>

Livre, Chap.
[6, 7]	παράνομον ταύτην ἐπιτελοῦσι λατρείαν, τί	ἄν	τις προσειπὼν τὰς συναγωγὰς αὐτῶν,
[6, 1]	γὰρ τῶν ἡμετέρων ἐγκωμίων οὐδὲν	ἂν	αὐτοὶ λαμπρότεροι γένοιντο. Τί γὰρ
[6, 1]	κατὰ Ἰουδαίων ἀγώνων πολλὴ γένοιτ´	ἂν	αὐτοῖς ἡδονὴ, καὶ σφόδρα ἂν
[6, 2]	ἀκαίρου φιλονεικίας. Λοιπὸν δὲ ἡδέως	ἂν	αὐτοὺς ἐροίμην ἐγὼ, Τίνος ἕνεκεν,
[6, 2]	καταγνώσονται τῶν οἰκείων ἁμαρτημάτων· ἡδέως	ἂν	αὐτῶν ἕκαστον ἐρήσομαι πάλιν· Διὰ
[6, 1]	αὐτοὶ λαμπρότεροι γένοιντο. Τί γὰρ	ἂν	δέοιντο τῆς ἡμετέρας γλώττης, ὧν
[6, 1]	ἄδηλον λοιπὸν διαφυγόντες. Τί οὖν	ἂν	δέοιντο τῶν ἡμετέρων οὗτοι λόγων;
[6, 5]	ἐπεξελθεῖν· εἰ γὰρ ἐβούλετο, πάντα	ἂν	ἐδόνησε καὶ ἔσεισεν. Εἰ γὰρ
[6, 1]	μοι δοκῶ πάσχειν νῦν, οἷον	ἂν	εἴ τις στρατιώτης κατακόψας τινὰς
[6, 3]	γε μὴ τοῦτο ἦν, οὐκ	ἂν	ἐπὶ τοσοῦτον ὁ Θεὸς ὑμᾶς
[6, 4]	πρὸς αὐτὸν, Μάλιστα μὲν οὐκ	ἂν	ἐπολέμησαν ἄνθρωποι, εἰ μὴ ὁ
[6, 2]	προεῖπον οἱ προφῆται, καὶ οὐκ	ἂν	ἐσίγησαν, ἱκανῶς ἀπεδείξαμεν, τὰς αἰχμαλωσίας
[6, 6]	βιβλία κείμενα ἁγιάζει; καὶ πῶς	ἂν	ἔχοι τοῦτο λόγον; Διὰ τοῦτο
[6, 3]	τοῦτο, εἰ καὶ ἐτόλμων, οὐκ	ἂν	ἴσχυσαν εἰς πέρας αὐτὰ ἀγαγεῖν.
[6, 3]	ὁ καθάπαξ ὑμᾶς ἀφεὶς, οὐκ	ἂν	ἴσχυσαν οἱ τὴν πόλιν ὑμῶν
[6, 3]	καὶ τὸν ναὸν ἐρημώσαντες, οὐκ	ἂν	μέχρι τοσούτου τὰ τῆς ἐρημίας
[6, 5]	Τί γὰρ ἐκείνων πονηρότερον γένοιτ´	ἂν,	οἳ μετὰ τὰς τοσαύτας εὐεργεσίας
[6, 7]	Καὶ καθάπερ πένητας ὁρῶντες οὐκ	ἂν	παραδράμοιτε ῥᾳδίως, οὕτω καὶ τὸν
[6, 3]	τὰ τῆς ἐρημίας ἔμεινεν· οὐκ	ἂν,	πολλάκις ὑμῶν ἐπιχειρησάντων, ἀνόνητος ἡ
[6, 2]	ἡ παροῦσα δουλεία, καὶ τοῦτο	ἂν	προεῖπον οἱ προφῆται, καὶ οὐκ
[6, 1]	καὶ αἷμα ἀνθρώπινον πίῃ, οὐκ	ἂν	ῥᾳδίως ταύτης ἀποσταίη λοιπὸν τῆς
[6, 1]	~(αʹ Τὰ θηρία ἕως μὲν	ἂν	τὰς ὕλας νέμηται, καὶ τῆς
[6, 3]	ἁμαρτήματα ὑμῶν παρορῶν, πολλῷ μᾶλλον	ἂν	τοῦτο ἐποίησε νῦν, καὶ τὴν
[6, 1]	ὑπ´ ἐκείνων ἀναιρεθέντα. Ὥστε ἡδέως	ἂν	τούτων ἐπακούσαιεν τῶν λόγων. ~βʹ
[6, 1]	ἂν αὐτοῖς ἡδονὴ, καὶ σφόδρα	ἂν	τούτων μάλιστα ἐπακούσαιεν τῶν λόγων
[6, 3]	πολλῷ τῶν προτέρων χαλεπώτερα, πάντως	ἂν	ὑμᾶς ὁ Θεὸς διὰ τοῦτο
[6, 3]	ἀπεδέξατο ταύτην, καὶ τὰ πολλὰ	{ἂν}	ὑμῶν ἐξήλειψεν ἁμαρτήματα. Ὅταν δὲ
[6, 2]	ἀφῆκεν εἶναι παρ´ ὑμῖν τὸν	μέγαν	Μωϋσέα, καὶ σημεῖα εἰργάζετο θαυμαστὰ
[6, 1]	ἡμερώτερά πώς ἐστι καὶ πραότερα·	ἐπειδὰν	δὲ αὐτὰ λαβόντες οἱ κυνηγέται
[6, 5]	τῶν πολλῶν, ἐπήγαγε· Τὴν δὲ	γενεὰν	αὐτοῦ τίς διηγήσεται; Τίς γάρ
[6, 1]	καὶ τὸ αἷμα τὸ ἑαυτῶν	ἐξέχεαν	διὰ τὸν ὑπ´ ἐκείνων ἀναιρεθέντα.
[6, 1]	πολλῆς ἐπὶ ταύτην τρέχει τὴν	τράπεζαν	τῆς ἐπιθυμίας. Τοῦτο δὴ καὶ
[6, 2]	τὰ τολμώμενα, εἰς Μωϋσέα καὶ	Ἡσαΐαν	καὶ Ἱερεμίαν· τότε εἰ καὶ
[6, 5]	κακὰ, ὥρα λοιπὸν εἰσαγαγεῖν τὸν	Ἡσαΐαν	λέγοντα. Ποῦ τοίνυν τοῦτό φησι;
[6, 6]	Καὶ ποίαν ἕξεις, εἰπέ μοι,	ἀπολογίαν,	τίνα συγγνώμην, ἑκὼν σεαυτὸν εἰς
[6, 5]	ἐρείπιον ἐγένετο ὁ ναὸς, καὶ	τραγῳδίαν	ἅπασαν ὑπερέβη τὰ καθ´ ὑμᾶς,
[6, 7]	ἔλυσεν, ὁ τὸν Ἰουδαΐζοντα διορθώσας	ἀσέβειαν	ἀνεῖλεν· ἐκεῖνος πενίαν παρεμυθήσατο, οὗτος
[6, 7]	καὶ πλάνης ἀπάγων, καὶ πρὸς	εὐσέβειαν	χειραγωγῶν. Ὁ πένητι δοὺς λιμὸν
[6, 4]	τὴν ἐπὶ τῷ χρίσματι γενομένην	ἐνέργειαν,	τὴν δήλωσιν τὴν ἐπὶ τῶν
[6, 4]	εἶπον πράγματα, καὶ ὄψιν ἐθεάσαντο	θείαν,	ὡς αὐτοῖς δυνατὸν ἦν ἰδεῖν.
[6, 3]	κατορύξετε πρὸς οὕτω φανερὰν πραγμάτων	ἀλήθειαν	ἀντιβλέποντες; Εἰ γὰρ πλάνος ἦν
[6, 5]	λογεῖον τὴν δήλωσιν καὶ τὴν	ἀλήθειαν,	καὶ τὴν μίτραν ἐπὶ τὴν
[6, 5]	Ἀλλ´ οὐκ ἠθέλησε, πραότητα καὶ	ἐπιείκειαν	ἐπιδεικνύμενος. Διὰ τοῦτό φησιν· Ἐν
[6, 1]	εἰπὼν, οὐδὲν αὐτοῖς εἰς τὴν	οἰκείαν	δόξαν ἔσται πλέον· ἀπὸ δὲ
[6, 7]	ἀλλοτρίᾳ γῇ τὴν ἰσχὺν τὴν	οἰκείαν	ἐπεδείκνυτο, δὶς τὸ εἴδωλον χαμαὶ
[6, 2]	προσεκρούσαμεν αὐτῷ, διὰ τοῦτο τὴν	οἰκείαν	οὐκ ἀπολαμβάνομεν χώραν, καὶ οἱ
[6, 2]	τοσοῦτον διατρίψαντες χρόνον, ἀπελάβετε τὴν	οἰκείαν	πατρίδα, καὶ εἰς Βαβυλῶνα πάλιν
[6, 7]	οἱ πολέμιοι ὅτι οὐ δι´	ἀσθένειαν	τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ διὰ τὴν
[6, 1]	ἀλλὰ θησαυροὺς ἀσύλους ἐπιφερόμενοι, ὑπομονὴν,	ἀνδρείαν	καὶ ἀγάπην. Εἰς τὸν Παύλου
[6, 7]	φιλονεικοῦντες, τὴν παράνομον ταύτην ἐπιτελοῦσι	λατρείαν,	τί ἄν τις προσειπὼν τὰς
[6, 4]	ναοῦ κατασκαφὴ τῆς κατὰ τὴν	προφητείαν	ἀναιρέσεώς ἐστιν ἡ αἰτία, ἀλλ´
[6, 2]	ἐρημώσει πάντα, καὶ μεταστήσει τὴν	πολιτείαν,	καὶ μετὰ πόσον χρόνον τῆς
[6, 7]	ἐπ´ ὄψεσι ταῖς ἡμετέραις τὴν	νηστείαν	λύσαντες, καὶ πληροφορίαν ἡμῖν καὶ
[6, 7]	ἐνταῦθα πενίαν αἰτιάσασθαι, οὐκ ἔστι	πτωχείαν	προβαλέσθαι· ῥημάτων ἐστὶν ἡ δαπάνη,
[6, 7]	ζῶντος, φησί. Καλλώπισον ταύτην τὴν	οἰκίαν,	ἀπέλασον πάντα λογισμὸν πονηρὸν, ἵνα
[6, 2]	οὐδὲ ὄναρ τοιαύτην ἐνδεικνύμενά (τινα	προσδοκίαν	οἵαν τὸ πρότερον. Εἰ γὰρ
[6, 0]	~Τῇ προτεραίᾳ μακρὰν	ὁμιλίαν	εἰπὼν κατὰ Ἰουδαίων καὶ βράγχῳ
[6, 2]	εἰς Μωϋσέα καὶ Ἡσαΐαν καὶ	Ἱερεμίαν·	τότε εἰ καὶ ἀσέβειά τις
[6, 4]	μὴ περαιτέρω προελθεῖν ὑμῶν τὴν	ἀτιμίαν.	Κείσθω γὰρ κατὰ τὸν ὑμέτερον
[6, 7]	ἀνεῖλεν· ἐκεῖνος πενίαν παρεμυθήσατο, οὗτος	παρανομίαν	ἔστησεν· ἐκεῖνος τὸ σῶμα ὀδύνης
[6, 5]	αὐτὸν ἄφωνος. Εἶτα δεικνὺς τὴν	παρανομίαν	τὴν ἐν τῷ δικαστηρίῳ γενομένην
[6, 7]	τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ διὰ τὴν	παρανομίαν	τῶν θεραπευόντων αὐτὸν ἡ ἧττα
[6, 1]	εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ,	ἐπιθυμίαν	πλείονά πως ἐσχήκαμεν τῶν πρὸς
[6, 1]	αἰδοῦμαι δὲ καὶ τὴν ὑμετέραν	προθυμίαν.	Διὸ δὴ καὶ τοῖς ὑπὲρ
[6, 1]	τῷ θυμῷ χρήσασθαι, καὶ τὴν	προθυμίαν	ἐπιδείξασθαι τὴν πολλήν· φωνῆς δὲ
[6, 7]	συναγωγὰς αὐτῶν, ἀξίαν ἔσται εὑρηκὼς	ἐπωνυμίαν;	Εἰ γὰρ τότε σπήλαιον λῃστῶν
[6, 7]	τὸ κέρδος. Οὐκ ἔστιν ἐνταῦθα	πενίαν	αἰτιάσασθαι, οὐκ ἔστι πτωχείαν προβαλέσθαι·
[6, 7]	Ἰουδαΐζοντα διορθώσας ἀσέβειαν ἀνεῖλεν· ἐκεῖνος	πενίαν	παρεμυθήσατο, οὗτος παρανομίαν ἔστησεν· ἐκεῖνος
[6, 6]	καὶ τὴν δύναμιν αὐτῆς πρὸς	καρπογονίαν	διεγείρας, οὗτος καὶ τὸ ξύλον
[6, 4]	οὕτω τὴν ἐπὶ τῆς θυσίας	διακονίαν	ἐπλήρου. Καὶ πάλιν εἴ ποτε
[6, 6]	μὴ τὴν αὐτοῖς προσήκουσαν ἥρπαζον	ἀξίαν.	Διὰ τοῦτο κἀγὼ μισῶ Ἰουδαίους,
[6, 7]	τις προσειπὼν τὰς συναγωγὰς αὐτῶν,	ἀξίαν	ἔσται εὑρηκὼς ἐπωνυμίαν; Εἰ γὰρ
[6, 5]	τοῦ ὠτίου, τὴν χεῖρα τὴν	δεξιὰν,	τὸν πόδα τὸν δεξιόν· εἶτα
[6, 2]	ὄναρ τοιαύτην ἐνδεικνύμενά (τινα προσδοκίαν	οἵαν	τὸ πρότερον. Εἰ γὰρ τὰς
[6, 6]	μηδαμῶς μιμεῖσθαι τὴν τῶν προτέρων	ἄνοιαν,	ἵνα μὴ τὴν αὐτὴν ὑπομείνωσι
[6, 1]	τὰ ἔπαθλα ὑπὲρ δύναμιν καὶ	διάνοιαν;	Κατεγέλασαν τῆς παρούσης ζωῆς, κατεπάτησαν
[6, 6]	τόπους ἐκείνους σαυτὸν εἰσάγων; Καὶ	ποίαν	ἕξεις, εἰπέ μοι, ἀπολογίαν, τίνα
[6, 5]	ἰάθημεν· τὴν διὰ τοῦ σταυροῦ	σωτηρίαν	πᾶσι γενομένην προλέγων. Εἶτα λέγων
[6, 1]	ἐπιῤῥίψας ἀγάπῃ. Μηδεὶς δὲ ὑμῶν	ἀκαιρίαν	καταγινωσκέτω τοῦ λόγου, εἰ, τῶν
[6, 7]	ἡμετέραις τὴν νηστείαν λύσαντες, καὶ	πληροφορίαν	ἡμῖν καὶ πίστιν ἱκανὴν παρασχόντες
[6, 4]	μετὰ τὸν σταυρὸν, μείζονα ὑπομένετε	τιμωρίαν,	καὶ οὐδενὸς ἀπολαύετε τῶν προτέρων.
[6, 5]	Ἡσαΐας, πῶς καὶ τὴν ἐσομένην	εὐεργεσίαν	πᾶσι διὰ τοῦ Χριστοῦ προλέγει,
[6, 7]	τῷ λόγῳ κατασχὼν εἰς τὴν	Ἐκκλησίαν	ἐπανάγαγε. Αὕτη πλείων ἐκείνης ἡ
[6, 6]	καὶ τῷ ψεύδει πολλὴν δῶσι	παῤῥησίαν,	διὰ τοῦτο καὶ ἀληθῆ τινα
[6, 1]	Αἰδοῦμαι καὶ τοῦ πατρὸς τὴν	παρουσίαν,	αἰδοῦμαι δὲ καὶ τὴν ὑμετέραν
[6, 2]	Κἂν ὑμεῖς αἰσχύνησθε εἰπεῖν τὴν	αἰτίαν,	ἐγὼ φανερῶς ἐρῶ· μᾶλλον δὲ
[6, 5]	σαφῶς καὶ διαῤῥήδην παριστώντων τὴν	αἰτίαν	τῶν παρόντων κακῶν μάθητε, ἀκούσατε
[6, 2]	πολλὴν ἀγνωμοσύνην, μετὰ τὴν ἄφατον	ἀχαριστίαν,	καὶ προφήτην ἀφῆκεν εἶναι παρ´
[6, 7]	διαβόλου φρούριον, κἂν ψυχῶν ὄλεθρον,	κἂν	ἀπωλείας ἁπάσης κρημνὸν καὶ βάραθρον,
[6, 7]	μὴ καταφρονήσῃς αὐτοῦ τῆς ἐπιμελείας.	Κἂν	γὰρ μυρία τις καταβάλῃ χρήματα,
[6, 7]	κἂν πορνεῖον, κἂν παρανομίας χωρίον,	κἂν	δαιμόνων καταγώγιον, κἂν διαβόλου φρούριον,
[6, 7]	παρανομίας χωρίον, κἂν δαιμόνων καταγώγιον,	κἂν	διαβόλου φρούριον, κἂν ψυχῶν ὄλεθρον,
[6, 6]	τὴν κεφαλήν; Οὐκ οἶδας ὅτι,	κἂν	μὴ λῃστεύῃ τις, ἐν δὲ
[6, 7]	ἀπωλείας ἁπάσης κρημνὸν καὶ βάραθρον,	κἂν	ὁτιοῦν τις προσείπῃ, ἔλαττον τῆς
[6, 7]	πολιτείας ἐκράτει, νῦν κἂν πορνεῖον,	κἂν	παρανομίας χωρίον, κἂν δαιμόνων καταγώγιον,
[6, 7]	τὰ τῆς πολιτείας ἐκράτει, νῦν	κἂν	πορνεῖον, κἂν παρανομίας χωρίον, κἂν
[6, 2]	Τίνος (οὖν ἕνεκεν οὐκ ἠνέσχετο;	Κἂν	ὑμεῖς αἰσχύνησθε εἰπεῖν τὴν αἰτίαν,
[6, 7]	δαιμόνων καταγώγιον, κἂν διαβόλου φρούριον,	κἂν	ψυχῶν ὄλεθρον, κἂν ἀπωλείας ἁπάσης
[6, 6]	καὶ συναπαχθέντες ἐκείνοις, τὴν ἐσχάτην	ἔδωκαν	δίκην; Σὺ δὲ, ἔνθα Πατὴρ
[6, 4]	διὰ τὸν σταυρωθέντα καὶ τὴν	τόλμαν	τὴν παράνομον ἐκείνην. Πόθεν τοῦτο
[6, 4]	ἀδύτοις ἐκείνοις καὶ τὰς θυσίας	δαπανᾷν,	ἄνωθεν εἶχε τὴν ἀρχήν. Οὐ
[6, 6]	διὰ τοῦτο καὶ ἀληθῆ τινα	ἀνέμιξαν,	καθάπερ οἱ τὰ δηλητήρια κεραννύντες
[6, 1]	οὐδὲν αὐτοῖς εἰς τὴν οἰκείαν	δόξαν	ἔσται πλέον· ἀπὸ δὲ τῶν
[6, 3]	γὰρ φαίνεται διὰ τὴν ἑαυτοῦ	δόξαν	τὰ ἁμαρτήματα ὑμῶν παρορῶν, πολλῷ
[6, 2]	θυγατέρας ὑμῶν τοῖς δαιμονίοις; οὐ	πᾶν	εἶδος ἀσεβείας καὶ ἁμαρτίας ἐπεδείξασθε;
[6, 1]	τούτου καὶ τῇ ὑμετέρᾳ τὸ	πᾶν	ἐπιῤῥίψας ἀγάπῃ. Μηδεὶς δὲ ὑμῶν
[6, 1]	τοὺς λογισμοὺς αὐτῶν καθείλομεν, καὶ	πᾶν	ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως
[6, 7]	χρὴ δεδοικέναι, μὴ κατὰ τὴν	ἡμέραν	ἐκείνην ἀκούσητε παρὰ τοῦ μέλλοντος
[6, 3]	καὶ εἰς αὐτὴν ἐνυβρίζετε τὴν	ἡμέραν.	Καὶ ὁ Θεὸς ἐπηγγέλλετο διὰ
[6, 7]	δύναται, ἐκείνη δὲ πολλὴν καθ´	ἡμέραν	τοῖς αὐτῇ προσιοῦσιν ἐργάζεται βλάβην.
[6, 3]	ἑαυτούς που κατορύξετε πρὸς οὕτω	φανερὰν	πραγμάτων ἀλήθειαν ἀντιβλέποντες; Εἰ γὰρ
[6, 5]	τοῦ Χριστοῦ προλέγει, καὶ τὴν	ὑμετέραν	ἀγνωμοσύνην· Τῷ μώλωπι αὐτοῦ, φησὶν,
[6, 1]	παρουσίαν, αἰδοῦμαι δὲ καὶ τὴν	ὑμετέραν	προθυμίαν. Διὸ δὴ καὶ τοῖς
[6, 3]	πραγμάτων αὐτῶν βοώντων, καὶ σάλπιγγος	λαμπροτέραν	ἀφιέντων φωνὴν, διὰ τῆς κατασκαφῆς
[6, 1]	πάθω; Ὁρᾶτέ μοι τὴν φωνὴν	ἀσθενεστέραν	γενομένην, καὶ πρὸς τοσοῦτον πάλιν
[6, 0]	~Τῇ προτεραίᾳ	μακρὰν	ὁμιλίαν εἰπὼν κατὰ Ἰουδαίων καὶ
[6, 5]	τῆς ὑποκρίσεως τοῦ πράγματος ἐξηκοντίσθησαν	μακράν	που καὶ πόῤῥω γενόμενοι; ~Οὐκ
[6, 5]	καὶ τὴν ἀλήθειαν, καὶ τὴν	μίτραν	ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ
[6, 6]	ἄλλοις αὐτοῖς προσέχειν. Ἵνα γὰρ	θύραν	ἀνοίξωσι ταῖς ἑαυτῶν ἀπάταις, καὶ
[6, 5]	ἐκκλησίασον τὴν συναγωγὴν ἐπὶ τὴν	θύραν	τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. Καὶ
[6, 2]	τοῦτο τὴν οἰκείαν οὐκ ἀπολαμβάνομεν	χώραν,	καὶ οἱ συνεχῶς κατηγορούντων τῶν
[6, 1]	ἔπαθλα ὑπὲρ δύναμιν καὶ διάνοιαν;	Κατεγέλασαν	τῆς παρούσης ζωῆς, κατεπάτησαν βασανιστήρια
[6, 3]	ἀγαγεῖν. Ὅτε γοῦν τὴν Περσίδα	πᾶσαν	ἄγων ἐπῆλθεν ὁ βάρβαρος, καὶ
[6, 5]	ἐγένετο ὁ ναὸς, καὶ τραγῳδίαν	ἅπασαν	ὑπερέβη τὰ καθ´ ὑμᾶς, μὴ
[6, 1]	θανάτου, πρὸς τὸν οὐρανὸν ἐπτερώθησαν,	ἀπηλλάγησαν	τῆς ζάλης τῶν βιωτικῶν πραγμάτων,
[6, 2]	οἱ προφῆται, καὶ οὐκ ἂν	ἐσίγησαν,	ἱκανῶς ἀπεδείξαμεν, τὰς αἰχμαλωσίας ἁπάσας
[6, 5]	ἀλλὰ καὶ τῆς ὑποκρίσεως αὐτῆς	ἐξηκοντίσθησαν.	Ἀναμνήσθητι τοίνυν πῶς Ἀαρὼν ἐγένετο
[6, 5]	αὐτῆς τῆς ὑποκρίσεως τοῦ πράγματος	ἐξηκοντίσθησαν	μακράν που καὶ πόῤῥω γενόμενοι;
[6, 2]	καὶ Κωνσταντίνου καὶ Ἰουλιανοῦ ἐπιχειρήσαντες	διεκωλύθησαν·	τότε μὲν ὑπὸ στρατιωτῶν, ὕστερον
[6, 4]	ἕτεροι πρὸς τούτῳ πάλιν ἑβδομήκοντα	ἀνεδείχθησαν	τότε προφῆται. Καὶ οὐ τότε
[6, 1]	ὑπερεῖδον θανάτου, πρὸς τὸν οὐρανὸν	ἐπτερώθησαν,	ἀπηλλάγησαν τῆς ζάλης τῶν βιωτικῶν
[6, 4]	οὐκ οἰκείᾳ δυνάμει ἐποίησαν ὅπερ	ἐποίησαν	εἰς ὑμᾶς οἱ βασιλεῖς Ῥωμαίων,
[6, 4]	πειράσομαι, ὅτι οὐκ οἰκείᾳ δυνάμει	ἐποίησαν	ὅπερ ἐποίησαν εἰς ὑμᾶς οἱ
[6, 1]	τὸν ὑπ´ ἐκείνων σταυρωθέντα σφόδρα	ἐφίλησαν.	Οὗτοι μὲν γὰρ ἔλεγον, Τὸ
[6, 4]	αὐτὸν, Μάλιστα μὲν οὐκ ἂν	ἐπολέμησαν	ἄνθρωποι, εἰ μὴ ὁ Θεὸς
[6, 4]	ὁ Ἰουδαῖος, ὅτι ἄνθρωποι ἡμῖν	ἐπολέμησαν,	ἄνθρωποι ἐπεβούλευσαν, εἰπὲ πρὸς αὐτὸν,
[6, 6]	ὅσοι παρόντες ἁπλῶς τοῖς γενομένοις	ἐφάνησαν,	εἰς δικαστήριον ἀναρπασθέντες καὶ συναπαχθέντες
[6, 4]	μανίας, ἢ ὅτε τὸν μόσχον	προσεκύνησαν.	Ὅτε γοῦν ὁ Μωϋσῆς προεφήτευσεν,
[6, 1]	διάνοιαν; Κατεγέλασαν τῆς παρούσης ζωῆς,	κατεπάτησαν	βασανιστήρια καὶ κολάσεις, ὑπερεῖδον θανάτου,
[6, 6]	ἀξίωμα. Ὅτε γοῦν τῷ Ἀαρὼν	ἐπανέστησαν	μιαροί τινες ἄνθρωποι καὶ πανώλεθροι,
[6, 6]	καὶ τῷ Ἀαρών. Ἐπειδὴ δὲ	ἐκόμισαν,	λαβὼν αὐτὰς ἁπάσας, ἔνδον ἀπέθετο,
[6, 4]	(μὴ καὶ τοὺς προφήτας ἄνθρωποι	ἔπαυσαν;	μὴ τὴν τοῦ Πνεύματος χάριν
[6, 1]	βιωτικῶν πραγμάτων, εἰς (τὸν εὔδιον	κατέπλευσαν	λιμένα, οὐ χρυσὸν καὶ ἄργυρον
[6, 4]	ὅτι ἄνθρωποι ἡμῖν ἐπολέμησαν, ἄνθρωποι	ἐπεβούλευσαν,	εἰπὲ πρὸς αὐτὸν, Μάλιστα μὲν
[6, 4]	σεμνὰ τὰ παρ´ ὑμῖν, αὐτοὶ	κατέλυσαν,	οἷον τὸ φωνὴν ἐκ τοῦ
[6, 6]	ἐπιστομίσαι, ἐπειδὴ μὴ τὴν αὐτοῖς	προσήκουσαν	ἥρπαζον ἀξίαν. Διὰ τοῦτο κἀγὼ
[6, 3]	εἰ καὶ ἐτόλμων, οὐκ ἂν	ἴσχυσαν	εἰς πέρας αὐτὰ ἀγαγεῖν. Ὅτε
[6, 3]	καθάπαξ ὑμᾶς ἀφεὶς, οὐκ ἂν	ἴσχυσαν	οἱ τὴν πόλιν ὑμῶν καθελόντες,
[6, 3]	πολλὰ {ἂν} ὑμῶν ἐξήλειψεν ἁμαρτήματα.	Ὅταν	δὲ φαίνηται εἰς τέλος ὑμᾶς
[6, 5]	τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ.	Ὅταν	ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ
[6, 5]	ὑμῶν, ὥστε ἐξιλάσασθαι περὶ ὑμῶν.	Ὅταν	οὖν λέγῃ ὅτι διὰ τούτων
[6, 4]	τὰ ἄλλα πάντα τὰ τοιαῦτα.	Ὅταν	οὖν λέγῃ σοι ὁ Ἰουδαῖος,
[6, 4]	ὑμέτερον λόγον, ὅτι τὰ τείχη	κατέσκαψαν	οἱ ἄνθρωποι, καὶ τὴν πόλιν
[6, 4]	πόλιν καθεῖλον, καὶ τὸν βωμὸν	ἀνέτρεψαν·	(μὴ καὶ τοὺς προφήτας ἄνθρωποι
[6, 2]	Ὀλιβᾶ, λέγων, ὅτι Πορνεῖον ᾠκοδομήσατε	ἐν	Αἰγύπτῳ, καὶ ἐπεμαίνεσθε τοῖς βαρβάροις,
[6, 2]	ἐγὼ, Τίνος ἕνεκεν, εἰπέ μοι,	ἐν	Αἰγύπτῳ μὲν τοσοῦτον διατρίψαντες χρόνον,
[6, 2]	προῤῥήσεως δείξαντες ἐπενεχθείσας αὐτοῖς, τὴν	ἐν	Αἰγύπτῳ, τὴν ἐν Βαβυλῶνι, τὴν
[6, 2]	παῖδας ἀποκτιννύντες, οὐδὲ προφήτας λιθάζοντες,	ἐν	αἰχμαλωσίᾳ διάγετε διηνεκεῖ; Μὴ γὰρ
[6, 7]	καὶ ἡ κιβωτὸς ληφθεῖσα αἰχμάλωτος,	ἐν	ἀλλοτρίᾳ γῇ τὴν ἰσχὺν τὴν
[6, 2]	τὸ παράδοξον; Μὴ γὰρ νῦν	ἐν	ἁμαρτίαις μόνον ζῆτε, παρὰ δὲ
[6, 2]	αὐτοῖς, τὴν ἐν Αἰγύπτῳ, τὴν	ἐν	Βαβυλῶνι, τὴν ἐπὶ Ἀντιόχου τοῦ
[6, 6]	ὅτι, κἂν μὴ λῃστεύῃ τις,	ἐν	δὲ τῷ τῶν λῃστευόντων σπηλαίῳ
[6, 6]	τῶν βιβλίων φθέγγεσθαι καὶ ἔχειν	ἐν	διανοίαις. Τί οὖν, εἰπέ μοι,
[6, 2]	ζῆτε, παρὰ δὲ τὴν ἀρχὴν	ἐν	δικαιοσύνῃ καὶ κατορθώμασιν; οὐκ ἄνωθεν
[6, 5]	καὶ ὑμεῖς φανερωθήσεσθε σὺν αὐτῷ	ἐν	δόξῃ. Ἀλλ´ ὅπερ προεθέμην εἰπεῖν
[6, 5]	ἀκτῖνας ἀπέστρεψε τὰς ἡλιακὰς, νύκτα	ἐν	ἡμέρᾳ πανταχοῦ τῆς γῆς ἐποίησε,
[6, 7]	Ἕνα καθεῖλε ναὸν ὁ Θεὸς	ἐν	Ἱεροσολύμοις, καὶ μυρίους ἀνέστησεν ἐκείνου
[6, 3]	πάντων ὑμῶν ἐσμεν νῦν, καὶ	ἐν	μείζονι τιμῇ καθεστήκαμεν. Καὶ πόθεν
[6, 4]	παρὰ τὸν βωμὸν ἑστῶτες, ἀλλ´	ἐν	μέσῃ χώρᾳ βαρβάρων, μεταξὺ (παρανόμων
[6, 7]	ταύτης παρατηρήσεως. Οἵτινες γὰρ, φησὶν,	ἐν	νόμῳ δικαιοῦσθε, τῆς χάριτος ἐξεπέσατε.
