>

Livre, Chap.
[13, 6]	ὑπὲρ Κύμας ἁλιερκέες ὄχθαι Σικελία	τ´	„αὐτοῦ πιέζει στέρνα λαχνάεντα. καὶ
[13, 17]	αὐτὴν Μουρηνᾶ καὶ Λυκίοις προσορίσαντος	τὰ	Βάλβουρα καὶ τὴν Βουβῶνα· οὐδὲν
[13, 12]	ἐκ τῶν τοιούτων χωρίων τεκμαιρόμενοι.	~Τὰ	δ´ ἑξῆς ἐπὶ τὰ νότια
[13, 15]	καὶ τὰ μέχρι Καρούρων εἴρηται·	τὰ	δ´ ἑξῆς ἐστι τὰ μὲν
[13, 12]	τὰ δὲ Μυσοὶ καὶ Λυδοί,	τὰ	δὲ Κᾶρες καὶ Ἴωνες. οὕτω
[13, 12]	ταῖς Κελαιναῖς καὶ τῇ Ἀπαμείᾳ,	τὰ	δὲ Μυσοὶ καὶ Λυδοί, τὰ
[13, 15]	ἐπὶ Μαιάνδρῳ, τῆς Καρίας ἤδη·	τὰ	δὲ πρὸς νότον ἡ Κιβύρα
[13, 4]	τὸ Ἕρμου πεδίον καὶ Σάρδεις·	τὰ	δὲ προσάρκτια τῷ Περγάμῳ τὰ
[13, 6]	εἶναι τοὺς Ἀρίμους, ἀφ´ ὧν	τὰ	ἐγγὺς ὄρη λέγεσθαι Ἄριμα. ~Περίκειται
[13, 14]	τὴν Ἱερὰν πόλιν ὕδωρ, ὥστε	τὰ	ἐκ τῶν ῥιζῶν βαπτόμενα ἐνάμιλλα
[13, 4]	τὰ πλεῖστα ὑπὸ Μυσῶν ἔχεται	τὰ	ἐν δεξιᾷ τῶν Ἀβαειτῶν λεγομένων,
[13, 6]	συνοικειοῖ τοῖς ἐν τῇ Κιλικίᾳ	τὰ	ἐν Πιθηκούσσαις, ἅπερ ἐστὶ πρὸ
[13, 6]	ἐστὶ πρὸ τῆς Κυμαίας, καὶ	τὰ	ἐν Σικελίᾳ· καὶ γὰρ τῇ
[13, 14]	καταντικρὺ Λαοδικείας Ἱερὰ πόλις, ὅπου	τὰ	θερμὰ ὕδατα καὶ τὸ Πλουτώνιον,
[13, 12]	ὥστε καὶ τὰ Φρύγια καὶ	τὰ	Καρικὰ καὶ τὰ Λύδια καὶ
[13, 5]	Περσῶν ἔργον, ἀφ´ οὗ κατοπτεύεται	τὰ	κύκλῳ πεδία καὶ μάλιστα τὸ
[13, 12]	Φρύγια καὶ τὰ Καρικὰ καὶ	τὰ	Λύδια καὶ ἔτι τὰ τῶν
[13, 12]	ἀρξάμενον, ὥς φησι Θεόπομπος, ὥστε	τὰ	μὲν αὐτοῦ Φρύγες κατέχουσι τὰ
[13, 12]	ποταμοὶ καὶ μάλιστα ὁ Μαίανδρος	τὰ	μὲν διορίζοντες τῶν ἐθνῶν, δι´
[13, 15]	πόλιν τὰ πέραν τοῦ Μαιάνδρου.	τὰ	μὲν οὖν περὶ Λαοδίκειαν καὶ
[13, 15]	εἴρηται· τὰ δ´ ἑξῆς ἐστι	τὰ	μὲν πρὸς δύσιν ἡ τῶν
[13, 15]	περὶ Λαοδίκειαν καὶ Ἀφροδισιάδα καὶ	τὰ	μέχρι Καρούρων εἴρηται· τὰ δ´
[13, 7]	δὲ τῇ λίμνῃ τῇ Κολόῃ	τὰ	μνήματα τῶν βασιλέων· πρὸς δὲ
[13, 12]	τεκμαιρόμενοι. ~Τὰ δ´ ἑξῆς ἐπὶ	τὰ	νότια μέρη τοῖς τόποις τούτοις
[13, 15]	~Μετὰ δὲ τὴν Ἱερὰν πόλιν	τὰ	πέραν τοῦ Μαιάνδρου. τὰ μὲν
[13, 2]	τοῦ Ταύρου. πρότερον δ´ ἦν	τὰ	περὶ Πέργαμον οὐ πολλὰ χωρία
[13, 11]	συμβῆναι τοῦτο, καὶ οὐκ ὀκνοῦσι	τὰ	περὶ τὸν Τυφῶνα ἐνταῦθα μυθολογεῖν.
[13, 4]	τὰ δὲ προσάρκτια τῷ Περγάμῳ	τὰ	πλεῖστα ὑπὸ Μυσῶν ἔχεται τὰ
[13, 4]	καὶ τῆς πόλεως ἐπὶ μὲν	τὰ	πρὸς ἕω μέρη πόλις ἐστὶν
[13, 12]	τὰ μὲν αὐτοῦ Φρύγες κατέχουσι	τὰ	πρὸς ταῖς Κελαιναῖς καὶ τῇ
[13, 5]	εἰς τὴν Σαρδιανὴν φέρεται καὶ	τὰ	συνεχῆ πεδία μέχρι τῆς θαλάττης.
[13, 14]	Νυσαΐδος, ἥ ἐστι χώρα κατὰ	τὰ	τοῦ Μαιάνδρου πέραν μέχρι τῆς
[13, 12]	καὶ τὰ Λύδια καὶ ἔτι	τὰ	τῶν Μυσῶν δυσδιάκριτα εἶναι παραπίπτοντα
[13, 12]	πρὸς τὸν Ταῦρον, ὥστε καὶ	τὰ	Φρύγια καὶ τὰ Καρικὰ καὶ
[13, 13]	καὶ τὸ Κιλλάνιον καὶ τὸ	Ταβηνόν,	ἔχοντα πολίχνας μιξοφρυγίους ἐχούσας τι
[13, 6]	πολυώνυμον ἄντρον· νῦν „γε μὰν	ταί	θ´ ὑπὲρ Κύμας ἁλιερκέες ὄχθαι
[13, 8]	καὶ τῶν ἄλλων συχνὰς ἀνέλαβε	ταῖς	εὐεργεσίαις, ὅσαι περὶ τὸν αὐτὸν
[13, 12]	αὐτοῦ Φρύγες κατέχουσι τὰ πρὸς	ταῖς	Κελαιναῖς καὶ τῇ Ἀπαμείᾳ, τὰ
[13, 17]	Βουβῶνα· οὐδὲν δ´ ἧττον ἐν	ταῖς	μεγίσταις ἐξετάζεται διοικήσεσι τῆς Ἀσίας
[13, 14]	καθαρεύων ἐκείνης τῆς ἀχλύος ἐν	ταῖς	νηνεμίαις· συμμένει γὰρ ἐντὸς τοῦ
[13, 7]	μνήματα τῶν βασιλέων· πρὸς δὲ	ταῖς	Σάρδεσιν ἔστι τὸ τοῦ Ἀλυάττου
[13, 12]	δὲ μέσοι φερόμενοι δύσληπτον ποιοῦσι	τἀκριβές·	καὶ περὶ τῶν πεδίων δὲ
[13, 6]	τε καὶ Ἄντιφος ἡγησάσθην, υἷε	„Ταλαιμένεος,	τὼ Γυγαίη τέκε λίμνη, οἳ
[13, 1]	καὶ τῶν χρημάτων (ἦν δὲ	τάλαντα	ἐνακισχίλια) Φιλέταιρος, ἀνὴρ Τιανός, θλιβίας
[13, 12]	διατάξαι τὰς διοικήσεις, ἐν αἷς	τὰς	ἀγοραίους ποιοῦνται καὶ τὰς δικαιοδοσίας.
[13, 9]	παρ´ αὐτοῦ τὰς πόλεις ἀπελύσατο	τὰς	διαβολὰς ἀπολογησάμενος· τοῦ δὲ νεωτέρου
[13, 12]	αἷς τὰς ἀγοραίους ποιοῦνται καὶ	τὰς	δικαιοδοσίας. ὁ μέν γε Τμῶλος
[13, 12]	αὐτούς, ἀλλὰ ἕτερον τρόπον διατάξαι	τὰς	διοικήσεις, ἐν αἷς τὰς ἀγοραίους
[13, 7]	ἔνιοι ἱστοροῦσι τὴν Κολόην πρὸς	τὰς	ἐκδοχὰς τῶν πλημμυρίδων, αἳ συμβαίνουσι
[13, 5]	ἐνταῦθα χορεύειν τοὺς καλάθους κατὰ	τὰς	ἑορτάς, οὐκ οἶδ´ ὅπως ποτὲ
[13, 10]	ἔστιν ὅτι οὕτω φιλοχωροῦσιν, ἐπισφαλεῖς	τὰς	οἰκήσεις ἔχοντες· ἔτι δ´ ἄν
[13, 11]	γηγενοῦς πυρός, ἐκλιπεῖν δὲ νῦν	τὰς	πηγάς· δείκνυνται δὲ καὶ βόθροι
[13, 9]	ἐσχηκὼς ὡς ἀφιστὰς παρ´ αὐτοῦ	τὰς	πόλεις ἀπελύσατο τὰς διαβολὰς ἀπολογησάμενος·
[13, 6]	Τυρρηνοῖς ἀρίμους καλεῖσθαι· οἱ δὲ	τὰς	Σάρδεις Ὕδην ὀνομάζουσιν, οἱ δὲ
[13, 8]	πεδίον. ~Φησὶ δὲ Καλλισθένης ἁλῶναι	τὰς	Σάρδεις ὑπὸ Κιμμερίων πρῶτον, εἶθ´
[13, 3]	καὶ Ἀπολλόδωρος ὁ ῥήτωρ ὁ	τὰς	τέχνας συγγράψας καὶ τὴν Ἀπολλοδώρειον
[13, 14]	παριόντι ζώῳ θάνατος παραχρῆμα ἀπαντᾷ·	ταῦροι	γοῦν εἰσαχθέντες πίπτουσι καὶ ἐξέλκονται
[13, 12]	ἐμπλοπὰς ἔχει μέχρι πρὸς τὸν	Ταῦρον,	ὥστε καὶ τὰ Φρύγια καὶ
[13, 15]	καὶ ἡ Καβαλὶς μέχρι τοῦ	Ταύρου	καὶ τῆς Λυκίας. ἡ μὲν
[13, 2]	ὑπ´ Ἀντιόχῳ τὴν ἐντὸς τοῦ	Ταύρου.	πρότερον δ´ ἦν τὰ περὶ
[13, 17]	τῆς εἰς τὸ ἐντὸς τοῦ	Ταύρου	ὑπερθέσεως δι´ αὐτῶν ἐπὶ Ἴσινδα
[13, 11]	τῶν κτισάντων αὐτήν. ~Μετὰ δὲ	ταῦτ´	ἔστιν ἡ Κατακεκαυμένη λεγομένη χώρα
[13, 16]	ἐν τῇ πρὸς Σολύμους μάχῃ.	ταῦτα	δὲ καὶ τοῖς ὑπὸ τοῦ
[13, 8]	τοῦ καθ´ ἡμᾶς ἡγεμόνος καὶ	ταύτην	καὶ τῶν ἄλλων συχνὰς ἀνέλαβε
[13, 12]	ἄλληλα· εἰς δὲ τὴν σύγχυσιν	ταύτην	οὐ μικρὰ συλλαμβάνει τὸ τοὺς
[13, 1]	δὲ καλῶς ἐφάνη τῆς πίστεως	ταύτης	ἄξιος. τέως μὲν οὖν εὔνους
[13, 1]	παιδός· συνέβη γὰρ ἔν τινι	ταφῇ	θέας οὔσης καὶ πολλῶν παρόντων
[13, 7]	καὶ πόρνης μνῆμα λέγουσι τὸν	τάφον.	χειροποίητον δὲ τὴν λίμνην ἔνιοι
[13, 16]	Βελλεροφόντου χάραξ καὶ ὁ Πεισάνδρου	τάφος	τοῦ υἱοῦ {αὐτοῦ} πεσόντος ἐν
[13, 8]	ἰαστὶ λέγεσθαι Ἠσιονεῖς τοὺς Ἀσιονεῖς·	„τάχα	γὰρ ἡ „Μῃο„ νία“ φησίν
[13, 2]	συνεπολέμησε δὲ οὗτος Ῥωμαίοις πρός	τε	Ἀντίοχον τὸν μέγαν καὶ πρὸς
[13, 1]	ὁρῶν ἐπιτηδείους πρὸς νεωτερισμόν· ὅ	τε	γὰρ Λυσίμαχος κακοῖς οἰκείοις περιπεσὼν
[13, 3]	καὶ κατασχόντος τὸν Βόσπορον. οὗτός	τε	δὴ ὀνόματος ἠξίωται μεγάλου, καὶ
[13, 1]	τὸν υἱὸν ἀνελεῖν Ἀγαθοκλέα, Σέλευκός	τε	ἐπελθὼν ὁ Νικάτωρ ἐκεῖνόν τε
[13, 6]	παρ´ Ὁμήρῳ „Μῄοσιν αὖ Μέσθλης	τε	καὶ Ἄντιφος ἡγησάσθην, υἷε „Ταλαιμένεος,
[13, 13]	ἕω τὸ Κιλβιανὸν πεδίον πολύ	τε	καὶ συνοικούμενον εὖ καὶ χώραν
[13, 14]	τὴν Μεσωγίδα τὴν μεταξὺ Καρῶν	τε	καὶ τῆς Νυσαΐδος, ἥ ἐστι
[13, 3]	μητρῴου γένους καὶ βασιλεὺς ἄλλων	τε	καὶ τοῦ Βοσπόρου· κατελύθη δ´
[13, 1]	τε ἐπελθὼν ὁ Νικάτωρ ἐκεῖνόν	τε	κατέλυσε καὶ αὐτὸς κατελύθη δολοφονηθεὶς
[13, 13]	Καϋστριανῷ πεδίῳ μεταξὺ πίπτοντι τῆς	τε	Μεσωγίδος καὶ τοῦ Τμώλου συνεχές
[13, 3]	ἐλλόγιμοι καθ´ ἡμᾶς Περγαμηνοὶ Μιθριδάτης	τε	Μηνοδότου υἱὸς καὶ Ἀδοβογιωνίδος τοῦ
[13, 5]	Ἕρμου καὶ τὸ Καϋστριανόν, συνεχῆ	τε	ὄντα καὶ πάντων ἄριστα πεδίων.
