Livre, Chap.
[8, 3]	ξένους καὶ Ἕλληνας φιλανθρωπευομένη, καθ´	ἃς	ἐνδιαιτᾶσθαι τῷ ναῷ τοῖς μὴ
[8, 14]	τάχους οὐδὲν ἀνιέντες ἐπὶ τὰς	Θήβας	ἤλαυνον. Τὸ δὴ λειπόμενον τῆς
[8, 15]	ὄρθρια σπουδὴν ποιούμενοι κατὰ τὰς	Θήβας	τὸν Ὀροονδάτην εἰ δύναιντο καταλαβεῖν.
[8, 13]	καὶ εἰς δεῦρο κατεχούσης καὶ	ὀλίγας	τοῦ περιέσεσθαι τὰς ἐλπίδας ἐνδεικνυμένη.
[8, 2]	νόμιζε» λέγων πάσας σοι τὰς	παλλακίδας	εἶναι παρὰ ταύτην, οὐ μόνον
[8, 13]	καὶ ὀλίγας τοῦ περιέσεσθαι τὰς	ἐλπίδας	ἐνδεικνυμένη. Ἐγὼ δ´ ἂν ταῦτα
[8, 6]	ἀλλ´ ἀπηγόρευτο καὶ αὕτη παρ´	ἐλπίδας	ἡ πεῖρα, συνεῖσα οἷ κακῶν
[8, 5]	ἔσται καιρὸς ἐν ᾧ τοὺς	σφαγέας	ἐκείνου τε καὶ τῶν σὺν
[8, 16]	δ´ οὖν τότε πεζοὶ τοὺς	ἱππέας	ἔφθανον καί τινας καὶ τραυματίας
[8, 12]	ἀθορύβως εἰσέρχονται. Καὶ τοὺς μὲν	ἱππέας	ὁ Βαγώας αὐτοῦ κατέλιπε τοῖς
[8, 2]	τινὰ τῶν πεπιστευμένων εὐνούχων προσκαλεσάμενος	ἱππέας	τε πεντήκοντα ἐγχειρίσας εἰς τὴν
[8, 11]	ὤφελε, καθὰ τὴν πρὸς τὰς	πυρκαϊὰς	ἀντιπάθειαν, ἐπαγγέλλεται, τῆς ἀλάστορος Ἀρσάκης,
[8, 9]	ἐξάλλεσθαι δὲ τῇ κόρῃ τῆς	πυρκαϊᾶς	ἐνεκελεύοντο· οὐ γὰρ δὴ δέος
[8, 16]	Αἰθιοπικῷ περιπίπτει λόχῳ καὶ πλήθει	νεολαίας	εὐοπλούσης οἳ προαπεστάλησαν μὲν ὀπτῆρές
[8, 12]	ἔσπευδεν ἅμα τι καὶ τῆς	σεληναίας	τότε μικρὸν ὑπαυγαζούσης. Καὶ καταλαβὼν
[8, 13]	πυρετοῦ τινος ὥσπερ θεηλάτου τῆς	προτεραίας	ἐνσκήψαντος καὶ θερμῆς ὀξείας ὑποδραμούσης
[8, 11]	ἦν ἐνθύμιον γέγονεν ὃ τῆς	προτεραίας	ἰδοῦσα νυκτὸς τότε μὲν οὐκ
[8, 11]	κρίσεως μοι γενησομένης καὶ τῆς	τελευταίας	προσδοκωμένης, περὶ τῇ γαστρὶ ζωσαμένη
[8, 10]	περὶ τῆς κατὰ τὴν πυρκαϊὰν	θαυματουργίας	ἀνεσκοποῦντο. Καὶ ὁ μὲν Θεαγένης
[8, 12]	αὐτῷ πεντήκοντα ἱππεῖς νυκτὸς ἔτι	βαθείας	ὕπνῳ τὰ πάντα ἐχούσης ἀφικνοῦνται
