HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ξύλον 2
ξύλου 2
Ο 1
ὁ 64
Ὁ 2
ὅ 1
ὃ 1

Fréquences [« »]
47 γὰρ
46 ἐν
44 τῷ
64 ὁ
71 τῶν
74 δὲ
92 τὸ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Dieu n'est pas l'auteur du mal

ὁ

Chapitre

[7]   ἡδονῶν ἀπολαύσεις ἀναμιχθῇ. ~Ἦν ποτε ὁ Ἀδὰμ ἄνω, οὐ τόπῳ, ἀλλὰ

[7]   θάνατος. Ὥστε ἑαυτῷ τὸν θάνατον ὁ Ἀδὰμ διὰ τῆς ἀναχωρήσεως τοῦ

[8]   πονηρίας ἀποδοθείς. Πόθεν γὰρ πονηρὸς ὁ ἄνθρωπος; Ἐκ τῆς οἰκείας αὐτοῦ

[1]   ὁ ἐπισκοπῶν, εἰ οὐκ ἔστιν ὁ ἀντιδιδοὺς ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἀξίαν

[4]   Παλαιστίνην. Ὥστε, κἂν λέγῃ ποτὲ ὁ Ἀπόστολος, Σκεύη ὀργῆς κατηρτισμένα εἰς

[10]   ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου, νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται

[10]   ἐκβληθήσεται ἔξω. Καὶ πάλιν· Ἔρχεται ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου, καὶ

[8]   κακά; Τί οὖν φαμεν; Ὅτι ὁ αὐτὸς ἡμῖν ἀρκέσει καὶ περὶ

[10]   τῶν Σύρων· διάβολος δὲ, ἐπειδὴ ὁ αὐτὸς καὶ συνεργὸς τῆς ἁμαρτίας

[10]   ἀρχῆς ὁ ἐναέριος, ὥς φησιν ὁ αὐτός· Κατὰ τὸν ἄρχοντα τῆς

[3]   ὡς κακῶν αἰτίου καὶ ποιητοῦ· ὁ γὰρ εἰπὼν, ὅτι Ἐγὼ ὁ

[4]   τοὺς πρὸς ἁμαρτίαν εὐολισθήτους· ὡς ὁ Δαθὰν καὶ Ἀβειρὼν ὑπὸ τῆς

[1]   οὐκ εἶναι τὸ παράπαν λέγων, ὁ δὲ οὐκ ἀγαθὸν αὐτὸν εἶναι

[10]   ἐπετράπη. ~Ἀγωνιστὴς τοίνυν ἕστηκεν ἡμῖν ὁ διάβολος διὰ τὸ ἐξ ἐπηρείας

[8]   περὶ τοῦ διαβόλου ζήτημα. Πόθεν ὁ διάβολος, εἰ μὴ παρὰ Θεοῦ

[8]   ἀναγκαία ἡ σκότωσις. Οὕτω πονηρὸς ὁ διάβολος, ἐκ προαιρέσεως ἔχων τὴν

[8]   οἰκείας αὐτοῦ προαιρέσεως. Πόθεν κακὸς ὁ διάβολος; Ἐκ τῆς αὐτῆς αἰτίας,

[10]   κατασκευὴν ἀποχρώμενος. Τίς οὖν ἦν ὁ διάβολος; καὶ τίς ἡ τάξις;

[10]   τούτου. Τόπος δὲ τῆς ἀρχῆς ὁ ἐναέριος, ὥς φησιν ὁ αὐτός·

[3]   ποιήσω, τῇ δικαιοσύνῃ. Ὅσον γὰρ ὁ ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται, τοσοῦτον

[1]   χωρεῖ. Εἰ γὰρ οὐκ ἔστιν ὁ ἐπισκοπῶν, εἰ οὐκ ἔστιν ὁ

[3]   ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται, τοσοῦτον ὁ ἔσω ἀνακαινοῦται. Οὐκ ἄλλον οὖν

[4]   πρὸς συντριβὴν ἐπιτήδειος· καὶ ξύλινον, ὁ εὐκόλως διὰ τῆς ἁμαρτίας καταῤῥυπούμενος