[13, 12]	δὲ τῶν ἐφ´ ἑκάτερα τῆς	τε	ὀρεινῆς καὶ τῆς ποταμίας ὁ
[13, 5]	ὑπόκειται δὲ τῇ πόλει τό	τε	Σαρδιανὸν πεδίον καὶ τὸ τοῦ
[13, 6]	ἡγησάσθην, υἷε „Ταλαιμένεος, τὼ Γυγαίη	τέκε	λίμνη, οἳ καὶ Μῄονας „ἦγον
[13, 11]	φασιν, ἐκ τῶν τοιούτων χωρίων	τεκμαιρόμενοι.	~Τὰ δ´ ἑξῆς ἐπὶ τὰ
[13, 2]	εἴκοσιν ἔτη βασιλεύσας γέρων οὗτος	τελευτᾷ	κατορθώσας πολλά· καὶ γὰρ Δημήτριον
[13, 2]	δὲ καὶ εἴκοσιν ἄρξας ἔτη	τελευτᾷ	τὸν βίον. ἐκ δὲ Ἀττάλου
[13, 2]	κατέστησε καὶ τοῦ παιδὸς νέου	τελέως	ὄντος καὶ τῆς ἀρχῆς τὸν
[13, 17]	ἐπὶ Μοαγέτου δ´ ἡ τυραννὶς	τέλος	ἔσχε, καταλύσαντος αὐτὴν Μουρηνᾶ καὶ
[13, 16]	Σόλυμος, καὶ αὐτοὶ δὲ οἱ	Τερμησσεῖς	Σόλυμοι καλοῦνται. πλησίον δ´ ἐστὶ
[13, 16]	φασι τοὺς Καβαλεῖς· τῆς γοῦν	Τερμησσέων	ἄκρας ὁ ὑπερκείμενος λόφος καλεῖται
[13, 17]	ἐστὶν ἡ ἀπὸ τῶν κατὰ	Τερμησσὸν	στενῶν καὶ τῆς εἰς τὸ
[13, 16]	μαρνάμενον „Σολύμοισι κατέκτανεν. ἡ δὲ	Τερμησσός	ἐστι Πισιδικὴ πόλις ἡ μάλιστα
[13, 6]	Τμώλῳ γεγαῶτας, προσγράφουσί τινες τοῦτο	τέταρτον	ἔπος „Τμώλῳ ὑπὸ νιφόεντι, Ὕδης
[13, 14]	πολύ· πρόκειται δὲ τούτου δρυφάκτωμα	τετράγωνον	ὅσον ἡμιπλέθρου τὴν περίμετρον· τοῦτο
[13, 11]	καὶ πεντακοσίων σταδίων πλάτος δὲ	τετρακοσίων,	εἴτε Μυσίαν χρὴ καλεῖν εἴτε
[13, 17]	πόλεων ὁμόρων, Βουβῶνος Βαλβούρων Οἰνοάνδων,	τετράπολις	τὸ σύστημα ἐκλήθη, μίαν ἑκάστης
[13, 3]	τοσόνδε προῆλθε τιμῆς ὥστε καὶ	τετράρχης	ἀπεδείχθη {ἀπὸ} τοῦ μητρῴου γένους
[13, 3]	Μηνοδότου υἱὸς καὶ Ἀδοβογιωνίδος τοῦ	τετραρχικοῦ	τῶν Γαλατῶν γένους, ἣν καὶ
[13, 11]	τρεῖς, οὓς φύσας καλοῦσιν, ὅσον	τετταράκοντα	ἀλλήλων διεστῶτες σταδίους· ὑπέρκεινται δὲ
[13, 5]	ἄριστα πεδίων. ἐν δὲ σταδίοις	τετταράκοντα	ἀπὸ τῆς πόλεως ἔστιν ἡ
[13, 2]	ἐκεῖνος προσεφιλοκάλησε· βασιλεύσας {δὲ} ἔτη	τετταράκοντα	καὶ ἐννέα ἀπέλιπεν υἱῷ τὴν
[13, 2]	ἐτελεύτα βασιλεύσας ἔτη τρία καὶ	τετταράκοντα,	κατέλιπε δὲ τέτταρας υἱοὺς ἐξ
[13, 2]	τρία καὶ τετταράκοντα, κατέλιπε δὲ	τέτταρας	υἱοὺς ἐξ Ἀπολλωνίδος Κυζικηνῆς γυναικός,
[13, 17]	διοικήσεσι τῆς Ἀσίας ἡ Κιβυρατική.	τέτταρσι	δὲ γλώτταις ἐχρῶντο οἱ Κιβυρᾶται,
[13, 11]	λειπόμενον. ἔστι δὲ ἡ ἐπιφάνεια	τεφρώδης	τῶν πεδίων, ἡ δ´ ὀρεινὴ
[13, 3]	Ἀπολλόδωρος ὁ ῥήτωρ ὁ τὰς	τέχνας	συγγράψας καὶ τὴν Ἀπολλοδώρειον αἵρεσιν
[13, 1]	ἐφάνη τῆς πίστεως ταύτης ἄξιος.	τέως	μὲν οὖν εὔνους διέμεινε τῷ
[13, 6]	τὰ ἐν Σικελίᾳ· καὶ γὰρ	τῇ	Αἴτνῃ φησὶν ὑποκεῖσθαι τὸν Τυφῶνα
[13, 5]	ὁ Τμῶλος, εὔδαιμον ὄρος, ἐν	τῇ	ἀκρωρείᾳ σκοπὴν ἔχον, ἐξέδραν λευκοῦ
[13, 12]	τὰ πρὸς ταῖς Κελαιναῖς καὶ	τῇ	Ἀπαμείᾳ, τὰ δὲ Μυσοὶ καὶ
[13, 17]	Κιβυρᾶται, τῇ Πισιδικῇ τῇ Σολύμων	τῇ	Ἑλληνίδι τῇ Λυδῶν· δὲ οὐδ´
[13, 2]	τὴν χώραν Ἀσίαν προσαγορεύσαντες ὁμώνυμον	τῇ	ἠπείρῳ. παραρρεῖ δ´ ὁ Κάικος
[13, 6]	ὁ Σκήψιος ἡγεῖται τοὺς ἐν	τῇ	Κατακεκαυμένῃ τῆς Μυσίας τοὺς Ἀρίμους
[13, 6]	Πίνδαρος δὲ συνοικειοῖ τοῖς ἐν	τῇ	Κιλικίᾳ τὰ ἐν Πιθηκούσσαις, ἅπερ
[13, 7]	Ἄριμα. ~Περίκειται δὲ τῇ λίμνῃ	τῇ	Κολόῃ τὰ μνήματα τῶν βασιλέων·
[13, 7]	ὄρη λέγεσθαι Ἄριμα. ~Περίκειται δὲ	τῇ	λίμνῃ τῇ Κολόῃ τὰ μνήματα
[13, 17]	Πισιδικῇ τῇ Σολύμων τῇ Ἑλληνίδι	τῇ	Λυδῶν· δὲ οὐδ´ ἴχνος ἐστὶν
[13, 14]	Καβαλίδος, πόλεις εἰσὶ πρὸς μὲν	τῇ	Μεσωγίδι καταντικρὺ Λαοδικείας Ἱερὰ πόλις,
[13, 17]	δὲ γλώτταις ἐχρῶντο οἱ Κιβυρᾶται,	τῇ	Πισιδικῇ τῇ Σολύμων τῇ Ἑλληνίδι
[13, 5]	μέχρι τῆς θαλάττης. ὑπόκειται δὲ	τῇ	πόλει τό τε Σαρδιανὸν πεδίον
[13, 16]	τοῦ υἱοῦ {αὐτοῦ} πεσόντος ἐν	τῇ	πρὸς Σολύμους μάχῃ. ταῦτα δὲ
[13, 17]	ἐχρῶντο οἱ Κιβυρᾶται, τῇ Πισιδικῇ	τῇ	Σολύμων τῇ Ἑλληνίδι τῇ Λυδῶν·
[13, 11]	ἐκ τῆς Καταναίας τῆς χωσθείσης	τῇ	σποδῷ καὶ νῦν ἀποδιδούσης οἶνον
[13, 15]	τῷ Μαιάνδρῳ κατὰ τὸ πρὸς	τῇ	Φρυγίᾳ μέρος, ἐπέζευκται δὲ γέφυρα·
[13, 10]	οἱ δὲ πολλοὶ καταβιοῦσιν ἐν	τῇ	χώρᾳ γεωργοῦντες, ἔχοντες εὐδαίμονα γῆν·
[13, 1]	ἑνὸς τῶν Ἀλεξάνδρου διαδόχων, αὐτὴν	τὴν	ἄκραν τοῦ ὄρους συνοικουμένην ἔχον·
[13, 6]	Σάρδεις Ὕδην ὀνομάζουσιν, οἱ δὲ	τὴν	ἀκρόπολιν αὐτῆς. πιθανωτάτους δ´ ὁ
[13, 3]	ὁ τὰς τέχνας συγγράψας καὶ	τὴν	Ἀπολλοδώρειον αἵρεσιν παραγαγών, ἥτις ποτ´
[13, 8]	ἀναληφθεῖσα δ´ ἀξιολόγως ὕστερον διὰ	τὴν	ἀρετὴν τῆς χώρας ἡ πόλις
[13, 2]	διεξιὼν σχεδὸν δέ τι καὶ	τὴν	ἀρίστην τῆς Μυσίας. ~Ἄνδρες δ´
[13, 9]	καὶ μέλη καὶ ἄλλα ποιήματα	τὴν	ἀρχαίαν γραφὴν ἐπιφαίνοντα ἱκανῶς. Ξάνθος
[13, 2]	τετταράκοντα καὶ ἐννέα ἀπέλιπεν υἱῷ	τὴν	ἀρχὴν Ἀττάλῳ, γεγονότι ἐκ Στρατονίκης
[13, 2]	τῆς Ἀχαιοῦ γεγονὼς Ἄτταλος διεδέξατο	τὴν	ἀρχήν, καὶ ἀνηγορεύθη βασιλεὺς πρῶτος
[13, 2]	Νικομήδη τὸν υἱόν, κατέλιπε δὲ	τὴν	ἀρχὴν τῷ ἐπιτροπευθέντι Ἀττάλῳ· βασιλεύσας
[13, 17]	Λυκίοις προσορίσαντος τὰ Βάλβουρα καὶ	τὴν	Βουβῶνα· οὐδὲν δ´ ἧττον ἐν
[13, 1]	Λυσιμάχῳ, διενεχθεὶς δὲ πρὸς Ἀρσινόην	τὴν	γυναῖκα αὐτοῦ διαβάλλουσαν αὐτὸν ἀπέστησε
[13, 15]	φέρει τὴν καλουμένην Ἀντιοχικὴν ἰσχάδα·	τὴν	δὲ αὐτὴν καὶ τρίφυλλον ὀνομάζουσιν·
