>

Livre, Chap.
[6, 1]	θυμῷ χρήσασθαι, καὶ τὴν προθυμίαν	ἐπιδείξασθαι	τὴν πολλήν· φωνῆς δὲ καμούσης,
[6, 7]	κέρδος. Οὐκ ἔστιν ἐνταῦθα πενίαν	αἰτιάσασθαι,	οὐκ ἔστι πτωχείαν προβαλέσθαι· ῥημάτων
[6, 5]	θυσιαστηρίου, καὶ ἡγίασεν αὐτὸ τοῦ	ἐξιλάσασθαι	ἐπ´ αὐτοῦ. Εἶτα ἐπειδή τινα
[6, 5]	τελειώσει τὰς χεῖρας ὑμῶν, ὥστε	ἐξιλάσασθαι	περὶ ὑμῶν. Ὅταν οὖν λέγῃ
[6, 1]	ἑστώτων ἁρπάσαι καὶ τῷ θυμῷ	χρήσασθαι,	καὶ τὴν προθυμίαν ἐπιδείξασθαι τὴν
[6, 6]	ὅτι τὰ ἀπὸ τῶν βιβλίων	φθέγγεσθαι	καὶ ἔχειν ἐν διανοίαις. Τί
[6, 6]	βιβλία κεῖσθαι ἐν τόπῳ, ἢ	φθέγγεσθαι	τὰ ἀπὸ τῶν βιβλίων; Εὔδηλον
[6, 3]	Θεὸς ἐπηγγέλλετο διὰ τοῦ Ἱερεμίου,	φείδεσθαι	τῆς πόλεως ὑμῶν, εἰ παύσοισθε
[6, 6]	πάσης ἀπεστέρηνται συγγνώμης, ἐκείνοις μὲν	πείθεσθαι	λέγοντες, καθυβρίζοντες δὲ τὸν προφητευόμενον
[6, 4]	ἐσήμαινε. Πρὸς τούτοις, ἡνίκα τινὰ	χρίεσθαι	ἔδει, ἡ τοῦ Πνεύματος χάρις
[6, 7]	πενίαν αἰτιάσασθαι, οὐκ ἔστι πτωχείαν	προβαλέσθαι·	ῥημάτων ἐστὶν ἡ δαπάνη, λόγων
[6, 5]	δὲ αἴτιον διὰ τὸ μὴ	βούλεσθαι	αὐτὸν ἐπεξελθεῖν· εἰ γὰρ ἐβούλετο,
[6, 4]	οὐρανῶν τὰς ἀρχὰς εἶχεν, ἐκποδὼν	γενέσθαι	ἐποίησε, τὸ πῦρ, τὴν φωνὴν,
[6, 3]	πολλῷ μᾶλλον ἐφ´ ὑμῶν τοῦτο	γενέσθαι	ἐχρῆν, εἴ γε παράνομος ἦν
[6, 4]	οἷόν τι λέγω, θυσίας συνεχώρησε	γενέσθαι.	Ὁ μὲν οὖν βωμὸς κάτω
[6, 4]	τὸ φωνὴν ἐκ τοῦ ἱλαστηρίου	φέρεσθαι,	τὴν ἐπὶ τῷ χρίσματι γενομένην
[6, 4]	ἄνθρωποι· μὴ τὸ πῦρ ἄνωθεν	καταφέρεσθαι	ἄνθρωπος ἐκώλυσεν; μὴ τὴν φωνὴν
[6, 2]	ἀσεβούντων ὑμῶν, πολλῷ μᾶλλον νῦν	ἀνασχέσθαι	ἔδει, ὅτε οὐδὲν τοιοῦτον τολμᾶτε.
[6, 2]	μὲν οὖν, εἰ τέλος ἔμελλε	λήψεσθαι	ἡ παροῦσα δουλεία, καὶ τοῦτο
[6, 3]	βάρβαρος, καὶ ἐξ ἐπιδρομῆς ἅπαντας	λήψεσθαι	προσεδόκησε, καὶ καθάπερ ἐν σαγήνῃ
[6, 7]	ἀγωνίας ἀπαλλάττοντες, παιδεύσατε τί χρὴ	φοβεῖσθαι	καὶ δεδοικέναι, οὐχὶ τὴν κιβωτὸν
[6, 6]	Τί γὰρ μεῖζόν ἐστι, βιβλία	κεῖσθαι	ἐν τόπῳ, ἢ φθέγγεσθαι τὰ
[6, 7]	οὐδὲν ἄμεινον αὕτη ἡ κιβωτὸς	διακεῖσθαι	δοκεῖ, ἀλλὰ καὶ πολλῷ χεῖρον.
[6, 6]	καὶ παραινῇ καὶ συμβουλεύῃ, μηδαμῶς	μιμεῖσθαι	τὴν τῶν προτέρων ἄνοιαν, ἵνα
[6, 1]	θησαυροὺς ἀσύλους ἐπιφερόμενοι, ὑπομονὴν, ἀνδρείαν	καὶ	ἀγάπην. Εἰς τὸν Παύλου τελοῦσι
[6, 7]	ἅμα τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν	καὶ	ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας
[6, 1]	πόλεμον, εἶτα ἐπιπηδήσαντα σαρκὸς ἀπογεύσηται	καὶ	αἷμα ἀνθρώπινον πίῃ, οὐκ ἂν
[6, 3]	ὑπομένετε δίκην; Καίτοι γε νῦν	καὶ	αἱμάτων ἀπέχεσθε μιαρῶν, καὶ σάββατα
[6, 6]	παρὰ Ἰουδαίοις πάντα καὶ γέλως	καὶ	αἰσχύνη καὶ καπηλεῖα καὶ μυρίας
[6, 5]	καθέζηται· εὔδηλον ὅτι καὶ ἀτελὴς	καὶ	ἀκάθαρτος καὶ ἐναγὴς καὶ βέβηλός
[6, 7]	εἶχεν; Οὐδαμῶς, ἀλλὰ καὶ βέβηλος	καὶ	ἀκάθαρτος. Καὶ εὐθέως τοῦτο διὰ
[6, 6]	οὐδὲ φρίττεις εἰς τοὺς βεβήλους	καὶ	ἀκαθάρτους τόπους ἐκείνους σαυτὸν εἰσάγων;
[6, 4]	μέσῃ χώρᾳ βαρβάρων, μεταξὺ (παρανόμων	καὶ	ἀκαθάρτων ὄντες ἀνθρώπων, πνεύματος ἐπληροῦντο,
[6, 6]	ξύλον τότε ἐκεῖνο, ξηρὸν ὂν	καὶ	ἄκαρπον, καὶ γῆς χωρὶς καὶ
[6, 7]	τοὺς ἀδελφοὺς θηρεύσωμεν τοὺς ἡμετέρους,	καὶ	ἄκοντας εἰς τὰς οἰκίας τὰς
[6, 6]	πολλὴν δῶσι παῤῥησίαν, διὰ τοῦτο	καὶ	ἀληθῆ τινα ἀνέμιξαν, καθάπερ οἱ
[6, 3]	ἔφυγεν, ἀγαπῶν, εἰ διασωθείη μόνος;	Καὶ	ἄλλους δὲ μυρίους πολέμους οὕτως
[6, 2]	δαιμονίοις; οὐ πᾶν εἶδος ἀσεβείας	καὶ	ἁμαρτίας ἐπεδείξασθε; οὐχ ὁ προφήτης
[6, 3]	λογίζῃ, σκόπησον πάλιν ἐκεῖνο, ὅτι	καὶ	ἄνθρωποι, εἰ μὴ τῷ Θεῷ
[6, 3]	ὑμεῖς δὲ, ὡς φατὲ, πλάνον	καὶ	ἀντίθεόν τινα σταυρώσαντες, οὐ μόνον
[6, 5]	τῶν προτέρων. ~εʹ Ἵνα δὲ	καὶ	ἀπ´ αὐτῶν τῶν προφητῶν τοῦτο
[6, 2]	ἀναστῆσαι τὸν ναόν. Καὶ γὰρ	καὶ	ἅπαξ, καὶ δὶς, καὶ τρὶς,
[6, 2]	σημεῖα εἰργάζετο θαυμαστὰ καὶ παράδοξα;	Καὶ	ἅπερ ἐπ´ οὐδενὸς τῶν ἀνθρώπων
[6, 5]	σκηνῆς, καὶ ἐκεῖ φαγεῖν αὐτό·	καὶ	ἀπὸ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς
[6, 5]	υἱῶν αὐτοῦ τὰς χεῖρας, ἔσφαξε·	καὶ	ἀπὸ τοῦ αἵματος αὐτοῦ λαβὼν,
[6, 3]	Θεός; Λόγου γὰρ ἔτι χρεία	καὶ	ἀποδείξεως; εἰπέ μοι. Τῶν πραγμάτων
[6, 6]	λαβὼν αὐτὰς ἁπάσας, ἔνδον ἀπέθετο,	καὶ	ἀποθέμενος τὴν τοῦ Θεοῦ λοιπὸν
[6, 4]	οὐκ εὔδηλον, ὅτι μισήσας ὑμᾶς	καὶ	ἀποστραφεὶς καθάπαξ; Οὐχὶ, φησίν· ἀλλ´
[6, 1]	εὔδιον κατέπλευσαν λιμένα, οὐ χρυσὸν	καὶ	ἄργυρον καὶ ἱμάτια πολυτελῆ, ἀλλὰ
[6, 2]	Ἡσαΐαν καὶ Ἱερεμίαν· τότε εἰ	καὶ	ἀσέβειά τις ἐγένετο, ἀλλ´ οὔπω
[6, 7]	καὶ θάλασσα γέγονε, καὶ ἥλιος	καὶ	ἀστέρες. Ἐννόησον τοίνυν τὸ ἀξίωμα
[6, 5]	ἀριθμὸν ἔνδον καθέζηται· εὔδηλον ὅτι	καὶ	ἀτελὴς καὶ ἀκάθαρτος καὶ ἐναγὴς
[6, 3]	αὐτὸν ἀσεβήσαντες ὑμεῖς, ἐν ὕβρει	καὶ	ἀτιμίᾳ, οἱ δὲ προσκυνοῦντες αὐτὸν
[6, 2]	πλημμελεῖτε νῦν, παντελῶς ὑμᾶς ἀπεστράφη,	καὶ	ἀτιμίᾳ παρέδωκε διηνεκεῖ; Εἰ γὰρ
[6, 5]	οὐχὶ τῆς ἀληθείας μόνον, ἀλλὰ	καὶ	αὐτῆς τῆς ὑποκρίσεως τοῦ πράγματος
[6, 5]	δὲ ἔξω, ἤγαγε πάλιν κριὸν,	καὶ	αὐτὸν ὡλοκαύτωσε· (καὶ προσήγαγε πάλιν
[6, 5]	ἡμερῶν ἔνδον μεῖναι. Μᾶλλον δὲ	καὶ	αὐτῶν ἄξιον ἀκοῦσαι τῶν ῥήσεων.
[6, 7]	ὄλεθρον, κἂν ἀπωλείας ἁπάσης κρημνὸν	καὶ	βάραθρον, κἂν ὁτιοῦν τις προσείπῃ,
[6, 5]	ἀτελὴς καὶ ἀκάθαρτος καὶ ἐναγὴς	καὶ	βέβηλός ἐστιν ὁ παρ´ αὐτοῖς
[6, 7]	τὴν κιβωτὸν εἶχεν; Οὐδαμῶς, ἀλλὰ	καὶ	βέβηλος καὶ ἀκάθαρτος. Καὶ εὐθέως
[6, 2]	ὑμῖν ἡ τροφὴ καὶ παράδοξος,	καὶ	βοᾷ ὁ προφήτης λέγων· Ἄρτον
[6, 0]	μακρὰν ὁμιλίαν εἰπὼν κατὰ Ἰουδαίων	καὶ	βράγχῳ κατασχεθεὶς ἀπὸ τοῦ μήκους
[6, 2]	ἐπανήλθετε σχῆμα· καὶ πάλιν θυσίας,	καὶ	βωμὸν, καὶ τὰ ἅγια τῶν
[6, 1]	ἄθλων ἀφέντες, πρὸς Ἰουδαίους ἀποδυόμεθα·	καὶ	γὰρ ἐκείνοις ποθεινότερος οὗτος ὁ
[6, 4]	ἐπὶ τῶν λίθων τοῦ ἱερέως;	Καὶ	γὰρ ἡ Ἰουδαϊκὴ πολιτεία οὐχὶ
[6, 2]	ἐπιχειρησάντων αὐτῶν ἀναστῆσαι τὸν ναόν.	Καὶ	γὰρ καὶ ἅπαξ, καὶ δὶς,
[6, 7]	τῶν εἰδώλων ἁγίους εἶναι νομίζειν.	Καὶ	γὰρ πολέμου ποτὲ καταλαβόντος τοὺς
[6, 7]	δοκεῖ, ἀλλὰ καὶ πολλῷ χεῖρον.	Καὶ	γὰρ τοὺς παριόντας οὐδὲν μὲν
[6, 6]	παίγνια τὰ παρὰ Ἰουδαίοις πάντα	καὶ	γέλως καὶ αἰσχύνη καὶ καπηλεῖα
[6, 4]	καὶ οὗτος αὐτὸς ὁ μέγας	καὶ	γενναῖος ἀνὴρ, καὶ ἕτεροι πρὸς
[6, 7]	διὰ γὰρ αὐτὸν καὶ οὐρανὸς	καὶ	γῆ καὶ θάλασσα γέγονε, καὶ
[6, 6]	ἐκεῖνο, ξηρὸν ὂν καὶ ἄκαρπον,	καὶ	γῆς χωρὶς καὶ ῥίζης, βλαστῆσαι
[6, 6]	παρ´ ἡμῖν μιαροί τινες ἄνθρωποι	καὶ	γόητες, πῶς οὐκ ἐκεῖνοι μόνον
[6, 4]	ἀχθέντων εἰς Βαβυλῶνα, πάλιν Ἰεζεκιὴλ	καὶ	Δανιὴλ οὐ τὰ ἅγια τῶν
[6, 7]	ἀπαλλάττοντες, παιδεύσατε τί χρὴ φοβεῖσθαι	καὶ	δεδοικέναι, οὐχὶ τὴν κιβωτὸν ταύτην,
[6, 5]	δόξῃ. Ἀλλ´ ὅπερ προεθέμην εἰπεῖν	καὶ	δεῖξαι, ὅτι δι´ αὐτὸν τὰ
[6, 3]	εἰ καὶ μυρία ἦτε ἡμαρτηκότες·	καὶ	δῆλον ἔκ τε τῶν εἰρημένων
[6, 3]	διὰ τῆς ἐρημώσεως τοῦ ναοῦ,	καὶ	διὰ τῶν ἄλλων ἁπάντων τῶν
[6, 7]	δὶς τὸ εἴδωλον χαμαὶ ῥίψασα,	καὶ	διακλασθῆναι παρασκευάσασα. Τοσοῦτον ἀπεῖχεν ἁγιάσαι
[6, 1]	καὶ τὰ ἔπαθλα ὑπὲρ δύναμιν	καὶ	διάνοιαν; Κατεγέλασαν τῆς παρούσης ζωῆς,
[6, 5]	αὐτῶν τῶν προφητῶν τοῦτο σαφῶς	καὶ	διαῤῥήδην παριστώντων τὴν αἰτίαν τῶν
[6, 3]	καὶ καθάπερ ἐν σαγήνῃ τινὶ	καὶ	δικτύοις εἰς τὴν πόλιν ἅπαντας
[6, 2]	ναόν. Καὶ γὰρ καὶ ἅπαξ,	καὶ	δὶς, καὶ τρὶς, ἐπὶ Ἀδριανοῦ
[6, 2]	οὐδὲν τοιοῦτον γεγένηται· ἀλλ´ ἑκατὸν	καὶ	δὶς τοσούτων ἐτῶν καὶ τρὶς
[6, 5]	ἡ ζωὴ αὐτοῦ, ἐπήγαγε λέγων·	Καὶ	δώσω τοὺς πονηροὺς ἀντὶ τῆς
[6, 7]	παρασχόντες τῆς καλῆς ταύτης διορθώσεως,	καὶ	ἑαυτοῖς καὶ ἡμῖν τῶν αἰωνίων
[6, 3]	Χριστὸς, ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐσταυρώσατε,	καὶ	εἰ μυρία ἦτε ἡμαρτηκότες, καὶ
[6, 5]	θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου.	Καὶ	εἶπε Μωϋσῆς πάσῃ τῇ συναγωγῇ·
[6, 5]	οὐδὲν ἀπεκρίνατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς·	καὶ	εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ ἡγεμών·
[6, 2]	τὰς ἁμαρτίας τὰς ἑαυτῶν προβάλλοιντο,	καὶ	εἴποιεν, ὅτι Ἐπειδὴ ἡμάρτομεν τῷ
[6, 2]	ἔτη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ταύτῃ,	καὶ	εἶπον, Ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ;
[6, 3]	καὶ σάββατα τηρεῖτε· τότε δὲ	καὶ	εἰς αὐτὴν ἐνυβρίζετε τὴν ἡμέραν.
[6, 2]	χρόνον, ἀπελάβετε τὴν οἰκείαν πατρίδα,	καὶ	εἰς Βαβυλῶνα πάλιν ἀπαχθέντες, ἐπανήλθετε
[6, 7]	ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ,	καὶ	εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
[6, 5]	προσήνεγκε. Καὶ λαβὼν αἷμα πάλιν,	καὶ	ἐκ τοῦ ἐλαίου, ἔῤῥανεν ἐπὶ
[6, 5]	ἐπὶ τὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου,	καὶ	ἐκαθάρισε τὸ θυσιαστήριον, καὶ τὸ
[6, 5]	ἐν τῇ αὐλῇ τῆς σκηνῆς,	καὶ	ἐκεῖ φαγεῖν αὐτό· καὶ ἀπὸ
[6, 2]	οὐχὶ ὁ αὐτός ἐστιν ὁ	καὶ	ἐκεῖνα οἰκονομῶν, καὶ ταῦτα νῦν
[6, 5]	υἱῶν αὐτοῦ. Καὶ ἡγίασεν αὐτοὺς,	καὶ	ἐκέλευσεν ἑψῆσαι κρέας ἐν τῇ
[6, 5]	περὶ τῆς ἁμαρτίας, καὶ κριὸν,	καὶ	ἐκκλησίασον τὴν συναγωγὴν ἐπὶ τὴν
[6, 3]	γὰρ Φινεὲς, φησὶ, καὶ ἐξιλάσατο,	καὶ	ἐκόπασεν ἡ θραῦσις· καὶ τοσούτους
[6, 5]	ἡ χρίσις τῶν υἱῶν αὐτοῦ.	Καὶ	ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωϋσῆν λέγων·
[6, 6]	δὲ οἱ δαίμονες; ἐπειδὴ ἐκήρυττον	καὶ	ἔλεγον· Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι
[6, 3]	σεμνότεροι πάντων ὑμῶν ἐσμεν νῦν,	καὶ	ἐν μείζονι τιμῇ καθεστήκαμεν. Καὶ
[6, 6]	τῶν ἀφελεστέρων ὑποσύρειν καὶ (πείθειν,	καὶ	ἐν τοῖς ἄλλοις αὐτοῖς προσέχειν.
