HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PLUTARQUE, Oeuvres morales, Propos de table, livre IV

Liste des contextes (ordre alphabétique)

λ = 75 formes différentes pour 107 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[4]   κονιορτοῦ δέονται, ταῖς δὲ φιλικαῖς λαβαῖς ὁ οἶνος ἁφὴν ἐνδίδωσι μιγνύμενος

[4]   ἔστι δήπου καὶ παρὰ Δημοσθένους λαβεῖν καὶ παρὰ Μενάνδρου, καὶ οὐκ

[4]   δ´ ἐπ´ ὀξύ, δαλερὸν δαλεροῦ λαβετως δὲ καὶ ἄλλου ἐπὶ πρόσφορον

[4]   δεῖ τὸ σύμφυλον ἐκ πείρας λαβόντα χρῆσθαι καὶ στέργειν. εἰ δὲ

[4]   παιδιὰ πολιτικῶν ἀνδρῶν ἐπάγεται, καιρὸν λαβοῦσα πειθοῦς φιλανθρώπου καὶ χάριτος συνεργόν.

[4]   ὀρέξει τοῦ συμφέροντος. ὡς δὲ λάβρον πνεῦμα κυβερνῆται πολλαῖς μηχαναῖς ὑποφεύγουσιν,

[4]   τινα παρὰ φύσιν αἱ κόραι λάβωσιν· διὸ καὶ μάλιστα κραυγῇ χρώμενον

[4]   ἱεροῖς γράμμασιν ἀκοὴν σημαίνουσιν οὖς λαγωοῦ γράφοντες. τὸ δ´ ὕειον κρέας

[4]   Λαμπρίας ὑπολαβών ἀλλὰ τοῦ μὲν λαγωοῦ φείδονται διὰ τὴν πρὸς τὸν

[4]   μή, νὴ Δία, καὶ τοῦ λαγωοῦ φήσει τις ἀπέχεσθαι τοὺς ἄνδρας

[4]   στα θηρίον ἐμφερέστατον ὁ γὰρ λαγὼς μεγέθους ἔοικε καὶ πάχους ἐνδεὴς

[4]   τρέφεταί γε τοῖς αὐτοῖς καὶ λαμβάνει τὸν αὐτὸν ἀέρα, καὶ λουτρὰ

[4]   ὕδνα τὴν γένεσιν ἐκ βροντῆς λαμβάνειν. ἦσαν οὖν οἱ φάσκοντες ὑπὸ

[4]   ὅ τε διδοὺς τοὺς τοῦ λαμβάνοντος οἰόμενοι δεῖν φιλοφρονεῖσθαι διπλασιάζουσιν τὴν

[4]   αὐτὸ συνιόντων δυοῖν ὅ τε λαμβάνων τοὺς τοῦ διδόντος οἰκείους καὶ

[4]   σὺ τὸν πατριώτην θεόν, ὦ Λαμπρία, εὔιον ὀρσιγύναικα μαινομέναις ἀνθέοντα τιμαῖσι

[4]   ἀναδίδωσιν. Ὀρθῶς’ ἔφη λέγεις’ ὁ Λαμπρίας, ἀλλ´ ἔτι τῷ λόγῳ προσφιλοσοφήσωμεν.

[4]   ζῷον. Οὐ δῆτ´’ εἶπεν ὁ Λαμπρίας ὑπολαβών ἀλλὰ τοῦ μὲν λαγωοῦ

[4]   κωμικοὶ τοὺς πολυτελῶς καὶ σοβαρῶς λαμπρότητι δείπνων καὶ παρασκευῆς γαμοῦντας ὡς

[4]   ὀμμάτων ἡ λιπαρότης καὶ τὸ λαμυρὸν ἔοικε θαυμασίως· ὥστε μηδὲν οὕτω

[4]   πίνοντες, οἱ δὲ μιγνύοντες πειρῶνται λανθάνειν ὡς ἐπιβουλεύοντες, ἐκστατικὸν γὰρ ἡ

[4]   ἐκείνοις πολίταις, παρατιθεὶς βολβούς, ἐλαίας, λάχανα, τυρόν, ἑψήματα παντοδαπά, πρὸς δὲ

[4]   πιθανὸν εἴρηκεν, Ἑκαταῖος ὁ Ἀβδηρίτης (λέγει δὲ τοὺς ἀγομένους γυναῖκας πολλοὺς

[4]   μῦθος‘ ἀλλ´ οὑτοσὶ Φίλων ἑκάστοτε λέγει πρὸς ἡμᾶς, ὅτι πρῶτον μὲν

[4]   ὁ γὰρ ἐμὸς πάππος εἰώθει λέγειν ἑκάστοτε τοὺς Ἰουδαίους ἐπισκώπτων, ὅτι

[4]   θεοῦ δώροις, ἂν οὗτοι κελεύωσι, λέγειν ἕτοιμος. Πάντων οὖν κελευόντων καὶ

[4]   ωπον δεινῶς οὐ πρᾶγμα νύμφης λέγεις‘ Ἀλλ´ ὅπως μή, τὸ ῥᾷστον,

[4]   καθαρότητι πρόσφορον ἀναδίδωσιν. Ὀρθῶς’ ἔφη λέγεις’ ὁ Λαμπρίας, ἀλλ´ ἔτι τῷ