[6, 3]	ὑμῶν, εἰ παύσοισθε αἴροντες βαστάγματα	ἐν	σαββάτῳ· ἀλλ´ ἰδοὺ νῦν τοῦτο
[6, 3]	ποιεῖτε, καὶ οὐκ αἴρετε βαστάγματα	ἐν	σαββάτῳ, καὶ οὐδὲ οὕτως καταλλάττεται
[6, 3]	ἅπαντας λήψεσθαι προσεδόκησε, καὶ καθάπερ	ἐν	σαγήνῃ τινὶ καὶ δικτύοις εἰς
[6, 5]	αὐτοὺς, καὶ ἐκέλευσεν ἑψῆσαι κρέας	ἐν	τῇ αὐλῇ τῆς σκηνῆς, καὶ
[6, 5]	Πάντες ὡς πρόβατα ἐπλανήθημεν, ἄνθρωπος	ἐν	τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη. Καὶ
[6, 5]	ἱερεῖς ὑποκρίνονται, καὶ παίζουσι καθάπερ	ἐν	τῇ σκηνῇ, μᾶλλον δὲ οὐδὲ
[6, 5]	ἐπιείκειαν ἐπιδεικνύμενος. Διὰ τοῦτό φησιν·	Ἐν	τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ ἡ κρίσις
[6, 5]	οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ·	ἐν	τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ ἡ κρίσις
[6, 5]	τῷ δικαστηρίῳ γενομένην τότε, φησίν·	Ἐν	τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ ἡ κρίσις
[6, 4]	δὲ πῦρ, τὸ μέλλον ἰέναι	ἐν	τοῖς ἀδύτοις ἐκείνοις καὶ τὰς
[6, 6]	ἀφελεστέρων ὑποσύρειν καὶ (πείθειν, καὶ	ἐν	τοῖς ἄλλοις αὐτοῖς προσέχειν. Ἵνα
[6, 3]	ὄνομά μου, ἵνα μὴ βεβηλωθῇ	ἐν	τοῖς ἔθνεσι. Καὶ πάλιν· Οὐ
[6, 3]	ἀλλὰ δι´ ἐκεῖνο τὸ τόλμημα	ἐν	τοῖς παροῦσιν ἐστὲ δεινοῖς. Ὥστε
[6, 6]	γὰρ μεῖζόν ἐστι, βιβλία κεῖσθαι	ἐν	τόπῳ, ἢ φθέγγεσθαι τὰ ἀπὸ
[6, 5]	Εἶτα δεικνὺς τὴν παρανομίαν τὴν	ἐν	τῷ δικαστηρίῳ γενομένην τότε, φησίν·
[6, 5]	πανταχοῦ τῆς γῆς ἐποίησε, καὶ	ἐν	τῷ δικαστηρίῳ δυνατὸς ἦν τοῦτο
[6, 5]	ἡμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ	ἐν	τῷ Θεῷ. Ὅταν ὁ Χριστὸς
[6, 5]	ποῦ ταῦτα ἔστιν ἰδεῖν ἐξελθόντα;	Ἐν	τῷ παρανόμῳ δικαστηρίῳ Πιλάτου. Τοσαῦτα
[6, 3]	μὲν εἰς αὐτὸν ἀσεβήσαντες ὑμεῖς,	ἐν	ὕβρει καὶ ἀτιμίᾳ, οἱ δὲ
[6, 5]	τὰ πράγματα βοᾷ, καὶ τέλος	ἔλαβεν	ἡ προφητεία, τίνος ἕνεκεν ἀναισχυντεῖς
[6, 5]	εἰς τὰ ἅγια τῶν ἁγίων	εἰσήγαγεν·	εἶτα ἐκέλευσε ῥητόν τινα ἀριθμὸν
[6, 5]	ὃ ἐνετείλατο Κύριος. Καὶ ἐπειδὴ	προσήγαγεν	αὐτοὺς δεῖ γὰρ συντεμεῖν) ἔλουσεν
[6, 2]	οὐρανοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς, ἄρτον ἀγγέλων	ἔφαγεν	ἄνθρωπος, ἐπισιτισμὸν ἀπέστειλεν αὐτοῖς εἰς
[6, 7]	Πνεύματος ἐπήνθει χάρις, νῦν μὲν	ἔλεγεν,	ὅτι Ἐποιήσατε αὐτὸν σπήλαιον λῃστῶν,
[6, 5]	Τοῦτο τοίνυν ὁ προφήτης ἄνωθεν	ἔλεγεν·	Ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη,
[6, 3]	νεκροὺς ἀφεὶς παρ´ ὑμῖν, οὕτως	ἔφυγεν,	ἀγαπῶν, εἰ διασωθείη μόνος; Καὶ
[6, 2]	ὑμῶν ὁ Θεὸς ἠνέσχετο τότε,	μηδὲν	δὲ τοιοῦτον τολμῶντας ἀποστρέφεται νῦν;
[6, 5]	διὰ τούτων ἐξιλάσατο τὸν Θεὸν,	μηδὲν	δὲ τούτων γίνηται νῦν, μήτε
[6, 6]	αὐτὴν μισῶ νῦν, ἢ εἰ	μηδὲν	εἶχε τούτων. Τί δήποτε; Ὅτι
[6, 6]	δὴ μάλιστα Παῦλος διεπονεῖτο, καὶ	ἔσπευδεν	αὐτοὺς ἐπιστομίσαι, ἐπειδὴ μὴ τὴν
[6, 7]	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς πωλουμένων κιβωτίων	οὐδὲν	ἄμεινον αὕτη ἡ κιβωτὸς διακεῖσθαι
[6, 7]	πράγματα, ὑμεῖς δὲ οἰκήματα, καπηλείων	οὐδὲν	ἄμεινον διακείμενα, καὶ σπήλαια λῃστῶν
[6, 1]	ἀπὸ γὰρ τῶν ἡμετέρων ἐγκωμίων	οὐδὲν	ἂν αὐτοὶ λαμπρότεροι γένοιντο. Τί
[6, 5]	τί οὗτοί σου καταμαρτυροῦσι; Καὶ	οὐδὲν	ἀπεκρίνατο, ἀλλ´ εἱστήκει σιγῶν. Τοῦτο
[6, 5]	Τοσαῦτα γὰρ καταμαρτυρησάντων αὐτοῦ, φησὶν,	οὐδὲν	ἀπεκρίνατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· καὶ
[6, 1]	ἡμετέρων ἐγκωμίων, ὅπερ ἔφθην εἰπὼν,	οὐδὲν	αὐτοῖς εἰς τὴν οἰκείαν δόξαν
[6, 7]	χεῖρον. Καὶ γὰρ τοὺς παριόντας	οὐδὲν	μὲν ταῦτα βλάψαι δύναται, ἐκείνη
[6, 2]	προτέρας ἀπελάβετε ἀξίας. Νυνὶ δὲ	οὐδὲν	τοιοῦτον γεγένηται· ἀλλ´ ἑκατὸν καὶ
[6, 7]	γὰρ μυρία τις καταβάλῃ χρήματα,	οὐδὲν	τοιοῦτον ἐργάζεται, ὅσον ὁ ψυχὴν
[6, 2]	μᾶλλον νῦν ἀνασχέσθαι ἔδει, ὅτε	οὐδὲν	τοιοῦτον τολμᾶτε. Τίνος (οὖν ἕνεκεν
[6, 5]	τὸ θυσιαστήριον, καὶ τὸ αἷμα	ἐξέχεεν	ἐπὶ τὴν βάσιν τοῦ θυσιαστηρίου,
[6, 5]	βάσιν, καὶ ἡγίασεν αὐτὰ, καὶ	ἐπέχεεν	ἀπ´ αὐτοῦ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν
[6, 2]	τὸ κεφάλαιον τῶν κακῶν ἦν	τολμηθέν.	Νυνὶ δὲ πάντα ἀπεκρύψατε τὰ
[6, 3]	γοῦν τὴν Περσίδα πᾶσαν ἄγων	ἐπῆλθεν	ὁ βάρβαρος, καὶ ἐξ ἐπιδρομῆς
[6, 6]	τῷ χρόνῳ λήθῃ τὸ γενόμενον	παραδοθὲν	ἀγνοεῖν τοὺς μετὰ ταῦτα ποιῇ
[6, 3]	ἐν μείζονι τιμῇ καθεστήκαμεν. Καὶ	πόθεν	δῆλον ὅτι ἀπεστράφη, φησὶν, ἡμᾶς
[6, 4]	τὴν τόλμαν τὴν παράνομον ἐκείνην.	Πόθεν	τοῦτο δῆλον, φησίν; Ἀφ´ ὧν
[6, 3]	αὐτὸν ἡμεῖς, ἀτιμότεροι πάντων ὑμῶν	ἔμπροσθεν	ὄντες, διὰ τὴν τοῦ Θεοῦ
[6, 6]	πολλὴ ἡ ἀπάτη τοῖς ἀφελεστέροις	ἐντεῦθεν	γίνεται· ἐπεὶ καὶ τὸν δαίμονα
[6, 6]	που καὶ πόῤῥω γενόμενοι; ~Οὐκ	ἐντεῦθεν	δὲ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἑτέρωθεν
[6, 4]	ἡ ἐπιχείρησις γέγονεν. ~δʹ Οὐκ	ἐντεῦθεν	δὲ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἑτέρωθεν
[6, 6]	ἐνεγκόντας, καὶ θυμίαμα ἐπιθέντας, τὴν	ἄνωθεν	(ἀναμένειν ψῆφον. Καὶ θυμιώντων αὐτῶν,
[6, 4]	ἐκείνοις καὶ τὰς θυσίας δαπανᾷν,	ἄνωθεν	εἶχε τὴν ἀρχήν. Οὐ γὰρ
[6, 4]	ἀλλὰ τὰς πλείους καὶ σεμνοτέρας	ἄνωθεν	ἐκ τῶν οὐρανῶν· οἷόν τι
[6, 5]	σιγῶν. Τοῦτο τοίνυν ὁ προφήτης	ἄνωθεν	ἔλεγεν· Ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν
[6, 2]	ἐν δικαιοσύνῃ καὶ κατορθώμασιν; οὐκ	ἄνωθεν	καὶ ἐξ ἀρχῆς μυρίαις συνανεστράφητε
[6, 4]	οἱ ἄνθρωποι· μὴ τὸ πῦρ	ἄνωθεν	καταφέρεσθαι ἄνθρωπος ἐκώλυσεν; μὴ τὴν
[6, 6]	καὶ οὐ δέδοικας μὴ σκηπτὸς	ἄνωθεν	κατενεχθεὶς καταφλέξῃ σου τὴν κεφαλήν;
[6, 4]	ναὸν εἰσῆγε πῦρ, ἀλλὰ φλὸξ	ἄνωθεν	κατενεχθεῖσα, οὕτω τὴν ἐπὶ τῆς
[6, 6]	καὶ τοὺς τὰ πυρεῖα λαβόντας	ἄνωθεν	κατέφλεξε πῦρ. Καὶ ἵνα μὴ
[6, 6]	ἐντεῦθεν δὲ μόνον, ἀλλὰ καὶ	ἑτέρωθεν	ἔστι μαθεῖν πῶς σεμνὸν τὸ
[6, 4]	ἐντεῦθεν δὲ μόνον, ἀλλὰ καὶ	ἑτέρωθεν	ὑμᾶς πεῖσαι πειράσομαι, ὅτι οὐκ
[6, 4]	γὰρ ἡ Ἰουδαϊκὴ πολιτεία οὐχὶ	κάτωθεν	πάσας εἶχε τὰς ἀρχὰς, ἀλλὰ
[6, 1]	ἀναιρεθέντα. Ὥστε ἡδέως ἂν τούτων	ἐπακούσαιεν	τῶν λόγων. ~βʹ Ὅτι μὲν
[6, 1]	καὶ σφόδρα ἂν τούτων μάλιστα	ἐπακούσαιεν	τῶν λόγων τῶν ὑπὲρ τῆς
[6, 2]	ἁμαρτίας τὰς ἑαυτῶν προβάλλοιντο, καὶ	εἴποιεν,	ὅτι Ἐπειδὴ ἡμάρτομεν τῷ Θεῷ,
[6, 5]	τέλος ἔλαβεν ἡ προφητεία, τίνος	ἕνεκεν	ἀναισχυντεῖς εἰκῆ καὶ μάτην; Ποῦ
[6, 4]	που δῆλόν ἐστι. Τίνος οὖν	ἕνεκεν	ἀνεῖλεν; οὐκ εὔδηλον, ὅτι μισήσας
[6, 2]	ἂν αὐτοὺς ἐροίμην ἐγὼ, Τίνος	ἕνεκεν,	εἰπέ μοι, ἐν Αἰγύπτῳ μὲν
[6, 4]	δυνατὸν ἦν ἰδεῖν. Τίνος οὖν	ἕνεκεν,	εἰπέ μοι, νῦν οὐκ ἔχετε
[6, 2]	ταῦτα νῦν ἐργαζόμενος; Τίνος οὖν	ἕνεκεν,	εἰπέ μοι, ὅτε μὲν μείζονα
[6, 2]	αὐτοῖς εἰς πλησμονήν. Τίνος οὖν	ἕνεκεν,	εἰπέ μοι, τότε μὲν ἀσεβοῦντες,
[6, 6]	Ἔξελθε ἀπ´ αὐτῆς. Καὶ τίνος	ἕνεκεν;	Ἐπειδὴ ἐβόα· Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι
[6, 2]	οὐδὲν τοιοῦτον τολμᾶτε. Τίνος (οὖν	ἕνεκεν	οὐκ ἠνέσχετο; Κἂν ὑμεῖς αἰσχύνησθε
[6, 2]	τῆς παρούσης ὑμῶν ἀτιμίας, τίνος	ἕνεκεν	παιδοκτονούντων μὲν ὑμῶν ὁ Θεὸς
[6, 4]	ταῦτα οὐκ ἔχομεν. Τίνος δὲ	ἕνεκεν	τὴν μητρόπολιν οὐκ ἔχετε; οὐκ
[6, 4]	καθ´ ὑμᾶς ἀποστραφέντος; Τίνος οὖν	ἕνεκεν	ὑμᾶς ἀπεστράφη; Εὔδηλον καὶ τοῦτο
[6, 5]	αὐτοῦ, ἀπὸ τοῦ αἵματος λαβὼν,	ἔθηκεν	ἐπὶ τὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου,
[6, 5]	Εἶτά τινα τῆς θυσίας λαβὼν,	ἐπέθηκεν	ἐπὶ ταῖς χερσὶν Ἀαρὼν καὶ
[6, 5]	ἀπὸ τοῦ αἵματος αὐτοῦ λαβὼν,	ἐπέθηκεν	ἐπὶ τὸν λοβὸν τοῦ ὠτίου
[6, 2]	τὴν ἄφατον ἀχαριστίαν, καὶ προφήτην	ἀφῆκεν	εἶναι παρ´ ὑμῖν τὸν μέγαν
[6, 2]	ὁ προφήτης λέγων· Ἄρτον οὐρανοῦ	ἔδωκεν	αὐτοῖς, ἄρτον ἀγγέλων ἔφαγεν ἄνθρωπος,
[6, 5]	θυσίας ἔθυσεν ὁ Μωϋσῆς, πόσα	κατέβαλεν	ἱερεῖα, πῶς αὐτὸν ἔλουσε, πῶς
[6, 4]	ἱερατικόν; μὴ τὰ ἄλλα ἅπαντα	καθεῖλεν	ἄνθρωπος; οὐχ ὁ Θεὸς ταῦτα
[6, 7]	ὁ τὸν Ἰουδαΐζοντα διορθώσας ἀσέβειαν	ἀνεῖλεν·	ἐκεῖνος πενίαν παρεμυθήσατο, οὗτος παρανομίαν
[6, 4]	δῆλόν ἐστι. Τίνος οὖν ἕνεκεν	ἀνεῖλεν;	οὐκ εὔδηλον, ὅτι μισήσας ὑμᾶς
[6, 4]	ἄνθρωπος; οὐχ ὁ Θεὸς ταῦτα	ἀνέστειλεν;	Παντί που δῆλόν ἐστι. Τίνος
[6, 2]	ἄρτον ἀγγέλων ἔφαγεν ἄνθρωπος, ἐπισιτισμὸν	ἀπέστειλεν	αὐτοῖς εἰς πλησμονήν. Τίνος οὖν
[6, 1]	ἕκτος. ~(αʹ Τὰ θηρία ἕως	μὲν	ἂν τὰς ὕλας νέμηται, καὶ
[6, 3]	πατέρας τοὺς ὑμετέρους, ὅτι Ὑμεῖς	μὲν	ἄξιοι μυρίων ἦτε κακῶν· ἐγὼ
[6, 2]	οὖν ἕνεκεν, εἰπέ μοι, τότε	μὲν	ἀσεβοῦντες, εἰδωλολατροῦντες, παιδοκτονοῦντες, τοὺς προφήτας
[6, 4]	φησίν; Ἀφ´ ὧν πρὸ τούτου	μὲν	ἀσεβοῦντες, πάντων ἐπετυγχάνετε, νῦν δὲ
[6, 1]	τὸ ἡμέτερον χαλεπώτερον πάθος. Στρατιώτῃ	μὲν	γὰρ διακλάσαντι τὸ ξίφος ἔξεστι
[6, 2]	συγγνώμη λοιπὸν, οὐδὲ ἀπολογία. Τότε	μὲν	γὰρ εἰς δούλους ἦν τὰ
[6, 1]	ἐκείνων σταυρωθέντα σφόδρα ἐφίλησαν. Οὗτοι	μὲν	γὰρ ἔλεγον, Τὸ αἷμα αὐτοῦ
[6, 6]	Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσί. Σιγῶντες	μὲν	γὰρ οὐχ οὕτως ἠπάτων, φθεγγόμενοι
[6, 1]	ποθεινοτέρα αὐτοῖς ἡ ὑπόθεσις. Ἀπὸ	μὲν	γὰρ τῶν ἡμετέρων ἐγκωμίων, ὅπερ
[6, 3]	ὁ παραγενόμενος. Διὰ τοῦτο οἱ	μὲν	εἰς αὐτὸν ἀσεβήσαντες ὑμεῖς, ἐν
[6, 7]	ἔτι Πνεύματος ἐπήνθει χάρις, νῦν	μὲν	ἔλεγεν, ὅτι Ἐποιήσατε αὐτὸν σπήλαιον
[6, 5]	τινα ἐξ αὐτοῦ κατέκαυσε, τὰ	μὲν	ἔνδον, τὰ δὲ ἔξω, ἤγαγε
[6, 2]	ὥρισε χρόνον προφήτης, ἀλλ´ ὅτι	μὲν	ἥξει, καὶ ἐρημώσει πάντα, καὶ
[6, 2]	προσεκυνήσατε; οὐ τὸν Μωϋσέα νῦν	μὲν	λίθοις βάλλοντες, νῦν δὲ ἐλαύνοντες,
[6, 2]	οὖν ἕνεκεν, εἰπέ μοι, ὅτε	μὲν	μείζονα ἦν τὰ ἁμαρτήματα, πολλὴ
[6, 6]	τοῦτο λόγον; Διὰ τοῦτο μάλιστα	μὲν	μισῶ τὴν συναγωγὴν, ἐπειδὴ τὸν
[6, 4]	ἐπεβούλευσαν, εἰπὲ πρὸς αὐτὸν, Μάλιστα	μὲν	οὐκ ἂν ἐπολέμησαν ἄνθρωποι, εἰ
[6, 6]	κρίσεως ἡ ῥάβδος ἐκείνη, φωνὴν	μὲν	οὐκ ἀφιεῖσα, σάλπιγγος δὲ λαμπρότερον
[6, 4]	λέγω, θυσίας συνεχώρησε γενέσθαι. Ὁ	μὲν	οὖν βωμὸς κάτω ἦν, καὶ
[6, 2]	ἐπακούσαιεν τῶν λόγων. ~βʹ Ὅτι	μὲν	οὖν, εἰ τέλος ἔμελλε λήψεσθαι
[6, 3]	ἐπήγαγον, οὐχ ὁ Θεός. Μάλιστα	μὲν	οὖν ὁ Θεὸς ταῦτα εἰργάσατο.
[6, 6]	δὲ πάσης ἀπεστέρηνται συγγνώμης, ἐκείνοις	μὲν	πείθεσθαι λέγοντες, καθυβρίζοντες δὲ τὸν
[6, 6]	ἀποστρεφόμενοι καὶ μισοῦντες. Εἶτα ῥήματα	μὲν	προφερόμενα οὐχ ἁγιάζει, τὰ δὲ
[6, 7]	Καὶ γὰρ τοὺς παριόντας οὐδὲν	μὲν	ταῦτα βλάψαι δύναται, ἐκείνη δὲ
[6, 3]	δὲ λέγει, τοιοῦτόν ἐστι· Βαρυτέρας	(μὲν	τιμωρίας ἦτε ἄξιοι καὶ κολάσεως·
[6, 7]	εἰς ἐμὲ παρανομησάντων Ἰουδαίων. Κἀγὼ	μὲν	τὸν ναὸν καθεῖλον, καὶ ἐρείπιον
[6, 2]	ἕνεκεν, εἰπέ μοι, ἐν Αἰγύπτῳ	μὲν	τοσοῦτον διατρίψαντες χρόνον, ἀπελάβετε τὴν
[6, 2]	ταῦτα ἐφ´ ὑμῶν συνέβαινε, νεφέλης	μὲν	ὑμῖν ἀντὶ ὀρόφου τεταμένης, στύλου
[6, 2]	ὑμῶν ἀτιμίας, τίνος ἕνεκεν παιδοκτονούντων	μὲν	ὑμῶν ὁ Θεὸς ἠνέσχετο τότε,
[6, 2]	καὶ Ἰουλιανοῦ ἐπιχειρήσαντες διεκωλύθησαν· τότε	μὲν	ὑπὸ στρατιωτῶν, ὕστερον δὲ πυρὸς
[6, 3]	σταυρωθείς. Τί δήποτε οὖν ὁ	μὲν	Φινεὲς ἄνδρα παράνομον ἀνελὼν ἐδικαιοῦτο,
[6, 1]	ἐπιθυμίας. Τοῦτο δὴ καὶ ἡμεῖς	πεπόνθαμεν.	Ἐπειδὴ γὰρ τῆς πρὸς Ἰουδαίους
[6, 3]	νῦν, καὶ ἐν μείζονι τιμῇ	καθεστήκαμεν.	Καὶ πόθεν δῆλον ὅτι ἀπεστράφη,
[6, 1]	τοῦ Χριστοῦ, ἐπιθυμίαν πλείονά πως	ἐσχήκαμεν	τῶν πρὸς ἐκείνους πολέμων. Ἀλλὰ
[6, 2]	καὶ χρόνον καὶ τόπον προανακηρυχθέντα	ἀπεδείξαμεν	διὰ τῶν θείων Γραφῶν· τῇ
[6, 2]	καὶ οὐκ ἂν ἐσίγησαν, ἱκανῶς	ἀπεδείξαμεν,	τὰς αἰχμαλωσίας ἁπάσας μετὰ προῤῥήσεως
[6, 1]	τοῦ Θεοῦ, καὶ τὰ νοήματα	ἐξῃχμαλωτίσαμεν	εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ,
[6, 3]	νῦν. Τί δὲ τοῦτό ἐστιν;	Ἠκούσαμεν	τοῦ Θεοῦ πολλάκις λέγοντος διὰ
[6, 2]	Ἐπειδὴ ἡμάρτομεν τῷ Θεῷ, καὶ	προσεκρούσαμεν	αὐτῷ, διὰ τοῦτο τὴν οἰκείαν
[6, 5]	Τῷ μώλωπι αὐτοῦ, φησὶν, ἡμεῖς	ἰάθημεν·	τὴν διὰ τοῦ σταυροῦ σωτηρίαν
[6, 5]	τίνες, ἐπήγαγε· Πάντες ὡς πρόβατα	ἐπλανήθημεν,	ἄνθρωπος ἐν τῇ ὁδῷ αὐτοῦ
[6, 1]	ἀναισχύντοις ἀντιῤῥήσεσι, τοὺς λογισμοὺς αὐτῶν	καθείλομεν,	καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ
[6, 2]	διὰ τοῦτο τὴν οἰκείαν οὐκ	ἀπολαμβάνομεν	χώραν, καὶ οἱ συνεχῶς κατηγορούντων
[6, 6]	ἐντάξομεν; Οὐδαμῶς, ἀλλ´ ὁμοίως αὐτοὺς	μένομεν	ἀποστρεφόμενοι καὶ μισοῦντες. Εἶτα ῥήματα
[6, 6]	τοῦτο εἰς τοὺς ἀποστόλους αὐτοὺς	ἐντάξομεν;	Οὐδαμῶς, ἀλλ´ ὁμοίως αὐτοὺς μένομεν
[6, 2]	προβάλλοιντο, καὶ εἴποιεν, ὅτι Ἐπειδὴ	ἡμάρτομεν	τῷ Θεῷ, καὶ προσεκρούσαμεν αὐτῷ,
[6, 4]	ἀλλ´ ἐπειδὴ τὴν μητρόπολιν οὐκ	ἔχομεν,	διὰ τοῦτο ταῦτα οὐκ ἔχομεν.
[6, 4]	ἔχομεν, διὰ τοῦτο ταῦτα οὐκ	ἔχομεν.	Τίνος δὲ ἕνεκεν τὴν μητρόπολιν
[6, 1]	λαβεῖν οὐκ ἔνι. Τί οὖν;	ὑποστρέψομεν	καὶ ἡμεῖς; Ἀλλ´ οὐκ ἐπιτρέπει
[6, 3]	χάριν καὶ σεμνότεροι πάντων ὑμῶν	ἐσμεν	νῦν, καὶ ἐν μείζονι τιμῇ
[6, 7]	τὰς ἑαυτῶν αὐτοὺς ἑλκύσαντες. ἄριστον	παραθῶμεν,	καὶ τραπέζης αὐτοῖς κοινωνήσωμεν σήμερον,
[6, 4]	ἐκ περιουσίας τὰ ἀναίσχυντα αὐτῶν	ἐμφράξωμεν	στόματα, φέρε καὶ τοῦτο δι´
[6, 4]	φέρε καὶ τοῦτο δι´ αὐτῶν	ἀποδείξωμεν	τῶν Γραφῶν, ὅτι οὐχ ἡ
[6, 2]	καὶ οὐδὲ αἴνιγμα τοιαύτης μεταβολῆς	ὁρῶμέν	που φαινόμενον, ἀλλ´ ἀποπεπτωκότα αὐτοῖς
[6, 7]	ἐστὶ τὸ ἀνάλωμα. Μὴ τοίνυν	κατοκνήσωμεν,	ἀλλ´, ὅση σπουδὴ καὶ προθυμία,
[6, 7]	ἄριστον παραθῶμεν, καὶ τραπέζης αὐτοῖς	κοινωνήσωμεν	σήμερον, ἵνα ἐπ´ ὄψεσι ταῖς
[6, 7]	σπουδὴ καὶ προθυμία, τοὺς ἀδελφοὺς	θηρεύσωμεν	τοὺς ἡμετέρους, καὶ ἄκοντας εἰς
[6, 4]	πολλάκις καὶ καπνὸς τὰ ἄδυτα	κατελάμβανεν.	Ἵν´ οὖν μὴ ἀναισχυντῶσιν οἱ
[6, 5]	πάλιν, καὶ ἐκ τοῦ ἐλαίου,	ἔῤῥανεν	ἐπὶ Ἀαρὼν, καὶ τὰς στολὰς
[6, 5]	εἶτα λαβὼν ἀπὸ τοῦ ἐλαίου,	ἐπέῤῥανεν	ἀπ´ αὐτοῦ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον,
[6, 3]	μέχρι τοσούτου τὰ τῆς ἐρημίας	ἔμεινεν·	οὐκ ἂν, πολλάκις ὑμῶν ἐπιχειρησάντων,
[6, 6]	στόμα; Οὐκ ἔστιν εἰπεῖν, ἀλλ´	ἔμεινεν	ὢν διάβολος. Τί δὲ οἱ
[6, 3]	ἄλλους δὲ μυρίους πολέμους οὕτως	ἔκρινεν	ὁ Θεὸς πολλάκις. Ὥστε καὶ
[6, 3]	ὑμῶν ἐπιχειρησάντων, ἀνόνητος ἡ ἐπιχείρησις	γέγονεν.	~δʹ Οὐκ ἐντεῦθεν δὲ μόνον,
[6, 6]	τοῦτο φθεγγόμενον μᾶλλον ἢ σιωπῶντα	ἤλαυνεν	ὁ Παῦλος. Διαπονηθεὶς γὰρ, φησὶ,
[6, 7]	ἔστησεν· ἐκεῖνος τὸ σῶμα ὀδύνης	ἀπήλλαξεν,	οὗτος καὶ τὴν ψυχὴν τῆς
[6, 6]	τὴν παράδοξον τοῦ Θεοῦ ψῆφον,	προσέταξεν	ὁ Μωϋσῆς ἐκεῖνα τὰ πυρεῖα
[6, 5]	τὴν ἐπωμίδα, ἔζωσεν αὐτὸν, καὶ	συνέσφιγξεν,	ἐπέθηκε τὸ λογεῖον, καὶ ἐπὶ
[6, 6]	Διαπονηθεὶς γὰρ, φησὶ, τῷ πνεύματι	εἶπεν·	Ἔξελθε ἀπ´ αὐτῆς. Καὶ τίνος
[6, 5]	θανάτου αὐτοῦ. Καὶ οὐχ ἁπλῶς	εἶπεν,	Ἰουδαίους, ἀλλὰ, Τοὺς πονηρούς. Τί
[6, 0]	μήκους τῶν εἰρημένων, νῦν ταύτην	εἶπεν.	Λόγος ἕκτος. ~(αʹ Τὰ θηρία
[6, 2]	ἐκ τῆς Βαβυλῶνος ἐπανόδου συμβήσεται,	προεῖπεν	ὁ Δανιήλ. Ὅτι δὲ ἕξει
[6, 2]	τις προφήτης, ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον	προεῖπεν,	ὅτι ἕως συντελείας καθέξει αὐτοὺς
[6, 5]	λουτῆρα, καὶ τὴν βάσιν, καὶ	ἡγίασεν	αὐτὰ, καὶ ἐπέχεεν ἀπ´ αὐτοῦ
[6, 5]	αὐτοῦ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον, καὶ	ἡγίασεν	αὐτὸ, καὶ τὰ σκεύη, καὶ
[6, 5]	τὴν βάσιν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ	ἡγίασεν	αὐτὸ τοῦ ἐξιλάσασθαι ἐπ´ αὐτοῦ.
[6, 5]	στολὰς τῶν υἱῶν αὐτοῦ. Καὶ	ἡγίασεν	αὐτοὺς, καὶ ἐκέλευσεν ἑψῆσαι κρέας
[6, 3]	Φινεὲς, φησὶ, καὶ ἐξιλάσατο, καὶ	ἐκόπασεν	ἡ θραῦσις· καὶ τοσούτους ἀσεβήσαντας
[6, 7]	καὶ τὴν ψυχὴν τῆς γεέννης	ἐξήρπασεν.	Ἔδειξα τὸν θησαυρὸν, μὴ προδῶτε
[6, 5]	ἀπεστέρησθε τῶν πατρῴων, εἰ μὴ	ἔπεσεν	ὑμῶν ἡ πόλις, καὶ ἐρείπιον
[6, 2]	σχεδὸν ἁλισκομένων Οὐχ ὅπλων ὑμῖν	ἐδέησεν,	οὐ παρατάξεως, οὐ μάχης· ἀλλ´
[6, 5]	καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ οὕτως	ἐποίησεν.	Εἶτά τινα τῆς θυσίας λαβὼν,
[6, 2]	μυρίαις συνανεστράφητε παρανομίαις; οὐ μυρία	κατηγόρησεν	ὑμῶν Ἰεζεκιὴλ ὁ προφήτης, ὅτε
[6, 4]	ἄνθρωποι, εἰ μὴ ὁ Θεὸς	συνεχώρησεν.	Ἔστω δὲ, τὸ τεῖχός σου
[6, 7]	ἐκεῖνος πενίαν παρεμυθήσατο, οὗτος παρανομίαν	ἔστησεν·	ἐκεῖνος τὸ σῶμα ὀδύνης ἀπήλλαξεν,
[6, 7]	Θεὸς ἐν Ἱεροσολύμοις, καὶ μυρίους	ἀνέστησεν	ἐκείνου πολλῷ σεμνοτέρους· Ὑμεῖς γὰρ
[6, 5]	ἐβούλετο, πάντα ἂν ἐδόνησε καὶ	ἔσεισεν.	Εἰ γὰρ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ
[6, 6]	τῇ ψήφῳ τοῦ Θεοῦ πειθόμενος	ἐνεχείρισεν	αὐτῷ τὴν ἱερωσύνην ἐκείνην, ἐκέλευσεν
[6, 3]	τὴν κατὰ τοῦ ἔθνους ὀργὴν	ἔπαυσεν·	Ἔστη γὰρ Φινεὲς, φησὶ, καὶ
[6, 6]	ἐνεχείρισεν αὐτῷ τὴν ἱερωσύνην ἐκείνην,	ἐκέλευσεν	ἀνὰ ἑκάστην φυλὴν ῥάβδον κομίσαι,
[6, 5]	αὐτοῦ. Καὶ ἡγίασεν αὐτοὺς, καὶ	ἐκέλευσεν	ἑψῆσαι κρέας ἐν τῇ αὐλῇ
[6, 4]	προσεκύνησαν. Ὅτε γοῦν ὁ Μωϋσῆς	προεφήτευσεν,	οὔτε ναὸς ἦν, οὔτε βωμὸς,
[6, 5]	προσήγαγε τὸν μόσχον. Καὶ ἐπειδὴ	ἔθυσεν,	ἐπιθέντος Ἀαρὼν τὰς χεῖρας, καὶ
[6, 5]	τότε, πόσας ἐπ´ αὐτῷ θυσίας	ἔθυσεν	ὁ Μωϋσῆς, πόσα κατέβαλεν ἱερεῖα,
[6, 7]	χειραγωγῶν. Ὁ πένητι δοὺς λιμὸν	ἔλυσεν,	ὁ τὸν Ἰουδαΐζοντα διορθώσας ἀσέβειαν
[6, 4]	τὸ πῦρ ἄνωθεν καταφέρεσθαι ἄνθρωπος	ἐκώλυσεν;	μὴ τὴν φωνὴν τὴν ἐκ
[6, 5]	προσήγαγεν αὐτοὺς δεῖ γὰρ συντεμεῖν)	ἔλουσεν	αὐτοὺς ὕδατι, ἐνέδυσε τὸν χιτῶνα,
[6, 5]	τὸν ἐπενδύτην, ἐπέθηκε τὴν ἐπωμίδα,	ἔζωσεν	αὐτὸν, καὶ συνέσφιγξεν, ἐπέθηκε τὸ
[6, 2]	τὰ κακὰ ταῦτα, οὔτε ἐκεῖνος	ἐδήλωσεν,	οὔτε ἄλλος τις προφήτης, ἀλλὰ
[6, 3]	ὑμᾶς ὁ Θεὸς διὰ τοῦτο	διέσωσεν,	ἵνα μὴ τὸ ὄνομα αὐτοῦ
[6, 4]	ἐκ τῶν οὐρανῶν τὰς ἀρχὰς	εἶχεν,	ἐκποδὼν γενέσθαι ἐποίησε, τὸ πῦρ,
[6, 7]	ὁ ναὸς, ἐπειδὴ τὴν κιβωτὸν	εἶχεν;	Οὐδαμῶς, ἀλλὰ καὶ βέβηλος καὶ
[6, 7]	ῥίψασα, καὶ διακλασθῆναι παρασκευάσασα. Τοσοῦτον	ἀπεῖχεν	ἁγιάσαι τὸν τόπον, ὅτι καὶ
[6, 3]	καὶ τὰ πολλὰ {ἂν} ὑμῶν	ἐξήλειψεν	ἁμαρτήματα. Ὅταν δὲ φαίνηται εἰς
[6, 6]	πῶς σεμνὸν τὸ τῆς ἱερωσύνης	ἦν	ἀξίωμα. Ὅτε γοῦν τῷ Ἀαρὼν
[6, 6]	τοὺς ἀφελεστέρους δελεάζειν ἐπιχειροῦντες. Οὐκ	ἦν	ἔγκλημα τοσοῦτον αὐτοῖς, εἰ μὴ
[6, 5]	Εἶτα δεικνὺς ὡς οὐκ ἄνθρωπος	ἦν	εἷς τῶν πολλῶν, ἐπήγαγε· Τὴν
[6, 4]	αὐτοῦ ἐγκατάλειψιν. Εἰ γὰρ ἀνθρώπων	ἦν	ἔργον τὸ γενόμενον, ἔδει μέχρι
[6, 4]	ἐθεάσαντο θείαν, ὡς αὐτοῖς δυνατὸν	ἦν	ἰδεῖν. Τίνος οὖν ἕνεκεν, εἰπέ
[6, 4]	Ὁ μὲν οὖν βωμὸς κάτω	ἦν,	καὶ τὰ ξύλα, καὶ ἡ
[6, 6]	καὶ ῥίζης, βλαστῆσαι ἐποίησε· καὶ	ἦν	λοιπὸν ἔλεγχος καὶ μάρτυς καὶ
[6, 3]	ἀλήθειαν ἀντιβλέποντες; Εἰ γὰρ πλάνος	ἦν	ὁ Ἰησοῦς, καθάπερ φατὲ, καὶ
[6, 3]	καὶ νῦν, εἰ μὴ αὐτὸς	ἦν	ὁ καθάπαξ ὑμᾶς ἀφεὶς, οὐκ
[6, 7]	Ἆρα οὖν διὰ τοῦτο ἅγιος	ἦν	ὁ ναὸς, ἐπειδὴ τὴν κιβωτὸν
[6, 3]	ἀναισχυντοῦσιν, ὅτι οὐχὶ παράνομός τις	ἦν	ὁ σφαγεὶς, ἀλλ´ αὐτὸς ὁ
[6, 3]	γενέσθαι ἐχρῆν, εἴ γε παράνομος	ἦν	ὁ ὑφ´ ὑμῶν σταυρωθείς. Τί
[6, 3]	καὶ προΐσταμαι. Ὥστε εἰ παράνομος	ἦν	ὁ Χριστὸς, ὑμεῖς δὲ αὐτὸν
[6, 7]	Εἰ γὰρ τότε σπήλαιον λῃστῶν	ἦν,	ὅτε ἔτι τὰ τῆς πολιτείας
[6, 7]	γὰρ (τότε, ὅτε τὰ χερουβὶμ	ἦν,	ὅτε ἡ κιβωτὸς, ὅτε ἔτι
[6, 3]	Ὥστε εἴ γε μὴ τοῦτο	ἦν,	οὐκ ἂν ἐπὶ τοσοῦτον ὁ
[6, 4]	ὁ Μωϋσῆς προεφήτευσεν, οὔτε ναὸς	ἦν,	οὔτε βωμὸς, ἀλλὰ μυρία ἀσεβοῦντες
[6, 2]	εἰπέ μοι, ὅτε μὲν μείζονα	ἦν	τὰ ἁμαρτήματα, πολλὴ ἦν ὑμῖν
[6, 2]	Τότε μὲν γὰρ εἰς δούλους	ἦν	τὰ τολμώμενα, εἰς Μωϋσέα καὶ
[6, 2]	οὔπω τὸ κεφάλαιον τῶν κακῶν	ἦν	τολμηθέν. Νυνὶ δὲ πάντα ἀπεκρύψατε
[6, 2]	διάγετε διηνεκεῖ; Μὴ γὰρ ἕτερος	ἦν	τότε Θεὸς, καὶ ἕτερος νῦν;
[6, 3]	εἰ μὴ τῷ Θεῷ δοκοῦν	ἦν	τοῦτο, εἰ καὶ ἐτόλμων, οὐκ
[6, 5]	καὶ ἐν τῷ δικαστηρίῳ δυνατὸς	ἦν	τοῦτο ποιῆσαι. Ἀλλ´ οὐκ ἠθέλησε,
[6, 2]	μείζονα ἦν τὰ ἁμαρτήματα, πολλὴ	ἦν	ὑμῖν ἡ τιμὴ παρὰ τοῦ
[6, 2]	τείχη αὐτόματα κατελύετο. Ξένη τις	ἦν	ὑμῖν ἡ τροφὴ καὶ παράδοξος,
[6, 3]	τότε, ἐπειδὴ ὁ Θεὸς ἵλεως	ἦν,	χωρὶς πολέμου καὶ μάχης καὶ
[6, 3]	ἁμάρτημα ὑμῶν ἐκεῖνο ἁπάντων μεῖζον	ἦν,	ὥστε περιττὸς ὑμῖν οὗτος ὁ
[6, 7]	ἡμέραν τοῖς αὐτῇ προσιοῦσιν ἐργάζεται	βλάβην.	Ἀδελφοὶ, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς
[6, 6]	κύλικος περιχρίοντες, εὐπαράδεκτον ποιοῦσι τὴν	βλάβην.	Διὰ τοῦτο δὴ μάλιστα Παῦλος
[6, 3]	τοῦτο ἐποίησε νῦν, καὶ τὴν	σφαγὴν	ἀπεδέξατο ταύτην, καὶ τὰ πολλὰ
[6, 5]	ἄνωθεν ἔλεγεν· Ὡς πρόβατον ἐπὶ	σφαγὴν	ἤχθη, καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον
[6, 5]	πώς φησιν· Ὡς πρόβατον ἐπὶ	σφαγὴν	ἤχθη, καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον
[6, 5]	Μετὰ τὸ δικαστήριον, μετὰ τὴν	σφαγὴν,	μετὰ τὴν ἀνάληψιν, μετὰ τὸ
[6, 3]	ὁλόκληρον τὴν κατὰ τοῦ ἔθνους	ὀργὴν	ἔπαυσεν· Ἔστη γὰρ Φινεὲς, φησὶ,
[6, 4]	βασιλεῖς Ῥωμαίων, ἀλλὰ διὰ τὴν	ὀργὴν	τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν αὐτοῦ
[6, 7]	ἰδεῖν; μὴ δράμῃς εἰς τὴν	συναγωγὴν,	ἀλλὰ γενοῦ σὺ ναός. Ἕνα
[6, 6]	τοῦτο μάλιστα μὲν μισῶ τὴν	συναγωγὴν,	ἐπειδὴ τὸν νόμον ἔχει καὶ
[6, 5]	καὶ κριὸν, καὶ ἐκκλησίασον τὴν	συναγωγὴν	ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς
[6, 7]	οὕτω καὶ τὸν ἐπὶ τὴν	συναγωγὴν	τρέχοντα βλέπων, μὴ παρίδῃς, ἀλλ´
[6, 5]	τῶν προφητῶν τοῦτο σαφῶς καὶ	διαῤῥήδην	παριστώντων τὴν αἰτίαν τῶν παρόντων
[6, 4]	ἐπετυγχάνετε, νῦν δὲ δοκοῦντες ἐπιεικέστερον	ζῇν	μετὰ τὸν σταυρὸν, μείζονα ὑπομένετε
[6, 1]	γὰρ τῶν ἡμετέρων ἐγκωμίων, ὅπερ	ἔφθην	εἰπὼν, οὐδὲν αὐτοῖς εἰς τὴν
[6, 6]	φανῇ, τὴν αὐτὴν ἐκείνοις δίδωσι	δίκην;	Καὶ τί λέγω τὰ τῶν
[6, 3]	τῆς οἰκουμένης παρηνομήσατε, τοιαύτην ὑπομένετε	δίκην;	Καίτοι γε νῦν καὶ αἱμάτων
[6, 6]	ἵνα μὴ τὴν αὐτὴν ὑπομείνωσι	δίκην.	Ὁρᾷς πῶς τὸ παλαιὸν οἱ
[6, 6]	συναπαχθέντες ἐκείνοις, τὴν ἐσχάτην ἔδωκαν	δίκην;	Σὺ δὲ, ἔνθα Πατὴρ ὑβρίζεται,
[6, 5]	ἐπέχεεν ἀπ´ αὐτοῦ ἐπὶ τὴν	κεφαλὴν	Ἀαρών· καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ
[6, 5]	καὶ τὴν μίτραν ἐπὶ τὴν	κεφαλὴν	αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ τῆς μίτρας
[6, 6]	ἄνωθεν κατενεχθεὶς καταφλέξῃ σου τὴν	κεφαλήν;	Οὐκ οἶδας ὅτι, κἂν μὴ
[6, 2]	μετὰ τὰς εἰδωλολατρείας, μετὰ τὴν	πολλὴν	ἀγνωμοσύνην, μετὰ τὴν ἄφατον ἀχαριστίαν,
[6, 6]	ἑαυτῶν ἀπάταις, καὶ τῷ ψεύδει	πολλὴν	δῶσι παῤῥησίαν, διὰ τοῦτο καὶ
[6, 7]	ταῦτα βλάψαι δύναται, ἐκείνη δὲ	πολλὴν	καθ´ ἡμέραν τοῖς αὐτῇ προσιοῦσιν
[6, 1]	καὶ τὴν προθυμίαν ἐπιδείξασθαι τὴν	πολλήν·	φωνῆς δὲ καμούσης, παρ´ ἑτέρου
[6, 2]	παλαιὰ, οὐδενὶ δὲ τρόπῳ παρανομίας	ὑπερβολὴν	κατελίπετε διὰ τῆς εἰς Χριστὸν
[6, 6]	ἱερωσύνην ἐκείνην, ἐκέλευσεν ἀνὰ ἑκάστην	φυλὴν	ῥάβδον κομίσαι, ἔτι δὲ καὶ
[6, 7]	εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.	Ἀμήν.
