Livre, Chap.
[2, 15]	ναῦν λύγῳ χλωρᾷ δήσαντες ἐπὶ	τῆς	ἀκτῆς κατελίπομεν, αὐτοὶ δὲ διὰ
[2, 2]	τῶν συνήθων χωρίων καὶ ἀντὶ	τῆς	ἀμούσου βοῆς ἀκούειν σύριγγος ἢ
[2, 12]	ἐν τοῖς ἀγροῖς ἐλάμβανον, περιττοτέρους	τῆς	ἀξίας ὀβολοὺς καταβάλλοντες. Ἔδει δὲ
[2, 28]	Καὶ τά τε πρόβατα κατὰ	τῆς	ἀποβάθρας ἐξέτρεχεν ἐξολισθαίνοντα τοῖς κέρασι
[2, 25]	δὲ ἔχοντες πάντων ἀφθονίαν ἐκ	τῆς	ἁρπαγῆς ἔπινον, ἔπαιζον, ἐπινίκιον ἑορτὴν
[2, 23]	νομίζοντες καὶ σὲ μέρος γεγονέναι	τῆς	ἁρπαγῆς· Χλόη γάρ σοι τῆς
[2, 35]	τὸ σύριγμα. Κατ´ ὀλίγον δὲ	τῆς	βίας ἀφαιρῶν εἰς τὸ τερπνότερον
[2, 25]	μετεώρους διορμίσας, ὡς μηδεμίαν ἐκ	τῆς	γῆς τῶν ἀγροίκων τινὰ λυπῆσαι,
[2, 28]	ἐστεφανωμένη. Σύμβολον δὴ καὶ τοῦτο	τῆς	ἐν τοῖς ὀνείροις ὄψεως ποιούμενος
[2, 11]	δρυὸς πλησίον ἀλλήλων καὶ γευσάμενοι	τῆς	ἐν φιλήματι τέρψεως ἀπλήστως ἐνεφοροῦντο
[2, 33]	Τίτυρον ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ σύριγγα,	τῆς	ἐπαύλεως ἀπεχούσης σταδίους δέκα. Ὁ
[2, 20]	τῇ θαλάσσῃ. ~Ὁ δὲ εὐθὺς	τῆς	ἐπιούσης ἀναγόμενος αὐτερέταις στρατιώταις ἐπέπλει
[2, 23]	τῆς ἁρπαγῆς· Χλόη γάρ σοι	τῆς	ἐπιούσης ἀφίξεται μετὰ τῶν αἰγῶν,
[2, 9]	γίνεται νυκτερινὸν παιδευτήριον. Καὶ ἀγαγόντες	τῆς	ἐπιούσης ἡμέρας τὰς ἀγέλας εἰς
[2, 38]	καὶ συνέθεντο θᾶττον τὰς ἀγέλας	τῆς	ἐπιούσης κατελάσαι· καὶ οὕτως ἐποίησαν.
[2, 31]	αὐτοῦ κοιμηθέντες ἐν τῷ ἀγρῷ,	τῆς	ἐπιούσης τοῦ Πανὸς ἐμνημόνευον, καὶ
[2, 11]	ἐν φιλήματι τέρψεως ἀπλήστως ἐνεφοροῦντο	τῆς	ἡδονῆς. Ἦσαν δὲ καὶ χειρῶν
[2, 11]	ἐρωτικῆς ἀπολαύσεως, μάτην τὸ πλεῖστον	τῆς	ἡμέρας δαπανήσαντες διελύθησαν καὶ τὰς
[2, 15]	πονηρὸν ὄντα αἰπόλον, ὃς ἐπὶ	τῆς	θαλάσσης νέμει τὰς αἶγας ὡς
[2, 16]	ναῦς ὑπὸ τοῦ πνεύματος καὶ	τῆς	θαλάσσης· ταῦτα χειμῶνος, οὐκ αἰγῶν
[2, 32]	τὸν Πᾶνα καὶ τὰ κλήματα	τῆς	κόμης τῆς πίτυος ἐξήρτων, καὶ
[2, 23]	αὐτὸν ἐκ τῶν δακρύων καὶ	τῆς	λύπης ὕπνος βαθὺς καταλαμβάνει. Καὶ
[2, 28]	ὀνείροις ὄψεως ποιούμενος ἐπ´ αὐτῆς	τῆς	ναυαρχίδος εἰς τὴν γῆν αὐτὴν