[6, 5]	ἡμέρᾳ πανταχοῦ τῆς γῆς ἐποίησε,	καὶ	ἐν τῷ δικαστηρίῳ δυνατὸς ἦν
[6, 5]	ὅτι καὶ ἀτελὴς καὶ ἀκάθαρτος	καὶ	ἐναγὴς καὶ βέβηλός ἐστιν ὁ
[6, 2]	δικαιοσύνῃ καὶ κατορθώμασιν; οὐκ ἄνωθεν	καὶ	ἐξ ἀρχῆς μυρίαις συνανεστράφητε παρανομίαις;
[6, 3]	πᾶσαν ἄγων ἐπῆλθεν ὁ βάρβαρος,	καὶ	ἐξ ἐπιδρομῆς ἅπαντας λήψεσθαι προσεδόκησε,
[6, 3]	ἔπαυσεν· Ἔστη γὰρ Φινεὲς, φησὶ,	καὶ	ἐξιλάσατο, καὶ ἐκόπασεν ἡ θραῦσις·
[6, 5]	ἐποίησε, καὶ προσήγαγε τὸν μόσχον.	Καὶ	ἐπειδὴ ἔθυσεν, ἐπιθέντος Ἀαρὼν τὰς
[6, 5]	τὸ ῥῆμα ὃ ἐνετείλατο Κύριος.	Καὶ	ἐπειδὴ προσήγαγεν αὐτοὺς δεῖ γὰρ
[6, 2]	ὅτι Πορνεῖον ᾠκοδομήσατε ἐν Αἰγύπτῳ,	καὶ	ἐπεμαίνεσθε τοῖς βαρβάροις, καὶ τοὺς
[6, 5]	τὴν βάσιν, καὶ ἡγίασεν αὐτὰ,	καὶ	ἐπέχεεν ἀπ´ αὐτοῦ ἐπὶ τὴν
[6, 1]	Τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ´ ἡμᾶς	καὶ	ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν· ἐκεῖνοι
[6, 5]	μίτραν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ,	καὶ	ἐπὶ τῆς μίτρας τὸ πέταλον
[6, 5]	τοῦ ὠτίου Ἀαρὼν τοῦ δεξιοῦ,	καὶ	ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς χειρὸς
[6, 5]	τῆς χειρὸς αὐτοῦ τῆς δεξιᾶς,	καὶ	ἐπὶ τὸ ἄκρον τοῦ ποδὸς
[6, 5]	καὶ συνέσφιγξεν, ἐπέθηκε τὸ λογεῖον,	καὶ	ἐπὶ τὸ λογεῖον τὴν δήλωσιν
[6, 5]	ποιῆσαι. Ἀλλ´ οὐκ ἠθέλησε, πραότητα	καὶ	ἐπιείκειαν ἐπιδεικνύμενος. Διὰ τοῦτό φησιν·
[6, 1]	τῆς πρὸς Ἰουδαίους ἡψάμεθα μάχης,	καὶ	ἐπιπηδήσαντες αὐτῶν ταῖς ἀναισχύντοις ἀντιῤῥήσεσι,
[6, 7]	ἀπεῖχεν ἁγιάσαι τὸν τόπον, ὅτι	καὶ	ἐπολέμει τῷ τόπῳ. Ἄλλως δὲ,
[6, 5]	μὴ ἔπεσεν ὑμῶν ἡ πόλις,	καὶ	ἐρείπιον ἐγένετο ὁ ναὸς, καὶ
[6, 7]	Κἀγὼ μὲν τὸν ναὸν καθεῖλον,	καὶ	ἐρείπιον ἐποίησα τὸν σεμνὸν ἐκεῖνον
[6, 2]	προφήτης, ἀλλ´ ὅτι μὲν ἥξει,	καὶ	ἐρημώσει πάντα, καὶ μεταστήσει τὴν
[6, 5]	γὰρ ἐβούλετο, πάντα ἂν ἐδόνησε	καὶ	ἔσεισεν. Εἰ γὰρ ἐπὶ τοῦ
[6, 6]	τοῦτο δὴ μάλιστα Παῦλος διεπονεῖτο,	καὶ	ἔσπευδεν αὐτοὺς ἐπιστομίσαι, ἐπειδὴ μὴ
[6, 4]	ὁ μέγας καὶ γενναῖος ἀνὴρ,	καὶ	ἕτεροι πρὸς τούτῳ πάλιν ἑβδομήκοντα
[6, 2]	λίθοις βάλλοντες, νῦν δὲ ἐλαύνοντες,	καὶ	ἑτέροις μυρίοις τρόποις ἀνελεῖν ἐπεχειρήσατε
[6, 2]	γὰρ ἕτερος ἦν τότε Θεὸς,	καὶ	ἕτερος νῦν; οὐχὶ ὁ αὐτός
[6, 7]	γένῃ ναὸς τοῦ Πνεύματος· ποίησον	καὶ	ἑτέρους τοιούτους. Καὶ καθάπερ πένητας
[6, 6]	Καὶ οὐ τοῦτο μόνον, ἀλλὰ	καὶ	ἑτέρῳ πάλιν αὐτὸν ἐχειροτόνησε τρόπῳ.
[6, 6]	~Οὐκ ἐντεῦθεν δὲ μόνον, ἀλλὰ	καὶ	ἑτέρωθεν ἔστι μαθεῖν πῶς σεμνὸν
[6, 4]	Οὐκ ἐντεῦθεν δὲ μόνον, ἀλλὰ	καὶ	ἑτέρωθεν ὑμᾶς πεῖσαι πειράσομαι, ὅτι
[6, 3]	Θεῷ δοκοῦν ἦν τοῦτο, εἰ	καὶ	ἐτόλμων, οὐκ ἂν ἴσχυσαν εἰς
[6, 3]	Ἰησοῦς, καθάπερ φατὲ, καὶ παράνομος,	καὶ	εὐδοκιμῆσαι ὑμᾶς ἐχρῆν, ὅτι αὐτὸν
[6, 7]	ἀλλὰ καὶ βέβηλος καὶ ἀκάθαρτος.	Καὶ	εὐθέως τοῦτο διὰ τῶν ἔργων
[6, 6]	τὰ ἀπὸ τῶν βιβλίων φθέγγεσθαι	καὶ	ἔχειν ἐν διανοίαις. Τί οὖν,
[6, 6]	ἔνθα τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον	καὶ	ζωοποιὸν ἀθετεῖται, σπεύδεις τρέχειν, εἰπέ
[6, 5]	ἡ στολὴ, καὶ τὸ λογεῖον,	καὶ	ἡ δήλωσις; Μὴ γάρ μοι
[6, 7]	θεραπευόντων αὐτὸν ἡ ἧττα γέγονε·	καὶ	ἡ κιβωτὸς ληφθεῖσα αἰχμάλωτος, ἐν
[6, 4]	κάτω ἦν, καὶ τὰ ξύλα,	καὶ	ἡ μάχαιρα, καὶ ὁ ἱερεύς·
[6, 5]	Αὕτη, φησὶν, ἡ χρίσις Ἀαρὼν,	καὶ	ἡ χρίσις τῶν υἱῶν αὐτοῦ.
[6, 5]	τὸν λουτῆρα, καὶ τὴν βάσιν,	καὶ	ἡγίασεν αὐτὰ, καὶ ἐπέχεεν ἀπ´
[6, 5]	ἀπ´ αὐτοῦ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον,	καὶ	ἡγίασεν αὐτὸ, καὶ τὰ σκεύη,
[6, 5]	ἐπὶ τὴν βάσιν τοῦ θυσιαστηρίου,	καὶ	ἡγίασεν αὐτὸ τοῦ ἐξιλάσασθαι ἐπ´
[6, 5]	τὰς στολὰς τῶν υἱῶν αὐτοῦ.	Καὶ	ἡγίασεν αὐτοὺς, καὶ ἐκέλευσεν ἑψῆσαι
[6, 7]	καὶ γῆ καὶ θάλασσα γέγονε,	καὶ	ἥλιος καὶ ἀστέρες. Ἐννόησον τοίνυν
[6, 1]	οὐκ ἔνι. Τί οὖν; ὑποστρέψομεν	καὶ	ἡμεῖς; Ἀλλ´ οὐκ ἐπιτρέπει τῆς
[6, 1]	τράπεζαν τῆς ἐπιθυμίας. Τοῦτο δὴ	καὶ	ἡμεῖς πεπόνθαμεν. Ἐπειδὴ γὰρ τῆς
[6, 7]	καλῆς ταύτης διορθώσεως, καὶ ἑαυτοῖς	καὶ	ἡμῖν τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν γένωνται
[6, 6]	χωρὶς καὶ ῥίζης, βλαστῆσαι ἐποίησε·	καὶ	ἦν λοιπὸν ἔλεγχος καὶ μάρτυς
[6, 2]	ἦν τὰ τολμώμενα, εἰς Μωϋσέα	καὶ	Ἡσαΐαν καὶ Ἱερεμίαν· τότε εἰ
[6, 5]	ἔσφαττον; Εἰ μὴ ἐξέβη ταῦτα,	καὶ	ἠτίμωσθε νῦν, καὶ πάντων ἀπεστέρησθε
[6, 7]	αὐτὸν καὶ οὐρανὸς καὶ γῆ	καὶ	θάλασσα γέγονε, καὶ ἥλιος καὶ
[6, 6]	ἐπέραστον) ἐκέλευσε πυρεῖα πάλιν ἐνεγκόντας,	καὶ	θυμίαμα ἐπιθέντας, τὴν ἄνωθεν (ἀναμένειν
[6, 6]	ἐπιθέντας, τὴν ἄνωθεν (ἀναμένειν ψῆφον.	Καὶ	θυμιώντων αὐτῶν, ἡ γῆ διαστᾶσα
[6, 2]	τολμώμενα, εἰς Μωϋσέα καὶ Ἡσαΐαν	καὶ	Ἱερεμίαν· τότε εἰ καὶ ἀσέβειά
[6, 3]	Φινεὲς ἄνδρα παράνομον ἀνελὼν ἐδικαιοῦτο,	καὶ	ἱερωσύνῃ ἐτιμᾶτο· ὑμεῖς δὲ, ὡς
[6, 1]	λιμένα, οὐ χρυσὸν καὶ ἄργυρον	καὶ	ἱμάτια πολυτελῆ, ἀλλὰ θησαυροὺς ἀσύλους
[6, 6]	πυρεῖα λαβόντας ἄνωθεν κατέφλεξε πῦρ.	Καὶ	ἵνα μὴ τῷ χρόνῳ λήθῃ
[6, 2]	τρὶς, ἐπὶ Ἀδριανοῦ καὶ Κωνσταντίνου	καὶ	Ἰουλιανοῦ ἐπιχειρήσαντες διεκωλύθησαν· τότε μὲν
[6, 3]	ἐξ ἐπιδρομῆς ἅπαντας λήψεσθαι προσεδόκησε,	καὶ	καθάπερ ἐν σαγήνῃ τινὶ καὶ
[6, 7]	Πνεύματος· ποίησον καὶ ἑτέρους τοιούτους.	Καὶ	καθάπερ πένητας ὁρῶντες οὐκ ἂν
[6, 6]	πάντα καὶ γέλως καὶ αἰσχύνη	καὶ	καπηλεῖα καὶ μυρίας μεστὰ παρανομίας.
[6, 4]	τοῖς πράγμασι, καὶ νεφέλη πολλάκις	καὶ	καπνὸς τὰ ἄδυτα κατελάμβανεν. Ἵν´
[6, 6]	ἐβλάστησε μόνη, καὶ φύλλα ἤνεγκε	καὶ	καρποὺς, ἵνα μάθωσιν ὅτι ὁ
[6, 6]	σεαυτὸν εἰς τὸ βάραθρον ὠθῶν,	καὶ	κατὰ κρημνῶν ἀφιείς; Μὴ γάρ
[6, 2]	αὐτῶν ἀρνούμενοι, οὗτοι νῦν ἐξομολογήσονται	καὶ	καταγνώσονται τῶν οἰκείων ἁμαρτημάτων· ἡδέως
[6, 1]	κυνηγέται εἰς τὰς πόλεις ἀγάγωσι,	καὶ	κατακλείσαντες πρὸς τὸν τῶν θηριομάχων
[6, 2]	δὲ πυρὸς τῶν θεμελίων ἐκπηδήσαντος,	καὶ	κατασχόντος αὐτοὺς τῆς ἀκαίρου φιλονεικίας.
[6, 2]	δὲ τὴν ἀρχὴν ἐν δικαιοσύνῃ	καὶ	κατορθώμασιν; οὐκ ἄνωθεν καὶ ἐξ
[6, 1]	τῆς παρούσης ζωῆς, κατεπάτησαν βασανιστήρια	καὶ	κολάσεις, ὑπερεῖδον θανάτου, πρὸς τὸν
[6, 3]	Βαρυτέρας (μὲν τιμωρίας ἦτε ἄξιοι	καὶ	κολάσεως· ἀλλ´ ἵνα μή τις
[6, 5]	μόσχον τὸν περὶ τῆς ἁμαρτίας,	καὶ	κριὸν, καὶ ἐκκλησίασον τὴν συναγωγὴν
[6, 2]	δὶς, καὶ τρὶς, ἐπὶ Ἀδριανοῦ	καὶ	Κωνσταντίνου καὶ Ἰουλιανοῦ ἐπιχειρήσαντες διεκωλύθησαν·
[6, 5]	υἱῶν αὐτοῦ, καὶ οὕτω προσήνεγκε.	Καὶ	λαβὼν αἷμα πάλιν, καὶ ἐκ
[6, 6]	Θεοῦ νόμοις ἅπαντα καὶ ποιεῖν	καὶ	λέγειν φιλονεικοῦσι, καὶ πρὸς τὰς
[6, 5]	ἐν τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη.	Καὶ	λέγων τοῦ σταυροῦ τὸν τρόπον,
[6, 2]	καθέξει αὐτοὺς ἡ δουλεία αὕτη.	Καὶ	μαρτυρεῖ τοῖς εἰρημένοις ὁ χρόνος
[6, 6]	ἐποίησε· καὶ ἦν λοιπὸν ἔλεγχος	καὶ	μάρτυς καὶ τῆς ἐκείνων κακίας
[6, 5]	προφητεία, τίνος ἕνεκεν ἀναισχυντεῖς εἰκῆ	καὶ	μάτην; Ποῦ γὰρ τὰ σεμνὰ
[6, 3]	Θεὸς ἵλεως ἦν, χωρὶς πολέμου	καὶ	μάχης καὶ συμβολῆς ἑκατὸν ὀγδοήκοντα
[6, 7]	ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι´ οὗ	καὶ	μεθ´ οὗ τῷ Πατρὶ ἡ
[6, 2]	πάσης παρανομίας πολλῷ χεῖρον ἐτολμήσατε	καὶ	μεῖζον, τὸν Χριστὸν ἀνελόντες. ~γʹ
[6, 2]	τῆς εἰς Χριστὸν μανίας· διὸ	καὶ	μειζόνως κολάζεσθε νῦν. Ἐπεὶ, εἰ
[6, 6]	τῶν λῃστῶν; Ἴστε δήπου πάντες	καὶ	μέμνησθε, ὅτε τοὺς ἀνδριάντας καθεῖλον
[6, 1]	στρατιώτης κατακόψας τινὰς τῶν ἀντιπάλων,	καὶ	μετὰ πολλοῦ τοῦ θυμοῦ τῇ
[6, 2]	πάντα, καὶ μεταστήσει τὴν πολιτείαν,	καὶ	μετὰ πόσον χρόνον τῆς ἐκ
[6, 4]	Καὶ οὐ τότε μόνον, ἀλλὰ	καὶ	μετὰ ταῦτα ναοῦ δοθέντος, καὶ
[6, 2]	μὲν ἥξει, καὶ ἐρημώσει πάντα,	καὶ	μεταστήσει τὴν πολιτείαν, καὶ μετὰ
[6, 3]	λέγῃ, ὅτι ἀσθενῶν ὁ Θεὸς,	καὶ	μὴ δυνάμενος σῶσαι, ἀφῆκε τοὺς
[6, 7]	τοίνυν τὸ ἀξίωμα τοῦ σωζομένου,	καὶ	μὴ καταφρονήσῃς αὐτοῦ τῆς ἐπιμελείας.
[6, 4]	τῆς ἁλώσεως στῆναι τὰ ὑμέτερα,	καὶ	μὴ περαιτέρω προελθεῖν ὑμῶν τὴν
[6, 6]	ἀλλ´ ὁμοίως αὐτοὺς μένομεν ἀποστρεφόμενοι	καὶ	μισοῦντες. Εἶτα ῥήματα μὲν προφερόμενα
[6, 3]	ὁ Θεὸς ὑμᾶς ἀπεστράφη, εἰ	καὶ	μυρία ἦτε ἡμαρτηκότες· καὶ δῆλον
[6, 6]	γέλως καὶ αἰσχύνη καὶ καπηλεῖα	καὶ	μυρίας μεστὰ παρανομίας. Τούτοις οὖν
[6, 7]	ναὸν ὁ Θεὸς ἐν Ἱεροσολύμοις,	καὶ	μυρίους ἀνέστησεν ἐκείνου πολλῷ σεμνοτέρους·
[6, 7]	Αὕτη πλείων ἐκείνης ἡ ἐλεημοσύνη,	καὶ	μυρίων ταλάντων μεῖζον τὸ κέρδος.
[6, 4]	προφῆται τούτοις διηκόνουν τοῖς πράγμασι,	καὶ	νεφέλη πολλάκις καὶ καπνὸς τὰ
[6, 3]	ἔκρινεν ὁ Θεὸς πολλάκις. Ὥστε	καὶ	νῦν, εἰ μὴ αὐτὸς ἦν
[6, 7]	κόσμου παντὸς τοῦ φαινομένου, ἐπεὶ	καὶ	ὁ ἄνθρωπος τοῦ κόσμου παντὸς
[6, 3]	εἰς αὐτὴν ἐνυβρίζετε τὴν ἡμέραν.	Καὶ	ὁ Θεὸς ἐπηγγέλλετο διὰ τοῦ
[6, 4]	τὰ ξύλα, καὶ ἡ μάχαιρα,	καὶ	ὁ ἱερεύς· τὸ δὲ πῦρ,
[6, 5]	ἡ ζωὴ αὐτοῦ; Διὰ τοῦτο	καὶ	ὁ Παῦλός φησιν· Ἡ ζωὴ
[6, 2]	τὴν οἰκείαν οὐκ ἀπολαμβάνομεν χώραν,	καὶ	οἱ συνεχῶς κατηγορούντων τῶν προφητῶν
[6, 6]	οὐχ ὡς ἀδελφὸν καὶ προσήκοντα	καὶ	οἰκεῖον ἐπὶ ταύτην ἤγαγε τὴν
[6, 6]	ἐκεῖνοι μόνον οἱ τολμήσαντες, ἀλλὰ	καὶ	ὅσοι παρόντες ἁπλῶς τοῖς γενομένοις
[6, 6]	πρὸς τὰς συναγωγὰς αὐτῶν τρέχεις;	καὶ	οὐ δέδοικας μὴ σκηπτὸς ἄνωθεν
[6, 6]	ἀθετεῖται, σπεύδεις τρέχειν, εἰπέ μοι;	καὶ	οὐ δέδοικας οὐδὲ φρίττεις εἰς
[6, 4]	πάλιν ἑβδομήκοντα ἀνεδείχθησαν τότε προφῆται.	Καὶ	οὐ τότε μόνον, ἀλλὰ καὶ
[6, 6]	μηκέτι τοῖς τοιούτοις ἐπιχειρεῖν πράγμασι.	Καὶ	οὐ τοῦτο μόνον, ἀλλὰ καὶ
[6, 2]	ἐκείνου ἐστὶν ἔτος μέχρις ἡμῶν·	καὶ	οὐδὲ αἴνιγμα τοιαύτης μεταβολῆς ὁρῶμέν
[6, 2]	ὁ τοσοῦτος ἐξ ἐκείνου γενόμενος,	καὶ	οὐδὲ ἴχνος, οὐδὲ προοίμιον οὐδέπω
[6, 2]	ἀποπεπτωκότα αὐτοῖς τὰ πράγματα τέλεον,	καὶ	οὐδὲ ὄναρ τοιαύτην ἐνδεικνύμενά (τινα
[6, 3]	οὐκ αἴρετε βαστάγματα ἐν σαββάτῳ,	καὶ	οὐδὲ οὕτως καταλλάττεται ὑμῖν. Τὸ
[6, 5]	Ἀκούεις τί οὗτοί σου καταμαρτυροῦσι;	Καὶ	οὐδὲν ἀπεκρίνατο, ἀλλ´ εἱστήκει σιγῶν.
