Chapitre
[4]	διὰ τὸν οἶνον ὄντων. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ	Α	Εἰ ἡ ποικίλη τροφὴ τῆς
[4]	τὴν δᾷδα καὶ τὸν αὐλόν,	ἅ	φησιν Ὅμηρος καὶ τὰς γυναῖκας
[4]	ἡμῖν εἰς τὴν τριετηρικὴν παντέλειαν·	ἃ	δὲ λόγῳ διελθεῖν οὐ κεκώλυται
[4]	ἀνάπλεων καὶ ψωρικῶν ἐξανθημάτων ὁρῶμεν,	ἃ	δή, καχεξίας τινὸς ἐγγενομένης τῷ
[4]	φαίη τις κόρακα καὶ κορώνην,	ἃ	δὴ παμφάγα τ´ ὄντα καὶ
[4]	κριτῇ, πιθανὸν εἴρηκεν, Ἑκαταῖος ὁ	Ἀβδηρίτης	(λέγει δὲ τοὺς ἀγομένους γυναῖκας
[4]	πρὸς τῷ ἡδίστῳ καὶ τὸ	ἀβλαβέστατον	ἔχει· κρεώδη μὲν γάρ ἐστιν,
[4]	τὴν γένεσιν, ἀλλ´ ἄρριζον καὶ	ἀβλαςτές	ἐστι καὶ ἀπολελυμένον, τῷ καθ´
[4]	τὸ ποικίλον ὡς οὐκ ἐν	ἀβυρτάκαις	καὶ κανδύλοις καὶ καρύκαις ἐστίν·
[4]	ἅπαντας, φίλους δὲ ποιεῖσθαι τοὺς	ἀγαθούς.	φιλία γὰρ ἐν χρόνῳ πολλῷ
[4]	ὃν πρῶτον ἱστοροῦσιν εὐδοκίμων καὶ	ἀγαθῶν	ἀνδρῶν κατασκευάσαντα σύνοδον καθημερινὴν ὀνομάσαι
[4]	σὺ δ´ οἴει‘ ἔφησε τὸν	Ἀγαμέμνονα	τὰς πράξεις ἐκείνας ἐργάσασθαι πολυπραγμονοῦντα,
[4]	τὸν Ὅμηρον οἴει τὰς τοῦ	Ἀγαμέμνονος	πράξεις ἀναγράφειν γόγγρους ἕψοντα; κἀκεῖνος
[4]	διαπύρου σιδήρου τῷ καταψύχειν τὴν	ἄγαν	ὑγρότητα καὶ ῥύσιν ἀφαιρῶν, εὔτονον
[4]	τῷ λόγῳ δεξιὰν ὀρέγειν τὸν	Ἀγέμαχον·	οὐδὲν γὰρ ἔν γε τῷ
[4]	προάγειν μηδ´ ἀναφαίνειν. ὁ δ´	Ἀγέμαχος	ἰσχυρίζετο τῇ ἱστορίᾳ καὶ τὸ
[4]	κεραυνοῦσθαι. Ὕδνα παμμεγέθη δειπνοῦσιν ἡμῖν	Ἀγέμαχος	παρέθηκεν ἐν Ἤλιδι. θαυμαζόντων δὲ
[4]	τὴν φύσιν ἀμουσότερον· οἷς ὡς	ἁγιωτάτοις	ἱερεῖς Αἰγυπτίων ἄλλοις ἄλλοι προσφέρονται.
[4]	τὴν γένεσιν ἐκ καθαρᾶς καὶ	ἁγνῆς	ἔχον οὐσίας, καὶ πᾶν εἴ
[4]	θαυμάζειν καὶ θεᾶσθαι. διὸ μηδενὸς	ἀγνοοῦντος	τὴν ὑποδοχὴν καὶ τὴν κλῆσιν,
[4]	τὴν ὄρεξιν οὐκ ἀπαγορεύουσαν, ἀλλ´	ἀγομένην	ἐπ´ ἄλλα καὶ παρεκβαίνουσαν ἐν
[4]	ὁ Ἀβδηρίτης (λέγει δὲ τοὺς	ἀγομένους	γυναῖκας πολλοὺς παρακαλεῖν ἐπὶ τὴν
[4]	προσήκων. τὴν γὰρ λεγομένην νηστείαν	ἄγοντες	ἀκμάζοντι τρυγητῷ τραπέζας τε προτίθενται
[4]	προδοτικοῦ χρυσίου πόρνας καὶ ἰχθῦς	ἀγοράζειν‘	ἐπ´ ὀψοφαγίᾳ καὶ ἀσελγείᾳ τὸν
[4]	μὴ μόνον ἔχει δεξιῶς πρὸς	ἀγορὰν	ἀλλὰ καὶ πρὸς συμπόσιον· ὥστε
[4]	ἧττον ἡ θάλαττα παρέχει τὴν	ἀγορὰν	εὐτράπεζον, ἐν τόποις καθαροῖς καὶ
[4]	εὔνουν ἑαυτῷ καὶ φίλον. εἰς	ἀγορὰν	μὲν γὰρ ἐμβάλλουσι πραγμάτων εἵνεκεν
[4]	παραινοῦντος Ἀφρικανῷ μὴ πρότερον ἐξ	ἀγορᾶς	ἀπελθεῖν ἢ φίλον τινὰ ποιήσασθαι
[4]	ἄλλων ἁπάντων ἐπὶ τὸν ἰχθὺν	ἄγουσιν	ὡς κουφότατον ὄψων. καὶ λόγον
[4]	νος ἕτερον ἐφ´ ἕτερον αἰρόμενος	ἄγρευμ´	ἀνθέων ἡδομένᾳ ψυχᾷ, τὸ νήπιον
[4]	ἀνθοσμίαν ἀπωσάμενοι τουτονὶ καὶ ἡμερίδην	ἀγριώτερον	πίνομεν ἐκ πίθου, κωνώπων χορῷ
[4]	εὐτράπεζον, ἐν τόποις καθαροῖς καὶ	ἀγχιβαθέσι	γενναῖον ἰχθὺν καὶ πολὺν ἐκτρέφουσα.
[4]	τοῖς σώμασι τὰ χοιραδώδη καὶ	ἀδενώδη	φύματα θερμότητές τινες καὶ ὑγρότητες
[4]	δύναμίς ἐστιν, ὑπὸ τούτων ἧττον	ἀδικεῖται	τὰ εἴκοντα τῶν ἀνθισταμένων. πρόσλαβε
[4]	σκληροὺς ἀναδιδομένους. ταῦτα δ´‘ εἶπεν	ἀδολεσχῶ	παρακαλῶν ὑμᾶς ἐπὶ τὴν ζήτησιν
[4]	εἶναι, χαλεπὰς καταμαθεῖν ἢ παντελῶς	ἀδυνάτους	τὰς αἰτίας ἔχοντα. καὶ γὰρ
[4]	δήπου πεποίηκεν ἠδ´ ὡς θεῖον	Ἄδωνιν	ὀρειφοίτης Διόνυσος ἥρπασεν, ἠγαθέην Κύπρον
[4]	τοῦ συὸς διαφθαρῆναι, τὸν δ´	Ἄδωνιν	οὐχ ἕτερον ἀλλὰ Διόνυσον εἶναι
[4]	μυθικὰ προσλαβεῖν, λέγεται μὲν ὁ	Ἄδωνις	ὑπὸ τοῦ συὸς διαφθαρῆναι, τὸν
[4]	πολλοὺς καὶ παντοδαποὺς ἑστιῶν ἡδέως,	ἀεὶ	δ´ ὡς ἔπος εἰπεῖν τὸν
[4]	λουτρὰ καὶ ἀλείμματα καὶ κατακλίσεις	ἀεὶ	πάρεστιν καὶ συνεκδέχεται καὶ συνεκτιθηνεῖται
[4]	ὥσθ´ ὁρᾶσθαι τοὺς νεκροὺς ἀσήπτους	ἀεί,	τὴν Εὐριπίδου Κλυμένην ἐλέγχοντας ἐπὶ
[4]	αὐτοῖς καὶ λαμβάνει τὸν αὐτὸν	ἀέρα,	καὶ λουτρὰ καὶ ποτὸν αὐτοῖς
[4]	ἐκτρέφειν, εἴ γε καὶ ἡμῖν	ἀέρα	λεπτότητι καὶ καθαρότητι πρόσφορον ἀναδίδωσιν.
[4]	γῆν διίστασθαι καθάπερ ἥλῳ τῷ	ἀέρι	χρωμένης, εἶτα ταῖς ῥωγμαῖς τεκμαίρεσθαι
[4]	ὕδωρ προσφιλὲς παρέχει καὶ ἄλκιμον·	ἀηδίας	δὲ καὶ δυσχερείας, ἣν ἐμποιεῖ
[4]	οὕτω φέρηται, καὶ σιωπᾶν κατατεθαμβημένον	ἀηθείᾳ	τὰ οὐράνια καὶ κρείττονι φόβῳ
[4]	παραλέλειπται. τὸ δὲ δεύτερον Ὅμηρος	ἀθετεῖ	μᾶλλον ἐμπείρως, τὰ λοιμικὰ πάθη
[4]	εἰ δ´ ὅλως τὸ μικτὸν	ἀθετεῖς	καὶ ποικίλον, ὦ Φιλῖνε, μὴ
[4]	ἔα τοῦτον’ εἶπεν· ἐγὼ γὰρ	Ἀθηναῖος	ὢν ἀποκρίνομαί σοι καὶ λέγω
[4]	συνιζῆσαι τακέντα, τὸ δὲ ξύλον	ἄθικτον	καὶ ἀπαθὲς εὑρεθῆναι. καὶ ταῦτα
[4]	τοῖς πολλοῖς, ὅτι τὸ ὕδνον	αἱ	βρονταὶ γεννῶσιν οὐ δεικνύουσιν, ὥσπερ
[4]	τεκμήριον τὸ περὶ τὸν οἶνον·	αἱ	γὰρ ἀλλοινίαι λεγόμεναι τάχιστα μεθύσκουσιν,
[4]	μυραλοιφίαν ἀλείπτην ἢ πολυοψίαν ἰατρόν·	αἱ	γὰρ ἐκτροπαὶ καὶ μεταβολαὶ τῆς
[4]	τί τὸ μέσον τῆς θρίδακος	αἱ	γυναῖκες οὐ τρώγουσιν.
[4]	ὥσπερ εὐδίας καὶ γαλήνης γενομένης.	αἱ	δὲ διὰ τῶν ἐπιπόνων βοήθειαι
[4]	μεταβάλλειν τὸ ἀφελὲς καὶ μονοειδές.	αἱ	δὲ πολλαὶ καὶ ποικίλαι ποιότητες
[4]	ἀρούρας, ἐπακολουθοῦντες τὰς ὗς κατέβαλον,	αἱ	δὲ χρησάμεναι πάτῳ καὶ ὀρυχῇ
[4]	ὑπτίων ἀναστροφήν τινα παρὰ φύσιν	αἱ	κόραι λάβωσιν· διὸ καὶ μάλιστα
[4]	καὶ φιλοφροσύνης εἰς εὔνοιαν τελευτώσης.	αἱ	μὲν γὰρ παλαιόντων ἐπιβολαὶ καὶ
[4]	ἀληθές ἐστιν· ἀλλὰ τῷ μὲν	αἱ	παρ´ Εὐπόλιδος αἶγες ἀντιμαρτυροῦσιν, ὑμνοῦσαι
[4]	πρέποντες ἑκάστοτε· καί ποτε παρέσχον	αἱ	τράπεζαι ποικιλώταται γινόμεναι ζήτησιν ὑπὲρ
[4]	τὰ τοιαῦτα τοῖς ἀρδομένοις, ὥσπερ	αἵ	τε δρόσοι γλυκυτέραν ποιοῦσι τοῖς
[4]	ζῷον καὶ τοσαύταις ἐντεθραμμένος θαλάτταις,	αἳ	τὴν ἱερὰν πέριξ ὑμῶν ἑλίττουσι
[4]	τῷ μὲν αἱ παρ´ Εὐπόλιδος	αἶγες	ἀντιμαρτυροῦσιν, ὑμνοῦσαι τὴν τροφὴν ὡς
[4]	Δία καὶ πρὸς τὰς ποιότητας	αἰγυπτιάζοντες	τὴν ὠκύτητα τοῦ ζῴου θεῖον
[4]	μαλθακὰ καὶ κοῖλα τῆς χώρας	Αἰγύπτιοι	γεωργοῦντες οὐδ´ ἀρότου δέονται τὸ
[4]	ὀξυηκοΐᾳ τε δοκεῖ διαφέρειν, ἣν	Αἰγύπτιοι	θαυμάσαντες ἐν τοῖς ἱεροῖς γράμμασιν
[4]	τρίγωνον. καὶ τί ἄν τις	Αἰγυπτίους	αἰτιῷτο τῆς τοσαύτης ἀλογίας, ὅπου
[4]	ἀμουσότερον· οἷς ὡς ἁγιωτάτοις ἱερεῖς	Αἰγυπτίων	ἄλλοις ἄλλοι προσφέρονται. τὴν δ´
[4]	Νεῖλος ἐπάγει νέον ὕδωρ ταῖς	Αἰγυπτίων	ἀρούραις ἡλίου τὸν λέοντα παροδεύοντος.
