HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τοσούτῳ 1
τότε 16
Τότε 2
τοῦ 53
τοὐναντίον 1
τοὔνομα 1
τούς 2

Fréquences [« »]
42 εἰς
48 τοὺς
45 τῷ
53 τοῦ
56 γὰρ
57 μὲν
59 τὸν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Jean Chrysostome, Apologie de la vie monastique, livre I

τοῦ

Livre, Chap.

[1, 1]   γῆ, καὶ πολὺς ἀπὸ τούτου τοῦ αἵματος ἐγίνετο πηλός· τῶν δὲ

[1, 3]   καὶ τὸν θάνατον μὴ βουλόμενος τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ὡς τὸ ἐπιστρέψαι αὐτὸν

[1, 4]   ὡς πονηρὸν, ἕνεκεν τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· χαίρετε ἐν ἐκείνῃ τῇ

[1, 1]   τῶν ἀνῃρημένων αἵματι διὰ πολλοῦ τοῦ βάθους ἡ γῆ, καὶ πολὺς

[1, 4]   στήσεται τῆς παῤῥησίας παρ´ αὐτὸν τοῦ βασιλέως τὸν θρόνον λαμπρῶς ἀποστίλβων,

[1, 2]   δογμάτων οὐχ ἧττον ἐπὶ (τῇ τοῦ βίου διασύρων ῥᾳθυμίᾳ, νῦν τὰ

[1, 2]   παρὰ πάντων κινούμενον. Ἡ δὲ τοῦ γέλωτος τούτου καὶ τῆς κωμῳδίας

[1, 7]   ἤδη καταποθείσας ψυχὰς ἐξ αὐτῆς τοῦ δαίμονος τῆς φάρυγγος ἀνασπάσωσιν, οὐ

[1, 2]   τις αὐτῶν δὴ τούτων πολλοῦ τοῦ διαβόλου πνεύσαντος εἰς αὐτὸν, διὰ

[1, 5]   τοὺς δὲ πολλοὺς εἰς μῖσος τοῦ ἔθνους σφοδρότερον συνέβη προελθεῖν. ~Ταῦτα

[1, 2]   ἀλλὰ καὶ περὶ παντὸς ἡμῶν τοῦ ἔθνους τὴν ψῆφον ἐνέγκωσι. Καὶ

[1, 6]   ὑπὲρ βίου πεφοβῆσθαι, καὶ πολλὴν τοῦ ἠθικωτέρου μέρους τῆς φιλοσοφίας ποιεῖσθαι

[1, 4]   ὅταν αὐτοῖς ὄφελος οὐδὲν ἀπὸ τοῦ θαύματος. Καίτοι γε οὐδὲν ἐκεῖνος

[1, 3]   τὸ δεινὸν, τὸ τοὺς ἁγίους τοῦ Θεοῦ καὶ θαυμαστοὺς ἄνδρας ἐκείνους

[1, 1]   ἂν δ´ ἄρα μὴ πάθοι, τοῦ Θεοῦ καλοῦντος αὐτὸν εἰς μετάνοιαν,

[1, 4]   λυπεῖν τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον τοῦ Θεοῦ. Ὅτι μὲν γὰρ ἐπαινέσεσθε

[1, 7]   καὶ μὴ παραιτουμένους εἰς αὐτὸν τοῦ θηρίου τὸν λαιμὸν καθεῖναι τὰς

[1, 3]   ἂν ἐκ πλείονος τοῦτο ἐργάζηται τοῦ θυμοῦ, τοσοῦτον μᾶλλον αὐταῖς ἐπιτείνει