[6, 4]	τὸν σταυρὸν, μείζονα ὑπομένετε τιμωρίαν,	καὶ	οὐδενὸς ἀπολαύετε τῶν προτέρων. ~εʹ
[6, 3]	ἀλλ´ ἰδοὺ νῦν τοῦτο ποιεῖτε,	καὶ	οὐκ αἴρετε βαστάγματα ἐν σαββάτῳ,
[6, 2]	τοῦτο ἂν προεῖπον οἱ προφῆται,	καὶ	οὐκ ἂν ἐσίγησαν, ἱκανῶς ἀπεδείξαμεν,
[6, 3]	καὶ παράνομον καλεῖν, εἴπατέ μοι·	καὶ	οὐκ ἀπελθόντες ἑαυτούς που κατορύξετε
[6, 7]	παντὸς τιμιώτερος· διὰ γὰρ αὐτὸν	καὶ	οὐρανὸς καὶ γῆ καὶ θάλασσα
[6, 4]	προφητείας οὐκ ἀπέπτη χάρισμα, ἀλλὰ	καὶ	οὗτος αὐτὸς ὁ μέγας καὶ
[6, 5]	Ἀαρὼν καὶ τῶν υἱῶν αὐτοῦ,	καὶ	οὕτω προσήνεγκε. Καὶ λαβὼν αἷμα
[6, 5]	πλουσίους ἀντὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ.	Καὶ	οὐχ ἁπλῶς εἶπεν, Ἰουδαίους, ἀλλὰ,
[6, 4]	πλείονα καὶ παραδοξότερα εἶπον πράγματα,	καὶ	ὄψιν ἐθεάσαντο θείαν, ὡς αὐτοῖς
[6, 2]	ἀποστρέφεται νῦν; Ἦ δῆλον ὅτι	καὶ	παιδοκτονίας καὶ πάσης παρανομίας πολλῷ
[6, 5]	ἱερεῖς εἰσιν, ἀλλὰ ἱερεῖς ὑποκρίνονται,	καὶ	παίζουσι καθάπερ ἐν τῇ σκηνῇ,
[6, 4]	ἐπὶ τῆς θυσίας διακονίαν ἐπλήρου.	Καὶ	πάλιν εἴ ποτε ἔδει τι
[6, 5]	κριὸν ἕτερον τὸν τῆς τελειώσεως,	καὶ	πάλιν ἐπιθέντος Ἀαρὼν καὶ τῶν
[6, 2]	πρὸς τὸ πρότερον ἐπανήλθετε σχῆμα·	καὶ	πάλιν θυσίας, καὶ βωμὸν, καὶ
[6, 3]	μὴ βεβηλωθῇ ἐν τοῖς ἔθνεσι.	Καὶ	πάλιν· Οὐ δι´ ὑμᾶς ἐγὼ
[6, 1]	ἀντιῤῥήσεσι, τοὺς λογισμοὺς αὐτῶν καθείλομεν,	καὶ	πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς
[6, 7]	ἡ τοῦ Πνεύματος ἐγκατέλιπε χάρις,	καὶ	πάντα ἐκεῖνα ἀνῄρηται τὰ σεμνὰ,
[6, 2]	καὶ τὰ ἅγια τῶν ἁγίων,	καὶ	πάντα μετὰ τῆς προτέρας ἀπελάβετε
[6, 5]	ἐξέβη ταῦτα, καὶ ἠτίμωσθε νῦν,	καὶ	πάντων ἀπεστέρησθε τῶν πατρῴων, εἰ
[6, 4]	λατρείας ἁπάσης· εἶτα ἐμπρησθέντος τούτου,	καὶ	πάντων ἀχθέντων εἰς Βαβυλῶνα, πάλιν
[6, 6]	Ἀαρὼν ἐπανέστησαν μιαροί τινες ἄνθρωποι	καὶ	πανώλεθροι, τῆς ἀρχῆς αὐτὸν ἐκβάλλειν
[6, 2]	Μωϋσέα, καὶ σημεῖα εἰργάζετο θαυμαστὰ	καὶ	παράδοξα; Καὶ ἅπερ ἐπ´ οὐδενὸς
[6, 2]	τις ἦν ὑμῖν ἡ τροφὴ	καὶ	παράδοξος, καὶ βοᾷ ὁ προφήτης
[6, 4]	πολλῷ τῶν προτέρων καὶ πλείονα	καὶ	παραδοξότερα εἶπον πράγματα, καὶ ὄψιν
[6, 6]	τοῖς μετὰ ταῦτα διαλέγηται πᾶσι	καὶ	παραινῇ καὶ συμβουλεύῃ, μηδαμῶς μιμεῖσθαι
[6, 3]	Ἔτι οὖν ἀνέξεσθε πλάνον αὐτὸν	καὶ	παράνομον καλεῖν, εἴπατέ μοι· καὶ
[6, 3]	ἦν ὁ Ἰησοῦς, καθάπερ φατὲ,	καὶ	παράνομος, καὶ εὐδοκιμῆσαι ὑμᾶς ἐχρῆν,
[6, 2]	Ἦ δῆλον ὅτι καὶ παιδοκτονίας	καὶ	πάσης παρανομίας πολλῷ χεῖρον ἐτολμήσατε
[6, 6]	πολλοὺς ἤμελλον τῶν ἀφελεστέρων ὑποσύρειν	καὶ	(πείθειν, καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις
[6, 7]	νηστείαν λύσαντες, καὶ πληροφορίαν ἡμῖν	καὶ	πίστιν ἱκανὴν παρασχόντες τῆς καλῆς
[6, 7]	ἐργάζεται, ὅσον ὁ ψυχὴν διασώζων,	καὶ	πλάνης ἀπάγων, καὶ πρὸς εὐσέβειαν
[6, 4]	προὔλεγον, καὶ πολλῷ τῶν προτέρων	καὶ	πλείονα καὶ παραδοξότερα εἶπον πράγματα,
[6, 6]	νόμον ἔχει καὶ τοὺς προφήτας,	καὶ	πλέον αὐτὴν μισῶ νῦν, ἢ
[6, 7]	ταῖς ἡμετέραις τὴν νηστείαν λύσαντες,	καὶ	πληροφορίαν ἡμῖν καὶ πίστιν ἱκανὴν
[6, 3]	καὶ ἐν μείζονι τιμῇ καθεστήκαμεν.	Καὶ	πόθεν δῆλον ὅτι ἀπεστράφη, φησὶν,
[6, 6]	ἀκαθάρτους τόπους ἐκείνους σαυτὸν εἰσάγων;	Καὶ	ποίαν ἕξεις, εἰπέ μοι, ἀπολογίαν,
[6, 6]	τοῖς τοῦ Θεοῦ νόμοις ἅπαντα	καὶ	ποιεῖν καὶ λέγειν φιλονεικοῦσι, καὶ
[6, 1]	τῇ φάλαγγι τῶν ἐχθρῶν (ἐπιπεσὼν,	καὶ	πολλὰ σώματα κατενεγκὼν, εἶτα διακλάσας
[6, 6]	(περιμάχητον γάρ πως ἡ ἀρχὴ,	καὶ	πολλοῖς ἐπέραστον) ἐκέλευσε πυρεῖα πάλιν
[6, 2]	ἐτῶν καὶ τρὶς καὶ τετράκις,	καὶ	πολλῷ πλειόνων παρελθόντων· πεντακοσιοστὸν γὰρ
[6, 4]	ἐπληροῦντο, καὶ τὰ μέλλοντα προὔλεγον,	καὶ	πολλῷ τῶν προτέρων καὶ πλείονα
[6, 3]	καὶ εἰ μυρία ἦτε ἡμαρτηκότες,	καὶ	πολλῷ τῶν προτέρων χαλεπώτερα, πάντως
[6, 7]	ἡ κιβωτὸς διακεῖσθαι δοκεῖ, ἀλλὰ	καὶ	πολλῷ χεῖρον. Καὶ γὰρ τοὺς
[6, 5]	τοῦ πράγματος ἐξηκοντίσθησαν μακράν που	καὶ	πόῤῥω γενόμενοι; ~Οὐκ ἐντεῦθεν δὲ
[6, 5]	αὐτοῦ ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη.	Καὶ	ποῦ ταῦτα ἔστιν ἰδεῖν ἐξελθόντα;
[6, 1]	ὄντα τυγχάνῃ, ἡμερώτερά πώς ἐστι	καὶ	πραότερα· ἐπειδὰν δὲ αὐτὰ λαβόντες
[6, 7]	τοίνυν κατοκνήσωμεν, ἀλλ´, ὅση σπουδὴ	καὶ	προθυμία, τοὺς ἀδελφοὺς θηρεύσωμεν τοὺς
[6, 3]	ταῖς τῶν πολεμίων χερσὶν, ἀντιλαμβάνομαι	καὶ	προΐσταμαι. Ὥστε εἰ παράνομος ἦν
[6, 7]	ψυχὴν διασώζων, καὶ πλάνης ἀπάγων,	καὶ	πρὸς εὐσέβειαν χειραγωγῶν. Ὁ πένητι
[6, 6]	καὶ ποιεῖν καὶ λέγειν φιλονεικοῦσι,	καὶ	πρὸς τὰς συναγωγὰς αὐτῶν τρέχεις;
[6, 1]	μοι τὴν φωνὴν ἀσθενεστέραν γενομένην,	καὶ	πρὸς τοσοῦτον πάλιν μῆκος ἀρκεῖν
[6, 2]	ὅτι Ἐπειδὴ ἡμάρτομεν τῷ Θεῷ,	καὶ	προσεκρούσαμεν αὐτῷ, διὰ τοῦτο τὴν
[6, 5]	πάλιν κριὸν, καὶ αὐτὸν ὡλοκαύτωσε·	(καὶ	προσήγαγε πάλιν κριὸν ἕτερον τὸν
[6, 5]	τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ ὁμοίως ἐποίησε,	καὶ	προσήγαγε τὸν μόσχον. Καὶ ἐπειδὴ
[6, 6]	αὐτῶν, ὅτι οὐχ ὡς ἀδελφὸν	καὶ	προσήκοντα καὶ οἰκεῖον ἐπὶ ταύτην
[6, 3]	ὅτι, ἐπειδὴ εἰς τὸν Σωτῆρα	καὶ	προστάτην τῆς οἰκουμένης παρηνομήσατε, τοιαύτην
[6, 4]	ἐφίπτατο, καὶ τὸ ἔλαιον ἀνεπήδα·	καὶ	προφῆται τούτοις διηκόνουν τοῖς πράγμασι,
[6, 2]	ἀγνωμοσύνην, μετὰ τὴν ἄφατον ἀχαριστίαν,	καὶ	προφήτην ἀφῆκεν εἶναι παρ´ ὑμῖν
[6, 6]	εἴπῃς, ὅτι νόμος ἐκεῖ κεῖται	καὶ	προφητῶν βιβλία. Οὐκ ἀρκεῖ τοῦτο
[6, 7]	νομίζεις, διότι νόμος ἐκεῖ κεῖται	καὶ	προφητῶν βιβλία, τὸν τόπον ἅγιον
[6, 6]	τὰ δὲ βιβλία κείμενα ἁγιάζει;	καὶ	πῶς ἂν ἔχοι τοῦτο λόγον;
[6, 6]	καὶ ἄκαρπον, καὶ γῆς χωρὶς	καὶ	ῥίζης, βλαστῆσαι ἐποίησε· καὶ ἦν
[6, 3]	νῦν καὶ αἱμάτων ἀπέχεσθε μιαρῶν,	καὶ	σάββατα τηρεῖτε· τότε δὲ καὶ
[6, 3]	μοι. Τῶν πραγμάτων αὐτῶν βοώντων,	καὶ	σάλπιγγος λαμπροτέραν ἀφιέντων φωνὴν, διὰ
[6, 4]	τὰς ἀρχὰς, ἀλλὰ τὰς πλείους	καὶ	σεμνοτέρας ἄνωθεν ἐκ τῶν οὐρανῶν·
[6, 3]	διὰ τὴν τοῦ Θεοῦ χάριν	καὶ	σεμνότεροι πάντων ὑμῶν ἐσμεν νῦν,
[6, 2]	παρ´ ὑμῖν τὸν μέγαν Μωϋσέα,	καὶ	σημεῖα εἰργάζετο θαυμαστὰ καὶ παράδοξα;
[6, 2]	ἴχνος, οὐδὲ προοίμιον οὐδέπω μέχρι	καὶ	σήμερον ἐμφήνας χρηστῆς μεταβολῆς, καὶ
[6, 7]	οἰκήματα, καπηλείων οὐδὲν ἄμεινον διακείμενα,	καὶ	σπήλαια λῃστῶν ἐθεραπεύετε. Εἰ γὰρ
[6, 2]	Δανιήλ. Ὅτι δὲ ἕξει τέλος,	καὶ	στήσεταί που τὰ κακὰ ταῦτα,
[6, 3]	ἦν, χωρὶς πολέμου καὶ μάχης	καὶ	συμβολῆς ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδας
[6, 6]	ταῦτα διαλέγηται πᾶσι καὶ παραινῇ	καὶ	συμβουλεύῃ, μηδαμῶς μιμεῖσθαι τὴν τῶν
[6, 6]	γενομένοις ἐφάνησαν, εἰς δικαστήριον ἀναρπασθέντες	καὶ	συναπαχθέντες ἐκείνοις, τὴν ἐσχάτην ἔδωκαν
[6, 5]	ἐπέθηκε τὴν ἐπωμίδα, ἔζωσεν αὐτὸν,	καὶ	συνέσφιγξεν, ἐπέθηκε τὸ λογεῖον, καὶ
[6, 1]	πολλὴ γένοιτ´ ἂν αὐτοῖς ἡδονὴ,	καὶ	σφόδρα ἂν τούτων μάλιστα ἐπακούσαιεν
[6, 2]	καὶ πάλιν θυσίας, καὶ βωμὸν,	καὶ	τὰ ἅγια τῶν ἁγίων, καὶ
[6, 7]	ἅγιον εἶναι, ὥρα σοι λοιπὸν	καὶ	τὰ εἴδωλα, καὶ τοὺς ναοὺς
[6, 1]	ὑπὲρ τὴν θνητὴν φύσιν ἐστὶ,	καὶ	τὰ ἔπαθλα ὑπὲρ δύναμιν καὶ
[6, 4]	ἐκάλουν δήλωσιν, ἐγίνετό τις ἔκλαμψις,	καὶ	τὰ μέλλοντα ἐσήμαινε. Πρὸς τούτοις,
[6, 4]	τοῦ ἱλαστηρίου φωνή τις ἐφέρετο,	καὶ	τὰ μέλλοντα προὔλεγε. Πάλιν ἐπὶ
[6, 4]	ἀκαθάρτων ὄντες ἀνθρώπων, πνεύματος ἐπληροῦντο,	καὶ	τὰ μέλλοντα προὔλεγον, καὶ πολλῷ
[6, 1]	κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ,	καὶ	τὰ νοήματα ἐξῃχμαλωτίσαμεν εἰς τὴν
[6, 4]	μὲν οὖν βωμὸς κάτω ἦν,	καὶ	τὰ ξύλα, καὶ ἡ μάχαιρα,
[6, 1]	δέοιντο τῆς ἡμετέρας γλώττης, ὧν	καὶ	τὰ παλαίσματα ὑπὲρ τὴν θνητὴν
[6, 6]	φωνὴν διὰ τῆς ὄψεως, οὕτω	καὶ	τὰ πέταλα ταῦτα τοῖς μετὰ
[6, 3]	καὶ τὴν σφαγὴν ἀπεδέξατο ταύτην,	καὶ	τὰ πολλὰ {ἂν} ὑμῶν ἐξήλειψεν
[6, 4]	καὶ τὸν ναὸν ἐρημωθῆναι, ἀλλὰ	καὶ	τὰ πράγματα ἐκεῖνα, ἅπερ ἐκ
[6, 5]	τὸ θυσιαστήριον, καὶ ἡγίασεν αὐτὸ,	καὶ	τὰ σκεύη, καὶ τὸν λουτῆρα,
[6, 2]	οὐ μάχης· ἀλλ´ ἐσαλπίσατε μόνον,	καὶ	τὰ τείχη αὐτόματα κατελύετο. Ξένη
[6, 7]	τοῖς γὰρ ἐμὲ σταυρώσασιν ἐκοινωνήσατε,	καὶ	τὰς ἑορτὰς, ἃς κατέλυσα, φιλονεικοῦντές
[6, 2]	οὐ τοὺς υἱοὺς ὑμῶν ἐσφάξατε	καὶ	τὰς θυγατέρας ὑμῶν τοῖς δαιμονίοις;
[6, 4]	ἰέναι ἐν τοῖς ἀδύτοις ἐκείνοις	καὶ	τὰς θυσίας δαπανᾷν, ἄνωθεν εἶχε
[6, 7]	ἐμπορίου, διὰ τὰς παρανομίας αὐτῶν	καὶ	τὰς μιαιφονίας· νῦν ὅτε αὐτοὺς
[6, 5]	τοῦ ἐλαίου, ἔῤῥανεν ἐπὶ Ἀαρὼν,	καὶ	τὰς στολὰς αὐτοῦ, καὶ τοὺς
[6, 5]	Ἀαρὼν καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ,	καὶ	τὰς στολὰς αὐτῶν, καὶ τὸ
[6, 5]	αὐτοῦ, καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ,	καὶ	τὰς στολὰς τῶν υἱῶν αὐτοῦ.
[6, 2]	ἐστιν ὁ καὶ ἐκεῖνα οἰκονομῶν,	καὶ	ταῦτα νῦν ἐργαζόμενος; Τίνος οὖν
[6, 2]	καὶ σήμερον ἐμφήνας χρηστῆς μεταβολῆς,	καὶ	ταῦτα πολλάκις ἐπιχειρησάντων αὐτῶν ἀναστῆσαι
[6, 6]	ἐπειδὴ νόμον ἔχουσι, νόμον ὑβρίζοντες,	καὶ	ταύτῃ τοὺς ἀφελεστέρους δελεάζειν ἐπιχειροῦντες.
