Ennéade, livre, chap.
[2, 5, 1]	ὁ χαλκὸς δύναμις τοῦ ἀνδριάντος;	Ἤ,	εἰ μὲν ἡ δύναμις κατὰ
[2, 5, 1]	καὶ ἐν τοῖς νοητοῖς, σκεπτέον.	Ἢ	ἐκεῖ τὸ ἐνεργείᾳ μόνον· καὶ
[2, 5, 3]	ἢ μένον ἕτερόν τι γεννᾷ	ἢ	ἐξιστάμενον ἑαυτοῦ ἔδωκεν ἄλλῳ ἀντ´
[2, 5, 1]	ἐστιν ἐνεργείᾳ, τοῦτο καὶ ἐνέργεια,	ἢ	ἕτερον ἑκάτερον καὶ τὸ ἐνεργείᾳ
[2, 5, 3]	λέγεται καὶ εἰ ἐνεργείᾳ μόνον	ἢ	καὶ ἐνέργεια ἕκαστον καὶ εἰ
[2, 5, 1]	ἃ μέλλει δέχεσθαι καὶ πέφυκεν·	ἢ	καὶ σπεύδει ἐλθεῖν, καὶ τὰ
[2, 5, 3]	τὸ δὲ συναμφότερον— τί ἐροῦσιν;	Ἢ	καὶ τὸ ὡς ὕλη ἐκεῖ
[2, 5, 2]	ἐπιστήμων; Δυνάμει γὰρ ἦν ἐπιστήμων.	Ἢ	κατὰ συμβεβηκὸς ὁ ἀμαθὴς ἐπιστήμων.
[2, 5, 3]	καὶ οὐ χωρίζεται δὲ ἀλλ´	ἢ	λόγῳ, καὶ οὕτως ὕλην ἔχον,
[2, 5, 3]	μηδ´ ἔτι μεταβάλλον εἰς ἄλλο	ἢ	μένον ἕτερόν τι γεννᾷ ἢ
[2, 5, 5]	Πῶς δὲ τῶν ὄντων ὕλη;	Ἢ	ὅτι δυνάμει. Οὐκοῦν, ὅτι ἤδη
[2, 5, 3]	ὅτι τὸ εἶδος ἕκαστον ἀπείληφεν;	Ἢ	ὅτι εἶδος ἕκαστον καὶ τέλειον
[2, 5, 3]	καὶ ἐν νοητοῖς τὸ δυνάμει.	Ἢ	οὐ δυνάμει ταῦτα, ἀλλὰ δύναμις
[2, 5, 3]	Οὐκοῦν πρὸς ἐκεῖνο καὶ δυνάμει;	Ἢ	οὔ· εἶδος γὰρ ἦν αὐτῆς
[2, 5, 2]	δυνάμει ἐστὶ πρὸς ἃ μορφοῦται,	ἢ	οὐδὲν ἐνεργείᾳ, καὶ ὅλως καὶ
[2, 5, 2]	δυνάμει γραμματικὸς ἤδη γραμματικὸς ὤν;	Ἢ	οὐδὲν κωλύει καὶ ἄλλον τρόπον·
[2, 5, 2]	τοῦ χαλκοῦ τί ἂν λέγοιτο;	Ἢ	οὐκ ἄτοπον τὴν ἐνέργειαν, καθ´
[2, 5, 1]	μένον μετὰ τοῦ ἐκεῖνο ποιεῖν	ἢ	παρέχον αὐτὸ ἐκείνω ὃ δύναται
[2, 5, 3]	καὶ οὕτως, ἐνέργεια δὲ πάντα;	Ἢ	πῶς; Εἰ δὴ καλῶς εἴρηται
[2, 5, 2]	καὶ μένοντα αὐτὰ ἐνεργείᾳ γίνεται,	ἢ	τὸ ἐνεργείᾳ κατὰ τοῦ ἀνδριάντος
[2, 5, 5]	μόνον, ἵνα ᾖ ὅ ἐστιν,	ἢ	τούτους τοὺς λόγους ἐξελεγκτέον.
