Livre, Chap.
[7, 7]	υἱῷ ἐπευξαμένου προφητικῶς καὶ τοῦ	Ἰακὼβ	λέγοντος ἑκάστῳ τῶν δώδεκα· Δεῦτε,
[7, 30]	γέγραπται· Θήσω τὰς ἐπάλξεις σου	ἴασπιν	καὶ τοὺς λίθους σου λίθους
[7, 60]	καλῶς παραπλήσιοί εἰσι τοῖς προνοησαμένοις	ἰατροῖς	τῶν καθαριωτέρων εἶναι νομιζομένων μόνων,
[7, 59]	τὸ κοινωνικὸν ὑποβάλλει κοινωφελέστερον εἶναι	ἰατρὸν	τὸν τῆς τῶν πολλῶν ὑγιείας
[7, 7]	γυμνὸς καὶ ἀνυπόδετος» ἔτεσι τρισίν.	Ἴδε	δὲ καὶ παιδαρίων, τοῦ Δανιὴλ
[7, 28]	κοῖλα καὶ παντοδαπὰ καὶ τὰς	ἰδέας	καὶ τὰ μεγέθη, εἰς ἃ
[7, 48]	ἁγιστείαν· ἔστι δ´ ἐν Χριστιανοῖς	ἰδεῖν	ἄνδρας μὴ δεηθέντας κωνείου, ἵνα
[7, 51]	δέ ἐστι ταῦτ´ ἐπιμελῶς νοήσαντα	ἰδεῖν	διαφορὰν τῶν ἐκ διαλειμμάτων πλειόνων
[7, 43]	πατέρα τοῦ παντὸς» ἡμεῖς φαμεν	ἰδεῖν	ἔργον» Βλέπεται δὲ οὐ μόνον
[7, 39]	καὶ ὅτι ἀρεστὸν τοῖς ὀφθαλμοῖς	ἰδεῖν	καὶ ὡραῖόν ἐστι τοῦ κατανοῆσαι»
[7, 47]	ἀσύνετος αὐτῶν καρδία» Ἔστι γοῦν	ἰδεῖν,	τίνα τρόπον οἱ φάσκοντες εἶναι
[7, 33]	ἡμᾶς διὰ τὸ γνῶναι καὶ	ἰδεῖν	τὸν θεὸν πρεσβεύειν τὰ περὶ
[7, 69]	μεγίστου θεοῦ. Ὅσα γὰρ παρ´	ἰδίαν	ἀπροσεξίαν, κακίαν ἢ πονηρίαν ἢ
[7, 66]	ὁ θεὸς ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον»	ἰδίαν	εἰκόνα» καὶ εἶδος ὅμοιον ἑαυτῷ·
[7, 66]	Ὁ θεὸς ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον»	ἰδίαν	εἰκόνα» καὶ ἐν εἰκόνι θεοῦ
[7, 62]	ὁ θεὸς ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον»	ἰδίαν	εἰκόνα» τὸ δὲ εἶδος ὅμοιον
[7, 13]	καὶ ὄξος τὸ ἀπὸ τῆς	ἰδίας	ἐπὶ τὰ φαῦλα τροπῆς προσάγουσι
[7, 26]	ἀπὸ τῶν τότε Ἰουδαίων, σύστημα	ἴδιον	πολιτείας καὶ χώρας ἐχόντων, τὸ
[7, 26]	τῷ ἔθνει, ὡς ὑπὸ τοῦ	ἰδίου	νόμου ἐκνενευρισμένων καὶ κωλυομένων ἀμύνεσθαι
[7, 41]	ἐφ´ ἑαυτῷ ἄγευστον καταλιπόντα τῶν	ἰδίων	μυστηρίων, ἀλλὰ δι´ ὑπερβάλλουσαν φιλανθρωπίαν
[7, 18]	Μωϋσεῖ διετάξατο; Ἢ καταγνοὺς τῶν	ἰδίων	νόμων μετέγνω καὶ τὸν ἄγγελον
[7, 25]	διετάξατο· ἀλλ´ οὐδὲ καταγνοὺς τῶν	ἰδίων	νόμων μετέγνω καὶ τὸν ἄγγελον
[7, 61]	Κρίτωνι Πλάτων, οὗ μηδ´ ἀκούειν	ἰδιῶται	δύνανται ἀλλὰ μόγις οἱ τὰ
[7, 4]	ἁπλούστερος ἄνθρωπος; Ὡς ἐπίπαν γὰρ	ἰδιῶται	τὸ τοιοῦτον πράττουσι, παριστάσης τῆς
[7, 48]	~Οἱ δ´ ὑπ´ αὐτῶν ἐπὶ	ἰδιωτείᾳ	ἐξουθενούμενοι καὶ μωροὶ καὶ ἀνδράποδα
[7, 60]	καὶ τῶν λοιπῶν συγκατέβη τῇ	ἰδιωτείᾳ	τοῦ πλήθους τῶν ἀκροωμένων, ἵνα
[7, 49]	παρ´ οἷς εἴτε διὰ πολλὴν	ἰδιωτείαν	εἴτε δι´ ἁπλότητα εἴτε καὶ
[7, 63]	τῷ Ἐπικουρείῳ ἢ τῷ τοιῷδε	ἰδιώτῃ.	~Ὥσπερ οὖν τὸ ἓν τοῦτο
[7, 44]	νοούμενον; Χριστιανὸς δὲ καὶ ὁ	ἰδιώτης	πάντα μὲν τόπον τοῦ κόσμου
[7, 63]	Ἐπικούρειος. Εἰ δὲ καὶ ὁ	ἰδιώτης	ποτὲ παρὸν μοιχεύειν οὐ μοιχεύει,
[7, 36]	θεῖα ἐγνωκόσι περιτιθέντες τὰ ἀπὸ	ἰδιωτικῶν	παθῶν ὑπὸ ἀπαιδεύτων λεγόμενα καὶ
[7, 18]	πρᾶγμα ὁ πάντ´ ἐπίστασθαι ἐπαγγελλόμενος	ἰδιωτικώτατον,	περὶ τοῦ νοῦ τῶν γραφῶν
[7, 6]	φιλοσοφίας ὠφελημένην ἀλλά τινα γυναῖκα	ἰδιῶτιν·	τάχα γὰρ οἱ ἐν ἀνθρώποις
[7, 63]	τινὲς δὲ καὶ τῶν παντελῶς	ἰδιωτῶν.	Ἀλλ´ ὅρα ὅση διαφωνία ἐστὶ
[7, 41]	συγκαταβαίνοντα καὶ ταῖς ὑποδεεστέραις ἕξεσιν	ἰδιωτῶν	ἀνδρῶν καὶ ἁπλουστέρων γυναικῶν οἰκετῶν
[7, 37]	Χριστιανῶν λεγόμενα; Εἰ μὲν γὰρ	ἰδιωτῶν	ἀνέπλασσε λόγους, πόθεν τοῖς τοιούτοις
