Livre, chap. |
[1, 10 |
καὶ
Ἀθηναίο-3;
ς
ἐν
ἀκροπόλει
|
τὴν |
Ἀθηνᾶν.
Πεύσομαι
δέ
σου
κἀγώ, |
[1, 13 |
καὶ
τῶν
ἐν
οὐρανῷ,
κατανόησον
|
τὴν |
ἀνάστασιν
τῆς
σελήνης
τὴν
κατὰ |
[1, 9 |
κατάμαθε
κἀκείνου
τὰς
πράξεις
καὶ
|
τὴν |
ἀναστροφήν.
Πρῶτον
μὲν
ἐν
Ἴδῃ |
[1, 7 |
τῆς
κατερχομένης
ἐκ
τῶν
οὐρανῶν
|
τὴν |
αὐτάρκειαν
ἐπιμετρῶν
πρὸς
τὸ
μὴ |
[1, 14 |
ὑπομονὴν
διὰ
ἔργων
ἀγαθῶν
ζητοῦσι
|
τὴν |
ἀφθαρσίαν
δωρήσεται
ζωὴν
αἰώνιον>
χαράν, |
[1, 7 |
ἀπόθῃ
τὸ
θνητὸν
καὶ
ἐνδύσῃ
|
τὴν |
ἀφθαρσίαν,
τότε
ὄψῃ
κατὰ
ἀξίαν |
[1, 7 |
πληθύνων
εἰς
ὑετόν>
ὁ
ἀποστέλλων
|
τὴν |
βροντὴν
εἰς
φόβον
καὶ
προκαταγγέλλων |
[1, 7 |
ἐπιμετρῶν
πρὸς
τὸ
μὴ
ἐκκαῦσαι
|
τὴν |
γῆν·
εἰ
γὰρ
λάβοι
τὴν |
[1, 7 |
τὴν
κατεξουσίαν
ἡ
ἀστραπή,
ἐκκαύσει
|
τὴν |
γῆν,
εἰ
δὲ
καὶ
ἡ |
[1, 7 |
κυμάτων
καταπραΰ
νων,
ὁ
θεμελιώσας
|
τὴν |
γῆν
ἐπὶ
τῶν
ὑδάτων>
καὶ |
[1, 7 |
ὁ
θεὸς
τῇ
σοφίᾳ
ἐθεμελίωσε
|
τὴν |
γῆν,
ἡτοίμασε
δὲ
οὐρανοὺς
φρονήσει, |
[1, 13 |
λοιπῶν
σπερμάτων,
ἐπὰν
βληθῇ
εἰς
|
τὴν |
γῆν,
πρῶτον
ἀποθνήσκει
καὶ
λύεται, |
[1, 6 |
τε
καὶ
φυτῶν
καὶ
καρπῶν
|
τὴν |
διάφορον
καλλονήν,
τήν
τε
πολυποίκιλον |
[1, 6 |
ἐνύδρων
τε
καὶ
ἐναλίων,
ἢ
|
τὴν |
ἐν
αὐτοῖς
τοῖς
ζώοις
δεδομένην |
[1, 6 |
νυκτῶν
καὶ
μηνῶν
καὶ
ἐνιαυτῶν
|
τὴν |
εὔτακτον
πορείαν,
σπερμάτων
τε
καὶ |
[1, 8 |
γῇ;
ἢ
τίς
δύναται
διαπερᾶσαι
|
τὴν |
θάλασσαν,
ἐὰν
μὴ
πρῶτον
ἑαυτὸν |
[1, 13 |
ἀπώλεσάς
σου
τὰς
σάρκας
καὶ
|
τὴν |
ἰσχὺν
καὶ
τὸ
εἶδος,
ἐλέους |
[1, 13 |
σῶμα
καὶ
τὸ
εἶδος
καὶ
|
τὴν |
ἰσχύν·
καὶ
ὥσπερ
οὐκ
ἔγνως |
[1, 13 |
δυνατός
ἐστιν
ὁ
θεὸς
ποιῆσαι
|
τὴν |
καθολικὴν
ἀνάστασιν
ἁπάντων
ἀνθρώπων.