[4]	γὰρ μυγαλῆν ἐκτεθειάσθαι λέγουσιν ὑπ´	Αἰγυπτίων	τυφλὴν οὖσαν, ὅτι τὸ σκότος
[4]	ἐπ´ αὐτὰ στοργῆς, ἀλλ´ ὥσπερ	Ἅιδης	αὐτοῖς ἐστιν οὗτος ὁ παρ´
[4]	γῆς εὐοψοτέρα. Τῆς Εὐβοίας ὁ	Αἰδηψός,	οὗ τὰ Θερμὰ χωρίον ἐστὶν
[4]	οὐδέν‘ ὥς φησι Δημόκριτος παρ´	αἰθρίης	στέγειν εὐαγὲς σέλας. τὰ μὲν
[4]	καὶ γρυ. καὶ κροκοδείλου καὶ	αἰλούρου	τὴν ὄψιν ἀτοπώτερον ἢ τὴν
[4]	φύματα θερμότητές τινες καὶ ὑγρότητες	αἱματώδεις	ἐνδημιουργοῦσιν· οὐ γὰρ ἔοικε φυτῷ
[4]	ἄλλην ἑορτήν, οὐκ ἂν δι´	αἰνιγμάτων	ἀλλ´ ἄντικρυς Βάκχου καλουμένην, τελοῦσιν.
[4]	τρόφιμος νος ἕτερον ἐφ´ ἕτερον	αἰρόμενος	ἄγρευμ´ ἀνθέων ἡδομένᾳ ψυχᾷ, τὸ
[4]	εἶναι καθάπερ ἐν κωμῳδίᾳ μηχανὰς	αἴροντα	καὶ βροντὰς ἐμβάλλοντα παρὰ πότον
[4]	πολλῆς οἱ μουσικοὶ κινοῦσιν εὐλαβείας,	αἷς	οὐδὲν ἄλλο κακὸν ἢ τὸ
[4]	πνεύματος· ὑφ´ οὗ καὶ τὰς	αἰσθήσεις	ἐπιστρέφοντος ὥσπερ ἐν ὀργάνῳ καὶ
[4]	τε καὶ ὀσμαὶ διεκθέουσιν μηδεμίαν	αἴσθησιν	ἑαυτῶν παρέχουσαι. τὸ γὰρ ἀντερεῖδον
[4]	δέονται πρὸς τὸ κινῆσαι τὴν	αἴσθησιν·	εἰ δὲ μή, βαρεῖς τῇ
[4]	ὤλεσε’ καὶ γὰρ ἄλλως τῶν	αἰσθητηρίων	ἡ ἀκοὴ παθητικώτατόν ἐστιν, καὶ
[4]	ἡγοῦνται καὶ τὴν ἀκρίβειαν τῶν	αἰσθητηρίων·	ὅ τε γὰρ ὀφθαλμὸς ἄτρυτός
[4]	τὴν ὑποδοχὴν καὶ τὴν κλῆσιν,	αἰσχυνόμενοι	παραλιπεῖν πάντας τοὺς συνήθεις καὶ
[4]	βρονταῖς πολλάκις ὕδωρ συνεκπίπτει γόνιμον.	αἰτία	δ´ ἡ τῆς θερμότητος ἀνάμιξις·
[4]	ἐσθίουσιν, ἑτέρων ζῴων μείζονας ἐπ´	αἰτίαις	γλίσχραις, ἐνίων δὲ καὶ πάνυ
[4]	δεῖ ζητεῖν οὐκ ἀλλαχόθι τὴν	αἰτίαν.	μᾶλλον γὰρ ἔρρωται καὶ συνέστηκεν
[4]	λόγῳ τῆς εὐπειθείας καὶ τὴν	αἰτίαν	προδήλῳ τῷ εἶναι πειθούσης. Ἐμοῦ
[4]	γὰρ εἰπών‘ ἔφη περὶ τῆς	αἰτίας	αὐτῆς τῶν παλαιῶν φιλοσόφων οὐδέν,
[4]	δὲ πλέον οὐδὲν ἐγίνετο τῆς	αἰτίας	ἁψαμένῳ κοινὸν ἐχούσης τὸν λόγον·
[4]	παρέσχεν ἀφορμὰς καὶ περὶ τῆς	αἰτίας,	δι´ ἣν πλεῖστοι τῶν ἄλλων
[4]	καταμαθεῖν ἢ παντελῶς ἀδυνάτους τὰς	αἰτίας	ἔχοντα. καὶ γὰρ ὁ γελώμενος
[4]	ὑμᾶς ἐπὶ τὴν ζήτησιν τῆς	αἰτίας,	ἵνα μὴ πικρὸς γένωμαι συμβολὰς
[4]	τὴν δ´ ὗν ἀπὸ χρηστῆς	αἰτίας	τιμᾶσθαι λέγουσι· πρώτη γὰρ σχίσασα
[4]	ἐμοὶ γὰρ ἄχρι τούτου τῆς	αἰτίας	ὥσπερ δάφνης παρατετρώχθω· τὰ δὲ
[4]	καὶ τί ἄν τις Αἰγυπτίους	αἰτιῷτο	τῆς τοσαύτης ἀλογίας, ὅπου καὶ
[4]	οὕτω καὶ τόποις ῥυπαροῖς καὶ	ἀκαθάρτοις	ὁρῶμεν, ἔξω λόγου τιθέμενοι τὰ
[4]	τοὺς ἄνδρας ὡς μυσερὸν καὶ	ἀκάθαρτον	δυσχεραίνοντας τὸ ζῷον. Οὐ δῆτ´’
[4]	τῶν θαλαττίων μάλιστα τρίγλης καὶ	ἀκαλήφης	ἀπέχεσθαι, τοὺς δ´ ἀπὸ Ζωροάστρου
[4]	βλέποντα τίκτει μόνος, κοιμᾶται δ´	ἀκαρὲς	χρόνου καὶ ὑπολάμπει τὰ ὄμματα
[4]	περιαψάμενοι· καὶ ταῦτα, σοῦ πολλάκις	ἀκηκοότες	ὅτι τῶν ποικίλων τὰ ἁπλᾶ
[4]	τὴν γὰρ λεγομένην νηστείαν ἄγοντες	ἀκμάζοντι	τρυγητῷ τραπέζας τε προτίθενται παντοδαπῆς
[4]	μάλιστα δ´ ἀνθεῖ τὸ χωρίον	ἀκμάζοντος	ἔαρος· πολλοὶ γὰρ ἀφικνοῦνται τὴν
[4]	προσενεγκεῖν· ἀλλὰ τὴν ἁπλῆν καὶ	ἄκνισον	ὡς ὑπήκοον μάλιστα τῇ πέψει
[4]	γὰρ ἄλλως τῶν αἰσθητηρίων ἡ	ἀκοὴ	παθητικώτατόν ἐστιν, καὶ μεγίστας οἱ
[4]	θαυμάσαντες ἐν τοῖς ἱεροῖς γράμμασιν	ἀκοὴν	σημαίνουσιν οὖς λαγωοῦ γράφοντες. τὸ
[4]	συνεργοῦσαν· σμικρὰ γάρ’ ἔφη καὶ	ἄκοντες	ὡς βιαιοτάτῳ τῶν ὀργάνων ἀλγηδόνι
[4]	δεῖ μὴ πικρῶς μηδὲ σοφιστικῶς	ἀκούειν	ἐκεῖνον τὸν ἀμετάπτωτον καὶ βέβαιον,
[4]	τὰ Φίλωνος ἄνειμι. πολλάκις γὰρ	ἀκούομεν	αὐτοῦ λέγοντος, ὡς ἐπὶ ποιότητι
[4]	ἑκάστοτε καὶ τοῦ κώδωνος ὀξέως	ἀκούοντας.	καὶ ὁ Δημοσθένης τὸν Φιλοκράτην
[4]	ἐν ᾧ καθεύδουσιν μὴ κεραυνουμένων	ἀκοῦσαί	τι βουλόμενοι λιπαρεῖς ἦσαν. ἐμοὶ
[4]	ὁρᾶν καὶ προσεύχεσθαι τοῖς θεοῖς.	ἀκούω	δὲ καὶ στρατιώτου φυλάττοντος ἱερὸν
[4]	τὸ τῆς ὑαίνης, οἷς τὰ	ἄκρα	τῶν ἱστίων οἱ ναύκληροι καταδιφθεροῦσιν·
[4]	ἀναιμάκτοις καὶ ἀψύχοις τροφαῖς οὐκ	ἄκραναποδειξιν	ἔχει ἐναέρι καὶ δρόσῳ λέγουσι
[4]	τι μεῖζον, ἀπογεύεσθαί γε πάντως	ἀκράτου	νομίζοντες. καὶ ταῦτα μὲν εἰκότα
[4]	ἔφην ὡς τὸ κεραύνιον πῦρ	ἀκριβείᾳ	καὶ λεπτότητι θαυμαστόν ἐστιν, αὐτόθεν
[4]	ζῴου θεῖον ἡγοῦνται καὶ τὴν	ἀκρίβειαν	τῶν αἰσθητηρίων· ὅ τε γὰρ
[4]	τὴν ἀπόλαυσιν ἐν θεάμασιν ἐν	ἀκροάμασιν	ἐν ἀφροδισίοις ἐν παιδιαῖς ἁπάσαις
[4]	γενέσθαι παρακαλοῦντες ἀλλήλους λέγωσι σήμερον	ἀκτάσωμεν‘	οὐχὶ τὸ παρ´ ἀκτῇ δεῖπνον
[4]	σήμερον ἀκτάσωμεν‘ οὐχὶ τὸ παρ´	ἀκτῇ	δεῖπνον ἥδιστον ἀποφαίνουσιν ὥσπερ ἔστιν;
[4]	τὰς ψηφῖδας (τί γάρ; ἐπ´	ἀκτῆς	τις λέκιθον ὀψᾶται καὶ κάππαριν;
[4]	πως ὑμᾶς λέληθεν τοὺς περὶ	ἅλα	καὶ κύαμον’ ὅτι τὸ μὲν
[4]	εὑρήσεις, τῶν δὲ θαλαττίων τὸν	ἅλα	πρῶτον, οὗ χωρὶς οὐδὲν ὡς
[4]	ἄκοντες ὡς βιαιοτάτῳ τῶν ὀργάνων	ἀλγηδόνι	προσχρώμεθα· τῶν δ´ ἄλλων οὐδεὶς
[4]	ἐξαμαυροῦσα τὸ ἀλλότριον. ποία γὰρ	ἀλγηδών,	τίς ἔνδεια, ποῖον δηλητήριον οὕτω
[4]	ὕπνοις καὶ περὶ λουτρὰ καὶ	ἀλείμματα	καὶ κατακλίσεις ἀεὶ πάρεστιν καὶ
[4]	πολυχορδίαν μουσικὸν ἐπαινοῦντα καὶ μυραλοιφίαν	ἀλείπτην	ἢ πολυοψίαν ἰατρόν· αἱ γὰρ
[4]	καὶ τοὺς Πυθαγορικοὺς ἱστοροῦσιν καὶ	ἀλεκτρυόνα	λευκὸν σέβεσθαι καὶ τῶν θαλαττίων
[4]	τῶν λιτῶν καὶ ὑγιαινόντων, ὥσπερ	ἀλεξιφάρμακα,	πρὸς οὕτω πολυτελεῖς καὶ φλεγμαινούσας
[4]	ὅταν μιγνύῃ τὰς βασιλικὰς καὶ	ἀλεξιφαρμάκους	ἐκείνας δυνάμεις, ἃς θεῶν χεῖρας’
[4]	καὶ τῶν ἄλλων ὄψων οἱ	ἅλες	ἥδιστον ὄψον εἰσίν. οἱ γοῦν
[4]	τὸ ποτὸν ὄψον εἰσὶν οἱ	ἅλες.	τὸ μὲν γὰρ Ὁμηρικὸν ἐκεῖνο
[4]	ὡς πλησμονὴ φευκτότερον ἐνδείας, οὐκ	ἀληθές	ἐστιν ἀλλὰ τοὐναντίον· εἴ γε
[4]	μᾶλλον ὑγιαίνειν ὑποτιθέμενος. οὐδέτερον γὰρ	ἀληθές	ἐστιν· ἀλλὰ τῷ μὲν αἱ
[4]	καθεύδοντας μὴ ἀποθνήσκειν ὑπὸ κεραυνῶν	ἀληθές	ἐστιν, ἐνταῦθα δεῖ ζητεῖν οὐκ
[4]	δέους τὸ σῶμα συνδέοντος ὡς	ἀληθῶς	καὶ συνάγοντος καὶ πυκνοῦντος, ἰσχυρὰν
[4]	γοῦν Κάτων οὐχ ὑπερβολικῶς ἀλλ´	ἀληθῶς	πρὸς τὴν τρυφὴν καὶ πολυτέλειαν
[4]	ἐστὶν καὶ ῥᾳδίως ταῖς ὠμότησιν	ἁλίσκεται	διὰ τὸ μικτήν τινα καὶ
[4]	δὲ καὶ πτηνῶν καὶ χερσαίων	ἁλισκομένων,	οὐχ ἧττον ἡ θάλαττα παρέχει
[4]	δ´ ὕδωρ προσφιλὲς παρέχει καὶ	ἄλκιμον·	ἀηδίας δὲ καὶ δυσχερείας, ἣν
[4]	μεταβολῇ τὴν ὄρεξιν οὐκ ἀπαγορεύουσαν,	ἀλλ´	ἀγομένην ἐπ´ ἄλλα καὶ παρεκβαίνουσαν
[4]	ὁ γοῦν Κάτων οὐχ ὑπερβολικῶς	ἀλλ´	ἀληθῶς πρὸς τὴν τρυφὴν καὶ