[7, 32]	νοήσας ὁ Κέλσος τῷ ἀπὸ	ἰδιωτῶν	καὶ μηδενὶ λόγῳ παραστῆσαι δυναμένων
[7, 60]	προκαλέσηται ἐπὶ ἀκρόασιν τὸ τῶν	ἰδιωτῶν	πλῆθος, δυνάμενον ἐξ εὐχεροῦς μετὰ
[7, 46]	ὅλων θεὸν εὐσεβεῖν θέλουσιν, ἀποδεχόμενον	ἰδιωτῶν	τὴν εἰς αὐτὸν πίστιν καὶ
[7, 70]	ἱεροῖς γράμμασιν, ὥσπερ καὶ τὸ	Ἰδοὺ	δέδωκα ὑμῖν ἐξουσίαν πατεῖν ἐπάνω
[7, 62]	ναοὺς οὐκ ἐν νόμῳ ποιευμένους	ἱδρύεσθαι,	ἀλλὰ καὶ τοῖσι ποιεῦσι μωρίην
[7, 65]	τὸ νεὼς μὲν αὐτοὺς μὴ	ἱδρύεσθαι	σέβειν δὲ τὸν ἥλιον καὶ
[7, 67]	τῶν τόπων, ἐν οἷς αὑτοὺς	ἱδρύκασιν,	ἔσθ´ ὅτε δὲ καὶ ἀπὸ
[7, 41]	Χριστοῦ διδασκαλίαν πάντα ἀγάλματα καὶ	ἱδρύματα	ἀλλὰ καὶ πᾶσαν ἰουδαϊκὴν δεισιδαιμονίαν
[7, 69]	καὶ κατὰ τὰς ἀρχὰς τῆς	ἱδρύσεως	τῶν τοιῶνδε ξοάνων καὶ νεῶν,
[7, 28]	ἀπὸ τοῦ παραδείσου, καὶ ἐν	ἱδρῶτι	τοῦ προσώπου» ἑαυτοῦ ἐσθίει πᾶς
[7, 45]	αὐτοῦ λόγου ὄντος θεοῦ μακαριότητα.	~Ἴδωμεν	δὲ καὶ ἅ φησιν ἡμᾶς
[7, 39]	ἀλλ´» ἐν» μόνῳ τῷ πνεύματι»	~Ἴδωμεν	δὲ καὶ ἐπὶ τίνα ἡμᾶς
[7, 62]	αὐτῶν ζητεῖν, εἴσεται. ~Φέρε δὲ	ἴδωμεν	καὶ τὰ ἑξῆς, ἐν οἷς
[7, 58]	οὐκ ἠπίστατο. ~{Μετὰ ταῦτα δὲ	ἴδωμεν	καὶ τὴν ἑξῆς αὐτοῦ λέξιν
[7, 2]	ἀπολογίαν. Καί φησι πρὸς ταῦτα·	Ἴδωμεν	ὅπῃ ἐφευρήσουσι παραίτησιν· οἱ μὲν
[7, 3]	Πυθίαν καὶ τὰ λοιπὰ χρηστήρια·	ἴδωμεν	οὖν εἰ μὴ καὶ οὕτως
[7, 9]	τελεώτατον παρὰ τοῖς τῇδε ἀνδράσιν	ἴδωμεν.	Πολλοί, φησί, καὶ ἀνώνυμοι ῥᾷστα
[7, 68]	μὲν αὐτίκα διὰ τοῦτο παραλιπόντες	ἴδωμεν	τὰς ἑξῆς τοῦ Κέλσου λέξεις,
[7, 33]	ἐρώτημα· Πῶς οὖν γνῶμεν καὶ	ἴδωμεν	τὸν θεόν; Καὶ πῶς ἴωμεν
[7, 66]	ἔνθα μέντοι ὁ Κέλσος, μὴ	ἰδὼν	διαφορὰν εἰκόνος θεοῦ καὶ τοῦ
[7, 43]	λόγος» γέγονε σάρξ» ὄψεται πῶς	ἰδών	τις τὴν εἰκόνα τοῦ ἀοράτου
[7, 11]	τὸν Ἡσαΐαν καὶ εἰς τὸν	Ἰεζεκιὴλ	καὶ εἴς τινας τῶν δώδεκα.
[7, 20]	προφήτην. Ὡς γὰρ ὅπου μὲν	Ἰεζεκιὴλ	λέγει· Ἔδωκα αὐτοῖς δικαιώματα οὐ
[7, 34]	τὸ περιέχον τὸν θεόν. Τὸ	ἰέναι	οὖν πρὸς τὸν θεὸν οὐ
[7, 35]	ἐπιθυμίας αὐτῶν κατασκευασθεῖσι δεσμωτηρίοις· ἅτινα	ἱερὰ	θεῶν Ἕλληνες νενομίκασιν, ἀλλ´ ἡμεῖς
[7, 52]	τὰ νομιζόμενα ἱερὰ ὡς ἀληθινὰ	ἱερὰ	σπεύδοντας καὶ μὴ ὁρῶντας ὅτι
[7, 17]	καὶ χαρακτήρ» τις ἐνανθρωπούσῃ ψυχῇ	ἱερᾷ	τῇ τοῦ Ἰησοῦ συνεπιδημήσει τῷ
[7, 52]	πεπηρωμένους τοὺς ἐπὶ τὰ νομιζόμενα	ἱερὰ	ὡς ἀληθινὰ ἱερὰ σπεύδοντας καὶ
[7, 30]	τῶν τοιούτων, ἢ καὶ ταῖς	ἱεραῖς	ἐντυχόντες γραφαῖς παραποιήσαντες αὐτὰ τοιαῦτά
[7, 1]	~Ἐν ἓξ τοῖς πρὸ τούτων,	ἱερὲ	ἀδελφὲ Ἀμβρόσιε, ἀγωνισάμενοι κατὰ τὸ
[7, 25]	τὴν ἄλλην» Ἐν γοῦν τοῖς	Ἱερεμίου	Θρήνοις γέγραπται· Ἀγαθὸν ἀνδρί, ὅταν
[7, 34]	λόγος κυρίου» γεγονέναι ἐν χειρὶ	Ἱερεμίου	τοῦ προφήτου ἢ ἄλλου τινός,
[7, 7]	ἐν τῷ νόμῳ— καὶ τὸν	Ἱερεμίου,	φερόμενον ἐν τῇ ὁμωνύμῳ αὐτοῦ
[7, 48]	ἀσχημοσύνης, ὡς καὶ τρόπον τελείων	ἱερέων,	πᾶσαν συνουσίαν ἀποστραφέντων, πολλοὺς αὐτῶν
[7, 70]	τούτοις εἴρηται παραπλήσιον ἐν τοῖς	ἱεροῖς	γράμμασιν, ὥσπερ καὶ τὸ Ἰδοὺ
[7, 9]	τῆς προστυχούσης αἰτίας καὶ ἐν	ἱεροῖς	καὶ ἔξω ἱερῶν, οἱ δὲ
[7, 52]	οὐδὲν βαναύσων ἔργον δύναται εἶναι	ἱερόν.	Τρέχουσι δὲ καὶ οἱ κατὰ
[7, 29]	τοῖς προφήταις, διδάσκουσι τὴν εἰς	Ἱερουσαλὴμ	ἐπάνοδον τῶν πεπλανημένων καὶ ἀποπεπτωκότων
[7, 29]	ὄρει καὶ πόλει θεοῦ ζῶντος	Ἱερουσαλὴμ	ἐπουρανίῳ καὶ μυριάσιν ἀγγέλων πανηγύρει.
