[2,18] Διωκόντων δὴ τοὺς Μηθυμναίους ἐκείνων ἡ
Χλόη κατὰ πολλὴν ἡσυχίαν ἄγει πρὸς τὰς Νύμφας τὸν
Δάφνιν καὶ ἀπονίπτει τε τὸ πρόσωπον ᾑμαγμένον ἐκ τῶν
ῥινῶν ῥαγεισῶν ὑπὸ πληγῆς τινος, καὶ τῆς πήρας προκομίσασα
ζυμίτου μέρος καὶ τυροῦ τμῆμά τι, δίδωσι
φαγεῖν· τό τε μάλιστα ἀνακτησόμενον αὐτόν, φίλημα
ἐφίλησε μελιτῶδες ἁπαλοῖς τοῖς χείλεσι.
| [2,18] Daphnis et Chloé restés seuls, elle eut tout
loisir de le conduire en la caverne des
Nymphes, où elle lui lava le visage tout
souillé du sang qui lui était coulé du nez ;
puis, tirant de sa panetière un peu de fromage
et du tourteau, elle lui en fit manger,
et, qui plus le conforta, lui donna de sa
tendre bouche un baiser plus doux que miel.
|