Ennéade, livre, chap.
[2, 5, 5]	εἶναι λέγειν μόνον, ἵνα ᾖ	ὅ	ἐστιν, ἢ τούτους τοὺς λόγους
[2, 5, 1]	τοῖς οὖσι. Σκεπτέον οὖν τί	τὸ	δυνάμει καὶ τί τὸ ἐνεργείᾳ.
[2, 5, 1]	τί τὸ δυνάμει καὶ τί	τὸ	ἐνεργείᾳ. Ἆρα τὸ αὐτὸ τῷ
[2, 5, 1]	τὸ ὕδωρ δυνάμει χαλκὸς καὶ	ὁ	ἀὴρ πῦρ. Τοιοῦτον δὴ ὂν
[2, 5, 2]	ἦν ἐπιστήμων. Ἢ κατὰ συμβεβηκὸς	ὁ	ἀμαθὴς ἐπιστήμων. Οὐ γὰρ ᾗ
[2, 5, 2]	γὰρ οὐσία ὡς τὸ συναμφότερον	ὁ	ἀνδριάς. Ἐπὶ δὲ τῶν ὅλως
[2, 5, 2]	τὸ δ´ ἐνεργείᾳ τὸ συναμφότερον,	ὁ	ἀνδριάς, τὸ εἶδος τὸ ἐπὶ
[2, 5, 3]	ἐνεργείᾳ πῶς ἐκεῖ; Ἆρα ὡς	ὁ	ἀνδριὰς τὸ συναμφότερον ἐνεργείᾳ, ὅτι
[2, 5, 2]	ἐνεργείᾳ σοφός. Ἆρ´ οὖν καὶ	ὁ	ἀνεπιστήμων ἐπιστήμων; Δυνάμει γὰρ ἦν
[2, 5, 2]	αὐτό; Ὁ γὰρ δυνάμει Σωκράτης	ὁ	αὐτὸς καὶ ἐνεργείᾳ σοφός. Ἆρ´
[2, 5, 2]	οὐ καὶ ἐνεργείᾳ τὸ αὐτό;	Ὁ	γὰρ δυνάμει Σωκράτης ὁ αὐτὸς
[2, 5, 2]	παντάπασιν ἕτερον ἦν. Ἀλλ´ ὅταν	ὁ	δυνάμει γραμματικὸς ἐνεργείᾳ γένηται, ἐνταῦθα
[2, 5, 3]	τὰ πάντα καὶ ὁ τόπος	ὁ	ἐκεῖ τόπος ἐστὶ ζωῆς καὶ
[2, 5, 3]	καὶ ζωαὶ τὰ πάντα καὶ	ὁ	τόπος ὁ ἐκεῖ τόπος ἐστὶ
[2, 5, 1]	ἄλλως γὰρ τὸ δυνάμει ἀνδριὰς	ὁ	χαλκός» ἄλλως τὸ ὕδωρ δυνάμει
[2, 5, 1]	ἂν πρὸς τὸ ἐσόμενον, οἷον	ὁ	χαλκὸς δύναμις τοῦ ἀνδριάντος; Ἤ,
[2, 5, 1]	μηδενὸς εἶναι. Οἷον δυνάμει ἀνδριὰς	ὁ	χαλκός· εἰ γὰρ μηδὲν ἐξ
[2, 5, 5]	πάντη οὖν ὕλη, ἀλλὰ οἷον	ὁ	χαλκός. Εἴη ἂν οὖν τοῦτο
[2, 5, 3]	ὅτι εἶδος ἕκαστον καὶ τέλειον	ὅ	ἐστι. Νοῦς γὰρ οὐκ ἐκ
[2, 5, 3]	φυτική· ἐνέργεια γὰρ καὶ αὕτη	ὅ	ἐστιν. Ἀλλ´ ἐνεργείᾳ μὲν πάντα
[2, 5, 5]	γὰρ ἔσται τι ἐνεργείᾳ, ἐκεῖνο	ὅ	ἐστιν ἐνεργείᾳ, οὐχ ἡ ὕλη
[2, 5, 5]	δὲ ὂν καθ´ αὑτὸ, ἀλλ´	ὅ	ἐστιν ὕλη ὄν, οὐδ´ ἐνεργείᾳ
[2, 5, 3]	ἄγεσθαι, ἵνα ἐνεργείᾳ γίνηταί τι,	ὃ	δ´ αὐτὸ παρ´ αὐτοῦ τὸ
[2, 5, 1]	ἦν ἂν ὃ ἦν μόνον.	Ὃ	δὲ ἦν, ἤδη παρῆν καὶ
[2, 5, 3]	τὰ πρῶτα ἐνέργεια· ἔχει γὰρ	ὃ	δεῖ ἔχειν καὶ παρ´ αὑτῶν
