Chapitre |
[13] |
εἰσὶ
δὲ
καὶ
πρὸς
χρηματισμὸν
|
οὐκ
|
ἀγεννεῖς
ἐν
πολιτείᾳ
τοῖς
δεομένοις |
[15] |
δημοσίᾳ
καὶ
διὰ
τὴν
πόλιν,
|
οὐκ
|
ἀγεννής,
ἀλλὰ
μεῖζον
τὸ
μέχρι |
[10] |
πάροδον
ὥσπερ
δράματος
τῆς
πολιτείας.
|
οὐκ |
ἀγνοῶ
δ´
ὅτι
καὶ
βουλήν |
[13] |
τοιοῦτον
φέρεται
Νικίαν,
εἰ
μὲν
|
οὐκ |
ἀδικεῖ,
ἄφες·
εἰ
δ´
ἀδικεῖ, |
[32] |
καὶ
δημοσίαν
φθορὰν
ἀπεργασαμένην,
οὕτως
|
οὐκ |
ἀεὶ
στάσιν
πόλεως
αἱ
περὶ |
[32] |
μέτεστι
καὶ
τὸ
πλέον
ἴσως
|
οὐκ |
ἄμεινον·
εὐφορίαν
δὲ
γῆς
ἄφθονον |
[19] |
Σεβαστοῦ
Πετραῖον
ζῶντα
κατακαύσαντας.
ἔνθ´
|
οὐκ |
ἂν
βρίζοντα
ἴδοις
οὐδὲ
καταπτώσσοντα |
[7] |
Χαιρωνικοῖς
παρελθὼν
εἰς
τὸν
δῆμον,
|
οὐκ |
ἂν
ἐβουλόμην
κακῶς
οὕτω
πεπραγέναι
|
[5] |
αὐτὸς
ἢ
Περικλῆς
παλαίει
βέλτιον
|
οὐκ |
ἂν
εἰδείη
τις"
εἶπεν·
ὅταν
|
[3] |
καὶ
χάριν
ἀνήδυντον
καὶ
σκληρόν·
|
οὐκ
|
ἂν
οὗτοι,
Κλέωνος
ἀξιοῦντος
αὐτούς, |
[11] |
ἑτέροις,
ἀπέστη
τῆς
φιλοτιμίας
εἰπὼν
|
οὐκ |
ἂν
οὕτω
λαμπρὸν
αὐτῷ
γενέσθαι |
[14] |
τὸ
ἦθος
εἰπεῖν
ἀλλ´
ἐκεῖνος
|
οὐκ |
ἂν
τοῦτ´
εἶπεν
οὐδ´
ἐποίησεν. |
[13] |
φίλων
ἐπεμβαίνειν
βαρὺν
ὁ
πολιτικὸς
|
οὐκ |
ἀναγκάζει
λόγος,
ἀλλὰ
καὶ
δίδωσιν
|
[13] |
πράως,
διδάσκοντα
καὶ
παραμυθούμενον
ὡς
|
οὐκ
|
ἄξιαι
τῆς
ἐκείνων
ἀρετῆς
εἰσι |
[19] |
περὶ
ὧν
διαφέρονται
πρὸς
ἀλλήλους
|
οὐκ |
ἀξιοῦντες
ἐν
τοῖς
πολίταις
ἔχειν |
[13] |
ἀδελφὸν
ἐπεὶ
διδάσκων
καὶ
δεόμενος
|
οὐκ |
ἀπέστησε
τῆς
τυραννίδος,
συνέπραξε
τοῖς |
[27] |
αὐτῇ
πρόσεστι
μᾶλλον·
ἐμφύεται
γὰρ
|
οὐκ |
ἀργαῖς
οὐδὲ
ταπειναῖς
ἀλλ´
ἐρρωμέναις
|
[27] |
φιλοφροσύνην
πρὸς
τοῦτο
ῥυέντος,
ὥσπερ
|
οὐκ |
ἀργυρίτην
οὐδὲ
δωρίτην
ἀγῶνα
πολιτείας |
[15] |
χειρὸς
εἰς
τοὺς
δακτύλους
μερισμὸς
|
οὐκ |
ἀσθενῆ
πεποίηκεν
ἀλλὰ
τεχνικὴν
καὶ
|
[31] |
τὴν
πολιτείαν
βίον
καὶ
πρᾶξιν
|
οὐκ |
ἀσχολίαν
ὥσπερ
οἱ
πολλοὶ
καὶ
|
[5] |
πείθει
τοὺς
θεωμένους.
