Dissertation, Chap.
[6, 4]	δὲ ἀνθρώπου ἴδιον· καὶ οὐδὲν	ἂν	εἴη ἄλλο ἐπιστήμη πλὴν βεβαιότης
[6, 5]	δὲ ἡ ἐξουσία. Καὶ μόνος	ἂν	εἴη οὗτος νόμος· οἱ δὲ
[6, 3]	ἡ δὲ στρατηγοῦσα τῆς τάξεως,	ἐπειδὰν	κάμῃ, ἐπὶ οὐραῖον μεθίσταται, καὶ
[6, 4]	καὶ τεκτονικῆς, πρὸς μὲν τὴν	χειρουργίαν	ἐπιστήμη τὶς οὖσα, πρὸς δὲ
[6, 4]	αἴσθησις κατὰ τὴν ἐν τεκτονικῇ	χειρουργίαν,	ὁ δὲ νοῦς κατὰ γεωμετρίαν,
[6, 2]	πεῖρα τὴν ἔννοιαν τοῦ πλοῦ	σχεδίαν	τινὰ φαύλην τὸ πρῶτον ἐξειργάσατο,
[6, 1]	τὴν ἀνθρωπίνην. Καὶ τὴν μὲν	θείαν	τάχα καὶ αὖθις εἰσόμεθα· νῦν
[6, 6]	παρὰ Λακεδαιμονίοις φεύγων εὐδοκίμει, οὗτος	Δεκέλειαν	ἐπετείχισεν, οὗτος Τισσαφέρνῃ φίλος, καὶ
[6, 4]	εὕρεσιν μᾶλλον ἢ κατὰ τὴν	χρείαν	αὐτῶν, ἡμῖν δὲ οὐ ταύτῃ
[6, 1]	πρὸς ἀνάπαυλαν, μηδὲ νυκτὸς πρὸς	ἠρεμίαν·	κοινὸν μὲν ἦν τὸ ὁρᾶν
[6, 4]	βεβαιότητα· τὴν δὲ ἐξ ἁπάντων	ἁρμονίαν	ἐπιστήμην καλῶ· εἰ δέ τοι
[6, 2]	ἀθροίσασα δὲ ἡ πεῖρα τὴν	ἔννοιαν	τοῦ πλοῦ σχεδίαν τινὰ φαύλην
[6, 2]	εὐθυνόμενον, καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῦ τὴν	σωτηρίαν	ἐπιστήμῃ μιᾷ τῇ κυβερνητικῇ. Φασὶν
[6, 5]	ταῦτα τῷ λογισμῷ, πρὸς μὲν	ἐμπειρίαν	ἐπιστήμης ἔχει λόγον, ἀπολείπεται δὲ
[6, 2]	ἀθροίσασα τῇ κατὰ βραχὺ θεωρίᾳ,	ἐμπειρίαν	τοῦτο ὀνομάζουσα, προσαγάγῃ τῇ ψυχῇ,
[6, 4]	φρόνησις· ἀθροίζει δὲ αἴσθησις μὲν	ἐμπειρίαν,	φρόνησις δὲ λόγον, νοῦς δὲ
[6, 4]	ἐπιστήμη τὶς οὖσα, πρὸς δὲ	γεωμετρίαν	ἐλλαττουμένη κατὰ τὴν βεβαιότητα. ~Διείληχε
[6, 4]	χειρουργίαν, ὁ δὲ νοῦς κατὰ	γεωμετρίαν,	ἡ δὲ φρόνησις οἵα καὶ
[6, 1]	καλυπτόντων βλεφάρων, μηδὲ ὕπνου πρὸς	ἀνάπαυλαν,	μηδὲ νυκτὸς πρὸς ἠρεμίαν· κοινὸν
[6, 4]	θνηταὶ φύσεις τῷ ἀθανάτῳ, τοῦτο	πᾶν	καλεῖται φρόνησις, διὰ μέσου οὖσα
[6, 2]	θεωρίας τῇ ψυχῇ προστίθεμεν. ~Ἆρα	πᾶν	ὅπερ ἡ αἴσθησις ἀθροίσασα τῇ
[6, 2]	ὀλίγον ἐντεύξει ἐπιστήμην ἐποίησεν τὸ	πᾶν.	Οὕτω καὶ τεκτονικὴ συνέστη, καὶ
[6, 1]	εἴ τις ἦν δύναμις ὀφθαλμοῖς	ὁρᾶν	ἀεὶ, καὶ ἀποτείνειν διηνεκῶς τὴν
[6, 1]	ἠρεμίαν· κοινὸν μὲν ἦν τὸ	ὁρᾶν	ἐκείνοις τοῖς ὀφθαλμοῖς πρὸς ταυτηνὶ
[6, 1]	ἡ ἐπιστήμη, κοινόν τι οὖσα,	διαφορὰν	ὅμως ἔχει ἡ θεία πρὸς
[6, 7]	ἣν ἐδίδασκεν μὲν ὁ Ζεὺς	ἐν	ἐνναετεῖ χρόνῳ, ἐμάνθανεν δὲ ὁ
[6, 3]	θέρους ἐπιθυμίᾳ καρπῶν· ἅτε δὲ	ἐν	μακρῷ πλῷ, ἐξασθενεῖ ἡ ἔλαφος
[6, 2]	ἐξενήξατο, τάχα δὲ καὶ ἑκὼν	ἐν	παιδιᾶς μέρει· ἀθροίσασα δὲ ἡ
[6, 5]	ἐν ψυχῇ καὶ ἀρχικώτατον, καθάπερ	ἐν	πόλει νόμος, οὐκ ἐπ´ ἀξόνων
[6, 3]	Σκυθῶν γῆς· ἅτε δὲ οὐκ	ἐν	ῥυθμῷ ὂν τὸ ζῷον, ἀλλὰ
[6, 4]	ἡ μὲν αἴσθησις κατὰ τὴν	ἐν	τεκτονικῇ χειρουργίαν, ὁ δὲ νοῦς
[6, 3]	ἄλλη, καὶ οὐραγεῖ ἄλλη· ὡς	ἐν	τοῖς στρατοπέδοις Ξενοφῶν μὲν οὐραγεῖ,
[6, 6]	δικαστῶν· εἰ δέ τινες παράνομοι	ἐν	τούτοις καὶ ὑβρισταὶ ἄνδρες, ἔχουσιν
[6, 5]	Ὁ δὲ νοῦς τὸ τιμιώτατον	ἐν	ψυχῇ καὶ ἀρχικώτατον, καθάπερ ἐν
[6, 6]	κήρυκες καὶ Εὐμολπίδαι, οὐδ´ ὁπότε	ἔφευγεν	ἔξω τῆς Ἀττικῆς· μικρὰ ταῦτα,
[6, 5]	ἐκείνους τοὺς νόμους καὶ Ἀριστείδης	ἔφευγεν,	καὶ Περικλῆς ἐζημιοῦτο, καὶ Σωκράτης
[6, 1]	τὴν προσβολὴν τοῦ φωτός, καὶ	μηδὲν	αὐτῇ δεῖν καλυπτόντων βλεφάρων, μηδὲ
[6, 4]	λόγος δὲ ἀνθρώπου ἴδιον· καὶ	οὐδὲν	ἂν εἴη ἄλλο ἐπιστήμη πλὴν
[6, 5]	εἰρήνην ἄγει γῆ καὶ θάλαττα,	οὐδὲν	σκαιόν, οὐδὲ ἀπάνθρωπον, οὐδὲ βαρβαρικόν,
[6, 6]	νόμου καὶ πρεσβυτέρων δικαστῶν. Ἡνίκα	ἐξῆλθεν	Λυκείου, καὶ ὑπὸ Σωκράτους κατεγινώσκετο,
[6, 6]	δημίου προσφέροντος τὸ φάρμακον, ἀλλ´	αὐτόθεν	ἐξ αὐτοφυοῦς καὶ ἑκουσίου μοχθηρίας·
[6, 2]	ἤδη δέ που καὶ δένδρον	ἀπενεχθὲν	ἐκ ποταμοῦ εἰς κλύδωνα· καὶ
[6, 3]	ὑπὸ τῆς πείρας ἑκάστη χειραγωγουμένη.	~Εἶεν·	τοῦτο ἐπιστήμην φῶμεν, ἐθισμὸν ψυχῆς
[6, 7]	ἐπιστήμην, ἀρετήν καλῶ βασιλικήν, ἣν	ἐδίδασκεν	μὲν Κῦρος, Καμβύσης δὲ οὐκ
[6, 7]	Μίνω νόμους ἐπιστήμην καλῶ, ἣν	ἐδίδασκεν	μὲν ὁ Ζεὺς ἐν ἐνναετεῖ
[6, 5]	καὶ Περικλῆς ἐζημιοῦτο, καὶ Σωκράτης	ἀπέθνησκεν·	κατὰ δὲ τὸν θεῖον τοῦτον
[6, 4]	εἰκόνος τῷ λόγῳ, ἔστω ἡ	μὲν	αἴσθησις κατὰ τὴν ἐν τεκτονικῇ
[6, 4]	Καὶ ἐστὶν ἔργον ψυχῆς, ὡς	μὲν	ἀλόγου, αἴσθησις· ὡς δὲ θείας,
[6, 1]	θεός· Ἐγὼ μὲν οἶμαι θηρίων	μὲν	ἀνθρώπους ἐπιστήμῃ κρατεῖν, θεῶν δὲ