[6, 1]	πάλιν μῆκος ἀρκεῖν οὐ δυναμένην·	καὶ	ταυτό μοι δοκῶ πάσχειν νῦν,
[6, 5]	εἰ δὲ τὰ πράγματα βοᾷ,	καὶ	τέλος ἔλαβεν ἡ προφητεία, τίνος
[6, 2]	δὶς τοσούτων ἐτῶν καὶ τρὶς	καὶ	τετράκις, καὶ πολλῷ πλειόνων παρελθόντων·
[6, 1]	ἐπιχειρῆσαι πειράσομαι, ταῖς εὐχαῖς τούτου	καὶ	τῇ ὑμετέρᾳ τὸ πᾶν ἐπιῤῥίψας
[6, 5]	ἐπὶ τὸ λογεῖον τὴν δήλωσιν	καὶ	τὴν ἀλήθειαν, καὶ τὴν μίτραν
[6, 4]	διὰ τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ	καὶ	τὴν αὐτοῦ ἐγκατάλειψιν. Εἰ γὰρ
[6, 5]	τὰ σκεύη, καὶ τὸν λουτῆρα,	καὶ	τὴν βάσιν, καὶ ἡγίασεν αὐτὰ,
[6, 6]	Βλαστησάτω ἡ γῆ βοτάνην χόρτου,	καὶ	τὴν δύναμιν αὐτῆς πρὸς καρπογονίαν
[6, 5]	ἀκούσατε τί φησιν Ἡσαΐας, πῶς	καὶ	τὴν ἐσομένην εὐεργεσίαν πᾶσι διὰ
[6, 7]	τοὺς Ἰουδαίους, κρατήσαντες οἱ Ἀζώτιοι,	καὶ	τὴν κιβωτὸν λαβόντες, εἰς τὸ
[6, 5]	τὴν δήλωσιν καὶ τὴν ἀλήθειαν,	καὶ	τὴν μίτραν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν
[6, 2]	δύο πόρνας εἰσήγαγε, τὴν Ὀλᾶ,	καὶ	τὴν Ὀλιβᾶ, λέγων, ὅτι Πορνεῖον
[6, 4]	τὰ τείχη κατέσκαψαν οἱ ἄνθρωποι,	καὶ	τὴν πόλιν καθεῖλον, καὶ τὸν
[6, 1]	ἁρπάσαι καὶ τῷ θυμῷ χρήσασθαι,	καὶ	τὴν προθυμίαν ἐπιδείξασθαι τὴν πολλήν·
[6, 3]	μᾶλλον ἂν τοῦτο ἐποίησε νῦν,	καὶ	τὴν σφαγὴν ἀπεδέξατο ταύτην, καὶ
[6, 4]	πάλιν, ὅτι διὰ τὸν σταυρωθέντα	καὶ	τὴν τόλμαν τὴν παράνομον ἐκείνην.
[6, 5]	πᾶσι διὰ τοῦ Χριστοῦ προλέγει,	καὶ	τὴν ὑμετέραν ἀγνωμοσύνην· Τῷ μώλωπι
[6, 1]	πατρὸς τὴν παρουσίαν, αἰδοῦμαι δὲ	καὶ	τὴν ὑμετέραν προθυμίαν. Διὸ δὴ
[6, 7]	τὸ σῶμα ὀδύνης ἀπήλλαξεν, οὗτος	καὶ	τὴν ψυχὴν τῆς γεέννης ἐξήρπασεν.
[6, 4]	καὶ μετὰ ταῦτα ναοῦ δοθέντος,	καὶ	τῆς ἄλλης λατρείας ἁπάσης· εἶτα
[6, 3]	ὅτι διὰ τῆς ὀργῆς ταύτης,	καὶ	τῆς εἰς τέλος ἐγκαταλείψεως, δείκνυσι
[6, 6]	ἦν λοιπὸν ἔλεγχος καὶ μάρτυς	καὶ	τῆς ἐκείνων κακίας καὶ τῆς
[6, 1]	μὲν ἂν τὰς ὕλας νέμηται,	καὶ	τῆς πρὸς ἀνθρώπους μάχης ἀμελέτητα
[6, 6]	μάρτυς καὶ τῆς ἐκείνων κακίας	καὶ	τῆς τοῦ Θεοῦ κρίσεως ἡ
[6, 5]	οὐχὶ τῆς ἀληθείας μόνον, ἀλλὰ	καὶ	τῆς ὑποκρίσεως αὐτῆς ἐξηκοντίσθησαν. Ἀναμνήσθητι
[6, 7]	μυρίων ταλάντων μεῖζον τὸ κέρδος.	Καὶ	(τί λέγω μυρίων ταλάντων; καὶ
[6, 6]	τὴν αὐτὴν ἐκείνοις δίδωσι δίκην;	Καὶ	τί λέγω τὰ τῶν λῃστῶν;
[6, 2]	Ἱερουσαλὴμ διατρίβεις ἐπὶ χρόνον τοσοῦτον;	Καὶ	τί τὸ κοινὸν καὶ τὸ
[6, 6]	πνεύματι εἶπεν· Ἔξελθε ἀπ´ αὐτῆς.	Καὶ	τίνος ἕνεκεν; Ἐπειδὴ ἐβόα· Οὗτοι
[6, 5]	θυσιαστηρίου, καὶ ἐκαθάρισε τὸ θυσιαστήριον,	καὶ	τὸ αἷμα ἐξέχεεν ἐπὶ τὴν
[6, 1]	τὰ τέκνα ἡμῶν· ἐκεῖνοι δὲ	καὶ	τὸ αἷμα τὸ ἑαυτῶν ἐξέχεαν
[6, 4]	ἡ τοῦ Πνεύματος χάρις ἐφίπτατο,	καὶ	τὸ ἔλαιον ἀνεπήδα· καὶ προφῆται
[6, 5]	αὐτοῦ, καὶ τὰς στολὰς αὐτῶν,	καὶ	τὸ ἔλαιον τῆς χρίσεως, καὶ
[6, 5]	ἀρχιερεύς; ποῦ δὲ ἡ στολὴ,	καὶ	τὸ λογεῖον, καὶ ἡ δήλωσις;
[6, 4]	ἀλλ´ ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ,	καὶ	τὸ μειζόνως αὐτὸν παροξῦναι νῦν
[6, 6]	αὐτῆς πρὸς καρπογονίαν διεγείρας, οὗτος	καὶ	τὸ ξύλον τότε ἐκεῖνο, ξηρὸν
[6, 2]	τοσοῦτον; Καὶ τί τὸ κοινὸν	καὶ	τὸ παράδοξον; Μὴ γὰρ νῦν
[6, 4]	βωμὸς, ἀλλὰ μυρία ἀσεβοῦντες διετέλουν,	καὶ	τὸ τῆς προφητείας οὐκ ἀπέπτη
[6, 1]	πτερούμενοι τῇ προσδοκίᾳ τῶν στεφάνων,	καὶ	τὸ τοῦ μέλλοντος ἄδηλον λοιπὸν
[6, 3]	τῆς εἰς τέλος ἐγκαταλείψεως, δείκνυσι	καὶ	τοῖς σφόδρα ἀναισχυντοῦσιν, ὅτι οὐχὶ
[6, 3]	υἱοὺς ὑμῶν ἐσφάττετε; οὐκ εὔδηλον	καὶ	τοῖς σφόδρα ἀνοήτοις, ὅτι, ἐπειδὴ
[6, 5]	αὐτοῦ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν Ἀαρών·	καὶ	τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ ὁμοίως ἐποίησε,
[6, 5]	ἄκρον τοῦ ποδὸς τοῦ δεξιοῦ,	καὶ	τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ οὕτως ἐποίησεν.
[6, 1]	τὴν ὑμετέραν προθυμίαν. Διὸ δὴ	καὶ	τοῖς ὑπὲρ δύναμιν ἐπιχειρῆσαι πειράσομαι,
[6, 4]	ἄνθρωποι, καὶ τὴν πόλιν καθεῖλον,	καὶ	τὸν βωμὸν ἀνέτρεψαν· (μὴ καὶ
[6, 6]	τοῖς ἀφελεστέροις ἐντεῦθεν γίνεται· ἐπεὶ	καὶ	τὸν δαίμονα ἐκεῖνον διὰ τοῦτο
[6, 7]	οὐκ ἂν παραδράμοιτε ῥᾳδίως, οὕτω	καὶ	τὸν ἐπὶ τὴν συναγωγὴν τρέχοντα
[6, 5]	ὁ παρ´ αὐτοῖς ἱερεὺς νῦν,	καὶ	τὸν Θεὸν παροξύνει. Εἰ γὰρ
[6, 5]	ἡγίασεν αὐτὸ, καὶ τὰ σκεύη,	καὶ	τὸν λουτῆρα, καὶ τὴν βάσιν,
[6, 5]	καὶ τὸ ἔλαιον τῆς χρίσεως,	καὶ	τὸν μόσχον τὸν περὶ τῆς
[6, 4]	τὴν πόλιν μόνον ἀφῆκε πεσεῖν,	καὶ	τὸν ναὸν ἐρημωθῆναι, ἀλλὰ καὶ
[6, 3]	οἱ τὴν πόλιν ὑμῶν καθελόντες,	καὶ	τὸν ναὸν ἐρημώσαντες, οὐκ ἂν
[6, 2]	ἑκάστῃ γὰρ τούτων καὶ χρόνον	καὶ	τόπον προανακηρυχθέντα ἀπεδείξαμεν διὰ τῶν
[6, 3]	ἐξιλάσατο, καὶ ἐκόπασεν ἡ θραῦσις·	καὶ	τοσούτους ἀσεβήσαντας ἀνθρώπους ἐξήρπασε τῆς
[6, 2]	σχιζομένης, καὶ τῶν πετρῶν ῥηγνυμένων,	καὶ	τοσούτων θαυμάτων γινομένων ἐπὶ τῆς
[6, 7]	Καὶ (τί λέγω μυρίων ταλάντων;	καὶ	τοῦ κόσμου παντὸς τοῦ φαινομένου,
[6, 1]	ὑμετέρας ἀγάπης ἡ τυραννίς. Αἰδοῦμαι	καὶ	τοῦ πατρὸς τὴν παρουσίαν, αἰδοῦμαι
[6, 2]	οὔτε ἄλλος τις προφήτης, ἀλλὰ	καὶ	τοὐναντίον προεῖπεν, ὅτι ἕως συντελείας
[6, 2]	Αἰγύπτῳ, καὶ ἐπεμαίνεσθε τοῖς βαρβάροις,	καὶ	τοὺς ἀλλοτρίους ἐθεραπεύετε θεούς; Τί
[6, 7]	σοι λοιπὸν καὶ τὰ εἴδωλα,	καὶ	τοὺς ναοὺς τῶν εἰδώλων ἁγίους
[6, 5]	πονηροὺς ἀντὶ τῆς ταφῆς αὐτοῦ,	καὶ	τοὺς πλουσίους ἀντὶ τοῦ θανάτου
[6, 7]	φρεσὶν, ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε,	καὶ	τοὺς πρὸς ταῦτα ἐπτοημένους τῆς
[6, 4]	καὶ τὸν βωμὸν ἀνέτρεψαν· (μὴ	καὶ	τοὺς προφήτας ἄνθρωποι ἔπαυσαν; μὴ
[6, 6]	συναγωγὴν, ἐπειδὴ τὸν νόμον ἔχει	καὶ	τοὺς προφήτας, καὶ πλέον αὐτὴν
[6, 6]	πάντας κατέπιε τοὺς συναιρομένους αὐτοῖς,	καὶ	τοὺς τὰ πυρεῖα λαβόντας ἄνωθεν
[6, 5]	Ἀαρὼν, καὶ τὰς στολὰς αὐτοῦ,	καὶ	τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ, καὶ τὰς
[6, 5]	πρὸς Μωϋσῆν λέγων· Λαβὲ Ἀαρὼν	καὶ	τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ, καὶ τὰς
[6, 2]	ἔμελλε λήψεσθαι ἡ παροῦσα δουλεία,	καὶ	τοῦτο ἂν προεῖπον οἱ προφῆται,
[6, 4]	ἀναίσχυντα αὐτῶν ἐμφράξωμεν στόματα, φέρε	καὶ	τοῦτο δι´ αὐτῶν ἀποδείξωμεν τῶν
[6, 4]	οὖν ἕνεκεν ὑμᾶς ἀπεστράφη; Εὔδηλον	καὶ	τοῦτο πάλιν, ὅτι διὰ τὸν
[6, 3]	ἔκ τε τῶν εἰρημένων ἁπάντων,	καὶ	τούτου οὗ μέλλω λέγειν νῦν.
[6, 5]	καὶ ἐρείπιον ἐγένετο ὁ ναὸς,	καὶ	τραγῳδίαν ἅπασαν ὑπερέβη τὰ καθ´
[6, 2]	συνεχῶς κατηγορούντων τῶν προφητῶν ἀναισχυντοῦντες,	καὶ	τραγῳδούντων τὰς μιαιφονίας αὐτῶν ἀρνούμενοι,
[6, 7]	ἑαυτῶν αὐτοὺς ἑλκύσαντες. ἄριστον παραθῶμεν,	καὶ	τραπέζης αὐτοῖς κοινωνήσωμεν σήμερον, ἵνα
[6, 2]	γὰρ καὶ ἅπαξ, καὶ δὶς,	καὶ	τρὶς, ἐπὶ Ἀδριανοῦ καὶ Κωνσταντίνου
[6, 2]	ἑκατὸν καὶ δὶς τοσούτων ἐτῶν	καὶ	τρὶς καὶ τετράκις, καὶ πολλῷ
[6, 6]	φυλὴν ῥάβδον κομίσαι, ἔτι δὲ	καὶ	τῷ Ἀαρών. Ἐπειδὴ δὲ ἐκόμισαν,
[6, 1]	ἑτέρου τινὸς τῶν ἑστώτων ἁρπάσαι	καὶ	τῷ θυμῷ χρήσασθαι, καὶ τὴν
[6, 6]	θύραν ἀνοίξωσι ταῖς ἑαυτῶν ἀπάταις,	καὶ	τῷ ψεύδει πολλὴν δῶσι παῤῥησίαν,
[6, 3]	σφαγεὶς, ἀλλ´ αὐτὸς ὁ νομοθέτης,	καὶ	τῶν μυρίων ἀγαθῶν αἴτιος ὁ
[6, 2]	δέ; οὐχὶ τῆς θαλάσσης σχιζομένης,	καὶ	τῶν πετρῶν ῥηγνυμένων, καὶ τοσούτων
[6, 2]	δὲ ἀντὶ λαμπάδος ὑμῖν προηγουμένου,	καὶ	τῶν πολεμίων αὐτομάτων ὑμῖν παραχωρούντων,
[6, 5]	ἔθυσεν, ἐπιθέντος Ἀαρὼν τὰς χεῖρας,	καὶ	τῶν υἱῶν αὐτοῦ, ἀπὸ τοῦ
[6, 5]	ἐπέθηκεν ἐπὶ ταῖς χερσὶν Ἀαρὼν	καὶ	τῶν υἱῶν αὐτοῦ, καὶ οὕτω
[6, 5]	τελειώσεως, καὶ πάλιν ἐπιθέντος Ἀαρὼν	καὶ	τῶν υἱῶν αὐτοῦ τὰς χεῖρας,
[6, 6]	Σὺ δὲ, ἔνθα Πατὴρ ὑβρίζεται,	καὶ	Υἱὸς βλασφημεῖται, ἔνθα τὸ Πνεῦμα
[6, 5]	φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε	καὶ	ὑμεῖς φανερωθήσεσθε σὺν αὐτῷ ἐν
[6, 6]	τῆς ἀρχῆς αὐτὸν ἐκβάλλειν ἐπιχειροῦντες,	καὶ	ὑπὲρ τῆς τιμῆς πρὸς αὐτὸν
[6, 7]	αἰωνίων ἀγαθῶν γένωνται πρόξενοι, χάριτι	καὶ	φιλανθρωπίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ
[6, 7]	ἐρείπιον ἐποίησα τὸν σεμνὸν ἐκεῖνον	καὶ	φρικτὰ κατέχοντα πράγματα, ὑμεῖς δὲ
[6, 6]	ἡ τοῦ Ἀαρὼν ἐβλάστησε μόνη,	καὶ	φύλλα ἤνεγκε καὶ καρποὺς, ἵνα
[6, 3]	οὐκ εὐδοκιμεῖτε οὐδὲ τιμᾶσθε, ἀλλὰ	καὶ	χαλεπώτερα ἐπάθετε, ἢ ὅτε τοὺς
[6, 2]	τοῦ Ἐπιφανοῦς· ἑκάστῃ γὰρ τούτων	καὶ	χρόνον καὶ τόπον προανακηρυχθέντα ἀπεδείξαμεν
[6, 5]	Ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη,	καὶ	ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείροντος
[6, 5]	Ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη,	καὶ	ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείροντος
[6, 3]	τῶν πολεμίων χερσὶν, ἀντιλαμβάνομαι καὶ	προΐσταμαι.	Ὥστε εἰ παράνομος ἦν ὁ
[6, 7]	οἰκείαν ἐπεδείκνυτο, δὶς τὸ εἴδωλον	χαμαὶ	ῥίψασα, καὶ διακλασθῆναι παρασκευάσασα. Τοσοῦτον
[6, 3]	Ἰουδαίους ταῖς τῶν πολεμίων χερσὶν,	ἀντιλαμβάνομαι	καὶ προΐσταμαι. Ὥστε εἰ παράνομος
[6, 4]	ἀλλὰ καὶ ἑτέρωθεν ὑμᾶς πεῖσαι	πειράσομαι,	ὅτι οὐκ οἰκείᾳ δυνάμει ἐποίησαν
[6, 1]	καὶ τοῖς ὑπὲρ δύναμιν ἐπιχειρῆσαι	πειράσομαι,	ταῖς εὐχαῖς τούτου καὶ τῇ
[6, 2]	ἁμαρτημάτων· ἡδέως ἂν αὐτῶν ἕκαστον	ἐρήσομαι	πάλιν· Διὰ τὰς ἁμαρτίας σου,
[6, 1]	καὶ τοῦ πατρὸς τὴν παρουσίαν,	αἰδοῦμαι	δὲ καὶ τὴν ὑμετέραν προθυμίαν.
[6, 1]	τῆς ὑμετέρας ἀγάπης ἡ τυραννίς.	Αἰδοῦμαι	καὶ τοῦ πατρὸς τὴν παρουσίαν,
[6, 5]	μὴ γινομένων, ἱερωσύνην αὐτοῖς μὴ	συνεστάναι.	Ὁρᾷς ὅτι δικαίως ἔλεγον ὅτι
[6, 4]	τὸ δὲ πῦρ, τὸ μέλλον	ἰέναι	ἐν τοῖς ἀδύτοις ἐκείνοις καὶ
[6, 7]	τῆς χάριτος ἐξεπέσατε. Τοῦτο χρὴ	δεδοικέναι,	μὴ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην
[6, 7]	παιδεύσατε τί χρὴ φοβεῖσθαι καὶ	δεδοικέναι,	οὐχὶ τὴν κιβωτὸν ταύτην, ἀλλὰ
[6, 7]	τὸ εἴδωλον χαμαὶ ῥίψασα, καὶ	διακλασθῆναι	παρασκευάσασα. Τοσοῦτον ἀπεῖχεν ἁγιάσαι τὸν
[6, 5]	γὰρ ἄλλως οὐκ ἐνῆν αὐτὸν	τελειωθῆναι,	ἀλλ´ ἢ διὰ τούτων, ἀνάγκη
[6, 4]	ἀφῆκε πεσεῖν, καὶ τὸν ναὸν	ἐρημωθῆναι,	ἀλλὰ καὶ τὰ πράγματα ἐκεῖνα,
[6, 4]	γενόμενον, ἔδει μέχρι τῆς ἁλώσεως	στῆναι	τὰ ὑμέτερα, καὶ μὴ περαιτέρω
[6, 7]	τοὺς ναοὺς τῶν εἰδώλων ἁγίους	εἶναι	νομίζειν. Καὶ γὰρ πολέμου ποτὲ
[6, 2]	ἄφατον ἀχαριστίαν, καὶ προφήτην ἀφῆκεν	εἶναι	παρ´ ὑμῖν τὸν μέγαν Μωϋσέα,
[6, 7]	προφητῶν βιβλία, τὸν τόπον ἅγιον	εἶναι,	ὥρα σοι λοιπὸν καὶ τὰ
[6, 5]	ῥητόν τινα ἀριθμὸν ἡμερῶν ἔνδον	μεῖναι.	Μᾶλλον δὲ καὶ αὐτῶν ἄξιον
[6, 4]	Θεοῦ, καὶ τὸ μειζόνως αὐτὸν	παροξῦναι	νῦν διὰ τῆς εἰς τὸν
[6, 5]	Ἀλλ´ ὅπερ προεθέμην εἰπεῖν καὶ	δεῖξαι,	ὅτι δι´ αὐτὸν τὰ παρόντα
[6, 7]	καὶ διακλασθῆναι παρασκευάσασα. Τοσοῦτον ἀπεῖχεν	ἁγιάσαι	τὸν τόπον, ὅτι καὶ ἐπολέμει
[6, 6]	Μωϋσῆς ἐκεῖνα τὰ πυρεῖα λαβόντας	περιελάσαι	τῷ θυσιαστηρίῳ, ἵν´ ὥσπερ ἡ
[6, 1]	παρ´ ἑτέρου τινὸς τῶν ἑστώτων	ἁρπάσαι	καὶ τῷ θυμῷ χρήσασθαι, καὶ
[6, 5]	τῷ δικαστηρίῳ δυνατὸς ἦν τοῦτο	ποιῆσαι.	Ἀλλ´ οὐκ ἠθέλησε, πραότητα καὶ
[6, 6]	προφητῶν βιβλία. Οὐκ ἀρκεῖ τοῦτο	ποιῆσαι	τόπον ἅγιον. Τί γὰρ μεῖζόν
[6, 3]	καθάπερ φατὲ, καὶ παράνομος, καὶ	εὐδοκιμῆσαι	ὑμᾶς ἐχρῆν, ὅτι αὐτὸν ἀπεκτείνατε.