[2, 5, 5]	ἔοικεν, εἶναι λέγειν μόνον, ἵνα	ᾖ	ὅ ἐστιν, ἢ τούτους τοὺς
[2, 5, 1]	δυνάμει μόνον ἀεί, κἂν ἀεὶ	ᾖ,	οὐδέποτε ἂν ἔλθοι εἰς ἐνέργειαν
[2, 5, 5]	αὐτοῦ καὶ ἐν αὐτῷ οὖσα,	ἡ	δέ ἐστιν οἷον ἐκριφεῖσα καὶ
[2, 5, 2]	ἀλλὰ συμβεβήκει αὐτῷ ἀμαθεῖ εἶναι,	ἡ	δὲ ψυχὴ καθ´ αὑτὴν ἐπιτηδείως
[2, 5, 1]	ποιεῖν λαμβάνοιτο, οὐδαμῶς· οὐ γὰρ	ἡ	δύναμις ἡ κατὰ τὸ ποιεῖν
[2, 5, 1]	τοῦ ἀνδριάντος; Ἤ, εἰ μὲν	ἡ	δύναμις κατὰ τὸ ποιεῖν λαμβάνοιτο,
[2, 5, 3]	ἀλλ´ ἐν τῷ νοητῷ. Καὶ	ἡ	ἐν ὕλῃ δὲ ἄλλη ἐνέργεια·
[2, 5, 1]	τὸ αὐτὸ τῷ ἐνεργείᾳ εἶναι	ἡ	ἐνέργεια, καὶ εἴ τί ἐστιν
[2, 5, 2]	δυνάμει ὃ δύναται παρ´ αὐτῆς	ἡ	ἐνέργεια· οἷον ἕξις καὶ ἡ
[2, 5, 2]	ἡ ἐνέργεια· οἷον ἕξις καὶ	ἡ	κατ´ αὐτὴν λεγομένη ἐνέργεια, ἀνδρία
[2, 5, 1]	οὐδαμῶς· οὐ γὰρ ἡ δύναμις	ἡ	κατὰ τὸ ποιεῖν λαμβανομένη λέγοιτο
[2, 5, 3]	ἀεί· καὶ ψυχὴ δὴ οὕτως	ἡ	μὴ ἐν ὕλῃ, ἀλλ´ ἐν
[2, 5, 3]	καὶ γὰρ εἰ ἄλλον τρόπον	ἡ	ὕλη, ἀλλ´ ἔσται ἐφ´ ἑκάστου
[2, 5, 5]	ἐκεῖνο ὅ ἐστιν ἐνεργείᾳ, οὐχ	ἡ	ὕλη ἔσται· οὐ πάντη οὖν
[2, 5, 2]	ἐνεργείᾳ ὂν τὸ συναμφότερον, οὐχ	ἡ	ὕλη, τὸ δὲ εἶδος τὸ
[2, 5, 3]	Εἰ δὴ καλῶς εἴρηται ἐκείνη	ἡ	φύσις ἄγρυπνος εἶναι καὶ ζωὴ
[2, 5, 3]	ὕλῃ δὲ ἄλλη ἐνέργεια· οἷον	ἡ	φυτική· ἐνέργεια γὰρ καὶ αὕτη
[2, 5, 3]	ἐκεῖ εἶδός ἐστιν, ἐπεὶ καὶ	ἡ	ψυχὴ εἶδος ὂν πρὸς ἕτερον
[2, 5, 3]	οὐ δυνάμει ταῦτα, ἀλλὰ δύναμις	ἡ	ψυχὴ τούτων. Τὸ δὲ ἐνεργείᾳ
[2, 5, 2]	ὁ ἀμαθὴς ἐπιστήμων. Οὐ γὰρ	ᾗ	ἀμαθὴς δυνάμει ἐπιστήμων, ἀλλὰ συμβεβήκει
[2, 5, 3]	δὴ μήτε ὕλη ἐκεῖ ἐν	ᾗ	τὸ δυνάμει, μήτε τι μέλλει
[2, 5, 3]	ἐστὶ ζωῆς καὶ ἀρχὴ καὶ	πηγὴ	ἀληθοῦς ψυχῆς τε καὶ νοῦ.
