HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τῷ 44
Τῷ 1
ΤΩΝ 1
τῶν 71
ὑγιείας 1
ὕδατος 1
υἱοῖς 1

Fréquences [« »]
47 γὰρ
46 ἐν
64 ὁ
71 τῶν
74 δὲ
92 τὸ
94 τὴν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Dieu n'est pas l'auteur du mal

τῶν

Chapitre

[9]   τῆς πρὸς Θεὸν ἀγάπης, παρηλλαγμένας τῶν ἀγαθῶν τὰς ἀντιδόσεις ὑπάρχειν. Αἱ

[10]   καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη· καὶ τῶν ἀγαλλιωμένων ἐπὶ τῇ εἰς Ἱερουσαλὴμ

[10]   βασιλείας κηρύσσοντος· καὶ ἔτι πρότερον τῶν ἀγγέλων βοώντων· Δόξα ἐν ὑψίστοις

[8]   τὸν γήϊνον ἐπὶ τὴν ἀξίαν τῶν ἀγγέλων διὰ προκοπῆς ἀνυψούμενον. Ἐπειδὴ

[7]   ἀρχὴν δὲ δόντα κατὰ τὴν τῶν ἀγγέλων, καὶ ἀρχαγγέλοις αὐτὸν ποιήσαντα

[8]   ἀντικατέστη. Ὁρῶν γὰρ ἑαυτὸν ἐκ τῶν ἀγγέλων καταῤῥιφέντα, οὐκ ἔφερε βλέπειν

[9]   φωτειναῖς τισι περιβολαῖς, ὁποῖαι αἱ τῶν ἀγγέλων, ὑπὲρ τὴν τῶν ἀνθέων

[1]   ἐμοῦ; εὐθὺς μεταβαίνει ἐπὶ τὸ τῶν ἀθέων κακόν· οἳ, ὅταν μικρὸν

[2]   μὴ οὐχὶ αὐτοὶ ἑαυτοῖς αἴτιοι τῶν ἀλγεινῶν γεγενῆσθαι; Κακὸν τοίνυν τὸ

[3]   τοιαῦτα κακὰ παρὰ Θεοῦ γίνεται, τῶν ἀληθινῶν κακῶν τὴν γένεσιν ἐξαιροῦντα.

[9]   Τὰ μὲν γὰρ φυσικὰ ἴδια τῶν ἀλόγων ἐστίν· οἷον πτερὰ, καὶ

[3]   ἁλώσεις, ἀνδραποδισμοὺς, ἀπαγωγὰς, τὰ ἐλεεινὰ τῶν ἁλόντων θεάματα, καὶ ἁπλῶς ὅσα

[2]   πόλεων ἀφανισμοὶ, ἐκ τῆς ἀμετρίας τῶν ἁμαρτανομένων τὴν ἀρχὴν ἔχοντες, τὸν

[2]   σώματος, καὶ πληγὰς σώματος, καὶ τῶν ἀναγκαίων τὴν ἔνδειαν, καὶ ἀδοξίας,

[9]   αἱ τῶν ἀγγέλων, ὑπὲρ τὴν τῶν ἀνθέων ποικιλίαν, ὑπὲρ τὴν τῶν

[2]   μέτρια μὲν καμνόντων καὶ ἰάσιμα τῶν ἀνθρώπων, αἱ ἐξ ἐπιμελείας ὠφέλειαι

[6]   νυσταγμῷ τινι βαρυνθεῖσα καὶ ἀποῤῥυεῖσα τῶν ἄνωθεν, τῇ σαρκὶ διὰ τὰς

[5]   γὰρ ἀγέννητόν ἐστιν, ὡς ὁ τῶν ἀσεβῶν λόγος, ὁμότιμον ποιούντων τῇ

[9]   τῶν ἀνθέων ποικιλίαν, ὑπὲρ τὴν τῶν ἀστέρων φαιδρότητα καὶ στιλβότητα. Διὰ

[7]   ὑπερασπιζόμενος παρὰ Θεοῦ, καὶ ἀπολαύων τῶν αὐτοῦ ἀγαθῶν, ταχὺ πάντων ἀναπλησθεὶς,

[1]   ἑκάστῳ πίστεως τὸ μέτρον ἐπάγων τῶν βασανιστηρίων. Ἐπεὶ οὖν εἴρηται τὸ,

[1]   ἀντιδιδοὺς ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἀξίαν τῶν βεβιωμένων, τί κωλύει καταδυναστεύειν τὸν