[4]   ὁ ῥήτωρ Δωρόθεος ὀρθῶς‘ ἔφη λέγεις· οὐ γὰρ μόνον οἱ πολλοὶ

[4]   δεῖ καὶ τὰ μυθικὰ προσλαβεῖν, λέγεται μὲν ὁ Ἄδωνις ὑπὸ τοῦ

[4]   καὶ γὰρ ὀψοφάγους καὶ φιλόψους λέγομεν οὐχὶ τοὺς βοείοις χαίροντας ὥσπερ

[4]   αὐτοῦ· τὰ γὰρ παρ´ ἐκείνοις λεγόμενα μύθοις ἔοικεν, εἰ μή τινας

[4]   τὸν οἶνον· αἱ γὰρ ἀλλοινίαι λεγόμεναι τάχιστα μεθύσκουσιν, ἀπεψίᾳ δ´ οἴνου

[4]   τρόπος Διονύσῳ προσήκων. τὴν γὰρ λεγομένην νηστείαν ἄγοντες ἀκμάζοντι τρυγητῷ τραπέζας

[4]   ἔφη τοῦτ´ ἄρ´ ἦν τὸ λεγόμενον ἐν δὲ λίθοις ἐμάχοντο, λίθον

[4]   ἐγκαλεῖν ἑτέροις δοκῶμεν αὐτοὶ μηδὲν λέγοντες, ἀποφαίνομαι πρῶτος’ εἶπεν ἐγώ, οὐδεμίαν

[4]   πειθούσης. Ἐμοῦ δὲ παρακελευομένου καὶ λέγοντος καιρὸν εἶναι καθάπερ ἐν κωμῳδίᾳ

[4]   ἄνειμι. πολλάκις γὰρ ἀκούομεν αὐτοῦ λέγοντος, ὡς ἐπὶ ποιότητι τροφῆς γίνεται

[4]   γενομένων, ὡς δὴ καταγελῶν τῶν λεγόντων τὰ ὕδνα τὴν γένεσιν ἐκ

[4]   καὶ ποικίλην οὖσαν, οὕτως πως λέγουσαι βοσκόμεθ´ ὕλης ἀπὸ παντοδαπῆς, ἐλάτης

[4]   φύσιν ἐν αὐτοῖς ἔχοντα τούτοις. λέγουσι δὲ καὶ τὰ ὄμματα τῶν

[4]   ἄκραναποδειξιν ἔχει ἐναέρι καὶ δρόσῳ λέγουσι καθάπερ οἱ τέττιγες σιτούμενον. ἡμεῖς

[4]   ὗν ἀπὸ χρηστῆς αἰτίας τιμᾶσθαι λέγουσι· πρώτη γὰρ σχίσασα τῷ προύχοντι

[4]   ἀπειποῦσαν. καὶ μήν, ὅ γε λέγουσί τινες ὡς πλησμονὴ φευκτότερον ἐνδείας,

[4]   καὶ τοὔνομα γενέσθαι τῷ ἐργαλείῳ λέγουσιν ἀπὸ τῆς ὑός. οἱ δὲ

[4]   τὴν μὲν γὰρ μυγαλῆν ἐκτεθειάσθαι λέγουσιν ὑπ´ Αἰγυπτίων τυφλὴν οὖσαν, ὅτι

[4]   Ἀθηναῖος ὢν ἀποκρίνομαί σοι καὶ λέγω μηδέν´ ἄλλον εἶναι· καὶ τὰ

[4]   ὅταν ἡδέως γενέσθαι παρακαλοῦντες ἀλλήλους λέγωσι σήμερον ἀκτάσωμεν‘ οὐχὶ τὸ παρ´

[4]   ἐών‘ ἐπὶ πλεῖστον ἐξανθίζεται τοῦ λειμῶνος. ἐνταῦθα δὲ καὶ τοῦ Σωκράτους

[4]   γένος ἡδὺ τῇ γεύσει καὶ λεῖον ἐπάγει, πᾶν δ´ ὕδωρ προσφιλὲς

[4]   (τί γάρ; ἐπ´ ἀκτῆς τις λέκιθον ὀψᾶται καὶ κάππαριν; ἀλλ´ ὡς

[4]   Καλλίστρατος ἔφη πῶς ὑμῖν δοκεῖ λελέχθαι τὸ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι

[4]   πεφιλοσοφημένοις. ἐκεῖνο δέ πως ὑμᾶς λέληθεν τοὺς περὶ ἅλα καὶ κύαμον’