[2, 5, 4]	ὂν ἂν εἴη. Οὐ μὲν	δὴ	ἀνείδεόν τι φανταζομένη εἶδος ἂν
[2, 5, 1]	πρὸς ἐνέργειαν λέγειν. Τὸ μὲν	δὴ	δυνάμει τοιοῦτον ὥσπερ ὑποκείμενόν τι
[2, 5, 3]	δὲ πάντα; Ἢ πῶς; Εἰ	δὴ	καλῶς εἴρηται ἐκείνη ἡ φύσις
[2, 5, 3]	εἰ τὸ δυνάμει κἀκεῖ. Εἰ	δὴ	μήτε ὕλη ἐκεῖ ἐν ᾗ
[2, 5, 1]	καὶ ὁ ἀὴρ πῦρ. Τοιοῦτον	δὴ	ὂν τὸ δυνάμει ἆρα καὶ
[2, 5, 4]	ἐπὶ τῇ ὕλῃ. Ἧι μὲν	δὴ	οὐδέν ἐστι τούτων τῶν ἐπ´
[2, 5, 3]	αὑτῶν καὶ ἀεί· καὶ ψυχὴ	δὴ	οὕτως ἡ μὴ ἐν ὕλῃ,
[2, 5, 2]	τὸ δυνάμει ἀνδριὰς ἐλέγετο. Εἰ	δὴ	οὕτως, οὐ τὸ δυνάμει γίνεται
[2, 5, 4]	πλειόνως μὴ ὂν ἔσται. Εἰ	δὴ	πέφευγε μὲν τὴν τῶν ὡς
[2, 5, 1]	τὸ δυνάμει πρῶτον λεκτέον, εἰ	δὴ	τὸ δυνάμει δεῖ μὴ ἁπλῶς
[2, 5, 4]	ἐνεργείᾳ τι τῶν ὄντων εἶναι;	Ἤδη	γὰρ οὐ πάντα τὰ ὄντα
[2, 5, 2]	τὸ δυνάμει, καὶ δυνάμει γραμματικὸς	ἤδη	γραμματικὸς ὤν; Ἢ οὐδὲν κωλύει
[2, 5, 5]	Ἢ ὅτι δυνάμει. Οὐκοῦν, ὅτι	ἤδη	δυνάμει, ἤδη οὖν ἔστι καθὸ
[2, 5, 3]	μέλλει τῶν ἐκεῖ, ὃ μὴ	ἤδη	ἐστί, μηδ´ ἔτι μεταβάλλον εἰς
[2, 5, 4]	ἐνεργείᾳ εἶναι ἄλλο τι, ὃ	ἤδη	ὂν πρὸς ἄλλο δυνάμει εἶναι
[2, 5, 5]	δυνάμει. Οὐκοῦν, ὅτι ἤδη δυνάμει,	ἤδη	οὖν ἔστι καθὸ μέλλει; Ἀλλὰ
[2, 5, 1]	ἦν μόνον. Ὃ δὲ ἦν,	ἤδη	παρῆν καὶ οὐκ ἔμελλε· τί
[2, 5, 5]	τὰ ἐφεξῆς, τῶν δ´ ὄντων	ἤδη	παυσαμένων ἐκείνων φανεῖσα ὑπό τε
[2, 5, 1]	τὸ δυνάμει τι ὂν ἄλλο	ἤδη	τῷ τι καὶ ἄλλο μετ´
[2, 5, 1]	λέγεται, ἀλλὰ καὶ πρὸς ἐνέργειαν,	εἴη	ἂν καὶ δύναμις δυνάμει. Βέλτιον
[2, 5, 5]	ὕλη, ἀλλὰ οἷον ὁ χαλκός.	Εἴη	ἂν οὖν τοῦτο μὴ ὄν,
[2, 5, 5]	καταληφθεῖσα ἐνεργείᾳ μὲν οὐδετέρων ἂν	εἴη,	δυνάμει δὲ μόνον ἐγκαταλέλειπται εἶναι
[2, 5, 4]	πάντα τὰ ὄντα δυνάμει ἂν	εἴη.	Εἰ οὖν μηδὲν τῶν ὄντων,
[2, 5, 3]	ἀντ´ αὐτοῦ εἶναι, οὐκ ἂν	εἴη	ἐκεῖ τὸ δυνάμει ἐν ᾧ
