτοῦσα τούτων  ὧν   ἐπιτρίβει πλοῦτος θανατοῦται· καὶ μηκέτι
[20]   καὶ ὁ τῶν παθῶν ἔγκυος,  ὧν   ἐπλούτουν καὶ αὐτοί, παραπλησίως ἀπελασθήσονται
[6]   ἀφθαρσίας. ἠρώτηται περὶ τούτων ὑπὲρ  ὧν   καὶ κατελήλυθεν. ἃ παιδεύει, ἃ
[28]   ἐκεῖνοι παρῆλθεν, ἀλλ´ ἧκε συνεσκευασμένος  ὧν   ὁ κινδυνεύων ἐδεῖτο, οἶνον, ἔλαιον,
[42]   καὶ οὔτε πιστεύειν εἶχεν ὑπὲρ  ὧν   οὐκ εἶχεν οὔτε ἀπιστεῖν Ἰωάννῃ·
[19]   ἐντολὴν τοῦ θεοῦ διαθέσεις, ἀνθ´  ὧν   σοι περιέσται μισθὸς καὶ τιμή,
[34]   σώματι καὶ τῇ ψυχῇ δορυφόρους,  ὧν   στρατηγεῖ θεός, δι´ οὓς καὶ
[18]   ὅτι αὕτη καὶ πτωχεύουσα ὧν  ἄν   τις ὑπὸ πλούτου διαφθείρηται σῴζεται,
[42]   ὃ δέ, ἐπεὶ τὰ ἄλλα  ὧν   χάριν ἧκεν κατεστήσατο, ἄγε δή«
[38]   τὴν ἀγάπην καὶ μετάνοιαν καθαρὰν  λαβὼν   ἀναμαχέσασθαι τὰ ἐπταισμένα. μηδὲ γὰρ
[32]   δώσει θεὸν ἀπομιμούμενος· ἐνταῦθα μικρὰ  λαβὼν   ἐκεῖ δι´ ὅλων αἰώνων σύνοικόν
[6]   τοῦ ῥήματος τούτου τὸ ἐνδόσιμον  λαβὼν   ἐντεῦθεν καὶ τῆς διδασκαλίας ἄρχεται,
[6]   υἱὸς δίδωσιν ἡμῖν παρ´ ἐκείνου  λαβών.   ~Οὐκοῦν τὸ μέγιστον καὶ κορυφαιότατον
[42]   παθεῖν ἠξίου. αὐτοὺς δὴ τούτους  ἀναλαβὼν   καὶ λῃστήριον συγκροτήσας, ἕτοιμος λῄσταρχος
[42]   τὴν Ἔφεσον, ὁ δὲ πρεσβύτερος  ἀναλαβὼν   οἴκαδε τὸν παραδοθέντα νεανίσκον ἔτρεφε,
[19]   σὺ δὲ τὸν πνευματικὸν πλοῦτον  ἀντιλαβὼν   ἔχοις ἂν ἤδη θησαυρὸν ἐν
[29]   πρὸς τὰς ῥίζας τῆς κακίας  προσαγαγών.   οὗτος ὁ τὸν οἶνον, τὸ
[4]   ἀπόγνωσιν ἀποσείεται, τοὺς αὐτοὺς πάλιν  εἰσάγων   λόγους περὶ τῶν πλουσίων, ἑαυτῶν
[4]   εἰς ὁδὸν προσελθών τις ἐγονυπέτει  λέγων·   διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσω, ἵνα
[31]   ἄνω μέγεθος αὐτῶν. μὴ καταφρονήσητε«  λέγων   ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων· τούτων
[29]   ἐντολάς. οὐ γὰρ πᾶς ὁ  λέγων   μοι κύριε κύριε‹ εἰσελεύσεται εἰς
[42]   ὁ σωτὴρ προαπαντᾷ δεξιούμενος, φῶς  ὀρέγων   ἄσκιον, ἄπαυστον, ὁδηγῶν εἰς τοὺς
[42]   δεξιούμενος, φῶς ὀρέγων ἄσκιον, ἄπαυστον,  ὁδηγῶν   εἰς τοὺς κόλπους τοῦ πατρός,
[35]   εἰλικρινὴς θεὸν μόνον δεδιότων, ὦ  λόγων   ἀλήθεια παρὰ τοῖς ψεύσασθαι μὴ
[23]   πρὸς θεὸν ἀπιστίᾳ. τούτων τῶν  λόγων   ἑκατέρωθεν διακούσας ὑπὲρ σεαυτοῦ δίκασον
[20]   καὶ ᾔσθοντο τοῦ βάθους τῶν  λόγων.   ἕνεκα μὲν οὖν χρημάτων ἀκτημοσύνης
[42]   νηστείαις συναγωνιζόμενος, ποικίλαις δὲ σειρῆσι  λόγων   κατεπᾴδων αὐτοῦ τὴν γνώμην, οὐ
[35]   ψεύσασθαι μὴ δυναμένοις, ὦ κάλλος  ἔργων   παρὰ τοῖς θεῷ διακονεῖν πεπεισμένοις,
[3]   ὅπως ἂν καὶ δι´ οἵων  ἔργων   τε καὶ διαθέσεων ἐπαύραιντο τῆς
[2]   ὀρθῶς καὶ προσηκόντως, τῶν δὲ  ἔργων   τῶν εἰς τὴν σωτηρίαν ἀναφερόντων
[16]   {καὶ} τῷ τε διδόντι θεῷ  λειτουργῶν   ἀπ´ αὐτῶν εἰς ἀνθρώπων σωτηρίαν
[42]   προφυλακῆς τῶν λῃστῶν ἁλίσκεται, μήτε  φεύγων   μήτε παραιτούμενος, ἀλλὰ βοῶν· ἐπὶ
[42]   συναγωνιζόμενος, ποικίλαις δὲ σειρῆσι λόγων  κατεπᾴδων   αὐτοῦ τὴν γνώμην, οὐ πρότερον
[42]   τῆς αὑτοῦ δόξης καὶ στρατιᾶς  ἰδών·   οὐ δέδιε τὸ πῦρ· εἰ
[42]   ἀστεῖον καὶ θερμὸν τὴν ψυχὴν  ἰδών,   τοῦτον« ἔφη σοὶ παρακατατίθεμαι μετὰ
[33]   μαθηταῖς ἀπογεγραμμένοις, μὴ πρὸς σῶμα  ἀπιδὼν   ὑπερόπτως, μὴ πρὸς ἡλικίαν ἀμελῶς
[25]   καὶ ἡδονῶν ποικίλων καὶ φαύλων  ἐλπίδων   καὶ φθαρτικῶν ὀνειροπολημάτων, ὅταν, ἀεὶ
[3]   ἀστεφάνωτος διεγένετο καὶ διήμαρτε τῶν  ἐλπίδων.   οὕτως τις καὶ τὴν ἐπίγειον
[25]   ψυχῆς προπεμπόμενος λυμαινομένης ὑπὸ ἐπιθυμιῶν  ἀθέων   καὶ ἡδονῶν ποικίλων καὶ φαύλων
[42]   ἐπί τινα τῶν οὐ μακρὰν  πόλεων,   ἧς καὶ τοὔνομα λέγουσιν ἔνιοι.
[42]   καὶ νῦν καὶ εἰς γενεὰς  γενεῶν   καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
[42]   κακῶν· καὶ πρῶτον μὲν δι´  ἑστιάσεων   πολυτελῶν αὐτὸν ὑπάγονται, εἶτά που
[3]   δι´ οἵων ἔργων τε καὶ  διαθέσεων   ἐπαύραιντο τῆς ἐλπίδος, ὡς οὔτ´
[38]   τρία ταῦτα, πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη·  μείζων   δὲ ἐν τούτοις ἡ ἀγάπη.
[16]   ταῦτα περιφέρων μηδὲ ἐν τούτοις  ὁρίζων   καὶ περιγράφων τὴν ἑαυτοῦ ζωήν,
[42]   προφητείαις, εὐαγγελίοις, λόγοις ἀποστολικοῖς· τούτοις  συζῶν   καὶ τὰ ὦτα ὑπέχων καὶ
[23]   καὶ ἀπόλαυσιν ἀρρήτων καὶ ἀλέκτων  ἀγαθῶν,   ἃ μήτε ὀφθαλμὸς εἶδε μήτε
[39]   καὶ δύναιτο τῶν αἰωνίων {τῶν}  ἀγαθῶν   ἐπαύρασθαι, εἴη δὲ τετυχηκὼς ἢ
[17]   καὶ πλοῦτος ὃ μέν τις  ἀγαθῶν,   ὃ δὲ κακῶν, εἴ γε
[14]   ἐκδεκτέον ὡς ἐπὶ τῶν ψυχικῶν  παθῶν   διειρημένον. ~Ἐγὼ γοῦν κἀκεῖνο φήσαιμ´
[20]   χρήματα κεκτημένος καὶ ὁ τῶν  παθῶν   ἔγκυος, ὧν ἐπλούτουν καὶ αὐτοί,
[12]   τὴν διάθεσιν γυμνῶσαι τῶν ὑπόντων  παθῶν   καὶ πρόρριζα τὰ ἀλλότρια τῆς
[15]   περιουσίαν ἔτι δύναται πλουτεῖν τῶν  παθῶν   καὶ τῆς ὕλης μὴ παρούσης·
[15]   αὐτῷ πτωχεύειν χρημάτων πλουτοῦντι τῶν  παθῶν.   οὐ γὰρ τὰ ἀπόβλητα ἀπέβαλεν,
[20]   καὶ αὐτοί, παραπλησίως ἀπελασθήσονται οὐρανῶν·  ἀπαθῶν   γὰρ καὶ καθαρῶν ψυχῶν ἐστιν
[42]   εἶχεν, αὐτόθεν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.  ἐλθὼν   δὲ εἰς τὸ χωρίον ὑπὸ
[42]   τῶν ὑπὸ τοῦ πνεύματος σημαινομένων.  ἐλθὼν   οὖν καὶ ἐπί τινα τῶν
[4]   ἀκροωμένους. ἐκπορευομένου αὐτοῦ εἰς ὁδὸν  προσελθών   τις ἐγονυπέτει λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ,
[12]   ἀποβεβληκέναι, ἀπορῶν δὲ ἅμα καὶ  ποθῶν   ἅπερ ἐσπάθησε διπλῇ λυπεῖσθαι, καὶ
[12]   δεόμενον τῶν πρὸς τὸ βιοτεύειν  ἀναγκαίων   μὴ οὐ κατακλᾶσθαι τὴν γνώμην
[34]   καὶ ναῦς βαπτιζομένη κουφίζεται, μόναις  ἁγίων   εὐχαῖς κυβερνωμένη, καὶ νόσος ἀκμάζουσα
[3]   μετὰ τῆς δεούσης ἐξηγήσεως τῶν  λογίων   τοῦ κυρίου διότι οὐκ ἀποκέκοπται
[38]   συνέρχεται καὶ μᾶλλον αὔξεται τῶν  τελείων   παραδοθέντων. ἐὰν ταύτην ἐμβάληταί τις
[25]   τῆς ψυχῆς προπεμπόμενος λυμαινομένης ὑπὸ  ἐπιθυμιῶν   ἀθέων καὶ ἡδονῶν ποικίλων καὶ
[16]   ἀκάθαρτος δὲ ἡ πλουτοῦσα τῶν  ἐπιθυμιῶν   καὶ ὠδίνουσα πολλοῖς ἔρωσι καὶ
[23]   ἡμέραν ἐνδιδοὺς ἀθανασίας· ἐγὼ διδάσκαλος  ὑπερουρανίων   παιδευμάτων· ὑπὲρ σοῦ πρὸς τὸν
[7]   θεὸν τὸν αἰώνιον καὶ δοτῆρα  αἰωνίων   καὶ πρῶτον καὶ ὑπέρτατον καὶ
[39]   ζωὴν διαφύγοι καὶ δύναιτο τῶν  αἰωνίων   {τῶν} ἀγαθῶν ἐπαύρασθαι, εἴη δὲ
[3]   μυσταγωγεῖν, ὅπως ἂν καὶ δι´  οἵων   ἔργων τε καὶ διαθέσεων ἐπαύραιντο
[17]   καὶ τὴν κτῆσιν ἄμετρον ἀεὶ  ποιῶν   καὶ ἑκάστοτε τὸ πλεῖον βλέπων,
[29]   Ἰησοῦν ὁ τὸ θέλημα αὐτοῦ  ποιῶν   καὶ φυλάσσων αὐτοῦ τὰς ἐντολάς.
