Livre, Chap. |
[7, 60] |
τοῦ
Ἰησοῦ
μαθηταί,
οἱ
μακρὰν
|
χαίρειν |
εἰπόντες
τῇ
ποικίλῃ
τῶν
λέξεων |
[7, 6] |
ἠπίστατο
Ὅμηρος
πονηρούς
τινας
δαίμονας,
|
χαίροντας |
ταῖς
κνίσσαις
καὶ
ταῖς
θυσίαις, |
[7, 62] |
ὅτι
λίθος
ἢ
ξύλον
ἢ
|
χαλκὸς |
ἢ
χρυσός,
ὃν
ὁ
δεῖνα |
[7, 6] |
ᾧ
εἰσιν
οἱ
προφῆται
ἀνιπτόποδες
|
χαμαιεῦναι» |
ἀποδοκιμάσας
τὸ
τῶν
ἀνδρῶν
εἰς |
[7, 17] |
τῆς
θείας
φύσεως
ἀπαύγασμα»
καὶ
|
χαρακτήρ» |
τις
ἐνανθρωπούσῃ
ψυχῇ
ἱερᾷ
τῇ |
[7, 8] |
καὶ
Χριστιανῶν
ἢ
κατὰ
τὸν
|
χαρακτῆρα |
τῶν
προφητῶν
ἰουδαϊκῶς
προφητεύοντας.
Ὅπως |
[7, 59] |
ἕνεκεν
ἀποδεξόμεθα
τῶν
ὑγιεινῶν
βρωμάτων
|
χάριν; |
Ἆρά
γε
τοὺς
τοῖς
λογίοις |
[7, 43] |
θεὸν
τούτοις·
ἐπειδὴ
δὲ
τούτου
|
χάριν |
ἐξηύρηται
σοφοῖς
ἀνδράσιν,
ὡς
ἂν |
[7, 42] |
πᾶσιν
ἀδύνατον»
Ἐπειδὴ
δὲ
τούτου
|
χάριν |
ἐξηύρηται
σοφοῖς
ἀνδράσιν,
ὡς
ἂν |
[7, 23] |
μὴ
τοιούτων
διαφέρειν
τὸν
κεκοσμημένον
|
χαρίσματί |
φαμεν
λόγῳ
σοφίας»
καλουμένῳ,
διὰ |
[7, 44] |
ὁ
υἱὸς
ἀποκαλύψῃ»
θείᾳ
τινὶ
|
χάριτι, |
οὐκ
ἀθεεὶ
ἐγγινομένῃ
τῇ
ψυχῇ |
[7, 44] |
θεοῦ
καὶ
παραδόξῳ
καὶ
θειοτέρᾳ
|
χάριτι |
φθάνειν
τὴν
τοῦ
θεοῦ
γνῶσιν |
[7, 4] |
τῆς
ἐν
τῷ
λόγῳ
Χριστοῦ
|
χάριτος |
τὸ
τῶν
δαιμονίων
εὐτελὲς
καὶ |
[7, 34] |
καὶ
τὰ
ὦτα
καὶ
τὰς
|
χεῖρας |
καὶ
τὸ
τούτων
παραδοξότερον,
αἴσθησιν |
[7, 34] |
τις
ἀνόητος,
ὡς
μὴ
ἐκλαμβάνειν
|
χεῖράς |
τινας
εἶναι
τροπικῶς
καλουμένας,
περὶ |
[7, 34] |
ὧν
καὶ
Ἰωάννης
λέγει·
Αἱ
|
χεῖρες |
ἡμῶν
ἐψηλάφησαν
περὶ
τοῦ
λόγου |
[7, 34] |
λέγηται
λόγος
κυρίου»
γεγονέναι
ἐν
|
χειρὶ |
Ἱερεμίου
τοῦ
προφήτου
ἢ
ἄλλου |
[7, 34] |
ἄλλου
τινός,
ἢ
νόμος
ἐν
|
χειρὶ» |
Μωϋσέως,
ἢ
ὅτι
Ταῖς
χερσί |
[7, 54] |
καλῆς
πολιτείας·
καὶ
γὰρ
πολλῷ
|
χείρονα |
περὶ
τῶν
νομιζομένων
εἶπε
θεῶν |
[7, 2] |
διδόναι
τοῖς
ἀσθενεστέροις
πρὸς
παραδοχὴν
|
χειρόνων |
δογμάτων,
καὶ
ἡμεῖς
ἂν
τοῦτο |
[7, 55] |
τὸν
κάλαμον»
λαμβάνων
ἐπὶ
τῆς
|
χειρὸς |
ἀντὶ
σκήπτρου
ἄκρᾳ
πρᾳότητι
ἐχρήσατο, |
[7, 31] |
δὲ
τὰ
λεγόμενα
ἔργα
τῶν
|
χειρῶν» |
αὐτοῦ.
Μεμφόμενος
γοῦν
τισι
διὰ |
[7, 31] |
ἐμβλέπουσι
καὶ
τὰ
ἔργα
τῶν
|
χειρῶν |
αὐτοῦ
οὐ
κατανοοῦσι.