[7, 21]	ὡς ἐδάνεισε Παῦλος κύκλῳ» ἀπὸ	Ἱερουσαλὴμ»	ἕως τοῦ Ἰλλυρικοῦ» πληρῶν τὸ
[7, 19]	καὶ εἰ ἐξωλόθρευεν ἀπὸ τῆς	Ἱερουσαλὴμ	πάνθ´ ὁντινοῦν ἄνθρωπον ἐργαζόμενον τὴν
[7, 29]	ἐν ᾗ ἐστιν ἡ ἐπουράνιος	Ἱερουσαλήμ·	περὶ ἧς διαλαβὼν ὁ ἀπόστολος,
[7, 29]	ἀποδεικνύηται ἡ Ἰουδαία καὶ ἡ	Ἱερουσαλὴμ	τῆς καθαρᾶς ἐν καθαρῷ κειμένης
[7, 48]	εἷς μέν που παρ´ Ἀθηναίοις	ἱεροφάντης,	οὐδὲ πιστευόμενος ἑαυτοῦ τὰς ἀρσενικὰς
[7, 41]	οὐκ ἀπορήσοντας παλαιῶν ἡγεμόνων καὶ	ἱερῶν	ἀνδρῶν κατανοητέον. Ἀναπέμπει ἡμᾶς ἐπὶ
[7, 34]	οὐ σωματικῆς βούλει ἀπὸ τῶν	ἱερῶν	γραμμάτων μαθεῖν, ἄκουσον Σολομῶντος ἐν
[7, 67]	εὐχαῖς καὶ τοῖς ἀπὸ τῶν	ἱερῶν	γραμμάτων μαθήμασιν ἀπὸ τῶν ἀνθρωπίνων
[7, 4]	ἡμεῖς ἀποδείκνυμεν συνάγοντες ἀπὸ τῶν	ἱερῶν	γραμμάτων ὅτι οἱ ἐν Ἰουδαίοις
[7, 30]	χρόνον ἀναθέντες τῇ ἐξετάσει τῶν	ἱερῶν	γραμμάτων τοῖς ἐπιτηδείοις διὰ βίου
[7, 69]	τὰ δοκοῦντα ἐνεργέστερα τῶν νομιζομένων	ἱερῶν	κατακλήσεις περιέργους γεγονέναι καὶ κατὰ
[7, 9]	καὶ ἐν ἱεροῖς καὶ ἔξω	ἱερῶν,	οἱ δὲ καὶ ἀγείροντες καὶ
[7, 56]	δὴ πολλάκις ἐπιρρητότατον εἶπε τὸν	Ἰησοῦ	βίον, οὐ στὰς καθ´ ἕκαστον
[7, 21]	λόγου δυναστείαν ὑποτάσσων τῇ Χριστοῦ	Ἰησοῦ	διδασκαλίᾳ τοὺς ἀπὸ τῶν ἐθνῶν
[7, 26]	ἣν Χριστιανοὶ νῦν κατὰ τὴν	Ἰησοῦ	διδασκαλίαν βούλονται κατορθοῦν, φήσομεν ὅτι
[7, 26]	πρὸς τὸ μὴ ἐπισπαρῆναι τὴν	Ἰησοῦ	διδασκαλίαν τῇ οἰκουμένῃ. Ἀλλ´ ἐπεὶ
[7, 48]	τῷ θεῷ, παραδεξάμενοι τὴν τοῦ	Ἰησοῦ	διδασκαλίαν τοσοῦτον ἀποδέουσιν ἀσελγείας καὶ
[7, 8]	κατ´ ἀρχὰς μὲν ἐπὶ τῆς	Ἰησοῦ	διδασκαλίας μετά τε τὴν ἀνάληψιν
[7, 40]	πρὸς τοὺς πάντῃ ἀλλοτρίους τῆς	Ἰησοῦ	διδασκαλίας ὁμολογοῦντας εἶναι εἰ ἄρα
[7, 38]	καὶ πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ	Ἰησοῦ	ἐν τῷ σώματι» περιφέρειν καὶ
[7, 49]	τοῦ θεοῦ καὶ ἀποστόλοις τοῦ	Ἰησοῦ,	ἐξετάζεται δὲ παρὰ τοῖς τελειότερον
[7, 19]	τοῦ θεοῦ γεγένηται μετὰ τὴν	Ἰησοῦ	ἐπιδημίαν ἤπερ εὐλογίας ἀποδιδόντος. Ἀλλὰ
[7, 8]	οὔτε νεώτεροι καὶ μετὰ τὴν	Ἰησοῦ	ἐπιδημίαν ἱστόρηνται ἐν Ἰουδαίοις τινὲς
[7, 54]	σκέλους λόγον τοῖς παραδόξοις τοῦ	Ἰησοῦ	ἔργοις ἀπιστουμένοις ὑπὸ Κέλσου καὶ
[7, 52]	καὶ οἱ κατὰ τὴν διδασκαλίαν	Ἰησοῦ	εὐσεβοῦντες, ἕως ἐπὶ τὸ τέλος
[7, 68]	τὰ ἀνωτέρω πολλὰ περὶ τοῦ	Ἰησοῦ	ἡμῖν εἰρημένα οὐ χρὴ νῦν
[7, 56]	Ἢ οἴκτιστος μέν ἐστιν ὁ	Ἰησοῦ	θάνατος, οὐχὶ δὲ καὶ ὁ
[7, 56]	τινος πνεύματος, καταλυθέντος ὑπὸ τοῦ	Ἰησοῦ	καὶ καθαιρεθέντος, ἵνα μηκέτι ἔχῃ
[7, 2]	ἀσθενῆ τὰ εἰρημένα περὶ τοῦ	Ἰησοῦ	καὶ Χριστιανῶν ἐν τοῖς ὀλίγῳ
[7, 14]	περὶ Χριστοῦ πεπλήρωται ἐν τῷ	Ἰησοῦ	λεχθέντα, καὶ ἐπιφέρειν τὴν δοκοῦσαν
[7, 59]	Χριστιανοῖς δὲ ἐν τοῖς ἀναγραφεῖσιν	Ἰησοῦ	λόγοις ἢ λελεγμένοις παρά τινι
[7, 45]	βιῶμεν ὀρθῶς καὶ κατὰ τὸν	Ἰησοῦ	λόγον, ἀκούοντας τὸ Ὑμεῖς οὐκ
[7, 14]	προφητῶν εἰς τὸν περὶ τοῦ	Ἰησοῦ	λόγον, ἢ ἁλίσκεται ἀναισχύντως βιάζεσθαι
[7, 60]	Ἰουδαίοις προφῆται καὶ οἱ τοῦ	Ἰησοῦ	μαθηταί, οἱ μακρὰν χαίρειν εἰπόντες
