HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Origène, Contre Celse, livre VII

Liste des contextes (ordre alphabétique)


χ  =  100 formes différentes pour 181 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[7, 60]   τοῦ Ἰησοῦ μαθηταί, οἱ μακρὰν  χαίρειν   εἰπόντες τῇ ποικίλῃ τῶν λέξεων
[7, 6]   ἠπίστατο Ὅμηρος πονηρούς τινας δαίμονας,  χαίροντας   ταῖς κνίσσαις καὶ ταῖς θυσίαις,
[7, 62]   ὅτι λίθος ξύλον  χαλκὸς   χρυσός, ὃν δεῖνα
[7, 6]   εἰσιν οἱ προφῆται ἀνιπτόποδες  χαμαιεῦναι»   ἀποδοκιμάσας τὸ τῶν ἀνδρῶν εἰς
[7, 17]   τῆς θείας φύσεως ἀπαύγασμα» καὶ  χαρακτήρ»   τις ἐνανθρωπούσῃ ψυχῇ ἱερᾷ τῇ
[7, 8]   καὶ Χριστιανῶν κατὰ τὸν  χαρακτῆρα   τῶν προφητῶν ἰουδαϊκῶς προφητεύοντας. Ὅπως
[7, 59]   ἕνεκεν ἀποδεξόμεθα τῶν ὑγιεινῶν βρωμάτων  χάριν;   Ἆρά γε τοὺς τοῖς λογίοις
[7, 43]   θεὸν τούτοις· ἐπειδὴ δὲ τούτου  χάριν   ἐξηύρηται σοφοῖς ἀνδράσιν, ὡς ἂν
[7, 42]   πᾶσιν ἀδύνατον» Ἐπειδὴ δὲ τούτου  χάριν   ἐξηύρηται σοφοῖς ἀνδράσιν, ὡς ἂν
[7, 23]   μὴ τοιούτων διαφέρειν τὸν κεκοσμημένον  χαρίσματί   φαμεν λόγῳ σοφίας» καλουμένῳ, διὰ
[7, 44]   υἱὸς ἀποκαλύψῃ» θείᾳ τινὶ  χάριτι,   οὐκ ἀθεεὶ ἐγγινομένῃ τῇ ψυχῇ
[7, 44]   θεοῦ καὶ παραδόξῳ καὶ θειοτέρᾳ  χάριτι   φθάνειν τὴν τοῦ θεοῦ γνῶσιν
[7, 4]   τῆς ἐν τῷ λόγῳ Χριστοῦ  χάριτος   τὸ τῶν δαιμονίων εὐτελὲς καὶ
[7, 34]   καὶ τὰ ὦτα καὶ τὰς  χεῖρας   καὶ τὸ τούτων παραδοξότερον, αἴσθησιν
[7, 34]   τις ἀνόητος, ὡς μὴ ἐκλαμβάνειν  χεῖράς   τινας εἶναι τροπικῶς καλουμένας, περὶ
[7, 34]   ὧν καὶ Ἰωάννης λέγει· Αἱ  χεῖρες   ἡμῶν ἐψηλάφησαν περὶ τοῦ λόγου
[7, 34]   λέγηται λόγος κυρίου» γεγονέναι ἐν  χειρὶ   Ἱερεμίου τοῦ προφήτου ἄλλου
[7, 34]   ἄλλου τινός, νόμος ἐν  χειρὶ»   Μωϋσέως, ὅτι Ταῖς χερσί
[7, 54]   καλῆς πολιτείας· καὶ γὰρ πολλῷ  χείρονα   περὶ τῶν νομιζομένων εἶπε θεῶν
[7, 2]   διδόναι τοῖς ἀσθενεστέροις πρὸς παραδοχὴν  χειρόνων   δογμάτων, καὶ ἡμεῖς ἂν τοῦτο
[7, 55]   τὸν κάλαμον» λαμβάνων ἐπὶ τῆς  χειρὸς   ἀντὶ σκήπτρου ἄκρᾳ πρᾳότητι ἐχρήσατο,
[7, 31]   δὲ τὰ λεγόμενα ἔργα τῶν  χειρῶν»   αὐτοῦ. Μεμφόμενος γοῦν τισι διὰ
[7, 31]   ἐμβλέπουσι καὶ τὰ ἔργα τῶν  χειρῶν   αὐτοῦ οὐ κατανοοῦσι. Καὶ ταῦτα
[7, 34]   χειρὶ» Μωϋσέως, ὅτι Ταῖς  χερσί   μου ἐζήτησα τὸν θεὸν καὶ
