Livre, Chap. |
[1, 4] |
διὰ
τοὺς
τὰ
ἐκεῖ;
Ὁ
|
μὲν |
ἄθλιος
καὶ
ταλαίπωρος
ἐκεῖνος,
αὐχμῶν |
[1, 3] |
τὰ
παιδία
τὰ
μικρὰ,
ὅταν
|
μὲν |
ἀκινδύνως
πλήττῃ
τὰς
μητέρας,
πολὺν |
[1, 5] |
Ἱεροσόλυμα
καταφυγοῦσα
συνεπολιορκεῖτο.
Ταύτης
τὴν
|
μὲν |
ἄλλην
κτῆσιν
οἱ
τύραννοι
διήρπασαν, |
[1, 8] |
γινομένων
ἡμῖν
ἐθαύμαζες,
εἰ
πάντες
|
μὲν |
ἀπολώλασι,
δύο
δὲ
καὶ
τρεῖς |
[1, 4] |
καὶ
τούτων
χείρονες
ὑμεῖς.
Οἱ
|
μὲν |
γὰρ
δὴ
τὴν
τῶν
ἐχθρῶν
|
[1, 2] |
συμπράττοντας
ἔχοντες,
ταῦτα
ἐτόλμησαν;
Ἐκεῖνοι
|
μὲν |
γὰρ
εἶχον
τοὺς
Περσῶν
βασιλεῖς |
[1, 4] |
τὸ
ἅγιον
τοῦ
Θεοῦ.
Ὅτι
|
μὲν |
γὰρ
ἐπαινέσεσθε
ταύτην
ἡμῶν
τὴν |
[1, 4] |
μέρους,
ἑτέρου
δὲ
περιορᾷν.
Ἐκείνοις
|
μὲν |
γὰρ
ἔσται
καὶ
ἑτέρας
εὐδοκιμήσεως |
[1, 2] |
τῆς
εἰρήνης
πολεμοῦσι
Θεῷ;
Σαμέας
|
μὲν |
γὰρ
καὶ
οἱ
Φαραθαῖοι
καὶ |
[1, 2] |
ταῦτα
ἐκείνου
πολλῷ
χαλεπώτερα.
Ἐκεῖνον
|
μὲν |
γὰρ
οἱ
πολεμήσαντες
τὸν
πόλεμον, |
[1, 2] |
τις,
οὔτε
ἀκούσομαι
ἐγώ.
Οἶδα
|
μὲν |
γὰρ,
ὅτι
ἀπελθόντα
ἐντεῦθεν
τὸ |
[1, 3] |
ἔχοντα
ἰσχὺν,
ἀπελθεῖν
ποίησον.
Σὺ
|
μὲν |
γὰρ
πάντως
ὅπερ
ἐπέταξας
γενήσεται· |
[1, 1] |
σκωλήκων
ἐτίκτετο
πλῆθος,
ὡς
τὴν
|
μὲν |
γῆν
τῷ
πλήθει
κρύπτεσθαι
τῶν |
[1, 4] |
οἷον
ὑμεῖς.
Ἐκεῖνος
γὰρ
τῶν
|
μὲν |
ἑαυτοῦ
οὐ
μετέδωκε
τῷ
Λαζάρῳ, |
[1, 8] |
λιμένι
κατεποντίσθησαν.
Καὶ
πάλιν
πολλοὺς
|
μὲν |
εἶναί
φησι
τοὺς
κλητοὺς,
ὀλίγους |
[1, 5] |
μήτε
παρὰ
βαρβάροις
ἱστόρηται,
φρικτὸν
|
μὲν |
εἰπεῖν,
ἄπιστον
δ´
ἀκοῦσαι.
Καὶ |
[1, 8] |
αὐτῆς
ἴσχυσαν
στῆναι,
ἀλλ´
οἱ
|
μὲν |
ἐν
τοῖς
προοιμίοις,
οἱ
δὲ |
[1, 2] |
ἀνακαγχάζουσιν
ἐπὶ
τούτοις.
Καὶ
ταῦτα
|
μὲν |
ἐν
τοῖς
τῶν
Χριστιανῶν
συνεδρίοις· |
[1, 4] |
ἀναιρῶν
τὴν
ὑπόθεσιν.