[6, 5]	αὐτῷ ἐν δόξῃ. Ἀλλ´ ὅπερ	προεθέμην	εἰπεῖν καὶ δεῖξαι, ὅτι δι´
[6, 2]	Λοιπὸν δὲ ἡδέως ἂν αὐτοὺς	ἐροίμην	ἐγὼ, Τίνος ἕνεκεν, εἰπέ μοι,
[6, 6]	ἕξεις, εἰπέ μοι, ἀπολογίαν, τίνα	συγγνώμην,	ἑκὼν σεαυτὸν εἰς τὸ βάραθρον
[6, 7]	καὶ πληροφορίαν ἡμῖν καὶ πίστιν	ἱκανὴν	παρασχόντες τῆς καλῆς ταύτης διορθώσεως,
[6, 6]	ἐξ ἀρχῆς· Βλαστησάτω ἡ γῆ	βοτάνην	χόρτου, καὶ τὴν δύναμιν αὐτῆς
[6, 5]	παροξύνει. Εἰ γὰρ ἄλλως οὐκ	ἐνῆν	αὐτὸν τελειωθῆναι, ἀλλ´ ἢ διὰ
[6, 1]	τοσοῦτον πάλιν μῆκος ἀρκεῖν οὐ	δυναμένην·	καὶ ταυτό μοι δοκῶ πάσχειν
[6, 4]	φέρεσθαι, τὴν ἐπὶ τῷ χρίσματι	γενομένην	ἐνέργειαν, τὴν δήλωσιν τὴν ἐπὶ
[6, 1]	Ὁρᾶτέ μοι τὴν φωνὴν ἀσθενεστέραν	γενομένην,	καὶ πρὸς τοσοῦτον πάλιν μῆκος
[6, 5]	διὰ τοῦ σταυροῦ σωτηρίαν πᾶσι	γενομένην	προλέγων. Εἶτα λέγων ἡμεῖς τίνες,
[6, 5]	παρανομίαν τὴν ἐν τῷ δικαστηρίῳ	γενομένην	τότε, φησίν· Ἐν τῇ ταπεινώσει
[6, 6]	ἐκέλευσε τὴν διὰ τῶν ῥάβδων	γινομένην	ἐκείνων. Εἶτα ἀθρόον τῶν ἄλλων
[6, 5]	φησιν Ἡσαΐας, πῶς καὶ τὴν	ἐσομένην	εὐεργεσίαν πᾶσι διὰ τοῦ Χριστοῦ
[6, 4]	τὴν ἐκ τοῦ ἱλαστηρίου συνεχῶς	ἀκουομένην	ἄνθρωπος ἐπέσχε; μὴ τὴν δήλωσιν
[6, 5]	ὢν, τὰς πέτρας διέῤῥηξε, τὴν	οἰκουμένην	ἐσκότισε, τὰς ἀκτῖνας ἀπέστρεψε τὰς
[6, 7]	δεδοικέναι, μὴ κατὰ τὴν ἡμέραν	ἐκείνην	ἀκούσητε παρὰ τοῦ μέλλοντος κρίνειν
[6, 6]	πειθόμενος ἐνεχείρισεν αὐτῷ τὴν ἱερωσύνην	ἐκείνην,	ἐκέλευσεν ἀνὰ ἑκάστην φυλὴν ῥάβδον
[6, 7]	ποιοῦντα σεμνὴν τὴν κιβωτὸν τότε	ἐκείνην;	Ἐμοὶ τῶν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς
[6, 4]	καὶ τὴν τόλμαν τὴν παράνομον	ἐκείνην.	Πόθεν τοῦτο δῆλον, φησίν; Ἀφ´
[6, 7]	οὐ τὰ ἄλλα τὰ ποιοῦντα	σεμνὴν	τὴν κιβωτὸν τότε ἐκείνην; Ἐμοὶ
[6, 1]	πολυτελῆ, ἀλλὰ θησαυροὺς ἀσύλους ἐπιφερόμενοι,	ὑπομονὴν,	ἀνδρείαν καὶ ἀγάπην. Εἰς τὸν
[6, 2]	ἄνθρωπος, ἐπισιτισμὸν ἀπέστειλεν αὐτοῖς εἰς	πλησμονήν.	Τίνος οὖν ἕνεκεν, εἰπέ μοι,
[6, 2]	τὰς εἰδωλολατρείας, μετὰ τὴν πολλὴν	ἀγνωμοσύνην,	μετὰ τὴν ἄφατον ἀχαριστίαν, καὶ
[6, 5]	Χριστοῦ προλέγει, καὶ τὴν ὑμετέραν	ἀγνωμοσύνην·	Τῷ μώλωπι αὐτοῦ, φησὶν, ἡμεῖς
[6, 5]	ἀνάγκη πᾶσα, τούτων μὴ γινομένων,	ἱερωσύνην	αὐτοῖς μὴ συνεστάναι. Ὁρᾷς ὅτι
[6, 6]	Θεοῦ πειθόμενος ἐνεχείρισεν αὐτῷ τὴν	ἱερωσύνην	ἐκείνην, ἐκέλευσεν ἀνὰ ἑκάστην φυλὴν
[6, 5]	ἐνέδυσε τὸν χιτῶνα, ἔζωσε τὴν	ζώνην,	ἐνέδυσε τὸν ἐπενδύτην, ἐπέθηκε τὴν
[6, 1]	τί πάθω; Ὁρᾶτέ μοι τὴν	φωνὴν	ἀσθενεστέραν γενομένην, καὶ πρὸς τοσοῦτον
[6, 3]	βοώντων, καὶ σάλπιγγος λαμπροτέραν ἀφιέντων	φωνὴν,	διὰ τῆς κατασκαφῆς τῆς κατὰ
[6, 6]	ἡ ῥάβδος χωρὶς φωνῆς ἠφίει	φωνὴν	διὰ τῆς ὄψεως, οὕτω καὶ
[6, 4]	ὑμῖν, αὐτοὶ κατέλυσαν, οἷον τὸ	φωνὴν	ἐκ τοῦ ἱλαστηρίου φέρεσθαι, τὴν
[6, 1]	φωνῆς δὲ καμούσης, παρ´ ἑτέρου	φωνὴν	λαβεῖν οὐκ ἔνι. Τί οὖν;
[6, 6]	Θεοῦ κρίσεως ἡ ῥάβδος ἐκείνη,	φωνὴν	μὲν οὐκ ἀφιεῖσα, σάλπιγγος δὲ
[6, 4]	καταφέρεσθαι ἄνθρωπος ἐκώλυσεν; μὴ τὴν	φωνὴν	τὴν ἐκ τοῦ ἱλαστηρίου συνεχῶς
[6, 4]	γενέσθαι ἐποίησε, τὸ πῦρ, τὴν	φωνὴν,	τὴν τῶν λίθων ἔκλαμψιν, τὰ
[6, 1]	τὰ νοήματα ἐξῃχμαλωτίσαμεν εἰς τὴν	ὑπακοὴν	τοῦ Χριστοῦ, ἐπιθυμίαν πλείονά πως
[6, 1]	ἀσύλους ἐπιφερόμενοι, ὑπομονὴν, ἀνδρείαν καὶ	ἀγάπην.	Εἰς τὸν Παύλου τελοῦσι χορὸν
[6, 2]	ἁμαρτίας ἀποστρέφεται, πολλῷ μᾶλλον τότε	ἐχρῆν·	εἰ δὲ τότε ἠνείχετο ἀσεβούντων
[6, 3]	μᾶλλον ἐφ´ ὑμῶν τοῦτο γενέσθαι	ἐχρῆν,	εἴ γε παράνομος ἦν ὁ
[6, 3]	καὶ παράνομος, καὶ εὐδοκιμῆσαι ὑμᾶς	ἐχρῆν,	ὅτι αὐτὸν ἀπεκτείνατε. Εἰ γὰρ
[6, 5]	αὐτοῦ. Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς	Μωϋσῆν	λέγων· Λαβὲ Ἀαρὼν καὶ τοὺς
[6, 2]	ἠνέσχετο; Κἂν ὑμεῖς αἰσχύνησθε εἰπεῖν	τὴν	αἰτίαν, ἐγὼ φανερῶς ἐρῶ· μᾶλλον
[6, 5]	τοῦτο σαφῶς καὶ διαῤῥήδην παριστώντων	τὴν	αἰτίαν τῶν παρόντων κακῶν μάθητε,
[6, 5]	τὸ λογεῖον τὴν δήλωσιν καὶ	τὴν	ἀλήθειαν, καὶ τὴν μίτραν ἐπὶ
[6, 5]	δικαστήριον, μετὰ τὴν σφαγὴν, μετὰ	τὴν	ἀνάληψιν, μετὰ τὸ εἰπεῖν ὅτι
[6, 6]	πάλιν ἐνεγκόντας, καὶ θυμίαμα ἐπιθέντας,	τὴν	ἄνωθεν (ἀναμένειν ψῆφον. Καὶ θυμιώντων
[6, 6]	καὶ οἰκεῖον ἐπὶ ταύτην ἤγαγε	τὴν	ἀρχὴν, ἀλλὰ τῇ ψήφῳ τοῦ
[6, 2]	ἁμαρτίαις μόνον ζῆτε, παρὰ δὲ	τὴν	ἀρχὴν ἐν δικαιοσύνῃ καὶ κατορθώμασιν;
[6, 4]	τὰς θυσίας δαπανᾷν, ἄνωθεν εἶχε	τὴν	ἀρχήν. Οὐ γὰρ ἄνθρωπος εἰς
[6, 4]	καὶ μὴ περαιτέρω προελθεῖν ὑμῶν	τὴν	ἀτιμίαν. Κείσθω γὰρ κατὰ τὸν
[6, 6]	τῷ τῶν λῃστευόντων σπηλαίῳ φανῇ,	τὴν	αὐτὴν ἐκείνοις δίδωσι δίκην; Καὶ
[6, 6]	τῶν προτέρων ἄνοιαν, ἵνα μὴ	τὴν	αὐτὴν ὑπομείνωσι δίκην. Ὁρᾷς πῶς
[6, 6]	ἔσπευδεν αὐτοὺς ἐπιστομίσαι, ἐπειδὴ μὴ	τὴν	αὐτοῖς προσήκουσαν ἥρπαζον ἀξίαν. Διὰ
[6, 4]	τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ καὶ	τὴν	αὐτοῦ ἐγκατάλειψιν. Εἰ γὰρ ἀνθρώπων
[6, 4]	οἱ Ἰουδαῖοι, μηδὲ ἀνθρώποις λογίζωνται	τὴν	αὐτῶν ἐρήμωσιν, οὐχὶ τὴν πόλιν
[6, 2]	μετὰ τὴν πολλὴν ἀγνωμοσύνην, μετὰ	τὴν	ἄφατον ἀχαριστίαν, καὶ προφήτην ἀφῆκεν
[6, 5]	σκεύη, καὶ τὸν λουτῆρα, καὶ	τὴν	βάσιν, καὶ ἡγίασεν αὐτὰ, καὶ
[6, 5]	καὶ τὸ αἷμα ἐξέχεεν ἐπὶ	τὴν	βάσιν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ἡγίασεν
[6, 6]	τῆς κύλικος περιχρίοντες, εὐπαράδεκτον ποιοῦσι	τὴν	βλάβην. Διὰ τοῦτο δὴ μάλιστα
[6, 5]	ἦν εἷς τῶν πολλῶν, ἐπήγαγε·	Τὴν	δὲ γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται;
[6, 5]	λοβὸν τοῦ ὠτίου, τὴν χεῖρα	τὴν	δεξιὰν, τὸν πόδα τὸν δεξιόν·
[6, 5]	λογεῖον, καὶ ἐπὶ τὸ λογεῖον	τὴν	δήλωσιν καὶ τὴν ἀλήθειαν, καὶ
[6, 4]	συνεχῶς ἀκουομένην ἄνθρωπος ἐπέσχε; μὴ	τὴν	δήλωσιν τὴν ἐπὶ τῶν λίθων;
[6, 4]	ἐπὶ τῷ χρίσματι γενομένην ἐνέργειαν,	τὴν	δήλωσιν τὴν ἐπὶ τῶν λίθων
[6, 5]	μώλωπι αὐτοῦ, φησὶν, ἡμεῖς ἰάθημεν·	τὴν	διὰ τοῦ σταυροῦ σωτηρίαν πᾶσι
[6, 6]	Θεοῦ λοιπὸν κρίσιν ἀναμένειν ἐκέλευσε	τὴν	διὰ τῶν ῥάβδων γινομένην ἐκείνων.
[6, 1]	μαρτύρων ἡμᾶς καλεσάντων τήμερον, ἡμεῖς	τὴν	διήγησιν τῶν ἐκείνων ἄθλων ἀφέντες,
[6, 6]	ἡ γῆ βοτάνην χόρτου, καὶ	τὴν	δύναμιν αὐτῆς πρὸς καρπογονίαν διεγείρας,
[6, 3]	ἐπάθετε. Εἰ γὰρ φαίνεται διὰ	τὴν	ἑαυτοῦ δόξαν τὰ ἁμαρτήματα ὑμῶν
[6, 4]	ἄνθρωπος ἐκώλυσεν; μὴ τὴν φωνὴν	τὴν	ἐκ τοῦ ἱλαστηρίου συνεχῶς ἀκουομένην
[6, 7]	τινι τῷ λόγῳ κατασχὼν εἰς	τὴν	Ἐκκλησίαν ἐπανάγαγε. Αὕτη πλείων ἐκείνης
[6, 2]	μετὰ προῤῥήσεως δείξαντες ἐπενεχθείσας αὐτοῖς,	τὴν	ἐν Αἰγύπτῳ, τὴν ἐν Βαβυλῶνι,
[6, 2]	ἐπενεχθείσας αὐτοῖς, τὴν ἐν Αἰγύπτῳ,	τὴν	ἐν Βαβυλῶνι, τὴν ἐπὶ Ἀντιόχου
[6, 5]	ἄφωνος. Εἶτα δεικνὺς τὴν παρανομίαν	τὴν	ἐν τῷ δικαστηρίῳ γενομένην τότε,
[6, 2]	ἐν Αἰγύπτῳ, τὴν ἐν Βαβυλῶνι,	τὴν	ἐπὶ Ἀντιόχου τοῦ Ἐπιφανοῦς· ἑκάστῃ
[6, 4]	ἀλλὰ φλὸξ ἄνωθεν κατενεχθεῖσα, οὕτω	τὴν	ἐπὶ τῆς θυσίας διακονίαν ἐπλήρου.
[6, 4]	φωνὴν ἐκ τοῦ ἱλαστηρίου φέρεσθαι,	τὴν	ἐπὶ τῷ χρίσματι γενομένην ἐνέργειαν,
[6, 4]	ἄνθρωπος ἐπέσχε; μὴ τὴν δήλωσιν	τὴν	ἐπὶ τῶν λίθων; μὴ τὸ
[6, 4]	χρίσματι γενομένην ἐνέργειαν, τὴν δήλωσιν	τὴν	ἐπὶ τῶν λίθων τοῦ ἱερέως;
[6, 5]	ζώνην, ἐνέδυσε τὸν ἐπενδύτην, ἐπέθηκε	τὴν	ἐπωμίδα, ἔζωσεν αὐτὸν, καὶ συνέσφιγξεν,
[6, 5]	τί φησιν Ἡσαΐας, πῶς καὶ	τὴν	ἐσομένην εὐεργεσίαν πᾶσι διὰ τοῦ
[6, 6]	δικαστήριον ἀναρπασθέντες καὶ συναπαχθέντες ἐκείνοις,	τὴν	ἐσχάτην ἔδωκαν δίκην; Σὺ δὲ,
[6, 5]	ὕδατι, ἐνέδυσε τὸν χιτῶνα, ἔζωσε	τὴν	ζώνην, ἐνέδυσε τὸν ἐπενδύτην, ἐπέθηκε
[6, 7]	Τοῦτο χρὴ δεδοικέναι, μὴ κατὰ	τὴν	ἡμέραν ἐκείνην ἀκούσητε παρὰ τοῦ
[6, 3]	δὲ καὶ εἰς αὐτὴν ἐνυβρίζετε	τὴν	ἡμέραν. Καὶ ὁ Θεὸς ἐπηγγέλλετο
[6, 1]	ὧν καὶ τὰ παλαίσματα ὑπὲρ	τὴν	θνητὴν φύσιν ἐστὶ, καὶ τὰ
[6, 5]	καὶ ἐκκλησίασον τὴν συναγωγὴν ἐπὶ	τὴν	θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου.
[6, 6]	τοῦ Θεοῦ πειθόμενος ἐνεχείρισεν αὐτῷ	τὴν	ἱερωσύνην ἐκείνην, ἐκέλευσεν ἀνὰ ἑκάστην
[6, 7]	ληφθεῖσα αἰχμάλωτος, ἐν ἀλλοτρίᾳ γῇ	τὴν	ἰσχὺν τὴν οἰκείαν ἐπεδείκνυτο, δὶς
[6, 3]	Φινεὲς ἕνα τινὰ ἀνελὼν, ὁλόκληρον	τὴν	κατὰ τοῦ ἔθνους ὀργὴν ἔπαυσεν·
[6, 5]	καὶ ἐπέχεεν ἀπ´ αὐτοῦ ἐπὶ	τὴν	κεφαλὴν Ἀαρών· καὶ τοῖς υἱοῖς
[6, 5]	ἀλήθειαν, καὶ τὴν μίτραν ἐπὶ	τὴν	κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ τῆς
[6, 6]	σκηπτὸς ἄνωθεν κατενεχθεὶς καταφλέξῃ σου	τὴν	κεφαλήν; Οὐκ οἶδας ὅτι, κἂν
[6, 7]	ἅγιος ἦν ὁ ναὸς, ἐπειδὴ	τὴν	κιβωτὸν εἶχεν; Οὐδαμῶς, ἀλλὰ καὶ
[6, 7]	Ἰουδαίους, κρατήσαντες οἱ Ἀζώτιοι, καὶ	τὴν	κιβωτὸν λαβόντες, εἰς τὸ ἑαυτῶν
[6, 7]	χρὴ φοβεῖσθαι καὶ δεδοικέναι, οὐχὶ	τὴν	κιβωτὸν ταύτην, ἀλλὰ τὸ καταφθείρειν
[6, 7]	τὰ ἄλλα τὰ ποιοῦντα σεμνὴν	τὴν	κιβωτὸν τότε ἐκείνην; Ἐμοὶ τῶν
[6, 4]	τὸ πῦρ, τὴν φωνὴν, τὴν	τῶν	λίθων ἔκλαμψιν, τὰ ἄλλα πάντα
[6, 4]	οὐκ ἔχομεν. Τίνος δὲ ἕνεκεν	τὴν	μητρόπολιν οὐκ ἔχετε; οὐκ ἐπειδὴ
[6, 4]	καθάπαξ; Οὐχὶ, φησίν· ἀλλ´ ἐπειδὴ	τὴν	μητρόπολιν οὐκ ἔχομεν, διὰ τοῦτο
[6, 5]	δήλωσιν καὶ τὴν ἀλήθειαν, καὶ	τὴν	μίτραν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ,
[6, 7]	ἵνα ἐπ´ ὄψεσι ταῖς ἡμετέραις	τὴν	νηστείαν λύσαντες, καὶ πληροφορίαν ἡμῖν
[6, 1]	ἔφθην εἰπὼν, οὐδὲν αὐτοῖς εἰς	τὴν	οἰκείαν δόξαν ἔσται πλέον· ἀπὸ
[6, 7]	ἐν ἀλλοτρίᾳ γῇ τὴν ἰσχὺν	τὴν	οἰκείαν ἐπεδείκνυτο, δὶς τὸ εἴδωλον
[6, 2]	καὶ προσεκρούσαμεν αὐτῷ, διὰ τοῦτο	τὴν	οἰκείαν οὐκ ἀπολαμβάνομεν χώραν, καὶ
[6, 2]	μὲν τοσοῦτον διατρίψαντες χρόνον, ἀπελάβετε	τὴν	οἰκείαν πατρίδα, καὶ εἰς Βαβυλῶνα
[6, 7]	ἐστε ζῶντος, φησί. Καλλώπισον ταύτην	τὴν	οἰκίαν, ἀπέλασον πάντα λογισμὸν πονηρὸν,
[6, 5]	τότε ὢν, τὰς πέτρας διέῤῥηξε,	τὴν	οἰκουμένην ἐσκότισε, τὰς ἀκτῖνας ἀπέστρεψε
[6, 2]	ὅτε τὰς δύο πόρνας εἰσήγαγε,	τὴν	Ὀλᾶ, καὶ τὴν Ὀλιβᾶ, λέγων,
[6, 2]	πόρνας εἰσήγαγε, τὴν Ὀλᾶ, καὶ	τὴν	Ὀλιβᾶ, λέγων, ὅτι Πορνεῖον ᾠκοδομήσατε
[6, 4]	οἱ βασιλεῖς Ῥωμαίων, ἀλλὰ διὰ	τὴν	ὀργὴν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν
[6, 6]	ἀγνοεῖν τοὺς μετὰ ταῦτα ποιῇ	τὴν	παράδοξον τοῦ Θεοῦ ψῆφον, προσέταξεν
[6, 5]	κείροντος αὐτὸν ἄφωνος. Εἶτα δεικνὺς	τὴν	παρανομίαν τὴν ἐν τῷ δικαστηρίῳ
[6, 7]	ἀσθένειαν τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ διὰ	τὴν	παρανομίαν τῶν θεραπευόντων αὐτὸν ἡ
[6, 4]	τὸν σταυρωθέντα καὶ τὴν τόλμαν	τὴν	παράνομον ἐκείνην. Πόθεν τοῦτο δῆλον,
[6, 7]	τὰ σεμνὰ, τῷ Θεῷ φιλονεικοῦντες,	τὴν	παράνομον ταύτην ἐπιτελοῦσι λατρείαν, τί
[6, 1]	τυραννίς. Αἰδοῦμαι καὶ τοῦ πατρὸς	τὴν	παρουσίαν, αἰδοῦμαι δὲ καὶ τὴν
[6, 3]	πέρας αὐτὰ ἀγαγεῖν. Ὅτε γοῦν	τὴν	Περσίδα πᾶσαν ἄγων ἐπῆλθεν ὁ
[6, 3]	σαγήνῃ τινὶ καὶ δικτύοις εἰς	τὴν	πόλιν ἅπαντας εἶχε συγκεκλεισμένους· οὐχὶ
[6, 3]	διὰ τῆς κατασκαφῆς τῆς κατὰ	τὴν	πόλιν, διὰ τῆς ἐρημώσεως τοῦ
[6, 4]	τείχη κατέσκαψαν οἱ ἄνθρωποι, καὶ	τὴν	πόλιν καθεῖλον, καὶ τὸν βωμὸν
[6, 4]	λογίζωνται τὴν αὐτῶν ἐρήμωσιν, οὐχὶ	τὴν	πόλιν μόνον ἀφῆκε πεσεῖν, καὶ
[6, 3]	ἀφεὶς, οὐκ ἂν ἴσχυσαν οἱ	τὴν	πόλιν ὑμῶν καθελόντες, καὶ τὸν
[6, 2]	καὶ ἐρημώσει πάντα, καὶ μεταστήσει	τὴν	πολιτείαν, καὶ μετὰ πόσον χρόνον
[6, 2]	παιδοκτονίας, μετὰ τὰς εἰδωλολατρείας, μετὰ	τὴν	πολλὴν ἀγνωμοσύνην, μετὰ τὴν ἄφατον
[6, 1]	χρήσασθαι, καὶ τὴν προθυμίαν ἐπιδείξασθαι	τὴν	πολλήν· φωνῆς δὲ καμούσης, παρ´
[6, 1]	καὶ τῷ θυμῷ χρήσασθαι, καὶ	τὴν	προθυμίαν ἐπιδείξασθαι τὴν πολλήν· φωνῆς
[6, 6]	καὶ συμβουλεύῃ, μηδαμῶς μιμεῖσθαι τὴν	τῶν	προτέρων ἄνοιαν, ἵνα μὴ τὴν
[6, 4]	τοῦ ναοῦ κατασκαφὴ τῆς κατὰ	τὴν	προφητείαν ἀναιρέσεώς ἐστιν ἡ αἰτία,
[6, 7]	ἐπιθυμεῖς ἰδεῖν; μὴ δράμῃς εἰς	τὴν	συναγωγὴν, ἀλλὰ γενοῦ σὺ ναός.
[6, 6]	Διὰ τοῦτο μάλιστα μὲν μισῶ	τὴν	συναγωγὴν, ἐπειδὴ τὸν νόμον ἔχει
[6, 5]	ἁμαρτίας, καὶ κριὸν, καὶ ἐκκλησίασον	τὴν	συναγωγὴν ἐπὶ τὴν θύραν τῆς
[6, 7]	ῥᾳδίως, οὕτω καὶ τὸν ἐπὶ	τὴν	συναγωγὴν τρέχοντα βλέπων, μὴ παρίδῃς,
[6, 3]	ἂν τοῦτο ἐποίησε νῦν, καὶ	τὴν	σφαγὴν ἀπεδέξατο ταύτην, καὶ τὰ
[6, 5]	φησι; Μετὰ τὸ δικαστήριον, μετὰ	τὴν	σφαγὴν, μετὰ τὴν ἀνάληψιν, μετὰ
[6, 4]	ὅτι διὰ τὸν σταυρωθέντα καὶ	τὴν	τόλμαν τὴν παράνομον ἐκείνην. Πόθεν
[6, 6]	ἁπάσας, ἔνδον ἀπέθετο, καὶ ἀποθέμενος	τὴν	τοῦ Θεοῦ λοιπὸν κρίσιν ἀναμένειν
[6, 3]	πάντων ὑμῶν ἔμπροσθεν ὄντες, διὰ	τὴν	τοῦ Θεοῦ χάριν καὶ σεμνότεροι
[6, 4]	τοὺς προφήτας ἄνθρωποι ἔπαυσαν; μὴ	τὴν	τοῦ Πνεύματος χάριν ἀνεῖλον; μὴ
[6, 1]	μετὰ πολλῆς ἐπὶ ταύτην τρέχει	τὴν	τράπεζαν τῆς ἐπιθυμίας. Τοῦτο δὴ
[6, 4]	ἐποίησε, τὸ πῦρ, τὴν φωνὴν,	τὴν	τῶν λίθων ἔκλαμψιν, τὰ ἄλλα
[6, 6]	παραινῇ καὶ συμβουλεύῃ, μηδαμῶς μιμεῖσθαι	τὴν	τῶν προτέρων ἄνοιαν, ἵνα μὴ
[6, 5]	διὰ τοῦ Χριστοῦ προλέγει, καὶ	τὴν	ὑμετέραν ἀγνωμοσύνην· Τῷ μώλωπι αὐτοῦ,
[6, 1]	τὴν παρουσίαν, αἰδοῦμαι δὲ καὶ	τὴν	ὑμετέραν προθυμίαν. Διὸ δὴ καὶ
[6, 1]	καὶ τὰ νοήματα ἐξῃχμαλωτίσαμεν εἰς	τὴν	ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ, ἐπιθυμίαν πλείονά
[6, 1]	Ἀλλὰ τί πάθω; Ὁρᾶτέ μοι	τὴν	φωνὴν ἀσθενεστέραν γενομένην, καὶ πρὸς
[6, 4]	ἄνωθεν καταφέρεσθαι ἄνθρωπος ἐκώλυσεν; μὴ	τὴν	φωνὴν τὴν ἐκ τοῦ ἱλαστηρίου
[6, 4]	ἐκποδὼν γενέσθαι ἐποίησε, τὸ πῦρ,	τὴν	φωνὴν, τὴν τῶν λίθων ἔκλαμψιν,
[6, 5]	ἔχρισε τὸν λοβὸν τοῦ ὠτίου,	τὴν	χεῖρα τὴν δεξιὰν, τὸν πόδα
[6, 7]	σῶμα ὀδύνης ἀπήλλαξεν, οὗτος καὶ	τὴν	ψυχὴν τῆς γεέννης ἐξήρπασεν. Ἔδειξα
[6, 5]	τίνος ἕνεκεν ἀναισχυντεῖς εἰκῆ καὶ	μάτην;	Ποῦ γὰρ τὰ σεμνὰ τὰ
[6, 3]	ἐπειδὴ εἰς τὸν Σωτῆρα καὶ	προστάτην	τῆς οἰκουμένης παρηνομήσατε, τοιαύτην ὑπομένετε
[6, 6]	ἀναρπασθέντες καὶ συναπαχθέντες ἐκείνοις, τὴν	ἐσχάτην	ἔδωκαν δίκην; Σὺ δὲ, ἔνθα
[6, 5]	μετὰ τὰς τοσαύτας εὐεργεσίας τὸν	εὐεργέτην	ἔσφαττον; Εἰ μὴ ἐξέβη ταῦτα,
[6, 1]	καὶ τὰ παλαίσματα ὑπὲρ τὴν	θνητὴν	φύσιν ἐστὶ, καὶ τὰ ἔπαθλα
[6, 2]	μετὰ τὴν ἄφατον ἀχαριστίαν, καὶ	προφήτην	ἀφῆκεν εἶναι παρ´ ὑμῖν τὸν
[6, 6]	τὴν ἱερωσύνην ἐκείνην, ἐκέλευσεν ἀνὰ	ἑκάστην	φυλὴν ῥάβδον κομίσαι, ἔτι δὲ
[6, 6]	τῶν λῃστευόντων σπηλαίῳ φανῇ, τὴν	αὐτὴν	ἐκείνοις δίδωσι δίκην; Καὶ τί
[6, 3]	τηρεῖτε· τότε δὲ καὶ εἰς	αὐτὴν	ἐνυβρίζετε τὴν ἡμέραν. Καὶ ὁ
[6, 6]	καὶ τοὺς προφήτας, καὶ πλέον	αὐτὴν	μισῶ νῦν, ἢ εἰ μηδὲν
[6, 6]	προτέρων ἄνοιαν, ἵνα μὴ τὴν	αὐτὴν	ὑπομείνωσι δίκην. Ὁρᾷς πῶς τὸ
[6, 2]	πράγματα τέλεον, καὶ οὐδὲ ὄναρ	τοιαύτην	ἐνδεικνύμενά (τινα προσδοκίαν οἵαν τὸ
[6, 3]	καὶ προστάτην τῆς οἰκουμένης παρηνομήσατε,	τοιαύτην	ὑπομένετε δίκην; Καίτοι γε νῦν
[6, 7]	καὶ δεδοικέναι, οὐχὶ τὴν κιβωτὸν	ταύτην,	ἀλλὰ τὸ καταφθείρειν τὸν ναὸν
[6, 0]	τοῦ μήκους τῶν εἰρημένων, νῦν	ταύτην	εἶπεν. Λόγος ἕκτος. ~(αʹ Τὰ
[6, 7]	τῷ Θεῷ φιλονεικοῦντες, τὴν παράνομον	ταύτην	ἐπιτελοῦσι λατρείαν, τί ἄν τις
[6, 6]	καὶ προσήκοντα καὶ οἰκεῖον ἐπὶ	ταύτην	ἤγαγε τὴν ἀρχὴν, ἀλλὰ τῇ
[6, 3]	νῦν, καὶ τὴν σφαγὴν ἀπεδέξατο	ταύτην,	καὶ τὰ πολλὰ {ἂν} ὑμῶν
[6, 7]	Θεοῦ ἐστε ζῶντος, φησί. Καλλώπισον	ταύτην	τὴν οἰκίαν, ἀπέλασον πάντα λογισμὸν
[6, 1]	θοίνης, ἀλλὰ μετὰ πολλῆς ἐπὶ	ταύτην	τρέχει τὴν τράπεζαν τῆς ἐπιθυμίας.