[6, 6]	καὶ ἐλεεινῆς πλάνης. Τοιγαροῦν Ἀθηναῖοι	μὲν	αὐτὸν καὶ δεηθέντες κατεδέξαντο· φιλοσοφία
[6, 1]	θεῶν δὲ ἐλαττοῦσθαι μοχθηρίᾳ· θεὸς	μὲν	γὰρ ἀνθρώπου σοφώτερον, ἄνθρωπος δὲ
[6, 1]	βραχύτητα τοῦ βίου σχίζεται· θεοῦ	μὲν	γὰρ ζωὴ αἰώνιος, ἀνθρώπου δὲ
[6, 7]	ἐμάνθανεν, οὐδὲ Ξέρξης ἐμάνθανεν. Κῦρος	μὲν	γὰρ ἡγεῖτο Περσῶν, ὡς ποιμὴν
[6, 3]	ἔργων καὶ ἐπιτηδευμάτων· ἢ τοῦτο	μὲν	διατείνει καὶ ἐπὶ τὰ θηρία;
[6, 6]	νομοθέται νομοθετῶν ἡμερώτεροι· οἷς ὁ	μὲν	ἑκὼν ὑπορρίψας ἑαυτόν, ἐλεύθερος, καὶ
[6, 5]	φρόνησις, καὶ ἐμπειρία. Καὶ ἡ	μὲν	ἐμπειρία, περὶ πῦρ καὶ σίδηρον
[6, 5]	οἰκονομοῦσα ταῦτα τῷ λογισμῷ, πρὸς	μὲν	ἐμπειρίαν ἐπιστήμης ἔχει λόγον, ἀπολείπεται
[6, 4]	ἀνθρωπίνης, φρόνησις· ἀθροίζει δὲ αἴσθησις	μὲν	ἐμπειρίαν, φρόνησις δὲ λόγον, νοῦς
[6, 1]	μηδὲ νυκτὸς πρὸς ἠρεμίαν· κοινὸν	μὲν	ἦν τὸ ὁρᾶν ἐκείνοις τοῖς
[6, 1]	πρὸς τὴν ἀνθρωπίνην. Καὶ τὴν	μὲν	θείαν τάχα καὶ αὖθις εἰσόμεθα·
[6, 4]	τὰ θηρία. ~Μήποτε οὖν αἴσθησις	μὲν	καὶ πεῖρα οὐκ ἀνθρώπινον, λόγος
[6, 7]	ἀρετήν καλῶ βασιλικήν, ἣν ἐδίδασκεν	μὲν	Κῦρος, Καμβύσης δὲ οὐκ ἐμάνθανεν,
[6, 7]	νόμους ἐπιστήμην καλῶ, ἣν ἐδίδασκεν	μὲν	ὁ Ζεὺς ἐν ἐνναετεῖ χρόνῳ,
[6, 5]	ἢ Λυκούργου τεθείς· ἀλλὰ θεὸς	μὲν	ὁ νομοθέτης, ἄγραφος δὲ ὁ
[6, 1]	ᾧ διαφέρει ἀνθρώπου θεός· Ἐγὼ	μὲν	οἶμαι θηρίων μὲν ἀνθρώπους ἐπιστήμῃ
[6, 3]	ὡς ἐν τοῖς στρατοπέδοις Ξενοφῶν	μὲν	οὐραγεῖ, ἡγεῖται δὲ Χειρίσοφος· ὥστε
[6, 5]	Ὑπ´ ἐκείνων τῶν νόμων ἀθροίζεται	μὲν	τὰ δικαστήρια, πληροῦνται δὲ αἱ
[6, 3]	ὂν τὸ ζῷον, ἀλλὰ ἐμβριθὲς	μὲν	τὰ μέσα, μακρὸν δὲ κατὰ
[6, 4]	ὁ Φήμιος. Μήποτ´ οὖν Ὅμηρος	μὲν	ταῖς ἐπιστήμαις τὰς τιμὰς νέμει
[6, 1]	φύσει πρὸς τὸ ἀθάνατον, κατὰ	μὲν	τὴν ποιότητα ἰσομοιρεῖ· κατὰ δὲ
[6, 4]	οὖσα γεωμετρίας καὶ τεκτονικῆς, πρὸς	μὲν	τὴν χειρουργίαν ἐπιστήμη τὶς οὖσα,
[6, 2]	ποταμοῦ εἰς κλύδωνα· καὶ τάχα	μέν	τις καὶ ἄκων κατενεχθείς, κινῶν
[6, 4]	θνητῆς καὶ ἀθανάτου φύσεως, κατὰ	μὲν	τὸ θνητὸν αὐτῆς ξυντάττεται τῇ
[6, 2]	ναῦν εἰδότες, ἐρῶντες ἐπιμιξίας, ἀγόμενοι	μὲν	ὑπὸ τῆς χρείας, εἰργόμενοι δὲ
[6, 1]	ἕξιν τινὰ θεωρίας τῇ ψυχῇ	προστίθεμεν.	~Ἆρα πᾶν ὅπερ ἡ αἴσθησις
[6, 4]	οὐ ταύτῃ θηρατέον, ἀλλὰ ὡδὶ	λέγωμεν·	ὅτι ἡ τοῦ ἀνθρώπου ψυχὴ
[6, 1]	δὲ δὴ ἐπὶ τὰ γνωριμώτατα	ἴωμεν·	τί ποτ´ ἐστὶν τῷ ἀνθρώπῳ
[6, 3]	ἑκάστη χειραγωγουμένη. ~Εἶεν· τοῦτο ἐπιστήμην	φῶμεν,	ἐθισμὸν ψυχῆς πρὸς ὁτιοῦν τῶν
[6, 2]	ὁ λογισμὸς τῇ ἐμπειρίᾳ, τοῦτο	φῶμεν	ἐπιστήμην εἶναι; οἷον τὸ τοιόνδε
[6, 7]	ὁ Ζεὺς ἐν ἐνναετεῖ χρόνῳ,	ἐμάνθανεν	δὲ ὁ Μίνως, εὐδαιμόνει δὲ
[6, 7]	δὲ οὐκ ἐμάνθανεν, οὐδὲ Ξέρξης	ἐμάνθανεν.	Κῦρος μὲν γὰρ ἡγεῖτο Περσῶν,
[6, 7]	μὲν Κῦρος, Καμβύσης δὲ οὐκ	ἐμάνθανεν,	οὐδὲ Ξέρξης ἐμάνθανεν. Κῦρος μὲν
[6, 1]	ταυτηνὶ τὴν τῶν πολλῶν ὄψιν,	διέφερεν	δὲ τῷ διηνεκεῖ· οὕτως ἀμέλει
[6, 2]	ὁμοῦ τῷ λογισμῷ ἐσοφίσατο καὶ	ἐξεῦρεν	ὄχημα κοῖλον, ἐρεσσόμενόν τε, καὶ
[6, 2]	τῇ κατ´ ὀλίγον ἐντεύξει ἐπιστήμην	ἐποίησεν	τὸ πᾶν. Οὕτω καὶ τεκτονικὴ
[6, 6]	Λακεδαιμονίοις φεύγων εὐδοκίμει, οὗτος Δεκέλειαν	ἐπετείχισεν,	οὗτος Τισσαφέρνῃ φίλος, καὶ Πελοποννησίων
[6, 2]	καὶ ὑπὸ οἰάκων εὐθυνόμενον, καὶ	ἐπέτρεψεν	αὐτοῦ τὴν σωτηρίαν ἐπιστήμῃ μιᾷ
[6, 1]	ἐφήμερος. Ὥσπερ οὖν εἴ τις	ἦν	δύναμις ὀφθαλμοῖς ὁρᾶν ἀεὶ, καὶ
[6, 7]	ἀναμιχθῆναι τῇ ἀγέλῃ. Καμβύσης δ´	ἦν	καὶ αὖθις Ξέρξης ἐκ ποιμένων
[6, 5]	τοῦτον νόμον καὶ Ἀριστείδης δίκαιος	ἦν,	καὶ Περικλῆς ἀγαθὸς ἦν, καὶ
[6, 5]	δίκαιος ἦν, καὶ Περικλῆς ἀγαθὸς	ἦν,	καὶ Σωκράτης φιλόσοφος. Ἐκείνων τῶν
[6, 6]	καὶ καταδίκη εὐκαταφρόνητος· κρείττων γὰρ	ἦν	καὶ φεύγων Ἀλκιβιάδης τῶν οἴκοι
[6, 1]	νυκτὸς πρὸς ἠρεμίαν· κοινὸν μὲν	ἦν	τὸ ὁρᾶν ἐκείνοις τοῖς ὀφθαλμοῖς
[6, 7]	Κύρου ἐπιστήμην, ἀρετήν καλῶ βασιλικήν,	ἣν	ἐδίδασκεν μὲν Κῦρος, Καμβύσης δὲ
[6, 7]	τοὺς Μίνω νόμους ἐπιστήμην καλῶ,	ἣν	ἐδίδασκεν μὲν ὁ Ζεὺς ἐν
[6, 6]	καὶ ὑβρισταὶ ἄνδρες, ἔχουσιν τὴν	δίκην,	οὐκ Ἀθηναίων καταψηφιζομένων, οὐδὲ τῶν
[6, 7]	τὴν Κύρου ἐπιστήμην, ἀρετήν καλῶ	βασιλικήν,	ἣν ἐδίδασκεν μὲν Κῦρος, Καμβύσης
[6, 2]	τῇ κυβερνητικῇ. Φασὶν δὲ καὶ	ἰατρικὴν	εὑρῆσθαι τὸ ἀρχαῖον ὡδί· κομίζοντες
[6, 7]	τοὺς Λυκούργου νόμους ἐπιστήμην καλῶ	μουσικήν.