[13, 2]	Ῥωμαίων ἅπασαν τὴν ὑπ´ Ἀντιόχῳ	τὴν	ἐντὸς τοῦ Ταύρου. πρότερον δ´
[13, 8]	τῆς ἐλεγείας ποιητήν, ὕστατα δὲ	τὴν	ἐπὶ Κύρου καὶ Κροίσου γενέσθαι
[13, 2]	καὶ ἀναθήματα καὶ βιβλιοθήκας καὶ	τὴν	ἐπὶ τοσόνδε κατοικίαν τοῦ Περγάμου
[13, 17]	περὶ ἑκατόν. ηὐξήθη δὲ διὰ	τὴν	εὐνομίαν, καὶ αἱ κῶμαι παρεξέτειναν
[13, 8]	ἅλωσιν. λέγοντος δὲ τοῦ Καλλίνου	τὴν	ἔφοδον τῶν Κιμμερίων ἐπὶ τοὺς
[13, 2]	τὸν Καινῶν βασιλέα στρατεύσας εἰς	τὴν	Θρᾴκην, ἀνεῖλε δὲ καὶ Προυσίαν
[13, 15]	αὐτομάτων βαλανείων ἐστί. ~Μετὰ δὲ	τὴν	Ἱερὰν πόλιν τὰ πέραν τοῦ
[13, 14]	ἐρίων θαυμαστῶς σύμμετρον τὸ κατὰ	τὴν	Ἱερὰν πόλιν ὕδωρ, ὥστε τὰ
[13, 17]	Λυδῶν οἱ Κιβυρᾶται τῶν κατασχόντων	τὴν	Καβαλίδα· ὕστερον δὲ Πισιδῶν τῶν
[13, 15]	πᾶσαν εὐδαίμονα, πλείστην δὲ φέρει	τὴν	καλουμένην Ἀντιοχικὴν ἰσχάδα· τὴν δὲ
[13, 5]	ἄλλοι ἀσημότεροι σὺν αὐτοῖς εἰς	τὴν	κατὰ Φώκαιαν ἐκδιδόασι θάλατταν, ὡς
[13, 7]	δὲ τὴν λίμνην ἔνιοι ἱστοροῦσι	τὴν	Κολόην πρὸς τὰς ἐκδοχὰς τῶν
[13, 1]	παρόντων ἀποληφθεῖσαν ἐν τῷ ὄχλῳ	τὴν	κομίζουσαν τροφὸν τὸν Φιλέταιρον ἔτι
[13, 3]	δὲ ἢ καθ´ ἡμᾶς ἔχοντα	τὴν	κρίσιν, ὧν ἔστι καὶ ἡ
[13, 7]	λέγουσι τὸν τάφον. χειροποίητον δὲ	τὴν	λίμνην ἔνιοι ἱστοροῦσι τὴν Κολόην
[13, 14]	ὧν αὐτὰ κατωνομάσθη. ~Ὑπερβαλοῦσι δὲ	τὴν	Μεσωγίδα τὴν μεταξὺ Καρῶν τε
[13, 14]	κατωνομάσθη. ~Ὑπερβαλοῦσι δὲ τὴν Μεσωγίδα	τὴν	μεταξὺ Καρῶν τε καὶ τῆς
[13, 9]	ὑπὲρ τῆς Ἀσίας, κατὰ δὲ	τὴν	Μιθριδάτου τοῦ βασιλέως ἔφοδον αἰτίαν
[13, 6]	ἀνῳκισμένους ἀποτεμέσθαι παρὰ τῶν Σύρων	τὴν	νῦν λεγομένην Κιλικίαν. Καλλισθένης δ´
[13, 2]	ἐπὶ τοσόνδε κατοικίαν τοῦ Περγάμου	τὴν	νῦν οὖσαν ἐκεῖνος προσεφιλοκάλησε· βασιλεύσας
[13, 14]	τούτου δρυφάκτωμα τετράγωνον ὅσον ἡμιπλέθρου	τὴν	περίμετρον· τοῦτο δὲ πλῆρές ἐστιν
[13, 2]	τὸν Ἀδραμυττηνόν. κατεσκεύασε δ´ οὗτος	τὴν	πόλιν καὶ τὸ Νικηφόριον ἄλσει
[13, 10]	οἰκοῦσιν οὖν ὀλίγοι διὰ τοῦτο	τὴν	πόλιν, οἱ δὲ πολλοὶ καταβιοῦσιν
[13, 5]	καὶ διὰ τῆς Κατακεκαυμένης εἰς	τὴν	Σαρδιανὴν φέρεται καὶ τὰ συνεχῆ
[13, 12]	παραπίπτοντα εἰς ἄλληλα· εἰς δὲ	τὴν	σύγχυσιν ταύτην οὐ μικρὰ συλλαμβάνει
[13, 11]	σεσωρεῦσθαι μύδρων. τὸ δ´ εὐάμπελον	τὴν	τοιαύτην ὑπάρχειν γῆν, λάβοι τις
[13, 11]	εὔλογον δὲ ὑπὸ τοιούτων παθῶν	τὴν	τοσαύτην χώραν ἐμπρησθῆναι ἀθρόως, ἀλλὰ
[13, 2]	ἔλαβε παρὰ τῶν Ῥωμαίων ἅπασαν	τὴν	ὑπ´ Ἀντιόχῳ τὴν ἐντὸς τοῦ
[13, 1]	ὀξεῖαν κορυφὴν ἀπολῆγον. ἐπεπίστευτο δὲ	τὴν	φυλακὴν τοῦ ἐρύματος τούτου καὶ
[13, 2]	Ῥωμαίους· οἱ δ´ ἐπαρχίαν ἀπέδειξαν	τὴν	χώραν Ἀσίαν προσαγορεύσαντες ὁμώνυμον τῇ
[13, 1]	καὶ πολιτευόμενος δι´ ὑποσχέσεων καὶ	τῆς	ἄλλης θεραπείας ἀεὶ πρὸς τὸν
[13, 17]	παρατείνουσα ὀρεινὴ μέχρι Σαγαλασσοῦ καὶ	τῆς	Ἀπαμέων χώρας.
[13, 14]	δυνάμεσι τούτου συμβαίνοντος. τὸ δὲ	τῆς	ἀπολιθώσεως καὶ ἐπὶ τῶν ἐν
[13, 2]	ἀρχὴν Ἀττάλῳ, γεγονότι ἐκ Στρατονίκης	τῆς	Ἀριαράθου θυγατρὸς τοῦ Καππαδόκων βασιλέως.
[13, 2]	παιδὸς νέου τελέως ὄντος καὶ	τῆς	ἀρχῆς τὸν ἀδελφὸν Ἄτταλον. ἓν
[13, 17]	ἐν ταῖς μεγίσταις ἐξετάζεται διοικήσεσι	τῆς	Ἀσίας ἡ Κιβυρατική. τέτταρσι δὲ
[13, 9]	ἀνὴρ πολλοὺς ἀγῶνας ἠγωνισμένος ὑπὲρ	τῆς	Ἀσίας, κατὰ δὲ τὴν Μιθριδάτου
[13, 2]	ἐκ δὲ Ἀττάλου καὶ Ἀντιοχίδος	τῆς	Ἀχαιοῦ γεγονὼς Ἄτταλος διεδέξατο τὴν
[13, 14]	ἐστιν ὁ ἀήρ, καθαρεύων ἐκείνης	τῆς	ἀχλύος ἐν ταῖς νηνεμίαις· συμμένει
[13, 16]	δ´ εἶναί φασι τοὺς Καβαλεῖς·	τῆς	γοῦν Τερμησσέων ἄκρας ὁ ὑπερκείμενος
[13, 5]	ὁ Ἕρμος, ἐξ ὄρους ἱεροῦ	τῆς	Δινδυμήνης, καὶ διὰ τῆς Κατακεκαυμένης
[13, 17]	τῶν κατὰ Τερμησσὸν στενῶν καὶ	τῆς	εἰς τὸ ἐντὸς τοῦ Ταύρου
[13, 8]	ὅπερ καὶ Καλλῖνον δηλοῦν τὸν	τῆς	ἐλεγείας ποιητήν, ὕστατα δὲ τὴν
[13, 1]	καὶ δὴ καὶ ἐντεῦθεν ἀρκτέον	τῆς	ἑξῆς περιοδείας, καὶ πρῶτον περὶ
[13, 2]	Πέργαμον οὐ πολλὰ χωρία μέχρι	τῆς	θαλάττης τῆς κατὰ τὸν Ἐλαΐτην
[13, 5]	καὶ τὰ συνεχῆ πεδία μέχρι	τῆς	θαλάττης. ὑπόκειται δὲ τῇ πόλει
[13, 14]	πέραν μέχρι τῆς Κιβυράτιδος καὶ	τῆς	Καβαλίδος, πόλεις εἰσὶ πρὸς μὲν
[13, 15]	Ἀντιοχέων πόλις τῶν ἐπὶ Μαιάνδρῳ,	τῆς	Καρίας ἤδη· τὰ δὲ πρὸς
[13, 2]	πολλὰ χωρία μέχρι τῆς θαλάττης	τῆς	κατὰ τὸν Ἐλαΐτην κόλπον καὶ
[13, 5]	ἱεροῦ τῆς Δινδυμήνης, καὶ διὰ	τῆς	Κατακεκαυμένης εἰς τὴν Σαρδιανὴν φέρεται
[13, 11]	λάβοι τις ἂν καὶ ἐκ	τῆς	Καταναίας τῆς χωσθείσης τῇ σποδῷ
[13, 8]	νεωστὶ ὑπὸ σεισμῶν ἀπέβαλε πολλὴν	τῆς	κατοικίας. ἡ δὲ τοῦ Τιβερίου
[13, 17]	ἑκάστης ψῆφον ἐχούσης, δύο δὲ	τῆς	Κιβύρας· ἔστελλε γὰρ αὕτη πεζῶν
[13, 16]	ἡ μάλιστα καὶ ἔγγιστα ὑπερκειμένη	τῆς	Κιβύρας. ~Λέγονται δὲ ἀπόγονοι Λυδῶν
[13, 14]	τὰ τοῦ Μαιάνδρου πέραν μέχρι	τῆς	Κιβυράτιδος καὶ τῆς Καβαλίδος, πόλεις
[13, 14]	βαπτόμενα ἐνάμιλλα εἶναι τοῖς ἐκ	τῆς	κόκκου καὶ τοῖς ἁλουργέσιν· οὕτω
[13, 5]	ὕστερον μετονομασθεῖσα, ὅπου τὸ ἱερὸν	τῆς	Κολοηνῆς Ἀρτέμιδος μεγάλην ἁγιστείαν ἔχον.