Καὶ
ταῦτα |
[7, 34] |
χειρὶ»
Μωϋσέως,
ἢ
ὅτι
Ταῖς
|
χερσί |
μου
ἐζήτησα
τὸν
θεὸν
καὶ |
[7, 24] |
τοῦτο,
εἰ
ἔστιν
ἀδικία
ἐν
|
χερσί |
μου,
εἰ
ἀνταπέδωκα
τοῖς
ἀνταποδιδοῦσί |
[7, 34] |
τῆς
φωνῆς
αὐτοῦ
ἀκούσεσθαι
καὶ
|
χερσὶν |
αἰσθηταῖς
ψαύσειν
αὐτοῦ.
Οἴδαμεν
δὲ |
[7, 21] |
ἣν
εἷς»
δίκαιος
διώξεσθαι
λέγεται
|
χιλίους, |
καὶ
δύο»
μετακινεῖν
μυριάδας»
Εἴπερ |
[7, 61] |
θέλοντί
σοι
κριθῆναι
καὶ
τὸν
|
χιτῶνά |
σου
λαβεῖν
ἄφες
καὶ
τὸ |
[7, 55] |
ἐμπαιζόμενος
καὶ
ἐνδυόμενος
τὴν
κοκκίνην
|
χλαμύδα» |
καὶ
τὸν
ἀκάνθινον
στέφανον»
τῇ
|
[7, 32] |
παραστῆσαι
δυναμένων
ἀκηκοέναι
περὶ
αὐτοῦ
|
χλευάζει |
τὸ
λεγόμενον,
χρήσιμον
πρὸς
τοῖς
|
[7, 32] |
καὶ
διὰ
τοῦτο
γελῶντα
καὶ
|
χλευάζοντα |
ὃν
οὐκ
οἶδε
λόγον.
~Οἰόμενος |
[7, 13] |
τὸ
προβάτων
σάρκας
ἐσθίειν
καὶ
|
χολὴν |
ἢ
ὄξος
πίνειν
πλὴν
σκατοφαγεῖν; |
[7, 13] |
Ἔδωκαν
εἰς
τὸ
βρῶμά
μου
|
χολήν, |
καὶ
εἰς
τὴν
δίψαν
μου |
[7, 13] |
τῷ
τῆς
ἀληθείας
ἐπιβουλεύοντες
λόγῳ
|
χολὴν |
τὴν
ἀπὸ
τῆς
ἑαυτῶν
κακίας |
[7, 13] |
ἤσθιεν.
Ἀλλὰ
καὶ
περὶ
τῆς
|
χολῆς |
καὶ
τοῦ
ὄξους,
προφητευθέντων
ἐν |
[7, 32] |
διάπλασιν,
ἕως
ἦν
ἐν
αὐτῇ,
|
χορίον· |
ἐνεδύσατο
δὲ
ὑπ´
ἐκεῖνο
ὃ |
[7, 25] |
τῷ
παίοντι
αὐτὸν
διαγόνα,
καὶ
|
χορτασθήσεται |
ὀνειδισμῶν.
Οὐκ
ἀντιδιατάσσεται
οὖν
τὸ |
[7, 50] |
ἀληθῆ
ἐν
τῷ
Ἐταπεινώθη
εἰς
|
χοῦν |
ἡ
ψυχὴ
ἡμῶν»
καὶ
Εἰς |
[7, 50] |
ἡ
ψυχὴ
ἡμῶν»
καὶ
Εἰς
|
χοῦν |
θανάτου
κατήγαγές
με»
καθὸ
καὶ |
[7, 24] |
καὶ
τὴν
δόξαν
μου
εἰς
|
χοῦν |
κατασκηνώσαι.
Ἀλλ´
οὐδὲ
τὸ
Μὴ |
[7, 70] |
κλέπτειν
καὶ
λῃστεύειν
ἀνθρώπων
ψυχάς.
|
Χρεία |
δὲ
τῷ
μέλλοντι
εἰς
ταῦτα |
[7, 35] |
λέγοντος·
Αἴσθησιν
θείαν
εὑρήσεις.
~Οὐ
|
χρεία |
τοίνυν
ἡμῖν
ὡς
οὕτω
ζητοῦσι |
[7, 21] |
τοῦτο
αὐτὸς
οὐκ
ἐδανείζετο
οὐδὲ
|
χρείαν
|
εἶχεν
ἀνθρώπου
διακονουμένου
αὐτῷ
τὸν |
[7, 62] |
Πέρσας
δὲ
οἶδα
νόμοισι
τοῖσδε
|
χρεωμένους, |
ἀγάλματα
μὲν
καὶ
βωμοὺς
καὶ |
[7, 37] |
καὶ
τοὺς
ἐν
βίῳ
ἀνθρώπους
|
χρὴ
|
ἀπὸ
αἰσθήσεων
ἄρξασθαι
καὶ
τῶν |
[7, 24] |
ψυχήν,
ψυχαὶ
δὲ
ἀσεβῶν
ἐνδεεῖς.