[2]   θάνατοι· οὐ μὴν πονηρὸν πάντως ὁ θάνατος, πλὴν εἰ μή τις

[2]   οὐχὶ τῷ κάμνοντι) οὕτως ἀγαθὸς ὁ Θεὸς, ὁ τὴν σωτηρίαν τῷ

[6]   νόσον· καὶ ψυχὴν τοίνυν ἐποίησεν ὁ Θεὸς, οὐχὶ δὲ ἁμαρτίαν· ἐκακώθη

[3]   ἐπινενόηνται. Ἀναιρεῖ τοίνυν τὸ κακὸν ὁ Θεός· οὐχὶ δὲ τὸ κακὸν

[6]   αἰτίας. Οὐκοῦν σῶμα μὲν ἔκτισεν ὁ Θεὸς, οὐχὶ νόσον· καὶ ψυχὴν

[3]   Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ, ὁ Θεός. Οὐχὶ νῦν δημιούργησον, ἀλλὰ

[7]   προσήγγιζε τῷ θανάτῳ. Ζωὴ γὰρ ὁ Θεός· στέρησις δὲ τῆς ζωῆς

[8]   οὖν γέγονεν ἐχθρὸς, ἐφύλαξεν ἡμῖν ὁ Θεὸς τὴν πρὸς αὐτὸν ἐναντίωσιν,

[10]   ὄφεως ἐπιβουλὴν ἐκωλύθημεν. Ἔταξε γὰρ ὁ Θεὸς τὴν φλογίνην ῥομφαίαν φυλάσσειν

[1]   τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσέ μου ὁ Θεὸς τῆς δικαιοσύνης μου· ἰσοδυναμοῦντα

[3]   ~Ἀλλ´ εἴπερ ἀναίτιος τῶν κακῶν ὁ Θεὸς, φησὶ, πῶς (εἴρηται τὸ,

[2]   τομῆς ἢ τοῦ καυτῆρος οὐχ ὁ ἰατρὸς αἴτιος, ἀλλ´ ἡ νόσος·

[3]   ἐκ τοῦ Θεοῦ· ἐπεὶ καὶ ὁ ἰατρὸς ἐξαιρεῖ τὴν νόσον, ἀλλ´

[2]   ἀμετρίαν κολάζουσαι. Ὡς οὖν εὐεργέτης ὁ ἰατρὸς, κἂν πόνους, κἂν ἀλγηδόνας

[4]   καὶ χρυσοῦν μὲν ἔστι σκεῦος ὁ καθαρὸς τὸν τρόπον καὶ ἄδολος·

[8]   περὶ τοῦ ζητήματος τούτου λόγος, ὁ καὶ περὶ τῆς ἐν ἀνθρώποις

[8]   γὰρ ἐν τοῖς νοσοποιοῖς χωρίοις ὁ κατὰ μέρος ἀναπνεόμενος ἀὴρ λανθάνουσαν

[3]   ὁ γὰρ εἰπὼν, ὅτι Ἐγὼ ὁ κατασκευάζων φῶς, καὶ ποιῶν σκότος,

[3]   φησὶ, πῶς (εἴρηται τὸ, Ἐγὼ ὁ κατασκευάσας φῶς, καὶ ποιήσας σκότος,

[10]   ἀέρος ὑψοῦνται. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Κύριος Εἶδε τὸν Σατανᾶν ὡς

[9]   βλαβερὸν τῷ ἀνθρώπῳ. Διὸ καὶ ὁ Κύριος, εἰς τὴν ἐν τῷ

[10]   ἡ ἀρχή. Καὶ οὕτως φησὶν ὁ Κύριος· Νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ

[1]   ἀληθῶς ἐστερημένος νοῦ καὶ φρονήσεως, ὁ λέγων, ὅτι Οὐκ ἔστι Θεός.

[1]   κατὰ τὴν ἀφροσύνην ἀπολειπόμενος, καὶ ὁ λέγων τῶν κακῶν αἴτιον εἶναι

[3]   ἁμαρτάνουσιν ἐπὶ διορθώσει τῶν πλημμελημάτων ὁ λόγος αἰνίσσεται. Ἐκάκωσα γάρ σε,

[1]   ἑκάτεροι ὁμοίως ἀρνοῦνται τὸν ἀγαθόν· ὁ μὲν οὐκ εἶναι τὸ παράπαν

[3]   Χριστῷ καινὴ κτίσις. Καὶ πάλιν ὁ Μωϋσῆς· Οὐκ αὐτὸς οὗτος ὅ

[9]   γινώσκειν τὴν γύμνωσιν, ἵνα μὴ ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου περιεσπᾶτο πρὸς