[7, 24]   τοῦτο, εἰ ἔστιν ἀδικία ἐν  χερσί   μου, εἰ ἀνταπέδωκα τοῖς ἀνταποδιδοῦσί
[7, 34]   τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσεσθαι καὶ  χερσὶν   αἰσθηταῖς ψαύσειν αὐτοῦ. Οἴδαμεν δὲ
[7, 21]   ἣν εἷς» δίκαιος διώξεσθαι λέγεται  χιλίους,   καὶ δύο» μετακινεῖν μυριάδας» Εἴπερ
[7, 61]   θέλοντί σοι κριθῆναι καὶ τὸν  χιτῶνά   σου λαβεῖν ἄφες καὶ τὸ
[7, 55]   ἐμπαιζόμενος καὶ ἐνδυόμενος τὴν κοκκίνην  χλαμύδα»   καὶ τὸν ἀκάνθινον στέφανον» τῇ
[7, 32]   παραστῆσαι δυναμένων ἀκηκοέναι περὶ αὐτοῦ  χλευάζει   τὸ λεγόμενον, χρήσιμον πρὸς τοῖς
[7, 32]   καὶ διὰ τοῦτο γελῶντα καὶ  χλευάζοντα   ὃν οὐκ οἶδε λόγον. ~Οἰόμενος
[7, 13]   τὸ προβάτων σάρκας ἐσθίειν καὶ  χολὴν   ὄξος πίνειν πλὴν σκατοφαγεῖν;
[7, 13]   Ἔδωκαν εἰς τὸ βρῶμά μου  χολήν,   καὶ εἰς τὴν δίψαν μου
[7, 13]   τῷ τῆς ἀληθείας ἐπιβουλεύοντες λόγῳ  χολὴν   τὴν ἀπὸ τῆς ἑαυτῶν κακίας
[7, 13]   ἤσθιεν. Ἀλλὰ καὶ περὶ τῆς  χολῆς   καὶ τοῦ ὄξους, προφητευθέντων ἐν
[7, 32]   διάπλασιν, ἕως ἦν ἐν αὐτῇ,  χορίον·   ἐνεδύσατο δὲ ὑπ´ ἐκεῖνο
[7, 25]   τῷ παίοντι αὐτὸν διαγόνα, καὶ  χορτασθήσεται   ὀνειδισμῶν. Οὐκ ἀντιδιατάσσεται οὖν τὸ
[7, 50]   ἀληθῆ ἐν τῷ Ἐταπεινώθη εἰς  χοῦν   ψυχὴ ἡμῶν» καὶ Εἰς
[7, 50]   ψυχὴ ἡμῶν» καὶ Εἰς  χοῦν   θανάτου κατήγαγές με» καθὸ καὶ
[7, 24]   καὶ τὴν δόξαν μου εἰς  χοῦν   κατασκηνώσαι. Ἀλλ´ οὐδὲ τὸ Μὴ
[7, 70]   κλέπτειν καὶ λῃστεύειν ἀνθρώπων ψυχάς.  Χρεία   δὲ τῷ μέλλοντι εἰς ταῦτα
[7, 35]   λέγοντος· Αἴσθησιν θείαν εὑρήσεις. ~Οὐ  χρεία   τοίνυν ἡμῖν ὡς οὕτω ζητοῦσι
[7, 21]   τοῦτο αὐτὸς οὐκ ἐδανείζετο οὐδὲ  χρείαν   εἶχεν ἀνθρώπου διακονουμένου αὐτῷ τὸν
[7, 62]   Πέρσας δὲ οἶδα νόμοισι τοῖσδε  χρεωμένους,   ἀγάλματα μὲν καὶ βωμοὺς καὶ
[7, 37]   καὶ τοὺς ἐν βίῳ ἀνθρώπους  χρὴ   ἀπὸ αἰσθήσεων ἄρξασθαι καὶ τῶν
[7, 24]   ψυχήν, ψυχαὶ δὲ ἀσεβῶν ἐνδεεῖς.  Χρὴ   γὰρ ὁρᾶν τὴν τῆς ψυχῆς
[7, 12]   ἀλλὰ τοιοῦτον γίνεσθαι τοῖς ὡς  χρὴ   ἐκδέχεσθαι μὴ συνιεῖσι τὴν θείαν
[7, 66]   Δημοκρίτου ἀσπαζόμενοι· οὐδὲν γὰρ νόθον  χρὴ   ἐνυπάρχειν ἐν τῇ ψυχῇ τοῦ
[7, 27]   τὸ τοῦ λόγου βούλημα, οὐ  χρὴ   ἡμᾶς τευτάζειν περὶ τὰ μὴ
[7, 69]   τὸ τῶν δαιμόνων. Διόπερ οὐ  χρὴ   θεραπεύειν δαίμονας ὅστις σέβει θεόν.