[13]   κελεύει, τί ἂν ἕτερον εἴη  ποιῶν   ὁ κύριος ἢ τὰ αὐτὰ
[29]   βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ´ ὁ  ποιῶν   τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου.
[9]   τῷ πιστεύοντι« οὐχὶ δὲ δούλους  ποιῶν   ὡς δοῦλος, ἀλλὰ καὶ υἱοὺς
[25]   πλειόνων ὀρεγομένη καὶ λυσσῶσα ὑπὸ  ἀγρίων   ἐρώτων καὶ φλεγομένη, καθάπερ κέντροις
[19]   ἐν τῇ ψυχῇ σου κτημάτων  ἀλλοτρίων,   ἵνα καθαρὸς τῇ καρδίᾳ γενόμενος
[4]   πάλιν εἰσάγων λόγους περὶ τῶν  πλουσίων,   ἑαυτῶν ἑρμηνέας γινομένους καὶ ἐξηγητὰς
[3]   καὶ μήτε καταθρασυνομένους αὐθάδως τῶν  πλουσίων   κλητῶν μήτε αὖ πάλιν ὑποπίπτοντας
[1]   δὲ προσεκπλήσσουσι τὰς γνώμας τῶν  πλουσίων   ταῖς ἡδοναῖς τῶν ἀμέτρων ἐπαίνων
[2]   δὲ ταῦτα ἑκάτερα περὶ τῶν  πλουσίων   τῶν καὶ τῆς δυνάμεως τοῦ
[22]   πολὺ μᾶλλον τοὺς ἐχθροὺς προβάλλεσθαι  κατιὼν   ὁ λόγος διδάσκει, ὥστε ἀλλήλους
[30]   ἐμοὶ ἐποιήσατε. πάλιν ἐκ τῶν  ἐναντίων   τοὺς ταῦτα μὴ παρασχόντας αὐτοῖς
[38]   σωφρόνως μαίνεται. ἀγάπη καλύπτει πλῆθος  ἁμαρτιῶν·   ἡ τελεία ἀγάπη ἐκβάλλει τὸν
[39]   θεῷ γὰρ μόνῳ δυνατὸν ἄφεσιν  ἁμαρτιῶν   παρασχέσθαι καὶ μὴ λογίσασθαι παραπτώματα«
[29]   τὴν ἀποκάλυψιν τῆς δόξης τῶν  υἱῶν   τοῦ θεοῦ. τοῦτον οὖν ἀγαπᾶν
[42]   ὀρθῆς ὁδοῦ καὶ τὸν χαλινὸν  ἐνδακὼν   μειζόνως κατὰ τῶν βαράθρων ἐφέρετο.
[17]   μέν τις ἀγαθῶν, ὃ δὲ  κακῶν,   εἴ γε τὸν πλοῦτον καὶ
[42]   ἥλικες ἀργοὶ καὶ ἀπερρωγότες, ἐθάδες  κακῶν·   καὶ πρῶτον μὲν δι´ ἑστιάσεων
[29]   τὸν ἐκ σπλάγχνων πατρὸς ἔλεον,  προσενεγκὼν   καὶ ἐπιδαψιλευόμενος, οὗτος ὁ τοὺς
[37]   ἐνέδυ, διὰ τοῦτο τὰ ἀνθρώπων  ἑκὼν   ἔπαθεν, ἵνα πρὸς τὴν ἡμετέραν
[42]   ἂν δέῃ, τὸν σὸν θάνατον  ἑκὼν   ὑπομενῶ, ὡς ὁ κύριος τὸν
[31]   καὶ τοῦ μεγίστου ἐν γεννητοῖς  γυναικῶν   Ἰωάννου τὸν ἐλάχιστον ἐν τῇ
[36]   καλεῖ. τοῦτ´ ἔστι τὸ σπέρμα,  εἰκὼν   καὶ ὁμοίωσις θεοῦ, καὶ τέκνον
[3]   ἣν μετὰ στεφάνων καὶ κηρυγμάτων  ἀγγελικῶν   ἐπανέρχεται. ~Δοίη τοίνυν ἡμῖν ὁ
[23]   πάντων ἐν σοὶ Χριστὸς ὁ  νικῶν   ἔστω· ὑπὲρ σοῦ γὰρ ἀγωνίζεται.
[15]   τὰ ἀδιάφορα, καὶ τῶν μὲν  ὑπηρετικῶν   ἑαυτὸν περιέκοψεν, ἐξέκαυσε δὲ τὴν
[25]   ποικίλων καὶ φαύλων ἐλπίδων καὶ  φθαρτικῶν   ὀνειροπολημάτων, ὅταν, ἀεὶ τῶν πλειόνων
[14]   τρόπον ἐκδεκτέον ὡς ἐπὶ τῶν  ψυχικῶν   παθῶν διειρημένον. ~Ἐγὼ γοῦν κἀκεῖνο
[42]   ὦτα ὑπέχων καὶ τὰ ἔργα  ἀσκῶν   ἐπ´ αὐτῆς τῆς ἐξόδου τὸ
[21]   ἐστιν. ὅτι καθ´ αὑτὸν μὲν  ἀσκῶν   καὶ διαπονούμενος ἀπάθειαν ὁ ἄνθρωπος
[15]   κτήματα χρήσιμα γίνεται; ὁ τοίνυν  ἀποβαλὼν   τὴν κοσμικὴν περιουσίαν ἔτι δύναται
[18]   μέγεθος σώματος ζωοποιεῖ οὐδὲ τῶν  μελῶν   οὐδενία ἀπολλύει, ἀλλ´ ἡ τούτοις
[42]   καὶ πρῶτον μὲν δι´ ἑστιάσεων  πολυτελῶν   αὐτὸν ὑπάγονται, εἶτά που καὶ
[13]   χρῆσιν ἐπιθεὶς καὶ τὴν ἄδικον  ἀφελὼν   καταγγέλλει· σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ
[37]   τῶν ὅλων· ταύτην ἡμᾶς ὑπὲρ  ἀλλήλων   ἀνταπαιτεῖ. εἰ δὲ τὰς ψυχὰς
[37]   ἀλλότρια καὶ παραρρέοντα, καθείρξομεν ταμιευόμενοι;  ἀλλήλων   ἀποκλείσομεν, ἃ μετὰ μικρὸν ἕξει
[17]   τὸν θησαυρὸν οὐκ ἀπηρτημένους ἴσμεν  ἀλλήλων   τῇ φύσει. καὶ ὁ μέν
[3]   μήτε τὴν ἀρχὴν ἑαυτὸν τῶν  ἄθλων   τοῦ σωτῆρος ἐκκηρυσσέτω, πιστός γε
[25]   ὑπὸ ἐπιθυμιῶν ἀθέων καὶ ἡδονῶν  ποικίλων   καὶ φαύλων ἐλπίδων καὶ φθαρτικῶν
[33]   ἀλλὰ καὶ τοῖς φίλοις τῶν  φίλων.   καὶ τίς οὗτός ἐστιν ὁ
[37]   ἐπιπνόως ὁ Ἰωάννης ὁ μὴ  φιλῶν«   φησὶ τὸν ἀδελφὸν ἀνθρωποκτόνος ἐστί«
[42]   ὡς ὑπὸ τῆς μετανοίας κεκαθαρμένην  καταφιλῶν,   ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν ἐπανήγαγε, καὶ
[33]   μὴ τευξομένους ἐνδέχεταί σε καὶ  θεοφιλῶν   ἀμελῆσαί τινων, οὗ τὸ ἐπιτίμιον
[12]   καὶ κενοδοξίᾳ καὶ περιφρονήσει τῶν  ἄλλων   ἀνθρώπων ὡς αὐτοί τι ὑπὲρ
[37]   τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν ἀντιμετρήσῃ. καὶ  μέλλων   σπένδεσθαι καὶ λύτρον ἑαυτὸν ἐπιδιδοὺς
[32]   ἐνταῦθα μικρὰ λαβὼν ἐκεῖ δι´  ὅλων   αἰώνων σύνοικόν σε ποιήσεται. ἱκέτευσον
[35]   σοῦ πρὸς τὸν κύριον τῶν  ὅλων,   ὃ δὲ διδάξαι τι τῶν
[1]   ἐπαίνων ἐπαίροντες καὶ καθάπαξ τῶν  ὅλων   πραγμάτων πλὴν τοῦ πλούτου, δι´
[37]   τὴν ψυχὴν τὴν ἀνταξίαν τῶν  ὅλων·   ταύτην ἡμᾶς ὑπὲρ ἀλλήλων ἀνταπαιτεῖ.
[27]   διδάσκαλος, τίς ἡ μεγίστη τῶν  ἐντολῶν   ἠρωτημένος· ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν
[18]   καὶ καθαρότητα πρός τε παράβασιν  ἐντολῶν   καὶ κακίας συλλογήν. ~Ὁ μὲν
[25]   ἀθέων καὶ ἡδονῶν ποικίλων καὶ  φαύλων   ἐλπίδων καὶ φθαρτικῶν ὀνειροπολημάτων, ὅταν,
[4]   οἰκίας καὶ ἀδελφοὺς ἔχειν μετὰ  διωγμῶν   εἰς ποῦ; ἐν δὲ τῷ
[25]   οἰκίας καὶ ἀδελφοὺς ἔχειν μετὰ  διωγμῶν   εἰς ποῦ; οὔτε γὰρ ἀχρημάτους
[25]   καὶ Χριστῷ. τὸ δὲ μετὰ  διωγμῶν«   ταῦτα ἕκαστα ἔχειν ἀποδοκιμάζει· διωγμὸς
[42]   ἵππος ἤδη μοι παρέστω καὶ  ἡγεμὼν   γενέσθω μοί τις τῆς ὁδοῦ.
