Ennéade, livre, chap. |
[2, 5, 3] |
εἰς
ἐνέργειαν
τοῦ
νοεῖν—
ἄλλου
|
γὰρ |
ἂν
προτέρου
τοῦ
οὐκ
ἐκ |
[2, 5, 2] |
ἐγένετο
τὸ
ἐνεργείᾳ
ὕστερον.
Καὶ
|
γὰρ |
αὖ
τὸ
ἐνεργείᾳ
ὂν
τὸ |
[2, 5, 3] |
ἐν
αὐτῷ
τὸ
πᾶν.
Τὸ
|
γὰρ |
δυνάμει
βούλεται
ἑτέρου
ἐπελθόντος
εἰς |
[2, 5, 2] |
καὶ
ἐνεργείᾳ
τὸ
αὐτό;
Ὁ
|
γὰρ |
δυνάμει
Σωκράτης
ὁ
αὐτὸς
καὶ |
[2, 5, 2] |
τῇ
ἐπαγούσῃ
ἐνέργειαν.
Τὸ
μὲν
|
γὰρ |
δυνάμει
τὸ
ἐνεργείᾳ
ἔχειν
παρ´ |
[2, 5, 3] |
τὴν
ὕλην
τὴν
ἐκεῖ—
καὶ
|
γὰρ |
εἰ
ἄλλον
τρόπον
ἡ
ὕλη, |
[2, 5, 5] |
ὄν,
οὐδ´
ἐνεργείᾳ
ἐστίν.
Εἰ
|
γὰρ |
ἔσται
τι
ἐνεργείᾳ,
ἐκεῖνο
ὅ |
[2, 5, 1] |
δεῖ
μὴ
ἁπλῶς
λέγεσθαι·
οὐ
|
γὰρ |
ἔστι
τὸ
δυνάμει
μηδενὸς
εἶναι. |
[2, 5, 3] |
δὲ
ψυχῆς
πῶς
ἐροῦμεν;
Δυνάμει
|
γὰρ |
ζῷον,
ὅταν
μήπω,
μέλλῃ
δέ, |
[2, 5, 1] |
τὸ
ποιεῖν
λαμβάνοιτο,
οὐδαμῶς·
οὐ
|
γὰρ |
ἡ
δύναμις
ἡ
κατὰ
τὸ |
[2, 5, 2] |
συμβεβηκὸς
ὁ
ἀμαθὴς
ἐπιστήμων.
Οὐ
|
γὰρ |
ᾗ
ἀμαθὴς
δυνάμει
ἐπιστήμων,
ἀλλὰ |
[2, 5, 3] |
καὶ
δυνάμει;
Ἢ
οὔ·
εἶδος
|
γὰρ |
ἦν
αὐτῆς
καὶ
οὐκ
εἰς |
[2, 5, 2] |
καὶ
ὁ
ἀνεπιστήμων
ἐπιστήμων;
Δυνάμει
|
γὰρ |
ἦν
ἐπιστήμων.
Ἢ
κατὰ
συμβεβηκὸς |
[2, 5, 3] |
ἐνέργεια·
οἷον
ἡ
φυτική·
ἐνέργεια
|
γὰρ |
καὶ
αὕτη
ὅ
ἐστιν.
Ἀλλ´ |
[2, 5, 5] |
τοῦ
ὄντος,
οἷον
κίνησις·
αὕτη
|
γὰρ |
καὶ
ἐποχεῖται
τῷ
ὄντι
οἷον |
[2, 5, 1] |
δυνάμει
ἀνδριὰς
ὁ
χαλκός·
εἰ
|
γὰρ |
μηδὲν
ἐξ
αὐτοῦ
μηδ´
ἐπ´ |
[2, 5, 3] |
οὖν
τὰ
πρῶτα
ἐνέργεια·
ἔχει
|
γὰρ |
ὃ
δεῖ
ἔχειν
καὶ
παρ´ |
[2, 5, 4] |
τι
τῶν
ὄντων
εἶναι;
Ἤδη
|
γὰρ |
οὐ
πάντα
τὰ
ὄντα
δυνάμει |
[2, 5, 3] |
καὶ
τέλειον
ὅ
ἐστι.
Νοῦς
|
γὰρ |
οὐκ
ἐκ
δυνάμεως
τῆς
κατὰ |
[2, 5, 2] |
οἷον
ἐκ
χαλκοῦ
ἀνδριάς·
ἄλλη
|
γὰρ |
οὐσία
ὡς
τὸ
συναμφότερον
ὁ |
[2, 5, 1] |
φθαρὲν
αὐτό,
δυνάμει
λέγεσθαι·
ἄλλως
|
γὰρ |
τὸ
δυνάμει
ἀνδριὰς
ὁ
χαλκός» |
[2, 5, 5] |
τῶν
ὄντων
οὔτε
ἐγένετο·
ἃ
|
γὰρ |
ὑποδῦναι
ἠθέλησεν,
οὐδὲ
χρωσθῆναι
ἀπ´ |
[2, 5, 2] |
ἐπιτηδείως
ἔχουσα
τὸ
δυνάμει
ἦν
|
ᾗπερ |
καὶ
ἐπιστήμων.
Ἔτι
οὖν
σῴζει |
[2, 5, 5] |
εἶναι
αὐτοῖς
ἐν
δυνάμει
ἦν.
|
Εἴπερ |
ἄρα
δεῖ
ἀνώλεθρον
τὴν
ὕλην |
[2, 5, 5] |
ἔχοντι
ἐν
τῷ
μὴ
ὄντι.
|
Εἴπερ |
ἄρα
δεῖ
αὐτὸ
εἶναι,
δεῖ |
[2, 5, 4] |
δέ
τι
οὐδὲν
κωλύει
εἶναι,
|
εἴπερ |
μηδὲ
πάντα
τὰ
ὄντα
ἐπὶ |
[2, 5, 5] |
μὴ
εἶναι
ἔχῃ
τὸ
εἶναι,
|
ἐπείπερ |
τοῖς
ψευδῶς
οὖσιν,
ἐὰν
ἀφέλῃς |
[2, 5, 5] |
μεταβάλλειν
ἑαυτὴν
οὐ
δυναμένη,
ἀλλ´
|
ὅπερ |
ἐξ
ἀρχῆς
ἦν—
μὴ
ὂν |
[2, 5, 1] |
Τὸ
μὲν
δὴ
δυνάμει
τοιοῦτον
|
ὥσπερ |
ὑποκείμενόν
τι
πάθεσι
καὶ
μορφαῖς |
[2, 5, 1] |
ὕδωρ
δυνάμει
χαλκὸς
καὶ
ὁ
|
ἀὴρ |
πῦρ.
Τοιοῦτον
δὴ
ὂν
τὸ |
[2, 5, 1] |
δυνάμει
χαλκὸς
καὶ
ὁ
ἀὴρ
|
πῦρ. |
Τοιοῦτον
δὴ
ὂν
τὸ
δυνάμει |
[2, 5, 1] |
ἀνδριὰς
ὁ
χαλκός»
ἄλλως
τὸ
|
ὕδωρ |
δυνάμει
χαλκὸς
καὶ
ὁ
ἀὴρ |