[7, 46]	τοῖς γενέσεως ἐνορῶσιν οἱ τοῦ	Ἰησοῦ	μαθηταί, ὥστε οἱονεὶ ἐπιβάθρᾳ χρῆσθαι
[7, 44]	θεῷ· ἔμαθε γὰρ ἀπὸ τοῦ	Ἰησοῦ	μηδὲν μικρόν, τουτέστιν αἰσθητόν, ζητεῖν
[7, 41]	ἁπαξαπλῶς τῶν ὑπὸ μηδενὸς ἢ	Ἰησοῦ	μόνου βεβοηθημένων πρὸς τό, ὡς
[7, 24]	παρ´ ἀνθρώποις οὐ κατὰ τὴν	Ἰησοῦ	μόνου διδασκαλίαν κωλύεσθαί φαμεν ἀλλὰ
[7, 56]	οὐκ οἴκτιστος, ὁ δὲ τοῦ	Ἰησοῦ	οἴκτιστος; Ὁρᾷς οὖν καὶ ἐνταῦθα
[7, 17]	αὐτοῦ οἱ διὰ τὴν ἐπιδημίαν	Ἰησοῦ	πανταχόθεν φυγόντες μὲν τοὺς κατέχοντας
[7, 16]	παρειλήφαμεν παραπλήσιά ἐστι ταῖς περὶ	Ἰησοῦ	προφητείαις. Οὐ γὰρ προεῖπον αἱ
[7, 17]	ἐνανθρωπούσῃ ψυχῇ ἱερᾷ τῇ τοῦ	Ἰησοῦ	συνεπιδημήσει τῷ βίῳ, ἵνα σπείρῃ
[7, 40]	παρειλήφαμεν· ἀλλ´ ἀκολουθοῦντες τῇ διδασκαλίᾳ	Ἰησοῦ	τὰ ἐναντία ἐκείνοις λέγομεν, οὐ
[7, 57]	μιᾷ πόλει τῇ Νινευή, προκρίνων	Ἰησοῦ,	τοῦ κηρύξαντος μετάνοιαν ὅλῳ τῷ
[7, 41]	παρὰ τοὺς καταλιπόντας διὰ τὴν	Ἰησοῦ	τοῦ Χριστοῦ διδασκαλίαν πάντα ἀγάλματα
[7, 26]	τῶν ἐθνῶν ὠφεληθῆναι διὰ τῆς	Ἰησοῦ	τοῦ Χριστοῦ διδασκαλίας, πᾶσα μὲν
[7, 7]	τῷ θεῷ καὶ τὰ περὶ	Ἰησοῦ	τοῦ Χριστοῦ προεῖπον. Διόπερ ἐν
[7, 14]	τὸ πεπροφητεῦσθαι παραδεξαμένων τὰ τοῦ	Ἰησοῦ,	φησί· Φέρε ἐὰν προείπωσιν οἱ
[7, 26]	δεδωκυῖα πρόνοια νῦν δὲ τὸ	Ἰησοῦ	Χριστοῦ εὐαγγέλιον κρατεῖν ἔτι τὰ
[7, 1]	ἀπηντήσαμεν, θεὸν ἐπικαλεσάμενοι δι´ αὐτοῦ	Ἰησοῦ	Χριστοῦ, τοῦ κατηγορουμένου ὑπὸ Κέλσου,
[7, 16]	περὶ τοῦ νοουμένου κατὰ τὸν	Ἰησοῦν	ἀνθρώπου. Διόπερ οὐδ´ οἱ πάνυ
[7, 56]	Σίβυλλαν ἀναγορεῦσαι παῖδα θεοῦ ἢ	Ἰησοῦν,	ἀποφηνάμενος ὅτι παρενεγράψαμεν εἰς τὰ
[7, 16]	τῷ φαινομένω ἀνθρώπῳ κατὰ τὸν	Ἰησοῦν	διδάξας τὸ Ἐγώ εἰμι ἡ
[7, 23]	σοφίας ὁ Κέλσος, οἰόμενος τὸν	Ἰησοῦν	διδάσκειν μὴ παριτητὸν εἶναι πρὸς
[7, 56]	καὶ θανάτῳ οἰκτίστῳ κεχρῆσθαι τὸν	Ἰησοῦν	δύναιτ´ ἂν λέγεσθαι καὶ περὶ
[7, 40]	ἐν τοῖς ἀνωτέρω ἐλέγομεν, τὸν	Ἰησοῦν	ἐξ ὅλων ἀρνούμενοι ἢ εἴ
[7, 54]	πρὸς ἡμᾶς φιλονεικίαν, καὶ ἵνα	Ἰησοῦν	ἐξευτελίσῃ νῦν ὑμνεῖ Ὀρφέα, ὅτε
[7, 57]	τὸν Ἰωνᾶν νομίσαι θεὸν ἤπερ	Ἰησοῦν,	Ἰωνᾶν, τὸν κηρύξαντα μετάνοιαν μιᾷ
[7, 40]	σὺν ἐκείνῳ κακῶς λέγουσι τὸν	Ἰησοῦν	καὶ πᾶσαν τὴν κατ´ αὐτὸν
[7, 2]	προφητεύεσθαι τὰ περὶ τὸν Χριστὸν	Ἰησοῦν.	Καὶ πρῶτόν γε κατ´ ἀρχὰς
[7, 14]	τὸ περὶ τοῦ πεπροφητεῦσθαι τὸν	Ἰησοῦν	κεφάλαιον, ἄλλῳ δὲ πιθανῷ πειρᾶσθαι
[7, 56]	Κέλσῳ τὸ διαλοιδορεῖσθαι πρὸς τὸν	Ἰησοῦν,	κινουμένῳ οἶμαι ὑπό τινος πνεύματος,
[7, 35]	τούτων φάσμα μὲν νενομικέναι τὸν	Ἰησοῦν,	μετὰ τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν
[7, 25]	Ἰησοῦς, οὐδ´ ὁ πατὴρ τὸν	Ἰησοῦν	πέμπων ἐπελάθετο, τίνα Μωϋσεῖ διετάξατο·
[7, 14]	ὑφ´ ἡμῶν ἀναφερόμενα ἐπὶ τὸν	Ἰησοῦν,	πῶς δὲ οὗτος ψευδοποιεῖ τὴν
[7, 57]	προσκυνεῖσθαι ὑφ´ ἡμῶν ἤπερ τὸν	Ἰησοῦν,	τὴν ἀγριότητα πάσης δυνάμεως ἀντικειμένης
[7, 17]	λόγος ὤν. Τὰ περὶ τὸν	Ἰησοῦν	τοίνυν καθὸ μὲν νενόηται θεότητι
[7, 57]	θεοῦ, κατεπόθη ὑπὸ τοῦ κήτους,	Ἰησοῦς	δέ, ἐπεὶ ἐδίδαξεν ἅπερ ὁ
[7, 43]	φήσειεν ὅτι ἀναφέρων ταῦτα ὁ	Ἰησοῦς	ἐπὶ τὸ αἰσθητὸν αὐτοῦ καὶ