τοῦτο
δ´
|
οὐκ |
αὐτῷ
μόνον
ἐκείνῳ
δόξαν
ἀλλὰ |
[10] |
ἀκούσας.
καὶ
Σκιπίωνα
δὲ
Κορνήλιον
|
οὐκ |
ἀφ´
ἧς
ἔτυχεν
ἀρχῆς
ὁ |
[14] |
ἐστι
τὸ
πρᾶγμα
καὶ
πολλάκις
|
οὐκ |
ἀχρήστως
οἱ
λοιδοροῦντες
ἐπιστομίζονται
ταῖς |
[13] |
συνέπραξε
τοῖς
ἀνελοῦσι.
δεῖ
γὰρ
|
οὐκ |
ἄχρι
τοῦ
βωμοῦ
φίλον
εἶναι |
[4] |
ἔλεγε
πρὸς
τοὺς
συνήθεις,
ὡς
|
οὐκ
|
ἐᾷ
καθεύδειν
αὐτὸν
τὸ
Μιλτιάδου |
[26] |
μᾶλλον
ἰσορροποῦσι
καὶ
τὸ
φιλόνεικον
|
οὐκ
|
ἐγγίγνεται
πρὸς
ἀλλήλους
τοῖς
ἀφ´ |
[14] |
σὺ
τρεῖς
γυναῖκας
ἔθαψας
καὶ
|
οὐκ |
ἐδάκρυσας;
ταῦτα
μὲν
οὖν
ἔχει |
[23] |
τό,
τοῦ
Νάβιδος
Μεσσήνην
καταλαβόντος
|
οὐκ |
ἐθέλοντος
δὲ
τοῦ
στρατηγοῦ
τῶν |
[16] |
ὁ
τῶν
Χίων
δημαγωγὸς
Ὀνομάδημος
|
οὐκ |
εἴα
τῇ
στάσει
κρατήσας
πάντας |
[21] |
καὶ
στρατηγῶν
καὶ
γυμνασιάρχων
καταγελῶσιν,
|
οὐκ |
εἰδότες
οὐδὲ
μανθάνοντες
ὅτι
τοῦ |
[16] |
μέγιστα
φαίνωνται
πρὸς
τὸ
βέλτιστον
|
οὐκ |
ἐκ
παρασκευῆς
ὁμοφρονοῦντες.
~Φύσει
μὲν |
[14] |
πατρίδ´
ἐμὴν
μᾶλλον
φιλῶ,
πῶς
|
οὐκ |
ἐκείνοις
γε
προχειρότερον
εἰπεῖν
ἑκάστῳ
|
[27] |
καίπερ
οὖσα
σοβαρωτέρα
τῆς
φιλοκερδείας,
|
οὐκ |
ἐλάττονας
ἔχει
κῆρας
ἐν
πολιτείᾳ· |
[3] |
λαβόντες
ἐπιστολὴν
ἐπιγεγραμμένην
Ὀλυμπιάδι
κομίζοντας
|
οὐκ |
ἔλυσαν
οὐδ´
ἀπεκάλυψαν
ἀπόρρητον
ἀνδρὸς |
[15] |
καὶ
φυράμασι
καὶ
λίθοις
παρακομιζομένοις,
|
οὐκ
|
ἐμαυτῷ
γέ
φημι
ταῦτ´
οἰκονομεῖν |
[15] |
ναῦς
Ἀθήνησι
καὶ
ἡ
Πάραλος
|
οὐκ |
ἐπὶ
πᾶν
ἔργον
ἀλλ´
ἐπὶ |
[32] |
καὶ
νικᾶν
ἐριζόντων
οἱ
παρέντες
|
οὐκ |
ἐπιεικείᾳ
καὶ
ἤθει
μόνον
ἀλλὰ |
[22] |
τὸ
τοῦ
Δημοσθένους,
ὅτι
νῦν
|
οὐκ |
ἔστι
Δημοσθένης
μόνον
ἀλλὰ
καὶ |
[32] |
μηχανὴ
δ´
ἐπὶ
ταῦτα
πειθοῦς
|
οὐκ |
ἔστι
μείζων
ἢ
τὸ
παρέχειν |
[25] |
δήμου.
