Livre, chap. |
[1, 4 |
τῶν
οὐρανῶν
καὶ
τὰ
βάθη
|
τῶν |
ἀβύσσων
καὶ
τὰ
πέρατα>
τῆς |
[1, 14 |
ποιηταὶ
καὶ
φιλόσοφοι
ἔκλεψαν
ἐκ
|
τῶν |
ἁγίων
γραφῶν,
εἰς
τὸ
δόγματα |
[1, 14 |
ἅμα
καὶ
ἐπιτυχὼν
ἱεραῖς
γραφαῖς
|
τῶν |
ἁγίων
προφητῶν,
οἳ
καὶ
προεῖπον |
[1, 14 |
τὰς
αἰωνίους
κολάσεις
καὶ
τυχεῖν
|
τῶν |
αἰωνίων
ἀγαθῶν
τοῦ
θεοῦ.
ὁ> |
[1, 2 |
ὀφθαλμοὺς
τῆς
ψυχῆς
σου
ὑπὸ
|
τῶν |
ἁμαρτημάτων
καὶ
τῶν
πράξεών
σου |
[1, 13 |
καὶ
τοῦτο
εἰς
τὴν
χρῆσιν
|
τῶν |
ἀνθρώπων;
εἰ
γὰρ
τύχοι
εἰπεῖν, |
[1, 3 |
δικαίων,
κριτὴς
δὲ
καὶ
κολαστὴς
|
τῶν |
ἀσεβῶν.
~Ἄναρχος
δέ
ἐστιν,
ὅτι |
[1, 14 |
τάξει
ἀπαρτισθήσεται.
Ἀπόδειξιν
οὖν
λαβὼν
|
τῶν |
γινομένων
καὶ
προαναπεφωνημένων
οὐκ
ἀπιστῶ, |
[1, 13 |
καὶ
γίνεται
στάχυς.
Ἡ
δὲ
|
τῶν |
δένδρων
καὶ
ἀκροδρύων
φύσις,
πῶς |
[1, 3 |
ἐστιν
τῶν
θεοσεβῶν
καὶ
πατὴρ
|
τῶν |
δικαίων,
κριτὴς
δὲ
καὶ
κολαστὴς |
[1, 13 |
τῶν
ἐπιγείων
πραγμάτων
ἀλλὰ
καὶ
|
τῶν |
ἐν
οὐρανῷ,
κατανόησον
τὴν
ἀνάστασιν |
[1, 13 |
πρὸς
ἀπόδειξιν
ἀναστάσεως,
οὐ
μόνον
|
τῶν |
ἐπιγείων
πραγμάτων
ἀλλὰ
καὶ
τῶν |
[1, 5 |
διὰ
δὲ
τῆς
προνοίας
καὶ
|
τῶν |
ἔργων
αὐτοῦ
βλέπεται
καὶ
νοεῖται. |
[1, 4 |
εἰς
τὸ
εἶναι,
ἵνα
διὰ
|
τῶν |
ἔργων
γινώσκηται
καὶ
νοηθῇ
τὸ |
[1, 3 |
φοβουμένους
αὐτόν·
παιδευτὴς
γάρ
ἐστιν
|
τῶν |
θεοσεβῶν
καὶ
πατὴρ
τῶν
δικαίων, |
[1, 10 |
τὰ
τοιαῦτα
καὶ
ὀνομάζειν)
ἢ
|
τῶν |
θεραπόντων
αὐτῆς
τὰς
πράξεις
ὑφ' |
[1, 13 |
Εἰ
γὰρ
βούλει,
κατανόησον
τὴν
|
τῶν |
καιρῶν
καὶ
ἡμερῶν
καὶ
νυκτῶν |
[1, 14 |
Πλὴν
καὶ
αὐτοὶ
προεῖπον
περὶ
|
τῶν |
κολάσεων
τῶν
μελλουσῶν
ἔσεσθαι
ἐπὶ |
[1, 7 |
κράτους
αὐτῆς
καὶ
τὸν
σάλον
|
τῶν |
κυμάτων
καταπραΰ
νων,
ὁ
θεμελιώσας |
[1, 9 |
δὲ
καὶ
ἰχῶρα
ῥέοντα>
τούτων
|
τῶν |
λεγομένων
θεῶν>
Καὶ
ταῦτα
μὲν |
[1, 10 |
δὲ
καὶ
εἴποις
τὴν
μητέρα
|
τῶν |
λεγομένων
θεῶν,
μή
μοι
γένοιτο |
[1, 13 |
μὴν
ἐνίοτε
καὶ
στρουθίον
ἢ
|
τῶν |
λοιπῶν
πετεινῶν,
καταπιὸν
σπέρμα
μηλέας |
[1, 13 |
τύχοι
εἰπεῖν,
κόκκος
σίτου
ἢ
|
τῶν |
λοιπῶν
σπερμάτων,
ἐπὰν
βληθῇ
εἰς |
[1, 14 |
αὐτοὶ
προεῖπον
περὶ
τῶν
κολάσεων
|
τῶν |
μελλουσῶν
ἔσεσθαι
ἐπὶ
τοὺς
ἀσεβεῖς |
[1, 14 |
δίκαιον,
ἀποδιδοὺς
ἑκάστῳ
κατὰ
ἀξίαν
|
τῶν |
μισθῶν.