[6, 5]	σκηνῇ, μᾶλλον δὲ οὐδὲ ὑπόκρισιν	διατηρῆσαι	δύνανται· τοσοῦτον οὐχὶ τῆς ἀληθείας
[6, 1]	δὴ καὶ τοῖς ὑπὲρ δύναμιν	ἐπιχειρῆσαι	πειράσομαι, ταῖς εὐχαῖς τούτου καὶ
[6, 6]	καὶ γῆς χωρὶς καὶ ῥίζης,	βλαστῆσαι	ἐποίησε· καὶ ἦν λοιπὸν ἔλεγχος
[6, 2]	καὶ ταῦτα πολλάκις ἐπιχειρησάντων αὐτῶν	ἀναστῆσαι	τὸν ναόν. Καὶ γὰρ καὶ
[6, 5]	Καὶ ἡγίασεν αὐτοὺς, καὶ ἐκέλευσεν	ἑψῆσαι	κρέας ἐν τῇ αὐλῇ τῆς
[6, 6]	ὁ πραότατος Μωϋσῆς, βουλόμενος αὐτοὺς	πεῖσαι	διὰ τῶν πραγμάτων αὐτῶν, ὅτι
[6, 4]	μόνον, ἀλλὰ καὶ ἑτέρωθεν ὑμᾶς	πεῖσαι	πειράσομαι, ὅτι οὐκ οἰκείᾳ δυνάμει
[6, 6]	ἐκέλευσεν ἀνὰ ἑκάστην φυλὴν ῥάβδον	κομίσαι,	ἔτι δὲ καὶ τῷ Ἀαρών.
[6, 6]	Παῦλος διεπονεῖτο, καὶ ἔσπευδεν αὐτοὺς	ἐπιστομίσαι,	ἐπειδὴ μὴ τὴν αὐτοῖς προσήκουσαν
[6, 5]	Μᾶλλον δὲ καὶ αὐτῶν ἄξιον	ἀκοῦσαι	τῶν ῥήσεων. Αὕτη, φησὶν, ἡ
[6, 3]	ὁ Θεὸς, καὶ μὴ δυνάμενος	σῶσαι,	ἀφῆκε τοὺς Ἰουδαίους ταῖς τῶν
[6, 7]	παριόντας οὐδὲν μὲν ταῦτα βλάψαι	δύναται,	ἐκείνη δὲ πολλὴν καθ´ ἡμέραν
[6, 1]	ἐπειδὰν δὲ αὐτὰ λαβόντες οἱ	κυνηγέται	εἰς τὰς πόλεις ἀγάγωσι, καὶ
[6, 7]	καθ´ ἡμέραν τοῖς αὐτῇ προσιοῦσιν	ἐργάζεται	βλάβην. Ἀδελφοὶ, μὴ παιδία γίνεσθε
[6, 7]	τις καταβάλῃ χρήματα, οὐδὲν τοιοῦτον	ἐργάζεται,	ὅσον ὁ ψυχὴν διασώζων, καὶ
[6, 6]	δίκην; Σὺ δὲ, ἔνθα Πατὴρ	ὑβρίζεται,	καὶ Υἱὸς βλασφημεῖται, ἔνθα τὸ
[6, 3]	ἐκεῖνον ταῦτα ἐπάθετε. Εἰ γὰρ	φαίνεται	διὰ τὴν ἑαυτοῦ δόξαν τὰ
[6, 6]	ἡ ἀπάτη τοῖς ἀφελεστέροις ἐντεῦθεν	γίνεται·	ἐπεὶ καὶ τὸν δαίμονα ἐκεῖνον
[6, 5]	ἐστι περὶ οὗ φησιν ὅτι	Αἴρεται	ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ
[6, 5]	ἀνάληψιν, μετὰ τὸ εἰπεῖν ὅτι	Αἴρεται	(ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ
[6, 2]	τῆς ἐκ τῆς Βαβυλῶνος ἐπανόδου	συμβήσεται,	προεῖπεν ὁ Δανιήλ. Ὅτι δὲ
[6, 5]	Τὴν δὲ γενεὰν αὐτοῦ τίς	διηγήσεται;	Τίς γάρ ἐστι περὶ οὗ
[6, 2]	Ὅτι δὲ ἕξει τέλος, καὶ	στήσεταί	που τὰ κακὰ ταῦτα, οὔτε
[6, 3]	ἐν σαββάτῳ, καὶ οὐδὲ οὕτως	καταλλάττεται	ὑμῖν. Τὸ γὰρ ἁμάρτημα ὑμῶν
[6, 2]	τότε, μηδὲν δὲ τοιοῦτον τολμῶντας	ἀποστρέφεται	νῦν; Ἦ δῆλον ὅτι καὶ
[6, 2]	νῦν ὑμᾶς διὰ τὰς ἁμαρτίας	ἀποστρέφεται,	πολλῷ μᾶλλον τότε ἐχρῆν· εἰ
[6, 6]	πέταλα ταῦτα τοῖς μετὰ ταῦτα	διαλέγηται	πᾶσι καὶ παραινῇ καὶ συμβουλεύῃ,
[6, 5]	ὡρισμένον τῶν ἡμερῶν ἀριθμὸν ἔνδον	καθέζηται·	εὔδηλον ὅτι καὶ ἀτελὴς καὶ
[6, 3]	ἵνα μὴ μέγας τις ἐκεῖνος	νομίζηται,	μηδὲ εἴπῃ τις, ὅτι δι´
[6, 1]	ἕως μὲν ἂν τὰς ὕλας	νέμηται,	καὶ τῆς πρὸς ἀνθρώπους μάχης
[6, 2]	ἀξίας. Νυνὶ δὲ οὐδὲν τοιοῦτον	γεγένηται·	ἀλλ´ ἑκατὸν καὶ δὶς τοσούτων
[6, 3]	ὑμῶν ἐξήλειψεν ἁμαρτήματα. Ὅταν δὲ	φαίνηται	εἰς τέλος ὑμᾶς ἀποστρεφόμενος, εὔδηλον
[6, 5]	τὸν Θεὸν, μηδὲν δὲ τούτων	γίνηται	νῦν, μήτε θυσία, μήτε ὁλοκαύτωσις,
[6, 7]	ἐγκατέλιπε χάρις, καὶ πάντα ἐκεῖνα	ἀνῄρηται	τὰ σεμνὰ, τῷ Θεῷ φιλονεικοῦντες,
[6, 1]	διεγείρωσι πόλεμον, εἶτα ἐπιπηδήσαντα σαρκὸς	ἀπογεύσηται	καὶ αἷμα ἀνθρώπινον πίῃ, οὐκ
[6, 4]	τούτῳ πάλιν ἑβδομήκοντα ἀνεδείχθησαν τότε	προφῆται.	Καὶ οὐ τότε μόνον, ἀλλὰ
[6, 2]	καὶ τοῦτο ἂν προεῖπον οἱ	προφῆται,	καὶ οὐκ ἂν ἐσίγησαν, ἱκανῶς
[6, 4]	καὶ τὸ ἔλαιον ἀνεπήδα· καὶ	προφῆται	τούτοις διηκόνουν τοῖς πράγμασι, καὶ
[6, 6]	τοῦτο εἴπῃς, ὅτι νόμος ἐκεῖ	κεῖται	καὶ προφητῶν βιβλία. Οὐκ ἀρκεῖ
[6, 7]	εἰ νομίζεις, διότι νόμος ἐκεῖ	κεῖται	καὶ προφητῶν βιβλία, τὸν τόπον
[6, 6]	ἔνθα Πατὴρ ὑβρίζεται, καὶ Υἱὸς	βλασφημεῖται,	ἔνθα τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον
[6, 6]	Πνεῦμα τὸ ἅγιον καὶ ζωοποιὸν	ἀθετεῖται,	σπεύδεις τρέχειν, εἰπέ μοι; καὶ
[6, 5]	μᾶλλον δὲ οὐδὲ ὑπόκρισιν διατηρῆσαι	δύνανται·	τοσοῦτον οὐχὶ τῆς ἀληθείας μόνον,
[6, 6]	τῷ Χριστῷ. Νῦν δὲ πάσης	ἀπεστέρηνται	συγγνώμης, ἐκείνοις μὲν πείθεσθαι λέγοντες,
[6, 5]	οὐχ ἱερεῖς εἰσιν, ἀλλὰ ἱερεῖς	ὑποκρίνονται,	καὶ παίζουσι καθάπερ ἐν τῇ
[6, 2]	μιαιφονίας αὐτῶν ἀρνούμενοι, οὗτοι νῦν	ἐξομολογήσονται	καὶ καταγνώσονται τῶν οἰκείων ἁμαρτημάτων·
[6, 2]	ἀρνούμενοι, οὗτοι νῦν ἐξομολογήσονται καὶ	καταγνώσονται	τῶν οἰκείων ἁμαρτημάτων· ἡδέως ἂν
[6, 4]	ἀναισχυντῶσιν οἱ Ἰουδαῖοι, μηδὲ ἀνθρώποις	λογίζωνται	τὴν αὐτῶν ἐρήμωσιν, οὐχὶ τὴν
[6, 2]	γενεᾷ ταύτῃ, καὶ εἶπον, Ἀεὶ	πλανῶνται	τῇ καρδίᾳ; Πῶς οὖν οὐκ
[6, 7]	καὶ ἡμῖν τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν	γένωνται	πρόξενοι, χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ
[6, 5]	Παῦλός φησιν· Ἡ ζωὴ ἡμῶν	κέκρυπται	σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ
[6, 7]	προσειπὼν τὰς συναγωγὰς αὐτῶν, ἀξίαν	ἔσται	εὑρηκὼς ἐπωνυμίαν; Εἰ γὰρ τότε
[6, 1]	αὐτοῖς εἰς τὴν οἰκείαν δόξαν	ἔσται	πλέον· ἀπὸ δὲ τῶν κατὰ
[6, 5]	μάθῃς ὅτι οὗτοι οἱ νῦν	πατριάρχαι	παρ´ ὑμῖν λεγόμενοι οὐχ ἱερεῖς
[6, 7]	τοὺς παριόντας οὐδὲν μὲν ταῦτα	βλάψαι	δύναται, ἐκείνη δὲ πολλὴν καθ´
[6, 1]	μετὰ πολλοῦ τοῦ θυμοῦ τῇ	φάλαγγι	τῶν ἐχθρῶν (ἐπιπεσὼν, καὶ πολλὰ
[6, 5]	νῦν, καὶ τὸν Θεὸν παροξύνει.	Εἰ	γὰρ ἄλλως οὐκ ἐνῆν αὐτὸν
[6, 4]	Θεοῦ καὶ τὴν αὐτοῦ ἐγκατάλειψιν.	Εἰ	γὰρ ἀνθρώπων ἦν ἔργον τὸ
[6, 5]	τὸ μὴ βούλεσθαι αὐτὸν ἐπεξελθεῖν·	εἰ	γὰρ ἐβούλετο, πάντα ἂν ἐδόνησε
[6, 5]	πάντα ἂν ἐδόνησε καὶ ἔσεισεν.	Εἰ	γὰρ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τότε
[6, 2]	ἀπεστράφη, καὶ ἀτιμίᾳ παρέδωκε διηνεκεῖ;	Εἰ	γὰρ νῦν ὑμᾶς διὰ τὰς
[6, 3]	ὑμᾶς ἐχρῆν, ὅτι αὐτὸν ἀπεκτείνατε.	Εἰ	γὰρ ὁ Φινεὲς ἕνα τινὰ
[6, 3]	οὕτω φανερὰν πραγμάτων ἀλήθειαν ἀντιβλέποντες;	Εἰ	γὰρ πλάνος ἦν ὁ Ἰησοῦς,
[6, 2]	(τινα προσδοκίαν οἵαν τὸ πρότερον.	Εἰ	γὰρ τὰς ἁμαρτίας τὰς ἑαυτῶν
[6, 7]	διακείμενα, καὶ σπήλαια λῃστῶν ἐθεραπεύετε.	Εἰ	γὰρ (τότε, ὅτε τὰ χερουβὶμ
[6, 7]	αὐτῶν, ἀξίαν ἔσται εὑρηκὼς ἐπωνυμίαν;	Εἰ	γὰρ τότε σπήλαιον λῃστῶν ἦν,
[6, 3]	ὅτι δι´ ἐκεῖνον ταῦτα ἐπάθετε.	Εἰ	γὰρ φαίνεται διὰ τὴν ἑαυτοῦ
[6, 3]	οὖν ὁ Θεὸς ταῦτα εἰργάσατο.	Εἰ	δὲ ἀνθρώποις ταῦτα λογίζῃ, σκόπησον
[6, 5]	ὑμᾶς, μὴ πιστεύῃς, ὦ Ἰουδαῖε·	εἰ	δὲ τὰ πράγματα βοᾷ, καὶ
[6, 2]	ἀποστρέφεται, πολλῷ μᾶλλον τότε ἐχρῆν·	εἰ	δὲ τότε ἠνείχετο ἀσεβούντων ὑμῶν,
[6, 3]	παρ´ ὑμῖν, οὕτως ἔφυγεν, ἀγαπῶν,	εἰ	διασωθείη μόνος; Καὶ ἄλλους δὲ
[6, 2]	καὶ Ἡσαΐαν καὶ Ἱερεμίαν· τότε	εἰ	καὶ ἀσέβειά τις ἐγένετο, ἀλλ´
[6, 3]	τῷ Θεῷ δοκοῦν ἦν τοῦτο,	εἰ	καὶ ἐτόλμων, οὐκ ἂν ἴσχυσαν
[6, 3]	τοσοῦτον ὁ Θεὸς ὑμᾶς ἀπεστράφη,	εἰ	καὶ μυρία ἦτε ἡμαρτηκότες· καὶ
[6, 3]	Θεὸς πολλάκις. Ὥστε καὶ νῦν,	εἰ	μὴ αὐτὸς ἦν ὁ καθάπαξ
[6, 5]	τοσαύτας εὐεργεσίας τὸν εὐεργέτην ἔσφαττον;	Εἰ	μὴ ἐξέβη ταῦτα, καὶ ἠτίμωσθε
[6, 5]	καὶ πάντων ἀπεστέρησθε τῶν πατρῴων,	εἰ	μὴ ἔπεσεν ὑμῶν ἡ πόλις,
[6, 4]	μὲν οὐκ ἂν ἐπολέμησαν ἄνθρωποι,	εἰ	μὴ ὁ Θεὸς συνεχώρησεν. Ἔστω
[6, 6]	Οὐκ ἦν ἔγκλημα τοσοῦτον αὐτοῖς,	εἰ	μὴ πιστεύοντες τοῖς προφήταις, ἠπείθουν
[6, 2]	καὶ μειζόνως κολάζεσθε νῦν. Ἐπεὶ,	εἰ	μὴ τοῦτό ἐστι τὸ αἴτιον
[6, 3]	πάλιν ἐκεῖνο, ὅτι καὶ ἄνθρωποι,	εἰ	μὴ τῷ Θεῷ δοκοῦν ἦν
[6, 6]	πλέον αὐτὴν μισῶ νῦν, ἢ	εἰ	μηδὲν εἶχε τούτων. Τί δήποτε;
[6, 3]	ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐσταυρώσατε, καὶ	εἰ	μυρία ἦτε ἡμαρτηκότες, καὶ πολλῷ
[6, 7]	ὑπ´ ἐκείνων. ~ζʹ Ὅλως δὲ	εἰ	νομίζεις, διότι νόμος ἐκεῖ κεῖται
[6, 3]	χερσὶν, ἀντιλαμβάνομαι καὶ προΐσταμαι. Ὥστε	εἰ	παράνομος ἦν ὁ Χριστὸς, ὑμεῖς
[6, 3]	Ἱερεμίου, φείδεσθαι τῆς πόλεως ὑμῶν,	εἰ	παύσοισθε αἴροντες βαστάγματα ἐν σαββάτῳ·
[6, 2]	λόγων. ~βʹ Ὅτι μὲν οὖν,	εἰ	τέλος ἔμελλε λήψεσθαι ἡ παροῦσα
[6, 1]	ὑμῶν ἀκαιρίαν καταγινωσκέτω τοῦ λόγου,	εἰ,	τῶν μαρτύρων ἡμᾶς καλεσάντων τήμερον,
[6, 3]	τοῖς παροῦσιν ἐστὲ δεινοῖς. Ὥστε	εἴ	γε μὴ τοῦτο ἦν, οὐκ
[6, 3]	ἐφ´ ὑμῶν τοῦτο γενέσθαι ἐχρῆν,	εἴ	γε παράνομος ἦν ὁ ὑφ´
[6, 4]	θυσίας διακονίαν ἐπλήρου. Καὶ πάλιν	εἴ	ποτε ἔδει τι μαθεῖν, ἀνὰ
[6, 1]	δοκῶ πάσχειν νῦν, οἷον ἂν	εἴ	τις στρατιώτης κατακόψας τινὰς τῶν
[6, 7]	τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ	ἀεὶ,	καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
[6, 2]	τῇ γενεᾷ ταύτῃ, καὶ εἶπον,	Ἀεὶ	πλανῶνται τῇ καρδίᾳ; Πῶς οὖν
[6, 6]	ἀκολουθεῖς, εἰπέ μοι, τοῖς ἀπεναντίας	ἀεὶ	τοῖς τοῦ Θεοῦ νόμοις ἅπαντα
[6, 3]	τὸ ὄνομά μου. Ὃ δὲ	λέγει,	τοιοῦτόν ἐστι· Βαρυτέρας (μὲν τιμωρίας
[6, 5]	εὐεργεσίαν πᾶσι διὰ τοῦ Χριστοῦ	προλέγει,	καὶ τὴν ὑμετέραν ἀγνωμοσύνην· Τῷ
[6, 5]	κείροντος αὐτὸν ἄφωνος, οὕτως οὐκ	ἀνοίγει	τὸ στόμα αὐτοῦ· ἐν τῇ
[6, 5]	Κύριος. Καὶ ἐπειδὴ προσήγαγεν αὐτοὺς	δεῖ	γὰρ συντεμεῖν) ἔλουσεν αὐτοὺς ὕδατι,
[6, 4]	Πρὸς τούτοις, ἡνίκα τινὰ χρίεσθαι	ἔδει,	ἡ τοῦ Πνεύματος χάρις ἐφίπτατο,
[6, 4]	ἀνθρώπων ἦν ἔργον τὸ γενόμενον,	ἔδει	μέχρι τῆς ἁλώσεως στῆναι τὰ
[6, 2]	ὑμῶν, πολλῷ μᾶλλον νῦν ἀνασχέσθαι	ἔδει,	ὅτε οὐδὲν τοιοῦτον τολμᾶτε. Τίνος
[6, 4]	ἐπλήρου. Καὶ πάλιν εἴ ποτε	ἔδει	τι μαθεῖν, ἀνὰ μέσον τῶν
[6, 6]	ταῖς ἑαυτῶν ἀπάταις, καὶ τῷ	ψεύδει	πολλὴν δῶσι παῤῥησίαν, διὰ τοῦτο
[6, 6]	ἁγιάζει, τὰ δὲ βιβλία κείμενα	ἁγιάζει;	καὶ πῶς ἂν ἔχοι τοῦτο
[6, 6]	Εἶτα ῥήματα μὲν προφερόμενα οὐχ	ἁγιάζει,	τὰ δὲ βιβλία κείμενα ἁγιάζει;
[6, 7]	ἡ κιβωτὸς, ὅτε ἔτι Πνεύματος	ἐπήνθει	χάρις, νῦν μὲν ἔλεγεν, ὅτι
[6, 6]	ὥσπερ ἡ ῥάβδος χωρὶς φωνῆς	ἠφίει	φωνὴν διὰ τῆς ὄψεως, οὕτω
[6, 7]	ναὸν τοῦ Θεοῦ διὰ τῶν	ἐκεῖ	δρόμων, διὰ τοῦ πρὸς τὸν
[6, 6]	μοι τοῦτο εἴπῃς, ὅτι νόμος	ἐκεῖ	κεῖται καὶ προφητῶν βιβλία. Οὐκ
[6, 7]	δὲ εἰ νομίζεις, διότι νόμος	ἐκεῖ	κεῖται καὶ προφητῶν βιβλία, τὸν
[6, 5]	τῇ αὐλῇ τῆς σκηνῆς, καὶ	ἐκεῖ	φαγεῖν αὐτό· καὶ ἀπὸ τῆς
[6, 2]	ὑμᾶς ἀπεστράφη, καὶ ἀτιμίᾳ παρέδωκε	διηνεκεῖ;	Εἰ γὰρ νῦν ὑμᾶς διὰ
[6, 2]	προφήτας λιθάζοντες, ἐν αἰχμαλωσίᾳ διάγετε	διηνεκεῖ;	Μὴ γὰρ ἕτερος ἦν τότε
[6, 5]	καταμαρτυροῦσι; Καὶ οὐδὲν ἀπεκρίνατο, ἀλλ´	εἱστήκει	σιγῶν. Τοῦτο τοίνυν ὁ προφήτης
[6, 7]	ἄμεινον αὕτη ἡ κιβωτὸς διακεῖσθαι	δοκεῖ,	ἀλλὰ καὶ πολλῷ χεῖρον. Καὶ
[6, 6]	κεῖται καὶ προφητῶν βιβλία. Οὐκ	ἀρκεῖ	τοῦτο ποιῆσαι τόπον ἅγιον. Τί
[6, 5]	οὔσης, οὐδὲ βωμοῦ, οὐδὲ λατρείας;	βούλει	σοι τοὺς περὶ τῆς ἱερωσύνης
[6, 4]	πεῖσαι πειράσομαι, ὅτι οὐκ οἰκείᾳ	δυνάμει	ἐποίησαν ὅπερ ἐποίησαν εἰς ὑμᾶς
[6, 7]	ἁγιάσαι τὸν τόπον, ὅτι καὶ	ἐπολέμει	τῷ τόπῳ. Ἄλλως δὲ, ποία
[6, 6]	τῆς φύσεως Δεσπότης πάλιν αὐτὸν	ἐχειροτόνει,	ἀντὶ γραμμάτων τοῖς φύλλοις χρώμενος.