[13, 4]	τῶν Σάρδεων· ἐπώνυμος δ´ ἐστὶ	τῆς	Κυζικηνῆς Ἀπολλωνίδος· εἶτ´ ἐκδέχεται τὸ
[13, 6]	ἐν Πιθηκούσσαις, ἅπερ ἐστὶ πρὸ	τῆς	Κυμαίας, καὶ τὰ ἐν Σικελίᾳ·
[13, 15]	Καβαλὶς μέχρι τοῦ Ταύρου καὶ	τῆς	Λυκίας. ἡ μὲν οὖν Ἀντιόχεια
[13, 2]	δέ τι καὶ τὴν ἀρίστην	τῆς	Μυσίας. ~Ἄνδρες δ´ ἐγένοντο ἐλλόγιμοι
[13, 6]	ἡγεῖται τοὺς ἐν τῇ Κατακεκαυμένῃ	τῆς	Μυσίας τοὺς Ἀρίμους τιθέντας. Πίνδαρος
[13, 14]	τὴν μεταξὺ Καρῶν τε καὶ	τῆς	Νυσαΐδος, ἥ ἐστι χώρα κατὰ
[13, 17]	κῶμαι παρεξέτειναν ἀπὸ Πισιδίας καὶ	τῆς	ὁμόρου Μιλυάδος ἕως Λυκίας καὶ
[13, 14]	τὸ πνεῦμα· ἑωρῶμεν γὰρ ἐκ	τῆς	ὄψεως ὡς ἂν πνιγώδους τινὸς
[13, 1]	εὐνοῦχος, τραφεὶς δὲ καλῶς ἐφάνη	τῆς	πίστεως ταύτης ἄξιος. τέως μὲν
[13, 4]	δ´ ἀπὸ τοῦ πεδίου καὶ	τῆς	πόλεως ἐπὶ μὲν τὰ πρὸς
[13, 5]	ἐν δὲ σταδίοις τετταράκοντα ἀπὸ	τῆς	πόλεως ἔστιν ἡ Γυγαία μὲν
[13, 10]	διιστάμενοι καὶ ἄλλοτ´ ἄλλο μέρος	τῆς	πόλεως κακοπαθοῦν· οἰκοῦσιν οὖν ὀλίγοι
[13, 7]	φησιν Ἡρόδοτος, ὑπὸ τοῦ πλήθους	τῆς	πόλεως, οὗ τὸ πλεῖστον ἔργον
[13, 12]	ἑκάτερα τῆς τε ὀρεινῆς καὶ	τῆς	ποταμίας ὁ αὐτὸς λόγος. οὐδ´
[13, 17]	ὁμόρου Μιλυάδος ἕως Λυκίας καὶ	τῆς	Ῥοδίων περαίας· προσγενομένων δὲ τριῶν
[13, 6]	δ´ ἐγγὺς τοῦ Καλυκάδνου καὶ	τῆς	Σαρπηδόνος ἄκρας παρ´ αὐτὸ τὸ
[13, 13]	δὴ Καϋστριανῷ πεδίῳ μεταξὺ πίπτοντι	τῆς	τε Μεσωγίδος καὶ τοῦ Τμώλου
[13, 12]	πεδίων δὲ τῶν ἐφ´ ἑκάτερα	τῆς	τε ὀρεινῆς καὶ τῆς ποταμίας
[13, 11]	ἀμφοτέρως) ἅπασα ἄδενδρος πλὴν ἀμπέλου	τῆς	τὸν Κατακεκαυμενίτην φερούσης οἶνον οὐδενὸς
[13, 14]	δὲ Πλουτώνιον ὑπ´ ὀφρύι μικρᾷ	τῆς	ὑπερκειμένης ὀρεινῆς στόμιόν ἐστι σύμμετρον
[13, 8]	ἀξιολόγως ὕστερον διὰ τὴν ἀρετὴν	τῆς	χώρας ἡ πόλις καὶ οὐδεμιᾶς
[13, 11]	ἂν καὶ ἐκ τῆς Καταναίας	τῆς	χωσθείσης τῇ σποδῷ καὶ νῦν
[13, 13]	Ταβηνόν, ἔχοντα πολίχνας μιξοφρυγίους ἐχούσας	τι	καὶ Πισιδικόν, ἀφ´ ὧν αὐτὰ
[13, 2]	εὐδαίμονα γῆν διεξιὼν σχεδὸν δέ	τι	καὶ τὴν ἀρίστην τῆς Μυσίας.
[13, 1]	δὲ τάλαντα ἐνακισχίλια) Φιλέταιρος, ἀνὴρ	Τιανός,	θλιβίας ἐκ παιδός· συνέβη γὰρ
[13, 8]	τῆς κατοικίας. ἡ δὲ τοῦ	Τιβερίου	πρόνοια τοῦ καθ´ ἡμᾶς ἡγεμόνος
[13, 6]	Κατακεκαυμένῃ τῆς Μυσίας τοὺς Ἀρίμους	τιθέντας.	Πίνδαρος δὲ συνοικειοῖ τοῖς ἐν
[13, 3]	γενόμενος φίλος εἰς τοσόνδε προῆλθε	τιμῆς	ὥστε καὶ τετράρχης ἀπεδείχθη {ἀπὸ}
[13, 14]	καὶ τὸ Πλουτώνιον, ἄμφω παραδοξολογίαν	τινὰ	ἔχοντα· τὸ μὲν γὰρ ὕδωρ
[13, 1]	~Ἔχει δέ	τινα	ἡγεμονίαν πρὸς τοὺς τόπους τούτους
[13, 11]	μυθολογεῖν. Ξάνθος δὲ καὶ Ἀριμοῦν	τινα	λέγει τῶν τόπων τούτων βασιλέα.
[13, 6]	δήμῳ. ἄλλοι δ´ ἐν Κιλικίᾳ,	τινὲς	δ´ ἐν Συρία πλάττουσι τὸν
[13, 7]	δ´ ἐκεῖνος καὶ πορνεύεσθαι πάσας·	τινὲς	δὲ καὶ πόρνης μνῆμα λέγουσι
[13, 11]	δαψιλῆ καὶ καλόν. ἀστεϊζόμενοι δέ	τινες	εἰκότως πυριγενῆ τὸν Διόνυσον λέγεσθαί
[13, 11]	ἐξ ἐπικαύσεως. εἰκάζουσι μὲν οὖν	τινες	ἐκ κεραυνοβολιῶν καὶ πρηστήρων συμβῆναι
[13, 6]	„ἦγον ὑπὸ Τμώλῳ γεγαῶτας, προσγράφουσί	τινες	τοῦτο τέταρτον ἔπος „Τμώλῳ ὑπὸ
[13, 4]	κατοικία Μακεδόνων, ἣν Μυσῶν ἐσχάτην	τινὲς	φασίν. ἐν δεξιᾷ δ´ Ἀπολλωνίς,
[13, 1]	ἐκ παιδός· συνέβη γὰρ ἔν	τινι	ταφῇ θέας οὔσης καὶ πολλῶν
[13, 14]	τῆς ὄψεως ὡς ἂν πνιγώδους	τινὸς	πάθους ἔμφασιν, εἴτ´ ἐπὶ πάντων
[13, 11]	τὴν τοιαύτην ὑπάρχειν γῆν, λάβοι	τις	ἂν καὶ ἐκ τῆς Καταναίας
[13, 10]	οἰκήσεις ἔχοντες· ἔτι δ´ ἄν	τις	μᾶλλον θαυμάσειε τῶν κτισάντων αὐτήν.
[13, 14]	τῶν ἐνθουσιασμῶν εἰκός, εἴτε ἀντιδότοις	τισὶ	δυνάμεσι τούτου συμβαίνοντος. τὸ δὲ
[13, 5]	ὑπέρκειται δὲ τῶν Σάρδεων ὁ	Τμῶλος,	εὔδαιμον ὄρος, ἐν τῇ ἀκρωρείᾳ
[13, 12]	τὰς δικαιοδοσίας. ὁ μέν γε	Τμῶλος	ἱκανῶς συνῆκται καὶ περιγραφὴν ἔχει
[13, 5]	δ´ ὁ Πακτωλὸς ἀπὸ τοῦ	Τμώλου,	καταφέρων τὸ παλαιὸν ψῆγμα χρυσοῦ
[13, 7]	πόλις ἐστὶ καταβαίνουσιν ἀπὸ τοῦ	Τμώλου	πρὸς τὸ τοῦ Καΰστρου πεδίον.
[13, 13]	τῆς τε Μεσωγίδος καὶ τοῦ	Τμώλου	συνεχές ἐστι πρὸς ἕω τὸ
[13, 6]	οἳ καὶ Μῄονας „ἦγον ὑπὸ	Τμώλῳ	γεγαῶτας, προσγράφουσί τινες τοῦτο τέταρτον
[13, 6]	προσγράφουσί τινες τοῦτο τέταρτον ἔπος	„Τμώλῳ	ὑπὸ νιφόεντι, Ὕδης ἐν „πίονι
[13, 12]	μέρεσιν, ἡ δὲ Μεσωγὶς εἰς	τὸ	ἀντικείμενον μέρος διατείνει μέχρι Μυκάλης
[13, 11]	ἐκ τῶν ἀναφυσηθέντων σεσωρεῦσθαι μύδρων.	τὸ	δ´ εὐάμπελον τὴν τοιαύτην ὑπάρχειν
[13, 14]	ὀχετοὺς ἐπάγοντες φραγμοὺς ἀπεργάζονται μονολίθους,	τὸ	δὲ Πλουτώνιον ὑπ´ ὀφρύι μικρᾷ
[13, 14]	ἀντιδότοις τισὶ δυνάμεσι τούτου συμβαίνοντος.	τὸ	δὲ τῆς ἀπολιθώσεως καὶ ἐπὶ
[13, 17]	Τερμησσὸν στενῶν καὶ τῆς εἰς	τὸ	ἐντὸς τοῦ Ταύρου ὑπερθέσεως δι´
[13, 4]	τῆς Κυζικηνῆς Ἀπολλωνίδος· εἶτ´ ἐκδέχεται	τὸ	Ἕρμου πεδίον καὶ Σάρδεις· τὰ
[13, 14]	τοῦτο εἴτε μόνων τῶν περὶ	τὸ	ἱερόν, καὶ εἴτε θείᾳ προνοίᾳ,
[13, 5]	Κολόη δ´ ὕστερον μετονομασθεῖσα, ὅπου	τὸ	ἱερὸν τῆς Κολοηνῆς Ἀρτέμιδος μεγάλην
[13, 14]	πρὸς βαφὴν ἐρίων θαυμαστῶς σύμμετρον	τὸ	κατὰ τὴν Ἱερὰν πόλιν ὕδωρ,
[13, 5]	τὰ κύκλῳ πεδία καὶ μάλιστα	τὸ	Καϋστριανόν· περιοικοῦσι δὲ Λυδοὶ καὶ
[13, 5]	καὶ τὸ τοῦ Ἕρμου καὶ	τὸ	Καϋστριανόν, συνεχῆ τε ὄντα καὶ
[13, 13]	Τμώλου συνεχές ἐστι πρὸς ἕω	τὸ	Κιλβιανὸν πεδίον πολύ τε καὶ
[13, 13]	Πελτηνὸν πεδίον, ἤδη Φρύγιον, καὶ	τὸ	Κιλλάνιον καὶ τὸ Ταβηνόν, ἔχοντα
[13, 13]	ἀγαγόντων ἐκεῖθεν (ὁμοίως δὲ καὶ	τὸ	Κύρου πεδίον Πέρσαι κατωνόμασαν) εἶτα
[13, 6]	τῆς Σαρπηδόνος ἄκρας παρ´ αὐτὸ	τὸ	Κωρύκιον ἄντρον εἶναι τοὺς Ἀρίμους,
[13, 14]	Πλουτώνιον, ἄμφω παραδοξολογίαν τινὰ ἔχοντα·	τὸ	μὲν γὰρ ὕδωρ οὕτω ῥᾳδίως
[13, 2]	δ´ οὗτος τὴν πόλιν καὶ	τὸ	Νικηφόριον ἄλσει κατεφύτευσε, καὶ ἀναθήματα
[13, 1]	συνοικουμένην ἔχον· ἔστι δὲ στροβιλοειδὲς	τὸ	ὄρος εἰς ὀξεῖαν κορυφὴν ἀπολῆγον.