|
Χρὴ |
γὰρ
ὁρᾶν
τὴν
τῆς
ψυχῆς
|
[7, 12] |
ἀλλὰ
τοιοῦτον
γίνεσθαι
τοῖς
ὡς
|
χρὴ |
ἐκδέχεσθαι
μὴ
συνιεῖσι
τὴν
θείαν
|
[7, 66] |
Δημοκρίτου
ἀσπαζόμενοι·
οὐδὲν
γὰρ
νόθον
|
χρὴ |
ἐνυπάρχειν
ἐν
τῇ
ψυχῇ
τοῦ |
[7, 27] |
τὸ
τοῦ
λόγου
βούλημα,
οὐ
|
χρὴ |
ἡμᾶς
τευτάζειν
περὶ
τὰ
μὴ
|
[7, 69] |
τὸ
τῶν
δαιμόνων.
Διόπερ
οὐ
|
χρὴ |
θεραπεύειν
δαίμονας
ὅστις
σέβει
θεόν. |
[7, 67] |
ἐνεκάλεσεν
ἡμῖν,
φάσκουσιν
ὅτι
οὐ
|
χρὴ |
θεραπεύειν
δαίμονας
ὅστις
σέβει
τὸν |
[7, 59] |
κατ´
ἐκείνους
ἀναγέγραπται.
Εἰ
δὲ
|
χρὴ |
καὶ
τὴν
τῶν
δογμάτων
ταυτότητα, |
[7, 26] |
τοῖς
ἐναντίοις
ἀποστέλλει.
~Εἰ
δὲ
|
χρὴ |
κἂν
ὀλίγα
περὶ
τῆς
διαφόρου |
[7, 24] |
δέ
τι
καὶ
ἁπλούστερον,
ὅτι
|
χρὴ |
μὴ
ξενίζεσθαι
ταῖς
περὶ
τῶν |
[7, 5] |
ἁπαξαπλῶς
περὶ
τὴν
γῆν·
ποδαπὰ
|
χρὴ |
νομίζειν
εἶναι
πνεύματα
τὰ
ὅλους, |
[7, 68] |
τοῦ
Ἰησοῦ
ἡμῖν
εἰρημένα
οὐ
|
χρὴ |
νῦν
παλιλλογεῖν
πρὸς
τὸ
ὅτι |
[7, 12] |
τῶν
μὴ
διδομένων.
Εἰδέναι
δὲ
|
χρὴ |
ὅτι
καὶ
οἱ
βουλόμενοι
κατὰ
|
[7, 37] |
οὔτι
γε
ἐν
αἰσθητοῖς
καταμένειν
|
χρή· |
οὔτε
χωρὶς
αἰσθήσεως
ἐροῦσιν
ἀδύνατον |
[7, 33] |
γνῶσίν
γε
θεοῦ
σώματος
οὐδαμῶς
|
χρῄζομεν. |
Τὸ
γὰρ
γινῶσκον
θεὸν
οὐκ |
[7, 18] |
οὖν
ἂν
ὁ
δίκαιος
ἐκέκτητο
|
χρήματα, |
μισθὸν
τῆς
δικαιοσύνης
αὐτὰ
κατὰ |
[7, 18] |
ὥστε
διὰ
τὸ
πλῆθος
τῶν
|
χρημάτων |
οὐ
μόνον
Ἰουδαίοις
δανείζειν
τὸν |
[7, 67] |
ταῦτ´
ἀνάκειται,
ἀλλὰ
δαίμονας,
οὔτε
|
χρῆναι |
θεραπεύειν
δαίμονας
ὅστις
σέβει
θεόν. |
[7, 62] |
ταῦτα
ἀνάκειται,
ἀλλὰ
δαίμονας,
οὐδὲ
|
χρῆναι |
θεραπεύειν
δαίμονας
ὅστις
σέβει
θεόν. |
[7, 15] |
αὐτὸν
παθεῖν
οὕτως
ἢ
δρᾶσαι
|
χρῆναι |
πιστεύειν
τοῖς
προειρημένοις·
λεκτέον
ὅτι |
[7, 38] |
δὲ
φωνῇ
οὐκ
ἂν
Χριστιανὸς
|
χρήσαιτο, |
μαθὼν
πνεύματι
τὰς
πράξεις
τοῦ |
[7, 60] |
ἀκροωμένων,
ἵνα
ταῖς
συνήθεσιν
αὐτοῖς
|
χρησαμένη |
λέξεσι
προκαλέσηται
ἐπὶ
ἀκρόασιν
τὸ |
[7, 59] |
Ἰουδαίων
λέξις,
ᾗ
οἱ
προφῆται
|
χρησάμενοι |
καταλελοίπασιν
ἡμῖν
βιβλία,
Ἑβραίων
διαλέκτῳ |
[7, 53] |
μὲν
ἐπιρρητοτάτῳ
θανάτῳ
δὲ
οἰκτίστῳ
|
χρησάμενον |
θεὸν
τίθεσθε.
