Livre, Par.
[3, 62]	Ταῦτα μέντοι μαρτύρομαι λύσειν τὴν	οὐκ	ἀγαπωμένην ἀμνηστίαν. ~Τοιάδε πολλὰ εἰπὼν
[3, 51]	αὐτὸν προκατεχρῶντο· καὶ ὁ Καῖσαρ	οὐκ	ἀγνοῶν ᾑρεῖτο καὶ αὐτὸς ὅμως
[3, 20]	σοι καθ' ἕνα τῆς οὐσίας	οὐκ	ἀδήριτον αὐτὴν ἔχων γνώσῃ. Τῶν
[3, 89]	τῆς ἐς τὸν θρίαμβον ὑπεροψίας,	οὐκ	ἄδικον ὄντα, οἱ δὲ τοῦ
[3, 69]	μᾶλλον ἐκράτουν τῶν κατὰ σφᾶς,	οὐκ	αἰσχρῶς, ἀλλὰ κατ' ὀλίγον ἐνδιδόντων,
[3, 19]	τε δόξης καὶ δημοσίας ταφῆς,	οὐκ	ἀκινδύνως οὐδ' ἀνεπιφθόνως ἐμαυτῷ, τυχεῖν,
[3, 20]	ἔσται, τεθνεῶτά τε ἤδη καὶ	οὐκ	ἂν εἰπόντα ἄδικον εἶναι, εἰ
[3, 4]	Ἡ βουλὴ δ' ἔχαιρον ὡς	οὐκ	ἂν ἑτέρως ἐν ἀδεεῖ περὶ
[3, 88]	λοχαγῶν σὺν πλέονι παρρησίᾳ λεγόντων,	οὐκ	ἀνασχόμενοί τινες τῶν βουλευτῶν λοχαγοὺς
[3, 86]	Καίσαρα. Οἱ μὲν δὴ πρέσβεις,	οὐκ	ἀνασχομένων τῶν δύο τελῶν ἐντυχεῖν
[3, 28]	προτίθεσθαι. Τοῦ Κριτωνίου δὲ εἰπόντος	οὐκ	ἀνέξεσθαι τιμωμένου Καίσαρος ἐν ταῖς
[3, 79]	τοὺς ἐναντίους προσέταξε· τῶν δὲ	οὐκ	ἀντασπασαμένων οὐδὲ τὴν πεῖραν ἐνδεξαμένων,
[3, 7]	καὶ αὐτὸς δὲ αἰδεῖσθαι Συρίας	οὐκ	ἀξιούμενος, Δολοβέλλας ὤν, πρὸ Κασσίου.
[3, 19]	με ἐπιθυμεῖν, οὐκ ἐπιθυμοῦντα μέν,	οὐκ	ἀπάξιον δὲ ἡγούμενον εἶναι, καὶ
[3, 62]	Καῖσαρ μὲν εἷλε πολέμῳ καὶ	οὐκ	ἀπέκτεινε, Κικέρων δὲ τοὺς ἐκείνου
[3, 30]	ἀπέκτεινεν, αὑτῷ δ' ἀπιστοῦσιν, ὅτι	οὐκ	ἀπέκτεινε τὸν καταστρεψάμενον αὐτὴν καὶ
[3, 39]	ὑβριζόμενός τε καὶ ζημιούμενος πάσχοι,	οὐκ	ἄπιστον ἐτίθεντο τὴν διαβολὴν οὐδὲ
[3, 13]	ἐπιστρεφόμενος ἔλεγεν· Αὐτίκα τεθναίην, ἐπεὶ	οὐκ	ἄρ' ἔμελλον ἑταίρῳ κτεινομένῳ ἐπαμύνειν.
