HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Origène, Contre Celse, livre VII

Liste des contextes (ordre alphabétique)

λ = 134 formes différentes pour 415 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[7, 61]   κριθῆναι καὶ τὸν χιτῶνά σου λαβεῖν ἄφες καὶ τὸ ἱμάτιον» βιωφελέστερον

[7, 51]   φάσκουσι δὲ ἄλλα καὶ τὸ Λάβετε πνεῦμα ἅγιον» τὴν ποσότητα τοῦ

[7, 42]   ἂν τοῦ ἀκατονομάστου καὶ πρώτου λάβοιμέν τινα ἐπίνοιαν, διαδηλοῦσαν αὐτὸν ἢ

[7, 43]   ἂν τοῦ ἀκατονομάστου καὶ πρώτου λάβοιμέν τινα ἐπίνοιαν. Ἡμεῖς δὲ οὐ

[7, 18]   δικαιοσύνης αὐτὰ κατὰ τὸν νόμον λαβών, ἵνα δανιοῖ πολλοῖς ἔθνεσιν» Ἀκόλουθον

[7, 54]   βίᾳ καὶ λῃστρικῶς τὸν βοῦν λαβὼν καὶ καταθοινησάμενος καὶ ἡσθεὶς ἐφ´

[7, 39]   περὶ διττῶν ὀφθαλμῶν— ἀπὸ Ἑλλήνων λαβὼν μὴ προπεφιλοσοφῆσθαι παρ´ ἡμῖν. Λεκτέον

[7, 43]   κατὰ τοῦ ἀνθρωπίνου αὐτοῦ Πιλᾶτος λαβών, ὅπερ ἐστὶν ἄτοπον. Ὅτι δὲ

[7, 63]   ὑπόθεσιν μοιχεύοντα οἷόν τ´ ἦν λαθεῖν καὶ τὸν ἄνδρα τῆς γυναικὸς

[7, 43]   ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι» τῷ ἤκουσεν» ἀντὶ τοῦ συνῆκε

[7, 49]   σοφίαν, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτοῦ λαλήσει κρίσιν· ὁ νόμος τοῦ θεοῦ

[7, 23]   θεοῦ βασιλείαν εἴτε πλούσιόν τις λαμβάνει ἁπλούστερον τὸν ὑπὸ πλούτου περισπώμενον

[7, 24]   μόνη. Ἀπὸ δὲ τοῦ εὐαγγελίου λαμβάνειν δεῖ τάχα μέν τι καὶ

[7, 54]   τοῦδε ἱστορεῖσθαι τὸν Ἡρακλέος δαίμονα λαμβάνειν μετά τινων ἀρῶν τὴν θυσίαν.

[7, 59]   σκευασθὲν καὶ τοιοῖσδε ἡδύσμασιν ἀρτυθὲν λαμβανέτωσαν οὐχ οἱ μὴ μαθόντες ἄγροικοι

[7, 55]   κεφαλῇ περιτιθέμενος καὶ τὸν κάλαμον» λαμβάνων ἐπὶ τῆς χειρὸς ἀντὶ σκήπτρου

[7, 4]   νοῦν ἐγίνοντο καὶ τὴν ψυχὴν λαμπρότεροι ἀλλὰ καὶ τὸ σῶμα, οὐδαμῶς

[7, 3]   ὅπερ δοκεῖ τῶν ἄλλων μαντείων λαμπρότερον τυγχάνειν, ὅτι περικαθεζομένη τὸ τῆς

[7, 18]   χρόνους, ἐν οἷς ὅλος ὁ λαὸς ἀναγέγραπται μετὰ τὸ πεποιηκέναι τὸ

[7, 19]   ὅτι πολλῷ πλέον κατεγίνωσκεν ὁ λαὸς τῶν κατὰ τὸν νόμον ἐπαγγελιῶν.

[7, 18]   τὰς ἀναγεγραμμένας τις ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ φέρῃ παράδειγμα τοῦ καταπεφρονηκέναι αὐτοὺς

[7, 26]   διὰ θυσιῶν καὶ τῆς ἀναγεγραμμένης λατρείας θεραπείαν τοῦ θεοῦ. Ὥσπερ δ´

[7, 65]   ὅπερ ἡμῖν ἀπαγορεύεται, διδασκομένοις μὴ λατρεύειν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα»

[7, 65]   ἔθνους, βωμοὺς καὶ ἀγάλματα ἐκτρεπομένων λατρευόντων δὲ τῇ κτίσει παρὰ τὸν

[7, 64]   οὐ προσκυνήσεις αὐτοῖς οὐδὲ μὴ λατρεύσεις αὐτοῖς» καὶ διὰ τὸ Κύριον

[7, 64]   σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις» καὶ ἄλλα πλείονα τούτοις παραπλήσια

[7, 64]   σου φοβηθήσῃ καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις» καὶ διὰ τὸ Οὐκ ἔσονταί

[7, 70]   τέτακται δὲ ἐφ´ ἑκάστῳ δύναμιν λαχὼν ὅστις ἠξίωται; Τοῦτον οὖν τὸν

[7, 68]   τέτακται δὲ ἐφ´ ἑκάστῳ δύναμιν λαχὼν ὅστις ἠξίωται; Τοῦτον οὖν τὸν

[7, 70]   τέτακται δὲ ἐφ´ ἑκάστῳ δύναμιν λαχὼν τοῦ μεγίστου θεοῦ ὅστις ἠξίωται

[7, 34]   καλουμένας, περὶ ὧν καὶ Ἰωάννης λέγει· Αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν περὶ

[7, 39]   τρόπον θανάτου· ὡς δειλὸν γένος. Λέγει δ´ ἡμᾶς εἶναι καὶ φιλοσώματον

[7, 30]   καλῶν ταύτην, ἐφ´ ᾗ ἐσμεν. Λέγει δὲ οὕτως· Ἔτι ἅπαξ ἐγὼ

[7, 24]   αὐτῷ καὶ τὴν βιωτικὴν δόξαν. Λέγει δὲ οὕτως· Κύριε, ὁ θεός

[7, 20]   Ὡς γὰρ ὅπου μὲν Ἰεζεκιὴλ λέγει· Ἔδωκα αὐτοῖς δικαιώματα οὐ καλὰ

[7, 8]   Ὅπως δ´ ἂν ἔχῃ ἃ λέγει, ἐλέγχεται ἐψευσμένα. Οὔτε γάρ τινες

[7, 45]   ἀκολουθῆσαι αὐτοῖς δυνησόμεθα, ἐν οἷς λέγει ἡμᾶς παντελῶς ἐνδεδέσθαι τῇ σαρκί,

[7, 27]   αὐτῶν. Εἰ μὲν γὰρ ἃ λέγει ἡμᾶς φάσκειν περὶ θεοῦ ἐλέγομεν,

[7, 35]   ἀνθρωποειδεῖς θεωρεῖσθαι θεοὺς καί, ὡς λέγει Κέλσος, οὐ ψευδομένους ἀλλὰ καὶ

[7, 20]   καλά» οὐ γὰρ προφανῶς ἐναντία λέγει ὁ προφήτης ἐν ταὐτῷ. ἀκολούθως

[7, 9]   καὶ ταῦτα κατανοήσωμεν. Πρῶτον δὴ λέγει πλείονα εἶναι εἴδη προφητειῶν, μὴ

[7, 41]   Ἀναπέμπει ἡμᾶς ἐπὶ ἐνθέους, ὡς λέγει, ποιητὰς καὶ σοφοὺς καὶ φιλοσόφους,

[7, 40]   τὰ ἐκείνοις προσαγόμενα ἐγκλήματα ταῦτα λέγει πρὸς ἡμᾶς οὐ προσόντα ἡμῖν,

[7, 68]   ἀκούοι τοῦ διοικεῖσθαι, διοικεῖσθαι μὲν λέγει τὰ ἀπὸ κακίας διοικούμενα δηλονότι

[7, 8]   Παλαιστίνην· μὴ δηλώσας πότερον ἀλλοτρίους λέγει τινὰς τοῦ Ἰουδαίων λόγου καὶ

[7, 45]   καθαρᾷ» θεασώμεθα αὐτόν. Ἃ δὲ λέγει, τοιαῦτά ἐστιν· Οὐσία καὶ γένεσις

[7, 60]   Ἕλλην μένων μηδὲν δύνασθαι χρήσιμον λέγειν Αἰγυπτίοις καὶ Σύροις· οὕτως ἡ

[7, 42]   καὶ εὑρόντα εἰς πάντας ἀδύνατον λέγειν. Εἶτ´ ἐπιφέρει τούτοις λέγων· Ὁρᾶτε

[7, 12]   μηδὲν μὲν δύνασθαι πρὸς ἔπος λέγειν, ἐπὰν φαίνηταί τι πονηρὸν ἢ

[7, 40]   διδασκαλίας ὁμολογοῦντας εἶναι εἰ ἄρα λέγειν ἥρμοζεν. Ὀφιανοὶ γάρ, ὡς καὶ

[7, 46]   μὴ κατ´ αὐτὸ τοῦτο τὸ λέγειν κακῶς ἀνθρώπους, εὐχομένους εἶναι θεοῦ,

[7, 70]   δὲ τῷ μέλλοντι εἰς ταῦτα λέγειν καλῶς, ἵνα περὶ Χριστιανῶν ἀπολογήσηται,

[7, 66]   κατ´ εἰκόνα θεοῦ» φησὶν ἡμᾶς λέγειν ὅτι ὁ θεὸς ἐποίησε τὸν

[7, 29]   βούλημα τοῦ θείου πνεύματος ἡμᾶς λέγειν περὶ τῆς παρὰ Μωϋσεῖ γῆς

[7, 50]   κατθανεῖν δὲ ζῆν; θαρρεῖ δὲ λέγειν τὰ ἀληθῆ ἐν τῷ Ἐταπεινώθη

[7, 46]   νεκρῷ τοὺς μελετῶντας ἀπὸ διαθέσεως λέγειν τό· Ἐν σαρκὶ γὰρ ζῶντες

[7, 43]   εὑρόντα ἀδύνατόν» ἐστιν εἰς πάντας λέγειν» τὸν ποιητὴν καὶ πατέρα τοῦ

[7, 51]   ἡμῖν ἐνεκάλει οὐδὲ προσέταττε μὴ λέγειν τυφλώττειν τοὺς ἐν ὑλικαῖς τέχναις

[7, 57]   ἐχθροῦ» Εἶτα μὴ ἔχων ἄλλους λέγειν φησίν· Ἢ οἱ τῶνδε ἔτι

[7, 42]   τὸν εὑρόντα εἰς πάντας ἀδύνατον λέγειν» φησὶν ὁ Πλάτων. Πλάτων μὲν

[7, 58]   τοῦ ἀδικεῖν οὐδὲν διαφέρει. Ἀληθῆ λέγεις. Οὔτε ἄρα ἀνταδικεῖν δεῖ οὐδὲ

[7, 43]   δ´ ὄντα εἰς ὀλίγους δύνασθαι λέγεσθαι. Εἶθ´ ὥσπερ ἐπιλαθόμενος ὧν παρέθετο

[7, 21]   γράμμα» νομιζέτω τὸν τυφλὸν πλοῦτον λέγεσθαι ἐν ἐπαγγελίᾳ· ἡμεῖς δὲ τὸν

[7, 56]   κεχρῆσθαι τὸν Ἰησοῦν δύναιτ´ ἂν λέγεσθαι καὶ περὶ Σωκράτους καὶ περὶ

[7, 39]   βλέποντα, βλέποντα μὲν ἐν τῷ λέγεσθαι περὶ τῆς γυναικὸς ὅτι Εἶδεν

[7, 18]   τοιοῦτον εἶναι, ὥστ´ ἐν ἐπαγγελίᾳ λέγεσθαι τῷ δικαίῳ τοσοῦτον πλουτήσειν τὸν

[7, 39]   δὲ οὐ μόνον ἐν τῷ λέγεσθαι ὡς περὶ τυφλῶν ὀφθαλμῶν ὑπὸ

[7, 34]   τυχὼν συνίησι περὶ θειοτέρων ταῦτα λέγεσθαι ὤτων. Κἂν λέγηται λόγος κυρίου»

[7, 20]   προφήτην ἐκ προσώπου τοῦ θεοῦ λέγεται εἶναι δικαιώματα καλὰ» καὶ προστάγματα

[7, 27]   οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε» καὶ εἰκὼν» λέγεται εἶναι τοῦ ἀοράτου θεοῦ ὁ

[7, 68]   γνώμην διοικεῖσθαι τοῦ θεοῦ πῶς λέγεται, ἐξεταστέον, καὶ πότερον τὸ διοικεῖσθαι

[7, 33]   τι τῶν ἀτόπων· δι´ ἃ λέγεται· Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ,

[7, 33]   κτίζοντος αὐτὴν τοιαύτην, διὰ τοῦτο λέγεται ὑπὸ τοῦ ἐπιστημόνως εὐχομένου· Καρδίαν

[7, 21]   καθ´ ἣν εἷς» δίκαιος διώξεσθαι λέγεται χιλίους, καὶ δύο» μετακινεῖν μυριάδας»

[7, 45]   ἑαυτῶν ἀμαθίαν ἐγκαλύπτετε καὶ μὴ λέγετε τυφλώττειν τοὺς βλέποντας καὶ χωλοὺς

[7, 52]   ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας» Λεγέτω δ´ ἡμᾶς ὁ Κέλσος σώματι

[7, 42]   ὁ Πλάτων. Πλάτων μὲν οὖν λεγέτω τὸν ποιητὴν καὶ πατέρα τοῦδε

[7, 13]   προείρηταί τι τῶν τοιούτων. Κἂν λέγῃ αὐτὸς προειρῆσθαι τὸν θεὸν τῷ

[7, 34]   τῶν πολλῶν ὀνομαζομένην. Ἐπὰν γὰρ λέγῃ ὁ προφήτης· Ἀποκάλυψον τοὺς ὀφθαλμούς

[7, 34]   σώματος ὀφθαλμούς. Ἀλλὰ καὶ ἐπὰν λέγῃ ὁ σωτὴρ ἡμῶν· Ὁ ἔχων

[7, 34]   θειοτέρων ταῦτα λέγεσθαι ὤτων. Κἂν λέγηται λόγος κυρίου» γεγονέναι ἐν χειρὶ

[7, 37]   τινα δημιουργήματα ἀόρατα, τουτέστι νοητά, λέγοι ἂν ὡς ἀπολογούμενος περὶ τῶν

[7, 68]   ἐπακολούθησιν τῶν ἐκ προνοίας θεοῦ λέγοι τις εἶναι ἐκ προνοίας θεοῦ.

[7, 23]   τὸν πατέρα τῷ οὕτως σοφῷ λέγομεν εἶναι, ἀλλὰ καὶ πολλῷ τῶν

[7, 69]   ~Φαύλους δὲ δαίμονας οὐ μόνοι λέγομεν ἡμεῖς ἀλλὰ καὶ σχεδὸν πάντες,

[7, 40]   διδασκαλίᾳ Ἰησοῦ τὰ ἐναντία ἐκείνοις λέγομεν, οὐ συγκατατιθέμενοι τῷ τοιόνδε εἶναι

[7, 32]   μὴ νοήσαντα ὅ τι ποτὲ λέγομεν τὴν ἀνάστασιν καὶ διὰ τοῦτο

[7, 37]   περιτιθέντος τὰ μὴ ὑπὸ Χριστιανῶν λεγόμενα; Εἰ μὲν γὰρ ἰδιωτῶν ἀνέπλασσε

[7, 31]   θεοῦ ἐπὶ ἡττόνων δὲ τὰ λεγόμενα ἔργα τῶν χειρῶν» αὐτοῦ. Μεμφόμενος

[7, 36]   ἀπὸ ἰδιωτικῶν παθῶν ὑπὸ ἀπαιδεύτων λεγόμενα καὶ ἀπὸ ἀγνοίας ἀπαγγελλόμενα. Ὅθεν

[7, 2]   ὑπαντῆσαι πρὸς τὰ ὑπὸ Κέλσου λεγόμενα. Καὶ εἰ μὴ ἄτοπον ἦν

[7, 27]   λεγόμενα ὑφ´ ἡμῶν τιθεὶς ὡς λεγόμενα ὑφ´ ἡμῶν περὶ τοῦ θεοῦ,

[7, 27]   Κέλσος διὰ πλειόνων τὰ μὴ λεγόμενα ὑφ´ ἡμῶν τιθεὶς ὡς λεγόμενα

[7, 38]   οὖν, τουτέστι ψυχὴ χρωμένη σώματι, λεγομένη ὁ ἔσω ἄνθρωπος» ἀλλὰ καὶ

[7, 23]   τούτῳ, ὃς πεποίωται κατὰ τὴν λεγομένην σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου» οὖσαν

[7, 48]   καὶ μωροὶ καὶ ἀνδράποδα εἶναι λεγόμενοι, κἂν μόνον πιστεύωσιν ἑαυτοὺς τῷ

[7, 22]   πᾶν τὸ φρόνημα τῆς σαρκός» λεγόμενον ἁμαρτωλοὺς γῆς» καὶ ἐξωλόθρευεν ἀπὸ

[7, 59]   αὐτοῦ· οὐ νομιστέον κατηγορεῖσθαι τὸ λεγόμενον παρὰ Ἰουδαίοις ἢ παρὰ Χριστιανοῖς

[7, 6]   ἔπαινον αὐτοῦ τὸ πρὸς τούτου λεγόμενον περὶ Εὐριπίδου καὶ Σοφοκλέους ἐν

[7, 12]   πονηρὸν ἢ αἰσχρὸν ἢ ἀκάθαρτον λεγόμενον περὶ τοῦ θείου ἢ μιαρόν.

