Chapitre
[32]	αἰώνιον, σκηνήν. ὢ καλῆς ἐμπορίας,	ὢ	θείας ἀγορᾶς· ὠνεῖται χρημάτων τις
[32]	ὁρίσαι τῆς κοινωνίας, αἰώνιον, σκηνήν.	ὢ	καλῆς ἐμπορίας, ὢ θείας ἀγορᾶς·
[35]	ἀδόλως, ἀφόβως, ἀνυποκρίτως, ἀκολακεύτως, ἀπλάστως.	ὦ	γλυκεῖαι θεραπεῖαι φιλούντων, ὦ μακάριοι
[42]	ἧκεν κατεστήσατο, ἄγε δή« ἔφη,	ὦ	ἐπίσκοπε, τὴν παραθήκην ἀπόδος ἡμῖν,
[35]	παρὰ τοῖς ψεύσασθαι μὴ δυναμένοις,	ὦ	κάλλος ἔργων παρὰ τοῖς θεῷ
[35]	πίστις εἰλικρινὴς θεὸν μόνον δεδιότων,	ὦ	λόγων ἀλήθεια παρὰ τοῖς ψεύσασθαι
[35]	ἀπλάστως. ὦ γλυκεῖαι θεραπεῖαι φιλούντων,	ὦ	μακάριοι διακονίαι θαρρούντων, ὦ πίστις
[35]	φιλούντων, ὦ μακάριοι διακονίαι θαρρούντων,	ὦ	πίστις εἰλικρινὴς θεὸν μόνον δεδιότων,
[32]	ταύτην. ἂν σωφρονῇς. τὴν πανήγυριν,	ὦ	πλούσιε, κἂν δέῃ, περίελθε γῆν
[8]	εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ	ᾧ	ἂν ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ« ἔπειτα
[42]	ἀγαθὸς ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.	ᾧ	διὰ τοῦ παιδὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ,
[33]	κρῖνε« τοίνυν, ἵνα μὴ κριθῇς·	ᾧ	μέτρῳ μετρεῖς, τούτῳ καὶ ἀντιμετρηθήσεταί
[15]	ἐπὶ τῶν ψυχικῶν παθῶν διειρημένον.	~Ἐγὼ	γοῦν κἀκεῖνο φήσαιμ´ ἄν· ἐπειδὴ
[23]	πόμα καθ´ ἡμέραν ἐνδιδοὺς ἀθανασίας·	ἐγὼ	διδάσκαλος ὑπερουρανίων παιδευμάτων· ὑπὲρ σοῦ
[23]	ἑτέρωθεν δὲ ἄκουε τοῦ σωτῆρος·	ἐγώ	σε ἀνεγέννησα, κακῶς ὑπὸ κόσμου
[23]	πατήρ σοι δοκείτω παρεστὼς λέγειν	ἐγώ	σε ἔσπειρα καὶ ἔθρεψα, ἀκολούθει
[23]	παρέξω ζωὴν ἄπαυστον, αἰώνιον, ὑπερκόσμιον·	ἐγώ	σοι δείξω θεοῦ πατρὸς ἀγαθοῦ
[23]	θάνατον γεγεννημένον, ἠλευθέρωσα, ἰασάμην, ἐλυτρωσάμην·	ἐγώ	σοι παρέξω ζωὴν ἄπαυστον, αἰώνιον,
[23]	καὶ τοῖς φιλοῦσιν αὐτὸν τέκνοις,	ἐγώ	σου τροφεὺς ἄρτον ἐμαυτὸν διδούς,
[42]	τὴν παραθήκην ἀπόδος ἡμῖν, ἣν	ἐγώ	τε καὶ ὁ Χριστός σοι
[42]	φοβοῦ· ἔχεις ἔτι ζωῆς ἐλπίδας·	ἐγὼ	Χριστῷ λόγον δώσω ὑπὲρ σοῦ·
[2]	εἰς τὸ τῶν ἐλπιζομένων τυχεῖν.	λέγω	δὲ ταῦτα ἑκάτερα περὶ τῶν
[29]	κύριε‹ καὶ οὐ ποιεῖτε ἃ	λέγω;	καί· ὑμεῖς μακάριοι οἱ ὁρῶντες
[22]	~Ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς· ἀμὴν ὑμῖν	λέγω,	ὃς ἂν ἀφῇ τὰ ἴδια
[4]	ὁ Ἰησοῦς {λέγει} ἀμὴν ὑμῖν	λέγω,	ὃς ἂν ἀφῇ τὰ ἴδια
[29]	μήτε προφῆται« ἐὰν ποιῆτε ἃ	λέγω.	~Πρῶτος μὲν οὖν οὗτός ἐστιν
[30]	ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν	λέγω	ὑμῖν, ἐφ´ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ
[3]	ὑποβαλέτω φέρων γυμναστῇ μὲν τῷ	λόγῳ,	ἀγωνοθέτῃ δὲ τῷ Χριστῷ· τροφὴ
[4]	ὃ δὲ στυγνάσας ἐπὶ τῷ	λόγῳ	ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων
[1]	τὰ τοιαῦτα προϊεμένου, τοῦτο δὲ	λόγῳ	διὰ τῆς χάριτος τοῦ σωτῆρος
[11]	ἀπορεῖν χρημάτων μὴ οὐκ ἐπὶ	λόγῳ	ζωῆς (οὕτω μέν γ´ ἂν
[22]	ἐν ἐκείνῳ μὲν γὰρ τῷ	λόγῳ	μῖσος ἐκκόπτει καὶ κακοποιίαν, ἐν
[3]	πρῶτον μὲν αὐτῶν ἐξαιρεῖν τῷ	λόγῳ	τὴν κενὴν ἀπόγνωσιν καὶ δηλοῦν
[28]	καταβαίνοντα ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ ἄγει τῷ	λόγῳ	τινὰ εἰς Ἱεριχὼ καὶ τοῦτον
[41]	ἐὰν ἀκίνητος τῷ παρρησιαζομένῳ διαμείνῃ	λόγῳ.	τοῦτον καὶ ὀργισθέντα φοβήθητι, καὶ
[29]	οὖν ἀγαπᾶν ἴσα χρὴ τῷ	θεῷ.	ἀγαπᾷ δὲ Χριστὸν Ἰησοῦν ὁ
[10]	ὁ θεός, βία γὰρ ἐχθρὸν	θεῷ,	ἀλλὰ τοῖς ζητοῦσι πορίζει καὶ
[39]	ὡς ἔριον λευκὸν ἐκνίψας ποιήσω.	θεῷ	γὰρ μόνῳ δυνατὸν ἄφεσιν ἁμαρτιῶν
[10]	ἡ αἵρεσις ὡς ἐλευθέρῳ, ἐπὶ	θεῷ	δὲ ἡ δόσις ὡς κυρίῳ.