[3, 36]	ὧν καὶ οἱ ἐχθροὶ καταφρονοῦσιν	οὐκ	ἀσφαλῶν σφίσιν ὄντων καὶ ἐς
[3, 72]	ἐρρωμένως οἱ συμμαχήσουσι. Ταῦτα ἔλεγεν,	οὐκ	ἄτολμος ἐν τοῖς κινδύνοις ἀνήρ,
[3, 18]	ἄν, οὐ παῖδα, οὐκ οὐσίαν,	οὐκ	αὐτὸ τὸ σῶμα ταφῆς ἀξιούμενον,
[3, 43]	ἄνδρας ἐπιπεμπομένους σφίσιν εἰς διαφθορὰν	οὐκ	αὐτοὶ προσάγουσιν αὑτῷ. Ἀλλὰ τούσδε
[3, 58]	δ' εἴπερ ἤθελεν ὁ Ἀντώνιος,	οὐκ	ἀφίκετο; Ἢ τρισμυρίους ἔχων συντεταγμένους
[3, 75]	ὑπὸ τοῦ στρατοῦ σοι δεδομένην	οὐκ	ἐδέξω, διεταράχθησαν καὶ συστρατηγεῖν σε
[3, 68]	ἀντικαθίστατο. Παραινέσεων δὲ ἢ ἐπικελεύσεων	οὐκ	ἐδέοντο, δι' ἐμπειρίαν ἕκαστος ἑαυτοῦ
[3, 26]	αὐτοῖς ἐτείχιζε καὶ Δολοβέλλαν ἐλθόντα	οὐκ	ἐδέχετο οὔτε Περγάμῳ οὔτε Σμύρνῃ,
[3, 87]	μοι διδόντων ὑμῶν ὑπὸ σημείοις	οὐκ	ἐδεχόμην· ἓν δὲ μόνον ὁρῶ
[3, 21]	δὴ πάνυ αὐτῷ πολλὴ προσελθοῦσα	οὐκ	ἐδόκει τοῖς πλείοσιν αὐτὸν ἐν
[3, 75]	ἦν ὡς ἐμαυτῷ, ἀναιρεθέντι δὲ	οὐκ	εἶχον ἐπαμύνειν οὐδὲ τοῖς πλείοσι
[3, 5]	αἰεὶ προστιθεὶς μέχρι ἐς ἑξακισχιλίους,	οὐκ	ἐκ τῶν γινομένων ὁπλιτῶν, οὓς
[3, 46]	καὶ τοῦτο ἦν) συνώμνυον ἑκόντες	οὐκ	ἐκλείψειν τὴν ἐς Ἀντώνιον εὔνοιάν
[3, 68]	δὲ ἐμπειρίας οὔτε ἠλάλαξαν ὡς	οὐκ	ἐκπλήξοντες ἀλλήλους, οὔτε ἐν τῷ
[3, 51]	ἐψηφίσαντο ὅμως Δέκμον τε ἐπαινέσαι	οὐκ	ἐκστάντα Ἀντωνίῳ τῆς Κελτικῆς, καὶ
[3, 62]	τοῖς δὲ παραμείνασιν οὔ, διαφθείρων	οὐκ	ἐμοὶ μᾶλλον ἀλλὰ τῇ πόλει
[3, 47]	δὲ ἐκ τῶν πρότερον ἐστρατευμένων,	οὐκ	ἐντελῆ μὲν ταῦτα τοῖς ἀριθμοῖς
[3, 11]	θεμένων ὀνόματα ἐπιλαμβάνειν. Ὁ δὲ	οὐκ	ἐπέλαβεν, ἀλλὰ καὶ τὸ αὑτοῦ
[3, 43]	τελῶν τέσσαρα· ἐπιμεμφόμενοι δ' αὐτὸν	οὐκ	ἐπεξελθόντα τῷ φόνῳ Καίσαρος, χωρὶς
[3, 71]	δ' ἐκτάσσουσιν αὐτοῖς ὁ Ἀντώνιος	οὐκ	ἐπεξῆγεν, ἐς τὰ ἐπὶ θάτερα
[3, 12]	ὠλοφύροντο καὶ τὸν Ἀντώνιον ἐβλασφήμουν	οὐκ	ἐπεξιόντα τηλικούτῳ μύσει καὶ σφᾶς
[3, 72]	πολιορκοῦντα Μουτίνην καὶ ἐς μάχην	οὐκ	ἐπεξιόντα· τό τε γὰρ πάθος
[3, 79]	ἐν ἀποκρήμνοις κατέστησε καὶ πάλιν	οὐκ	ἐπεχείρησεν, ἀλλ' ἠσπάσατο. Οἱ δέ,
[3, 97]	Βροῦτον ἐς Μακεδονίαν. Ἔφευγε δ'	οὐκ	ἐπὶ τάδε τῶν Ἄλπεων, ἀλλ'
[3, 22]	ἰδιωτικὸν παρ' ἐλπίδα λαβόντος καὶ	οὐκ	ἐπιδεξίως, ἀλλ' ἐς θρασύτητα τῇ
[3, 19]	καὶ τῆς ἡγεμονίας με ἐπιθυμεῖν,	οὐκ	ἐπιθυμοῦντα μέν, οὐκ ἀπάξιον δὲ
[3, 43]	μετενεχθεῖσιν ἐς τὴν Ἰταλίαν καὶ	οὐκ	ἐπιμαρτυροῦσι τοιᾶσδε χάριτος· ἐμέμφετο δὲ
