Ennéade, livre, chap.
[6, 1, 29]	εἶναι τῶν ὑποκειμένων, καὶ λέγουσιν·	οὐ	γὰρ ἂν αὐτὰ δεύτερα κατηρίθμουν.
[6, 1, 10]	οὐ πρὸς τὸ ὀρθὸν βλέπουσα·	οὐ	γὰρ ἂν ἐποίησέ τι, ὃ
[6, 1, 1]	εἶναι, τὰ δὲ μὴ εἶναι·	οὐ	γὰρ δὴ ἀνάπαλιν. Οὗ δὴ
[6, 1, 26]	ἐν τοῖς οὖσι τοῦ δυνάμει·	οὐ	γὰρ δὴ αὐτὸ ἑαυτὸ ἄξει,
[6, 1, 12]	ποιότητα ἐν τῇ αὐτῇ ἔσται·	οὐ	γὰρ δὴ ἓν γένος ἀμφοῖν.
[6, 1, 8]	μή, ἀλλ´ ἄλλη ἄλλων, ὁμώνυμος·	οὐ	γὰρ δή, ὅτι σχέσις λέγεται,
[6, 1, 11]	ἐκ πάθους, αἱ δὲ οὔ·	οὐ	γὰρ διαφέρει ὁπόθεν ἡ ποιότης·
[6, 1, 23]	ὅπου ποτὲ ἡ ἕξις, ἀνακτέον·	οὐ	γὰρ διοίσει κατὰ τὸ ἐχόμενον.
[6, 1, 22]	Ἢ οὐδὲ τὸ νοεῖν ποιεῖν	οὐ	γὰρ εἰς αὐτὸ τὸ νοούμενον,
[6, 1, 16]	μεταβολὴ οὐκ ἐν τῷ μεταβεβληκέναι·	οὐ	γὰρ τῆς ἐν τῷ μεταβεβληκέναι
[6, 1, 20]	γὰρ τῷ μὴ ἐνηργηκέναι αὐτόν·	οὐ	γὰρ τὸ μανθάνειν ὥσπερ τὸ
[6, 1, 23]	ἐχόμενον. Εἰ μέντοι ποιότητα ἔχειν	οὐ	δεῖ λέγειν, ὅτι ἤδη ποιότης
[6, 1, 16]	Καὶ ὡς ἡ λεγομένη ἐνέργεια	οὐ	δεῖται χρόνου, οὕτως οὐδ´ ἡ
[6, 1, 30]	ὑπόστασιν ταῖς τοιαύταις σχέσεσι, πολλαχοῦ	οὐ	διδόντων. Ἔτι δ´ ἐν γένει
[6, 1, 9]	καὶ ἡ ἀπόφασις, διπλάσιον καὶ	οὐ	διπλάσιον, καὶ πρός τι καὶ
[6, 1, 9]	τις γένος θεὶς καὶ τὸ	οὐ	ζῷον ἐκεῖ τιθείη. Καὶ τὸ
[6, 1, 22]	τῷδε, πάσχειν. Καὶ θεωρούμενον ἑκάτερον	οὐ	καθ´ αὑτό, ἀλλὰ μετὰ τοῦ
[6, 1, 22]	λέγεται ἔχειν χρῶμα, διὰ τί	οὐ	καὶ ἔχει κίνησιν; Καὶ ἡ
[6, 1, 12]	ὁ πυκτικὸς ἐν ποιότητι, πῶς	οὐ	καὶ ὁ ποιητικός; Καὶ εἰ
[6, 1, 12]	πρός τι. Διὰ τί οὖν	οὐ	καὶ ὁ πυκτικὸς πρός τι,
[6, 1, 17]	ἓν γένος θήσονται, διὰ τί	οὐ	καὶ τὴν μὲν κίνησιν εἰς
[6, 1, 14]	χρόνον καὶ τόπον, διὰ τί	οὐ	καὶ τὸ ἐν ἀγγείῳ ἄλλην
[6, 1, 19]	διάδοχον κίνησιν γίγνεσθαι. Ἢ ἴσως	οὐ	κατ´ αὐτὸ τὸ τέμνεσθαι τὸ
[6, 1, 10]	τοὐλάχιστον διχῶς; Ἢ πρῶτον μὲν	οὐ	κατὰ τὸ ποιῆσαι ἢ παθεῖν
[6, 1, 25]	ἀσωμάτοις καὶ σώμασι. Καὶ διαφορὰς	οὐ	καταλελοίπασιν, αἷς τὸ τὶ διαιρήσουσι.