[6, 5]	ἔζωσε τὴν ζώνην, ἐνέδυσε τὸν	ἐπενδύτην,	ἐπέθηκε τὴν ἐπωμίδα, ἔζωσεν αὐτὸν,
[6, 6]	οἰκεῖον ἐπὶ ταύτην ἤγαγε τὴν	ἀρχὴν,	ἀλλὰ τῇ ψήφῳ τοῦ Θεοῦ
[6, 2]	μόνον ζῆτε, παρὰ δὲ τὴν	ἀρχὴν	ἐν δικαιοσύνῃ καὶ κατορθώμασιν; οὐκ
[6, 4]	θυσίας δαπανᾷν, ἄνωθεν εἶχε τὴν	ἀρχήν.	Οὐ γὰρ ἄνθρωπος εἰς τὸν
[6, 7]	οὐδὲν τοιοῦτον ἐργάζεται, ὅσον ὁ	ψυχὴν	διασώζων, καὶ πλάνης ἀπάγων, καὶ
[6, 7]	ὀδύνης ἀπήλλαξεν, οὗτος καὶ τὴν	ψυχὴν	τῆς γεέννης ἐξήρπασεν. Ἔδειξα τὸν
[6, 1]	δὲ καμούσης, παρ´ ἑτέρου φωνὴν	λαβεῖν	οὐκ ἔνι. Τί οὖν; ὑποστρέψομεν
[6, 3]	ἂν ἴσχυσαν εἰς πέρας αὐτὰ	ἀγαγεῖν.	Ὅτε γοῦν τὴν Περσίδα πᾶσαν
[6, 5]	παρόντα ὑπομένουσι κακὰ, ὥρα λοιπὸν	εἰσαγαγεῖν	τὸν Ἡσαΐαν λέγοντα. Ποῦ τοίνυν
[6, 5]	αὐλῇ τῆς σκηνῆς, καὶ ἐκεῖ	φαγεῖν	αὐτό· καὶ ἀπὸ τῆς θύρας
[6, 3]	ἁπάντων, καὶ τούτου οὗ μέλλω	λέγειν	νῦν. Τί δὲ τοῦτό ἐστιν;
[6, 6]	νόμοις ἅπαντα καὶ ποιεῖν καὶ	λέγειν	φιλονεικοῦσι, καὶ πρὸς τὰς συναγωγὰς
[6, 5]	ἤρθη. Καὶ ποῦ ταῦτα ἔστιν	ἰδεῖν	ἐξελθόντα; Ἐν τῷ παρανόμῳ δικαστηρίῳ
[6, 7]	τῆς ἀξίας ἐρεῖ. Ναὸν ἐπιθυμεῖς	ἰδεῖν;	μὴ δράμῃς εἰς τὴν συναγωγὴν,
[6, 4]	θείαν, ὡς αὐτοῖς δυνατὸν ἦν	ἰδεῖν.	Τίνος οὖν ἕνεκεν, εἰπέ μοι,
[6, 6]	ὑβρίζοντες, καὶ ταύτῃ τοὺς ἀφελεστέρους	δελεάζειν	ἐπιχειροῦντες. Οὐκ ἦν ἔγκλημα τοσοῦτον
[6, 7]	ναοὺς τῶν εἰδώλων ἁγίους εἶναι	νομίζειν.	Καὶ γὰρ πολέμου ποτὲ καταλαβόντος
[6, 4]	πάλιν εἴ ποτε ἔδει τι	μαθεῖν,	ἀνὰ μέσον τῶν χερουβὶμ ἐκ
[6, 6]	μόνον, ἀλλὰ καὶ ἑτέρωθεν ἔστι	μαθεῖν	πῶς σεμνὸν τὸ τῆς ἱερωσύνης
[6, 6]	ἤμελλον τῶν ἀφελεστέρων ὑποσύρειν καὶ	(πείθειν,	καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις αὐτοῖς
[6, 5]	διὰ τὸ μὴ βούλεσθαι αὐτὸν	ἐπεξελθεῖν·	εἰ γὰρ ἐβούλετο, πάντα ἂν
[6, 4]	τὰ ὑμέτερα, καὶ μὴ περαιτέρω	προελθεῖν	ὑμῶν τὴν ἀτιμίαν. Κείσθω γὰρ
[6, 6]	τοῦ Θεοῦ νόμοις ἅπαντα καὶ	ποιεῖν	καὶ λέγειν φιλονεικοῦσι, καὶ πρὸς
[6, 1]	καὶ πρὸς τοσοῦτον πάλιν μῆκος	ἀρκεῖν	οὐ δυναμένην· καὶ ταυτό μοι
[6, 3]	ἀνέξεσθε πλάνον αὐτὸν καὶ παράνομον	καλεῖν,	εἴπατέ μοι· καὶ οὐκ ἀπελθόντες
[6, 2]	ἐλαύνοντες, καὶ ἑτέροις μυρίοις τρόποις	ἀνελεῖν	ἐπεχειρήσατε πολλάκις; οὐ διετελεῖτε βλασφημοῦντες
[6, 6]	καὶ πανώλεθροι, τῆς ἀρχῆς αὐτὸν	ἐκβάλλειν	ἐπιχειροῦντες, καὶ ὑπὲρ τῆς τιμῆς
[6, 5]	ἐπειδὴ προσήγαγεν αὐτοὺς δεῖ γὰρ	συντεμεῖν)	ἔλουσεν αὐτοὺς ὕδατι, ἐνέδυσε τὸν
[6, 6]	τὴν τοῦ Θεοῦ λοιπὸν κρίσιν	ἀναμένειν	ἐκέλευσε τὴν διὰ τῶν ῥάβδων
[6, 6]	καὶ θυμίαμα ἐπιθέντας, τὴν ἄνωθεν	(ἀναμένειν	ψῆφον. Καὶ θυμιώντων αὐτῶν, ἡ
[6, 7]	ἐκείνην ἀκούσητε παρὰ τοῦ μέλλοντος	κρίνειν	ὑμᾶς· Ὑπάγετε, οὐκ οἶδα ὑμᾶς·
[6, 6]	χρόνῳ λήθῃ τὸ γενόμενον παραδοθὲν	ἀγνοεῖν	τοὺς μετὰ ταῦτα ποιῇ τὴν
[6, 6]	αὐτοῦ τὸ στόμα; Οὐκ ἔστιν	εἰπεῖν,	ἀλλ´ ἔμεινεν ὢν διάβολος. Τί
[6, 5]	ἐν δόξῃ. Ἀλλ´ ὅπερ προεθέμην	εἰπεῖν	καὶ δεῖξαι, ὅτι δι´ αὐτὸν
[6, 5]	μετὰ τὴν ἀνάληψιν, μετὰ τὸ	εἰπεῖν	ὅτι Αἴρεται (ἀπὸ τῆς γῆς
[6, 2]	οὐκ ἠνέσχετο; Κἂν ὑμεῖς αἰσχύνησθε	εἰπεῖν	τὴν αἰτίαν, ἐγὼ φανερῶς ἐρῶ·
[6, 7]	τὴν κιβωτὸν ταύτην, ἀλλὰ τὸ	καταφθείρειν	τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ διὰ
[6, 6]	πᾶσι παραινοῦσα, μηκέτι τοῖς τοιούτοις	ἐπιχειρεῖν	πράγμασι. Καὶ οὐ τοῦτο μόνον,
[6, 6]	δὲ πολλοὺς ἤμελλον τῶν ἀφελεστέρων	ὑποσύρειν	καὶ (πείθειν, καὶ ἐν τοῖς
[6, 4]	οὐχὶ τὴν πόλιν μόνον ἀφῆκε	πεσεῖν,	καὶ τὸν ναὸν ἐρημωθῆναι, ἀλλὰ
[6, 6]	ἀπὸ τῶν βιβλίων φθέγγεσθαι καὶ	ἔχειν	ἐν διανοίαις. Τί οὖν, εἰπέ
[6, 6]	ἅγιον καὶ ζωοποιὸν ἀθετεῖται, σπεύδεις	τρέχειν,	εἰπέ μοι; καὶ οὐ δέδοικας
[6, 6]	καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις αὐτοῖς	προσέχειν.	Ἵνα γὰρ θύραν ἀνοίξωσι ταῖς
[6, 1]	δυναμένην· καὶ ταυτό μοι δοκῶ	πάσχειν	νῦν, οἷον ἂν εἴ τις
[6, 7]	ἑορτὰς, ἃς κατέλυσα, φιλονεικοῦντές μοι	πάλιν	ἀνεστήσατε, πρὸς τὰς συναγωγὰς ἐδράμετε
[6, 2]	οἰκείαν πατρίδα, καὶ εἰς Βαβυλῶνα	πάλιν	ἀπαχθέντες, ἐπανήλθετε εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα;
[6, 6]	ὅτι ὁ τῆς φύσεως Δεσπότης	πάλιν	αὐτὸν ἐχειροτόνει, ἀντὶ γραμμάτων τοῖς
[6, 6]	τοῦτο μόνον, ἀλλὰ καὶ ἑτέρῳ	πάλιν	αὐτὸν ἐχειροτόνησε τρόπῳ. Ἐπειδὴ γὰρ
[6, 2]	ἡδέως ἂν αὐτῶν ἕκαστον ἐρήσομαι	πάλιν·	Διὰ τὰς ἁμαρτίας σου, ὦ
[6, 4]	ἀνὴρ, καὶ ἕτεροι πρὸς τούτῳ	πάλιν	ἑβδομήκοντα ἀνεδείχθησαν τότε προφῆται. Καὶ
[6, 4]	τῆς θυσίας διακονίαν ἐπλήρου. Καὶ	πάλιν	εἴ ποτε ἔδει τι μαθεῖν,
[6, 3]	δὲ ἀνθρώποις ταῦτα λογίζῃ, σκόπησον	πάλιν	ἐκεῖνο, ὅτι καὶ ἄνθρωποι, εἰ
[6, 6]	καὶ πολλοῖς ἐπέραστον) ἐκέλευσε πυρεῖα	πάλιν	ἐνεγκόντας, καὶ θυμίαμα ἐπιθέντας, τὴν
[6, 1]	μετὰ ἀθυμίας πρὸς τοὺς ἑαυτοῦ	πάλιν	ἐπαναστρέφοι. Μᾶλλον δὲ τὸ ἡμέτερον
[6, 2]	ἀπαχθέντες, ἐπανήλθετε εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα;	Πάλιν	ἐπὶ Ἀντιόχου τοσαῦτα παθόντες κακὰ,
[6, 4]	ἐφέρετο, καὶ τὰ μέλλοντα προὔλεγε.	Πάλιν	ἐπὶ τῶν λίθων τῶν ἐπὶ
[6, 5]	ἕτερον τὸν τῆς τελειώσεως, καὶ	πάλιν	ἐπιθέντος Ἀαρὼν καὶ τῶν υἱῶν
[6, 2]	τὸ πρότερον ἐπανήλθετε σχῆμα· καὶ	πάλιν	θυσίας, καὶ βωμὸν, καὶ τὰ
[6, 4]	καὶ πάντων ἀχθέντων εἰς Βαβυλῶνα,	πάλιν	Ἰεζεκιὴλ καὶ Δανιὴλ οὐ τὰ
[6, 5]	οὕτω προσήνεγκε. Καὶ λαβὼν αἷμα	πάλιν,	καὶ ἐκ τοῦ ἐλαίου, ἔῤῥανεν
[6, 5]	καὶ αὐτὸν ὡλοκαύτωσε· (καὶ προσήγαγε	πάλιν	κριὸν ἕτερον τὸν τῆς τελειώσεως,
[6, 5]	ἔνδον, τὰ δὲ ἔξω, ἤγαγε	πάλιν	κριὸν, καὶ αὐτὸν ὡλοκαύτωσε· (καὶ
[6, 1]	ἀσθενεστέραν γενομένην, καὶ πρὸς τοσοῦτον	πάλιν	μῆκος ἀρκεῖν οὐ δυναμένην· καὶ
[6, 4]	ὑμᾶς ἀπεστράφη; Εὔδηλον καὶ τοῦτο	πάλιν,	ὅτι διὰ τὸν σταυρωθέντα καὶ
[6, 3]	βεβηλωθῇ ἐν τοῖς ἔθνεσι. Καὶ	πάλιν·	Οὐ δι´ ὑμᾶς ἐγὼ ποιῶ,
[6, 3]	τινὶ καὶ δικτύοις εἰς τὴν	πόλιν	ἅπαντας εἶχε συγκεκλεισμένους· οὐχὶ τότε
[6, 3]	τῆς κατασκαφῆς τῆς κατὰ τὴν	πόλιν,	διὰ τῆς ἐρημώσεως τοῦ ναοῦ,
[6, 4]	κατέσκαψαν οἱ ἄνθρωποι, καὶ τὴν	πόλιν	καθεῖλον, καὶ τὸν βωμὸν ἀνέτρεψαν·
[6, 4]	τὴν αὐτῶν ἐρήμωσιν, οὐχὶ τὴν	πόλιν	μόνον ἀφῆκε πεσεῖν, καὶ τὸν
[6, 3]	οὐκ ἂν ἴσχυσαν οἱ τὴν	πόλιν	ὑμῶν καθελόντες, καὶ τὸν ναὸν
[6, 4]	ἔχομεν. Τίνος δὲ ἕνεκεν τὴν	μητρόπολιν	οὐκ ἔχετε; οὐκ ἐπειδὴ ὑμᾶς
[6, 4]	Οὐχὶ, φησίν· ἀλλ´ ἐπειδὴ τὴν	μητρόπολιν	οὐκ ἔχομεν, διὰ τοῦτο ταῦτα
[6, 6]	γῆ βοτάνην χόρτου, καὶ τὴν	δύναμιν	αὐτῆς πρὸς καρπογονίαν διεγείρας, οὗτος
[6, 1]	Διὸ δὴ καὶ τοῖς ὑπὲρ	δύναμιν	ἐπιχειρῆσαι πειράσομαι, ταῖς εὐχαῖς τούτου
[6, 1]	ἐστὶ, καὶ τὰ ἔπαθλα ὑπὲρ	δύναμιν	καὶ διάνοιαν; Κατεγέλασαν τῆς παρούσης
[6, 3]	ἐπιζητεῖτε· Ἀλλ´ ἄνθρωποι, φησὶ, ταῦτα	ἡμῖν	ἐπήγαγον, οὐχ ὁ Θεός. Μάλιστα
[6, 4]	σοι ὁ Ἰουδαῖος, ὅτι ἄνθρωποι	ἡμῖν	ἐπολέμησαν, ἄνθρωποι ἐπεβούλευσαν, εἰπὲ πρὸς
[6, 7]	τὴν νηστείαν λύσαντες, καὶ πληροφορίαν	ἡμῖν	καὶ πίστιν ἱκανὴν παρασχόντες τῆς
[6, 6]	ὅτε τοὺς ἀνδριάντας καθεῖλον παρ´	ἡμῖν	μιαροί τινες ἄνθρωποι καὶ γόητες,
[6, 7]	ταύτης διορθώσεως, καὶ ἑαυτοῖς καὶ	ἡμῖν	τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν γένωνται πρόξενοι,
[6, 2]	ἐφ´ ὑμῶν συνέβαινε, νεφέλης μὲν	ὑμῖν	ἀντὶ ὀρόφου τεταμένης, στύλου δὲ
[6, 4]	ἄλλα τὰ σεμνὰ τὰ παρ´	ὑμῖν,	αὐτοὶ κατέλυσαν, οἷον τὸ φωνὴν
[6, 2]	ἐξεχέατε, διὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν	ὑμῖν	διόρθωσις, οὐδὲ συγγνώμη λοιπὸν, οὐδὲ
[6, 2]	αὐτοβοεὶ σχεδὸν ἁλισκομένων Οὐχ ὅπλων	ὑμῖν	ἐδέησεν, οὐ παρατάξεως, οὐ μάχης·
[6, 2]	ἦν τὰ ἁμαρτήματα, πολλὴ ἦν	ὑμῖν	ἡ τιμὴ παρὰ τοῦ Θεοῦ·
[6, 2]	αὐτόματα κατελύετο. Ξένη τις ἦν	ὑμῖν	ἡ τροφὴ καὶ παράδοξος, καὶ
[6, 5]	οὗτοι οἱ νῦν πατριάρχαι παρ´	ὑμῖν	λεγόμενοι οὐχ ἱερεῖς εἰσιν, ἀλλὰ
[6, 5]	γὰρ τὰ σεμνὰ τὰ παρ´	ὑμῖν	νῦν; ποῦ ὁ ἀρχιερεύς; ποῦ
[6, 6]	Θεοῦ εἰσι τοῦ ὑψίστου, καταγγέλλοντες	ὑμῖν	ὁδὸν σωτηρίας, ἆρα οὖν διὰ
[6, 3]	ἁπάντων μεῖζον ἦν, ὥστε περιττὸς	ὑμῖν	οὗτος ὁ λόγος ὁ τῶν
[6, 3]	χιλιάδας στρατιωτῶν νεκροὺς ἀφεὶς παρ´	ὑμῖν,	οὕτως ἔφυγεν, ἀγαπῶν, εἰ διασωθείη
[6, 2]	προηγουμένου, καὶ τῶν πολεμίων αὐτομάτων	ὑμῖν	παραχωρούντων, τῶν πόλεων αὐτοβοεὶ σχεδὸν
[6, 2]	τεταμένης, στύλου δὲ ἀντὶ λαμπάδος	ὑμῖν	προηγουμένου, καὶ τῶν πολεμίων αὐτομάτων
[6, 3]	σαββάτῳ, καὶ οὐδὲ οὕτως καταλλάττεται	ὑμῖν.	Τὸ γὰρ ἁμάρτημα ὑμῶν ἐκεῖνο
[6, 2]	καὶ προφήτην ἀφῆκεν εἶναι παρ´	ὑμῖν	τὸν μέγαν Μωϋσέα, καὶ σημεῖα
[6, 3]	ὑμᾶς συμβεβηκότων, ἔτι διὰ λόγων	ἀπόδειξιν	ἐπιζητεῖτε· Ἀλλ´ ἄνθρωποι, φησὶ, ταῦτα
[6, 4]	ἔπαυσαν; μὴ τὴν τοῦ Πνεύματος	χάριν	ἀνεῖλον; μὴ τὰ ἄλλα τὰ
[6, 3]	ὄντες, διὰ τὴν τοῦ Θεοῦ	χάριν	καὶ σεμνότεροι πάντων ὑμῶν ἐσμεν
[6, 5]	καὶ τὸν λουτῆρα, καὶ τὴν	βάσιν,	καὶ ἡγίασεν αὐτὰ, καὶ ἐπέχεεν
[6, 5]	τὸ αἷμα ἐξέχεεν ἐπὶ τὴν	βάσιν	τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ἡγίασεν αὐτὸ
[6, 2]	τὴν ἀρχὴν ἐν δικαιοσύνῃ καὶ	κατορθώμασιν;	οὐκ ἄνωθεν καὶ ἐξ ἀρχῆς
[6, 7]	οἶδα ὑμᾶς· τοῖς γὰρ ἐμὲ	σταυρώσασιν	ἐκοινωνήσατε, καὶ τὰς ἑορτὰς, ἃς
[6, 7]	Ἀδελφοὶ, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς	φρεσὶν,	ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, καὶ
[6, 1]	ἡμᾶς καλεσάντων τήμερον, ἡμεῖς τὴν	διήγησιν	τῶν ἐκείνων ἄθλων ἀφέντες, πρὸς
[6, 4]	ὑμᾶς καὶ ἀποστραφεὶς καθάπαξ; Οὐχὶ,	φησίν·	ἀλλ´ ἐπειδὴ τὴν μητρόπολιν οὐκ
[6, 4]	παράνομον ἐκείνην. Πόθεν τοῦτο δῆλον,	φησίν;	Ἀφ´ ὧν πρὸ τούτου μὲν
[6, 2]	ἁμαρτίας ἐπεδείξασθε; οὐχ ὁ προφήτης	φησὶν	ἐκ προσώπου τοῦ Θεοῦ πρὸς
[6, 7]	ἀκαίρου ταύτης παρατηρήσεως. Οἵτινες γὰρ,	φησὶν,	ἐν νόμῳ δικαιοῦσθε, τῆς χάριτος
[6, 5]	καὶ ἐπιείκειαν ἐπιδεικνύμενος. Διὰ τοῦτό	φησιν·	Ἐν τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ ἡ
[6, 5]	ἐν τῷ δικαστηρίῳ γενομένην τότε,	φησίν·	Ἐν τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ ἡ
[6, 5]	σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου οὐκ ἐξελεύσεσθε,	φησὶν,	ἑπτὰ ἡμέρας ἕως ἡ ἡμέρα
[6, 5]	Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Παῦλός	φησιν·	Ἡ ζωὴ ἡμῶν κέκρυπται σὺν
[6, 5]	ἄξιον ἀκοῦσαι τῶν ῥήσεων. Αὕτη,	φησὶν,	ἡ χρίσις Ἀαρὼν, καὶ ἡ
[6, 3]	Καὶ πόθεν δῆλον ὅτι ἀπεστράφη,	φησὶν,	ἡμᾶς ὁ Θεός; Λόγου γὰρ
[6, 5]	ὑμετέραν ἀγνωμοσύνην· Τῷ μώλωπι αὐτοῦ,	φησὶν,	ἡμεῖς ἰάθημεν· τὴν διὰ τοῦ
[6, 5]	παρόντων κακῶν μάθητε, ἀκούσατε τί	φησιν	Ἡσαΐας, πῶς καὶ τὴν ἐσομένην
[6, 5]	Τίς γάρ ἐστι περὶ οὗ	φησιν	ὅτι Αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς
[6, 5]	Πιλάτου. Τοσαῦτα γὰρ καταμαρτυρησάντων αὐτοῦ,	φησὶν,	οὐδὲν ἀπεκρίνατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς·
[6, 5]	σταυροῦ τὸν τρόπον, οὕτω πώς	φησιν·	Ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη,
[6, 5]	παρ´ ὑμῖν λεγόμενοι οὐχ ἱερεῖς	εἰσιν,	ἀλλὰ ἱερεῖς ὑποκρίνονται, καὶ παίζουσι
[6, 6]	ἀποθέμενος τὴν τοῦ Θεοῦ λοιπὸν	κρίσιν	ἀναμένειν ἐκέλευσε τὴν διὰ τῶν
[6, 5]	τῇ σκηνῇ, μᾶλλον δὲ οὐδὲ	ὑπόκρισιν	διατηρῆσαι δύνανται· τοσοῦτον οὐχὶ τῆς
[6, 5]	θυσίας λαβὼν, ἐπέθηκεν ἐπὶ ταῖς	χερσὶν	Ἀαρὼν καὶ τῶν υἱῶν αὐτοῦ,
[6, 3]	τοὺς Ἰουδαίους ταῖς τῶν πολεμίων	χερσὶν,	ἀντιλαμβάνομαι καὶ προΐσταμαι. Ὥστε εἰ
[6, 7]	πολλὴν καθ´ ἡμέραν τοῖς αὐτῇ	προσιοῦσιν	ἐργάζεται βλάβην. Ἀδελφοὶ, μὴ παιδία
[6, 3]	ἐκεῖνο τὸ τόλμημα ἐν τοῖς	παροῦσιν	ἐστὲ δεινοῖς. Ὥστε εἴ γε
[6, 1]	Θεοῦ λεγομένων. Ἰουδαίους γὰρ μάλιστα	μισοῦσιν	οἱ μάρτυρες, ἐπειδὴ τὸν ὑπ´
[6, 3]	ἐγκαταλείψεως, δείκνυσι καὶ τοῖς σφόδρα	ἀναισχυντοῦσιν,	ὅτι οὐχὶ παράνομός τις ἦν
[6, 1]	τὰ παλαίσματα ὑπὲρ τὴν θνητὴν	φύσιν	ἐστὶ, καὶ τὰ ἔπαθλα ὑπὲρ
[6, 7]	τῶν ἔργων ἐδείκνυτο. Ἵνα γὰρ	μάθωσιν	οἱ πολέμιοι ὅτι οὐ δι´
[6, 6]	φύλλα ἤνεγκε καὶ καρποὺς, ἵνα	μάθωσιν	ὅτι ὁ τῆς φύσεως Δεσπότης
[6, 4]	στήθους τοῦ ἀρχιερέως, ὅπερ ἐκάλουν	δήλωσιν,	ἐγίνετό τις ἔκλαμψις, καὶ τὰ
[6, 5]	καὶ ἐπὶ τὸ λογεῖον τὴν	δήλωσιν	καὶ τὴν ἀλήθειαν, καὶ τὴν
[6, 4]	ἀκουομένην ἄνθρωπος ἐπέσχε; μὴ τὴν	δήλωσιν	τὴν ἐπὶ τῶν λίθων; μὴ
[6, 4]	τῷ χρίσματι γενομένην ἐνέργειαν, τὴν	δήλωσιν	τὴν ἐπὶ τῶν λίθων τοῦ
[6, 4]	μηδὲ ἀνθρώποις λογίζωνται τὴν αὐτῶν	ἐρήμωσιν,	οὐχὶ τὴν πόλιν μόνον ἀφῆκε
[6, 4]	ἄδυτα κατελάμβανεν. Ἵν´ οὖν μὴ	ἀναισχυντῶσιν	οἱ Ἰουδαῖοι, μηδὲ ἀνθρώποις λογίζωνται
[6, 2]	πεντακοσιοστὸν γὰρ λοιπὸν ἐξ ἐκείνου	ἐστὶν	ἔτος μέχρις ἡμῶν· καὶ οὐδὲ
[6, 4]	τῆς κατὰ τὴν προφητείαν ἀναιρέσεώς	ἐστιν	ἡ αἰτία, ἀλλ´ ἡ ὀργὴ
[6, 7]	οὐκ ἔστι πτωχείαν προβαλέσθαι· ῥημάτων	ἐστὶν	ἡ δαπάνη, λόγων ἐστὶ τὸ
[6, 3]	λέγειν νῦν. Τί δὲ τοῦτό	ἐστιν;	Ἠκούσαμεν τοῦ Θεοῦ πολλάκις λέγοντος
[6, 2]	ἕτερος νῦν; οὐχὶ ὁ αὐτός	ἐστιν	ὁ καὶ ἐκεῖνα οἰκονομῶν, καὶ
[6, 5]	ἀκάθαρτος καὶ ἐναγὴς καὶ βέβηλός	ἐστιν	ὁ παρ´ αὐτοῖς ἱερεὺς νῦν,
[6, 6]	ἡγιάσθη αὐτοῦ τὸ στόμα; Οὐκ	ἔστιν	εἰπεῖν, ἀλλ´ ἔμεινεν ὢν διάβολος.
[6, 7]	μὴ προδῶτε τὸ κέρδος. Οὐκ	ἔστιν	ἐνταῦθα πενίαν αἰτιάσασθαι, οὐκ ἔστι
[6, 5]	αὐτοῦ ἤρθη. Καὶ ποῦ ταῦτα	ἔστιν	ἰδεῖν ἐξελθόντα; Ἐν τῷ παρανόμῳ
[6, 7]	παρὰ Ἰουδαίοις, ὅπου ἱλαστήριον οὐκ	ἔστιν,	ὅπου οὐ χρισμὸς, οὐ διαθήκης
[6, 2]	τίμιον ἐξεχέατε, διὰ τοῦτο οὐκ	ἔστιν	ὑμῖν διόρθωσις, οὐδὲ συγγνώμη λοιπὸν,
[6, 7]	λύσαντες, καὶ πληροφορίαν ἡμῖν καὶ	πίστιν	ἱκανὴν παρασχόντες τῆς καλῆς ταύτης
[6, 5]	μετὰ τὴν σφαγὴν, μετὰ τὴν	ἀνάληψιν,	μετὰ τὸ εἰπεῖν ὅτι Αἴρεται
[6, 4]	τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν αὐτοῦ	ἐγκατάλειψιν.	Εἰ γὰρ ἀνθρώπων ἦν ἔργον
[6, 4]	τὴν φωνὴν, τὴν τῶν λίθων	ἔκλαμψιν,	τὰ ἄλλα πάντα τὰ τοιαῦτα.