[42]   εἶτα ἔρριψε τὰ ὅπλα, εἶτα  τρέμων   ἔκλαιε πικρῶς· προσελθόντα δὲ τὸν
[33]   ὑπὲρ ἡμῶν ἀποθανὼν καὶ μεθ´  ἡμῶν   ἀναστάς. ~Τοῦτο τὸ σχῆμα τὸ
[33]   ὁ τούτου παῖς ὁ ὑπὲρ  ἡμῶν   ἀποθανὼν καὶ μεθ´ ἡμῶν ἀναστάς.
[27]   παρήγγελται, αὐτοῦ τοῦ θεοῦ πατρὸς  ἡμῶν,   δι´ οὗ καὶ γέγονε καὶ
[37]   ἐστιν αὕτη καὶ πόση; ὑπὲρ  ἡμῶν   ἑκάστου κατέθηκε τὴν ψυχὴν τὴν
[29]   τῆς ἀμπέλου τῆς Δαβίδ, ἐκχέας  ἡμῶν   ἐπὶ τὰς τετρωμένας ψυχάς, οὗτος
[6]   μὲν γὰρ ἡδέως ὁ κύριος  ἡμῶν   καὶ σωτὴρ ἐρώτημα καταλληλότατον αὐτῷ,
[42]   ὡς ὁ κύριος τὸν ὑπὲρ  ἡμῶν·   ὑπὲρ σοῦ τὴν ψυχὴν ἀντιδώσω
[33]   ἀμελῶς διατεθείς, μηδ´ εἴ τις  ἀκτήμων   ἢ δυσείμων ἢ δυσειδὴς ἢ
[33]   μηδ´ εἴ τις ἀκτήμων ἢ  δυσείμων   ἢ δυσειδὴς ἢ ἀσθενὴς φαίνεται,
[35]   τι τῶν πρὸς τὴν σωτηρίαν  χρησίμων,   ὃ δὲ νουθετῆσαι μετὰ παρρησίας,
[30]   δὲ ὁ τοὺς ἐκείνῳ πεπιστευκότας  τιμῶν   καὶ περιέπων. ὃ γὰρ ἄν
[39]   πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ τῶν  οἰκτιρμῶν«   ὁ ἀγαθὸς πατὴρ πάσης παρακλήσεως«
[31]   μὴ οὕτως καὶ θερίσῃ, δίχα  γογγυσμῶν   καὶ διακρίσεως καὶ λύπης {καὶ}
[42]   τοῦτ´ ἐλήλυθα, ἐπὶ τὸν ἄρχοντα  ὑμῶν   ἀγάγετέ με. ὃς τέως, ὥσπερ
[39]   μετάνοιαν· κἂν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι  ὑμῶν   ὡς φοινικοῦν ἔριον, ὡς χιόνα
[21]   ἀνύει, ἐὰν δὲ γένηται δῆλος  ὑπερεπιθυμῶν   τούτου καὶ διεσπουδακώς, τῇ προσθήκῃ
[33]   τούτου παῖς ὁ ὑπὲρ ἡμῶν  ἀποθανὼν   καὶ μεθ´ ἡμῶν ἀναστάς. ~Τοῦτο
[40]   πρὸς τὸν ἀντίδικον ἐνταῦθα διαλελύσθαι  φθάνων.   ἔστιν μὲν οὖν ἀδύνατον ἴσως
[29]   εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν  οὐρανῶν,   ἀλλ´ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα
[20]   ἐπλούτουν καὶ αὐτοί, παραπλησίως ἀπελασθήσονται  οὐρανῶν·   ἀπαθῶν γὰρ καὶ καθαρῶν ψυχῶν
[2]   πλούσιος εἰς τὴν βασιλείαν τῶν  οὐρανῶν,   ἀπογνόντες ἑαυτοὺς ὡς οὐ βιωσόμενοι,
[3]   ἡ κληρονομία τῆς βασιλείας τῶν  οὐρανῶν,   ἐὰν ὑπακούσωσι ταῖς ἐντολαῖς· εἶθ´
[21]   ἂν λάθοι τὴν βασιλείαν τῶν  οὐρανῶν·   εἰ δέ, ἅπερ ἄρτι νῦν
[17]   γῆν ἀπελευσόμενος, πόθεν δύναται βασιλείας  οὐρανῶν   ἐπιθυμῆσαι καὶ φροντίσαι, ἄνθρωπος οὐ
[19]   εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τῶν  οὐρανῶν.   καὶ πῶς αὐτῶν ἀποστῇς; πωλήσας.
[31]   πατὴρ παραδοῦναι τὴν βασιλείαν« τῶν  οὐρανῶν.   κατὰ τὰ αὐτὰ καὶ τοῦ
[42]   ζωήν, εἰς τὴν βασιλείαν τῶν  οὐρανῶν.   πιστευέτω ταῦτά τις καὶ θεοῦ
[31]   ἐλάχιστον ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν  οὐρανῶν,   τουτέστι τὸν ἑαυτοῦ μαθητήν, εἶναι
[42]   εἰ δέ τις αἱρεῖται μένειν  ἐπεξαμαρτάνων   ἑκάστοτε ἐπὶ ταῖς ἡδοναῖς καὶ
[3]   πατρίδος ἄξιος, εἰς ἣν μετὰ  στεφάνων   καὶ κηρυγμάτων ἀγγελικῶν ἐπανέρχεται. ~Δοίη
[3]   ἀναγώνιστος μείνας ἀκονιτὶ κἀνιδρωτὶ τῶν  στεφάνων   τῆς ἀφθαρσίας ἐλπιζέτω μεταλαβεῖν· ἀλλ´
[3]   μὲν ὅτι δυνήσεται νικᾶν καὶ  στεφάνων   τυγχάνειν ἀπελπίσας οὐδ´ ὅλως ἐπὶ
[33]   καὶ τῶν σῶσαι παρὰ θεῷ  δυναμένων.   μὴ κρῖνε« τοίνυν, ἵνα μὴ
[2]   σωτῆρος καὶ τῆς ἐπιφανοῦς σωτηρίας  ᾐσθημένων,   τῶν δὲ ἀμυήτων τῆς ἀληθείας
[40]   τὰ ὀπίσω. ~Τῶν μὲν οὖν  προγεγενημένων   θεὸς δίδωσιν ἄφεσιν, τῶν δὲ
[11]   τῆς ἐλπίδος, τῆς ζωῆς, τῶν  προπεπονημένων;   πώλησον τὰ ὑπάρχοντά σου. τί
[5]   πρὸς τοὺς μαθητὰς τῶν ᾐνιγμένως  ὑπειρημένων   οὐδὲν ἥττονος {ἔτι καὶ νῦν}
[1]   οὔσης χαυνῶσαι τὰς ψυχὰς τῶν  κεκτημένων   καὶ διαφθεῖραι καὶ ἀποστῆσαι τῆς
[40]   ἔστι μεταγνῶναι τὸ καταγνῶναι τῶν  παρῳχημένων   καὶ αἰτήσασθαι τούτων ἀμνηστίαν παρὰ
[5]   ἑαυτοῦ, μὴ σαρκίνως ἀκροᾶσθαι τῶν  λεγομένων,   ἀλλὰ τὸν ἐν αὐτοῖς κεκρυμμένον
[2]   δέουσαν παρασκευὴν εἰς τὸ τῶν  ἐλπιζομένων   τυχεῖν. λέγω δὲ ταῦτα ἑκάτερα
[6]   διδάσκαλος περὶ κεφαλαίου {οὐ} τῶν  διδασκομένων   δογμάτων. ἡ ἀλήθεια περὶ τῆς
[42]   κληρώσων τῶν ὑπὸ τοῦ πνεύματος  σημαινομένων.   ἐλθὼν οὖν καὶ ἐπί τινα
[38]   ᾖ γεγεννημένος, κἂν πολλὰ τῶν  κεκωλυμένων   εἰργασμένος, αὐξήσας τὴν ἀγάπην καὶ
[42]   καὶ ἐπὶ τὰ πλησιόχωρα τῶν  ἐθνῶν,   ὅπου μὲν ἐπισκόπους καταστήσων, ὅπου
[1]   πλουσίων ταῖς ἡδοναῖς τῶν ἀμέτρων  ἐπαίνων   ἐπαίροντες καὶ καθάπαξ τῶν ὅλων
[22]   γε καὶ τοὺς ἐχθροὺς ἀγαπᾶν  παραινῶν.   εἰ δὲ τοὺς ἐχθροὺς ἀγαπητέον,
[13]   διδόναι τε καὶ μὴ διδόναι  παραινῶν,   τρέφειν καὶ μὴ τρέφειν, ὑποδέχεσθαι
[21]   καταλιπὼν μεγαλύνεται καὶ τούτων ἀνταξίαν  ἀποφαίνων   ἂν λάθοι τὴν βασιλείαν τῶν
[31]   τοῖς δεομένοις κατατίθησιν, ἄδικον οὖσαν  ἀποφαίνων,   ἐκ δὲ ταύτης τῆς ἀδικίας
[22]   τοὺς ἐχθροὺς ἀγαπητέον, ἀνάλογον ἀπ´  ἐκείνων   ἀνιόντι καὶ τοὺς ἐγγυτάτω γένους·
[25]   ἀποστράφηθι πρὸς τὸ εὐαγγέλιον ἀπ´  ἐκείνων,   ἑλοῦ τὸν σωτῆρα πρὸ πάντων,
[31]   ὄνομα δικαίου ἢ προφήτου τὸν  ἐκείνων   μισθὸν λήψεται, ὁ δὲ μαθητὴν
[3]   κόσμον πλουτῶν λογιζέσθω. καὶ γὰρ  ἐκείνων   ὁ μὲν ὅτι δυνήσεται νικᾶν
[33]   ἐνδέχεταί σε καὶ θεοφιλῶν ἀμελῆσαί  τινων,   οὗ τὸ ἐπιτίμιον κόλασις ἔμπυρος
[18]   χρήμασι πλούσιος νήφων καὶ πτωχεύων  ἡδονῶν,   πεπεισμένος, συνετός, καθαρός, κεκολασμένος. εἰ
[25]   λυμαινομένης ὑπὸ ἐπιθυμιῶν ἀθέων καὶ  ἡδονῶν   ποικίλων καὶ φαύλων ἐλπίδων καὶ
[25]   φθαρτικῶν ὀνειροπολημάτων, ὅταν, ἀεὶ τῶν  πλειόνων   ὀρεγομένη καὶ λυσσῶσα ὑπὸ ἀγρίων
[34]   ἀφοπλίζεται, εὐχαῖς εὐσεβέσι σκυλευομένη, καὶ  δαιμόνων   βία θραύεται, προστάγμασι συντόνοις ἐλεγχομένη.
