Paragraphe |
[21] |
ἁθρόαι
οὐ
πολὺ
ὕστερον.
Ἐδεξάμην
|
δ' |
ἂν
ἀντὶ
πάντων
χρημάτων
εἶναι |
[7] |
πατρὸς
μὴ
φονέα
γενέσθαι.
Τί
|
δ' |
ἂν
οὐ
πρό
γε
τούτου |
[10] |
μὲν
παρανοίᾳ
τῇ
ἐμαυτοῦ,
τὰ
|
δ' |
ἀνάγκῃ
Τῶν
παρόντων
πραγμάτων,
ἔγνων |
[5] |
τὰ
μέγιστα
τῶν
κακῶν.
~Τὸ
|
δ' |
ἰσχυρὸν
τοῦτο
μόνον
εὕροι
τις |
[17] |
καὶ
ἔτι
τῶν
κοινῶν
χρημάτων
|
δαπάνης, |
ποιοῦσιν
ὑμᾶς
εἴ
τι
τυγχάνουσιν |
[24] |
ὅπερ
τῆς
αἰτίας
ἀπήλλακται,
ἡ
|
δὲ |
γνώμη
ἀντὶ
τῆς
προτέρας
ἑτέρα |
[5] |
εὖ
καὶ
κακῶς
πράττειν,
μεγάλη
|
δὲ |
δήπου
καὶ
τὸ
ἐξαμαρτεῖν
δυσπραξία |
[27] |
μου
ἀποδέχεσθαι
τὰ
πραττόμενα.
~Τὸ
|
δὲ |
δόντας
ἐμοὶ
τὴν
ἄδειαν
ἀφελέσθαι |
[4] |
τυγχάνουσι
μὴ
εὖ
φρονοῦντες·
ἑτέρους
|
δὲ |
εἰσπέμπουσι,
τοιούτους
ἀνθρώπους
οἷς
εἰθισμένοις |
[22] |
εἰσήγγειλα,
ὅπως
αὐτόθεν
προῄδετε.
~Νῦν
|
δὲ |
ἐκεῖνα
μὲν
τότε
ὅταν
ἀποτελεσθῇ |
[7] |
μὲν
ἀφεθέντα
μὴ
τεθνάναι,
τοῦ
|
δὲ |
ἐμαυτοῦ
πατρὸς
μὴ
φονέα
γενέσθαι. |
[8] |
παρόντος
τότε
κακοῦ
μετάστασιν.
Ἀναμνήσθητε
|
δὲ |
ἐν
οἵῳ
κινδύνῳ
τε
καὶ |
[16] |
ἀντὶ
τούτου
κακὰ
εἶχον,
τοῦτο
|
δὲ |
ἐπειδὴ
ἐφαίνετο
εὖ
ὑπ'
ἐμοῦ |
[22] |
τε
καὶ
ὑποσχόμενοι
ἔδοτε,
ὕστερον
|
δὲ |
ἑτέροις
πειθόμενοι
ἀφείλεσθε,
ταῦθ'
ὑμᾶς, |
[22] |
ἐν
μεγάλῃ
ἡδονῇ
γένοιτο.
Ὡς
|
δὲ |
καὶ
δικαία
ἐστίν,
εἴσεσθε.
Ἃ |
[21] |
ὑμῖν
τέτταρες
καὶ
δέκα,
αἱ
|
δὲ |
λοιπαὶ
τῶν
ἐκ
Κύπρου
ἀναχθεισῶν |
[19] |
τι
ἅπαντες
ἂν
εἰδεῖτε,
τὰ
|
δὲ |
μέλλοντά
τε
καὶ
ἤδη
πραττόμενα |
[6] |
διακέκριται
τοῖς
μὲν
γίγνεσθαι
τοῖς
|
δὲ |
μή,
ἀλλ'
ἔστιν
ἐν
τῷ |
[1] |
τῷ
μὲν
δοκεῖ
ταῦτα
τῷ
|
δὲ |
μή,
ἀλλὰ
μὴ
πᾶσιν
ὁμοίως. |
[22] |
εἰ
μὲν
βούλεσθε,
αἰτῶ,
εἰ
|
δὲ |
μὴ
βούλεσθε,
ἀπαιτῶ.