[2]   ἄλλον καὶ οὐχὶ τὸν Θεὸν τῶν γινομένων ἐπαιτιάσασθαι; Δεῦρο δὴ οὖν,

[4]   τῆς πονηρίας, ἢ μοχθηροῖς εἶναι· τῶν δὲ λοιπῶν τὰ μὲν ὡς

[4]   ὑπερηφανίᾳ τῆς καρδίας αὐτοῦ τῆς τῶν δικαίων πορείας κατατολμήσας, καὶ νομίσας

[3]   δὲ τοῦ σκότους, ἑαυτὸν εἶπε τῶν δοκούντων ἐναντίως ἔχειν κατὰ τὴν

[10]   οὕτω γὰρ σημαίνει ἡ φωνὴ τῶν Ἑβραίων, ὡς ἐν ταῖς Βασιλείαις

[3]   σοι καὶ ὑψηλότερον διανοηθῆναι περὶ τῶν εἰρημένων. Ἐγὼ ἀποκτενῶ, τῇ ἁμαρτίᾳ·

[10]   κάτω γενόμενον, ἵνα πατῆται ὑπὸ τῶν εἰς Χριστὸν ἠλπικότων. Ἔδωκε γὰρ

[2]   λέγοι τὸν τοῦ ἁμαρτωλοῦ· διότι τῶν ἐν ᾅδου κολάσεων ἀρχὴ τυγχάνει

[2]   κολάσεων ἀρχὴ τυγχάνει ἡ ἀπαλλαγὴ τῶν ἐντεῦθεν. Πάλιν δὲ τὰ ἐν

[10]   ὑψίστοις. Καὶ ὅλως, μυρίαι εἰσὶ τῶν ἐπινικίων αἱ φωναὶ, τὴν εἰς

[7]   ἐξ ἀνάγκης γίνεται Προαίρεσις δὲ τῶν ἐφ´ ἡμῖν ἤρτηται. Τὸ δὲ

[6]   τῇ σαρκὶ διὰ τὰς αἰσχρὰς τῶν ἡδονῶν ἀπολαύσεις ἀναμιχθῇ. ~Ἦν ποτε

[4]   πληγή· τὰ δὲ ὡς θεραπεία τῶν ἡμαρτημένων, ὡς τῷ Δαβὶδ ἡ

[10]   αὐτοῦ τῇ πονηρίᾳ εἰς γυμνάσιον τῶν ἡμετέρων ψυχῶν ὁ σοφῶς καὶ

[2]   φησὶν, αἱ νόσοι; πόθεν αἱ τῶν θανάτων ἀωρίαι; πόθεν αἱ πανωλεθρίαι

[3]   τὴν φρικτὴν κατὰ τοῦ Κυρίου τῶν Ἰουδαίων ἀπόνοιαν; Γενέσθαι δὲ ταῦτα

[1]   ἀφροσύνην ἀπολειπόμενος, καὶ ὁ λέγων τῶν κακῶν αἴτιον εἶναι τὸν Θεόν.

[3]   μέμψεως ἀπολύουσιν. ~Ἀλλ´ εἴπερ ἀναίτιος τῶν κακῶν ὁ Θεὸς, φησὶ, πῶς

[2]   ἐπάγεται. Πλοῦτον μὲν γὰρ ἀφαιρεῖται τῶν κακῶς κεχρημένων, τὸ πρὸς ἀδικίαν

[10]   ἀκωλύτως, εἴσω γενοίμεθα τῆς ἀπολαύσεως τῶν καλῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ

[10]   μὲν Θεοῦ, ἐχθρὸς δὲ ἀνθρώπων τῶν κατ´ εἰκόνα Θεοῦ γεγενημένων (διὰ

[8]   γινομένων ἐπιζητοῦντες. Εἰ γὰρ καὶ τῶν κατὰ μέρος οἰκονομουμένων διαφεύγουσιν ἡμᾶς

[1]   οἳ, ὅταν μικρὸν αὐτοῖς τι τῶν κατὰ τὸν βίον προσκρούσῃ, μὴ

[2]   τὴν σωτηρίαν τῷ παντὶ διὰ τῶν μερικῶν κολάσεων διοικούμενος. Σὺ δὲ

[6]   καλοῦ θεωρίᾳ καὶ τῇ ἀπολαύσει τῶν νοητῶν, διαφυλάσσειν αὑτῆς τὴν κατὰ

[2]   ἁμαρτάνειν ὁρμάς· θάνατοι δὲ ἐπάγονται, τῶν ὅρων τῆς ζωῆς πληρωθέντων, οὓς

[10]   κηρύσσεται ἡμῖν λοιπὸν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν· Ἰωάννου μὲν λέγοντος· Ἤγγικεν