[35]	ὦ κάλλος ἔργων παρὰ τοῖς	θεῷ	διακονεῖν πεπεισμένοις, πείθειν θεόν, ἀρέσκειν
[33]	τινα καὶ τῶν σῶσαι παρὰ	θεῷ	δυναμένων. μὴ κρῖνε« τοίνυν, ἵνα
[4]	τι παρὰ ἀνθρώποις ἀδύνατον, παρὰ	θεῷ	δυνατόν. ἤρξατο ὁ Πέτρος λέγειν
[16]	δωρεὰς {καὶ} τῷ τε διδόντι	θεῷ	λειτουργῶν ἀπ´ αὐτῶν εἰς ἀνθρώπων
[29]	πρωτεῖα τῆς ἀγάπης ἀνάπτει τῷ	θεῷ,	ὅπου δὲ τὰ δευτερεῖα νέμει
[35]	διακονεῖν πεπεισμένοις, πείθειν θεόν, ἀρέσκειν	θεῷ·	οὐ σαρκὸς τῆς σῆς ἅπτεσθαι
[21]	τὸ ἐν ἀνθρώποις ἀδύνατον δυνατὸν	θεῷ«	πάλιν καὶ τοῦτο μεγάλης σοφίας
[27]	μηδοτιοῦν ἔχοντας ἀνενδεεῖ καὶ τελείῳ	θεῷ	πρὸς ἀμοιβὴν ἐπινοῆσαι, αὐτῷ δὲ
[42]	καὶ θεοῦ μαθηταῖς καὶ ἐγγυητῇ	θεῷ,	προφητείαις, εὐαγγελίοις, λόγοις ἀποστολικοῖς· τούτοις
[26]	ζητεῖν καὶ θεὸν ἀναπνεῖν καὶ	θεῷ	συμπολιτεύεσθαι, πτωχὸς οὗτος παρέστηκε ταῖς
[42]	ἀπογνοὺς δὲ τελέως τὴν ἐν	θεῷ	σωτηρίαν οὐδὲν ἔτι μικρὸν διενοεῖτο,
[37]	λυθήσεται. ~Τί γὰρ ἔτι δεῖ;	θεῶ	τὰ τῆς ἀγάπης μυστήρια, καὶ
[42]	τέθνηκε« πῶς καὶ τίνα θάνατον;	θεῷ	τέθνηκεν« εἶπεν· ἀπέβη γὰρ πονηρὸς
[40]	ἐστιν ἄπρακτα ποιῆσαι τὰ πεπραγμένα	ἐλέῳ	τῷ παρ´ αὑτοῦ καὶ δρόσῳ
[16]	ἀποστερηθῆναι δέῃ ποτὲ τούτων, δυνάμενος	ἵλεῳ	τῇ γνώμῃ καὶ τὴν ἀπαλλαγὴν
[31]	τουτέστι τὸν ἑαυτοῦ μαθητήν, εἶναι	μείζω	λέγει. καὶ πάλιν· ὁ δεχόμενος
[27]	ὅλης τῆς δυνάμεώς σου« ταύτης	μείζω	μηδεμίαν ἐντολὴν εἶναι, καὶ μάλα
[42]	τὸν πλοῦτον μήτε τὸ προπεσεῖν	αἰτιάσθω,	τὴν δὲ ἑαυτοῦ ψυχὴν ἑκουσίως
[3]	ἑαυτοῦ ὁ κατὰ κόσμον πλουτῶν	λογιζέσθω.	καὶ γὰρ ἐκείνων ὁ μὲν
[42]	ἤδη μοι παρέστω καὶ ἡγεμὼν	γενέσθω	μοί τις τῆς ὁδοῦ. ἤλαυνεν,
[3]	τροφὴ δὲ αὐτῷ καὶ ποτὸν	γενέσθω	τεταγμένον ἡ καινὴ διαθήκη τοῦ
[22]	τῆς ἄνω ζωῆς, τούτῳ μὴ	συμφερέσθω	μηδὲ ὁμονοείτω, ἀλλὰ τὴν σαρκικὴν
[27]	δι´ ὃ λέλεκται τῆς παραβολῆς	παρεχέσθω.	διδασκέτω τοὺς εὐποροῦντας ὡς οὐκ
[26]	ἑαυτοὺς ἐπιδιδόντας. ὥστε τοῦτο μὲν	ἀνακείσθω	τὰ νῦν. τὸ δέ γε
[29]	ἐξουσίας ἡμῖν ἐπιτάξας ἐπὶ μεγάλῳ	μισθῷ,	διότι καὶ αὐτοὶ ἐλευθερωθήσονται ἀπὸ
[40]	μηκέτι κλέπτε· ὁ μοιχεύσας, μηκέτι	πυρούσθω·	ὁ πορνεύσας, λοιπὸν ἁγνευέτω· ὁ
[38]	εἰς ἀπόγνωσίν σοι καὶ ἀπόνοιαν	καταλελείφθω,	εἰ καὶ τὸν πλούσιον μάθοις
[13]	ἐπιξενοῦται Ζακχαίῳ καὶ Λευεὶ καὶ	Ματθαίῳ	τοῖς πλουσίοις καὶ τελώναις, καὶ
[13]	ἀλλὰ μὴν αὐτός τε ἐπιξενοῦται	Ζακχαίῳ	καὶ Λευεὶ καὶ Ματθαίῳ τοῖς
[1]	το! τὸ γέρας ἀνθρώποις ἐνασ!	βίῳ	κυλινδουμένοις τὸ κεφάλαιον ὑποκείμενον τῇ
[27]	δὲ μηδοτιοῦν ἔχοντας ἀνενδεεῖ καὶ	τελείῳ	θεῷ πρὸς ἀμοιβὴν ἐπινοῆσαι, αὐτῷ
[5]	μὲν ἐν τῷ κατὰ Μᾶρκον	εὐαγγελίῳ	γέγραπται· καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις
[5]	διαφέροντα, ἐσκεπασμένα δὲ θαυμαστῷ καὶ	ὑπερουρανίῳ	διανοίας βάθει, οὐκ ἐπιπολαίως δέχεσθαι
[10]	θεῷ δὲ ἡ δόσις ὡς	κυρίῳ.	δίδωσι δὲ βουλομένοις καὶ ὑπερεσπουδακόσι
[31]	τοῦ κυρίου λελεγμένος ἐν ἄλλῳ	χωρίῳ·	παντὶ τῷ αἰτοῦντί σε δίδου·
[8]	ἀλλ´ εἴ τις ἐν σκιρτήματι	νεοτησίῳ	καὶ τῷ καύσωνι τῆς ἡλικίας
[19]	κατὰ κόσμον οὐ πτωχῷ καὶ	πλουσίῳ	κατὰ τὰ πάθη ὁ κατὰ
[25]	τὴν τούτων παγκτησίαν τὴν ἐπὶ	κακῷ,	εἰρήνην σεαυτῷ παράσχες, ἐλευθερώθητι διωγμοῦ
[1]	τοῦ θεραπεύειν τοὺς πλουτοῦντας ἐπὶ	κακῷ	τὸ συναίρεσθαι τὴν σωτηρίαν αὐτοῖς
[13]	ἀφελὼν καταγγέλλει· σήμερον σωτηρία τῷ	οἴκῳ	τούτῳ. οὕτω τὴν χρείαν αὐτῶν
[29]	καὶ ἐξουσίας ἡμῖν ἐπιτάξας ἐπὶ	μεγάλῳ	μισθῷ, διότι καὶ αὐτοὶ ἐλευθερωθήσονται
[39]	μετανοήσαντος. διὸ καὶ κέκραγεν· ἔλεον	θέλω	καὶ οὐ θυσίαν· οὐ βούλομαι
[20]	ὑπὸ τῶν προσόντων ἁβρῶν τῷ	προδήλῳ	πλούτῳ καὶ ἀνθηρῶν γοητευμάτων, οὐκ
[40]	ἐπὶ τῆς καταστροφῆς τοῦ δράματος	ἐξάθλῳ	γενομένῳ, τῷ τε χεῖρον καὶ
[31]	ὁ τοῦ κυρίου λελεγμένος ἐν	ἄλλῳ	χωρίῳ· παντὶ τῷ αἰτοῦντί σε
[1]	ἔμοιγε κρίνεσθαι δοκοῖεν, ὡς ἐπὶ	πολλῷ	προσποιούμενοι χαρίσασθαι τὰ ἀχάριστα, ἀλλὰ
[33]	περὶ τὴν δόξαν· ὡς ἐν	ἀμφιβόλῳ	δὲ τῆς ἀγνοίας ἄμεινον καὶ
[24]	σε, ταχέως ἔκκοψον αὐτόν· αἱρετώτερον	ἑτεροφθάλμῳ	βασιλεία θεοῦ ἢ ὁλοκλήρῳ τὸ
[23]	καὶ μὴ πείθου τῷ Χριστοῦ	νόμῳ‹	καὶ ὁπόσα ἂν εἴποι βλάσφημος
[8]	πίστιν« μετατάσσεται· ὡς σφαλερῶς ἐν	νόμῳ	σαλεύων καὶ ἐπικινδύνως ναυλοχῶν εἰς
[28]	οὐδὲ τὸν ἑνὶ καὶ ταὐτῷ	νόμῳ	χρώμενον· ἀλλὰ ἄνωθεν καταβαίνοντα ἀπὸ
[36]	τὴν αὑτῶν εὐγένειαν ὑπερηφανοῦντες ἐν	κόσμῳ	βλέπεσθαι, οὓς ὁ λόγος φῶς
[20]	μὴ ἔχειν καὶ χρῆσθαι τῷ	κόσμῳ	καὶ μὴ χρῆσθαι, ἀπῆλθε στυγνὸς
[2]	ἑαυτοὺς ὡς οὐ βιωσόμενοι, τῷ	κόσμῳ	πάντα χαριζόμενοι καὶ τῆς ἐνταῦθα
[22]	πίστεως γένοιτο καὶ ἐμπόδιον τῆς	ἄνω	ζωῆς, τούτῳ μὴ συμφερέσθω μηδὲ
[31]	ἐνθάδε ὡς πρὸς τὸ μέλλον	ἄνω	μέγεθος αὐτῶν. μὴ καταφρονήσητε« λέγων
[3]	ἀθλοθέτῃ παραστῇ νικηφόρος, ὡμολογημένος τῆς	ἄνω	πατρίδος ἄξιος, εἰς ἣν μετὰ
[39]	ὡς φοινικοῦν ἔριον, ὡς χιόνα	λευκανῶ,	κἂν μελάντερον τοῦ σκότους, ὡς
[4]	πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν	οὐρανῷ,	καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. ὃ
[13]	αἰωνίους σκηνάς. κτήσασθε θησαυροὺς ἐν	οὐρανῷ,	ὅπου μήτε σὴς μήτε βρῶσις
[39]	τῆς ψυχῆς ἐφ´ οἷς ἑαυτοῦ	κατέγνω	θάνατον ἁμαρτήμασιν· τούτων γὰρ ἀναιρεθέντων
[42]	τῷ δὲ ἀνέσεως πρὸ ὥρας	λαβομένῳ	προσφθείρονταί τινες ἥλικες ἀργοὶ καὶ
[41]	τῆς τήξεως, ἐὰν ἀκίνητος τῷ	παρρησιαζομένῳ	διαμείνῃ λόγῳ. τοῦτον καὶ ὀργισθέντα
