Chapitre
[15]	κελεύων ἀπαλλοτριοῦν τὰ ὑπάρχοντα {π{	ρ}	ότερον ταῦτα παραιτεῖται ὧν ἀναιρεθέντων
[17]	διττούς, τὸν μὲν ἀγαθόν, ὁ«	γὰρ	ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ
[27]	καὶ δύναμιν ἀφθαρσίαν κομιζομένους. ὅσον	γὰρ	ἀγαπᾷ τις θεόν, τοσούτῳ καὶ
[23]	ὁ νικῶν ἔστω· ὑπὲρ σοῦ	γὰρ	ἀγωνίζεται. ~Δύνασαι καὶ τῶν χρημάτων
[26]	πόθεν τὸν ὅρμον ἐπαγγέλλεται. τί	γὰρ	ἀδικεῖ τις, εἰ προσέχων τὴν
[21]	τοῖς ἐν οὐρανοῖς ἐγγραφησομένοις. τοῦτο	γὰρ	ἀκολουθεῖν ὄντως τῷ σωτῆρι, ἀναμαρτησίαν
[21]	θεοῦ πνεῦμα συνεστάλη· τὸ μὲν	γὰρ	ἄκοντας σῴζειν ἐστὶ βιαζομένου, τὸ
[10]	ζωῆς, ὑπὲρ ἧς ἱκέτευεν. οὐ	γὰρ	ἀληθῶς ζωὴν ἤθελεν, ὡς ἔφασκεν,
[30]	πεπιστευκότας τιμῶν καὶ περιέπων. ὃ	γὰρ	ἄν τις εἰς μαθητὴν ἐργάσηται,
[40]	ἀπαλείψας τὰ προημαρτημένα. ἐφ´ οἷς	γὰρ	ἂν εὕρω ὑμᾶς« φησίν, ἐπὶ
[13]	καὶ οἷς καθῆκεν ἐπικουρεῖν; τίς	γὰρ	ἂν κοινωνία καταλείποιτο παρὰ ἀνθρώποις,
[10]	αὐτῶν ἡ σωτηρία γένηται. οὐ	γὰρ	ἀναγκάζει ὁ θεός, βία γὰρ
[39]	ἑαυτοῦ κατέγνω θάνατον ἁμαρτήμασιν· τούτων	γὰρ	ἀναιρεθέντων αὖθις εἰς σὲ θεὸς
[41]	οὐδὲ προσέχει κενοῖς ῥήμασι· μόνος	γὰρ	ἀνακρίνει μυελοὺς καὶ νεφροὺς καρδίας
[41]	συνήθεσι μαγεύων τὸν πατέρα· οὐ	γὰρ	ἀντέχει τοῖς τέκνοις αὐτοῦ τὰ
[38]	ἀγάπη. καὶ δικαίως· πίστις μὲν	γὰρ	ἀπέρχεται, ὅταν αὐτοψίᾳ πεισθῶμεν ἰδόντες
[41]	διηνεκοῦς ἡδονῆς οὐδὲν ὀλεθριώτερον· ἀποτυφλοῦται	γὰρ	ἀπὸ τῆς τήξεως, ἐὰν ἀκίνητος
[7]	διὰ γνώσεως καὶ καταλήψεως· αὕτη	γὰρ	ἄτρεπτος καὶ ἀσάλευτος ἀρχὴ καὶ
[12]	τὴν ζωήν, ἣν ἐπαγγέλλεται; καὶ	γὰρ	αὖ κἀκεῖνό ἐστι· δύναταί τις