[1, 4]   φησίν; Ἐπειδὴ τὸν ἐμπρησμὸν διηγήσατο τοῦ ἱεροῦ, καὶ τὰς καινὰς ἐκείνας

[1, 6]   δὴ τῆς πίστεως ἀπάγομεν, οὐδὲ τοῦ κηρύγματος. Καὶ τί τῆς πίστεως

[1, 5]   δεῖ τὴν ἐπ´ ἀψύχοις ἀναίδειαν τοῦ λιμοῦ λέγειν; Εἶμι γὰρ αὐτοῦ

[1, 5]   σπλάγχνων καὶ μυελῶν ἐχώρει, καὶ τοῦ λιμοῦ μᾶλλον ἐξέκαιον οἱ θυμοὶ,

[1, 5]   τούτοις ἦν· τῶν δ´ ὑπὸ τοῦ λιμοῦ φθειρομένων κατὰ τὴν πόλιν

[1, 2]   καὶ οἶδα ὅτι ταχέως ἀπαλλάξονται τοῦ λοιμοῦ. Σὺ μὲν, ἔφην, πρὸς

[1, 3]   τέως μὲν θεραπεύει τὸ τραῦμα, τοῦ λοιποῦ δὲ μετὰ σφοδρᾶς ἀπαγορεύει

[1, 5]   γένος καὶ πλοῦτον ἐπίσημος, μετὰ τοῦ λοιποῦ πλήθους εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα

[1, 6]   ἀπὸ τῶν προφητῶν καὶ ἀπὸ τοῦ μακαρίου Παύλου καὶ ἐκ τῶν

[1, 2]   τολμήμασι τοῖς ἑαυτῶν· καὶ ἀκούσῃ τοῦ μὲν λέγοντος ὅτι, Ἐγὼ πρῶτος

[1, 6]   ἐδίδαξα ἂν, ὅσην ὑπὲρ τούτου τοῦ μέρους πεποίηται σπουδὴν ὁ Θεός.

[1, 7]   τὴν ἀναχώρησιν, τίνος ἂν κατηγόρησας; τοῦ μεταθέντος ἀπὸ ταύτης τῆς ταραχῆς

[1, 4]   ποιοῦντας ὠφέλησε. Τούτους γὰρ ἔβλαψε, τοῦ μισθοῦ τὸ πλέον ἐκκόπτων αὐτοῖς,

[1, 5]   παραχωρήσαντες. Ἀνεπλήσθη δ´ εὐθέως ὅλη τοῦ μύσους ἡ πόλις, καὶ πρὸ

[1, 6]   ἀπειλῶν. Καὶ παρθένοι δὲ αἱ τοῦ νυμφῶνος ἀποκλεισθεῖσαι, δι´ ὠμότητα καὶ

[1, 4]   γέγονεν ἀπ´ ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν, οὐδὲ μὴ γένηται. Πάντα

[1, 3]   στέρνων τῶν μητρικῶν τὴν χεῖρα τοῦ παιδὸς δεξαμένης, τότε δὴ, τότε,

[1, 4]   αὐτῶν τὰ πάθη διελθεῖν οὐ τοῦ παρόντος καιροῦ, ὀλίγα δὲ ἐκ

[1, 6]   ἀλλ´ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Πατρός μου· καὶ, Πολλοὶ ἐροῦσί

[1, 4]   δι´ αὐτὸν κινδυνεύοντας ἐκ πολλοῦ τοῦ περιόντος ταῖς τῶν δωρεῶν νικῶν

[1, 3]   γέλωτα ἀφεῖσα ἡ μήτηρ, μείζονι τοῦ πληγέντος περιωδυνίᾳ κατέχεται· καὶ τέως

[1, 3]   νέφος, καὶ (λαβεῖν τινα παρὰ τοῦ πολεμουμένου Θεοῦ ῥοπὴν εἰς τὴν

[1, 7]   οἱ μεθύοντες, ὅταν ἐμφορηθῶσι πολλοῦ τοῦ πόματος, τότε μᾶλλον ἐκκαίονται· οὕτω

[1, 8]   πονηροῦ πάντως· τὸ δὲ ἐκ τοῦ πονηροῦ, καὶ αὐτὸ κολάσεως πάντως.