[4]   ταῖς Αἰγυπτίων ἀρούραις ἡλίου τὸν λέοντα παροδεύοντος. τὴν δ´ ἶβίν φασιν

[4]   ἀφανισμοῖς τῆς σελήνης. τὸν δὲ λέοντα τῷ ἡλίῳ συνοικειοῦσιν, ὅτι τῶν

[4]   κρῆναι δὲ {καὶ} κατὰ χασμάτων λεοντείων ἐξιᾶσι κρουνούς, ὅτι Νεῖλος ἐπάγει

[4]   δ´ ὗν ὑπὸ τὴν γαστέρα λέπρας ἀνάπλεων καὶ ψωρικῶν ἐξανθημάτων ὁρῶμεν,

[4]   τὰς ἐπὶ χρωτὸς λεύκας καὶ λέπρας δυσχεραίνουσι καὶ τῇ προσβολῇ τὰ

[4]   τὸ κεραύνιον πῦρ ἀκριβείᾳ καὶ λεπτότητι θαυμαστόν ἐστιν, αὐτόθεν τε τὴν

[4]   εἴ γε καὶ ἡμῖν ἀέρα λεπτότητι καὶ καθαρότητι πρόσφορον ἀναδίδωσιν. Ὀρθῶς’

[4]   προσφερομένοις, ἥκιστα δὲ τοῖς ὑπὸ λεπτότητος καὶ ὠκύτητος τοιαύτης ὥσπερ ὁ

[4]   κιθαρίζοντες ἕτεροι προΐασιν, οὓς αὐτοὶ Λευίτας προσονομάζουσιν, εἴτε παρὰ τὸν Λύσιον

[4]   οἱ βάρβαροι τὰς ἐπὶ χρωτὸς λεύκας καὶ λέπρας δυσχεραίνουσι καὶ τῇ

[4]   {πο{ λύφυλλον, κότινον, σχῖνον, μελίαν, λεύκην, ἀρίαν, δρῦν, κιττόν, {ἐρίκην, πρόμαλον,

[4]   τοὺς Πυθαγορικοὺς ἱστοροῦσιν καὶ ἀλεκτρυόνα λευκὸν σέβεσθαι καὶ τῶν θαλαττίων μάλιστα

[4]   ἦν τὸ λεγόμενον ἐν δὲ λίθοις ἐμάχοντο, λίθον δ´ οὐκ ἦν

[4]   λεγόμενον ἐν δὲ λίθοις ἐμάχοντο, λίθον δ´ οὐκ ἦν ἀνελέσθαι· καὶ

[4]   μὴ κεραυνουμένων ἀκοῦσαί τι βουλόμενοι λιπαρεῖς ἦσαν. ἐμοὶ δὲ πλέον οὐδὲν

[4]   ὦτα καὶ τῶν ὀμμάτων ἡ λιπαρότης καὶ τὸ λαμυρὸν ἔοικε θαυμασίως·

[4]   οἱ γοῦν ἥρωες εὐτελοῦς καὶ λιτῆς ἐθάδες ὥσπερ ἀσκηταὶ διαίτης ὄντες

[4]   ἐπεὶ παρῆμεν ἂν ὄψα τῶν λιτῶν καὶ ὑγιαινόντων, ὥσπερ ἀλεξιφάρμακα, πρὸς

[4]   καθημερινὴν ὀνομάσαι πρυτανεῖον. Ἐγίνοντο δὴ λόγοι τοιαύτῃ συνουσίᾳ πρέποντες ἑκάστοτε· καί

[4]   καὶ μέντοι καὶ πιπράσκεται παρὰ λόγον ἁπάντων τιμιώτατον τὸ θαλάττιον ὄψον·

[4]   βουλομένων τινῶν ἀντικατατείνειν τὸν ἕτερον λόγον ἐκκρούων ὁ Καλλίστρατος ἔφη πῶς

[4]   τὸ ἡμέτερον, ἐκ ποικίλης ὕλης λόγον ἔχει μᾶλλον ἢ ἁπλῆς συνερανίζεσθαι

[4]   ἄγουσιν ὡς κουφότατον ὄψων. καὶ λόγον ἔχει τὴν θάλατταν ὑγιεινὰ καὶ

[4]   περὶ τὰς ἑορτὰς βεβαιοῖ τὸν λόγον· οἱ δὲ παιδικὰ τοῦ Διονύσου

[4]   αἰτίας ἁψαμένῳ κοινὸν ἐχούσης τὸν λόγον· ὅμως δ´ οὖν ἔφην ὡς

[4]   ἐστιν αὐτοῖς. καὶ ἴσως ἔχει λόγον, ὡς τὸν ὄνον {δὲ} ἀναφήναντα

[4]   οἶνος ἁφὴν ἐνδίδωσι μιγνύμενος λόγῳ· λόγος γὰρ αὐτῷ τὸ φιλάνθρωπον καὶ

[4]   Ἑβραίων ἀπορρήτοις; ἢ τῷ ὄντι λόγος ἔστι τις ὁ τοῦτον ἐκείνῳ

[4]   καὶ τυπούμενον, οὕτως ὁ συμποτικὸς λόγος οὐκ ἐᾷ διαφορεῖσθαι παντάπασιν ὑπὸ