[6, 5]	ἱερεὺς νῦν, καὶ τὸν Θεὸν	παροξύνει.	Εἰ γὰρ ἄλλως οὐκ ἐνῆν
[6, 2]	προεῖπεν ὁ Δανιήλ. Ὅτι δὲ	ἕξει	τέλος, καὶ στήσεταί που τὰ
[6, 2]	τοὐναντίον προεῖπεν, ὅτι ἕως συντελείας	καθέξει	αὐτοὺς ἡ δουλεία αὕτη. Καὶ
[6, 2]	χρόνον προφήτης, ἀλλ´ ὅτι μὲν	ἥξει,	καὶ ἐρημώσει πάντα, καὶ μεταστήσει
[6, 2]	αὐτομάτων ὑμῖν παραχωρούντων, τῶν πόλεων	αὐτοβοεὶ	σχεδὸν ἁλισκομένων Οὐχ ὅπλων ὑμῖν
[6, 2]	διὸ καὶ μειζόνως κολάζεσθε νῦν.	Ἐπεὶ,	εἰ μὴ τοῦτό ἐστι τὸ
[6, 7]	τοῦ κόσμου παντὸς τοῦ φαινομένου,	ἐπεὶ	καὶ ὁ ἄνθρωπος τοῦ κόσμου
[6, 6]	ἀπάτη τοῖς ἀφελεστέροις ἐντεῦθεν γίνεται·	ἐπεὶ	καὶ τὸν δαίμονα ἐκεῖνον διὰ
[6, 1]	ὑποστρέψομεν καὶ ἡμεῖς; Ἀλλ´ οὐκ	ἐπιτρέπει	τῆς ὑμετέρας ἀγάπης ἡ τυραννίς.
[6, 3]	εἰς αὐτὸν ἀσεβήσαντες ὑμεῖς, ἐν	ὕβρει	καὶ ἀτιμίᾳ, οἱ δὲ προσκυνοῦντες
[6, 7]	τις προσείπῃ, ἔλαττον τῆς ἀξίας	ἐρεῖ.	Ναὸν ἐπιθυμεῖς ἰδεῖν; μὴ δράμῃς
[6, 2]	αὐτοὺς ἡ δουλεία αὕτη. Καὶ	μαρτυρεῖ	τοῖς εἰρημένοις ὁ χρόνος ὁ
[6, 2]	ἥξει, καὶ ἐρημώσει πάντα, καὶ	μεταστήσει	τὴν πολιτείαν, καὶ μετὰ πόσον
[6, 5]	τελειώσεως ὑμῶν· ἑπτὰ γὰρ ἡμέρας	τελειώσει	τὰς χεῖρας ὑμῶν, ὥστε ἐξιλάσασθαι
[6, 2]	ἀλλ´ ὅτι μὲν ἥξει, καὶ	ἐρημώσει	πάντα, καὶ μεταστήσει τὴν πολιτείαν,
[6, 5]	γενομένην τότε, φησίν· Ἐν τῇ	ταπεινώσει	αὐτοῦ ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη.
[6, 5]	Διὰ τοῦτό φησιν· Ἐν τῇ	ταπεινώσει	αὐτοῦ ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη.
[6, 5]	τὸ στόμα αὐτοῦ· ἐν τῇ	ταπεινώσει	αὐτοῦ ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη.
[6, 7]	ὅτε ἔτι τὰ τῆς πολιτείας	ἐκράτει,	νῦν κἂν πορνεῖον, κἂν παρανομίας
[6, 6]	τὴν συναγωγὴν, ἐπειδὴ τὸν νόμον	ἔχει	καὶ τοὺς προφήτας, καὶ πλέον
[6, 1]	ἀλλὰ μετὰ πολλῆς ἐπὶ ταύτην	τρέχει	τὴν τράπεζαν τῆς ἐπιθυμίας. Τοῦτο
[6, 1]	παρ´ ἑτέρου φωνὴν λαβεῖν οὐκ	ἔνι.	Τί οὖν; ὑποστρέψομεν καὶ ἡμεῖς;
[6, 2]	δὲ πάντα ἀπεκρύψατε τὰ παλαιὰ,	οὐδενὶ	δὲ τρόπῳ παρανομίας ὑπερβολὴν κατελίπετε
[6, 3]	προσεδόκησε, καὶ καθάπερ ἐν σαγήνῃ	τινὶ	καὶ δικτύοις εἰς τὴν πόλιν
[6, 7]	μὴ παρίδῃς, ἀλλ´ ὥσπερ χαλινῷ	τινι	τῷ λόγῳ κατασχὼν εἰς τὴν
[6, 3]	ὑμῶν ἐσμεν νῦν, καὶ ἐν	μείζονι	τιμῇ καθεστήκαμεν. Καὶ πόθεν δῆλον
[6, 2]	μετὰ τῆς προτέρας ἀπελάβετε ἀξίας.	Νυνὶ	δὲ οὐδὲν τοιοῦτον γεγένηται· ἀλλ´
[6, 6]	τὸ παλαιὸν οἱ ἱερεῖς ἐχειροτονοῦντο;	Νυνὶ	δὲ παίγνια τὰ παρὰ Ἰουδαίοις
[6, 2]	κεφάλαιον τῶν κακῶν ἦν τολμηθέν.	Νυνὶ	δὲ πάντα ἀπεκρύψατε τὰ παλαιὰ,
[6, 2]	τὴν ἐν Αἰγύπτῳ, τὴν ἐν	Βαβυλῶνι,	τὴν ἐπὶ Ἀντιόχου τοῦ Ἐπιφανοῦς·
[6, 7]	ποτὲ καταλαβόντος τοὺς Ἰουδαίους, κρατήσαντες	οἱ	Ἀζώτιοι, καὶ τὴν κιβωτὸν λαβόντες,
[6, 6]	ἐπειδὴ ἐκήρυττον καὶ ἔλεγον· Οὗτοι	οἱ	ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ εἰσι
[6, 6]	τίνος ἕνεκεν; Ἐπειδὴ ἐβόα· Οὗτοι	οἱ	ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ
[6, 4]	λόγον, ὅτι τὰ τείχη κατέσκαψαν	οἱ	ἄνθρωποι, καὶ τὴν πόλιν καθεῖλον,
[6, 4]	δὲ, τὸ τεῖχός σου καθεῖλον	οἱ	ἄνθρωποι· μὴ τὸ πῦρ ἄνωθεν
[6, 4]	ἐποίησαν ὅπερ ἐποίησαν εἰς ὑμᾶς	οἱ	βασιλεῖς Ῥωμαίων, ἀλλὰ διὰ τὴν
[6, 6]	ἔμεινεν ὢν διάβολος. Τί δὲ	οἱ	δαίμονες; ἐπειδὴ ἐκήρυττον καὶ ἔλεγον·
[6, 3]	ὑμεῖς, ἐν ὕβρει καὶ ἀτιμίᾳ,	οἱ	δὲ προσκυνοῦντες αὐτὸν ἡμεῖς, ἀτιμότεροι
[6, 6]	δίκην. Ὁρᾷς πῶς τὸ παλαιὸν	οἱ	ἱερεῖς ἐχειροτονοῦντο; Νυνὶ δὲ παίγνια
[6, 4]	κατελάμβανεν. Ἵν´ οὖν μὴ ἀναισχυντῶσιν	οἱ	Ἰουδαῖοι, μηδὲ ἀνθρώποις λογίζωνται τὴν
[6, 1]	πραότερα· ἐπειδὰν δὲ αὐτὰ λαβόντες	οἱ	κυνηγέται εἰς τὰς πόλεις ἀγάγωσι,
[6, 1]	λεγομένων. Ἰουδαίους γὰρ μάλιστα μισοῦσιν	οἱ	μάρτυρες, ἐπειδὴ τὸν ὑπ´ ἐκείνων
[6, 3]	αἴτιος ὁ παραγενόμενος. Διὰ τοῦτο	οἱ	μὲν εἰς αὐτὸν ἀσεβήσαντες ὑμεῖς,
[6, 5]	ἐγίνοντο, ἵνα μάθῃς ὅτι οὗτοι	οἱ	νῦν πατριάρχαι παρ´ ὑμῖν λεγόμενοι
[6, 7]	ἔργων ἐδείκνυτο. Ἵνα γὰρ μάθωσιν	οἱ	πολέμιοι ὅτι οὐ δι´ ἀσθένειαν
[6, 2]	δουλεία, καὶ τοῦτο ἂν προεῖπον	οἱ	προφῆται, καὶ οὐκ ἂν ἐσίγησαν,
[6, 2]	οἰκείαν οὐκ ἀπολαμβάνομεν χώραν, καὶ	οἱ	συνεχῶς κατηγορούντων τῶν προφητῶν ἀναισχυντοῦντες,
[6, 6]	καὶ ἀληθῆ τινα ἀνέμιξαν, καθάπερ	οἱ	τὰ δηλητήρια κεραννύντες φάρμακα, μέλιτι
[6, 3]	ὑμᾶς ἀφεὶς, οὐκ ἂν ἴσχυσαν	οἱ	τὴν πόλιν ὑμῶν καθελόντες, καὶ
[6, 6]	γόητες, πῶς οὐκ ἐκεῖνοι μόνον	οἱ	τολμήσαντες, ἀλλὰ καὶ ὅσοι παρόντες
[6, 5]	γὰρ ἐκείνων πονηρότερον γένοιτ´ ἂν,	οἳ	μετὰ τὰς τοσαύτας εὐεργεσίας τὸν
[6, 4]	Ἵν´ οὖν μὴ ἀναισχυντῶσιν οἱ	Ἰουδαῖοι,	μηδὲ ἀνθρώποις λογίζωνται τὴν αὐτῶν
[6, 7]	ἐδείκνυτο. Ἵνα γὰρ μάθωσιν οἱ	πολέμιοι	ὅτι οὐ δι´ ἀσθένειαν τοῦ
[6, 3]	ἐστι· Βαρυτέρας (μὲν τιμωρίας ἦτε	ἄξιοι	καὶ κολάσεως· ἀλλ´ ἵνα μή
[6, 3]	τοὺς ὑμετέρους, ὅτι Ὑμεῖς μὲν	ἄξιοι	μυρίων ἦτε κακῶν· ἐγὼ δὲ,
[6, 7]	καταλαβόντος τοὺς Ἰουδαίους, κρατήσαντες οἱ	Ἀζώτιοι,	καὶ τὴν κιβωτὸν λαβόντες, εἰς
[6, 6]	αὐτὸν ἐχειροτόνησε τρόπῳ. Ἐπειδὴ γὰρ	πολλοὶ	συστάντες ἐπεθύμουν αὐτοῦ τῆς τιμῆς
[6, 6]	καὶ ἔλεγον· Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι	δοῦλοι	τοῦ Θεοῦ εἰσι τοῦ ὑψίστου,
[6, 6]	Ἐπειδὴ ἐβόα· Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι	δοῦλοι	τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσί.
[6, 6]	εἰσάγων; Καὶ ποίαν ἕξεις, εἰπέ	μοι,	ἀπολογίαν, τίνα συγγνώμην, ἑκὼν σεαυτὸν
[6, 1]	ἀρκεῖν οὐ δυναμένην· καὶ ταυτό	μοι	δοκῶ πάσχειν νῦν, οἷον ἂν
[6, 2]	ἐροίμην ἐγὼ, Τίνος ἕνεκεν, εἰπέ	μοι,	ἐν Αἰγύπτῳ μὲν τοσοῦτον διατρίψαντες
[6, 6]	ἐν διανοίαις. Τί οὖν, εἰπέ	μοι,	ἐπειδὴ ὁ διάβολος ἐφθέγξατο ἀπὸ
[6, 5]	ἁγιαστίας ἁπάσης; ποῖος ἱερεὺς, εἰπέ	μοι,	θυσίας οὐκ οὔσης, οὐδὲ βωμοῦ,
[6, 6]	ζωοποιὸν ἀθετεῖται, σπεύδεις τρέχειν, εἰπέ	μοι;	καὶ οὐ δέδοικας οὐδὲ φρίττεις
[6, 3]	αὐτὸν καὶ παράνομον καλεῖν, εἴπατέ	μοι·	καὶ οὐκ ἀπελθόντες ἑαυτούς που
[6, 4]	ἰδεῖν. Τίνος οὖν ἕνεκεν, εἰπέ	μοι,	νῦν οὐκ ἔχετε προφήτας; οὐκ
[6, 2]	ἐργαζόμενος; Τίνος οὖν ἕνεκεν, εἰπέ	μοι,	ὅτε μὲν μείζονα ἦν τὰ
[6, 7]	τὰς ἑορτὰς, ἃς κατέλυσα, φιλονεικοῦντές	μοι	πάλιν ἀνεστήσατε, πρὸς τὰς συναγωγὰς
[6, 1]	πολέμων. Ἀλλὰ τί πάθω; Ὁρᾶτέ	μοι	τὴν φωνὴν ἀσθενεστέραν γενομένην, καὶ
[6, 6]	παρανομίας. Τούτοις οὖν ἀκολουθεῖς, εἰπέ	μοι,	τοῖς ἀπεναντίας ἀεὶ τοῖς τοῦ
[6, 2]	πλησμονήν. Τίνος οὖν ἕνεκεν, εἰπέ	μοι,	τότε μὲν ἀσεβοῦντες, εἰδωλολατροῦντες, παιδοκτονοῦντες,
[6, 5]	καὶ ἡ δήλωσις; Μὴ γάρ	μοι	τοὺς πατριάρχας τούτους εἴπῃς, τοὺς
[6, 6]	κατὰ κρημνῶν ἀφιείς; Μὴ γάρ	μοι	τοῦτο εἴπῃς, ὅτι νόμος ἐκεῖ
[6, 3]	ἔτι χρεία καὶ ἀποδείξεως; εἰπέ	μοι.	Τῶν πραγμάτων αὐτῶν βοώντων, καὶ
[6, 5]	παρανομίας γέμοντας. Ποῖος ἱερεὺς, εἰπέ	μοι,	χρίσματος οὐκ ὄντος ἐκείνου τοῦ
[6, 7]	σεμνὴν τὴν κιβωτὸν τότε ἐκείνην;	Ἐμοὶ	τῶν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς πωλουμένων
[6, 6]	μὲν γὰρ οὐχ οὕτως ἠπάτων,	φθεγγόμενοι	δὲ πολλοὺς ἤμελλον τῶν ἀφελεστέρων
[6, 5]	οἱ νῦν πατριάρχαι παρ´ ὑμῖν	λεγόμενοι	οὐχ ἱερεῖς εἰσιν, ἀλλὰ ἱερεῖς
[6, 2]	παιδοκτονοῦντες, τοὺς προφήτας λιθάζοντες, μυρία	ἐργαζόμενοι	δεινὰ, τοσαύτης ἀπελαύετε εὐνοίας, τοσαύτης
[6, 5]	ἐξηκοντίσθησαν μακράν που καὶ πόῤῥω	γενόμενοι;	~Οὐκ ἐντεῦθεν δὲ μόνον, ἀλλὰ
[6, 1]	ἱμάτια πολυτελῆ, ἀλλὰ θησαυροὺς ἀσύλους	ἐπιφερόμενοι,	ὑπομονὴν, ἀνδρείαν καὶ ἀγάπην. Εἰς
[6, 6]	Οὐδαμῶς, ἀλλ´ ὁμοίως αὐτοὺς μένομεν	ἀποστρεφόμενοι	καὶ μισοῦντες. Εἶτα ῥήματα μὲν
[6, 2]	καὶ τραγῳδούντων τὰς μιαιφονίας αὐτῶν	ἀρνούμενοι,	οὗτοι νῦν ἐξομολογήσονται καὶ καταγνώσονται
[6, 1]	νῦν, πρὸ τῶν στεφάνων αὐτῶν	πτερούμενοι	τῇ προσδοκίᾳ τῶν στεφάνων, καὶ
[6, 7]	ἡμῖν τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν γένωνται	πρόξενοι,	χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ Κυρίου
[6, 1]	καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν·	ἐκεῖνοι	δὲ καὶ τὸ αἷμα τὸ
[6, 6]	ἄνθρωποι καὶ γόητες, πῶς οὐκ	ἐκεῖνοι	μόνον οἱ τολμήσαντες, ἀλλὰ καὶ
[6, 6]	ἐκήρυττον καὶ ἔλεγον· Οὗτοι οἱ	ἄνθρωποι	δοῦλοι τοῦ Θεοῦ εἰσι τοῦ
[6, 6]	ἕνεκεν; Ἐπειδὴ ἐβόα· Οὗτοι οἱ	ἄνθρωποι	δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου
[6, 4]	Μάλιστα μὲν οὐκ ἂν ἐπολέμησαν	ἄνθρωποι,	εἰ μὴ ὁ Θεὸς συνεχώρησεν.