[2]	ἀνθρώπων, ἀλλὰ ποικίλον. οἱ μὲν	γὰρ	αὐτόθεν καὶ προχείρως ἀκούσαντες τῆς
[16]	λέγοντος· δεῦρο ἀκολούθει μοι. ὁδὸς	γὰρ	αὐτὸς ἤδη τῷ καθαρῷ τὴν
[25]	μετὰ διωγμῶν εἰς ποῦ; οὔτε	γὰρ	ἀχρημάτους οὔτε ἀνεστίους οὔτε ἀναδέλφους
[25]	τῆς ἀπείρου πρύτανιν ζωῆς. τὰ	γὰρ	βλεπόμενα πρόσκαιρα, τὰ δὲ μὴ
[18]	ὧν ἆθλον ἡ σωτηρία. οὐδὲ	γὰρ	διὰ κάλλος σώματος ζήσεταί τις
[26]	καὶ τῷ πλούτῳ κρατοῦν; εἰ	γὰρ	διὰ τὴν ἀκούσιον ἐν πλούτῳ
[31]	ὁ τοῦ ἀποστόλου λόγος· ἱλαρὸν	γὰρ	δότην· ἀγαπᾷ ὁ θεός« χαίροντα
[12]	ὅτι καὶ προσεπέτειναν· ἐν ὑπεροψίᾳ	γὰρ	ἐγένοντο καὶ ἀλαζονείᾳ καὶ κενοδοξίᾳ
[22]	μαθητὴς εἶναι οὐ δύναται. οὐ	γὰρ	εἰσηγεῖται μῖσος καὶ διάλυσιν ἀπὸ
[3]	κατὰ κόσμον πλουτῶν λογιζέσθω. καὶ	γὰρ	ἐκείνων ὁ μὲν ὅτι δυνήσεται
[24]	ἡ ψυχή, μίσησον αὐτήν. ἂν	γὰρ	ἐνταῦθα ἀπόληται ὑπὲρ Χριστοῦ, ἐκεῖ
[42]	ἐπίδειξιν τῶν δογμάτων ὄψεται. ὁ	γὰρ	ἐνταῦθα τὸν ἄγγελον τῆς μετανοίας
[9]	(τίς δ´ οὔ φησιν; ἡ	γὰρ	ἐντολὴ ἁγία« ἄχρι παιδαγωγίας τινὸς
[34]	θάνατον καὶ τὸν διάβολον· ὁ	γὰρ	ἐντὸς πλοῦτος καὶ τὸ κάλλος
[14]	τοὺς πέλας ὠφελοῦντα χρήματα· κτήματα	γάρ	ἐστι κτητὰ ὄντα καὶ χρήματα
[37]	αὐτοῦ πάντα τάχιστα λυθήσεται. ~Τί	γὰρ	ἔτι δεῖ; θεῶ τὰ τῆς
[31]	φοβεῖσθε, τὸ μικρὸν ποίμνιον· ὑμῖν	γὰρ	εὐδόκησεν ὁ πατὴρ παραδοῦναι τὴν
[25]	ἐκφυγεῖν ὁ διωκόμενος δύναται· τὸν	γὰρ	ἐχθρὸν ἐν ἑαυτῷ περιάγει πανταχοῦ.
[10]	γὰρ ἀναγκάζει ὁ θεός, βία	γὰρ	ἐχθρὸν θεῷ, ἀλλὰ τοῖς ζητοῦσι
[16]	ἔρωσι καὶ κοσμικοῖς. ὁ μὲν	γὰρ	ἔχων κτήματα καὶ χρυσὸν καὶ
[4]	τῷ λόγῳ ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν	γὰρ	ἔχων χρήματα πολλὰ καὶ ἀγρούς.