[1, 8]   οὐκ ὤμοσε; τοῦτο δὲ ἐκ τοῦ πονηροῦ πάντως· τὸ δὲ ἐκ

[1, 7]   τὴν οἰκείαν μεταστήσωσιν ἕξιν, ἢ τοῦ σώματος ἴδωσιν ἀποδυθεῖσαν αὐτήν. Ποίας

[1, 4]   ἐμὸν λόγον, ἀλλ´ ἀνδρὸς Ἰουδαίου τοῦ τὰ ἐκείνων ἱστορηκότος ἀκριβῶς. Τί

[1, 5]   εἰποῦσα καλὴν τετηρηκέναι, τὰ λείψανα τοῦ τέκνου διεκάλυψε. Τοὺς δ´ εὐθέως

[1, 8]   ὡς πρὸς τὴν ψῆφον ἀντιβλέψαι τοῦ τότε μέλλοντος (κρίνειν ἡμᾶς. Τί

[1, 4]   ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν, ἕνεκεν τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· χαίρετε ἐν

[1, 8]   βασανιστηρίοις ἀνάγκη παραδοθῆναι, τῶν ἀκηκοότων τοῦ Χριστοῦ οὐδεὶς ἀντερεῖ. Τίς δὲ

[1, 6]   πάντων· ἐγὼ δὲ ὑμῖν ἀπαριθμήσομαι τοῦ Χριστοῦ τὰς ἀποφάσεις. Καὶ παρατηρεῖτε

[1, 8]   ἀνεξόμενον καταδικάσαι τὴν οἰκουμένην ἅπασαν, τοῦ Χριστοῦ τὴν ἀπόφασιν λαβὼν, μετ´

[1, 8]   δὲ ἐκείνῳ δουλεύσαντα ἀνάγκη παραιτήσασθαι τοῦ Χριστοῦ τὴν δουλείαν· ἐκείνην δὲ

