HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τῇ 25
τῇδε 1
τὴν 94
τῆς 99
Τί 2
τί 12
τι 7

Fréquences [« »]
74 δὲ
94 τὴν
92 τὸ
99 τῆς
99 τοῦ
189 καὶ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Dieu n'est pas l'auteur du mal

τῆς

Chapitre

[4]   πάθους γένηται, ἐπειδὴ αὐτὸς ὑπὸ τῆς ἄγαν κακίας ἀνίατος ἦν. Ἐσκλήρυνε

[6]   τοῦ Θεοῦ, καὶ ἡ διὰ τῆς ἀγάπης συνάφεια· ἧς ἐκπεσοῦσα, τοῖς

[8]   ἐκπεσεῖν. Ἀλλὰ τὸν μὲν διεσώσατο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τὸ ἀκόρεστον·

[5]   δοκοῦν μὲν κακὸν διὰ τὸ τῆς αἰσθήσεως ἀλγεινὸν, ἀγαθοῦ δὲ δύναμιν

[5]   αἱ κακώσεις αἱ πρὸς ἐποχὴν τῆς ἁμαρτίας ἐπαγόμεναι, ὧν οἱ καρποὶ

[3]   τὰ ἐκτὸς ἐπίπονα, πρὸς ἐποχὴν τῆς ἁμαρτίας ἐπινενόηνται. Ἀναιρεῖ τοίνυν τὸ

[10]   ἐπειδὴ ὁ αὐτὸς καὶ συνεργὸς τῆς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ κατήγορος γίνεται·

[7]   τὴν ἁμαρτίαν· Τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος. Ὅσον γὰρ ἀφίστατο

[4]   καὶ ξύλινον, ὁ εὐκόλως διὰ τῆς ἁμαρτίας καταῤῥυπούμενος καὶ ὕλη γινόμενος

[2]   αὐτούς. Ἀρχὴ γὰρ καὶ ῥίζα τῆς ἁμαρτίας τὸ ἐφ´ ἡμῖν καὶ

[2]   οἱ τῶν πόλεων ἀφανισμοὶ, ἐκ τῆς ἀμετρίας τῶν ἁμαρτανομένων τὴν ἀρχὴν

[7]   τὸ ἐνυπάρχον αὐτῷ πάθος διὰ τῆς ἀναπλάσεως ἐξιάσαιτο. Ἀλλὰ διὰ τί

[7]   τὸν θάνατον ὁ Ἀδὰμ διὰ τῆς ἀναχωρήσεως τοῦ Θεοῦ κατεσκεύασε, κατὰ

[4]   ἀνυπότακτον, ἀλλ´ εὕρισκεν αὐτὸν καὶ τῆς ἀνοχῆς τοῦ Θεοῦ καταφρονοῦντα, καὶ

[1]   Θεοῦ, καὶ τὸ τάχος αὐτοῦ τῆς ἀντιλήψεως, ἣν παρέχεται τοῖς ἀληθινῶς

[9]   ἐπιχείρησις; Εἰ γὰρ μὴ εἶχε τῆς ἀπάτης τὸ δέλεαρ, πῶς ἂν

[10]   νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας. Διὰ τοῦτο καὶ κόσμου

[10]   ἣν παρελθόντες ἀκωλύτως, εἴσω γενοίμεθα τῆς ἀπολαύσεως τῶν καλῶν ἐν Χριστῷ

[5]   καλοῦ, οὔτε ἡ κακία ἀπὸ τῆς ἀρετῆς. Ἀνάγνωθι τὴν κοσμοποιίαν, καὶ

[10]   τοῦ σκότους τούτου. Τόπος δὲ τῆς ἀρχῆς ὁ ἐναέριος, ὥς φησιν

[1]   Πόθεν ἐμπεπτώκασιν εἰς τὰ πάθη τῆς ἀτιμίας, καὶ αἱ μὲν θήλειαι

[8]   Πόθεν κακὸς ὁ διάβολος; Ἐκ τῆς αὐτῆς αἰτίας, αὐθαίρετον ἔχων καὶ

[10]   Κυρίου δὲ πανταχοῦ τὸ Εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας κηρύσσοντος· καὶ ἔτι πρότερον