[32]	ἀναπαύσεως καὶ συνουσίας μακρᾶς· οὔτε	γὰρ	ἡ πίστις οὔτε ἡ ἀγάπη
[6]	τῆς γνώμης ἀπόρρητον. ~Ἠρώτηται μὲν	γὰρ	ἡδέως ὁ κύριος ἡμῶν καὶ
[10]	ψυχῆς ἐδήλωσεν. ἐπὶ τῷ ἀνθρώπῳ	γὰρ	ἦν ἡ αἵρεσις ὡς ἐλευθέρῳ,
[20]	ποιήσας ἀδύνατον αὐτὸς ἑαυτῷ. δύσκολον	γὰρ	ἦν μὴ περιάγεσθαι μηδὲ καταστράπτεσθαι
[20]	τὰ πάθη τέλεον ἀποτεθειμένοις (ἀρτιμαθεῖς	γὰρ	ἦσαν καὶ νεωστὶ πρὸς τοῦ
[12]	γνώμης ἐκτεμεῖν καὶ ἐκβαλεῖν. τοῦτο	γὰρ	ἴδιον μὲν τοῦ πιστοῦ τὸ
[12]	τῇ τῆς μετανοίας συνουσίᾳ. ἀνέφικτον	γὰρ	καὶ ἀμήχανον δεόμενον τῶν πρὸς
[30]	βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. ἐπείνασα	γὰρ	καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, καὶ
[20]	αὐτοί, παραπλησίως ἀπελασθήσονται οὐρανῶν· ἀπαθῶν	γὰρ	καὶ καθαρῶν ψυχῶν ἐστιν ἡ
[6]	μέλλει τις αὐτῷ ἀποκρίνεσθαι. τίς	γὰρ	καὶ μᾶλλον ἢ ὁ προφήτης
[27]	εἶναι, καὶ μάλα εἰκότως. καὶ	γὰρ	καὶ περὶ τοῦ πρώτου καὶ
[17]	ἀγαθόν« τὸν δὲ πονηρόν, ὁ«	γὰρ	κακὸς ἐκ τοῦ κακοῦ θησαυροῦ
[32]	φοβήθητι μή σε ἀτιμάσῃ· οὐ	γὰρ	κεκέλευσται λαβεῖν, ἀλλὰ σὺ παρασχεῖν.
[11]	σπέρμα τῆς ζωῆς συμπνίγουσιν. οὔτε	γὰρ	μέγα καὶ ζηλωτὸν τὸ τηνάλλως
[21]	οἱ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν« αὕτη	γὰρ	μόνη βία καλή, θεὸν βιάσασθαι
[26]	παρόντι τὴν ζήτησιν ἀπαιτεῖ· οὐ	γὰρ	μόνον ῥέπει πρὸς τοὺς πολυκτήμονας,
[39]	ἔριον λευκὸν ἐκνίψας ποιήσω. θεῷ	γὰρ	μόνῳ δυνατὸν ἄφεσιν ἁμαρτιῶν παρασχέσθαι
[21]	βεβαίως ἀντεχομένους {συνεχώρησεν} εἶξεν· χαίρει	γὰρ	ὁ θεὸς τὰ τοιαῦτα ἡττώμενος.
[17]	ἐπάναγκες {ἐν} οἷς εἵλετο; ὅπου	γὰρ	ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, ἐκεῖ
[31]	ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων· τούτων	γὰρ	οἱ ἄγγελοι διὰ παντὸς βλέπουσι
[4]	γινομένους καὶ ἐξηγητὰς ἀσφαλεῖς. οὐδὲν	γὰρ	οἷον αὐτῶν αὖθις ἀκοῦσαι τῶν
[31]	τῷ αἰτοῦντί σε δίδου· θεοῦ	γὰρ	ὄντως ἡ τοιαύτη φιλοδωρία. οὑτοσὶ
[33]	οἰκείωσιν ὁ κύριος δίδωσι· δώσω	γὰρ	οὐ μόνον τοῖς φίλοις, ἀλλὰ