[10]   μὲν λέγοντος· Ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν· τοῦ Κυρίου δὲ πανταχοῦ

[10]   οὐρανοῦ· καὶ τὸ, Ἀναβαίνουσιν ἕως τῶν οὐρανῶν· τουτέστιν, ἐπὶ πολὺ τοῦ

[5]   ἐκτίσθη· τυφλότης δὲ τῇ ἀπωλείᾳ τῶν ὀφθαλμῶν ἐπεγένετο. Ὥστε, εἰ μὴ

[4]   προβάλλεται, ὡς τῷ Ἰὼβ ἡ τῶν παίδων στέρησις, ὁ τοῦ πλούτου

[8]   τὸν σοφόν. Παυσώμεθα τὸ βέλτιον τῶν παρ´ αὐτοῦ γινομένων ἐπιζητοῦντες. Εἰ

[7]   διαλογισμῶν ἐμπεσὼν, πρὸς τῇ στερήσει τῶν περισπουδάστων, ἔτι καὶ Θεοῦ στέρησιν

[3]   κάκωσιν τοῖς ἁμαρτάνουσιν ἐπὶ διορθώσει τῶν πλημμελημάτων ὁ λόγος αἰνίσσεται. Ἐκάκωσα

[7]   καὶ τὴν πλησμονὴν τῆς γαστρὸς τῶν πνευματικῶν ἀπολαύσεων τιμιωτέραν ἔθετο. (Ἔξω

[3]   πως ἀντικεῖσθαι ἀλλήλοις κατὰ τὴν τῶν ποιοτήτων ἐναντίωσιν. Ὅπερ ἤδη τινὲς

[3]   κἂν εἰρήνην νοήσῃς τὴν ἐκ τῶν πολέμων ἄδειαν, καὶ κακὸν εἴπῃς

[3]   γενέσθαι, τοῖς ἀξίοις κολάσεως διὰ τῶν πολέμων τὰς (τιμωρίας ἐπάγοντος. Ἢ

[2]   ἡ νόσος· οὕτω καὶ οἱ τῶν πόλεων ἀφανισμοὶ, ἐκ τῆς ἀμετρίας

[2]   θανάτων ἀωρίαι; πόθεν αἱ πανωλεθρίαι τῶν πόλεων; τὰ ναυάγια, οἱ πόλεμοι,

[1]   προσκρούσῃ, μὴ φέροντες τὰς δυσκολωτέρας τῶν πραγμάτων περιστάσεις, εὐθὺς ἀμφίβολοι γίνονται

[3]   δίκαιον ἦν, καὶ οὐχὶ διὰ τῶν Ῥωμαϊκῶν χειρῶν, αἷς παρέδωκαν τὸν

[10]   Σολομῶντι Σατᾶν, Ἄδερ τὸν βασιλέα τῶν Σύρων· διάβολος δὲ, ἐπειδὴ ὁ

[1]   διανοίαις, εἰ ἔστι Θεὸς ἐπιμελούμενος τῶν τῇδε, εἰ ἐφορᾷ τὰ καθ´

[9]   τὸ τῆς ἐγκρατείας καλὸν ἐπιδειξάμενοι, τῶν τῆς ὑπομονῆς στεφάνων δικαίως ἀξιωθῶμεν.

[3]   ὁποιασοῦν αἰτίας ἐπιγινόμεναι, εἰς τὸν τῶν ὑπολειπομένων σωφρονισμὸν γίνονται, τὴν πάνδημον

[4]   πάλιν κατενοήσαμεν ἄλλο τι εἶδος τῶν φοβερῶν παρὰ τῆς δικαίας τοῦ

[9]   ἡμᾶς ἀνακαλούμενος, ἐκβάλλει τὴν μέριμναν τῶν ψυχῶν, λέγων· Μὴ μεριμνᾶτε τῇ