[2, 5, 2]	παρ´ ἄλλου, τῇ δὲ δυνάμει	ὃ	δύναται παρ´ αὐτῆς ἡ ἐνέργεια·
[2, 5, 1]	ποιεῖν ἢ παρέχον αὐτὸ ἐκείνω	ὃ	δύναται φθαρὲν αὐτό, δυνάμει λέγεσθαι·
[2, 5, 5]	εἶναι αὐτῇ εἰς ἐκεῖνο ἀναβάλλεται,	ὃ	ἔσται. Τὸ τοίνυν δυνάμει οὔ
[2, 5, 4]	τὸ ἐνεργείᾳ εἶναι ἄλλο τι,	ὃ	ἤδη ὂν πρὸς ἄλλο δυνάμει
[2, 5, 1]	μηδ´ ἔμελλε μηθὲν ἔσεσθαι μεθ´	ὃ	ἦν μηδ´ ἐνεδέχετο γενέσθαι, ἦν
[2, 5, 1]	μηδ´ ἐνεδέχετο γενέσθαι, ἦν ἂν	ὃ	ἦν μόνον. Ὃ δὲ ἦν,
[2, 5, 3]	μήτε τι μέλλει τῶν ἐκεῖ,	ὃ	μὴ ἤδη ἐστί, μηδ´ ἔτι
[2, 5, 5]	ἤδη δυνάμει, ἤδη οὖν ἔστι	καθὸ	μέλλει; Ἀλλὰ τὸ εἶναι αὐτῇ
[2, 5, 4]	τούτων, ἃ γίνεται ἐπ´ αὐτῆς,	ἄλλο	δέ τι οὐδὲν κωλύει εἶναι,
[2, 5, 4]	τι, ὃ ἤδη ὂν πρὸς	ἄλλο	δυνάμει εἶναι λέγεται· περὶ δὲ
[2, 5, 5]	αὐτῶν δεδύνηται, ἀλλὰ μένουσα πρὸς	ἄλλο	δυνάμει οὖσα πρὸς τὰ ἐφεξῆς,
[2, 5, 3]	ἐστί, μηδ´ ἔτι μεταβάλλον εἰς	ἄλλο	ἢ μένον ἕτερόν τι γεννᾷ
[2, 5, 1]	τοίνυν τὸ δυνάμει τι ὂν	ἄλλο	ἤδη τῷ τι καὶ ἄλλο
[2, 5, 1]	ἄλλο ἤδη τῷ τι καὶ	ἄλλο	μετ´ αὐτὸ δύνασθαι, ἤτοι μένον
[2, 5, 1]	οὐκ ἔμελλε· τί οὖν ἐδύνατο	ἄλλο	μετὰ τὸ παρὸν αὐτό; Οὐ
[2, 5, 1]	ὧν ἕκαστον καὶ ἐνεργείᾳ ἐστὶν	ἄλλο.	~Περὶ δὲ τῆς ὕλης σκεπτέον,
[2, 5, 4]	ἔχει καὶ τὸ ἐνεργείᾳ εἶναι	ἄλλο	τι, ὃ ἤδη ὂν πρὸς
[2, 5, 5]	οἷον τὸ εἶναι αὐτῇ εἰς	ἐκεῖνο	ἀναβάλλεται, ὃ ἔσται. Τὸ τοίνυν
[2, 5, 3]	ἂν εἴη ὕλη. Οὐκοῦν πρὸς	ἐκεῖνο	καὶ δυνάμει; Ἢ οὔ· εἶδος
[2, 5, 5]	Εἰ γὰρ ἔσται τι ἐνεργείᾳ,	ἐκεῖνο	ὅ ἐστιν ἐνεργείᾳ, οὐχ ἡ
[2, 5, 1]	δύνασθαι, ἤτοι μένον μετὰ τοῦ	ἐκεῖνο	ποιεῖν ἢ παρέχον αὐτὸ ἐκείνω
[2, 5, 5]	ὄντων ἤδη παυσαμένων ἐκείνων φανεῖσα	ὑπό	τε τῶν μετ´ αὐτὴν γενομένων
[2, 5, 3]	ὃ δ´ αὐτὸ παρ´ αὐτοῦ	τὸ	ἀεὶ οὕτως ἔχει, τοῦτο ἐνέργεια
[2, 5, 5]	ἐνεργείᾳ τι τῶν ὄντων εἶναι	τὸ	ἀληθὲς ἔχοντι ἐν τῷ μὴ
[2, 5, 2]	αὐτὴν λεγομένη ἐνέργεια, ἀνδρία καὶ	τὸ	ἀνδρίζεσθαι. Ταῦτα μὲν οὖν οὕτως.