[27]	καὶ τὴν ζωὴν κτητέον. ἐπειδὴ	γὰρ	οὔτε ἐκ παντὸς ἀπόλλυταί τις,
[18]	μηδὲ ἀγροίκως μηδὲ σαρκίνως· οὐ	γὰρ	οὕτως λέλεκται. οὐδὲ ἐπὶ τοῖς
[29]	φυλάσσων αὐτοῦ τὰς ἐντολάς. οὐ	γὰρ	πᾶς ὁ λέγων μοι κύριε
[8]	ἄλλου αἰτεῖ γονυπετῶν ἀθανασίαν. οὐδὲ	γὰρ	πεπλήρωκε μόνον τὸν νόμον, ἀλλὰ
[42]	θάνατον; θεῷ τέθνηκεν« εἶπεν· ἀπέβη	γὰρ	πονηρὸς καὶ ἐξώλης καί, τὸ
[33]	ἄξιος καὶ τίς ἀνάξιος· ἐνδέχεται	γάρ	σε διαμαρτεῖν περὶ τὴν δόξαν·
[23]	σὺ δέ μοι ἀκολούθει· ἀνάξω	γάρ	σε εἰς ἀνάπαυσιν καὶ ἀπόλαυσιν
[15]	χρημάτων πλουτοῦντι τῶν παθῶν. οὐ	γὰρ	τὰ ἀπόβλητα ἀπέβαλεν, ἀλλὰ τὰ
[5]	συνέσεως ἐρευνᾶν καὶ καταμανθάνειν. καὶ	γὰρ	τὰ ὑπ´ αὐτοῦ τοῦ κυρίου
[21]	θεοῦ δυνάμεως περιγίνεται· βουλομέναις μὲν	γὰρ	ταῖς ψυχαῖς ὁ θεὸς συνεπιπνεῖ,
[10]	ἄρα πω τέλειος ἦν· οὐδὲν	γὰρ	τελείου τελειότερον. καὶ θείως τὸ
[22]	οὐδ´ ἀναιροῦσιν οὐδ´ ἐγγύς, ἀπὸ	γὰρ	τῆς αὐτῆς γνώμης καὶ διαθέσεως
[15]	τῆς ὕλης μὴ παρούσης· ἡ	γάρ	τοι διάθεσις τὸ αὑτῆς ἐνεργεῖ
[12]	τοῦ σωτῆρος τὸ δίδαγμα. οἱ	γάρ	τοι πρότεροι, καταφρονήσαντες τῶν ἐκτός,
[41]	στύφοντος ἅμα καὶ θεραπεύοντος. οὐδὲ	γὰρ	τοῖς ὀφθαλμοῖς συμφέρει τὸν ἀεὶ
[42]	παραδεδομένον καὶ μνήμῃ πεφυλαγμένον. ἐπειδὴ	γὰρ	τοῦ τυράννου τελευτήσαντος ἀπὸ τῆς
[33]	τοῖς σπουδαίοις περιπεσεῖν. ἐκ μὲν	γὰρ	τοῦ φείδεσθαι καὶ προσποιεῖσθαι δοκιμάζειν
[38]	λαβὼν ἀναμαχέσασθαι τὰ ἐπταισμένα. μηδὲ	γὰρ	τοῦτο εἰς ἀπόγνωσίν σοι καὶ
[7]	τὸ μεῖναι λαβεῖν. ἡ μὲν	γὰρ	τούτου ἄγνοια θάνατός ἐστιν, ἡ
[22]	πλέον αἰδούμενος. ἐν ἐκείνῳ μὲν	γὰρ	τῷ λόγῳ μῖσος ἐκκόπτει καὶ
[39]	παντάπασιν ὑπὸ τοῦ θεοῦ. παντὶ	γὰρ	τῷ μετ´ ἀληθείας ἐξ ὅλης
[14]	πάλιν ὑπηρέτης ἀδικίας εὑρίσκεται· πέφυκε	γὰρ	ὑπηρετεῖν, ἀλλ´ οὐκ ἄρχειν. οὐ
[1]	σφαλεροῦ νοσήματος καὶ θανατηφόρου· τῷ	γὰρ	ὑψουμένῳ καὶ μεγαλυνομένῳ παραπέπηγεν ἀντίστροφος
[39]	εἰς σὲ θεὸς εἰσοικισθήσεται. μεγάλην	γάρ	φησι καὶ ἀνυπέρβλητον εἶναι χαρὰν
[21]	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν· εἰ δέ,	ἅπερ	ἄρτι νῦν λέγομεν, τὰ παλαιὰ
