Dissertation, Chap.
[6, 6]	τότε φεύγει Ἀλκιβιάδης, τότε ἁλίσκεται.	Ὢ	καταδίκης πικρᾶς, καὶ ἀμειλίκτου ἀρᾶς,
[6, 4]	τέκτονα δούρων, καὶ θέσπιν ἀοιδόν.	Ὢ	τῆς ἰσοτιμίας. Ὁ μάντις σοφός,
[6, 6]	καὶ φιλοσοφίας, καὶ λόγων μουσικῶν.	~Ὦ	νόμοι νόμων πρεσβύτεροι, καὶ νομοθέται
[6, 1]	ἐπιστήμη. ~Τί ποτ´ ἐστὶν τοῦτο,	ᾧ	διαφέρει ἄνθρωπος θηρίου; καὶ τί
[6, 1]	θηρίου; καὶ τί ποτέ ἐστιν,	ᾧ	διαφέρει ἀνθρώπου θεός· Ἐγὼ μὲν
[6, 7]	ἡ ἐπιστήμη, τοιοῦτον ἡ ἀμαθία.	~Ἐγὼ	δὲ καὶ τοὺς Μίνω νόμους
[6, 7]	ἀγέλην, καὶ τῆς ἐπιστήμης ἀπεληλαμένοι.	Ἐγὼ	καὶ τοὺς Λυκούργου νόμους ἐπιστήμην
[6, 1]	ἐστιν, ᾧ διαφέρει ἀνθρώπου θεός·	Ἐγὼ	μὲν οἶμαι θηρίων μὲν ἀνθρώπους
[6, 2]	ἐπιστήμην εἶναι; οἷον τὸ τοιόνδε	λέγω.	Οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι οὔπω ναῦν
[6, 4]	τοι δεῖ καὶ εἰκόνος τῷ	λόγῳ,	ἔστω ἡ μὲν αἴσθησις κατὰ
[6, 4]	κατὰ δὲ τὸ ἀθάνατον τῷ	θείῳ	καὶ ξυνάπτει, καὶ γὰρ νοεῖ,
[6, 7]	Βαβυλωνίους λαμβάνων, καὶ μηδενὶ ἐφιεὶς	λύκῳ	βαρβάρῳ καὶ ἀργίᾳ ἀναμιχθῆναι τῇ
[6, 7]	Καὶ τὴν Κύρου ἐπιστήμην, ἀρετήν	καλῶ	βασιλικήν, ἣν ἐδίδασκεν μὲν Κῦρος,
[6, 4]	δὲ ἐξ ἁπάντων ἁρμονίαν ἐπιστήμην	καλῶ·	εἰ δέ τοι δεῖ καὶ
[6, 7]	καὶ τοὺς Μίνω νόμους ἐπιστήμην	καλῶ,	ἣν ἐδίδασκεν μὲν ὁ Ζεὺς
[6, 7]	καὶ τοὺς Λυκούργου νόμους ἐπιστήμην	καλῶ	μουσικήν.
[6, 3]	καρπῶν· ἅτε δὲ ἐν μακρῷ	πλῷ,	ἐξασθενεῖ ἡ ἔλαφος ἀνέχουσα τὴν
[6, 3]	γῆς· ἅτε δὲ οὐκ ἐν	ῥυθμῷ	ὂν τὸ ζῷον, ἀλλὰ ἐμβριθὲς
[6, 2]	προϊοῦσα ἡ αἴσθησις ὁμοῦ τῷ	λογισμῷ	ἐσοφίσατο καὶ ἐξεῦρεν ὄχημα κοῖλον,
[6, 5]	παθήμασιν, καὶ οἰκονομοῦσα ταῦτα τῷ	λογισμῷ,	πρὸς μὲν ἐμπειρίαν ἐπιστήμης ἔχει
[6, 7]	ἀμαθία. ~Ἐγὼ δὲ καὶ τοὺς	Μίνω	νόμους ἐπιστήμην καλῶ, ἣν ἐδίδασκεν
[6, 7]	μὲν ὁ Ζεὺς ἐν ἐνναετεῖ	χρόνῳ,	ἐμάνθανεν δὲ ὁ Μίνως, εὐδαιμόνει
[6, 6]	καὶ Εὐμολπίδαι, οὐδ´ ὁπότε ἔφευγεν	ἔξω	τῆς Ἀττικῆς· μικρὰ ταῦτα, καὶ
[6, 2]	τοιόνδε λέγω. Οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι	οὔπω	ναῦν εἰδότες, ἐρῶντες ἐπιμιξίας, ἀγόμενοι
[6, 1]	ἴωμεν· τί ποτ´ ἐστὶν τῷ	ἀνθρώπῳ	τὸ ἐπίστασθαι, καὶ εἰδέναι, καὶ
[6, 7]	λαμβάνων, καὶ μηδενὶ ἐφιεὶς λύκῳ	βαρβάρῳ	καὶ ἀργίᾳ ἀναμιχθῆναι τῇ ἀγέλῃ.