[13, 5]	Πακτωλὸς ἀπὸ τοῦ Τμώλου, καταφέρων	τὸ	παλαιὸν ψῆγμα χρυσοῦ πολύ, ἀφ´
[13, 13]	Κύρου πεδίον Πέρσαι κατωνόμασαν) εἶτα	τὸ	Πελτηνὸν πεδίον, ἤδη Φρύγιον, καὶ
[13, 2]	ἠπείρῳ. παραρρεῖ δ´ ὁ Κάικος	τὸ	Πέργαμον, διὰ τοῦ Καΐκου πεδίου
[13, 1]	ἡγεμονίαν πρὸς τοὺς τόπους τούτους	τὸ	Πέργαμον, ἐπιφανὴς πόλις καὶ πολὺν
[13, 2]	πατρὶ Εὐμένης, ὅσπερ καὶ διεδέξατο	τὸ	Πέργαμον, καὶ ἦν ἤδη δυνάστης
[13, 1]	βραχέσι δηλωτέον. ἦν μὲν δὴ	τὸ	Πέργαμον Λυσιμάχου γαζοφυλάκιον τοῦ Ἀγαθοκλέους,
[13, 7]	τοῦ πλήθους τῆς πόλεως, οὗ	τὸ	πλεῖστον ἔργον αἱ παιδίσκαι συνετέλεσαν·
[13, 14]	ἁλουργέσιν· οὕτω δ´ ἐστὶν ἄφθονον	τὸ	πλῆθος τοῦ ὕδατος ὥστε ἡ
[13, 14]	ὅπου τὰ θερμὰ ὕδατα καὶ	τὸ	Πλουτώνιον, ἄμφω παραδοξολογίαν τινὰ ἔχοντα·
[13, 14]	συνέχοντας ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ	τὸ	πνεῦμα· ἑωρῶμεν γὰρ ἐκ τῆς
[13, 14]	μέχρι ποσοῦ συνέχοντας ὡς ἐπὶ	τὸ	πολὺ τὸ πνεῦμα· ἑωρῶμεν γὰρ
[13, 15]	αὐτῷ κειμένη τῷ Μαιάνδρῳ κατὰ	τὸ	πρὸς τῇ Φρυγίᾳ μέρος, ἐπέζευκται
[13, 17]	ὁμόρων, Βουβῶνος Βαλβούρων Οἰνοάνδων, τετράπολις	τὸ	σύστημα ἐκλήθη, μίαν ἑκάστης ψῆφον
[13, 13]	Φρύγιον, καὶ τὸ Κιλλάνιον καὶ	τὸ	Ταβηνόν, ἔχοντα πολίχνας μιξοφρυγίους ἐχούσας
[13, 5]	θαλάττης. ὑπόκειται δὲ τῇ πόλει	τό	τε Σαρδιανὸν πεδίον καὶ τὸ
[13, 17]	ἴδιον δ´ ἐστὶν ἐν Κιβύρᾳ	τὸ	τὸν σίδηρον τορεύεσθαι ῥᾳδίως. Μιλύα
[13, 7]	πρὸς δὲ ταῖς Σάρδεσιν ἔστι	τὸ	τοῦ Ἀλυάττου ἐπὶ κρηπῖδος ὑψηλῆς
[13, 5]	καὶ τὸ τοῦ Κύρου καὶ	τὸ	τοῦ Ἕρμου καὶ τὸ Καϋστριανόν,
[13, 7]	καταβαίνουσιν ἀπὸ τοῦ Τμώλου πρὸς	τὸ	τοῦ Καΰστρου πεδίον. ~Φησὶ δὲ
[13, 5]	τό τε Σαρδιανὸν πεδίον καὶ	τὸ	τοῦ Κύρου καὶ τὸ τοῦ
[13, 12]	σύγχυσιν ταύτην οὐ μικρὰ συλλαμβάνει	τὸ	τοὺς Ῥωμαίους μὴ κατὰ φῦλα
[13, 13]	καὶ χώραν ἔχον σπουδαίαν· εἶτα	τὸ	Ὑρκάνιον πεδίον, Περσῶν ἐπονομασάντων καὶ
[13, 1]	γυναῖκα αὐτοῦ διαβάλλουσαν αὐτὸν ἀπέστησε	τὸ	χωρίον καὶ πρὸς τοὺς καιροὺς
[13, 5]	διονομασθῆναί φασι· νῦν δ´ ἐκλέλοιπε	τὸ	ψῆγμα, ὡς εἴρηται. καταφέρεται δ´
[13, 11]	μύδρων. τὸ δ´ εὐάμπελον τὴν	τοιαύτην	ὑπάρχειν γῆν, λάβοι τις ἂν
[13, 1]	δολοφονηθεὶς ὑπὸ Πτολεμαίου τοῦ Κεραυνοῦ.	τοιούτων	δὲ θορύβων ὄντων διεγένετο μένων
[13, 11]	βασιλέα. οὐκ εὔλογον δὲ ὑπὸ	τοιούτων	παθῶν τὴν τοσαύτην χώραν ἐμπρησθῆναι
[13, 11]	Διόνυσον λέγεσθαί φασιν, ἐκ τῶν	τοιούτων	χωρίων τεκμαιρόμενοι. ~Τὰ δ´ ἑξῆς
[13, 14]	τοῖς ἐκ τῆς κόκκου καὶ	τοῖς	ἁλουργέσιν· οὕτω δ´ ἐστὶν ἄφθονον
[13, 1]	πόλις καὶ πολὺν συνευτυχήσασα χρόνον	τοῖς	Ἀτταλικοῖς βασιλεῦσι· καὶ δὴ καὶ
[13, 14]	τῶν ῥιζῶν βαπτόμενα ἐνάμιλλα εἶναι	τοῖς	ἐκ τῆς κόκκου καὶ τοῖς
[13, 6]	Ἀρίμους τιθέντας. Πίνδαρος δὲ συνοικειοῖ	τοῖς	ἐν τῇ Κιλικίᾳ τὰ ἐν
[13, 12]	ἔχει μετρίαν ἐν αὐτοῖς ἀφοριζόμενος	τοῖς	Λυδίοις μέρεσιν, ἡ δὲ Μεσωγὶς
[13, 5]	Μαίονας, οἱ μὲν τοὺς αὐτοὺς	τοῖς	Λυδοῖς οἱ δ´ ἑτέρους ἀποφαίνοντες·
[13, 6]	οὐδεμία δ´ εὑρίσκεται Ὕδη ἐν	τοῖς	Λυδοῖς. οἱ δὲ καὶ τὸν
[13, 14]	ἀχλύος ὥστε μόγις τοὔδαφος καθορᾶν.	τοῖς	μὲν οὖν κύκλῳ πλησιάζουσι πρὸς
[13, 12]	ἑξῆς ἐπὶ τὰ νότια μέρη	τοῖς	τόποις τούτοις ἐμπλοπὰς ἔχει μέχρι
[13, 6]	καὶ τοὺς πιθήκους φασὶ παρὰ	τοῖς	Τυρρηνοῖς ἀρίμους καλεῖσθαι· οἱ δὲ
[13, 16]	Σολύμους μάχῃ. ταῦτα δὲ καὶ	τοῖς	ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λεγομένοις ὁμολογεῖται·
[13, 10]	πλήρης. οὐ γὰρ διαλείπουσιν οἱ	τοῖχοι	διιστάμενοι καὶ ἄλλοτ´ ἄλλο μέρος
[13, 2]	τελέως ὄντος καὶ τῆς ἀρχῆς	τὸν	ἀδελφὸν Ἄτταλον. ἓν δὲ καὶ
[13, 2]	κατὰ τὸν Ἐλαΐτην κόλπον καὶ	τὸν	Ἀδραμυττηνόν. κατεσκεύασε δ´ οὗτος τὴν
[13, 3]	ἡ Θεοδώρειος. μάλιστα δὲ ἐξῆρε	τὸν	Ἀπολλόδωρον ἡ τοῦ Καίσαρος φιλία
[13, 8]	ἀνέλαβε ταῖς εὐεργεσίαις, ὅσαι περὶ	τὸν	αὐτὸν καιρὸν ἐκοινώνησαν τοῦ αὐτοῦ
[13, 3]	Ἀσάνδρου τοῦ καὶ Φαρνάκην ἀνελόντος	τὸν	βασιλέα καὶ κατασχόντος τὸν Βόσπορον.
[13, 2]	καὶ εἴκοσιν ἄρξας ἔτη τελευτᾷ	τὸν	βίον. ἐκ δὲ Ἀττάλου καὶ
[13, 2]	καὶ κληθεὶς Φιλομήτωρ ἐτελεύτα νόσῳ	τὸν	βίον, κατέλιπε δὲ κληρονόμους Ῥωμαίους·
[13, 3]	ἀνελόντος τὸν βασιλέα καὶ κατασχόντος	τὸν	Βόσπορον. οὗτός τε δὴ ὀνόματος
[13, 11]	ἀστεϊζόμενοι δέ τινες εἰκότως πυριγενῆ	τὸν	Διόνυσον λέγεσθαί φασιν, ἐκ τῶν
[13, 14]	μὲν οὖν κύκλῳ πλησιάζουσι πρὸς	τὸν	δρύφακτον ἄλυπός ἐστιν ὁ ἀήρ,
[13, 2]	μέχρι τῆς θαλάττης τῆς κατὰ	τὸν	Ἐλαΐτην κόλπον καὶ τὸν Ἀδραμυττηνόν.