Ὥστε
τούτων
|
μὲν |
ἕνεκεν
καὶ
σιγῆσαι
ἐχρῆν,
καὶ |
[1, 1] |
πολλῷ
τῷ
χρόνῳ.
Καὶ
τὰ
|
μὲν |
ἐνταῦθα
τοιαῦτα·
τὰ
δὲ
ἐκεῖ
|
[1, 5] |
φθειρομένων
κατὰ
τὴν
πόλιν
ἄπειρον
|
μὲν |
ἔπιπτε
τὸ
πλῆθος,
ἀδιήγητα
δὲ |
[1, 5] |
ἐλεῶν
αὐτὴν
ἀνῄρει,
καὶ
τὸ
|
μὲν
|
εὑρεῖν
τι
σιτίου
ἄλλως
ἐκοπία, |
[1, 2] |
τοὺς
ὑπ´
αὐτῶν
γελωμένους·
τοὺς
|
μὲν, |
ἐφ´
οἷς
ἔδρασαν,
τοὺς
δὲ |
[1, 2] |
ταχέως
ἀπαλλάξονται
τοῦ
λοιμοῦ.
Σὺ
|
μὲν, |
ἔφην,
πρὸς
τὸ
μέτρον
τῆς |
[1, 5] |
τὴν
ἐμὴν
ἀποστρέφεσθε
θυσίαν,
ἐγὼ
|
μὲν |
ἥμισυ
βέβρωκα,
καὶ
τὸ
λοιπὸν |
[1, 5] |
τὸν
υἱὸν,
ἔπειτ´
ὀπτήσασα,
τὸ
|
μὲν |
ἥμισυ
κατεσθίει,
τὸ
δὲ
λοιπὸν |
[1, 4] |
καὶ
ὁ
πλούσιος
ἐκεῖνος,
ὅτε
|
μὲν |
ἦν
ἐνταῦθα,
τοὺς
προφήτας
καὶ |
[1, 5] |
τὸ
πάθος.
Τῶν
δὲ
οἱ
|
μὲν |
ἠπίστουν,
οἱ
δὲ
ᾤκτειρον,
τοὺς |
[1, 3] |
πληγέντος
περιωδυνίᾳ
κατέχεται·
καὶ
τέως
|
μὲν |
θεραπεύει
τὸ
τραῦμα,
τοῦ
λοιποῦ |
[1, 6] |
μὴ
ὄντος
καθαροῦ;
Ἀλλ´
ὑμεῖς
|
μὲν |
ἴσως
ἀγνοεῖτε
καὶ
ταῦτα,
ἅτε |
[1, 2] |
τοῖς
ἑαυτῶν·
καὶ
ἀκούσῃ
τοῦ
|
μὲν |
λέγοντος
ὅτι,
Ἐγὼ
πρῶτος
καὶ |
[1, 1] |
ἐκείνας.
Καὶ
ταῦτα
ἀμφότερα
οἶδε
|
μὲν |
ὁ
μακάριος
Ἡσαΐας,
οἶδε
δὲ |
[1, 4] |
καὶ
ἐν
τοῖς
πολέμοις
στεφανοῦται
|
μὲν |
ὁ
τρόπαιον
στήσας,
πολλῷ
δὲ |
[1, 6] |
οἶδα
ὑμᾶς.
Καὶ
τὸν
ἀκούοντα
|
μὲν, |
οὐ
ποιοῦντα
δὲ
τοὺς
λόγους |
[1, 2] |
ὅτι
καὶ
πρὸς
ἀνθρώπους
ποιεῖν
|
μὲν |
οὐδένα
εἰδότας
κακῶς,
πάσχειν
δὲ |
[1, 2] |
εἰς
ὑπόθεσιν
τοιαύτην
αἰσχύνομαι,
ἄλλον
|
μὲν |
οὐδένα
τοσοῦτον,
Ἕλληνας
δὲ
ἅπαντας, |
[1, 3] |
ὄφελος
τῷ
δράσαντι
κακῶς;
τί
|
μὲν |
οὐκ
ὄφελος
τῷ
τότε
ἀναιρεθέντι |
[1, 2] |
ποτὲ
ἀνθρώπων
τοιοῦτον
μηδέν.