~Ὁρῶ
δὲ |
[3] |
τῇ
ἑαυτῶν
ὠφελείᾳ
σπεύδοντες.
~Εἰ
|
δὲ |
μὴ
ταὐτὰ
ἡγοῦνται
σφίσι
τε |
[26] |
ἔργων
σημεῖα
ὑμῖν
γιγνόμενα.
~Πολὺ
|
δέ |
μοι
προσήκει
ταῦτα
μᾶλλον
ἐκείνων |
[3] |
ἐλέγετο,
οὔτ'
ἄλλος
οὐδείς,
ἐνθάδε
|
δὲ |
νῦν
πειρῶνται
διαβάλλειν.
~Σημεῖον
οὖν |
[21] |
οὐδὲν
προὔργου
ἀκοῦσαι
ὑμῖν·
τάδε
|
δὲ |
νυνὶ
βούλομαι
ὑμᾶς
εἰδέναι,
ὅτι |
[6] |
μὲν
οἱ
ἐλάχιστα
ἐξαμαρτάνοντες,
σωφρονέστατοι
|
δὲ |
οἳ
ἂν
τάχιστα
μεταγιγνώσκωσι.
Καὶ |
[17] |
τὰ
ὑμέτερα
ὑμῖν
διδόασι;
Τοῦτο
|
δὲ |
ὅσοι
στρατηγοὶ
γενόμενοι
καλόν
τι |
[19] |
ἐκ
τῶν
ἄλλων
πολιτῶν·
ὑμῖν
|
δὲ |
οὐκ
εἰσὶν
ἕτεροι
ὑφ'
ὧν |
[9] |
ἐμοῦ
ἤρχετο
γίγνεσθαι
δυσδαιμονέστερος,
μεθισταμένης
|
δὲ |
πάλιν
εἰς
τὸ
ἀσφαλὲς
ἁπάντων |
[14] |
ἤγαγον
εἰς
τὴν
βουλήν.
~Εὐθὺς
|
δὲ |
παραστάς
μοι
Πείσανδρος
ἄνδρες
ἔφη |
[11] |
ἢ
ὅσου
ἐμοὶ
κατέστησαν·
εἰσήγαγον
|
δὲ |
σῖτόν
τε
καὶ
χαλκόν.
~Καὶ |
[2] |
τοὺς
μὲν
ἤδη
πράττοντας,
τοὺς
|
δὲ |
τάχα
μέλλοντας·
καί
μοι
μέγιστον |
[8] |
χρόνον
πλεῖστον
οἴσειν
ἔμελλεν,
ὑμῖν
|
δὲ |
ταχίστην
τοῦ
παρόντος
τότε
κακοῦ |
[25] |
ἄν
μοι
δικαίως
διαβεβλῇσθε.
~Ὥσπερ
|
δὲ |
τῆς
τότε
ἁμαρτίας
τὰ
ἀπὸ |
[13] |
ἐπιμελείας
τῶν
ὑμετέρων
πραγμάτων·
πυθόμενοι
|
δέ |
τινές
με
ἥκοντα
τῶν
τετρακοσίων |
[11] |
μοι
πολιτεύσασθαι
μεθ'
ὑμῶν.
~Ἐκ
|
δὲ |
τούτου
οὐ
πώποτε
οὔτε
τοῦ |
[14] |
πᾶν
διηγεῖτο
ὡς
ἐπέπρακτο.
Ἐν
|
δὲ |
τῶ
τότε
τὰ
ἐναντία
φρονοῦντες |
[23] |
δὲ
μὴ
βούλεσθε,
ἀπαιτῶ.
~Ὁρῶ
|
δὲ |
ὑμᾶς
πολλάκις
καὶ
δούλοις
ἀνθρώποις |
[23] |
μοι
ἄδειαν,
πάλιν
ἀπόδοτε.
Ἀναγνώσεται
|
δὲ |
ὑμῖν
αὐτό·
ἔτι
γὰρ
καὶ |
[17] |
ταύτην
ἀγαθόν
τι
ἐργάσασθαι.
~Ὁρᾶν
|
δὲ |
χρή,
ὦ
Ἀθηναῖοι,
ὅσῳ
τὰ |
[10] |
μέλλοιμι
ὀφθήσεσθαι
ὑφ'
ὑμῶν.