[13, 3]	μαθητὴν δ´ ἔσχεν ἀξιόλογον Διονύσιον	τὸν	ἐπικληθέντα Ἀττικόν, πολίτην αὐτοῦ· καὶ
[13, 5]	καταφέρεται δ´ ὁ Πακτωλὸς εἰς	τὸν	Ἕρμον, εἰς ὃν καὶ ὁ
[13, 1]	τῆς ἄλλης θεραπείας ἀεὶ πρὸς	τὸν	ἰσχύοντα καὶ ἐγγὺς παρόντα· διετέλεσε
[13, 2]	Ψευδοφίλιππον, ἐχειρώσατο δὲ καὶ Διήγυλιν	τὸν	Καινῶν βασιλέα στρατεύσας εἰς τὴν
[13, 11]	ἅπασα ἄδενδρος πλὴν ἀμπέλου τῆς	τὸν	Κατακεκαυμενίτην φερούσης οἶνον οὐδενὸς τῶν
[13, 5]	ψῆγμα χρυσοῦ πολύ, ἀφ´ οὗ	τὸν	Κροίσου λεγόμενον πλοῦτον καὶ τῶν
[13, 2]	οὗτος Ῥωμαίοις πρός τε Ἀντίοχον	τὸν	μέγαν καὶ πρὸς Περσέα, καὶ
[13, 6]	τινὲς δ´ ἐν Συρία πλάττουσι	τὸν	μῦθον τοῦτον, οἱ δ´ ἐν
[13, 4]	μετεώροις ἐπικειμένη τόποις· ἐπὶ δὲ	τὸν	νότον ὀρεινὴ ῥάχις ἐστίν, ἣν
[13, 1]	συνθλιβῆναι μέχρι τοσοῦδε ὥστε πηρωθῆναι	τὸν	παῖδα. ἦν μὲν δὴ εὐνοῦχος,
[13, 6]	Αἴτνῃ φησὶν ὑποκεῖσθαι τὸν Τυφῶνα	„τόν	ποτε Κιλίκιον θρέψεν πολυώνυμον ἄντρον·
[13, 2]	Σάρδεις ἐνίκησε μάχῃ συμβαλὼν Ἀντίοχον	τὸν	Σελεύκου· δύο δὲ καὶ εἴκοσιν
[13, 2]	κατορθώσας πολλά· καὶ γὰρ Δημήτριον	τὸν	Σελεύκου συγκατεπολέμησεν Ἀλεξάνδρῳ τῷ Ἀντιόχου
[13, 17]	δ´ ἐστὶν ἐν Κιβύρᾳ τὸ	τὸν	σίδηρον τορεύεσθαι ῥᾳδίως. Μιλύα δ´
[13, 8]	Σάρδεις ἑάλωσαν, εἰκάζουσιν οἱ περὶ	τὸν	Σκήψιον ἰαστὶ λέγεσθαι Ἠσιονεῖς τοὺς
[13, 12]	τούτοις ἐμπλοπὰς ἔχει μέχρι πρὸς	τὸν	Ταῦρον, ὥστε καὶ τὰ Φρύγια
[13, 7]	δὲ καὶ πόρνης μνῆμα λέγουσι	τὸν	τάφον. χειροποίητον δὲ τὴν λίμνην
[13, 8]	Λυκίων, ὅπερ καὶ Καλλῖνον δηλοῦν	τὸν	τῆς ἐλεγείας ποιητήν, ὕστατα δὲ
[13, 11]	καὶ οὐκ ὀκνοῦσι τὰ περὶ	τὸν	Τυφῶνα ἐνταῦθα μυθολογεῖν. Ξάνθος δὲ
[13, 6]	γὰρ τῇ Αἴτνῃ φησὶν ὑποκεῖσθαι	τὸν	Τυφῶνα „τόν ποτε Κιλίκιον θρέψεν
[13, 6]	τοῖς Λυδοῖς. οἱ δὲ καὶ	τὸν	Τυχίον ἐνθένδε ποιοῦσιν ὅν φησιν
[13, 1]	Λυσίμαχος κακοῖς οἰκείοις περιπεσὼν ἠναγκάσθη	τὸν	υἱὸν ἀνελεῖν Ἀγαθοκλέα, Σέλευκός τε
[13, 2]	καὶ Προυσίαν ἐπισυστήσας αὐτῷ Νικομήδη	τὸν	υἱόν, κατέλιπε δὲ τὴν ἀρχὴν
[13, 1]	τῷ ὄχλῳ τὴν κομίζουσαν τροφὸν	τὸν	Φιλέταιρον ἔτι νήπιον συνθλιβῆναι μέχρι
[13, 2]	Ἀντιόχου καὶ συνεμάχησε Ῥωμαίοις ἐπὶ	τὸν	Ψευδοφίλιππον, ἐχειρώσατο δὲ καὶ Διήγυλιν
[13, 4]	πόλις ἐστὶν Ἀπολλωνία, μετεώροις ἐπικειμένη	τόποις·	ἐπὶ δὲ τὸν νότον ὀρεινὴ
[13, 12]	ἐπὶ τὰ νότια μέρη τοῖς	τόποις	τούτοις ἐμπλοπὰς ἔχει μέχρι πρὸς
[13, 17]	ἐποικησάντων καὶ μετακτισάντων εἰς ἕτερον	τόπον	εὐερκέστατον ἐν κύκλῳ σταδίων περὶ
[13, 6]	δὲ καὶ διότι δρυμώδης ὁ	τόπος	καὶ κεραυνόβολος, καὶ ὅτι ἐνταῦθα
[13, 15]	δὲ καὶ οὗτός ἐστιν ὁ	τόπος.	σοφιστὴς δὲ παρὰ τούτοις ἔνδοξος
[13, 1]	δέ τινα ἡγεμονίαν πρὸς τοὺς	τόπους	τούτους τὸ Πέργαμον, ἐπιφανὴς πόλις
[13, 11]	καὶ Ἀριμοῦν τινα λέγει τῶν	τόπων	τούτων βασιλέα. οὐκ εὔλογον δὲ
[13, 17]	ἐν Κιβύρᾳ τὸ τὸν σίδηρον	τορεύεσθαι	ῥᾳδίως. Μιλύα δ´ ἐστὶν ἡ
[13, 11]	δὲ ὑπὸ τοιούτων παθῶν τὴν	τοσαύτην	χώραν ἐμπρησθῆναι ἀθρόως, ἀλλὰ μᾶλλον
[13, 2]	καὶ βιβλιοθήκας καὶ τὴν ἐπὶ	τοσόνδε	κατοικίαν τοῦ Περγάμου τὴν νῦν
[13, 3]	τῷ θεῷ γενόμενος φίλος εἰς	τοσόνδε	προῆλθε τιμῆς ὥστε καὶ τετράρχης
[13, 1]	Φιλέταιρον ἔτι νήπιον συνθλιβῆναι μέχρι	τοσοῦδε	ὥστε πηρωθῆναι τὸν παῖδα. ἦν
[13, 12]	φροντιστέον ὡς ἀναγκαῖον χωρομετροῦσιν, ἀλλὰ	τοσοῦτον	μόνον ὑπογραπτέον ὅσον καὶ οἱ
[13, 12]	λόγος. οὐδ´ ἡμῖν ἴσως ἐπὶ	τοσοῦτον	φροντιστέον ὡς ἀναγκαῖον χωρομετροῦσιν, ἀλλὰ
[13, 1]	δὴ τὸ Πέργαμον Λυσιμάχου γαζοφυλάκιον	τοῦ	Ἀγαθοκλέους, ἑνὸς τῶν Ἀλεξάνδρου διαδόχων,
[13, 7]	δὲ ταῖς Σάρδεσιν ἔστι τὸ	τοῦ	Ἀλυάττου ἐπὶ κρηπῖδος ὑψηλῆς χῶμα
[13, 9]	πάθους. ~Ἄνδρες δ´ ἀξιόλογοι γεγόνασι	τοῦ	αὐτοῦ γένους Διόδωροι δύο οἱ
[13, 8]	περὶ τὸν αὐτὸν καιρὸν ἐκοινώνησαν	τοῦ	αὐτοῦ πάθους. ~Ἄνδρες δ´ ἀξιόλογοι
[13, 3]	θέσθαι τοὺς ἐπιτηδείους προσποιησαμένους ἐκ	τοῦ	βασιλέως αὐτὸν γεγονέναι. οὗτος γοῦν
[13, 9]	Ἀσίας, κατὰ δὲ τὴν Μιθριδάτου	τοῦ	βασιλέως ἔφοδον αἰτίαν ἐσχηκὼς ὡς
[13, 16]	λεγομένοις ὁμολογεῖται· περὶ μὲν γὰρ	τοῦ	Βελλεροφόντου φησὶν οὕτως „δεύτερον αὖ
[13, 3]	καὶ βασιλεὺς ἄλλων τε καὶ	τοῦ	Βοσπόρου· κατελύθη δ´ ὑπὸ Ἀσάνδρου
[13, 9]	πόλεις ἀπελύσατο τὰς διαβολὰς ἀπολογησάμενος·	τοῦ	δὲ νεωτέρου φίλου ἡμῖν γενομένου
[13, 5]	τὸ τοῦ Κύρου καὶ τὸ	τοῦ	Ἕρμου καὶ τὸ Καϋστριανόν, συνεχῆ
[13, 1]	θορύβων ὄντων διεγένετο μένων ἐπὶ	τοῦ	ἐρύματος ὁ εὐνοῦχος, καὶ πολιτευόμενος
[13, 1]	ἀπολῆγον. ἐπεπίστευτο δὲ τὴν φυλακὴν	τοῦ	ἐρύματος τούτου καὶ τῶν χρημάτων
[13, 2]	δ´ Ἄτταλος· ἐκ μὲν οὖν	τοῦ	Εὐμένους ἐγένετο ὁμώνυμος τῷ πατρὶ
[13, 8]	ἡ δὲ τοῦ Τιβερίου πρόνοια	τοῦ	καθ´ ἡμᾶς ἡγεμόνος καὶ ταύτην
[13, 3]	Βοσπόρου· κατελύθη δ´ ὑπὸ Ἀσάνδρου	τοῦ	καὶ Φαρνάκην ἀνελόντος τὸν βασιλέα
[13, 2]	ὁ Κάικος τὸ Πέργαμον, διὰ	τοῦ	Καΐκου πεδίου προσαγορευομένου σφόδρα εὐδαίμονα
[13, 3]	δὲ ἐξῆρε τὸν Ἀπολλόδωρον ἡ	τοῦ	Καίσαρος φιλία τοῦ Σεβαστοῦ, διδάσκαλον
[13, 8]	Κροίσου γενέσθαι ἅλωσιν. λέγοντος δὲ	τοῦ	Καλλίνου τὴν ἔφοδον τῶν Κιμμερίων
[13, 6]	λεγομένην Κιλικίαν. Καλλισθένης δ´ ἐγγὺς	τοῦ	Καλυκάδνου καὶ τῆς Σαρπηδόνος ἄκρας
[13, 2]	ἐκ Στρατονίκης τῆς Ἀριαράθου θυγατρὸς	τοῦ	Καππαδόκων βασιλέως. ἐπίτροπον δὲ κατέστησε
[13, 7]	ἀπὸ τοῦ Τμώλου πρὸς τὸ	τοῦ	Καΰστρου πεδίον. ~Φησὶ δὲ Καλλισθένης
[13, 1]	αὐτὸς κατελύθη δολοφονηθεὶς ὑπὸ Πτολεμαίου	τοῦ	Κεραυνοῦ. τοιούτων δὲ θορύβων ὄντων
[13, 5]	τε Σαρδιανὸν πεδίον καὶ τὸ	τοῦ	Κύρου καὶ τὸ τοῦ Ἕρμου
[13, 14]	ἥ ἐστι χώρα κατὰ τὰ	τοῦ	Μαιάνδρου πέραν μέχρι τῆς Κιβυράτιδος
[13, 15]	τὴν Ἱερὰν πόλιν τὰ πέραν	τοῦ	Μαιάνδρου. τὰ μὲν οὖν περὶ
[13, 3]	ὥστε καὶ τετράρχης ἀπεδείχθη {ἀπὸ}	τοῦ	μητρῴου γένους καὶ βασιλεὺς ἄλλων
[13, 1]	Ἀλεξάνδρου διαδόχων, αὐτὴν τὴν ἄκραν	τοῦ	ὄρους συνοικουμένην ἔχον· ἔστι δὲ
[13, 16]	„μαχέσ„ σατο κυδαλίμοισι. περὶ δὲ	τοῦ	παιδὸς αὐτοῦ „Πεί„ σανδρον δέ