Ἐγὼ
|
μὲν |
οὖν
ἀνέκραξά
τε
εὐθέως
ἀκούσας, |
[1, 4] |
νῦν,
οὐδὲ
μὴ
γένηται.
Πάντα
|
μὲν |
οὖν
αὐτῶν
τὰ
πάθη
διελθεῖν |
[1, 8] |
ἐκπεπολέμωνται;
μᾶλλον
δὲ
πρὸς
ἐκείνους
|
μὲν |
οὔτε
ἀηδῶς
ἔχουσιν,
οὔτε
ἐγκαλοῦσί
|
[1, 5] |
στάσει,
τίνι
σε
τηρήσω;
τὰ
|
μὲν |
παρὰ
Ῥωμαίοις
δουλεία,
κἂν
ζήσωμεν |
[1, 5] |
ἐκείνας
ἀπήγγειλε
συμφοράς.
~εʹ
Τὰ
|
μὲν |
περὶ
τὸ
ἱερὸν,
φησὶν,
ἐν |
[1, 8] |
Ὅταν
οὖν
ὁ
Χριστὸς
τὸ
|
μὲν |
πλέον
εἶναι
τῆς
ἀπωλείας,
ἐν |
[1, 2] |
αὐτῷ
γενόμενα
ἅπαντα
ἀνατιθέασι·
κἀκεῖνοι
|
μὲν |
πλέον
τι
τῶν
ἄλλων
αἰσχύνονται, |
[1, 7] |
ἄνω
κάτω
γέγονε,
καὶ
αἱ
|
μὲν |
πόλεις,
ἕνθα
δικαστήρια
καὶ
νόμοι, |
[1, 4] |
Καὶ
γὰρ
οὕτως
ἔχει·
Κεῖται
|
μὲν |
πολλὴ
τοῖς
τὰ
ἀγαθὰ
ἐργαζομένοις |
[1, 4] |
χρὴ
τοὺς
οὕτω
διακειμένους,
ἑνὸς
|
μὲν |
προνοεῖν
μέρους,
ἑτέρου
δὲ
περιορᾷν. |
[1, 7] |
ἁρμοσθεῖσαν.
τῷ
Θεῷ
ψυχὴν
τῆς
|
μὲν |
πρὸς
ἐκεῖνον
ὁμιλίας
ἀπάγων,
ἐκδιδοὺς |
[1, 1] |
τολμῶσιν
ἑπομένην
φοβηθέντες
δίκην,
τὸ
|
μὲν
|
πρῶτον
δι´
ἑαυτῶν
ἐπεχείρουν
κωλύειν |
[1, 3] |
φθέγγεσθε,
τὸν
Παῦλον
ἀποκαλῶν,
τὸ
|
μὲν
|
πρῶτον
ἔδησεν,
ὡς
δὲ
οὐκ |
[1, 3] |
καὶ
πλείων
ἡ
παῤῥησία.
Ἂν
|
μὲν |
τὰ
μέλλοντα
εἴπωμεν
ἀγαθὰ,
τάχα |
[1, 1] |
τούτων
διανειμάμενοι
τὴν
κόλασιν,
ὁ
|
μὲν |
τὴν
ἐνταῦθα,
ὁ
δὲ
τὴν |
[1, 1] |
ἀλλ´
ὁ
τοιοῦτος
ἐν
ἀρχῇ
|
μὲν |
τῆς
τόλμης
οὐδὲν
ἴσως
πείσεται |
[1, 3] |
ἡπτόμην
τούτων.
Καὶ
γὰρ
εἰ
|
μὲν |
τοῦτο
μόνον
ἦν
τὸ
δεινὸν, |
[1, 5] |
ἐμοὶ
μεινάτω.
Μετὰ
ταῦτα
οἱ
|
μὲν |
τρέμοντες
ἐξῄεσαν
πρὸς
ἓν
τοῦτο
|
[1, 1] |
εἰς
αὐτοὺς
εἰργάσαντο
χεῖρες,
ἐβρέχετο
|
μὲν |
τῷ
τῶν
ἀνῃρημένων
αἵματι
διὰ |
[1, 3] |
τῷ
ἀνελόντι
Νέρωνι;
οὐχ
ὁ
|
μὲν |
ὥσπερ
ἄγγελος
πανταχοῦ
τῆς
οἰκουμένης |