Ἐπειδὴ
|
δὲ |
χρόνῳ
ὕστερον
εἰσῆλθέ
μοι,
ὥσπερ |
[22] |
γνώσεσθε
ἅμα
καὶ
ὠφελήσεσθε
νῦν
|
δέ, |
ὦ
Ἀθηναῖοι,
εἴ
μοι
βουληθεῖτε |
[5] |
τιμὴν
αὐτοῖς
τινα
φέρειν.
Ἐμοὶ
|
δέ, |
ὦ
ἄνδρες,
καὶ
τῷ
πρώτῳ |
[2] |
ὑμᾶς
χρὴ
ἀγαθὸν
ἐμοῦ
ἐπαυρέσθαι.
|
Δεῖ |
γὰρ
αὐτοὺς
ἤτοι
ἀμαθεστάτους
εἶναι |
[1] |
ἂν
θαυμαστὸν
ἐνόμιζον·
ὅπου
μέντοι
|
δεῖ |
τὴν
πόλιν
ἐμέ
τι
ποιῆσαι |
[2] |
~Τουτὶ
τοίνυν
τὸ
μέγα
καὶ
|
δεινὸν |
πάρεστιν
ὑμῖν
ὁρᾶν
τοὺς
μὲν |
[1] |
τις
ἕτερος
βούλοιτο
ἐμοῦ
κακίων,
|
δεινότατον |
ἁπάντων
χρημάτων
ἡγοῦμαι,
εἰ
τῷ |
[2] |
τί
ποτε
οὗτοι
οἱ
ἄνδρες
|
δεινῶς |
οὕτω
περικάονται,
εἴ
τι
ὑμᾶς |
[21] |
Πειραιᾶ
εἰσιν
ὑμῖν
τέτταρες
καὶ
|
δέκα, |
αἱ
δὲ
λοιπαὶ
τῶν
ἐκ |
[4] |
πόλει
ταύτῃ,
οὐδενὸς
ἂν
χρήματος
|
δεξάμενοι |
ὑμᾶς
τι
ἀγαθὸν
ἐξ
ἐμοῦ |
[11] |
πέντε
δραχμῶν
Τὴν
τιμὴν
αὐτῶν
|
δέξασθαι |
οὐκ
ἠθέλησα
πράξασθαι
πλέον
ἢ |
[19] |
τι
ἐξαμαρτεῖν,
ἢ
εἰ
ὑμᾶς
|
δέοι |
ἀκούσαντάς
τι
ἐν
τῷ
παραχρῆμα |
[23] |
Ἐγὼ
τοίνυν
τοσοῦτον
ὑμῶν
μόνον
|
δέομαι· |
τὸ
ψήφισμα
ὃ
Μενίππου
εἰπόντος |
[15] |
με
οὗτοι
ἦσαν
οἱ
διασῴσαντες.
|
Δεσμά |
τε
ὕστερον
καὶ
κακὰ
ὅσα |
[10] |
ἐκείνης
καὶ
διαίτης,
ἐξ
ἧς
|
δευρὶ |
μετέστην,
ἔγνων
λυσιτελεῖν
μοι
ἢ |
[16] |
ἂν
εἴη
μοι
λέγειν.
~Οὗ
|
δὴ |
καὶ
μάλιστ'
ἐμαυτὸν
ἀπωλοφυράμην·
ὅστις |
[9] |
εἶναι
ἀνθρώπων
οὐδαμῇ
ἐκφεύγω,
ὅτε
|
δὴ |
προαγομένης
μὲν
τῆς
πόλεως
ἐπὶ |
[8] |
ὥστε
μὲν
γενέσθαι
τοιαῦτα,
πολλοστὸν
|
δή |
τι
ἐγὼ
μέρος
τῆς
αἰτίας |
[15] |
τοῖς
τετρακοσίοις.