Πόσῳ
τοῦδε
ἐπιτηδειότερος |
[7, 53] |
Ὀρφέα
εἴχετε,
ἄνδρα
ὁμολογουμένως
ὁσίῳ
|
χρησάμενον |
πνεύματι
καὶ
αὐτὸν
βιαίως
ἀποθανόντα. |
[7, 54] |
Ὀρφέως
ὁμολογουμένως
φησὶν
αὐτὸν
ὁσίῳ
|
χρησάμενον
|
πνεύματι
καλῶς
βεβιωκέναι;
Θαυμάζω
δὲ |
[7, 43] |
τῷ
ἤκουσεν»
ἀντὶ
τοῦ
συνῆκε
|
χρησάμενος
|
ἀνάλογον
τῷ
Ὁ
ἔχων
ὦτα |
[7, 6] |
θεὸς
ἦν,
τῇ
προγνώσει
αὐτὸν
|
χρήσασθαι |
δελέατι,
ἵν´
οὕτως
ὀνομάσω,
πρὸς |
[7, 20] |
τι
παρατιθεὶς
τούτοις
ὁ
Κέλσος
|
χρήσηται |
οἷς
νομίζει
ἐναντιώμασι
πρὸς
τὸν |
[7, 46] |
Ἰησοῦ
μαθηταί,
ὥστε
οἱονεὶ
ἐπιβάθρᾳ
|
χρῆσθαι |
αὐτοῖς
πρὸς
τὴν
κατανόησιν
τῆς |
[7, 26] |
οὐχ
οἷόν
τ´
ἦν
Χριστιανοὺς
|
χρῆσθαι |
κατὰ
τὸν
Μωϋσέως
νόμον,
εἴ |
[7, 10] |
ἦν
αὐτόθεν
νοηθῆναι
τοῖς
ἀκούουσι
|
χρήσιμα |
καὶ
συμβαλλόμενα
τῇ
τῶν
ἠθῶν |
[7, 60] |
ἢ
Ἕλλην
μένων
μηδὲν
δύνασθαι
|
χρήσιμον |
λέγειν
Αἰγυπτίοις
καὶ
Σύροις·
οὕτως |
[7, 4] |
ἦν
καὶ
αὐτοῖς
τοῖς
προφητεύουσι
|
χρήσιμον, |
προαπέλαυον
τῆς
τοῦ
κρείττονος
εἰς |
[7, 32] |
τὴν
τῇδε
γένεσιν
ἐρχομένη
τὸ
|
χρήσιμον |
πρὸς
τὴν
ἐν
τῇ
ὑστέρᾳ |
[7, 32] |
περὶ
αὐτοῦ
χλευάζει
τὸ
λεγόμενον,
|
χρήσιμον |
πρὸς
τοῖς
ἀνωτέρω
εἰρημένοις
ἡμῖν |
[7, 59] |
Ἆρά
γε
τοὺς
τοῖς
λογίοις
|
χρησίμως |
αὐτὰ
σκευάζοντας
ἢ
τοὺς
τοῖς
|
[7, 3] |
παντὸς
οὑτινοσοῦν
τοῦ
ἀπὸ
τῶν
|
χρησμῶν |
διδασκομένου
τὸ
συμβαλλόμενον
εἰς
τὸν |
[7, 3] |
τὴν
Πυθίαν
καὶ
τὰ
λοιπὰ
|
χρηστήρια· |
ἴδωμεν
οὖν
εἰ
μὴ
καὶ |
[7, 3] |
τῆς
Πυθίας
καὶ
τῶν
λοιπῶν
|
χρηστηρίων
|
λόγου·
δυνατὸν
δὲ
καὶ
τὰ |
[7, 3] |
Λέγωμεν
οὖν
περὶ
τῶν
κατειλεγμένων
|
χρηστηρίων
|
ὅτι
δυνατὸν
μὲν
ἡμῖν
συνάγουσιν |
[7, 44] |
ἀνθρώποις
ἐστὶ
περὶ
θεοῦ
σφάλματα—
|
χρηστότητι |
δὲ
καὶ
φιλανθρωπίᾳ
τοῦ
θεοῦ |
[7, 38] |
νῦν
μέν,
ἵνα
τῇ
λέξει
|
χρήσωμαι |
τοῦ
Παύλου,
δι´
ἐσόπτρου
καὶ |
[7, 6] |
εἰς
προφητείαν
γένος
ταῖς
Δωδωνίσι
|
χρῆται, |
ὡς
καὶ
ὁ
Κέλσος
παρέστησεν. |
[7, 49] |
ἐξετάζεται
δὲ
παρὰ
τοῖς
τελειότερον
|
χριστιανίζειν
|
ἐθέλουσι
καὶ
ἐπισταμένοις
ὅτι
Στόμα |
[7, 39] |
Παντὸς
οὖν
τοῦ
κατὰ
τρόπον
|
χριστιανίζοντος |
ὁ
τῆς
ψυχῆς
ἐγήγερται
ὀφθαλμὸς |
[7, 39] |
ἐξομόσωνται
μηδὲ
μέχρι
φωνῆς
τὸν
|
χριστιανισμόν, |
καὶ
παρεσκευασμένοις
πρὸς
πᾶσαν
αἰκίαν |
[7, 64] |
παράνομον
ἡδονὴν
καὶ
παρανόμους
θηράσονται·
|
Χριστιανοὶ |
δὲ
καὶ
Ἰουδαῖοι
διὰ
τὸ |
[7, 16] |
καὶ
λόγοις
οὐκ
ἐντεθραμμένοι
ἐξεταστικοῖς
|
Χριστιανοὶ |
εἴποιεν
ἂν
τεθνηκέναι
τὴν