[6, 7]	ἀγαθῶν πονηροὶ λύκοι, κείροντες τὴν	ἀγέλην,	καὶ τῆς ἐπιστήμης ἀπεληλαμένοι. Ἐγὼ
[6, 1]	τὴν ὄψιν καὶ δέχεσθαι τὴν	προσβολὴν	τοῦ φωτός, καὶ μηδὲν αὐτῇ
[6, 4]	οὐδὲν ἂν εἴη ἄλλο ἐπιστήμη	πλὴν	βεβαιότης λόγου, ὁδεύοντος κατὰ τὰ
[6, 2]	τινὰ φαύλην τὸ πρῶτον ἐξειργάσατο,	ὕλην	κούφην ξυνδεόντων, αὐτοσχέδιον ναῦν· κατὰ
[6, 2]	ἔννοιαν τοῦ πλοῦ σχεδίαν τινὰ	φαύλην	τὸ πρῶτον ἐξειργάσατο, ὕλην κούφην
[6, 4]	αὐτῶν νοήμασιν καὶ ἐξειργάσαντο. Καὶ	μὴν	Ὅμηρος οὐ ταύτας πρεσβυτάτας ἐπιστημῶν
[6, 2]	πάθους συναθροίσασα τὴν τοῦ ὠφελήσαντος	μνήμην	τῇ κατ´ ὀλίγον ἐντεύξει ἐπιστήμην
[6, 7]	Κρητῶν γένος. Καὶ τὴν Κύρου	ἐπιστήμην,	ἀρετήν καλῶ βασιλικήν, ἣν ἐδίδασκεν
[6, 2]	λογισμὸς τῇ ἐμπειρίᾳ, τοῦτο φῶμεν	ἐπιστήμην	εἶναι; οἷον τὸ τοιόνδε λέγω.
[6, 2]	μνήμην τῇ κατ´ ὀλίγον ἐντεύξει	ἐπιστήμην	ἐποίησεν τὸ πᾶν. Οὕτω καὶ
[6, 4]	τὴν δὲ ἐξ ἁπάντων ἁρμονίαν	ἐπιστήμην	καλῶ· εἰ δέ τοι δεῖ
[6, 7]	δὲ καὶ τοὺς Μίνω νόμους	ἐπιστήμην	καλῶ, ἣν ἐδίδασκεν μὲν ὁ
[6, 7]	Ἐγὼ καὶ τοὺς Λυκούργου νόμους	ἐπιστήμην	καλῶ μουσικήν.
[6, 1]	θηρίου ἐπιστημονέστερον. Ἄλλό τι οὖν	ἐπιστήμην	σοφίας ἡγεῖ; Οὐ μὰ τὸν
[6, 3]	πείρας ἑκάστη χειραγωγουμένη. ~Εἶεν· τοῦτο	ἐπιστήμην	φῶμεν, ἐθισμὸν ψυχῆς πρὸς ὁτιοῦν
[6, 7]	μὲν γὰρ ἡγεῖτο Περσῶν, ὡς	ποιμὴν	θρεμμάτων, σώζων τὸ αἰπόλιον καὶ
[6, 5]	οἰκεῖται οἶκος καλῶς, εὐνομεῖται πόλις,	εἰρήνην	ἄγει γῆ καὶ θάλαττα, οὐδὲν
[6, 1]	ἔχει ἡ θεία πρὸς τὴν	ἀνθρωπίνην.	Καὶ τὴν μὲν θείαν τάχα
[6, 7]	ποιμένων ἀγαθῶν πονηροὶ λύκοι, κείροντες	τὴν	ἀγέλην, καὶ τῆς ἐπιστήμης ἀπεληλαμένοι.
[6, 1]	ὅμως ἔχει ἡ θεία πρὸς	τὴν	ἀνθρωπίνην. Καὶ τὴν μὲν θείαν
[6, 4]	πρὸς δὲ γεωμετρίαν ἐλλαττουμένη κατὰ	τὴν	βεβαιότητα. ~Διείληχε δὴ καὶ τὰς
[6, 1]	τὴν ποιότητα ἰσομοιρεῖ· κατὰ δὲ	τὴν	βραχύτητα τοῦ βίου σχίζεται· θεοῦ
[6, 4]	δὲ λόγον, νοῦς δὲ βεβαιότητα·	τὴν	δὲ ἐξ ἁπάντων ἁρμονίαν ἐπιστήμην
[6, 6]	τούτοις καὶ ὑβρισταὶ ἄνδρες, ἔχουσιν	τὴν	δίκην, οὐκ Ἀθηναίων καταψηφιζομένων, οὐδὲ
[6, 4]	ἔστω ἡ μὲν αἴσθησις κατὰ	τὴν	ἐν τεκτονικῇ χειρουργίαν, ὁ δὲ
[6, 2]	μέρει· ἀθροίσασα δὲ ἡ πεῖρα	τὴν	ἔννοιαν τοῦ πλοῦ σχεδίαν τινὰ
[6, 2]	τὸν κάμνοντα εἰς τῶν ἀγυιῶν	τὴν	ἐντριβῆ, κατετίθεντο· ἐφιστάμενοι δὲ οἱ
[6, 4]	ἐπιστήμαις τὰς τιμὰς νέμει κατὰ	τὴν	εὕρεσιν μᾶλλον ἢ κατὰ τὴν
[6, 3]	βαδίζον· νήχονται δὲ ἐπιθεῖσα ἑκάστη	τὴν	κορυφὴν τῇ τῆς ἡγουμένης ἰξύϊ·
[6, 3]	πλῷ, ἐξασθενεῖ ἡ ἔλαφος ἀνέχουσα	τὴν	κορυφὴν ὑπὲρ τοῦ ὕδατος· κουφίζονται
[6, 7]	δὲ τὸ Κρητῶν γένος. Καὶ	τὴν	Κύρου ἐπιστήμην, ἀρετήν καλῶ βασιλικήν,
[6, 1]	θεία πρὸς τὴν ἀνθρωπίνην. Καὶ	τὴν	μὲν θείαν τάχα καὶ αὖθις
[6, 1]	ὁρᾶν ἀεὶ, καὶ ἀποτείνειν διηνεκῶς	τὴν	ὄψιν καὶ δέχεσθαι τὴν προσβολὴν
[6, 1]	πρὸς τὸ ἀθάνατον, κατὰ μὲν	τὴν	ποιότητα ἰσομοιρεῖ· κατὰ δὲ τὴν
[6, 1]	τοῖς ὀφθαλμοῖς πρὸς ταυτηνὶ τὴν	τῶν	πολλῶν ὄψιν, διέφερεν δὲ τῷ
[6, 1]	διηνεκῶς τὴν ὄψιν καὶ δέχεσθαι	τὴν	προσβολὴν τοῦ φωτός, καὶ μηδὲν
[6, 3]	στόματι ἕρμα εἶναι αὐτῇ πρὸς	τὴν	πτῆσιν. Ἔλαφοι ἐκ Σικελίας ἐπὶ
[6, 3]	δὲ κατὰ τὰ κῶλα, κλυδάζεται	τὴν	πτῆσιν, ὥσπερ ναῦς χειμαζομένη. Τοῦτο
[6, 2]	οἰάκων εὐθυνόμενον, καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῦ	τὴν	σωτηρίαν ἐπιστήμῃ μιᾷ τῇ κυβερνητικῇ.
