Ennéade, livre, chap.
[1, 5, 50]	αὕτη γὰρ ἀρίστη. Οὐκ ἄρα	ἀριθμητέα	χρόνῳ, ἀλλ´ αἰῶνι· τοῦτο δὲ
[1, 5, 50]	συνίστησι. Διὸ κατὰ τὸ παρὸν	ἐθέμεθα	τὸ εὐδαιμονεῖν, εἶτα ἐζητοῦμεν εἰ
[1, 5, 50]	τῆς ζωῆς. ~Εἰ δ´ ὅτι	ἐφιέμεθα	ἀεὶ τοῦ ζῆν καὶ τοῦ
[1, 5, 50]	μηκέτι δὲ ὄντων, ἀριθμὸν ἂν	ποιησαίμεθα,	οἷον τῶν τετελευτηκότων· εὐδαιμονίαν δὲ
[1, 5, 50]	ἀεί. Εἰ δέ τις καὶ	ἐνταῦθα	ἐπίδοσις παρὰ τὸν πλείονα χρόνον,
[1, 5, 50]	μετέβαλεν, ἔχουσι τὸ ἴσον; Ἢ	ἐνταῦθα	ἡ παραβολὴ οὐκ εὐδαιμονούντων γεγένηται
[1, 5, 50]	εἴη ἡ μνήμη, πῶς οὐκ	ἐνταῦθα	λέγοιτο ἄν τι; Ἀλλὰ ἀνθρώπου
[1, 5, 50]	μὴ μείζων ἡ βλάβη, καὶ	ἐνταῦθα	τὸ παρὸν ἀεὶ τὸ λυπηρὸν
[1, 5, 50]	αὐτῷ εἰργάσατο· εἰ δὲ ὁμοίως	διὰ	παντὸς εἶδε, τὸ ἴσον καὶ
[1, 5, 50]	λέγειν ὅλως εὐδαίμονα τὸν οὐ	διὰ	πολλῶν τῶν καλῶν. Ἢ ὃς
[1, 5, 50]	τότε, ὅτε μᾶλλόν ἐστιν. ~Ἀλλὰ	διὰ	τί, εἰ τὸ παρὸν θεωρεῖν
[1, 5, 50]	τῷ χρόνῳ τὸ κακὸν ἐπαύξει,	διὰ	τί οὐ καὶ τὰ ἐναντία
[1, 5, 50]	τῷ παρόντι συναριθμοῦντες πλείω λέγομεν;	Διὰ	τί οὖν οὐχ, ὅσος ὁ
[1, 5, 50]	ἐν τῷ παρεῖναι καὶ ἡ	ἐνέργεια	τῆς ζωῆς. ~Εἰ δ´ ὅτι
[1, 5, 50]	ψυχῆς ἐστι τιθέντος· ἡ γὰρ	ἐνέργεια	τῆς ψυχῆς ἐν τῷ φρονῆσαι
[1, 5, 50]	μὲν οὕτω καὶ ἡ αὔριον	εὐδαιμονία	μείζων ἔσται καὶ ἡ ἑξῆς
[1, 5, 50]	οὗ ἔχει. Ἐπεὶ καὶ ἡ	σωτηρία	τῆς πατρίδος γένοιτο ἂν καὶ
[1, 5, 50]	παρὰ φαύλου, καὶ τὸ ἐπὶ	σωτηρίᾳ	τῆς πατρίδος ἡδὺ καὶ ἄλλου
[1, 5, 50]	διὰ τί οὐ καὶ τὰ	ἐναντία	καὶ τὸ εὐδαιμονεῖν ὡσαύτως; Ἢ
[1, 5, 50]	οὐκ ἐνταῦθα λέγοιτο ἄν τι;	Ἀλλὰ	ἀνθρώπου ἐστὶ τοῦτο ἐλλείποντος τοῖς
[1, 5, 50]	γενομένην τότε, ὅτε μᾶλλόν ἐστιν.	~Ἀλλὰ	διὰ τί, εἰ τὸ παρὸν
[1, 5, 50]	τοῦ χρόνου τὸ αὐτὸ ποιοῦμεν,	ἀλλὰ	καὶ τὸν παρεληλυθότα τῷ παρόντι
[1, 5, 50]	γενόμενον εὐδαιμονεῖν καὶ οὐκ ἔλαττον	ἀλλὰ	μᾶλλον τοῦ πεπραγότος· ἔπειτα αἱ
[1, 5, 50]	παραβολὴ οὐκ εὐδαιμονούντων γεγένηται πάντων,	ἀλλὰ	μὴ εὐδαιμονούντων, ὅτε μὴ εὐδαιμόνουν,
[1, 5, 50]	αἰῶνι οὐδὲ παρεκτατέον τὸ ἀδιάστατον,	ἀλλὰ	πᾶν ὅλον ληπτέον, εἴ ποτε
[1, 5, 50]	καὶ ὁ ἅπαξ θεασάμενος ἔχει.	~Ἀλλὰ	πλείονα ἅτερος ἥσθη χρόνον. Ἀλλὰ
[1, 5, 50]	τὴν οὐκ ἐκ πολλῶν χρόνων,	ἀλλὰ	τὴν ἐκ παντὸς χρόνου πᾶσαν
[1, 5, 50]	τὴν πολυετῆ εὐδαιμονίαν ἀριθμῶν ἐπαινεῖ,	ἀλλὰ	τὴν μᾶλλον γενομένην τότε, ὅτε
[1, 5, 50]	εἶναι, οὐ τὸ εἰσαεὶ ζητοῦσα,	ἀλλὰ	τὸ παρὸν ἤδη εἶναι ἤδη.