[40]	τῆς καταστροφῆς τοῦ δράματος ἐξάθλῳ	γενομένῳ,	τῷ τε χεῖρον καὶ ἐπισεσυρμένως
[1]	θανατηφόρου· τῷ γὰρ ὑψουμένῳ καὶ	μεγαλυνομένῳ	παραπέπηγεν ἀντίστροφος ἡ πρὸς τὸ
[42]	δέῃ, τὸν σὸν θάνατον ἑκὼν	ὑπομενῶ,	ὡς ὁ κύριος τὸν ὑπὲρ
[8]	~Τοῦτον οὖν πρῶτον ἐπιγνῶναι τῷ	ζησομένῳ	τὴν ὄντως ζωὴν παρακελεύεται, ὃν
[4]	εἰς ποῦ; ἐν δὲ τῷ	ἐρχομένῳ	{ζωή{ ν} ἐστιν αἰώνιος. {ἐν
[25]	καὶ ἀβέβαια, ἐν δὲ τῷ	ἐρχομένῳ	{ζωή{ ν} ἐστιν αἰώνιος. ~Ἔσονται
[1]	νοσήματος καὶ θανατηφόρου· τῷ γὰρ	ὑψουμένῳ	καὶ μεγαλυνομένῳ παραπέπηγεν ἀντίστροφος ἡ
[22]	πατέρα Χριστοῦ πλέον αἰδούμενος. ἐν	ἐκείνῳ	μὲν γὰρ τῷ λόγῳ μῖσος
[30]	ἀγαπῶν, δεύτερος δὲ ὁ τοὺς	ἐκείνῳ	πεπιστευκότας τιμῶν καὶ περιέπων. ὃ
[14]	ψυχῆς, τὰ μὴ συγχωροῦντα τὴν	ἀμείνω	χρῆσιν τῶν ὑπαρχόντων, ἵνα καλὸς
[34]	ἐπιστάμενοι πηλίκον τινὰ θησαυρὸν ἐν	ὀστρακίνῳ	σκεύει« βαστάζομεν, δυνάμει θεοῦ πατρὸς
[40]	ὑμᾶς« φησίν, ἐπὶ τούτοις καὶ	κρινῶ·	καὶ παρ´ ἕκαστα βοᾷ τὸ
[39]	λευκὸν ἐκνίψας ποιήσω. θεῷ γὰρ	μόνῳ	δυνατὸν ἄφεσιν ἁμαρτιῶν παρασχέσθαι καὶ
[40]	ἐκνικῆσαι τῷ μετὰ τὴν μετάνοιαν	χρόνω·	ἀκριβείας δὲ δεῖ πολλῆς, ὥσπερ
[25]	καὶ ἐν μὲν τῷ παρόντι	χρόνῳ	ὠκύμορα καὶ ἀβέβαια, ἐν δὲ
[23]	θαπτέτωσαν, σὺ δέ μοι ἀκολούθει·	ἀνάξω	γάρ σε εἰς ἀνάπαυσιν καὶ
[19]	καὶ τὴν ζωὴν εἰς τὴν	ἔξω	κτῆσιν μετενηνοχὼς τὴν παρερχομένην καὶ
[23]	ἠλευθέρωσα, ἰασάμην, ἐλυτρωσάμην· ἐγώ σοι	παρέξω	ζωὴν ἄπαυστον, αἰώνιον, ὑπερκόσμιον· ἐγώ
[23]	ἄπαυστον, αἰώνιον, ὑπερκόσμιον· ἐγώ σοι	δείξω	θεοῦ πατρὸς ἀγαθοῦ πρόσωπον· μὴ
[10]	θέλεις τέλειος γενέσθαι. οὐκ ἄρα	πω	τέλειος ἦν· οὐδὲν γὰρ τελείου
[20]	σωτηρίαν· ἐπειδὴ δὲ συνῄδεσαν ἑαυτοῖς	μήπω	τὰ πάθη τέλεον ἀποτεθειμένοις (ἀρτιμαθεῖς
[42]	ἐπὶ πᾶσι τῷ καθεστῶτι προσβλέψας	ἐπισκόπῳ,	νεανίσκον ἱκανὸν τῷ σώματι καὶ
[10]	αὐτῷ ψυχῆς ἐδήλωσεν. ἐπὶ τῷ	ἀνθρώπῳ	γὰρ ἦν ἡ αἵρεσις ὡς
[16]	ὁδὸς γὰρ αὐτὸς ἤδη τῷ	καθαρῷ	τὴν καρδίαν γίνεται, εἰς δὲ
[10]	γὰρ ἦν ἡ αἵρεσις ὡς	ἐλευθέρῳ,	ἐπὶ θεῷ δὲ ἡ δόσις
[27]	τις θεόν, τοσούτῳ καὶ πλέον	ἐνδοτέρω	τοῦ θεοῦ παραδύεται. ~Δευτέραν δὲ
[26]	θανάτου; ἀλλ´ εἰ δύναταί τις	ἐνδοτέρω	τῶν ὑπαρχόντων κάμπτειν τῆς ἐξουσίας
[24]	αἱρετώτερον ἑτεροφθάλμῳ βασιλεία θεοῦ ἢ	ὁλοκλήρῳ	τὸ πῦρ· κἂν χεὶρ κἂν
[25]	ἑπόμενον. νῦν δὲ ἐν τῷ	καιρῷ	τούτῳ ἀγροὺς καὶ χρήματα καὶ
[4]	ἀπολήψεται ἑκατονταπλασίονα. νῦν ἐν τῷ	καιρῷ	τούτῳ ἀγροὺς καὶ χρήματα καὶ
[1]	διδάσκει λόγος. ἐμοὶ δὲ φαίνεται	μακρῷ	φιλανθρωπότερον εἶναι τοῦ θεραπεύειν τοὺς
[22]	διαθέσεως καὶ ἐπὶ τῷ αὐτῷ	ὅρῳ	πατέρα μισοίη τις ἂν καὶ
[41]	ἐγγύς ἐστι τοῖς πιστεύουσι καὶ	πόρρω	τοῖς ἀθέοις, ἂν μὴ μετανοήσωσιν.