[6, 2]	δὲ ὁμοιότης τοῦ πάθους συναθροίσασα	τὴν	τοῦ ὠφελήσαντος μνήμην τῇ κατ´
[6, 1]	ἐκείνοις τοῖς ὀφθαλμοῖς πρὸς ταυτηνὶ	τὴν	τῶν πολλῶν ὄψιν, διέφερεν δὲ
[6, 4]	γεωμετρίας καὶ τεκτονικῆς, πρὸς μὲν	τὴν	χειρουργίαν ἐπιστήμη τὶς οὖσα, πρὸς
[6, 4]	τὴν εὕρεσιν μᾶλλον ἢ κατὰ	τὴν	χρείαν αὐτῶν, ἡμῖν δὲ οὐ
[6, 7]	γένος. Καὶ τὴν Κύρου ἐπιστήμην,	ἀρετήν	καλῶ βασιλικήν, ἣν ἐδίδασκεν μὲν
[6, 2]	φαύλην τὸ πρῶτον ἐξειργάσατο, ὕλην	κούφην	ξυνδεόντων, αὐτοσχέδιον ναῦν· κατὰ βραχὺ
[6, 3]	νήχονται δὲ ἐπιθεῖσα ἑκάστη τὴν	κορυφὴν	τῇ τῆς ἡγουμένης ἰξύϊ· ἡ
[6, 3]	ἐξασθενεῖ ἡ ἔλαφος ἀνέχουσα τὴν	κορυφὴν	ὑπὲρ τοῦ ὕδατος· κουφίζονται δὴ
[6, 1]	τὸν Δία, οὐ μᾶλλον ἢ	ζωὴν	ζωῆς· ἀλλὰ κοινὸν ὑπάρχον τὸ
[6, 1]	τοῦ φωτός, καὶ μηδὲν αὐτῇ	δεῖν	καλυπτόντων βλεφάρων, μηδὲ ὕπνου πρὸς
[6, 1]	τὸ ἐπίστασθαι, καὶ εἰδέναι, καὶ	μανθάνειν,	καὶ ὅσα τοιαυτὶ λέγοντες ἕξιν
[6, 1]	δύναμις ὀφθαλμοῖς ὁρᾶν ἀεὶ, καὶ	ἀποτείνειν	διηνεκῶς τὴν ὄψιν καὶ δέχεσθαι
[6, 1]	οἶμαι θηρίων μὲν ἀνθρώπους ἐπιστήμῃ	κρατεῖν,	θεῶν δὲ ἐλαττοῦσθαι μοχθηρίᾳ· θεὸς
[6, 4]	ἢ κατὰ τὴν χρείαν αὐτῶν,	ἡμῖν	δὲ οὐ ταύτῃ θηρατέον, ἀλλὰ
[6, 2]	δὲ ὑπὸ τῆς θαλάττης, εἶδον	ὄρνιν	ἐξ ἀέρος καταπτάντα νηχόμενον, εἶδον
[6, 1]	μανθάνειν, καὶ ὅσα τοιαυτὶ λέγοντες	ἕξιν	τινὰ θεωρίας τῇ ψυχῇ προστίθεμεν.
[6, 4]	κακῶν, ἢ τέκτονα δούρων, καὶ	θέσπιν	ἀοιδόν. Ὢ τῆς ἰσοτιμίας. Ὁ
[6, 3]	ἢ πειραθεῖσα, οὐ πρότερον ἀνίπταται,	πρὶν	ξυλλάβῃ λίθον τῷ στόματι ἕρμα
[6, 5]	φρόνησις ἐπιτεταγμένη τοῖς τῆς ψυχῆς	παθήμασιν,	καὶ οἰκονομοῦσα ταῦτα τῷ λογισμῷ,
[6, 4]	λόγου ῥώμῃ ἐπεξῆλθον τοῖς αὐτῶν	νοήμασιν	καὶ ἐξειργάσαντο. Καὶ μὴν Ὅμηρος
[6, 2]	σωτηρίαν ἐπιστήμῃ μιᾷ τῇ κυβερνητικῇ.	Φασὶν	δὲ καὶ ἰατρικὴν εὑρῆσθαι τὸ
[6, 4]	τὰς τιμὰς νέμει κατὰ τὴν	εὕρεσιν	μᾶλλον ἢ κατὰ τὴν χρείαν
[6, 4]	διὰ μέσου οὖσα ἐπιστήμης πρὸς	αἴσθησιν.	Καὶ ἐστὶν ἔργον ψυχῆς, ὡς
[6, 6]	ἑκουσίου μοχθηρίας· αὐτῶν γὰρ σφετέρῃσιν	ἀτασθαλίῃσιν	ὄλοντο. Τοῦτον παραβὰς τὸν νόμον
[6, 6]	καὶ ἑκουσίου μοχθηρίας· αὐτῶν γὰρ	σφετέρῃσιν	ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο. Τοῦτον παραβὰς τὸν
[6, 3]	ἕρμα εἶναι αὐτῇ πρὸς τὴν	πτῆσιν.	Ἔλαφοι ἐκ Σικελίας ἐπὶ Ῥηγίου
[6, 3]	κατὰ τὰ κῶλα, κλυδάζεται τὴν	πτῆσιν,	ὥσπερ ναῦς χειμαζομένη. Τοῦτο γνοῦσα
[6, 6]	ἐπιστήμη, καὶ ἀρετὴ τοῖς ἅπαξ	φεύγουσιν	ἄβατος μένει καὶ ἀδιάλλακτος. Τοιοῦτον
[6, 4]	μανθάνει, καὶ ἐπίσταται· καθὸ δὲ	ξυμβάλλουσιν	αὐτῆς αἱ θνηταὶ φύσεις τῷ
[6, 6]	ἐν τούτοις καὶ ὑβρισταὶ ἄνδρες,	ἔχουσιν	τὴν δίκην, οὐκ Ἀθηναίων καταψηφιζομένων,
[6, 4]	θαυμάζει τούτους μόνους, ὡς σοφούς,	μάντιν,	ἢ ἰητῆρα κακῶν, ἢ τέκτονα
[6, 4]	οὖσα ἐπιστήμης πρὸς αἴσθησιν. Καὶ	ἐστὶν	ἔργον ψυχῆς, ὡς μὲν ἀλόγου,
[6, 1]	~Τί ἐπιστήμη. ~Τί ποτ´	ἐστὶν	τοῦτο, ᾧ διαφέρει ἄνθρωπος θηρίου;
[6, 1]	τὰ γνωριμώτατα ἴωμεν· τί ποτ´	ἐστὶν	τῷ ἀνθρώπῳ τὸ ἐπίστασθαι, καὶ
[6, 1]	ἄνθρωπος θηρίου; καὶ τί ποτέ	ἐστιν,	ᾧ διαφέρει ἀνθρώπου θεός· Ἐγὼ
[6, 1]	πρὸς ταυτηνὶ τὴν τῶν πολλῶν	ὄψιν,	διέφερεν δὲ τῷ διηνεκεῖ· οὕτως
[6, 1]	ἀεὶ, καὶ ἀποτείνειν διηνεκῶς τὴν	ὄψιν	καὶ δέχεσθαι τὴν προσβολὴν τοῦ
[6, 3]	ἅτε δὲ οὐκ ἐν ῥυθμῷ	ὂν	τὸ ζῷον, ἀλλὰ ἐμβριθὲς μὲν
[6, 2]	τοῦ ὠφελήσαντος μνήμην τῇ κατ´	ὀλίγον	ἐντεύξει ἐπιστήμην ἐποίησεν τὸ πᾶν.