[2, 5, 2]	δυνάμει πῶς οὐ καὶ ἐνεργείᾳ	τὸ	αὐτό; Ὁ γὰρ δυνάμει Σωκράτης
[2, 5, 1]	καὶ τί τὸ ἐνεργείᾳ. Ἆρα	τὸ	αὐτὸ τῷ ἐνεργείᾳ εἶναι ἡ
[2, 5, 1]	καὶ τὰ μὲν ὡς πρὸς	τὸ	βέλτιστον, τὰ δὲ πρὸς τὰ
[2, 5, 3]	ἀλλ´ ἐν αὐτῷ τὸ πᾶν.	Τὸ	γὰρ δυνάμει βούλεται ἑτέρου ἐπελθόντος
[2, 5, 2]	τὸ μὲν δυνάμει τὸ ὑποκείμενον,	τὸ	δ´ ἐνεργείᾳ τὸ συναμφότερον, ὁ
[2, 5, 2]	τὸ συναμφότερον, οὐχ ἡ ὕλη,	τὸ	δὲ εἶδος τὸ ἐπ´ αὐτῇ.
[2, 5, 1]	~Λέγεται τὸ μὲν δυνάμει,	τὸ	δὲ ἐνεργείᾳ εἶναι· λέγεται δέ
[2, 5, 3]	ἀλλὰ δύναμις ἡ ψυχὴ τούτων.	Τὸ	δὲ ἐνεργείᾳ πῶς ἐκεῖ; Ἆρα
[2, 5, 3]	ὕλη, τὸ δὲ ὡς εἶδος,	τὸ	δὲ συναμφότερον— τί ἐροῦσιν; Ἢ
[2, 5, 3]	ἑκάστου τὸ μὲν ὡς ὕλη,	τὸ	δὲ ὡς εἶδος, τὸ δὲ
[2, 5, 2]	κατηγορουμένου κατ´ ἐκείνου, καθ´ οὗ	τὸ	δυνάμει ἀνδριὰς ἐλέγετο. Εἰ δὴ
[2, 5, 1]	αὐτό, δυνάμει λέγεσθαι· ἄλλως γὰρ	τὸ	δυνάμει ἀνδριὰς ὁ χαλκός» ἄλλως
[2, 5, 1]	ἀὴρ πῦρ. Τοιοῦτον δὴ ὂν	τὸ	δυνάμει ἆρα καὶ δύναμις λέγοιτο
[2, 5, 2]	ἐλέγετο. Εἰ δὴ οὕτως, οὐ	τὸ	δυνάμει γίνεται ἐνεργείᾳ, ἀλλ´ ἐκ
[2, 5, 1]	δυνάμει πρῶτον λεκτέον, εἰ δὴ	τὸ	δυνάμει δεῖ μὴ ἁπλῶς λέγεσθαι·
[2, 5, 1]	μὲν οὖν ἐν τοῖς αἰσθητοῖς	τὸ	δυνάμει, δῆλον· εἰ δὲ καὶ
[2, 5, 3]	εἶναι, οὐκ ἂν εἴη ἐκεῖ	τὸ	δυνάμει ἐν ᾧ ἐστι, τῶν
[2, 5, 3]	οὖσα· ὥστε καὶ ἐν νοητοῖς	τὸ	δυνάμει. Ἢ οὐ δυνάμει ταῦτα,
[2, 5, 2]	ψυχὴ καθ´ αὑτὴν ἐπιτηδείως ἔχουσα	τὸ	δυνάμει ἦν ᾗπερ καὶ ἐπιστήμων.