[6, 4]	καὶ παραδοξότερα εἶπον πράγματα, καὶ	ὄψιν	ἐθεάσαντο θείαν, ὡς αὐτοῖς δυνατὸν
[6, 6]	τὸ ξύλον τότε ἐκεῖνο, ξηρὸν	ὂν	καὶ ἄκαρπον, καὶ γῆς χωρὶς
[6, 4]	Οὐ γὰρ ἄνθρωπος εἰς τὸν	ναὸν	εἰσῆγε πῦρ, ἀλλὰ φλὸξ ἄνωθεν
[6, 7]	προσείπῃ, ἔλαττον τῆς ἀξίας ἐρεῖ.	Ναὸν	ἐπιθυμεῖς ἰδεῖν; μὴ δράμῃς εἰς
[6, 4]	μόνον ἀφῆκε πεσεῖν, καὶ τὸν	ναὸν	ἐρημωθῆναι, ἀλλὰ καὶ τὰ πράγματα
[6, 3]	πόλιν ὑμῶν καθελόντες, καὶ τὸν	ναὸν	ἐρημώσαντες, οὐκ ἂν μέχρι τοσούτου
[6, 7]	παρανομησάντων Ἰουδαίων. Κἀγὼ μὲν τὸν	ναὸν	καθεῖλον, καὶ ἐρείπιον ἐποίησα τὸν
[6, 2]	πολλάκις ἐπιχειρησάντων αὐτῶν ἀναστῆσαι τὸν	ναόν.	Καὶ γὰρ καὶ ἅπαξ, καὶ
[6, 7]	γενοῦ σὺ ναός. Ἕνα καθεῖλε	ναὸν	ὁ Θεὸς ἐν Ἱεροσολύμοις, καὶ
[6, 7]	ταύτην, ἀλλὰ τὸ καταφθείρειν τὸν	ναὸν	τοῦ Θεοῦ διὰ τῶν ἐκεῖ
[6, 5]	αὐτοῦ λαβὼν, ἐπέθηκεν ἐπὶ τὸν	λοβὸν	τοῦ ὠτίου Ἀαρὼν τοῦ δεξιοῦ,
[6, 5]	ἔλουσε, πῶς αὐτοῦ ἔχρισε τὸν	λοβὸν	τοῦ ὠτίου, τὴν χεῖρα τὴν
[6, 3]	Ἀλλ´ ἄνθρωποι, φησὶ, ταῦτα ἡμῖν	ἐπήγαγον,	οὐχ ὁ Θεός. Μάλιστα μὲν
[6, 7]	λαβόντες, εἰς τὸ ἑαυτῶν ἱερὸν	εἰσήγαγον.	Ἆρα οὖν διὰ τοῦτο ἅγιος
[6, 5]	μὴ συνεστάναι. Ὁρᾷς ὅτι δικαίως	ἔλεγον	ὅτι οὐχὶ τῆς ἀληθείας μόνον,
[6, 6]	οἱ δαίμονες; ἐπειδὴ ἐκήρυττον καὶ	ἔλεγον·	Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ
[6, 1]	σφόδρα ἐφίλησαν. Οὗτοι μὲν γὰρ	ἔλεγον,	Τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ´ ἡμᾶς
[6, 4]	πνεύματος ἐπληροῦντο, καὶ τὰ μέλλοντα	προὔλεγον,	καὶ πολλῷ τῶν προτέρων καὶ
[6, 6]	καὶ πῶς ἂν ἔχοι τοῦτο	λόγον;	Διὰ τοῦτο μάλιστα μὲν μισῶ
[6, 5]	αὐτὸν κατὰ τὸν τοῦ δικαίου	λόγον	ἐψηφίσατο τότε, ἀλλ´ ἐδέξαντο τὰς
[6, 4]	Κείσθω γὰρ κατὰ τὸν ὑμέτερον	λόγον,	ὅτι τὰ τείχη κατέσκαψαν οἱ
[6, 4]	ἐγκατάλειψιν. Εἰ γὰρ ἀνθρώπων ἦν	ἔργον	τὸ γενόμενον, ἔδει μέχρι τῆς
[6, 6]	ἐκείνην, ἐκέλευσεν ἀνὰ ἑκάστην φυλὴν	ῥάβδον	κομίσαι, ἔτι δὲ καὶ τῷ
[6, 2]	ὑμῖν παραχωρούντων, τῶν πόλεων αὐτοβοεὶ	σχεδὸν	ἁλισκομένων Οὐχ ὅπλων ὑμῖν ἐδέησεν,
[6, 1]	ζωῆς, κατεπάτησαν βασανιστήρια καὶ κολάσεις,	ὑπερεῖδον	θανάτου, πρὸς τὸν οὐρανὸν ἐπτερώθησαν,
[6, 6]	δὲ ἐκόμισαν, λαβὼν αὐτὰς ἁπάσας,	ἔνδον	ἀπέθετο, καὶ ἀποθέμενος τὴν τοῦ
[6, 5]	τὸν ὡρισμένον τῶν ἡμερῶν ἀριθμὸν	ἔνδον	καθέζηται· εὔδηλον ὅτι καὶ ἀτελὴς
[6, 5]	ἐκέλευσε ῥητόν τινα ἀριθμὸν ἡμερῶν	ἔνδον	μεῖναι. Μᾶλλον δὲ καὶ αὐτῶν
[6, 5]	ἐξ αὐτοῦ κατέκαυσε, τὰ μὲν	ἔνδον,	τὰ δὲ ἔξω, ἤγαγε πάλιν
[6, 6]	εἰσι τοῦ ὑψίστου, καταγγέλλοντες ὑμῖν	ὁδὸν	σωτηρίας, ἆρα οὖν διὰ τοῦτο
[6, 5]	ἡγιάσθη, διὰ τούτων ἐξιλάσατο τὸν	Θεὸν,	μηδὲν δὲ τούτων γίνηται νῦν,
[6, 2]	οὐ διετελεῖτε βλασφημοῦντες εἰς τὸν	Θεόν;	οὐ τῷ Βεελφεγὼρ ἐτελέσθητε; οὐ
[6, 5]	αὐτοῖς ἱερεὺς νῦν, καὶ τὸν	Θεὸν	παροξύνει. Εἰ γὰρ ἄλλως οὐκ
[6, 3]	δὲ, ὡς φατὲ, πλάνον καὶ	ἀντίθεόν	τινα σταυρώσαντες, οὐ μόνον οὐκ
[6, 2]	ἀλλ´ ἀποπεπτωκότα αὐτοῖς τὰ πράγματα	τέλεον,	καὶ οὐδὲ ὄναρ τοιαύτην ἐνδεικνύμενά
[6, 1]	εἰς τὴν οἰκείαν δόξαν ἔσται	πλέον·	ἀπὸ δὲ τῶν κατὰ Ἰουδαίων
[6, 6]	ἔχει καὶ τοὺς προφήτας, καὶ	πλέον	αὐτὴν μισῶ νῦν, ἢ εἰ
[6, 6]	ἐπειδὴ μὴ τὴν αὐτοῖς προσήκουσαν	ἥρπαζον	ἀξίαν. Διὰ τοῦτο κἀγὼ μισῶ
[6, 6]	ποιῆσαι τόπον ἅγιον. Τί γὰρ	μεῖζόν	ἐστι, βιβλία κεῖσθαι ἐν τόπῳ,
[6, 3]	γὰρ ἁμάρτημα ὑμῶν ἐκεῖνο ἁπάντων	μεῖζον	ἦν, ὥστε περιττὸς ὑμῖν οὗτος
[6, 7]	ἡ ἐλεημοσύνη, καὶ μυρίων ταλάντων	μεῖζον	τὸ κέρδος. Καὶ (τί λέγω
[6, 2]	παρανομίας πολλῷ χεῖρον ἐτολμήσατε καὶ	μεῖζον,	τὸν Χριστὸν ἀνελόντες. ~γʹ Ἔτι
[6, 5]	ἱερωσύνης λαλήσω νόμους, πῶς τὸ	παλαιὸν	ἐγίνοντο, ἵνα μάθῃς ὅτι οὗτοι
[6, 6]	ὑπομείνωσι δίκην. Ὁρᾷς πῶς τὸ	παλαιὸν	οἱ ἱερεῖς ἐχειροτονοῦντο; Νυνὶ δὲ
[6, 2]	τις ἐγένετο, ἀλλ´ οὔπω τὸ	κεφάλαιον	τῶν κακῶν ἦν τολμηθέν. Νυνὶ
[6, 4]	Πνεύματος χάρις ἐφίπτατο, καὶ τὸ	ἔλαιον	ἀνεπήδα· καὶ προφῆται τούτοις διηκόνουν
[6, 5]	τὰς στολὰς αὐτῶν, καὶ τὸ	ἔλαιον	τῆς χρίσεως, καὶ τὸν μόσχον
[6, 7]	εὑρηκὼς ἐπωνυμίαν; Εἰ γὰρ τότε	σπήλαιον	λῃστῶν ἦν, ὅτε ἔτι τὰ
[6, 7]	μὲν ἔλεγεν, ὅτι Ἐποιήσατε αὐτὸν	σπήλαιον	λῃστῶν, νῦν δὲ, ὅτι Οἶκον
[6, 3]	γὰρ διὰ τὸν λοιπὸν ὑμῶν	βίον,	ἀλλὰ δι´ ἐκεῖνο τὸ τόλμημα
[6, 7]	καὶ προφητῶν βιβλία, τὸν τόπον	ἅγιον	εἶναι, ὥρα σοι λοιπὸν καὶ
[6, 6]	βλασφημεῖται, ἔνθα τὸ Πνεῦμα τὸ	ἅγιον	καὶ ζωοποιὸν ἀθετεῖται, σπεύδεις τρέχειν,
[6, 6]	Οὐκ ἀρκεῖ τοῦτο ποιῆσαι τόπον	ἅγιον.	Τί γὰρ μεῖζόν ἐστι, βιβλία
[6, 7]	κἂν παρανομίας χωρίον, κἂν δαιμόνων	καταγώγιον,	κἂν διαβόλου φρούριον, κἂν ψυχῶν
[6, 1]	τῶν βιωτικῶν πραγμάτων, εἰς (τὸν	εὔδιον	κατέπλευσαν λιμένα, οὐ χρυσὸν καὶ
[6, 5]	αὐτὸν, καὶ συνέσφιγξεν, ἐπέθηκε τὸ	λογεῖον,	καὶ ἐπὶ τὸ λογεῖον τὴν
[6, 5]	δὲ ἡ στολὴ, καὶ τὸ	λογεῖον,	καὶ ἡ δήλωσις; Μὴ γάρ
[6, 5]	τὸ λογεῖον, καὶ ἐπὶ τὸ	λογεῖον	τὴν δήλωσιν καὶ τὴν ἀλήθειαν,
[6, 6]	ὡς ἀδελφὸν καὶ προσήκοντα καὶ	οἰκεῖον	ἐπὶ ταύτην ἤγαγε τὴν ἀρχὴν,
[6, 7]	τῆς πολιτείας ἐκράτει, νῦν κἂν	πορνεῖον,	κἂν παρανομίας χωρίον, κἂν δαιμόνων
[6, 2]	καὶ τὴν Ὀλιβᾶ, λέγων, ὅτι	Πορνεῖον	ᾠκοδομήσατε ἐν Αἰγύπτῳ, καὶ ἐπεμαίνεσθε
[6, 2]	γενόμενος, καὶ οὐδὲ ἴχνος, οὐδὲ	προοίμιον	οὐδέπω μέχρι καὶ σήμερον ἐμφήνας
[6, 2]	ἐξετείνατε, ἐπειδὴ τὸ αἷμα τὸ	τίμιον	ἐξεχέατε, διὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν
[6, 7]	ἵνα γένῃ μέλος τοῦ Χριστοῦ	τίμιον,	ἵνα γένῃ ναὸς τοῦ Πνεύματος·
[6, 5]	μεῖναι. Μᾶλλον δὲ καὶ αὐτῶν	ἄξιον	ἀκοῦσαι τῶν ῥήσεων. Αὕτη, φησὶν,
[6, 5]	τὴν δεξιὰν, τὸν πόδα τὸν	δεξιόν·	εἶτα εἰς τὰ ἅγια τῶν
[6, 1]	ταυτό μοι δοκῶ πάσχειν νῦν,	οἷον	ἂν εἴ τις στρατιώτης κατακόψας
[6, 4]	σεμνοτέρας ἄνωθεν ἐκ τῶν οὐρανῶν·	οἷόν	τι λέγω, θυσίας συνεχώρησε γενέσθαι.
[6, 4]	τὰ παρ´ ὑμῖν, αὐτοὶ κατέλυσαν,	οἷον	τὸ φωνὴν ἐκ τοῦ ἱλαστηρίου
[6, 6]	τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον καὶ	ζωοποιὸν	ἀθετεῖται, σπεύδεις τρέχειν, εἰπέ μοι;
[6, 5]	ἔπεσεν ὑμῶν ἡ πόλις, καὶ	ἐρείπιον	ἐγένετο ὁ ναὸς, καὶ τραγῳδίαν
[6, 7]	μὲν τὸν ναὸν καθεῖλον, καὶ	ἐρείπιον	ἐποίησα τὸν σεμνὸν ἐκεῖνον καὶ
[6, 5]	ἐπέῤῥανεν ἀπ´ αὐτοῦ ἐπὶ τὸ	θυσιαστήριον,	καὶ ἡγίασεν αὐτὸ, καὶ τὰ
[6, 5]	τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ἐκαθάρισε τὸ	θυσιαστήριον,	καὶ τὸ αἷμα ἐξέχεεν ἐπὶ
[6, 6]	ἁπλῶς τοῖς γενομένοις ἐφάνησαν, εἰς	δικαστήριον	ἀναρπασθέντες καὶ συναπαχθέντες ἐκείνοις, τὴν
[6, 5]	τοίνυν τοῦτό φησι; Μετὰ τὸ	δικαστήριον,	μετὰ τὴν σφαγὴν, μετὰ τὴν
[6, 7]	κιβωτὸς νῦν παρὰ Ἰουδαίοις, ὅπου	ἱλαστήριον	οὐκ ἔστιν, ὅπου οὐ χρισμὸς,
[6, 5]	αὐτὸν ὡλοκαύτωσε· (καὶ προσήγαγε πάλιν	κριὸν	ἕτερον τὸν τῆς τελειώσεως, καὶ
[6, 5]	τὰ δὲ ἔξω, ἤγαγε πάλιν	κριὸν,	καὶ αὐτὸν ὡλοκαύτωσε· (καὶ προσήγαγε
[6, 5]	τὸν περὶ τῆς ἁμαρτίας, καὶ	κριὸν,	καὶ ἐκκλησίασον τὴν συναγωγὴν ἐπὶ
[6, 7]	κἂν δαιμόνων καταγώγιον, κἂν διαβόλου	φρούριον,	κἂν ψυχῶν ὄλεθρον, κἂν ἀπωλείας
[6, 7]	νῦν κἂν πορνεῖον, κἂν παρανομίας	χωρίον,	κἂν δαιμόνων καταγώγιον, κἂν διαβόλου
[6, 5]	τὰς κατ´ αὐτοῦ. Τὸ δὲ	αἴτιον	διὰ τὸ μὴ βούλεσθαι αὐτὸν
[6, 2]	εἰ μὴ τοῦτό ἐστι τὸ	αἴτιον	τῆς παρούσης ὑμῶν ἀτιμίας, τίνος
[6, 5]	σφαγὴν ἤχθη, καὶ ὡς ἀμνὸς	ἐναντίον	τοῦ κείροντος αὐτὸν ἄφωνος. Εἶτα
[6, 5]	σφαγὴν ἤχθη, καὶ ὡς ἀμνὸς	ἐναντίον	τοῦ κείροντος αὐτὸν ἄφωνος, οὕτως
[6, 2]	ἄλλος τις προφήτης, ἀλλὰ καὶ	τοὐναντίον	προεῖπεν, ὅτι ἕως συντελείας καθέξει
[6, 7]	σπήλαιον λῃστῶν, νῦν δὲ, ὅτι	Οἶκον	ἐμπορίου, διὰ τὰς παρανομίας αὐτῶν
[6, 4]	λίθων; μὴ τὸ χρῖσμα τὸ	ἱερατικόν;	μὴ τὰ ἄλλα ἅπαντα καθεῖλεν
[6, 5]	καὶ ἐπὶ τῆς μίτρας τὸ	πέταλον	τὸ χρυσοῦν· εἶτα λαβὼν ἀπὸ
[6, 3]	καὶ μυρία ἦτε ἡμαρτηκότες· καὶ	δῆλον	ἔκ τε τῶν εἰρημένων ἁπάντων,
[6, 4]	Θεὸς ταῦτα ἀνέστειλεν; Παντί που	δῆλόν	ἐστι. Τίνος οὖν ἕνεκεν ἀνεῖλεν;
[6, 3]	μείζονι τιμῇ καθεστήκαμεν. Καὶ πόθεν	δῆλον	ὅτι ἀπεστράφη, φησὶν, ἡμᾶς ὁ
[6, 2]	τοιοῦτον τολμῶντας ἀποστρέφεται νῦν; Ἦ	δῆλον	ὅτι καὶ παιδοκτονίας καὶ πάσης
[6, 4]	τὴν παράνομον ἐκείνην. Πόθεν τοῦτο	δῆλον,	φησίν; Ἀφ´ ὧν πρὸ τούτου
[6, 1]	στεφάνων, καὶ τὸ τοῦ μέλλοντος	ἄδηλον	λοιπὸν διαφυγόντες. Τί οὖν ἂν
[6, 3]	τοὺς υἱοὺς ὑμῶν ἐσφάττετε; οὐκ	εὔδηλον	καὶ τοῖς σφόδρα ἀνοήτοις, ὅτι,
[6, 4]	Τίνος οὖν ἕνεκεν ὑμᾶς ἀπεστράφη;	Εὔδηλον	καὶ τοῦτο πάλιν, ὅτι διὰ
[6, 3]	φαίνηται εἰς τέλος ὑμᾶς ἀποστρεφόμενος,	εὔδηλον	ὅτι διὰ τῆς ὀργῆς ταύτης,
[6, 5]	τῶν ἡμερῶν ἀριθμὸν ἔνδον καθέζηται·	εὔδηλον	ὅτι καὶ ἀτελὴς καὶ ἀκάθαρτος
[6, 4]	Τίνος οὖν ἕνεκεν ἀνεῖλεν; οὐκ	εὔδηλον,	ὅτι μισήσας ὑμᾶς καὶ ἀποστραφεὶς
[6, 6]	φθέγγεσθαι τὰ ἀπὸ τῶν βιβλίων;	Εὔδηλον	ὅτι τὰ ἀπὸ τῶν βιβλίων
[6, 4]	νῦν οὐκ ἔχετε προφήτας; οὐκ	εὔδηλον,	ὅτι τοῦ Θεοῦ τὰ καθ´
[6, 7]	Ἰουδαίων. Κἀγὼ μὲν τὸν ναὸν	καθεῖλον,	καὶ ἐρείπιον ἐποίησα τὸν σεμνὸν
[6, 4]	οἱ ἄνθρωποι, καὶ τὴν πόλιν	καθεῖλον,	καὶ τὸν βωμὸν ἀνέτρεψαν· (μὴ
[6, 4]	Ἔστω δὲ, τὸ τεῖχός σου	καθεῖλον	οἱ ἄνθρωποι· μὴ τὸ πῦρ
[6, 6]	καὶ μέμνησθε, ὅτε τοὺς ἀνδριάντας	καθεῖλον	παρ´ ἡμῖν μιαροί τινες ἄνθρωποι
[6, 4]	μὴ τὴν τοῦ Πνεύματος χάριν	ἀνεῖλον;	μὴ τὰ ἄλλα τὰ σεμνὰ
[6, 3]	τὰ ἁμαρτήματα ὑμῶν παρορῶν, πολλῷ	μᾶλλον	ἂν τοῦτο ἐποίησε νῦν, καὶ
[6, 4]	ἐπειδὴ ὑμᾶς ὁ Θεὸς ἐγκατέλιπε;	Μᾶλλον	δὲ, ἵνα ἐκ περιουσίας τὰ
[6, 5]	τινα ἀριθμὸν ἡμερῶν ἔνδον μεῖναι.	Μᾶλλον	δὲ καὶ αὐτῶν ἄξιον ἀκοῦσαι
[6, 5]	παίζουσι καθάπερ ἐν τῇ σκηνῇ,	μᾶλλον	δὲ οὐδὲ ὑπόκρισιν διατηρῆσαι δύνανται·
[6, 2]	τὴν αἰτίαν, ἐγὼ φανερῶς ἐρῶ·	μᾶλλον	δὲ οὐκ ἐγὼ, ἀλλ´ αὐτὴ
[6, 1]	πρὸς τοὺς ἑαυτοῦ πάλιν ἐπαναστρέφοι.	Μᾶλλον	δὲ τὸ ἡμέτερον χαλεπώτερον πάθος.
[6, 3]	σφαγῇ παρανόμου τινὸς ἀνδρός· πολλῷ	μᾶλλον	ἐφ´ ὑμῶν τοῦτο γενέσθαι ἐχρῆν,
[6, 6]	δαίμονα ἐκεῖνον διὰ τοῦτο φθεγγόμενον	μᾶλλον	ἢ σιωπῶντα ἤλαυνεν ὁ Παῦλος.
[6, 2]	τότε ἠνείχετο ἀσεβούντων ὑμῶν, πολλῷ	μᾶλλον	νῦν ἀνασχέσθαι ἔδει, ὅτε οὐδὲν
[6, 2]	διὰ τὰς ἁμαρτίας ἀποστρέφεται, πολλῷ	μᾶλλον	τότε ἐχρῆν· εἰ δὲ τότε
[6, 4]	ἱερεύς· τὸ δὲ πῦρ, τὸ	μέλλον	ἰέναι ἐν τοῖς ἀδύτοις ἐκείνοις
[6, 6]	οὕτως ἠπάτων, φθεγγόμενοι δὲ πολλοὺς	ἤμελλον	τῶν ἀφελεστέρων ὑποσύρειν καὶ (πείθειν,
[6, 6]	καρπογονίαν διεγείρας, οὗτος καὶ τὸ	ξύλον	τότε ἐκεῖνο, ξηρὸν ὂν καὶ
[6, 7]	τὴν οἰκείαν ἐπεδείκνυτο, δὶς τὸ	εἴδωλον	χαμαὶ ῥίψασα, καὶ διακλασθῆναι παρασκευάσασα.
[6, 1]	πρὸς τὸν τῶν θηριομάχων διεγείρωσι	πόλεμον,	εἶτα ἐπιπηδήσαντα σαρκὸς ἀπογεύσηται καὶ
[6, 5]	μήτε τὸν ὡρισμένον τῶν ἡμερῶν	ἀριθμὸν	ἔνδον καθέζηται· εὔδηλον ὅτι καὶ
[6, 5]	εἰσήγαγεν· εἶτα ἐκέλευσε ῥητόν τινα	ἀριθμὸν	ἡμερῶν ἔνδον μεῖναι. Μᾶλλον δὲ
[6, 7]	εὐσέβειαν χειραγωγῶν. Ὁ πένητι δοὺς	λιμὸν	ἔλυσεν, ὁ τὸν Ἰουδαΐζοντα διορθώσας
[6, 6]	μισῶ τὴν συναγωγὴν, ἐπειδὴ τὸν	νόμον	ἔχει καὶ τοὺς προφήτας, καὶ
[6, 6]	τοῦτο κἀγὼ μισῶ Ἰουδαίους, ἐπειδὴ	νόμον	ἔχουσι, νόμον ὑβρίζοντες, καὶ ταύτῃ
[6, 6]	μισῶ Ἰουδαίους, ἐπειδὴ νόμον ἔχουσι,	νόμον	ὑβρίζοντες, καὶ ταύτῃ τοὺς ἀφελεστέρους
[6, 3]	οὖν ὁ μὲν Φινεὲς ἄνδρα	παράνομον	ἀνελὼν ἐδικαιοῦτο, καὶ ἱερωσύνῃ ἐτιμᾶτο·
[6, 4]	σταυρωθέντα καὶ τὴν τόλμαν τὴν	παράνομον	ἐκείνην. Πόθεν τοῦτο δῆλον, φησίν;
[6, 3]	οὖν ἀνέξεσθε πλάνον αὐτὸν καὶ	παράνομον	καλεῖν, εἴπατέ μοι· καὶ οὐκ
[6, 7]	σεμνὰ, τῷ Θεῷ φιλονεικοῦντες, τὴν	παράνομον	ταύτην ἐπιτελοῦσι λατρείαν, τί ἄν
[6, 7]	δρόμων, διὰ τοῦ πρὸς τὸν	Ἰουδαϊσμὸν	συνειδότος, διὰ τῆς ἀκαίρου ταύτης
[6, 7]	ταύτην τὴν οἰκίαν, ἀπέλασον πάντα	λογισμὸν	πονηρὸν, ἵνα γένῃ μέλος τοῦ
[6, 2]	αὐτοῖς, ἄρτον ἀγγέλων ἔφαγεν ἄνθρωπος,	ἐπισιτισμὸν	ἀπέστειλεν αὐτοῖς εἰς πλησμονήν. Τίνος
[6, 4]	τὴν πόλιν καθεῖλον, καὶ τὸν	βωμὸν	ἀνέτρεψαν· (μὴ καὶ τοὺς προφήτας
[6, 4]	ἁγίων ὁρῶντες, οὐ παρὰ τὸν	βωμὸν	ἑστῶτες, ἀλλ´ ἐν μέσῃ χώρᾳ
[6, 2]	σχῆμα· καὶ πάλιν θυσίας, καὶ	βωμὸν,	καὶ τὰ ἅγια τῶν ἁγίων,
[6, 3]	ἀνελόντες. ~γʹ Ἔτι οὖν ἀνέξεσθε	πλάνον	αὐτὸν καὶ παράνομον καλεῖν, εἴπατέ
[6, 3]	ἐτιμᾶτο· ὑμεῖς δὲ, ὡς φατὲ,	πλάνον	καὶ ἀντίθεόν τινα σταυρώσαντες, οὐ
[6, 1]	κολάσεις, ὑπερεῖδον θανάτου, πρὸς τὸν	οὐρανὸν	ἐπτερώθησαν, ἀπηλλάγησαν τῆς ζάλης τῶν
[6, 6]	τὸν δαίμονα ἐκεῖνον διὰ τοῦτο	φθεγγόμενον	μᾶλλον ἢ σιωπῶντα ἤλαυνεν ὁ
[6, 4]	γὰρ ἀνθρώπων ἦν ἔργον τὸ	γενόμενον,	ἔδει μέχρι τῆς ἁλώσεως στῆναι
[6, 6]	μὴ τῷ χρόνῳ λήθῃ τὸ	γενόμενον	παραδοθὲν ἀγνοεῖν τοὺς μετὰ ταῦτα
[6, 2]	αἴνιγμα τοιαύτης μεταβολῆς ὁρῶμέν που	φαινόμενον,	ἀλλ´ ἀποπεπτωκότα αὐτοῖς τὰ πράγματα
[6, 1]	αὐτῶν καθείλομεν, καὶ πᾶν ὕψωμα	ἐπαιρόμενον	κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ,
[6, 6]	πείθεσθαι λέγοντες, καθυβρίζοντες δὲ τὸν	προφητευόμενον	ὑπ´ ἐκείνων. ~ζʹ Ὅλως δὲ
[6, 5]	παρῇ τοῦ μαρτυρίου, μήτε τὸν	ὡρισμένον	τῶν ἡμερῶν ἀριθμὸν ἔνδον καθέζηται·
[6, 6]	γίνεται· ἐπεὶ καὶ τὸν δαίμονα	ἐκεῖνον	διὰ τοῦτο φθεγγόμενον μᾶλλον ἢ
[6, 7]	καὶ ἐρείπιον ἐποίησα τὸν σεμνὸν	ἐκεῖνον	καὶ φρικτὰ κατέχοντα πράγματα, ὑμεῖς
[6, 3]	μηδὲ εἴπῃ τις, ὅτι δι´	ἐκεῖνον	ταῦτα ἐπάθετε. Εἰ γὰρ φαίνεται
[6, 7]	τῆς ἀγορᾶς πωλουμένων κιβωτίων οὐδὲν	ἄμεινον	αὕτη ἡ κιβωτὸς διακεῖσθαι δοκεῖ,
[6, 7]	ὑμεῖς δὲ οἰκήματα, καπηλείων οὐδὲν	ἄμεινον	διακείμενα, καὶ σπήλαια λῃστῶν ἐθεραπεύετε.
[6, 2]	χρόνον τοσοῦτον; Καὶ τί τὸ	κοινὸν	καὶ τὸ παράδοξον; Μὴ γὰρ
[6, 1]	ἐπιπηδήσαντα σαρκὸς ἀπογεύσηται καὶ αἷμα	ἀνθρώπινον	πίῃ, οὐκ ἂν ῥᾳδίως ταύτης
[6, 7]	καθεῖλον, καὶ ἐρείπιον ἐποίησα τὸν	σεμνὸν	ἐκεῖνον καὶ φρικτὰ κατέχοντα πράγματα,
[6, 6]	καὶ ἑτέρωθεν ἔστι μαθεῖν πῶς	σεμνὸν	τὸ τῆς ἱερωσύνης ἦν ἀξίωμα.
[6, 7]	ψυχῶν ὄλεθρον, κἂν ἀπωλείας ἁπάσης	κρημνὸν	καὶ βάραθρον, κἂν ὁτιοῦν τις
[6, 5]	ἔλεγον ὅτι οὐχὶ τῆς ἀληθείας	μόνον,	ἀλλὰ καὶ αὐτῆς τῆς ὑποκρίσεως
[6, 6]	ἐπιχειρεῖν πράγμασι. Καὶ οὐ τοῦτο	μόνον,	ἀλλὰ καὶ ἑτέρῳ πάλιν αὐτὸν
[6, 6]	πόῤῥω γενόμενοι; ~Οὐκ ἐντεῦθεν δὲ	μόνον,	ἀλλὰ καὶ ἑτέρωθεν ἔστι μαθεῖν
[6, 4]	γέγονεν. ~δʹ Οὐκ ἐντεῦθεν δὲ	μόνον,	ἀλλὰ καὶ ἑτέρωθεν ὑμᾶς πεῖσαι
[6, 4]	τότε προφῆται. Καὶ οὐ τότε	μόνον,	ἀλλὰ καὶ μετὰ ταῦτα ναοῦ
[6, 5]	δύνανται· τοσοῦτον οὐχὶ τῆς ἀληθείας	μόνον,	ἀλλὰ καὶ τῆς ὑποκρίσεως αὐτῆς
[6, 4]	αὐτῶν ἐρήμωσιν, οὐχὶ τὴν πόλιν	μόνον	ἀφῆκε πεσεῖν, καὶ τὸν ναὸν
[6, 2]	Μὴ γὰρ νῦν ἐν ἁμαρτίαις	μόνον	ζῆτε, παρὰ δὲ τὴν ἀρχὴν
[6, 2]	παρατάξεως, οὐ μάχης· ἀλλ´ ἐσαλπίσατε	μόνον,	καὶ τὰ τείχη αὐτόματα κατελύετο.
[6, 6]	καὶ γόητες, πῶς οὐκ ἐκεῖνοι	μόνον	οἱ τολμήσαντες, ἀλλὰ καὶ ὅσοι
[6, 3]	καὶ ἀντίθεόν τινα σταυρώσαντες, οὐ	μόνον	οὐκ εὐδοκιμεῖτε οὐδὲ τιμᾶσθε, ἀλλὰ
[6, 2]	ἐν Αἰγύπτῳ μὲν τοσοῦτον διατρίψαντες	χρόνον,	ἀπελάβετε τὴν οἰκείαν πατρίδα, καὶ
[6, 2]	Ἐπιφανοῦς· ἑκάστῃ γὰρ τούτων καὶ	χρόνον	καὶ τόπον προανακηρυχθέντα ἀπεδείξαμεν διὰ
[6, 2]	τῇ παρούσῃ δὲ οὐδεὶς ὥρισε	χρόνον	προφήτης, ἀλλ´ ὅτι μὲν ἥξει,
[6, 2]	τὴν πολιτείαν, καὶ μετὰ πόσον	χρόνον	τῆς ἐκ τῆς Βαβυλῶνος ἐπανόδου
[6, 2]	ἔξω τῆς Ἱερουσαλὴμ διατρίβεις ἐπὶ	χρόνον	τοσοῦτον; Καὶ τί τὸ κοινὸν
[6, 2]	τί τὸ κοινὸν καὶ τὸ	παράδοξον;	Μὴ γὰρ νῦν ἐν ἁμαρτίαις
[6, 6]	τοὺς μετὰ ταῦτα ποιῇ τὴν	παράδοξον	τοῦ Θεοῦ ψῆφον, προσέταξεν ὁ
[6, 6]	τῶν ῥάβδων γινομένην ἐκείνων. Εἶτα	ἀθρόον	τῶν ἄλλων μενουσῶν ἐπὶ τοῦ
[6, 2]	προσώχθισα τῇ γενεᾷ ταύτῃ, καὶ	εἶπον,	Ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ; Πῶς
[6, 4]	προτέρων καὶ πλείονα καὶ παραδοξότερα	εἶπον	πράγματα, καὶ ὄψιν ἐθεάσαντο θείαν,
[6, 2]	παροῦσα δουλεία, καὶ τοῦτο ἂν	προεῖπον	οἱ προφῆται, καὶ οὐκ ἂν
[6, 2]	κατασχόντος αὐτοὺς τῆς ἀκαίρου φιλονεικίας.	Λοιπὸν	δὲ ἡδέως ἂν αὐτοὺς ἐροίμην
[6, 1]	καὶ τὸ τοῦ μέλλοντος ἄδηλον	λοιπὸν	διαφυγόντες. Τί οὖν ἂν δέοιντο
[6, 5]	τὰ παρόντα ὑπομένουσι κακὰ, ὥρα	λοιπὸν	εἰσαγαγεῖν τὸν Ἡσαΐαν λέγοντα. Ποῦ
[6, 6]	ῥίζης, βλαστῆσαι ἐποίησε· καὶ ἦν	λοιπὸν	ἔλεγχος καὶ μάρτυς καὶ τῆς
[6, 2]	πολλῷ πλειόνων παρελθόντων· πεντακοσιοστὸν γὰρ	λοιπὸν	ἐξ ἐκείνου ἐστὶν ἔτος μέχρις
[6, 7]	τόπον ἅγιον εἶναι, ὥρα σοι	λοιπὸν	καὶ τὰ εἴδωλα, καὶ τοὺς
[6, 6]	καὶ ἀποθέμενος τὴν τοῦ Θεοῦ	λοιπὸν	κρίσιν ἀναμένειν ἐκέλευσε τὴν διὰ
[6, 2]	ἔστιν ὑμῖν διόρθωσις, οὐδὲ συγγνώμη	λοιπὸν,	οὐδὲ ἀπολογία. Τότε μὲν γὰρ
[6, 1]	οὐκ ἂν ῥᾳδίως ταύτης ἀποσταίη	λοιπὸν	τῆς θοίνης, ἀλλὰ μετὰ πολλῆς
[6, 3]	ἁμαρτιῶν. Οὐ γὰρ διὰ τὸν	λοιπὸν	ὑμῶν βίον, ἀλλὰ δι´ ἐκεῖνο
[6, 5]	Καὶ λέγων τοῦ σταυροῦ τὸν	τρόπον,	οὕτω πώς φησιν· Ὡς πρόβατον
[6, 7]	κεῖται καὶ προφητῶν βιβλία, τὸν	τόπον	ἅγιον εἶναι, ὥρα σοι λοιπὸν
[6, 6]	βιβλία. Οὐκ ἀρκεῖ τοῦτο ποιῆσαι	τόπον	ἅγιον. Τί γὰρ μεῖζόν ἐστι,
[6, 7]	παρασκευάσασα. Τοσοῦτον ἀπεῖχεν ἁγιάσαι τὸν	τόπον,	ὅτι καὶ ἐπολέμει τῷ τόπῳ.