~Κἀγώ
θόρυβος
γὰρ
|
δὴ |
τοιοῦτος
ἐγίγνετο
τῶν
βουλευτῶν
καὶ |
[14] |
τῶ
τότε
τὰ
ἐναντία
φρονοῦντες
|
δῆλοι |
ἦσαν
ἤδη
οἱ
ἐπὶ
στρατιᾶς |
[27] |
τῆς
ἀρχῆς
δουλείαν
ἀλλάξασθαι,
ἐκ
|
δημοκρατίας |
δυναστείαν
καταστήσαντες,
τί
ἄν
τις |
[16] |
μὲν
ἐν
ᾧ
ἐδόκει
ὁ
|
δῆμος |
κακοῦσθαι,
ἐγὼ
ἀντὶ
τούτου
κακὰ |
[26] |
τῶν
προγόνων
ἔργα
εἰκότως
ὑπάρχει
|
δημοτικῷ |
εἶναι,
εἴπερ
τι
ἀλλὰ
νῦν |
[26] |
πρὸς
τοὺς
τυράννους
ὑπὲρ
τοῦ
|
δήμου, |
ἐξὸν
αὐτῷ
διαλλαχθέντι
τῆς
ἔχθρας |
[26] |
εἵλετο
μᾶλλον
ἐκπεσεῖν
μετὰ
τοῦ
|
δήμου |
καὶ
φεύγων
κακοπαθεῖν
μᾶλλον
ἢ |
[1] |
κοινή
ἐστι,
καὶ
τὰ
γιγνόμενα
|
δήπου |
ἀγαθὰ
τῇ
πόλει
κοινά
ἐστι. |
[19] |
ἴσασιν
ἡ
βουλή
Οὓς
πολλῷ
|
δήπου |
εἰκὸς
ἧττον
ἄν
τι
ἐξαμαρτεῖν, |
[5] |
καὶ
κακῶς
πράττειν,
μεγάλη
δὲ
|
δήπου |
καὶ
τὸ
ἐξαμαρτεῖν
δυσπραξία
ἐστί, |
[5] |
ὀνειδίζειν,
καὶ
ταῦτα
ἐν
εἰδόσι
|
δήπου |
κάλλιον
ὑμῖν,
ὥστε
μηδὲν
ἂν |
[26] |
αὐτῶν
καταστῆναι.
Ὥστ'
ἔμοιγε
καὶ
|
διὰ |
τὰ
τῶν
προγόνων
ἔργα
εἰκότως |
[16] |
ἐμοῦ
πεπονθώς,
πάλιν
αὖ
καὶ
|
διὰ |
τοῦτ'
ἐγὼ
ἀπωλλύμην.
Ὥστε
ὁδόν |
[3] |
οὐδείς,
ἐνθάδε
δὲ
νῦν
πειρῶνται
|
διαβάλλειν. |
~Σημεῖον
οὖν
τοῦτο
ὅτι
οὗτοι |
[24] |
ὑπολείπεται
ὅτῳ
ἄν
μοι
δικαίως
|
διαβεβλῇσθε. |
~Ὥσπερ
δὲ
τῆς
τότε
ἁμαρτίας |
[24] |
ἤδη
παύσασθε
εἴ
τῳ
ὑμῶν
|
διάβολόν |
τι
ἐν
τῇ
γνώμῃ
περὶ |
[19] |
τι
ἐν
τῷ
παραχρῆμα
νῦν
|
διαβουλεύσασθαι. |
Οἱ
μέν
γε
σχολῇ
περὶ |
[20] |
εὖ
καὶ
κακῶς,
ἐὰν
βούλησθε,
|
διαθέσθαι. |
Ἅ
γε
μέντοι
ἔξω
τῶν |
[10] |
εἶναι
πράττειν
τε
τοιαῦτα
καὶ
|
διαιτᾶσθαι |
ἐκεῖ,
ὅπου
ἥκιστα
μέλλοιμι
ὀφθήσεσθαι |
[10] |
μεθ'
ὑμῶν
πολιτείας
ἐκείνης
καὶ
|
διαίτης, |
ἐξ
ἧς
δευρὶ
μετέστην,
ἔγνων |
[6] |
τάχιστα
μεταγιγνώσκωσι.