[7, 13]	ἤσθιεν, ὡς σῶμα φορῶν ὁ	Ἰησοῦς	ἤσθιεν. Ἀλλὰ καὶ περὶ τῆς
[7, 22]	θεός, οὐδὲν ἐναντίον διδάσκων οἷς	Ἰησοῦς	κατήγγειλε, καὶ ἐν ὀφθαλμοῖς τῶν
[7, 23]	οὖν καὶ ἐκ τούτων, πῶς	Ἰησοῦς	ὁ Ναζωραῖος» ἄνθρωπος οὐκ ἀντινομοθετεῖ
[7, 16]	ἀνθρώπινα. Καὶ αὐτὸς ἀκριβῶς εἰδὼς	Ἰησοῦς	ὅτι τὸ ἀποθνῇσκον ἄνθρωπος ἦν,
[7, 25]	ὁπότερος ψεύδεται, οὔτε Μωϋσῆς οὔτε	Ἰησοῦς,	οὐδ´ ὁ πατὴρ τὸν Ἰησοῦν
[7, 61]	φησι Κέλσος, ἀγροικότερον εἰπὼν ὁ	Ἰησοῦς·	Τῷ τύπτοντί σε εἰς τὴν
[7, 23]	καλοῦνται» εἰληφέναι τὸν Κέλσον ὅτι	Ἰησοῦς	φιλαρχίαν ἐκώλυεν, ἥντινα οὐκ ἐναντίαν
[7, 18]	αὖθις τύπτειν; Πότερον Μωϋσῆς ἢ	Ἰησοῦς	ψεύδεται; Ἢ ὁ πατὴρ τοῦτον
[7, 31]	ἀέρα» καὶ εἰ ἡ φύσις	ἱκανὴ	εἴη ἀνασχέσθαι θεωροῦσα, γνῶναι ἂν
[7, 46]	ἀοράτοις τοῦ θεοῦ· ἀλλὰ γὰρ	ἱκανῶς	ἐκείνοις ἐγγυμνασάμενοι καὶ συνιέντες αὐτὰ
[7, 21]	κύκλῳ» ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ» ἕως τοῦ	Ἰλλυρικοῦ»	πληρῶν τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ»
[7, 39]	τὸ σῶμα, ὡς οὐδὲ τὸ	ἱμάτιον	ἀποδύσαιτ´ ἂν εὐχερῶς φιλόσοφος. Φησὶν
[7, 61]	σου λαβεῖν ἄφες καὶ τὸ	ἱμάτιον»	βιωφελέστερον κεκίνηκε τὸν λόγον καὶ
[7, 39]	καὶ ἐπὶ τίνα ἡμᾶς καλεῖ,	ἵν´	αὐτοῦ ἀκούσωμεν, τίνι τρόπῳ γνωσόμεθα
[7, 63]	οἱ μὴ ἀνεχόμενοί γε αὐτῶν·	ἵν´	εἰ μὲν ἀπὸ ὑγιῶν δογμάτων
[7, 16]	οὐδεὶς οὕτως ἐμβρόντητος ἡμῶν ἐστιν,	ἵν´	εἴπῃ· τέθνηκεν ἡ ζωὴ» ἤ·
[7, 2]	καὶ ἡμεῖς ἂν τοῦτο πεποιήκειμεν,	ἵν´	ἐλέγξωμεν ψεῦδος τὸ περὶ τοῦ
[7, 1]	οὗτοι γὰρ ἀληθείᾳ θεοῦ ἐξολοθρεύονται,	ἵν´	ἐξολοθρευθέντων αὐτῶν οἱ παντὸς περισπασμοῦ
[7, 1]	Χριστοῦ, τοῦ κατηγορουμένου ὑπὸ Κέλσου,	ἵν´	ἡμῶν ἐλλάμψῃ ἐν τῇ καρδίᾳ
[7, 10]	ὀνομαζομένων παραβολῶν ἢ παροιμιῶν ἀπεφήναντο·	ἵν´	οἱ μὴ φυγοπονοῦντες ἀλλὰ πάντα
[7, 40]	τὸ ὑφ´ ἡμῶν δι´ εὐσεβείας,	ἵν´	οὕτως εἴπω, ὑπερβολὴν γινόμενον, παρεχόντων
[7, 5]	νομίζειν εἶναι πνεύματα τὰ ὅλους,	ἵν´	οὕτως ὀνομάσω, αἰῶνας προσδεθέντα ὥσπερ
[7, 4]	τῆς πρὸς τὴν ψυχὴν αὐτῶν,	ἵν´	οὕτως ὀνομάσω, ἁφῆς τοῦ καλουμένου
[7, 60]	Καὶ γὰρ εἴπερ πρόκειται τῷ,	ἵν´	οὕτως ὀνομάσω, λογικῷ βρώματι ἀνεξίκακον
[7, 6]	τῇ προγνώσει αὐτὸν χρήσασθαι δελέατι,	ἵν´	οὕτως ὀνομάσω, πρὸς τὴν ἐπιστροφὴν
[7, 19]	ὡς πρὸς τὴν ἱστορίαν μηνίοντος,	ἵν´	οὕτως ὀνομάσω, τοῦ θεοῦ γεγένηται
[7, 7]	λέγοντος ἑκάστῳ τῶν δώδεκα· Δεῦτε,	ἵνα	ἀναγγείλω ὑμῖν, τί ἔσται ἐπ´
[7, 39]	τούτους δὲ ἐτύφλου ὁ λόγος,	ἵνα	ἀπερισπάστως ἡ ψυχὴ βλέπῃ ἃ
[7, 13]	ἡμᾶς προβάτων σάρκας οὐκ ἤσθιεν.	Ἵνα	γὰρ καὶ δόξῃ ὅτι ἤσθιεν,
[7, 55]	ἐπὶ πλεῖον ἐξητάσαμεν καὶ ἀποδεδώκαμεν.	Ἵνα	δ´ ἁπλούστερον ἀκούσωμεν τοῦ λελεγμένου,
[7, 18]	αὐτὰ κατὰ τὸν νόμον λαβών,	ἵνα	δανιοῖ πολλοῖς ἔθνεσιν» Ἀκόλουθον δ´
[7, 29]	ἐπουρανίῳ καὶ μυριάσιν ἀγγέλων πανηγύρει.	Ἵνα	δέ τις πεισθῇ μὴ παρὰ
[7, 42]	θεὸν» θεὸν λόγον γινόμενον σάρκα,	ἵνα	εἰς πάντας δυνατὸς ᾖ φθάνειν
[7, 11]	θεῖναι ὧν ἔφασκεν αὐτήκοος γεγονέναι·	ἵνα	ἐκ τῶν ὀνομάτων, εἴπερ εἶχεν
[7, 54]	τὴν πρὸς ἡμᾶς φιλονεικίαν, καὶ	ἵνα	Ἰησοῦν ἐξευτελίσῃ νῦν ὑμνεῖ Ὀρφέα,