[7, 67]   ἐνεκάλεσεν ἡμῖν, φάσκουσιν ὅτι οὐ  χρὴ   θεραπεύειν δαίμονας ὅστις σέβει τὸν
[7, 59]   κατ´ ἐκείνους ἀναγέγραπται. Εἰ δὲ  χρὴ   καὶ τὴν τῶν δογμάτων ταυτότητα,
[7, 26]   τοῖς ἐναντίοις ἀποστέλλει. ~Εἰ δὲ  χρὴ   κἂν ὀλίγα περὶ τῆς διαφόρου
[7, 24]   δέ τι καὶ ἁπλούστερον, ὅτι  χρὴ   μὴ ξενίζεσθαι ταῖς περὶ τῶν
[7, 5]   ἁπαξαπλῶς περὶ τὴν γῆν· ποδαπὰ  χρὴ   νομίζειν εἶναι πνεύματα τὰ ὅλους,
[7, 68]   τοῦ Ἰησοῦ ἡμῖν εἰρημένα οὐ  χρὴ   νῦν παλιλλογεῖν πρὸς τὸ ὅτι
[7, 12]   τῶν μὴ διδομένων. Εἰδέναι δὲ  χρὴ   ὅτι καὶ οἱ βουλόμενοι κατὰ
[7, 37]   οὔτι γε ἐν αἰσθητοῖς καταμένειν  χρή·   οὔτε χωρὶς αἰσθήσεως ἐροῦσιν ἀδύνατον
[7, 33]   γνῶσίν γε θεοῦ σώματος οὐδαμῶς  χρῄζομεν.   Τὸ γὰρ γινῶσκον θεὸν οὐκ
[7, 18]   οὖν ἂν δίκαιος ἐκέκτητο  χρήματα,   μισθὸν τῆς δικαιοσύνης αὐτὰ κατὰ
[7, 18]   ὥστε διὰ τὸ πλῆθος τῶν  χρημάτων   οὐ μόνον Ἰουδαίοις δανείζειν τὸν
[7, 67]   ταῦτ´ ἀνάκειται, ἀλλὰ δαίμονας, οὔτε  χρῆναι   θεραπεύειν δαίμονας ὅστις σέβει θεόν.
[7, 62]   ταῦτα ἀνάκειται, ἀλλὰ δαίμονας, οὐδὲ  χρῆναι   θεραπεύειν δαίμονας ὅστις σέβει θεόν.
[7, 15]   αὐτὸν παθεῖν οὕτως δρᾶσαι  χρῆναι   πιστεύειν τοῖς προειρημένοις· λεκτέον ὅτι
[7, 38]   δὲ φωνῇ οὐκ ἂν Χριστιανὸς  χρήσαιτο,   μαθὼν πνεύματι τὰς πράξεις τοῦ
[7, 60]   ἀκροωμένων, ἵνα ταῖς συνήθεσιν αὐτοῖς  χρησαμένη   λέξεσι προκαλέσηται ἐπὶ ἀκρόασιν τὸ
[7, 59]   Ἰουδαίων λέξις, οἱ προφῆται  χρησάμενοι   καταλελοίπασιν ἡμῖν βιβλία, Ἑβραίων διαλέκτῳ
[7, 53]   μὲν ἐπιρρητοτάτῳ θανάτῳ δὲ οἰκτίστῳ  χρησάμενον   θεὸν τίθεσθε. Πόσῳ τοῦδε ἐπιτηδειότερος
[7, 53]   Ὀρφέα εἴχετε, ἄνδρα ὁμολογουμένως ὁσίῳ  χρησάμενον   πνεύματι καὶ αὐτὸν βιαίως ἀποθανόντα.