[5]   εἰ μὴ ἦν φθαρτῆς φύσεως ὁ ὀφθαλμὸς, οὐκ ἂν ἕσχεν ἡ

[4]   πυρί) οὕτω καὶ ὀργῆς σκεῦος, ὁ πᾶσαν τὴν τοῦ διαβόλου ἐνέργειαν,

[10]   πονηρὰ αὐτοῦ τυραννὶς, καὶ ἐκαθάρθη ὁ περίγειος τόπος διὰ τοῦ σωτηρίου

[8]   τῷ ἀγαθῷ. Πόθεν οὖν αὐτῷ ὁ πρὸς ἡμᾶς πόλεμος; Ὅτι, δοχεῖον

[1]   τὰ οἰκεῖα πάθη διηγούμενος ἡμῖν ὁ προφήτης, καὶ ὅπως ἤνεγκε τὰ

[10]   εἰς γυμνάσιον τῶν ἡμετέρων ψυχῶν ὁ σοφῶς καὶ προνοητικῶς οἰκονομῶν τὰ

[4]   κατὰ τὴν ἀξίαν· ὀστράκινον δὲ, ὁ τὰ γήινα φρονῶν καὶ πρὸς

[2]   κάμνοντι) οὕτως ἀγαθὸς ὁ Θεὸς, ὁ τὴν σωτηρίαν τῷ παντὶ διὰ

[4]   Ἰὼβ ἡ τῶν παίδων στέρησις, ὁ τοῦ πλούτου παντὸς ἐν μιᾷ

[5]   Οὔτε γὰρ ἀγέννητόν ἐστιν, ὡς ὁ τῶν ἀσεβῶν λόγος, ὁμότιμον ποιούντων

[4]   τρόπον καὶ ἄδολος· ἀργυροῦν δὲ, ὁ ὑποδεέστερος ἐκείνου κατὰ τὴν ἀξίαν·

[3]   πρόχειρον τῆς ἐννοίας. Οἰκοδομεῖ γὰρ ὁ φόβος τοὺς ἁπλουστέρους, Πατάξω, κἀγὼ