[32]   ὅλην, μὴ φείσῃ κινδύνων καὶ  πόνων,   ἵν´ ἐνταῦθα βασιλείαν οὐράνιον ἀγοράσῃς.
[16]   καλὸν ἔργον καὶ θεῖον ἀεὶ  διαπονῶν,   κἂν ἀποστερηθῆναι δέῃ ποτὲ τούτων,
[12]   καὶ ἀσχολίαν ἄγειν ἀπὸ τῶν  κρειττόνων,   ὁπωσοῦν καὶ ὁθενοῦν ταῦτα πειρώμενον
[37]   θεοῦ σπλάγχνον οὐκ ἔχει, ἐλπίδα  κρειττόνων   οὐκ ἔχει, ἄσπορός ἐστιν, ἄγονός
[32]   περίελθε γῆν ὅλην, μὴ φείσῃ  κινδύνων   καὶ πόνων, ἵν´ ἐνταῦθα βασιλείαν
[25]   καὶ χαλεπώτερος, ἔνδοθεν ὁρμώμενος, ἀεὶ  συνών,   ὃν οὐδὲ ἐκφυγεῖν ὁ διωκόμενος
[29]   ὁ τὸ ἔλαιον, τὸν ἐκ  σπλάγχνων   πατρὸς ἔλεον, προσενεγκὼν καὶ ἐπιδαψιλευόμενος,
[42]   καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν  αἰώνων.   ἀμήν.
[35]   λαλεῖν, ἀλλὰ τῷ βασιλεῖ τῶν  αἰώνων   ἐν σοὶ κατοικοῦντι. ~Πάντες οὖν
[32]   μικρὰ λαβὼν ἐκεῖ δι´ ὅλων  αἰώνων   σύνοικόν σε ποιήσεται. ἱκέτευσον ἵνα
[42]   μήτε φεύγων μήτε παραιτούμενος, ἀλλὰ  βοῶν·   ἐπὶ τοῦτ´ ἐλήλυθα, ἐπὶ τὸν
[30]   οὖν οὗτός ἐστιν ὁ Χριστὸν  ἀγαπῶν,   δεύτερος δὲ ὁ τοὺς ἐκείνῳ
[30]   τοὺς ἐκείνῳ πεπιστευκότας τιμῶν καὶ  περιέπων.   ὃ γὰρ ἄν τις εἰς
[42]   ἀκούσας πρῶτον ἔστη μὲν κάτω  βλέπων,   εἶτα ἔρριψε τὰ ὅπλα, εἶτα
[17]   ποιῶν καὶ ἑκάστοτε τὸ πλεῖον  βλέπων,   κάτω νενευκὼς καὶ τοῖς τοῦ
[20]   χρῆσθαι, ἀπῆλθε στυγνὸς καὶ κατηφής,  λιπὼν   τὴν τάξιν τῆς ζωῆς, ἧς
[21]   ὀβολοὺς ἴσως, τὸ τοῦ λόγου,  καταλιπὼν   μεγαλύνεται καὶ τούτων ἀνταξίαν ἀποφαίνων
[2]   δοκεῖν ἢ τοῖς ἀχρημάτοις τῶν  ἀνθρώπων,   ἀλλὰ ποικίλον. οἱ μὲν γὰρ
[23]   οὖς ἤκουσε μήτε ἐπὶ καρδίαν  ἀνθρώπων   ἀνέβη, εἰς ἃ ἐπιθυμοῦσιν ἄγγελοι
[26]   ψυχὴν νέμοντος εἰς οἶκον τοιούτων  ἀνθρώπων   εἰσῳκίσθη καὶ γένος ἀμφιλαφές, τοῖς
[37]   ἄνθρωπον ἐνέδυ, διὰ τοῦτο τὰ  ἀνθρώπων   ἑκὼν ἔπαθεν, ἵνα πρὸς τὴν
[25]   μέν τις ἔξωθεν περιγίνεται τῶν  ἀνθρώπων   ἢ δι´ ἔχθραν ἢ διὰ
[16]   θεῷ λειτουργῶν ἀπ´ αὐτῶν εἰς  ἀνθρώπων   σωτηρίαν καὶ εἰδὼς ὅτι ταῦτα
[14]   χρήσιμα ὄντα καὶ εἰς χρῆσιν  ἀνθρώπων   ὑπὸ τοῦ θεοῦ παρεσκευασμένα, ἃ
[12]   κενοδοξίᾳ καὶ περιφρονήσει τῶν ἄλλων  ἀνθρώπων   ὡς αὐτοί τι ὑπὲρ ἄνθρωπον
[20]   ἀπελασθήσονται οὐρανῶν· ἀπαθῶν γὰρ καὶ  καθαρῶν   ψυχῶν ἐστιν ἡ σωτηρία. ~Ὁ
[16]   καὶ πάθη. ὁ τούτων πλοῦτος  παρὼν   μὲν ἅπασι θανατηφόρος, ἀπολόμενος δὲ
[20]   τὴν ψυχὴν ὑπὸ τῶν προσόντων  ἁβρῶν   τῷ προδήλῳ πλούτῳ καὶ ἀνθηρῶν
[13]   πάντων αὐτὸς ἕκαστος φθάνοι τούτων  ὑστερῶν;   ἀλλὰ μὴν αὐτός τε ἐπιξενοῦται
[3]   ἐλπιζέτω μεταλαβεῖν· ἀλλ´ αὑτὸν ὑποβαλέτω  φέρων   γυμναστῇ μὲν τῷ λόγῳ, ἀγωνοθέτῃ
[17]   πνεύματος ἐν τῇ καρδίᾳ χρυσὸν  φέρων   ἢ ἀγρὸν καὶ τὴν κτῆσιν
[17]   ἐν τῇ ψυχῇ τὸν πλοῦτον  φέρων   καὶ ἀντὶ θεοῦ πνεύματος ἐν
[16]   μηδὲ ἐν τῇ ψυχῇ ταῦτα  περιφέρων   μηδὲ ἐν τούτοις ὁρίζων καὶ
[20]   ἁβρῶν τῷ προδήλῳ πλούτῳ καὶ  ἀνθηρῶν   γοητευμάτων, οὐκ ἀδύνατον δὲ τὸ
[29]   τὰ ἀποτελέσματα, τοὺς καρποὺς τῶν  πονηρῶν   φυτῶν, ἀλλὰ τὴν ἀξίνην τὴν
[42]   χαλινὸν ἐνδακὼν μειζόνως κατὰ τῶν  βαράθρων   ἐφέρετο. ἀπογνοὺς δὲ τελέως τὴν
[26]   θεοῦ ταῖς ἐντολαῖς καὶ τῶν  προσκαίρων   προτιμῷεν τὴν ἑαυτῶν ζωὴν καὶ
[18]   θεὸν χρώμενος ζήσεται. ὁ δὲ  φθείρων   τὸν ναὸν θεοῦ φθαρήσεται. δύναται
[34]   κυβερνωμένη, καὶ νόσος ἀκμάζουσα δαμάζεται,  χειρῶν   ἐπιβολαῖς διωκομένη, καὶ προσβολὴ λῃστῶν
[42]   Χριστοῦ, τοῦ κυρίου ζώντων καὶ  νεκρῶν,   καὶ διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος
[31]   μὴ καταφρονήσητε« λέγων ἑνὸς τῶν  μικρῶν   τούτων· τούτων γὰρ οἱ ἄγγελοι
[3]   γε ὢν καὶ τὸ μεγαλεῖον  συνορῶν   τῆς τοῦ θεοῦ φιλανθρωπίας, μήτε
[12]   καὶ τὴν μὲν χρῆσιν ἀποβεβληκέναι,  ἀπορῶν   δὲ ἅμα καὶ ποθῶν ἅπερ
[29]   ἐλεήσας ἐκείνου, τοὺς ὑπὸ τῶν  κοσμοκρατόρων   τοῦ σκότους ὀλίγου τεθανατωμένους τοῖς
[17]   καρδίαν, ἀλλὰ ἀγρὸν ἢ μέταλλον  φορῶν,   ἐν τούτοις εὑρεθησόμενος ἐπάναγκες {ἐν}
[27]   δεδιώς, οὔτε ἐκ παντὸς σῴζεται  θαρρῶν   καὶ πιστεύων ὡς σωθήσεται, φέρε
[1]   τῶν πλουσίων ταῖς ἡδοναῖς τῶν  ἀμέτρων   ἐπαίνων ἐπαίροντες καὶ καθάπαξ τῶν
[42]   τῶν ἐθνῶν, ὅπου μὲν ἐπισκόπους  καταστήσων,   ὅπου δὲ ὅλας ἐκκλησίας ἁρμόσων,
[42]   καταστήσων, ὅπου δὲ ὅλας ἐκκλησίας  ἁρμόσων,   ὅπου δὲ κλῆρον ἕνα γέ
[29]   τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῶν καὶ  φυλάσσων   αὐτοῦ τὰς ἐντολάς. οὐ γὰρ
[42]   δὲ κλῆρον ἕνα γέ τινα  κληρώσων   τῶν ὑπὸ τοῦ πνεύματος σημαινομένων.
[39]   διαφύγοι καὶ δύναιτο τῶν αἰωνίων  {τῶν}   ἀγαθῶν ἐπαύρασθαι, εἴη δὲ τετυχηκὼς
[30]   ἐφ´ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων  τῶν   ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ
[3]   ἀλλ´ ὅνπερ τρόπον ἔχει τὸ  τῶν   ἀθλητῶν, ἵνα μικρὰ καὶ ἐπίκηρα
[3]   περιβολὴν μήτε τὴν ἀρχὴν ἑαυτὸν  τῶν   ἄθλων τοῦ σωτῆρος ἐκκηρυσσέτω, πιστός
[39]   εἰς ζωὴν διαφύγοι καὶ δύναιτο  τῶν   αἰωνίων {τῶν} ἀγαθῶν ἐπαύρασθαι, εἴη
[42]   γενεῶν καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας  τῶν   αἰώνων. ἀμήν.