[7, 54]   Ὀρφέως ὁμολογουμένως φησὶν αὐτὸν ὁσίῳ  χρησάμενον   πνεύματι καλῶς βεβιωκέναι; Θαυμάζω δὲ
[7, 43]   τῷ ἤκουσεν» ἀντὶ τοῦ συνῆκε  χρησάμενος   ἀνάλογον τῷ ἔχων ὦτα
[7, 6]   θεὸς ἦν, τῇ προγνώσει αὐτὸν  χρήσασθαι   δελέατι, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, πρὸς
[7, 20]   τι παρατιθεὶς τούτοις Κέλσος  χρήσηται   οἷς νομίζει ἐναντιώμασι πρὸς τὸν
[7, 46]   Ἰησοῦ μαθηταί, ὥστε οἱονεὶ ἐπιβάθρᾳ  χρῆσθαι   αὐτοῖς πρὸς τὴν κατανόησιν τῆς
[7, 26]   οὐχ οἷόν τ´ ἦν Χριστιανοὺς  χρῆσθαι   κατὰ τὸν Μωϋσέως νόμον, εἴ
[7, 10]   ἦν αὐτόθεν νοηθῆναι τοῖς ἀκούουσι  χρήσιμα   καὶ συμβαλλόμενα τῇ τῶν ἠθῶν
[7, 60]   Ἕλλην μένων μηδὲν δύνασθαι  χρήσιμον   λέγειν Αἰγυπτίοις καὶ Σύροις· οὕτως
[7, 4]   ἦν καὶ αὐτοῖς τοῖς προφητεύουσι  χρήσιμον,   προαπέλαυον τῆς τοῦ κρείττονος εἰς
[7, 32]   τὴν τῇδε γένεσιν ἐρχομένη τὸ  χρήσιμον   πρὸς τὴν ἐν τῇ ὑστέρᾳ
[7, 32]   περὶ αὐτοῦ χλευάζει τὸ λεγόμενον,  χρήσιμον   πρὸς τοῖς ἀνωτέρω εἰρημένοις ἡμῖν
[7, 59]   Ἆρά γε τοὺς τοῖς λογίοις  χρησίμως   αὐτὰ σκευάζοντας τοὺς τοῖς
[7, 3]   παντὸς οὑτινοσοῦν τοῦ ἀπὸ τῶν  χρησμῶν   διδασκομένου τὸ συμβαλλόμενον εἰς τὸν
[7, 3]   τὴν Πυθίαν καὶ τὰ λοιπὰ  χρηστήρια·   ἴδωμεν οὖν εἰ μὴ καὶ
[7, 3]   τῆς Πυθίας καὶ τῶν λοιπῶν  χρηστηρίων   λόγου· δυνατὸν δὲ καὶ τὰ
[7, 3]   Λέγωμεν οὖν περὶ τῶν κατειλεγμένων  χρηστηρίων   ὅτι δυνατὸν μὲν ἡμῖν συνάγουσιν
[7, 44]   ἀνθρώποις ἐστὶ περὶ θεοῦ σφάλματα—  χρηστότητι   δὲ καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ θεοῦ
[7, 38]   νῦν μέν, ἵνα τῇ λέξει  χρήσωμαι   τοῦ Παύλου, δι´ ἐσόπτρου καὶ
[7, 6]   εἰς προφητείαν γένος ταῖς Δωδωνίσι  χρῆται,   ὡς καὶ Κέλσος παρέστησεν.