[7, 27]	ἤτοι ἀπ´ οὐδενὸς ἤκουσεν ἤ,	ἵνα	καὶ δοθῇ ὅτι ἤκουσεν, ἀπό
[7, 10]	ἀπογραψάμενοι τὰς προφητείας αὐτῶν ἐφύλαξαν,	ἵνα	καὶ οἱ μεταγενέστεροι ἀναγινώσκοντες θαυμάζωσιν
[7, 60]	τὸν πάνυ ὀλίγους καὶ εὐαριθμήτους,	ἵνα	καὶ τοῦτο δοθῇ, ἀνεξικάκους καὶ
[7, 44]	φιλοσόφων μετριώτερον καὶ καθαρώτερον βιοῦντας,	ἵνα	καταισχύνῃ τοὺς σοφούς» οὐκ αἰδουμένους
[7, 50]	παρέστησεν ὅ τι περ ἐβούλετο,	ἵνα	κατανοήσωμεν συγκρίνοντες τὰ αὐτοῦ τοῖς
[7, 70]	κλέπτης οὐκ ἔρχεται, εἰ μὴ	ἵνα	κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ»
[7, 46]	ψυχὴν καθαίροντες καὶ εὐτρεπίζοντες· οὐχ	ἵνα	λέξεσι μόναις οὐσίαν ἀπὸ γενέσεως
[7, 57]	οἱ τῶνδε ἔτι τερατωδέστεροι, ἅμα	ἵνα	λοιδορήσῃ τὸν Ἰωνᾶν καὶ τὸν
[7, 6]	καθ´ Ἑλλήνων διὰ τὴν θυγατέρα,	ἵνα	λοιμώξαντες ἀποδώσειαν αὐτῷ τὴν Χρυσηΐδα.
[7, 39]	φησι τοῖς ἕως θανάτου ἀποθνῄσκουσιν,	ἵνα	μὴ ἐξομόσωνται μηδὲ μέχρι φωνῆς
[7, 57]	τιμῆς. Καὶ Ἰωνᾶς μέν, φεύγων	ἵνα	μὴ κηρύξῃ τὸ προστεταγμένον ὑπὸ
[7, 36]	γόητες καὶ τὰ εἴδωλα προμνώμενοι·	ἵνα	μὴ παντάπασιν ἦτε καταγέλαστοι, τοὺς
[7, 40]	ἐν ἐκείνοις τῷ ἑαυτοῦ λόγῳ·	Ἵνα	μὴ παντάπασιν ἦτε καταγέλαστοι, τοὺς
[7, 39]	αἰσθήσεως, οὓς καλῶς ἦσαν μύσαντες,	ἵνα	μὴ περισπώμενοι ἐμποδίζωνται βλέπειν τῷ
[7, 14]	οἱ προφῆται τὸν μέγαν θεόν,	ἵνα	μηδὲν ἄλλο φορτικώτερον εἴπω, δουλεύειν
[7, 56]	ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ καὶ καθαιρεθέντος,	ἵνα	μηκέτι ἔχῃ κνίσσας καὶ αἵματα,
[7, 39]	εἰς τὸν κόσμον τοῦτον εἰσῆλθον,	ἵνα	οἱ μὴ βλέποντες βλέπωσι καὶ
[7, 69]	τὸν νόμον τοῦ θεοῦ ἀλλ´	ἵνα	ὀνομάσω καινῷ ὀνόματι καὶ τῷ
[7, 70]	μέλλοντι εἰς ταῦτα λέγειν καλῶς,	ἵνα	περὶ Χριστιανῶν ἀπολογήσηται, ἐκτρεπομένων ἄλλο
[7, 14]	δουλεύειν ἢ νοσήσειν, ἐπειδὴ προείρητο,	ἵνα	πιστευθῇ ἀποθανὼν ὅτι θεὸς ἦν;
[7, 17]	τοῦ Ἰησοῦ συνεπιδημήσει τῷ βίῳ,	ἵνα	σπείρῃ λόγον, οἰκειοῦντα τῷ τῶν
[7, 41]	τὴν ἀλήθειαν ὁδηγοὺς ἡμῖν δίδωσιν,	ἵνα	σφάλωμεν, ἢ εἰ καὶ μὴ
[7, 60]	ἰδιωτείᾳ τοῦ πλήθους τῶν ἀκροωμένων,	ἵνα	ταῖς συνήθεσιν αὐτοῖς χρησαμένη λέξεσι
[7, 38]	καταλαμβάνεσθαι τὸν θεόν· νῦν μέν,	ἵνα	τῇ λέξει χρήσωμαι τοῦ Παύλου,
[7, 45]	ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου»	ἵνα	τῇ μόνῃ πεφυκυίᾳ βλέπειν θεὸν
[7, 32]	δογμάτων καὶ ἐπὶ πλεῖον διαβεβηκότος,	ἵνα	τὸ ἄξιον τοῦ θεοῦ παραστήσῃ
[7, 48]	ἰδεῖν ἄνδρας μὴ δεηθέντας κωνείου,	ἵνα	τὸ θεῖον καθαρῶς θεραπεύσωσιν, ἀλλ´
[7, 56]	πεπραγμένων καὶ νομιζομένων εἶναι ἐπιρρητοτάτων,	ἵνα	τοῦτ´ εἰπὼν δόξῃ μὴ μόνον
[7, 29]	ἐν οἷς ἐστι καὶ ἡ	Ἰουδαία	γῆ· ὥστε μὴ δύνασθαι ἐφαρμόζειν
[7, 29]	συμβολικῶς σκιὰ εἶναι ἀποδεικνύηται ἡ	Ἰουδαία	καὶ ἡ Ἱερουσαλὴμ τῆς καθαρᾶς
[7, 7]	τὰ δ´ ὑπὸ τῶν ἐν	Ἰουδαίᾳ	προφητευσάντων τεθήπαμεν, ὁρῶντες ὅτι ἄξιος
[7, 3]	τὰ δὲ ὑπὸ τῶν ἐν	Ἰουδαίᾳ	τῷ ἐκείνων τρόπῳ λεχθέντα ἢ
[7, 8]	Τὰ δ´ ὑπὸ τῶν ἐν	Ἰουδαίᾳ	τῷ ἐκείνων τρόπῳ λεχθέντα προσέθηκεν·
[7, 28]	τὴν ἀγαθήν» τὴν κάτω νομιζομένην	Ἰουδαίαν,	κειμένην καὶ αὐτὴν ἐν τῇ