[2, 5, 2]	καὶ ἐπιστήμων. Ἔτι οὖν σῴζει	τὸ	δυνάμει, καὶ δυνάμει γραμματικὸς ἤδη
[2, 5, 3]	εἰ ἐνέργεια πάντα καὶ εἰ	τὸ	δυνάμει κἀκεῖ. Εἰ δὴ μήτε
[2, 5, 3]	ὕλην ἔροιτο, εἰ μὴ κἀκεῖ	τὸ	δυνάμει κατὰ τὴν ὕλην τὴν
[2, 5, 1]	λέγοιτο ἂν δυνάμει. Εἰ δὲ	τὸ	δυνάμει μὴ μόνον πρὸς τὸ
[2, 5, 1]	ἁπλῶς λέγεσθαι· οὐ γὰρ ἔστι	τὸ	δυνάμει μηδενὸς εἶναι. Οἷον δυνάμει
[2, 5, 3]	μήτε ὕλη ἐκεῖ ἐν ᾗ	τὸ	δυνάμει, μήτε τι μέλλει τῶν
[2, 5, 1]	καὶ εἰ ἔστι τὸ δυνάμει,	τὸ	δυνάμει μόνον ἀεί, κἂν ἀεὶ
[2, 5, 2]	ὅλως οὐ μενόντων φανερόν, ὡς	τὸ	δυνάμει παντάπασιν ἕτερον ἦν. Ἀλλ´
[2, 5, 1]	χρόνῳ ἐξείργεσθαι. Ἀλλὰ τί ἐστι	τὸ	δυνάμει πρῶτον λεκτέον, εἰ δὴ
[2, 5, 2]	δυνάμει γραμματικὸς ἐνεργείᾳ γένηται, ἐνταῦθα	τὸ	δυνάμει πῶς οὐ καὶ ἐνεργείᾳ
[2, 5, 1]	ἦν ἂν δυνάμει. Δεῖ τοίνυν	τὸ	δυνάμει τι ὂν ἄλλο ἤδη
[2, 5, 1]	ἐνεργείᾳ μόνον· καὶ εἰ ἔστι	τὸ	δυνάμει, τὸ δυνάμει μόνον ἀεί,
[2, 5, 2]	ἐνταῦθα δὲ τῆς δυνάμεως ἐχούσης	τὸ	εἶδος. Εἰ οὖν ἔστι τὸ
[2, 5, 3]	ἀνδριὰς τὸ συναμφότερον ἐνεργείᾳ, ὅτι	τὸ	εἶδος ἕκαστον ἀπείληφεν; Ἢ ὅτι
[2, 5, 2]	ἄλλα ἃ λέγομεν δυνάμει λαβόντα	τὸ	εἶδος καὶ μένοντα αὐτὰ ἐνεργείᾳ
[2, 5, 3]	καὶ οὐκ εἰς ὕστερον δὲ	τὸ	εἶδος καὶ οὐ χωρίζεται δὲ
[2, 5, 2]	μόνον δυνάμει, τὴν μορφὴν καὶ	τὸ	εἶδος λέγειν, οὐχ ἁπλῶς ἐνέργειαν,
[2, 5, 2]	ἐνεργείᾳ τὸ συναμφότερον, ὁ ἀνδριάς,	τὸ	εἶδος τὸ ἐπὶ τοῦ χαλκοῦ
[2, 5, 5]	μόνον τὸ μέλλον ἐπαγγελλόμενον· οἷον	τὸ	εἶναι αὐτῇ εἰς ἐκεῖνο ἀναβάλλεται,
[2, 5, 5]	οὖν ἔστι καθὸ μέλλει; Ἀλλὰ	τὸ	εἶναι αὐτῇ μόνον τὸ μέλλον
[2, 5, 5]	τῆς ὑποστάσεως τὴν αἰτίαν, ὅτι	τὸ	εἶναι αὐτοῖς ἐν δυνάμει ἦν.