πολλὰ
γὰρ
ἀπ´
εὐθείας
|
οὐκ
|
ἔστιν
ἐξῶσαι
τῶν
ἀλυσιτελῶν,
ἀλλὰ |
[15] |
τὰ
μὲν
ὀρθῶς
τὰ
δ´
|
οὐκ |
εὖ
λέλεκται.
τῇ
μὲν
γὰρ |
[13] |
καὶ
δημιουργὸς
εὐνομίας
καὶ
δίκης,
|
οὐκ |
εὐθὺς
αἱρήσεται
φίλους
ὁμοιοπαθεῖς
καὶ |
[19] |
αὐτοῦ
κολάζειν
διὰ
τὴν
ἀπόστασιν,
|
οὐκ |
ἔφη
δίκαια
πράξειν
αὐτὸν
ὁ |
[15] |
Ἀννίβας
δὲ
πρὸς
τὸ
δημηγορεῖν,
|
οὐκ
|
ἔχει
παραίτησιν
ἁμαρτάνων
ἀλλὰ
προσακούει |
[10] |
ὅτε
τὰ
πράγματα
τῶν
πόλεων
|
οὐκ |
ἔχει
πολέμων
ἡγεμονίας
οὐδὲ
τυραννίδων |
[1] |
πρηκτῆρά
τε
ἔργων,
ἐπειδὴ
χρόνον
|
οὐκ |
ἔχεις
ἀνδρὸς
φιλοσόφου
βίον
ὕπαιθρον |
[14] |
ὁ
γὰρ
μεμιγμένος
ἐπαίνῳ
ψόγος
|
οὐκ |
ἔχων
ὕβριν
ἀλλὰ
παρρησίαν,
οὐδὲ |
[27] |
τότε
τῆς
Ῥώμης
καταπιμπλαμένης
ἀνδριάντων,
|
οὐκ |
ἐῶν
αὑτοῦ
γενέσθαι
μᾶλλον,
ἔφη, |
[10] |
ἠξίου
μήπω
παριὼν
εἰς
σύγκλητον·
|
οὐκ
|
ἐῶντος
δὲ
Σύλλα,
πλείονες"
ἔφη |
[24] |
τινὰ
τῶν
καλῶν
καὶ
νέων
|
οὐκ |
ἠγανάκτησεν
εἰπών,
ὅτι
κἀκείνῃ
τι |
[9] |
ἔχων.
Κάτων
δέ,
περὶ
ὧν
|
οὐκ |
ἤλπιζε
πείσειν
τῷ
προκατέχεσθαι
χάρισι |
[15] |
ἀποδειχθεὶς
τέλμαρχος
ὑπὸ
τῶν
Θηβαίων
|
οὐκ |
ἠμέλησεν,
ἀλλ´
εἰπὼν
ὡς
οὐ |
[5] |
ἐβούλοντο
μύθων
ῥητῆρες"
εἶναι
καὶ
|
οὐκ |
ἠμέλουν
τῆς
τοῦ
λέγειν
χάριτος, |
[12] |
νέος
φιλότιμος,
ἄρτι
δόξης
γεγευμένος,
|
οὐκ |
ἤνεγκε
μετρίως
τὸ
εὐτύχημα,
γλυψάμενος |
[31] |
οἱ
μὲν
γὰρ
Δημητρίου
κόλακες
|
οὐκ |
ἠξίουν
βασιλεῖς
τοὺς
ἄλλους
προσαγορεύειν, |
[10] |
ἐνίους
εἰς
ἀρχὴν
πολιτείας
ἔνδοξον.
|
οὐκ |
ὀλίγοι
δὲ
καὶ
δι´
ἔχθρας |
[24] |
τι
δοτέον
ἀπολαῦσαι
τῆς
βασιλείας·
|
οὐκ
|
ὀρθῶς
τὰ
τοιαῦτα
συγχωρῶν
οὐδ´ |