[6, 2]	γὰρ τούτων καὶ χρόνον καὶ	τόπον	προανακηρυχθέντα ἀπεδείξαμεν διὰ τῶν θείων
[6, 6]	τότε ἐκεῖνο, ξηρὸν ὂν καὶ	ἄκαρπον,	καὶ γῆς χωρὶς καὶ ῥίζης,
[6, 7]	κιβωτὸν λαβόντες, εἰς τὸ ἑαυτῶν	ἱερὸν	εἰσήγαγον. Ἆρα οὖν διὰ τοῦτο
[6, 2]	οὐδὲ προοίμιον οὐδέπω μέχρι καὶ	σήμερον	ἐμφήνας χρηστῆς μεταβολῆς, καὶ ταῦτα
[6, 7]	παραθῶμεν, καὶ τραπέζης αὐτοῖς κοινωνήσωμεν	σήμερον,	ἵνα ἐπ´ ὄψεσι ταῖς ἡμετέραις
[6, 1]	εἰ, τῶν μαρτύρων ἡμᾶς καλεσάντων	τήμερον,	ἡμεῖς τὴν διήγησιν τῶν ἐκείνων
[6, 5]	ὡλοκαύτωσε· (καὶ προσήγαγε πάλιν κριὸν	ἕτερον	τὸν τῆς τελειώσεως, καὶ πάλιν
[6, 1]	πάλιν ἐπαναστρέφοι. Μᾶλλον δὲ τὸ	ἡμέτερον	χαλεπώτερον πάθος. Στρατιώτῃ μὲν γὰρ
[6, 4]	ἀτιμίαν. Κείσθω γὰρ κατὰ τὸν	ὑμέτερον	λόγον, ὅτι τὰ τείχη κατέσκαψαν
[6, 5]	Τοὺς πονηρούς. Τί γὰρ ἐκείνων	πονηρότερον	γένοιτ´ ἂν, οἳ μετὰ τὰς
[6, 2]	ἐνδεικνύμενά (τινα προσδοκίαν οἵαν τὸ	πρότερον.	Εἰ γὰρ τὰς ἁμαρτίας τὰς
[6, 2]	τοσαῦτα παθόντες κακὰ, πρὸς τὸ	πρότερον	ἐπανήλθετε σχῆμα· καὶ πάλιν θυσίας,
[6, 6]	μὲν οὐκ ἀφιεῖσα, σάλπιγγος δὲ	λαμπρότερον	διὰ τῆς ὄψεως πᾶσι παραινοῦσα,
[6, 4]	πάντων ἐπετυγχάνετε, νῦν δὲ δοκοῦντες	ἐπιεικέστερον	ζῇν μετὰ τὸν σταυρὸν, μείζονα
[6, 2]	διεκωλύθησαν· τότε μὲν ὑπὸ στρατιωτῶν,	ὕστερον	δὲ πυρὸς τῶν θεμελίων ἐκπηδήσαντος,
[6, 1]	ἐπαναστρέφοι. Μᾶλλον δὲ τὸ ἡμέτερον	χαλεπώτερον	πάθος. Στρατιώτῃ μὲν γὰρ διακλάσαντι
[6, 3]	ὁ Φινεὲς ἕνα τινὰ ἀνελὼν,	ὁλόκληρον	τὴν κατὰ τοῦ ἔθνους ὀργὴν
[6, 7]	τὴν οἰκίαν, ἀπέλασον πάντα λογισμὸν	πονηρὸν,	ἵνα γένῃ μέλος τοῦ Χριστοῦ
[6, 6]	καὶ τὸ ξύλον τότε ἐκεῖνο,	ξηρὸν	ὂν καὶ ἄκαρπον, καὶ γῆς
[6, 7]	κἂν ἀπωλείας ἁπάσης κρημνὸν καὶ	βάραθρον,	κἂν ὁτιοῦν τις προσείπῃ, ἔλαττον
[6, 6]	συγγνώμην, ἑκὼν σεαυτὸν εἰς τὸ	βάραθρον	ὠθῶν, καὶ κατὰ κρημνῶν ἀφιείς;
[6, 7]	κἂν διαβόλου φρούριον, κἂν ψυχῶν	ὄλεθρον,	κἂν ἀπωλείας ἁπάσης κρημνὸν καὶ
[6, 2]	παιδοκτονίας καὶ πάσης παρανομίας πολλῷ	χεῖρον	ἐτολμήσατε καὶ μεῖζον, τὸν Χριστὸν
[6, 7]	διακεῖσθαι δοκεῖ, ἀλλὰ καὶ πολλῷ	χεῖρον.	Καὶ γὰρ τοὺς παριόντας οὐδὲν
[6, 5]	τοῦ δεξιοῦ, καὶ ἐπὶ τὸ	ἄκρον	τῆς χειρὸς αὐτοῦ τῆς δεξιᾶς,
[6, 5]	τῆς δεξιᾶς, καὶ ἐπὶ τὸ	ἄκρον	τοῦ ποδὸς τοῦ δεξιοῦ, καὶ
[6, 1]	ἀγάπην. Εἰς τὸν Παύλου τελοῦσι	χορὸν	νῦν, πρὸ τῶν στεφάνων αὐτῶν
[6, 7]	τῆς γεέννης ἐξήρπασεν. Ἔδειξα τὸν	θησαυρὸν,	μὴ προδῶτε τὸ κέρδος. Οὐκ
[6, 4]	δοκοῦντες ἐπιεικέστερον ζῇν μετὰ τὸν	σταυρὸν,	μείζονα ὑπομένετε τιμωρίαν, καὶ οὐδενὸς
[6, 1]	κατέπλευσαν λιμένα, οὐ χρυσὸν καὶ	ἄργυρον	καὶ ἱμάτια πολυτελῆ, ἀλλὰ θησαυροὺς
[6, 5]	τῆς ἁμαρτίας, καὶ κριὸν, καὶ	ἐκκλησίασον	τὴν συναγωγὴν ἐπὶ τὴν θύραν
[6, 7]	φησί. Καλλώπισον ταύτην τὴν οἰκίαν,	ἀπέλασον	πάντα λογισμὸν πονηρὸν, ἵνα γένῃ
[6, 4]	ποτε ἔδει τι μαθεῖν, ἀνὰ	μέσον	τῶν χερουβὶμ ἐκ τοῦ ἱλαστηρίου
[6, 7]	ἵνα γένῃ ναὸς τοῦ Πνεύματος·	ποίησον	καὶ ἑτέρους τοιούτους. Καὶ καθάπερ
[6, 7]	γέγονε, καὶ ἥλιος καὶ ἀστέρες.	Ἐννόησον	τοίνυν τὸ ἀξίωμα τοῦ σωζομένου,
[6, 3]	Εἰ δὲ ἀνθρώποις ταῦτα λογίζῃ,	σκόπησον	πάλιν ἐκεῖνο, ὅτι καὶ ἄνθρωποι,
[6, 7]	ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, φησί.	Καλλώπισον	ταύτην τὴν οἰκίαν, ἀπέλασον πάντα
[6, 7]	καταβάλῃ χρήματα, οὐδὲν τοιοῦτον ἐργάζεται,	ὅσον	ὁ ψυχὴν διασώζων, καὶ πλάνης
[6, 2]	μεταστήσει τὴν πολιτείαν, καὶ μετὰ	πόσον	χρόνον τῆς ἐκ τῆς Βαβυλῶνος
[6, 1]	(τὸν εὔδιον κατέπλευσαν λιμένα, οὐ	χρυσὸν	καὶ ἄργυρον καὶ ἱμάτια πολυτελῆ,
[6, 4]	καὶ τὴν πόλιν καθεῖλον, καὶ	τὸν	βωμὸν ἀνέτρεψαν· (μὴ καὶ τοὺς
[6, 4]	τῶν ἁγίων ὁρῶντες, οὐ παρὰ	τὸν	βωμὸν ἑστῶτες, ἀλλ´ ἐν μέσῃ
[6, 6]	ἀφελεστέροις ἐντεῦθεν γίνεται· ἐπεὶ καὶ	τὸν	δαίμονα ἐκεῖνον διὰ τοῦτο φθεγγόμενον
[6, 5]	χεῖρα τὴν δεξιὰν, τὸν πόδα	τὸν	δεξιόν· εἶτα εἰς τὰ ἅγια
[6, 5]	χιτῶνα, ἔζωσε τὴν ζώνην, ἐνέδυσε	τὸν	ἐπενδύτην, ἐπέθηκε τὴν ἐπωμίδα, ἔζωσεν
[6, 7]	ἂν παραδράμοιτε ῥᾳδίως, οὕτω καὶ	τὸν	ἐπὶ τὴν συναγωγὴν τρέχοντα βλέπων,
[6, 1]	ζάλης τῶν βιωτικῶν πραγμάτων, εἰς	(τὸν	εὔδιον κατέπλευσαν λιμένα, οὐ χρυσὸν
[6, 5]	οἳ μετὰ τὰς τοσαύτας εὐεργεσίας	τὸν	εὐεργέτην ἔσφαττον; Εἰ μὴ ἐξέβη
[6, 5]	ὑπομένουσι κακὰ, ὥρα λοιπὸν εἰσαγαγεῖν	τὸν	Ἡσαΐαν λέγοντα. Ποῦ τοίνυν τοῦτό
[6, 5]	τούτων ἡγιάσθη, διὰ τούτων ἐξιλάσατο	τὸν	Θεὸν, μηδὲν δὲ τούτων γίνηται
[6, 2]	πολλάκις; οὐ διετελεῖτε βλασφημοῦντες εἰς	τὸν	Θεόν; οὐ τῷ Βεελφεγὼρ ἐτελέσθητε;
[6, 5]	παρ´ αὐτοῖς ἱερεὺς νῦν, καὶ	τὸν	Θεὸν παροξύνει. Εἰ γὰρ ἄλλως
[6, 1]	ἀγάγωσι, καὶ κατακλείσαντες πρὸς τὸν	τῶν	θηριομάχων διεγείρωσι πόλεμον, εἶτα ἐπιπηδήσαντα
[6, 7]	ψυχὴν τῆς γεέννης ἐξήρπασεν. Ἔδειξα	τὸν	θησαυρὸν, μὴ προδῶτε τὸ κέρδος.
[6, 7]	πένητι δοὺς λιμὸν ἔλυσεν, ὁ	τὸν	Ἰουδαΐζοντα διορθώσας ἀσέβειαν ἀνεῖλεν· ἐκεῖνος
[6, 7]	ἐκεῖ δρόμων, διὰ τοῦ πρὸς	τὸν	Ἰουδαϊσμὸν συνειδότος, διὰ τῆς ἀκαίρου
[6, 5]	αἵματος αὐτοῦ λαβὼν, ἐπέθηκεν ἐπὶ	τὸν	λοβὸν τοῦ ὠτίου Ἀαρὼν τοῦ
[6, 5]	αὐτὸν ἔλουσε, πῶς αὐτοῦ ἔχρισε	τὸν	λοβὸν τοῦ ὠτίου, τὴν χεῖρα
[6, 3]	τῶν ἁμαρτιῶν. Οὐ γὰρ διὰ	τὸν	λοιπὸν ὑμῶν βίον, ἀλλὰ δι´
[6, 5]	αὐτὸ, καὶ τὰ σκεύη, καὶ	τὸν	λουτῆρα, καὶ τὴν βάσιν, καὶ
[6, 2]	προφήτην ἀφῆκεν εἶναι παρ´ ὑμῖν	τὸν	μέγαν Μωϋσέα, καὶ σημεῖα εἰργάζετο
[6, 5]	αὐτοῦ ὁμοίως ἐποίησε, καὶ προσήγαγε	τὸν	μόσχον. Καὶ ἐπειδὴ ἔθυσεν, ἐπιθέντος
[6, 4]	τὸν Χριστὸν μανίας, ἢ ὅτε	τὸν	μόσχον προσεκύνησαν. Ὅτε γοῦν ὁ
[6, 5]	τὸ ἔλαιον τῆς χρίσεως, καὶ	τὸν	μόσχον τὸν περὶ τῆς ἁμαρτίας,
[6, 2]	τῆς ἐρήμου, μόσχον προσεκυνήσατε; οὐ	τὸν	Μωϋσέα νῦν μὲν λίθοις βάλλοντες,
[6, 4]	ἀρχήν. Οὐ γὰρ ἄνθρωπος εἰς	τὸν	ναὸν εἰσῆγε πῦρ, ἀλλὰ φλὸξ
[6, 4]	πόλιν μόνον ἀφῆκε πεσεῖν, καὶ	τὸν	ναὸν ἐρημωθῆναι, ἀλλὰ καὶ τὰ
[6, 3]	τὴν πόλιν ὑμῶν καθελόντες, καὶ	τὸν	ναὸν ἐρημώσαντες, οὐκ ἂν μέχρι
[6, 7]	ἐμὲ παρανομησάντων Ἰουδαίων. Κἀγὼ μὲν	τὸν	ναὸν καθεῖλον, καὶ ἐρείπιον ἐποίησα
[6, 2]	ταῦτα πολλάκις ἐπιχειρησάντων αὐτῶν ἀναστῆσαι	τὸν	ναόν. Καὶ γὰρ καὶ ἅπαξ,
[6, 7]	κιβωτὸν ταύτην, ἀλλὰ τὸ καταφθείρειν	τὸν	ναὸν τοῦ Θεοῦ διὰ τῶν
[6, 6]	μὲν μισῶ τὴν συναγωγὴν, ἐπειδὴ	τὸν	νόμον ἔχει καὶ τοὺς προφήτας,
[6, 1]	καὶ κολάσεις, ὑπερεῖδον θανάτου, πρὸς	τὸν	οὐρανὸν ἐπτερώθησαν, ἀπηλλάγησαν τῆς ζάλης
[6, 1]	ὑπομονὴν, ἀνδρείαν καὶ ἀγάπην. Εἰς	τὸν	Παύλου τελοῦσι χορὸν νῦν, πρὸ
[6, 5]	τῆς χρίσεως, καὶ τὸν μόσχον	τὸν	περὶ τῆς ἁμαρτίας, καὶ κριὸν,
[6, 5]	ὠτίου, τὴν χεῖρα τὴν δεξιὰν,	τὸν	πόδα τὸν δεξιόν· εἶτα εἰς
[6, 6]	μὲν πείθεσθαι λέγοντες, καθυβρίζοντες δὲ	τὸν	προφητευόμενον ὑπ´ ἐκείνων. ~ζʹ Ὅλως
[6, 7]	ναὸν καθεῖλον, καὶ ἐρείπιον ἐποίησα	τὸν	σεμνὸν ἐκεῖνον καὶ φρικτὰ κατέχοντα
[6, 4]	δὲ δοκοῦντες ἐπιεικέστερον ζῇν μετὰ	τὸν	σταυρὸν, μείζονα ὑπομένετε τιμωρίαν, καὶ
[6, 4]	καὶ τοῦτο πάλιν, ὅτι διὰ	τὸν	σταυρωθέντα καὶ τὴν τόλμαν τὴν
[6, 3]	σφόδρα ἀνοήτοις, ὅτι, ἐπειδὴ εἰς	τὸν	Σωτῆρα καὶ προστάτην τῆς οἰκουμένης
[6, 5]	(καὶ προσήγαγε πάλιν κριὸν ἕτερον	τὸν	τῆς τελειώσεως, καὶ πάλιν ἐπιθέντος
[6, 7]	ἐκεῖ κεῖται καὶ προφητῶν βιβλία,	τὸν	τόπον ἅγιον εἶναι, ὥρα σοι
[6, 7]	διακλασθῆναι παρασκευάσασα. Τοσοῦτον ἀπεῖχεν ἁγιάσαι	τὸν	τόπον, ὅτι καὶ ἐπολέμει τῷ
[6, 5]	αὐτοῦ ἤρθη. Οὐδεὶς αὐτὸν κατὰ	τὸν	τοῦ δικαίου λόγον ἐψηφίσατο τότε,
[6, 5]	ἐπλανήθη. Καὶ λέγων τοῦ σταυροῦ	τὸν	τρόπον, οὕτω πώς φησιν· Ὡς
[6, 1]	πόλεις ἀγάγωσι, καὶ κατακλείσαντες πρὸς	τὸν	τῶν θηριομάχων διεγείρωσι πόλεμον, εἶτα
[6, 4]	τὴν ἀτιμίαν. Κείσθω γὰρ κατὰ	τὸν	ὑμέτερον λόγον, ὅτι τὰ τείχη
[6, 1]	αἷμα τὸ ἑαυτῶν ἐξέχεαν διὰ	τὸν	ὑπ´ ἐκείνων ἀναιρεθέντα. Ὥστε ἡδέως
[6, 1]	μάλιστα μισοῦσιν οἱ μάρτυρες, ἐπειδὴ	τὸν	ὑπ´ ἐκείνων σταυρωθέντα σφόδρα ἐφίλησαν.
[6, 5]	συντεμεῖν) ἔλουσεν αὐτοὺς ὕδατι, ἐνέδυσε	τὸν	χιτῶνα, ἔζωσε τὴν ζώνην, ἐνέδυσε
[6, 2]	πολλῷ χεῖρον ἐτολμήσατε καὶ μεῖζον,	τὸν	Χριστὸν ἀνελόντες. ~γʹ Ἔτι οὖν
[6, 2]	τῶν πραγμάτων ἡ ἀλήθεια. Ἐπειδὴ	τὸν	Χριστὸν ἀπεκτείνατε, ἐπειδὴ κατὰ τοῦ
[6, 4]	παροξῦναι νῦν διὰ τῆς εἰς	τὸν	Χριστὸν μανίας, ἢ ὅτε τὸν
[6, 5]	σκηνὴ παρῇ τοῦ μαρτυρίου, μήτε	τὸν	ὡρισμένον τῶν ἡμερῶν ἀριθμὸν ἔνδον
[6, 5]	ὁ προφήτης ἄνωθεν ἔλεγεν· Ὡς	πρόβατον	ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη, καὶ ὡς
[6, 5]	τρόπον, οὕτω πώς φησιν· Ὡς	πρόβατον	ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη, καὶ ὡς
[6, 2]	δὲ οὐδὲν τοιοῦτον γεγένηται· ἀλλ´	ἑκατὸν	καὶ δὶς τοσούτων ἐτῶν καὶ
[6, 3]	πολέμου καὶ μάχης καὶ συμβολῆς	ἑκατὸν	ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδας στρατιωτῶν νεκροὺς
[6, 4]	ὄψιν ἐθεάσαντο θείαν, ὡς αὐτοῖς	δυνατὸν	ἦν ἰδεῖν. Τίνος οὖν ἕνεκεν,
[6, 2]	τὴν πολλὴν ἀγνωμοσύνην, μετὰ τὴν	ἄφατον	ἀχαριστίαν, καὶ προφήτην ἀφῆκεν εἶναι
[6, 5]	τῶν ἁγίων εἰσήγαγεν· εἶτα ἐκέλευσε	ῥητόν	τινα ἀριθμὸν ἡμερῶν ἔνδον μεῖναι.
[6, 6]	συστάντες ἐπεθύμουν αὐτοῦ τῆς τιμῆς	(περιμάχητον	γάρ πως ἡ ἀρχὴ, καὶ
[6, 6]	τὸ στόμα τῆς κύλικος περιχρίοντες,	εὐπαράδεκτον	ποιοῦσι τὴν βλάβην. Διὰ τοῦτο
[6, 2]	λέγων· Ἄρτον οὐρανοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς,	ἄρτον	ἀγγέλων ἔφαγεν ἄνθρωπος, ἐπισιτισμὸν ἀπέστειλεν
[6, 2]	καὶ βοᾷ ὁ προφήτης λέγων·	Ἄρτον	οὐρανοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς, ἄρτον ἀγγέλων
[6, 2]	οἰκείων ἁμαρτημάτων· ἡδέως ἂν αὐτῶν	ἕκαστον	ἐρήσομαι πάλιν· Διὰ τὰς ἁμαρτίας
[6, 6]	πως ἡ ἀρχὴ, καὶ πολλοῖς	ἐπέραστον)	ἐκέλευσε πυρεῖα πάλιν ἐνεγκόντας, καὶ
[6, 7]	οἰκίας τὰς ἑαυτῶν αὐτοὺς ἑλκύσαντες.	ἄριστον	παραθῶμεν, καὶ τραπέζης αὐτοῖς κοινωνήσωμεν
[6, 2]	χεῖρον ἐτολμήσατε καὶ μεῖζον, τὸν	Χριστὸν	ἀνελόντες. ~γʹ Ἔτι οὖν ἀνέξεσθε
[6, 2]	πραγμάτων ἡ ἀλήθεια. Ἐπειδὴ τὸν	Χριστὸν	ἀπεκτείνατε, ἐπειδὴ κατὰ τοῦ Δεσπότου
[6, 2]	ὑπερβολὴν κατελίπετε διὰ τῆς εἰς	Χριστὸν	μανίας· διὸ καὶ μειζόνως κολάζεσθε
[6, 4]	νῦν διὰ τῆς εἰς τὸν	Χριστὸν	μανίας, ἢ ὅτε τὸν μόσχον
[6, 2]	τετράκις, καὶ πολλῷ πλειόνων παρελθόντων·	πεντακοσιοστὸν	γὰρ λοιπὸν ἐξ ἐκείνου ἐστὶν
[6, 7]	βάραθρον, κἂν ὁτιοῦν τις προσείπῃ,	ἔλαττον	τῆς ἀξίας ἐρεῖ. Ναὸν ἐπιθυμεῖς
[6, 5]	τὰς τοσαύτας εὐεργεσίας τὸν εὐεργέτην	ἔσφαττον;	Εἰ μὴ ἐξέβη ταῦτα, καὶ
[6, 6]	Τί δὲ οἱ δαίμονες; ἐπειδὴ	ἐκήρυττον	καὶ ἔλεγον· Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι
[6, 6]	καὶ ὑπὲρ τῆς τιμῆς πρὸς	αὐτὸν	ἀμφισβητοῦντες· ὁ πραότατος Μωϋσῆς, βουλόμενος
[6, 3]	καὶ εὐδοκιμῆσαι ὑμᾶς ἐχρῆν, ὅτι	αὐτὸν	ἀπεκτείνατε. Εἰ γὰρ ὁ Φινεὲς
[6, 3]	Διὰ τοῦτο οἱ μὲν εἰς	αὐτὸν	ἀσεβήσαντες ὑμεῖς, ἐν ὕβρει καὶ
[6, 5]	ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείροντος	αὐτὸν	ἄφωνος. Εἶτα δεικνὺς τὴν παρανομίαν
[6, 5]	ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείροντος	αὐτὸν	ἄφωνος, οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ
[6, 6]	ἄνθρωποι καὶ πανώλεθροι, τῆς ἀρχῆς	αὐτὸν	ἐκβάλλειν ἐπιχειροῦντες, καὶ ὑπὲρ τῆς
[6, 5]	Μωϋσῆς, πόσα κατέβαλεν ἱερεῖα, πῶς	αὐτὸν	ἔλουσε, πῶς αὐτοῦ ἔχρισε τὸν
[6, 5]	αἴτιον διὰ τὸ μὴ βούλεσθαι	αὐτὸν	ἐπεξελθεῖν· εἰ γὰρ ἐβούλετο, πάντα
[6, 3]	ἦν ὁ Χριστὸς, ὑμεῖς δὲ	αὐτὸν	ἐσταυρώσατε, καὶ εἰ μυρία ἦτε
[6, 6]	ὁ τῆς φύσεως Δεσπότης πάλιν	αὐτὸν	ἐχειροτόνει, ἀντὶ γραμμάτων τοῖς φύλλοις
[6, 6]	μόνον, ἀλλὰ καὶ ἑτέρῳ πάλιν	αὐτὸν	ἐχειροτόνησε τρόπῳ. Ἐπειδὴ γὰρ πολλοὶ
[6, 7]	διὰ τὴν παρανομίαν τῶν θεραπευόντων	αὐτὸν	ἡ ἧττα γέγονε· καὶ ἡ
[6, 3]	καὶ ἀτιμίᾳ, οἱ δὲ προσκυνοῦντες	αὐτὸν	ἡμεῖς, ἀτιμότεροι πάντων ὑμῶν ἔμπροσθεν
[6, 7]	κόσμου παντὸς τιμιώτερος· διὰ γὰρ	αὐτὸν	καὶ οὐρανὸς καὶ γῆ καὶ
[6, 3]	~γʹ Ἔτι οὖν ἀνέξεσθε πλάνον	αὐτὸν	καὶ παράνομον καλεῖν, εἴπατέ μοι·
[6, 5]	ἐπενδύτην, ἐπέθηκε τὴν ἐπωμίδα, ἔζωσεν	αὐτὸν,	καὶ συνέσφιγξεν, ἐπέθηκε τὸ λογεῖον,
[6, 5]	ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη. Οὐδεὶς	αὐτὸν	κατὰ τὸν τοῦ δικαίου λόγον
[6, 4]	ἐπολέμησαν, ἄνθρωποι ἐπεβούλευσαν, εἰπὲ πρὸς	αὐτὸν,	Μάλιστα μὲν οὐκ ἂν ἐπολέμησαν
[6, 5]	ὁ Ἰησοῦς· καὶ εἶπε πρὸς	αὐτὸν	ὁ ἡγεμών· Ἀκούεις τί οὗτοί
[6, 4]	τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸ μειζόνως	αὐτὸν	παροξῦναι νῦν διὰ τῆς εἰς
[6, 7]	νῦν μὲν ἔλεγεν, ὅτι Ἐποιήσατε	αὐτὸν	σπήλαιον λῃστῶν, νῦν δὲ, ὅτι
[6, 5]	εἰπεῖν καὶ δεῖξαι, ὅτι δι´	αὐτὸν	τὰ παρόντα ὑπομένουσι κακὰ, ὥρα
[6, 5]	Εἰ γὰρ ἄλλως οὐκ ἐνῆν	αὐτὸν	τελειωθῆναι, ἀλλ´ ἢ διὰ τούτων,
[6, 5]	ἔξω, ἤγαγε πάλιν κριὸν, καὶ	αὐτὸν	ὡλοκαύτωσε· (καὶ προσήγαγε πάλιν κριὸν
[6, 6]	μοι, ἀπολογίαν, τίνα συγγνώμην, ἑκὼν	σεαυτὸν	εἰς τὸ βάραθρον ὠθῶν, καὶ
[6, 6]	βεβήλους καὶ ἀκαθάρτους τόπους ἐκείνους	σαυτὸν	εἰσάγων; Καὶ ποίαν ἕξεις, εἰπέ
[6, 2]	ἀπελάβετε ἀξίας. Νυνὶ δὲ οὐδὲν	τοιοῦτον	γεγένηται· ἀλλ´ ἑκατὸν καὶ δὶς
[6, 7]	μυρία τις καταβάλῃ χρήματα, οὐδὲν	τοιοῦτον	ἐργάζεται, ὅσον ὁ ψυχὴν διασώζων,
[6, 3]	ὄνομά μου. Ὃ δὲ λέγει,	τοιοῦτόν	ἐστι· Βαρυτέρας (μὲν τιμωρίας ἦτε
[6, 2]	νῦν ἀνασχέσθαι ἔδει, ὅτε οὐδὲν	τοιοῦτον	τολμᾶτε. Τίνος (οὖν ἕνεκεν οὐκ
[6, 2]	Θεὸς ἠνέσχετο τότε, μηδὲν δὲ	τοιοῦτον	τολμῶντας ἀποστρέφεται νῦν; Ἦ δῆλον
[6, 7]	χαμαὶ ῥίψασα, καὶ διακλασθῆναι παρασκευάσασα.	Τοσοῦτον	ἀπεῖχεν ἁγιάσαι τὸν τόπον, ὅτι
[6, 6]	δελεάζειν ἐπιχειροῦντες. Οὐκ ἦν ἔγκλημα	τοσοῦτον	αὐτοῖς, εἰ μὴ πιστεύοντες τοῖς
[6, 2]	εἰπέ μοι, ἐν Αἰγύπτῳ μὲν	τοσοῦτον	διατρίψαντες χρόνον, ἀπελάβετε τὴν οἰκείαν
[6, 2]	τῆς Ἱερουσαλὴμ διατρίβεις ἐπὶ χρόνον	τοσοῦτον;	Καὶ τί τὸ κοινὸν καὶ
[6, 3]	τοῦτο ἦν, οὐκ ἂν ἐπὶ	τοσοῦτον	ὁ Θεὸς ὑμᾶς ἀπεστράφη, εἰ
[6, 5]	δὲ οὐδὲ ὑπόκρισιν διατηρῆσαι δύνανται·	τοσοῦτον	οὐχὶ τῆς ἀληθείας μόνον, ἀλλὰ
[6, 1]	φωνὴν ἀσθενεστέραν γενομένην, καὶ πρὸς	τοσοῦτον	πάλιν μῆκος ἀρκεῖν οὐ δυναμένην·
[6, 7]	ἦν ὁ ναὸς, ἐπειδὴ τὴν	κιβωτὸν	εἶχεν; Οὐδαμῶς, ἀλλὰ καὶ βέβηλος
[6, 7]	κρατήσαντες οἱ Ἀζώτιοι, καὶ τὴν	κιβωτὸν	λαβόντες, εἰς τὸ ἑαυτῶν ἱερὸν
[6, 7]	φοβεῖσθαι καὶ δεδοικέναι, οὐχὶ τὴν	κιβωτὸν	ταύτην, ἀλλὰ τὸ καταφθείρειν τὸν
[6, 7]	ἄλλα τὰ ποιοῦντα σεμνὴν τὴν	κιβωτὸν	τότε ἐκείνην; Ἐμοὶ τῶν ἐπὶ
[6, 6]	θυμίαμα ἐπιθέντας, τὴν ἄνωθεν (ἀναμένειν	ψῆφον.	Καὶ θυμιώντων αὐτῶν, ἡ γῆ
[6, 6]	ποιῇ τὴν παράδοξον τοῦ Θεοῦ	ψῆφον,	προσέταξεν ὁ Μωϋσῆς ἐκεῖνα τὰ
[6, 6]	πραγμάτων αὐτῶν, ὅτι οὐχ ὡς	ἀδελφὸν	καὶ προσήκοντα καὶ οἰκεῖον ἐπὶ
[6, 5]	ὁμοίως ἐποίησε, καὶ προσήγαγε τὸν	μόσχον.	Καὶ ἐπειδὴ ἔθυσεν, ἐπιθέντος Ἀαρὼν
[6, 4]	Χριστὸν μανίας, ἢ ὅτε τὸν	μόσχον	προσεκύνησαν. Ὅτε γοῦν ὁ Μωϋσῆς
[6, 2]	θαυμάτων γινομένων ἐπὶ τῆς ἐρήμου,	μόσχον	προσεκυνήσατε; οὐ τὸν Μωϋσέα νῦν
[6, 5]	ἔλαιον τῆς χρίσεως, καὶ τὸν	μόσχον	τὸν περὶ τῆς ἁμαρτίας, καὶ
[6, 2]	ἠνείχετο ἀσεβούντων ὑμῶν, πολλῷ μᾶλλον	νῦν	ἀνασχέσθαι ἔδει, ὅτε οὐδὲν τοιοῦτον
[6, 4]	τούτου μὲν ἀσεβοῦντες, πάντων ἐπετυγχάνετε,	νῦν	δὲ δοκοῦντες ἐπιεικέστερον ζῇν μετὰ
[6, 2]	Μωϋσέα νῦν μὲν λίθοις βάλλοντες,	νῦν	δὲ ἐλαύνοντες, καὶ ἑτέροις μυρίοις
[6, 7]	ὅτι Ἐποιήσατε αὐτὸν σπήλαιον λῃστῶν,	νῦν	δὲ, ὅτι Οἶκον ἐμπορίου, διὰ
[6, 2]	τοσαύτης παρὰ τοῦ Θεοῦ προστασίας·	νῦν	δὲ οὐκ εἰδωλολατροῦντες, οὐδὲ παῖδας
[6, 6]	τοῖς προφήταις, ἠπείθουν τῷ Χριστῷ.	Νῦν	δὲ πάσης ἀπεστέρηνται συγγνώμης, ἐκείνοις
[6, 4]	καὶ τὸ μειζόνως αὐτὸν παροξῦναι	νῦν	διὰ τῆς εἰς τὸν Χριστὸν
[6, 3]	ὁ Θεὸς πολλάκις. Ὥστε καὶ	νῦν,	εἰ μὴ αὐτὸς ἦν ὁ
[6, 2]	καὶ τὸ παράδοξον; Μὴ γὰρ	νῦν	ἐν ἁμαρτίαις μόνον ζῆτε, παρὰ
[6, 2]	τὰς μιαιφονίας αὐτῶν ἀρνούμενοι, οὗτοι	νῦν	ἐξομολογήσονται καὶ καταγνώσονται τῶν οἰκείων
[6, 2]	μανίας· διὸ καὶ μειζόνως κολάζεσθε	νῦν.	Ἐπεὶ, εἰ μὴ τοῦτό ἐστι
[6, 2]	καὶ ἐκεῖνα οἰκονομῶν, καὶ ταῦτα	νῦν	ἐργαζόμενος; Τίνος οὖν ἕνεκεν, εἰπέ
[6, 6]	προφήτας, καὶ πλέον αὐτὴν μισῶ	νῦν,	ἢ εἰ μηδὲν εἶχε τούτων.
[6, 2]	μηδὲν δὲ τοιοῦτον τολμῶντας ἀποστρέφεται	νῦν;	Ἦ δῆλον ὅτι καὶ παιδοκτονίας
[6, 7]	δόξα, ἅμα τῷ ἁγίῳ Πνεύματι,	νῦν	καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς
[6, 3]	τοιαύτην ὑπομένετε δίκην; Καίτοι γε	νῦν	καὶ αἱμάτων ἀπέχεσθε μιαρῶν, καὶ
[6, 3]	καὶ σεμνότεροι πάντων ὑμῶν ἐσμεν	νῦν,	καὶ ἐν μείζονι τιμῇ καθεστήκαμεν.
[6, 5]	μὴ ἐξέβη ταῦτα, καὶ ἠτίμωσθε	νῦν,	καὶ πάντων ἀπεστέρησθε τῶν πατρῴων,
[6, 3]	πολλῷ μᾶλλον ἂν τοῦτο ἐποίησε	νῦν,	καὶ τὴν σφαγὴν ἀπεδέξατο ταύτην,
[6, 5]	ἐστιν ὁ παρ´ αὐτοῖς ἱερεὺς	νῦν,	καὶ τὸν Θεὸν παροξύνει. Εἰ
[6, 7]	ἔτι τὰ τῆς πολιτείας ἐκράτει,	νῦν	κἂν πορνεῖον, κἂν παρανομίας χωρίον,
[6, 7]	ὅτε ἔτι Πνεύματος ἐπήνθει χάρις,	νῦν	μὲν ἔλεγεν, ὅτι Ἐποιήσατε αὐτὸν
[6, 2]	μόσχον προσεκυνήσατε; οὐ τὸν Μωϋσέα	νῦν	μὲν λίθοις βάλλοντες, νῦν δὲ
[6, 5]	Θεὸν, μηδὲν δὲ τούτων γίνηται	νῦν,	μήτε θυσία, μήτε ὁλοκαύτωσις, μήτε
[6, 1]	καὶ ταυτό μοι δοκῶ πάσχειν	νῦν,	οἷον ἂν εἴ τις στρατιώτης
[6, 7]	παρανομίας αὐτῶν καὶ τὰς μιαιφονίας·	νῦν	ὅτε αὐτοὺς ἡ τοῦ Πνεύματος
[6, 4]	Τίνος οὖν ἕνεκεν, εἰπέ μοι,	νῦν	οὐκ ἔχετε προφήτας; οὐκ εὔδηλον,
[6, 2]	ἦν τότε Θεὸς, καὶ ἕτερος	νῦν;	οὐχὶ ὁ αὐτός ἐστιν ὁ
[6, 2]	Θεοῦ· ὅτε δὲ ἐλάττονα πλημμελεῖτε	νῦν,	παντελῶς ὑμᾶς ἀπεστράφη, καὶ ἀτιμίᾳ
[6, 7]	τόπῳ. Ἄλλως δὲ, ποία κιβωτὸς	νῦν	παρὰ Ἰουδαίοις, ὅπου ἱλαστήριον οὐκ
[6, 5]	ἵνα μάθῃς ὅτι οὗτοι οἱ	νῦν	πατριάρχαι παρ´ ὑμῖν λεγόμενοι οὐχ
[6, 5]	τὰ σεμνὰ τὰ παρ´ ὑμῖν	νῦν;	ποῦ ὁ ἀρχιερεύς; ποῦ δὲ
[6, 1]	Εἰς τὸν Παύλου τελοῦσι χορὸν	νῦν,	πρὸ τῶν στεφάνων αὐτῶν πτερούμενοι
[6, 0]	ἀπὸ τοῦ μήκους τῶν εἰρημένων,	νῦν	ταύτην εἶπεν. Λόγος ἕκτος. ~(αʹ
[6, 3]	καὶ τούτου οὗ μέλλω λέγειν	νῦν.	Τί δὲ τοῦτό ἐστιν; Ἠκούσαμεν
[6, 3]	βαστάγματα ἐν σαββάτῳ· ἀλλ´ ἰδοὺ	νῦν	τοῦτο ποιεῖτε, καὶ οὐκ αἴρετε
[6, 2]	ἀτιμίᾳ παρέδωκε διηνεκεῖ; Εἰ γὰρ	νῦν	ὑμᾶς διὰ τὰς ἁμαρτίας ἀποστρέφεται,
[6, 7]	λόγων ἐστὶ τὸ ἀνάλωμα. Μὴ	τοίνυν	κατοκνήσωμεν, ἀλλ´, ὅση σπουδὴ καὶ
[6, 5]	ἀπεκρίνατο, ἀλλ´ εἱστήκει σιγῶν. Τοῦτο	τοίνυν	ὁ προφήτης ἄνωθεν ἔλεγεν· Ὡς
[6, 5]	τῆς ὑποκρίσεως αὐτῆς ἐξηκοντίσθησαν. Ἀναμνήσθητι	τοίνυν	πῶς Ἀαρὼν ἐγένετο ἱερεὺς τότε,
[6, 7]	καὶ ἥλιος καὶ ἀστέρες. Ἐννόησον	τοίνυν	τὸ ἀξίωμα τοῦ σωζομένου, καὶ
[6, 5]	εἰσαγαγεῖν τὸν Ἡσαΐαν λέγοντα. Ποῦ	τοίνυν	τοῦτό φησι; Μετὰ τὸ δικαστήριον,
[6, 6]	καὶ μυρίας μεστὰ παρανομίας. Τούτοις	οὖν	ἀκολουθεῖς, εἰπέ μοι, τοῖς ἀπεναντίας
[6, 1]	μέλλοντος ἄδηλον λοιπὸν διαφυγόντες. Τί	οὖν	ἂν δέοιντο τῶν ἡμετέρων οὗτοι
[6, 3]	τὸν Χριστὸν ἀνελόντες. ~γʹ Ἔτι	οὖν	ἀνέξεσθε πλάνον αὐτὸν καὶ παράνομον
[6, 4]	θυσίας συνεχώρησε γενέσθαι. Ὁ μὲν	οὖν	βωμὸς κάτω ἦν, καὶ τὰ
[6, 7]	τὸ ἑαυτῶν ἱερὸν εἰσήγαγον. Ἆρα	οὖν	διὰ τοῦτο ἅγιος ἦν ὁ
[6, 6]	καταγγέλλοντες ὑμῖν ὁδὸν σωτηρίας, ἆρα	οὖν	διὰ τοῦτο εἰς τοὺς ἀποστόλους
[6, 2]	τῶν λόγων. ~βʹ Ὅτι μὲν	οὖν,	εἰ τέλος ἔμελλε λήψεσθαι ἡ
[6, 6]	καὶ ἔχειν ἐν διανοίαις. Τί	οὖν,	εἰπέ μοι, ἐπειδὴ ὁ διάβολος
[6, 4]	Παντί που δῆλόν ἐστι. Τίνος	οὖν	ἕνεκεν ἀνεῖλεν; οὐκ εὔδηλον, ὅτι
[6, 4]	αὐτοῖς δυνατὸν ἦν ἰδεῖν. Τίνος	οὖν	ἕνεκεν, εἰπέ μοι, νῦν οὐκ
[6, 2]	καὶ ταῦτα νῦν ἐργαζόμενος; Τίνος	οὖν	ἕνεκεν, εἰπέ μοι, ὅτε μὲν
[6, 2]	ἀπέστειλεν αὐτοῖς εἰς πλησμονήν. Τίνος	οὖν	ἕνεκεν, εἰπέ μοι, τότε μὲν
[6, 2]	ὅτε οὐδὲν τοιοῦτον τολμᾶτε. Τίνος	(οὖν	ἕνεκεν οὐκ ἠνέσχετο; Κἂν ὑμεῖς
[6, 4]	τὰ καθ´ ὑμᾶς ἀποστραφέντος; Τίνος	οὖν	ἕνεκεν ὑμᾶς ἀπεστράφη; Εὔδηλον καὶ
[6, 5]	ὥστε ἐξιλάσασθαι περὶ ὑμῶν. Ὅταν	οὖν	λέγῃ ὅτι διὰ τούτων ὁ
[6, 4]	ἄλλα πάντα τὰ τοιαῦτα. Ὅταν	οὖν	λέγῃ σοι ὁ Ἰουδαῖος, ὅτι
[6, 4]	καπνὸς τὰ ἄδυτα κατελάμβανεν. Ἵν´	οὖν	μὴ ἀναισχυντῶσιν οἱ Ἰουδαῖοι, μηδὲ
[6, 3]	οὐχ ὁ Θεός. Μάλιστα μὲν	οὖν	ὁ Θεὸς ταῦτα εἰργάσατο. Εἰ
[6, 3]	ὑφ´ ὑμῶν σταυρωθείς. Τί δήποτε	οὖν	ὁ μὲν Φινεὲς ἄνδρα παράνομον
[6, 2]	Ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ; Πῶς	οὖν	οὐκ ἀπεστράφη ὑμᾶς τότε ὁ
[6, 1]	φωνὴν λαβεῖν οὐκ ἔνι. Τί	οὖν;	ὑποστρέψομεν καὶ ἡμεῖς; Ἀλλ´ οὐκ
[6, 4]	ὅτε τὸν μόσχον προσεκύνησαν. Ὅτε	γοῦν	ὁ Μωϋσῆς προεφήτευσεν, οὔτε ναὸς
[6, 3]	εἰς πέρας αὐτὰ ἀγαγεῖν. Ὅτε	γοῦν	τὴν Περσίδα πᾶσαν ἄγων ἐπῆλθεν
[6, 6]	τῆς ἱερωσύνης ἦν ἀξίωμα. Ὅτε	γοῦν	τῷ Ἀαρὼν ἐπανέστησαν μιαροί τινες
[6, 6]	εἰ μὴ πιστεύοντες τοῖς προφήταις,	ἠπείθουν	τῷ Χριστῷ. Νῦν δὲ πάσης
[6, 7]	ἁπάσης κρημνὸν καὶ βάραθρον, κἂν	ὁτιοῦν	τις προσείπῃ, ἔλαττον τῆς ἀξίας
[6, 3]	ἄνθρωποι, εἰ μὴ τῷ Θεῷ	δοκοῦν	ἦν τοῦτο, εἰ καὶ ἐτόλμων,
[6, 4]	τοῦ στήθους τοῦ ἀρχιερέως, ὅπερ	ἐκάλουν	δήλωσιν, ἐγίνετό τις ἔκλαμψις, καὶ
[6, 4]	οὔτε βωμὸς, ἀλλὰ μυρία ἀσεβοῦντες	διετέλουν,	καὶ τὸ τῆς προφητείας οὐκ
[6, 6]	τρόπῳ. Ἐπειδὴ γὰρ πολλοὶ συστάντες	ἐπεθύμουν	αὐτοῦ τῆς τιμῆς (περιμάχητον γάρ
[6, 4]	ἔλαιον ἀνεπήδα· καὶ προφῆται τούτοις	διηκόνουν	τοῖς πράγμασι, καὶ νεφέλη πολλάκις
[6, 5]	τῆς μίτρας τὸ πέταλον τὸ	χρυσοῦν·	εἶτα λαβὼν ἀπὸ τοῦ ἐλαίου,
[6, 5]	ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς φανερωθήσεσθε	σὺν	αὐτῷ ἐν δόξῃ. Ἀλλ´ ὅπερ
[6, 5]	φησιν· Ἡ ζωὴ ἡμῶν κέκρυπται	σὺν	τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ.