[7, 18]   πολλοῖς, σὺ δὲ οὐ δανιῇ» λεγόμενον πρὸς τὸν τηροῦντα τὸν νόμον,

[7, 59]   τοῦ κάλλους τῆς ἑλληνικῆς φράσεως λεγόμενον τὸ αὐτὸ πάντως κρεῖττον εἶναι

[7, 43]   ὄψονται» ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ λεγόμενον ὑπὸ τῆς εἰκόνος τοῦ ἀοράτου

[7, 32]   ἀκηκοέναι περὶ αὐτοῦ χλευάζει τὸ λεγόμενον, χρήσιμον πρὸς τοῖς ἀνωτέρω εἰρημένοις

[7, 36]   ἡμῖν λόγους ὡς ὑφ´ ἡμῶν λεγομένους εἰς τὴν περὶ ἀναστάσεως σαρκὸς

[7, 34]   δὲ ὁμωνύμως τοῖς σώματος ὀφθαλμοῖς λεγομένους ὑπὸ τῶν θείων λόγων ὀφθαλμούς,

[7, 14]   ἀλλ´ ἀποδεικτικῶς ἐβούλετο ἐνστῆναι τῷ λεγομένῳ εἰπεῖν· οὐκοῦν ἀποδεικτέον ὅτι οὐ

[7, 39]   οὖν ἡμᾶς ἀκούειν ὑπ´ αὐτοῦ λεγομένων βούλεται, κατανοητέον, ὁ φιλόσοφος. Δέον

[7, 30]   εἶναι νομιζομένων λίθων, ἀπορροήν τινα λεγομένων ἔχειν ἀπὸ τῶν ἐν τῇ

[7, 7]   Ἄμμωνος ἢ ὑπὸ μυρίων ἄλλων λεγομένων θεοπρόπων προειρημένα· τὰ δ´ ὑπὸ

[7, 46]   μελετήσαντες μηδενὶ ἀπεχθάνεσθαι τῶν καλῶς λεγομένων, κἂν οἱ ἔξω τῆς πίστεως

[7, 39]   ἐπαΐειν δύνασθαι τῶν ὑπ´ αὐτοῦ λεγομένων, φησὶ γάρ· Ὅμως δ´ οὖν

[7, 10]   αἷς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον λέγον εἶναι ἐπιστεύετο· οὕτω γὰρ κἂν

[7, 52]   ἔργοις ἡμᾶς δεικνύναι ψευδόμενον τὸν λέγοντα περὶ ἡμῶν ὅτι τῷ σώματι

[7, 45]   μολύνεσθαι καὶ ἐν τῇ εὐχῇ λέγοντας· Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ

[7, 11]   τινος ἐδέοντο, καὶ ὅτι ἐπλάσσοντο λέγοντες ἀλλοπρόσαλλα. Ἔδει δ´ αὐτὸν καὶ

[7, 46]   κεχωλευμένους τὰς ψυχὰς καὶ ἠκρωτηριασμένους λέγοντες δὲ καὶ σώματι ζῶντας τῷ

[7, 38]   ἢ ἐπέκεινα νοῦ καὶ οὐσίας λέγοντες εἶναι ἁπλοῦν καὶ ἀόρατον καὶ

[7, 1]   ἐκεῖνο ἐν τῇ πρὸς θεὸν λέγοντες εὐχῇ τό· Ἐν τῇ ἀληθείᾳ

[7, 50]   οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ μήτρας» παραδόξως λέγοντες καὶ τό· Ἐπλανήθησαν ἀπὸ γαστρός,

[7, 43]   πατέρα θεὸν καὶ πάντες οἱ λέγοντες· Σταύρου σταύρου αὐτὸν» καὶ ὁ

[7, 15]   τοῦτον οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς, λέγοντες τό· εἰ ἐπίστασαι ὅτι τέθνηκας,

[7, 29]   εἰρήνῃ ἁγίᾳ ὁ τόπος αὐτοῦ» λέγοντι δὲ καὶ τό· Μέγας ὁ

[7, 43]   δ´ εἴρηκεν αὐτῷ ἀξιώσαντι καὶ λέγοντι· Δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα, καὶ

[7, 11]   Οὐ πιστευτέον δὲ τῷ Κέλσῳ λέγοντι τοιούτων ἀνθρώπων γεγονέναι αὐτήκοον. Οὐδὲ

[7, 34]   ἄκουσον Σολομῶντος ἐν ταῖς Παροιμίαις λέγοντος· Αἴσθησιν θείαν εὑρήσεις. ~Οὐ χρεία

[7, 19]   ῥητῷ καὶ τῇ διαθέσει τοῦ λέγοντος, εἰ ἐδύνατο ἀνδραγαθήματα προδιηγησάμενος, ἅπερ

[7, 7]   ἐπευξαμένου προφητικῶς καὶ τοῦ Ἰακὼβ λέγοντος ἑκάστῳ τῶν δώδεκα· Δεῦτε, ἵνα

[7, 15]   καὶ περὶ τὴν Κέλσου ὑπόθεσιν, λέγοντος ἣν προεξεθέμεθα λέξιν. ~Ἀλλ´ οὐδ´

[7, 20]   τοῦ ἔν τινι τῶν προφητῶν λέγοντος θεοῦ εἴρηται εἶναι δικαιώματα οὐ

[7, 36]   περιτίθησι ῥήματα τῷ προσώπῳ τοῦ λέγοντος. Καὶ ἐπ´ ἴσης γε ψεκτοὶ

[7, 55]   τὰ ἀπὸ προνοίας περιστατικὰ ἡ λέγουσα φωνή· Πλὴν οὐ τί ἐγὼ

[7, 32]   ἀχειροποίητον αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς» Λέγουσι δὲ οἱ τοῦ θεοῦ ἄνθρωποι

[7, 60]   οἱ Ἑλλήνων σοφοὶ ἐν οἷς λέγουσι καλῶς παραπλήσιοί εἰσι τοῖς προνοησαμένοις

[7, 40]   μὴ ἐπιστάμενος, τί μὲν Χριστιανοὶ λέγουσι τί δὲ οἱ τοιούτους μύθους

[7, 40]   ὡς γόητες σὺν ἐκείνῳ κακῶς λέγουσι τὸν Ἰησοῦν καὶ πᾶσαν τὴν

[7, 50]   πραγμάτων σοφόν, θυσίαν περὶ ἁμαρτίας» λέγουσιν ἀναφέρεσθαι καὶ περὶ τῶν ἄρτι

[7, 15]   συμβαίη περὶ τὸν θεὸν ἃ λέγουσιν οἱ προφῆται. Ὅταν δὲ δύο

[7, 51]   τῶν παρ´ ἡμῖν ἠκριβωμένων, τοῖς λέγουσιν ὅτι καὶ Τὸ ἄφθαρτόν σου

[7, 14]   ἄν, τίνα μὲν αἱ προφητεῖαι λέγουσιν ὑφ´ ἡμῶν ἀναφερόμενα ἐπὶ τὸν

[7, 39]   θεὸν ὄψεσθε, καὶ οἴεται αὐτά λέγω δὴ τὰ περὶ διττῶν ὀφθαλμῶν—

[7, 38]   πρὸς πρόσωπον» Πρόσωπον» δὲ ἐὰν λέγω, μὴ συκοφαντείτω τις διὰ τὴν

[7, 3]   σώφρονι καὶ ἀνθρώπῳ βλέπειν, οὔπω λέγω ὅτι καὶ ἅπτεσθαι· καὶ τοῦτο

[7, 25]   δὲ καὶ τὸ Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν» τῷ τύπτοντί σε εἰς

[7, 52]   ἀγανακτείτω δὲ Κέλσος, ἐπὰν χωλοὺς λέγωμεν καὶ τὰς βάσεις τῆς ψυχῆς

[7, 3]   γε θαυμαστὰ καὶ ἀπαράλλακτα ἡγοῦνται. Λέγωμεν οὖν περὶ τῶν κατειλεγμένων χρηστηρίων

[7, 61]   συκοφαντεῖ τὸν λόγον ὁ Κέλσος λέγων· Ἀλλὰ τῶνδε μὲν πέρι καὶ

[7, 35]   ὀφθῆναι αὐτοῖς· οὓς δ´ ὠνόμασε λέγων ἀνθρωποειδεῖς θεούς, τούτους οἴεται ἀεὶ

[7, 19]   δυναστεύειν αὐτοῖς ὁ νόμος ἐπηγγέλλετο λέγων· Ἄρξεις σὺ ἐθνῶν πολλῶν, σοῦ

[7, 50]   ὅπερ ἐστὶν ἄνθρωπος. Καὶ ὁ λέγων δὲ ὅτι Βλέπομεν ἄρτι δι´

[7, 16]   ὁ πρωτότοκος πάσης κτίσεως» ὁ λέγων· Ἐγώ εἰμι ἡ ἀλήθεια» καὶ

[7, 10]   θεὸς παντοκράτωρ ἐπηγγέλλετο εἶναι ὁ λέγων, εἴτ´ ἐν αἷς ὁ υἱὸς

[7, 43]   γινώσκειν τὸν θεόν. ~Ἀλλὰ καὶ λέγων ὁ Πλάτων ὅτι τὸν εὑρόντα

[7, 20]   καὶ ἀποδέχεται, πνευματικὸν αὐτὸν ὀνομάζει λέγων· Οἴδαμεν δὲ ὅτι ὁ νόμος

[7, 42]   ἀδύνατον λέγειν. Εἶτ´ ἐπιφέρει τούτοις λέγων· Ὁρᾶτε ὅπως ζητεῖται θεοπρόποις καὶ

[7, 19]   τίνα τρόπον ὁ δίκαιος εἰσάγεται λέγων πρὸς ἑτέροις καὶ τό· Εἰς

[7, 34]   μου. Καταψεύδεται οὖν ἡμῶν Κέλσος λέγων προσδέχεσθαι ἡμᾶς ὀφθαλμοῖς σώματος θεὸν

[7, 53]   εὖ μάλα κατεφρόνει τῆς κολάσεως λέγων· Πτίσσε, πτίσσε τὸν Ἀναξάρχου θύλακον,

[7, 31]   μύθου, κειμένου ἐν τῷ Φαίδωνι, λέγων τάδε· Τί δὲ διὰ τούτων

[7, 32]   οἷα προτρέπει ὁ λόγος, ἐνδύσασθαι» λέγων τὴν ἀφθαρσίαν» καὶ τὴν ἀθανασίαν»

[7, 50]   ἐν τόπῳ κακώσεως» κακώσεως» τόπον λέγων τὸν περίγειον τόπον, ἐφ´ ὃν

[7, 68]   ὁράτω τὴν ἀτοπίαν ὁ τοῦτο λέγων τοῦ πάντα κατὰ γνώμην διοικεῖσθαι

[7, 54]   Γενναῖος μὲν οὖν ὁ Ἀνάξαρχος, λέγων τῷ τῆς Κύπρου τυράννῳ Ἀριστοκρέοντι·

[7, 46]   κἂν οἱ ἔξω τῆς πίστεως λέγωσι καλῶς, μὴ προσφιλονεικεῖν αὐτοῖς μηδὲ

[7, 26]   τῶν τοιούτοις παραπλησίων πεποιηκότας, οὐδὲν λείπεται ἢ τὸ ἄρδην αὐτοὺς ἀθρόους

[7, 11]   εἰς ταῦτα ὑπαγορευθεῖσιν ἤτοι τὰ λείποντα ἢ ὅσα γ´ ἂν φθάσωμεν

[7, 39]   λαβὼν μὴ προπεφιλοσοφῆσθαι παρ´ ἡμῖν. Λεκτέον δ´ ὅτι Μωϋσῆς ἀναγράφων τὴν

[7, 59]   καὶ παρ´ Ἕλλησιν εἰρῆσθαι, τοιαῦτα λεκτέον· εἰ ὠφέλιμόν ἐστι τὸ δόγμα

[7, 21]   τοῖς ἀποδεδομένοις περὶ τοῦ πλούτου λεκτέον καὶ περὶ τῆς δυναστείας, καθ´

[7, 65]   θεοὺς καὶ ἥρωας, οἵτινές εἰσι» λεκτέον ὅτι γινώσκειν μὲν ἔστι θεὸν

[7, 19]   εἰρῆσθαι Ἰουδαίοις καταφονεύειν τοὺς πολεμίους λεκτέον ὅτι, εἴ τις ἀναλέγοιτο καὶ

[7, 63]   θεόν. ~Καὶ πρὸς ταῦτα δὲ λεκτέον ὅτι, εἴπερ Σκύθαι καὶ Λιβύων

[7, 15]   δρᾶσαι χρῆναι πιστεύειν τοῖς προειρημένοις· λεκτέον ὅτι ἡ ὑπόθεσις αὐτοῦ ἄτοπος

[7, 68]   καὶ περὶ προνοίας διασταλτέον καὶ λεκτέον ὅτι τὸ πᾶσα ἐξ ἐκείνου

[7, 22]   δυνατὸν τοῦ δικαίου περὶ πάντα, λεκτέον ὅτι φάσκων· Εἰς τὰς πρωΐας

[7, 20]   νόμον ἀπὸ τῆς Χριστοῦ διδασκαλίας, λεκτέον περὶ τῶν προειρημένων. Φαμὲν τοίνυν

[7, 18]   τὸ κατεγνωκέναι αὐτοῦ ὡς ψευδομένου, λεκτέον πρὸς αὐτὸν ὅτι ἀναγνωστέον καὶ

[7, 36]   αὐτῷ ζητοῦντες. Καὶ πρῶτόν γε λεκτέον πρὸς τὴν προσωποποιΐαν αὐτοῦ, περιτιθέντος

[7, 25]   νομικῆς θεότητος τὰ τοιαῦτα τίθησι, λεκτέον πρὸς τὸν λόγον αὐτοῦ ὅτι

[7, 66]   ἐν εἰκόνι θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν· λεκτέον, ὡς καὶ ἐν τοῖς ἀνωτέρω

[7, 16]   ἄνθρωπον, ὃς τὴν ἀλήθειαν ὑμῖν λελάληκα, ἣν ἤκουσα ἀπὸ τοῦ θεοῦ.

[7, 2]   ἀπολογίαν πρὸς τὰ ὑπὸ Κέλσου λελεγμένα· νυνὶ δὲ ἡμεῖς φέρε περὶ

[7, 3]   λόγου· δυνατὸν δὲ καὶ τὰ λελεγμένα τῷ Ἐπικούρῳ καὶ τοῖς ἀσπαζομένοις

[7, 59]   τοῖς ἀναγραφεῖσιν Ἰησοῦ λόγοις ἢ λελεγμένοις παρά τινι τῶν ἀποστόλων αὐτοῦ·

[7, 54]   θαυμάσας τὸ εὐγενῶς μὲν αὐτῷ λελεγμένον, οὐ μὴν ὥστε παραβληθῆναι αὐτοῦ

[7, 55]   Ἵνα δ´ ἁπλούστερον ἀκούσωμεν τοῦ λελεγμένου, ὅρα εἰ μὴ μετὰ τῆς

[7, 6]   ἐν ὑπονοίᾳ παρὰ τῷ ποιητῇ λελεγμένων, ἀναγνοὺς ὅτι τὰ τοῦ Χρύσου

[7, 6]   Τραγῳδιοποιῶν οὖν σοφῶν ὑπ´ αὐτοῦ λελεγμένων κρείττων εἶναι νομισθεὶς ὁ Σωκράτης,

[7, 51]   πολλῷ πρότερον τούτων παρ´ ἡμῖν λελεγμένων, ὅτε καὶ ἐκ τῶν εἰρημένων

[7, 50]   τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου» λέλεκται καὶ τὸ Ὃς μετασχηματίσει τὸ

[7, 49]   τούτων ἔτι μείζονα καὶ θειότερα λέλεκται μὲν παρὰ τοῖς θείοις ἀνδράσι,

[7, 49]   δικαιοσύνης καὶ ἀγαθότητος. ~Ταῦτα δὴ λέλεκταί μοι οὐ προσφιλονεικοῦντι μὲν τοῖς

[7, 8]   ἄπιστος φάσκων δύνασθαι καὶ μὴ λελέχθαι αὐτὰ ἀλλ´ ἀναγεγράφθαι τάχα τὰ

[7, 54]   λόγοις, διὰ τὸ καὶ δυνάμει λελέχθαι θείᾳ μέχρι δεῦρο ἐπιστρέφουσιν οὐ

[7, 62]   μορφήν, ὥσπερ καὶ Πέρσαις δοκεῖ· λελήθασιν αὐτοὶ σφᾶς αὐτοὺς ἐλέγχοντες, ὅταν

[7, 51]   δεῖ ἐπὶ πλεῖον ἀντιπαρατιθέναι τῇ λέξει Κέλσου, ὡς πολλῷ πρότερον τούτων

[7, 38]   θεόν· νῦν μέν, ἵνα τῇ λέξει χρήσωμαι τοῦ Παύλου, δι´ ἐσόπτρου

[7, 27]   ἦν ἡμῖν τὸ τιθέναι τὰς λέξεις αὐτοῦ καὶ κατασκευάζειν μὲν τὰ

[7, 68]   ἴδωμεν τὰς ἑξῆς τοῦ Κέλσου λέξεις, ἐν αἷς φησι· Πρότερον δὲ

[7, 13]   ἀπὸ τῶν προφητῶν εἰς τοῦτο λέξεις καὶ μὴ μάτην μολύνειν ἐθέλειν

[7, 19]   νόμον ἐπαγγελιῶν. Παραφράζει δέ τινας λέξεις ὁ Κέλσος, ἐμφαινούσας πληρωθήσεσθαι πᾶσαν

[7, 42]   αὐτοῦ τὰς ἀπὸ τοῦ Τιμαίου λέξεις οὕτως ἐχούσας· Τὸν μὲν οὖν

[7, 46]   καθαίροντες καὶ εὐτρεπίζοντες· οὐχ ἵνα λέξεσι μόναις οὐσίαν ἀπὸ γενέσεως χωρίζωσι

[7, 59]   τοῦ εὐτελέστερον ἀπαγγελλομένου καὶ ἁπλουστέραις λέξεσι παρὰ Ἰουδαίοις ἢ Χριστιανοῖς· καίτοι

[7, 60]   ἵνα ταῖς συνήθεσιν αὐτοῖς χρησαμένη λέξεσι προκαλέσηται ἐπὶ ἀκρόασιν τὸ τῶν

[7, 10]   πρὸς τὴν κατηγορίαν, ἐκθέσθαι αὐταῖς λέξεσι τὰς προφητείας, εἴτ´ ἐν αἷς

[7, 19]   ἀναλέγοιτο καὶ προσέχοι ἐπιμελῶς ταῖς λέξεσιν, εὕροι ἂν ἀδύνατον εἶναι τὴν

[7, 61]   ἀνεξικακίας νοῦς ὑπὸ τῆς τῶν λέξεων εὐτελείας, ἀλλὰ καὶ ἐν τούτῳ

[7, 28]   δυνάμενον εἰς τὴν σαφήνειαν τῶν λέξεων κατασκευασθῆναι· ὀλίγοις δ´ ἐπὶ τοῦ