[12]	ἀπορῶν δὲ ἅμα καὶ ποθῶν	ἅπερ	ἐσπάθησε διπλῇ λυπεῖσθαι, καὶ τῇ
[4]	αὐτῶν αὖθις ἀκοῦσαι τῶν ῥητῶν,	ἅπερ	ἡμᾶς ἐν τοῖς εὐαγγελίοις ἄχρι
[20]	τὰ ὑπηρετικὰ σκαφίδια ἀφῆκαν πάλαι,	ἅπερ	ἦν αὐτοῖς μόνα. τί οὖν
[23]	ἐπιθυμοῦσιν ἄγγελοι παρακύψαι καὶ ἰδεῖν	ἅπερ	ἡτοίμασεν ὁ θεὸς τοῖς ἁγίοις
[42]	μὲν πρῶτον ἐξεπλάγη, χρήματα οἰόμενος,	ἅπερ	οὐκ ἔλαβε, συκοφαντεῖσθαι, καὶ οὔτε
[41]	ἐπιστήσασθαι ἑαυτῷ τινα ἄνθρωπον θεοῦ	καθάπερ	ἀλείπτην καὶ κυβερνήτην. αἰδοῦ κἂν
[26]	τὸν κύριον ἀτενεῖ τῷ βλέμματι,	καθάπερ	εἰς ἀγαθοῦ κυβερνήτου νεῦμα δεδορκότες,
[3]	δρόμου καὶ τῆς ἐντεῦθεν ἐξόδου	καθάπερ	ἐκ σταδίου τοῦ βίου, μετ´
[16]	ἀπαλλαγὴν αὐτῶν ἐνεγκεῖν ἐξ ἴσου	καθάπερ	καὶ τὴν περιουσίαν, οὗτός ἐστιν
[25]	ὑπὸ ἀγρίων ἐρώτων καὶ φλεγομένη,	καθάπερ	κέντροις ἢ μύωψι τοῖς προςκειμένοις
[14]	ἃ δὴ παράκειται καὶ ὑποβέβληται	καθάπερ	ὕλη τις καὶ ὄργανα πρὸς
[42]	διενοεῖτο, ἀλλὰ μέγα τι πράξας,	ἐπειδήπερ	ἅπαξ ἀπολώλει, ἴσα τοῖς ἄλλοις
[3]	οὔτε τοὐναντίον εἰκῇ περιγινομένης. ἀλλ´	ὅνπερ	τρόπον ἔχει τὸ τῶν ἀθλητῶν,
[12]	καὶ διδάσκει, οὐ τὸ φαινόμενον,	ὅπερ	ἄλλοι πεποιήκασι, παρεγγυᾷ, ἀλλ´ ἕτερόν
[13]	ἀποκλείειν, κοινωνεῖν καὶ μὴ κοινωνεῖν,	ὅπερ	ἁπάντων ἀλογώτατον. ~Οὐκ ἄρα ἀπορριπτέον
[18]	γοῦν, φησί, παιόμενος τὸ πρόσωπον,	ὅπερ	δύναται καὶ ἰσχυρός τις ὢν
[26]	καὶ τεθλιμμένης φθάνουσα τὸν πλούσιον,	ὅπερ	ἐν τῇ περὶ ἀρχῶν καὶ
[31]	διακρίσεως καὶ λύπης {καὶ} κοινωνοῦντα,	ὅπερ	ἐστὶν εὐεργεσία καθαρά. κρείττων δ´
[19]	καρδίᾳ γενόμενος ἴδῃς τὸν θεόν,	ὅπερ	καὶ δι´ ἑτέρας φωνῆς ἐστιν
[10]	ἀγαθόν, τὸ ἤδη ὑπὲρ νόμον,	ὅπερ	νόμος οὐ δίδωσιν, ὅπερ νόμος
[10]	νόμον, ὅπερ νόμος οὐ δίδωσιν,	ὅπερ	νόμος οὐ χωρεῖ, ὃ τῶν
[42]	καὶ διὰ μέγεθος φύσεως ἐκστὰς	ὥσπερ	ἄστομος καὶ εὔρωστος ἵππος ὀρθῆς
[36]	καὶ τῆς προσηγορίας ἄξιοι, ἣν	ὥσπερ	διάδημα περίκεινται. οὐ μὴν ἀλλ´
[42]	μοί τις τῆς ὁδοῦ. ἤλαυνεν,	ὥσπερ	εἶχεν, αὐτόθεν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.