[4]	ἀποτρέπων καὶ δεδιττόμενος τοὺς δαιτυμόνας·	ἀλλ´	ἂν ἐμοῦ δεηθῇς, ἐγγυήσομαι πρὸς
[4]	ἑορτήν, οὐκ ἂν δι´ αἰνιγμάτων	ἀλλ´	ἄντικρυς Βάκχου καλουμένην, τελοῦσιν. ἔστι
[4]	ἄνευ ὕδατος ἔχει τὴν γένεσιν,	ἀλλ´	ἄρριζον καὶ ἀβλαςτές ἐστι καὶ
[4]	μίαν οὐδ´ ὁμοπαθοῦσαν ἴσχουσαι κατάστασιν,	ἀλλ´	ἑκάστη πρὸς τὸ οἰκεῖον ἀντιτείνουσα
[4]	γάλακτος διαβιῶσαι πάντα τὸν βίον·	ἀλλ´	ἐκείνῳ μὲν ἐκ μεταβολῆς ἀρχὴν
[4]	ὄρνιθες ἀπέχεσθαι τῶν διοβλήτων σωμάτων.	ἀλλ´	ἐμοὶ γὰρ ἄχρι τούτου τῆς
[4]	οὐ κατὰ τὴν ἐκείνων τάξιν	ἀλλ´	ἐνηλλαγμένως ἀριθμοῦσιν· ἐν ᾧ καὶ
[4]	Ὀρθῶς’ ἔφη λέγεις’ ὁ Λαμπρίας,	ἀλλ´	ἔτι τῷ λόγῳ προσφιλοσοφήσωμεν. ὁ
[4]	ὑπὸ τοῦ οἴνου τοὺς πίνοντας,	ἀλλ´	ἐφίστησι καὶ ποιεῖ τῇ ἀνέσει
[4]	οὐ μικρότητι διαφεύγει τὸν κεραυνόν,	ἀλλ´	ἔχων δύναμιν ἀντιπαθῆ, καθάπερ ἡ
[4]	γὰρ οὔτε καίουσιν οὔτε κατορύττουσιν,	ἀλλ´	ἐῶσι περιφράξαντες, ὥσθ´ ὁρᾶσθαι τοὺς
[4]	πεινῶντας ἐσθίειν ἀναπείθει, ὡς οὐδὲν	ἀλλ´	ἢ τὸ παντοδαπὸν καὶ ποικίλον
[4]	κρᾶσιν. εἴτε μὴ τοῦτ´ ἐστίν,	ἀλλ´	ἡ καλουμένη πέψις ἀλλοιοῦν πέφυκεν
[4]	δεινῶς οὐ πρᾶγμα νύμφης λέγεις‘	Ἀλλ´	ὅπως μή, τὸ ῥᾷστον, ἐγκαλεῖν
[4]	πειθοῦς φιλανθρώπου καὶ χάριτος συνεργόν.	ἀλλ´	ὅρα τὸ τῆς παραινέσεως, εἰ
[4]	οὐδ´ ἀρότου δέονται τὸ παράπαν·	ἀλλ´	ὅταν ὁ Νεῖλος ἀπορρέῃ καταβρέξας
[4]	δύσμορφον ἡ ὗς καὶ θολερόν,	ἀλλ´	οὐ κανθάρου καὶ γρυ. καὶ
[4]	οὐκ ἐμός‘ εἶπεν ὁ μῦθος‘	ἀλλ´	οὑτοσὶ Φίλων ἑκάστοτε λέγει πρὸς
[4]	πληγῆς ἴχνος οὔτε καύσεως ἔχοντας,	ἀλλ´	ὑπὸ φόβου τῆς ψυχῆς ὡς
[4]	τις λέκιθον ὀψᾶται καὶ κάππαριν;	ἀλλ´	ὡς ἰχθύος ἀφθόνου καὶ νεαροῦ
[4]	δεῖ τινος ἐπ´ αὐτὰ στοργῆς,	ἀλλ´	ὥσπερ Ἅιδης αὐτοῖς ἐστιν οὗτος
[4]	ταῦτα τῇ ὀρέξει πρὸς τὰ	ἄλλ´	ὄψα, καὶ δελεασθεῖσα διὰ τούτων
[4]	τὸν δ´ Ἄδωνιν οὐχ ἕτερον	ἀλλὰ	Διόνυσον εἶναι νομίζουσιν, καὶ πολλὰ
[4]	τὸ κρόμμυον, οὐδ´ ὀλίγον μετέσχηκεν·	ἀλλὰ	καὶ διαφορεῖ τὴν ἄλλην τροφὴν
[4]	καὶ οἴνου καὶ τραγημάτων μόνον,	ἀλλὰ	καὶ λόγων κοινωνὸς ἥκει καὶ
[4]	μόνον ἔχει δεξιῶς πρὸς ἀγορὰν	ἀλλὰ	καὶ πρὸς συμπόσιον· ὥστε δεῖν
[4]	μόνον τοίνυν πρὸς τὴν τροφὴν	ἀλλὰ	καὶ πρὸς τὸ ποτὸν ὄψον
[4]	τοιαύτας ἑστιάσεις μὴ μόνον φιλικὰς	ἀλλὰ	καὶ συγγενικὰς εἶναι, καταμιγνυμένης εἰς
[4]	δοκεῖ τοῖς σώμασιν. οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ τὸ θολερὸν περὶ τὴν
[4]	ὡς ἔπος εἰπεῖν ἐστιν ἐδώδιμον·	ἀλλὰ	καὶ τὸν ἄρτον οὗτος ἐμμιγνύμενος
[4]	λυσιτελὲς ἀπὸ τοῦ καλοῦ χωρίζοντας,	ἀλλὰ	καὶ τοὺς ἡδονὴν διιστάντας ἀπὸ
[4]	οὐδὲ βουλόμενος ἀπώσαιτο τὴν ἡδονήν,	ἀλλὰ	καὶ τροφαῖς καὶ ὕπνοις καὶ
[4]	πολλοὶ καὶ ἰδιῶται τοῦτο πεπόνθασιν,	ἀλλὰ	καὶ τῶν φιλοσόφων τινές. ἐγὼ
[4]	ἐστιν, οὐ βαρύνει δ´ ὁμοίως	ἀλλὰ	καταπέττεται καὶ διαφορεῖται ῥᾳδίως. μαρτυρήσει
[4]	ἐκεῖνον τὸν ἀμετάπτωτον καὶ βέβαιον,	ἀλλὰ	κοινῶς τὸν εὔνουν· ὥσπερ ᾤετο
[4]	τοὺς κοχλίας ποιεῖν τὸν ὄμβρον	ἀλλὰ	μὴ προάγειν μηδ´ ἀναφαίνειν. ὁ
[4]	ἐν ὑδρελαίῳ τὴν ἰατρικὴν ἀπολιπεῖν.	ἀλλὰ	νὴ Δία τὸ ποικίλον ἐξάγει
[4]	ἑκάτερ´ ἐπαράμενοι τὴν ἡδονὴν φεύγοιμεν,	ἀλλὰ	πειρῴμεθα τὸ ἡδέως καὶ ὑγιεινῶς
[4]	ἡδονῆς εἶναι τὴν ὑγιεινὴν δίαιταν,	ἀλλὰ	περὶ ἡδονὰς μετριότητα καὶ τάξιν
[4]	εἰ δὲ φύσει δύσπεπτον οὐδέν,	ἀλλὰ	πλῆθός ἐστι τὸ ταράσσον καὶ
[4]	ὀψοποιοῦντα μόνον λοιδόρει Φίλωνα τοῦτον,	ἀλλὰ	πολὺ μᾶλλον, ὅταν μιγνύῃ τὰς
[4]	καὶ κανδύλοις καὶ καρύκαις ἐστίν·	ἀλλὰ	ταῦτα μὲν περίεργα καὶ σπερμολογικά,
[4]	ὥστε ποικίλην τροφὴν πυρέττοντι προσενεγκεῖν·	ἀλλὰ	τὴν ἁπλῆν καὶ ἄκνισον ὡς
[4]	δῆτ´’ εἶπεν ὁ Λαμπρίας ὑπολαβών	ἀλλὰ	τοῦ μὲν λαγωοῦ φείδονται διὰ
[4]	φευκτότερον ἐνδείας, οὐκ ἀληθές ἐστιν	ἀλλὰ	τοὐναντίον· εἴ γε πλησμονὴ μέν,
[4]	Πλάτων, οὐ φιλόβοτρυν οἷος Ἀρκεσίλαος,	ἀλλὰ	τοὺς περὶ τὴν ἰχθυοπωλίαν ἀναδιδόντας
[4]	ἄλλο μηδὲν ἡμῖν ᾖ δίκαιον,	ἀλλὰ	τρέφεταί γε τοῖς αὐτοῖς καὶ
[4]	ὑποτιθέμενος. οὐδέτερον γὰρ ἀληθές ἐστιν·	ἀλλὰ	τῷ μὲν αἱ παρ´ Εὐπόλιδος
[4]	προσφερομένων. καὶ μὴν τά γ´	ἄλλα	θαλάττης ὄψα πρὸς τῷ ἡδίστῳ
[4]	οὐκ ἀπαγορεύουσαν, ἀλλ´ ἀγομένην ἐπ´	ἄλλα	καὶ παρεκβαίνουσαν ἐν τῷ ποικίλῳ
[4]	ἀποτρώγουσαι, καὶ πρὸς τούτοισιν {ἔτ´	ἄλλα,	κύτισόν τ´ ἠδὲ σφάκον εὐώδη
[4]	διαλέγεσθαι περὶ κεραυνῶν, τὰ μὲν	ἄλλα	παρίεσαν συνομολογοῦντες, περὶ δὲ τῶν
[4]	μὴ ἄπιστον ἡγεῖσθαι. καὶ γὰρ	ἄλλα	πολλὰ θαυμάσια βροντῆς ἔργα καὶ
[4]	τοῦ σοφιστοῦ παρόντος ἔργον ἦν	ἀλλαχόθι	δειπνεῖν· ἄμαχος γὰρ ἡ φιλοφροσύνη,
[4]	ἐστιν, ἐνταῦθα δεῖ ζητεῖν οὐκ	ἀλλαχόθι	τὴν αἰτίαν. μᾶλλον γὰρ ἔρρωται
[4]	τῇ τῶν ποδῶν ἀποστάσει πρὸς	ἀλλήλους	καὶ πρὸς τὸ ῥύγχος ἰσόπλευρον
[4]	θεῶν, ὅταν ἡδέως γενέσθαι παρακαλοῦντες	ἀλλήλους	λέγωσι σήμερον ἀκτάσωμεν‘ οὐχὶ τὸ
[4]	μὲν πίνειν καὶ οἰνοῦσθαι παρακαλοῦντες	ἀλλήλους,	ὅταν δὲ κωλύῃ τι μεῖζον,
[4]	αὐτόθι καὶ συνουσίας ποιοῦνται μετ´	ἀλλήλων	ἐν ἀφθόνοις πᾶσι καὶ πλείστας
[4]	ὀνομάζουσιν. ὀλίγαις δ´ ὕστερον ἡμέραις	ἄλλην	ἑορτήν, οὐκ ἂν δι´ αἰνιγμάτων
[4]	μετέσχηκεν· ἀλλὰ καὶ διαφορεῖ τὴν	ἄλλην	τροφὴν καὶ παραδίδωσιν εὐπειθῆ καὶ
[4]	προστίθησι. διὸ καὶ προλαμβάνουσι τῆς	ἄλλης	τροφῆς τὰ δριμέα καὶ τὰ
[4]	ἔχει τινὰ πονηρίαν· οὐδὲν γὰρ	ἄλλο	βορβόρῳ χαῖρον οὕτω καὶ τόποις
[4]	διακαῦσαι τῶν ὑποδημάτων τοὺς ἱμάντας,	ἄλλο	δὲ μηδὲν κακὸν ἐργάσασθαι· καὶ
[4]	μουσικοὶ κινοῦσιν εὐλαβείας, αἷς οὐδὲν	ἄλλο	κακὸν ἢ τὸ μικτόν ἐστι
[4]	νόσον, ἔβλαψεν, ἔνδεια δέ, κἂν	ἄλλο	μηδὲν ἐξεργάσηται κακόν, αὐτὴ καθ´
[4]	γὰρ ταυτὶ τὰ χερσαῖα κἂν	ἄλλο	μηδὲν ἡμῖν ᾖ δίκαιον, ἀλλὰ
[4]	τάρβος, ὑφ´ ὧν πολλοὶ μηδὲν	ἄλλο	παθόντες αὐτῷ τῷ δεῖσαι τὸ
[4]	ὡς ἁγιωτάτοις ἱερεῖς Αἰγυπτίων ἄλλοις	ἄλλοι	προσφέρονται. τὴν δ´ ὗν ἀπὸ
[4]	περὶ τὸν οἶνον· αἱ γὰρ	ἀλλοινίαι	λεγόμεναι τάχιστα μεθύσκουσιν, ἀπεψίᾳ δ´
[4]	ἐστίν, ἀλλ´ ἡ καλουμένη πέψις	ἀλλοιοῦν	πέφυκεν καὶ μεταβάλλειν τὴν τροφήν,
[4]	οἷς ὡς ἁγιωτάτοις ἱερεῖς Αἰγυπτίων	ἄλλοις	ἄλλοι προσφέρονται. τὴν δ´ ὗν
[4]	δὲ πολυμιγία βλαβερὸν καὶ γόνιμον	ἀλλοκότων	ποιοτήτων, καὶ δεῖ τὸ σύμφυλον
[4]	ἀποκρίνομαί σοι καὶ λέγω μηδέν´	ἄλλον	εἶναι· καὶ τὰ μὲν πολλὰ
[4]	καὶ κατὰ φύσιν ἐξαμαυροῦσα τὸ	ἀλλότριον.	ποία γὰρ ἀλγηδών, τίς ἔνδεια,