Καὶ
ταῦτα
οὐ
|
διακέκριται |
τοῖς
μὲν
γίγνεσθαι
τοῖς
δὲ |
[26] |
ὑπὲρ
τοῦ
δήμου,
ἐξὸν
αὐτῷ
|
διαλλαχθέντι |
τῆς
ἔχθρας
καὶ
γενομένῳ
κηδεστῇ |
[15] |
ἀποκτεῖναί
με
οὗτοι
ἦσαν
οἱ
|
διασῴσαντες. |
Δεσμά
τε
ὕστερον
καὶ
κακὰ |
[4] |
οἷς
εἰθισμένοις
ἤδη
ἀναισχυντεῖν
οὐδὲν
|
διαφέρει |
εἰπεῖν
τε
καὶ
ἀκοῦσαι
τὰ |
[17] |
ὅσῳ
τὰ
τοιαῦτα
τῶν
ὑπουργημάτων
|
διαφέρει. |
Τοῦτο
μὲν
γὰρ
ὅσοι
τῶν |
[17] |
τῶν
πολιτῶν
τὰ
ὑμέτερα
πράγματα
|
διαχειρίζοντες |
ἀργύριον
ὑμῖν
ἐκπορίζουσιν,
ἄλλο
τι |
[17] |
τι
ἢ
τὰ
ὑμέτερα
ὑμῖν
|
διδόασι; |
Τοῦτο
δὲ
ὅσοι
στρατηγοὶ
γενόμενοι |
[17] |
τῆς
σφετέρας
αὐτῶν
ἁμαρτίας
δίκην
|
διδόασιν, |
ἀλλ'
ὑμεῖς
ὑπὲρ
τῶν
ἐκείνοις |
[4] |
διισχυρίζεσθαι
περὶ
τούτων,
φοβούμενοι
ἔλεγχον
|
διδόναι |
εἴ
τι
εἰς
ὑμᾶς
τυγχάνουσι |
[23] |
καὶ
ξένοις
παντοδαποῖς
πολιτείαν
τε
|
διδόντας |
καὶ
εἰς
χρήματα
μεγάλας
δωρείας, |
[11] |
μοι
Ἀρχελάου
ξένου
πατρικοῦ
καὶ
|
διδόντος |
τέμνεσθαι
τε
καὶ
ἐξάγεσθαι
ὁπόσους |
[23] |
ταῦτα
μέντοι
ὀρθῶς
ὑμεῖς
φρονοῦντες
|
δίδοτε· |
οὕτω
γὰρ
ἂν
ὑπὸ
πλείστων |
[21] |
γνώμης.
~Καὶ
ὡς
μὲν
ταῦτα
|
διεπράχθη, |
οὐδὲν
προὔργου
ἀκοῦσαι
ὑμῖν·
τάδε |
[14] |
Καὶ
τὸ
πρᾶγμα
ἤδη
πᾶν
|
διηγεῖτο |
ὡς
ἐπέπρακτο.
Ἐν
δὲ
τῶ |
[4] |
αὐτοὺς
εἰς
τὸ
μέσον
καταστήσαντες
|
διισχυρίζεσθαι |
περὶ
τούτων,
φοβούμενοι
ἔλεγχον
διδόναι |
[22] |
ἡδονῇ
γένοιτο.
Ὡς
δὲ
καὶ
|
δικαία |
ἐστίν,
εἴσεσθε.
Ἃ
γάρ
μοι |
[22] |
καὶ
ἄπονον
ὑμῖν
καὶ
ἅμα
|
δικαίαν, |
πάνυ
ἄν
μοι
τοῦτο
ἐν |
[24] |
ἔτι
ὑπολείπεται
ὅτῳ
ἄν
μοι
|
δικαίως |
διαβεβλῇσθε.
~Ὥσπερ
δὲ
τῆς
τότε |
[20] |
γὰρ
ὑμέτερα
αὐτῶν
ἐφ'
ὑμῖν
|
δικαίως |
ἐστὶ
καὶ
εὖ
καὶ
κακῶς, |
[18] |
Καὶ
οὐκ
ἐρῶ
ὡς
οὐ
|
δικαίως· |
μεγάλη
γὰρ
ἐστιν
ἀρετή,
ὅστις |
[12] |
μέρος
ἐγὼ
οὐκ
ἂν
ἐλάχιστον
|
δικαίως |
ταύτης
τῆς
αἰτίας
ἔχοιμι.
Εἰ |
[5] |
ὑμῖν,
ὥστε
μηδὲν
ἂν
τούτων
|
δικαίως |
τιμὴν
αὐτοῖς
τινα
φέρειν.