[6, 5]	πρὸς μὲν ἐμπειρίαν ἐπιστήμης ἔχει	λόγον,	ἀπολείπεται δὲ ἐπιστήμης, καθόσον περὶ
[6, 4]	αἴσθησις μὲν ἐμπειρίαν, φρόνησις δὲ	λόγον,	νοῦς δὲ βεβαιότητα· τὴν δὲ
[6, 5]	Σωκράτης φιλόσοφος. Ἐκείνων τῶν νόμων	ἔργον	δημοκρατία, καὶ δικαστήρια, καὶ ἐκκλησίαι,
[6, 5]	συμφοραὶ ποικίλαι· τούτου τοῦ νόμου	ἔργον	ἐλευθερία, καὶ ἀρετή, καὶ βίος
[6, 4]	ἐπιστήμης πρὸς αἴσθησιν. Καὶ ἐστὶν	ἔργον	ψυχῆς, ὡς μὲν ἀλόγου, αἴσθησις·
[6, 3]	μιᾶς τεταγμέναι, ἀλλήλαις ἑπόμεναι, ὥσπερ	στρατόπεδον	ἐπικέρως βαδίζον· νήχονται δὲ ἐπιθεῖσα
[6, 2]	ὄρνιν ἐξ ἀέρος καταπτάντα νηχόμενον,	εἶδον	δὲ καὶ φόρτον φερόμενον κούφως
[6, 2]	εἰργόμενοι δὲ ὑπὸ τῆς θαλάττης,	εἶδον	ὄρνιν ἐξ ἀέρος καταπτάντα νηχόμενον,
[6, 4]	ἢ τέκτονα δούρων, καὶ θέσπιν	ἀοιδόν.	Ὢ τῆς ἰσοτιμίας. Ὁ μάντις
[6, 2]	ἐρεσσόμενόν τε, καὶ ἐξ ἱστίων	πλέον,	καὶ ὑπὸ ἀνέμων φερόμενον καὶ
[6, 4]	αὐτῶν, ἡμῖν δὲ οὐ ταύτῃ	θηρατέον,	ἀλλὰ ὡδὶ λέγωμεν· ὅτι ἡ
[6, 3]	ἀλλήλαις ἑπόμεναι, ὥσπερ στρατόπεδον ἐπικέρως	βαδίζον·	νήχονται δὲ ἐπιθεῖσα ἑκάστη τὴν
[6, 3]	οὐ πρότερον ἀνίπταται, πρὶν ξυλλάβῃ	λίθον	τῷ στόματι ἕρμα εἶναι αὐτῇ
[6, 4]	ἀδεεῖς τῇ τοῦ λόγου ῥώμῃ	ἐπεξῆλθον	τοῖς αὐτῶν νοήμασιν καὶ ἐξειργάσαντο.
[6, 5]	ἄγει γῆ καὶ θάλαττα, οὐδὲν	σκαιόν,	οὐδὲ ἀπάνθρωπον, οὐδὲ βαρβαρικόν, πάντα
[6, 3]	κοῦφον δὲ κατὰ τὸ οὐραῖον,	ἀραιὸν	δὲ κατὰ τὰς πτέρυγας, ἐσχισμένον
[6, 3]	αὐχένα, κοῦφον δὲ κατὰ τὸ	οὐραῖον,	ἀραιὸν δὲ κατὰ τὰς πτέρυγας,
[6, 3]	τῆς τάξεως, ἐπειδὰν κάμῃ, ἐπὶ	οὐραῖον	μεθίσταται, καὶ ἡγεῖται ἄλλη, καὶ
[6, 2]	δὲ καὶ ἰατρικὴν εὑρῆσθαι τὸ	ἀρχαῖον	ὡδί· κομίζοντες οἱ οἰκεῖοι τὸν
[6, 2]	πρῶτον ἐξειργάσατο, ὕλην κούφην ξυνδεόντων,	αὐτοσχέδιον	ναῦν· κατὰ βραχὺ δὲ προϊοῦσα
[6, 3]	γὰρ καὶ πεῖρα οὐκ ἀνθρώπου	ἴδιον·	ἀλλὰ καὶ τὰ θηρία αἰσθάνεται,
[6, 4]	οὐκ ἀνθρώπινον, λόγος δὲ ἀνθρώπου	ἴδιον·	καὶ οὐδὲν ἂν εἴη ἄλλο
[6, 5]	Σωκράτης ἀπέθνησκεν· κατὰ δὲ τὸν	θεῖον	τοῦτον νόμον καὶ Ἀριστείδης δίκαιος
[6, 7]	ὡς ποιμὴν θρεμμάτων, σώζων τὸ	αἰπόλιον	καὶ τρέφων, καὶ Μήδοις πολεμῶν,
[6, 2]	ἐμπειρίᾳ, τοῦτο φῶμεν ἐπιστήμην εἶναι;	οἷον	τὸ τοιόνδε λέγω. Οἱ πρῶτοι
[6, 6]	οὐδὲ τοῦ δημίου προσφέροντος τὸ	φάρμακον,	ἀλλ´ αὐτόθεν ἐξ αὐτοφυοῦς καὶ
[6, 5]	οὐδὲν σκαιόν, οὐδὲ ἀπάνθρωπον, οὐδὲ	βαρβαρικόν,	πάντα εἰρήνης μεστά, καὶ ἐκεχειρίας,
[6, 2]	λογισμῷ ἐσοφίσατο καὶ ἐξεῦρεν ὄχημα	κοῖλον,	ἐρεσσόμενόν τε, καὶ ἐξ ἱστίων
[6, 1]	Οὐ μὰ τὸν Δία, οὐ	μᾶλλον	ἢ ζωὴν ζωῆς· ἀλλὰ κοινὸν
[6, 4]	τιμὰς νέμει κατὰ τὴν εὕρεσιν	μᾶλλον	ἢ κατὰ τὴν χρείαν αὐτῶν,
[6, 6]	ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο. Τοῦτον παραβὰς τὸν	νόμον	Ἀλκιβιάδης ἐδυστύχει, οὐχ ὁπότε αὐτὸν
[6, 5]	κατὰ δὲ τὸν θεῖον τοῦτον	νόμον	καὶ Ἀριστείδης δίκαιος ἦν, καὶ
[6, 3]	χειραγωγουμένη. ~Εἶεν· τοῦτο ἐπιστήμην φῶμεν,	ἐθισμὸν	ψυχῆς πρὸς ὁτιοῦν τῶν ἀνθρωπίνων
[6, 5]	περὶ πρᾶγμα οὐχ ἑστὸς οὐδὲ	ὡμολογημένον	πραγματευομένη σχηματίζεται τῇ τούτου φύσει.