[4]   δέ γε γλίσχρος‘ ἔφην ὁ λόγος ὑμῖν δοκεῖ, τοιαῦτά τοι τὰ

[4]   ῥυπαροῖς καὶ ἀκαθάρτοις ὁρῶμεν, ἔξω λόγου τιθέμενοι τὰ τὴν γένεσιν καὶ

[4]   ἔοικεν, εἰ μή τινας ἄρα λόγους σπουδαίους ἔχοντες οὐκ ἐκφέρουσιν. Ἐγὼ

[4]   ἀφθόνοις πᾶσι καὶ πλείστας περὶ λόγους ὑπὸ σχολῆς διατριβὰς ἔχουσι. Καλλιστράτου

[4]   ἔφην ἐγὼ τρόπον τινὰ τῷ λόγῳ δεξιὰν ὀρέγειν τὸν Ἀγέμαχον· οὐδὲν

[4]   τὴν τριετηρικὴν παντέλειαν· ἃ δὲ λόγῳ διελθεῖν οὐ κεκώλυται πρὸς φίλους

[4]   ὁ οἶνος ἁφὴν ἐνδίδωσι μιγνύμενος λόγῳ· λόγος γὰρ αὐτῷ τὸ φιλάνθρωπον

[4]   τοὺς βακχεύοντας· αὐτοὶ δὲ τῷ λόγῳ μαρτυροῦσιν, ὅταν σάββατα τελῶσι, μάλιστα

[4]   ὁ Λαμπρίας, ἀλλ´ ἔτι τῷ λόγῳ προσφιλοσοφήσωμεν. ὁ γὰρ ἐμὸς πάππος

[4]   ἐν δὲ τούτοις ὑποκειμένης τῷ λόγῳ τῆς εὐπειθείας καὶ τὴν αἰτίαν

[4]   ὁ Σόσσιος Σενεκίων, καὶ πολλῶν λόγων ἄλλων τε τῇ τόθ´ ἑορτῇ

[4]   καὶ τραγημάτων μόνον, ἀλλὰ καὶ λόγων κοινωνὸς ἥκει καὶ παιδιᾶς καὶ

[4]   εἰπεῖν, ὅτι μᾶλλον ἂν ἐκ λόγων ὑπεναντίων γένοιτ´ ἂν πίστις καὶ

[4]   μὴ δειπνίζοντα μηδ´ ὀψοποιοῦντα μόνον λοιδόρει Φίλωνα τοῦτον, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον,

[4]   ὀψοφαγίᾳ καὶ ἀσελγείᾳ τὸν ἄνδρα λοιδορῶν. ὁ δὲ Κτησιφῶν οὐ κακῶς,

[4]   Ὅμηρος ἀθετεῖ μᾶλλον ἐμπείρως, τὰ λοιμικὰ πάθη πρῶτον ἅπτεσθαι τῶν ἀλόγων

[4]   ὥσπερ δάφνης παρατετρώχθω· τὰ δὲ λοιπὰ τοῦτον‘ ἔφη παρακαλῶμεν, ἐπεὶ καὶ

[4]   βασιλεὺς Ἀντίγονος ἐν τῷ στρατοπέδῳ λοπάδα γόγγρων ἕψοντι περιεζωσμένῳ παραστάς ἆρά

[4]   Μένανδρος πρὸς τὸν κελεύοντα ταῖς λοπάσι περιφράττειν ωπον δεινῶς οὐ πρᾶγμα

[4]   τροφαῖς καὶ ὕπνοις καὶ περὶ λουτρὰ καὶ ἀλείμματα καὶ κατακλίσεις ἀεὶ

[4]   λαμβάνει τὸν αὐτὸν ἀέρα, καὶ λουτρὰ καὶ ποτὸν αὐτοῖς ἅπερ ἡμῖν

[4]   καὶ ἀφελῶς νόσον ἔλυσεν, ὡς λουτρὸν ἐν καιρῷ γενόμενον καὶ οἶνος

[4]   Λευίτας προσονομάζουσιν, εἴτε παρὰ τὸν Λύσιον εἴτε μᾶλλον παρὰ τὸν Εὔιον

[4]   κατάρᾳ μὴ μόνον τοὺς τὸ λυσιτελὲς ἀπὸ τοῦ καλοῦ χωρίζοντας, ἀλλὰ

[4]   εὐώδη καὶ σμίλακα τὴν {πο{ λύφυλλον, κότινον, σχῖνον, μελίαν, λεύκην, ἀρίαν,