[35]   ἀδελφῷ λαλεῖν, ἀλλὰ τῷ βασιλεῖ  τῶν   αἰώνων ἐν σοὶ κατοικοῦντι. ~Πάντες
[5]   διὰ τοῦτο μηδὲ διηρωτημένα πρὸς  τῶν   ἀκουσάντων, εἰς ὅλον δὲ τὸ
[12]   ἀλαζονείᾳ καὶ κενοδοξίᾳ καὶ περιφρονήσει  τῶν   ἄλλων ἀνθρώπων ὡς αὐτοί τι
[39]   ἐπιστρέψαι δέ ἐστιν ὄντως ἀπὸ  τῶν   ἁμαρτημάτων τὸ παύσασθαι καὶ μηκέτι
[1]   γνώμας τῶν πλουσίων ταῖς ἡδοναῖς  τῶν   ἀμέτρων ἐπαίνων ἐπαίροντες καὶ καθάπαξ
[2]   πλουτοῦσι δοκεῖν ἢ τοῖς ἀχρημάτοις  τῶν   ἀνθρώπων, ἀλλὰ ποικίλον. οἱ μὲν
[25]   ὃ μέν τις ἔξωθεν περιγίνεται  τῶν   ἀνθρώπων ἢ δι´ ἔχθραν ἢ
[40]   ἀμνηστίαν παρὰ πατρός. ὃς μόνος  τῶν   ἁπάντων οἷός τέ ἐστιν ἄπρακτα
[19]   καὶ καλῶς πλούσιός ἐστιν ὁ  τῶν   ἀρετῶν πλούσιος καὶ πάσῃ τύχῃ
[42]   τὸν χαλινὸν ἐνδακὼν μειζόνως κατὰ  τῶν   βαράθρων ἐφέρετο. ἀπογνοὺς δὲ τελέως
[2]   καὶ τῆς ἐπιφανοῦς σωτηρίας ᾐσθημένων,  τῶν   δὲ ἀμυήτων τῆς ἀληθείας ὀλίγον
[40]   οὖν προγεγενημένων θεὸς δίδωσιν ἄφεσιν,  τῶν   δὲ ἐπιόντων αὐτὸς ἕκαστος ἑαυτῷ.
[2]   μὲν συνῆκαν ὀρθῶς καὶ προσηκόντως,  τῶν   δὲ ἔργων τῶν εἰς τὴν
[13]   ἐκπληροῦν ταύτας μὴ ἀπὸ χρημάτων,  τῶν   δὲ χρημάτων ἀφίστασθαι κελεύει, τί
[6]   ὁ διδάσκαλος περὶ κεφαλαίου {οὐ}  τῶν   διδασκομένων δογμάτων. ἡ ἀλήθεια περὶ
[42]   τὸ τέλος καὶ τὴν ἐπίδειξιν  τῶν   δογμάτων ὄψεται. ὁ γὰρ ἐνταῦθα
[14]   καὶ τὸ αὐτεξούσιον τῆς μεταχειρίσεως  τῶν   δοθέντων· ὥστε μὴ τὰ κτήματά
[42]   παρακαλούμενος καὶ ἐπὶ τὰ πλησιόχωρα  τῶν   ἐθνῶν, ὅπου μὲν ἐπισκόπους καταστήσων,
[2]   καὶ προσηκόντως, τῶν δὲ ἔργων  τῶν   εἰς τὴν σωτηρίαν ἀναφερόντων ὀλιγωρήσαντες
[36]   ἀλλ´ εἰσὶν ἤδη τινὲς καὶ  τῶν   ἐκλεκτῶν ἐκλεκτότεροι, καὶ τοσούτῳ μᾶλλον
[15]   τῆς κακίας τὴν ἔμφυτον τῇ  τῶν   ἐκτὸς ἀπορίᾳ. ἀποτακτέον οὖν τοῖς
[12]   οἱ γάρ τοι πρότεροι, καταφρονήσαντες  τῶν   ἐκτός, τὰ μὲν κτήματα ἀφῆκαν
[30]   ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου  τῶν   ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. πάλιν ἐκ
[11]   ἀπορεῖν καὶ ἀμηχανεῖν βίου καὶ  τῶν   ἐλαχίστων σπανίζειν μακαριώτατοι καὶ θεοφιλέστατοι
[3]   προσφόρους, ἀστεφάνωτος διεγένετο καὶ διήμαρτε  τῶν   ἐλπίδων. οὕτως τις καὶ τὴν
[2]   τὴν δέουσαν παρασκευὴν εἰς τὸ  τῶν   ἐλπιζομένων τυχεῖν. λέγω δὲ ταῦτα
[38]   ἰδόντες θεόν. καὶ ἐλπὶς ἀφανίζεται  τῶν   ἐλπισθέντων ἀποδοθέντων, ἀγάπη δὲ εἰς
[41]   τῶν ἐν πυρὶ κατακούει καὶ  τῶν   ἐν κοιλίᾳ κήτους ἱκετευόντων ἐξακούει
[41]   μυελοὺς καὶ νεφροὺς καρδίας καὶ  τῶν   ἐν πυρὶ κατακούει καὶ τῶν
[30]   ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. πάλιν ἐκ  τῶν   ἐναντίων τοὺς ταῦτα μὴ παρασχόντας
[34]   σαρκίον, οὗ καταφρονοῦσιν ὡς ἀσθενοῦς,  τῶν   ἔνδον ὄντες τυφλοὶ κτημάτων, οὐκ
[27]   ὁ διδάσκαλος, τίς ἡ μεγίστη  τῶν   ἐντολῶν ἠρωτημένος· ἀγαπήσεις κύριον τὸν
[16]   παραδύεται· ἀκάθαρτος δὲ ἡ πλουτοῦσα  τῶν   ἐπιθυμιῶν καὶ ὠδίνουσα πολλοῖς ἔρωσι
[11]   μηδαμῇ, ἀλλὰ ἔρημοι καὶ μεταῖται  τῶν   ἐφ´ ἡμέραν, οἱ κατὰ τὰς
[31]   ἐργάσασθαι καὶ σωτήριον, ἀναπαῦσαί τινα  τῶν   ἐχόντων αἰώνιον· σκηνὴν παρὰ τῷ
[10]   ὅπερ νόμος οὐ χωρεῖ, ὃ  τῶν   ζώντων ἴδιόν ἐστιν. ἀμέλει ὁ
[5]   δοκοῦντα ἡπλῶσθαι πρὸς τοὺς μαθητὰς  τῶν   ᾐνιγμένως ὑπειρημένων οὐδὲν ἥττονος {ἔτι
[21]   τὸ δὲ αἱρουμένους χαριζομένου. οὐδὲ  τῶν   καθευδόντων καὶ βλακευόντων ἐστὶν ἡ
[2]   ταῦτα ἑκάτερα περὶ τῶν πλουσίων  τῶν   καὶ τῆς δυνάμεως τοῦ σωτῆρος
[1]   ἱκανῆς οὔσης χαυνῶσαι τὰς ψυχὰς  τῶν   κεκτημένων καὶ διαφθεῖραι καὶ ἀποστῆσαι
[38]   ἁμαρτήμασιν ᾖ γεγεννημένος, κἂν πολλὰ  τῶν   κεκωλυμένων εἰργασμένος, αὐξήσας τὴν ἀγάπην
[29]   ἡμᾶς ἐλεήσας ἐκείνου, τοὺς ὑπὸ  τῶν   κοσμοκρατόρων τοῦ σκότους ὀλίγου τεθανατωμένους
[12]   γνώμην καὶ ἀσχολίαν ἄγειν ἀπὸ  τῶν   κρειττόνων, ὁπωσοῦν καὶ ὁθενοῦν ταῦτα
[5]   τοὺς ἑαυτοῦ, μὴ σαρκίνως ἀκροᾶσθαι  τῶν   λεγομένων, ἀλλὰ τὸν ἐν αὐτοῖς
[42]   τὸ χωρίον ὑπὸ τῆς προφυλακῆς  τῶν   λῃστῶν ἁλίσκεται, μήτε φεύγων μήτε
[3]   δηλοῦν μετὰ τῆς δεούσης ἐξηγήσεως  τῶν   λογίων τοῦ κυρίου διότι οὐκ
[23]   τῇ πρὸς θεὸν ἀπιστίᾳ. τούτων  τῶν   λόγων ἑκατέρωθεν διακούσας ὑπὲρ σεαυτοῦ
[20]   κυρίου καὶ ᾔσθοντο τοῦ βάθους  τῶν   λόγων. ἕνεκα μὲν οὖν χρημάτων
[21]   ἐκλεκτός. ὁ ἐξαίρετος, ὁ πρῶτος  τῶν   μαθητῶν, ὑπὲρ οὗ μόνου καὶ
[18]   καὶ μέγεθος σώματος ζωοποιεῖ οὐδὲ  τῶν   μελῶν οὐδενία ἀπολλύει, ἀλλ´ ἡ
[40]   μηκέτι βλέπειν εἰς τὰ ὀπίσω.  ~Τῶν   μὲν οὖν προγεγενημένων θεὸς δίδωσιν
[15]   ἀπέβαλεν, ἀλλὰ τὰ ἀδιάφορα, καὶ  τῶν   μὲν ὑπηρετικῶν ἑαυτὸν περιέκοψεν, ἐξέκαυσε
[31]   αὐτῶν. μὴ καταφρονήσητε« λέγων ἑνὸς  τῶν   μικρῶν τούτων· τούτων γὰρ οἱ
[39]   διδόναι, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ  τῶν   οἰκτιρμῶν« ὁ ἀγαθὸς πατὴρ πάσης
[35]   ὑπὲρ σοῦ πρὸς τὸν κύριον  τῶν   ὅλων, ὃ δὲ διδάξαι τι
[1]   ἀμέτρων ἐπαίνων ἐπαίροντες καὶ καθάπαξ  τῶν   ὅλων πραγμάτων πλὴν τοῦ πλούτου,
[37]   κατέθηκε τὴν ψυχὴν τὴν ἀνταξίαν  τῶν   ὅλων· ταύτην ἡμᾶς ὑπὲρ ἀλλήλων
[42]   ἐλθὼν οὖν καὶ ἐπί τινα  τῶν   οὐ μακρὰν πόλεων, ἧς καὶ
[29]   κύριε‹ εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν  τῶν   οὐρανῶν, ἀλλ´ ὁ ποιῶν τὸ
[2]   ἢ πλούσιος εἰς τὴν βασιλείαν  τῶν   οὐρανῶν, ἀπογνόντες ἑαυτοὺς ὡς οὐ
[3]   αὐτοῖς ἡ κληρονομία τῆς βασιλείας  τῶν   οὐρανῶν, ἐὰν ὑπακούσωσι ταῖς ἐντολαῖς·
[21]   ἀποφαίνων ἂν λάθοι τὴν βασιλείαν  τῶν   οὐρανῶν· εἰ δέ, ἅπερ ἄρτι
[19]   ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν  τῶν   οὐρανῶν. καὶ πῶς αὐτῶν ἀποστῇς;
[31]   ὁ πατὴρ παραδοῦναι τὴν βασιλείαν«  τῶν   οὐρανῶν. κατὰ τὰ αὐτὰ καὶ
[42]   αἰώνιον ζωήν, εἰς τὴν βασιλείαν  τῶν   οὐρανῶν. πιστευέτω ταῦτά τις καὶ
[31]   τὸν ἐλάχιστον ἐν τῇ βασιλείᾳ  τῶν   οὐρανῶν, τουτέστι τὸν ἑαυτοῦ μαθητήν,
[20]   ὁ χρήματα κεκτημένος καὶ ὁ  τῶν   παθῶν ἔγκυος, ὧν ἐπλούτουν καὶ
[15]   κοσμικὴν περιουσίαν ἔτι δύναται πλουτεῖν  τῶν   παθῶν καὶ τῆς ὕλης μὴ
[15]   γέγονεν αὐτῷ πτωχεύειν χρημάτων πλουτοῦντι  τῶν   παθῶν. οὐ γὰρ τὰ ἀπόβλητα
[40]   τοῦτ´ ἔστι μεταγνῶναι τὸ καταγνῶναι  τῶν   παρῳχημένων καὶ αἰτήσασθαι τούτων ἀμνηστίαν
[25]   καὶ φθαρτικῶν ὀνειροπολημάτων, ὅταν, ἀεὶ  τῶν   πλειόνων ὀρεγομένη καὶ λυσσῶσα ὑπὸ
[4]   αὐτοὺς πάλιν εἰσάγων λόγους περὶ  τῶν   πλουσίων, ἑαυτῶν ἑρμηνέας γινομένους καὶ
[3]   φιλαδέλφως καὶ μήτε καταθρασυνομένους αὐθάδως  τῶν   πλουσίων κλητῶν μήτε αὖ πάλιν
[1]   οἳ δὲ προσεκπλήσσουσι τὰς γνώμας  τῶν   πλουσίων ταῖς ἡδοναῖς τῶν ἀμέτρων
[2]   λέγω δὲ ταῦτα ἑκάτερα περὶ  τῶν   πλουσίων τῶν καὶ τῆς δυνάμεως
[29]   ψιλὰ τὰ ἀποτελέσματα, τοὺς καρποὺς  τῶν   πονηρῶν φυτῶν, ἀλλὰ τὴν ἀξίνην
[11]   ἱκετείας, τῆς ἐλπίδος, τῆς ζωῆς,  τῶν   προπεπονημένων; πώλησον τὰ ὑπάρχοντά σου.
