Livre, chapitre
[6, 13]	ᾠοφυλακεῖ ὁ ἄρρην, ἡ δὲ	θήλεια	ἀπέρχεται τεκοῦσα. Ἔστι δὲ βραδυτάτη
[6, 8]	Τῶν δὲ φαβῶν ἡ μὲν	θήλεια	ἀπὸ δείλης ἀρξαμένη τήν τε
[6, 28]	ἂν τύχωσιν. {Ἴσχει δ´ ἡ	θήλεια	γάλα πρότερον ἢ τεκεῖν, καὶ
[6, 22]	καὶ ἕως ζῇ· καὶ ἡ	θήλεια	δ´ ὀχεύεται ἕως ἂν ζῇ,
[6, 22]	μὲν ἄρρην διετής, καὶ ἡ	θήλεια	διετὴς ὀχεύεσθαι· ταῦτα μέντοι ὀλίγα
[6, 4]	ἡμέρας, τὴν δὲ νύκτα ἡ	θήλεια.	Ἐκπέττεταί τε καὶ ἐκλέπεται ἐντὸς
[6, 8]	καὶ ἐφ´ ᾧ μὲν ἡ	θήλεια	ἐπὶ δὲ θατέρῳ ὁ ἄρρην
[6, 12]	τῶν σηπιῶν, ὅταν ἐκτέκῃ ἡ	θήλεια,	ἐπιρραίνει τὰ ᾠά. Ὅπερ εὔλογον
[6, 17]	ὀργᾷ πρὸς τὴν ὀχείαν ἡ	θήλεια,	καθαίρεται κάθαρσιν βραχεῖαν ὅσον ἡμικοτύλιον
[6, 27]	τὸν χρόνον τοῦτον καὶ ἡ	θήλεια	καὶ ἡ ἄρρην πιότατοι· ὅταν
[6, 2]	πρὸς τὸ ὑπόζωμα λαμβάνει ἡ	θήλεια.	Καὶ τὸ μὲν πρῶτον λευκὸν
[6, 28]	Ἔχει δ´ ἡ ὕαινα ἡ	θήλεια	καὶ ὑστέραν, ὥσπερ καὶ τὰ
[6, 11]	δὲ καὶ τὸ αἰδοῖον ἡ	θήλεια	ὅμοιον προβάτῳ, πάντα δὲ τἆλλα
[6, 22]	πάντων· ἡ δ´ ἵππος ἡ	θήλεια	ὅταν ἤδη πλησίον ᾖ τῆς
[6, 22]	τοῖς ἱπποφορβίοις. Ἡ μὲν οὖν	θήλεια	πέντ´ ἐτῶν τέλος λαμβάνει μήκους
[6, 20]	περὶ ἔτη δέκα, ἡ δὲ	θήλεια	περὶ ἔτη δώδεκα, τῶν δ´
[6, 25]	τὴν ὀχείαν. Τίκτει δ´ ἡ	θήλεια	συγκαθίσασα ἐπὶ τὰ ὄπισθεν, καὶ
[6, 21]	ἡμέρας διαλείπουσα προσίεται πάλιν ἡ	θήλεια	τὴν ὀχείαν. Οἱ μὲν οὖν
[6, 26]	ὑπαγωγῆς (οὐ γὰρ ὑπομένει ἡ	θήλεια	τὸν ἄρρενα πολλάκις διὰ τὴν
[6, 23]	πλείω τριάκοντ´ ἐτῶν, καὶ ἡ	θήλεια	τοῦ ἄρρενος πλείω ἔτη. Ὅταν
[6, 28]	τῆς περιττώσεως πόρος. Ἡ δὲ	θήλεια	ὕαινα ἔχει μὲν καὶ τὸ
[6, 25]	ἐτῶν. Ὅταν δ´ ὀχευθῇ ἡ	θήλεια,	φέρει ἐν γαστρί, ὡς μέν
[6, 25]	τοῖς ἡμέροις, πλὴν μᾶλλον ἡ	θήλεια	φωνεῖ, ὁ δ´ ἄρρην σπανίως.
[6, 22]	τὸ πολὺ τριακοντετής· ἡ δὲ	θήλεια	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ μὲν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 13/04/2010