[1, 8]   καθάπερ τινὰς φυγάδας διὰ μακροῦ τοῦ χρόνου πρὸς τὴν αὐτῶν πόλιν

Livre, Chap.
[1, 1]	γῆ, καὶ πολὺς ἀπὸ τούτου	τοῦ	αἵματος ἐγίνετο πηλός· τῶν δὲ
[1, 3]	καὶ τὸν θάνατον μὴ βουλόμενος	τοῦ	ἁμαρτωλοῦ, ὡς τὸ ἐπιστρέψαι αὐτὸν
[1, 4]	ὡς πονηρὸν, ἕνεκεν τοῦ Υἱοῦ	τοῦ	ἀνθρώπου· χαίρετε ἐν ἐκείνῃ τῇ
[1, 1]	τῶν ἀνῃρημένων αἵματι διὰ πολλοῦ	τοῦ	βάθους ἡ γῆ, καὶ πολὺς
[1, 4]	στήσεται τῆς παῤῥησίας παρ´ αὐτὸν	τοῦ	βασιλέως τὸν θρόνον λαμπρῶς ἀποστίλβων,
[1, 2]	δογμάτων οὐχ ἧττον ἐπὶ (τῇ	τοῦ	βίου διασύρων ῥᾳθυμίᾳ, νῦν τὰ
[1, 2]	παρὰ πάντων κινούμενον. Ἡ δὲ	τοῦ	γέλωτος τούτου καὶ τῆς κωμῳδίας
[1, 7]	ἤδη καταποθείσας ψυχὰς ἐξ αὐτῆς	τοῦ	δαίμονος τῆς φάρυγγος ἀνασπάσωσιν, οὐ
[1, 2]	τις αὐτῶν δὴ τούτων πολλοῦ	τοῦ	διαβόλου πνεύσαντος εἰς αὐτὸν, διὰ
[1, 5]	τοὺς δὲ πολλοὺς εἰς μῖσος	τοῦ	ἔθνους σφοδρότερον συνέβη προελθεῖν. ~Ταῦτα
[1, 2]	ἀλλὰ καὶ περὶ παντὸς ἡμῶν	τοῦ	ἔθνους τὴν ψῆφον ἐνέγκωσι. Καὶ
[1, 6]	ὑπὲρ βίου πεφοβῆσθαι, καὶ πολλὴν	τοῦ	ἠθικωτέρου μέρους τῆς φιλοσοφίας ποιεῖσθαι
[1, 4]	ὅταν αὐτοῖς ὄφελος οὐδὲν ἀπὸ	τοῦ	θαύματος. Καίτοι γε οὐδὲν ἐκεῖνος
[1, 3]	τὸ δεινὸν, τὸ τοὺς ἁγίους	τοῦ	Θεοῦ καὶ θαυμαστοὺς ἄνδρας ἐκείνους
[1, 1]	ἂν δ´ ἄρα μὴ πάθοι,	τοῦ	Θεοῦ καλοῦντος αὐτὸν εἰς μετάνοιαν,
[1, 4]	λυπεῖν τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον	τοῦ	Θεοῦ. Ὅτι μὲν γὰρ ἐπαινέσεσθε
[1, 7]	καὶ μὴ παραιτουμένους εἰς αὐτὸν	τοῦ	θηρίου τὸν λαιμὸν καθεῖναι τὰς
[1, 3]	ἂν ἐκ πλείονος τοῦτο ἐργάζηται	τοῦ	θυμοῦ, τοσοῦτον μᾶλλον αὐταῖς ἐπιτείνει
[1, 4]	φησίν; Ἐπειδὴ τὸν ἐμπρησμὸν διηγήσατο	τοῦ	ἱεροῦ, καὶ τὰς καινὰς ἐκείνας
[1, 6]	δὴ τῆς πίστεως ἀπάγομεν, οὐδὲ	τοῦ	κηρύγματος. Καὶ τί τῆς πίστεως
[1, 5]	δεῖ τὴν ἐπ´ ἀψύχοις ἀναίδειαν	τοῦ	λιμοῦ λέγειν; Εἶμι γὰρ αὐτοῦ
[1, 5]	σπλάγχνων καὶ μυελῶν ἐχώρει, καὶ	τοῦ	λιμοῦ μᾶλλον ἐξέκαιον οἱ θυμοὶ,
[1, 5]	τούτοις ἦν· τῶν δ´ ὑπὸ	τοῦ	λιμοῦ φθειρομένων κατὰ τὴν πόλιν
[1, 2]	καὶ οἶδα ὅτι ταχέως ἀπαλλάξονται	τοῦ	λοιμοῦ. Σὺ μὲν, ἔφην, πρὸς
[1, 3]	τέως μὲν θεραπεύει τὸ τραῦμα,	τοῦ	λοιποῦ δὲ μετὰ σφοδρᾶς ἀπαγορεύει
[1, 5]	γένος καὶ πλοῦτον ἐπίσημος, μετὰ	τοῦ	λοιποῦ πλήθους εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα
[1, 6]	ἀπὸ τῶν προφητῶν καὶ ἀπὸ	τοῦ	μακαρίου Παύλου καὶ ἐκ τῶν