ἀλήθειαν |
[7, 64] |
τοῦτο
πράττουσιν
ἄλλων,
ἢ
ὧν
|
Χριστιανοὶ |
καὶ
Ἰουδαῖοι
οὐκ
ἀνέχονται
τῆς |
[7, 40] |
γὰρ
μὴ
ἐπιστάμενος,
τί
μὲν
|
Χριστιανοὶ |
λέγουσι
τί
δὲ
οἱ
τοιούτους |
[7, 26] |
Μωϋσέα
πρότερον
ἐπολιτεύοντο,
καὶ
ἣν
|
Χριστιανοὶ |
νῦν
κατὰ
τὴν
Ἰησοῦ
διδασκαλίαν |
[7, 44] |
μωρὰ
τοῦ
κόσμου»
τοὺς
ἐν
|
Χριστιανοῖς
|
ἁπλουστάτους
καὶ
πολλῶν
φιλοσόφων
μετριώτερον |
[7, 59] |
Μωϋσεῖ
ἤ
τινι
τῶν
προφητῶν,
|
Χριστιανοῖς |
δὲ
ἐν
τοῖς
ἀναγραφεῖσιν
Ἰησοῦ |
[7, 59] |
λεγόμενον
παρὰ
Ἰουδαίοις
ἢ
παρὰ
|
Χριστιανοῖς |
ἐκ
τοῦ
καὶ
παρ´
Ἕλλησιν |
[7, 48] |
Ἀθηναίοις
ἁγιστείαν·
ἔστι
δ´
ἐν
|
Χριστιανοῖς |
ἰδεῖν
ἄνδρας
μὴ
δεηθέντας
κωνείου, |
[7, 5] |
καὶ
εἴπερ
πεπίστευται
οὐ
παρὰ
|
Χριστιανοῖς |
καὶ
Ἰουδαίοις
μόνοις
ἀλλὰ
καὶ |
[7, 59] |
ἁπλουστέραις
λέξεσι
παρὰ
Ἰουδαίοις
ἢ
|
Χριστιανοῖς· |
καίτοι
γε
ἡ
πρώτη
Ἰουδαίων
|
[7, 48] |
θεῖον
τιμὴν
καθαρότητι·
ἐν
δὲ
|
Χριστιανοῖς |
οὐ
διὰ
τὰς
παρ´
ἀνθρώποις |
[7, 37] |
οὐκ
εὐλόγως
τις
καταγελάσεται
Κέλσου,
|
Χριστιανοῖς |
περιτιθέντος
τὰ
μὴ
ὑπὸ
Χριστιανῶν
|
[7, 44] |
ἀναφέροντός
γε
ἐπὶ
τὸν
νοούμενον;
|
Χριστιανὸς |
δὲ
καὶ
ὁ
ἰδιώτης
πάντα |
[7, 38] |
Σαρκὸς
δὲ
φωνῇ
οὐκ
ἂν
|
Χριστιανὸς |
χρήσαιτο,
μαθὼν
πνεύματι
τὰς
πράξεις |
[7, 40] |
ὁ
Κέλσος
ὡς
πρὸς
πάντας
|
Χριστιανοὺς |
ἀποτείνει
λόγον,
ὅντινα
πρὸς
τοὺς |
[7, 40] |
ἀθλίως
ἐκμανθάνοντες.
Μάτην
οὖν
πρὸς
|
Χριστιανούς |
φησι
τό·
Κἂν
ἡγεμόνα
τῆς |
[7, 26] |
ἀναιρέσεως
οὐχ
οἷόν
τ´
ἦν
|
Χριστιανοὺς |
χρῆσθαι
κατὰ
τὸν
Μωϋσέως
νόμον, |
[7, 4] |
δαιμόνων
γένος,
οὓς
οὐκ
ὀλίγοι
|
Χριστιανῶν |
ἀπελαύνουσι
τῶν
πασχόντων
σὺν
οὐδενὶ |
[7, 70] |
ταῦτα
λέγειν
καλῶς,
ἵνα
περὶ
|
Χριστιανῶν |
ἀπολογήσηται,
ἐκτρεπομένων
ἄλλο
τι
σέβειν
|
[7, 2] |
εἰρημένα
περὶ
τοῦ
Ἰησοῦ
καὶ
|
Χριστιανῶν |
ἐν
τοῖς
ὀλίγῳ
πρὸ
τούτων, |
[7, 39] |
θεόν·
ἐφ´
οἷς
οἴεται
μηδένα
|
Χριστιανῶν |
ἐπαΐειν
δύνασθαι
τῶν
ὑπ´
αὐτοῦ
|
[7, 8] |
τινὰς
τοῦ
Ἰουδαίων
λόγου
καὶ
|
Χριστιανῶν
|
ἢ
κατὰ
τὸν
χαρακτῆρα
τῶν |
[7, 26] |
τὸν
τρόπον
τὸν
αὐτὸν
τὰ
|
Χριστιανῶν |
ηὔξησε
καὶ
ὁσημέραι
εἰς
πλῆθος |
[7, 26] |
πᾶσα
μὲν
ἀνθρωπίνη
βουλὴ
κατὰ
|
Χριστιανῶν |
καθῃρέθη,
ὅσῳ
δ´
αὐτοὺς
ἐταπείνουν |
[7, 1] |
βιβλίοις
πρὸς
τὰς
Κέλσου
κατὰ
|
Χριστιανῶν |
κατηγορίας
καὶ
μηδὲν
ὅση
δύναμις
|
[7, 37] |
Χριστιανοῖς
περιτιθέντος
τὰ
μὴ
ὑπὸ
|
Χριστιανῶν
|
λεγόμενα;
Εἰ
μὲν
γὰρ
ἰδιωτῶν |
[7, 67] |
ταῦτα.