[6, 1, 24]	αὐτὸ ὄν ἀνακεῖσθαι, καθῆσθαι, καίτοι	οὐ	κεῖσθαι ἁπλῶς λεγομένων, ἀλλὰ πὼς
[6, 1, 9]	ὁ δὲ μᾶλλον ἔτι μᾶλλον	οὐ	κρατοῦντος· ἢ τῇ στερήσει, εἴ
[6, 1, 9]	δὲ τὸ ἧττον, μεταλήψει εἴδους	οὐ	κρατοῦντος ὁ ἧττον αἰσχρός, ὁ
[6, 1, 4]	μεγέθη μὲν λέγεται, ποσὰ δὲ	οὐ	λέγεται, εἴπερ τότε προσλαμβάνει τὸ
[6, 1, 22]	οὖν; εἰ βαδίζων ἴχνη εἰργάσατο,	οὐ	λέγομεν πεποιηκέναι; Ἀλλ´ ἐκ τοῦ
[6, 1, 1]	τῶν νοητῶν κατὰ τὴν διαίρεσιν	οὐ	λέγουσιν· οὐ πάντα ἄρα τὰ
[6, 1, 5]	ἀέρα, δύο ἂν εἴη καὶ	οὐ	μία ἡ κατηγορία ἐκ τῆς
[6, 1, 4]	μετέχουσιν αὐτῶν, καθ´ οὓς ἀριθμοῦμεν,	οὐ	μονάδας, ἀλλὰ ἵππους δέκα καὶ
[6, 1, 13]	ταῦτα τῷ ἦν ἀλλ´ οὖν	οὐ	μόνον χρόνος, ἀλλὰ ποτὲ χρόνος,
[6, 1, 13]	ἄλλης; Εἰ δὲ λέγοιεν ὡς	οὐ	μόνον χρόνος τὸ ἦν καὶ
[6, 1, 20]	γε οὖσα; Ἀλλ´ αὕτη μὲν	οὐ	πάθησις, ὁ δὲ ἔχων πάσχων
[6, 1, 19]	ἢ ὅλως λύπην οὐκ ἐμποιοῦν,	οὐ	πάθος ἐστὶ τοῦ εἰς ὅν,
[6, 1, 19]	ὅν, οἷον τὸ ἀκοῦσαι; Ἢ	οὐ	πάθος τὸ ἀκοῦσαι οὐδ´ ὅλως
[6, 1, 1]	κατὰ τὴν διαίρεσιν οὐ λέγουσιν·	οὐ	πάντα ἄρα τὰ ὄντα διαιρεῖσθαι
[6, 1, 11]	τὸ πυκνὸν καὶ τραχύτης, καὶ	οὐ	πανταχοῦ ἐξ ἀνωμαλίας θέσεως καὶ
[6, 1, 23]	τὸ ἔχειν πολλαχῶς, διὰ τί	οὐ	πάντες οἱ τρόποι τοῦ ἔχειν
[6, 1, 21]	μή, τὸ αὐτὸ πάσχειν καὶ	οὐ	πάσχειν ἔσται. Καὶ πῶς οὐ
[6, 1, 20]	ποιεῖ τὸ πάσχειν, ὃ ἦν	οὐ	πάσχειν κατὰ τὸν ποιοῦντα; Ἀλλ´
[6, 1, 11]	γὰρ καθὸ εἶδός ἐστιν ἕκαστον,	οὐ	ποιόν· εἰ δὲ καθὸ καλὸν
[6, 1, 10]	ἄνθρωπος, ἀλλὰ τὸ λογικόν· ὥστε	οὐ	ποιότης τὸ οὕτω λογικόν, ἀλλὰ
[6, 1, 8]	ὡς μίαν ἄμφω, τὴν δὲ	οὐ	ποιοῦσαν, ἀλλ´ ἐπ´ ἀμφοῖν τὸ
[6, 1, 26]	Οὐ γάρ ἐστι σῶμα μὴ	οὐ	πολλὰ εἶναι· καὶ πᾶν σῶμα
[6, 1, 5]	μὲν γάρ〉 ᾗ δὲ λόγος,	οὐ	ποσόν· σημαντικὸν γάρ, ὥσπερ τὸ
[6, 1, 14]	ὃ ἐδέξατο· διὰ τί οὖν	οὐ	πρός τι, εἰ ἐκ τῆς
[6, 1, 9]	διπλάσιον, καὶ πρός τι καὶ	οὐ	πρός τι; Ὥσπερ ἂν εἰ