[1, 5, 50]	οὔτε ἔλαττον οὔτε μήκει τινί,	ἀλλὰ	τὸ τοῦτο καὶ τὸ ἀδιάστατον
[1, 5, 50]	οὐ τοῦ χρόνου τὸ ἀδιαίρετον,	ἀλλὰ	τοῦ αἰῶνος τὴν ζωὴν τὴν
[1, 5, 50]	~Ἀλλὰ πλείονα ἅτερος ἥσθη χρόνον.	Ἀλλὰ	τοῦτο οὐκ ἂν ὀρθῶς ἔχοι
[1, 5, 50]	κακοδαίμων τῷ πλείονι; Καὶ τὰ	ἄλλα	δὲ ὅσα δυσχερῆ οὐκ ἐν
[1, 5, 50]	Τὸ δὲ πλεῖον ἴσον οὐχ	ἅμα	ἐστὶν οὐδὲ δὴ πλεῖον ὅλως
[1, 5, 50]	κακοῦται μᾶλλον τῷ χρόνῳ τὸ	σῶμα.	Ἐπεί, εἴ γε τὸ αὐτὸ
[1, 5, 50]	αὐτό, σῳζόμενον τέως ἐκείνῳ τρόπον	τινά,	ἀπολόμενον δέ, ἐν αὐτῇ εἰ
[1, 5, 50]	μᾶλλον εὐδαιμονεῖν εἰς ἀρετὴν ἐπιδιδόντα	μείζονα,	οὐ τὴν πολυετῆ εὐδαιμονίαν ἀριθμῶν
[1, 5, 50]	ὁ ἅπαξ θεασάμενος ἔχει. ~Ἀλλὰ	πλείονα	ἅτερος ἥσθη χρόνον. Ἀλλὰ τοῦτο
[1, 5, 50]	οὖσαν {παρεῖναι} λέγειν τῆς παρούσης	πλείονα	ἄτοπον. Τὸ μὲν γὰρ εὐδαιμονεῖν
[1, 5, 50]	τὸ πλείονα χρόνον εὐδαιμόνησε καὶ	πλείονα	χρόνον εἶδε τοῖς ὄμμασι τὸ
[1, 5, 50]	μένουσαν παρέχεσθαι τὸ πλέον τῷ	πλείονα	χρόνον ἐν τῷ εὐδαιμονεῖν γεγενημένῳ,
[1, 5, 50]	ἕξεως τὸ κακὸν εἰς τὸν	πλείονα	χρόνον ἐπιτείνεσθαι αὐξανομένης καὶ τῆς
[1, 5, 50]	εἶναι ἤδη. ~Τί οὖν τὸ	πλείονα	χρόνον εὐδαιμόνησε καὶ πλείονα χρόνον
[1, 5, 50]	καὶ ἐνταῦθα ἐπίδοσις παρὰ τὸν	πλείονα	χρόνον, ὥστε μᾶλλον εὐδαιμονεῖν εἰς
[1, 5, 50]	εὐδαίμων· εἰ δεῖ λέγειν ὅλως	εὐδαίμονα	τὸν οὐ διὰ πολλῶν τῶν
[1, 5, 50]	ζωήν· αὕτη γὰρ ἀρίστη. Οὐκ	ἄρα	ἀριθμητέα χρόνῳ, ἀλλ´ αἰῶνι· τοῦτο
[1, 5, 50]	ὁ δὲ χρόνος ὁ πλείων	παρὰ	τὸν παρόντα τὸ μηκέτι εἶναι.