[36]	τέκνον αὐτοῦ γνήσιον καὶ κληρονόμον,	ὥσπερ	ἐπί τινα ξενιτείαν ἐνταῦθα πεμπόμενον
[21]	ἐκείνου μετερχόμενον καὶ πρὸς ἐκεῖνον	ὥσπερ	κάτοπτρον κοσμοῦντα καὶ ῥυθμίζοντα τὴν
[29]	ἄρδην τὰ πάθη πρόρριζα, οὐχ	ὥσπερ	ὁ νόμος ψιλὰ τὰ ἀποτελέσματα,
[17]	τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ.	ὥσπερ	οὖν θησαυρὸς οὐχ εἷς παρ´
[25]	προειρήκαμεν, καὶ ἀδελφοὺς κατὰ ταὐτὸν	ὥσπερ	Πέτρον μετὰ Ἀνδρέου καὶ Ἰάκωβον
[40]	χρόνω· ἀκριβείας δὲ δεῖ πολλῆς,	ὥσπερ	τοῖς μακρᾷ νόσῳ πεπονηκόσι σώμασι
[42]	ὑμῶν ἀγάγετέ με. ὃς τέως,	ὥσπερ	ὥπλιστο, ἀνέμενεν· ὡς δὲ προσιόντα
[37]	ἀνταξίαν τῶν ὅλων· ταύτην ἡμᾶς	ὑπὲρ	ἀλλήλων ἀνταπαιτεῖ. εἰ δὲ τὰς
[12]	ἄλλων ἀνθρώπων ὡς αὐτοί τι	ὑπὲρ	ἄνθρωπον ἐργασάμενοι. πῶς ἂν οὖν
[31]	φιλοδωρία. οὑτοσὶ δὲ ὁ λόγος	ὑπὲρ	ἅπασάν ἐστι θεότητα, μηδὲ αἰτεῖσθαι
[33]	καὶ ὁ τούτου παῖς ὁ	ὑπὲρ	ἡμῶν ἀποθανὼν καὶ μεθ´ ἡμῶν
[37]	δέ ἐστιν αὕτη καὶ πόση;	ὑπὲρ	ἡμῶν ἑκάστου κατέθηκε τὴν ψυχὴν
[42]	ὑπομενῶ, ὡς ὁ κύριος τὸν	ὑπὲρ	ἡμῶν· ὑπὲρ σοῦ τὴν ψυχὴν
[10]	ἀχθεσθεὶς τῷ παραγγέλματι τῆς ζωῆς,	ὑπὲρ	ἧς ἱκέτευεν. οὐ γὰρ ἀληθῶς
[10]	ἐμόν, τὸ ἀγαθόν, τὸ ἤδη	ὑπὲρ	νόμον, ὅπερ νόμος οὐ δίδωσιν,
[21]	ἐξαίρετος, ὁ πρῶτος τῶν μαθητῶν,	ὑπὲρ	οὗ μόνου καὶ ἑαυτοῦ τὸν
[28]	ὡς σεαυτόν· οὐκοῦν τὸν θεὸν	ὑπὲρ	σεαυτόν. πυνθανομένου δὲ τοῦ προσδιαλεγομένου
[23]	τούτων τῶν λόγων ἑκατέρωθεν διακούσας	ὑπὲρ	σεαυτοῦ δίκασον καὶ τὴν ψῆφον
[42]	ἐλπίδας· ἐγὼ Χριστῷ λόγον δώσω	ὑπὲρ	σοῦ· ἂν δέῃ, τὸν σὸν
[23]	σοὶ Χριστὸς ὁ νικῶν ἔστω·	ὑπὲρ	σοῦ γὰρ ἀγωνίζεται. ~Δύνασαι καὶ
[41]	καὶ κόλασιν παραιτούμενον φθάσον. οὗτος	ὑπὲρ	σοῦ πολλὰς νύκτας ἀγρυπνησάτω, πρεσβεύων
[41]	σοῦ πολλὰς νύκτας ἀγρυπνησάτω, πρεσβεύων	ὑπὲρ	σοῦ πρὸς θεὸν καὶ λιτανείαις
[23]	ἀθανασίας· ἐγὼ διδάσκαλος ὑπερουρανίων παιδευμάτων·	ὑπὲρ	σοῦ πρὸς τὸν θάνατον διηγωνισάμην
[35]	δὲ δακρῦσαι καὶ στενάξαι συμπαθῶς	ὑπὲρ	σοῦ πρὸς τὸν κύριον τῶν
[42]	ὁ κύριος τὸν ὑπὲρ ἡμῶν·	ὑπὲρ	σοῦ τὴν ψυχὴν ἀντιδώσω τὴν
[41]	μηδὲν ὑπὸ σοῦ λυπούμενος, ἀλλ´	ὑπὲρ	σοῦ. τοῦτό ἐστι μετάνοια ἀνυπόκριτος.