[7, 28]	περισπασμοῦ, τοῦ ὡς περὶ τῆς	Ἰουδαίας	γῆς ὑπολαμβάνοντος εἰρῆσθαι τὰ περὶ
[7, 41]	καὶ ἱδρύματα ἀλλὰ καὶ πᾶσαν	ἰουδαϊκὴν	δεισιδαιμονίαν καὶ πρὸς μόνον ἀναβλέποντας
[7, 29]	καὶ νοῦν εὑρὼν οὐδεμιᾶς ἐχόμενον	ἰουδαϊκῆς	μυθολογίας φησίν· Ἀλλὰ προσεληλύθατε Σιὼν
[7, 8]	κατὰ τὸν χαρακτῆρα τῶν προφητῶν	ἰουδαϊκῶς	προφητεύοντας. Ὅπως δ´ ἂν ἔχῃ
[7, 64]	παρανόμους θηράσονται· Χριστιανοὶ δὲ καὶ	Ἰουδαῖοι	διὰ τὸ Κύριον τὸν θεόν
[7, 26]	νόμον, εἴ γε οὐδ´ οἱ	Ἰουδαῖοι	θέλοντες κατ´ ἐκείνων δύνανται ταῦτα,
[7, 26]	τῆς διαφόρου πολιτείας εἰπεῖν, ἥντινα	Ἰουδαῖοι	κατὰ Μωϋσέα πρότερον ἐπολιτεύοντο, καὶ
[7, 64]	ἄλλων, ἢ ὧν Χριστιανοὶ καὶ	Ἰουδαῖοι	οὐκ ἀνέχονται τῆς τοιαύτης ὑπολαμβανομένης
[7, 18]	πλῆθος τῶν χρημάτων οὐ μόνον	Ἰουδαίοις	δανείζειν τὸν δίκαιον ἀλλ´ οὐδ´
[7, 59]	ἤ τινι τῶν Ἑλλήνων σοφῶν,	Ἰουδαίοις	δὲ παρὰ Μωϋσεῖ ἤ τινι
[7, 59]	νομιστέον κατηγορεῖσθαι τὸ λεγόμενον παρὰ	Ἰουδαίοις	ἢ παρὰ Χριστιανοῖς ἐκ τοῦ
[7, 59]	ἀπαγγελλομένου καὶ ἁπλουστέραις λέξεσι παρὰ	Ἰουδαίοις	ἢ Χριστιανοῖς· καίτοι γε ἡ
[7, 19]	περὶ τοῦ ἐν ἐπαγγελίᾳ εἰρῆσθαι	Ἰουδαίοις	καταφονεύειν τοὺς πολεμίους λεκτέον ὅτι,
[7, 5]	πεπίστευται οὐ παρὰ Χριστιανοῖς καὶ	Ἰουδαίοις	μόνοις ἀλλὰ καὶ παρ´ ἄλλοις
[7, 26]	Ῥωμαίοις τεταγμένων, οὔτε τοῖς πάλαι	Ἰουδαίοις	οἷόν τ´ ἦν τὸ σύστημα
[7, 4]	ἱερῶν γραμμάτων ὅτι οἱ ἐν	Ἰουδαίοις	προφῆται, ἐλλαμπόμενοι ὑπὸ τοῦ θείου
[7, 60]	ἀνθρώπων καταφρονήσασιν· οἱ δ´ ἐν	Ἰουδαίοις	προφῆται καὶ οἱ τοῦ Ἰησοῦ
[7, 7]	δέ τινα; ~Τῶν δ´ ἐν	Ἰουδαίοις	προφητῶν οἱ μὲν πρὸ τῆς
[7, 2]	φάσκοντος λόγου ὑπὸ τῶν παρὰ	Ἰουδαίοις	προφητῶν προφητεύεσθαι τὰ περὶ τὸν
[7, 8]	τὴν Ἰησοῦ ἐπιδημίαν ἱστόρηνται ἐν	Ἰουδαίοις	τινὲς προφητεύσαντες. Τὸ γὰρ ἅγιον
[7, 2]	ἄλλον εἰσηγουμένους θεὸν παρὰ τὸν	Ἰουδαίων	θεὸν μηδαμῶς δύνασθαι ἀπαντᾶν πρὸς
[7, 18]	πάλιν; Εἰ προεῖπον οἱ τοῦ	Ἰουδαίων	θεοῦ προφῆται τοῦτον ἐκείνου παῖδα
[7, 26]	Χριστοῦ εὐαγγέλιον κρατεῖν ἔτι τὰ	Ἰουδαίων	καθεῖλεν αὐτῶν τὴν πόλιν καὶ
[7, 59]	Χριστιανοῖς· καίτοι γε ἡ πρώτη	Ἰουδαίων	λέξις, ᾗ οἱ προφῆται χρησάμενοι
[7, 8]	πότερον ἀλλοτρίους λέγει τινὰς τοῦ	Ἰουδαίων	λόγου καὶ Χριστιανῶν ἢ κατὰ
[7, 22]	ἐν ὀφθαλμοῖς τῶν ἐν κρυπτῷ»	Ἰουδαίων	ποιείτω ὁ θεὸς τὴν τῶν
[7, 59]	καὶ μάλιστα ἐὰν ἀποδεικνύηται τὰ	Ἰουδαίων	πρεσβύτερα τῶν Ἑλληνικῶν. Οὐδὲ πάλιν
[7, 59]	δεῖξαι βέλτιον εἰρημένην παρὰ τοῖς	Ἰουδαίων	προφήταις ἢ τοῖς λόγοις Χριστιανῶν,
[7, 26]	ἐὰν ἀνέλῃς ἀπὸ τῶν τότε	Ἰουδαίων,	σύστημα ἴδιον πολιτείας καὶ χώρας
[7, 18]	καὶ αὐτὸς ἐν ὀφθαλμοῖς τῶν	Ἰουδαίων,	ὥς φησι Μωϋσῆς, ποιεῖ, καὶ
[7, 7]	τούτων θέασαι, Νῶε προφητεύσαντος καὶ	Ἰσαὰκ	τῷ υἱῷ ἐπευξαμένου προφητικῶς καὶ
[7, 54]	μονογενὲς δὲ τοῦτο περὶ Ἀναξάρχου	ἴσασι	θαυμαζόμενον Ἕλληνες, ἐφ´ ᾧ εἰ
[7, 9]	οἳ μὴ τὰς ἑαυτῶν ποινὰς	ἴσασι,	μεταγνώσονται μάτην καὶ στενάξουσι· τοὺς
[7, 36]	προσώπῳ τοῦ λέγοντος. Καὶ ἐπ´	ἴσης	γε ψεκτοὶ οἱ ἐν προσωποποιΐᾳ