[4]   αὐτὸν, ὁ φρόνιμος καὶ σοφὸς τῶν ψυχῶν οἰκονόμος (διῳκήσατο αὐτὸν περιφανῆ

Chapitre
[9]	τῆς πρὸς Θεὸν ἀγάπης, παρηλλαγμένας	τῶν	ἀγαθῶν τὰς ἀντιδόσεις ὑπάρχειν. Αἱ
[10]	καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη· καὶ	τῶν	ἀγαλλιωμένων ἐπὶ τῇ εἰς Ἱερουσαλὴμ
[10]	βασιλείας κηρύσσοντος· καὶ ἔτι πρότερον	τῶν	ἀγγέλων βοώντων· Δόξα ἐν ὑψίστοις
[8]	τὸν γήϊνον ἐπὶ τὴν ἀξίαν	τῶν	ἀγγέλων διὰ προκοπῆς ἀνυψούμενον. Ἐπειδὴ
[7]	ἀρχὴν δὲ δόντα κατὰ τὴν	τῶν	ἀγγέλων, καὶ ἀρχαγγέλοις αὐτὸν ποιήσαντα
[8]	ἀντικατέστη. Ὁρῶν γὰρ ἑαυτὸν ἐκ	τῶν	ἀγγέλων καταῤῥιφέντα, οὐκ ἔφερε βλέπειν
[9]	φωτειναῖς τισι περιβολαῖς, ὁποῖαι αἱ	τῶν	ἀγγέλων, ὑπὲρ τὴν τῶν ἀνθέων
[1]	ἐμοῦ; εὐθὺς μεταβαίνει ἐπὶ τὸ	τῶν	ἀθέων κακόν· οἳ, ὅταν μικρὸν
[2]	μὴ οὐχὶ αὐτοὶ ἑαυτοῖς αἴτιοι	τῶν	ἀλγεινῶν γεγενῆσθαι; Κακὸν τοίνυν τὸ
[3]	τοιαῦτα κακὰ παρὰ Θεοῦ γίνεται,	τῶν	ἀληθινῶν κακῶν τὴν γένεσιν ἐξαιροῦντα.
[9]	Τὰ μὲν γὰρ φυσικὰ ἴδια	τῶν	ἀλόγων ἐστίν· οἷον πτερὰ, καὶ
[3]	ἁλώσεις, ἀνδραποδισμοὺς, ἀπαγωγὰς, τὰ ἐλεεινὰ	τῶν	ἁλόντων θεάματα, καὶ ἁπλῶς ὅσα
[2]	πόλεων ἀφανισμοὶ, ἐκ τῆς ἀμετρίας	τῶν	ἁμαρτανομένων τὴν ἀρχὴν ἔχοντες, τὸν
[2]	σώματος, καὶ πληγὰς σώματος, καὶ	τῶν	ἀναγκαίων τὴν ἔνδειαν, καὶ ἀδοξίας,
[9]	αἱ τῶν ἀγγέλων, ὑπὲρ τὴν	τῶν	ἀνθέων ποικιλίαν, ὑπὲρ τὴν τῶν
[2]	μέτρια μὲν καμνόντων καὶ ἰάσιμα	τῶν	ἀνθρώπων, αἱ ἐξ ἐπιμελείας ὠφέλειαι
[6]	νυσταγμῷ τινι βαρυνθεῖσα καὶ ἀποῤῥυεῖσα	τῶν	ἄνωθεν, τῇ σαρκὶ διὰ τὰς
[5]	γὰρ ἀγέννητόν ἐστιν, ὡς ὁ	τῶν	ἀσεβῶν λόγος, ὁμότιμον ποιούντων τῇ
[9]	τῶν ἀνθέων ποικιλίαν, ὑπὲρ τὴν	τῶν	ἀστέρων φαιδρότητα καὶ στιλβότητα. Διὰ
[7]	ὑπερασπιζόμενος παρὰ Θεοῦ, καὶ ἀπολαύων	τῶν	αὐτοῦ ἀγαθῶν, ταχὺ πάντων ἀναπλησθεὶς,
[1]	ἑκάστῳ πίστεως τὸ μέτρον ἐπάγων	τῶν	βασανιστηρίων. Ἐπεὶ οὖν εἴρηται τὸ,
[1]	ἀντιδιδοὺς ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἀξίαν	τῶν	βεβιωμένων, τί κωλύει καταδυναστεύειν τὸν