[6, 7]	αἰχμάλωτος, ἐν ἀλλοτρίᾳ γῇ τὴν	ἰσχὺν	τὴν οἰκείαν ἐπεδείκνυτο, δὶς τὸ
[6, 6]	Οὐκ ἔστιν εἰπεῖν, ἀλλ´ ἔμεινεν	ὢν	διάβολος. Τί δὲ οἱ δαίμονες;
[6, 5]	γὰρ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τότε	ὢν,	τὰς πέτρας διέῤῥηξε, τὴν οἰκουμένην
[6, 1]	ἂν δέοιντο τῆς ἡμετέρας γλώττης,	ὧν	καὶ τὰ παλαίσματα ὑπὲρ τὴν
[6, 4]	Πόθεν τοῦτο δῆλον, φησίν; Ἀφ´	ὧν	πρὸ τούτου μὲν ἀσεβοῦντες, πάντων
[6, 5]	αὐτοῦ, καὶ οὕτω προσήνεγκε. Καὶ	λαβὼν	αἷμα πάλιν, καὶ ἐκ τοῦ
[6, 5]	τὸ πέταλον τὸ χρυσοῦν· εἶτα	λαβὼν	ἀπὸ τοῦ ἐλαίου, ἐπέῤῥανεν ἀπ´
[6, 6]	τῷ Ἀαρών. Ἐπειδὴ δὲ ἐκόμισαν,	λαβὼν	αὐτὰς ἁπάσας, ἔνδον ἀπέθετο, καὶ
[6, 5]	υἱῶν αὐτοῦ, ἀπὸ τοῦ αἵματος	λαβὼν,	ἔθηκεν ἐπὶ τὰ κέρατα τοῦ
[6, 5]	ἐποίησεν. Εἶτά τινα τῆς θυσίας	λαβὼν,	ἐπέθηκεν ἐπὶ ταῖς χερσὶν Ἀαρὼν
[6, 5]	καὶ ἀπὸ τοῦ αἵματος αὐτοῦ	λαβὼν,	ἐπέθηκεν ἐπὶ τὸν λοβὸν τοῦ
[6, 3]	Ὅτε γοῦν τὴν Περσίδα πᾶσαν	ἄγων	ἐπῆλθεν ὁ βάρβαρος, καὶ ἐξ
[6, 7]	ὁ ψυχὴν διασώζων, καὶ πλάνης	ἀπάγων,	καὶ πρὸς εὐσέβειαν χειραγωγῶν. Ὁ
[6, 6]	καὶ ἀκαθάρτους τόπους ἐκείνους σαυτὸν	εἰσάγων;	Καὶ ποίαν ἕξεις, εἰπέ μοι,
[6, 2]	παράδοξος, καὶ βοᾷ ὁ προφήτης	λέγων·	Ἄρτον οὐρανοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς, ἄρτον
[6, 5]	σωτηρίαν πᾶσι γενομένην προλέγων. Εἶτα	λέγων	ἡμεῖς τίνες, ἐπήγαγε· Πάντες ὡς
[6, 5]	γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ, ἐπήγαγε	λέγων·	Καὶ δώσω τοὺς πονηροὺς ἀντὶ
[6, 5]	Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωϋσῆν	λέγων·	Λαβὲ Ἀαρὼν καὶ τοὺς υἱοὺς
[6, 2]	τὴν Ὀλᾶ, καὶ τὴν Ὀλιβᾶ,	λέγων,	ὅτι Πορνεῖον ᾠκοδομήσατε ἐν Αἰγύπτῳ,
[6, 5]	τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη. Καὶ	λέγων	τοῦ σταυροῦ τὸν τρόπον, οὕτω
[6, 5]	τοῦ σταυροῦ σωτηρίαν πᾶσι γενομένην	προλέγων.	Εἶτα λέγων ἡμεῖς τίνες, ἐπήγαγε·
[6, 5]	Καὶ οὐδὲν ἀπεκρίνατο, ἀλλ´ εἱστήκει	σιγῶν.	Τοῦτο τοίνυν ὁ προφήτης ἄνωθεν
[6, 3]	εἰς ὑμᾶς συμβεβηκότων, ἔτι διὰ	λόγων	ἀπόδειξιν ἐπιζητεῖτε· Ἀλλ´ ἄνθρωποι, φησὶ,
[6, 1]	ἡδέως ἂν τούτων ἐπακούσαιεν τῶν	λόγων.	~βʹ Ὅτι μὲν οὖν, εἰ
[6, 1]	ἂν δέοιντο τῶν ἡμετέρων οὗτοι	λόγων;	Διὰ τοῦτο αὕτη ποθεινοτέρα αὐτοῖς
[6, 7]	προβαλέσθαι· ῥημάτων ἐστὶν ἡ δαπάνη,	λόγων	ἐστὶ τὸ ἀνάλωμα. Μὴ τοίνυν
[6, 1]	ἂν τούτων μάλιστα ἐπακούσαιεν τῶν	λόγων	τῶν ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ
[6, 7]	Καὶ εὐθέως τοῦτο διὰ τῶν	ἔργων	ἐδείκνυτο. Ἵνα γὰρ μάθωσιν οἱ
[6, 7]	πλάνης ἀπάγων, καὶ πρὸς εὐσέβειαν	χειραγωγῶν.	Ὁ πένητι δοὺς λιμὸν ἔλυσεν,
[6, 6]	ἀναμένειν ἐκέλευσε τὴν διὰ τῶν	ῥάβδων	γινομένην ἐκείνων. Εἶτα ἀθρόον τῶν
[6, 4]	τῶν οὐρανῶν τὰς ἀρχὰς εἶχεν,	ἐκποδὼν	γενέσθαι ἐποίησε, τὸ πῦρ, τὴν
[6, 2]	πολεμίων αὐτομάτων ὑμῖν παραχωρούντων, τῶν	πόλεων	αὐτοβοεὶ σχεδὸν ἁλισκομένων Οὐχ ὅπλων
[6, 5]	καὶ αὐτῶν ἄξιον ἀκοῦσαι τῶν	ῥήσεων.	Αὕτη, φησὶν, ἡ χρίσις Ἀαρὼν,
[6, 7]	τοιοῦτον ἐργάζεται, ὅσον ὁ ψυχὴν	διασώζων,	καὶ πλάνης ἀπάγων, καὶ πρὸς
[6, 3]	ὁ νομοθέτης, καὶ τῶν μυρίων	ἀγαθῶν	αἴτιος ὁ παραγενόμενος. Διὰ τοῦτο
[6, 7]	ἑαυτοῖς καὶ ἡμῖν τῶν αἰωνίων	ἀγαθῶν	γένωνται πρόξενοι, χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ
[6, 4]	πῦρ, τὴν φωνὴν, τὴν τῶν	λίθων	ἔκλαμψιν, τὰ ἄλλα πάντα τὰ
[6, 4]	τὴν δήλωσιν τὴν ἐπὶ τῶν	λίθων;	μὴ τὸ χρῖσμα τὸ ἱερατικόν;
[6, 4]	τὴν δήλωσιν τὴν ἐπὶ τῶν	λίθων	τοῦ ἱερέως; Καὶ γὰρ ἡ
[6, 4]	μέλλοντα προὔλεγε. Πάλιν ἐπὶ τῶν	λίθων	τῶν ἐπὶ τοῦ στήθους τοῦ
[6, 6]	ἑκὼν σεαυτὸν εἰς τὸ βάραθρον	ὠθῶν,	καὶ κατὰ κρημνῶν ἀφιείς; Μὴ
[6, 1]	πλέον· ἀπὸ δὲ τῶν κατὰ	Ἰουδαίων	ἀγώνων πολλὴ γένοιτ´ ἂν αὐτοῖς
[6, 7]	ἐδράμετε τῶν εἰς ἐμὲ παρανομησάντων	Ἰουδαίων.	Κἀγὼ μὲν τὸν ναὸν καθεῖλον,
[6, 0]	προτεραίᾳ μακρὰν ὁμιλίαν εἰπὼν κατὰ	Ἰουδαίων	καὶ βράγχῳ κατασχεθεὶς ἀπὸ τοῦ
[6, 4]	ἐποίησαν εἰς ὑμᾶς οἱ βασιλεῖς	Ῥωμαίων,	ἀλλὰ διὰ τὴν ὀργὴν τοῦ
[6, 5]	εἶτα εἰς τὰ ἅγια τῶν	ἁγίων	εἰσήγαγεν· εἶτα ἐκέλευσε ῥητόν τινα
[6, 2]	βωμὸν, καὶ τὰ ἅγια τῶν	ἁγίων,	καὶ πάντα μετὰ τῆς προτέρας
[6, 4]	Δανιὴλ οὐ τὰ ἅγια τῶν	ἁγίων	ὁρῶντες, οὐ παρὰ τὸν βωμὸν
[6, 7]	πλάκες, οὐ τὰ ἅγια τῶν	ἁγίων,	οὐ τὸ καταπέτασμα, οὐκ ἀρχιερεὺς,
[6, 2]	τόπον προανακηρυχθέντα ἀπεδείξαμεν διὰ τῶν	θείων	Γραφῶν· τῇ παρούσῃ δὲ οὐδεὶς
[6, 2]	νῦν ἐξομολογήσονται καὶ καταγνώσονται τῶν	οἰκείων	ἁμαρτημάτων· ἡδέως ἂν αὐτῶν ἕκαστον
[6, 7]	κατέχοντα πράγματα, ὑμεῖς δὲ οἰκήματα,	καπηλείων	οὐδὲν ἄμεινον διακείμενα, καὶ σπήλαια
[6, 7]	εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἐπανάγαγε. Αὕτη	πλείων	ἐκείνης ἡ ἐλεημοσύνη, καὶ μυρίων
[6, 6]	ἢ φθέγγεσθαι τὰ ἀπὸ τῶν	βιβλίων;	Εὔδηλον ὅτι τὰ ἀπὸ τῶν
[6, 6]	Εὔδηλον ὅτι τὰ ἀπὸ τῶν	βιβλίων	φθέγγεσθαι καὶ ἔχειν ἐν διανοίαις.
[6, 2]	στρατιωτῶν, ὕστερον δὲ πυρὸς τῶν	θεμελίων	ἐκπηδήσαντος, καὶ κατασχόντος αὐτοὺς τῆς
[6, 2]	λαμπάδος ὑμῖν προηγουμένου, καὶ τῶν	πολεμίων	αὐτομάτων ὑμῖν παραχωρούντων, τῶν πόλεων
[6, 3]	ἀφῆκε τοὺς Ἰουδαίους ταῖς τῶν	πολεμίων	χερσὶν, ἀντιλαμβάνομαι καὶ προΐσταμαι. Ὥστε
[6, 1]	Ἀπὸ μὲν γὰρ τῶν ἡμετέρων	ἐγκωμίων,	ὅπερ ἔφθην εἰπὼν, οὐδὲν αὐτοῖς
[6, 1]	λόγος· ἀπὸ γὰρ τῶν ἡμετέρων	ἐγκωμίων	οὐδὲν ἂν αὐτοὶ λαμπρότεροι γένοιντο.
[6, 7]	καὶ ἑαυτοῖς καὶ ἡμῖν τῶν	αἰωνίων	ἀγαθῶν γένωνται πρόξενοι, χάριτι καὶ
[6, 3]	αὐτὸς ὁ νομοθέτης, καὶ τῶν	μυρίων	ἀγαθῶν αἴτιος ὁ παραγενόμενος. Διὰ
[6, 3]	ὑμετέρους, ὅτι Ὑμεῖς μὲν ἄξιοι	μυρίων	ἦτε κακῶν· ἐγὼ δὲ, φησὶ,
[6, 7]	τὸ κέρδος. Καὶ (τί λέγω	μυρίων	ταλάντων; καὶ τοῦ κόσμου παντὸς
[6, 7]	πλείων ἐκείνης ἡ ἐλεημοσύνη, καὶ	μυρίων	ταλάντων μεῖζον τὸ κέρδος. Καὶ
[6, 3]	οὗτος ὁ λόγος ὁ τῶν	ἁμαρτιῶν.	Οὐ γὰρ διὰ τὸν λοιπὸν
[6, 7]	τῶν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς πωλουμένων	κιβωτίων	οὐδὲν ἄμεινον αὕτη ἡ κιβωτὸς
[6, 5]	Ἀαρὼν τὰς χεῖρας, καὶ τῶν	υἱῶν	αὐτοῦ, ἀπὸ τοῦ αἵματος λαβὼν,
[6, 5]	Ἀαρὼν, καὶ ἡ χρίσις τῶν	υἱῶν	αὐτοῦ. Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς
[6, 5]	αὐτοῦ, καὶ τὰς στολὰς τῶν	υἱῶν	αὐτοῦ. Καὶ ἡγίασεν αὐτοὺς, καὶ
[6, 5]	ταῖς χερσὶν Ἀαρὼν καὶ τῶν	υἱῶν	αὐτοῦ, καὶ οὕτω προσήνεγκε. Καὶ
[6, 5]	πάλιν ἐπιθέντος Ἀαρὼν καὶ τῶν	υἱῶν	αὐτοῦ τὰς χεῖρας, ἔσφαξε· καὶ
[6, 3]	Ὑμεῖς μὲν ἄξιοι μυρίων ἦτε	κακῶν·	ἐγὼ δὲ, φησὶ, ποιῶ διὰ
[6, 2]	ἀλλ´ οὔπω τὸ κεφάλαιον τῶν	κακῶν	ἦν τολμηθέν. Νυνὶ δὲ πάντα
[6, 5]	παριστώντων τὴν αἰτίαν τῶν παρόντων	κακῶν	μάθητε, ἀκούσατε τί φησιν Ἡσαΐας,
[6, 1]	ἐχθρῶν (ἐπιπεσὼν, καὶ πολλὰ σώματα	κατενεγκὼν,	εἶτα διακλάσας τὸ ξίφος, μετὰ
[6, 6]	εἰπέ μοι, ἀπολογίαν, τίνα συγγνώμην,	ἑκὼν	σεαυτὸν εἰς τὸ βάραθρον ὠθῶν,
[6, 1]	ἐπτερώθησαν, ἀπηλλάγησαν τῆς ζάλης τῶν	βιωτικῶν	πραγμάτων, εἰς (τὸν εὔδιον κατέπλευσαν
[6, 1]	τις στρατιώτης κατακόψας τινὰς τῶν	ἀντιπάλων,	καὶ μετὰ πολλοῦ τοῦ θυμοῦ
[6, 2]	Ἄρτον οὐρανοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς, ἄρτον	ἀγγέλων	ἔφαγεν ἄνθρωπος, ἐπισιτισμὸν ἀπέστειλεν αὐτοῖς
[6, 3]	ὁ μὲν Φινεὲς ἄνδρα παράνομον	ἀνελὼν	ἐδικαιοῦτο, καὶ ἱερωσύνῃ ἐτιμᾶτο· ὑμεῖς
[6, 3]	γὰρ ὁ Φινεὲς ἕνα τινὰ	ἀνελὼν,	ὁλόκληρον τὴν κατὰ τοῦ ἔθνους
[6, 1]	ἡμεῖς τὴν διήγησιν τῶν ἐκείνων	ἄθλων	ἀφέντες, πρὸς Ἰουδαίους ἀποδυόμεθα· καὶ
[6, 3]	τοῦ ναοῦ, καὶ διὰ τῶν	ἄλλων	ἁπάντων τῶν εἰς ὑμᾶς συμβεβηκότων,
[6, 6]	γινομένην ἐκείνων. Εἶτα ἀθρόον τῶν	ἄλλων	μενουσῶν ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ σχήματος,
[6, 5]	οὐκ ἄνθρωπος ἦν εἷς τῶν	πολλῶν,	ἐπήγαγε· Τὴν δὲ γενεὰν αὐτοῦ
[6, 2]	πόλεων αὐτοβοεὶ σχεδὸν ἁλισκομένων Οὐχ	ὅπλων	ὑμῖν ἐδέησεν, οὐ παρατάξεως, οὐ
[6, 7]	εἴδωλα, καὶ τοὺς ναοὺς τῶν	εἰδώλων	ἁγίους εἶναι νομίζειν. Καὶ γὰρ
[6, 5]	καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ	ἡγεμών·	Ἀκούεις τί οὗτοί σου καταμαρτυροῦσι;
[6, 1]	πως ἐσχήκαμεν τῶν πρὸς ἐκείνους	πολέμων.	Ἀλλὰ τί πάθω; Ὁρᾶτέ μοι
[6, 1]	ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα	ἡμῶν·	ἐκεῖνοι δὲ καὶ τὸ αἷμα
[6, 7]	χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ Κυρίου	ἡμῶν	Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι´ οὗ καὶ
[6, 2]	ἐξ ἐκείνου ἐστὶν ἔτος μέχρις	ἡμῶν·	καὶ οὐδὲ αἴνιγμα τοιαύτης μεταβολῆς
[6, 5]	ὁ Παῦλός φησιν· Ἡ ζωὴ	ἡμῶν	κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν
[6, 5]	ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ	ἡμῶν,	τότε καὶ ὑμεῖς φανερωθήσεσθε σὺν
[6, 3]	δοκοῦν ἦν τοῦτο, εἰ καὶ	ἐτόλμων,	οὐκ ἂν ἴσχυσαν εἰς πέρας
[6, 4]	ἐν μέσῃ χώρᾳ βαρβάρων, μεταξὺ	(παρανόμων	καὶ ἀκαθάρτων ὄντες ἀνθρώπων, πνεύματος
[6, 2]	αὐτός ἐστιν ὁ καὶ ἐκεῖνα	οἰκονομῶν,	καὶ ταῦτα νῦν ἐργαζόμενος; Τίνος
[6, 7]	τοῦ Θεοῦ διὰ τῶν ἐκεῖ	δρόμων,	διὰ τοῦ πρὸς τὸν Ἰουδαϊσμὸν
[6, 1]	πᾶν ἐπιῤῥίψας ἀγάπῃ. Μηδεὶς δὲ	ὑμῶν	ἀκαιρίαν καταγινωσκέτω τοῦ λόγου, εἰ,
[6, 2]	ἐστι τὸ αἴτιον τῆς παρούσης	ὑμῶν	ἀτιμίας, τίνος ἕνεκεν παιδοκτονούντων μὲν
[6, 3]	Οὐ γὰρ διὰ τὸν λοιπὸν	ὑμῶν	βίον, ἀλλὰ δι´ ἐκεῖνο τὸ
[6, 3]	τοῦ Ἱερεμίου, φείδεσθαι τῆς πόλεως	ὑμῶν,	εἰ παύσοισθε αἴροντες βαστάγματα ἐν
[6, 3]	καταλλάττεται ὑμῖν. Τὸ γὰρ ἁμάρτημα	ὑμῶν	ἐκεῖνο ἁπάντων μεῖζον ἦν, ὥστε
[6, 3]	προσκυνοῦντες αὐτὸν ἡμεῖς, ἀτιμότεροι πάντων	ὑμῶν	ἔμπροσθεν ὄντες, διὰ τὴν τοῦ
[6, 3]	ταύτην, καὶ τὰ πολλὰ {ἂν}	ὑμῶν	ἐξήλειψεν ἁμαρτήματα. Ὅταν δὲ φαίνηται
[6, 3]	ἐρημίας ἔμεινεν· οὐκ ἂν, πολλάκις	ὑμῶν	ἐπιχειρησάντων, ἀνόνητος ἡ ἐπιχείρησις γέγονεν.
[6, 5]	ἡ ἡμέρα πληρωθῇ, ἡμέρα τελειώσεως	ὑμῶν·	ἑπτὰ γὰρ ἡμέρας τελειώσει τὰς
[6, 3]	Θεοῦ χάριν καὶ σεμνότεροι πάντων	ὑμῶν	ἐσμεν νῦν, καὶ ἐν μείζονι
[6, 2]	Βεελφεγὼρ ἐτελέσθητε; οὐ τοὺς υἱοὺς	ὑμῶν	ἐσφάξατε καὶ τὰς θυγατέρας ὑμῶν
[6, 3]	ἐπάθετε, ἢ ὅτε τοὺς υἱοὺς	ὑμῶν	ἐσφάττετε; οὐκ εὔδηλον καὶ τοῖς
[6, 5]	τῶν πατρῴων, εἰ μὴ ἔπεσεν	ὑμῶν	ἡ πόλις, καὶ ἐρείπιον ἐγένετο
[6, 2]	συνανεστράφητε παρανομίαις; οὐ μυρία κατηγόρησεν	ὑμῶν	Ἰεζεκιὴλ ὁ προφήτης, ὅτε τὰς
[6, 3]	ἂν ἴσχυσαν οἱ τὴν πόλιν	ὑμῶν	καθελόντες, καὶ τὸν ναὸν ἐρημώσαντες,
[6, 2]	ἀτιμίας, τίνος ἕνεκεν παιδοκτονούντων μὲν	ὑμῶν	ὁ Θεὸς ἠνέσχετο τότε, μηδὲν
[6, 5]	χεῖρας ὑμῶν, ὥστε ἐξιλάσασθαι περὶ	ὑμῶν.	Ὅταν οὖν λέγῃ ὅτι διὰ
[6, 3]	τὴν ἑαυτοῦ δόξαν τὰ ἁμαρτήματα	ὑμῶν	παρορῶν, πολλῷ μᾶλλον ἂν τοῦτο
[6, 2]	εἰ δὲ τότε ἠνείχετο ἀσεβούντων	ὑμῶν,	πολλῷ μᾶλλον νῦν ἀνασχέσθαι ἔδει,
[6, 3]	γε παράνομος ἦν ὁ ὑφ´	ὑμῶν	σταυρωθείς. Τί δήποτε οὖν ὁ
[6, 2]	τῶν ἀνθρώπων ἐγένετο, ταῦτα ἐφ´	ὑμῶν	συνέβαινε, νεφέλης μὲν ὑμῖν ἀντὶ
[6, 4]	ὑμέτερα, καὶ μὴ περαιτέρω προελθεῖν	ὑμῶν	τὴν ἀτιμίαν. Κείσθω γὰρ κατὰ
[6, 2]	ὑμῶν ἐσφάξατε καὶ τὰς θυγατέρας	ὑμῶν	τοῖς δαιμονίοις; οὐ πᾶν εἶδος
[6, 3]	τινὸς ἀνδρός· πολλῷ μᾶλλον ἐφ´	ὑμῶν	τοῦτο γενέσθαι ἐχρῆν, εἴ γε
[6, 5]	γὰρ ἡμέρας τελειώσει τὰς χεῖρας	ὑμῶν,	ὥστε ἐξιλάσασθαι περὶ ὑμῶν. Ὅταν
[6, 4]	καὶ σεμνοτέρας ἄνωθεν ἐκ τῶν	οὐρανῶν·	οἷόν τι λέγω, θυσίας συνεχώρησε
[6, 4]	πράγματα ἐκεῖνα, ἅπερ ἐκ τῶν	οὐρανῶν	τὰς ἀρχὰς εἶχεν, ἐκποδὼν γενέσθαι
[6, 1]	τελοῦσι χορὸν νῦν, πρὸ τῶν	στεφάνων	αὐτῶν πτερούμενοι τῇ προσδοκίᾳ τῶν
[6, 1]	αὐτῶν πτερούμενοι τῇ προσδοκίᾳ τῶν	στεφάνων,	καὶ τὸ τοῦ μέλλοντος ἄδηλον
[6, 3]	ἵνα μή τις λέγῃ, ὅτι	ἀσθενῶν	ὁ Θεὸς, καὶ μὴ δυνάμενος
[6, 3]	καὶ δῆλον ἔκ τε τῶν	εἰρημένων	ἁπάντων, καὶ τούτου οὗ μέλλω
[6, 0]	κατασχεθεὶς ἀπὸ τοῦ μήκους τῶν	εἰρημένων,	νῦν ταύτην εἶπεν. Λόγος ἕκτος.
[6, 1]	ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ	λεγομένων.	Ἰουδαίους γὰρ μάλιστα μισοῦσιν οἱ
[6, 2]	παραχωρούντων, τῶν πόλεων αὐτοβοεὶ σχεδὸν	ἁλισκομένων	Οὐχ ὅπλων ὑμῖν ἐδέησεν, οὐ
[6, 2]	πετρῶν ῥηγνυμένων, καὶ τοσούτων θαυμάτων	γινομένων	ἐπὶ τῆς ἐρήμου, μόσχον προσεκυνήσατε;
[6, 5]	τούτων, ἀνάγκη πᾶσα, τούτων μὴ	γινομένων,	ἱερωσύνην αὐτοῖς μὴ συνεστάναι. Ὁρᾷς
[6, 2]	θαλάσσης σχιζομένης, καὶ τῶν πετρῶν	ῥηγνυμένων,	καὶ τοσούτων θαυμάτων γινομένων ἐπὶ
[6, 7]	Ἐμοὶ τῶν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς	πωλουμένων	κιβωτίων οὐδὲν ἄμεινον αὕτη ἡ
[6, 1]	τήμερον, ἡμεῖς τὴν διήγησιν τῶν	ἐκείνων	ἄθλων ἀφέντες, πρὸς Ἰουδαίους ἀποδυόμεθα·
[6, 1]	ἑαυτῶν ἐξέχεαν διὰ τὸν ὑπ´	ἐκείνων	ἀναιρεθέντα. Ὥστε ἡδέως ἂν τούτων
[6, 6]	τὴν διὰ τῶν ῥάβδων γινομένην	ἐκείνων.	Εἶτα ἀθρόον τῶν ἄλλων μενουσῶν
[6, 6]	καθυβρίζοντες δὲ τὸν προφητευόμενον ὑπ´	ἐκείνων.	~ζʹ Ὅλως δὲ εἰ νομίζεις,
[6, 6]	ἔλεγχος καὶ μάρτυς καὶ τῆς	ἐκείνων	κακίας καὶ τῆς τοῦ Θεοῦ
[6, 5]	ἀλλὰ, Τοὺς πονηρούς. Τί γὰρ	ἐκείνων	πονηρότερον γένοιτ´ ἂν, οἳ μετὰ
[6, 1]	οἱ μάρτυρες, ἐπειδὴ τὸν ὑπ´	ἐκείνων	σταυρωθέντα σφόδρα ἐφίλησαν. Οὗτοι μὲν
[6, 6]	τὸ βάραθρον ὠθῶν, καὶ κατὰ	κρημνῶν	ἀφιείς; Μὴ γάρ μοι τοῦτο
[6, 2]	τρὶς καὶ τετράκις, καὶ πολλῷ	πλειόνων	παρελθόντων· πεντακοσιοστὸν γὰρ λοιπὸν ἐξ
[6, 7]	πορνεῖον, κἂν παρανομίας χωρίον, κἂν	δαιμόνων	καταγώγιον, κἂν διαβόλου φρούριον, κἂν
[6, 1]	ἀπὸ δὲ τῶν κατὰ Ἰουδαίων	ἀγώνων	πολλὴ γένοιτ´ ἂν αὐτοῖς ἡδονὴ,
[6, 7]	καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν	αἰώνων.	Ἀμήν.
[6, 3]	ἀφεὶς παρ´ ὑμῖν, οὕτως ἔφυγεν,	ἀγαπῶν,	εἰ διασωθείη μόνος; Καὶ ἄλλους
[6, 7]	τὸν ἐπὶ τὴν συναγωγὴν τρέχοντα	βλέπων,	μὴ παρίδῃς, ἀλλ´ ὥσπερ χαλινῷ
[6, 6]	τοῖς φύλλοις χρώμενος. Ὁ γὰρ	εἰπὼν	ἐξ ἀρχῆς· Βλαστησάτω ἡ γῆ
[6, 0]	~Τῇ προτεραίᾳ μακρὰν ὁμιλίαν	εἰπὼν	κατὰ Ἰουδαίων καὶ βράγχῳ κατασχεθεὶς
[6, 1]	τῶν ἡμετέρων ἐγκωμίων, ὅπερ ἔφθην	εἰπὼν,	οὐδὲν αὐτοῖς εἰς τὴν οἰκείαν
[6, 7]	ἐπιτελοῦσι λατρείαν, τί ἄν τις	προσειπὼν	τὰς συναγωγὰς αὐτῶν, ἀξίαν ἔσται
[6, 2]	Καὶ ἅπερ ἐπ´ οὐδενὸς τῶν	ἀνθρώπων	ἐγένετο, ταῦτα ἐφ´ ὑμῶν συνέβαινε,
[6, 4]	τὴν αὐτοῦ ἐγκατάλειψιν. Εἰ γὰρ	ἀνθρώπων	ἦν ἔργον τὸ γενόμενον, ἔδει
[6, 4]	μεταξὺ (παρανόμων καὶ ἀκαθάρτων ὄντες	ἀνθρώπων,	πνεύματος ἐπληροῦντο, καὶ τὰ μέλλοντα
[6, 6]	τοῦ αὐτοῦ σχήματος, ἡ τοῦ	Ἀαρὼν	ἐβλάστησε μόνη, καὶ φύλλα ἤνεγκε
[6, 5]	αὐτῆς ἐξηκοντίσθησαν. Ἀναμνήσθητι τοίνυν πῶς	Ἀαρὼν	ἐγένετο ἱερεὺς τότε, πόσας ἐπ´
[6, 6]	ἦν ἀξίωμα. Ὅτε γοῦν τῷ	Ἀαρὼν	ἐπανέστησαν μιαροί τινες ἄνθρωποι καὶ
[6, 6]	κομίσαι, ἔτι δὲ καὶ τῷ	Ἀαρών.	Ἐπειδὴ δὲ ἐκόμισαν, λαβὼν αὐτὰς
[6, 5]	λέγῃ ὅτι διὰ τούτων ὁ	Ἀαρὼν	ἐτελειώθη, διὰ τούτων ἐκαθαρίσθη, διὰ
[6, 5]	ῥήσεων. Αὕτη, φησὶν, ἡ χρίσις	Ἀαρὼν,	καὶ ἡ χρίσις τῶν υἱῶν
[6, 5]	ἐκ τοῦ ἐλαίου, ἔῤῥανεν ἐπὶ	Ἀαρὼν,	καὶ τὰς στολὰς αὐτοῦ, καὶ
[6, 5]	ἀπ´ αὐτοῦ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν	Ἀαρών·	καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ ὁμοίως
[6, 5]	Κύριος πρὸς Μωϋσῆν λέγων· Λαβὲ	Ἀαρὼν	καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ, καὶ
[6, 5]	λαβὼν, ἐπέθηκεν ἐπὶ ταῖς χερσὶν	Ἀαρὼν	καὶ τῶν υἱῶν αὐτοῦ, καὶ
[6, 5]	τῆς τελειώσεως, καὶ πάλιν ἐπιθέντος	Ἀαρὼν	καὶ τῶν υἱῶν αὐτοῦ τὰς
[6, 5]	μόσχον. Καὶ ἐπειδὴ ἔθυσεν, ἐπιθέντος	Ἀαρὼν	τὰς χεῖρας, καὶ τῶν υἱῶν
[6, 5]	ἐπὶ τὸν λοβὸν τοῦ ὠτίου	Ἀαρὼν	τοῦ δεξιοῦ, καὶ ἐπὶ τὸ
[6, 4]	ἑστῶτες, ἀλλ´ ἐν μέσῃ χώρᾳ	βαρβάρων,	μεταξὺ (παρανόμων καὶ ἀκαθάρτων ὄντες
[6, 3]	γε νῦν καὶ αἱμάτων ἀπέχεσθε	μιαρῶν,	καὶ σάββατα τηρεῖτε· τότε δὲ
[6, 5]	μαρτυρίου, μήτε τὸν ὡρισμένον τῶν	ἡμερῶν	ἀριθμὸν ἔνδον καθέζηται· εὔδηλον ὅτι
[6, 5]	εἶτα ἐκέλευσε ῥητόν τινα ἀριθμὸν	ἡμερῶν	ἔνδον μεῖναι. Μᾶλλον δὲ καὶ
[6, 1]	ὑπόθεσις. Ἀπὸ μὲν γὰρ τῶν	ἡμετέρων	ἐγκωμίων, ὅπερ ἔφθην εἰπὼν, οὐδὲν
[6, 1]	ὁ λόγος· ἀπὸ γὰρ τῶν	ἡμετέρων	ἐγκωμίων οὐδὲν ἂν αὐτοὶ λαμπρότεροι
[6, 1]	Τί οὖν ἂν δέοιντο τῶν	ἡμετέρων	οὗτοι λόγων; Διὰ τοῦτο αὕτη
[6, 6]	συμβουλεύῃ, μηδαμῶς μιμεῖσθαι τὴν τῶν	προτέρων	ἄνοιαν, ἵνα μὴ τὴν αὐτὴν
[6, 4]	τιμωρίαν, καὶ οὐδενὸς ἀπολαύετε τῶν	προτέρων.	~εʹ Ἵνα δὲ καὶ ἀπ´
[6, 4]	μέλλοντα προὔλεγον, καὶ πολλῷ τῶν	προτέρων	καὶ πλείονα καὶ παραδοξότερα εἶπον
[6, 3]	ἦτε ἡμαρτηκότες, καὶ πολλῷ τῶν	προτέρων	χαλεπώτερα, πάντως ἂν ὑμᾶς ὁ
[6, 6]	φθεγγόμενοι δὲ πολλοὺς ἤμελλον τῶν	ἀφελεστέρων	ὑποσύρειν καὶ (πείθειν, καὶ ἐν
[6, 1]	τοῦ θυμοῦ τῇ φάλαγγι τῶν	ἐχθρῶν	(ἐπιπεσὼν, καὶ πολλὰ σώματα κατενεγκὼν,
[6, 3]	ἑαυτοῦ δόξαν τὰ ἁμαρτήματα ὑμῶν	παρορῶν,	πολλῷ μᾶλλον ἂν τοῦτο ἐποίησε
[6, 2]	τῆς θαλάσσης σχιζομένης, καὶ τῶν	πετρῶν	ῥηγνυμένων, καὶ τοσούτων θαυμάτων γινομένων
[6, 1]	καταγινωσκέτω τοῦ λόγου, εἰ, τῶν	μαρτύρων	ἡμᾶς καλεσάντων τήμερον, ἡμεῖς τὴν
[6, 1]	θυμοῦ τῇ φάλαγγι τῶν ἐχθρῶν	(ἐπιπεσὼν,	καὶ πολλὰ σώματα κατενεγκὼν, εἶτα
[6, 6]	ἐκείνων. Εἶτα ἀθρόον τῶν ἄλλων	μενουσῶν	ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ σχήματος, ἡ
[6, 5]	δεξιόν· εἶτα εἰς τὰ ἅγια	τῶν	ἁγίων εἰσήγαγεν· εἶτα ἐκέλευσε ῥητόν
[6, 2]	καὶ βωμὸν, καὶ τὰ ἅγια	τῶν	ἁγίων, καὶ πάντα μετὰ τῆς
[6, 4]	καὶ Δανιὴλ οὐ τὰ ἅγια	τῶν	ἁγίων ὁρῶντες, οὐ παρὰ τὸν
[6, 7]	διαθήκης πλάκες, οὐ τὰ ἅγια	τῶν	ἁγίων, οὐ τὸ καταπέτασμα, οὐκ
[6, 7]	διορθώσεως, καὶ ἑαυτοῖς καὶ ἡμῖν	τῶν	αἰωνίων ἀγαθῶν γένωνται πρόξενοι, χάριτι
[6, 7]	ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας	τῶν	αἰώνων. Ἀμήν.