Chapitre
[4]	κονιορτοῦ δέονται, ταῖς δὲ φιλικαῖς	λαβαῖς	ὁ οἶνος ἁφὴν ἐνδίδωσι μιγνύμενος
[4]	ἔστι δήπου καὶ παρὰ Δημοσθένους	λαβεῖν	καὶ παρὰ Μενάνδρου, καὶ οὐκ
[4]	δ´ ἐπ´ ὀξύ, δαλερὸν δαλεροῦ	λαβετως	δὲ καὶ ἄλλου ἐπὶ πρόσφορον
[4]	δεῖ τὸ σύμφυλον ἐκ πείρας	λαβόντα	χρῆσθαι καὶ στέργειν. εἰ δὲ
[4]	παιδιὰ πολιτικῶν ἀνδρῶν ἐπάγεται, καιρὸν	λαβοῦσα	πειθοῦς φιλανθρώπου καὶ χάριτος συνεργόν.
[4]	ὀρέξει τοῦ συμφέροντος. ὡς δὲ	λάβρον	πνεῦμα κυβερνῆται πολλαῖς μηχαναῖς ὑποφεύγουσιν,
[4]	τινα παρὰ φύσιν αἱ κόραι	λάβωσιν·	διὸ καὶ μάλιστα κραυγῇ χρώμενον
[4]	ἱεροῖς γράμμασιν ἀκοὴν σημαίνουσιν οὖς	λαγωοῦ	γράφοντες. τὸ δ´ ὕειον κρέας
[4]	Λαμπρίας ὑπολαβών ἀλλὰ τοῦ μὲν	λαγωοῦ	φείδονται διὰ τὴν πρὸς τὸν
[4]	μή, νὴ Δία, καὶ τοῦ	λαγωοῦ	φήσει τις ἀπέχεσθαι τοὺς ἄνδρας
[4]	στα θηρίον ἐμφερέστατον ὁ γὰρ	λαγὼς	μεγέθους ἔοικε καὶ πάχους ἐνδεὴς
[4]	τρέφεταί γε τοῖς αὐτοῖς καὶ	λαμβάνει	τὸν αὐτὸν ἀέρα, καὶ λουτρὰ
[4]	ὕδνα τὴν γένεσιν ἐκ βροντῆς	λαμβάνειν.	ἦσαν οὖν οἱ φάσκοντες ὑπὸ
[4]	ὅ τε διδοὺς τοὺς τοῦ	λαμβάνοντος	οἰόμενοι δεῖν φιλοφρονεῖσθαι διπλασιάζουσιν τὴν
[4]	αὐτὸ συνιόντων δυοῖν ὅ τε	λαμβάνων	τοὺς τοῦ διδόντος οἰκείους καὶ
[4]	σὺ τὸν πατριώτην θεόν, ὦ	Λαμπρία,	εὔιον ὀρσιγύναικα μαινομέναις ἀνθέοντα τιμαῖσι
[4]	ἀναδίδωσιν. Ὀρθῶς’ ἔφη λέγεις’ ὁ	Λαμπρίας,	ἀλλ´ ἔτι τῷ λόγῳ προσφιλοσοφήσωμεν.
[4]	ζῷον. Οὐ δῆτ´’ εἶπεν ὁ	Λαμπρίας	ὑπολαβών ἀλλὰ τοῦ μὲν λαγωοῦ
[4]	κωμικοὶ τοὺς πολυτελῶς καὶ σοβαρῶς	λαμπρότητι	δείπνων καὶ παρασκευῆς γαμοῦντας ὡς
[4]	ὀμμάτων ἡ λιπαρότης καὶ τὸ	λαμυρὸν	ἔοικε θαυμασίως· ὥστε μηδὲν οὕτω
[4]	πίνοντες, οἱ δὲ μιγνύοντες πειρῶνται	λανθάνειν	ὡς ἐπιβουλεύοντες, ἐκστατικὸν γὰρ ἡ
[4]	ἐκείνοις πολίταις, παρατιθεὶς βολβούς, ἐλαίας,	λάχανα,	τυρόν, ἑψήματα παντοδαπά, πρὸς δὲ
[4]	πιθανὸν εἴρηκεν, Ἑκαταῖος ὁ Ἀβδηρίτης	(λέγει	δὲ τοὺς ἀγομένους γυναῖκας πολλοὺς
[4]	μῦθος‘ ἀλλ´ οὑτοσὶ Φίλων ἑκάστοτε	λέγει	πρὸς ἡμᾶς, ὅτι πρῶτον μὲν
[4]	ὁ γὰρ ἐμὸς πάππος εἰώθει	λέγειν	ἑκάστοτε τοὺς Ἰουδαίους ἐπισκώπτων, ὅτι
[4]	θεοῦ δώροις, ἂν οὗτοι κελεύωσι,	λέγειν	ἕτοιμος. Πάντων οὖν κελευόντων καὶ
[4]	ωπον δεινῶς οὐ πρᾶγμα νύμφης	λέγεις‘	Ἀλλ´ ὅπως μή, τὸ ῥᾷστον,