[4]	Φιλίνῳ τὸ νέον ἄρτῳ χρώμενον	ἄλλου	δὲ μηδενὸς δεόμενον, ὦ Ἡράκλεις’
[4]	δαλερὸν δαλεροῦ λαβετως δὲ καὶ	ἄλλου	ἐπὶ πρόσφορον μένοντος τῇ θερμότητι
[4]	καὶ δυσσύμβατος οὖσα πρὸς τὸ	ἀλλόφυλον.	ἐμφανὲς δὲ τεκμήριον τὸ περὶ
[4]	τύμπανα· ταῦτα γὰρ οὐδενὶ δήπουθεν	ἄλλῳ	θεῶν ἢ Διονύσῳ προσῆκεν. ἔτι
[4]	ὅν φασι μήτε ποτῷ χρησάμενον	ἄλλῳ	μήτ´ ἐδέσματι πλὴν {ἢ} γάλακτος
[4]	καὶ ἄποικον ἡμῶν, ὥσπερ ἐν	ἄλλῳ	τινὶ κόσμῳ γεγονότων καὶ ζώντων,
[4]	οἳ τοὺς ἀσθενοῦντας πρὸ τῶν	ἄλλων	ἁπάντων ἐπὶ τὸν ἰχθὺν ἄγουσιν
[4]	αἰτίας, δι´ ἣν πλεῖστοι τῶν	ἄλλων	ἐπὶ τὰ γαμικὰ δεῖπνα παραλαμβάνονται,
[4]	ὄντας εὐφρανοῦντες. διότι τῶν μὲν	ἄλλων	ζητεῖν ἐκφορὰν ἀνελεύθερον ἂν εἴη
[4]	ὀργάνων ἀλγηδόνι προσχρώμεθα· τῶν δ´	ἄλλων	οὐδεὶς ἂν οὐδὲ βουλόμενος ἀπώσαιτο
[4]	σύνναος ὁ Ποσειδῶν) καὶ τῶν	ἄλλων	ὄψων οἱ ἅλες ἥδιστον ὄψον
[4]	ἐκ θαλάττης ἐπιτηδειότερα· καὶ τῶν	ἄλλων	σχεδὸν ἁπάντων ὑμνούντων τὰ ἐκ
[4]	Σόσσιος Σενεκίων, καὶ πολλῶν λόγων	ἄλλων	τε τῇ τόθ´ ἑορτῇ μάλα
[4]	οὐ κεκώλυται πρὸς φίλους ἄνδρας,	ἄλλως	τε καὶ παρ´ οἶνον ἐπὶ
[4]	{πνεῦμ´ ἄναιμον ὤλεσε’ καὶ γὰρ	ἄλλως	τῶν αἰσθητηρίων ἡ ἀκοὴ παθητικώτατόν
[4]	τροφῆς τὰ δριμέα καὶ τὰ	ἁλμυρά,	καὶ ὅλως ὅσα μάλιστα τῶν
[4]	τις Αἰγυπτίους αἰτιῷτο τῆς τοσαύτης	ἀλογίας,	ὅπου καὶ τοὺς Πυθαγορικοὺς ἱστοροῦσιν
[4]	λοιμικὰ πάθη πρῶτον ἅπτεσθαι τῶν	ἀλόγων	ἀποφαινόμενος. κατηγορεῖ δ´ αὐτῶν καὶ
[4]	τὴν διαφορὰν τῆς ποικίλης τροφῆς	ἀλόγως	ἐδεδίεις. εἴτε γὰρ ἐξ ὁμοίων
[4]	φωτός, οὕτως οἱ χυμοὶ τοῦ	ἁλὸς	δέονται πρὸς τὸ κινῆσαι τὴν
[4]	Φαέθοντος εἰποῦσαν φίλος δέ μοι	ἄλουτος	ἐν φάραγξι σήπεται νέκυς. ὅθεν
[4]	ὅσην οὐκ ἂν ἑκατόμβη βούπρῳρος	ἄλφοι	κατακοπεῖσα. καίτοι φαρμάκων δυνάμεως ὁ
[4]	νεκροῦ μέρος· ἡ δὲ τῶν	ἁλῶν	δύναμις, ὥσπερ ψυχὴ παραγενομένη, χάριν
[4]	καὶ ὅλως ὅσα μάλιστα τῶν	ἁλῶν	μετέσχηκε· γίνεται γὰρ φίλτρα ταῦτα
[4]	οὐχ ὑπέμενον τὰ κρέα χωρὶς	ἁλῶν	προσφέρεσθαι, μαρτυροῦντες ὅτι τοῦτο τῶν
[4]	δὲ φαρμάκου τῷ σώματι τῶν	ἁλῶν	προσφερομένων. καὶ μὴν τά γ´
[4]	χρόνῳ πολλῷ καὶ δι´ ἀρετῆς	ἁλώσιμον·	εὔνοιαν δὲ καὶ χρεία καὶ
[4]	ἐνταῦθα δὲ καὶ τοῦ Σωκράτους	ἅμα	μνημονευτέον, παρακελευομένου φυλάττεσθαι τῶν βρωμάτων
[4]	ἰδὼν δὲ τῶν παιδίων τῶν	ἅμα	τῷ Φιλίνῳ τὸ νέον ἄρτῳ
[4]	παρόντος ἔργον ἦν ἀλλαχόθι δειπνεῖν·	ἄμαχος	γὰρ ἡ φιλοφροσύνη, καὶ τὸ
[4]	προβαλλομένη καὶ πυκνότητας· ὧν δ´	ἄμαχος	ἡ δύναμίς ἐστιν, ὑπὸ τούτων
[4]	τὰ περιττὰ καὶ πολυτελῆ παρασκευαζομένοις,	ἀμελεῖν	καὶ σπανίζειν τῶν ἀναγκαίων καὶ
[4]	μηδὲ σοφιστικῶς ἀκούειν ἐκεῖνον τὸν	ἀμετάπτωτον	καὶ βέβαιον, ἀλλὰ κοινῶς τὸν
[4]	πρὸς δὲ τούτοις οὐδὲ τραγημάτων	ἀμοίρους	περιορᾷ δειπνοῦντας. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Β Διὰ
[4]	ὄψιν ἀτοπώτερον ἢ τὴν φύσιν	ἀμουσότερον·	οἷς ὡς ἁγιωτάτοις ἱερεῖς Αἰγυπτίων
[4]	ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν	ἄμπελον	φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν
[4]	πέριξ ὑμῶν ἑλίττουσι Νικόπολιν, οὐκ	ἀμύνεις	τῷ Ποσειδῶνι; βούλομαί γε νὴ
[4]	ἧττον ἰσχυρὰ δυσπαθείαις ἡ φύσις	ἀμύνεται,	σκληρότητας προβαλλομένη καὶ πυκνότητας· ὧν
[4]	Πολυκράτης προσαγορεύσας σὺ δ´’ εἶπεν	ἀμφίαλον	ὢν ζῷον καὶ τοσαύταις ἐντεθραμμένος
[4]	ἡδονῆς φιλοσοφήσαντας περὶ τῶν ὕδνων	ἀμφισβητήσιμον	ἐχόντων τὴν γένεσιν ὡς ὁρᾶς
[4]	τοὺς συνήθεις καὶ οἰκείους καὶ	ἁμωσγέπως	προσήκοντας αὑτοῖς παραλαμβάνουσιν. Ἀποδεξαμένων δ´
[4]	ῥύγχος ἰσόπλευρον τρίγωνον. καὶ τί	ἄν	τις Αἰγυπτίους αἰτιῷτο τῆς τοσαύτης
[4]	φιλάνθρωπον ἐγκέραστον καὶ τὸ κεχαρισμένον,	ἄν	τις ἐμμελῶς ἅπτηται, καθάπερ σφραγῖδι
[4]	ὅλως δέ μοι δοκεῖ μᾶλλον	ἄν	τις ὑπομεῖναι πολυχορδίαν μουσικὸν ἐπαινοῦντα
[4]	εἴπερ ἐβδελύττοντο τὴν ὗν, ἀποκτείνειν	ἄν,	ὥσπερ οἱ μάγοι τοὺς μῦς
[4]	ὕστερον ἡμέραις ἄλλην ἑορτήν, οὐκ	ἂν	δι´ αἰνιγμάτων ἀλλ´ ἄντικρυς Βάκχου
[4]	μὲν ἄλλων ζητεῖν ἐκφορὰν ἀνελεύθερον	ἂν	εἴη καὶ φορτικόν, τὸ δὲ
[4]	ταῦτα μὲν εἰκότα φαίη τις	ἂν	εἶναι· κατὰ κράτος δὲ τοὺς
[4]	ἐκεῖν´ ἔχω εἰπεῖν, ὅτι μᾶλλον	ἂν	ἐκ λόγων ὑπεναντίων γένοιτ´ ἂν
[4]	ταρίχους πωλοῦσι τιμῆς, ὅσην οὐκ	ἂν	ἑκατόμβη βούπρῳρος ἄλφοι κατακοπεῖσα. καίτοι
[4]	καὶ δεδιττόμενος τοὺς δαιτυμόνας· ἀλλ´	ἂν	ἐμοῦ δεηθῇς, ἐγγυήσομαι πρὸς αὐτοὺς
[4]	ἶριν ἐξανθοῦντα νέφη, καθ´ ὧν	ἂν	ἐπερείσῃ ξύλων, εὐωδίας ἀναπίμπλησι (καὶ
[4]	ἄνω μηδὲ προσορᾶν τὸν οὐρανόν,	ἂν	μὴ φερομένων ὑπτίων ἀναστροφήν τινα
[4]	κωνώπων χορῷ περιᾳδόμενον; ὅτι φαίης	ἂν	οὐ φυγὴν οὐδ´ ἀπόδρασιν ἡδονῆς
[4]	προσχρώμεθα· τῶν δ´ ἄλλων οὐδεὶς	ἂν	οὐδὲ βουλόμενος ἀπώσαιτο τὴν ἡδονήν,
[4]	καὶ προσβιαζόμεναι τὴν φύσιν. οὐκ	ἂν	οὖν ἡμᾶς διαβάλοι Φιλῖνος, εἰ
[4]	ἐπὶ τοῖς τοῦ θεοῦ δώροις,	ἂν	οὗτοι κελεύωσι, λέγειν ἕτοιμος. Πάντων
[4]	ὥσπερ ἐπ´ Ἀριστομένους· ἐπεὶ παρῆμεν	ἂν	ὄψα τῶν λιτῶν καὶ ὑγιαινόντων,
[4]	τὸ τὴν τροφὴν ἐφηδῦνον, ἄριστον	ἂν	ὄψον εἴη τὸ μάλιστα {τὸ}
[4]	ἂν ἐκ λόγων ὑπεναντίων γένοιτ´	ἂν	πίστις καὶ συγκατάθεσις ἢ πέψις
[4]	οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον	ἂν	τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς
[4]	τερον, τὸ δ´ εὐόρεκτον ὑγιεινότερον,	ἂν	τὴν ὑπερβολὴν καὶ τἄγαν ἀφέλῃς·
[4]	καὶ οὐκ ἀπὸ τρόπου τις	ἂν	φαίη τοὔνομα πεποιῆσθαι πρός τινα
[4]	γυναῖκες πάρεισι, καὶ τοὺς ἄνδρας	ἀναγκαῖόν	ἐστι παραλαμβάνεσθαι. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Δ Εἰ
[4]	παρασκευαζομένοις, ἀμελεῖν καὶ σπανίζειν τῶν	ἀναγκαίων	καὶ χρησίμων, οὐ γὰρ ἐμεμνήμην’
[4]	οἴει τὰς τοῦ Ἀγαμέμνονος πράξεις	ἀναγράφειν	γόγγρους ἕψοντα; κἀκεῖνος οὐ φαύλως
[4]	δὲ μαλακῶν νεφῶν ψόφους σκληροὺς	ἀναδιδομένους.	ταῦτα δ´‘ εἶπεν ἀδολεσχῶ παρακαλῶν
[4]	ἀλλὰ τοὺς περὶ τὴν ἰχθυοπωλίαν	ἀναδιδόντας	ἑκάστοτε καὶ τοῦ κώδωνος ὀξέως
[4]	ἀέρα λεπτότητι καὶ καθαρότητι πρόσφορον	ἀναδίδωσιν.	Ὀρθῶς’ ἔφη λέγεις’ ὁ Λαμπρίας,
[4]	ἑαυτῆς ἑκάστῳ μέρει τὸ πρόσφορον	ἀναδίδωσιν,	ὥστε γίνεσθαι τὸ τοῦ Ἐμπεδοκλέους
[4]	ἀπολείπουσαν τὸ οἰκεῖον ἐντεῖναι καὶ	ἀναζωπυρῆσαι	παγχάλεπον, ὦ ἑταῖρε, καὶ δύσεργον.