[33]	τοίνυν, ἵνα μὴ κριθῇς· ᾧ	μέτρῳ	μετρεῖς, τούτῳ καὶ ἀντιμετρηθήσεταί σοι·
[40]	προημαρτημένα. ἐφ´ οἷς γὰρ ἂν	εὕρω	ὑμᾶς« φησίν, ἐπὶ τούτοις καὶ
[34]	ἀγάπῃ κεκοσμημένους. τοιούτους κτῆσαι τῷ	σῷ	πλούτῳ καὶ τῷ σώματι καὶ
[5]	νομιζόμενα ὑπ´ αὐτοῦ διοῖχθαι τοῖς	ἔσω	καὶ αὐτοῖς τοῖς τῆς βασιλείας
[42]	βιαιότατος, μιαιφονώτατος, χαλεπώτατος. χρόνος ἐν	μέσῳ,	καί τινος ἐπιπεσούσης χρείας ἀνακαλοῦσι
[39]	σκότους, ὡς ἔριον λευκὸν ἐκνίψας	ποιήσω.	θεῷ γὰρ μόνῳ δυνατὸν ἄφεσιν
[4]	ἐγονυπέτει λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί	ποιήσω,	ἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; ὁ
[4]	τί ποιήσω, ἵνα ζωὴν αἰώνιον	κληρονομήσω;	ὁ δὲ Ἰησοῦς λέγει· τί
[39]	καὶ μηκέτι βλέπειν εἰς τὰ	ὀπίσω.	~Τῶν μὲν οὖν προγεγενημένων θεὸς
[40]	δεῖ πολλῆς, ὥσπερ τοῖς μακρᾷ	νόσῳ	πεπονηκόσι σώμασι διαίτης χρεία καὶ
[39]	ὄντες ἴσμεν ἀγαθὰ δόματα διδόναι,	πόσῳ	μᾶλλον ὁ πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν«
[13]	ὁθενοῦν ταῦτα πειρώμενον ἐκπορίζειν. ~Καὶ	πόσῳ	χρησιμώτερον τὸ ἐναντίον, ἱκανὰ κεκτημένον
[34]	καὶ αἵματι θεοῦ παιδὸς καὶ	δρόσῳ	πνεύματος ἁγίου περιτετειχισμένον. ἀλλὰ σύ
[40]	ἐλέῳ τῷ παρ´ αὑτοῦ καὶ	δρόσῳ	πνεύματος ἀπαλείψας τὰ προημαρτημένα. ἐφ´
[33]	καὶ οἰκείωσιν ὁ κύριος δίδωσι·	δώσω	γὰρ οὐ μόνον τοῖς φίλοις,
[42]	ζωῆς ἐλπίδας· ἐγὼ Χριστῷ λόγον	δώσω	ὑπὲρ σοῦ· ἂν δέῃ, τὸν
[42]	ἡμῶν· ὑπὲρ σοῦ τὴν ψυχὴν	ἀντιδώσω	τὴν ἐμήν. στῆθι, πίστευσον· Χριστός
[27]	πρὸς ἀμοιβὴν ἐπινοῆσαι, αὐτῷ δὲ	τῷ	ἀγαπᾶν τὸν πατέρα εἰς οἰκείαν
[3]	βίου, μετ´ ἀγαθοῦ τοῦ συνειδότος	τῷ	ἀθλοθέτῃ παραστῇ νικηφόρος, ὡμολογημένος τῆς
[31]	λελεγμένος ἐν ἄλλῳ χωρίῳ· παντὶ	τῷ	αἰτοῦντί σε δίδου· θεοῦ γὰρ
[10]	προσδιαλεγομένης αὐτῷ ψυχῆς ἐδήλωσεν. ἐπὶ	τῷ	ἀνθρώπῳ γὰρ ἦν ἡ αἵρεσις
[22]	γνώμης καὶ διαθέσεως καὶ ἐπὶ	τῷ	αὐτῷ ὅρῳ πατέρα μισοίη τις
[35]	ἕκαστος, οὐκ ἀδελφῷ λαλεῖν, ἀλλὰ	τῷ	βασιλεῖ τῶν αἰώνων ἐν σοὶ
[26]	βλέποιεν πρὸς τὸν κύριον ἀτενεῖ	τῷ	βλέμματι, καθάπερ εἰς ἀγαθοῦ κυβερνήτου
[1]	ὡς σφαλεροῦ νοσήματος καὶ θανατηφόρου·	τῷ	γὰρ ὑψουμένῳ καὶ μεγαλυνομένῳ παραπέπηγεν
[42]	ἐπιστήσας, τὴν σφραγῖδα τοῦ κυρίου.	τῷ	δὲ ἀνέσεως πρὸ ὥρας λαβομένῳ
[42]	δὲ ἑαυτοῦ ψυχὴν ἑκουσίως ἀπολουμένην.	τῷ	δὲ ἐπιβλέποντι τὴν σωτηρίαν καὶ
[19]	δὲ κατὰ κόσμον, τὸ ἀλλότριον.	τῷ	δὴ κατὰ κόσμον οὐ πτωχῷ
[31]	δότην· ἀγαπᾷ ὁ θεός« χαίροντα	τῷ	διδόναι καὶ μὴ φειδομένως σπείροντα,
[18]	τοὐναντίον ἀπολεῖται· ἀλλ´ ὁ μὲν	τῷ	δοθέντι σώματι ἁγνῶς καὶ κατὰ
[4]	διωγμῶν εἰς ποῦ; ἐν δὲ	τῷ	ἐρχομένῳ {ζωή{ ν} ἐστιν αἰώνιος.
[25]	ὠκύμορα καὶ ἀβέβαια, ἐν δὲ	τῷ	ἐρχομένῳ {ζωή{ ν} ἐστιν αἰώνιος.
[8]	ζωή. ~Τοῦτον οὖν πρῶτον ἐπιγνῶναι	τῷ	ζησομένῳ τὴν ὄντως ζωὴν παρακελεύεται,
[29]	τοῦτον οὖν ἀγαπᾶν ἴσα χρὴ	τῷ	θεῷ. ἀγαπᾷ δὲ Χριστὸν Ἰησοῦν
[29]	τὰ πρωτεῖα τῆς ἀγάπης ἀνάπτει	τῷ	θεῷ, ὅπου δὲ τὰ δευτερεῖα
[16]	μοι. ὁδὸς γὰρ αὐτὸς ἤδη	τῷ	καθαρῷ τὴν καρδίαν γίνεται, εἰς
[42]	ἀναπαύσας τοὺς ἀδελφούς, ἐπὶ πᾶσι	τῷ	καθεστῶτι προσβλέψας ἐπισκόπῳ, νεανίσκον ἱκανὸν
[25]	τὸ ἑπόμενον. νῦν δὲ ἐν	τῷ	καιρῷ τούτῳ ἀγροὺς καὶ χρήματα
[4]	εὐαγγελίου, ἀπολήψεται ἑκατονταπλασίονα. νῦν ἐν	τῷ	καιρῷ τούτῳ ἀγροὺς καὶ χρήματα
[5]	ἔσχατοι πρῶτοι. ~Ταῦτα μὲν ἐν	τῷ	κατὰ Μᾶρκον εὐαγγελίῳ γέγραπται· καὶ