[7, 49]   ἐξετάζεται δὲ παρὰ τοῖς τελειότερον  χριστιανίζειν   ἐθέλουσι καὶ ἐπισταμένοις ὅτι Στόμα
[7, 39]   Παντὸς οὖν τοῦ κατὰ τρόπον  χριστιανίζοντος   τῆς ψυχῆς ἐγήγερται ὀφθαλμὸς
[7, 39]   ἐξομόσωνται μηδὲ μέχρι φωνῆς τὸν  χριστιανισμόν,   καὶ παρεσκευασμένοις πρὸς πᾶσαν αἰκίαν
[7, 64]   παράνομον ἡδονὴν καὶ παρανόμους θηράσονται·  Χριστιανοὶ   δὲ καὶ Ἰουδαῖοι διὰ τὸ
[7, 16]   καὶ λόγοις οὐκ ἐντεθραμμένοι ἐξεταστικοῖς  Χριστιανοὶ   εἴποιεν ἂν τεθνηκέναι τὴν ἀλήθειαν
[7, 64]   τοῦτο πράττουσιν ἄλλων, ὧν  Χριστιανοὶ   καὶ Ἰουδαῖοι οὐκ ἀνέχονται τῆς
[7, 40]   γὰρ μὴ ἐπιστάμενος, τί μὲν  Χριστιανοὶ   λέγουσι τί δὲ οἱ τοιούτους
[7, 26]   Μωϋσέα πρότερον ἐπολιτεύοντο, καὶ ἣν  Χριστιανοὶ   νῦν κατὰ τὴν Ἰησοῦ διδασκαλίαν
[7, 44]   μωρὰ τοῦ κόσμου» τοὺς ἐν  Χριστιανοῖς   ἁπλουστάτους καὶ πολλῶν φιλοσόφων μετριώτερον
[7, 59]   Μωϋσεῖ τινι τῶν προφητῶν,  Χριστιανοῖς   δὲ ἐν τοῖς ἀναγραφεῖσιν Ἰησοῦ
[7, 59]   λεγόμενον παρὰ Ἰουδαίοις παρὰ  Χριστιανοῖς   ἐκ τοῦ καὶ παρ´ Ἕλλησιν
[7, 48]   Ἀθηναίοις ἁγιστείαν· ἔστι δ´ ἐν  Χριστιανοῖς   ἰδεῖν ἄνδρας μὴ δεηθέντας κωνείου,
[7, 5]   καὶ εἴπερ πεπίστευται οὐ παρὰ  Χριστιανοῖς   καὶ Ἰουδαίοις μόνοις ἀλλὰ καὶ
[7, 59]   ἁπλουστέραις λέξεσι παρὰ Ἰουδαίοις  Χριστιανοῖς·   καίτοι γε πρώτη Ἰουδαίων
[7, 48]   θεῖον τιμὴν καθαρότητι· ἐν δὲ  Χριστιανοῖς   οὐ διὰ τὰς παρ´ ἀνθρώποις
[7, 37]   οὐκ εὐλόγως τις καταγελάσεται Κέλσου,  Χριστιανοῖς   περιτιθέντος τὰ μὴ ὑπὸ Χριστιανῶν
[7, 44]   ἀναφέροντός γε ἐπὶ τὸν νοούμενον;  Χριστιανὸς   δὲ καὶ ἰδιώτης πάντα
[7, 38]   Σαρκὸς δὲ φωνῇ οὐκ ἂν  Χριστιανὸς   χρήσαιτο, μαθὼν πνεύματι τὰς πράξεις
[7, 40]   Κέλσος ὡς πρὸς πάντας  Χριστιανοὺς   ἀποτείνει λόγον, ὅντινα πρὸς τοὺς
[7, 40]   ἀθλίως ἐκμανθάνοντες. Μάτην οὖν πρὸς  Χριστιανούς   φησι τό· Κἂν ἡγεμόνα τῆς