[7, 18]   πλέον τῶν κατὰ τὸ γράμμα λέξεων μηδένα λόγον εἶναι βαθύτερον ἐν

[7, 43]   ὥσπερ ἐπιλαθόμενος ὧν παρέθετο Πλάτωνος λέξεων ὁ Κέλσος φησὶν ἀκατονόμαστον εἶναι

[7, 60]   βρωμάτων ποιότητα ὑγιεινοτάτην προνοησαμένοις συνθέσει λέξεων σκευάσαι καὶ εὐτρεπίσαι φθανούσῃ ἐπὶ

[7, 60]   χαίρειν εἰπόντες τῇ ποικίλῃ τῶν λέξεων συνθέσει καὶ τῇ, ὡς ὠνόμασεν

[7, 15]   Κέλσου ὑπόθεσιν, λέγοντος ἣν προεξεθέμεθα λέξιν. ~Ἀλλ´ οὐδ´ ἅπερ ἐν ὑποθέσει

[7, 11]   πάροιστρα καὶ πάντῃ ἄδηλα πρὸς λέξιν διηγησάμενοι ἐν τοῖς πραγματευθεῖσιν ἡμῖν

[7, 19]   ἐπιφέρειν τὸ ὡς πρὸς τὴν λέξιν δυνατόν, ὅτι οὐκ ἄλλῳ καιρῷ

[7, 23]   διὰ τὰ ἀποδεδομένα εἰς τὴν λέξιν. Ἑξῆς δὲ τούτοις παραρρίπτει περὶ

[7, 42]   καὶ οὐκ εὐκαταφρονήτως τὴν ἐκκειμένην λέξιν ὁ Πλάτων προφέρεται. Ὅρα δὲ

[7, 58]   ἴδωμεν καὶ τὴν ἑξῆς αὐτοῦ λέξιν οὕτως ἔχουσαν· Ἔστιν αὐτοῖς καὶ

[7, 38]   μὴ συκοφαντείτω τις διὰ τὴν λέξιν τὸν δηλούμενον νοῦν ὑπ´ αὐτῆς,

[7, 65]   δὲ καὶ τὴν Ἡρακλείτου παρέθετο λέξιν, ὑποδιηγησάμενος αὐτὴν ὑποσημαίνουσαν ἠλίθιον εἶναι

[7, 59]   καίτοι γε ἡ πρώτη Ἰουδαίων λέξις, ᾗ οἱ προφῆται χρησάμενοι καταλελοίπασιν

[7, 21]   καὶ ἀγαθή. ~Ἐὰν οὖν ἡ λέξις τοῦ νόμου πλοῦτον ἐπαγγέλλεται τοῖς

[7, 70]   καὶ βασιλίσκον ἐπιβήσῃ καὶ καταπατήσεις λέοντα καὶ δράκοντα» Ἀλλ´ οὐδαμῶς ᾔδει

[7, 40]   δαιμόνια ῥήματα, τὰ πρὸς τὸν λέοντα καὶ τὸν ἀμφίβιον καὶ τὸν

[7, 40]   ὀνειδίζει τὴν ἐκείνων περὶ τὸν λεοντοειδῆ καὶ τὸν ἀμφίβιον καὶ τὰ

[7, 40]   γε ὅτι οὐδεὶς τῶν τὸν λεοντοειδῆ καὶ τὸν ὀνοειδῆ καὶ τὸν

[7, 40]   Κέλσον τοίνυν φεύγομεν τὸν περὶ λεοντοειδοῦς καὶ τῶν λοιπῶν λόγον, οὐδὲ

[7, 57]   τὸν Δανιήλ, ἀναβάντα ἀπὸ τῶν λεόντων, προσκυνεῖσθαι ὑφ´ ἡμῶν ἤπερ τὸν

[7, 62]   ὁκοῖον εἴ τις τοῖς δόμοισι λεσχηνεύοιτο, οὔ τι γινώσκων θεοὺς οὐδ´

[7, 9]   ἀφορμὴν ἐνδίδωσιν, ὅπῃ βούλεται, τὸ λεχθὲν σφετερίζεσθαι. ~Ἐχρῆν δὲ αὐτόν, εἴπερ

[7, 10]   ἀφορμὴν ἐνδίδωσιν, ὅπῃ βούλεται, τὸ λεχθὲν σφετερίζεσθαι. Καὶ πανούργως μοι ἔδοξε

[7, 11]   ἐξομαλίσαι ἢ ὅπῃ ποτὲ τὸ λεχθὲν σφετερίσασθαι· μόνος δὲ καὶ πᾶς

[7, 3]   ἐν Ἰουδαίᾳ τῷ ἐκείνων τρόπῳ λεχθέντα ἢ μὴ λεχθέντα, καὶ ὥσπερ

[7, 14]   Χριστοῦ πεπλήρωται ἐν τῷ Ἰησοῦ λεχθέντα, καὶ ἐπιφέρειν τὴν δοκοῦσαν αὐτῷ

[7, 3]   ἐκείνων τρόπῳ λεχθέντα ἢ μὴ λεχθέντα, καὶ ὥσπερ εἰώθασιν ἔτι νῦν

[7, 8]   ἀλλ´ ἀναγεγράφθαι τάχα τὰ μὴ λεχθέντα. Οὐ γὰρ εἶδε τοὺς χρόνους,

[7, 8]   ἐν Ἰουδαίᾳ τῷ ἐκείνων τρόπῳ λεχθέντα προσέθηκεν· ἢ μὴ λεχθέντα, ὡς

[7, 8]   τρόπῳ λεχθέντα προσέθηκεν· ἢ μὴ λεχθέντα, ὡς ἄπιστος φάσκων δύνασθαι καὶ

[7, 15]   προφῆται. Ὅταν δὲ δύο συνημμένα λήγῃ εἰς τὰ ἀλλήλοις ἀντικείμενα τῷ

[7, 15]   συνημμένα εἰς τὰ ἀλλήλοις ἀντικείμενα λήγοντα, ὅπερ οὕτω δείκνυται. Εἰ οἱ

[7, 70]   πρὸ ἐμοῦ, κλέπται εἰσὶ καὶ λῃσταί, καὶ οὐκ ἤκουσεν αὐτῶν τὰ

[7, 70]   εἵλαντο ὑπὲρ τοῦ κλέπτειν καὶ λῃστεύειν ἀνθρώπων ψυχάς. Χρεία δὲ τῷ

[7, 70]   ὥσπερ οἱ ἐν ταῖς ἐρημίαις λῃστεύοντες καὶ ἕνα τινὰ προστησάμενοι ἄρχειν

[7, 54]   ὁ τοῦ γεωργοῦ βίᾳ καὶ λῃστρικῶς τὸν βοῦν λαβὼν καὶ καταθοινησάμενος

[7, 64]   τὸ θεῖον Σκύθαι μὲν ἢ Λιβύων οἱ Νομάδες ἢ Σῆρες οἱ

[7, 63]   λεκτέον ὅτι, εἴπερ Σκύθαι καὶ Λιβύων οἱ Νομάδες καὶ Σῆρες, οὕς

[7, 62]   Οὐδὲ γὰρ Σκύθαι τοῦτο οὐδὲ Λιβύων οἱ Νομάδες οὐδὲ Σῆρες οἱ

[7, 20]   τοῦ θανάτου ἐν γράμμασιν ἐντετυπωμένη λίθοις ἐγενήθη ἐν δόξῃ, ὥστε μὴ

[7, 62]   ἀγάλματα ἀτιμάζουσιν. Εἰ μὲν ὅτι λίθος ἢ ξύλον ἢ χαλκὸς ἢ

[7, 30]   κρυστάλλου καὶ τὸν περίβολόν σου λίθους ἐκλεκτοὺς» καὶ πάλιν· Θήσω τὰ

[7, 30]   ἴασπιν καὶ τοὺς λίθους σου λίθους κρυστάλλου καὶ τὸν περίβολόν σου

[7, 30]   ἐπάλξεις σου ἴασπιν καὶ τοὺς λίθους σου λίθους κρυστάλλου καὶ τὸν

[7, 26]   κριθέντων τῆς διὰ πυρὸς ἢ λίθων ἀναιρέσεως οὐχ οἷόν τ´ ἦν

[7, 30]   τῶν τῇδε τιμίων εἶναι νομιζομένων λίθων, ἀπορροήν τινα λεγομένων ἔχειν ἀπὸ

[7, 30]   τῶν ἐν τῇ κρείττονι γῇ λίθων, εἰλῆφθαι τῷ Πλάτωνι ἀπὸ τῶν

[7, 64]   οἷς τῆς τῶν θυομένων ἀποφορᾶς λίχνως μεταλαμβάνοντες παράνομον ἡδονὴν καὶ παρανόμους

[7, 4]   τινος καὶ δυνατοῦ ἐν ταῖς λογικαῖς περὶ τῆς πίστεως ἀποδείξεσιν. ~Ἀλλὰ

[7, 66]   κατ´ εἰκόνα θεοῦ» ἐν ψυχῇ λογικῇ, τῇ ποιᾷ κατ´ ἀρετήν, σῴζεσθαί

[7, 46]   φυσικῶς ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ τῇ λογικῇ φύσει. Οἱ δὲ πρὸς ἑτέροις

[7, 49]   ἀπορίαν τῶν προτρεψάντων ἐπὶ τὴν λογικὴν εὐσέβειαν ταῦτα μὲν οὐ τετράνωται

[7, 1]   ἐκείνῳ τό· Ἑκουσίως θύσω σοι» λογικὴν καὶ ἄκαπνον θυσίαν προσφέροντες τῷ

[7, 60]   ποιότητα τῆς τῶν λογικῶν ζῴων λογικῆς τροφῆς. Καὶ ὅρα εἰ μὴ

[7, 60]   πρόκειται τῷ, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, λογικῷ βρώματι ἀνεξίκακον καὶ πρᾷον ποιῆσαι

[7, 63]   τὸ παρὰ φύσιν εἶναι τῷ λογικῷ ζῴῳ νοθεύειν τὴν ὑπὸ τῶν

[7, 60]   ἐπὶ τὴν ποιότητα τῆς τῶν λογικῶν ζῴων λογικῆς τροφῆς. Καὶ ὅρα

[7, 17]   τῶν ἀνθρώπων ἢ καὶ τῶν λογικῶν πάντα πράττοντα. Καὶ οὐδὲν ἄτοπον

[7, 59]   χάριν; Ἆρά γε τοὺς τοῖς λογίοις χρησίμως αὐτὰ σκευάζοντας ἢ τοὺς

[7, 22]   ἐν τῇ ψυχῇ εἰσιν συγχυτικοὶ λογισμοὶ οἱ ἀπὸ κακίας· ὧν ὁ

[7, 51]   θεατοῦ, ἐνορῶντος ἡμῶν καὶ τοῖς λογισμοῖς. Εὐχόμεθα οὖν ἡμεῖς καὶ βλέπειν

[7, 22]   πάντας τοὺς ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν» λογισμοὺς καὶ τὰ ἐχθρὰ τῇ ἀληθείᾳ

[7, 8]   φεύξεται δόλον, καὶ ἀπαναστήσεται ἀπὸ λογισμῶν ἀσυνέτων. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ τὸν

[7, 4]   καταχέαν τοῦ νοῦ καὶ τῶν λογισμῶν, ἢ τοιοῦτον ὁποῖόν ἐστι καὶ

[7, 45]   τοὺς πειρωμένους μηδὲ μέχρι τῶν λογισμῶν ὑπὸ τῶν ἐνθυμημάτων τῆς κακίας

[7, 12]   ἐπιστάμενοι ὅτι Γνῶσις ἀσυνέτου ἀδιεξέταστοι λόγοι» καὶ ἀναγνόντες τὸ Ἕτοιμοι ἀεὶ

[7, 10]   ὅτι οὐκ ἔνθεοι ἦσαν οἱ λόγοι, περιέχοντες ἐπιστροφὴν ἀπὸ τῶν ἁμαρτημάτων

[7, 32]   καὶ καταλύεσθαι μέν φασιν οἱ λόγοι τὴν ἐπίγειον οἰκίαν τοῦ σκήνους»

[7, 27]   Σαφῶς γὰρ ἀσώματόν φασιν οἱ λόγοι τὸν θεόν· διὸ καὶ θεὸν

[7, 12]   ἐστιν ἐν τοῖς τῶν προφητῶν λόγοις. ~Ἀλλ´ οὐδὲ ποιεῖ ἢ πάσχει

[7, 54]   ἔργοις ἀπιστουμένοις ὑπὸ Κέλσου καὶ λόγοις, διὰ τὸ καὶ δυνάμει λελέχθαι

[7, 59]   δὲ ἐν τοῖς ἀναγραφεῖσιν Ἰησοῦ λόγοις ἢ λελεγμένοις παρά τινι τῶν

[7, 12]   οὐδὲν εἶναι πονηρὸν ἐν τοῖς λόγοις οὐδ´ αἰσχρὸν οὐδ´ ἀκάθαρτον οὐδὲ

[7, 16]   οὐδ´ οἱ πάνυ ἁπλούστατοι καὶ λόγοις οὐκ ἐντεθραμμένοι ἐξεταστικοῖς Χριστιανοὶ εἴποιεν

[7, 59]   τοῖς Ἰουδαίων προφήταις ἢ τοῖς λόγοις Χριστιανῶν, οὕτω τὸν λόγον κατασκευαστέον

[7, 45]   ὀρθῶς καὶ κατὰ τὸν Ἰησοῦ λόγον, ἀκούοντας τὸ Ὑμεῖς οὐκ ἐστὲ

[7, 68]   θεοῦ, καὶ οὐκ ἀληθῆ γε λόγον ἀποφαίνεται. Οὐδὲ γὰρ τὰ παρανομοῦντα

[7, 70]   καὶ τὸν πρωτότοκον πάσης κτίσεως» λόγον αὐτοῦ, διηγήσασθαι καὶ τὸ Πάντες,

[7, 25]   τοιαῦτα τίθησι, λεκτέον πρὸς τὸν λόγον αὐτοῦ ὅτι οἶδε καὶ τὰ

[7, 32]   πρὸς τὸ εἰρηνικόν, τοῦτον τὸν λόγον ἀφθαρσία μὲν πρὸς ἄφθαρτον ἀθανασία

[7, 42]   ἀρχῇ πρὸς τὸν θεὸν» θεὸν λόγον γινόμενον σάρκα, ἵνα εἰς πάντας

[7, 18]   κατὰ τὸ γράμμα λέξεων μηδένα λόγον εἶναι βαθύτερον ἐν τῷ νόμῳ

[7, 10]   τὸ προειρηκὸς τὴν κατὰ τὸν λόγον εὐσέβειαν ἀσκοῦντες διατελῶσι, πειθόμενοι τῷ

[7, 32]   τυγχάνουσαν τοῦ ἀθανάτου. Ὃν γὰρ λόγον ἔχει σοφία πρὸς τὸ σοφὸν

[7, 32]   τὸ μεγαλοφυὲς τοῦ δόγματος, διδάσκοντος λόγον ἔχειν σπέρματος τὸ καλούμενον κατὰ

[7, 14]   εἰς τὸν περὶ τοῦ Ἰησοῦ λόγον, ἢ ἁλίσκεται ἀναισχύντως βιάζεσθαι θέλων

[7, 16]   τοὺς προφήτας τεθνήξεσθαι τὸν θεὸν λόγον ἢ τὴν ἀλήθειαν ἢ τὴν

[7, 55]   ὡς σύ. Ἔχει μὲν οὖν λόγον ἡ δοκοῦσα ὑποπαραίτησις εἶναι τοῦ

[7, 61]   τὸ ἱμάτιον» βιωφελέστερον κεκίνηκε τὸν λόγον καὶ παρέστησεν οὕτως εἰπὼν ἢ

[7, 21]   δανείζειν ἀπὸ τοῦ κατὰ τὸν λόγον καὶ τὴν σοφίαν καὶ τὴν

[7, 67]   ἠπίστατό γε τὸν περὶ δαιμόνων λόγον καὶ ὧν ἕκαστος αὐτῶν ἐνεργεῖ,

[7, 59]   τοῖς λόγοις Χριστιανῶν, οὕτω τὸν λόγον κατασκευαστέον ἀπό τινος περὶ τὰς

[7, 61]   καὶ ἐν τούτῳ συκοφαντεῖ τὸν λόγον ὁ Κέλσος λέγων· Ἀλλὰ τῶνδε

[7, 17]   συνεπιδημήσει τῷ βίῳ, ἵνα σπείρῃ λόγον, οἰκειοῦντα τῷ τῶν ὅλων θεῷ

[7, 32]   καὶ χλευάζοντα ὃν οὐκ οἶδε λόγον. ~Οἰόμενος δ´ ἡμᾶς διὰ τὸ

[7, 28]   ἐλήφθη» Πολὺν μὲν οὖν ἔχει λόγον ὅλα τὰ κατὰ τὸν τόπον

[7, 40]   ὡς πρὸς πάντας Χριστιανοὺς ἀποτείνει λόγον, ὅντινα πρὸς τοὺς πάντῃ ἀλλοτρίους

[7, 32]   τοῦτο μόνον ὑποσημειώσασθαι πρὸς τὸν λόγον, ὅτι οὐχ, ὡς οἴεται Κέλσος,

[7, 40]   περὶ λεοντοειδοῦς καὶ τῶν λοιπῶν λόγον, οὐδὲ γὰρ τὴν ἀρχὴν τοιοῦτόν

[7, 21]   εἶχεν ἀνθρώπου διακονουμένου αὐτῷ τὸν λόγον. Οὕτω δὲ γεγραμμένου καὶ τοῦ·

[7, 12]   ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ἡμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος»

[7, 3]   καὶ τοῖς ἀσπαζομένοις αὐτοῦ τὸν λόγον περὶ τῶν αὐτῶν παραθέμενον δεῖξαι

[7, 32]   δὲ τὸν περὶ τῆς ἀναστάσεως λόγον— πολὺν ὄντα καὶ δυσερμήνευτον καὶ

[7, 67]   καὶ διειλήφει τὸν περὶ δαιμόνων λόγον, πολὺν ὄντα καὶ δύσληπτον τῇ

[7, 60]   τὴν ἀναλογίαν τῆς εἰς τὸν λόγον σχολῆς καὶ εἰς τὴν ἄσκησιν

[7, 54]   ἐπὶ τῇ κατάξει τοῦ σκέλους λόγον τοῖς παραδόξοις τοῦ Ἰησοῦ ἔργοις

[7, 14]   δὲ πιθανῷ πειρᾶσθαι ἀνατρέπειν τὸν λόγον φάσκων· Οὐκοῦν οὔτ´ εἰ προεῖπον