[6, 3]	σκόπησον πάλιν ἐκεῖνο, ὅτι καὶ	ἄνθρωποι,	εἰ μὴ τῷ Θεῷ δοκοῦν
[6, 4]	ἀνέτρεψαν· (μὴ καὶ τοὺς προφήτας	ἄνθρωποι	ἔπαυσαν; μὴ τὴν τοῦ Πνεύματος
[6, 4]	Ἰουδαῖος, ὅτι ἄνθρωποι ἡμῖν ἐπολέμησαν,	ἄνθρωποι	ἐπεβούλευσαν, εἰπὲ πρὸς αὐτὸν, Μάλιστα
[6, 4]	λέγῃ σοι ὁ Ἰουδαῖος, ὅτι	ἄνθρωποι	ἡμῖν ἐπολέμησαν, ἄνθρωποι ἐπεβούλευσαν, εἰπὲ
[6, 6]	καθεῖλον παρ´ ἡμῖν μιαροί τινες	ἄνθρωποι	καὶ γόητες, πῶς οὐκ ἐκεῖνοι
[6, 6]	τῷ Ἀαρὼν ἐπανέστησαν μιαροί τινες	ἄνθρωποι	καὶ πανώλεθροι, τῆς ἀρχῆς αὐτὸν
[6, 4]	ὅτι τὰ τείχη κατέσκαψαν οἱ	ἄνθρωποι,	καὶ τὴν πόλιν καθεῖλον, καὶ
[6, 4]	τὸ τεῖχός σου καθεῖλον οἱ	ἄνθρωποι·	μὴ τὸ πῦρ ἄνωθεν καταφέρεσθαι
[6, 3]	διὰ λόγων ἀπόδειξιν ἐπιζητεῖτε· Ἀλλ´	ἄνθρωποι,	φησὶ, ταῦτα ἡμῖν ἐπήγαγον, οὐχ
[6, 6]	τοὺς ἀνδριάντας καθεῖλον παρ´ ἡμῖν	μιαροί	τινες ἄνθρωποι καὶ γόητες, πῶς
[6, 6]	Ὅτε γοῦν τῷ Ἀαρὼν ἐπανέστησαν	μιαροί	τινες ἄνθρωποι καὶ πανώλεθροι, τῆς
[6, 4]	μέγας καὶ γενναῖος ἀνὴρ, καὶ	ἕτεροι	πρὸς τούτῳ πάλιν ἑβδομήκοντα ἀνεδείχθησαν
[6, 3]	οἱ δὲ προσκυνοῦντες αὐτὸν ἡμεῖς,	ἀτιμότεροι	πάντων ὑμῶν ἔμπροσθεν ὄντες, διὰ
[6, 3]	τὴν τοῦ Θεοῦ χάριν καὶ	σεμνότεροι	πάντων ὑμῶν ἐσμεν νῦν, καὶ
[6, 1]	ἡμετέρων ἐγκωμίων οὐδὲν ἂν αὐτοὶ	λαμπρότεροι	γένοιντο. Τί γὰρ ἂν δέοιντο
[6, 6]	ἐπανέστησαν μιαροί τινες ἄνθρωποι καὶ	πανώλεθροι,	τῆς ἀρχῆς αὐτὸν ἐκβάλλειν ἐπιχειροῦντες,
[6, 7]	τὸν τόπον ἅγιον εἶναι, ὥρα	σοι	λοιπὸν καὶ τὰ εἴδωλα, καὶ
[6, 4]	τὰ τοιαῦτα. Ὅταν οὖν λέγῃ	σοι	ὁ Ἰουδαῖος, ὅτι ἄνθρωποι ἡμῖν
[6, 5]	οὐδὲ βωμοῦ, οὐδὲ λατρείας; βούλει	σοι	τοὺς περὶ τῆς ἱερωσύνης λαλήσω
[6, 6]	μόνον οἱ τολμήσαντες, ἀλλὰ καὶ	ὅσοι	παρόντες ἁπλῶς τοῖς γενομένοις ἐφάνησαν,
[6, 3]	οἰκουμένης παρηνομήσατε, τοιαύτην ὑπομένετε δίκην;	Καίτοι	γε νῦν καὶ αἱμάτων ἀπέχεσθε
[6, 4]	τὰ σεμνὰ τὰ παρ´ ὑμῖν,	αὐτοὶ	κατέλυσαν, οἷον τὸ φωνὴν ἐκ
[6, 1]	τῶν ἡμετέρων ἐγκωμίων οὐδὲν ἂν	αὐτοὶ	λαμπρότεροι γένοιντο. Τί γὰρ ἂν
[6, 1]	οὖν ἂν δέοιντο τῶν ἡμετέρων	οὗτοι	λόγων; Διὰ τοῦτο αὕτη ποθεινοτέρα
[6, 1]	ὑπ´ ἐκείνων σταυρωθέντα σφόδρα ἐφίλησαν.	Οὗτοι	μὲν γὰρ ἔλεγον, Τὸ αἷμα
[6, 2]	τραγῳδούντων τὰς μιαιφονίας αὐτῶν ἀρνούμενοι,	οὗτοι	νῦν ἐξομολογήσονται καὶ καταγνώσονται τῶν
[6, 6]	δαίμονες; ἐπειδὴ ἐκήρυττον καὶ ἔλεγον·	Οὗτοι	οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ
[6, 6]	Καὶ τίνος ἕνεκεν; Ἐπειδὴ ἐβόα·	Οὗτοι	οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ
[6, 5]	παλαιὸν ἐγίνοντο, ἵνα μάθῃς ὅτι	οὗτοι	οἱ νῦν πατριάρχαι παρ´ ὑμῖν
[6, 5]	αὐτὸν ὁ ἡγεμών· Ἀκούεις τί	οὗτοί	σου καταμαρτυροῦσι; Καὶ οὐδὲν ἀπεκρίνατο,
[6, 1]	ἀθυμίας πρὸς τοὺς ἑαυτοῦ πάλιν	ἐπαναστρέφοι.	Μᾶλλον δὲ τὸ ἡμέτερον χαλεπώτερον
[6, 7]	τοῖς αὐτῇ προσιοῦσιν ἐργάζεται βλάβην.	Ἀδελφοὶ,	μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσὶν,
[6, 6]	κείμενα ἁγιάζει; καὶ πῶς ἂν	ἔχοι	τοῦτο λόγον; Διὰ τοῦτο μάλιστα
[6, 5]	καὶ ἐκ τοῦ ἐλαίου, ἔῤῥανεν	ἐπὶ	Ἀαρὼν, καὶ τὰς στολὰς αὐτοῦ,
[6, 2]	ἅπαξ, καὶ δὶς, καὶ τρὶς,	ἐπὶ	Ἀδριανοῦ καὶ Κωνσταντίνου καὶ Ἰουλιανοῦ
[6, 2]	ἐπανήλθετε εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα; Πάλιν	ἐπὶ	Ἀντιόχου τοσαῦτα παθόντες κακὰ, πρὸς
[6, 2]	Αἰγύπτῳ, τὴν ἐν Βαβυλῶνι, τὴν	ἐπὶ	Ἀντιόχου τοῦ Ἐπιφανοῦς· ἑκάστῃ γὰρ
[6, 5]	οὕτω πώς φησιν· Ὡς πρόβατον	ἐπὶ	σφαγὴν ἤχθη, καὶ ὡς ἀμνὸς
[6, 5]	προφήτης ἄνωθεν ἔλεγεν· Ὡς πρόβατον	ἐπὶ	σφαγὴν ἤχθη, καὶ ὡς ἀμνὸς
[6, 5]	ἀπὸ τοῦ αἵματος λαβὼν, ἔθηκεν	ἐπὶ	τὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ
[6, 1]	αἷμα αὐτοῦ ἐφ´ ἡμᾶς καὶ	ἐπὶ	τὰ τέκνα ἡμῶν· ἐκεῖνοι δὲ
[6, 5]	τινα τῆς θυσίας λαβὼν, ἐπέθηκεν	ἐπὶ	ταῖς χερσὶν Ἀαρὼν καὶ τῶν
[6, 6]	ἀδελφὸν καὶ προσήκοντα καὶ οἰκεῖον	ἐπὶ	ταύτην ἤγαγε τὴν ἀρχὴν, ἀλλὰ
[6, 1]	τῆς θοίνης, ἀλλὰ μετὰ πολλῆς	ἐπὶ	ταύτην τρέχει τὴν τράπεζαν τῆς
[6, 5]	θυσιαστήριον, καὶ τὸ αἷμα ἐξέχεεν	ἐπὶ	τὴν βάσιν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ
[6, 5]	κριὸν, καὶ ἐκκλησίασον τὴν συναγωγὴν	ἐπὶ	τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ
[6, 5]	αὐτὰ, καὶ ἐπέχεεν ἀπ´ αὐτοῦ	ἐπὶ	τὴν κεφαλὴν Ἀαρών· καὶ τοῖς
[6, 5]	τὴν ἀλήθειαν, καὶ τὴν μίτραν	ἐπὶ	τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ
[6, 7]	παραδράμοιτε ῥᾳδίως, οὕτω καὶ τὸν	ἐπὶ	τὴν συναγωγὴν τρέχοντα βλέπων, μὴ
[6, 7]	κιβωτὸν τότε ἐκείνην; Ἐμοὶ τῶν	ἐπὶ	τῆς ἀγορᾶς πωλουμένων κιβωτίων οὐδὲν
[6, 2]	ῥηγνυμένων, καὶ τοσούτων θαυμάτων γινομένων	ἐπὶ	τῆς ἐρήμου, μόσχον προσεκυνήσατε; οὐ
[6, 4]	φλὸξ ἄνωθεν κατενεχθεῖσα, οὕτω τὴν	ἐπὶ	τῆς θυσίας διακονίαν ἐπλήρου. Καὶ
[6, 5]	ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ	ἐπὶ	τῆς μίτρας τὸ πέταλον τὸ
[6, 5]	ὠτίου Ἀαρὼν τοῦ δεξιοῦ, καὶ	ἐπὶ	τὸ ἄκρον τῆς χειρὸς αὐτοῦ
[6, 5]	χειρὸς αὐτοῦ τῆς δεξιᾶς, καὶ	ἐπὶ	τὸ ἄκρον τοῦ ποδὸς τοῦ
[6, 5]	τοῦ ἐλαίου, ἐπέῤῥανεν ἀπ´ αὐτοῦ	ἐπὶ	τὸ θυσιαστήριον, καὶ ἡγίασεν αὐτὸ,
[6, 5]	συνέσφιγξεν, ἐπέθηκε τὸ λογεῖον, καὶ	ἐπὶ	τὸ λογεῖον τὴν δήλωσιν καὶ
[6, 5]	τοῦ αἵματος αὐτοῦ λαβὼν, ἐπέθηκεν	ἐπὶ	τὸν λοβὸν τοῦ ὠτίου Ἀαρὼν
[6, 3]	μὴ τοῦτο ἦν, οὐκ ἂν	ἐπὶ	τοσοῦτον ὁ Θεὸς ὑμᾶς ἀπεστράφη,
[6, 6]	Εἶτα ἀθρόον τῶν ἄλλων μενουσῶν	ἐπὶ	τοῦ αὐτοῦ σχήματος, ἡ τοῦ
[6, 5]	ἐδόνησε καὶ ἔσεισεν. Εἰ γὰρ	ἐπὶ	τοῦ σταυροῦ τότε ὢν, τὰς
[6, 4]	Πάλιν ἐπὶ τῶν λίθων τῶν	ἐπὶ	τοῦ στήθους τοῦ ἀρχιερέως, ὅπερ
[6, 4]	ἐκ τοῦ ἱλαστηρίου φέρεσθαι, τὴν	ἐπὶ	τῷ χρίσματι γενομένην ἐνέργειαν, τὴν
[6, 4]	ἐπέσχε; μὴ τὴν δήλωσιν τὴν	ἐπὶ	τῶν λίθων; μὴ τὸ χρῖσμα
[6, 4]	γενομένην ἐνέργειαν, τὴν δήλωσιν τὴν	ἐπὶ	τῶν λίθων τοῦ ἱερέως; Καὶ
[6, 4]	καὶ τὰ μέλλοντα προὔλεγε. Πάλιν	ἐπὶ	τῶν λίθων τῶν ἐπὶ τοῦ
[6, 2]	Ἰουδαῖε, ἔξω τῆς Ἱερουσαλὴμ διατρίβεις	ἐπὶ	χρόνον τοσοῦτον; Καὶ τί τὸ
[6, 5]	καὶ τὴν ὑμετέραν ἀγνωμοσύνην· Τῷ	μώλωπι	αὐτοῦ, φησὶν, ἡμεῖς ἰάθημεν· τὴν
[6, 5]	τίς διηγήσεται; Τίς γάρ ἐστι	περὶ	οὗ φησιν ὅτι Αἴρεται ἀπὸ
[6, 5]	χρίσεως, καὶ τὸν μόσχον τὸν	περὶ	τῆς ἁμαρτίας, καὶ κριὸν, καὶ
[6, 5]	οὐδὲ λατρείας; βούλει σοι τοὺς	περὶ	τῆς ἱερωσύνης λαλήσω νόμους, πῶς
[6, 5]	τὰς χεῖρας ὑμῶν, ὥστε ἐξιλάσασθαι	περὶ	ὑμῶν. Ὅταν οὖν λέγῃ ὅτι
[6, 7]	οὗ καὶ μεθ´ οὗ τῷ	Πατρὶ	ἡ δόξα, ἅμα τῷ ἁγίῳ
[6, 2]	οὐδὲ ἴχνος, οὐδὲ προοίμιον οὐδέπω	μέχρι	καὶ σήμερον ἐμφήνας χρηστῆς μεταβολῆς,
[6, 4]	ἦν ἔργον τὸ γενόμενον, ἔδει	μέχρι	τῆς ἁλώσεως στῆναι τὰ ὑμέτερα,
[6, 3]	τὸν ναὸν ἐρημώσαντες, οὐκ ἂν	μέχρι	τοσούτου τὰ τῆς ἐρημίας ἔμεινεν·
[6, 4]	καὶ προφῆται τούτοις διηκόνουν τοῖς	πράγμασι,	καὶ νεφέλη πολλάκις καὶ καπνὸς
[6, 6]	παραινοῦσα, μηκέτι τοῖς τοιούτοις ἐπιχειρεῖν	πράγμασι.	Καὶ οὐ τοῦτο μόνον, ἀλλὰ
[6, 5]	τὴν διὰ τοῦ σταυροῦ σωτηρίαν	πᾶσι	γενομένην προλέγων. Εἶτα λέγων ἡμεῖς
[6, 5]	πῶς καὶ τὴν ἐσομένην εὐεργεσίαν	πᾶσι	διὰ τοῦ Χριστοῦ προλέγει, καὶ
[6, 6]	ταῦτα τοῖς μετὰ ταῦτα διαλέγηται	πᾶσι	καὶ παραινῇ καὶ συμβουλεύῃ, μηδαμῶς
[6, 6]	δὲ λαμπρότερον διὰ τῆς ὄψεως	πᾶσι	παραινοῦσα, μηκέτι τοῖς τοιούτοις ἐπιχειρεῖν
[6, 3]	ἵνα μὴ βεβηλωθῇ ἐν τοῖς	ἔθνεσι.	Καὶ πάλιν· Οὐ δι´ ὑμᾶς
[6, 1]	καὶ ἐπιπηδήσαντες αὐτῶν ταῖς ἀναισχύντοις	ἀντιῤῥήσεσι,	τοὺς λογισμοὺς αὐτῶν καθείλομεν, καὶ
[6, 7]	αὐτοῖς κοινωνήσωμεν σήμερον, ἵνα ἐπ´	ὄψεσι	ταῖς ἡμετέραις τὴν νηστείαν λύσαντες,
[6, 3]	ὀργὴν ἔπαυσεν· Ἔστη γὰρ Φινεὲς,	φησὶ,	καὶ ἐξιλάσατο, καὶ ἐκόπασεν ἡ
[6, 7]	γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος,	φησί.	Καλλώπισον ταύτην τὴν οἰκίαν, ἀπέλασον
[6, 5]	Ἡσαΐαν λέγοντα. Ποῦ τοίνυν τοῦτό	φησι;	Μετὰ τὸ δικαστήριον, μετὰ τὴν
[6, 3]	μυρίων ἦτε κακῶν· ἐγὼ δὲ,	φησὶ,	ποιῶ διὰ τὸ ὄνομά μου,
[6, 3]	λόγων ἀπόδειξιν ἐπιζητεῖτε· Ἀλλ´ ἄνθρωποι,	φησὶ,	ταῦτα ἡμῖν ἐπήγαγον, οὐχ ὁ
[6, 6]	ἤλαυνεν ὁ Παῦλος. Διαπονηθεὶς γὰρ,	φησὶ,	τῷ πνεύματι εἶπεν· Ἔξελθε ἀπ´
[6, 6]	δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου	εἰσί.	Σιγῶντες μὲν γὰρ οὐχ οὕτως
[6, 6]	οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ	εἰσι	τοῦ ὑψίστου, καταγγέλλοντες ὑμῖν ὁδὸν
[6, 3]	καὶ τῆς εἰς τέλος ἐγκαταλείψεως,	δείκνυσι	καὶ τοῖς σφόδρα ἀναισχυντοῦσιν, ὅτι
[6, 5]	εἰσιν, ἀλλὰ ἱερεῖς ὑποκρίνονται, καὶ	παίζουσι	καθάπερ ἐν τῇ σκηνῇ, μᾶλλον
[6, 6]	στόμα τῆς κύλικος περιχρίοντες, εὐπαράδεκτον	ποιοῦσι	τὴν βλάβην. Διὰ τοῦτο δὴ
[6, 6]	ἅπαντα καὶ ποιεῖν καὶ λέγειν	φιλονεικοῦσι,	καὶ πρὸς τὰς συναγωγὰς αὐτῶν
[6, 1]	καὶ ἀγάπην. Εἰς τὸν Παύλου	τελοῦσι	χορὸν νῦν, πρὸ τῶν στεφάνων
[6, 7]	Θεῷ φιλονεικοῦντες, τὴν παράνομον ταύτην	ἐπιτελοῦσι	λατρείαν, τί ἄν τις προσειπὼν
[6, 5]	ὅτι δι´ αὐτὸν τὰ παρόντα	ὑπομένουσι	κακὰ, ὥρα λοιπὸν εἰσαγαγεῖν τὸν
[6, 5]	ἡγεμών· Ἀκούεις τί οὗτοί σου	καταμαρτυροῦσι;	Καὶ οὐδὲν ἀπεκρίνατο, ἀλλ´ εἱστήκει
[6, 6]	κἀγὼ μισῶ Ἰουδαίους, ἐπειδὴ νόμον	ἔχουσι,	νόμον ὑβρίζοντες, καὶ ταύτῃ τοὺς
[6, 1]	οἱ κυνηγέται εἰς τὰς πόλεις	ἀγάγωσι,	καὶ κατακλείσαντες πρὸς τὸν τῶν
[6, 6]	ἀπάταις, καὶ τῷ ψεύδει πολλὴν	δῶσι	παῤῥησίαν, διὰ τοῦτο καὶ ἀληθῆ
[6, 6]	σπηλαίῳ φανῇ, τὴν αὐτὴν ἐκείνοις	δίδωσι	δίκην; Καὶ τί λέγω τὰ