[1, 5, 50]	δέ τις καὶ ἐνταῦθα ἐπίδοσις	παρὰ	τὸν πλείονα χρόνον, ὥστε μᾶλλον
[1, 5, 50]	τῆς πατρίδος γένοιτο ἂν καὶ	παρὰ	φαύλου, καὶ τὸ ἐπὶ σωτηρίᾳ
[1, 5, 50]	πλείονι; Καὶ τὰ ἄλλα δὲ	ὅσα	δυσχερῆ οὐκ ἐν τῷ πλείονι
[1, 5, 50]	τέλεον. Ἔπειτα καὶ ἡ ἔφεσις	λαβοῦσα	τὴν τεῦξιν τὸ παρὸν εἴληφε
[1, 5, 50]	τοῦτο εἶναι, οὐ τὸ εἰσαεὶ	ζητοῦσα,	ἀλλὰ τὸ παρὸν ἤδη εἶναι
[1, 5, 50]	ἔφεσις τοῦ ζῆν τὸ εἶναι	ζητοῦσα	τοῦ παρόντος ἂν εἴη, εἰ
[1, 5, 50]	μᾶλλον κακοδαίμων τῷ πλείονι; Καὶ	τὰ	ἄλλα δὲ ὅσα δυσχερῆ οὐκ
[1, 5, 50]	ἐπαύξει, διὰ τί οὐ καὶ	τὰ	ἐναντία καὶ τὸ εὐδαιμονεῖν ὡσαύτως;
[1, 5, 50]	πολυχρόνιοι καὶ λῦπαι καὶ πάντα	τὰ	τούτου τοῦ τύπου; Ἀλλ´ εἰ
[1, 5, 50]	γένοιτο. Εἴπερ οὖν τὸ εὐδαιμονεῖν	κατὰ	ζωὴν ἀγαθήν, δηλονότι κατὰ τὴν
[1, 5, 50]	εὐδαιμονίαν ἐροῦμεν; Καὶ διαιροῖμεν ἂν	κατὰ	τὰς τοῦ χρόνου διαιρέσεις καὶ
[1, 5, 50]	εὐδαιμονεῖν κατὰ ζωὴν ἀγαθήν, δηλονότι	κατὰ	τὴν τοῦ ὄντος αὐτὴν θετέον
[1, 5, 50]	χρόνῳ λαμβάνει τοῦ εὐδαιμονεῖν ἀεὶ	κατὰ	τὸ ἐνεστὼς λαμβανομένου; Οὐδὲ γὰρ
[1, 5, 50]	παρόντος τὸ εὐδαιμονεῖν συνίστησι. Διὸ	κατὰ	τὸ παρὸν ἐθέμεθα τὸ εὐδαιμονεῖν,
[1, 5, 50]	τὸ παρὸν ἐθέμεθα τὸ εὐδαιμονεῖν,	εἶτα	ἐζητοῦμεν εἰ {μᾶλλον} τὸ ἐν
[1, 5, 50]	ἔλαττον ἀλλὰ μᾶλλον τοῦ πεπραγότος·	ἔπειτα	αἱ πράξεις οὐκ ἐξ αὐτῶν
[1, 5, 50]	οὔπω τέλεον καὶ οὐδέποτε τέλεον.	Ἔπειτα	καὶ ἡ ἔφεσις λαβοῦσα τὴν
[1, 5, 50]	μετρηθήσεται τὸ εὐδαιμονεῖν τῇ ἀρετῇ.	Ἔπειτα	καὶ οἱ θεοὶ νῦν μᾶλλον
[1, 5, 50]	ὀδύναι πολυχρόνιοι καὶ λῦπαι καὶ	πάντα	τὰ τούτου τοῦ τύπου; Ἀλλ´
[1, 5, 50]	μὲν χρόνον ἀριθμεῖν καὶ μηκέτι	ὄντα	οὐκ ἄτοπον, ἐπείπερ καὶ τῶν
[1, 5, 50]	ὥστε μᾶλλον εὐδαιμονεῖν εἰς ἀρετὴν	ἐπιδιδόντα	μείζονα, οὐ τὴν πολυετῆ εὐδαιμονίαν
[1, 5, 50]	χρόνος ὁ πλείων παρὰ τὸν	παρόντα	τὸ μηκέτι εἶναι. Ὅλως δὲ
[1, 5, 50]	τὸ μηκέτι ὂν τῷ ὄντι	συναριθμοῦντα.	Τὸ δὲ τῆς εὐδαιμονίας ὅρον
[1, 5, 50]	εὐδαιμονούντων, ὅτε μὴ εὐδαιμόνουν, πρὸς	εὐδαιμονοῦντα.	Εἴ τι οὖν πλέον ἔχει,
[1, 5, 50]	αὐτὸ ποιοῦμεν, ἀλλὰ καὶ τὸν	παρεληλυθότα	τῷ παρόντι συναριθμοῦντες πλείω λέγομεν;
[1, 5, 50]	τούτου τοῦ τύπου; Ἀλλ´ εἰ	ταῦτα	οὕτω τῷ χρόνῳ τὸ κακὸν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/06/2007