>Livre, Chap. |
[12, 11] |
δὲ
τὸν
σῖτον
ἄσηπτον
ἡ
|
Χαλκιδικὴ |
γῆ
μιγνυμένη.
Ἐπεδείξαντο
δὲ
τὴν |
[12, 17] |
κατασκευὴ
τῆς
χώρας
εἰς
τὰ
|
Χαρώνια, |
τό
τε
ἐν
Ἱεραπόλει
καὶ |
[12, 17] |
Μαιάνδρῳ
τὰς
δ'
ὑπὲρ
τοῦ
|
χείλους. |
Καὶ
δή
ποτέ
φασι
πορνοβοσκὸν |
[12, 21] |
καὶ
πάλιν
Σίπυλον
Ἰδαίαν
ἀνὰ
|
χθόνα. |
Καὶ
ὁ
Τάνταλος
λέγει
Σπείρω |
[12, 17] |
λαμβάνει
τὸ
ῥεῖθρον,
καὶ
πολλὴν
|
χοῦν |
κατάγων
ἄλλοτ'
ἄλλῳ
μέρει
τῶν |
[12, 7] |
καὶ
τῷ
ποιητῇ
λόγον
τίνα
|
χρὴ |
καλεῖν
Τροίαν,
καὶ
τοῖς
ἐξηγουμένοις |
[12, 18] |
διελυμήναντο·
ἐπηνώρθωσε
δ'
ὁ
ἡγεμὼν
|
χρήματα |
ἐπιδούς,
καθάπερ
καὶ
πρότερον
ἐπὶ |
[12, 4] |
καὶ
τῶν
Ἑλλήνων
ὁρμῇ
τινι
|
χρησαμένων |
πρὸς
τὴν
τῆς
ἀλλοτρίας
κατάκτησιν· |
[12, 9] |
Καλλυδίῳ.
Ὑπῆρξε
δ'
Ἀντωνίῳ
μὲν
|
χρήσιμος |
ἐπελθὼν
ἐπὶ
τοὺς
ἀργυρολογοῦντας
Λαβιηνῷ |
[12, 16] |
ἀλλὰ
καὶ
εἰς
τὴν
κοραξὴν
|
χρόαν, |
ὥστε
καὶ
προσοδεύονται
λαμπρῶς
ἀπ' |
[12, 9] |
τοὺς
ἀργυρολογοῦντας
Λαβιηνῷ
καθ'
ὃν
|
χρόνον |
ἐκεῖνος
τὴν
Ἀσίαν
κατέσχε,
καὶ |
[12, 8] |
συνίστανται
πολλάκις
δυνάμενοι
συμμεῖναι
πολὺν
|
χρόνον, |
καθάπερ
Κλέων
ὁ
καθ'
ἡμᾶς |
[12, 9] |
εἰς
ἣν
κατελθὼν
ἐντὸς
μηνιαίου
|
χρόνου |
κατέστρεψε
τὸν
βίον·
νόσος
δ' |
[12, 16] |
οἱ
Κολοσσηνοὶ
ἀπὸ
τοῦ
ὁμωνύμου
|
χρώματος |
πλησίον
οἰκοῦντες.
Ἐνταῦθα
δὲ
καὶ |
[12, 17] |
ἐστιν
ἡ
περὶ
τὸν
Μαίανδρον
|
χώρα |
καὶ
ὑπόνομος
πυρί
τε
καὶ |
[12, 11] |
ἔστιν
ἐλευθέρα
μέχρι
νῦν
καὶ
|
χώραν |
ἔχει
πολλὴν
τὴν
μὲν
ἐκ |
[12, 19] |
οἷαι
μεταβολαὶ
κατέσχον
πολλάκις
τὴν
|
χώραν |
ταύτην,
ὧν
ἐμνήσθημέν
που
καὶ |
[12, 16] |
τοῦ
Εὐπάτορος·
ἀλλ'
ἡ
τῆς
|
χώρας |
ἀρετὴ
καὶ
τῶν
πολιτῶν
τινες |
[12, 17] |
πᾶσα
ἡ
τοιαύτη
κατασκευὴ
τῆς
|
χώρας |
εἰς
τὰ
Χαρώνια,
τό
τε |
[12, 6] |
προκεῖσθαι
κοινὸν
τὴν
ἀρετὴν
τῆς
|
χώρας |
ἧς
λέγω
τοῖς
ἰσχύουσιν
ἐκ |
[12, 16] |
ἅμα
καὶ
τὸ
πολύτρητον
τῆς
|
χώρας |
καὶ
τὸ
εὔσειστον·
εἰ
γάρ |
[12, 19] |
εἶναι
τῷ
Μαιάνδρῳ
μεταφέροντι
τὰς
|
χώρας |
ὅταν
περικρουσθῶσιν
οἱ
ἀγκῶνες,
ἁλόντος |
[12, 4] |
ἐθνῶν
καὶ
ἡ
εὐδαιμονία
τῆς
|
χώρας |
τῆς
ἐντὸς
Ἅλυος,
μάλιστα
δὲ |
[12, 10] |
ἐφεξῆς
τούτοις
μέχρι
τῆς
Μυρλειανῶν
|
χώρας· |
ὑπέρκεινται
δὲ
τῆς
Δασκυλίτιδος
ἄλλαι |
[12, 2] |
καὶ
Μαγνησίαν
τὴν
ὑπ'
αὐτῷ
|
χώρας· |
ὥσθ'
ὅπερ
ἔφην
ἔργον
διορίσαι
|
[12, 5] |
καὶ
Λυκίους,
ὁ
δὲ
ποιητὴς
|
χωρίζει· |
Βελλεροφόντης
γοῦν
ὡρμημένος
ἐκ
τῆς |
[12, 2] |
ὥσθ'
ὅπερ
ἔφην
ἔργον
διορίσαι
|
Χωρὶς |
τὰ
Μυσῶν
καὶ
Φρυγῶν
ὁρίσματα
|
[12, 9] |
τῆς
ἱερείας,
τὸ
δὲ
τέμενος
|
χωρὶς |
τῆς
ἄλλης
ἁγιστείας
διαφανέστατα
τῆς |
[12, 14] |
Ἀρκαίου,
πλῆθος
ἔχουσα
ἱεροδούλων
καὶ
|
χωρίων |
ἱερῶν·
κατελύθη
δὲ
μετὰ
τὴν |
[12, 11] |
τῆς
Ἀπολλωνιάτιδος
αὐτῆς,
δι'
ὧν
|
χωρίων |
καὶ
ὁ
Ῥύνδακος
ῥεῖ
ποταμὸς |
[12, 9] |
κατ'
ἀρχὰς
τῷ
καρτερωτάτῳ
τῶν
|
χωρίων |
ὄνομα
Καλλυδίῳ.
Ὑπῆρξε
δ'
Ἀντωνίῳ |
[12, 21] |
ἄρουραν
δώδεχ'
ἡμερῶν
ὁδόν,
Βερέκυντα
|
χῶρον, |
ἔνθ'
Ἀδραστείας
ἕδος
Ἴδη
τε |