[7, 0]   ~ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΠΙΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ ΚΕΛΣΟΥ ΑΛΗΘΗ ΛΟΓΟΝ ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ ΤΟΜΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ. ~Ἐν ἓξ

[7, 12]   οὖν κενοὺς ψόφους ὀνομάτων οὐδεὶς λόγος αἱρεῖ ἀπολογήσασθαι ὑπὲρ τοῦ δεῖξαι

[7, 7]   ἀκατάπληκτον. Τοιούτους γὰρ καὶ ὁ λόγος αἱρεῖ δεῖν εἶναι τοὺς τοῦ

[7, 10]   ἐξετάσαντες εὕρωσι καὶ εὑρόντες, ὡς λόγος αἱρεῖ, οἰκονομήσωσιν. Ὁ δὲ γεννάδας

[7, 12]   εἰρημένα· πληκτικώτερος γὰρ ἂν ὁ λόγος αὐτοῦ ἦν καὶ πρὸς ὃ

[7, 43]   πρωτοτόκου πάσης κτίσεως» καθότι ὁ λόγος» γέγονε σάρξ» ὄψεται πῶς ἰδών

[7, 18]   πλοῦτον τοῖς ὀρθῶς βιώσασιν ὁ λόγος, δεικνυμένων δικαιοτάτων ἐν ἄκρᾳ πενίᾳ

[7, 68]   θεοῦ παρανομεῖ. Παρανομεῖν δὲ ὁ λόγος δείκνυσιν οὐ μόνον ἀνθρώπους φαύλους

[7, 5]   κακίαν οἰκοδομαῖς καὶ τόποις; Ὁ λόγος δὴ αἱρεῖ φαῦλ´ ἄττα νομίζειν

[7, 59]   δογμάτων ταυτότητα, κἂν παράδοξος ὁ λόγος εἶναι δοκῇ, δεῖξαι βέλτιον εἰρημένην

[7, 44]   ἐλθεῖν· ὁ δὲ τοῦ θεοῦ λόγος εἰπών· Οὐδεὶς ἔγνω τὸν πατέρα

[7, 42]   εἰ μὴ φιλανθρωπότερον ὁ θεῖος λόγος εἰσάγει τὸν ἐν ἀρχῇ πρὸς

[7, 32]   οὖν ἐφ´ οἷα προτρέπει ὁ λόγος, ἐνδύσασθαι» λέγων τὴν ἀφθαρσίαν» καὶ

[7, 16]   τούτου καὶ τῆς οὐσίας αὐτοῦ λόγος ἐστὶ παρὰ τὸν περὶ τοῦ

[7, 39]   αἰσθήσεων· τούτους δὲ ἐτύφλου ὁ λόγος, ἵνα ἀπερισπάστως ἡ ψυχὴ βλέπῃ

[7, 49]   καὶ ὁ τούτου μονογενὴς υἱὸς» λόγος καὶ θεός, εὑρεθείη ἄν τι

[7, 39]   θεὸς καὶ ὁ υἱὸς αὐτοῦ, λόγος καὶ σοφία τυγχάνων καὶ τὰ

[7, 34]   ταῦτα λέγεσθαι ὤτων. Κἂν λέγηται λόγος κυρίου» γεγονέναι ἐν χειρὶ Ἱερεμίου

[7, 60]   οὐ βέλτιον συνεσκευασμένος εἴη ἂν λόγος ὁ πλήθη ἀνεξικάκων καὶ πρᾴων

[7, 42]   πάντας δυνατὸς ᾖ φθάνειν ὁ λόγος, ὃν καὶ τὸν εὑρόντα εἰς

[7, 39]   τῆς ψυχῆς ὀφθαλμούς, οὓς ὁ λόγος ποιεῖ βλέπειν, βλέποντας δὲ τοὺς

[7, 31]   ἀρχαιότατος Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν λόγος τὰ ἀληθινὰ πάντα ὁμώνυμα τοῖς

[7, 15]   τεθνήξεσθαι, καὶ ὑπάγεταί γε ὁ λόγος τρόπῳ τοιούτῳ· εἰ τὸ πρῶτον,

[7, 17]   αὐγῶν τούτων παρεκτικὸν φῶς, θεὸς λόγος ὤν. Τὰ περὶ τὸν Ἰησοῦν

[7, 27]   καὶ μὴ εἰδότων τὸ τοῦ λόγου βούλημα, οὐ χρὴ ἡμᾶς τευτάζειν

[7, 21]   ἄρξουσι» κατὰ τὴν ἀπὸ τοῦ λόγου δυναστείαν ὑποτάσσων τῇ Χριστοῦ Ἰησοῦ

[7, 3]   Πυθίας καὶ τῶν λοιπῶν χρηστηρίων λόγου· δυνατὸν δὲ καὶ τὰ λελεγμένα

[7, 46]   πίστιν καὶ συνετωτέρων τὴν μετὰ λόγου εἰς αὐτὸν εὐσέβειαν, μετ´ εὐχαριστίας

[7, 21]   τὴν ψυχὴν ὑπὸ τῆς τοῦ λόγου θειότητος, διὰ τοῦτο αὐτὸς οὐκ

[7, 41]   τοῦ θεοῦ τὸν πατέρα τοῦ λόγου θεόν. Τίνες δὲ καὶ οἱ

[7, 70]   ὑπὸ τοῦ διοικοῦντος τὰ ὅλα λόγου θεοῦ, ἢ ὥσπερ οἱ ἐν

[7, 46]   ἑτέροις μαθόντες ἀπὸ τοῦ θείου λόγου καὶ ποιοῦντες καὶ τὸ λοιδορούμενοι»

[7, 8]   ἀλλοτρίους λέγει τινὰς τοῦ Ἰουδαίων λόγου καὶ Χριστιανῶν ἢ κατὰ τὸν

[7, 23]   αὐτοῦ ἐμποδιζόμενον φέρειν τοὺς τοῦ λόγου καρποὺς εἴτε καὶ τὸν ἐν

[7, 47]   ~Μαρτυροῦνται γοῦν ὑπὸ τοῦ θείου λόγου οἱ τὰ παρὰ τῷ Κέλσῳ

[7, 44]   αὐτῷ διὰ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ λόγου ὄντος θεοῦ μακαριότητα. ~Ἴδωμεν δὲ

[7, 51]   τοῦ κόσμου» καὶ τοῦ διδάξαντος λόγου ὅτι Τὸ φῶς ἐν τῇ

[7, 17]   σώματι καὶ ψυχῇ ἐσομένου θεοῦ λόγου. Οὕτως δ´ ἔσται, ὡς μὴ

[7, 22]   τῷ στερεῷ καὶ εὐτόνῳ τοῦ λόγου προσρῆξαι αὐτῶν τὰς κεφαλάς, ἐδαφίζει

[7, 34]   χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν περὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς. Εἰ δὲ καὶ

[7, 41]   πρὸς μόνον ἀναβλέποντας διὰ τοῦ λόγου τοῦ θεοῦ τὸν πατέρα τοῦ

[7, 2]   τῷ Κέλσῳ κατηγορῆσαι τοῦ φάσκοντος λόγου ὑπὸ τῶν παρὰ Ἰουδαίοις προφητῶν

[7, 60]   ἀνατιθεῖσιν αὑτοὺς τῇ ἐξετάσει τοῦ λόγου φανερούμενον, καὶ φανερούμενον κατὰ τὴν

[7, 7]   πνεῦμα καὶ τοὺς ἀπὸ τούτου λόγους διὰ τὸ τοῦ βίου δυσμίμητον

[7, 36]   ἀκαιρορρήμων διὰ τὸ πολλάκις περιτεθεικέναι λόγους δογμάτων, ὧν ἀπὸ Ἀναξαγόρου ἤ

[7, 10]   νενοηκέναι τοὺς τῶν προφητῶν τοιούτους λόγους ἐλοιδόρησεν αὐτούς, εἰπὼν ὅτι ταῦτα

[7, 44]   φιλοσοφίᾳ περὶ θεοῦ ἢ θεῶν λόγους ἐνορῶντος τοῖς ἀγάλμασιν καὶ ἤτοι

[7, 47]   περὶ θεοῦ καὶ τῶν νοητῶν λόγους ἠλλάξαντο τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου

[7, 10]   οἱ μεταγενέστεροι ἀναγινώσκοντες θαυμάζωσιν ὡς λόγους θεοῦ καὶ ὠφελούμενοι οὐ μόνον

[7, 1]   ὅτι τοὺς ἐναντίους τῇ ἀληθείᾳ» λόγους· οὗτοι γὰρ ἀληθείᾳ θεοῦ ἐξολοθρεύονται,

[7, 37]   Εἰ μὲν γὰρ ἰδιωτῶν ἀνέπλασσε λόγους, πόθεν τοῖς τοιούτοις δύνασθαι διακρίνειν

[7, 11]   σε; ~Εἰκὸς μὲν οὖν εἶναι λόγους πολλῷ τῆς ἡμετέρας ἕξεως σοφωτέρους,

[7, 37]   τῶν αἰσθήσεων; Εἰ δ´ ἀναπλάσσει λόγους τῶν φιλοσοφούντων καὶ ἐπιμελῶς ὅση

[7, 36]   τὴν προσωποποιΐαν αὐτοῦ, περιτιθέντος ἡμῖν λόγους ὡς ὑφ´ ἡμῶν λεγομένους εἰς

[7, 48]   θεῖον καθαρῶς θεραπεύσωσιν, ἀλλ´ ἀρκουμένους λόγῳ ἀντὶ κωνείου, ὡς πᾶσαν ἐπιθυμίαν

[7, 11]   δὲ διδόντος τὴν ἐν τῷ λόγῳ αὐτοῦ προκοπὴν καθ´ οὓς βούλεται

[7, 22]   τοὺς μὴ πειθομένους νόμῳ καὶ λόγῳ θεοῦ, ὁμοιωθέντας τοῖς πολεμίοις καὶ

[7, 40]   ἡμᾶς ἐν ἐκείνοις τῷ ἑαυτοῦ λόγῳ· Ἵνα μὴ παντάπασιν ἦτε καταγέλαστοι,

[7, 21]   καθὸ πλουτεῖ τις ἐν παντὶ λόγῳ καὶ πάσῃ γνώσει» καὶ καθὸ

[7, 21]   θεοῦ τὸν πλουτοῦντα ἐν παντὶ λόγῳ καὶ πάσῃ γνώσει» καὶ πάσῃ

[7, 68]   τοῦ θεοῦ· ἀκολουθεῖ γὰρ τῷ λόγῳ καὶ τὰ ἁμαρτανόμενα καὶ πάντα

[7, 8]   παρ´ ὀλίγοις, τὰς ψυχὰς τῷ λόγῳ καὶ ταῖς κατ´ αὐτὸν πράξεσι

[7, 32]   τῷ ἀπὸ ἰδιωτῶν καὶ μηδενὶ λόγῳ παραστῆσαι δυναμένων ἀκηκοέναι περὶ αὐτοῦ

[7, 5]   ἡ ἀνθρωπίνη ψυχή, καὶ τῷ λόγῳ παρίσταται ὅτι ἡ μὲν καθαρὰ

[7, 23]   διαφέρειν τὸν κεκοσμημένον χαρίσματί φαμεν λόγῳ σοφίας» καλουμένῳ, διὰ τοῦ πνεύματος

[7, 7]   Διόπερ ἐν οὐδενὶ μὲν τιθέμεθα λόγῳ τὰ ὑπὸ τῆς Πυθίας ἢ

[7, 3]   κατῳκίσθη, ταῦτα μὲν ἐν οὐδενὶ λόγῳ τίθενται· τὰ δὲ ὑπὸ τῶν

[7, 51]   εἶναι τυφλῶν, ἕως προσελθόντες τῷ λόγῳ τοῦ θεοῦ ἀπολάβωσι τὰς ὑπὸ

[7, 13]   οἱ τῷ τῆς ἀληθείας ἐπιβουλεύοντες λόγῳ χολὴν τὴν ἀπὸ τῆς ἑαυτῶν

[7, 4]   πράττουσι, παριστάσης τῆς ἐν τῷ λόγῳ Χριστοῦ χάριτος τὸ τῶν δαιμονίων

[7, 36]   οἰκότριψι καὶ μηδέ ποτε φιλοσόφων λόγων ἀκηκοόσι μηδὲ εὖ εἰρηκόσιν αὐτοὺς

[7, 54]   ἡμᾶς ἐπὶ τὸν Ἡρακλέα, ἀπομνημονεύματα λόγων αὐτοῦ ἡμῖν παραστησάτω καὶ περὶ

[7, 22]   ἅπερ ἄξιον πάσχειν τοὺς ἀποστάντας λόγων θεοῦ. ~Σαφῆ μὲν οὖν καὶ

[7, 10]   ἀλληγοριῶν καὶ τῶν καλουμένων σκοτεινῶν λόγων καὶ τῶν ὀνομαζομένων παραβολῶν ἢ

[7, 34]   ὀφθαλμοῖς λεγομένους ὑπὸ τῶν θείων λόγων ὀφθαλμούς, ὁμοίως δὲ καὶ τὰ

[7, 39]   δεῖξαι ἐν τῷ προοιμίῳ τῶν λόγων τὴν πρὸς τοὺς ἀκούοντας, ὁ

[7, 56]   μόνον ἀναποδείκτως ἀποφαίνεσθαι ἀλλὰ καὶ λοιδορεῖν ὃν οὐκ ἐπίσταται. Εἰ γὰρ

[7, 57]   τῶνδε ἔτι τερατωδέστεροι, ἅμα ἵνα λοιδορήσῃ τὸν Ἰωνᾶν καὶ τὸν Δανιήλ·

[7, 46]   λόγου καὶ ποιοῦντες καὶ τὸ λοιδορούμενοι» εὐλογεῖν, διωκόμενοι» ἀνέχεσθαι, δυσφημούμενοι» παρακαλεῖν,

[7, 6]   ἐξ Ἀπόλλωνος ἐπιπεμφθεὶς τοῖς Ἕλλησι λοιμὸς διδάσκει ὅτι ἠπίστατο Ὅμηρος πονηρούς

[7, 6]   Ἑλλήνων διὰ τὴν θυγατέρα, ἵνα λοιμώξαντες ἀποδώσειαν αὐτῷ τὴν Χρυσηΐδα. Μέμνημαι

[7, 39]   καὶ σοφία τυγχάνων καὶ τὰ λοιπά. ~Ἑξῆς δὲ τοῖς ἐξετασθεῖσιν ὁ

[7, 40]   καὶ τὸν ἀμφίβιον καὶ τὰ λοιπὰ μυθοποιΐαν. Οὐ διὰ Κέλσον τοίνυν

[7, 3]   περὶ τὴν Πυθίαν καὶ τὰ λοιπὰ χρηστήρια· ἴδωμεν οὖν εἰ μὴ

[7, 6]   κνίσσας αὐτῷ τε καὶ τοῖς λοιποῖς δαίμοσι. Καὶ διὰ ταῦτα ἐοίκασι

[7, 52]   δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα· λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης

[7, 36]   ἢ Πηνελόπης ἤ τινος τῶν λοιπῶν· Εὐριπίδης δὲ ὑπὸ Ἀριστοφάνους κωμῳδεῖται

[7, 40]   τὸν περὶ λεοντοειδοῦς καὶ τῶν λοιπῶν λόγον, οὐδὲ γὰρ τὴν ἀρχὴν

[7, 60]   τὰ Ἑλλήνων ἀλλὰ καὶ τῶν λοιπῶν συγκατέβη τῇ ἰδιωτείᾳ τοῦ πλήθους

[7, 3]   περὶ τῆς Πυθίας καὶ τῶν λοιπῶν χρηστηρίων λόγου· δυνατὸν δὲ καὶ

[7, 27]   καὶ κατασκευάζειν μὲν τὰ ἡμέτερα λύειν δὲ τὰ ἐκείνου· εἰ δ´

[7, 12]   γὰρ καὶ τὰς δοκούσας ἀπεμφάσεις λύειν πειρῶνται καὶ δεικνύναι οὐδὲν εἶναι

[7, 67]   ζῴων. Πολλάκις γὰρ ἐπὶ τῇ λύμῃ καὶ τῶν τοιούτων ἐνεργοῦσί τινα

[7, 28]   εἴρηται τῆς γῆς, ἣν ἐν λύπαις» τουτέστι πόνοις, ἐσθίει πᾶς ἄνθρωπος

[7, 28]   ἐν τοῖς ἔργοις σου· ἐν λύπαις φαγῇ αὐτὴν πάσας τὰς ἡμέρας

[7, 6]   ἕνεκεν ἀγωνιζομένων καὶ ὅπου μὲν λύπας καὶ οἴκτους τοῖς θεαταῖς ἐμποιούντων