[8]	τις ἐν σκιρτήματι νεοτησίῳ καὶ	τῷ	καύσωνι τῆς ἡλικίας παρέσχηται φρόνημα
[20]	καὶ μὴ ἔχειν καὶ χρῆσθαι	τῷ	κόσμῳ καὶ μὴ χρῆσθαι, ἀπῆλθε
[2]	ἀπογνόντες ἑαυτοὺς ὡς οὐ βιωσόμενοι,	τῷ	κόσμῳ πάντα χαριζόμενοι καὶ τῆς
[3]	αὑτὸν ὑποβαλέτω φέρων γυμναστῇ μὲν	τῷ	λόγῳ, ἀγωνοθέτῃ δὲ τῷ Χριστῷ·
[4]	μοι. ὃ δὲ στυγνάσας ἐπὶ	τῷ	λόγῳ ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ
[22]	αἰδούμενος. ἐν ἐκείνῳ μὲν γὰρ	τῷ	λόγῳ μῖσος ἐκκόπτει καὶ κακοποιίαν,
[3]	φιλοκέρδειαν, πρῶτον μὲν αὐτῶν ἐξαιρεῖν	τῷ	λόγῳ τὴν κενὴν ἀπόγνωσιν καὶ
[28]	ἄνωθεν καταβαίνοντα ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ ἄγει	τῷ	λόγῳ τινὰ εἰς Ἱεριχὼ καὶ
[39]	ὑπὸ τοῦ θεοῦ. παντὶ γὰρ	τῷ	μετ´ ἀληθείας ἐξ ὅλης τῆς
[40]	πολλοῦ χρόνου πολιτείαν πονηρὰν ἐκνικῆσαι	τῷ	μετὰ τὴν μετάνοιαν χρόνω· ἀκριβείας
[13]	ἄδικον ἀφελὼν καταγγέλλει· σήμερον σωτηρία	τῷ	οἴκῳ τούτῳ. οὕτω τὴν χρείαν
[28]	οἶνον, ἔλαιον, ἐπιδέσμους, κτῆνος, μισθὸν	τῷ	πανδοχεῖ, τὸν μὲν ἤδη διδόμενον,
[40]	ἄπρακτα ποιῆσαι τὰ πεπραγμένα ἐλέῳ	τῷ	παρ´ αὑτοῦ καὶ δρόσῳ πνεύματος
[10]	ποθεῖ· ἀλλὰ δυσχεράνας ἀπῆλθεν, ἀχθεσθεὶς	τῷ	παραγγέλματι τῆς ζωῆς, ὑπὲρ ἧς
[26]	σαφηνισμόν, οὐ μὴν ἔν γε	τῷ	παρόντι τὴν ζήτησιν ἀπαιτεῖ· οὐ
[25]	βλεπόμενα αἰώνια· καὶ ἐν μὲν	τῷ	παρόντι χρόνῳ ὠκύμορα καὶ ἀβέβαια,
[41]	ἀπὸ τῆς τήξεως, ἐὰν ἀκίνητος	τῷ	παρρησιαζομένῳ διαμείνῃ λόγῳ. τοῦτον καὶ
[39]	χαρὰν καὶ ἑορτὴν ἐν οὐρανοῖς	τῷ	πατρὶ καὶ τοῖς ἀγγέλοις ἑνὸς
[31]	τῶν ἐχόντων αἰώνιον· σκηνὴν παρὰ	τῷ	πατρί. Ὅρα πρῶτον μὲν ὡς
[13]	ποτίζειν τὸν διψῶντα, ἄρτον διδόναι	τῷ	πεινῶντι, ὑποδέχεσθαι τὸν ἄστεγον, ἀμφιεννύναι
[9]	νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην παντὶ	τῷ	πιστεύοντι« οὐχὶ δὲ δούλους ποιῶν
[29]	ὅπου δὲ τὰ δευτερεῖα νέμει	τῷ	πλησίον. τίς δ´ ἂν ἄλλος
[26]	ἀμφιλαφές, τοῖς χρήμασιν ἰσχῦον καὶ	τῷ	πλούτῳ κρατοῦν; εἰ γὰρ διὰ
[17]	Ματθαῖος· μακάριοι οἱ πτωχοί· πῶς;	τῷ	πνεύματι. καὶ πάλιν· μακάριοι οἱ
[16]	ὑπὸ τοῦ κυρίου καὶ πτωχὸς	τῷ	πνεύματι καλούμενος, κληρονόμος ἕτοιμος οὐρανοῦ
[20]	ψυχὴν ὑπὸ τῶν προσόντων ἁβρῶν	τῷ	προδήλῳ πλούτῳ καὶ ἀνθηρῶν γοητευμάτων,
[34]	ἄνδρας ἀγάπῃ κεκοσμημένους. τοιούτους κτῆσαι	τῷ	σῷ πλούτῳ καὶ τῷ σώματι
[34]	κτῆσαι τῷ σῷ πλούτῳ καὶ	τῷ	σώματι καὶ τῇ ψυχῇ δορυφόρους,
[42]	καθεστῶτι προσβλέψας ἐπισκόπῳ, νεανίσκον ἱκανὸν	τῷ	σώματι καὶ τὴν ὄψιν ἀστεῖον
[21]	ἐγγραφησομένοις. τοῦτο γὰρ ἀκολουθεῖν ὄντως	τῷ	σωτῆρι, ἀναμαρτησίαν καὶ τελειότητα τὴν
[28]	τίς« ἔφη, τούτων γέγονε πλησίον	τῷ	τὰ δεινὰ παθόντι; τοῦ δὲ
[40]	τὸ τέλος πάντων· ὥστε καὶ	τῷ	τὰ μέγιστα εὖ πεποιηκότι κατὰ
[16]	οἰκίας ὡς θεοῦ δωρεὰς {καὶ}	τῷ	τε διδόντι θεῷ λειτουργῶν ἀπ´
[40]	καταστροφῆς τοῦ δράματος ἐξάθλῳ γενομένῳ,	τῷ	τε χεῖρον καὶ ἐπισεσυρμένως βιώσαντι
[19]	ἄλλοτε ἄλλου γινομένην καὶ ἐν	τῷ	τέλει μηδενὸς μηδαμῇ. πάλιν αὖ
[23]	καὶ συναδίκει καὶ μὴ πείθου	τῷ	Χριστοῦ νόμῳ‹ καὶ ὁπόσα ἂν
[3]	μὲν τῷ λόγῳ, ἀγωνοθέτῃ δὲ	τῷ	Χριστῷ· τροφὴ δὲ αὐτῷ καὶ
[42]	δὲ ἀκούσας πρῶτον ἔστη μὲν	κάτω	βλέπων, εἶτα ἔρριψε τὰ ὅπλα,
[17]	καὶ ἑκάστοτε τὸ πλεῖον βλέπων,	κάτω	νενευκὼς καὶ τοῖς τοῦ κόσμου
[41]	οὗτος ὑπὲρ σοῦ πολλὰς νύκτας	ἀγρυπνησάτω,	πρεσβεύων ὑπὲρ σοῦ πρὸς θεὸν
[22]	οἰκειότητα διὰ τὴν πνευματικὴν ἔχθραν	διαλυσάτω.	~Νόμισον εἶναι τὸ πρᾶγμα διαδικασίαν.