[4]	καθαρότητι πρόσφορον ἀναδίδωσιν. Ὀρθῶς’ ἔφη	λέγεις’	ὁ Λαμπρίας, ἀλλ´ ἔτι τῷ
[4]	ὁ ῥήτωρ Δωρόθεος ὀρθῶς‘ ἔφη	λέγεις·	οὐ γὰρ μόνον οἱ πολλοὶ
[4]	δεῖ καὶ τὰ μυθικὰ προσλαβεῖν,	λέγεται	μὲν ὁ Ἄδωνις ὑπὸ τοῦ
[4]	καὶ γὰρ ὀψοφάγους καὶ φιλόψους	λέγομεν	οὐχὶ τοὺς βοείοις χαίροντας ὥσπερ
[4]	αὐτοῦ· τὰ γὰρ παρ´ ἐκείνοις	λεγόμενα	μύθοις ἔοικεν, εἰ μή τινας
[4]	τὸν οἶνον· αἱ γὰρ ἀλλοινίαι	λεγόμεναι	τάχιστα μεθύσκουσιν, ἀπεψίᾳ δ´ οἴνου
[4]	τρόπος Διονύσῳ προσήκων. τὴν γὰρ	λεγομένην	νηστείαν ἄγοντες ἀκμάζοντι τρυγητῷ τραπέζας
[4]	ἔφη τοῦτ´ ἄρ´ ἦν τὸ	λεγόμενον	ἐν δὲ λίθοις ἐμάχοντο, λίθον
[4]	ἐγκαλεῖν ἑτέροις δοκῶμεν αὐτοὶ μηδὲν	λέγοντες,	ἀποφαίνομαι πρῶτος’ εἶπεν ἐγώ, οὐδεμίαν
[4]	πειθούσης. Ἐμοῦ δὲ παρακελευομένου καὶ	λέγοντος	καιρὸν εἶναι καθάπερ ἐν κωμῳδίᾳ
[4]	ἄνειμι. πολλάκις γὰρ ἀκούομεν αὐτοῦ	λέγοντος,	ὡς ἐπὶ ποιότητι τροφῆς γίνεται
[4]	γενομένων, ὡς δὴ καταγελῶν τῶν	λεγόντων	τὰ ὕδνα τὴν γένεσιν ἐκ
[4]	καὶ ποικίλην οὖσαν, οὕτως πως	λέγουσαι	βοσκόμεθ´ ὕλης ἀπὸ παντοδαπῆς, ἐλάτης
[4]	φύσιν ἐν αὐτοῖς ἔχοντα τούτοις.	λέγουσι	δὲ καὶ τὰ ὄμματα τῶν
[4]	ἄκραναποδειξιν ἔχει ἐναέρι καὶ δρόσῳ	λέγουσι	καθάπερ οἱ τέττιγες σιτούμενον. ἡμεῖς
[4]	ὗν ἀπὸ χρηστῆς αἰτίας τιμᾶσθαι	λέγουσι·	πρώτη γὰρ σχίσασα τῷ προύχοντι
[4]	ἀπειποῦσαν. καὶ μήν, ὅ γε	λέγουσί	τινες ὡς πλησμονὴ φευκτότερον ἐνδείας,
[4]	καὶ τοὔνομα γενέσθαι τῷ ἐργαλείῳ	λέγουσιν	ἀπὸ τῆς ὑός. οἱ δὲ
[4]	τὴν μὲν γὰρ μυγαλῆν ἐκτεθειάσθαι	λέγουσιν	ὑπ´ Αἰγυπτίων τυφλὴν οὖσαν, ὅτι
[4]	Ἀθηναῖος ὢν ἀποκρίνομαί σοι καὶ	λέγω	μηδέν´ ἄλλον εἶναι· καὶ τὰ
[4]	ὅταν ἡδέως γενέσθαι παρακαλοῦντες ἀλλήλους	λέγωσι	σήμερον ἀκτάσωμεν‘ οὐχὶ τὸ παρ´
[4]	ἐών‘ ἐπὶ πλεῖστον ἐξανθίζεται τοῦ	λειμῶνος.	ἐνταῦθα δὲ καὶ τοῦ Σωκράτους
[4]	γένος ἡδὺ τῇ γεύσει καὶ	λεῖον	ἐπάγει, πᾶν δ´ ὕδωρ προσφιλὲς
[4]	(τί γάρ; ἐπ´ ἀκτῆς τις	λέκιθον	ὀψᾶται καὶ κάππαριν; ἀλλ´ ὡς
[4]	Καλλίστρατος ἔφη πῶς ὑμῖν δοκεῖ	λελέχθαι	τὸ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι
[4]	πεφιλοσοφημένοις. ἐκεῖνο δέ πως ὑμᾶς	λέληθεν	τοὺς περὶ ἅλα καὶ κύαμον’
[4]	ταῖς Αἰγυπτίων ἀρούραις ἡλίου τὸν	λέοντα	παροδεύοντος. τὴν δ´ ἶβίν φασιν