Τοῖς>
μὲν
καθ'
ὑπομονὴν |
[1, 4 |
διὰ
τὸ
εἶναι
αὐτὸν
πρὸ
|
τῶν |
ὅλων,
δημιουργὸς
δὲ
καὶ
ποιητὴς |
[1, 5 |
νοεῖν
εἶναι
τὸν
θεὸν
κυβερνήτην
|
τῶν |
ὅλων,
εἰ
καὶ
οὐ
θεωρεῖται |
[1, 7 |
αὐτῇ.
Οὗτός
μου
θεὸς
ὁ
|
τῶν |
ὅλων
κύριος,
ὁ
τανύσας
τὸν |
[1, 4 |
ἐστιν
διὰ
τὸ
κυριεύειν
αὐτὸν
|
τῶν |
ὅλων,
πατὴρ
δὲ
διὰ
τὸ |
[1, 4 |
αὐτὸν
εἶναι
κτίστην
καὶ
ποιητὴν
|
τῶν |
ὅλων,
ὕψιστος
δὲ
διὰ
τὸ |
[1, 4 |
καὶ
ἐμπεριέχει.
Τὰ>
γὰρ
ὕψη>
|
τῶν |
οὐρανῶν
καὶ
τὰ
βάθη
τῶν |
[1, 7 |
τῆς
ἀστραπῆς
τῆς
κατερχομένης
ἐκ
|
τῶν |
οὐρανῶν
τὴν
αὐτάρκειαν
ἐπιμετρῶν
πρὸς |
[1, 4 |
διὰ
τὸ
εἶναι
αὐτὸν
ἀνώτερον
|
τῶν |
πάντων,
παντοκράτωρ
δὲ
ὅτι
αὐτὸς |
[1, 2 |
ἁμαρτημάτων
καὶ
τῶν
πράξεών
σου
|
τῶν |
πονηρῶν.
Ὥσπερ
ἔσοπτρον
ἐστιλβωμένον,
οὕτως |
[1, 2 |
σου
ὑπὸ
τῶν
ἁμαρτημάτων
καὶ
|
τῶν |
πράξεών
σου
τῶν
πονηρῶν.
Ὥσπερ |
[1, 14 |
τιμωρίαις.
Ὧν
τιμωριῶν
προειρημένων
ὑπὸ
|
τῶν |
προφητῶν
μεταγενέστεροι
γενόμενοι
οἱ
ποιηταὶ |
[1, 13 |
Τί
δὲ
καὶ
οὐχὶ
ἡ
|
τῶν |
σπερμάτων
καὶ
καρπῶν
γινομένη
ἐξανάστασις, |
[1, 7 |
ὁ
θεμελιώσας
τὴν
γῆν
ἐπὶ
|
τῶν |
ὑδάτων>
καὶ
δοὺς
πνεῦμα
τὸ |
[1, 9 |
μοι
τὸ
λοιπὸν
καταλέγειν
περὶ
|
τῶν |
υἱῶν
αὐτοῦ,
Ἡρακλέα
μὲν
ἑαυτὸν |