[4]	οὗτος εὐθὺς ἀπὸ τῆς γενέσεως	ἀναιμάκτοις	καὶ ἀψύχοις τροφαῖς οὐκ ἄκραναποδειξιν
[4]	ὁ Εὐριπίδης φησί, βροντῆς {πνεῦμ´	ἄναιμον	ὤλεσε’ καὶ γὰρ ἄλλως τῶν
[4]	ὧν τῷ καθεύδοντι πρόβλημα τὸ	ἀναίσθητόν	ἐστιν. οἱ δ´ ἐγρηγορότες καὶ
[4]	μικραῖς, ὥσπερ Ἀργεῖοι τοῖς Διονυσίοις,	ἀνακαλούμενοι	τὸν θεὸν χρῶνται, καὶ κιθαρίζοντες
[4]	ἐδεδίεις. εἴτε γὰρ ἐξ ὁμοίων	ἀναλαμβάνει	τὸ οἰκεῖον ἡ φύσις καὶ
[4]	ἐν παιδιαῖς ἁπάσαις καὶ διατριβαῖς,	ἀναλαμβανομένην	ὑπὸ τοῦ περιττοῦ πολλὰς ἀρχὰς
[4]	δ´ ἐγρηγορότες καὶ ταῖς προπαθείαις	ἀναλίσκονται	καί, τοῦ δέους τὸ σῶμα
[4]	συμπόσιον· ὥστε δεῖν μὴ πρότερον	ἀναλύειν	ἢ κτήσασθαί τινα τῶν συγκατακειμένων
[4]	αἰτία δ´ ἡ τῆς θερμότητος	ἀνάμιξις·	τὸ μὲν γὰρ ὀξὺ καὶ
[4]	οἷα τοὺς μὴ πεινῶντας ἐσθίειν	ἀναπείθει,	ὡς οὐδὲν ἀλλ´ ἢ τὸ
[4]	ἐστιν αὐτῶν, ὥστε καὶ καθεύδειν	ἀναπεπταμένοις	τοῖς ὄμμασιν, ὀξυηκοΐᾳ τε δοκεῖ
[4]	ὧν ἂν ἐπερείσῃ ξύλων, εὐωδίας	ἀναπίμπλησι	(καὶ ταύτῃ γνωρίζοντες οἱ παρ´
[4]	ὗν ὑπὸ τὴν γαστέρα λέπρας	ἀνάπλεων	καὶ ψωρικῶν ἐξανθημάτων ὁρῶμεν, ἃ
[4]	μᾶλλον ἢ ἁπλῆς συνερανίζεσθαι καὶ	ἀναπληροῦν	τὴν κρᾶσιν. εἴτε μὴ τοῦτ´
[4]	οὐρανόν, ἂν μὴ φερομένων ὑπτίων	ἀναστροφήν	τινα παρὰ φύσιν αἱ κόραι
[4]	ὄμβρον ἀλλὰ μὴ προάγειν μηδ´	ἀναφαίνειν.	ὁ δ´ Ἀγέμαχος ἰσχυρίζετο τῇ
[4]	λόγον, ὡς τὸν ὄνον {δὲ}	ἀναφήναντα	πηγὴν αὐτοῖς ὕδατος τιμῶσιν, οὕτως
[4]	ἐπ´ ὀψοφαγίᾳ καὶ ἀσελγείᾳ τὸν	ἄνδρα	λοιδορῶν. ὁ δὲ Κτησιφῶν οὐ
[4]	διελθεῖν οὐ κεκώλυται πρὸς φίλους	ἄνδρας,	ἄλλως τε καὶ παρ´ οἶνον
[4]	δὲ γυναῖκες πάρεισι, καὶ τοὺς	ἄνδρας	ἀναγκαῖόν ἐστι παραλαμβάνεσθαι. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Δ
[4]	λαγωοῦ φήσει τις ἀπέχεσθαι τοὺς	ἄνδρας	ὡς μυσερὸν καὶ ἀκάθαρτον δυσχεραίνοντας
[4]	τὸ ζῷον ἔχειν παρὰ τοῖς	ἀνδράσιν·	εἰ δὲ δύσμορφον ἡ ὗς
[4]	ἰατρῶν παράτολμος ἐν καινοτομίᾳ καὶ	ἀνδρεῖος,	ὥστε ποικίλην τροφὴν πυρέττοντι προσενεγκεῖν·
[4]	τὸ δ´ ὕειον κρέας οἱ	ἄνδρες	ἀφοσιοῦσθαι δοκοῦ– σιν, ὅτι μάλιστα
[4]	δὲ καὶ προσδιαπορῶ, πότερον οἱ	ἄνδρες	τιμῇ τινι τῶν ὑῶν ἢ
[4]	τῷ Ἐρύξιδος καὶ τῷ ζωγράφῳ	Ἀνδροκύδῃ,	ὅν φασι τὴν Σκύλλαν ζωγραφοῦντα
[4]	ἵνα μὴ πάθωμεν τὸ τοῦ	Ἀνδροκύδους·	ἐκεῖνος γὰρ ὧν ἐποίησε πάντων
[4]	καὶ ὁμιλία καὶ παιδιὰ πολιτικῶν	ἀνδρῶν	ἐπάγεται, καιρὸν λαβοῦσα πειθοῦς φιλανθρώπου
[4]	πρῶτον ἱστοροῦσιν εὐδοκίμων καὶ ἀγαθῶν	ἀνδρῶν	κατασκευάσαντα σύνοδον καθημερινὴν ὀνομάσαι πρυτανεῖον.
[4]	ἐν ταῖς σφραγῖσιν ἢ σοφῶν	ἀνδρῶν	φορεῖν. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ι Διὰ τί
[4]	ταῦτ´ ἐάσας ἐπὶ τὰ Φίλωνος	ἄνειμι.	πολλάκις γὰρ ἀκούομεν αὐτοῦ λέγοντος,
[4]	ἀπούσης ἐλπίδος οὐδ´ ἡδυνούσης οὐκ	ἀνεκτὸν	εἶναι τὸν βίον, οὕτω καὶ
[4]	δ´ ὁμοίως τῷ φαγεῖν τὸ	ἀνελεῖν	ἀπόρρητόν ἐστιν αὐτοῖς. καὶ ἴσως
[4]	ἐμάχοντο, λίθον δ´ οὐκ ἦν	ἀνελέσθαι·	καὶ ἀνεπήδησεν οἰσόμενός τι τῶν
[4]	τῶν μὲν ἄλλων ζητεῖν ἐκφορὰν	ἀνελεύθερον	ἂν εἴη καὶ φορτικόν, τὸ
[4]	δ´ οὐκ ἦν ἀνελέσθαι· καὶ	ἀνεπήδησεν	οἰσόμενός τι τῶν χρησίμων ἐκείνοις,
[4]	ἀλλ´ ἐφίστησι καὶ ποιεῖ τῇ	ἀνέσει	τὸ ἱλαρὸν καὶ φιλάνθρωπον ἐγκέραστον
[4]	ἔοικε φυτῷ τὸ ὕδνον οὐδ´	ἄνευ	ὕδατος ἔχει τὴν γένεσιν, ἀλλ´
[4]	Διονύσου γεγονέναι· καὶ Φανοκλῆς, ἐρωτικὸς	ἀνήρ,	ου- δήπου πεποίηκεν ἠδ´ ὡς
[4]	καὶ πολὺν ἐκτρέφουσα. μάλιστα δ´	ἀνθεῖ	τὸ χωρίον ἀκμάζοντος ἔαρος· πολλοὶ
[4]	ὦ Λαμπρία, εὔιον ὀρσιγύναικα μαινομέναις	ἀνθέοντα	τιμαῖσι Διόνυσον‘ ἐγγράφεις καὶ ὑποποιεῖς
[4]	κιττόν, {ἐρίκην, πρόμαλον, ῥάμνον, φλόμον,	ἀνθέρικον,	κισθόν, φηγόν, {θύμα, θύμβραν· τὰ
[4]	ἕτερον ἐφ´ ἕτερον αἰρόμενος ἄγρευμ´	ἀνθέων	ἡδομένᾳ ψυχᾷ, τὸ νήπιον ἄπληστος
[4]	πρὸς καππάριον ζῇς δυνάμενος πρὸς	ἀνθίαν‘	τί ποτε βούλεται; τί δ´
[4]	ἧττον ἀδικεῖται τὰ εἴκοντα τῶν	ἀνθισταμένων.	πρόσλαβε δὲ τούτοις‘ ἔφην οὔτι
[4]	καὶ σκολύμους παρασκευάζομεν, τὸν δ´	ἀνθοσμίαν	ἀπωσάμενοι τουτονὶ καὶ ἡμερίδην ἀγριώτερον
[4]	βοῶντος ῥαγήσεσθαι, μηδαμῶς‘ εἶπεν ὦ	ἄνθρωπε	ποιήσῃς ἡμᾶς ἰχθυοβρώτους. ὁ δὲ
[4]	διεφόρησε τοῦ κεράμου μηδὲν παθόντος,	ἀνθρώπου	τε καθεύδοντος διαπτάμενος οὔτ´ αὐτὸν
[4]	τὰ τοιαῦτα καταβόσκεσθαι πάθη τοὺς	ἀνθρώπους	οἴονται, πᾶσαν δ´ ὗν ὑπὸ
[4]	μοι διεψεῦσθαι, τὰ θηρία τῶν	ἀνθρώπων	ἁπλουστέραις τροφαῖς χρῆσθαι καὶ μᾶλλον
[4]	ἁπλαῖς χρώμενα μᾶλλον ὑγιαίνει τῶν	ἀνθρώπων·	ὅσα δὲ σιτεύουσι καθείρξαντες, ἐπισφαλῆ
[4]	ἐν πόλει μιγάδων καὶ συγκλύδων	ἀνθρώπων	πλῆθος οὐ ῥᾳδίως μίαν οὐδ´
[4]	τῆς ὄψεως προοδοποιούσης· τὸ δ´	ἀνόρεκτον	πλανώμενον καὶ ῥεμβόμενον ἢ παντάπασιν
[4]	καὶ ζωτικώτατα δι´ ὀψοφαγίαν ἐξεργάσασθαι.	Ἀνταγόρᾳ	δ´ ὁ βασιλεὺς Ἀντίγονος ἐν
[4]	τούτων οὐδὲ Ξενοκράτει διαιτητῇ χρηστέον,	Ἀνταγόρᾳ	δὲ τῷ ποιητῇ καὶ Φιλοξένῳ
[4]	γὰρ ἔρρωται καὶ συνέστηκεν καὶ	ἀντερείδει	τὰ σώματα τῶν ἐγρηγορότων, ἅτε
[4]	τὸ γὰρ ἀντερεῖδον καὶ τῷ	ἀντερείδειν	πάσχον οὐκ ἀπαντᾷ τοῖς προσφερομένοις,
[4]	ἰσχυρὰν ποιοῦσι τὴν πληγὴν τῷ	ἀντερείδειν.	~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Γ Διὰ τί πλείστους
[4]	τήκεται, πάσχοντα τῷ προσμάχεσθαι καὶ	ἀντερείδειν·	τῶν δ´ ἀραιῶν καὶ πολυπόρων
[4]	αἴσθησιν ἑαυτῶν παρέχουσαι. τὸ γὰρ	ἀντερεῖδον	καὶ τῷ ἀντερείδειν πάσχον οὐκ
[4]	μὲν ἡμεῖς ἀντὶ πόλτου μάττομεν	ἀντὶ	δ´ ἀσπαράγου γήτεια καὶ σκολύμους
[4]	οὖν οὐχὶ κρίμνον μὲν ἡμεῖς	ἀντὶ	πόλτου μάττομεν ἀντὶ δ´ ἀσπαράγου
[4]	ἐξεργάσασθαι. Ἀνταγόρᾳ δ´ ὁ βασιλεὺς	Ἀντίγονος	ἐν τῷ στρατοπέδῳ λοπάδα γόγγρων
[4]	ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς	ἀντίθετον	φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς
[4]	δὲ ταῦτ´ ἐρρήθη, βουλομένων τινῶν	ἀντικατατείνειν	τὸν ἕτερον λόγον ἐκκρούων ὁ
[4]	οὐκ ἂν δι´ αἰνιγμάτων ἀλλ´	ἄντικρυς	Βάκχου καλουμένην, τελοῦσιν. ἔστι δὲ
[4]	κατεσπάσθαι ταῖς ὄψεσιν, ὥστε μηδενὸς	ἀντιλαμβάνεσθαι	μηδέποτε τῶν ἄνω μηδὲ προσορᾶν
[4]	δὲ χλωρὰ καίει, τῆς ὑγρότητος	ἀντιλαμβανομένης	καὶ συνεξαπτομένης. εἴπερ οὖν τὸ
[4]	μὲν αἱ παρ´ Εὐπόλιδος αἶγες	ἀντιμαρτυροῦσιν,	ὑμνοῦσαι τὴν τροφὴν ὡς παμμιγῆ
[4]	τὸν κεραυνόν, ἀλλ´ ἔχων δύναμιν	ἀντιπαθῆ,	καθάπερ ἡ συκῆ καὶ τὸ
[4]	διαίτης εἰκός· τὸν δ´ ἡμέτερον	ἀντιστρόφως	τῷ Ἀχιλλεῖ τρέφων ὁ Χείρων
[4]	ὁμοίου τὸ ὅμοιον, ἡ δ´	ἀντίταξις	καὶ διαφορὰ μᾶλλον ἐξίστησι τῇ
[4]	διιστάντας ἀπὸ τῆς ὑγιείας, ὡς	ἀντιταττομένην	αὐτῇ καὶ πολεμοῦσαν οὐχὶ μᾶλλον
[4]	ἀλλ´ ἑκάστη πρὸς τὸ οἰκεῖον	ἀντιτείνουσα	καὶ δυσσύμβατος οὖσα πρὸς τὸ
[4]	ἡμᾶς ὁ Φίλωνος ὀψοποιὸς ὥσπερ	ἀντίτεχνος	αὐτοῦ κατεφάρματτεν, ἐξαλλάττων τῇ καινότητι
[4]	ἐστίν. καὶ ταῦτα μὲν ὡς	ἀντίχορδα	κείσθω τοῖς ὑπὸ σοῦ πεφιλοσοφημένοις.
[4]	βοήθειαι μόγις καὶ κατὰ μικρὸν	ἀνύουσι,	χαλεπῶς ἐκμοχλεύουσαι καὶ προσβιαζόμεναι τὴν
[4]	ὥστε μηδενὸς ἀντιλαμβάνεσθαι μηδέποτε τῶν	ἄνω	μηδὲ προσορᾶν τὸν οὐρανόν, ἂν
[4]	ὕπνοις ἐξανεῖται καὶ μανὸν καὶ	ἀνώμαλον	καὶ ἄτονον καὶ διακεχυμένον, καὶ
[4]	γὰρ ἡ μεταβολὴ καὶ τὸ	ἀνώμαλον.	ὅθεν που καὶ τὰς πολυχορδίας
[4]	τῶν παρόντων, ἔφη τις ὑπομειδιάσας	ἄξιά	γε τῶν βροντῶν τῶν ἔναγχος
[4]	νεαλὴς καὶ πρόθυμος· ἐὰν δ´	ἀπ´	ἐκείνων ἄρξηται, ταχέως ἀπαγορεύει. οὐ
[4]	δ´ ἀπ´ ἐκείνων ἄρξηται, ταχέως	ἀπαγορεύει.	οὐ μόνον τοίνυν πρὸς τὴν
[4]	καὶ μεταβολῇ τὴν ὄρεξιν οὐκ	ἀπαγορεύουσαν,	ἀλλ´ ἀγομένην ἐπ´ ἄλλα καὶ
[4]	τοῦτο συμβήσεται θᾶττον καὶ κάλλιον·	ἀπαθὲς	γὰρ ὑπὸ τοῦ ὁμοίου τὸ
[4]	τὸ δὲ ξύλον ἄθικτον καὶ	ἀπαθὲς	εὑρεθῆναι. καὶ ταῦτα μὲν ἔξεστι
[4]	πρίνου {κο{ μάρου τε πτόρθους	ἁπαλοὺς	ἀποτρώγουσαι, καὶ πρὸς τούτοισιν {ἔτ´
[4]	καθάπερ σφραγῖδι φιλίας εὐτυπώτων καὶ	ἁπαλῶν	διὰ τὸν οἶνον ὄντων. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ
[4]	καὶ τῷ ἀντερείδειν πάσχον οὐκ	ἀπαντᾷ	τοῖς προσφερομένοις, ἥκιστα δὲ τοῖς
[4]	Δικαίαρχος εὔνους μὲν αὑτῷ παρασκευάζειν	ἅπαντας,	φίλους δὲ ποιεῖσθαι τοὺς ἀγαθούς.