[3, 23]	ὧδε φιλοτιμούμενον δῆλοί τε ἦσαν	οὐκ	ἐς πολὺ τὴν ἐς αὐτὸν
[3, 47]	Ἀντώνιον· ἤχθοντο δὲ τοῖς τέλεσιν	οὐκ	ἐς τὴν βουλήν, ἀλλ' ἐς
[3, 82]	μετῄει δὲ καὶ ὁ Καῖσαρ,	οὐκ	ἐς τὴν βουλὴν ἔτι πέμπων,
[3, 27]	ὡς δὲ τὸν στρατὸν δόξων	οὐκ	ἐς τὴν Ἰταλίαν, ἀλλ' ἐς
[3, 10]	στρατοῦ δεξιωσάμενος διέπλει τὸν Ἰόνιον,	οὐκ	ἐς τὸ Βρεντέσιον νοὔπω γάρ
[3, 28]	ἐς τὸν Ἀντώνιον ἐγίγνετο, ὡς	οὐκ	ἐς τὸν νῦν Καίσαρα φιλονικοῦντα
[3, 43]	καταπλήξειν δι' ὀλίγου. Οἱ δὲ	οὐκ	ἐς φόβον μᾶλλον ἢ ἐς
[3, 69]	ἀρετῇ διαφέρει. Οἱ δὲ Ἄρειοι	οὐκ	ἐσῆλθον μὲν ἐς τὸ χαράκωμα
[3, 48]	αἰτιωμένων, ἐξελογεῖτο αὐτοῖς τὴν βουλὴν	οὐκ	εὐνοίᾳ πρὸς αὑτὸν ἀποκλίνειν μᾶλλον
[3, 33]	ὅστις αὐτοὺς μετέπεισε τῆς γνώμης,	οὐκ	εὐνοίᾳ τῆς ἐμῆς σωτηρίας ἔπεισεν,
[3, 57]	καλῶς, καὶ διδομένας αὐτοῖς ἡγεμονίας	οὐκ	ἐφθόνησε δοθῆναι. Τὰ μὲν δὴ
[3, 35]	με δέος ἔτι μεῖζον ἐπελάμβανεν,	οὐκ	ἔχοντά πω στρατὸν ἴδιον οὐδένα,
[3, 41]	τυραννίδι τόνδε προσεταιρίσασθαι, στρατὸν ἄλλον	οὐκ	ἔχοντας ἐν τῷ παρόντι. Ταῦτα
[3, 68]	νικῶν οὔτε ἡσσώμενος. Περιόδους δὲ	οὐκ	ἔχοντες οὔτε δρόμους ὡς ἐν
[3, 66]	ἐν αὐτοῖς, ἐπιθυμίᾳ δὲ ἀγῶνος,	οὐκ	ἔχων τοῖς ἱππεῦσιν ἐλλαμπρύνασθαι διὰ
[3, 55]	χρημάτων· τὴν δὲ Κελτικὴν ἡγεμονίαν	οὐκ	ἐψηφισάμεθα μὲν ἡμεῖς Ἀντωνίῳ, ἔδωκε
[3, 7]	καὶ Συρίας μὲν ἐπεθύμει μάλιστα,	οὐκ	ἠγνόει δὲ ὢν δι' ὑπονοίας
[3, 34]	καὶ μερίμνης καὶ δέους, ὅτε	οὐκ	ἦν γνώμης παράδοξον οὐδὲ ἀπορῆσαι,
[3, 76]	ἐς τὰ μέλλοντα. Τοῦτο δ'	οὐκ	ἦν ἐκφέρειν σοι πρότερον, ἡττημένου
[3, 66]	Καίσαρι καὶ Ἀντωνίῳ φίλος ὤν,	οὐκ	ἤνεγκε τὴν βαρύτητα τοῦ Κικέρωνος,
[3, 3]	ἐπεπράχει ὑπὸ τοῦ δήμου τιμώμενος,	οὐκ	ἠξίουν σφῶν καταφρονεῖν· τὴν ἀγορὰν
[3, 57]	εἶχεν; Ἀλλ' ἐς τὰ ἐναντία·	οὐκ	ἦρχε. Πῶς; Οὐ μόνος ἦρχεν
[3, 15]	τῆς τυραννίδος διάδοχον. Ἅμα δ'	οὐκ	ἦσαν ἐκεῖνοι τυραννοκτόνοι, εἰ μὴ
[3, 25]	τῆς φήμης ἐπανελθόντες Γέτας ἔλεγον	οὐκ	ἰδεῖν ἐν Μακεδονίᾳ, προσέθεσαν δέ,
[3, 22]	τοσόνδε πλοῦτον ἀλλότριόν τε καὶ	οὐκ	ἰδιωτικὸν παρ' ἐλπίδα λαβόντος καὶ
[3, 18]	διαθήκας εἶχεν ἄν, οὐ παῖδα,	οὐκ	οὐσίαν, οὐκ αὐτὸ τὸ σῶμα
[3, 56]	θεραπευόντων, οὐ κολαζόντων. Ἐπεὶ δὲ	οὐκ	ὤκνησεν οὐδε τὴν ἄλλην Ἀντωνίου

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 5/10/2006