[7, 28]   δὲ Ἠλύσιον πεδίον» ἀπὸ τῆς λύσεως τῶν ἔνθεν κακῶν, ὥσπερ καὶ

[7, 3]   φύσιν βίον ἢ πρὸς τὸ λυσιτελὲς ἢ πρὸς τὸ συμφέρον ὠφεληθῆναι

[7, 21]   ὁ» ἐν ἀληθινοῖς ἀγαθοῖς πλοῦτος» λύτρον ἐστὶν ἀνδρὸς ψυχῆς» κατὰ τὸν

Livre, Chap.
[7, 61]	κριθῆναι καὶ τὸν χιτῶνά σου	λαβεῖν	ἄφες καὶ τὸ ἱμάτιον» βιωφελέστερον
[7, 51]	φάσκουσι δὲ ἄλλα καὶ τὸ	Λάβετε	πνεῦμα ἅγιον» τὴν ποσότητα τοῦ
[7, 42]	ἂν τοῦ ἀκατονομάστου καὶ πρώτου	λάβοιμέν	τινα ἐπίνοιαν, διαδηλοῦσαν αὐτὸν ἢ
[7, 43]	ἂν τοῦ ἀκατονομάστου καὶ πρώτου	λάβοιμέν	τινα ἐπίνοιαν. Ἡμεῖς δὲ οὐ
[7, 18]	δικαιοσύνης αὐτὰ κατὰ τὸν νόμον	λαβών,	ἵνα δανιοῖ πολλοῖς ἔθνεσιν» Ἀκόλουθον
[7, 54]	βίᾳ καὶ λῃστρικῶς τὸν βοῦν	λαβὼν	καὶ καταθοινησάμενος καὶ ἡσθεὶς ἐφ´
[7, 39]	περὶ διττῶν ὀφθαλμῶν— ἀπὸ Ἑλλήνων	λαβὼν	μὴ προπεφιλοσοφῆσθαι παρ´ ἡμῖν. Λεκτέον
[7, 43]	κατὰ τοῦ ἀνθρωπίνου αὐτοῦ Πιλᾶτος	λαβών,	ὅπερ ἐστὶν ἄτοπον. Ὅτι δὲ
[7, 63]	ὑπόθεσιν μοιχεύοντα οἷόν τ´ ἦν	λαθεῖν	καὶ τὸν ἄνδρα τῆς γυναικὸς
[7, 43]	ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ	λαλῆσαι»	τῷ ἤκουσεν» ἀντὶ τοῦ συνῆκε
[7, 49]	σοφίαν, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτοῦ	λαλήσει	κρίσιν· ὁ νόμος τοῦ θεοῦ
[7, 23]	θεοῦ βασιλείαν εἴτε πλούσιόν τις	λαμβάνει	ἁπλούστερον τὸν ὑπὸ πλούτου περισπώμενον
[7, 24]	μόνη. Ἀπὸ δὲ τοῦ εὐαγγελίου	λαμβάνειν	δεῖ τάχα μέν τι καὶ
[7, 54]	τοῦδε ἱστορεῖσθαι τὸν Ἡρακλέος δαίμονα	λαμβάνειν	μετά τινων ἀρῶν τὴν θυσίαν.
[7, 59]	σκευασθὲν καὶ τοιοῖσδε ἡδύσμασιν ἀρτυθὲν	λαμβανέτωσαν	οὐχ οἱ μὴ μαθόντες ἄγροικοι
[7, 55]	κεφαλῇ περιτιθέμενος καὶ τὸν κάλαμον»	λαμβάνων	ἐπὶ τῆς χειρὸς ἀντὶ σκήπτρου
[7, 4]	νοῦν ἐγίνοντο καὶ τὴν ψυχὴν	λαμπρότεροι	ἀλλὰ καὶ τὸ σῶμα, οὐδαμῶς
[7, 3]	ὅπερ δοκεῖ τῶν ἄλλων μαντείων	λαμπρότερον	τυγχάνειν, ὅτι περικαθεζομένη τὸ τῆς
[7, 18]	χρόνους, ἐν οἷς ὅλος ὁ	λαὸς	ἀναγέγραπται μετὰ τὸ πεποιηκέναι τὸ
[7, 19]	ὅτι πολλῷ πλέον κατεγίνωσκεν ὁ	λαὸς	τῶν κατὰ τὸν νόμον ἐπαγγελιῶν.
[7, 18]	τὰς ἀναγεγραμμένας τις ἁμαρτίας τοῦ	λαοῦ	φέρῃ παράδειγμα τοῦ καταπεφρονηκέναι αὐτοὺς
[7, 26]	διὰ θυσιῶν καὶ τῆς ἀναγεγραμμένης	λατρείας	θεραπείαν τοῦ θεοῦ. Ὥσπερ δ´
[7, 65]	ὅπερ ἡμῖν ἀπαγορεύεται, διδασκομένοις μὴ	λατρεύειν	τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα»
[7, 65]	ἔθνους, βωμοὺς καὶ ἀγάλματα ἐκτρεπομένων	λατρευόντων	δὲ τῇ κτίσει παρὰ τὸν
[7, 64]	οὐ προσκυνήσεις αὐτοῖς οὐδὲ μὴ	λατρεύσεις	αὐτοῖς» καὶ διὰ τὸ Κύριον
[7, 64]	σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ	λατρεύσεις»	καὶ ἄλλα πλείονα τούτοις παραπλήσια
[7, 64]	σου φοβηθήσῃ καὶ αὐτῷ μόνῳ	λατρεύσεις»	καὶ διὰ τὸ Οὐκ ἔσονταί
[7, 70]	τέτακται δὲ ἐφ´ ἑκάστῳ δύναμιν	λαχὼν	ὅστις ἠξίωται; Τοῦτον οὖν τὸν
[7, 68]	τέτακται δὲ ἐφ´ ἑκάστῳ δύναμιν	λαχὼν	ὅστις ἠξίωται; Τοῦτον οὖν τὸν
[7, 70]	τέτακται δὲ ἐφ´ ἑκάστῳ δύναμιν	λαχὼν	τοῦ μεγίστου θεοῦ ὅστις ἠξίωται
[7, 34]	καλουμένας, περὶ ὧν καὶ Ἰωάννης	λέγει·	Αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν περὶ
[7, 39]	τρόπον θανάτου· ὡς δειλὸν γένος.	Λέγει	δ´ ἡμᾶς εἶναι καὶ φιλοσώματον
[7, 30]	καλῶν ταύτην, ἐφ´ ᾗ ἐσμεν.	Λέγει	δὲ οὕτως· Ἔτι ἅπαξ ἐγὼ
[7, 24]	αὐτῷ καὶ τὴν βιωτικὴν δόξαν.	Λέγει	δὲ οὕτως· Κύριε, ὁ θεός
[7, 20]	Ὡς γὰρ ὅπου μὲν Ἰεζεκιὴλ	λέγει·	Ἔδωκα αὐτοῖς δικαιώματα οὐ καλὰ
[7, 8]	Ὅπως δ´ ἂν ἔχῃ ἃ	λέγει,	ἐλέγχεται ἐψευσμένα. Οὔτε γάρ τινες
[7, 45]	ἀκολουθῆσαι αὐτοῖς δυνησόμεθα, ἐν οἷς	λέγει	ἡμᾶς παντελῶς ἐνδεδέσθαι τῇ σαρκί,
[7, 27]	αὐτῶν. Εἰ μὲν γὰρ ἃ	λέγει	ἡμᾶς φάσκειν περὶ θεοῦ ἐλέγομεν,
[7, 35]	ἀνθρωποειδεῖς θεωρεῖσθαι θεοὺς καί, ὡς	λέγει	Κέλσος, οὐ ψευδομένους ἀλλὰ καὶ
[7, 20]	καλά» οὐ γὰρ προφανῶς ἐναντία	λέγει	ὁ προφήτης ἐν ταὐτῷ. ἀκολούθως
[7, 9]	καὶ ταῦτα κατανοήσωμεν. Πρῶτον δὴ	λέγει	πλείονα εἶναι εἴδη προφητειῶν, μὴ
[7, 41]	Ἀναπέμπει ἡμᾶς ἐπὶ ἐνθέους, ὡς	λέγει,	ποιητὰς καὶ σοφοὺς καὶ φιλοσόφους,
[7, 40]	τὰ ἐκείνοις προσαγόμενα ἐγκλήματα ταῦτα	λέγει	πρὸς ἡμᾶς οὐ προσόντα ἡμῖν,
[7, 68]	ἀκούοι τοῦ διοικεῖσθαι, διοικεῖσθαι μὲν	λέγει	τὰ ἀπὸ κακίας διοικούμενα δηλονότι
[7, 8]	Παλαιστίνην· μὴ δηλώσας πότερον ἀλλοτρίους	λέγει	τινὰς τοῦ Ἰουδαίων λόγου καὶ
[7, 45]	καθαρᾷ» θεασώμεθα αὐτόν. Ἃ δὲ	λέγει,	τοιαῦτά ἐστιν· Οὐσία καὶ γένεσις
[7, 60]	Ἕλλην μένων μηδὲν δύνασθαι χρήσιμον	λέγειν	Αἰγυπτίοις καὶ Σύροις· οὕτως ἡ
[7, 42]	καὶ εὑρόντα εἰς πάντας ἀδύνατον	λέγειν.	Εἶτ´ ἐπιφέρει τούτοις λέγων· Ὁρᾶτε
[7, 12]	μηδὲν μὲν δύνασθαι πρὸς ἔπος	λέγειν,	ἐπὰν φαίνηταί τι πονηρὸν ἢ
[7, 40]	διδασκαλίας ὁμολογοῦντας εἶναι εἰ ἄρα	λέγειν	ἥρμοζεν. Ὀφιανοὶ γάρ, ὡς καὶ
[7, 46]	μὴ κατ´ αὐτὸ τοῦτο τὸ	λέγειν	κακῶς ἀνθρώπους, εὐχομένους εἶναι θεοῦ,
[7, 70]	δὲ τῷ μέλλοντι εἰς ταῦτα	λέγειν	καλῶς, ἵνα περὶ Χριστιανῶν ἀπολογήσηται,
[7, 66]	κατ´ εἰκόνα θεοῦ» φησὶν ἡμᾶς	λέγειν	ὅτι ὁ θεὸς ἐποίησε τὸν
[7, 29]	βούλημα τοῦ θείου πνεύματος ἡμᾶς	λέγειν	περὶ τῆς παρὰ Μωϋσεῖ γῆς
[7, 50]	κατθανεῖν δὲ ζῆν; θαρρεῖ δὲ	λέγειν	τὰ ἀληθῆ ἐν τῷ Ἐταπεινώθη
[7, 46]	νεκρῷ τοὺς μελετῶντας ἀπὸ διαθέσεως	λέγειν	τό· Ἐν σαρκὶ γὰρ ζῶντες
[7, 43]	εὑρόντα ἀδύνατόν» ἐστιν εἰς πάντας	λέγειν»	τὸν ποιητὴν καὶ πατέρα τοῦ
[7, 51]	ἡμῖν ἐνεκάλει οὐδὲ προσέταττε μὴ	λέγειν	τυφλώττειν τοὺς ἐν ὑλικαῖς τέχναις
[7, 57]	ἐχθροῦ» Εἶτα μὴ ἔχων ἄλλους	λέγειν	φησίν· Ἢ οἱ τῶνδε ἔτι
[7, 42]	τὸν εὑρόντα εἰς πάντας ἀδύνατον	λέγειν»	φησὶν ὁ Πλάτων. Πλάτων μὲν
[7, 58]	τοῦ ἀδικεῖν οὐδὲν διαφέρει. Ἀληθῆ	λέγεις.	Οὔτε ἄρα ἀνταδικεῖν δεῖ οὐδὲ
[7, 43]	δ´ ὄντα εἰς ὀλίγους δύνασθαι	λέγεσθαι.	Εἶθ´ ὥσπερ ἐπιλαθόμενος ὧν παρέθετο
[7, 21]	γράμμα» νομιζέτω τὸν τυφλὸν πλοῦτον	λέγεσθαι	ἐν ἐπαγγελίᾳ· ἡμεῖς δὲ τὸν
[7, 56]	κεχρῆσθαι τὸν Ἰησοῦν δύναιτ´ ἂν	λέγεσθαι	καὶ περὶ Σωκράτους καὶ περὶ
[7, 39]	βλέποντα, βλέποντα μὲν ἐν τῷ	λέγεσθαι	περὶ τῆς γυναικὸς ὅτι Εἶδεν
[7, 18]	τοιοῦτον εἶναι, ὥστ´ ἐν ἐπαγγελίᾳ	λέγεσθαι	τῷ δικαίῳ τοσοῦτον πλουτήσειν τὸν
[7, 39]	δὲ οὐ μόνον ἐν τῷ	λέγεσθαι	ὡς περὶ τυφλῶν ὀφθαλμῶν ὑπὸ
[7, 34]	τυχὼν συνίησι περὶ θειοτέρων ταῦτα	λέγεσθαι	ὤτων. Κἂν λέγηται λόγος κυρίου»
[7, 20]	προφήτην ἐκ προσώπου τοῦ θεοῦ	λέγεται	εἶναι δικαιώματα καλὰ» καὶ προστάγματα
[7, 27]	οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε» καὶ εἰκὼν»	λέγεται	εἶναι τοῦ ἀοράτου θεοῦ ὁ
[7, 68]	γνώμην διοικεῖσθαι τοῦ θεοῦ πῶς	λέγεται,	ἐξεταστέον, καὶ πότερον τὸ διοικεῖσθαι
[7, 33]	τι τῶν ἀτόπων· δι´ ἃ	λέγεται·	Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ,
[7, 33]	κτίζοντος αὐτὴν τοιαύτην, διὰ τοῦτο	λέγεται	ὑπὸ τοῦ ἐπιστημόνως εὐχομένου· Καρδίαν
[7, 21]	καθ´ ἣν εἷς» δίκαιος διώξεσθαι	λέγεται	χιλίους, καὶ δύο» μετακινεῖν μυριάδας»
[7, 45]	ἑαυτῶν ἀμαθίαν ἐγκαλύπτετε καὶ μὴ	λέγετε	τυφλώττειν τοὺς βλέποντας καὶ χωλοὺς
[7, 52]	ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας»	Λεγέτω	δ´ ἡμᾶς ὁ Κέλσος σώματι
[7, 42]	ὁ Πλάτων. Πλάτων μὲν οὖν	λεγέτω	τὸν ποιητὴν καὶ πατέρα τοῦδε
[7, 13]	προείρηταί τι τῶν τοιούτων. Κἂν	λέγῃ	αὐτὸς προειρῆσθαι τὸν θεὸν τῷ
[7, 34]	τῶν πολλῶν ὀνομαζομένην. Ἐπὰν γὰρ	λέγῃ	ὁ προφήτης· Ἀποκάλυψον τοὺς ὀφθαλμούς
[7, 34]	σώματος ὀφθαλμούς. Ἀλλὰ καὶ ἐπὰν	λέγῃ	ὁ σωτὴρ ἡμῶν· Ὁ ἔχων
[7, 34]	θειοτέρων ταῦτα λέγεσθαι ὤτων. Κἂν	λέγηται	λόγος κυρίου» γεγονέναι ἐν χειρὶ
[7, 37]	τινα δημιουργήματα ἀόρατα, τουτέστι νοητά,	λέγοι	ἂν ὡς ἀπολογούμενος περὶ τῶν
[7, 68]	ἐπακολούθησιν τῶν ἐκ προνοίας θεοῦ	λέγοι	τις εἶναι ἐκ προνοίας θεοῦ.
[7, 23]	τὸν πατέρα τῷ οὕτως σοφῷ	λέγομεν	εἶναι, ἀλλὰ καὶ πολλῷ τῶν
[7, 69]	~Φαύλους δὲ δαίμονας οὐ μόνοι	λέγομεν	ἡμεῖς ἀλλὰ καὶ σχεδὸν πάντες,
[7, 40]	διδασκαλίᾳ Ἰησοῦ τὰ ἐναντία ἐκείνοις	λέγομεν,	οὐ συγκατατιθέμενοι τῷ τοιόνδε εἶναι
[7, 32]	μὴ νοήσαντα ὅ τι ποτὲ	λέγομεν	τὴν ἀνάστασιν καὶ διὰ τοῦτο
[7, 37]	περιτιθέντος τὰ μὴ ὑπὸ Χριστιανῶν	λεγόμενα;	Εἰ μὲν γὰρ ἰδιωτῶν ἀνέπλασσε
[7, 31]	θεοῦ ἐπὶ ἡττόνων δὲ τὰ	λεγόμενα	ἔργα τῶν χειρῶν» αὐτοῦ. Μεμφόμενος
[7, 36]	ἀπὸ ἰδιωτικῶν παθῶν ὑπὸ ἀπαιδεύτων	λεγόμενα	καὶ ἀπὸ ἀγνοίας ἀπαγγελλόμενα. Ὅθεν
[7, 2]	ὑπαντῆσαι πρὸς τὰ ὑπὸ Κέλσου	λεγόμενα.	Καὶ εἰ μὴ ἄτοπον ἦν
[7, 27]	λεγόμενα ὑφ´ ἡμῶν τιθεὶς ὡς	λεγόμενα	ὑφ´ ἡμῶν περὶ τοῦ θεοῦ,
[7, 27]	Κέλσος διὰ πλειόνων τὰ μὴ	λεγόμενα	ὑφ´ ἡμῶν τιθεὶς ὡς λεγόμενα
[7, 38]	οὖν, τουτέστι ψυχὴ χρωμένη σώματι,	λεγομένη	ὁ ἔσω ἄνθρωπος» ἀλλὰ καὶ
[7, 23]	τούτῳ, ὃς πεποίωται κατὰ τὴν	λεγομένην	σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου» οὖσαν
[7, 48]	καὶ μωροὶ καὶ ἀνδράποδα εἶναι	λεγόμενοι,	κἂν μόνον πιστεύωσιν ἑαυτοὺς τῷ
[7, 22]	πᾶν τὸ φρόνημα τῆς σαρκός»	λεγόμενον	ἁμαρτωλοὺς γῆς» καὶ ἐξωλόθρευεν ἀπὸ
[7, 59]	αὐτοῦ· οὐ νομιστέον κατηγορεῖσθαι τὸ	λεγόμενον	παρὰ Ἰουδαίοις ἢ παρὰ Χριστιανοῖς
[7, 6]	ἔπαινον αὐτοῦ τὸ πρὸς τούτου	λεγόμενον	περὶ Εὐριπίδου καὶ Σοφοκλέους ἐν
[7, 12]	πονηρὸν ἢ αἰσχρὸν ἢ ἀκάθαρτον	λεγόμενον	περὶ τοῦ θείου ἢ μιαρόν.
[7, 18]	πολλοῖς, σὺ δὲ οὐ δανιῇ»	λεγόμενον	πρὸς τὸν τηροῦντα τὸν νόμον,