[6, 3]	ἐρημώσεως τοῦ ναοῦ, καὶ διὰ	τῶν	ἄλλων ἁπάντων τῶν εἰς ὑμᾶς
[6, 6]	ῥάβδων γινομένην ἐκείνων. Εἶτα ἀθρόον	τῶν	ἄλλων μενουσῶν ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ
[6, 3]	ὑμῖν οὗτος ὁ λόγος ὁ	τῶν	ἁμαρτιῶν. Οὐ γὰρ διὰ τὸν
[6, 2]	παράδοξα; Καὶ ἅπερ ἐπ´ οὐδενὸς	τῶν	ἀνθρώπων ἐγένετο, ταῦτα ἐφ´ ὑμῶν
[6, 1]	εἴ τις στρατιώτης κατακόψας τινὰς	τῶν	ἀντιπάλων, καὶ μετὰ πολλοῦ τοῦ
[6, 6]	ἠπάτων, φθεγγόμενοι δὲ πολλοὺς ἤμελλον	τῶν	ἀφελεστέρων ὑποσύρειν καὶ (πείθειν, καὶ
[6, 6]	τόπῳ, ἢ φθέγγεσθαι τὰ ἀπὸ	τῶν	βιβλίων; Εὔδηλον ὅτι τὰ ἀπὸ
[6, 6]	βιβλίων; Εὔδηλον ὅτι τὰ ἀπὸ	τῶν	βιβλίων φθέγγεσθαι καὶ ἔχειν ἐν
[6, 1]	οὐρανὸν ἐπτερώθησαν, ἀπηλλάγησαν τῆς ζάλης	τῶν	βιωτικῶν πραγμάτων, εἰς (τὸν εὔδιον
[6, 6]	ἐπειδὴ ὁ διάβολος ἐφθέγξατο ἀπὸ	τῶν	Γραφῶν, ἆρα ἡγιάσθη αὐτοῦ τὸ
[6, 4]	καὶ τοῦτο δι´ αὐτῶν ἀποδείξωμεν	τῶν	Γραφῶν, ὅτι οὐχ ἡ τοῦ
[6, 7]	τὰ εἴδωλα, καὶ τοὺς ναοὺς	τῶν	εἰδώλων ἁγίους εἶναι νομίζειν. Καὶ
[6, 3]	ἡμαρτηκότες· καὶ δῆλον ἔκ τε	τῶν	εἰρημένων ἁπάντων, καὶ τούτου οὗ
[6, 0]	βράγχῳ κατασχεθεὶς ἀπὸ τοῦ μήκους	τῶν	εἰρημένων, νῦν ταύτην εἶπεν. Λόγος
[6, 7]	ἀνεστήσατε, πρὸς τὰς συναγωγὰς ἐδράμετε	τῶν	εἰς ἐμὲ παρανομησάντων Ἰουδαίων. Κἀγὼ
[6, 3]	καὶ διὰ τῶν ἄλλων ἁπάντων	τῶν	εἰς ὑμᾶς συμβεβηκότων, ἔτι διὰ
[6, 7]	τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ διὰ	τῶν	ἐκεῖ δρόμων, διὰ τοῦ πρὸς
[6, 1]	καλεσάντων τήμερον, ἡμεῖς τὴν διήγησιν	τῶν	ἐκείνων ἄθλων ἀφέντες, πρὸς Ἰουδαίους
[6, 7]	τὴν κιβωτὸν τότε ἐκείνην; Ἐμοὶ	τῶν	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς πωλουμένων κιβωτίων
[6, 4]	προὔλεγε. Πάλιν ἐπὶ τῶν λίθων	τῶν	ἐπὶ τοῦ στήθους τοῦ ἀρχιερέως,
[6, 7]	ἀκάθαρτος. Καὶ εὐθέως τοῦτο διὰ	τῶν	ἔργων ἐδείκνυτο. Ἵνα γὰρ μάθωσιν
[6, 1]	ξίφος ἔξεστι παρ´ ἑτέρου τινὸς	τῶν	ἑστώτων ἁρπάσαι καὶ τῷ θυμῷ
[6, 1]	πολλοῦ τοῦ θυμοῦ τῇ φάλαγγι	τῶν	ἐχθρῶν (ἐπιπεσὼν, καὶ πολλὰ σώματα
[6, 5]	τοῦ μαρτυρίου, μήτε τὸν ὡρισμένον	τῶν	ἡμερῶν ἀριθμὸν ἔνδον καθέζηται· εὔδηλον
[6, 1]	ἡ ὑπόθεσις. Ἀπὸ μὲν γὰρ	τῶν	ἡμετέρων ἐγκωμίων, ὅπερ ἔφθην εἰπὼν,
[6, 1]	οὗτος ὁ λόγος· ἀπὸ γὰρ	τῶν	ἡμετέρων ἐγκωμίων οὐδὲν ἂν αὐτοὶ
[6, 1]	διαφυγόντες. Τί οὖν ἂν δέοιντο	τῶν	ἡμετέρων οὗτοι λόγων; Διὰ τοῦτο
[6, 2]	καὶ τόπον προανακηρυχθέντα ἀπεδείξαμεν διὰ	τῶν	θείων Γραφῶν· τῇ παρούσῃ δὲ
[6, 2]	ὑπὸ στρατιωτῶν, ὕστερον δὲ πυρὸς	τῶν	θεμελίων ἐκπηδήσαντος, καὶ κατασχόντος αὐτοὺς
[6, 7]	Θεοῦ, ἀλλὰ διὰ τὴν παρανομίαν	τῶν	θεραπευόντων αὐτὸν ἡ ἧττα γέγονε·
[6, 2]	ἐγένετο, ἀλλ´ οὔπω τὸ κεφάλαιον	τῶν	κακῶν ἦν τολμηθέν. Νυνὶ δὲ
[6, 1]	δόξαν ἔσται πλέον· ἀπὸ δὲ	τῶν	κατὰ Ἰουδαίων ἀγώνων πολλὴ γένοιτ´
[6, 6]	λῃστεύῃ τις, ἐν δὲ τῷ	τῶν	λῃστευόντων σπηλαίῳ φανῇ, τὴν αὐτὴν
[6, 6]	δίκην; Καὶ τί λέγω τὰ	τῶν	λῃστῶν; Ἴστε δήπου πάντες καὶ
[6, 4]	μὴ τὴν δήλωσιν τὴν ἐπὶ	τῶν	λίθων; μὴ τὸ χρῖσμα τὸ
[6, 4]	ἐνέργειαν, τὴν δήλωσιν τὴν ἐπὶ	τῶν	λίθων τοῦ ἱερέως; Καὶ γὰρ
[6, 4]	τὰ μέλλοντα προὔλεγε. Πάλιν ἐπὶ	τῶν	λίθων τῶν ἐπὶ τοῦ στήθους
[6, 1]	Ὥστε ἡδέως ἂν τούτων ἐπακούσαιεν	τῶν	λόγων. ~βʹ Ὅτι μὲν οὖν,
[6, 1]	σφόδρα ἂν τούτων μάλιστα ἐπακούσαιεν	τῶν	λόγων τῶν ὑπὲρ τῆς δόξης
[6, 1]	ἀκαιρίαν καταγινωσκέτω τοῦ λόγου, εἰ,	τῶν	μαρτύρων ἡμᾶς καλεσάντων τήμερον, ἡμεῖς
[6, 3]	ἀλλ´ αὐτὸς ὁ νομοθέτης, καὶ	τῶν	μυρίων ἀγαθῶν αἴτιος ὁ παραγενόμενος.
[6, 2]	οὗτοι νῦν ἐξομολογήσονται καὶ καταγνώσονται	τῶν	οἰκείων ἁμαρτημάτων· ἡδέως ἂν αὐτῶν
[6, 4]	πλείους καὶ σεμνοτέρας ἄνωθεν ἐκ	τῶν	οὐρανῶν· οἷόν τι λέγω, θυσίας
[6, 4]	τὰ πράγματα ἐκεῖνα, ἅπερ ἐκ	τῶν	οὐρανῶν τὰς ἀρχὰς εἶχεν, ἐκποδὼν
[6, 5]	καὶ διαῤῥήδην παριστώντων τὴν αἰτίαν	τῶν	παρόντων κακῶν μάθητε, ἀκούσατε τί
[6, 5]	ἠτίμωσθε νῦν, καὶ πάντων ἀπεστέρησθε	τῶν	πατρῴων, εἰ μὴ ἔπεσεν ὑμῶν
[6, 2]	οὐχὶ τῆς θαλάσσης σχιζομένης, καὶ	τῶν	πετρῶν ῥηγνυμένων, καὶ τοσούτων θαυμάτων
[6, 2]	ἀντὶ λαμπάδος ὑμῖν προηγουμένου, καὶ	τῶν	πολεμίων αὐτομάτων ὑμῖν παραχωρούντων, τῶν
[6, 3]	σῶσαι, ἀφῆκε τοὺς Ἰουδαίους ταῖς	τῶν	πολεμίων χερσὶν, ἀντιλαμβάνομαι καὶ προΐσταμαι.
[6, 2]	τῶν πολεμίων αὐτομάτων ὑμῖν παραχωρούντων,	τῶν	πόλεων αὐτοβοεὶ σχεδὸν ἁλισκομένων Οὐχ
[6, 5]	ὡς οὐκ ἄνθρωπος ἦν εἷς	τῶν	πολλῶν, ἐπήγαγε· Τὴν δὲ γενεὰν
[6, 3]	χρεία καὶ ἀποδείξεως; εἰπέ μοι.	Τῶν	πραγμάτων αὐτῶν βοώντων, καὶ σάλπιγγος
[6, 6]	Μωϋσῆς, βουλόμενος αὐτοὺς πεῖσαι διὰ	τῶν	πραγμάτων αὐτῶν, ὅτι οὐχ ὡς
[6, 2]	δὲ οὐκ ἐγὼ, ἀλλ´ αὐτὴ	τῶν	πραγμάτων ἡ ἀλήθεια. Ἐπειδὴ τὸν
[6, 1]	Χριστοῦ, ἐπιθυμίαν πλείονά πως ἐσχήκαμεν	τῶν	πρὸς ἐκείνους πολέμων. Ἀλλὰ τί
[6, 4]	ὑπομένετε τιμωρίαν, καὶ οὐδενὸς ἀπολαύετε	τῶν	προτέρων. ~εʹ Ἵνα δὲ καὶ
[6, 4]	τὰ μέλλοντα προὔλεγον, καὶ πολλῷ	τῶν	προτέρων καὶ πλείονα καὶ παραδοξότερα
[6, 3]	μυρία ἦτε ἡμαρτηκότες, καὶ πολλῷ	τῶν	προτέρων χαλεπώτερα, πάντως ἂν ὑμᾶς
[6, 2]	χώραν, καὶ οἱ συνεχῶς κατηγορούντων	τῶν	προφητῶν ἀναισχυντοῦντες, καὶ τραγῳδούντων τὰς
[6, 3]	τοῦ Θεοῦ πολλάκις λέγοντος διὰ	τῶν	προφητῶν πρὸς τοὺς πατέρας τοὺς
[6, 5]	Ἵνα δὲ καὶ ἀπ´ αὐτῶν	τῶν	προφητῶν τοῦτο σαφῶς καὶ διαῤῥήδην
[6, 6]	κρίσιν ἀναμένειν ἐκέλευσε τὴν διὰ	τῶν	ῥάβδων γινομένην ἐκείνων. Εἶτα ἀθρόον
[6, 5]	δὲ καὶ αὐτῶν ἄξιον ἀκοῦσαι	τῶν	ῥήσεων. Αὕτη, φησὶν, ἡ χρίσις
[6, 1]	Παύλου τελοῦσι χορὸν νῦν, πρὸ	τῶν	στεφάνων αὐτῶν πτερούμενοι τῇ προσδοκίᾳ
[6, 1]	στεφάνων αὐτῶν πτερούμενοι τῇ προσδοκίᾳ	τῶν	στεφάνων, καὶ τὸ τοῦ μέλλοντος
[6, 5]	ἐπιθέντος Ἀαρὼν τὰς χεῖρας, καὶ	τῶν	υἱῶν αὐτοῦ, ἀπὸ τοῦ αἵματος
[6, 5]	χρίσις Ἀαρὼν, καὶ ἡ χρίσις	τῶν	υἱῶν αὐτοῦ. Καὶ ἐλάλησε Κύριος
[6, 5]	υἱοὺς αὐτοῦ, καὶ τὰς στολὰς	τῶν	υἱῶν αὐτοῦ. Καὶ ἡγίασεν αὐτοὺς,
[6, 5]	ἐπὶ ταῖς χερσὶν Ἀαρὼν καὶ	τῶν	υἱῶν αὐτοῦ, καὶ οὕτω προσήνεγκε.
[6, 5]	καὶ πάλιν ἐπιθέντος Ἀαρὼν καὶ	τῶν	υἱῶν αὐτοῦ τὰς χεῖρας, ἔσφαξε·
[6, 1]	τούτων μάλιστα ἐπακούσαιεν τῶν λόγων	τῶν	ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ
[6, 4]	ἔδει τι μαθεῖν, ἀνὰ μέσον	τῶν	χερουβὶμ ἐκ τοῦ ἱλαστηρίου φωνή
[6, 3]	που κατορύξετε πρὸς οὕτω φανερὰν	πραγμάτων	ἀλήθειαν ἀντιβλέποντες; Εἰ γὰρ πλάνος
[6, 3]	καὶ ἀποδείξεως; εἰπέ μοι. Τῶν	πραγμάτων	αὐτῶν βοώντων, καὶ σάλπιγγος λαμπροτέραν
[6, 6]	βουλόμενος αὐτοὺς πεῖσαι διὰ τῶν	πραγμάτων	αὐτῶν, ὅτι οὐχ ὡς ἀδελφὸν
[6, 1]	ἀπηλλάγησαν τῆς ζάλης τῶν βιωτικῶν	πραγμάτων,	εἰς (τὸν εὔδιον κατέπλευσαν λιμένα,
[6, 2]	οὐκ ἐγὼ, ἀλλ´ αὐτὴ τῶν	πραγμάτων	ἡ ἀλήθεια. Ἐπειδὴ τὸν Χριστὸν
[6, 7]	αἰτιάσασθαι, οὐκ ἔστι πτωχείαν προβαλέσθαι·	ῥημάτων	ἐστὶν ἡ δαπάνη, λόγων ἐστὶ
[6, 2]	ἐξομολογήσονται καὶ καταγνώσονται τῶν οἰκείων	ἁμαρτημάτων·	ἡδέως ἂν αὐτῶν ἕκαστον ἐρήσομαι
[6, 3]	δίκην; Καίτοι γε νῦν καὶ	αἱμάτων	ἀπέχεσθε μιαρῶν, καὶ σάββατα τηρεῖτε·
[6, 6]	Δεσπότης πάλιν αὐτὸν ἐχειροτόνει, ἀντὶ	γραμμάτων	τοῖς φύλλοις χρώμενος. Ὁ γὰρ
[6, 2]	ὑμῖν προηγουμένου, καὶ τῶν πολεμίων	αὐτομάτων	ὑμῖν παραχωρούντων, τῶν πόλεων αὐτοβοεὶ
[6, 2]	τῶν πετρῶν ῥηγνυμένων, καὶ τοσούτων	θαυμάτων	γινομένων ἐπὶ τῆς ἐρήμου, μόσχον
[6, 6]	Σιγῶντες μὲν γὰρ οὐχ οὕτως	ἠπάτων,	φθεγγόμενοι δὲ πολλοὺς ἤμελλον τῶν
[6, 2]	ἀλλ´ ἑκατὸν καὶ δὶς τοσούτων	ἐτῶν	καὶ τρὶς καὶ τετράκις, καὶ
[6, 2]	καὶ οἱ συνεχῶς κατηγορούντων τῶν	προφητῶν	ἀναισχυντοῦντες, καὶ τραγῳδούντων τὰς μιαιφονίας
[6, 6]	ὅτι νόμος ἐκεῖ κεῖται καὶ	προφητῶν	βιβλία. Οὐκ ἀρκεῖ τοῦτο ποιῆσαι
[6, 7]	διότι νόμος ἐκεῖ κεῖται καὶ	προφητῶν	βιβλία, τὸν τόπον ἅγιον εἶναι,
[6, 3]	Θεοῦ πολλάκις λέγοντος διὰ τῶν	προφητῶν	πρὸς τοὺς πατέρας τοὺς ὑμετέρους,
[6, 5]	δὲ καὶ ἀπ´ αὐτῶν τῶν	προφητῶν	τοῦτο σαφῶς καὶ διαῤῥήδην παριστώντων
[6, 7]	κέρδος. Καὶ (τί λέγω μυρίων	ταλάντων;	καὶ τοῦ κόσμου παντὸς τοῦ
[6, 7]	ἐκείνης ἡ ἐλεημοσύνη, καὶ μυρίων	ταλάντων	μεῖζον τὸ κέρδος. Καὶ (τί
[6, 5]	ταῦτα, καὶ ἠτίμωσθε νῦν, καὶ	πάντων	ἀπεστέρησθε τῶν πατρῴων, εἰ μὴ
[6, 4]	ἁπάσης· εἶτα ἐμπρησθέντος τούτου, καὶ	πάντων	ἀχθέντων εἰς Βαβυλῶνα, πάλιν Ἰεζεκιὴλ
[6, 4]	ὧν πρὸ τούτου μὲν ἀσεβοῦντες,	πάντων	ἐπετυγχάνετε, νῦν δὲ δοκοῦντες ἐπιεικέστερον
[6, 3]	δὲ προσκυνοῦντες αὐτὸν ἡμεῖς, ἀτιμότεροι	πάντων	ὑμῶν ἔμπροσθεν ὄντες, διὰ τὴν
[6, 3]	τοῦ Θεοῦ χάριν καὶ σεμνότεροι	πάντων	ὑμῶν ἐσμεν νῦν, καὶ ἐν
[6, 3]	δῆλον ἔκ τε τῶν εἰρημένων	ἁπάντων,	καὶ τούτου οὗ μέλλω λέγειν
[6, 3]	Τὸ γὰρ ἁμάρτημα ὑμῶν ἐκεῖνο	ἁπάντων	μεῖζον ἦν, ὥστε περιττὸς ὑμῖν
[6, 3]	ναοῦ, καὶ διὰ τῶν ἄλλων	ἁπάντων	τῶν εἰς ὑμᾶς συμβεβηκότων, ἔτι
[6, 1]	λόγου, εἰ, τῶν μαρτύρων ἡμᾶς	καλεσάντων	τήμερον, ἡμεῖς τὴν διήγησιν τῶν
[6, 7]	συναγωγὰς ἐδράμετε τῶν εἰς ἐμὲ	παρανομησάντων	Ἰουδαίων. Κἀγὼ μὲν τὸν ναὸν
[6, 3]	ἔμεινεν· οὐκ ἂν, πολλάκις ὑμῶν	ἐπιχειρησάντων,	ἀνόνητος ἡ ἐπιχείρησις γέγονεν. ~δʹ
[6, 2]	χρηστῆς μεταβολῆς, καὶ ταῦτα πολλάκις	ἐπιχειρησάντων	αὐτῶν ἀναστῆσαι τὸν ναόν. Καὶ
[6, 5]	παρανόμῳ δικαστηρίῳ Πιλάτου. Τοσαῦτα γὰρ	καταμαρτυρησάντων	αὐτοῦ, φησὶν, οὐδὲν ἀπεκρίνατο αὐτοῖς
[6, 4]	εἶτα ἐμπρησθέντος τούτου, καὶ πάντων	ἀχθέντων	εἰς Βαβυλῶνα, πάλιν Ἰεζεκιὴλ καὶ
[6, 3]	αὐτῶν βοώντων, καὶ σάλπιγγος λαμπροτέραν	ἀφιέντων	φωνὴν, διὰ τῆς κατασκαφῆς τῆς
[6, 2]	καὶ τετράκις, καὶ πολλῷ πλειόνων	παρελθόντων·	πεντακοσιοστὸν γὰρ λοιπὸν ἐξ ἐκείνου
[6, 5]	διαῤῥήδην παριστώντων τὴν αἰτίαν τῶν	παρόντων	κακῶν μάθητε, ἀκούσατε τί φησιν
[6, 7]	ἀλλὰ διὰ τὴν παρανομίαν τῶν	θεραπευόντων	αὐτὸν ἡ ἧττα γέγονε· καὶ
[6, 6]	τις, ἐν δὲ τῷ τῶν	λῃστευόντων	σπηλαίῳ φανῇ, τὴν αὐτὴν ἐκείνοις
[6, 2]	ἐχρῆν· εἰ δὲ τότε ἠνείχετο	ἀσεβούντων	ὑμῶν, πολλῷ μᾶλλον νῦν ἀνασχέσθαι
[6, 2]	κατηγορούντων τῶν προφητῶν ἀναισχυντοῦντες, καὶ	τραγῳδούντων	τὰς μιαιφονίας αὐτῶν ἀρνούμενοι, οὗτοι
[6, 2]	παρούσης ὑμῶν ἀτιμίας, τίνος ἕνεκεν	παιδοκτονούντων	μὲν ὑμῶν ὁ Θεὸς ἠνέσχετο
[6, 2]	ἀπολαμβάνομεν χώραν, καὶ οἱ συνεχῶς	κατηγορούντων	τῶν προφητῶν ἀναισχυντοῦντες, καὶ τραγῳδούντων
[6, 2]	καὶ τῶν πολεμίων αὐτομάτων ὑμῖν	παραχωρούντων,	τῶν πόλεων αὐτοβοεὶ σχεδὸν ἁλισκομένων
[6, 6]	τὴν ἄνωθεν (ἀναμένειν ψῆφον. Καὶ	θυμιώντων	αὐτῶν, ἡ γῆ διαστᾶσα πάντας
[6, 3]	εἰπέ μοι. Τῶν πραγμάτων αὐτῶν	βοώντων,	καὶ σάλπιγγος λαμπροτέραν ἀφιέντων φωνὴν,
[6, 5]	προφητῶν τοῦτο σαφῶς καὶ διαῤῥήδην	παριστώντων	τὴν αἰτίαν τῶν παρόντων κακῶν
[6, 3]	ἄλλων ἁπάντων τῶν εἰς ὑμᾶς	συμβεβηκότων,	ἔτι διὰ λόγων ἀπόδειξιν ἐπιζητεῖτε·
[6, 4]	χώρᾳ βαρβάρων, μεταξὺ (παρανόμων καὶ	ἀκαθάρτων	ὄντες ἀνθρώπων, πνεύματος ἐπληροῦντο, καὶ
[6, 7]	οὐδὲν ἄμεινον διακείμενα, καὶ σπήλαια	λῃστῶν	ἐθεραπεύετε. Εἰ γὰρ (τότε, ὅτε
[6, 7]	ἐπωνυμίαν; Εἰ γὰρ τότε σπήλαιον	λῃστῶν	ἦν, ὅτε ἔτι τὰ τῆς
[6, 6]	Καὶ τί λέγω τὰ τῶν	λῃστῶν;	Ἴστε δήπου πάντες καὶ μέμνησθε,
[6, 7]	ἔλεγεν, ὅτι Ἐποιήσατε αὐτὸν σπήλαιον	λῃστῶν,	νῦν δὲ, ὅτι Οἶκον ἐμπορίου,
[6, 2]	μεταβολῆς, καὶ ταῦτα πολλάκις ἐπιχειρησάντων	αὐτῶν	ἀναστῆσαι τὸν ναόν. Καὶ γὰρ
[6, 7]	ἄν τις προσειπὼν τὰς συναγωγὰς	αὐτῶν,	ἀξίαν ἔσται εὑρηκὼς ἐπωνυμίαν; Εἰ
[6, 5]	ἔνδον μεῖναι. Μᾶλλον δὲ καὶ	αὐτῶν	ἄξιον ἀκοῦσαι τῶν ῥήσεων. Αὕτη,
[6, 4]	στόματα, φέρε καὶ τοῦτο δι´	αὐτῶν	ἀποδείξωμεν τῶν Γραφῶν, ὅτι οὐχ
[6, 2]	ἀναισχυντοῦντες, καὶ τραγῳδούντων τὰς μιαιφονίας	αὐτῶν	ἀρνούμενοι, οὗτοι νῦν ἐξομολογήσονται καὶ
[6, 3]	ἀποδείξεως; εἰπέ μοι. Τῶν πραγμάτων	αὐτῶν	βοώντων, καὶ σάλπιγγος λαμπροτέραν ἀφιέντων
[6, 2]	τῶν οἰκείων ἁμαρτημάτων· ἡδέως ἂν	αὐτῶν	ἕκαστον ἐρήσομαι πάλιν· Διὰ τὰς
[6, 4]	ἵνα ἐκ περιουσίας τὰ ἀναίσχυντα	αὐτῶν	ἐμφράξωμεν στόματα, φέρε καὶ τοῦτο
[6, 4]	Ἰουδαῖοι, μηδὲ ἀνθρώποις λογίζωνται τὴν	αὐτῶν	ἐρήμωσιν, οὐχὶ τὴν πόλιν μόνον
[6, 6]	ἄνωθεν (ἀναμένειν ψῆφον. Καὶ θυμιώντων	αὐτῶν,	ἡ γῆ διαστᾶσα πάντας κατέπιε
[6, 1]	ταῖς ἀναισχύντοις ἀντιῤῥήσεσι, τοὺς λογισμοὺς	αὐτῶν	καθείλομεν, καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον
[6, 7]	Οἶκον ἐμπορίου, διὰ τὰς παρανομίας	αὐτῶν	καὶ τὰς μιαιφονίας· νῦν ὅτε
[6, 5]	υἱοὺς αὐτοῦ, καὶ τὰς στολὰς	αὐτῶν,	καὶ τὸ ἔλαιον τῆς χρίσεως,
[6, 6]	αὐτοὺς πεῖσαι διὰ τῶν πραγμάτων	αὐτῶν,	ὅτι οὐχ ὡς ἀδελφὸν καὶ
[6, 1]	χορὸν νῦν, πρὸ τῶν στεφάνων	αὐτῶν	πτερούμενοι τῇ προσδοκίᾳ τῶν στεφάνων,
[6, 1]	Ἰουδαίους ἡψάμεθα μάχης, καὶ ἐπιπηδήσαντες	αὐτῶν	ταῖς ἀναισχύντοις ἀντιῤῥήσεσι, τοὺς λογισμοὺς
[6, 6]	φιλονεικοῦσι, καὶ πρὸς τὰς συναγωγὰς	αὐτῶν	τρέχεις; καὶ οὐ δέδοικας μὴ
[6, 5]	~εʹ Ἵνα δὲ καὶ ἀπ´	αὐτῶν	τῶν προφητῶν τοῦτο σαφῶς καὶ
[6, 6]	Ἵνα γὰρ θύραν ἀνοίξωσι ταῖς	ἑαυτῶν	ἀπάταις, καὶ τῷ ψεύδει πολλὴν
[6, 7]	ἄκοντας εἰς τὰς οἰκίας τὰς	ἑαυτῶν	αὐτοὺς ἑλκύσαντες. ἄριστον παραθῶμεν, καὶ
[6, 1]	δὲ καὶ τὸ αἷμα τὸ	ἑαυτῶν	ἐξέχεαν διὰ τὸν ὑπ´ ἐκείνων
[6, 7]	τὴν κιβωτὸν λαβόντες, εἰς τὸ	ἑαυτῶν	ἱερὸν εἰσήγαγον. Ἆρα οὖν διὰ
[6, 2]	Εἰ γὰρ τὰς ἁμαρτίας τὰς	ἑαυτῶν	προβάλλοιντο, καὶ εἴποιεν, ὅτι Ἐπειδὴ
[6, 2]	γεγένηται· ἀλλ´ ἑκατὸν καὶ δὶς	τοσούτων	ἐτῶν καὶ τρὶς καὶ τετράκις,
[6, 2]	καὶ τῶν πετρῶν ῥηγνυμένων, καὶ	τοσούτων	θαυμάτων γινομένων ἐπὶ τῆς ἐρήμου,
[6, 5]	αὐτὸν τελειωθῆναι, ἀλλ´ ἢ διὰ	τούτων,	ἀνάγκη πᾶσα, τούτων μὴ γινομένων,
[6, 5]	ἐξιλάσατο τὸν Θεὸν, μηδὲν δὲ	τούτων	γίνηται νῦν, μήτε θυσία, μήτε
[6, 5]	τούτων ὁ Ἀαρὼν ἐτελειώθη, διὰ	τούτων	ἐκαθαρίσθη, διὰ τούτων ἡγιάσθη, διὰ
[6, 5]	ἐκαθαρίσθη, διὰ τούτων ἡγιάσθη, διὰ	τούτων	ἐξιλάσατο τὸν Θεὸν, μηδὲν δὲ
[6, 1]	ἐκείνων ἀναιρεθέντα. Ὥστε ἡδέως ἂν	τούτων	ἐπακούσαιεν τῶν λόγων. ~βʹ Ὅτι
[6, 5]	ἐτελειώθη, διὰ τούτων ἐκαθαρίσθη, διὰ	τούτων	ἡγιάσθη, διὰ τούτων ἐξιλάσατο τὸν
[6, 2]	Ἀντιόχου τοῦ Ἐπιφανοῦς· ἑκάστῃ γὰρ	τούτων	καὶ χρόνον καὶ τόπον προανακηρυχθέντα
[6, 1]	αὐτοῖς ἡδονὴ, καὶ σφόδρα ἂν	τούτων	μάλιστα ἐπακούσαιεν τῶν λόγων τῶν
[6, 5]	ἢ διὰ τούτων, ἀνάγκη πᾶσα,	τούτων	μὴ γινομένων, ἱερωσύνην αὐτοῖς μὴ
[6, 5]	Ὅταν οὖν λέγῃ ὅτι διὰ	τούτων	ὁ Ἀαρὼν ἐτελειώθη, διὰ τούτων
[6, 6]	νῦν, ἢ εἰ μηδὲν εἶχε	τούτων.	Τί δήποτε; Ὅτι μέγα τὸ
[6, 3]	συμβολῆς ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδας	στρατιωτῶν	νεκροὺς ἀφεὶς παρ´ ὑμῖν, οὕτως
[6, 2]	ἐπιχειρήσαντες διεκωλύθησαν· τότε μὲν ὑπὸ	στρατιωτῶν,	ὕστερον δὲ πυρὸς τῶν θεμελίων
[6, 1]	ἔξεστι παρ´ ἑτέρου τινὸς τῶν	ἑστώτων	ἁρπάσαι καὶ τῷ θυμῷ χρήσασθαι,
[6, 6]	ὁ διάβολος ἐφθέγξατο ἀπὸ τῶν	Γραφῶν,	ἆρα ἡγιάσθη αὐτοῦ τὸ στόμα;
[6, 4]	τοῦτο δι´ αὐτῶν ἀποδείξωμεν τῶν	Γραφῶν,	ὅτι οὐχ ἡ τοῦ ναοῦ
[6, 2]	προανακηρυχθέντα ἀπεδείξαμεν διὰ τῶν θείων	Γραφῶν·	τῇ παρούσῃ δὲ οὐδεὶς ὥρισε
[6, 1]	καὶ κατακλείσαντες πρὸς τὸν τῶν	θηριομάχων	διεγείρωσι πόλεμον, εἶτα ἐπιπηδήσαντα σαρκὸς
[6, 7]	ὥσπερ χαλινῷ τινι τῷ λόγῳ	κατασχὼν	εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἐπανάγαγε. Αὕτη
[6, 7]	καταγώγιον, κἂν διαβόλου φρούριον, κἂν	ψυχῶν	ὄλεθρον, κἂν ἀπωλείας ἁπάσης κρημνὸν
[6, 5]	νῦν, καὶ πάντων ἀπεστέρησθε τῶν	πατρῴων,	εἰ μὴ ἔπεσεν ὑμῶν ἡ