[4]   Διόπερ, ἐπειδὴ ἔδει συντριβῆναι αὐτὸν, ὁ φρόνιμος καὶ σοφὸς τῶν ψυχῶν

Chapitre
[7]	ἡδονῶν ἀπολαύσεις ἀναμιχθῇ. ~Ἦν ποτε	ὁ	Ἀδὰμ ἄνω, οὐ τόπῳ, ἀλλὰ
[7]	θάνατος. Ὥστε ἑαυτῷ τὸν θάνατον	ὁ	Ἀδὰμ διὰ τῆς ἀναχωρήσεως τοῦ
[8]	πονηρίας ἀποδοθείς. Πόθεν γὰρ πονηρὸς	ὁ	ἄνθρωπος; Ἐκ τῆς οἰκείας αὐτοῦ
[1]	ὁ ἐπισκοπῶν, εἰ οὐκ ἔστιν	ὁ	ἀντιδιδοὺς ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἀξίαν
[4]	Παλαιστίνην. Ὥστε, κἂν λέγῃ ποτὲ	ὁ	Ἀπόστολος, Σκεύη ὀργῆς κατηρτισμένα εἰς
[10]	ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου, νῦν	ὁ	ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται
[10]	ἐκβληθήσεται ἔξω. Καὶ πάλιν· Ἔρχεται	ὁ	ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου, καὶ
[8]	κακά; Τί οὖν φαμεν; Ὅτι	ὁ	αὐτὸς ἡμῖν ἀρκέσει καὶ περὶ
[10]	τῶν Σύρων· διάβολος δὲ, ἐπειδὴ	ὁ	αὐτὸς καὶ συνεργὸς τῆς ἁμαρτίας
[10]	ἀρχῆς ὁ ἐναέριος, ὥς φησιν	ὁ	αὐτός· Κατὰ τὸν ἄρχοντα τῆς
[3]	ὡς κακῶν αἰτίου καὶ ποιητοῦ·	ὁ	γὰρ εἰπὼν, ὅτι Ἐγὼ ὁ
[4]	τοὺς πρὸς ἁμαρτίαν εὐολισθήτους· ὡς	ὁ	Δαθὰν καὶ Ἀβειρὼν ὑπὸ τῆς
[1]	οὐκ εἶναι τὸ παράπαν λέγων,	ὁ	δὲ οὐκ ἀγαθὸν αὐτὸν εἶναι
[10]	ἐπετράπη. ~Ἀγωνιστὴς τοίνυν ἕστηκεν ἡμῖν	ὁ	διάβολος διὰ τὸ ἐξ ἐπηρείας
[8]	περὶ τοῦ διαβόλου ζήτημα. Πόθεν	ὁ	διάβολος, εἰ μὴ παρὰ Θεοῦ
[8]	ἀναγκαία ἡ σκότωσις. Οὕτω πονηρὸς	ὁ	διάβολος, ἐκ προαιρέσεως ἔχων τὴν
[8]	οἰκείας αὐτοῦ προαιρέσεως. Πόθεν κακὸς	ὁ	διάβολος; Ἐκ τῆς αὐτῆς αἰτίας,
[10]	κατασκευὴν ἀποχρώμενος. Τίς οὖν ἦν	ὁ	διάβολος; καὶ τίς ἡ τάξις;
[10]	τούτου. Τόπος δὲ τῆς ἀρχῆς	ὁ	ἐναέριος, ὥς φησιν ὁ αὐτός·
[3]	ποιήσω, τῇ δικαιοσύνῃ. Ὅσον γὰρ	ὁ	ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται, τοσοῦτον
[1]	χωρεῖ. Εἰ γὰρ οὐκ ἔστιν	ὁ	ἐπισκοπῶν, εἰ οὐκ ἔστιν ὁ
[3]	ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται, τοσοῦτον	ὁ	ἔσω ἀνακαινοῦται. Οὐκ ἄλλον οὖν
[4]	πρὸς συντριβὴν ἐπιτήδειος· καὶ ξύλινον,	ὁ	εὐκόλως διὰ τῆς ἁμαρτίας καταῤῥυπούμενος
[2]	θάνατοι· οὐ μὴν πονηρὸν πάντως	ὁ	θάνατος, πλὴν εἰ μή τις
[2]	οὐχὶ τῷ κάμνοντι) οὕτως ἀγαθὸς	ὁ	Θεὸς, ὁ τὴν σωτηρίαν τῷ
[6]	νόσον· καὶ ψυχὴν τοίνυν ἐποίησεν	ὁ	Θεὸς, οὐχὶ δὲ ἁμαρτίαν· ἐκακώθη
[3]	ἐπινενόηνται. Ἀναιρεῖ τοίνυν τὸ κακὸν	ὁ	Θεός· οὐχὶ δὲ τὸ κακὸν
[6]	αἰτίας. Οὐκοῦν σῶμα μὲν ἔκτισεν	ὁ	Θεὸς, οὐχὶ νόσον· καὶ ψυχὴν
[3]	Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ,	ὁ	Θεός. Οὐχὶ νῦν δημιούργησον, ἀλλὰ
[7]	προσήγγιζε τῷ θανάτῳ. Ζωὴ γὰρ	ὁ	Θεός· στέρησις δὲ τῆς ζωῆς
[8]	οὖν γέγονεν ἐχθρὸς, ἐφύλαξεν ἡμῖν	ὁ	Θεὸς τὴν πρὸς αὐτὸν ἐναντίωσιν,