[7]   ~Οὐκοῦν τὸ μέγιστον καὶ κορυφαιότατον  τῶν   πρὸς τὴν ζωὴν μαθημάτων ἀπὸ
[35]   ὅλων, ὃ δὲ διδάξαι τι  τῶν   πρὸς τὴν σωτηρίαν χρησίμων, ὃ
[12]   ἀνέφικτον γὰρ καὶ ἀμήχανον δεόμενον  τῶν   πρὸς τὸ βιοτεύειν ἀναγκαίων μὴ
[26]   τοῦ θεοῦ ταῖς ἐντολαῖς καὶ  τῶν   προσκαίρων προτιμῷεν τὴν ἑαυτῶν ζωὴν
[20]   μηδὲ καταστράπτεσθαι τὴν ψυχὴν ὑπὸ  τῶν   προσόντων ἁβρῶν τῷ προδήλῳ πλούτῳ
[19]   φανερὰν οὐσίαν; οὐδαμῶς· ἀλλὰ ἀντὶ  τῶν   πρότερον ἐνυπαρχόντων τῇ ψυχῇ, ἣν
[5]   ἀνωμολογημένοις ὀλίγον μὲν ἴσως ἑκασταχοῦ  τῶν   ῥημάτων ἐναλλάσσει, πάντα δὲ τὴν
[4]   γὰρ οἷον αὐτῶν αὖθις ἀκοῦσαι  τῶν   ῥητῶν, ἅπερ ἡμᾶς ἐν τοῖς
[3]   καὶ ἀναγώνιστος μείνας ἀκονιτὶ κἀνιδρωτὶ  τῶν   στεφάνων τῆς ἀφθαρσίας ἐλπιζέτω μεταλαβεῖν·
[33]   ἀνάγκη πάντως εὑρεῖν τινα καὶ  τῶν   σῶσαι παρὰ θεῷ δυναμένων. μὴ
[38]   πλήρωμα συνέρχεται καὶ μᾶλλον αὔξεται  τῶν   τελείων παραδοθέντων. ἐὰν ταύτην ἐμβάληταί
[29]   λύπαις, ἀπάταις, ἡδοναῖς; τούτων δὲ  τῶν   τραυμάτων μόνος ἰατρὸς Ἰησοῦς, ἐκκόπτων
[29]   παρὰ τὴν ἀποκάλυψιν τῆς δόξης  τῶν   υἱῶν τοῦ θεοῦ. τοῦτον οὖν
[19]   κατὰ θεὸν πλούσιος ἀπόστηθι‹ φησί  τῶν   ὑπαρχόντων ἐν τῇ ψυχῇ σου
[14]   μὴ συγχωροῦντα τὴν ἀμείνω χρῆσιν  τῶν   ὑπαρχόντων, ἵνα καλὸς καὶ ἀγαθὸς
[26]   ἀλλ´ εἰ δύναταί τις ἐνδοτέρω  τῶν   ὑπαρχόντων κάμπτειν τῆς ἐξουσίας καὶ
[42]   κλῆρον ἕνα γέ τινα κληρώσων  τῶν   ὑπὸ τοῦ πνεύματος σημαινομένων. ἐλθὼν
[12]   αὐτὴν καὶ τὴν διάθεσιν γυμνῶσαι  τῶν   ὑπόντων παθῶν καὶ πρόρριζα τὰ
[22]   εἰσηγεῖται μῖσος καὶ διάλυσιν ἀπὸ  τῶν   φιλτάτων ὁ τῆς εἰρήνης θεός.
[33]   φίλοις, ἀλλὰ καὶ τοῖς φίλοις  τῶν   φίλων. καὶ τίς οὗτός ἐστιν
[11]   οὐσίαν ἀπορρῖψαι προστάσσει καὶ ἀποστῆναι  τῶν   χρημάτων, ἀλλὰ τὰ δόγματα τὰ
[24]   σοῦ γὰρ ἀγωνίζεται. ~Δύνασαι καὶ  τῶν   χρημάτων ἐπίπροσθεν εἶναι; φράσον καὶ
[12]   τὴν ἐπιθυμίαν καὶ τὴν ὄρεξιν  τῶν   χρημάτων ἔχειν ἐντετηκυῖαν καὶ συζῶσαν
[14]   τὸν τρόπον ἐκδεκτέον ὡς ἐπὶ  τῶν   ψυχικῶν παθῶν διειρημένον. ~Ἐγὼ γοῦν
[12]   καὶ παραπώλεσαν, τὰ δὲ πάθη  τῶν   ψυχῶν οἶμαι ὅτι καὶ προσεπέτειναν·
[1]   ἐπαίροντες καὶ καθάπαξ τῶν ὅλων  πραγμάτων   πλὴν τοῦ πλούτου, δι´ ὃν
[6]   περὶ κεφαλαίου {οὐ} τῶν διδασκομένων  δογμάτων.   ἡ ἀλήθεια περὶ τῆς ἀληθινῆς
[42]   τέλος καὶ τὴν ἐπίδειξιν τῶν  δογμάτων   ὄψεται. ὁ γὰρ ἐνταῦθα τὸν
[3]   εἰς ἣν μετὰ στεφάνων καὶ  κηρυγμάτων   ἀγγελικῶν ἐπανέρχεται. ~Δοίη τοίνυν ἡμῖν
[7]   κορυφαιότατον τῶν πρὸς τὴν ζωὴν  μαθημάτων   ἀπὸ τῆς ἀρχῆς εὐθὺς ἐγκαταθέσθαι
[8]   μέγα ἢ ὑπέρλαμπρον γῆρας ἄγονον  ἀδικημάτων   ὧν ἐπιθυμίαι τίκτουσι νεανικαὶ ἢ
[25]   καὶ φαύλων ἐλπίδων καὶ φθαρτικῶν  ὀνειροπολημάτων,   ὅταν, ἀεὶ τῶν πλειόνων ὀρεγομένη
[5]   ὀλίγον μὲν ἴσως ἑκασταχοῦ τῶν  ῥημάτων   ἐναλλάσσει, πάντα δὲ τὴν αὐτὴν
[20]   τῶν λόγων. ἕνεκα μὲν οὖν  χρημάτων   ἀκτημοσύνης εὐέλπιδες ἦσαν πρὸς σωτηρίαν·
[8]   ἢ ὀργὴ ζέουσα ἢ ἔρως  χρημάτων;   ἀλλ´ εἴ τις ἐν σκιρτήματι
[11]   ἀπορρῖψαι προστάσσει καὶ ἀποστῆναι τῶν  χρημάτων,   ἀλλὰ τὰ δόγματα τὰ περὶ
[13]   μὴ ἀπὸ χρημάτων, τῶν δὲ  χρημάτων   ἀφίστασθαι κελεύει, τί ἂν ἕτερον
[26]   ἐλεύθερος, ἀήττητος, ἄνοσος, ἄτρωτος ὑπὸ  χρημάτων·   εἰ δὲ μή, θᾶττον κάμηλος
[11]   ἀλλὰ τὰ δόγματα τὰ περὶ  χρημάτων   ἐξορίσαι τῆς ψυχῆς, τὴν πρὸς
[24]   γὰρ ἀγωνίζεται. ~Δύνασαι καὶ τῶν  χρημάτων   ἐπίπροσθεν εἶναι; φράσον καὶ οὐκ
[12]   ἐπιθυμίαν καὶ τὴν ὄρεξιν τῶν  χρημάτων   ἔχειν ἐντετηκυῖαν καὶ συζῶσαν καὶ
[11]   καὶ ζηλωτὸν τὸ τηνάλλως ἀπορεῖν  χρημάτων   μὴ οὐκ ἐπὶ λόγῳ ζωῆς
[15]   οὖν προὔργου γέγονεν αὐτῷ πτωχεύειν  χρημάτων   πλουτοῦντι τῶν παθῶν. οὐ γὰρ
[32]   ἐμπορίας, ὢ θείας ἀγορᾶς· ὠνεῖται  χρημάτων   τις ἀφθαρσίαν, καὶ δοὺς τὰ
[13]   τε ἐκπληροῦν ταύτας μὴ ἀπὸ  χρημάτων,   τῶν δὲ χρημάτων ἀφίστασθαι κελεύει,
[19]   ὑπαρχόντων ἐν τῇ ψυχῇ σου  κτημάτων   ἀλλοτρίων, ἵνα καθαρὸς τῇ καρδίᾳ
[19]   πωλήσας. τί οὖν; χρήματα ἀντὶ  κτημάτων   λάβῃς; ἀντίδοσιν πλούτου πρὸς πλοῦτον
[34]   ἀσθενοῦς, τῶν ἔνδον ὄντες τυφλοὶ  κτημάτων,   οὐκ ἐπιστάμενοι πηλίκον τινὰ θησαυρὸν
[39]   δέ ἐστιν ὄντως ἀπὸ τῶν  ἁμαρτημάτων   τὸ παύσασθαι καὶ μηκέτι βλέπειν
[29]   ἀπάταις, ἡδοναῖς; τούτων δὲ τῶν  τραυμάτων   μόνος ἰατρὸς Ἰησοῦς, ἐκκόπτων ἄρδην
[23]   ἐνδιδοὺς ἀθανασίας· ἐγὼ διδάσκαλος ὑπερουρανίων  παιδευμάτων·   ὑπὲρ σοῦ πρὸς τὸν θάνατον
[20]   τῷ προδήλῳ πλούτῳ καὶ ἀνθηρῶν  γοητευμάτων,   οὐκ ἀδύνατον δὲ τὸ καὶ
[22]   μῖσος καὶ διάλυσιν ἀπὸ τῶν  φιλτάτων   ὁ τῆς εἰρήνης θεός. ὅ
[8]   νομίμους ἐντολὰς παρὰ ἄλλου αἰτεῖ  γονυπετῶν   ἀθανασίαν. οὐδὲ γὰρ πεπλήρωκε μόνον
[42]   παρὰ τοῦ σωτῆρος εὕρηται, δεόμενος,  γονυπετῶν,   αὐτὴν τὴν δεξιὰν ὡς ὑπὸ
[19]   καλῶς πλούσιός ἐστιν ὁ τῶν  ἀρετῶν   πλούσιος καὶ πάσῃ τύχῃ χρῆσθαι
[21]   ὁ ἐξαίρετος, ὁ πρῶτος τῶν  μαθητῶν,   ὑπὲρ οὗ μόνου καὶ ἑαυτοῦ
[3]   ὅνπερ τρόπον ἔχει τὸ τῶν  ἀθλητῶν,   ἵνα μικρὰ καὶ ἐπίκηρα μεγάλοις
[3]   μήτε καταθρασυνομένους αὐθάδως τῶν πλουσίων  κλητῶν   μήτε αὖ πάλιν ὑποπίπτοντας αὐτοῖς
[4]   οἷον αὐτῶν αὖθις ἀκοῦσαι τῶν  ῥητῶν,   ἅπερ ἡμᾶς ἐν τοῖς εὐαγγελίοις
[23]   σε εἰς ἀνάπαυσιν καὶ ἀπόλαυσιν  ἀρρήτων   καὶ ἀλέκτων ἀγαθῶν, ἃ μήτε
[2]   ἐπιφανοῦς σωτηρίας ᾐσθημένων, τῶν δὲ  ἀμυήτων   τῆς ἀληθείας ὀλίγον μοι μέλει.