[6, 2]	ἀνέμων φερόμενον καὶ ὑπὸ οἰάκων	εὐθυνόμενον,	καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῦ τὴν σωτηρίαν
[6, 2]	ἱστίων πλέον, καὶ ὑπὸ ἀνέμων	φερόμενον	καὶ ὑπὸ οἰάκων εὐθυνόμενον, καὶ
[6, 2]	νηχόμενον, εἶδον δὲ καὶ φόρτον	φερόμενον	κούφως ὑπὲρ τοῦ κύματος, ἤδη
[6, 2]	ἐσοφίσατο καὶ ἐξεῦρεν ὄχημα κοῖλον,	ἐρεσσόμενόν	τε, καὶ ἐξ ἱστίων πλέον,
[6, 2]	εἶδον ὄρνιν ἐξ ἀέρος καταπτάντα	νηχόμενον,	εἶδον δὲ καὶ φόρτον φερόμενον
[6, 3]	ἀραιὸν δὲ κατὰ τὰς πτέρυγας,	ἐσχισμένον	δὲ κατὰ τὰ κῶλα, κλυδάζεται
[6, 1]	ἀνάπαυλαν, μηδὲ νυκτὸς πρὸς ἠρεμίαν·	κοινὸν	μὲν ἦν τὸ ὁρᾶν ἐκείνοις
[6, 1]	οὕτως ἀμέλει καὶ ἡ ἐπιστήμη,	κοινόν	τι οὖσα, διαφορὰν ὅμως ἔχει
[6, 1]	μᾶλλον ἢ ζωὴν ζωῆς· ἀλλὰ	κοινὸν	ὑπάρχον τὸ τῆς ζωῆς θνητῇ
[6, 4]	αἴσθησις μὲν καὶ πεῖρα οὐκ	ἀνθρώπινον,	λόγος δὲ ἀνθρώπου ἴδιον· καὶ
[6, 5]	καὶ θάλαττα, οὐδὲν σκαιόν, οὐδὲ	ἀπάνθρωπον,	οὐδὲ βαρβαρικόν, πάντα εἰρήνης μεστά,
[6, 2]	κύματος, ἤδη δέ που καὶ	δένδρον	ἀπενεχθὲν ἐκ ποταμοῦ εἰς κλύδωνα·
[6, 3]	ἢ αἰσθανομένη ἢ πειραθεῖσα, οὐ	πρότερον	ἀνίπταται, πρὶν ξυλλάβῃ λίθον τῷ
[6, 2]	ταῦτα τῷ κάμνοντι οἱ πεπονθότες	πρότερον	καὶ ὠφελημένοι· ἡ δὲ ὁμοιότης
[6, 1]	ἀνθρώπου σοφώτερον, ἄνθρωπος δὲ θηρίου	ἐπιστημονέστερον.	Ἄλλό τι οὖν ἐπιστήμην σοφίας
[6, 1]	μοχθηρίᾳ· θεὸς μὲν γὰρ ἀνθρώπου	σοφώτερον,	ἄνθρωπος δὲ θηρίου ἐπιστημονέστερον. Ἄλλό
[6, 5]	μὲν ἐμπειρία, περὶ πῦρ καὶ	σίδηρον	καὶ ἄλλας ὕλας πραγματευομένη παντοδαπάς,
[6, 3]	ἀλλὰ ἐμβριθὲς μὲν τὰ μέσα,	μακρὸν	δὲ κατὰ τὸν αὐχένα, κοῦφον
[6, 2]	τὸ ἄλγος ὅτῳ τὸ αὐτὸ	ξυμπεσόν,	ἔπειτα ὤνατο ἢ ἐδωδῇ τινι,
[6, 5]	ἔχει λόγον, ἀπολείπεται δὲ ἐπιστήμης,	καθόσον	περὶ πρᾶγμα οὐχ ἑστὸς οὐδὲ
[6, 3]	τὰ μέσα, μακρὸν δὲ κατὰ	τὸν	αὐχένα, κοῦφον δὲ κατὰ τὸ
[6, 1]	ἐπιστήμην σοφίας ἡγεῖ; Οὐ μὰ	τὸν	Δία, οὐ μᾶλλον ἢ ζωὴν
[6, 5]	καὶ Σωκράτης ἀπέθνησκεν· κατὰ δὲ	τὸν	θεῖον τοῦτον νόμον καὶ Ἀριστείδης
[6, 3]	ὑπὲρ τοῦ ὕδατος· κουφίζονται δὴ	τὸν	κάματον ὧδέ πως· νήχονται ἐπὶ
[6, 2]	ἀρχαῖον ὡδί· κομίζοντες οἱ οἰκεῖοι	τὸν	κάμνοντα εἰς τῶν ἀγυιῶν τὴν
[6, 6]	σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο. Τοῦτον παραβὰς	τὸν	νόμον Ἀλκιβιάδης ἐδυστύχει, οὐχ ὁπότε
[6, 3]	τοῦ ὕδατος· κουφίζονται δὴ τὸν	κάματον	ὧδέ πως· νήχονται ἐπὶ μιᾶς
[6, 1]	ζωῆς θνητῇ φύσει πρὸς τὸ	ἀθάνατον,	κατὰ μὲν τὴν ποιότητα ἰσομοιρεῖ·
[6, 4]	καὶ αἰσθάνεται· κατὰ δὲ τὸ	ἀθάνατον	τῷ θείῳ καὶ ξυνάπτει, καὶ
[6, 4]	ἡ τοῦ ἀνθρώπου ψυχὴ τὸ	εὐκινητότατον	οὖσα τῶν ὄντων καὶ ὀξύτατον,
[6, 4]	εὐκινητότατον οὖσα τῶν ὄντων καὶ	ὀξύτατον,	κεκραμένη ἐκ θνητῆς καὶ ἀθανάτου
[6, 5]	φύσει. Ὁ δὲ νοῦς τὸ	τιμιώτατον	ἐν ψυχῇ καὶ ἀρχικώτατον, καθάπερ
[6, 5]	τὸ τιμιώτατον ἐν ψυχῇ καὶ	ἀρχικώτατον,	καθάπερ ἐν πόλει νόμος, οὐκ
[6, 4]	ἀθανάτου φύσεως, κατὰ μὲν τὸ	θνητὸν	αὐτῆς ξυντάττεται τῇ θηριώδει φύσει,
[6, 2]	καταπτάντα νηχόμενον, εἶδον δὲ καὶ	φόρτον	φερόμενον κούφως ὑπὲρ τοῦ κύματος,
[6, 6]	νόμον Ἀλκιβιάδης ἐδυστύχει, οὐχ ὁπότε	αὐτὸν	Ἀθηναῖοι ἐκ Σικελίας ἐκάλουν, οὐδ´
[6, 6]	ἐλεεινῆς πλάνης. Τοιγαροῦν Ἀθηναῖοι μὲν	αὐτὸν	καὶ δεηθέντες κατεδέξαντο· φιλοσοφία δέ,
[6, 6]	οἷς ὁ μὲν ἑκὼν ὑπορρίψας	ἑαυτόν,	ἐλεύθερος, καὶ εὔπορος, καὶ ἀδεὴς
[6, 4]	συντάττοντος, καὶ τὰ ἀνάρμοστα ἁρμοζομένου.	Τοιοῦτον	γὰρ ἀμέλει καὶ ἀριθμητική, καὶ
[6, 6]	καὶ ἀδιάλλακτος. Τοιοῦτον ἡ ἐπιστήμη,	τοιοῦτον	ἡ ἀμαθία. ~Ἐγὼ δὲ καὶ
[6, 6]	φεύγουσιν ἄβατος μένει καὶ ἀδιάλλακτος.	Τοιοῦτον	ἡ ἐπιστήμη, τοιοῦτον ἡ ἀμαθία.
[6, 5]	ἀπέθνησκεν· κατὰ δὲ τὸν θεῖον	τοῦτον	νόμον καὶ Ἀριστείδης δίκαιος ἦν,
[6, 6]	αὐτῶν γὰρ σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο.	Τοῦτον	παραβὰς τὸν νόμον Ἀλκιβιάδης ἐδυστύχει,
[6, 2]	πλοῦ σχεδίαν τινὰ φαύλην τὸ	πρῶτον	ἐξειργάσατο, ὕλην κούφην ξυνδεόντων, αὐτοσχέδιον
[6, 3]	μακρὸν δὲ κατὰ τὸν αὐχένα,	κοῦφον	δὲ κατὰ τὸ οὐραῖον, ἀραιὸν
[6, 1]	ἢ ζωὴν ζωῆς· ἀλλὰ κοινὸν	ὑπάρχον	τὸ τῆς ζωῆς θνητῇ φύσει
[6, 3]	οὐκ ἐν ῥυθμῷ ὂν τὸ	ζῷον,	ἀλλὰ ἐμβριθὲς μὲν τὰ μέσα,
[6, 2]	λέγω. Οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι οὔπω	ναῦν	εἰδότες, ἐρῶντες ἐπιμιξίας, ἀγόμενοι μὲν