[22]	ἀπ´ ἐκείνων ἀνιόντι καὶ τοὺς	ἐγγυτάτω	γένους· ἢ εἰ μισητέον τοὺς
[14]	ὥστε μὴ τὰ κτήματά τις	ἀφανιζέτω	μᾶλλον ἢ τὰ πάθη τῆς
[3]	κἀνιδρωτὶ τῶν στεφάνων τῆς ἀφθαρσίας	ἐλπιζέτω	μεταλαβεῖν· ἀλλ´ αὑτὸν ὑποβαλέτω φέρων
[27]	ὃ λέλεκται τῆς παραβολῆς παρεχέσθω.	διδασκέτω	τοὺς εὐποροῦντας ὡς οὐκ ἀμελητέον
[3]	ἀφθαρσίας ἐλπιζέτω μεταλαβεῖν· ἀλλ´ αὑτὸν	ὑποβαλέτω	φέρων γυμναστῇ μὲν τῷ λόγῳ,
[26]	τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ παρελεύσεται.	σημαινέτω	μὲν οὖν τι καὶ ὑψηλότερον
[22]	ἑκατονταπλασίονα. ἀλλὰ μηδὲ τοῦθ´ ἡμᾶς	ἐπιταρασσέτω	μηδὲ τὸ ἔτι τούτου σκληρότερον
[3]	ἑαυτὸν τῶν ἄθλων τοῦ σωτῆρος	ἐκκηρυσσέτω,	πιστός γε ὢν καὶ τὸ
[40]	μηκέτι πυρούσθω· ὁ πορνεύσας, λοιπὸν	ἁγνευέτω·	ὁ ἁρπάσας, ἀποδίδου καὶ προσαποδίδου·
[42]	εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.	πιστευέτω	ταῦτά τις καὶ θεοῦ μαθηταῖς
[42]	ὡς δὲ τὸν νεανίσκον« εἶπεν	ἀπαιτῶ	καὶ τὴν ψυχὴν τοῦ ἀδελφοῦ«
[23]	διαδικασίαν. ὁ μὲν πατήρ σοι	δοκείτω	παρεστὼς λέγειν ἐγώ σε ἔσπειρα
[22]	ζωῆς, τούτῳ μὴ συμφερέσθω μηδὲ	ὁμονοείτω,	ἀλλὰ τὴν σαρκικὴν οἰκειότητα διὰ
[25]	ἔνδοθέν ἐστι διωγμός, ἐξ αὐτῆς	ἑκάστῳ	τῆς ψυχῆς προπεμπόμενος λυμαινομένης ὑπὸ
[5]	τῆς σωτηρίας διαφέροντα, ἐσκεπασμένα δὲ	θαυμαστῷ	καὶ ὑπερουρανίῳ διανοίας βάθει, οὐκ
[23]	ἐν σοὶ Χριστὸς ὁ νικῶν	ἔστω·	ὑπὲρ σοῦ γὰρ ἀγωνίζεται. ~Δύνασαι
[42]	κατέλιπον· ἀλλ´ ἵππος ἤδη μοι	παρέστω	καὶ ἡγεμὼν γενέσθω μοί τις
[42]	ἔχεις ἔτι ζωῆς ἐλπίδας· ἐγὼ	Χριστῷ	λόγον δώσω ὑπὲρ σοῦ· ἂν
[25]	ἀλλ´ ὁμονοοῦντας ἀλλήλοις τε καὶ	Χριστῷ.	τὸ δὲ μετὰ διωγμῶν« ταῦτα
[3]	τῷ λόγῳ, ἀγωνοθέτῃ δὲ τῷ	Χριστῷ·	τροφὴ δὲ αὐτῷ καὶ ποτὸν
[6]	διερωτηθήσεσθαι καὶ ἃ μέλλει τις	αὐτῷ	ἀποκρίνεσθαι. τίς γὰρ καὶ μᾶλλον
[27]	τελείῳ θεῷ πρὸς ἀμοιβὴν ἐπινοῆσαι,	αὐτῷ	δὲ τῷ ἀγαπᾶν τὸν πατέρα
[6]	ἡμῶν καὶ σωτὴρ ἐρώτημα καταλληλότατον	αὐτῷ,	ἡ ζωὴ περὶ ζωῆς, ὁ
[4]	δυνατόν. ἤρξατο ὁ Πέτρος λέγειν	αὐτῷ·	ἴδε ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ
[17]	οὖν θησαυρὸς οὐχ εἷς παρ´	αὐτῷ	καθὸ καὶ παρ´ ἡμῖν, ὁ
[36]	ἄσκησιν, τὰ δὲ εἰς μάθησιν	αὐτῷ,	καὶ πάντα, μέχρις ἂν ἐνταῦθα
[3]	δὲ τῷ Χριστῷ· τροφὴ δὲ	αὐτῷ	καὶ ποτὸν γενέσθω τεταγμένον ἡ
[30]	πῦρ ἐμβάλλει τὸ αἰώνιον, ὡς	αὐτῷ	μὴ παρεσχηκότας. καὶ ἀλλαχοῦ· ὁ
[30]	ἤλθετε πρός με. τότε ἀποκριθήσονται	αὐτῷ	οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε
[22]	καὶ διαθέσεως καὶ ἐπὶ τῷ	αὐτῷ	ὅρῳ πατέρα μισοίη τις ἂν
[4]	μητέρα. ὃ δὲ ἀποκριθεὶς λέγει	αὐτῷ·	πάντα ταῦτα ἐφύλαξα ἐκ νεότητός
[42]	δὲ ἐγγυώμενος, ἐπομνύμενος ὡς ἄφεσιν	αὐτῷ	παρὰ τοῦ σωτῆρος εὕρηται, δεόμενος,
[14]	ὄργανόν ἐστι. δύνασαι χρῆσθαι δικαίως	αὐτῷ·	πρὸς δικαιοσύνην καθυπηρετεῖ· ἀδίκως τις
[8]	ὁ τοιοῦτος ἀκριβῶς πέπεισται, διότι	αὐτῷ	πρὸς μὲν δικαιοσύνην οὐδὲν ἐνδεῖ,
[15]	ἐπιθυμίαις· οὐδὲν οὖν προὔργου γέγονεν	αὐτῷ	πτωχεύειν χρημάτων πλουτοῦντι τῶν παθῶν.