[3]   ταχθεῖσα διδάσκει ἡμᾶς, ὅτι ἐπὶ τῆς βελτιώσεως τέτακται, ὡς τὰ πολλὰ,

[8]   τὸ ξύλον, καὶ ἐπηγγείλατο διὰ τῆς βρώσεως αὐτοῦ ὅμοιον τῷ Θεῷ

[7]   προετίμησε κάλλους, καὶ τὴν πλησμονὴν τῆς γαστρὸς τῶν πνευματικῶν ἀπολαύσεων τιμιωτέραν

[10]   πάθους, τοῦ εἰρηνεύσαντος τὰ ἐπὶ τῆς γῆς καὶ τὰ ἐν τοῖς

[4]   ὁ Δαθὰν καὶ Ἀβειρὼν ὑπὸ τῆς γῆς κατεπόθησαν, βαράθρων αὐτοῖς καὶ

[8]   τοῖς ἄνω, καὶ τοῦτον κατέῤῥιψε τῆς γνώμης τὸ αὐτεξούσιον. Ἐδύνατο γὰρ

[3]   τούτων τῷ συνιέντι τὸν νοῦν τῆς Γραφῆς κατηγορίαν ἔχει Θεοῦ, ὡς

[9]   ἐντολῆς, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐπίγνωσις τῆς γυμνότητος. Ἔφαγον γὰρ, φησὶ, καὶ

[9]   λείποντος ἀναπλήρωσιν, ἀμφιέσματα ἑαυτῷ καὶ τῆς γυμνότητος παραμυθίαν ἐπινοῶν, καὶ ὅλως

[3]   μὲν πληγῆς ἐμποιούσης τὸν φόβον, τῆς δὲ ἰάσεως εἰς τὴν ἀγάπην

[1]   ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ Ο ΘΕΟΣ. ~(Πολλοὶ τῆς διδασκαλίας οἱ τρόποι, οἱ διὰ

[1]   ἐν ἐπιτηδεύμασιν. Ἀμήχανον γὰρ ἐκτραπῆναι τῆς δικαίας ὁδοῦ, μὴ λήθην Θεοῦ

[4]   τι εἶδος τῶν φοβερῶν παρὰ τῆς δικαίας τοῦ Θεοῦ κρίσεως ἐπαγόμενον,

[1]   με εἰσήκουσέ μου ὁ Θεὸς τῆς δικαιοσύνης μου· ἰσοδυναμοῦντα τῷ προφήτῃ

[9]   τῇ ἀποχῇ τοῦ ἡδέος, τὸ τῆς ἐγκρατείας καλὸν ἐπιδειξάμενοι, τῶν τῆς

[8]   τούτου λόγος, ὁ καὶ περὶ τῆς ἐν ἀνθρώποις πονηρίας ἀποδοθείς. Πόθεν

[8]   δὲ τούτῳ, κατὰ τὸ ἀκόλουθον τῆς ἐννοίας, καὶ τὸ περὶ τοῦ

[3]   εἰ βούλει, κατὰ τὸ πρόχειρον τῆς ἐννοίας. Οἰκοδομεῖ γὰρ ὁ φόβος

[9]   τῇ βρώσει οὐ παρακοὴ μόνον τῆς ἐντολῆς, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐπίγνωσις

[1]   ταῖς θλίψεσι, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς ἐνυπαρχούσης ἑκάστῳ πίστεως τὸ μέτρον

[10]   ὁ αὐτός· Κατὰ τὸν ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος

[9]   ἀνθρώπῳ, εἰς ἃ φθάσαι ὑπὸ τῆς ἐπηρείας τοῦ διαβόλου οὐκ ἐπετράπη.

[1]   ἐπικαλεσάμενος, καὶ προέλαβε τὸ τέλος τῆς ἐπικλήσεως ἡ ἀκοὴ τοῦ Θεοῦ.

[10]   τὰ ἀνθρώπινα, ὥσπερ ἰατρὸς τῷ τῆς ἐχίδνης ἰῷ εἰς σωτηρίων φαρμάκων

[3]   τὸν Κύριον ἡμῶν οἱ ἐχθροὶ τῆς ζωῆς ἑαυτῶν Ἰουδαῖοι; Ὥστε ἔστι

[10]   καὶ ἀπολαυόντων ἡμῶν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς εἰς τὸ διηνεκὲς, οὗ

[7]   γὰρ ὁ Θεός· στέρησις δὲ τῆς ζωῆς θάνατος. Ὥστε ἑαυτῷ τὸν

[2]   θάνατοι δὲ ἐπάγονται, τῶν ὅρων τῆς ζωῆς πληρωθέντων, οὓς ἐξ ἀρχῆς

[7]   ἁμαρτίας θάνατος. Ὅσον γὰρ ἀφίστατο τῆς ζωῆς, τοσοῦτον προσήγγιζε τῷ θανάτῳ.