~Εἶθ´
ἑξῆς
φησι
περὶ
|
Χριστιανῶν |
ὅτι
συνθήσονται
μὲν
εἶναι
ταῦτ´ |
[7, 59] |
Ἰουδαίων
προφήταις
ἢ
τοῖς
λόγοις
|
Χριστιανῶν, |
οὕτω
τὸν
λόγον
κατασκευαστέον
ἀπό |
[7, 23] |
δὲ
σοφίαν
τις
νοήσαι
τὸν
|
Χριστόν, |
ἐπεὶ
Χριστός
ἐστι
θεοῦ
δύναμις |
[7, 2] |
προφητῶν
προφητεύεσθαι
τὰ
περὶ
τὸν
|
Χριστὸν |
Ἰησοῦν.
Καὶ
πρῶτόν
γε
κατ´ |
[7, 12] |
ἀπολογουμένους
περὶ
τῶν
κατὰ
τὸν
|
Χριστὸν |
μηδὲν
μὲν
δύνασθαι
πρὸς
ἔπος |
[7, 39] |
γένος,
τοὺς
φάσκοντας·
Εἰ
καὶ
|
Χριστόν |
ποτε
κατὰ
σάρκα
ἐγνώκαμεν,
ἀλλὰ |
[7, 13] |
ὁ
θεὸς
ἠπίστατο
ἅπερ
ὁ
|
Χριστὸς |
αὐτοῦ
πείσεται.
Πόθεν
δ´
ὅτι |
[7, 23] |
τις
νοήσαι
τὸν
Χριστόν,
ἐπεὶ
|
Χριστός |
ἐστι
θεοῦ
δύναμις
καὶ
θεοῦ |
[7, 13] |
αὐτοῦ.
Ἃ
μὲν
οὖν
πείσεται
|
Χριστὸς |
προεῖπον
οἱ
προφῆται,
καὶ
τὴν |
[7, 2] |
τὴν
διὰ
τῶν
προφητευομένων
περὶ
|
Χριστοῦ |
ἀπολογίαν.
Καί
φησι
πρὸς
ταῦτα· |
[7, 41] |
καταλιπόντας
διὰ
τὴν
Ἰησοῦ
τοῦ
|
Χριστοῦ |
διδασκαλίαν
πάντα
ἀγάλματα
καὶ
ἱδρύματα |
[7, 20] |
πρὸς
τὸν
νόμον
ἀπὸ
τῆς
|
Χριστοῦ |
διδασκαλίας,
λεκτέον
περὶ
τῶν
προειρημένων. |
[7, 26] |
ὠφεληθῆναι
διὰ
τῆς
Ἰησοῦ
τοῦ
|
Χριστοῦ |
διδασκαλίας,
πᾶσα
μὲν
ἀνθρωπίνη
βουλὴ |
[7, 8] |
προειπόντες
ἔλεγον
καὶ
περὶ
τῆς
|
Χριστοῦ |
ἐπιδημίας.
Πάλιν
τε
αὖ
τοὺς
|
[7, 26] |
πρόνοια
νῦν
δὲ
τὸ
Ἰησοῦ
|
Χριστοῦ |
εὐαγγέλιον
κρατεῖν
ἔτι
τὰ
Ἰουδαίων |
[7, 21] |
τοῦ
λόγου
δυναστείαν
ὑποτάσσων
τῇ
|
Χριστοῦ |
Ἰησοῦ
διδασκαλίᾳ
τοὺς
ἀπὸ
τῶν |
[7, 37] |
ἐπιμελῶς
ὅση
δύναμις
ἐξεταζόντων
τὰ
|
Χριστοῦ, |
οὐδὲ
τούτοις
ἀκόλουθα
πεποίηκεν.
Οὐδεὶς |
[7, 21] |
Ἰλλυρικοῦ»
πληρῶν
τὸ
εὐαγγέλιον
τοῦ
|
Χριστοῦ» |
πᾶσιν
ἔθνεσιν,
οἷς
ἐπιδεδήμηκε.