[2, 5, 5]	ἐν τῷ μὴ εἶναι ἔχῃ	τὸ	εἶναι, ἐπείπερ τοῖς ψευδῶς οὖσιν,
[2, 5, 5]	εἶχον οὐσίαν, καὶ τοῖς δυνάμει	τὸ	εἶναι καὶ τὴν οὐσίαν ἔχουσιν
[2, 5, 4]	δυνάμει τί ἐστιν, ἔχει καὶ	τὸ	ἐνεργείᾳ εἶναι ἄλλο τι, ὃ
[2, 5, 2]	ἐνέργειαν. Τὸ μὲν γὰρ δυνάμει	τὸ	ἐνεργείᾳ ἔχειν παρ´ ἄλλου, τῇ
[2, 5, 2]	μένοντα αὐτὰ ἐνεργείᾳ γίνεται, ἢ	τὸ	ἐνεργείᾳ κατὰ τοῦ ἀνδριάντος λεχθήσεται
[2, 5, 1]	τὸ δυνάμει μὴ μόνον πρὸς	τὸ	ἐνεργείᾳ λέγεται, ἀλλὰ καὶ πρὸς
[2, 5, 3]	ἐν τοῖς νοητοῖς πῶς ποτε	τὸ	ἐνεργείᾳ λέγεται καὶ εἰ ἐνεργείᾳ
[2, 5, 1]	τοῖς νοητοῖς, σκεπτέον. Ἢ ἐκεῖ	τὸ	ἐνεργείᾳ μόνον· καὶ εἰ ἔστι
[2, 5, 1]	ἐνέργεια, ἢ ἕτερον ἑκάτερον καὶ	τὸ	ἐνεργείᾳ ὂν οὐκ ἀνάγκη καὶ
[2, 5, 2]	ἐνεργείᾳ ὕστερον. Καὶ γὰρ αὖ	τὸ	ἐνεργείᾳ ὂν τὸ συναμφότερον, οὐχ
[2, 5, 1]	σαφέστερον τὸ μὲν δυνάμει πρὸς	τὸ	ἐνεργείᾳ, τὴν δὲ δύναμιν πρὸς
[2, 5, 2]	τοῦ δυνάμει ὄντος πρότερον ἐγένετο	τὸ	ἐνεργείᾳ ὕστερον. Καὶ γὰρ αὖ
[2, 5, 2]	ἡ ὕλη, τὸ δὲ εἶδος	τὸ	ἐπ´ αὐτῇ. Καὶ τοῦτο μέν,
[2, 5, 2]	συναμφότερον, ὁ ἀνδριάς, τὸ εἶδος	τὸ	ἐπὶ τοῦ χαλκοῦ τί ἂν
[2, 5, 1]	καὶ δύναμις λέγοιτο ἂν πρὸς	τὸ	ἐσόμενον, οἷον ὁ χαλκὸς δύναμις
[2, 5, 5]	Ἀλλὰ τὸ εἶναι αὐτῇ μόνον	τὸ	μέλλον ἐπαγγελλόμενον· οἷον τὸ εἶναι
[2, 5, 2]	τῇ δυνάμει τῇ ἐπαγούσῃ ἐνέργειαν.	Τὸ	μὲν γὰρ δυνάμει τὸ ἐνεργείᾳ
[2, 5, 1]	δὲ δύναμιν πρὸς ἐνέργειαν λέγειν.	Τὸ	μὲν δὴ δυνάμει τοιοῦτον ὥσπερ
[2, 5, 1]	δυνάμει. Βέλτιον δὲ καὶ σαφέστερον	τὸ	μὲν δυνάμει πρὸς τὸ ἐνεργείᾳ,
[2, 5, 1]	~Λέγεται	τὸ	μὲν δυνάμει, τὸ δὲ ἐνεργείᾳ
[2, 5, 2]	τὸ εἶδος. Εἰ οὖν ἔστι	τὸ	μὲν δυνάμει τὸ ὑποκείμενον, τὸ
[2, 5, 3]	ὕλη, ἀλλ´ ἔσται ἐφ´ ἑκάστου	τὸ	μὲν ὡς ὕλη, τὸ δὲ
[2, 5, 3]	οὐκ ἐκ δυνάμεως τῆς κατὰ	τὸ	οἷόν τε νοεῖν εἰς ἐνέργειαν
[2, 5, 3]	δυνάμεως δέοιτο— ἀλλ´ ἐν αὐτῷ	τὸ	πᾶν. Τὸ γὰρ δυνάμει βούλεται
[2, 5, 1]	τί οὖν ἐδύνατο ἄλλο μετὰ	τὸ	παρὸν αὐτό; Οὐ τοίνυν ἦν
[2, 5, 3]	φύσις· οἷον καὶ Ἀριστοτέλης φησὶ	τὸ	πέμπτον σῶμα ἄυλον εἶναι. Περὶ
[2, 5, 1]	εἰ μὲν ἡ δύναμις κατὰ	τὸ	ποιεῖν λαμβάνοιτο, οὐδαμῶς· οὐ γὰρ
[2, 5, 1]	γὰρ ἡ δύναμις ἡ κατὰ	τὸ	ποιεῖν λαμβανομένη λέγοιτο ἂν δυνάμει.