[13, 2]	βασιλέως. ἐπίτροπον δὲ κατέστησε καὶ	τοῦ	παιδὸς νέου τελέως ὄντος καὶ
[13, 4]	καὶ λογογράφος. ~Προϊόντι δ´ ἀπὸ	τοῦ	πεδίου καὶ τῆς πόλεως ἐπὶ
[13, 2]	καὶ τὴν ἐπὶ τοσόνδε κατοικίαν	τοῦ	Περγάμου τὴν νῦν οὖσαν ἐκεῖνος
[13, 14]	ταῖς νηνεμίαις· συμμένει γὰρ ἐντὸς	τοῦ	περιβόλου· τῷ δ´ εἴσω παριόντι
[13, 7]	ἐργασθέν, ὥς φησιν Ἡρόδοτος, ὑπὸ	τοῦ	πλήθους τῆς πόλεως, οὗ τὸ
[13, 5]	ἔστιν ἡ Γυγαία μὲν ὑπὸ	τοῦ	ποιητοῦ λεγομένη {λίμνη} Κολόη δ´
[13, 16]	ταῦτα δὲ καὶ τοῖς ὑπὸ	τοῦ	ποιητοῦ λεγομένοις ὁμολογεῖται· περὶ μὲν
[13, 15]	δ´ ἔχει πολλὴν ἐφ´ ἑκάτερα	τοῦ	ποταμοῦ πᾶσαν εὐδαίμονα, πλείστην δὲ
[13, 2]	καὶ συνεπολέμησε πρὸς Φίλιππον μετὰ	τοῦ	Ῥοδίων ναυτικοῦ· γηραιὸς δὲ ἐτελεύτα
[13, 3]	Ἀπολλόδωρον ἡ τοῦ Καίσαρος φιλία	τοῦ	Σεβαστοῦ, διδάσκαλον τῶν λόγων γενόμενον·
[13, 14]	παρίασιν ἀπαθεῖς, ὥστε καὶ μέχρι	τοῦ	στομίου πλησιάζειν καὶ ἐγκύπτειν καὶ
[13, 15]	Σίνδα καὶ ἡ Καβαλὶς μέχρι	τοῦ	Ταύρου καὶ τῆς Λυκίας. ἡ
[13, 2]	τὴν ὑπ´ Ἀντιόχῳ τὴν ἐντὸς	τοῦ	Ταύρου. πρότερον δ´ ἦν τὰ
[13, 17]	καὶ τῆς εἰς τὸ ἐντὸς	τοῦ	Ταύρου ὑπερθέσεως δι´ αὐτῶν ἐπὶ
[13, 3]	τε Μηνοδότου υἱὸς καὶ Ἀδοβογιωνίδος	τοῦ	τετραρχικοῦ τῶν Γαλατῶν γένους, ἣν
[13, 8]	πολλὴν τῆς κατοικίας. ἡ δὲ	τοῦ	Τιβερίου πρόνοια τοῦ καθ´ ἡμᾶς
[13, 5]	ῥεῖ δ´ ὁ Πακτωλὸς ἀπὸ	τοῦ	Τμώλου, καταφέρων τὸ παλαιὸν ψῆγμα
[13, 7]	δὲ πόλις ἐστὶ καταβαίνουσιν ἀπὸ	τοῦ	Τμώλου πρὸς τὸ τοῦ Καΰστρου
[13, 13]	πίπτοντι τῆς τε Μεσωγίδος καὶ	τοῦ	Τμώλου συνεχές ἐστι πρὸς ἕω
[13, 14]	δ´ ἐστὶν ἄφθονον τὸ πλῆθος	τοῦ	ὕδατος ὥστε ἡ πόλις μεστὴ
[13, 16]	χάραξ καὶ ὁ Πεισάνδρου τάφος	τοῦ	υἱοῦ {αὐτοῦ} πεσόντος ἐν τῇ
[13, 1]	γοῦν ἔτη εἴκοσι κύριος ὢν	τοῦ	φρουρίου καὶ τῶν χρημάτων. ~Ἦσαν
[13, 14]	ὁμιχλώδους παχείας ἀχλύος ὥστε μόγις	τοὔδαφος	καθορᾶν. τοῖς μὲν οὖν κύκλῳ
[13, 3]	βασιλεῖ Μιθριδάτῃ φασίν· ὅθεν καὶ	τοὔνομα	τῷ παιδὶ θέσθαι τοὺς ἐπιτηδείους
[13, 5]	ἑτέρους ἀποφαίνοντες· τοὺς δ´ αὐ–	τοὺς	ἄμεινόν ἐστι λέγειν. ὑπέρκειται δὲ
[13, 6]	αὐτὸ τὸ Κωρύκιον ἄντρον εἶναι	τοὺς	Ἀρίμους, ἀφ´ ὧν τὰ ἐγγὺς
[13, 6]	ἐν τῇ Κατακεκαυμένῃ τῆς Μυσίας	τοὺς	Ἀρίμους τιθέντας. Πίνδαρος δὲ συνοικειοῖ
[13, 8]	τὸν Σκήψιον ἰαστὶ λέγεσθαι Ἠσιονεῖς	τοὺς	Ἀσιονεῖς· „τάχα γὰρ ἡ „Μῃο„
[13, 5]	δ´ ὕστερον Μαίονας, οἱ μὲν	τοὺς	αὐτοὺς τοῖς Λυδοῖς οἱ δ´
[13, 5]	Λυδοῖς οἱ δ´ ἑτέρους ἀποφαίνοντες·	τοὺς	δ´ αὐ– τοὺς ἄμεινόν ἐστι
[13, 4]	Ἀπολλωνίς, διέχουσα Περγάμου τριακοσίους σταδίους,	τοὺς	δὲ ἴσους καὶ τῶν Σάρδεων·
[13, 6]	δέχονται, οὓς νῦν Ἀραμαίους λέγουσι,	τοὺς	δὲ Κίλικας τοὺς ἐν Τροίᾳ
[13, 6]	πιθανωτάτους δ´ ὁ Σκήψιος ἡγεῖται	τοὺς	ἐν τῇ Κατακεκαυμένῃ τῆς Μυσίας
[13, 6]	Ἀραμαίους λέγουσι, τοὺς δὲ Κίλικας	τοὺς	ἐν Τροίᾳ μεταναστάντας εἰς Συρίαν
[13, 3]	καὶ τοὔνομα τῷ παιδὶ θέσθαι	τοὺς	ἐπιτηδείους προσποιησαμένους ἐκ τοῦ βασιλέως
[13, 8]	τὴν ἔφοδον τῶν Κιμμερίων ἐπὶ	τοὺς	Ἠσιονῆας γεγονέναι καθ´ ἣν αἱ
[13, 16]	ῥήτωρ. ~Σολύμους δ´ εἶναί φασι	τοὺς	Καβαλεῖς· τῆς γοῦν Τερμησσέων ἄκρας
[13, 1]	ἀπέστησε τὸ χωρίον καὶ πρὸς	τοὺς	καιροὺς ἐπολιτεύετο ὁρῶν ἐπιτηδείους πρὸς
[13, 5]	ἔχον. φασὶ δ´ ἐνταῦθα χορεύειν	τοὺς	καλάθους κατὰ τὰς ἑορτάς, οὐκ
[13, 6]	δ´ ἐν Πιθηκούσσαις, οἳ καὶ	τοὺς	πιθήκους φασὶ παρὰ τοῖς Τυρρηνοῖς
[13, 12]	ταύτην οὐ μικρὰ συλλαμβάνει τὸ	τοὺς	Ῥωμαίους μὴ κατὰ φῦλα διελεῖν
[13, 6]	ἐν Ἀρίμοις ποτέ. οἱ δὲ	τοὺς	Σύρους Ἀρίμους δέχονται, οὓς νῦν
[13, 1]	~Ἔχει δέ τινα ἡγεμονίαν πρὸς	τοὺς	τόπους τούτους τὸ Πέργαμον, ἐπιφανὴς
[13, 14]	τετράγωνον ὅσον ἡμιπλέθρου τὴν περίμετρον·	τοῦτο	δὲ πλῆρές ἐστιν ὁμιχλώδους παχείας
[13, 14]	ἐπὶ πάντων {τῶν} οὕτω πεπηρωμένων	τοῦτο	εἴτε μόνων τῶν περὶ τὸ
[13, 11]	ἐκ κεραυνοβολιῶν καὶ πρηστήρων συμβῆναι	τοῦτο,	καὶ οὐκ ὀκνοῦσι τὰ περὶ
[13, 6]	ὑπὸ Τμώλῳ γεγαῶτας, προσγράφουσί τινες	τοῦτο	τέταρτον ἔπος „Τμώλῳ ὑπὸ νιφόεντι,
[13, 10]	κακοπαθοῦν· οἰκοῦσιν οὖν ὀλίγοι διὰ	τοῦτο	τὴν πόλιν, οἱ δὲ πολλοὶ
[13, 12]	τὰ νότια μέρη τοῖς τόποις	τούτοις	ἐμπλοπὰς ἔχει μέχρι πρὸς τὸν
[13, 15]	ὁ τόπος. σοφιστὴς δὲ παρὰ	τούτοις	ἔνδοξος γεγένηται Διοτρέφης, οὗ διήκουσεν
[13, 6]	ἐν Συρία πλάττουσι τὸν μῦθον	τοῦτον,	οἱ δ´ ἐν Πιθηκούσσαις, οἳ
[13, 14]	δ´ ἐπὶ πολύ· πρόκειται δὲ	τούτου	δρυφάκτωμα τετράγωνον ὅσον ἡμιπλέθρου τὴν
[13, 1]	δὲ τὴν φυλακὴν τοῦ ἐρύματος	τούτου	καὶ τῶν χρημάτων (ἦν δὲ
[13, 14]	εἰκός, εἴτε ἀντιδότοις τισὶ δυνάμεσι	τούτου	συμβαίνοντος. τὸ δὲ τῆς ἀπολιθώσεως
[13, 1]	τινα ἡγεμονίαν πρὸς τοὺς τόπους	τούτους	τὸ Πέργαμον, ἐπιφανὴς πόλις καὶ
[13, 11]	Ἀριμοῦν τινα λέγει τῶν τόπων	τούτων	βασιλέα. οὐκ εὔλογον δὲ ὑπὸ
[13, 1]	παῖδα. ἦν μὲν δὴ εὐνοῦχος,	τραφεὶς	δὲ καλῶς ἐφάνη τῆς πίστεως
[13, 11]	διεστῶτες σταδίους· ὑπέρκεινται δὲ λόφοι	τραχεῖς,	οὓς εἰκὸς ἐκ τῶν ἀναφυσηθέντων
[13, 5]	νυνὶ καλούμενος· συμπεσόντες δ´ οἱ	τρεῖς	καὶ ἄλλοι ἀσημότεροι σὺν αὐτοῖς
[13, 17]	ἔστελλε γὰρ αὕτη πεζῶν μὲν	τρεῖς	μυριάδας ἱππέας δὲ δισχιλίους· ἐτυραννεῖτο
[13, 11]	πηγάς· δείκνυνται δὲ καὶ βόθροι	τρεῖς,	οὓς φύσας καλοῦσιν, ὅσον τετταράκοντα
[13, 8]	ὑπὸ Κιμμερίων πρῶτον, εἶθ´ ὑπὸ	Τρηρῶν	καὶ Λυκίων, ὅπερ καὶ Καλλῖνον
[13, 2]	γηραιὸς δὲ ἐτελεύτα βασιλεύσας ἔτη	τρία	καὶ τετταράκοντα, κατέλιπε δὲ τέτταρας
[13, 4]	δεξιᾷ δ´ Ἀπολλωνίς, διέχουσα Περγάμου	τριακοσίους	σταδίους, τοὺς δὲ ἴσους καὶ
[13, 15]	ἰσχάδα· τὴν δὲ αὐτὴν καὶ	τρίφυλλον	ὀνομάζουσιν· εὔσειστος δὲ καὶ οὗτός
[13, 17]	τῆς Ῥοδίων περαίας· προσγενομένων δὲ	τριῶν	πόλεων ὁμόρων, Βουβῶνος Βαλβούρων Οἰνοάνδων,
[13, 6]	τοὺς δὲ Κίλικας τοὺς ἐν	Τροίᾳ	μεταναστάντας εἰς Συρίαν ἀνῳκισμένους ἀποτεμέσθαι
[13, 12]	φῦλα διελεῖν αὐτούς, ἀλλὰ ἕτερον	τρόπον	διατάξαι τὰς διοικήσεις, ἐν αἷς