[4]   τοῦ κακοῦ προσηγορίας ἄξιον, (ἐκ τῆς ἡμετέρας προαιρέσεως ἤρτηται, ἐφ´ ἡμῖν

[4]   πονηρίας, τὸ δίκαιον ἐπ´ αὐτῷ τῆς θείας κρίσεως διαφανῇ. Διὰ τοῦτο

[2]   παραλαμβάνονται· ὅταν δὲ κρεῖττον ἀποδειχθῇ τῆς θεραπείας τὸ πάθος, ἀναγκαία γίνεται

[3]   νῦν δημιούργησον, ἀλλὰ τὴν ἐκ τῆς κακίας παλαιωθεῖσαν ἀνακαίνισον. Καὶ, Ἵνα

[3]   τὸν βίον ἑκάστῳ τραχύτεραι περιπτώσεις, τῆς κακίας τὴν αὔξησιν περικόπτουσαι. Ὥστε

[3]   ἣν Κύριος οὐκ ἐποίησε· νόει τῆς κακίας τὸ ὄνομα· ὅτι τὴν

[3]   ποιεῖ ἐν σοὶ, ὅταν διὰ τῆς καλῆς διδασκαλίας κατειρηνεύσῃ τὸν νοῦν

[4]   ἐποίησεν ὑποβρύχριον, ἐν τῇ ὑπερηφανίᾳ τῆς καρδίας αὐτοῦ τῆς τῶν δικαίων

[4]   αὐτοί τι τῷ τοιούτῳ τρόπῳ τῆς κολάσεως βελτίους γεγόνασι (πῶς γὰρ

[3]   κατασκευάζων φῶς, καὶ ποιῶν σκότος, τῆς κτίσεως δημιουργὸν ἑαυτὸν διὰ τούτων

[3]   τέτακται, ὡς τὰ πολλὰ, τὸ τῆς κτίσεως ὄνομα. Ὥστε Ποιῶν εἰρήνην,

[7]   ἕτερον ἢ τὴν ἄλογον φύσιν τῆς λογικῆς προτιμᾷ, καὶ τὴν ἀκίνητον

[7]   ἦν τοῦ παραδείσου, ἔξω δὲ τῆς μακαρίας ἐκείνης διαγωγῆς, οὐκ ἐξ

[10]   τινος ἀνθισταμένου καὶ παρατρέποντος ἡμᾶς τῆς μακαρίας ζωῆς, ἀλλ´, (ἄλυπον ἡμῶν

[6]   συμβαίνει αὐτῇ, ὅταν, κόρον λαβοῦσα τῆς μακαρίας τέρψεως, καὶ οἷον νυσταγμῷ

[3]   Καὶ τοῦτο χρήσιμον αὐτόθεν νοούμενον· τῆς μὲν πληγῆς ἐμποιούσης τὸν φόβον,

[10]   ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα· τουτέστι, τῆς οἰκείας ἀρχῆς ἐκπεσόντα, καὶ κάτω

[8]   γὰρ πονηρὸς ὁ ἄνθρωπος; Ἐκ τῆς οἰκείας αὐτοῦ προαιρέσεως. Πόθεν κακὸς

[8]   Ὁ Σατανᾶς ἄγγελος, καὶ ἐξέπεσε τῆς οἰκείας τάξεως παντελῶς. Κἀκεῖνον ἡ

[9]   δέλεαρ, πῶς ἂν ἡμᾶς διὰ τῆς παρακοῆς εἰς τὸν θάνατον ὑπηγάγετο;

[10]   σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας. Ἀξίωμα δὲ ἀρχικόν· Πρὸς

[10]   τοῦ διαβόλου, ὅτι Πνευματικά ἐστι τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις, εἰδέναι