[7, 26]   ἀναιρέσεως οὐχ οἷόν τ´ ἦν  Χριστιανοὺς   χρῆσθαι κατὰ τὸν Μωϋσέως νόμον,
[7, 4]   δαιμόνων γένος, οὓς οὐκ ὀλίγοι  Χριστιανῶν   ἀπελαύνουσι τῶν πασχόντων σὺν οὐδενὶ
[7, 70]   ταῦτα λέγειν καλῶς, ἵνα περὶ  Χριστιανῶν   ἀπολογήσηται, ἐκτρεπομένων ἄλλο τι σέβειν
[7, 2]   εἰρημένα περὶ τοῦ Ἰησοῦ καὶ  Χριστιανῶν   ἐν τοῖς ὀλίγῳ πρὸ τούτων,
[7, 39]   θεόν· ἐφ´ οἷς οἴεται μηδένα  Χριστιανῶν   ἐπαΐειν δύνασθαι τῶν ὑπ´ αὐτοῦ
[7, 8]   τινὰς τοῦ Ἰουδαίων λόγου καὶ  Χριστιανῶν   κατὰ τὸν χαρακτῆρα τῶν
[7, 26]   τὸν τρόπον τὸν αὐτὸν τὰ  Χριστιανῶν   ηὔξησε καὶ ὁσημέραι εἰς πλῆθος
[7, 26]   πᾶσα μὲν ἀνθρωπίνη βουλὴ κατὰ  Χριστιανῶν   καθῃρέθη, ὅσῳ δ´ αὐτοὺς ἐταπείνουν
[7, 1]   βιβλίοις πρὸς τὰς Κέλσου κατὰ  Χριστιανῶν   κατηγορίας καὶ μηδὲν ὅση δύναμις
[7, 37]   Χριστιανοῖς περιτιθέντος τὰ μὴ ὑπὸ  Χριστιανῶν   λεγόμενα; Εἰ μὲν γὰρ ἰδιωτῶν
[7, 67]   ταῦτα. ~Εἶθ´ ἑξῆς φησι περὶ  Χριστιανῶν   ὅτι συνθήσονται μὲν εἶναι ταῦτ´
[7, 59]   Ἰουδαίων προφήταις τοῖς λόγοις  Χριστιανῶν,   οὕτω τὸν λόγον κατασκευαστέον ἀπό
[7, 23]   δὲ σοφίαν τις νοήσαι τὸν  Χριστόν,   ἐπεὶ Χριστός ἐστι θεοῦ δύναμις
[7, 2]   προφητῶν προφητεύεσθαι τὰ περὶ τὸν  Χριστὸν   Ἰησοῦν. Καὶ πρῶτόν γε κατ´
[7, 12]   ἀπολογουμένους περὶ τῶν κατὰ τὸν  Χριστὸν   μηδὲν μὲν δύνασθαι πρὸς ἔπος
[7, 39]   γένος, τοὺς φάσκοντας· Εἰ καὶ  Χριστόν   ποτε κατὰ σάρκα ἐγνώκαμεν, ἀλλὰ
[7, 13]   θεὸς ἠπίστατο ἅπερ  Χριστὸς   αὐτοῦ πείσεται. Πόθεν δ´ ὅτι
[7, 23]   τις νοήσαι τὸν Χριστόν, ἐπεὶ  Χριστός   ἐστι θεοῦ δύναμις καὶ θεοῦ
[7, 13]   αὐτοῦ. μὲν οὖν πείσεται  Χριστὸς   προεῖπον οἱ προφῆται, καὶ τὴν
[7, 2]   τὴν διὰ τῶν προφητευομένων περὶ  Χριστοῦ   ἀπολογίαν. Καί φησι πρὸς ταῦτα·
[7, 41]   καταλιπόντας διὰ τὴν Ἰησοῦ τοῦ  Χριστοῦ   διδασκαλίαν πάντα ἀγάλματα καὶ ἱδρύματα
[7, 20]   πρὸς τὸν νόμον ἀπὸ τῆς  Χριστοῦ   διδασκαλίας, λεκτέον περὶ τῶν προειρημένων.