Ἐμοὶ |
[17] |
αὐτοὶ
τῆς
σφετέρας
αὐτῶν
ἁμαρτίας
|
δίκην |
διδόασιν,
ἀλλ'
ὑμεῖς
ὑπὲρ
τῶν |
[5] |
τῷ
πρώτῳ
τοῦτο
εἰπόντι
ὀρθῶς
|
δοκεῖ |
εἰρῆσθαι,
ὅτι
πάντες
ἄνθρωποι
γίγνονται |
[1] |
χρημάτων
ἡγοῦμαι,
εἰ
τῷ
μὲν
|
δοκεῖ |
ταῦτα
τῷ
δὲ
μή,
ἀλλὰ |
[27] |
ἀποδέχεσθαι
τὰ
πραττόμενα.
~Τὸ
δὲ
|
δόντας |
ἐμοὶ
τὴν
ἄδειαν
ἀφελέσθαι
ὑμᾶς, |
[27] |
ἐξαμαρτεῖν,
ὥστε
ἀντὶ
τῆς
ἀρχῆς
|
δουλείαν |
ἀλλάξασθαι,
ἐκ
δημοκρατίας
δυναστείαν
καταστήσαντες, |
[23] |
~Ὁρῶ
δὲ
ὑμᾶς
πολλάκις
καὶ
|
δούλοις |
ἀνθρώποις
καὶ
ξένοις
παντοδαποῖς
πολιτείαν |
[22] |
ὦ
Ἀθηναῖοι,
εἴ
μοι
βουληθεῖτε
|
δοῦναι |
χάριν
μικράν
τε
καὶ
ἄπονον |
[11] |
κωπέας,
καὶ
παρόν
μοι
πέντε
|
δραχμῶν |
Τὴν
τιμὴν
αὐτῶν
δέξασθαι
οὐκ |
[7] |
ἀνοίᾳ
τῇ
ἐμαυτοῦ,
εἴτε
καὶ
|
δυνάμει |
τῶν
πεισάντων
με
ἐλθεῖν
εἰς |
[27] |
ἀρχῆς
δουλείαν
ἀλλάξασθαι,
ἐκ
δημοκρατίας
|
δυναστείαν |
καταστήσαντες,
τί
ἄν
τις
ὑμῶν |
[18] |
ὅστις
τὴν
ἑαυτοῦ
πόλιν
ὁτῳοῦν
|
δύναται |
τρόπῳ
ἀγαθόν
τι
ἐργάζεσθαι.
Ἀλλ' |
[7] |
φρενῶν,
ὥστ'
ἀνάγκην
μοι
γενέσθαι
|
δυοῖν |
κακοῖν
τοῖν
μεγίστοιν
θάτερον
ἑλέσθαι, |
[9] |
συμφορὰς
οὐδεὶς
ἐμοῦ
ἤρχετο
γίγνεσθαι
|
δυσδαιμονέστερος, |
μεθισταμένης
δὲ
πάλιν
εἰς
τὸ |
[7] |
γεγενημένα·
~ὃς
εἰς
τοσοῦτον
ἦλθον
|
δυσδαιμονίας, |
εἴτε
χρὴ
εἰπεῖν
νεότητί
τε |
[3] |
συμφέρειν
καὶ
τῷ
ὑμετέρῳ
κοινῷ,
|
δυσμενεῖς |
ἂν
τῇ
πόλει
εἶεν·
οἵτινες |
[2] |
ἀνθρώπων,
ἢ
τῇ
πόλει
ταύτῃ
|
δυσμενεστάτους. |
Εἰ
μέν
γε
νομίζουσι
τῆς |
[5] |
δὲ
δήπου
καὶ
τὸ
ἐξαμαρτεῖν
|
δυσπραξία |
ἐστί,
~καὶ
εἰσὶν
εὐτυχέστατοι
μὲν |
[9] |
αἴτιος.
~Καὶ
ὅμως
τό
γε
|
δυστυχέστατος |
εἶναι
ἀνθρώπων
οὐδαμῇ
ἐκφεύγω,
ὅτε |
[9] |
εἰκός
με,
οὐ
μῖσος
τῷ
|
δυστυχήματι |
τούτῳ
φέρεσθαι
παρ'
ὑμῶν.
~Καίτοι |
[23] |
διδόντας
καὶ
εἰς
χρήματα
μεγάλας
|
δωρείας, |
οἳ
ἂν
ὑμᾶς
φαίνωνται
ποιοῦντές |