[13, 1]	ἐν τῷ ὄχλῳ τὴν κομίζουσαν	τροφὸν	τὸν Φιλέταιρον ἔτι νήπιον συνθλιβῆναι
[13, 5]	ἐστὶ μεγάλη, νεωτέρα μὲν τῶν	Τρωικῶν	ἀρχαία δ´ ὅμως, ἄκραν ἔχουσα
[13, 17]	ὅμως· ἐπὶ Μοαγέτου δ´ ἡ	τυραννὶς	τέλος ἔσχε, καταλύσαντος αὐτὴν Μουρηνᾶ
[13, 6]	τοὺς πιθήκους φασὶ παρὰ τοῖς	Τυρρηνοῖς	ἀρίμους καλεῖσθαι· οἱ δὲ τὰς
[13, 6]	τῷ „εἰν Ἀρίμοις, „ὅθι φασὶ	Τυφωέος	ἔμμεναι εὐνάς“ ἐπεισφέρουσι „χώρῳ ἐνὶ
[13, 11]	οὐκ ὀκνοῦσι τὰ περὶ τὸν	Τυφῶνα	ἐνταῦθα μυθολογεῖν. Ξάνθος δὲ καὶ
[13, 6]	„ἀλλ´ οἶος ἄπλατον κεράιζε θεῶν	Τυφῶνα	πεντηκοντακάρανον ἀνάγκᾳ Ζεὺς πατὴρ ἐν
[13, 6]	τῇ Αἴτνῃ φησὶν ὑποκεῖσθαι τὸν	Τυφῶνα	„τόν ποτε Κιλίκιον θρέψεν πολυώνυμον
[13, 6]	Λυδοῖς. οἱ δὲ καὶ τὸν	Τυχίον	ἐνθένδε ποιοῦσιν ὅν φησιν ὁ
[13, 2]	Δημήτριον τὸν Σελεύκου συγκατεπολέμησεν Ἀλεξάνδρῳ	τῷ	Ἀντιόχου καὶ συνεμάχησε Ῥωμαίοις ἐπὶ
[13, 3]	Γαλατῶν γένους, ἣν καὶ παλλακεῦσαι	τῷ	βασιλεῖ Μιθριδάτῃ φασίν· ὅθεν καὶ
[13, 6]	καὶ Ἄντιφος ἡγησάσθην, υἷε „Ταλαιμένεος,	τὼ	Γυγαίη τέκε λίμνη, οἳ καὶ
[13, 14]	συμμένει γὰρ ἐντὸς τοῦ περιβόλου·	τῷ	δ´ εἴσω παριόντι ζώῳ θάνατος
[13, 13]	καὶ οἱ πρὸ ἡμῶν παραδεδώκασι.	~Τῷ	δὴ Καϋστριανῷ πεδίῳ μεταξὺ πίπτοντι
[13, 6]	ἐνταῦθα οἱ Ἄριμοι· καὶ γὰρ	τῷ	„εἰν Ἀρίμοις, „ὅθι φασὶ Τυφωέος
[13, 2]	υἱόν, κατέλιπε δὲ τὴν ἀρχὴν	τῷ	ἐπιτροπευθέντι Ἀττάλῳ· βασιλεύσας δὲ οὗτος
[13, 3]	αὐτὸν γεγονέναι. οὗτος γοῦν Καίσαρι	τῷ	θεῷ γενόμενος φίλος εἰς τοσόνδε
[13, 1]	τέως μὲν οὖν εὔνους διέμεινε	τῷ	Λυσιμάχῳ, διενεχθεὶς δὲ πρὸς Ἀρσινόην
[13, 15]	πόλις ἐστὶν ἐπ´ αὐτῷ κειμένη	τῷ	Μαιάνδρῳ κατὰ τὸ πρὸς τῇ
[13, 1]	καὶ πολλῶν παρόντων ἀποληφθεῖσαν ἐν	τῷ	ὄχλῳ τὴν κομίζουσαν τροφὸν τὸν
[13, 3]	Μιθριδάτῃ φασίν· ὅθεν καὶ τοὔνομα	τῷ	παιδὶ θέσθαι τοὺς ἐπιτηδείους προσποιησαμένους
[13, 2]	οὖν τοῦ Εὐμένους ἐγένετο ὁμώνυμος	τῷ	πατρὶ Εὐμένης, ὅσπερ καὶ διεδέξατο
[13, 4]	καὶ Σάρδεις· τὰ δὲ προσάρκτια	τῷ	Περγάμῳ τὰ πλεῖστα ὑπὸ Μυσῶν
[13, 4]	Μυσῶν ἔχεται τὰ ἐν δεξιᾷ	τῶν	Ἀβαειτῶν λεγομένων, οἷς συνάπτει ἡ
[13, 1]	Λυσιμάχου γαζοφυλάκιον τοῦ Ἀγαθοκλέους, ἑνὸς	τῶν	Ἀλεξάνδρου διαδόχων, αὐτὴν τὴν ἄκραν
[13, 8]	ἡμᾶς ἡγεμόνος καὶ ταύτην καὶ	τῶν	ἄλλων συχνὰς ἀνέλαβε ταῖς εὐεργεσίαις,
[13, 11]	λόφοι τραχεῖς, οὓς εἰκὸς ἐκ	τῶν	ἀναφυσηθέντων σεσωρεῦσθαι μύδρων. τὸ δ´
[13, 15]	τὰ μὲν πρὸς δύσιν ἡ	τῶν	Ἀντιοχέων πόλις τῶν ἐπὶ Μαιάνδρῳ,
[13, 8]	ἡ πόλις καὶ οὐδεμιᾶς λειπομένη	τῶν	ἀστυγειτόνων, νεωστὶ ὑπὸ σεισμῶν ἀπέβαλε
[13, 14]	ὕδατος ὥστε ἡ πόλις μεστὴ	τῶν	αὐτομάτων βαλανείων ἐστί. ~Μετὰ δὲ
[13, 1]	ἑξῆς περιοδείας, καὶ πρῶτον περὶ	τῶν	βασιλέων ὁπόθεν ὡρμήθησαν καὶ εἰς
[13, 7]	λίμνῃ τῇ Κολόῃ τὰ μνήματα	τῶν	βασιλέων· πρὸς δὲ ταῖς Σάρδεσιν
[13, 3]	υἱὸς καὶ Ἀδοβογιωνίδος τοῦ τετραρχικοῦ	τῶν	Γαλατῶν γένους, ἣν καὶ παλλακεῦσαι
[13, 2]	μὲν οὖν νεώτεροι διετέλεσαν ἰδιῶται,	τῶν	δ´ ἄλλων ὁ πρεσβύτερος Εὐμένης
[13, 12]	ὁ Μαίανδρος τὰ μὲν διορίζοντες	τῶν	ἐθνῶν, δι´ ὧν δὲ μέσοι
[13, 11]	τὸν Κατακεκαυμενίτην φερούσης οἶνον οὐδενὸς	τῶν	ἐλλογίμων ἀρετῇ λειπόμενον. ἔστι δὲ
[13, 14]	δὲ τῆς ἀπολιθώσεως καὶ ἐπὶ	τῶν	ἐν Λαοδικείᾳ ποταμῶν φασι συμβαίνειν
[13, 14]	εἴτε θείᾳ προνοίᾳ, καθάπερ ἐπὶ	τῶν	ἐνθουσιασμῶν εἰκός, εἴτε ἀντιδότοις τισὶ
[13, 15]	δύσιν ἡ τῶν Ἀντιοχέων πόλις	τῶν	ἐπὶ Μαιάνδρῳ, τῆς Καρίας ἤδη·
[13, 6]	ἀληθεύοντες. ~Κειμένων δ´ οὕτω πως	τῶν	ἐπῶν παρ´ Ὁμήρῳ „Μῄοσιν αὖ
[13, 12]	καὶ περὶ τῶν πεδίων δὲ	τῶν	ἐφ´ ἑκάτερα τῆς τε ὀρεινῆς
[13, 17]	Μιλύα δ´ ἐστὶν ἡ ἀπὸ	τῶν	κατὰ Τερμησσὸν στενῶν καὶ τῆς
[13, 17]	δὲ ἀπόγονοι Λυδῶν οἱ Κιβυρᾶται	τῶν	κατασχόντων τὴν Καβαλίδα· ὕστερον δὲ
[13, 8]	δὲ τοῦ Καλλίνου τὴν ἔφοδον	τῶν	Κιμμερίων ἐπὶ τοὺς Ἠσιονῆας γεγονέναι
[13, 10]	δ´ ἄν τις μᾶλλον θαυμάσειε	τῶν	κτισάντων αὐτήν. ~Μετὰ δὲ ταῦτ´
[13, 2]	Πέργαμον, καὶ ἦν ἤδη δυνάστης	τῶν	κύκλῳ χωρίων ὥστε καὶ περὶ
[13, 3]	Καίσαρος φιλία τοῦ Σεβαστοῦ, διδάσκαλον	τῶν	λόγων γενόμενον· μαθητὴν δ´ ἔσχεν
[13, 5]	ἔχουσα εὐερκῆ· βασίλειον δ´ ὑπῆρξε	τῶν	Λυδῶν, οὓς ὁ ποιητὴς καλεῖ
[13, 12]	τὰ Λύδια καὶ ἔτι τὰ	τῶν	Μυσῶν δυσδιάκριτα εἶναι παραπίπτοντα εἰς
[13, 10]	ἔχοντες εὐδαίμονα γῆν· ἀλλὰ καὶ	τῶν	ὀλίγων θαυμάζειν ἔστιν ὅτι οὕτω
[13, 17]	τὴν Καβαλίδα· ὕστερον δὲ Πισιδῶν	τῶν	ὁμόρων ἐποικησάντων καὶ μετακτισάντων εἰς
[13, 14]	πάθους ἔμφασιν, εἴτ´ ἐπὶ πάντων	{τῶν}	οὕτω πεπηρωμένων τοῦτο εἴτε μόνων
[13, 12]	δύσληπτον ποιοῦσι τἀκριβές· καὶ περὶ	τῶν	πεδίων δὲ τῶν ἐφ´ ἑκάτερα
[13, 11]	ἔστι δὲ ἡ ἐπιφάνεια τεφρώδης	τῶν	πεδίων, ἡ δ´ ὀρεινὴ καὶ
[13, 14]	οὕτω πεπηρωμένων τοῦτο εἴτε μόνων	τῶν	περὶ τὸ ἱερόν, καὶ εἴτε
[13, 7]	τὴν Κολόην πρὸς τὰς ἐκδοχὰς	τῶν	πλημμυρίδων, αἳ συμβαίνουσι τῶν ποταμῶν
[13, 7]	ἐκδοχὰς τῶν πλημμυρίδων, αἳ συμβαίνουσι	τῶν	ποταμῶν πληρουμένων. Ὕπαιπα δὲ πόλις
[13, 5]	τὸν Κροίσου λεγόμενον πλοῦτον καὶ	τῶν	προγόνων αὐτοῦ διονομασθῆναί φασι· νῦν
[13, 14]	πόλιν ὕδωρ, ὥστε τὰ ἐκ	τῶν	ῥιζῶν βαπτόμενα ἐνάμιλλα εἶναι τοῖς
[13, 2]	πρὸς Περσέα, καὶ ἔλαβε παρὰ	τῶν	Ῥωμαίων ἅπασαν τὴν ὑπ´ Ἀντιόχῳ
[13, 4]	σταδίους, τοὺς δὲ ἴσους καὶ	τῶν	Σάρδεων· ἐπώνυμος δ´ ἐστὶ τῆς
[13, 5]	ἄμεινόν ἐστι λέγειν. ὑπέρκειται δὲ	τῶν	Σάρδεων ὁ Τμῶλος, εὔδαιμον ὄρος,
[13, 6]	εἰς Συρίαν ἀνῳκισμένους ἀποτεμέσθαι παρὰ	τῶν	Σύρων τὴν νῦν λεγομένην Κιλικίαν.
[13, 11]	τὸν Διόνυσον λέγεσθαί φασιν, ἐκ	τῶν	τοιούτων χωρίων τεκμαιρόμενοι. ~Τὰ δ´
[13, 11]	δὲ καὶ Ἀριμοῦν τινα λέγει	τῶν	τόπων τούτων βασιλέα. οὐκ εὔλογον
[13, 5]	πόλις ἐστὶ μεγάλη, νεωτέρα μὲν	τῶν	Τρωικῶν ἀρχαία δ´ ὅμως, ἄκραν
[13, 1]	φυλακὴν τοῦ ἐρύματος τούτου καὶ	τῶν	χρημάτων (ἦν δὲ τάλαντα ἐνακισχίλια)
[13, 1]	κύριος ὢν τοῦ φρουρίου καὶ	τῶν	χρημάτων. ~Ἦσαν δ´ αὐτῷ δύο