[41]	καὶ δακρῦσαι καὶ δηχθῆναί ποτε	ὑπὲρ	τῆς ὑγείας τῆς πλείονος. οὕτω
[24]	αὐτήν. ἂν γὰρ ἐνταῦθα ἀπόληται	ὑπὲρ	Χριστοῦ, ἐκεῖ σωθήσεται. ~Ταύτης δὲ
[6]	βεβαίας ἀφθαρσίας. ἠρώτηται περὶ τούτων	ὑπὲρ	ὧν καὶ κατελήλυθεν. ἃ παιδεύει,
[42]	συκοφαντεῖσθαι, καὶ οὔτε πιστεύειν εἶχεν	ὑπὲρ	ὧν οὐκ εἶχεν οὔτε ἀπιστεῖν
[37]	συμπαθὲς γέγονε μήτηρ. ἀγαπήσας ὁ	πατὴρ	ἐθηλύνθη, καὶ τούτου μέγα σημεῖον
[22]	εἰ γοῦν ἄθεος εἴη τινὶ	πατὴρ	ἢ υἱὸς ἢ ἀδελφὸς καὶ
[33]	ἀλλ´ ἔνδον κρυπτὸς ἐνοικεῖ ὁ	πατὴρ	καὶ ὁ τούτου παῖς ὁ
[42]	καὶ τὴν ἄτρεπτον ζωὴν ὁ	πατὴρ	ὁ ἀγαθὸς ὁ ἐν τοῖς
[31]	ποίμνιον· ὑμῖν γὰρ εὐδόκησεν ὁ	πατὴρ	παραδοῦναι τὴν βασιλείαν« τῶν οὐρανῶν.