[7, 59]	ἢ τοὺς τοῖς πλήθεσι; Τῆς	ἴσης—	δεδόσθω γάρ— ὑγιείας καὶ εὐεξίας
[7, 35]	θεῶν Ἕλληνες νενομίκασιν, ἀλλ´ ἡμεῖς	ἴσμεν	ἀπατεώνων δαιμόνων εἶναι τὰ τοιαῦτα
[7, 35]	οὐ ψευδομένους ἀλλὰ καὶ ἐναργεῖς.	Ἴσμεν	γὰρ ἡμεῖς τούτους δαίμονας ὄντας,
[7, 20]	τὸ δὲ πνεῦμα» ζῳοποιεῖν, ὅπερ	ἰσοδυναμεῖ	τῷ πρὸς διάνοιαν. Ἔστι γοῦν
[7, 20]	οἷς ζήσονται ἐν αὐτοῖς» ἤτοι	ἰσοδυναμοῦν	γε τούτοις· οὕτω καὶ ὁ
[7, 63]	καὶ ἀγάλματα, οὐ παρὰ τοῦτο	ἴσον	ἐστὶ τὸ μὴ ἀνέχεσθαι τούτων
[7, 20]	μὲν γράμμα» εἶπεν ἀποκτέννειν, ὅπερ	ἴσον	ἐστὶ τῷ πρὸς τὸ ῥητόν·
[7, 20]	μὴ δύνασθαι ἀτενίσαι τοὺς υἱοὺς	Ἰσραὴλ	εἰς τὸ πρόσωπον Μωϋσέως διὰ
[7, 46]	τῷ νοεῖσθαι καθορᾶται» Καὶ οὐχ	ἵστανταί	γε ἀναβάντες ἀπὸ τῶν τοῦ
[7, 40]	θυρωροὺς τῆς ἀνόδου ἕως θανάτου	ἵσταται	κἂν ὑπὲρ τῆς φαινομένης αὐτῷ
[7, 44]	Καὶ οὐδ´ ἐπὶ τὴν ἁψῖδα	ἵσταται	τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλ´ εἰς τὸν
[7, 27]	θεοῦ ἐλέγομεν, καὶ πρὸς αὐτὰ	ἵστατο,	ἀναγκαῖον ἦν ἡμῖν τὸ τιθέναι
[7, 62]	οὕτως νομίζουσιν, Ἡρόδοτος ἐν τοῖσδε	ἱστορεῖ·	Πέρσας δὲ οἶδα νόμοισι τοῖσδε
[7, 54]	ἐσθίοντα· ὡς καὶ μέχρι τοῦδε	ἱστορεῖσθαι	τὸν Ἡρακλέος δαίμονα λαμβάνειν μετά
[7, 8]	καὶ μετὰ τὴν Ἰησοῦ ἐπιδημίαν	ἱστόρηνται	ἐν Ἰουδαίοις τινὲς προφητεύσαντες. Τὸ
[7, 28]	κρείττονα. Καὶ πρὸς τοῦτό φησιν·	Ἱστόρηται	θείοις ἀνδράσι παλαιοῖς εὐδαίμων βίος
[7, 18]	Κέλσῳ τὸν νομοθέτην; Οὐδὲ γὰρ	ἱστόρηταί	τις τοσοῦτον πλουτήσας, ὡς δεδανεικέναι
[7, 3]	εὐσεβείας ἀποκατάστασιν πρὸς τὸν θεόν.	Ἱστόρηται	τοίνυν περὶ τῆς Πυθίας, ὅπερ
[7, 6]	ἀνθρώπων· νυνὶ δὲ οὐδὲν ἡ	ἱστορία	τοιοῦτον παραδίδωσι περὶ αὐτοῦ. Εἰ
[7, 19]	σπέρματος· ὅπερ ὡς πρὸς τὴν	ἱστορίαν	μηνίοντος, ἵν´ οὕτως ὀνομάσω, τοῦ
[7, 33]	Καὶ πῶς ἴωμεν πρὸς αὐτόν;	Ἴστω	οὖν ὁ βουλόμενος ὅτι, κἂν
[7, 59]	Ἔστω τι ὑγιεινὸν βρῶμα καὶ	ἰσχύος	τοῖς ἐσθίουσιν ἐμποιητικόν, τοῦτο δὲ
[7, 14]	ὅσια; Φαίνεται δὴ διὰ τούτων	ἰσχυρὸν	μέν τι πρὸς πειθὼ τῶν
[7, 3]	οὐχ ἅπαξ που οὐδὲ δίς—	ἴσως	γὰρ ἔδοξεν ἀνεκτότερον τὸ τοιοῦτο
[7, 53]	καὶ αὐτὸν βιαίως ἀποθανόντα. Ἀλλ´	ἴσως	ὑπ´ ἄλλων προείληπτο. Ἀνάξαρχον γοῦν,
[7, 8]	ἐλάττονα· πλὴν καὶ νῦν ἔτι	ἴχνη	ἐστὶν αὐτοῦ παρ´ ὀλίγοις, τὰς
[7, 34]	τροπικῶς καλουμένας, περὶ ὧν καὶ	Ἰωάννης	λέγει· Αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν
[7, 33]	ἴδωμεν τὸν θεόν; Καὶ πῶς	ἴωμεν	πρὸς αὐτόν; Ἴστω οὖν ὁ
[7, 34]	πευσόμεθά τινος καὶ ἐροῦμεν· Πῶς	ἴωμεν	πρὸς αὐτόν; Κρείττων γὰρ ὁ
[7, 57]	τερατωδέστεροι, ἅμα ἵνα λοιδορήσῃ τὸν	Ἰωνᾶν	καὶ τὸν Δανιήλ· τὸ γὰρ
[7, 57]	βιβλίον ἐβούλετο ἡμᾶς μᾶλλον τὸν	Ἰωνᾶν	νομίσαι θεὸν ἤπερ Ἰησοῦν, Ἰωνᾶν,
[7, 57]	Ἰωνᾶν νομίσαι θεὸν ἤπερ Ἰησοῦν,	Ἰωνᾶν,	τὸν κηρύξαντα μετάνοιαν μιᾷ πόλει
[7, 53]	Πόσῳ τοῦδε ἐπιτηδειότερος ἦν ὑμῖν	Ἰωνᾶς	ἐπὶ τῇ κολοκύντῃ» ἢ Δανιὴλ
[7, 57]	ἐπὶ γῆς ἀνδραγαθήματα, τιμῆς. Καὶ	Ἰωνᾶς	μέν, φεύγων ἵνα μὴ κηρύξῃ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/11/2008