[6]   καὶ μᾶλλον ἢ ὁ προφήτης  προφητῶν   καὶ κύριος παντὸς προφητικοῦ πνεύματος;
[23]   ἀνάπαυσιν καὶ ἀπόλαυσιν ἀρρήτων καὶ  ἀλέκτων   ἀγαθῶν, ἃ μήτε ὀφθαλμὸς εἶδε
[36]   εἰσὶν ἤδη τινὲς καὶ τῶν  ἐκλεκτῶν   ἐκλεκτότεροι, καὶ τοσούτῳ μᾶλλον ᾗ
[18]   καὶ ἰσχυρός τις ὢν καὶ  εὐεκτῶν   ὑπακοῦσαι καὶ πάλιν ἀσθενικός τις
[13]   καὶ σκότος τὸ ἐξώτερον, εἰ  πάντων   αὐτὸς ἕκαστος φθάνοι τούτων ὑστερῶν;
[42]   ἀνοιγνύντες τοὺς οὐρανούς. πρὸ δὲ  πάντων   αὐτὸς ὁ σωτὴρ προαπαντᾷ δεξιούμενος,
[23]   κἂν γυνὴ κἂν ὁστισοῦν, πρὸ  πάντων   ἐν σοὶ Χριστὸς ὁ νικῶν
[21]   τὴν ψυχὴν καὶ πάντα διὰ  πάντων   ὁμοίως διατιθέντα. ~Ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς·
[25]   ἐκείνων, ἑλοῦ τὸν σωτῆρα πρὸ  πάντων,   τὸν τῆς σῆς συνήγορον καὶ
[40]   παρ´ ἕκαστα βοᾷ τὸ τέλος  πάντων·   ὥστε καὶ τῷ τὰ μέγιστα
[13]   κοινωνεῖν καὶ μὴ κοινωνεῖν, ὅπερ  ἁπάντων   ἀλογώτατον. ~Οὐκ ἄρα ἀπορριπτέον τὰ
[40]   παρὰ πατρός. ὃς μόνος τῶν  ἁπάντων   οἷός τέ ἐστιν ἄπρακτα ποιῆσαι
[5]   τοῦτο μηδὲ διηρωτημένα πρὸς τῶν  ἀκουσάντων,   εἰς ὅλον δὲ τὸ τέλος
[39]   κατέγνω θάνατον ἁμαρτήμασιν· τούτων γὰρ  ἀναιρεθέντων   αὖθις εἰς σὲ θεὸς εἰσοικισθήσεται.
[15]   ρ} ότερον ταῦτα παραιτεῖται ὧν  ἀναιρεθέντων   ἔτι τὰ πάθη μένει, ἢ
[15]   μένει, ἢ ἐκεῖνα μᾶλλον ὧν  ἀναιρεθέντων   καὶ τὰ κτήματα χρήσιμα γίνεται;
[14]   τὸ αὐτεξούσιον τῆς μεταχειρίσεως τῶν  δοθέντων·   ὥστε μὴ τὰ κτήματά τις
[38]   καὶ μᾶλλον αὔξεται τῶν τελείων  παραδοθέντων.   ἐὰν ταύτην ἐμβάληταί τις τῇ
[38]   καὶ ἐλπὶς ἀφανίζεται τῶν ἐλπισθέντων  ἀποδοθέντων,   ἀγάπη δὲ εἰς πλήρωμα συνέρχεται
[38]   θεόν. καὶ ἐλπὶς ἀφανίζεται τῶν  ἐλπισθέντων   ἀποδοθέντων, ἀγάπη δὲ εἰς πλήρωμα
[21]   δὲ αἱρουμένους χαριζομένου. οὐδὲ τῶν  καθευδόντων   καὶ βλακευόντων ἐστὶν ἡ βασιλεία
[40]   θεὸς δίδωσιν ἄφεσιν, τῶν δὲ  ἐπιόντων   αὐτὸς ἕκαστος ἑαυτῷ. καὶ τοῦτ´
[25]   κατ´ ἐνέργειαν διαβολικὴν τοὺς πιστοὺς  ἐλαυνόντων·   ὁ δὲ χαλεπώτατος ἔνδοθέν ἐστι
[12]   καὶ τὴν διάθεσιν γυμνῶσαι τῶν  ὑπόντων   παθῶν καὶ πρόρριζα τὰ ἀλλότρια
[2]   ἔργων τῶν εἰς τὴν σωτηρίαν  ἀναφερόντων   ὀλιγωρήσαντες οὐ παρεσκευάσαντο τὴν δέουσαν
[20]   καταστράπτεσθαι τὴν ψυχὴν ὑπὸ τῶν  προσόντων   ἁβρῶν τῷ προδήλῳ πλούτῳ καὶ
[21]   χαριζομένου. οὐδὲ τῶν καθευδόντων καὶ  βλακευόντων   ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ,
[41]   καὶ τῶν ἐν κοιλίᾳ κήτους  ἱκετευόντων   ἐξακούει καὶ πᾶσιν ἐγγύς ἐστι
[31]   καὶ σωτήριον, ἀναπαῦσαί τινα τῶν  ἐχόντων   αἰώνιον· σκηνὴν παρὰ τῷ πατρί.
[19]   θεὸν πλούσιος ἀπόστηθι‹ φησί τῶν  ὑπαρχόντων   ἐν τῇ ψυχῇ σου κτημάτων
[14]   συγχωροῦντα τὴν ἀμείνω χρῆσιν τῶν  ὑπαρχόντων,   ἵνα καλὸς καὶ ἀγαθὸς γενόμενος
[26]   εἰ δύναταί τις ἐνδοτέρω τῶν  ὑπαρχόντων   κάμπτειν τῆς ἐξουσίας καὶ μέτρια
[19]   οὐδαμῶς· ἀλλὰ ἀντὶ τῶν πρότερον  ἐνυπαρχόντων   τῇ ψυχῇ, ἣν σῶσαι ποθεῖς,
[35]   ἀκολακεύτως, ἀπλάστως. ὦ γλυκεῖαι θεραπεῖαι  φιλούντων,   ὦ μακάριοι διακονίαι θαρρούντων, ὦ
[35]   θεραπεῖαι φιλούντων, ὦ μακάριοι διακονίαι  θαρρούντων,   ὦ πίστις εἰλικρινὴς θεὸν μόνον
[10]   νόμος οὐ χωρεῖ, ὃ τῶν  ζώντων   ἴδιόν ἐστιν. ἀμέλει ὁ πάντα
[42]   παιδὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ κυρίου  ζώντων   καὶ νεκρῶν, καὶ διὰ τοῦ
[35]   ὦ πίστις εἰλικρινὴς θεὸν μόνον  δεδιότων,   ὦ λόγων ἀλήθεια παρὰ τοῖς
[29]   τῶν τραυμάτων μόνος ἰατρὸς Ἰησοῦς,  ἐκκόπτων   ἄρδην τὰ πάθη πρόρριζα, οὐχ
[42]   δάκρυσι βαπτιζόμενος ἐκ δευτέρου, μόνην  ἀποκρύπτων   τὴν δεξιάν. ὃ δὲ ἐγγυώμενος,
[42]   χωρίον ὑπὸ τῆς προφυλακῆς τῶν  λῃστῶν   ἁλίσκεται, μήτε φεύγων μήτε παραιτούμενος,
[34]   χειρῶν ἐπιβολαῖς διωκομένη, καὶ προσβολὴ  λῃστῶν   ἀφοπλίζεται, εὐχαῖς εὐσεβέσι σκυλευομένη, καὶ
[28]   Ἱεριχὼ καὶ τοῦτον δείκνυσιν ὑπὸ  λῃστῶν   συγκεκεντημένον, ἐρριμμένον ἡμιθνῆτα ἐπὶ τῆς
[30]   τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν  ἐλαχίστων,   ἐμοὶ ἐποιήσατε. πάλιν ἐκ τῶν
[11]   καὶ ἀμηχανεῖν βίου καὶ τῶν  ἐλαχίστων   σπανίζειν μακαριώτατοι καὶ θεοφιλέστατοι καὶ
[31]   κοινωνοῦντα, ὅπερ ἐστὶν εὐεργεσία καθαρά.  κρείττων   δ´ ἐστὶ τούτου ὁ τοῦ
[16]   ἀδελφοὺς μᾶλλον ἢ ἑαυτὸν καὶ  κρείττων   ὑπάρχων τῆς κτήσεως αὐτῶν, μὴ
[19]   βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. καὶ πῶς  αὐτῶν   ἀποστῇς; πωλήσας. τί οὖν; χρήματα
[4]   ἐξηγητὰς ἀσφαλεῖς. οὐδὲν γὰρ οἷον  αὐτῶν   αὖθις ἀκοῦσαι τῶν ῥητῶν, ἅπερ
[16]   τε διδόντι θεῷ λειτουργῶν ἀπ´  αὐτῶν   εἰς ἀνθρώπων σωτηρίαν καὶ εἰδὼς
[16]   τῇ γνώμῃ καὶ τὴν ἀπαλλαγὴν  αὐτῶν   ἐνεγκεῖν ἐξ ἴσου καθάπερ καὶ
[3]   διὰ οἰκείαν φιλοκέρδειαν, πρῶτον μὲν  αὐτῶν   ἐξαιρεῖν τῷ λόγῳ τὴν κενὴν
[13]   οἴκῳ τούτῳ. οὕτω τὴν χρείαν  αὐτῶν   ἐπαινεῖ, ὥστε καὶ μετὰ τῆς
[10]   καὶ δεομένοις, ἵν´ οὕτως ἴδιον  αὐτῶν   ἡ σωτηρία γένηται. οὐ γὰρ
[24]   ἀλλ´ ὁρᾷς σεαυτὸν ἡττώμενον ὑπ´  αὐτῶν   καὶ ἀνατρεπόμενον; ἄφες, ῥῖψον. μίσησον,
[16]   καὶ κρείττων ὑπάρχων τῆς κτήσεως  αὐτῶν,   μὴ δοῦλος ὢν ὧν κέκτηται
[31]   πρὸς τὸ μέλλον ἄνω μέγεθος  αὐτῶν.   μὴ καταφρονήσητε« λέγων ἑνὸς τῶν
[19]   ἀποκλείοντά σοι τοὺς οὐρανούς, ἀντικαταλλασσόμενος  αὐτῶν   τὰ σῶσαι δυνάμενα. ἐκεῖνα ἐχέτωσαν
[1]   τοῦ σωτῆρος ἰωμένους τὰς ψυχὰς  αὐτῶν,   φωτίζοντας καὶ προσάγοντας ἐπὶ τὴν
[36]   τὰ ἀνεκλάλητα μυστήρια, καὶ τὴν  αὑτῶν   εὐγένειαν ὑπερηφανοῦντες ἐν κόσμῳ βλέπεσθαι,
[4]   εἰσάγων λόγους περὶ τῶν πλουσίων,  ἑαυτῶν   ἑρμηνέας γινομένους καὶ ἐξηγητὰς ἀσφαλεῖς.