[4]   ἐφ´ ἡμῖν ὅντος ἢ ἀπέχεσθαι τῆς πονηρίας, ἢ μοχθηροῖς εἶναι· τῶν

[4]   τὸν ἔσχατον ὅρον αὐξηθείσης αὐτοῦ τῆς πονηρίας, τὸ δίκαιον ἐπ´ αὐτῷ

[6]   ἐκτίσθη μὲν τὰ ζῶα μετὰ τῆς πρεπούσης αὐτοῖς κατασκευῆς κατὰ φύσιν,

[4]   δὲ ὀστράκινον, τὸ δὲ ξύλινον (τῆς προαιρέσεως ἑκάστου τὴν πρὸς τὰς

[7]   καὶ τὴν ἀκίνητον καὶ ἀνόρμητον τῆς προαιρετικῆς καὶ ἐμπράκτου. Ταῦτα εἰ

[9]   δὲ ἔπρεπε, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πρὸς Θεὸν ἀγάπης, παρηλλαγμένας τῶν

[9]   ὅλως τῇ τῆς σαρκὸς ἐπιμελείᾳ τῆς πρὸς Θεὸν ἐνατενίσεως ἀφελκόμενος. Διὰ

[9]   παραμυθίαν ἐπινοῶν, καὶ ὅλως τῇ τῆς σαρκὸς ἐπιμελείᾳ τῆς πρὸς Θεὸν

[8]   ἡμᾶς εἶναι ποιεῖ, ἢ μετὰ τῆς σκιᾶς τοῦ σώματος ἡμῶν. Κἀκεῖ

[10]   οὐδέν. Ἐπειδὴ δὲ εἴρηται περὶ τῆς στρατιᾶς τοῦ διαβόλου, ὅτι Πνευματικά

[4]   τοῖς ἐπαγομένοις αὐτῷ δεινοῖς ὑπὸ τῆς συνηθείας ἐμμελετήσαντα. Καὶ οὐδὲ οὕτως

[8]   τὴν νόσον, καὶ ἐβάσκηνεν ἡμῖν τῆς τιμῆς. Οὐ γὰρ ἤνεγκεν ἡμῶν

[4]   αὐτὸν, τῇ μακροθυμίᾳ καὶ τῇ τῆς τιμωρίας ἀναβολῇ ἐπιτείνων αὐτοῦ τὴν

[2]   τὰ καίρια προελθεῖν. Ὥσπερ οὖν τῆς τομῆς ἢ τοῦ καυτῆρος οὐχ

[9]   ἐπιδειξαμένῳ τὴν ἀρετὴν, τὰ ἐκ τῆς τοῦ Θεοῦ χάριτος ἐπανθεῖν τῷ

[4]   ἡ ἁμαρτία, ὅπερ μάλιστά ἐστι τῆς τοῦ κακοῦ προσηγορίας ἄξιον, (ἐκ

[4]   τῇ ὑπερηφανίᾳ τῆς καρδίας αὐτοῦ τῆς τῶν δικαίων πορείας κατατολμήσας, καὶ

[6]   κατὰ φύσιν παρατραπέντα. Ἐξίσταται γὰρ τῆς ὑγιείας ἢ διὰ πονηρὰν δίαιταν

[10]   πρὸς αὐτὸν πάλην, ὥστε διὰ τῆς ὑπακοῆς ἀναπαλαῖσαι ἡμᾶς, καὶ καταστεφανωθῆναι

[5]   δὲ μήτε Θεὸν αἴτιον ἡγοῦ τῆς ὑπάρξεως τοῦ κακοῦ, μήτε ἰδίαν

[1]   ἑαυτὸν ὑποδείγματος διδασκαλίαν ἡμῖν ἐναργεστάτην τῆς ὑπομονῆς καταλιμπάνει, ὡς ὅταν λέγῃ·

[9]   τῆς ἐγκρατείας καλὸν ἐπιδειξάμενοι, τῶν τῆς ὑπομονῆς στεφάνων δικαίως ἀξιωθῶμεν. Ἐπηκολούθησε

[4]   διὰ τὴν ἐγγενομένην αὐτῷ ἐκ τῆς φθορᾶς δυσωδίαν οὐκέτι ἀχθῆναι πρὸς

[9]   τοῦ ἑτέρου διενήνοχεν, ὁμοτίμου πᾶσι τῆς φύσεως ὑπαρχούσης· ἀνθρώπῳ δὲ ἔπρεπε,