[4]	τοὺς ἀσθενοῦντας πρὸ τῶν ἄλλων	ἁπάντων	ἐπὶ τὸν ἰχθὺν ἄγουσιν ὡς
[4]	μέντοι καὶ πιπράσκεται παρὰ λόγον	ἁπάντων	τιμιώτατον τὸ θαλάττιον ὄψον· ὁ
[4]	ἐπιτηδειότερα· καὶ τῶν ἄλλων σχεδὸν	ἁπάντων	ὑμνούντων τὰ ἐκ γῆς πολλὰ
[4]	ὅτι τοῦτο τῶν ὄψων μόνον	ἀπαραίτητόν	ἐστιν. ὡς γὰρ τὰ χρώματα
[4]	ἀκροάμασιν ἐν ἀφροδισίοις ἐν παιδιαῖς	ἁπάσαις	καὶ διατριβαῖς, ἀναλαμβανομένην ὑπὸ τοῦ
[4]	αὐτῷ τῷ δεῖσαι τὸ ἀποθανεῖν	ἀπέθανον.	καὶ γὰρ τὰ θρέμματα διδάσκουσι
[4]	φερομένην τὴν φύσιν ἢ κινεῖν	ἀπειποῦσαν.	καὶ μήν, ὅ γε λέγουσί
[4]	διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους	ἀπείργουσαν,	ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ
[4]	ἀτελῆ τὴν συνουσίαν ποιεῖ καὶ	ἄπεισι	τῇ γαστρὶ σύνδειπνος οὐ τῇ
[4]	ὀξὺ καὶ καθαρὸν τοῦ πυρὸς	ἄπεισιν	ἀστραπὴ γενόμενον, τὸ δ´ ἐμβριθὲς
[4]	ἐκ βάθους καὶ τὸν σπόρον	ἀπέκρυψαν.	οὐ δεῖ δὲ θαυμάζειν, εἰ
[4]	Ἀφρικανῷ μὴ πρότερον ἐξ ἀγορᾶς	ἀπελθεῖν	ἢ φίλον τινὰ ποιήσασθαι τῶν
[4]	καὶ λουτρὰ καὶ ποτὸν αὐτοῖς	ἅπερ	ἡμῖν ἔστιν· ᾗ καὶ σφάττοντες
[4]	καὶ τοῦ λαγωοῦ φήσει τις	ἀπέχεσθαι	τοὺς ἄνδρας ὡς μυσερὸν καὶ
[4]	θαλαττίων μάλιστα τρίγλης καὶ ἀκαλήφης	ἀπέχεσθαι,	τοὺς δ´ ἀπὸ Ζωροάστρου μάγους
[4]	δοκοῦσι καὶ κύνες καὶ ὄρνιθες	ἀπέχεσθαι	τῶν διοβλήτων σωμάτων. ἀλλ´ ἐμοὶ
[4]	ὑῶν ἢ μυσαττόμενοι τὸ ζῷον	ἀπέχονται	τῆς βρώσεως αὐτοῦ· τὰ γὰρ
[4]	σεβόμενοι τὴν ὗν ἢ δυσχεραίνοντες	ἀπέχονται	τῶν κρεῶν. Ἐπεὶ δὲ ταῦτ´
[4]	γὰρ ἀλλοινίαι λεγόμεναι τάχιστα μεθύσκουσιν,	ἀπεψίᾳ	δ´ οἴνου προσέοικεν ἡ μέθη·
[4]	τὸ δὲ φίλων πλέον ἔχοντας	ἀπιέναι	καὶ ἡδὺ καὶ σεμνόν ἐστιν.
[4]	καὶ τοῦτ´’ ἔφη κείσθω, οὐκ	ἀπίθανον	γάρ ἐστι, κἀκεῖνο πρόσθες, εἰ
[4]	καὶ τὸ θαυμαστὸν ἠξίου μὴ	ἄπιστον	ἡγεῖσθαι. καὶ γὰρ ἄλλα πολλὰ
[4]	ἐστιν ταῦτα θαυμάζειν τὸ πάντων	ἀπιστότατον	ἐν τοῖς πάθεσι τούτοις καθορῶντας,
[4]	ἀκηκοότες ὅτι τῶν ποικίλων τὰ	ἁπλᾶ	μᾶλλον εὔπεπτ´ ἐστὶν καὶ εὐπόριστα.
[4]	ἀρχὰς ἔχοντος· ἐν δὲ ταῖς	ἁπλαῖς	καὶ μονοτρόποις ἡδοναῖς οὐ παρεκβαίνει
[4]	τὰ θηρία τροφαῖς μονοειδέσι καὶ	ἁπλαῖς	χρώμενα μᾶλλον ὑγιαίνει τῶν ἀνθρώπων·
[4]	τροφὴν πυρέττοντι προσενεγκεῖν· ἀλλὰ τὴν	ἁπλῆν	καὶ ἄκνισον ὡς ὑπήκοον μάλιστα
[4]	Εἰ ἡ ποικίλη τροφὴ τῆς	ἁπλῆς	εὐπεπτοτέρα. Τῆς οὖν τετάρτης τῶν
[4]	ἡ ποικίλη τροφὴ βελτίων τῆς	ἁπλῆς	καὶ τὸ μονοειδὲς ἐχούσης πλήσμιον,
[4]	ὕλης λόγον ἔχει μᾶλλον ἢ	ἁπλῆς	συνερανίζεσθαι καὶ ἀναπληροῦν τὴν κρᾶσιν.
[4]	ποικίλην τροφὴν εὐπεπτοτέραν εἶναι τῆς	ἁπλῆς,	ὥστε θαρροῦντας ἀπολαύειν τῶν παρακειμένων.
[4]	ἀνθέων ἡδομένᾳ ψυχᾷ, τὸ νήπιον	ἄπληστος	ἐών‘ ἐπὶ πλεῖστον ἐξανθίζεται τοῦ
[4]	διεψεῦσθαι, τὰ θηρία τῶν ἀνθρώπων	ἁπλουστέραις	τροφαῖς χρῆσθαι καὶ μᾶλλον ὑγιαίνειν
[4]	κρατεῖ δὲ καὶ βαφὴ τῶν	ἁπλῶν	χρωμάτων μᾶλλον, καὶ μυρεψικοῖς φαρμάκοις
[4]	βοτανικὰ καὶ θηριακὰ καὶ τὰ	ἀπὸ	γῆς καὶ θαλάττης εἰς τὸ
[4]	καὶ ἀκαλήφης ἀπέχεσθαι, τοὺς δ´	ἀπὸ	Ζωροάστρου μάγους τιμᾶν μὲν ἐν
[4]	οὕτως πως λέγουσαι βοσκόμεθ´ ὕλης	ἀπὸ	παντοδαπῆς, ἐλάτης πρίνου {κο{ μάρου
[4]	τρέφων ὁ Χείρων οὗτος εὐθὺς	ἀπὸ	τῆς γενέσεως ἀναιμάκτοις καὶ ἀψύχοις
[4]	ἀλλὰ καὶ τοὺς ἡδονὴν διιστάντας	ἀπὸ	τῆς ὑγιείας, ὡς ἀντιταττομένην αὐτῇ
[4]	τοὔνομα γενέσθαι τῷ ἐργαλείῳ λέγουσιν	ἀπὸ	τῆς ὑός. οἱ δὲ τὰ
[4]	μὴ μόνον τοὺς τὸ λυσιτελὲς	ἀπὸ	τοῦ καλοῦ χωρίζοντας, ἀλλὰ καὶ
[4]	καὶ παρὰ Μενάνδρου, καὶ οὐκ	ἀπὸ	τρόπου τις ἂν φαίη τοὔνομα
[4]	καὶ νὴ Δία τοῖς ἰχθυοπώλαις	ἀπὸ	τῶν μαρτύρων καὶ τῆς συνηθείας.
[4]	ἄλλοι προσφέρονται. τὴν δ´ ὗν	ἀπὸ	χρηστῆς αἰτίας τιμᾶσθαι λέγουσι· πρώτη
[4]	ὅταν δὲ κωλύῃ τι μεῖζον,	ἀπογεύεσθαί	γε πάντως ἀκράτου νομίζοντες. καὶ
[4]	οἰκήσεσι καὶ διαίταις, κοινὸν οἰκητήριον	ἀποδέδεικται	τῆς Ἑλλάδος· πολλῶν δὲ καὶ
[4]	καὶ ἁμωσγέπως προσήκοντας αὑτοῖς παραλαμβάνουσιν.	Ἀποδεξαμένων	δ´ ἡμῶν ὑπολαβὼν ὁ Θέων
[4]	φαίης ἂν οὐ φυγὴν οὐδ´	ἀπόδρασιν	ἡδονῆς εἶναι τὴν ὑγιεινὴν δίαιταν,
[4]	παθόντες αὐτῷ τῷ δεῖσαι τὸ	ἀποθανεῖν	ἀπέθανον. καὶ γὰρ τὰ θρέμματα
[4]	οὖν τὸ τοὺς καθεύδοντας μὴ	ἀποθνήσκειν	ὑπὸ κεραυνῶν ἀληθές ἐστιν, ἐνταῦθα
[4]	ἐναλίων γένος ἔκφυλον ὅλως καὶ	ἄποικον	ἡμῶν, ὥσπερ ἐν ἄλλῳ τινὶ
[4]	εἶπεν· ἐγὼ γὰρ Ἀθηναῖος ὢν	ἀποκρίνομαί	σοι καὶ λέγω μηδέν´ ἄλλον
[4]	Ἰουδαίους, εἴπερ ἐβδελύττοντο τὴν ὗν,	ἀποκτείνειν	ἄν, ὥσπερ οἱ μάγοι τοὺς
[4]	τοὺς ἐνύδρους μῦς καὶ τὸν	ἀποκτείνοντα	πλείστους θεοφιλῆ καὶ μακάριον νομίζειν;
[4]	ὥσπερ οἱ μάγοι τοὺς μῦς	ἀποκτείνουσι·	νῦν δ´ ὁμοίως τῷ φαγεῖν
[4]	εἶναι τῆς ἁπλῆς, ὥστε θαρροῦντας	ἀπολαύειν	τῶν παρακειμένων. ὁ μὲν οὖν
[4]	πορρωτέρω ἐξάγει τῆς χρείας τὴν	ἀπόλαυσιν	ἐν θεάμασιν ἐν ἀκροάμασιν ἐν
[4]	πολλούς, τοῦ πνεύματος ἐνδιδόντος καὶ	ἀπολείποντος,	δι´ ὧν φωναί τε καὶ
[4]	πρὸ καιροῦ καὶ μαλθακιζομένην καὶ	ἀπολείπουσαν	τὸ οἰκεῖον ἐντεῖναι καὶ ἀναζωπυρῆσαι
[4]	καὶ συννεύειν· τὰ γὰρ σποράδην	ἀπολειφθέντα	διὰ τὸν φόβον ἐκτιτρώσκει. καὶ
[4]	ἄρριζον καὶ ἀβλαςτές ἐστι καὶ	ἀπολελυμένον,	τῷ καθ´ ἑαυτὸ τὴν σύστασιν
[4]	καὶ ἐν ὑδρελαίῳ τὴν ἰατρικὴν	ἀπολιπεῖν.	ἀλλὰ νὴ Δία τὸ ποικίλον
[4]	τὸ ἐναντίον μίξει τὰς ποιότητας	ἀπομαραινομένας.	εἰ δ´ ὅλως τὸ μικτὸν
[4]	ψυχῆς ὡς ἔοικεν ὄρνιθος δίκην	ἀποπταμένης	τοῦ σώματος· πολλοὺς γάρ’ ὡς
[4]	παράπαν· ἀλλ´ ὅταν ὁ Νεῖλος	ἀπορρέῃ	καταβρέξας τὰς ἀρούρας, ἐπακολουθοῦντες τὰς
[4]	ἐγγράφεις καὶ ὑποποιεῖς τοῖς Ἑβραίων	ἀπορρήτοις;	ἢ τῷ ὄντι λόγος ἔστι
[4]	ὁμοίως τῷ φαγεῖν τὸ ἀνελεῖν	ἀπόρρητόν	ἐστιν αὐτοῖς. καὶ ἴσως ἔχει
[4]	τῆς περὶ τὴν κίνησιν ὀξύτητος	ἀποσειομένης	καὶ διακαθαιρούσης. διόβλητον μὲν οὐδέν‘
[4]	ποιεῖν δὲ τῇ τῶν ποδῶν	ἀποστάσει	πρὸς ἀλλήλους καὶ πρὸς τὸ
[4]	σωμάτων, σίδηρος, χαλκός, ἄργυρος, χρυσός,	ἀποστέγει	καὶ φθείρεται καὶ τήκεται, πάσχοντα
[4]	σου Φιλῖνος’ ἔφη τὴν παρασκευήν,	ἀποτρέπων	καὶ δεδιττόμενος τοὺς δαιτυμόνας· ἀλλ´
[4]	{κο{ μάρου τε πτόρθους ἁπαλοὺς	ἀποτρώγουσαι,	καὶ πρὸς τούτοισιν {ἔτ´ ἄλλα,
[4]	βίου τὸ ἐλπίζειν ἀποφαίνονται τῷ	ἀπούσης	ἐλπίδος οὐδ´ ἡδυνούσης οὐκ ἀνεκτὸν
[4]	ἑτέροις δοκῶμεν αὐτοὶ μηδὲν λέγοντες,	ἀποφαίνομαι	πρῶτος’ εἶπεν ἐγώ, οὐδεμίαν ἑστιάσεως
[4]	πάθη πρῶτον ἅπτεσθαι τῶν ἀλόγων	ἀποφαινόμενος.	κατηγορεῖ δ´ αὐτῶν καὶ ἡ
[4]	εἶναι τοῦ βίου τὸ ἐλπίζειν	ἀποφαίνονται	τῷ ἀπούσης ἐλπίδος οὐδ´ ἡδυνούσης
[4]	τὸ παρ´ ἀκτῇ δεῖπνον ἥδιστον	ἀποφαίνουσιν	ὥσπερ ἔστιν; οὐ διὰ τὰ
[4]	ὁ τοῦτον ἐκείνῳ τὸν αὐτὸν	ἀποφαίνων;	ὁ δὲ Μοιραγένης ὑπολαβών ἔα
[4]	τῶν σαββάτων ἑορτὴν μὴ παντάπασιν	ἀπροσδιόνυσον	εἶναι· Σάβους γὰρ καὶ νῦν
[4]	ἐμπείρως, τὰ λοιμικὰ πάθη πρῶτον	ἅπτεσθαι	τῶν ἀλόγων ἀποφαινόμενος. κατηγορεῖ δ´
[4]	τὸ κεχαρισμένον, ἄν τις ἐμμελῶς	ἅπτηται,	καθάπερ σφραγῖδι φιλίας εὐτυπώτων καὶ
[4]	παμφάγα τ´ ὄντα καὶ πάσης	ἁπτόμενα	τροφῆς ὁρῶμεν. καὶ μὴν καὶ
[4]	ἄλλων οὐδεὶς ἂν οὐδὲ βουλόμενος	ἀπώσαιτο	τὴν ἡδονήν, ἀλλὰ καὶ τροφαῖς
[4]	σκολύμους παρασκευάζομεν, τὸν δ´ ἀνθοσμίαν	ἀπωσάμενοι	τουτονὶ καὶ ἡμερίδην ἀγριώτερον πίνομεν
[4]	δεόμενον, ὦ Ἡράκλεις’ ἔφη τοῦτ´	ἄρ´	ἦν τὸ λεγόμενον ἐν δὲ
[4]	ἐπὶ πᾶσι ῥηθὲν ὁ Σύμμαχος	ἆρ´’	ἔφη σὺ τὸν πατριώτην θεόν,
[4]	μύθοις ἔοικεν, εἰ μή τινας	ἄρα	λόγους σπουδαίους ἔχοντες οὐκ ἐκφέρουσιν.