[6, 2]	ἐξειργάσατο, ὕλην κούφην ξυνδεόντων, αὐτοσχέδιον	ναῦν·	κατὰ βραχὺ δὲ προϊοῦσα ἡ
[6, 1]	θείαν τάχα καὶ αὖθις εἰσόμεθα·	νῦν	δὲ δὴ ἐπὶ τὰ γνωριμώτατα
[6, 4]	μεταποιεῖται ταυτὶ τὰ θηρία. ~Μήποτε	οὖν	αἴσθησις μὲν καὶ πεῖρα οὐκ
[6, 1]	αἰώνιος, ἀνθρώπου δὲ ἐφήμερος. Ὥσπερ	οὖν	εἴ τις ἦν δύναμις ὀφθαλμοῖς
[6, 1]	δὲ θηρίου ἐπιστημονέστερον. Ἄλλό τι	οὖν	ἐπιστήμην σοφίας ἡγεῖ; Οὐ μὰ
[6, 4]	τίμιος, καὶ ὁ Φήμιος. Μήποτ´	οὖν	Ὅμηρος μὲν ταῖς ἐπιστήμαις τὰς
[6, 3]	ἐπιστήμην φῶμεν, ἐθισμὸν ψυχῆς πρὸς	ὁτιοῦν	τῶν ἀνθρωπίνων ἔργων καὶ ἐπιτηδευμάτων·
[6, 6]	ὁπότε αὐτὸν Ἀθηναῖοι ἐκ Σικελίας	ἐκάλουν,	οὐδ´ ὁπότε ἐπηράσαντο αὐτῷ κήρυκες
[6, 6]	ἀμειλίκτου ἀρᾶς, καὶ ἐλεεινῆς πλάνης.	Τοιγαροῦν	Ἀθηναῖοι μὲν αὐτὸν καὶ δεηθέντες
[6, 5]	καὶ ἐπιστήμης, καὶ φιλοσοφίας, καὶ	λόγων	μουσικῶν. ~Ὦ νόμοι νόμων πρεσβύτεροι,
[6, 3]	ψυχῆς πρὸς ὁτιοῦν τῶν ἀνθρωπίνων	ἔργων	καὶ ἐπιτηδευμάτων· ἢ τοῦτο μὲν
[6, 6]	εὐκαταφρόνητος· κρείττων γὰρ ἦν καὶ	φεύγων	Ἀλκιβιάδης τῶν οἴκοι μενόντων· οὗτος
[6, 6]	οἴκοι μενόντων· οὗτος παρὰ Λακεδαιμονίοις	φεύγων	εὐδοκίμει, οὗτος Δεκέλειαν ἐπετείχισεν, οὗτος
[6, 5]	ἐκκλησίαι, καὶ δήμου ὁρμαί, καὶ	δημαγωγῶν	δωροδοκίαι, καὶ τύχαι παντοδαπαί, καὶ
[6, 1]	θηρίων μὲν ἀνθρώπους ἐπιστήμῃ κρατεῖν,	θεῶν	δὲ ἐλαττοῦσθαι μοχθηρίᾳ· θεὸς μὲν
[6, 7]	ἡγεῖτο Περσῶν, ὡς ποιμὴν θρεμμάτων,	σώζων	τὸ αἰπόλιον καὶ τρέφων, καὶ
[6, 7]	καὶ αὖθις Ξέρξης ἐκ ποιμένων	ἀγαθῶν	πονηροὶ λύκοι, κείροντες τὴν ἀγέλην,
[6, 3]	διὰ τοῦ ἀέρος εὐθὺ τῆς	Σκυθῶν	γῆς· ἅτε δὲ οὐκ ἐν
[6, 6]	ἄνδρες, ἔχουσιν τὴν δίκην, οὐκ	Ἀθηναίων	καταψηφιζομένων, οὐδὲ τῶν ἕνδεκα ἀπαγόντων,
[6, 1]	ἀνθρώπου θεός· Ἐγὼ μὲν οἶμαι	θηρίων	μὲν ἀνθρώπους ἐπιστήμῃ κρατεῖν, θεῶν
[6, 6]	ἐπετείχισεν, οὗτος Τισσαφέρνῃ φίλος, καὶ	Πελοποννησίων	ἡγεῖτο· ἀλλ´ ἡ ἀληθὴς Ἀλκιβιάδου
[6, 2]	κοῖλον, ἐρεσσόμενόν τε, καὶ ἐξ	ἱστίων	πλέον, καὶ ὑπὸ ἀνέμων φερόμενον
[6, 2]	οἰκεῖοι τὸν κάμνοντα εἰς τῶν	ἀγυιῶν	τὴν ἐντριβῆ, κατετίθεντο· ἐφιστάμενοι δὲ
[6, 2]	καὶ τάχα μέν τις καὶ	ἄκων	κατενεχθείς, κινῶν τὰ ἄρθρα, ἐξενήξατο,
[6, 2]	ὑπὸ ἀνέμων φερόμενον καὶ ὑπὸ	οἰάκων	εὐθυνόμενον, καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῦ τὴν
[6, 4]	ὡς σοφούς, μάντιν, ἢ ἰητῆρα	κακῶν,	ἢ τέκτονα δούρων, καὶ θέσπιν
[6, 2]	ἄρθρα, ἐξενήξατο, τάχα δὲ καὶ	ἑκὼν	ἐν παιδιᾶς μέρει· ἀθροίσασα δὲ
[6, 6]	νομοθετῶν ἡμερώτεροι· οἷς ὁ μὲν	ἑκὼν	ὑπορρίψας ἑαυτόν, ἐλεύθερος, καὶ εὔπορος,
[6, 5]	ἐπιστήμης, καὶ φιλοσοφίας, καὶ λόγων	μουσικῶν.	~Ὦ νόμοι νόμων πρεσβύτεροι, καὶ
[6, 1]	ὀφθαλμοῖς πρὸς ταυτηνὶ τὴν τῶν	πολλῶν	ὄψιν, διέφερεν δὲ τῷ διηνεκεῖ·
[6, 4]	ὁ τέκτων σοφός, καὶ ὁ	Ἀπόλλων	δήπου, καὶ ὁ ἰατρός, καὶ
[6, 7]	αἰπόλιον καὶ τρέφων, καὶ Μήδοις	πολεμῶν,	καὶ Βαβυλωνίους λαμβάνων, καὶ μηδενὶ
[6, 2]	ἐξ ἱστίων πλέον, καὶ ὑπὸ	ἀνέμων	φερόμενον καὶ ὑπὸ οἰάκων εὐθυνόμενον,
[6, 2]	ἐδωδῇ τινι, ἢ καύσας, ἢ	τεμών,	ἢ διψήσας, παρετίθεντο ἕκαστοι ταῦτα
[6, 4]	μὴν Ὅμηρος οὐ ταύτας πρεσβυτάτας	ἐπιστημῶν	λέγει, παλαιὸς ἀνήρ, καὶ ἀξιόχρεως
[6, 5]	ἀσφαλὴς εὐδαιμονία. Ὑπ´ ἐκείνων τῶν	νόμων	ἀθροίζεται μὲν τὰ δικαστήρια, πληροῦνται
[6, 5]	Δῆλος καθαιρεῖται· ὑπὸ τούτων τῶν	νόμων	ἀρετὴ ἀθροίζεται, πληροῦται ψυχὴ μαθημάτων,
[6, 5]	καὶ Σωκράτης φιλόσοφος. Ἐκείνων τῶν	νόμων	ἔργον δημοκρατία, καὶ δικαστήρια, καὶ
[6, 6]	καὶ εὔπορος, καὶ ἀδεὴς ἐφημέρων	νόμων	καὶ ἀνοήτων δικαστῶν· εἰ δέ
[6, 6]	καὶ λόγων μουσικῶν. ~Ὦ νόμοι	νόμων	πρεσβύτεροι, καὶ νομοθέται νομοθετῶν ἡμερώτεροι·
[6, 7]	καὶ Μήδοις πολεμῶν, καὶ Βαβυλωνίους	λαμβάνων,	καὶ μηδενὶ ἐφιεὶς λύκῳ βαρβάρῳ
[6, 7]	ἦν καὶ αὖθις Ξέρξης ἐκ	ποιμένων	ἀγαθῶν πονηροὶ λύκοι, κείροντες τὴν
[6, 6]	ἔχουσιν τὴν δίκην, οὐκ Ἀθηναίων	καταψηφιζομένων,	οὐδὲ τῶν ἕνδεκα ἀπαγόντων, οὐδὲ
[6, 5]	ἄλυπος, καὶ ἀσφαλὴς εὐδαιμονία. Ὑπ´	ἐκείνων	τῶν νόμων ἀθροίζεται μὲν τὰ
[6, 5]	ἀγαθὸς ἦν, καὶ Σωκράτης φιλόσοφος.	Ἐκείνων	τῶν νόμων ἔργον δημοκρατία, καὶ
[6, 2]	μέν τις καὶ ἄκων κατενεχθείς,	κινῶν	τὰ ἄρθρα, ἐξενήξατο, τάχα δὲ
[6, 3]	ἐθισμὸν ψυχῆς πρὸς ὁτιοῦν τῶν	ἀνθρωπίνων	ἔργων καὶ ἐπιτηδευμάτων· ἢ τοῦτο