[2, 5, 3]	ἐκεῖ; Ἆρα ὡς ὁ ἀνδριὰς	τὸ	συναμφότερον ἐνεργείᾳ, ὅτι τὸ εἶδος
[2, 5, 2]	ἀνδριάς· ἄλλη γὰρ οὐσία ὡς	τὸ	συναμφότερον ὁ ἀνδριάς. Ἐπὶ δὲ
[2, 5, 2]	τὸ ὑποκείμενον, τὸ δ´ ἐνεργείᾳ	τὸ	συναμφότερον, ὁ ἀνδριάς, τὸ εἶδος
[2, 5, 2]	γὰρ αὖ τὸ ἐνεργείᾳ ὂν	τὸ	συναμφότερον, οὐχ ἡ ὕλη, τὸ
[2, 5, 5]	εἰς ἐκεῖνο ἀναβάλλεται, ὃ ἔσται.	Τὸ	τοίνυν δυνάμει οὔ τι, ἀλλὰ
[2, 5, 1]	δυνάμει ἀνδριὰς ὁ χαλκός» ἄλλως	τὸ	ὕδωρ δυνάμει χαλκὸς καὶ ὁ
[2, 5, 2]	οὖν ἔστι τὸ μὲν δυνάμει	τὸ	ὑποκείμενον, τὸ δ´ ἐνεργείᾳ τὸ
[2, 5, 5]	τοῖς ψευδῶς οὖσιν, ἐὰν ἀφέλῃς	τὸ	ψεῦδος αὐτῶν, ἀφεῖλες αὐτῶν ἥντινα
[2, 5, 3]	συναμφότερον— τί ἐροῦσιν; Ἢ καὶ	τὸ	ὡς ὕλη ἐκεῖ εἶδός ἐστιν,
[2, 5, 1]	καὶ οὐκ ἔμελλε· τί οὖν	ἐδύνατο	ἄλλο μετὰ τὸ παρὸν αὐτό;
[2, 5, 2]	καθ´ οὗ τὸ δυνάμει ἀνδριὰς	ἐλέγετο.	Εἰ δὴ οὕτως, οὐ τὸ
[2, 5, 5]	ἀποστᾶσα πάντων τῶν ὄντων οὔτε	ἐγένετο·	ἃ γὰρ ὑποδῦναι ἠθέλησεν, οὐδὲ
[2, 5, 2]	ἐκ τοῦ δυνάμει ὄντος πρότερον	ἐγένετο	τὸ ἐνεργείᾳ ὕστερον. Καὶ γὰρ
[2, 5, 1]	ἔσεσθαι μεθ´ ὃ ἦν μηδ´	ἐνεδέχετο	γενέσθαι, ἦν ἂν ὃ ἦν
[2, 5, 1]	ἡ κατὰ τὸ ποιεῖν λαμβανομένη	λέγοιτο	ἂν δυνάμει. Εἰ δὲ τὸ
[2, 5, 1]	τὸ δυνάμει ἆρα καὶ δύναμις	λέγοιτο	ἂν πρὸς τὸ ἐσόμενον, οἷον
[2, 5, 2]	ἐπὶ τοῦ χαλκοῦ τί ἂν	λέγοιτο;	Ἢ οὐκ ἄτοπον τὴν ἐνέργειαν,
[2, 5, 3]	προτέρου τοῦ οὐκ ἐκ δυνάμεως	δέοιτο—	ἀλλ´ ἐν αὐτῷ τὸ πᾶν.