[5]   ἰδίᾳ ὑπάρξει ἐστὶν, ἀλλὰ τοῖς τῆς ψυχῆς πηρώμασιν ἐπιγίνεται. Οὔτε γὰρ

Chapitre
[4]	πάθους γένηται, ἐπειδὴ αὐτὸς ὑπὸ	τῆς	ἄγαν κακίας ἀνίατος ἦν. Ἐσκλήρυνε
[6]	τοῦ Θεοῦ, καὶ ἡ διὰ	τῆς	ἀγάπης συνάφεια· ἧς ἐκπεσοῦσα, τοῖς
[8]	ἐκπεσεῖν. Ἀλλὰ τὸν μὲν διεσώσατο	τῆς	ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τὸ ἀκόρεστον·
[5]	δοκοῦν μὲν κακὸν διὰ τὸ	τῆς	αἰσθήσεως ἀλγεινὸν, ἀγαθοῦ δὲ δύναμιν
[5]	αἱ κακώσεις αἱ πρὸς ἐποχὴν	τῆς	ἁμαρτίας ἐπαγόμεναι, ὧν οἱ καρποὶ
[3]	τὰ ἐκτὸς ἐπίπονα, πρὸς ἐποχὴν	τῆς	ἁμαρτίας ἐπινενόηνται. Ἀναιρεῖ τοίνυν τὸ
[10]	ἐπειδὴ ὁ αὐτὸς καὶ συνεργὸς	τῆς	ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ κατήγορος γίνεται·
[7]	τὴν ἁμαρτίαν· Τὰ γὰρ ὀψώνια	τῆς	ἁμαρτίας θάνατος. Ὅσον γὰρ ἀφίστατο
[4]	καὶ ξύλινον, ὁ εὐκόλως διὰ	τῆς	ἁμαρτίας καταῤῥυπούμενος καὶ ὕλη γινόμενος
[2]	αὐτούς. Ἀρχὴ γὰρ καὶ ῥίζα	τῆς	ἁμαρτίας τὸ ἐφ´ ἡμῖν καὶ
[2]	οἱ τῶν πόλεων ἀφανισμοὶ, ἐκ	τῆς	ἀμετρίας τῶν ἁμαρτανομένων τὴν ἀρχὴν
[7]	τὸ ἐνυπάρχον αὐτῷ πάθος διὰ	τῆς	ἀναπλάσεως ἐξιάσαιτο. Ἀλλὰ διὰ τί
[7]	τὸν θάνατον ὁ Ἀδὰμ διὰ	τῆς	ἀναχωρήσεως τοῦ Θεοῦ κατεσκεύασε, κατὰ
[4]	ἀνυπότακτον, ἀλλ´ εὕρισκεν αὐτὸν καὶ	τῆς	ἀνοχῆς τοῦ Θεοῦ καταφρονοῦντα, καὶ
[1]	Θεοῦ, καὶ τὸ τάχος αὐτοῦ	τῆς	ἀντιλήψεως, ἣν παρέχεται τοῖς ἀληθινῶς
[9]	ἐπιχείρησις; Εἰ γὰρ μὴ εἶχε	τῆς	ἀπάτης τὸ δέλεαρ, πῶς ἂν
[10]	νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς	τῆς	ἀπειθείας. Διὰ τοῦτο καὶ κόσμου
[10]	ἣν παρελθόντες ἀκωλύτως, εἴσω γενοίμεθα	τῆς	ἀπολαύσεως τῶν καλῶν ἐν Χριστῷ
[5]	καλοῦ, οὔτε ἡ κακία ἀπὸ	τῆς	ἀρετῆς. Ἀνάγνωθι τὴν κοσμοποιίαν, καὶ
[10]	τοῦ σκότους τούτου. Τόπος δὲ	τῆς	ἀρχῆς ὁ ἐναέριος, ὥς φησιν
[1]	Πόθεν ἐμπεπτώκασιν εἰς τὰ πάθη	τῆς	ἀτιμίας, καὶ αἱ μὲν θήλειαι
[8]	Πόθεν κακὸς ὁ διάβολος; Ἐκ	τῆς	αὐτῆς αἰτίας, αὐθαίρετον ἔχων καὶ
[10]	Κυρίου δὲ πανταχοῦ τὸ Εὐαγγέλιον	τῆς	βασιλείας κηρύσσοντος· καὶ ἔτι πρότερον
[3]	ταχθεῖσα διδάσκει ἡμᾶς, ὅτι ἐπὶ	τῆς	βελτιώσεως τέτακται, ὡς τὰ πολλὰ,