[2]	ἄλλον καὶ οὐχὶ τὸν Θεὸν	τῶν	γινομένων ἐπαιτιάσασθαι; Δεῦρο δὴ οὖν,
[4]	τῆς πονηρίας, ἢ μοχθηροῖς εἶναι·	τῶν	δὲ λοιπῶν τὰ μὲν ὡς
[4]	ὑπερηφανίᾳ τῆς καρδίας αὐτοῦ τῆς	τῶν	δικαίων πορείας κατατολμήσας, καὶ νομίσας
[3]	δὲ τοῦ σκότους, ἑαυτὸν εἶπε	τῶν	δοκούντων ἐναντίως ἔχειν κατὰ τὴν
[10]	οὕτω γὰρ σημαίνει ἡ φωνὴ	τῶν	Ἑβραίων, ὡς ἐν ταῖς Βασιλείαις
[3]	σοι καὶ ὑψηλότερον διανοηθῆναι περὶ	τῶν	εἰρημένων. Ἐγὼ ἀποκτενῶ, τῇ ἁμαρτίᾳ·
[10]	κάτω γενόμενον, ἵνα πατῆται ὑπὸ	τῶν	εἰς Χριστὸν ἠλπικότων. Ἔδωκε γὰρ
[2]	λέγοι τὸν τοῦ ἁμαρτωλοῦ· διότι	τῶν	ἐν ᾅδου κολάσεων ἀρχὴ τυγχάνει
[2]	κολάσεων ἀρχὴ τυγχάνει ἡ ἀπαλλαγὴ	τῶν	ἐντεῦθεν. Πάλιν δὲ τὰ ἐν
[10]	ὑψίστοις. Καὶ ὅλως, μυρίαι εἰσὶ	τῶν	ἐπινικίων αἱ φωναὶ, τὴν εἰς
[7]	ἐξ ἀνάγκης γίνεται Προαίρεσις δὲ	τῶν	ἐφ´ ἡμῖν ἤρτηται. Τὸ δὲ
[6]	τῇ σαρκὶ διὰ τὰς αἰσχρὰς	τῶν	ἡδονῶν ἀπολαύσεις ἀναμιχθῇ. ~Ἦν ποτε
[4]	πληγή· τὰ δὲ ὡς θεραπεία	τῶν	ἡμαρτημένων, ὡς τῷ Δαβὶδ ἡ
[10]	αὐτοῦ τῇ πονηρίᾳ εἰς γυμνάσιον	τῶν	ἡμετέρων ψυχῶν ὁ σοφῶς καὶ
[2]	φησὶν, αἱ νόσοι; πόθεν αἱ	τῶν	θανάτων ἀωρίαι; πόθεν αἱ πανωλεθρίαι
[3]	τὴν φρικτὴν κατὰ τοῦ Κυρίου	τῶν	Ἰουδαίων ἀπόνοιαν; Γενέσθαι δὲ ταῦτα
[1]	ἀφροσύνην ἀπολειπόμενος, καὶ ὁ λέγων	τῶν	κακῶν αἴτιον εἶναι τὸν Θεόν.
[3]	μέμψεως ἀπολύουσιν. ~Ἀλλ´ εἴπερ ἀναίτιος	τῶν	κακῶν ὁ Θεὸς, φησὶ, πῶς
[2]	ἐπάγεται. Πλοῦτον μὲν γὰρ ἀφαιρεῖται	τῶν	κακῶς κεχρημένων, τὸ πρὸς ἀδικίαν
[10]	ἀκωλύτως, εἴσω γενοίμεθα τῆς ἀπολαύσεως	τῶν	καλῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ
[10]	μὲν Θεοῦ, ἐχθρὸς δὲ ἀνθρώπων	τῶν	κατ´ εἰκόνα Θεοῦ γεγενημένων (διὰ
[8]	γινομένων ἐπιζητοῦντες. Εἰ γὰρ καὶ	τῶν	κατὰ μέρος οἰκονομουμένων διαφεύγουσιν ἡμᾶς
[1]	οἳ, ὅταν μικρὸν αὐτοῖς τι	τῶν	κατὰ τὸν βίον προσκρούσῃ, μὴ
[2]	τὴν σωτηρίαν τῷ παντὶ διὰ	τῶν	μερικῶν κολάσεων διοικούμενος. Σὺ δὲ
[6]	καλοῦ θεωρίᾳ καὶ τῇ ἀπολαύσει	τῶν	νοητῶν, διαφυλάσσειν αὑτῆς τὴν κατὰ
[2]	ἁμαρτάνειν ὁρμάς· θάνατοι δὲ ἐπάγονται,	τῶν	ὅρων τῆς ζωῆς πληρωθέντων, οὓς
