Ennéade, livre, chap.
[2, 5, 4]	μὴ ὂν ἔσται. Εἰ δὴ	πέφευγε	μὲν τὴν τῶν ὡς ἀληθῶς
[2, 5, 3]	τὸ εἶδος καὶ οὐ χωρίζεται	δὲ	ἀλλ´ ἢ λόγῳ, καὶ οὕτως
[2, 5, 3]	νοητῷ. Καὶ ἡ ἐν ὕλῃ	δὲ	ἄλλη ἐνέργεια· οἷον ἡ φυτική·
[2, 5, 2]	ἐνεργείᾳ ἔχειν παρ´ ἄλλου, τῇ	δὲ	δυνάμει ὃ δύναται παρ´ αὐτῆς
[2, 5, 1]	δυνάμει πρὸς τὸ ἐνεργείᾳ, τὴν	δὲ	δύναμιν πρὸς ἐνέργειαν λέγειν. Τὸ
[2, 5, 2]	συναμφότερον, οὐχ ἡ ὕλη, τὸ	δὲ	εἶδος τὸ ἐπ´ αὐτῇ. Καὶ
[2, 5, 4]	τῷ εἶναι ἂν ἁλοίη; Εἰ	δὲ	ἐν μηδενὶ τῷ εἶναι, τί
[2, 5, 1]	~Λέγεται τὸ μὲν δυνάμει, τὸ	δὲ	ἐνεργείᾳ εἶναι· λέγεται δέ τι
[2, 5, 3]	δύναμις ἡ ψυχὴ τούτων. Τὸ	δὲ	ἐνεργείᾳ πῶς ἐκεῖ; Ἆρα ὡς
[2, 5, 5]	καὶ ἐν αὐτῷ οὖσα, ἡ	δέ	ἐστιν οἷον ἐκριφεῖσα καὶ πάντη
[2, 5, 4]	ἀληθῶς ὄντων φύσιν, οὐ δύναται	δὲ	ἐφικέσθαι οὐδὲ τῶν ψευδῶς λεγομένων
[2, 5, 5]	ἦν— οὕτως ἀεὶ ἔχουσα. Οὔτε	δὲ	ἦν ἐξ ἀρχῆς ἐνεργείᾳ τι
[2, 5, 1]	ἂν ὃ ἦν μόνον. Ὃ	δὲ	ἦν, ἤδη παρῆν καὶ οὐκ
[2, 5, 5]	ἐξ ἀρχῆς ἦν— μὴ ὂν	δὲ	ἦν— οὕτως ἀεὶ ἔχουσα. Οὔτε
[2, 5, 1]	αἰσθητοῖς τὸ δυνάμει, δῆλον· εἰ	δὲ	καὶ ἐν τοῖς νοητοῖς, σκεπτέον.
[2, 5, 3]	γὰρ ζῷον, ὅταν μήπω, μέλλῃ	δέ,	καὶ μουσικὴ δυνάμει καὶ τὰ
[2, 5, 1]	ἂν καὶ δύναμις δυνάμει. Βέλτιον	δὲ	καὶ σαφέστερον τὸ μὲν δυνάμει
[2, 5, 3]	ἔχον, ὡς διπλοῦν νοούμενον, ἄμφω	δὲ	μία φύσις· οἷον καὶ Ἀριστοτέλης
[2, 5, 5]	μὲν οὐδετέρων ἂν εἴη, δυνάμει	δὲ	μόνον ἐγκαταλέλειπται εἶναι ἀσθενές τι
[2, 5, 5]	τι, ἀλλὰ δυνάμει πάντα· μηδὲν	δὲ	ὂν καθ´ αὑτὸ, ἀλλ´ ὅ
[2, 5, 4]	τούτων τῶν ἐπ´ αὐτῇ, ταῦτα	δὲ	ὄντα, μὴ ὂν ἂν εἴη.
[2, 5, 5]	ταὐτὸν τῷ ἀληθινῶς ψεῦδος> τοῦτο	δὲ	ὄντως μὴ ὄν. Εἰ οὖν
[2, 5, 3]	μὲν πάντα καὶ οὕτως, ἐνέργεια	δὲ	πάντα; Ἢ πῶς; Εἰ δὴ
[2, 5, 1]	ὡς πρὸς τὸ βέλτιστον, τὰ	δὲ	πρὸς τὰ χείρω καὶ λυμαντικὰ
[2, 5, 3]	τὸ δὲ ὡς εἶδος, τὸ	δὲ	συναμφότερον— τί ἐροῦσιν; Ἢ καὶ
[2, 5, 5]	εἴδωλον· οὐκοῦν ἐνεργείᾳ ψεῦδος. Τοῦτο	δὲ	ταὐτὸν τῷ ἀληθινῶς ψεῦδος> τοῦτο
[2, 5, 2]	ἐκεῖ μὲν δυνάμει μόνον, ἐνταῦθα	δὲ	τῆς δυνάμεως ἐχούσης τὸ εἶδος.