[2, 29]	ἀγκύρας, ἔπλεον αἱ νῆες καὶ	τῆς	ναυαρχίδος ἡγεῖτο δελφὶν πηδῶν ἐξ
[2, 26]	γενομένης ἐπῆλθεν ἡ ἡμέρα πολὺ	τῆς	νυκτὸς φοβερωτέρα. Οἱ τράγοι μὲν
[2, 30]	ὅπως αὐτῇ ὁδὸν ἀγνοούσῃ καθηγήσατο	τῆς	ὁδοῦ μουσική. Γνωρίσας οὖν ὁ
[2, 27]	καὶ σοὶ τοῦ πλοῦ κἀκείνῃ	τῆς	ὁδοῦ. ~Πάνυ οὖν τεθορυβημένος ὁ
[2, 1]	~Ἤδη δὲ	τῆς	ὀπώρας ἀκμαζούσης καὶ ἐπείγοντος τοῦ
[2, 26]	γομφώματα. Ἠκούετό τις καὶ ἀπὸ	τῆς	ὀρθίου πέτρας τῆς ὑπὲρ τὴν
[2, 28]	σύριγγος ἦχος ἀκούεται πάλιν ἐκ	τῆς	πέτρας, οὐκέτι πολεμικὸς καὶ φοβερός,
[2, 18]	ῥαγεισῶν ὑπὸ πληγῆς τινος, καὶ	τῆς	πήρας προκομίσασα ζυμίτου μέρος καὶ
[2, 32]	καὶ τὰ κλήματα τῆς κόμης	τῆς	πίτυος ἐξήρτων, καὶ κατακλίναντες πλησίον
[2, 7]	Πᾶνα βοηθόν, ὡς καὶ αὐτὸν	τῆς	Πίτυος ἐρασθέντα· ἐπῄνουν τὴν Ἠχὼ
[2, 28]	εἰς ὀφθαλμοὺς ἐκόμισαν· ἐκαθέζετο γὰρ	τῆς	πίτυος ἐστεφανωμένη. Σύμβολον δὴ καὶ
[2, 13]	τὰ πατηθέντα βοτρύδια χρῄζων σχοίνου,	τῆς	πρότερον ῥαγείσης, κρύφα ἐπὶ τὴν
[2, 13]	σχοῖνον, ταύτῃ τὴν ναῦν ἐκ	τῆς	πρύμνης ἄκρας εἰς τὴν γῆν
[2, 33]	Λάμων ἐπηγγείλατο αὐτοῖς τὸν περὶ	τῆς	σύριγγος ἀφηγήσασθαι μῦθον, ὃν αὐτῷ
[2, 38]	Χλόη τὴν ποίμνην τῷ μέλει	τῆς	σύριγγος συνάγουσα· καὶ αἵ τε
[2, 25]	Ἄρτι δὲ παυομένης ἡμέρας καὶ	τῆς	τέρψεως ἐς νύκτα ληγούσης αἰφνίδιον
[2, 33]	δεήσεις προσέφερον μεταδοῦναι καὶ αὐτοῖς	τῆς	τέχνης, συρίσαι τε ἐν ἑορτῇ
[2, 26]	καὶ ἀπὸ τῆς ὀρθίου πέτρας	τῆς	ὑπὲρ τὴν ἄκραν σύριγγος ἦχος·
[2, 20]	τούτων ἐργάται. Ἐπέπλευσε καὶ τοῖς	τῆς	Χλόης ἀγροῖς καὶ τοῦ Δάφνιδος,
[2, 10]	τοῦ Δάφνιδος τολμῶντος εἰπεῖν, μήτε	τῆς	Χλόης βουλομένης κατάρχεσθαι, ἔστε τύχῃ
[2, 24]	κἀκεῖνον προσεκύνει καὶ ηὔχετο ὑπὲρ	τῆς	Χλόης καὶ τράγον θύσειν ἐπηγγέλλετο.
[2, 26]	δὲ κριοὶ καὶ αἱ ὄϊες	τῆς	Χλόης λύκων ὠρυγμὸν ὠρύοντο. Ὤφθη
[2, 30]	κατέπεσε. Μόλις δὲ ἔμβιος ὑπὸ	τῆς	Χλόης φιλούσης καὶ ταῖς περιβολαῖς
[2, 38]	ὅ τε Δάφνις ἐβάδιζεν ἐγγὺς	τῆς	Χλόης, ὥστε ἐνέπλησαν ἕως νυκτὸς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/12/2006