[4]	ἀφανισμοῖς τῆς σελήνης. τὸν δὲ	λέοντα	τῷ ἡλίῳ συνοικειοῦσιν, ὅτι τῶν
[4]	κρῆναι δὲ {καὶ} κατὰ χασμάτων	λεοντείων	ἐξιᾶσι κρουνούς, ὅτι Νεῖλος ἐπάγει
[4]	δ´ ὗν ὑπὸ τὴν γαστέρα	λέπρας	ἀνάπλεων καὶ ψωρικῶν ἐξανθημάτων ὁρῶμεν,
[4]	τὰς ἐπὶ χρωτὸς λεύκας καὶ	λέπρας	δυσχεραίνουσι καὶ τῇ προσβολῇ τὰ
[4]	τὸ κεραύνιον πῦρ ἀκριβείᾳ καὶ	λεπτότητι	θαυμαστόν ἐστιν, αὐτόθεν τε τὴν
[4]	εἴ γε καὶ ἡμῖν ἀέρα	λεπτότητι	καὶ καθαρότητι πρόσφορον ἀναδίδωσιν. Ὀρθῶς’
[4]	προσφερομένοις, ἥκιστα δὲ τοῖς ὑπὸ	λεπτότητος	καὶ ὠκύτητος τοιαύτης ὥσπερ ὁ
[4]	κιθαρίζοντες ἕτεροι προΐασιν, οὓς αὐτοὶ	Λευίτας	προσονομάζουσιν, εἴτε παρὰ τὸν Λύσιον
[4]	οἱ βάρβαροι τὰς ἐπὶ χρωτὸς	λεύκας	καὶ λέπρας δυσχεραίνουσι καὶ τῇ
[4]	{πο{ λύφυλλον, κότινον, σχῖνον, μελίαν,	λεύκην,	ἀρίαν, δρῦν, κιττόν, {ἐρίκην, πρόμαλον,
[4]	τοὺς Πυθαγορικοὺς ἱστοροῦσιν καὶ ἀλεκτρυόνα	λευκὸν	σέβεσθαι καὶ τῶν θαλαττίων μάλιστα
[4]	ἦν τὸ λεγόμενον ἐν δὲ	λίθοις	ἐμάχοντο, λίθον δ´ οὐκ ἦν
[4]	λεγόμενον ἐν δὲ λίθοις ἐμάχοντο,	λίθον	δ´ οὐκ ἦν ἀνελέσθαι· καὶ
[4]	μὴ κεραυνουμένων ἀκοῦσαί τι βουλόμενοι	λιπαρεῖς	ἦσαν. ἐμοὶ δὲ πλέον οὐδὲν
[4]	ὦτα καὶ τῶν ὀμμάτων ἡ	λιπαρότης	καὶ τὸ λαμυρὸν ἔοικε θαυμασίως·
[4]	οἱ γοῦν ἥρωες εὐτελοῦς καὶ	λιτῆς	ἐθάδες ὥσπερ ἀσκηταὶ διαίτης ὄντες
[4]	ἐπεὶ παρῆμεν ἂν ὄψα τῶν	λιτῶν	καὶ ὑγιαινόντων, ὥσπερ ἀλεξιφάρμακα, πρὸς
[4]	καθημερινὴν ὀνομάσαι πρυτανεῖον. Ἐγίνοντο δὴ	λόγοι	τοιαύτῃ συνουσίᾳ πρέποντες ἑκάστοτε· καί
[4]	καὶ μέντοι καὶ πιπράσκεται παρὰ	λόγον	ἁπάντων τιμιώτατον τὸ θαλάττιον ὄψον·
[4]	βουλομένων τινῶν ἀντικατατείνειν τὸν ἕτερον	λόγον	ἐκκρούων ὁ Καλλίστρατος ἔφη πῶς
[4]	τὸ ἡμέτερον, ἐκ ποικίλης ὕλης	λόγον	ἔχει μᾶλλον ἢ ἁπλῆς συνερανίζεσθαι
[4]	ἄγουσιν ὡς κουφότατον ὄψων. καὶ	λόγον	ἔχει τὴν θάλατταν ὑγιεινὰ καὶ
[4]	περὶ τὰς ἑορτὰς βεβαιοῖ τὸν	λόγον·	οἱ δὲ παιδικὰ τοῦ Διονύσου
[4]	αἰτίας ἁψαμένῳ κοινὸν ἐχούσης τὸν	λόγον·	ὅμως δ´ οὖν ἔφην ὡς
[4]	ἐστιν αὐτοῖς. καὶ ἴσως ἔχει	λόγον,	ὡς τὸν ὄνον {δὲ} ἀναφήναντα
[4]	οἶνος ἁφὴν ἐνδίδωσι μιγνύμενος λόγῳ·	λόγος	γὰρ αὐτῷ τὸ φιλάνθρωπον καὶ
[4]	Ἑβραίων ἀπορρήτοις; ἢ τῷ ὄντι	λόγος	ἔστι τις ὁ τοῦτον ἐκείνῳ