Καὶ |
[7, 14] |
οὐ,
καθὼς
προεῖπον,
τὰ
περὶ
|
Χριστοῦ |
πεπλήρωται
ἐν
τῷ
Ἰησοῦ
λεχθέντα, |
[7, 7] |
καὶ
τὰ
περὶ
Ἰησοῦ
τοῦ
|
Χριστοῦ |
προεῖπον.
Διόπερ
ἐν
οὐδενὶ
μὲν |
[7, 1] |
θεὸν
ἐπικαλεσάμενοι
δι´
αὐτοῦ
Ἰησοῦ
|
Χριστοῦ, |
τοῦ
κατηγορουμένου
ὑπὸ
Κέλσου,
ἵν´ |
[7, 4] |
παριστάσης
τῆς
ἐν
τῷ
λόγῳ
|
Χριστοῦ |
χάριτος
τὸ
τῶν
δαιμονίων
εὐτελὲς
|
[7, 29] |
διαλαβὼν
ὁ
ἀπόστολος,
ὡς
συνεγερθεὶς
|
Χριστῷ» |
καὶ
τὰ
ἄνω»
ζητῶν
καὶ |
[7, 11] |
πᾶς
ὁ
κατ´
ἀλήθειαν
ἐν
|
Χριστῷ
|
σοφὸς
τὸν
εἱρμὸν
πάντα
ἀποδῴη |
[7, 13] |
τὰ
φαῦλα
τροπῆς
προσάγουσι
τῷ
|
Χριστῷ |
τοῦ
θεοῦ,
ὃς
γευσάμενος
οὐ |
[7, 18] |
οὖν
ἔμεινε
τὸ
ἔθνος
τοσούτοις
|
χρόνοις |
ἐν
τῇ
κατὰ
Μωϋσέα
θεοσεβείᾳ, |
[7, 30] |
ἐνθέως
βιώσαντες
καὶ
πάντα
τὸν
|
χρόνον |
ἀναθέντες
τῇ
ἐξετάσει
τῶν
ἱερῶν |
[7, 11] |
Οὐδὲ
γὰρ
κατὰ
τοὺς
Κέλσου
|
χρόνους
|
γεγόνασί
τινες
προφῆται
τοῖς
ἀρχαίοις |
[7, 18] |
αὐτὸν
ὅτι
ἀναγνωστέον
καὶ
τοὺς
|
χρόνους, |
ἐν
οἷς
ὅλος
ὁ
λαὸς |
[7, 8] |
λεχθέντα.
Οὐ
γὰρ
εἶδε
τοὺς
|
χρόνους, |
οὐδ´
ὅτι
πρὸ
πολλῶν
ἐτῶν |
[7, 11] |
αὐτοῦ
προκοπὴν
καθ´
οὓς
βούλεται
|
χρόνους |
προστεθήσεται
τοῖς
ἤδη
εἰς
ταῦτα |
[7, 43] |
τοῦ
εἰρῆσθαι
τῷ
Φιλίππῳ·
Τοσούτῳ
|
χρόνῳ |
μεθ´
ὑμῶν
εἰμι,
καὶ
οὐκ |
[7, 6] |
ἵνα
λοιμώξαντες
ἀποδώσειαν
αὐτῷ
τὴν
|
Χρυσηΐδα. |
Μέμνημαι
δὲ
παρά
τινι
τῶν |
[7, 6] |
βούλονται
οἱ
θύοντες,
εἰσήγαγε
τὸν
|
Χρύσην, |
ἕνεκεν
ὀλίγων
στεφάνων
καὶ
μηρίων
|
[7, 62] |
ἢ
ξύλον
ἢ
χαλκὸς
ἢ
|
χρυσός, |
ὃν
ὁ
δεῖνα
ἢ
ὁ |
[7, 6] |
λελεγμένων,
ἀναγνοὺς
ὅτι
τὰ
τοῦ
|
Χρύσου |
πρὸς
τὸν
Ἀπόλλωνα
ἔπη
καὶ |
[7, 5] |
μέσῃ
τυγχανούσῃ
εἰς
ἀπάτην
ἀνθρώπων
|
χρώμενα |
καὶ
πρὸς
τὸ
περισπάσαι
αὐτοὺς |
[7, 38] |
ἄνθρωπος
μὲν
οὖν,
τουτέστι
ψυχὴ
|
χρωμένη |
σώματι,
λεγομένη
ὁ
ἔσω
ἄνθρωπος» |
[7, 37] |
ἀδύνατον
εἶναι
μαθεῖν
τὰ
νοητά,
|
χρώμενοι |
δὲ
τῷ
τίς
χωρὶς
αἰσθήσεως |
[7, 41] |
βέλτιον
ὁδεύσουσιν
οἱ
τοιούτοις
ὁδηγοῖς
|
χρώμενοι |
καὶ
ὠφέληνται
περὶ
τῶν
κατὰ |
[7, 53] |
Ὑμεῖς
δὲ
κἂν
Σίβυλλαν,
ᾗ
|
χρῶνταί |
τινες
ὑμῶν,
εἰκότως
ἂν
μᾶλλον |
[7, 46] |
εἶναι
θεοῦ,