[2, 5, 4]	Πῶς οὖν ἂν ἐνεργείᾳ τι	εἴη	μηδὲν τῶν ὄντων οὖσα; Ἀλλ´
[2, 5, 4]	δὲ ὄντα, μὴ ὂν ἂν	εἴη.	Οὐ μὲν δὴ ἀνείδεόν τι
[2, 5, 4]	ἀνείδεόν τι φανταζομένη εἶδος ἂν	εἴη·	οὐ τοίνυν οὐδ´ ἐν ἐκείνοις
[2, 5, 3]	οὕτως ἔχει, τοῦτο ἐνέργεια ἂν	εἴη.	Πάντα οὖν τὰ πρῶτα ἐνέργεια·
[2, 5, 4]	τῷ εἶναι, τί ἂν ἐνεργείᾳ	εἴη;	~Πῶς οὖν λέγομεν περὶ αὐτῆς;
[2, 5, 4]	Ἀλλ´ οὐδὲν τῶν ὄντων ἂν	εἴη	τούτων, ἃ γίνεται ἐπ´ αὐτῆς,
[2, 5, 3]	εἶδος ὂν πρὸς ἕτερον ἂν	εἴη	ὕλη. Οὐκοῦν πρὸς ἐκεῖνο καὶ
[2, 5, 4]	τοίνυν οὐδ´ ἐν ἐκείνοις ἂν	ἀριθμηθείη.	Μὴ ὂν ἄρα καὶ ταύτῃ
[2, 5, 4]	ἐν τίνι τῷ εἶναι ἂν	ἁλοίη;	Εἰ δὲ ἐν μηδενὶ τῷ
[2, 5, 1]	καὶ τὸ ἐνεργείᾳ ὂν οὐκ	ἀνάγκη	καὶ ἐνέργειαν εἶναι; Ὅτι μὲν
[2, 5, 4]	Εἰ οὖν μηδὲν τῶν ὄντων,	ἀνάγκη	μηδ´ ὂν αὐτὴν εἶναι. Πῶς
[2, 5, 3]	ὅταν μήπω, μέλλῃ δέ, καὶ	μουσικὴ	δυνάμει καὶ τὰ ἄλλα ὅσα
[2, 5, 3]	δὲ ἄλλη ἐνέργεια· οἷον ἡ	φυτική·	ἐνέργεια γὰρ καὶ αὕτη ὅ
[2, 5, 2]	οὐσία, οἷον ἐκ χαλκοῦ ἀνδριάς·	ἄλλη	γὰρ οὐσία ὡς τὸ συναμφότερον
[2, 5, 3]	Καὶ ἡ ἐν ὕλῃ δὲ	ἄλλη	ἐνέργεια· οἷον ἡ φυτική· ἐνέργεια
[2, 5, 3]	Δυνάμει γὰρ ζῷον, ὅταν μήπω,	μέλλῃ	δέ, καὶ μουσικὴ δυνάμει καὶ
[2, 5, 3]	δὴ οὕτως ἡ μὴ ἐν	ὕλῃ,	ἀλλ´ ἐν τῷ νοητῷ. Καὶ
[2, 5, 3]	γὰρ εἰ ἄλλον τρόπον ἡ	ὕλη,	ἀλλ´ ἔσται ἐφ´ ἑκάστου τὸ
[2, 5, 5]	ὕλη ἔσται· οὐ πάντη οὖν	ὕλη,	ἀλλὰ οἷον ὁ χαλκός. Εἴη
[2, 5, 3]	τῷ νοητῷ. Καὶ ἡ ἐν	ὕλῃ	δὲ ἄλλη ἐνέργεια· οἷον ἡ
[2, 5, 3]	ἐροῦσιν; Ἢ καὶ τὸ ὡς	ὕλη	ἐκεῖ εἶδός ἐστιν, ἐπεὶ καὶ
[2, 5, 3]	δυνάμει κἀκεῖ. Εἰ δὴ μήτε	ὕλη	ἐκεῖ ἐν ᾗ τὸ δυνάμει,
[2, 5, 5]	ὅ ἐστιν ἐνεργείᾳ, οὐχ ἡ	ὕλη	ἔσται· οὐ πάντη οὖν ὕλη,
[2, 5, 5]	αὐτῆς; Πῶς δὲ τῶν ὄντων	ὕλη;	Ἢ ὅτι δυνάμει. Οὐκοῦν, ὅτι
[2, 5, 4]	πάντα τὰ ὄντα ἐπὶ τῇ	ὕλῃ.	Ἧι μὲν δὴ οὐδέν ἐστι