[4]	καὶ τυπούμενον, οὕτως ὁ συμποτικὸς	λόγος	οὐκ ἐᾷ διαφορεῖσθαι παντάπασιν ὑπὸ
[4]	δέ γε γλίσχρος‘ ἔφην ὁ	λόγος	ὑμῖν δοκεῖ, τοιαῦτά τοι τὰ
[4]	ῥυπαροῖς καὶ ἀκαθάρτοις ὁρῶμεν, ἔξω	λόγου	τιθέμενοι τὰ τὴν γένεσιν καὶ
[4]	ἔοικεν, εἰ μή τινας ἄρα	λόγους	σπουδαίους ἔχοντες οὐκ ἐκφέρουσιν. Ἐγὼ
[4]	ἀφθόνοις πᾶσι καὶ πλείστας περὶ	λόγους	ὑπὸ σχολῆς διατριβὰς ἔχουσι. Καλλιστράτου
[4]	ἔφην ἐγὼ τρόπον τινὰ τῷ	λόγῳ	δεξιὰν ὀρέγειν τὸν Ἀγέμαχον· οὐδὲν
[4]	τὴν τριετηρικὴν παντέλειαν· ἃ δὲ	λόγῳ	διελθεῖν οὐ κεκώλυται πρὸς φίλους
[4]	ὁ οἶνος ἁφὴν ἐνδίδωσι μιγνύμενος	λόγῳ·	λόγος γὰρ αὐτῷ τὸ φιλάνθρωπον
[4]	τοὺς βακχεύοντας· αὐτοὶ δὲ τῷ	λόγῳ	μαρτυροῦσιν, ὅταν σάββατα τελῶσι, μάλιστα
[4]	ὁ Λαμπρίας, ἀλλ´ ἔτι τῷ	λόγῳ	προσφιλοσοφήσωμεν. ὁ γὰρ ἐμὸς πάππος
[4]	ἐν δὲ τούτοις ὑποκειμένης τῷ	λόγῳ	τῆς εὐπειθείας καὶ τὴν αἰτίαν
[4]	ὁ Σόσσιος Σενεκίων, καὶ πολλῶν	λόγων	ἄλλων τε τῇ τόθ´ ἑορτῇ
[4]	καὶ τραγημάτων μόνον, ἀλλὰ καὶ	λόγων	κοινωνὸς ἥκει καὶ παιδιᾶς καὶ
[4]	εἰπεῖν, ὅτι μᾶλλον ἂν ἐκ	λόγων	ὑπεναντίων γένοιτ´ ἂν πίστις καὶ
[4]	μὴ δειπνίζοντα μηδ´ ὀψοποιοῦντα μόνον	λοιδόρει	Φίλωνα τοῦτον, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον,
[4]	ὀψοφαγίᾳ καὶ ἀσελγείᾳ τὸν ἄνδρα	λοιδορῶν.	ὁ δὲ Κτησιφῶν οὐ κακῶς,
[4]	Ὅμηρος ἀθετεῖ μᾶλλον ἐμπείρως, τὰ	λοιμικὰ	πάθη πρῶτον ἅπτεσθαι τῶν ἀλόγων
[4]	ὥσπερ δάφνης παρατετρώχθω· τὰ δὲ	λοιπὰ	τοῦτον‘ ἔφη παρακαλῶμεν, ἐπεὶ καὶ
[4]	βασιλεὺς Ἀντίγονος ἐν τῷ στρατοπέδῳ	λοπάδα	γόγγρων ἕψοντι περιεζωσμένῳ παραστάς ἆρά
[4]	Μένανδρος πρὸς τὸν κελεύοντα ταῖς	λοπάσι	περιφράττειν ωπον δεινῶς οὐ πρᾶγμα
[4]	τροφαῖς καὶ ὕπνοις καὶ περὶ	λουτρὰ	καὶ ἀλείμματα καὶ κατακλίσεις ἀεὶ
[4]	λαμβάνει τὸν αὐτὸν ἀέρα, καὶ	λουτρὰ	καὶ ποτὸν αὐτοῖς ἅπερ ἡμῖν
[4]	καὶ ἀφελῶς νόσον ἔλυσεν, ὡς	λουτρὸν	ἐν καιρῷ γενόμενον καὶ οἶνος
[4]	Λευίτας προσονομάζουσιν, εἴτε παρὰ τὸν	Λύσιον	εἴτε μᾶλλον παρὰ τὸν Εὔιον
[4]	κατάρᾳ μὴ μόνον τοὺς τὸ	λυσιτελὲς	ἀπὸ τοῦ καλοῦ χωρίζοντας, ἀλλὰ
[4]	εὐώδη καὶ σμίλακα τὴν {πο{	λύφυλλον,	κότινον, σχῖνον, μελίαν, λεύκην, ἀρίαν,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/11/2005