[7, 59]	τοῦ κάλλους τῆς ἑλληνικῆς φράσεως	λεγόμενον	τὸ αὐτὸ πάντως κρεῖττον εἶναι
[7, 43]	ὄψονται» ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ	λεγόμενον	ὑπὸ τῆς εἰκόνος τοῦ ἀοράτου
[7, 32]	ἀκηκοέναι περὶ αὐτοῦ χλευάζει τὸ	λεγόμενον,	χρήσιμον πρὸς τοῖς ἀνωτέρω εἰρημένοις
[7, 36]	ἡμῖν λόγους ὡς ὑφ´ ἡμῶν	λεγομένους	εἰς τὴν περὶ ἀναστάσεως σαρκὸς
[7, 34]	δὲ ὁμωνύμως τοῖς σώματος ὀφθαλμοῖς	λεγομένους	ὑπὸ τῶν θείων λόγων ὀφθαλμούς,
[7, 14]	ἀλλ´ ἀποδεικτικῶς ἐβούλετο ἐνστῆναι τῷ	λεγομένῳ	εἰπεῖν· οὐκοῦν ἀποδεικτέον ὅτι οὐ
[7, 39]	οὖν ἡμᾶς ἀκούειν ὑπ´ αὐτοῦ	λεγομένων	βούλεται, κατανοητέον, ὁ φιλόσοφος. Δέον
[7, 30]	εἶναι νομιζομένων λίθων, ἀπορροήν τινα	λεγομένων	ἔχειν ἀπὸ τῶν ἐν τῇ
[7, 7]	Ἄμμωνος ἢ ὑπὸ μυρίων ἄλλων	λεγομένων	θεοπρόπων προειρημένα· τὰ δ´ ὑπὸ
[7, 46]	μελετήσαντες μηδενὶ ἀπεχθάνεσθαι τῶν καλῶς	λεγομένων,	κἂν οἱ ἔξω τῆς πίστεως
[7, 39]	ἐπαΐειν δύνασθαι τῶν ὑπ´ αὐτοῦ	λεγομένων,	φησὶ γάρ· Ὅμως δ´ οὖν
[7, 10]	αἷς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον	λέγον	εἶναι ἐπιστεύετο· οὕτω γὰρ κἂν
[7, 52]	ἔργοις ἡμᾶς δεικνύναι ψευδόμενον τὸν	λέγοντα	περὶ ἡμῶν ὅτι τῷ σώματι
[7, 45]	μολύνεσθαι καὶ ἐν τῇ εὐχῇ	λέγοντας·	Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ
[7, 11]	τινος ἐδέοντο, καὶ ὅτι ἐπλάσσοντο	λέγοντες	ἀλλοπρόσαλλα. Ἔδει δ´ αὐτὸν καὶ
[7, 46]	κεχωλευμένους τὰς ψυχὰς καὶ ἠκρωτηριασμένους	λέγοντες	δὲ καὶ σώματι ζῶντας τῷ
[7, 38]	ἢ ἐπέκεινα νοῦ καὶ οὐσίας	λέγοντες	εἶναι ἁπλοῦν καὶ ἀόρατον καὶ
[7, 1]	ἐκεῖνο ἐν τῇ πρὸς θεὸν	λέγοντες	εὐχῇ τό· Ἐν τῇ ἀληθείᾳ
[7, 50]	οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ μήτρας» παραδόξως	λέγοντες	καὶ τό· Ἐπλανήθησαν ἀπὸ γαστρός,
[7, 43]	πατέρα θεὸν καὶ πάντες οἱ	λέγοντες·	Σταύρου σταύρου αὐτὸν» καὶ ὁ
[7, 15]	τοῦτον οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς,	λέγοντες	τό· εἰ ἐπίστασαι ὅτι τέθνηκας,
[7, 29]	εἰρήνῃ ἁγίᾳ ὁ τόπος αὐτοῦ»	λέγοντι	δὲ καὶ τό· Μέγας ὁ
[7, 43]	δ´ εἴρηκεν αὐτῷ ἀξιώσαντι καὶ	λέγοντι·	Δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα, καὶ
[7, 11]	Οὐ πιστευτέον δὲ τῷ Κέλσῳ	λέγοντι	τοιούτων ἀνθρώπων γεγονέναι αὐτήκοον. Οὐδὲ
[7, 34]	ἄκουσον Σολομῶντος ἐν ταῖς Παροιμίαις	λέγοντος·	Αἴσθησιν θείαν εὑρήσεις. ~Οὐ χρεία
[7, 19]	ῥητῷ καὶ τῇ διαθέσει τοῦ	λέγοντος,	εἰ ἐδύνατο ἀνδραγαθήματα προδιηγησάμενος, ἅπερ
[7, 7]	ἐπευξαμένου προφητικῶς καὶ τοῦ Ἰακὼβ	λέγοντος	ἑκάστῳ τῶν δώδεκα· Δεῦτε, ἵνα
[7, 15]	καὶ περὶ τὴν Κέλσου ὑπόθεσιν,	λέγοντος	ἣν προεξεθέμεθα λέξιν. ~Ἀλλ´ οὐδ´
[7, 20]	τοῦ ἔν τινι τῶν προφητῶν	λέγοντος	θεοῦ εἴρηται εἶναι δικαιώματα οὐ
[7, 36]	περιτίθησι ῥήματα τῷ προσώπῳ τοῦ	λέγοντος.	Καὶ ἐπ´ ἴσης γε ψεκτοὶ
[7, 55]	τὰ ἀπὸ προνοίας περιστατικὰ ἡ	λέγουσα	φωνή· Πλὴν οὐ τί ἐγὼ
[7, 32]	ἀχειροποίητον αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς»	Λέγουσι	δὲ οἱ τοῦ θεοῦ ἄνθρωποι
[7, 60]	οἱ Ἑλλήνων σοφοὶ ἐν οἷς	λέγουσι	καλῶς παραπλήσιοί εἰσι τοῖς προνοησαμένοις
[7, 40]	μὴ ἐπιστάμενος, τί μὲν Χριστιανοὶ	λέγουσι	τί δὲ οἱ τοιούτους μύθους
[7, 40]	ὡς γόητες σὺν ἐκείνῳ κακῶς	λέγουσι	τὸν Ἰησοῦν καὶ πᾶσαν τὴν
[7, 50]	πραγμάτων σοφόν, θυσίαν περὶ ἁμαρτίας»	λέγουσιν	ἀναφέρεσθαι καὶ περὶ τῶν ἄρτι
[7, 15]	συμβαίη περὶ τὸν θεὸν ἃ	λέγουσιν	οἱ προφῆται. Ὅταν δὲ δύο
[7, 51]	τῶν παρ´ ἡμῖν ἠκριβωμένων, τοῖς	λέγουσιν	ὅτι καὶ Τὸ ἄφθαρτόν σου
[7, 14]	ἄν, τίνα μὲν αἱ προφητεῖαι	λέγουσιν	ὑφ´ ἡμῶν ἀναφερόμενα ἐπὶ τὸν
[7, 39]	θεὸν ὄψεσθε, καὶ οἴεται αὐτά	λέγω	δὴ τὰ περὶ διττῶν ὀφθαλμῶν—
[7, 38]	πρὸς πρόσωπον» Πρόσωπον» δὲ ἐὰν	λέγω,	μὴ συκοφαντείτω τις διὰ τὴν
[7, 3]	σώφρονι καὶ ἀνθρώπῳ βλέπειν, οὔπω	λέγω	ὅτι καὶ ἅπτεσθαι· καὶ τοῦτο
[7, 25]	δὲ καὶ τὸ Ἐγὼ δὲ	λέγω	ὑμῖν» τῷ τύπτοντί σε εἰς
[7, 52]	ἀγανακτείτω δὲ Κέλσος, ἐπὰν χωλοὺς	λέγωμεν	καὶ τὰς βάσεις τῆς ψυχῆς
[7, 3]	γε θαυμαστὰ καὶ ἀπαράλλακτα ἡγοῦνται.	Λέγωμεν	οὖν περὶ τῶν κατειλεγμένων χρηστηρίων
[7, 61]	συκοφαντεῖ τὸν λόγον ὁ Κέλσος	λέγων·	Ἀλλὰ τῶνδε μὲν πέρι καὶ
[7, 35]	ὀφθῆναι αὐτοῖς· οὓς δ´ ὠνόμασε	λέγων	ἀνθρωποειδεῖς θεούς, τούτους οἴεται ἀεὶ
[7, 19]	δυναστεύειν αὐτοῖς ὁ νόμος ἐπηγγέλλετο	λέγων·	Ἄρξεις σὺ ἐθνῶν πολλῶν, σοῦ
[7, 50]	ὅπερ ἐστὶν ἄνθρωπος. Καὶ ὁ	λέγων	δὲ ὅτι Βλέπομεν ἄρτι δι´
[7, 16]	ὁ πρωτότοκος πάσης κτίσεως» ὁ	λέγων·	Ἐγώ εἰμι ἡ ἀλήθεια» καὶ
[7, 10]	θεὸς παντοκράτωρ ἐπηγγέλλετο εἶναι ὁ	λέγων,	εἴτ´ ἐν αἷς ὁ υἱὸς
[7, 43]	γινώσκειν τὸν θεόν. ~Ἀλλὰ καὶ	λέγων	ὁ Πλάτων ὅτι τὸν εὑρόντα
[7, 20]	καὶ ἀποδέχεται, πνευματικὸν αὐτὸν ὀνομάζει	λέγων·	Οἴδαμεν δὲ ὅτι ὁ νόμος
[7, 42]	ἀδύνατον λέγειν. Εἶτ´ ἐπιφέρει τούτοις	λέγων·	Ὁρᾶτε ὅπως ζητεῖται θεοπρόποις καὶ
[7, 19]	τίνα τρόπον ὁ δίκαιος εἰσάγεται	λέγων	πρὸς ἑτέροις καὶ τό· Εἰς
[7, 34]	μου. Καταψεύδεται οὖν ἡμῶν Κέλσος	λέγων	προσδέχεσθαι ἡμᾶς ὀφθαλμοῖς σώματος θεὸν
[7, 53]	εὖ μάλα κατεφρόνει τῆς κολάσεως	λέγων·	Πτίσσε, πτίσσε τὸν Ἀναξάρχου θύλακον,
[7, 31]	μύθου, κειμένου ἐν τῷ Φαίδωνι,	λέγων	τάδε· Τί δὲ διὰ τούτων
[7, 32]	οἷα προτρέπει ὁ λόγος, ἐνδύσασθαι»	λέγων	τὴν ἀφθαρσίαν» καὶ τὴν ἀθανασίαν»
[7, 50]	ἐν τόπῳ κακώσεως» κακώσεως» τόπον	λέγων	τὸν περίγειον τόπον, ἐφ´ ὃν
[7, 68]	ὁράτω τὴν ἀτοπίαν ὁ τοῦτο	λέγων	τοῦ πάντα κατὰ γνώμην διοικεῖσθαι
[7, 54]	Γενναῖος μὲν οὖν ὁ Ἀνάξαρχος,	λέγων	τῷ τῆς Κύπρου τυράννῳ Ἀριστοκρέοντι·
[7, 46]	κἂν οἱ ἔξω τῆς πίστεως	λέγωσι	καλῶς, μὴ προσφιλονεικεῖν αὐτοῖς μηδὲ
[7, 26]	τῶν τοιούτοις παραπλησίων πεποιηκότας, οὐδὲν	λείπεται	ἢ τὸ ἄρδην αὐτοὺς ἀθρόους
[7, 11]	εἰς ταῦτα ὑπαγορευθεῖσιν ἤτοι τὰ	λείποντα	ἢ ὅσα γ´ ἂν φθάσωμεν
[7, 39]	λαβὼν μὴ προπεφιλοσοφῆσθαι παρ´ ἡμῖν.	Λεκτέον	δ´ ὅτι Μωϋσῆς ἀναγράφων τὴν
[7, 59]	καὶ παρ´ Ἕλλησιν εἰρῆσθαι, τοιαῦτα	λεκτέον·	εἰ ὠφέλιμόν ἐστι τὸ δόγμα
[7, 21]	τοῖς ἀποδεδομένοις περὶ τοῦ πλούτου	λεκτέον	καὶ περὶ τῆς δυναστείας, καθ´
[7, 65]	θεοὺς καὶ ἥρωας, οἵτινές εἰσι»	λεκτέον	ὅτι γινώσκειν μὲν ἔστι θεὸν
[7, 19]	εἰρῆσθαι Ἰουδαίοις καταφονεύειν τοὺς πολεμίους	λεκτέον	ὅτι, εἴ τις ἀναλέγοιτο καὶ
[7, 63]	θεόν. ~Καὶ πρὸς ταῦτα δὲ	λεκτέον	ὅτι, εἴπερ Σκύθαι καὶ Λιβύων
[7, 15]	δρᾶσαι χρῆναι πιστεύειν τοῖς προειρημένοις·	λεκτέον	ὅτι ἡ ὑπόθεσις αὐτοῦ ἄτοπος
[7, 68]	καὶ περὶ προνοίας διασταλτέον καὶ	λεκτέον	ὅτι τὸ πᾶσα ἐξ ἐκείνου
[7, 22]	δυνατὸν τοῦ δικαίου περὶ πάντα,	λεκτέον	ὅτι φάσκων· Εἰς τὰς πρωΐας
[7, 20]	νόμον ἀπὸ τῆς Χριστοῦ διδασκαλίας,	λεκτέον	περὶ τῶν προειρημένων. Φαμὲν τοίνυν
[7, 18]	τὸ κατεγνωκέναι αὐτοῦ ὡς ψευδομένου,	λεκτέον	πρὸς αὐτὸν ὅτι ἀναγνωστέον καὶ
[7, 36]	αὐτῷ ζητοῦντες. Καὶ πρῶτόν γε	λεκτέον	πρὸς τὴν προσωποποιΐαν αὐτοῦ, περιτιθέντος
[7, 25]	νομικῆς θεότητος τὰ τοιαῦτα τίθησι,	λεκτέον	πρὸς τὸν λόγον αὐτοῦ ὅτι
[7, 66]	ἐν εἰκόνι θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν·	λεκτέον,	ὡς καὶ ἐν τοῖς ἀνωτέρω
[7, 16]	ἄνθρωπον, ὃς τὴν ἀλήθειαν ὑμῖν	λελάληκα,	ἣν ἤκουσα ἀπὸ τοῦ θεοῦ.
[7, 2]	ἀπολογίαν πρὸς τὰ ὑπὸ Κέλσου	λελεγμένα·	νυνὶ δὲ ἡμεῖς φέρε περὶ
[7, 3]	λόγου· δυνατὸν δὲ καὶ τὰ	λελεγμένα	τῷ Ἐπικούρῳ καὶ τοῖς ἀσπαζομένοις
[7, 59]	τοῖς ἀναγραφεῖσιν Ἰησοῦ λόγοις ἢ	λελεγμένοις	παρά τινι τῶν ἀποστόλων αὐτοῦ·
[7, 54]	θαυμάσας τὸ εὐγενῶς μὲν αὐτῷ	λελεγμένον,	οὐ μὴν ὥστε παραβληθῆναι αὐτοῦ
[7, 55]	Ἵνα δ´ ἁπλούστερον ἀκούσωμεν τοῦ	λελεγμένου,	ὅρα εἰ μὴ μετὰ τῆς
[7, 6]	ἐν ὑπονοίᾳ παρὰ τῷ ποιητῇ	λελεγμένων,	ἀναγνοὺς ὅτι τὰ τοῦ Χρύσου
[7, 6]	Τραγῳδιοποιῶν οὖν σοφῶν ὑπ´ αὐτοῦ	λελεγμένων	κρείττων εἶναι νομισθεὶς ὁ Σωκράτης,
[7, 51]	πολλῷ πρότερον τούτων παρ´ ἡμῖν	λελεγμένων,	ὅτε καὶ ἐκ τῶν εἰρημένων
[7, 50]	τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου»	λέλεκται	καὶ τὸ Ὃς μετασχηματίσει τὸ
[7, 49]	τούτων ἔτι μείζονα καὶ θειότερα	λέλεκται	μὲν παρὰ τοῖς θείοις ἀνδράσι,
[7, 49]	δικαιοσύνης καὶ ἀγαθότητος. ~Ταῦτα δὴ	λέλεκταί	μοι οὐ προσφιλονεικοῦντι μὲν τοῖς
[7, 8]	ἄπιστος φάσκων δύνασθαι καὶ μὴ	λελέχθαι	αὐτὰ ἀλλ´ ἀναγεγράφθαι τάχα τὰ
[7, 54]	λόγοις, διὰ τὸ καὶ δυνάμει	λελέχθαι	θείᾳ μέχρι δεῦρο ἐπιστρέφουσιν οὐ
[7, 62]	μορφήν, ὥσπερ καὶ Πέρσαις δοκεῖ·	λελήθασιν	αὐτοὶ σφᾶς αὐτοὺς ἐλέγχοντες, ὅταν
[7, 51]	δεῖ ἐπὶ πλεῖον ἀντιπαρατιθέναι τῇ	λέξει	Κέλσου, ὡς πολλῷ πρότερον τούτων
[7, 38]	θεόν· νῦν μέν, ἵνα τῇ	λέξει	χρήσωμαι τοῦ Παύλου, δι´ ἐσόπτρου
[7, 27]	ἦν ἡμῖν τὸ τιθέναι τὰς	λέξεις	αὐτοῦ καὶ κατασκευάζειν μὲν τὰ
[7, 68]	ἴδωμεν τὰς ἑξῆς τοῦ Κέλσου	λέξεις,	ἐν αἷς φησι· Πρότερον δὲ
[7, 13]	ἀπὸ τῶν προφητῶν εἰς τοῦτο	λέξεις	καὶ μὴ μάτην μολύνειν ἐθέλειν
[7, 19]	νόμον ἐπαγγελιῶν. Παραφράζει δέ τινας	λέξεις	ὁ Κέλσος, ἐμφαινούσας πληρωθήσεσθαι πᾶσαν
[7, 42]	αὐτοῦ τὰς ἀπὸ τοῦ Τιμαίου	λέξεις	οὕτως ἐχούσας· Τὸν μὲν οὖν
[7, 46]	καθαίροντες καὶ εὐτρεπίζοντες· οὐχ ἵνα	λέξεσι	μόναις οὐσίαν ἀπὸ γενέσεως χωρίζωσι
[7, 59]	τοῦ εὐτελέστερον ἀπαγγελλομένου καὶ ἁπλουστέραις	λέξεσι	παρὰ Ἰουδαίοις ἢ Χριστιανοῖς· καίτοι