[1, 2]	τολμήμασι τοῖς ἑαυτῶν· καὶ ἀκούσῃ	τοῦ	μὲν λέγοντος ὅτι, Ἐγὼ πρῶτος
[1, 6]	ἐδίδαξα ἂν, ὅσην ὑπὲρ τούτου	τοῦ	μέρους πεποίηται σπουδὴν ὁ Θεός.
[1, 7]	τὴν ἀναχώρησιν, τίνος ἂν κατηγόρησας;	τοῦ	μεταθέντος ἀπὸ ταύτης τῆς ταραχῆς
[1, 4]	ποιοῦντας ὠφέλησε. Τούτους γὰρ ἔβλαψε,	τοῦ	μισθοῦ τὸ πλέον ἐκκόπτων αὐτοῖς,
[1, 5]	παραχωρήσαντες. Ἀνεπλήσθη δ´ εὐθέως ὅλη	τοῦ	μύσους ἡ πόλις, καὶ πρὸ
[1, 6]	ἀπειλῶν. Καὶ παρθένοι δὲ αἱ	τοῦ	νυμφῶνος ἀποκλεισθεῖσαι, δι´ ὠμότητα καὶ
[1, 4]	γέγονεν ἀπ´ ἀρχῆς κόσμου ἕως	τοῦ	νῦν, οὐδὲ μὴ γένηται. Πάντα
[1, 3]	στέρνων τῶν μητρικῶν τὴν χεῖρα	τοῦ	παιδὸς δεξαμένης, τότε δὴ, τότε,
[1, 4]	αὐτῶν τὰ πάθη διελθεῖν οὐ	τοῦ	παρόντος καιροῦ, ὀλίγα δὲ ἐκ
[1, 6]	ἀλλ´ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα	τοῦ	Πατρός μου· καὶ, Πολλοὶ ἐροῦσί
[1, 4]	δι´ αὐτὸν κινδυνεύοντας ἐκ πολλοῦ	τοῦ	περιόντος ταῖς τῶν δωρεῶν νικῶν
[1, 3]	γέλωτα ἀφεῖσα ἡ μήτηρ, μείζονι	τοῦ	πληγέντος περιωδυνίᾳ κατέχεται· καὶ τέως
[1, 3]	νέφος, καὶ (λαβεῖν τινα παρὰ	τοῦ	πολεμουμένου Θεοῦ ῥοπὴν εἰς τὴν
[1, 7]	οἱ μεθύοντες, ὅταν ἐμφορηθῶσι πολλοῦ	τοῦ	πόματος, τότε μᾶλλον ἐκκαίονται· οὕτω
[1, 8]	πονηροῦ πάντως· τὸ δὲ ἐκ	τοῦ	πονηροῦ, καὶ αὐτὸ κολάσεως πάντως.
[1, 8]	οὐκ ὤμοσε; τοῦτο δὲ ἐκ	τοῦ	πονηροῦ πάντως· τὸ δὲ ἐκ
[1, 7]	τὴν οἰκείαν μεταστήσωσιν ἕξιν, ἢ	τοῦ	σώματος ἴδωσιν ἀποδυθεῖσαν αὐτήν. Ποίας
[1, 4]	ἐμὸν λόγον, ἀλλ´ ἀνδρὸς Ἰουδαίου	τοῦ	τὰ ἐκείνων ἱστορηκότος ἀκριβῶς. Τί
[1, 5]	εἰποῦσα καλὴν τετηρηκέναι, τὰ λείψανα	τοῦ	τέκνου διεκάλυψε. Τοὺς δ´ εὐθέως
[1, 8]	ὡς πρὸς τὴν ψῆφον ἀντιβλέψαι	τοῦ	τότε μέλλοντος (κρίνειν ἡμᾶς. Τί
[1, 4]	ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν, ἕνεκεν	τοῦ	Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· χαίρετε ἐν
[1, 8]	βασανιστηρίοις ἀνάγκη παραδοθῆναι, τῶν ἀκηκοότων	τοῦ	Χριστοῦ οὐδεὶς ἀντερεῖ. Τίς δὲ
[1, 6]	πάντων· ἐγὼ δὲ ὑμῖν ἀπαριθμήσομαι	τοῦ	Χριστοῦ τὰς ἀποφάσεις. Καὶ παρατηρεῖτε
[1, 8]	ἀνεξόμενον καταδικάσαι τὴν οἰκουμένην ἅπασαν,	τοῦ	Χριστοῦ τὴν ἀπόφασιν λαβὼν, μετ´
[1, 8]	δὲ ἐκείνῳ δουλεύσαντα ἀνάγκη παραιτήσασθαι	τοῦ	Χριστοῦ τὴν δουλείαν· ἐκείνην δὲ
[1, 8]	καθάπερ τινὰς φυγάδας διὰ μακροῦ	τοῦ	χρόνου πρὸς τὴν αὐτῶν πόλιν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 11/06/2009