[6, 1, 27]	Πρός τι γὰρ τὸ ὑποκείμενον,	οὐ	πρὸς τὸ ἐν αὐτῷ, ἀλλὰ
[6, 1, 10]	Ἢ τὸ αὑτῆς ἑκάστη πράττει	οὐ	πρὸς τὸ ὀρθὸν βλέπουσα· οὐ
[6, 1, 19]	καίτοι οὔσης γῆς ἐφ´ ἧς,	οὐ	προσποιεῖται τὸ πεπονθέναι. Ἀλλ´ ὅταν
[6, 1, 30]	ἔχειν· ἐπὶ δὲ τοῦ ἔχειν	οὐ	πὼς ἔχων» ἀλλὰ ἔχων» Τὸ
[6, 1, 1]	ἢ κατηγορίας δέκα. Ὅτι γὰρ	οὐ	συνώνυμον τὸ ὂν ἐν ἅπασι,
[6, 1, 4]	ἐν τοῖς μετέχουσι θεωροῖτο, αὐτός,	οὐ	τὰ μετέχοντα. Οὐ τὸ τρίπηχυ
[6, 1, 25]	Ἔπειτα τὸ ὑποκείμενον ἓν ἀριθμοῦντες	οὐ	τὰ ὄντα ἐξαριθμοῦνται, ἀλλ´ ἀρχὰς
[6, 1, 23]	καὶ τὸ ἕστηκεν» ἐπ´ ἀμφοῖν	οὐ	ταὐτόν. Ἔτι καὶ τὸ ἐν
[6, 1, 16]	δὲ ἦν διανύσας, τὸ ἐλλεῖπον	οὐ	τῆς βαδίσεως οὐδὲ τῆς κινήσεως
[6, 1, 19]	πάσχειν λέγεται, τὸ γενόμενον ὕστερον,	οὐ	τὸ ἀντίθετον, οἷον τῷ καίειν
[6, 1, 19]	ἐπινοεῖ, ὃ ἐπιγίγνεται, ἄλγημα συλλογιζόμενος,	οὐ	τὸ βαδίζειν· ἢ ἐπενόησεν ἂν
[6, 1, 21]	οὐ πάσχειν ἔσται. Καὶ πῶς	οὐ	τὸ θερμαίνεσθαι διττόν; Ἢ τὸ
[6, 1, 2]	ταῦτα οὐσίας λέγουσιν εἶναι, καὶ	οὐ	τὸ ἴσον εἰς οὐσίαν ἔχειν,
[6, 1, 28]	οὗτος αὐτοῖς μένει, ἔδει δὲ	οὐ	τὸ ὁπωσοῦν μένον νομίσαι τὸ
[6, 1, 19]	εἰ δέ τις λέγοι γεγράφθαι,	οὐ	τὸ πάσχειν λέγει. Καὶ ἐπὶ
[6, 1, 4]	ἡ ψυχὴ προσχρωμένη. Μετροῦσα οὖν	οὐ	τὸ τί ἐστι μετρεῖ· ἓν
[6, 1, 10]	δυνάμεις; Οἷον ἡ πυκτικὴ δύναμις	οὐ	τοῦ ἀνθρώπου ᾗ ἄνθρωπος, ἀλλὰ
[6, 1, 26]	εἴ γε τὸ μέγεθος ἓν	οὐ	τῷ αὐτὸ ἕν, ἀλλὰ τῷ
[6, 1, 4]	ἂν ἐγγίνηται, ποσὰ αὐτὰ λέγομεν,	οὐ	τῷ κυρίως ποσῷ, ἀλλὰ μέγα
[6, 1, 21]	οὔσας πείσεις, τὸ δὲ πάσχειν	οὐ	τῷ παρ´ ἑτέρου ἢ παρ´
[6, 1, 17]	αὐτὴ ἡ σχέσις ἐγέννα, ἀλλ´	οὐ	τῷ πρὸς ἕτερον μόνον λέγεσθαι.
[6, 1, 5]	τοῦ ποσοῦ ἐπ´ αὐτοῦ ληπτέον,	οὐ	τῶν μετεχόντων, ἀλλ´ ἢ κατὰ
[6, 1, 28]	νομίσειεν εἶναι τὸ ὄν, ὅτι	οὐ	φθείρεται ὁ τόπος νομίσας. Καίτοι
[6, 1, 13]	φήσουσι τὸ ποτὲ εἶναι, ἀλλ´	οὐ	χρόνον, τοῦτο τὸ ἐν χρόνῳ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 10/06/2010