[2, 5, 1]	ἡ δύναμις κατὰ τὸ ποιεῖν	λαμβάνοιτο,	οὐδαμῶς· οὐ γὰρ ἡ δύναμις
[2, 5, 2]	Καὶ τοῦτο μέν, εἰ ἑτέρα	γίγνοιτο	οὐσία, οἷον ἐκ χαλκοῦ ἀνδριάς·
[2, 5, 3]	νοητῶν τοὺς τιθεμένους κἀκεῖ ὕλην	ἔροιτο,	εἰ μὴ κἀκεῖ τὸ δυνάμει
[2, 5, 1]	αὐτὸ ἐκείνω ὃ δύναται φθαρὲν	αὐτό,	δυνάμει λέγεσθαι· ἄλλως γὰρ τὸ
[2, 5, 1]	τῷ τι καὶ ἄλλο μετ´	αὐτὸ	δύνασθαι, ἤτοι μένον μετὰ τοῦ
[2, 5, 5]	μὴ ὄντι. Εἴπερ ἄρα δεῖ	αὐτὸ	εἶναι, δεῖ αὐτὸ ἐνεργείᾳ μὴ
[2, 5, 1]	τοῦ ἐκεῖνο ποιεῖν ἢ παρέχον	αὐτὸ	ἐκείνω ὃ δύναται φθαρὲν αὐτό,
[2, 5, 5]	ἄρα δεῖ αὐτὸ εἶναι, δεῖ	αὐτὸ	ἐνεργείᾳ μὴ εἶναι, ἵνα ἐκβεβηκὸς
[2, 5, 2]	πῶς οὐ καὶ ἐνεργείᾳ τὸ	αὐτό;	Ὁ γὰρ δυνάμει Σωκράτης ὁ
[2, 5, 1]	ἐδύνατο ἄλλο μετὰ τὸ παρὸν	αὐτό;	Οὐ τοίνυν ἦν ἂν δυνάμει.
[2, 5, 3]	ἐνεργείᾳ γίνηταί τι, ὃ δ´	αὐτὸ	παρ´ αὐτοῦ τὸ ἀεὶ οὕτως
[2, 5, 1]	τί τὸ ἐνεργείᾳ. Ἆρα τὸ	αὐτὸ	τῷ ἐνεργείᾳ εἶναι ἡ ἐνέργεια,
[2, 5, 5]	πάντα· μηδὲν δὲ ὂν καθ´	αὑτὸ,	ἀλλ´ ὅ ἐστιν ὕλη ὄν,
[2, 5, 5]	δὲ ταὐτὸν τῷ ἀληθινῶς ψεῦδος>	τοῦτο	δὲ ὄντως μὴ ὄν. Εἰ
[2, 5, 5]	ἐνεργείᾳ εἴδωλον· οὐκοῦν ἐνεργείᾳ ψεῦδος.	Τοῦτο	δὲ ταὐτὸν τῷ ἀληθινῶς ψεῦδος>
[2, 5, 3]	αὐτοῦ τὸ ἀεὶ οὕτως ἔχει,	τοῦτο	ἐνέργεια ἂν εἴη. Πάντα οὖν
[2, 5, 1]	καὶ εἴ τί ἐστιν ἐνεργείᾳ,	τοῦτο	καὶ ἐνέργεια, ἢ ἕτερον ἑκάτερον
[2, 5, 2]	εἶδος τὸ ἐπ´ αὐτῇ. Καὶ	τοῦτο	μέν, εἰ ἑτέρα γίγνοιτο οὐσία,
[2, 5, 5]	ὁ χαλκός. Εἴη ἂν οὖν	τοῦτο	μὴ ὄν, οὐχ ὡς ἕτερον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/04/2010