Chapitre |
[2] |
Φάραξ
ὁ
Σπαρτιάτης
καὶ
Κάλλιππος
|
ὁ |
Ἀθηναῖος
ἐλπίσαντες
ἄρξειν
Σικελίας
παρενόμησαν |
[3] |
οὔτε
συμφοραὶ
ταπεινοῦσι,
φαίνεται
τελειότερος
|
ὁ |
Αἰμίλιος,
ἐν
χαλεπῇ
τύχῃ
καὶ |
[2] |
ὄντες
οὗτοι
τοιαῦτ´
ἤλπισαν;
ὧν
|
ὁ |
μὲν
ἐκπεπτωκότα
Συρακουσῶν
ἐθεράπευε
Διονύσιον, |
[2] |
στρατηγίᾳ
κατεγνωκότας.
ἃ
δὲ
Φάραξ
|
ὁ |
Σπαρτιάτης
καὶ
Κάλλιππος
ὁ
Ἀθηναῖος |
[3] |
τῶν
παρὰ
νόμον
ἀρχόντων
κατάλυσιν.
|
~ἐκεῖνο |
μέντοι
τοῦ
Αἰμιλίου
θαυμαστόν,
ὅτι |
[1] |
μεγάλην
δὲ
τὴν
Καρχηδονίων
δύναμιν
|
ἀπὸ |
τῆς
τυχούσης
στρατιᾶς
ἐνίκησεν,
οὐχ |
[2] |
ἄρξειν
Σικελίας
παρενόμησαν
καὶ
παρεσπόνδησαν,
|
ὑπὸ |
πολλῶν
ἀναγέγραπται.
καίτοι
τίνες
ἢ |
[2] |
πράγμασιν
ἀμφοτέρων
γεγονότων,
Αἰμίλιος
μὲν
|
ὑπὸ |
τῶν
νόμων
καὶ
τῆς
πατρίδος |
[3] |
καὶ
λύπῃ
ταπεινωθεὶς
ἐτῶν
εἴκοσι
|
τὸ |
βῆμα
καὶ
τὴν
ἀγορὰν
ἰδεῖν |
[3] |
τὰ
αἰσχρὰ
φεύγειν
καὶ
αἰδεῖσθαι·
|
τὸ |
δὲ
πρὸς
πᾶσαν
ἀδοξίαν
εὐλαβὲς |
[3] |
εὐρωστία
καὶ
ἰσχύς,
ἣν
οὔτε
|
τὸ |
εὐτυχεῖν
ὕβρει
θρύπτει
καὶ
ἀνίησιν |
[3] |
λαβὼν
καὶ
χωρίον·
οὐ
γὰρ
|
τὸ |
λαβεῖν
ἐκ
τοιούτων
αἰσχρόν,
ἀλλὰ |
[3] |
ἀρετῆς
ἐν
οἷς
ἔξεστιν
ἐπιδεικνυμένης
|
τὸ |
μὴ
δεόμενον.
ἐπεὶ
δ´,
ὡς |
[3] |
λαβεῖν
ἐκ
τοιούτων
αἰσχρόν,
ἀλλὰ
|
τὸ |
μὴ
λαβεῖν
κρεῖττον,
καὶ
περιουσία |
[3] |
οὐκ
ἀντέσχε
τῷ
λογισμῷ
πρὸς
|
τὸ |
πάθος,
ἀλλὰ
μετανοίᾳ
καὶ
λύπῃ |
[3] |
ῥῖγος
ἢ
θάλπος
φέρειν
δυναμένου
|
τὸ |
πρὸς
ἀμφοτέρας
εὖ
πεφυκὸς
ὁμοῦ |
[2] |
ἔλαβε
βουλομένων
καὶ
διδόντων,
πέρας
|
ἐποιήσατο |
τῆς
αὑτοῦ
στρατηγίας
καὶ
ἀρχῆς |
[3] |
οὐσίαν
ἐποίησεν
οὐδ´
εἶδεν
οὐδ´
|
ἥψατο |
τῶν
χρημάτων,
καίτοι
πολλὰ
δοὺς |
[1] |
ἐλευθερώσαντος·
εἰ
μὴ
νὴ
Δία
|
βούλοιτό |
τις
παρεγχειρεῖν,
ὡς
Αἰμίλιος
μὲν |