Εἰ |
[1, 6 |
τε
καὶ
ὄμβρων
καὶ
ὑετῶν
|
τὴν |
κατὰ
καιροὺς
γινομένην
ἐπιχορηγίαν,
τὴν |
[1, 13 |
κατανόησον
τὴν
ἀνάστασιν
τῆς
σελήνης
|
τὴν |
κατὰ
μῆνα
γενομένην,
πῶς
φθίνει |
[1, 7 |
τὴν
γῆν·
εἰ
γὰρ
λάβοι
|
τὴν |
κατεξουσίαν
ἡ
ἀστραπή,
ἐκκαύσει
τὴν |
[1, 10 |
σέβονται
λίθους
καὶ
ξύλα
καὶ
|
τὴν |
λοιπὴν
ὕλην,
ὡς
ἔφθημεν
εἰρηκέναι, |
[1, 6 |
καὶ
Ὠρίωνος,
Ἀρκτοῦρόν>
τε
καὶ
|
τὴν |
λοιπῶν
ἄστρων
χορείαν
γινομένην
ἐν |
[1, 10 |
κατηξιώθησαν.
Εἰ
δὲ
καὶ
εἴποις
|
τὴν |
μητέρα
τῶν
λεγομένων
θεῶν,
μή |
[1, 3 |
αὐτὸν
λέγω·
πὺρ
ἐὰν
εἴπω,
|
τὴν |
ὀργὴν
αὐτοῦ
λέγω.
Ἐρεῖς
οὖν |
[1, 6 |
τὴν
κατὰ
καιροὺς
γινομένην
ἐπιχορηγίαν,
|
τὴν |
οὐρανίων
παμποίκιλον
κίνησιν,
Ἑωσφόρον
ἀνατέλλοντα |
[1, 7 |
τὸν
θεόν.
Ἀνεγείρει
γάρ
σου
|
τὴν |
σάρκα
ἀθάνατον
σὺν
τῇ
ψυχῇ |
[1, 9 |
φυγάδα
εἰς
Ἀλεξάνδρειαν
γεγονότα,
ἢ
|
τὴν |
Σκυθίαν
Ἄρτεμιν
καὶ
αὐτὴν
φυγάδα |
[1, 9 |
Ὑακίνθου
μόρον
ἀγνοοῦντα,
ἢ
Ἀφροδίτην
|
τὴν |
τιτρωσκομένην,
καὶ
Ἄρεα
τὸν
βροτολοιγόν> |
[1, 2 |
τοῖς
ὀφθαλμοῖς
τοῦ
σώματος
κατανοοῦσι
|
τὴν |
τοῦ
βίου
καὶ
ἐπίγειον
πραγματείαν, |
[1, 7 |
Τοῦτο
δέ
σοι
συμβέβηκεν
διὰ
|
τὴν |
τύφλωσιν
τῆς
ψυχῆς
καὶ
πήρωσιν |
[1, 13 |
αὐτῷ.
Εἰ
γὰρ
βούλει,
κατανόησον
|
τὴν |
τῶν
καιρῶν
καὶ
ἡμερῶν
καὶ |
[1, 5 |
οὐ
δύναται
ἄνθρωπος
ἀτενίσαι
διὰ
|
τὴν |
ὑπερβάλλουσαν
θέρμην
καὶ
δύναμιν,
πῶς |
[1, 6 |
ἑτοιμάζων
τροφὴν
πάσῃ
σαρκί,
ἢ
|
τὴν |
ὑποταγὴν
ἣν
ὥρικεν
ὑποτάσσεσθαι
τὰ |
[1, 13 |
γινομένη
ἐξανάστασις,
καὶ
τοῦτο
εἰς
|
τὴν |
χρῆσιν
τῶν
ἀνθρώπων;
εἰ
γὰρ |