[7, 60]	ἵνα ταῖς συνήθεσιν αὐτοῖς χρησαμένη	λέξεσι	προκαλέσηται ἐπὶ ἀκρόασιν τὸ τῶν
[7, 10]	πρὸς τὴν κατηγορίαν, ἐκθέσθαι αὐταῖς	λέξεσι	τὰς προφητείας, εἴτ´ ἐν αἷς
[7, 19]	ἀναλέγοιτο καὶ προσέχοι ἐπιμελῶς ταῖς	λέξεσιν,	εὕροι ἂν ἀδύνατον εἶναι τὴν
[7, 61]	ἀνεξικακίας νοῦς ὑπὸ τῆς τῶν	λέξεων	εὐτελείας, ἀλλὰ καὶ ἐν τούτῳ
[7, 28]	δυνάμενον εἰς τὴν σαφήνειαν τῶν	λέξεων	κατασκευασθῆναι· ὀλίγοις δ´ ἐπὶ τοῦ
[7, 18]	πλέον τῶν κατὰ τὸ γράμμα	λέξεων	μηδένα λόγον εἶναι βαθύτερον ἐν
[7, 43]	ὥσπερ ἐπιλαθόμενος ὧν παρέθετο Πλάτωνος	λέξεων	ὁ Κέλσος φησὶν ἀκατονόμαστον εἶναι
[7, 60]	βρωμάτων ποιότητα ὑγιεινοτάτην προνοησαμένοις συνθέσει	λέξεων	σκευάσαι καὶ εὐτρεπίσαι φθανούσῃ ἐπὶ
[7, 60]	χαίρειν εἰπόντες τῇ ποικίλῃ τῶν	λέξεων	συνθέσει καὶ τῇ, ὡς ὠνόμασεν
[7, 15]	Κέλσου ὑπόθεσιν, λέγοντος ἣν προεξεθέμεθα	λέξιν.	~Ἀλλ´ οὐδ´ ἅπερ ἐν ὑποθέσει
[7, 11]	πάροιστρα καὶ πάντῃ ἄδηλα πρὸς	λέξιν	διηγησάμενοι ἐν τοῖς πραγματευθεῖσιν ἡμῖν
[7, 19]	ἐπιφέρειν τὸ ὡς πρὸς τὴν	λέξιν	δυνατόν, ὅτι οὐκ ἄλλῳ καιρῷ
[7, 23]	διὰ τὰ ἀποδεδομένα εἰς τὴν	λέξιν.	Ἑξῆς δὲ τούτοις παραρρίπτει περὶ
[7, 42]	καὶ οὐκ εὐκαταφρονήτως τὴν ἐκκειμένην	λέξιν	ὁ Πλάτων προφέρεται. Ὅρα δὲ
[7, 58]	ἴδωμεν καὶ τὴν ἑξῆς αὐτοῦ	λέξιν	οὕτως ἔχουσαν· Ἔστιν αὐτοῖς καὶ
[7, 38]	μὴ συκοφαντείτω τις διὰ τὴν	λέξιν	τὸν δηλούμενον νοῦν ὑπ´ αὐτῆς,
[7, 65]	δὲ καὶ τὴν Ἡρακλείτου παρέθετο	λέξιν,	ὑποδιηγησάμενος αὐτὴν ὑποσημαίνουσαν ἠλίθιον εἶναι
[7, 59]	καίτοι γε ἡ πρώτη Ἰουδαίων	λέξις,	ᾗ οἱ προφῆται χρησάμενοι καταλελοίπασιν
[7, 21]	καὶ ἀγαθή. ~Ἐὰν οὖν ἡ	λέξις	τοῦ νόμου πλοῦτον ἐπαγγέλλεται τοῖς
[7, 70]	καὶ βασιλίσκον ἐπιβήσῃ καὶ καταπατήσεις	λέοντα	καὶ δράκοντα» Ἀλλ´ οὐδαμῶς ᾔδει
[7, 40]	δαιμόνια ῥήματα, τὰ πρὸς τὸν	λέοντα	καὶ τὸν ἀμφίβιον καὶ τὸν
[7, 40]	ὀνειδίζει τὴν ἐκείνων περὶ τὸν	λεοντοειδῆ	καὶ τὸν ἀμφίβιον καὶ τὰ
[7, 40]	γε ὅτι οὐδεὶς τῶν τὸν	λεοντοειδῆ	καὶ τὸν ὀνοειδῆ καὶ τὸν
[7, 40]	Κέλσον τοίνυν φεύγομεν τὸν περὶ	λεοντοειδοῦς	καὶ τῶν λοιπῶν λόγον, οὐδὲ
[7, 57]	τὸν Δανιήλ, ἀναβάντα ἀπὸ τῶν	λεόντων,	προσκυνεῖσθαι ὑφ´ ἡμῶν ἤπερ τὸν
[7, 62]	ὁκοῖον εἴ τις τοῖς δόμοισι	λεσχηνεύοιτο,	οὔ τι γινώσκων θεοὺς οὐδ´
[7, 9]	ἀφορμὴν ἐνδίδωσιν, ὅπῃ βούλεται, τὸ	λεχθὲν	σφετερίζεσθαι. ~Ἐχρῆν δὲ αὐτόν, εἴπερ
[7, 10]	ἀφορμὴν ἐνδίδωσιν, ὅπῃ βούλεται, τὸ	λεχθὲν	σφετερίζεσθαι. Καὶ πανούργως μοι ἔδοξε
[7, 11]	ἐξομαλίσαι ἢ ὅπῃ ποτὲ τὸ	λεχθὲν	σφετερίσασθαι· μόνος δὲ καὶ πᾶς
[7, 3]	ἐν Ἰουδαίᾳ τῷ ἐκείνων τρόπῳ	λεχθέντα	ἢ μὴ λεχθέντα, καὶ ὥσπερ
[7, 14]	Χριστοῦ πεπλήρωται ἐν τῷ Ἰησοῦ	λεχθέντα,	καὶ ἐπιφέρειν τὴν δοκοῦσαν αὐτῷ
[7, 3]	ἐκείνων τρόπῳ λεχθέντα ἢ μὴ	λεχθέντα,	καὶ ὥσπερ εἰώθασιν ἔτι νῦν
[7, 8]	ἀλλ´ ἀναγεγράφθαι τάχα τὰ μὴ	λεχθέντα.	Οὐ γὰρ εἶδε τοὺς χρόνους,
[7, 8]	ἐν Ἰουδαίᾳ τῷ ἐκείνων τρόπῳ	λεχθέντα	προσέθηκεν· ἢ μὴ λεχθέντα, ὡς
[7, 8]	τρόπῳ λεχθέντα προσέθηκεν· ἢ μὴ	λεχθέντα,	ὡς ἄπιστος φάσκων δύνασθαι καὶ
[7, 15]	προφῆται. Ὅταν δὲ δύο συνημμένα	λήγῃ	εἰς τὰ ἀλλήλοις ἀντικείμενα τῷ
[7, 15]	συνημμένα εἰς τὰ ἀλλήλοις ἀντικείμενα	λήγοντα,	ὅπερ οὕτω δείκνυται. Εἰ οἱ
[7, 70]	πρὸ ἐμοῦ, κλέπται εἰσὶ καὶ	λῃσταί,	καὶ οὐκ ἤκουσεν αὐτῶν τὰ
[7, 70]	εἵλαντο ὑπὲρ τοῦ κλέπτειν καὶ	λῃστεύειν	ἀνθρώπων ψυχάς. Χρεία δὲ τῷ
[7, 70]	ὥσπερ οἱ ἐν ταῖς ἐρημίαις	λῃστεύοντες	καὶ ἕνα τινὰ προστησάμενοι ἄρχειν
[7, 54]	ὁ τοῦ γεωργοῦ βίᾳ καὶ	λῃστρικῶς	τὸν βοῦν λαβὼν καὶ καταθοινησάμενος
[7, 64]	τὸ θεῖον Σκύθαι μὲν ἢ	Λιβύων	οἱ Νομάδες ἢ Σῆρες οἱ
[7, 63]	λεκτέον ὅτι, εἴπερ Σκύθαι καὶ	Λιβύων	οἱ Νομάδες καὶ Σῆρες, οὕς
[7, 62]	Οὐδὲ γὰρ Σκύθαι τοῦτο οὐδὲ	Λιβύων	οἱ Νομάδες οὐδὲ Σῆρες οἱ
[7, 20]	τοῦ θανάτου ἐν γράμμασιν ἐντετυπωμένη	λίθοις	ἐγενήθη ἐν δόξῃ, ὥστε μὴ
[7, 62]	ἀγάλματα ἀτιμάζουσιν. Εἰ μὲν ὅτι	λίθος	ἢ ξύλον ἢ χαλκὸς ἢ
[7, 30]	κρυστάλλου καὶ τὸν περίβολόν σου	λίθους	ἐκλεκτοὺς» καὶ πάλιν· Θήσω τὰ
[7, 30]	ἴασπιν καὶ τοὺς λίθους σου	λίθους	κρυστάλλου καὶ τὸν περίβολόν σου
[7, 30]	ἐπάλξεις σου ἴασπιν καὶ τοὺς	λίθους	σου λίθους κρυστάλλου καὶ τὸν
[7, 26]	κριθέντων τῆς διὰ πυρὸς ἢ	λίθων	ἀναιρέσεως οὐχ οἷόν τ´ ἦν
[7, 30]	τῶν τῇδε τιμίων εἶναι νομιζομένων	λίθων,	ἀπορροήν τινα λεγομένων ἔχειν ἀπὸ
[7, 30]	τῶν ἐν τῇ κρείττονι γῇ	λίθων,	εἰλῆφθαι τῷ Πλάτωνι ἀπὸ τῶν
[7, 64]	οἷς τῆς τῶν θυομένων ἀποφορᾶς	λίχνως	μεταλαμβάνοντες παράνομον ἡδονὴν καὶ παρανόμους
[7, 4]	τινος καὶ δυνατοῦ ἐν ταῖς	λογικαῖς	περὶ τῆς πίστεως ἀποδείξεσιν. ~Ἀλλὰ
[7, 66]	κατ´ εἰκόνα θεοῦ» ἐν ψυχῇ	λογικῇ,	τῇ ποιᾷ κατ´ ἀρετήν, σῴζεσθαί
[7, 46]	φυσικῶς ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ τῇ	λογικῇ	φύσει. Οἱ δὲ πρὸς ἑτέροις
[7, 49]	ἀπορίαν τῶν προτρεψάντων ἐπὶ τὴν	λογικὴν	εὐσέβειαν ταῦτα μὲν οὐ τετράνωται
[7, 1]	ἐκείνῳ τό· Ἑκουσίως θύσω σοι»	λογικὴν	καὶ ἄκαπνον θυσίαν προσφέροντες τῷ
[7, 60]	ποιότητα τῆς τῶν λογικῶν ζῴων	λογικῆς	τροφῆς. Καὶ ὅρα εἰ μὴ
[7, 60]	πρόκειται τῷ, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω,	λογικῷ	βρώματι ἀνεξίκακον καὶ πρᾷον ποιῆσαι
[7, 63]	τὸ παρὰ φύσιν εἶναι τῷ	λογικῷ	ζῴῳ νοθεύειν τὴν ὑπὸ τῶν
[7, 60]	ἐπὶ τὴν ποιότητα τῆς τῶν	λογικῶν	ζῴων λογικῆς τροφῆς. Καὶ ὅρα
[7, 17]	τῶν ἀνθρώπων ἢ καὶ τῶν	λογικῶν	πάντα πράττοντα. Καὶ οὐδὲν ἄτοπον
[7, 59]	χάριν; Ἆρά γε τοὺς τοῖς	λογίοις	χρησίμως αὐτὰ σκευάζοντας ἢ τοὺς
[7, 22]	ἐν τῇ ψυχῇ εἰσιν συγχυτικοὶ	λογισμοὶ	οἱ ἀπὸ κακίας· ὧν ὁ
[7, 51]	θεατοῦ, ἐνορῶντος ἡμῶν καὶ τοῖς	λογισμοῖς.	Εὐχόμεθα οὖν ἡμεῖς καὶ βλέπειν
[7, 22]	πάντας τοὺς ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν»	λογισμοὺς	καὶ τὰ ἐχθρὰ τῇ ἀληθείᾳ
[7, 8]	φεύξεται δόλον, καὶ ἀπαναστήσεται ἀπὸ	λογισμῶν	ἀσυνέτων. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ τὸν
[7, 4]	καταχέαν τοῦ νοῦ καὶ τῶν	λογισμῶν,	ἢ τοιοῦτον ὁποῖόν ἐστι καὶ
[7, 45]	τοὺς πειρωμένους μηδὲ μέχρι τῶν	λογισμῶν	ὑπὸ τῶν ἐνθυμημάτων τῆς κακίας
[7, 12]	ἐπιστάμενοι ὅτι Γνῶσις ἀσυνέτου ἀδιεξέταστοι	λόγοι»	καὶ ἀναγνόντες τὸ Ἕτοιμοι ἀεὶ
[7, 10]	ὅτι οὐκ ἔνθεοι ἦσαν οἱ	λόγοι,	περιέχοντες ἐπιστροφὴν ἀπὸ τῶν ἁμαρτημάτων
[7, 32]	καὶ καταλύεσθαι μέν φασιν οἱ	λόγοι	τὴν ἐπίγειον οἰκίαν τοῦ σκήνους»
[7, 27]	Σαφῶς γὰρ ἀσώματόν φασιν οἱ	λόγοι	τὸν θεόν· διὸ καὶ θεὸν
[7, 12]	ἐστιν ἐν τοῖς τῶν προφητῶν	λόγοις.	~Ἀλλ´ οὐδὲ ποιεῖ ἢ πάσχει
[7, 54]	ἔργοις ἀπιστουμένοις ὑπὸ Κέλσου καὶ	λόγοις,	διὰ τὸ καὶ δυνάμει λελέχθαι
[7, 59]	δὲ ἐν τοῖς ἀναγραφεῖσιν Ἰησοῦ	λόγοις	ἢ λελεγμένοις παρά τινι τῶν
[7, 12]	οὐδὲν εἶναι πονηρὸν ἐν τοῖς	λόγοις	οὐδ´ αἰσχρὸν οὐδ´ ἀκάθαρτον οὐδὲ
[7, 16]	οὐδ´ οἱ πάνυ ἁπλούστατοι καὶ	λόγοις	οὐκ ἐντεθραμμένοι ἐξεταστικοῖς Χριστιανοὶ εἴποιεν
[7, 59]	τοῖς Ἰουδαίων προφήταις ἢ τοῖς	λόγοις	Χριστιανῶν, οὕτω τὸν λόγον κατασκευαστέον
[7, 45]	ὀρθῶς καὶ κατὰ τὸν Ἰησοῦ	λόγον,	ἀκούοντας τὸ Ὑμεῖς οὐκ ἐστὲ
[7, 68]	θεοῦ, καὶ οὐκ ἀληθῆ γε	λόγον	ἀποφαίνεται. Οὐδὲ γὰρ τὰ παρανομοῦντα
[7, 70]	καὶ τὸν πρωτότοκον πάσης κτίσεως»	λόγον	αὐτοῦ, διηγήσασθαι καὶ τὸ Πάντες,
[7, 25]	τοιαῦτα τίθησι, λεκτέον πρὸς τὸν	λόγον	αὐτοῦ ὅτι οἶδε καὶ τὰ
[7, 32]	πρὸς τὸ εἰρηνικόν, τοῦτον τὸν	λόγον	ἀφθαρσία μὲν πρὸς ἄφθαρτον ἀθανασία
[7, 42]	ἀρχῇ πρὸς τὸν θεὸν» θεὸν	λόγον	γινόμενον σάρκα, ἵνα εἰς πάντας
[7, 18]	κατὰ τὸ γράμμα λέξεων μηδένα	λόγον	εἶναι βαθύτερον ἐν τῷ νόμῳ
[7, 10]	τὸ προειρηκὸς τὴν κατὰ τὸν	λόγον	εὐσέβειαν ἀσκοῦντες διατελῶσι, πειθόμενοι τῷ
[7, 32]	τυγχάνουσαν τοῦ ἀθανάτου. Ὃν γὰρ	λόγον	ἔχει σοφία πρὸς τὸ σοφὸν
[7, 32]	τὸ μεγαλοφυὲς τοῦ δόγματος, διδάσκοντος	λόγον	ἔχειν σπέρματος τὸ καλούμενον κατὰ
[7, 14]	εἰς τὸν περὶ τοῦ Ἰησοῦ	λόγον,	ἢ ἁλίσκεται ἀναισχύντως βιάζεσθαι θέλων
[7, 16]	τοὺς προφήτας τεθνήξεσθαι τὸν θεὸν	λόγον	ἢ τὴν ἀλήθειαν ἢ τὴν
[7, 55]	ὡς σύ. Ἔχει μὲν οὖν	λόγον	ἡ δοκοῦσα ὑποπαραίτησις εἶναι τοῦ
[7, 61]	τὸ ἱμάτιον» βιωφελέστερον κεκίνηκε τὸν	λόγον	καὶ παρέστησεν οὕτως εἰπὼν ἢ
[7, 21]	δανείζειν ἀπὸ τοῦ κατὰ τὸν	λόγον	καὶ τὴν σοφίαν καὶ τὴν
[7, 67]	ἠπίστατό γε τὸν περὶ δαιμόνων	λόγον	καὶ ὧν ἕκαστος αὐτῶν ἐνεργεῖ,
[7, 59]	τοῖς λόγοις Χριστιανῶν, οὕτω τὸν	λόγον	κατασκευαστέον ἀπό τινος περὶ τὰς
[7, 61]	καὶ ἐν τούτῳ συκοφαντεῖ τὸν	λόγον	ὁ Κέλσος λέγων· Ἀλλὰ τῶνδε
[7, 17]	συνεπιδημήσει τῷ βίῳ, ἵνα σπείρῃ	λόγον,	οἰκειοῦντα τῷ τῶν ὅλων θεῷ
[7, 32]	καὶ χλευάζοντα ὃν οὐκ οἶδε	λόγον.	~Οἰόμενος δ´ ἡμᾶς διὰ τὸ
[7, 28]	ἐλήφθη» Πολὺν μὲν οὖν ἔχει	λόγον	ὅλα τὰ κατὰ τὸν τόπον
[7, 40]	ὡς πρὸς πάντας Χριστιανοὺς ἀποτείνει	λόγον,	ὅντινα πρὸς τοὺς πάντῃ ἀλλοτρίους
[7, 32]	τοῦτο μόνον ὑποσημειώσασθαι πρὸς τὸν	λόγον,	ὅτι οὐχ, ὡς οἴεται Κέλσος,
[7, 40]	περὶ λεοντοειδοῦς καὶ τῶν λοιπῶν	λόγον,	οὐδὲ γὰρ τὴν ἀρχὴν τοιοῦτόν
[7, 21]	εἶχεν ἀνθρώπου διακονουμένου αὐτῷ τὸν	λόγον.	Οὕτω δὲ γεγραμμένου καὶ τοῦ·
[7, 12]	ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ἡμᾶς	λόγον	περὶ τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος»