[4]	λοπάδα γόγγρων ἕψοντι περιεζωσμένῳ παραστάς	ἆρά	γ´‘ εἶπε τὸν Ὅμηρον οἴει
[4]	προσμάχεσθαι καὶ ἀντερείδειν· τῶν δ´	ἀραιῶν	καὶ πολυπόρων καὶ χαλώντων ὑπὸ
[4]	καὶ γὰρ σάλπιγξι μικραῖς, ὥσπερ	Ἀργεῖοι	τοῖς Διονυσίοις, ἀνακαλούμενοι τὸν θεὸν
[4]	ξυλίνοις ἐγκειμένων ἐλύτροις τὸν μὲν	ἄργυρον	συνιζῆσαι τακέντα, τὸ δὲ ξύλον
[4]	πυκνὰ τῶν σωμάτων, σίδηρος, χαλκός,	ἄργυρος,	χρυσός, ἀποστέγει καὶ φθείρεται καὶ
[4]	μηδὲν κακὸν ἐργάσασθαι· καὶ κυλιχνίων	ἀργυρῶν	ξυλίνοις ἐγκειμένων ἐλύτροις τὸν μὲν
[4]	διαφορὰν ἐμποιεῖ τὰ τοιαῦτα τοῖς	ἀρδομένοις,	ὥσπερ αἵ τε δρόσοι γλυκυτέραν
[4]	καλεῖσθαι διὰ τὸ πολὺ πάντων	ἀρετῇ	κρατεῖν. καὶ γὰρ ὀψοφάγους καὶ
[4]	ἐν χρόνῳ πολλῷ καὶ δι´	ἀρετῆς	ἁλώσιμον· εὔνοιαν δὲ καὶ χρεία
[4]	ἰατρικώτατος ἄριστος κριτὴς καὶ μελῶν	ἀρετῆς	ὁ φιλομουσότατος, οὐκοῦν καὶ ἀρετῆς
[4]	ἀρετῆς ὁ φιλομουσότατος, οὐκοῦν καὶ	ἀρετῆς	ὄψων ὁ φιλοψότατος. οὐ γὰρ
[4]	λύφυλλον, κότινον, σχῖνον, μελίαν, λεύκην,	ἀρίαν,	δρῦν, κιττόν, {ἐρίκην, πρόμαλον, ῥάμνον,
[4]	τὴν ἐκείνων τάξιν ἀλλ´ ἐνηλλαγμένως	ἀριθμοῦσιν·	ἐν ᾧ καὶ περὶ ἡλίου
[4]	ἠγνοοῦμεν Ἑκατομφόνια δειπνήσοντες ὥσπερ ἐπ´	Ἀριστομένους·	ἐπεὶ παρῆμεν ἂν ὄψα τῶν
[4]	ἐστὶ τὸ τὴν τροφὴν ἐφηδῦνον,	ἄριστον	ἂν ὄψον εἴη τὸ μάλιστα
[4]	καίτοι φαρμάκων δυνάμεως ὁ ἰατρικώτατος	ἄριστος	κριτὴς καὶ μελῶν ἀρετῆς ὁ
[4]	ἦν Πλάτων, οὐ φιλόβοτρυν οἷος	Ἀρκεσίλαος,	ἀλλὰ τοὺς περὶ τὴν ἰχθυοπωλίαν
[4]	τροφὴν εὔπεπτα μέν ἐστιν, οὐχ	ἁρμόζει	δὲ τοῖς πυρέττουσι. τὴν δὲ
[4]	πρόθυμος· ἐὰν δ´ ἀπ´ ἐκείνων	ἄρξηται,	ταχέως ἀπαγορεύει. οὐ μόνον τοίνυν
[4]	ὥς φασι, τὴν γῆν ἴχνος	ἀρόσεως	ἔθηκεν καὶ τὸ τῆς ὕνεως
[4]	τῆς χώρας Αἰγύπτιοι γεωργοῦντες οὐδ´	ἀρότου	δέονται τὸ παράπαν· ἀλλ´ ὅταν
[4]	τὴν ὗν σέβεσθαι σπόρου καὶ	ἀρότου	διδάσκαλον γενομένην· εἰ μή, νὴ
[4]	ἐπάγει νέον ὕδωρ ταῖς Αἰγυπτίων	ἀρούραις	ἡλίου τὸν λέοντα παροδεύοντος. τὴν
[4]	ὁ Νεῖλος ἀπορρέῃ καταβρέξας τὰς	ἀρούρας,	ἐπακολουθοῦντες τὰς ὗς κατέβαλον, αἱ
[4]	ὕδατος ἔχει τὴν γένεσιν, ἀλλ´	ἄρριζον	καὶ ἀβλαςτές ἐστι καὶ ἀπολελυμένον,
[4]	εὐθὺς ἕλκειν δύο δραχμάς, ὅσον	ἄρτι	παιδίου γεγονότος καρδίαν· ποιεῖν δὲ
[4]	ταῦτα καὶ ποικίλα φευκτέον, οἷς	ἀρτίως	ἡμᾶς ὁ Φίλωνος ὀψοποιὸς ὥσπερ
[4]	ἐστιν ἐδώδιμον· ἀλλὰ καὶ τὸν	ἄρτον	οὗτος ἐμμιγνύμενος συνηδύνει (διὸ καὶ
[4]	ἅμα τῷ Φιλίνῳ τὸ νέον	ἄρτῳ	χρώμενον ἄλλου δὲ μηδενὸς δεόμενον,
[4]	ἀναλαμβανομένην ὑπὸ τοῦ περιττοῦ πολλὰς	ἀρχὰς	ἔχοντος· ἐν δὲ ταῖς ἁπλαῖς
[4]	ἀλλ´ ἐκείνῳ μὲν ἐκ μεταβολῆς	ἀρχὴν	γενέσθαι τῆς τοιαύτης διαίτης εἰκός·
[4]	τοὺς ἐναντίους πρῶτον μὲν ὁ	ἀρχιερεὺς	ἐλέγχει, μιτρηφόρος τε προϊὼν ἐν
[4]	βασιλικὰς καὶ ἀλεξιφαρμάκους ἐκείνας δυνάμεις,	ἃς	θεῶν χεῖρας’ ὠνόμαζεν Ἐρασίστρατος, διέλεγχε
[4]	ἰχθῦς ἀγοράζειν‘ ἐπ´ ὀψοφαγίᾳ καὶ	ἀσελγείᾳ	τὸν ἄνδρα λοιδορῶν. ὁ δὲ
[4]	ὅτι τῶν ὑπὸ κεραυνοῦ διαφθαρέντων	ἄσηπτα	τὰ σώματα διαμένει· πολλοὶ γὰρ
[4]	περιφράξαντες, ὥσθ´ ὁρᾶσθαι τοὺς νεκροὺς	ἀσήπτους	ἀεί, τὴν Εὐριπίδου Κλυμένην ἐλέγχοντας
[4]	νὴ Δία Κράτων, οἳ τοὺς	ἀσθενοῦντας	πρὸ τῶν ἄλλων ἁπάντων ἐπὶ
[4]	εὐτελοῦς καὶ λιτῆς ἐθάδες ὥσπερ	ἀσκηταὶ	διαίτης ὄντες καὶ τῆς τροφῆς
[4]	ἀντὶ πόλτου μάττομεν ἀντὶ δ´	ἀσπαράγου	γήτεια καὶ σκολύμους παρασκευάζομεν, τὸν
[4]	οἱ ναύκληροι καταδιφθεροῦσιν· τὰ δ´	ἀστραπαῖα	τῶν ὑδάτων εὐαλδῆ καλοῦσιν οἱ
[4]	γε μᾶλλον εἰκός ἐστι τοῖς	ἀστραπαίοις	καὶ κεραυνίοις ὕδασι καὶ πνεύμασι
[4]	καὶ καθαρὸν τοῦ πυρὸς ἄπεισιν	ἀστραπὴ	γενόμενον, τὸ δ´ ἐμβριθὲς καὶ
[4]	ἀντερείδει τὰ σώματα τῶν ἐγρηγορότων,	ἅτε	δὴ πᾶσι τοῖς μέρεσι πεπληρωμένα
[4]	τούτου παραμελῶν ἄχαριν αὑτῷ καὶ	ἀτελῆ	τὴν συνουσίαν ποιεῖ καὶ ἄπεισι
[4]	καὶ μανὸν καὶ ἀνώμαλον καὶ	ἄτονον	καὶ διακεχυμένον, καὶ πόρους ἔσχηκε
[4]	χεῖρας’ ὠνόμαζεν Ἐρασίστρατος, διέλεγχε τὴν	ἀτοπίαν	καὶ περιεργίαν, ὁμοῦ μεταλλικὰ καὶ
[4]	κροκοδείλου καὶ αἰλούρου τὴν ὄψιν	ἀτοπώτερον	ἢ τὴν φύσιν ἀμουσότερον· οἷς
[4]	αἰσθητηρίων· ὅ τε γὰρ ὀφθαλμὸς	ἄτρυτός	ἐστιν αὐτῶν, ὥστε καὶ καθεύδειν
[4]	καὶ τὴν δᾷδα καὶ τὸν	αὐλόν,	ἅ φησιν Ὅμηρος καὶ τὰς
[4]	τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ	αὐστηραῖς,	Ἕλληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ
[4]	ἡμῖν) οὐδὲ δεῖ τινος ἐπ´	αὐτὰ	στοργῆς, ἀλλ´ ὥσπερ Ἅιδης αὐτοῖς
[4]	τῷ ποικίλῳ τὸ μέτριον καὶ	αὔταρκες,	ὥςπερ ὁ τῆς Ὑψιπύλης τρόφιμος
[4]	κἂν ἄλλο μηδὲν ἐξεργάσηται κακόν,	αὐτὴ	καθ´ αὑτὴν παρὰ φύσιν ἐστίν.