τὰς
ψυχὰς
ἑαυτῶν
|
χωλὰς |
κατασκευάζωσι
καὶ
τὸν
ἔσω»
ἑαυτῶν
|
[7, 45] |
λέγετε
τυφλώττειν
τοὺς
βλέποντας
καὶ
|
χωλοὺς |
εἶναι
τοὺς
τρέχοντας,
αὐτοὶ
πάντῃ |
[7, 52] |
~Μὴ
ἀγανακτείτω
δὲ
Κέλσος,
ἐπὰν
|
χωλοὺς |
λέγωμεν
καὶ
τὰς
βάσεις
τῆς |
[7, 65] |
ἐλπίδι»
κρείττονι
ταῦτα
πράττοντα
ἐν
|
χώρᾳ |
τιμᾶν
θεοῦ
τοῦ
ἀνενδεοῦς
ἢ |
[7, 21] |
ἦρχεν
αὐτῶν,
οὐδέ
ποτε
ἐν
|
χώρᾳ |
ὑποτεταγμένος
ἀνθρώποις
ὡς
κρείττοσι
γινομένοις· |
[7, 9] |
αἰώνιον
ἐπιβαλῶ
καὶ
πόλεσι
καὶ
|
χώραις. |
Καὶ
ἄνθρωποι,
οἳ
μὴ
τὰς |
[7, 28] |
τὴν
ψυχὴν
ἡγούμενος
ἐκείνην
τὴν
|
χώραν, |
ἔνθα
στέλλεται,
ἄντικρυς
γῆν»
ὠνόμασεν |
[7, 46] |
ἀδικίᾳ»
κατέχουσιν,
οὐδ´
ἀπολογίας
ἔτι
|
χώραν |
ἐπὶ
τῇ
γνώσει
τῶν
τηλικούτων |
[7, 16] |
τὸ
τῆς
ὑποθέσεως
τοῦ
Κέλσου
|
χώραν |
ἔχον,
εἰ
ἐφάσκομεν
προειρηκέναι
τοὺς
|
[7, 26] |
Ἰουδαίων,
σύστημα
ἴδιον
πολιτείας
καὶ
|
χώρας |
ἐχόντων,
τὸ
ἐπεξιέναι
τοῖς
πολεμίοις |
[7, 41] |
δογμάτων
ὧν
ἐδύναντο
περὶ
θεοῦ
|
χωρεῖν; |
~Εἶτα
μετὰ
ταῦτα
ὡς
ἐπὶ |
[7, 18] |
καθαρῶς
βεβιωκέναι
τὸ
θεῖον
πνεῦμα
|
χωρήσαντες
|
περιῆλθον
ἐν
μηλωταῖς,
ἐν
αἰγείοις |
[7, 51] |
διαφορὰν
τῶν
ἐκ
διαλειμμάτων
πλειόνων
|
χωρησάντων |
τὴν
τῆς
ἀληθείας
κατάληψιν
καὶ |
[7, 22] |
ἐν
ᾗ
ἦν
ναὸς
θεοῦ»
|
χωρήσας |
δόξαν
καὶ
ὑπόληψιν
ὀρθὴν
περὶ |
[7, 46] |
λέξεσι
μόναις
οὐσίαν
ἀπὸ
γενέσεως
|
χωρίζωσι
|
καὶ
νοητὸν
ἀπὸ
ὁρατοῦ,
καὶ |
[7, 64] |
ὅτι
τοιοῖσδε
παρακαθέζονται
σχήμασι
καὶ
|
χωρίοις, |
ἤτοι
ὑπό
τινων
μαγγανειῶν
κατακληθέντες |
[7, 37] |
ἐν
αἰσθητοῖς
καταμένειν
χρή·
οὔτε
|
χωρὶς |
αἰσθήσεως
ἐροῦσιν
ἀδύνατον
εἶναι
μαθεῖν |
[7, 37] |
γνώσονται
τὸν
θεόν;
ἤ·
Τί
|
χωρὶς |
αἰσθήσεως
μαθεῖν
δυνατόν
ἐστι;
Καὶ |
[7, 37] |
νοητά,
χρώμενοι
δὲ
τῷ
τίς
|
χωρὶς
|
αἰσθήσεως
μαθεῖν
δυνατός
ἐστιν;
Ἐλέγξουσιν |
[7, 36] |
καταλαμβανόμενοι
γνώσονται
τὸν
θεόν;
Τί
|
χωρὶς |
αἰσθήσεως
μαθεῖν
ἐστι
δυνατόν;
Εἶτα |
[7, 10] |
συμβαλλόμενα
τῇ
τῶν
ἠθῶν
ἐπανορθώσει
|
χωρὶς |
πάσης
ἐπικρύψεως
κατὰ
τὸ
βούλημα |
[7, 5] |
μετὰ
τὸν
ἀπὸ
τοῦ
σώματος
|
χωρισμὸν |
ἡ
ἀνθρωπίνη
ψυχή,
καὶ
τῷ |