[26]   καὶ τῶν προσκαίρων προτιμῷεν τὴν  ἑαυτῶν   ζωὴν καὶ βλέποιεν πρὸς τὸν
[27]   εὐποροῦντας ὡς οὐκ ἀμελητέον τῆς  ἑαυτῶν   σωτηρίας ὡς ἤδη προκατεγνωσμένους οὐδὲ
[26]   τὴν ψυχὴν νέμοντος εἰς οἶκον  τοιούτων   ἀνθρώπων εἰσῳκίσθη καὶ γένος ἀμφιλαφές,
[19]   νόθος πλούσιος ὁ κατὰ σάρκα  πλουτῶν   καὶ τὴν ζωὴν εἰς τὴν
[3]   ἐφ´ ἑαυτοῦ ὁ κατὰ κόσμον  πλουτῶν   λογιζέσθω. καὶ γὰρ ἐκείνων ὁ
[32]   τὰ διολλύμενα τοῦ κόσμου μονὴν  τούτων   αἰώνιον ἐν οὐρανοῖς ἀντιλαμβάνει. πλεῦσον
[21]   θεὸς τὰ τοιαῦτα ἡττώμενος. τοιγάρτοι  τούτων   ἀκούσας ὁ μακάριος Πέτρος. ὁ
[40]   καταγνῶναι τῶν παρῳχημένων καὶ αἰτήσασθαι  τούτων   ἀμνηστίαν παρὰ πατρός. ὃς μόνος
[21]   τοῦ λόγου, καταλιπὼν μεγαλύνεται καὶ  τούτων   ἀνταξίαν ἀποφαίνων ἂν λάθοι τὴν
[39]   οἷς ἑαυτοῦ κατέγνω θάνατον ἁμαρτήμασιν·  τούτων   γὰρ ἀναιρεθέντων αὖθις εἰς σὲ
[31]   λέγων ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων·  τούτων   γὰρ οἱ ἄγγελοι διὰ παντὸς
[28]   τὸν δὲ προσυπισχνούμενον. τίς« ἔφη,  τούτων   γέγονε πλησίον τῷ τὰ δεινὰ
[29]   ἐπιθυμίαις, ὀργαῖς, λύπαις, ἀπάταις, ἡδοναῖς;  τούτων   δὲ τῶν τραυμάτων μόνος ἰατρὸς
[19]   ἐχέτωσαν οἱ σάρκινοι πτωχοὶ καὶ  τούτων   δεόμενοι, σὺ δὲ τὸν πνευματικὸν
[16]   διαπονῶν, κἂν ἀποστερηθῆναι δέῃ ποτὲ  τούτων,   δυνάμενος ἵλεῳ τῇ γνώμῃ καὶ
[25]   τὰ ἄλλα ἐνέχυρα, κατάλιπε τὴν  τούτων   παγκτησίαν τὴν ἐπὶ κακῷ, εἰρήνην
[16]   ψυχῆς ἀρρωστήματα καὶ πάθη. ὁ  τούτων   πλοῦτος παρὼν μὲν ἅπασι θανατηφόρος,
[31]   καταφρονήσητε« λέγων ἑνὸς τῶν μικρῶν  τούτων·   τούτων γὰρ οἱ ἄγγελοι διὰ
[30]   ὑμῖν, ἐφ´ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ  τούτων   τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων,
[23]   καὶ τῇ πρὸς θεὸν ἀπιστίᾳ.  τούτων   τῶν λόγων ἑκατέρωθεν διακούσας ὑπὲρ
[6]   τῆς βεβαίας ἀφθαρσίας. ἠρώτηται περὶ  τούτων   ὑπὲρ ὧν καὶ κατελήλυθεν. ἃ
[13]   εἰ πάντων αὐτὸς ἕκαστος φθάνοι  τούτων   ὑστερῶν; ἀλλὰ μὴν αὐτός τε
[18]   πλούτου διαφθείρηται σῴζεται, καὶ πλουτοῦσα  τούτων   ὧν ἐπιτρίβει πλοῦτος θανατοῦται· καὶ
[29]   ἀποτελέσματα, τοὺς καρποὺς τῶν πονηρῶν  φυτῶν,   ἀλλὰ τὴν ἀξίνην τὴν ἑαυτοῦ
[25]   ὀρεγομένη καὶ λυσσῶσα ὑπὸ ἀγρίων  ἐρώτων   καὶ φλεγομένη, καθάπερ κέντροις ἢ
[41]   ὑπὲρ σοῦ πολλὰς νύκτας ἀγρυπνησάτω,  πρεσβεύων   ὑπὲρ σοῦ πρὸς θεὸν καὶ
[41]   πρὸς θεὸν καὶ λιτανείαις συνήθεσι  μαγεύων   τὸν πατέρα· οὐ γὰρ ἀντέχει
[8]   μετατάσσεται· ὡς σφαλερῶς ἐν νόμῳ  σαλεύων   καὶ ἐπικινδύνως ναυλοχῶν εἰς τὸν
[15]   ἐὰν δὲ πονηρῶς, πονηρά, ὁ  κελεύων   ἀπαλλοτριοῦν τὰ ὑπάρχοντα {π{ ρ}
[15]   τὴν τῶν ἐκτὸς χρείαν εἰσάγει,  κελεύων   ἀποθέσθαι οὐ τὰ βιωτικά, ἀλλὰ
[28]   ἀλλ´ ἧκε συνεσκευασμένος ὧν ὁ  κινδυνεύων   ἐδεῖτο, οἶνον, ἔλαιον, ἐπιδέσμους, κτῆνος,
[27]   ἐκ παντὸς σῴζεται θαρρῶν καὶ  πιστεύων   ὡς σωθήσεται, φέρε σκεπτέον ἥντινα
[18]   καὶ χρήμασι πλούσιος νήφων καὶ  πτωχεύων   ἡδονῶν, πεπεισμένος, συνετός, καθαρός, κεκολασμένος.
[18]   καὶ ἄβιος εὑρεθείη ποτ´ ἂν  μεθύων   ταῖς ἐπιθυμίαις, καὶ χρήμασι πλούσιος
[16]   μηδὲ ἐν τούτοις ὁρίζων καὶ  περιγράφων   τὴν ἑαυτοῦ ζωήν, ἀλλά τι
[6]   ἐντεῦθεν καὶ τῆς διδασκαλίας ἄρχεται,  ἐπιστρέφων   τὸν μαθητὴν ἐπὶ τὸν θεὸν
[18]   ταῖς ἐπιθυμίαις, καὶ χρήμασι πλούσιος  νήφων   καὶ πτωχεύων ἡδονῶν, πεπεισμένος, συνετός,
[40]   δυνάμεως καὶ ἀνθρωπείας ἱκεσίας καὶ  ἀδελφῶν   βοηθείας καὶ εἰλικρινοῦς μετανοίας καὶ
[30]   ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν  ἀδελφῶν   μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.
[14]   νοῦς ἀνθρώπου, καὶ κριτήριον ἐλεύθερον  ἔχων   ἐν ἑαυτῷ καὶ τὸ αὐτεξούσιον
[38]   ὁ χώραν ἐν οὐρανοῖς οὐκ  ἔχων   καὶ τίνα τρόπον τοῖς οὖσι
[16]   καὶ κοσμικοῖς. ὁ μὲν γὰρ  ἔχων   κτήματα καὶ χρυσὸν καὶ ἄργυρον
[4]   λόγῳ ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ  ἔχων   χρήματα πολλὰ καὶ ἀγρούς. περιβλεψάμενος
[42]   τούτοις συζῶν καὶ τὰ ὦτα  ὑπέχων   καὶ τὰ ἔργα ἀσκῶν ἐπ´
[8]   μέχρι τοῦ σημείου τὴν ἀνθρωπότητα  διατρέχων,   μάτην δὲ ὁ πάσας πεποιηκὼς
[26]   τί γὰρ ἀδικεῖ τις, εἰ  προσέχων   τὴν γνώμην καὶ φειδόμενος πρὸ
[8]   ἐν νόμῳ σαλεύων καὶ ἐπικινδύνως  ναυλοχῶν   εἰς τὸν σωτῆρα μεθορμίζεται. ~Ὁ
[26]   πλούσιον, ὅπερ ἐν τῇ περὶ  ἀρχῶν   καὶ θεολογίας ἐξηγήσει μυστήριον τοῦ
[16]   μᾶλλον ἢ ἑαυτὸν καὶ κρείττων  ὑπάρχων   τῆς κτήσεως αὐτῶν, μὴ δοῦλος
[1]   τῆς ἀληθείας κτῆσιν, ἧς ὁ  τυχὼν   καὶ ἔργοις ἀγαθοῖς ἐλλαμπρυνόμενος μόνος
[20]   οὐρανῶν· ἀπαθῶν γὰρ καὶ καθαρῶν  ψυχῶν   ἐστιν ἡ σωτηρία. ~Ὁ δὲ
[12]   παραπώλεσαν, τὰ δὲ πάθη τῶν  ψυχῶν   οἶμαι ὅτι καὶ προσεπέτειναν· ἐν



Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/05/2008