[7, 26]   ὠφεληθῆναι διὰ τῆς Ἰησοῦ τοῦ  Χριστοῦ   διδασκαλίας, πᾶσα μὲν ἀνθρωπίνη βουλὴ
[7, 8]   προειπόντες ἔλεγον καὶ περὶ τῆς  Χριστοῦ   ἐπιδημίας. Πάλιν τε αὖ τοὺς
[7, 26]   πρόνοια νῦν δὲ τὸ Ἰησοῦ  Χριστοῦ   εὐαγγέλιον κρατεῖν ἔτι τὰ Ἰουδαίων
[7, 21]   τοῦ λόγου δυναστείαν ὑποτάσσων τῇ  Χριστοῦ   Ἰησοῦ διδασκαλίᾳ τοὺς ἀπὸ τῶν
[7, 37]   ἐπιμελῶς ὅση δύναμις ἐξεταζόντων τὰ  Χριστοῦ,   οὐδὲ τούτοις ἀκόλουθα πεποίηκεν. Οὐδεὶς
[7, 21]   Ἰλλυρικοῦ» πληρῶν τὸ εὐαγγέλιον τοῦ  Χριστοῦ»   πᾶσιν ἔθνεσιν, οἷς ἐπιδεδήμηκε. Καὶ
[7, 14]   οὐ, καθὼς προεῖπον, τὰ περὶ  Χριστοῦ   πεπλήρωται ἐν τῷ Ἰησοῦ λεχθέντα,
[7, 7]   καὶ τὰ περὶ Ἰησοῦ τοῦ  Χριστοῦ   προεῖπον. Διόπερ ἐν οὐδενὶ μὲν
[7, 1]   θεὸν ἐπικαλεσάμενοι δι´ αὐτοῦ Ἰησοῦ  Χριστοῦ,   τοῦ κατηγορουμένου ὑπὸ Κέλσου, ἵν´
[7, 4]   παριστάσης τῆς ἐν τῷ λόγῳ  Χριστοῦ   χάριτος τὸ τῶν δαιμονίων εὐτελὲς
[7, 29]   διαλαβὼν ἀπόστολος, ὡς συνεγερθεὶς  Χριστῷ»   καὶ τὰ ἄνω» ζητῶν καὶ
[7, 11]   πᾶς κατ´ ἀλήθειαν ἐν  Χριστῷ   σοφὸς τὸν εἱρμὸν πάντα ἀποδῴη
[7, 13]   τὰ φαῦλα τροπῆς προσάγουσι τῷ  Χριστῷ   τοῦ θεοῦ, ὃς γευσάμενος οὐ
[7, 18]   οὖν ἔμεινε τὸ ἔθνος τοσούτοις  χρόνοις   ἐν τῇ κατὰ Μωϋσέα θεοσεβείᾳ,
[7, 30]   ἐνθέως βιώσαντες καὶ πάντα τὸν  χρόνον   ἀναθέντες τῇ ἐξετάσει τῶν ἱερῶν
[7, 11]   Οὐδὲ γὰρ κατὰ τοὺς Κέλσου  χρόνους   γεγόνασί τινες προφῆται τοῖς ἀρχαίοις
[7, 18]   αὐτὸν ὅτι ἀναγνωστέον καὶ τοὺς  χρόνους,   ἐν οἷς ὅλος λαὸς
[7, 8]   λεχθέντα. Οὐ γὰρ εἶδε τοὺς  χρόνους,   οὐδ´ ὅτι πρὸ πολλῶν ἐτῶν
[7, 11]   αὐτοῦ προκοπὴν καθ´ οὓς βούλεται  χρόνους   προστεθήσεται τοῖς ἤδη εἰς ταῦτα
[7, 43]   τοῦ εἰρῆσθαι τῷ Φιλίππῳ· Τοσούτῳ  χρόνῳ   μεθ´ ὑμῶν εἰμι, καὶ οὐκ
[7, 6]   ἵνα λοιμώξαντες ἀποδώσειαν αὐτῷ τὴν  Χρυσηΐδα.   Μέμνημαι δὲ παρά τινι τῶν
[7, 6]   βούλονται οἱ θύοντες, εἰσήγαγε τὸν  Χρύσην,   ἕνεκεν ὀλίγων στεφάνων καὶ μηρίων
[7, 62]   ξύλον χαλκὸς  χρυσός,   ὃν δεῖνα
[7, 6]   λελεγμένων, ἀναγνοὺς ὅτι τὰ τοῦ  Χρύσου   πρὸς τὸν Ἀπόλλωνα ἔπη καὶ
[7, 5]   μέσῃ τυγχανούσῃ εἰς ἀπάτην ἀνθρώπων  χρώμενα   καὶ πρὸς τὸ περισπάσαι αὐτοὺς
[7, 38]   ἄνθρωπος μὲν οὖν, τουτέστι ψυχὴ  χρωμένη   σώματι, λεγομένη ἔσω ἄνθρωπος»
[7, 37]   ἀδύνατον εἶναι μαθεῖν τὰ νοητά,  χρώμενοι   δὲ τῷ τίς χωρὶς αἰσθήσεως