[2, 5, 4]	ἄλλο δυνάμει εἶναι λέγεται· περὶ	δὲ	τῆς λεγομένης εἶναι ὕλης, ἣν
[2, 5, 2]	καὶ ἐνεργείᾳ ἐστὶν ἄλλο. ~Περὶ	δὲ	τῆς ὕλης σκεπτέον, εἰ ἕτερόν
[2, 5, 1]	τὸ δὲ ἐνεργείᾳ εἶναι· λέγεται	δέ	τι καὶ ἐνέργεια ἐν τοῖς
[2, 5, 4]	ἃ γίνεται ἐπ´ αὐτῆς, ἄλλο	δέ	τι οὐδὲν κωλύει εἶναι, εἴπερ
[2, 5, 1]	λαμβανομένη λέγοιτο ἂν δυνάμει. Εἰ	δὲ	τὸ δυνάμει μὴ μόνον πρὸς
[2, 5, 3]	αὐτῆς καὶ οὐκ εἰς ὕστερον	δὲ	τὸ εἶδος καὶ οὐ χωρίζεται
[2, 5, 2]	τὸ συναμφότερον ὁ ἀνδριάς. Ἐπὶ	δὲ	τῶν ὅλως οὐ μενόντων φανερόν,
[2, 5, 5]	οὖν λέγομεν περὶ αὐτῆς; Πῶς	δὲ	τῶν ὄντων ὕλη; Ἢ ὅτι
[2, 5, 2]	συμβεβήκει αὐτῷ ἀμαθεῖ εἶναι, ἡ	δὲ	ψυχὴ καθ´ αὑτὴν ἐπιτηδείως ἔχουσα
[2, 5, 3]	πέμπτον σῶμα ἄυλον εἶναι. Περὶ	δὲ	ψυχῆς πῶς ἐροῦμεν; Δυνάμει γὰρ
[2, 5, 3]	τὸ μὲν ὡς ὕλη, τὸ	δὲ	ὡς εἶδος, τὸ δὲ συναμφότερον—
[2, 5, 4]	τῶν ψευδῶς λεγομένων εἶναι, ὅτι	μηδὲ	ἴνδαλμα λόγου ἐστὶν ὡς ταῦτα,
[2, 5, 4]	τι οὐδὲν κωλύει εἶναι, εἴπερ	μηδὲ	πάντα τὰ ὄντα ἐπὶ τῇ
[2, 5, 4]	φύσιν, οὐ δύναται δὲ ἐφικέσθαι	οὐδὲ	τῶν ψευδῶς λεγομένων εἶναι, ὅτι
[2, 5, 5]	ἐγένετο· ἃ γὰρ ὑποδῦναι ἠθέλησεν,	οὐδὲ	χρωσθῆναι ἀπ´ αὐτῶν δεδύνηται, ἀλλὰ
[2, 5, 2]	λέγειν, οὐχ ἁπλῶς ἐνέργειαν, ἀλλὰ	τοῦδε	ἐνέργειαν· ἐπεὶ καὶ ἄλλην ἐνέργειαν
[2, 5, 1]	αὐτοῦ μηδ´ ἐπ´ αὐτῷ μηδ´	ἔμελλε	μηθὲν ἔσεσθαι μεθ´ ὃ ἦν
[2, 5, 1]	ἦν, ἤδη παρῆν καὶ οὐκ	ἔμελλε·	τί οὖν ἐδύνατο ἄλλο μετὰ
[2, 5, 3]	ἀρχὴ καὶ πηγὴ ἀληθοῦς ψυχῆς	τε	καὶ νοῦ. ~Τὰ μὲν οὖν
[2, 5, 3]	δυνάμεως τῆς κατὰ τὸ οἷόν	τε	νοεῖν εἰς ἐνέργειαν τοῦ νοεῖν—
[2, 5, 5]	ἤδη παυσαμένων ἐκείνων φανεῖσα ὑπό	τε	τῶν μετ´ αὐτὴν γενομένων καταληφθεῖσα
[2, 5, 3]	ἐκεῖ ἐν ᾗ τὸ δυνάμει,	μήτε	τι μέλλει τῶν ἐκεῖ, ὃ
[2, 5, 3]	τὸ δυνάμει κἀκεῖ. Εἰ δὴ	μήτε	ὕλη ἐκεῖ ἐν ᾗ τὸ
[2, 5, 3]	λεκτέον, ἐν τοῖς νοητοῖς πῶς	ποτε	τὸ ἐνεργείᾳ λέγεται καὶ εἰ
[2, 5, 1]	μόνον ἀεί, κἂν ἀεὶ ᾖ,	οὐδέποτε	ἂν ἔλθοι εἰς ἐνέργειαν οὐ
[2, 5, 3]	ὅσα γίνεται οὐκ ἀεὶ οὖσα·	ὥστε	καὶ ἐν νοητοῖς τὸ δυνάμει.
[2, 5, 5]	δὲ ἦν— οὕτως ἀεὶ ἔχουσα.	Οὔτε	δὲ ἦν ἐξ ἀρχῆς ἐνεργείᾳ
[2, 5, 5]	τι ἀποστᾶσα πάντων τῶν ὄντων	οὔτε	ἐγένετο· ἃ γὰρ ὑποδῦναι ἠθέλησεν,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/04/2010