[4]	ἀπὸ τῆς ὑγιείας, ὡς ἀντιταττομένην	αὐτῇ	καὶ πολεμοῦσαν οὐχὶ μᾶλλον συνεργοῦσαν·
[4]	φωτὸς ἡγοῦντο πρεσβύτερον· τίκτεσθαι δ´	αὐτὴν	ἐκ μυῶν πέμπτῃ γενεᾷ νουμηνίας
[4]	τὴν Σκύλλαν ζωγραφοῦντα τοὺς περὶ	αὐτὴν	ἰχθῦς ἐμπαθέστατα καὶ ζωτικώτατα δι´
[4]	μηδὲν ἐξεργάσηται κακόν, αὐτὴ καθ´	αὑτὴν	παρὰ φύσιν ἐστίν. καὶ ταῦτα
[4]	μὲν καὶ κολοῦσαι τὸ πλεονάζον	αὐτῆς	οὐ μέγ´ ἔργον, ἤδη δὲ
[4]	εἰπών‘ ἔφη περὶ τῆς αἰτίας	αὐτῆς	τῶν παλαιῶν φιλοσόφων οὐδέν, ἐμοὶ
[4]	γῆς καὶ θαλάττης εἰς τὸ	αὐτὸ	συγκεραννύντος· καλὸν γὰρ ταῦτ´ ἐάσαντας
[4]	καὶ τὸ πάντας εἰς τὸ	αὐτὸ	συνάγειν ἐπιεικῶς τοὺς χαρίεντας ἥδιστον
[4]	μεῖζόν ἐστιν, οἴκων εἰς τὸ	αὐτὸ	συνιόντων δυοῖν ὅ τε λαμβάνων
[4]	ἐπὶ δεῖπνον καλοῦσιν. Ἐν τοῖς	Αὐτοβούλου	τοῦ υἱοῦ γάμοις συνεώρταζεν ἡμῖν
[4]	φύσις καὶ εἰς τὸν ὄγκον	αὐτόθεν	ἡ ποικίλη τροφὴ πολλὰς μεθιεῖσα
[4]	ἀκριβείᾳ καὶ λεπτότητι θαυμαστόν ἐστιν,	αὐτόθεν	τε τὴν γένεσιν ἐκ καθαρᾶς
[4]	πολλοὶ γὰρ ἀφικνοῦνται τὴν ὥραν	αὐτόθι	καὶ συνουσίας ποιοῦνται μετ´ ἀλλήλων
[4]	σόβησιν, ἣ κατέχει τοὺς βακχεύοντας·	αὐτοὶ	δὲ τῷ λόγῳ μαρτυροῦσιν, ὅταν
[4]	καὶ κιθαρίζοντες ἕτεροι προΐασιν, οὓς	αὐτοὶ	Λευίτας προσονομάζουσιν, εἴτε παρὰ τὸν
[4]	τὸ ῥᾷστον, ἐγκαλεῖν ἑτέροις δοκῶμεν	αὐτοὶ	μηδὲν λέγοντες, ἀποφαίνομαι πρῶτος’ εἶπεν
[4]	ἀέρα, καὶ λουτρὰ καὶ ποτὸν	αὐτοῖς	ἅπερ ἡμῖν ἔστιν· ᾗ καὶ
[4]	τις ἑορτὴ καὶ θυρσοφορία παρ´	αὐτοῖς,	ἐν ᾗ θύρσους ἔχοντες εἰς
[4]	αὐτὰ στοργῆς, ἀλλ´ ὥσπερ Ἅιδης	αὐτοῖς	ἐστιν οὗτος ὁ παρ´ ἡμῖν
[4]	παραιτεῖται τῆς προςφορᾶς (οὐδὲν γὰρ	αὐτοῖς	ἔχει χρήσασθαι ζῷον, ὃ μηδ´
[4]	γένεσιν καὶ τὴν φύσιν ἐν	αὐτοῖς	ἔχοντα τούτοις. λέγουσι δὲ καὶ
[4]	φαγεῖν τὸ ἀνελεῖν ἀπόρρητόν ἐστιν	αὐτοῖς.	καὶ ἴσως ἔχει λόγον, ὡς
[4]	δίκαιον, ἀλλὰ τρέφεταί γε τοῖς	αὐτοῖς	καὶ λαμβάνει τὸν αὐτὸν ἀέρα,
[4]	τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ´	αὐτοῖς	μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν
[4]	μεγίστης καὶ τελειοτάτης ἑορτῆς παρ´	αὐτοῖς	ὁ καιρός ἐστιν καὶ ὁ
[4]	ἧκε μετὰ χρόνον συχνὸν ἰσχάδας	αὐτοῖς	τινας καὶ τυρὸν κομίζων. ἐμοῦ
[4]	τὸν ὄνον {δὲ} ἀναφήναντα πηγὴν	αὐτοῖς	ὕδατος τιμῶσιν, οὕτως καὶ τὴν
[4]	καὶ οἰκείους καὶ ἁμωσγέπως προσήκοντας	αὑτοῖς	παραλαμβάνουσιν. Ἀποδεξαμένων δ´ ἡμῶν ὑπολαβὼν
[4]	τοῖς αὐτοῖς καὶ λαμβάνει τὸν	αὐτὸν	ἀέρα, καὶ λουτρὰ καὶ ποτὸν
[4]	τις ὁ τοῦτον ἐκείνῳ τὸν	αὐτὸν	ἀποφαίνων; ὁ δὲ Μοιραγένης ὑπολαβών
[4]	ἡμῖν τόπος· ἐλθόντα γὰρ εἰς	αὐτὸν	εὐθέως τέθνηκεν. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ε Πότερον
[4]	ἀνθρώπου τε καθεύδοντος διαπτάμενος οὔτ´	αὐτὸν	ἠδίκησεν οὔτε τῆς ἐσθῆτος ἔθιγεν,
[4]	γένωμαι συμβολὰς τῶν ὕδνων πρασσόμενος.	Αὐτὸν	οὖν ἔφην ἐγὼ τρόπον τινὰ
[4]	ἀφαιρῶν, εὔτονον ποιεῖ τὸ μαλασσόμενον	αὐτοῦ	καὶ τυπούμενον, οὕτως ὁ συμποτικὸς
[4]	ὁ Φίλωνος ὀψοποιὸς ὥσπερ ἀντίτεχνος	αὐτοῦ	κατεφάρματτεν, ἐξαλλάττων τῇ καινότητι καὶ
[4]	Φίλωνος ἄνειμι. πολλάκις γὰρ ἀκούομεν	αὐτοῦ	λέγοντος, ὡς ἐπὶ ποιότητι τροφῆς
[4]	τὸ ζῷον ἀπέχονται τῆς βρώσεως	αὐτοῦ·	τὰ γὰρ παρ´ ἐκείνοις λεγόμενα
[4]	ἂν ἐμοῦ δεηθῇς, ἐγγυήσομαι πρὸς	αὐτοὺς	ὑπὲρ σοῦ τὴν ποικίλην τροφὴν
[4]	οὗ τὰ Θερμὰ χωρίον ἐστὶν	αὐτοφυῆ	πολλὰ πρὸς ἡδονὰς ἔχον ἐλευθερίους
[4]	δύναμις, ὥσπερ ψυχὴ παραγενομένη, χάριν	αὐτῷ	καὶ ἡδονὴν προστίθησι. διὸ καὶ
[4]	εἰπόντος, ὁ Μαρκίων ἔφη δοκεῖν	αὐτῷ	τῇ Σωκράτους ἐνέχεσθαι κατάρᾳ μὴ
[4]	τι συμμίγνυται νοτερὸν ἢ γεῶδες	αὐτῷ	τῆς περὶ τὴν κίνησιν ὀξύτητος
[4]	ἐνδίδωσι μιγνύμενος λόγῳ· λόγος γὰρ	αὐτῷ	τὸ φιλάνθρωπον καὶ ἠθοποιὸν ἐπὶ
[4]	ὧν πολλοὶ μηδὲν ἄλλο παθόντες	αὐτῷ	τῷ δεῖσαι τὸ ἀποθανεῖν ἀπέθανον.
[4]	τοὐναντίον ὁ τούτου παραμελῶν ἄχαριν	αὑτῷ	καὶ ἀτελῆ τὴν συνουσίαν ποιεῖ
[4]	σφίγγοντος εὔτονον γέγονε καὶ συνεχὲς	αὑτῷ	καὶ πυκνὸν τὸ ζῷον. ἐν
[4]	ᾤετο χρῆναι Δικαίαρχος εὔνους μὲν	αὑτῷ	παρασκευάζειν ἅπαντας, φίλους δὲ ποιεῖσθαι
[4]	τῶν ἀλόγων ἀποφαινόμενος. κατηγορεῖ δ´	αὐτῶν	καὶ ἡ βραχύτης τοῦ βίου
[4]	τὴν πρὸς τὸν μένον ὑπ´	αὐτῶν	μυ. στα θηρίον ἐμφερέστατον ὁ
[4]	τε γὰρ ὀφθαλμὸς ἄτρυτός ἐστιν	αὐτῶν,	ὥστε καὶ καθεύδειν ἀναπεπταμένοις τοῖς
[4]	διεκθεῖ, καθάπερ ἱματίων καὶ ξύλων	αὔων·	τὰ δὲ χλωρὰ καίει, τῆς
[4]	τὴν ἄγαν ὑγρότητα καὶ ῥύσιν	ἀφαιρῶν,	εὔτονον ποιεῖ τὸ μαλασσόμενον αὐτοῦ
[4]	μειοῦσθαι τὸ ἧπαρ ἐν τοῖς	ἀφανισμοῖς	τῆς σελήνης. τὸν δὲ λέοντα
[4]	εὐπαθέστατον ὑπὸ πέψεως μεταβάλλειν τὸ	ἀφελὲς	καὶ μονοειδές. αἱ δὲ πολλαὶ
[4]	ἂν τὴν ὑπερβολὴν καὶ τἄγαν	ἀφέλῃς·	προσφύεται γὰρ ὀργῶντι καὶ δεχομένῳ
[4]	πᾶσαν ἡδονὴν ἐπίθετον καὶ περίεργον	ἀφελόντες,	ὡς μηδ´ ἰχθύσι χρῆσθαι παρὰ
[4]	ποῖον δηλητήριον οὕτω ῥᾳδίως καὶ	ἀφελῶς	νόσον ἔλυσεν, ὡς λουτρὸν ἐν
[4]	δὲ φιλικαῖς λαβαῖς ὁ οἶνος	ἁφὴν	ἐνδίδωσι μιγνύμενος λόγῳ· λόγος γὰρ
[4]	συνουσίας ποιοῦνται μετ´ ἀλλήλων ἐν	ἀφθόνοις	πᾶσι καὶ πλείστας περὶ λόγους
[4]	καὶ κάππαριν; ἀλλ´ ὡς ἰχθύος	ἀφθόνου	καὶ νεαροῦ τὴν παράλιον τράπεζαν
[4]	τοὺς Βάκχους καλοῦσιν καὶ ταύτην	ἀφιᾶσι	τὴν φωνὴν ὅταν ὀργιάζωσι τῷ
[4]	ᾗ καὶ σφάττοντες ἐδυσωποῦντο φωνὴν	ἀφιέντα	γοερὰν καὶ τὰ πλεῖστα πεποιημένοι
[4]	ἣν τὰ παιόμενα τοῖς κεραυνοῖς	ἀφίησιν	ἐκτριβομένην πυρώδη καὶ δριμεῖαν· ὑφ´
[4]	εἰς Ὑάμπολιν ἐπὶ τὴν ἑορτὴν	ἀφικνουμένους	ἡμᾶς εἱστία Φίλων ὁ ἰατρὸς
[4]	συμπόσιον οἵ γε νοῦν ἔχοντες	ἀφικνοῦνται	κτησόμενοι φίλους οὐχ ἧττον ἢ
[4]	χωρίον ἀκμάζοντος ἔαρος· πολλοὶ γὰρ	ἀφικνοῦνται	τὴν ὥραν αὐτόθι καὶ συνουσίας
[4]	τόθ´ ἑορτῇ μάλα πρεπόντων παρέσχεν	ἀφορμὰς	καὶ περὶ τῆς αἰτίας, δι´
[4]	δ´ ὕειον κρέας οἱ ἄνδρες	ἀφοσιοῦσθαι	δοκοῦ– σιν, ὅτι μάλιστα οἱ
[4]	προσελθόντα καὶ διαπυνθανόμενον· τὸν δ´	ἀφοσιωσάμενον	καὶ κελεύσαντα τὰ καθ´ ἑαυτὸν
[4]	Σενεκίων, τοῦ Πολυβίου Σκηπίωνι παραινοῦντος	Ἀφρικανῷ	μὴ πρότερον ἐξ ἀγορᾶς ἀπελθεῖν
[4]	ἐν θεάμασιν ἐν ἀκροάμασιν ἐν	ἀφροδισίοις	ἐν παιδιαῖς ἁπάσαις καὶ διατριβαῖς,
[4]	καὶ παρακαλῶ, τὰ ἥδιστα τῆς	Ἀχαϊκῆς	καρπούμενον θαλάττης. οὐκοῦν’ ἔφη πρῶ–
[4]	καὶ τοὐναντίον ὁ τούτου παραμελῶν	ἄχαριν	αὑτῷ καὶ ἀτελῆ τὴν συνουσίαν
[4]	συνεκτικὸν θετέον οὗ μὴ παρόντος	ἄχαρις	γίνεται τροφὴ πᾶσα καὶ δυσπρόσφορος.
[4]	τὸν δ´ ἡμέτερον ἀντιστρόφως τῷ	Ἀχιλλεῖ	τρέφων ὁ Χείρων οὗτος εὐθὺς
[4]	διοβλήτων σωμάτων. ἀλλ´ ἐμοὶ γὰρ	ἄχρι	τούτου τῆς αἰτίας ὥσπερ δάφνης
[4]	πλέον οὐδὲν ἐγίνετο τῆς αἰτίας	ἁψαμένῳ	κοινὸν ἐχούσης τὸν λόγον· ὅμως
[4]	πολυπόρων καὶ χαλώντων ὑπὸ μανότητος	ἀψαυστὶ	διεκθεῖ, καθάπερ ἱματίων καὶ ξύλων
[4]	ἀπὸ τῆς γενέσεως ἀναιμάκτοις καὶ	ἀψύχοις	τροφαῖς οὐκ ἄκραναποδειξιν ἔχει ἐναέρι
[4]	μυρεψικοῖς φαρμάκοις τρέπεται τάχιστα τὸ	ἀωδέστατον	ἔλαιον, καὶ τροφῆς εὐπαθέστατον ὑπὸ