[2, 5, 5]	καθ´ αὑτὸ, ἀλλ´ ὅ ἐστιν	ὕλη	ὄν, οὐδ´ ἐνεργείᾳ ἐστίν. Εἰ
[2, 5, 3]	ὂν πρὸς ἕτερον ἂν εἴη	ὕλη.	Οὐκοῦν πρὸς ἐκεῖνο καὶ δυνάμει;
[2, 5, 2]	ὂν τὸ συναμφότερον, οὐχ ἡ	ὕλη,	τὸ δὲ εἶδος τὸ ἐπ´
[2, 5, 3]	ἐφ´ ἑκάστου τὸ μὲν ὡς	ὕλη,	τὸ δὲ ὡς εἶδος, τὸ
[2, 5, 1]	εἰ δὴ τὸ δυνάμει δεῖ	μὴ	ἁπλῶς λέγεσθαι· οὐ γὰρ ἔστι
[2, 5, 5]	τι καὶ ἀμυδρὸν εἴδωλον μορφοῦσθαι	μὴ	δυνάμενον. Οὐκοῦν ἐνεργείᾳ εἴδωλον· οὐκοῦν
[2, 5, 5]	τοῦ ἀληθῶς εἶναι ἐν τῷ	μὴ	εἶναι ἔχῃ τὸ εἶναι, ἐπείπερ
[2, 5, 5]	αὐτὸ εἶναι, δεῖ αὐτὸ ἐνεργείᾳ	μὴ	εἶναι, ἵνα ἐκβεβηκὸς τοῦ ἀληθῶς
[2, 5, 3]	καὶ ψυχὴ δὴ οὕτως ἡ	μὴ	ἐν ὕλῃ, ἀλλ´ ἐν τῷ
[2, 5, 3]	τι μέλλει τῶν ἐκεῖ, ὃ	μὴ	ἤδη ἐστί, μηδ´ ἔτι μεταβάλλον
[2, 5, 3]	τιθεμένους κἀκεῖ ὕλην ἔροιτο, εἰ	μὴ	κἀκεῖ τὸ δυνάμει κατὰ τὴν
[2, 5, 1]	δυνάμει. Εἰ δὲ τὸ δυνάμει	μὴ	μόνον πρὸς τὸ ἐνεργείᾳ λέγεται,
[2, 5, 5]	ἀληθινῶς ψεῦδος> τοῦτο δὲ ὄντως	μὴ	ὄν. Εἰ οὖν ἐνεργείᾳ μὴ
[2, 5, 5]	οὖν ἐνεργείᾳ μὴ ὄν, μᾶλλον	μὴ	ὄν, καὶ ὄντως ἄρα μὴ
[2, 5, 5]	μὴ ὄν. Εἰ οὖν ἐνεργείᾳ	μὴ	ὄν, μᾶλλον μὴ ὄν, καὶ
[2, 5, 5]	χαλκός. Εἴη ἂν οὖν τοῦτο	μὴ	ὄν, οὐχ ὡς ἕτερον τοῦ
[2, 5, 5]	μὴ ὄν, καὶ ὄντως ἄρα	μὴ	ὄν. Πολλοῦ ἄρα δεῖ αὐτῷ
[2, 5, 4]	ἐπ´ αὐτῇ, ταῦτα δὲ ὄντα,	μὴ	ὂν ἂν εἴη. Οὐ μὲν
[2, 5, 4]	οὐδ´ ἐν ἐκείνοις ἂν ἀριθμηθείη.	Μὴ	ὂν ἄρα καὶ ταύτῃ ἔσται.
[2, 5, 5]	ἀλλ´ ὅπερ ἐξ ἀρχῆς ἦν—	μὴ	ὂν δὲ ἦν— οὕτως ἀεὶ
[2, 5, 4]	ἄρα μὴ ὂν οὖσα πλειόνως	μὴ	ὂν ἔσται. Εἰ δὴ πέφευγε
[2, 5, 4]	ταύτῃ ἔσται. Ἐπ´ ἄμφω ἄρα	μὴ	ὂν οὖσα πλειόνως μὴ ὂν
[2, 5, 5]	τὸ ἀληθὲς ἔχοντι ἐν τῷ	μὴ	ὄντι. Εἴπερ ἄρα δεῖ αὐτὸ
[2, 5, 5]	χωρισθεῖσα καὶ μεταβάλλειν ἑαυτὴν οὐ	δυναμένη,	ἀλλ´ ὅπερ ἐξ ἀρχῆς ἦν—
[2, 5, 2]	ἕξις καὶ ἡ κατ´ αὐτὴν	λεγομένη	ἐνέργεια, ἀνδρία καὶ τὸ ἀνδρίζεσθαι.