[6, 3]	ἐπιθυμίᾳ καρπῶν· ἅτε δὲ ἐν	μακρῷ	πλῷ, ἐξασθενεῖ ἡ ἔλαφος ἀνέχουσα
[6, 6]	ἡ ἀληθὴς Ἀλκιβιάδου δίκη πρεσβυτέρα	μακρῷ,	πρεσβυτέρου νόμου καὶ πρεσβυτέρων δικαστῶν.
[6, 4]	ξυμβάλλουσιν αὐτῆς αἱ θνηταὶ φύσεις	τῷ	ἀθανάτῳ, τοῦτο πᾶν καλεῖται φρόνησις,
[6, 1]	γνωριμώτατα ἴωμεν· τί ποτ´ ἐστὶν	τῷ	ἀνθρώπῳ τὸ ἐπίστασθαι, καὶ εἰδέναι,
[6, 1]	τῶν πολλῶν ὄψιν, διέφερεν δὲ	τῷ	διηνεκεῖ· οὕτως ἀμέλει καὶ ἡ
[6, 4]	αἰσθάνεται· κατὰ δὲ τὸ ἀθάνατον	τῷ	θείῳ καὶ ξυνάπτει, καὶ γὰρ
[6, 2]	ἢ διψήσας, παρετίθεντο ἕκαστοι ταῦτα	τῷ	κάμνοντι οἱ πεπονθότες πρότερον καὶ
[6, 2]	δὲ προϊοῦσα ἡ αἴσθησις ὁμοῦ	τῷ	λογισμῷ ἐσοφίσατο καὶ ἐξεῦρεν ὄχημα
[6, 5]	ψυχῆς παθήμασιν, καὶ οἰκονομοῦσα ταῦτα	τῷ	λογισμῷ, πρὸς μὲν ἐμπειρίαν ἐπιστήμης
[6, 4]	δέ τοι δεῖ καὶ εἰκόνος	τῷ	λόγῳ, ἔστω ἡ μὲν αἴσθησις
[6, 3]	πρότερον ἀνίπταται, πρὶν ξυλλάβῃ λίθον	τῷ	στόματι ἕρμα εἶναι αὐτῇ πρὸς
[6, 4]	αὐτῆς αἱ θνηταὶ φύσεις τῷ	ἀθανάτῳ,	τοῦτο πᾶν καλεῖται φρόνησις, διὰ
[6, 2]	ἄνθρωποι, καὶ ἀνερωτῶντες τὸ ἄλγος	ὅτῳ	τὸ αὐτὸ ξυμπεσόν, ἔπειτα ὤνατο
[6, 4]	δεῖ καὶ εἰκόνος τῷ λόγῳ,	ἔστω	ἡ μὲν αἴσθησις κατὰ τὴν
[6, 6]	Σικελίας ἐκάλουν, οὐδ´ ὁπότε ἐπηράσαντο	αὐτῷ	κήρυκες καὶ Εὐμολπίδαι, οὐδ´ ὁπότε
[6, 2]	ἐντεύξει ἐπιστήμην ἐποίησεν τὸ πᾶν.	Οὕτω	καὶ τεκτονικὴ συνέστη, καὶ χαλκευτική,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/12/2007