[42]	καὶ παραφυλακῆς, ὡς τὸ τέλειον	αὐτῷ	φυλακτήριον ἐπιστήσας, τὴν σφραγῖδα τοῦ
[14]	πρὸς δικαιοσύνην καθυπηρετεῖ· ἀδίκως τις	αὐτῷ	χρῆται· πάλιν ὑπηρέτης ἀδικίας εὑρίσκεται·
[10]	θέλεις« τὸ αὐτεξούσιον τῆς προσδιαλεγομένης	αὐτῷ	ψυχῆς ἐδήλωσεν. ἐπὶ τῷ ἀνθρώπῳ
[20]	τὸ δύσκολον ποιήσας ἀδύνατον αὐτὸς	ἑαυτῷ.	δύσκολον γὰρ ἦν μὴ περιάγεσθαι
[14]	καὶ κριτήριον ἐλεύθερον ἔχων ἐν	ἑαυτῷ	καὶ τὸ αὐτεξούσιον τῆς μεταχειρίσεως
[40]	τῶν δὲ ἐπιόντων αὐτὸς ἕκαστος	ἑαυτῷ.	καὶ τοῦτ´ ἔστι μεταγνῶναι τὸ
[25]	δύναται· τὸν γὰρ ἐχθρὸν ἐν	ἑαυτῷ	περιάγει πανταχοῦ. οὕτω καὶ πύρωσις
[41]	καὶ δυνατὸν καὶ πλούσιον ἐπιστήσασθαι	ἑαυτῷ	τινα ἄνθρωπον θεοῦ καθάπερ ἀλείπτην
[34]	τὸ ἐναντίον τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις	σεαυτῷ	κατάλεξον στρατὸν ἄοπλον, ἀπόλεμον, ἀναίμακτον,
[25]	παγκτησίαν τὴν ἐπὶ κακῷ, εἰρήνην	σεαυτῷ	παράσχες, ἐλευθερώθητι διωγμοῦ μακροῦ, ἀποστράφηθι
[23]	πατρὸς ἀγαθοῦ πρόσωπον· μὴ κάλει	σεαυτῷ	πατέρα ἐπὶ γῆς· οἱ νεκροὶ
[28]	περιτετμημένον οὐδὲ τὸν ἑνὶ καὶ	ταὐτῷ	νόμῳ χρώμενον· ἀλλὰ ἄνωθεν καταβαίνοντα
[25]	ἐχθρὸν ἐν ἑαυτῷ περιάγει πανταχοῦ.	οὕτω	καὶ πύρωσις ἡ μὲν ἔξωθεν
[41]	ὑπὲρ τῆς ὑγείας τῆς πλείονος.	οὕτω	καὶ ψυχῇ διηνεκοῦς ἡδονῆς οὐδὲν
[11]	μὴ οὐκ ἐπὶ λόγῳ ζωῆς	(οὕτω	μέν γ´ ἂν ἦσαν οἱ
[42]	μὴ μετανοήσωσιν. ~Ἵνα δὲ ἐπιθαρρήσῃς,	οὕτω	μετανοήσας ἀληθῶς, ὅτι σοὶ μένει
[28]	ἐπιδειξάμενος· καὶ σὺ τοίνυν πορευθεὶς	οὕτω	ποίει« ὡς τῆς ἀγάπης βλαστανούσης
[13]	σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ.	οὕτω	τὴν χρείαν αὐτῶν ἐπαινεῖ, ὥστε
[26]	γὰρ διὰ τὴν ἀκούσιον ἐν	πλούτῳ	γένεσιν ἀπελήλαται ζωῆς, ἀδικεῖται μᾶλλον
[20]	τῶν προσόντων ἁβρῶν τῷ προδήλῳ	πλούτῳ	καὶ ἀνθηρῶν γοητευμάτων, οὐκ ἀδύνατον
[34]	κεκοσμημένους. τοιούτους κτῆσαι τῷ σῷ	πλούτῳ	καὶ τῷ σώματι καὶ τῇ
[26]	τοῖς χρήμασιν ἰσχῦον καὶ τῷ	πλούτῳ	κρατοῦν; εἰ γὰρ διὰ τὴν
[1]	τύφῳ τῦφον ἐπαντλοῦντες καὶ ὄγκον	πλούτῳ	προσανατιθέντες βαρεῖ φύσει φορτίον βαρύτερον,
[27]	μαθητέον τίνα τρόπον καὶ πῶς	πλούτῳ	χρηστέον καὶ τὴν ζωὴν κτητέον.
[27]	ὅσον γὰρ ἀγαπᾷ τις θεόν,	τοσούτῳ	καὶ πλέον ἐνδοτέρω τοῦ θεοῦ
[36]	καὶ τῶν ἐκλεκτῶν ἐκλεκτότεροι, καὶ	τοσούτῳ	μᾶλλον ᾗ ἧττον ἐπίσημοι, τρόπον
[25]	νῦν δὲ ἐν τῷ καιρῷ	τούτῳ	ἀγροὺς καὶ χρήματα καὶ οἰκίας
[4]	ἑκατονταπλασίονα. νῦν ἐν τῷ καιρῷ	τούτῳ	ἀγροὺς καὶ χρήματα καὶ οἰκίας
[22]	μῖσος ἐκκόπτει καὶ κακοποιίαν, ἐν	τούτῳ	δὲ τὴν πρὸς τὰ σύντροφα
[33]	μὴ κριθῇς· ᾧ μέτρῳ μετρεῖς,	τούτῳ	καὶ ἀντιμετρηθήσεταί σοι· μέτρον καλόν,
[20]	ἀδύνατον δὲ τὸ καὶ ἐν	τούτῳ	λαβέσθαι σωτηρίας, εἴ τις ἑαυτὸν
[22]	καὶ ἐμπόδιον τῆς ἄνω ζωῆς,	τούτῳ	μὴ συμφερέσθω μηδὲ ὁμονοείτω, ἀλλὰ
[13]	καταγγέλλει· σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ	τούτῳ.	οὕτω τὴν χρείαν αὐτῶν ἐπαινεῖ,
[35]	τῆς ἑαυτοῦ ψυχῆς ἕκαστος, οὐκ	ἀδελφῷ	λαλεῖν, ἀλλὰ τῷ βασιλεῖ τῶν
[1]	λόγου πῦρ ἐπὶ πῦρ μετοχετεύοντες,	τύφῳ	τῦφον ἐπαντλοῦντες καὶ ὄγκον πλούτῳ
[28]	ἄγει τῷ λόγῳ τινὰ εἰς	Ἱεριχὼ	καὶ τοῦτον δείκνυσιν ὑπὸ λῃστῶν
[19]	τῷ δὴ κατὰ κόσμον οὐ	πτωχῷ	καὶ πλουσίῳ κατὰ τὰ πάθη

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/05/2008