[2, 5, 4]	Οὐ μὲν δὴ ἀνείδεόν τι	φανταζομένη	εἶδος ἂν εἴη· οὐ τοίνυν
[2, 5, 1]	δύναμις ἡ κατὰ τὸ ποιεῖν	λαμβανομένη	λέγοιτο ἂν δυνάμει. Εἰ δὲ
[2, 5, 3]	πῶς; Εἰ δὴ καλῶς εἴρηται	ἐκείνη	ἡ φύσις ἄγρυπνος εἶναι καὶ
[2, 5, 2]	τὴν ἀντίθετον τῇ δυνάμει τῇ	ἐπαγούσῃ	ἐνέργειαν. Τὸ μὲν γὰρ δυνάμει
[2, 5, 2]	τὸ ἐνεργείᾳ ἔχειν παρ´ ἄλλου,	τῇ	δὲ δυνάμει ὃ δύναται παρ´
[2, 5, 2]	κυριώτερον ἂν λέγοιμεν, τὴν ἀντίθετον	τῇ	δυνάμει τῇ ἐπαγούσῃ ἐνέργειαν. Τὸ
[2, 5, 2]	λέγοιμεν, τὴν ἀντίθετον τῇ δυνάμει	τῇ	ἐπαγούσῃ ἐνέργειαν. Τὸ μὲν γὰρ
[2, 5, 4]	μηδὲ πάντα τὰ ὄντα ἐπὶ	τῇ	ὕλῃ. Ἧι μὲν δὴ οὐδέν
[2, 5, 5]	οὐχ ἡ ὕλη ἔσται· οὐ	πάντη	οὖν ὕλη, ἀλλὰ οἷον ὁ
[2, 5, 5]	δέ ἐστιν οἷον ἐκριφεῖσα καὶ	πάντη	χωρισθεῖσα καὶ μεταβάλλειν ἑαυτὴν οὐ
[2, 5, 5]	γενομένων καταληφθεῖσα ἔσχατον καὶ τούτων	κατέστη.	Ὑπ´ ἀμφοτέρων οὖν καταληφθεῖσα ἐνεργείᾳ
[2, 5, 3]	εἶναι καὶ ζωὴ καὶ ζωὴ	ἀρίστη,	αἱ κάλλισται ἂν εἶεν ἐκεῖ
[2, 5, 5]	μέλλον ἐπαγγελλόμενον· οἷον τὸ εἶναι	αὐτῇ	εἰς ἐκεῖνο ἀναβάλλεται, ὃ ἔσται.
[2, 5, 2]	τὸ δὲ εἶδος τὸ ἐπ´	αὐτῇ.	Καὶ τοῦτο μέν, εἰ ἑτέρα
[2, 5, 5]	καθὸ μέλλει; Ἀλλὰ τὸ εἶναι	αὐτῇ	μόνον τὸ μέλλον ἐπαγγελλόμενον· οἷον
[2, 5, 4]	οὐδέν ἐστι τούτων τῶν ἐπ´	αὐτῇ,	ταῦτα δὲ ὄντα, μὴ ὂν
[2, 5, 5]	ἕτερον τοῦ ὄντος, οἷον κίνησις·	αὕτη	γὰρ καὶ ἐποχεῖται τῷ ὄντι
[2, 5, 3]	ἡ φυτική· ἐνέργεια γὰρ καὶ	αὕτη	ὅ ἐστιν. Ἀλλ´ ἐνεργείᾳ μὲν
[2, 5, 4]	ἀριθμηθείη. Μὴ ὂν ἄρα καὶ	ταύτῃ	ἔσται. Ἐπ´ ἄμφω ἄρα μὴ
[2, 5, 5]	εἶναι ἐν τῷ μὴ εἶναι	ἔχῃ	τὸ εἶναι, ἐπείπερ τοῖς ψευδῶς
[2, 5, 3]	ἐκεῖ τόπος ἐστὶ ζωῆς καὶ	ἀρχὴ	καὶ πηγὴ ἀληθοῦς ψυχῆς τε
[2, 5, 3]	παρ´ αὑτῶν καὶ ἀεί· καὶ	ψυχὴ	δὴ οὕτως ἡ μὴ ἐν
[2, 5, 3]	εἶδός ἐστιν, ἐπεὶ καὶ ἡ	ψυχὴ	εἶδος ὂν πρὸς ἕτερον ἂν
[2, 5, 2]	αὐτῷ ἀμαθεῖ εἶναι, ἡ δὲ	ψυχὴ	καθ´ αὑτὴν ἐπιτηδείως ἔχουσα τὸ
[2, 5, 3]	δυνάμει ταῦτα, ἀλλὰ δύναμις ἡ	ψυχὴ	τούτων. Τὸ δὲ ἐνεργείᾳ πῶς
[2, 5, 3]	ἄγρυπνος εἶναι καὶ ζωὴ καὶ	ζωὴ	ἀρίστη, αἱ κάλλισται ἂν εἶεν
[2, 5, 3]	ἡ φύσις ἄγρυπνος εἶναι καὶ	ζωὴ	καὶ ζωὴ ἀρίστη, αἱ κάλλισται

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/04/2010