Chapitre |
[2] |
ζητῶν,
ἀλλ´
ἔχειν
ὀφείλων
ἣν
|
ἔλαβε |
βουλομένων
καὶ
διδόντων,
πέρας
ἐποιήσατο |
[3] |
διὰ
τῶν
εὐτυχημάτων
ὁραθείς.
Τιμολέων
|
δὲ |
γενναῖα
πράξας
περὶ
τὸν
ἀδελφὸν |
[1] |
Περσεῖ
καὶ
Ῥωμαίους
νενικηκότι,
Τιμολέων
|
δὲ |
Διονυσίῳ
παντάπασιν
ἀπειρηκότι
καὶ
κατατετριμμένῳ |
[2] |
τινὰ
Λακωνικὴν
ὀνειροπολεῖν
ὑπενόουν.
Τίμαιος
|
δὲ |
καὶ
Γύλιππον
ἀκλεῶς
φησι
καὶ |
[1] |
ἀνταγωνιστάς,
τῷ
μὲν
Μακεδόνας,
τῷ
|
δὲ |
Καρχηδονίους,
αἵ
τε
νῖκαι
περιβόητοι, |
[3] |
αἰσχρὰ
φεύγειν
καὶ
αἰδεῖσθαι·
τὸ
|
δὲ |
πρὸς
πᾶσαν
ἀδοξίαν
εὐλαβὲς
ἐπιεικοῦς |
[3] |
ἀγορὰν
ἰδεῖν
οὐχ
ὑπέμεινε.
δεῖ
|
δὲ |
τὰ
αἰσχρὰ
φεύγειν
καὶ
αἰδεῖσθαι· |
[1] |
ἐν
ἑβδόμῳ
βασιλεῖ
καταπαύσαντος,
τοῦ
|
δὲ |
τὰς
τυραννίδας
πάσας
ἀνελόντος
ἐκ |
[1] |
ὅτι
πολλοὺς
μὲν
τυράννους,
μεγάλην
|
δὲ |
τὴν
Καρχηδονίων
δύναμιν
ἀπὸ
τῆς |
[2] |
ἔοικεν
εὐθὺς
ἀφικέσθαι
παρεσκευασμένος,
Τιμολέων
|
δὲ |
τοιοῦτον
αὐτὸς
ἑαυτὸν
παρέσχε.
τούτου |
[1] |
~ΑΙΜΙΛΙΟΣ
ΚΑΙ
ΤΙΜΟΛΕΩΝ.
~Τοιούτων
|
δὲ |
τῶν
κατὰ
τὴν
ἱστορίαν
ὄντων, |
[2] |
ἐν
τῇ
στρατηγίᾳ
κατεγνωκότας.
ἃ
|
δὲ |
Φάραξ
ὁ
Σπαρτιάτης
καὶ
Κάλλιππος |
[3] |
θαυμαστόν,
ὅτι
τηλικαύτην
βασιλείαν
καταστρεψάμενος
|
οὐδὲ |
δραχμῇ
μείζονα
τὴν
οὐσίαν
ἐποίησεν |
[2] |
Ἑλλήνων
δ´
οὐδεὶς
ἡγεμών
ἐστιν
|
οὐδὲ |
στρατηγός,
ὃς
οὐ
διεφθάρη
τότε |
[3] |
καὶ
τὴν
ἀγορὰν
ἰδεῖν
οὐχ
|
ὑπέμεινε. |
δεῖ
δὲ
τὰ
αἰσχρὰ
φεύγειν |
[1] |
Διονυσίῳ
παντάπασιν
ἀπειρηκότι
καὶ
κατατετριμμένῳ
|
συνέπεσε· |
καὶ
πάλιν
ὑπὲρ
Τιμολέοντος,
ὅτι |
[1] |
οὐδ´
ἀνομοιότητας
ἡ
σύγκρισις.
οἵ
|
τε |
γὰρ
πόλεμοι
πρὸς
ἐνδόξους
γεγόνασιν |
[3] |
ὅτι
Τιμολέων
μεμπτός
ἐστιν
οἰκίαν
|
τε |
καλὴν
λαβὼν
καὶ
χωρίον·
οὐ |
[1] |
Μακεδόνας,
τῷ
δὲ
Καρχηδονίους,
αἵ
|
τε |
νῖκαι
περιβόητοι,
τοῦ
μὲν
ἑλόντος |
[2] |
οὐδὲ
στρατηγός,
ὃς
οὐ
διεφθάρη
|
τότε |
Σικελίας
ἁψάμενος,
ἔξω
Δίωνος.
καίτοι |
[2] |
Ῥωμαῖοι
μὲν
ὁμαλῶς
ἐν
τῷ
|
τότε |
χρόνῳ
πάντες
ἦσαν
εὔτακτοι
καὶ |
[3] |
εὐτυχεῖν
ὕβρει
θρύπτει
καὶ
ἀνίησιν
|
οὔτε |
συμφοραὶ
ταπεινοῦσι,
φαίνεται
τελειότερος
ὁ |
[3] |
ἄκρατος
εὐρωστία
καὶ
ἰσχύς,
ἣν
|
οὔτε |
τὸ
εὐτυχεῖν
ὕβρει
θρύπτει
καὶ |
[2] |
ὧν
ὁ
μὲν
ἐκπεπτωκότα
Συρακουσῶν
|
ἐθεράπευε |
Διονύσιον,
Κάλλιππος
δ´
εἷς
ἦν |
[2] |
Τιμολέων
δὲ
τοιοῦτον
αὐτὸς
ἑαυτὸν
|
παρέσχε. |
τούτου
τεκμήριον,
ὅτι
Ῥωμαῖοι
μὲν |
[3] |
πράξας
περὶ
τὸν
ἀδελφὸν
οὐκ
|
ἀντέσχε |
τῷ
λογισμῷ
πρὸς
τὸ
πάθος, |