[6, 6]	ἄνοιαν, ἵνα μὴ τὴν αὐτὴν	ὑπομείνωσι	δίκην. Ὁρᾷς πῶς τὸ παλαιὸν
[6, 6]	αὐτοῖς προσέχειν. Ἵνα γὰρ θύραν	ἀνοίξωσι	ταῖς ἑαυτῶν ἀπάταις, καὶ τῷ
[6, 1]	κατακλείσαντες πρὸς τὸν τῶν θηριομάχων	διεγείρωσι	πόλεμον, εἶτα ἐπιπηδήσαντα σαρκὸς ἀπογεύσηται
[6, 7]	τὴν παράνομον ταύτην ἐπιτελοῦσι λατρείαν,	τί	ἄν τις προσειπὼν τὰς συναγωγὰς
[6, 1]	οὐδὲν ἂν αὐτοὶ λαμπρότεροι γένοιντο.	Τί	γὰρ ἂν δέοιντο τῆς ἡμετέρας
[6, 5]	εἶπεν, Ἰουδαίους, ἀλλὰ, Τοὺς πονηρούς.	Τί	γὰρ ἐκείνων πονηρότερον γένοιτ´ ἂν,
[6, 6]	ἀρκεῖ τοῦτο ποιῆσαι τόπον ἅγιον.	Τί	γὰρ μεῖζόν ἐστι, βιβλία κεῖσθαι
[6, 6]	εἰπεῖν, ἀλλ´ ἔμεινεν ὢν διάβολος.	Τί	δὲ οἱ δαίμονες; ἐπειδὴ ἐκήρυττον
[6, 2]	καὶ τοὺς ἀλλοτρίους ἐθεραπεύετε θεούς;	Τί	δέ; οὐχὶ τῆς θαλάσσης σχιζομένης,
[6, 3]	τούτου οὗ μέλλω λέγειν νῦν.	Τί	δὲ τοῦτό ἐστιν; Ἠκούσαμεν τοῦ
[6, 6]	ἢ εἰ μηδὲν εἶχε τούτων.	Τί	δήποτε; Ὅτι μέγα τὸ δέλεαρ,
[6, 3]	ἦν ὁ ὑφ´ ὑμῶν σταυρωθείς.	Τί	δήποτε οὖν ὁ μὲν Φινεὲς
[6, 4]	ἄνωθεν ἐκ τῶν οὐρανῶν· οἷόν	τι	λέγω, θυσίας συνεχώρησε γενέσθαι. Ὁ
[6, 7]	ταλάντων μεῖζον τὸ κέρδος. Καὶ	(τί	λέγω μυρίων ταλάντων; καὶ τοῦ
[6, 6]	αὐτὴν ἐκείνοις δίδωσι δίκην; Καὶ	τί	λέγω τὰ τῶν λῃστῶν; Ἴστε
[6, 4]	Καὶ πάλιν εἴ ποτε ἔδει	τι	μαθεῖν, ἀνὰ μέσον τῶν χερουβὶμ
[6, 1]	τοῦ μέλλοντος ἄδηλον λοιπὸν διαφυγόντες.	Τί	οὖν ἂν δέοιντο τῶν ἡμετέρων
[6, 6]	φθέγγεσθαι καὶ ἔχειν ἐν διανοίαις.	Τί	οὖν, εἰπέ μοι, ἐπειδὴ ὁ
[6, 1]	ἑτέρου φωνὴν λαβεῖν οὐκ ἔνι.	Τί	οὖν; ὑποστρέψομεν καὶ ἡμεῖς; Ἀλλ´
[6, 5]	πρὸς αὐτὸν ὁ ἡγεμών· Ἀκούεις	τί	οὗτοί σου καταμαρτυροῦσι; Καὶ οὐδὲν
[6, 1]	τῶν πρὸς ἐκείνους πολέμων. Ἀλλὰ	τί	πάθω; Ὁρᾶτέ μοι τὴν φωνὴν
[6, 2]	διατρίβεις ἐπὶ χρόνον τοσοῦτον; Καὶ	τί	τὸ κοινὸν καὶ τὸ παράδοξον;
[6, 5]	τῶν παρόντων κακῶν μάθητε, ἀκούσατε	τί	φησιν Ἡσαΐας, πῶς καὶ τὴν
[6, 7]	ἀκαίρου ταύτης ἀγωνίας ἀπαλλάττοντες, παιδεύσατε	τί	χρὴ φοβεῖσθαι καὶ δεδοικέναι, οὐχὶ
[6, 5]	δεῖ γὰρ συντεμεῖν) ἔλουσεν αὐτοὺς	ὕδατι,	ἐνέδυσε τὸν χιτῶνα, ἔζωσε τὴν
[6, 4]	ἱλαστηρίου φέρεσθαι, τὴν ἐπὶ τῷ	χρίσματι	γενομένην ἐνέργειαν, τὴν δήλωσιν τὴν
[6, 6]	Παῦλος. Διαπονηθεὶς γὰρ, φησὶ, τῷ	πνεύματι	εἶπεν· Ἔξελθε ἀπ´ αὐτῆς. Καὶ
[6, 7]	ἡ δόξα, ἅμα τῷ ἁγίῳ	Πνεύματι,	νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς
[6, 6]	ἀνὰ ἑκάστην φυλὴν ῥάβδον κομίσαι,	ἔτι	δὲ καὶ τῷ Ἀαρών. Ἐπειδὴ
[6, 3]	ἁπάντων τῶν εἰς ὑμᾶς συμβεβηκότων,	ἔτι	διὰ λόγων ἀπόδειξιν ἐπιζητεῖτε· Ἀλλ´
[6, 3]	μεῖζον, τὸν Χριστὸν ἀνελόντες. ~γʹ	Ἔτι	οὖν ἀνέξεσθε πλάνον αὐτὸν καὶ
[6, 7]	ἦν, ὅτε ἡ κιβωτὸς, ὅτε	ἔτι	Πνεύματος ἐπήνθει χάρις, νῦν μὲν
[6, 7]	τότε σπήλαιον λῃστῶν ἦν, ὅτε	ἔτι	τὰ τῆς πολιτείας ἐκράτει, νῦν
[6, 3]	ἡμᾶς ὁ Θεός; Λόγου γὰρ	ἔτι	χρεία καὶ ἀποδείξεως; εἰπέ μοι.
[6, 6]	διὰ τῆς ὄψεως πᾶσι παραινοῦσα,	μηκέτι	τοῖς τοιούτοις ἐπιχειρεῖν πράγμασι. Καὶ
[6, 5]	καὶ τῆς ὑποκρίσεως αὐτῆς ἐξηκοντίσθησαν.	Ἀναμνήσθητι	τοίνυν πῶς Ἀαρὼν ἐγένετο ἱερεὺς
[6, 7]	καὶ πρὸς εὐσέβειαν χειραγωγῶν. Ὁ	πένητι	δοὺς λιμὸν ἔλυσεν, ὁ τὸν
[6, 6]	οἱ τὰ δηλητήρια κεραννύντες φάρμακα,	μέλιτι	τὸ στόμα τῆς κύλικος περιχρίοντες,
[6, 7]	τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν γένωνται πρόξενοι,	χάριτι	καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν
[6, 6]	φύσεως Δεσπότης πάλιν αὐτὸν ἐχειροτόνει,	ἀντὶ	γραμμάτων τοῖς φύλλοις χρώμενος. Ὁ
[6, 2]	ἀντὶ ὀρόφου τεταμένης, στύλου δὲ	ἀντὶ	λαμπάδος ὑμῖν προηγουμένου, καὶ τῶν
[6, 2]	ὑμῶν συνέβαινε, νεφέλης μὲν ὑμῖν	ἀντὶ	ὀρόφου τεταμένης, στύλου δὲ ἀντὶ
[6, 5]	λέγων· Καὶ δώσω τοὺς πονηροὺς	ἀντὶ	τῆς ταφῆς αὐτοῦ, καὶ τοὺς
[6, 5]	ταφῆς αὐτοῦ, καὶ τοὺς πλουσίους	ἀντὶ	τοῦ θανάτου αὐτοῦ. Καὶ οὐχ
[6, 4]	οὐχ ὁ Θεὸς ταῦτα ἀνέστειλεν;	Παντί	που δῆλόν ἐστι. Τίνος οὖν
[6, 1]	χαλεπώτερον πάθος. Στρατιώτῃ μὲν γὰρ	διακλάσαντι	τὸ ξίφος ἔξεστι παρ´ ἑτέρου
[6, 5]	γάρ ἐστι περὶ οὗ φησιν	ὅτι	Αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ
[6, 5]	τὴν ἀνάληψιν, μετὰ τὸ εἰπεῖν	ὅτι	Αἴρεται (ἀπὸ τῆς γῆς ἡ
[6, 4]	οὖν λέγῃ σοι ὁ Ἰουδαῖος,	ὅτι	ἄνθρωποι ἡμῖν ἐπολέμησαν, ἄνθρωποι ἐπεβούλευσαν,
[6, 3]	τιμῇ καθεστήκαμεν. Καὶ πόθεν δῆλον	ὅτι	ἀπεστράφη, φησὶν, ἡμᾶς ὁ Θεός;
[6, 3]	ἀλλ´ ἵνα μή τις λέγῃ,	ὅτι	ἀσθενῶν ὁ Θεὸς, καὶ μὴ
[6, 3]	παράνομος, καὶ εὐδοκιμῆσαι ὑμᾶς ἐχρῆν,	ὅτι	αὐτὸν ἀπεκτείνατε. Εἰ γὰρ ὁ
[6, 2]	ἐπανόδου συμβήσεται, προεῖπεν ὁ Δανιήλ.	Ὅτι	δὲ ἕξει τέλος, καὶ στήσεταί
[6, 5]	ὅπερ προεθέμην εἰπεῖν καὶ δεῖξαι,	ὅτι	δι´ αὐτὸν τὰ παρόντα ὑπομένουσι
[6, 3]	ἐκεῖνος νομίζηται, μηδὲ εἴπῃ τις,	ὅτι	δι´ ἐκεῖνον ταῦτα ἐπάθετε. Εἰ
[6, 3]	εἰς τέλος ὑμᾶς ἀποστρεφόμενος, εὔδηλον	ὅτι	διὰ τῆς ὀργῆς ταύτης, καὶ
[6, 4]	ἀπεστράφη; Εὔδηλον καὶ τοῦτο πάλιν,	ὅτι	διὰ τὸν σταυρωθέντα καὶ τὴν
[6, 5]	περὶ ὑμῶν. Ὅταν οὖν λέγῃ	ὅτι	διὰ τούτων ὁ Ἀαρὼν ἐτελειώθη,
[6, 5]	ἱερωσύνην αὐτοῖς μὴ συνεστάναι. Ὁρᾷς	ὅτι	δικαίως ἔλεγον ὅτι οὐχὶ τῆς
[6, 3]	εὔδηλον καὶ τοῖς σφόδρα ἀνοήτοις,	ὅτι,	ἐπειδὴ εἰς τὸν Σωτῆρα καὶ
[6, 2]	τὰς ἑαυτῶν προβάλλοιντο, καὶ εἴποιεν,	ὅτι	Ἐπειδὴ ἡμάρτομεν τῷ Θεῷ, καὶ
[6, 7]	ἐπήνθει χάρις, νῦν μὲν ἔλεγεν,	ὅτι	Ἐποιήσατε αὐτὸν σπήλαιον λῃστῶν, νῦν
[6, 2]	προφήτης, ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον προεῖπεν,	ὅτι	ἕως συντελείας καθέξει αὐτοὺς ἡ
[6, 3]	ταῦτα λογίζῃ, σκόπησον πάλιν ἐκεῖνο,	ὅτι	καὶ ἄνθρωποι, εἰ μὴ τῷ
[6, 5]	ἡμερῶν ἀριθμὸν ἔνδον καθέζηται· εὔδηλον	ὅτι	καὶ ἀτελὴς καὶ ἀκάθαρτος καὶ
[6, 7]	Τοσοῦτον ἀπεῖχεν ἁγιάσαι τὸν τόπον,	ὅτι	καὶ ἐπολέμει τῷ τόπῳ. Ἄλλως
[6, 2]	τολμῶντας ἀποστρέφεται νῦν; Ἦ δῆλον	ὅτι	καὶ παιδοκτονίας καὶ πάσης παρανομίας
[6, 6]	σου τὴν κεφαλήν; Οὐκ οἶδας	ὅτι,	κἂν μὴ λῃστεύῃ τις, ἐν
[6, 6]	μηδὲν εἶχε τούτων. Τί δήποτε;	Ὅτι	μέγα τὸ δέλεαρ, πολλὴ ἡ
[6, 2]	οὐδεὶς ὥρισε χρόνον προφήτης, ἀλλ´	ὅτι	μὲν ἥξει, καὶ ἐρημώσει πάντα,
[6, 2]	τούτων ἐπακούσαιεν τῶν λόγων. ~βʹ	Ὅτι	μὲν οὖν, εἰ τέλος ἔμελλε
[6, 4]	οὖν ἕνεκεν ἀνεῖλεν; οὐκ εὔδηλον,	ὅτι	μισήσας ὑμᾶς καὶ ἀποστραφεὶς καθάπαξ;
[6, 6]	Μὴ γάρ μοι τοῦτο εἴπῃς,	ὅτι	νόμος ἐκεῖ κεῖται καὶ προφητῶν
[6, 6]	ἤνεγκε καὶ καρποὺς, ἵνα μάθωσιν	ὅτι	ὁ τῆς φύσεως Δεσπότης πάλιν
[6, 7]	αὐτὸν σπήλαιον λῃστῶν, νῦν δὲ,	ὅτι	Οἶκον ἐμπορίου, διὰ τὰς παρανομίας
[6, 7]	Ἵνα γὰρ μάθωσιν οἱ πολέμιοι	ὅτι	οὐ δι´ ἀσθένειαν τοῦ Θεοῦ,
[6, 4]	καὶ ἑτέρωθεν ὑμᾶς πεῖσαι πειράσομαι,	ὅτι	οὐκ οἰκείᾳ δυνάμει ἐποίησαν ὅπερ
[6, 5]	τὸ παλαιὸν ἐγίνοντο, ἵνα μάθῃς	ὅτι	οὗτοι οἱ νῦν πατριάρχαι παρ´
[6, 4]	δι´ αὐτῶν ἀποδείξωμεν τῶν Γραφῶν,	ὅτι	οὐχ ἡ τοῦ ναοῦ κατασκαφὴ
[6, 6]	πεῖσαι διὰ τῶν πραγμάτων αὐτῶν,	ὅτι	οὐχ ὡς ἀδελφὸν καὶ προσήκοντα
[6, 3]	δείκνυσι καὶ τοῖς σφόδρα ἀναισχυντοῦσιν,	ὅτι	οὐχὶ παράνομός τις ἦν ὁ
[6, 5]	συνεστάναι. Ὁρᾷς ὅτι δικαίως ἔλεγον	ὅτι	οὐχὶ τῆς ἀληθείας μόνον, ἀλλὰ
[6, 2]	Ὀλᾶ, καὶ τὴν Ὀλιβᾶ, λέγων,	ὅτι	Πορνεῖον ᾠκοδομήσατε ἐν Αἰγύπτῳ, καὶ
[6, 6]	τὰ ἀπὸ τῶν βιβλίων; Εὔδηλον	ὅτι	τὰ ἀπὸ τῶν βιβλίων φθέγγεσθαι
[6, 4]	γὰρ κατὰ τὸν ὑμέτερον λόγον,	ὅτι	τὰ τείχη κατέσκαψαν οἱ ἄνθρωποι,
[6, 4]	οὐκ ἔχετε προφήτας; οὐκ εὔδηλον,	ὅτι	τοῦ Θεοῦ τὰ καθ´ ὑμᾶς
[6, 3]	πρὸς τοὺς πατέρας τοὺς ὑμετέρους,	ὅτι	Ὑμεῖς μὲν ἄξιοι μυρίων ἦτε
[6, 7]	~ζʹ Ὅλως δὲ εἰ νομίζεις,	διότι	νόμος ἐκεῖ κεῖται καὶ προφητῶν
[6, 3]	μου. Ὃ δὲ λέγει, τοιοῦτόν	ἐστι·	Βαρυτέρας (μὲν τιμωρίας ἦτε ἄξιοι
[6, 6]	τόπον ἅγιον. Τί γὰρ μεῖζόν	ἐστι,	βιβλία κεῖσθαι ἐν τόπῳ, ἢ
[6, 1]	ἀμελέτητα ὄντα τυγχάνῃ, ἡμερώτερά πώς	ἐστι	καὶ πραότερα· ἐπειδὰν δὲ αὐτὰ
[6, 1]	παλαίσματα ὑπὲρ τὴν θνητὴν φύσιν	ἐστὶ,	καὶ τὰ ἔπαθλα ὑπὲρ δύναμιν
[6, 5]	αὐτοῦ τίς διηγήσεται; Τίς γάρ	ἐστι	περὶ οὗ φησιν ὅτι Αἴρεται
[6, 4]	ταῦτα ἀνέστειλεν; Παντί που δῆλόν	ἐστι.	Τίνος οὖν ἕνεκεν ἀνεῖλεν; οὐκ
[6, 2]	νῦν. Ἐπεὶ, εἰ μὴ τοῦτό	ἐστι	τὸ αἴτιον τῆς παρούσης ὑμῶν
[6, 7]	ῥημάτων ἐστὶν ἡ δαπάνη, λόγων	ἐστὶ	τὸ ἀνάλωμα. Μὴ τοίνυν κατοκνήσωμεν,
[6, 6]	δὲ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἑτέρωθεν	ἔστι	μαθεῖν πῶς σεμνὸν τὸ τῆς
[6, 7]	ἔστιν ἐνταῦθα πενίαν αἰτιάσασθαι, οὐκ	ἔστι	πτωχείαν προβαλέσθαι· ῥημάτων ἐστὶν ἡ
[6, 1]	μὲν γὰρ διακλάσαντι τὸ ξίφος	ἔξεστι	παρ´ ἑτέρου τινὸς τῶν ἑστώτων
[6, 4]	Καὶ γὰρ ἡ Ἰουδαϊκὴ πολιτεία	οὐχὶ	κάτωθεν πάσας εἶχε τὰς ἀρχὰς,
[6, 2]	τότε Θεὸς, καὶ ἕτερος νῦν;	οὐχὶ	ὁ αὐτός ἐστιν ὁ καὶ
[6, 3]	καὶ τοῖς σφόδρα ἀναισχυντοῦσιν, ὅτι	οὐχὶ	παράνομός τις ἦν ὁ σφαγεὶς,
[6, 7]	τί χρὴ φοβεῖσθαι καὶ δεδοικέναι,	οὐχὶ	τὴν κιβωτὸν ταύτην, ἀλλὰ τὸ
[6, 4]	ἀνθρώποις λογίζωνται τὴν αὐτῶν ἐρήμωσιν,	οὐχὶ	τὴν πόλιν μόνον ἀφῆκε πεσεῖν,
[6, 5]	Ὁρᾷς ὅτι δικαίως ἔλεγον ὅτι	οὐχὶ	τῆς ἀληθείας μόνον, ἀλλὰ καὶ
[6, 5]	οὐδὲ ὑπόκρισιν διατηρῆσαι δύνανται· τοσοῦτον	οὐχὶ	τῆς ἀληθείας μόνον, ἀλλὰ καὶ
[6, 2]	ἀλλοτρίους ἐθεραπεύετε θεούς; Τί δέ;	οὐχὶ	τῆς θαλάσσης σχιζομένης, καὶ τῶν
[6, 3]	τὴν πόλιν ἅπαντας εἶχε συγκεκλεισμένους·	οὐχὶ	τότε δὴ, τότε, ἐπειδὴ ὁ
[6, 4]	μισήσας ὑμᾶς καὶ ἀποστραφεὶς καθάπαξ;	Οὐχὶ,	φησίν· ἀλλ´ ἐπειδὴ τὴν μητρόπολιν