[10]	ὄφεως ἐπιβουλὴν ἐκωλύθημεν. Ἔταξε γὰρ	ὁ	Θεὸς τὴν φλογίνην ῥομφαίαν φυλάσσειν
[1]	τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσέ μου	ὁ	Θεὸς τῆς δικαιοσύνης μου· ἰσοδυναμοῦντα
[3]	~Ἀλλ´ εἴπερ ἀναίτιος τῶν κακῶν	ὁ	Θεὸς, φησὶ, πῶς (εἴρηται τὸ,
[2]	τομῆς ἢ τοῦ καυτῆρος οὐχ	ὁ	ἰατρὸς αἴτιος, ἀλλ´ ἡ νόσος·
[3]	ἐκ τοῦ Θεοῦ· ἐπεὶ καὶ	ὁ	ἰατρὸς ἐξαιρεῖ τὴν νόσον, ἀλλ´
[2]	ἀμετρίαν κολάζουσαι. Ὡς οὖν εὐεργέτης	ὁ	ἰατρὸς, κἂν πόνους, κἂν ἀλγηδόνας
[4]	καὶ χρυσοῦν μὲν ἔστι σκεῦος	ὁ	καθαρὸς τὸν τρόπον καὶ ἄδολος·
[8]	περὶ τοῦ ζητήματος τούτου λόγος,	ὁ	καὶ περὶ τῆς ἐν ἀνθρώποις
[8]	γὰρ ἐν τοῖς νοσοποιοῖς χωρίοις	ὁ	κατὰ μέρος ἀναπνεόμενος ἀὴρ λανθάνουσαν
[3]	ὁ γὰρ εἰπὼν, ὅτι Ἐγὼ	ὁ	κατασκευάζων φῶς, καὶ ποιῶν σκότος,
[3]	φησὶ, πῶς (εἴρηται τὸ, Ἐγὼ	ὁ	κατασκευάσας φῶς, καὶ ποιήσας σκότος,
[10]	ἀέρος ὑψοῦνται. Διὰ τοῦτο καὶ	ὁ	Κύριος Εἶδε τὸν Σατανᾶν ὡς
[9]	βλαβερὸν τῷ ἀνθρώπῳ. Διὸ καὶ	ὁ	Κύριος, εἰς τὴν ἐν τῷ
[10]	ἡ ἀρχή. Καὶ οὕτως φησὶν	ὁ	Κύριος· Νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ
[1]	ἀληθῶς ἐστερημένος νοῦ καὶ φρονήσεως,	ὁ	λέγων, ὅτι Οὐκ ἔστι Θεός.
[1]	κατὰ τὴν ἀφροσύνην ἀπολειπόμενος, καὶ	ὁ	λέγων τῶν κακῶν αἴτιον εἶναι
[3]	ἁμαρτάνουσιν ἐπὶ διορθώσει τῶν πλημμελημάτων	ὁ	λόγος αἰνίσσεται. Ἐκάκωσα γάρ σε,
[1]	ἑκάτεροι ὁμοίως ἀρνοῦνται τὸν ἀγαθόν·	ὁ	μὲν οὐκ εἶναι τὸ παράπαν
[3]	Χριστῷ καινὴ κτίσις. Καὶ πάλιν	ὁ	Μωϋσῆς· Οὐκ αὐτὸς οὗτος ὅ
[9]	γινώσκειν τὴν γύμνωσιν, ἵνα μὴ	ὁ	νοῦς τοῦ ἀνθρώπου περιεσπᾶτο πρὸς
[5]	εἰ μὴ ἦν φθαρτῆς φύσεως	ὁ	ὀφθαλμὸς, οὐκ ἂν ἕσχεν ἡ
[4]	πυρί) οὕτω καὶ ὀργῆς σκεῦος,	ὁ	πᾶσαν τὴν τοῦ διαβόλου ἐνέργειαν,
[10]	πονηρὰ αὐτοῦ τυραννὶς, καὶ ἐκαθάρθη	ὁ	περίγειος τόπος διὰ τοῦ σωτηρίου
[8]	τῷ ἀγαθῷ. Πόθεν οὖν αὐτῷ	ὁ	πρὸς ἡμᾶς πόλεμος; Ὅτι, δοχεῖον
[1]	τὰ οἰκεῖα πάθη διηγούμενος ἡμῖν	ὁ	προφήτης, καὶ ὅπως ἤνεγκε τὰ
[10]	εἰς γυμνάσιον τῶν ἡμετέρων ψυχῶν	ὁ	σοφῶς καὶ προνοητικῶς οἰκονομῶν τὰ
[4]	κατὰ τὴν ἀξίαν· ὀστράκινον δὲ,	ὁ	τὰ γήινα φρονῶν καὶ πρὸς
[2]	κάμνοντι) οὕτως ἀγαθὸς ὁ Θεὸς,	ὁ	τὴν σωτηρίαν τῷ παντὶ διὰ
[4]	Ἰὼβ ἡ τῶν παίδων στέρησις,	ὁ	τοῦ πλούτου παντὸς ἐν μιᾷ
[5]	Οὔτε γὰρ ἀγέννητόν ἐστιν, ὡς	ὁ	τῶν ἀσεβῶν λόγος, ὁμότιμον ποιούντων
[4]	τρόπον καὶ ἄδολος· ἀργυροῦν δὲ,	ὁ	ὑποδεέστερος ἐκείνου κατὰ τὴν ἀξίαν·
[3]	πρόχειρον τῆς ἐννοίας. Οἰκοδομεῖ γὰρ	ὁ	φόβος τοὺς ἁπλουστέρους, Πατάξω, κἀγὼ
[4]	Διόπερ, ἐπειδὴ ἔδει συντριβῆναι αὐτὸν,	ὁ	φρόνιμος καὶ σοφὸς τῶν ψυχῶν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/04/2009