[8]	τὸ ξύλον, καὶ ἐπηγγείλατο διὰ	τῆς	βρώσεως αὐτοῦ ὅμοιον τῷ Θεῷ
[7]	προετίμησε κάλλους, καὶ τὴν πλησμονὴν	τῆς	γαστρὸς τῶν πνευματικῶν ἀπολαύσεων τιμιωτέραν
[10]	πάθους, τοῦ εἰρηνεύσαντος τὰ ἐπὶ	τῆς	γῆς καὶ τὰ ἐν τοῖς
[4]	ὁ Δαθὰν καὶ Ἀβειρὼν ὑπὸ	τῆς	γῆς κατεπόθησαν, βαράθρων αὐτοῖς καὶ
[8]	τοῖς ἄνω, καὶ τοῦτον κατέῤῥιψε	τῆς	γνώμης τὸ αὐτεξούσιον. Ἐδύνατο γὰρ
[3]	τούτων τῷ συνιέντι τὸν νοῦν	τῆς	Γραφῆς κατηγορίαν ἔχει Θεοῦ, ὡς
[9]	ἐντολῆς, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐπίγνωσις	τῆς	γυμνότητος. Ἔφαγον γὰρ, φησὶ, καὶ
[9]	λείποντος ἀναπλήρωσιν, ἀμφιέσματα ἑαυτῷ καὶ	τῆς	γυμνότητος παραμυθίαν ἐπινοῶν, καὶ ὅλως
[3]	μὲν πληγῆς ἐμποιούσης τὸν φόβον,	τῆς	δὲ ἰάσεως εἰς τὴν ἀγάπην
[1]	ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ Ο ΘΕΟΣ. ~(Πολλοὶ	τῆς	διδασκαλίας οἱ τρόποι, οἱ διὰ
[1]	ἐν ἐπιτηδεύμασιν. Ἀμήχανον γὰρ ἐκτραπῆναι	τῆς	δικαίας ὁδοῦ, μὴ λήθην Θεοῦ
[4]	τι εἶδος τῶν φοβερῶν παρὰ	τῆς	δικαίας τοῦ Θεοῦ κρίσεως ἐπαγόμενον,
[1]	με εἰσήκουσέ μου ὁ Θεὸς	τῆς	δικαιοσύνης μου· ἰσοδυναμοῦντα τῷ προφήτῃ
[9]	τῇ ἀποχῇ τοῦ ἡδέος, τὸ	τῆς	ἐγκρατείας καλὸν ἐπιδειξάμενοι, τῶν τῆς
[8]	τούτου λόγος, ὁ καὶ περὶ	τῆς	ἐν ἀνθρώποις πονηρίας ἀποδοθείς. Πόθεν
[8]	δὲ τούτῳ, κατὰ τὸ ἀκόλουθον	τῆς	ἐννοίας, καὶ τὸ περὶ τοῦ
[3]	εἰ βούλει, κατὰ τὸ πρόχειρον	τῆς	ἐννοίας. Οἰκοδομεῖ γὰρ ὁ φόβος
[9]	τῇ βρώσει οὐ παρακοὴ μόνον	τῆς	ἐντολῆς, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐπίγνωσις
[1]	ταῖς θλίψεσι, κατὰ τὴν ἀναλογίαν	τῆς	ἐνυπαρχούσης ἑκάστῳ πίστεως τὸ μέτρον
[10]	ὁ αὐτός· Κατὰ τὸν ἄρχοντα	τῆς	ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος
[9]	ἀνθρώπῳ, εἰς ἃ φθάσαι ὑπὸ	τῆς	ἐπηρείας τοῦ διαβόλου οὐκ ἐπετράπη.
[1]	ἐπικαλεσάμενος, καὶ προέλαβε τὸ τέλος	τῆς	ἐπικλήσεως ἡ ἀκοὴ τοῦ Θεοῦ.
[10]	τὰ ἀνθρώπινα, ὥσπερ ἰατρὸς τῷ	τῆς	ἐχίδνης ἰῷ εἰς σωτηρίων φαρμάκων
[3]	τὸν Κύριον ἡμῶν οἱ ἐχθροὶ	τῆς	ζωῆς ἑαυτῶν Ἰουδαῖοι; Ὥστε ἔστι
[10]	καὶ ἀπολαυόντων ἡμῶν τοῦ ξύλου	τῆς	ζωῆς εἰς τὸ διηνεκὲς, οὗ
[7]	γὰρ ὁ Θεός· στέρησις δὲ	τῆς	ζωῆς θάνατος. Ὥστε ἑαυτῷ τὸν