[6, 5]	ἐν πόλει νόμος, οὐκ ἐπ´	ἀξόνων	γεγραμμένος, οὐδὲ ἐπὶ στήλης ἐγκεχαραγμένος,
[6, 4]	δὲ φρόνησις οἵα καὶ τῶν	ἀρχιτεκτόνων	ἤδη τέχνη, διὰ μέσου οὖσα
[6, 5]	τοῦ βίου ταῖς εὐπορίαις τῶν	τεχνῶν.	Ἡ δὲ φρόνησις ἐπιτεταγμένη τοῖς
[6, 3]	περαιοῦνται, νηχόμεναι ὥρα θέρους ἐπιθυμίᾳ	καρπῶν·	ἅτε δὲ ἐν μακρῷ πλῷ,
[6, 5]	~Διείληχε δὴ καὶ τὰς τῶν	ἀνθρώπων	δυνάμεις ἐπιστήμη, καὶ φρόνησις, καὶ
[6, 1]	καὶ μηδὲν αὐτῇ δεῖν καλυπτόντων	βλεφάρων,	μηδὲ ὕπνου πρὸς ἀνάπαυλαν, μηδὲ
[6, 6]	ἐλεύθερος, καὶ εὔπορος, καὶ ἀδεὴς	ἐφημέρων	νόμων καὶ ἀνοήτων δικαστῶν· εἰ
[6, 6]	πρεσβυτέρα μακρῷ, πρεσβυτέρου νόμου καὶ	πρεσβυτέρων	δικαστῶν. Ἡνίκα ἐξῆλθεν Λυκείου, καὶ
[6, 4]	ἢ ἰητῆρα κακῶν, ἢ τέκτονα	δούρων,	καὶ θέσπιν ἀοιδόν. Ὢ τῆς
[6, 7]	ἐμάνθανεν. Κῦρος μὲν γὰρ ἡγεῖτο	Περσῶν,	ὡς ποιμὴν θρεμμάτων, σώζων τὸ
[6, 2]	οἱ οἰκεῖοι τὸν κάμνοντα εἰς	τῶν	ἀγυιῶν τὴν ἐντριβῆ, κατετίθεντο· ἐφιστάμενοι
[6, 3]	φῶμεν, ἐθισμὸν ψυχῆς πρὸς ὁτιοῦν	τῶν	ἀνθρωπίνων ἔργων καὶ ἐπιτηδευμάτων· ἢ
[6, 5]	βεβαιότητα. ~Διείληχε δὴ καὶ τὰς	τῶν	ἀνθρώπων δυνάμεις ἐπιστήμη, καὶ φρόνησις,
[6, 4]	ἡ δὲ φρόνησις οἵα καὶ	τῶν	ἀρχιτεκτόνων ἤδη τέχνη, διὰ μέσου
[6, 6]	δίκην, οὐκ Ἀθηναίων καταψηφιζομένων, οὐδὲ	τῶν	ἕνδεκα ἀπαγόντων, οὐδὲ τοῦ δημίου
[6, 5]	καὶ ἀσφαλὴς εὐδαιμονία. Ὑπ´ ἐκείνων	τῶν	νόμων ἀθροίζεται μὲν τὰ δικαστήρια,
[6, 5]	ἀνδραποδίζεται, Δῆλος καθαιρεῖται· ὑπὸ τούτων	τῶν	νόμων ἀρετὴ ἀθροίζεται, πληροῦται ψυχὴ
[6, 5]	ἦν, καὶ Σωκράτης φιλόσοφος. Ἐκείνων	τῶν	νόμων ἔργον δημοκρατία, καὶ δικαστήρια,
[6, 6]	γὰρ ἦν καὶ φεύγων Ἀλκιβιάδης	τῶν	οἴκοι μενόντων· οὗτος παρὰ Λακεδαιμονίοις
[6, 4]	ἀνθρώπου ψυχὴ τὸ εὐκινητότατον οὖσα	τῶν	ὄντων καὶ ὀξύτατον, κεκραμένη ἐκ
[6, 4]	τὰ αὐτά, ἐκθηρωμένου τὰ συγγενῆ	τῶν	πραγμάτων, καὶ διακρίνοντος τὰ ἀνόμοια,
[6, 5]	χρείας τοῦ βίου ταῖς εὐπορίαις	τῶν	τεχνῶν. Ἡ δὲ φρόνησις ἐπιτεταγμένη
[6, 4]	αὐτά, ἐκθηρωμένου τὰ συγγενῆ τῶν	πραγμάτων,	καὶ διακρίνοντος τὰ ἀνόμοια, καὶ
[6, 5]	νόμων ἀρετὴ ἀθροίζεται, πληροῦται ψυχὴ	μαθημάτων,	οἰκεῖται οἶκος καλῶς, εὐνομεῖται πόλις,
[6, 7]	γὰρ ἡγεῖτο Περσῶν, ὡς ποιμὴν	θρεμμάτων,	σώζων τὸ αἰπόλιον καὶ τρέφων,
[6, 5]	ἐπὶ στήλης ἐγκεχαραγμένος, οὐδὲ ὑπὸ	ψηφισμάτων	κεκυρωμένος, οὐδ´ ὑπ´ ἐκκλησίας κεχειροτονημένος,
[6, 3]	ὁτιοῦν τῶν ἀνθρωπίνων ἔργων καὶ	ἐπιτηδευμάτων·	ἢ τοῦτο μὲν διατείνει καὶ
[6, 6]	νόμοι νόμων πρεσβύτεροι, καὶ νομοθέται	νομοθετῶν	ἡμερώτεροι· οἷς ὁ μὲν ἑκὼν
[6, 6]	καὶ ἀδεὴς ἐφημέρων νόμων καὶ	ἀνοήτων	δικαστῶν· εἰ δέ τινες παράνομοι
[6, 7]	ὁ Μίνως, εὐδαιμόνει δὲ τὸ	Κρητῶν	γένος. Καὶ τὴν Κύρου ἐπιστήμην,
[6, 4]	Ὁ μάντις σοφός, καὶ ὁ	τέκτων	σοφός, καὶ ὁ Ἀπόλλων δήπου,
[6, 4]	δὲ βεβαιότητα· τὴν δὲ ἐξ	ἁπάντων	ἁρμονίαν ἐπιστήμην καλῶ· εἰ δέ
[6, 4]	ψυχὴ τὸ εὐκινητότατον οὖσα τῶν	ὄντων	καὶ ὀξύτατον, κεκραμένη ἐκ θνητῆς
[6, 6]	Ἀθηναίων καταψηφιζομένων, οὐδὲ τῶν ἕνδεκα	ἀπαγόντων,	οὐδὲ τοῦ δημίου προσφέροντος τὸ
[6, 2]	τὸ πρῶτον ἐξειργάσατο, ὕλην κούφην	ξυνδεόντων,	αὐτοσχέδιον ναῦν· κατὰ βραχὺ δὲ
[6, 6]	καὶ φεύγων Ἀλκιβιάδης τῶν οἴκοι	μενόντων·	οὗτος παρὰ Λακεδαιμονίοις φεύγων εὐδοκίμει,
[6, 1]	φωτός, καὶ μηδὲν αὐτῇ δεῖν	καλυπτόντων	βλεφάρων, μηδὲ ὕπνου πρὸς ἀνάπαυλαν,
[6, 6]	ἀδεὴς ἐφημέρων νόμων καὶ ἀνοήτων	δικαστῶν·	εἰ δέ τινες παράνομοι ἐν
[6, 6]	μακρῷ, πρεσβυτέρου νόμου καὶ πρεσβυτέρων	δικαστῶν.	Ἡνίκα ἐξῆλθεν Λυκείου, καὶ ὑπὸ
[6, 6]	μικρὰ ταῦτα, καὶ καταδίκη εὐκαταφρόνητος·	κρείττων	γὰρ ἦν καὶ φεύγων Ἀλκιβιάδης
[6, 6]	ἐξ αὐτοφυοῦς καὶ ἑκουσίου μοχθηρίας·	αὐτῶν	γὰρ σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο. Τοῦτον
[6, 4]	μᾶλλον ἢ κατὰ τὴν χρείαν	αὐτῶν,	ἡμῖν δὲ οὐ ταύτῃ θηρατέον,
[6, 4]	τοῦ λόγου ῥώμῃ ἐπεξῆλθον τοῖς	αὐτῶν	νοήμασιν καὶ ἐξειργάσαντο. Καὶ μὴν
[6, 5]	Σκιώνη ἀνδραποδίζεται, Δῆλος καθαιρεῖται· ὑπὸ	τούτων	τῶν νόμων ἀρετὴ ἀθροίζεται, πληροῦται
[6, 7]	θρεμμάτων, σώζων τὸ αἰπόλιον καὶ	τρέφων,	καὶ Μήδοις πολεμῶν, καὶ Βαβυλωνίους
[6, 3]	ἄλλη· ὡς ἐν τοῖς στρατοπέδοις	Ξενοφῶν	μὲν οὐραγεῖ, ἡγεῖται δὲ Χειρίσοφος·

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/12/2007