[10]	κηρύσσεται ἡμῖν λοιπὸν ἡ βασιλεία	τῶν	οὐρανῶν· Ἰωάννου μὲν λέγοντος· Ἤγγικεν
[10]	μὲν λέγοντος· Ἤγγικεν ἡ βασιλεία	τῶν	οὐρανῶν· τοῦ Κυρίου δὲ πανταχοῦ
[10]	οὐρανοῦ· καὶ τὸ, Ἀναβαίνουσιν ἕως	τῶν	οὐρανῶν· τουτέστιν, ἐπὶ πολὺ τοῦ
[5]	ἐκτίσθη· τυφλότης δὲ τῇ ἀπωλείᾳ	τῶν	ὀφθαλμῶν ἐπεγένετο. Ὥστε, εἰ μὴ
[4]	προβάλλεται, ὡς τῷ Ἰὼβ ἡ	τῶν	παίδων στέρησις, ὁ τοῦ πλούτου
[8]	τὸν σοφόν. Παυσώμεθα τὸ βέλτιον	τῶν	παρ´ αὐτοῦ γινομένων ἐπιζητοῦντες. Εἰ
[7]	διαλογισμῶν ἐμπεσὼν, πρὸς τῇ στερήσει	τῶν	περισπουδάστων, ἔτι καὶ Θεοῦ στέρησιν
[3]	κάκωσιν τοῖς ἁμαρτάνουσιν ἐπὶ διορθώσει	τῶν	πλημμελημάτων ὁ λόγος αἰνίσσεται. Ἐκάκωσα
[7]	καὶ τὴν πλησμονὴν τῆς γαστρὸς	τῶν	πνευματικῶν ἀπολαύσεων τιμιωτέραν ἔθετο. (Ἔξω
[3]	πως ἀντικεῖσθαι ἀλλήλοις κατὰ τὴν	τῶν	ποιοτήτων ἐναντίωσιν. Ὅπερ ἤδη τινὲς
[3]	κἂν εἰρήνην νοήσῃς τὴν ἐκ	τῶν	πολέμων ἄδειαν, καὶ κακὸν εἴπῃς
[3]	γενέσθαι, τοῖς ἀξίοις κολάσεως διὰ	τῶν	πολέμων τὰς (τιμωρίας ἐπάγοντος. Ἢ
[2]	ἡ νόσος· οὕτω καὶ οἱ	τῶν	πόλεων ἀφανισμοὶ, ἐκ τῆς ἀμετρίας
[2]	θανάτων ἀωρίαι; πόθεν αἱ πανωλεθρίαι	τῶν	πόλεων; τὰ ναυάγια, οἱ πόλεμοι,
[1]	προσκρούσῃ, μὴ φέροντες τὰς δυσκολωτέρας	τῶν	πραγμάτων περιστάσεις, εὐθὺς ἀμφίβολοι γίνονται
[3]	δίκαιον ἦν, καὶ οὐχὶ διὰ	τῶν	Ῥωμαϊκῶν χειρῶν, αἷς παρέδωκαν τὸν
[10]	Σολομῶντι Σατᾶν, Ἄδερ τὸν βασιλέα	τῶν	Σύρων· διάβολος δὲ, ἐπειδὴ ὁ
[1]	διανοίαις, εἰ ἔστι Θεὸς ἐπιμελούμενος	τῶν	τῇδε, εἰ ἐφορᾷ τὰ καθ´
[9]	τὸ τῆς ἐγκρατείας καλὸν ἐπιδειξάμενοι,	τῶν	τῆς ὑπομονῆς στεφάνων δικαίως ἀξιωθῶμεν.
[3]	ὁποιασοῦν αἰτίας ἐπιγινόμεναι, εἰς τὸν	τῶν	ὑπολειπομένων σωφρονισμὸν γίνονται, τὴν πάνδημον
[4]	πάλιν κατενοήσαμεν ἄλλο τι εἶδος	τῶν	φοβερῶν παρὰ τῆς δικαίας τοῦ
[9]	ἡμᾶς ἀνακαλούμενος, ἐκβάλλει τὴν μέριμναν	τῶν	ψυχῶν, λέγων· Μὴ μεριμνᾶτε τῇ
[4]	αὐτὸν, ὁ φρόνιμος καὶ σοφὸς	τῶν	ψυχῶν οἰκονόμος (διῳκήσατο αὐτὸν περιφανῆ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/04/2009