[2]	θάνατοι δὲ ἐπάγονται, τῶν ὅρων	τῆς	ζωῆς πληρωθέντων, οὓς ἐξ ἀρχῆς
[7]	ἁμαρτίας θάνατος. Ὅσον γὰρ ἀφίστατο	τῆς	ζωῆς, τοσοῦτον προσήγγιζε τῷ θανάτῳ.
[4]	τοῦ κακοῦ προσηγορίας ἄξιον, (ἐκ	τῆς	ἡμετέρας προαιρέσεως ἤρτηται, ἐφ´ ἡμῖν
[4]	πονηρίας, τὸ δίκαιον ἐπ´ αὐτῷ	τῆς	θείας κρίσεως διαφανῇ. Διὰ τοῦτο
[2]	παραλαμβάνονται· ὅταν δὲ κρεῖττον ἀποδειχθῇ	τῆς	θεραπείας τὸ πάθος, ἀναγκαία γίνεται
[3]	νῦν δημιούργησον, ἀλλὰ τὴν ἐκ	τῆς	κακίας παλαιωθεῖσαν ἀνακαίνισον. Καὶ, Ἵνα
[3]	τὸν βίον ἑκάστῳ τραχύτεραι περιπτώσεις,	τῆς	κακίας τὴν αὔξησιν περικόπτουσαι. Ὥστε
[3]	ἣν Κύριος οὐκ ἐποίησε· νόει	τῆς	κακίας τὸ ὄνομα· ὅτι τὴν
[3]	ποιεῖ ἐν σοὶ, ὅταν διὰ	τῆς	καλῆς διδασκαλίας κατειρηνεύσῃ τὸν νοῦν
[4]	ἐποίησεν ὑποβρύχριον, ἐν τῇ ὑπερηφανίᾳ	τῆς	καρδίας αὐτοῦ τῆς τῶν δικαίων
[4]	αὐτοί τι τῷ τοιούτῳ τρόπῳ	τῆς	κολάσεως βελτίους γεγόνασι (πῶς γὰρ
[3]	κατασκευάζων φῶς, καὶ ποιῶν σκότος,	τῆς	κτίσεως δημιουργὸν ἑαυτὸν διὰ τούτων
[3]	τέτακται, ὡς τὰ πολλὰ, τὸ	τῆς	κτίσεως ὄνομα. Ὥστε Ποιῶν εἰρήνην,
[7]	ἕτερον ἢ τὴν ἄλογον φύσιν	τῆς	λογικῆς προτιμᾷ, καὶ τὴν ἀκίνητον
[7]	ἦν τοῦ παραδείσου, ἔξω δὲ	τῆς	μακαρίας ἐκείνης διαγωγῆς, οὐκ ἐξ
[10]	τινος ἀνθισταμένου καὶ παρατρέποντος ἡμᾶς	τῆς	μακαρίας ζωῆς, ἀλλ´, (ἄλυπον ἡμῶν
[6]	συμβαίνει αὐτῇ, ὅταν, κόρον λαβοῦσα	τῆς	μακαρίας τέρψεως, καὶ οἷον νυσταγμῷ
[3]	Καὶ τοῦτο χρήσιμον αὐτόθεν νοούμενον·	τῆς	μὲν πληγῆς ἐμποιούσης τὸν φόβον,
[10]	ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα· τουτέστι,	τῆς	οἰκείας ἀρχῆς ἐκπεσόντα, καὶ κάτω
[8]	γὰρ πονηρὸς ὁ ἄνθρωπος; Ἐκ	τῆς	οἰκείας αὐτοῦ προαιρέσεως. Πόθεν κακὸς
[8]	Ὁ Σατανᾶς ἄγγελος, καὶ ἐξέπεσε	τῆς	οἰκείας τάξεως παντελῶς. Κἀκεῖνον ἡ
[9]	δέλεαρ, πῶς ἂν ἡμᾶς διὰ	τῆς	παρακοῆς εἰς τὸν θάνατον ὑπηγάγετο;
[10]	σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰ πνευματικὰ	τῆς	πονηρίας. Ἀξίωμα δὲ ἀρχικόν· Πρὸς
[10]	τοῦ διαβόλου, ὅτι Πνευματικά ἐστι	τῆς	πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις, εἰδέναι