[39]	πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν« ὁ ἀγαθὸς	πατὴρ	πάσης παρακλήσεως« ὁ πολύσπλαγχνος καὶ
[23]	τὸ πρᾶγμα διαδικασίαν. ὁ μὲν	πατήρ	σοι δοκείτω παρεστὼς λέγειν ἐγώ
[37]	καὶ τὸ μὲν ἄρρητον αὐτοῦ	πατήρ,	τὸ δὲ εἰς ἡμᾶς συμπαθὲς
[39]	δόματα διδόναι, πόσῳ μᾶλλον ὁ	πατὴρ	τῶν οἰκτιρμῶν« ὁ ἀγαθὸς πατὴρ
[39]	αἱ θύραι καὶ δέχεται τρισάσμενος	πατὴρ	υἱὸν ἀληθῶς μετανοοῦντα· ἡ δ´
[37]	δὲ εἰς ἡμᾶς συμπαθὲς γέγονε	μήτηρ.	ἀγαπήσας ὁ πατὴρ ἐθηλύνθη, καὶ
[5]	εἰδότας ὡς οὐδὲν ἀνθρωπίνως ὁ	σωτήρ,	ἀλλὰ πάντα θείᾳ σοφίᾳ καὶ
[3]	καὶ ὅτι βουλομένους αὐτοὺς ὁ	σωτὴρ	ἀσμένως δέχεται, τότε καὶ προδεικνύναι
[10]	πρὸς τὴν Μάρθαν εἶπεν ὁ	σωτὴρ	ἀσχολουμένην περὶ πολλὰ καὶ περιελκομένην
[8]	αἰώνιον παρασχεῖν, μάτην μὲν ὁ	σωτὴρ	αὐτὸς παραγίνεται καὶ πάσχει δι´
[21]	καὶ ἑαυτοῦ τὸν φόρον ὁ	σωτὴρ	ἐκτελεῖ, ταχέως ἥρπασε καὶ συνέβαλε
[4]	ἐπανέρχεται. ~Δοίη τοίνυν ἡμῖν ὁ	σωτὴρ	ἐντεῦθεν ἀρξαμένοις τοῦ λόγου τἀληθῆ
[6]	ἡδέως ὁ κύριος ἡμῶν καὶ	σωτὴρ	ἐρώτημα καταλληλότατον αὐτῷ, ἡ ζωὴ
[29]	οὗτος εἴη πλὴν αὐτὸς ὁ	σωτήρ;	ἢ τίς μᾶλλον ἡμᾶς ἐλεήσας
[26]	τοὺς πλουσίους οὐδένα τρόπον ὁ	σωτὴρ	κατ´ αὐτόν γε τὸν πλοῦτον
[12]	ἐργασάμενοι. πῶς ἂν οὖν ὁ	σωτὴρ	παρῄνει τοῖς εἰς ἀεὶ βιωσομένοις
[6]	ἡ ζωὴ περὶ ζωῆς, ὁ	σωτὴρ	περὶ σωτηρίας, ὁ διδάσκαλος περὶ
[42]	πρὸ δὲ πάντων αὐτὸς ὁ	σωτὴρ	προαπαντᾷ δεξιούμενος, φῶς ὀρέγων ἄσκιον,
[27]	ἥντινα τὴν ἐλπίδα αὐτοῖς ὁ	σωτὴρ	ὑπογράφει καὶ πῶς ἂν τὸ
[24]	ἢ ὁλοκλήρῳ τὸ πῦρ· κἂν	χεὶρ	κἂν ποὺς κἂν ἡ ψυχή,
[37]	ζώσης ὑπερουρανίας ἀμπέλου, ἐκκόπτεται, τὸ	πῦρ	ἄθρουν ἀναμένει. ~Σὺ δὲ μάθε
[42]	στρατιᾶς ἰδών· οὐ δέδιε τὸ	πῦρ·	εἰ δέ τις αἱρεῖται μένειν
[30]	μὴ παρασχόντας αὐτοῖς εἰς τὸ	πῦρ	ἐμβάλλει τὸ αἰώνιον, ὡς αὐτῷ
[1]	ὑπερφρονεῖν, τὸ δὴ τοῦ λόγου	πῦρ	ἐπὶ πῦρ μετοχετεύοντες, τύφῳ τῦφον
[37]	ἃ μετὰ μικρὸν ἕξει τὸ	πῦρ;	θείως γε καὶ ἐπιπνόως ὁ
[13]	ἃ τοῖς μὴ ποιήσασιν ἀπειλεῖ	πῦρ	καὶ σκότος τὸ ἐξώτερον, εἰ
[24]	βασιλεία θεοῦ ἢ ὁλοκλήρῳ τὸ	πῦρ·	κἂν χεὶρ κἂν ποὺς κἂν
[1]	δὴ τοῦ λόγου πῦρ ἐπὶ	πῦρ	μετοχετεύοντες, τύφῳ τῦφον ἐπαντλοῦντες καὶ
[42]	αὐτὸν ὑπάγονται, εἶτά που καὶ	νύκτωρ	ἐπὶ λωποδυσίαν ἐξιόντες συνεπάγονται, εἶτά

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/05/2008