[7, 41]   βέλτιον ὁδεύσουσιν οἱ τοιούτοις ὁδηγοῖς  χρώμενοι   καὶ ὠφέληνται περὶ τῶν κατὰ
[7, 53]   Ὑμεῖς δὲ κἂν Σίβυλλαν,  χρῶνταί   τινες ὑμῶν, εἰκότως ἂν μᾶλλον
[7, 46]   εἶναι θεοῦ, τὰς ψυχὰς ἑαυτῶν  χωλὰς   κατασκευάζωσι καὶ τὸν ἔσω» ἑαυτῶν
[7, 45]   λέγετε τυφλώττειν τοὺς βλέποντας καὶ  χωλοὺς   εἶναι τοὺς τρέχοντας, αὐτοὶ πάντῃ
[7, 52]   ~Μὴ ἀγανακτείτω δὲ Κέλσος, ἐπὰν  χωλοὺς   λέγωμεν καὶ τὰς βάσεις τῆς
[7, 65]   ἐλπίδι» κρείττονι ταῦτα πράττοντα ἐν  χώρᾳ   τιμᾶν θεοῦ τοῦ ἀνενδεοῦς
[7, 21]   ἦρχεν αὐτῶν, οὐδέ ποτε ἐν  χώρᾳ   ὑποτεταγμένος ἀνθρώποις ὡς κρείττοσι γινομένοις·
[7, 9]   αἰώνιον ἐπιβαλῶ καὶ πόλεσι καὶ  χώραις.   Καὶ ἄνθρωποι, οἳ μὴ τὰς
[7, 28]   τὴν ψυχὴν ἡγούμενος ἐκείνην τὴν  χώραν,   ἔνθα στέλλεται, ἄντικρυς γῆν» ὠνόμασεν
[7, 46]   ἀδικίᾳ» κατέχουσιν, οὐδ´ ἀπολογίας ἔτι  χώραν   ἐπὶ τῇ γνώσει τῶν τηλικούτων
[7, 16]   τὸ τῆς ὑποθέσεως τοῦ Κέλσου  χώραν   ἔχον, εἰ ἐφάσκομεν προειρηκέναι τοὺς
[7, 26]   Ἰουδαίων, σύστημα ἴδιον πολιτείας καὶ  χώρας   ἐχόντων, τὸ ἐπεξιέναι τοῖς πολεμίοις
[7, 41]   δογμάτων ὧν ἐδύναντο περὶ θεοῦ  χωρεῖν;   ~Εἶτα μετὰ ταῦτα ὡς ἐπὶ
[7, 18]   καθαρῶς βεβιωκέναι τὸ θεῖον πνεῦμα  χωρήσαντες   περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις
[7, 51]   διαφορὰν τῶν ἐκ διαλειμμάτων πλειόνων  χωρησάντων   τὴν τῆς ἀληθείας κατάληψιν καὶ
[7, 22]   ἐν ἦν ναὸς θεοῦ»  χωρήσας   δόξαν καὶ ὑπόληψιν ὀρθὴν περὶ
[7, 46]   λέξεσι μόναις οὐσίαν ἀπὸ γενέσεως  χωρίζωσι   καὶ νοητὸν ἀπὸ ὁρατοῦ, καὶ
[7, 64]   ὅτι τοιοῖσδε παρακαθέζονται σχήμασι καὶ  χωρίοις,   ἤτοι ὑπό τινων μαγγανειῶν κατακληθέντες
[7, 37]   ἐν αἰσθητοῖς καταμένειν χρή· οὔτε  χωρὶς   αἰσθήσεως ἐροῦσιν ἀδύνατον εἶναι μαθεῖν
[7, 37]   γνώσονται τὸν θεόν; ἤ· Τί  χωρὶς   αἰσθήσεως μαθεῖν δυνατόν ἐστι; Καὶ
[7, 37]   νοητά, χρώμενοι δὲ τῷ τίς  χωρὶς   αἰσθήσεως μαθεῖν δυνατός ἐστιν; Ἐλέγξουσιν
[7, 36]   καταλαμβανόμενοι γνώσονται τὸν θεόν; Τί  χωρὶς   αἰσθήσεως μαθεῖν ἐστι δυνατόν; Εἶτα
[7, 10]   συμβαλλόμενα τῇ τῶν ἠθῶν ἐπανορθώσει  χωρὶς   πάσης ἐπικρύψεως κατὰ τὸ βούλημα
[7, 5]   μετὰ τὸν ἀπὸ τοῦ σώματος  χωρισμὸν   ἀνθρωπίνη ψυχή, καὶ τῷ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 20/11/2008