[4]	ἐφ´ ἡμῖν ὅντος ἢ ἀπέχεσθαι	τῆς	πονηρίας, ἢ μοχθηροῖς εἶναι· τῶν
[4]	τὸν ἔσχατον ὅρον αὐξηθείσης αὐτοῦ	τῆς	πονηρίας, τὸ δίκαιον ἐπ´ αὐτῷ
[6]	ἐκτίσθη μὲν τὰ ζῶα μετὰ	τῆς	πρεπούσης αὐτοῖς κατασκευῆς κατὰ φύσιν,
[4]	δὲ ὀστράκινον, τὸ δὲ ξύλινον	(τῆς	προαιρέσεως ἑκάστου τὴν πρὸς τὰς
[7]	καὶ τὴν ἀκίνητον καὶ ἀνόρμητον	τῆς	προαιρετικῆς καὶ ἐμπράκτου. Ταῦτα εἰ
[9]	δὲ ἔπρεπε, κατὰ τὴν ἀναλογίαν	τῆς	πρὸς Θεὸν ἀγάπης, παρηλλαγμένας τῶν
[9]	ὅλως τῇ τῆς σαρκὸς ἐπιμελείᾳ	τῆς	πρὸς Θεὸν ἐνατενίσεως ἀφελκόμενος. Διὰ
[9]	παραμυθίαν ἐπινοῶν, καὶ ὅλως τῇ	τῆς	σαρκὸς ἐπιμελείᾳ τῆς πρὸς Θεὸν
[8]	ἡμᾶς εἶναι ποιεῖ, ἢ μετὰ	τῆς	σκιᾶς τοῦ σώματος ἡμῶν. Κἀκεῖ
[10]	οὐδέν. Ἐπειδὴ δὲ εἴρηται περὶ	τῆς	στρατιᾶς τοῦ διαβόλου, ὅτι Πνευματικά
[4]	τοῖς ἐπαγομένοις αὐτῷ δεινοῖς ὑπὸ	τῆς	συνηθείας ἐμμελετήσαντα. Καὶ οὐδὲ οὕτως
[8]	τὴν νόσον, καὶ ἐβάσκηνεν ἡμῖν	τῆς	τιμῆς. Οὐ γὰρ ἤνεγκεν ἡμῶν
[4]	αὐτὸν, τῇ μακροθυμίᾳ καὶ τῇ	τῆς	τιμωρίας ἀναβολῇ ἐπιτείνων αὐτοῦ τὴν
[2]	τὰ καίρια προελθεῖν. Ὥσπερ οὖν	τῆς	τομῆς ἢ τοῦ καυτῆρος οὐχ
[9]	ἐπιδειξαμένῳ τὴν ἀρετὴν, τὰ ἐκ	τῆς	τοῦ Θεοῦ χάριτος ἐπανθεῖν τῷ
[4]	ἡ ἁμαρτία, ὅπερ μάλιστά ἐστι	τῆς	τοῦ κακοῦ προσηγορίας ἄξιον, (ἐκ
[4]	τῇ ὑπερηφανίᾳ τῆς καρδίας αὐτοῦ	τῆς	τῶν δικαίων πορείας κατατολμήσας, καὶ
[6]	κατὰ φύσιν παρατραπέντα. Ἐξίσταται γὰρ	τῆς	ὑγιείας ἢ διὰ πονηρὰν δίαιταν
[10]	πρὸς αὐτὸν πάλην, ὥστε διὰ	τῆς	ὑπακοῆς ἀναπαλαῖσαι ἡμᾶς, καὶ καταστεφανωθῆναι
[5]	δὲ μήτε Θεὸν αἴτιον ἡγοῦ	τῆς	ὑπάρξεως τοῦ κακοῦ, μήτε ἰδίαν
[1]	ἑαυτὸν ὑποδείγματος διδασκαλίαν ἡμῖν ἐναργεστάτην	τῆς	ὑπομονῆς καταλιμπάνει, ὡς ὅταν λέγῃ·
[9]	τῆς ἐγκρατείας καλὸν ἐπιδειξάμενοι, τῶν	τῆς	ὑπομονῆς στεφάνων δικαίως ἀξιωθῶμεν. Ἐπηκολούθησε
[4]	διὰ τὴν ἐγγενομένην αὐτῷ ἐκ	τῆς	φθορᾶς δυσωδίαν οὐκέτι ἀχθῆναι πρὸς
[9]	τοῦ ἑτέρου διενήνοχεν, ὁμοτίμου πᾶσι	τῆς	φύσεως ὑπαρχούσης· ἀνθρώπῳ δὲ ἔπρεπε,
[5]	ἰδίᾳ ὑπάρξει ἐστὶν, ἀλλὰ τοῖς	τῆς	ψυχῆς πηρώμασιν ἐπιγίνεται. Οὔτε γὰρ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/04/2009