[7, 3]	καὶ τοῖς ἀσπαζομένοις αὐτοῦ τὸν	λόγον	περὶ τῶν αὐτῶν παραθέμενον δεῖξαι
[7, 32]	δὲ τὸν περὶ τῆς ἀναστάσεως	λόγον—	πολὺν ὄντα καὶ δυσερμήνευτον καὶ
[7, 67]	καὶ διειλήφει τὸν περὶ δαιμόνων	λόγον,	πολὺν ὄντα καὶ δύσληπτον τῇ
[7, 60]	τὴν ἀναλογίαν τῆς εἰς τὸν	λόγον	σχολῆς καὶ εἰς τὴν ἄσκησιν
[7, 54]	ἐπὶ τῇ κατάξει τοῦ σκέλους	λόγον	τοῖς παραδόξοις τοῦ Ἰησοῦ ἔργοις
[7, 14]	δὲ πιθανῷ πειρᾶσθαι ἀνατρέπειν τὸν	λόγον	φάσκων· Οὐκοῦν οὔτ´ εἰ προεῖπον
[7, 0]	~ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΠΙΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ ΚΕΛΣΟΥ ΑΛΗΘΗ	ΛΟΓΟΝ	ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ ΤΟΜΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ. ~Ἐν ἓξ
[7, 12]	οὖν κενοὺς ψόφους ὀνομάτων οὐδεὶς	λόγος	αἱρεῖ ἀπολογήσασθαι ὑπὲρ τοῦ δεῖξαι
[7, 7]	ἀκατάπληκτον. Τοιούτους γὰρ καὶ ὁ	λόγος	αἱρεῖ δεῖν εἶναι τοὺς τοῦ
[7, 10]	ἐξετάσαντες εὕρωσι καὶ εὑρόντες, ὡς	λόγος	αἱρεῖ, οἰκονομήσωσιν. Ὁ δὲ γεννάδας
[7, 12]	εἰρημένα· πληκτικώτερος γὰρ ἂν ὁ	λόγος	αὐτοῦ ἦν καὶ πρὸς ὃ
[7, 43]	πρωτοτόκου πάσης κτίσεως» καθότι ὁ	λόγος»	γέγονε σάρξ» ὄψεται πῶς ἰδών
[7, 18]	πλοῦτον τοῖς ὀρθῶς βιώσασιν ὁ	λόγος,	δεικνυμένων δικαιοτάτων ἐν ἄκρᾳ πενίᾳ
[7, 68]	θεοῦ παρανομεῖ. Παρανομεῖν δὲ ὁ	λόγος	δείκνυσιν οὐ μόνον ἀνθρώπους φαύλους
[7, 5]	κακίαν οἰκοδομαῖς καὶ τόποις; Ὁ	λόγος	δὴ αἱρεῖ φαῦλ´ ἄττα νομίζειν
[7, 59]	δογμάτων ταυτότητα, κἂν παράδοξος ὁ	λόγος	εἶναι δοκῇ, δεῖξαι βέλτιον εἰρημένην
[7, 44]	ἐλθεῖν· ὁ δὲ τοῦ θεοῦ	λόγος	εἰπών· Οὐδεὶς ἔγνω τὸν πατέρα
[7, 42]	εἰ μὴ φιλανθρωπότερον ὁ θεῖος	λόγος	εἰσάγει τὸν ἐν ἀρχῇ πρὸς
[7, 32]	οὖν ἐφ´ οἷα προτρέπει ὁ	λόγος,	ἐνδύσασθαι» λέγων τὴν ἀφθαρσίαν» καὶ
[7, 16]	τούτου καὶ τῆς οὐσίας αὐτοῦ	λόγος	ἐστὶ παρὰ τὸν περὶ τοῦ
[7, 39]	αἰσθήσεων· τούτους δὲ ἐτύφλου ὁ	λόγος,	ἵνα ἀπερισπάστως ἡ ψυχὴ βλέπῃ
[7, 49]	καὶ ὁ τούτου μονογενὴς υἱὸς»	λόγος	καὶ θεός, εὑρεθείη ἄν τι
[7, 39]	θεὸς καὶ ὁ υἱὸς αὐτοῦ,	λόγος	καὶ σοφία τυγχάνων καὶ τὰ
[7, 34]	ταῦτα λέγεσθαι ὤτων. Κἂν λέγηται	λόγος	κυρίου» γεγονέναι ἐν χειρὶ Ἱερεμίου
[7, 60]	οὐ βέλτιον συνεσκευασμένος εἴη ἂν	λόγος	ὁ πλήθη ἀνεξικάκων καὶ πρᾴων
[7, 42]	πάντας δυνατὸς ᾖ φθάνειν ὁ	λόγος,	ὃν καὶ τὸν εὑρόντα εἰς
[7, 39]	τῆς ψυχῆς ὀφθαλμούς, οὓς ὁ	λόγος	ποιεῖ βλέπειν, βλέποντας δὲ τοὺς
[7, 31]	ἀρχαιότατος Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν	λόγος	τὰ ἀληθινὰ πάντα ὁμώνυμα τοῖς
[7, 15]	τεθνήξεσθαι, καὶ ὑπάγεταί γε ὁ	λόγος	τρόπῳ τοιούτῳ· εἰ τὸ πρῶτον,
[7, 17]	αὐγῶν τούτων παρεκτικὸν φῶς, θεὸς	λόγος	ὤν. Τὰ περὶ τὸν Ἰησοῦν
[7, 27]	καὶ μὴ εἰδότων τὸ τοῦ	λόγου	βούλημα, οὐ χρὴ ἡμᾶς τευτάζειν
[7, 21]	ἄρξουσι» κατὰ τὴν ἀπὸ τοῦ	λόγου	δυναστείαν ὑποτάσσων τῇ Χριστοῦ Ἰησοῦ
[7, 3]	Πυθίας καὶ τῶν λοιπῶν χρηστηρίων	λόγου·	δυνατὸν δὲ καὶ τὰ λελεγμένα
[7, 46]	πίστιν καὶ συνετωτέρων τὴν μετὰ	λόγου	εἰς αὐτὸν εὐσέβειαν, μετ´ εὐχαριστίας
[7, 21]	τὴν ψυχὴν ὑπὸ τῆς τοῦ	λόγου	θειότητος, διὰ τοῦτο αὐτὸς οὐκ
[7, 41]	τοῦ θεοῦ τὸν πατέρα τοῦ	λόγου	θεόν. Τίνες δὲ καὶ οἱ
[7, 70]	ὑπὸ τοῦ διοικοῦντος τὰ ὅλα	λόγου	θεοῦ, ἢ ὥσπερ οἱ ἐν
[7, 46]	ἑτέροις μαθόντες ἀπὸ τοῦ θείου	λόγου	καὶ ποιοῦντες καὶ τὸ λοιδορούμενοι»
[7, 8]	ἀλλοτρίους λέγει τινὰς τοῦ Ἰουδαίων	λόγου	καὶ Χριστιανῶν ἢ κατὰ τὸν
[7, 23]	αὐτοῦ ἐμποδιζόμενον φέρειν τοὺς τοῦ	λόγου	καρποὺς εἴτε καὶ τὸν ἐν
[7, 47]	~Μαρτυροῦνται γοῦν ὑπὸ τοῦ θείου	λόγου	οἱ τὰ παρὰ τῷ Κέλσῳ
[7, 44]	αὐτῷ διὰ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ	λόγου	ὄντος θεοῦ μακαριότητα. ~Ἴδωμεν δὲ
[7, 51]	τοῦ κόσμου» καὶ τοῦ διδάξαντος	λόγου	ὅτι Τὸ φῶς ἐν τῇ
[7, 17]	σώματι καὶ ψυχῇ ἐσομένου θεοῦ	λόγου.	Οὕτως δ´ ἔσται, ὡς μὴ
[7, 22]	τῷ στερεῷ καὶ εὐτόνῳ τοῦ	λόγου	προσρῆξαι αὐτῶν τὰς κεφαλάς, ἐδαφίζει
[7, 34]	χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν περὶ τοῦ	λόγου	τῆς ζωῆς. Εἰ δὲ καὶ
[7, 41]	πρὸς μόνον ἀναβλέποντας διὰ τοῦ	λόγου	τοῦ θεοῦ τὸν πατέρα τοῦ
[7, 2]	τῷ Κέλσῳ κατηγορῆσαι τοῦ φάσκοντος	λόγου	ὑπὸ τῶν παρὰ Ἰουδαίοις προφητῶν
[7, 60]	ἀνατιθεῖσιν αὑτοὺς τῇ ἐξετάσει τοῦ	λόγου	φανερούμενον, καὶ φανερούμενον κατὰ τὴν
[7, 7]	πνεῦμα καὶ τοὺς ἀπὸ τούτου	λόγους	διὰ τὸ τοῦ βίου δυσμίμητον
[7, 36]	ἀκαιρορρήμων διὰ τὸ πολλάκις περιτεθεικέναι	λόγους	δογμάτων, ὧν ἀπὸ Ἀναξαγόρου ἤ
[7, 10]	νενοηκέναι τοὺς τῶν προφητῶν τοιούτους	λόγους	ἐλοιδόρησεν αὐτούς, εἰπὼν ὅτι ταῦτα
[7, 44]	φιλοσοφίᾳ περὶ θεοῦ ἢ θεῶν	λόγους	ἐνορῶντος τοῖς ἀγάλμασιν καὶ ἤτοι
[7, 47]	περὶ θεοῦ καὶ τῶν νοητῶν	λόγους	ἠλλάξαντο τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου
[7, 10]	οἱ μεταγενέστεροι ἀναγινώσκοντες θαυμάζωσιν ὡς	λόγους	θεοῦ καὶ ὠφελούμενοι οὐ μόνον
[7, 1]	ὅτι τοὺς ἐναντίους τῇ ἀληθείᾳ»	λόγους·	οὗτοι γὰρ ἀληθείᾳ θεοῦ ἐξολοθρεύονται,
[7, 37]	Εἰ μὲν γὰρ ἰδιωτῶν ἀνέπλασσε	λόγους,	πόθεν τοῖς τοιούτοις δύνασθαι διακρίνειν
[7, 11]	σε; ~Εἰκὸς μὲν οὖν εἶναι	λόγους	πολλῷ τῆς ἡμετέρας ἕξεως σοφωτέρους,
[7, 37]	τῶν αἰσθήσεων; Εἰ δ´ ἀναπλάσσει	λόγους	τῶν φιλοσοφούντων καὶ ἐπιμελῶς ὅση
[7, 36]	τὴν προσωποποιΐαν αὐτοῦ, περιτιθέντος ἡμῖν	λόγους	ὡς ὑφ´ ἡμῶν λεγομένους εἰς
[7, 48]	θεῖον καθαρῶς θεραπεύσωσιν, ἀλλ´ ἀρκουμένους	λόγῳ	ἀντὶ κωνείου, ὡς πᾶσαν ἐπιθυμίαν
[7, 11]	δὲ διδόντος τὴν ἐν τῷ	λόγῳ	αὐτοῦ προκοπὴν καθ´ οὓς βούλεται
[7, 22]	τοὺς μὴ πειθομένους νόμῳ καὶ	λόγῳ	θεοῦ, ὁμοιωθέντας τοῖς πολεμίοις καὶ
[7, 40]	ἡμᾶς ἐν ἐκείνοις τῷ ἑαυτοῦ	λόγῳ·	Ἵνα μὴ παντάπασιν ἦτε καταγέλαστοι,
[7, 21]	καθὸ πλουτεῖ τις ἐν παντὶ	λόγῳ	καὶ πάσῃ γνώσει» καὶ καθὸ
[7, 21]	θεοῦ τὸν πλουτοῦντα ἐν παντὶ	λόγῳ	καὶ πάσῃ γνώσει» καὶ πάσῃ
[7, 68]	τοῦ θεοῦ· ἀκολουθεῖ γὰρ τῷ	λόγῳ	καὶ τὰ ἁμαρτανόμενα καὶ πάντα
[7, 8]	παρ´ ὀλίγοις, τὰς ψυχὰς τῷ	λόγῳ	καὶ ταῖς κατ´ αὐτὸν πράξεσι
[7, 32]	τῷ ἀπὸ ἰδιωτῶν καὶ μηδενὶ	λόγῳ	παραστῆσαι δυναμένων ἀκηκοέναι περὶ αὐτοῦ
[7, 5]	ἡ ἀνθρωπίνη ψυχή, καὶ τῷ	λόγῳ	παρίσταται ὅτι ἡ μὲν καθαρὰ
[7, 23]	διαφέρειν τὸν κεκοσμημένον χαρίσματί φαμεν	λόγῳ	σοφίας» καλουμένῳ, διὰ τοῦ πνεύματος
[7, 7]	Διόπερ ἐν οὐδενὶ μὲν τιθέμεθα	λόγῳ	τὰ ὑπὸ τῆς Πυθίας ἢ
[7, 3]	κατῳκίσθη, ταῦτα μὲν ἐν οὐδενὶ	λόγῳ	τίθενται· τὰ δὲ ὑπὸ τῶν
[7, 51]	εἶναι τυφλῶν, ἕως προσελθόντες τῷ	λόγῳ	τοῦ θεοῦ ἀπολάβωσι τὰς ὑπὸ
[7, 13]	οἱ τῷ τῆς ἀληθείας ἐπιβουλεύοντες	λόγῳ	χολὴν τὴν ἀπὸ τῆς ἑαυτῶν
[7, 4]	πράττουσι, παριστάσης τῆς ἐν τῷ	λόγῳ	Χριστοῦ χάριτος τὸ τῶν δαιμονίων
[7, 36]	οἰκότριψι καὶ μηδέ ποτε φιλοσόφων	λόγων	ἀκηκοόσι μηδὲ εὖ εἰρηκόσιν αὐτοὺς
[7, 54]	ἡμᾶς ἐπὶ τὸν Ἡρακλέα, ἀπομνημονεύματα	λόγων	αὐτοῦ ἡμῖν παραστησάτω καὶ περὶ
[7, 22]	ἅπερ ἄξιον πάσχειν τοὺς ἀποστάντας	λόγων	θεοῦ. ~Σαφῆ μὲν οὖν καὶ
[7, 10]	ἀλληγοριῶν καὶ τῶν καλουμένων σκοτεινῶν	λόγων	καὶ τῶν ὀνομαζομένων παραβολῶν ἢ
[7, 34]	ὀφθαλμοῖς λεγομένους ὑπὸ τῶν θείων	λόγων	ὀφθαλμούς, ὁμοίως δὲ καὶ τὰ
[7, 39]	δεῖξαι ἐν τῷ προοιμίῳ τῶν	λόγων	τὴν πρὸς τοὺς ἀκούοντας, ὁ
[7, 56]	μόνον ἀναποδείκτως ἀποφαίνεσθαι ἀλλὰ καὶ	λοιδορεῖν	ὃν οὐκ ἐπίσταται. Εἰ γὰρ
[7, 57]	τῶνδε ἔτι τερατωδέστεροι, ἅμα ἵνα	λοιδορήσῃ	τὸν Ἰωνᾶν καὶ τὸν Δανιήλ·
[7, 46]	λόγου καὶ ποιοῦντες καὶ τὸ	λοιδορούμενοι»	εὐλογεῖν, διωκόμενοι» ἀνέχεσθαι, δυσφημούμενοι» παρακαλεῖν,
[7, 6]	ἐξ Ἀπόλλωνος ἐπιπεμφθεὶς τοῖς Ἕλλησι	λοιμὸς	διδάσκει ὅτι ἠπίστατο Ὅμηρος πονηρούς
[7, 6]	Ἑλλήνων διὰ τὴν θυγατέρα, ἵνα	λοιμώξαντες	ἀποδώσειαν αὐτῷ τὴν Χρυσηΐδα. Μέμνημαι
[7, 39]	καὶ σοφία τυγχάνων καὶ τὰ	λοιπά.	~Ἑξῆς δὲ τοῖς ἐξετασθεῖσιν ὁ
[7, 40]	καὶ τὸν ἀμφίβιον καὶ τὰ	λοιπὰ	μυθοποιΐαν. Οὐ διὰ Κέλσον τοίνυν
[7, 3]	περὶ τὴν Πυθίαν καὶ τὰ	λοιπὰ	χρηστήρια· ἴδωμεν οὖν εἰ μὴ
[7, 6]	κνίσσας αὐτῷ τε καὶ τοῖς	λοιποῖς	δαίμοσι. Καὶ διὰ ταῦτα ἐοίκασι
[7, 52]	δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα·	λοιπὸν	ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης
[7, 36]	ἢ Πηνελόπης ἤ τινος τῶν	λοιπῶν·	Εὐριπίδης δὲ ὑπὸ Ἀριστοφάνους κωμῳδεῖται
[7, 40]	τὸν περὶ λεοντοειδοῦς καὶ τῶν	λοιπῶν	λόγον, οὐδὲ γὰρ τὴν ἀρχὴν
[7, 60]	τὰ Ἑλλήνων ἀλλὰ καὶ τῶν	λοιπῶν	συγκατέβη τῇ ἰδιωτείᾳ τοῦ πλήθους
[7, 3]	περὶ τῆς Πυθίας καὶ τῶν	λοιπῶν	χρηστηρίων λόγου· δυνατὸν δὲ καὶ
[7, 27]	καὶ κατασκευάζειν μὲν τὰ ἡμέτερα	λύειν	δὲ τὰ ἐκείνου· εἰ δ´
[7, 12]	γὰρ καὶ τὰς δοκούσας ἀπεμφάσεις	λύειν	πειρῶνται καὶ δεικνύναι οὐδὲν εἶναι
[7, 67]	ζῴων. Πολλάκις γὰρ ἐπὶ τῇ	λύμῃ	καὶ τῶν τοιούτων ἐνεργοῦσί τινα
[7, 28]	εἴρηται τῆς γῆς, ἣν ἐν	λύπαις»	τουτέστι πόνοις, ἐσθίει πᾶς ἄνθρωπος
[7, 28]	ἐν τοῖς ἔργοις σου· ἐν	λύπαις	φαγῇ αὐτὴν πάσας τὰς ἡμέρας
[7, 6]	ἕνεκεν ἀγωνιζομένων καὶ ὅπου μὲν	λύπας	καὶ οἴκτους τοῖς θεαταῖς ἐμποιούντων
[7, 28]	δὲ Ἠλύσιον πεδίον» ἀπὸ τῆς	λύσεως	τῶν ἔνθεν κακῶν, ὥσπερ καὶ
[7, 3]	φύσιν βίον ἢ πρὸς τὸ	λυσιτελὲς	ἢ πρὸς τὸ συμφέρον ὠφεληθῆναι
[7, 21]	ὁ» ἐν ἀληθινοῖς ἀγαθοῖς πλοῦτος»	λύτρον	ἐστὶν ἀνδρὸς ψυχῆς» κατὰ τὸν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 20/11/2008