[8, 6]	μὲν δῆθεν καὶ ὑπὸ τῆς	συνηθείας	ἐπικλωμένη τὸ δὲ ἀληθὲς ἀποπειρωμένη
[8, 9]	τῇ περὶ τὴν Χαρίκλειαν ὑπὸ	συνηθείας	τε καὶ συνδιαιτήσεως, εἴτε καὶ
[8, 9]	τι καὶ τῇ ὑπονοίᾳ τῆς	φαρμακείας	ὑπαγόμενοι, τινὲς δὲ καὶ δέει
[8, 17]	εὐνούχων γένος οὐ παίδων οὐ	συγγενείας	τὸ πιστὸν τῆς εὐνοίας μετασπώσης
[8, 10]	καὶ ὑπερβαλλόντως θεηλατουμένων εἶναι καὶ	δυσμενείας	κρείττονος πειρωμένων, πλὴν εἰ μὴ
[8, 13]	τῆς προτεραίας ἐνσκήψαντος καὶ θερμῆς	ὀξείας	ὑποδραμούσης καὶ εἰς δεῦρο κατεχούσης
[8, 7]	Δεήσει τοίνυν πραγμάτων σοι καὶ	δυσχερείας,	αἰτίας τινὰς καὶ ἐγκλήματα κατὰ
[8, 9]	διὰ τὰς ἀφορήτους τῆς τύχης	ἐπηρείας·	ἐμὲ μὲν οὖν σὺν εὐμενείᾳ
[8, 17]	δεσμῶν εἰς τὸ ἐπισπεῦδον τῆς	πορείας	ἰσοταχεῖν ἀδυνατοῦντας. Καὶ ἦν ὥσπερ
[8, 17]	καὶ πολεμίοις ἐπάγεσθαι ὑπὸ τῆς	χρείας	ἐδιδάχθησαν. Ὡς οὖν ὁ Θεαγένης
[8, 1]	καὶ οὐδενὶ τὴν ὁρμὴν τῆς	στρατείας	φράσας. Κἀπειδὴ τὰς Φίλας ὑπερβεβηκέναι
[8, 9]	φαρμακείαν ᾗ τοσοῦτον περίεστι τῆς	γοητείας	ὡς καὶ πρὸς τὴν πυρὸς
[8, 5]	Λόγος οὐδεὶς» εἰποῦσα τῆς σῆς	προφητείας·	μίαν ὁρᾷ προφητείαν ἔρως τὴν
[8, 17]	ἤδη μακρᾶς τῆς Αἰγυπτίας καὶ	βραχείας	τῆς πεύσεως τὰ πρῶτα εἶναι
[8, 3]	ἀρχιευνοῦχον τοιόνδε Ὑπὲρ μὲν ὧν	οἰκίας	τῆς ἐμῆς ὀλιγωρεῖς, εὐθύνας ὑφέξεις·
[8, 9]	καὶ ἐστέναξε καὶ Ὢ τῆς	ἀθλίας»	ἔφη, τῆς οὐδὲν αἰτίας. Τῶν
[8, 1]	ὡς ὑπὲρ εἰρήνης ἢ καὶ	φιλίας	πρεσβεύοιεν ἀπαγγείλαντας, αὐτὸς αἰφνίδιον ἐπιστὰς
[8, 3]	καταλέλοιπεν, ὄντων μοι καὶ ἄλλων	φιλίας	πρὸς τοὺς ξένους δικαιωμάτων. Εὖ
[8, 2]	ἦν ὁ σατράπης, θυμοῦ καὶ	ἐπιθυμίας	ἅμα ὥσπερ εἰς ἄρκυς ἐμβεβλημένος·
[8, 2]	ἀγανάκτησιν καὶ τιμωρίαν ἐξῄει) δι´	ἐπιθυμίας	αὖθις ἐξέκαε τὰ κατὰ τὴν
[8, 1]	αὐτὸν φιλοφρονήσεις καὶ τὰς ἐκείνου	διακονίας	τε καὶ οἰνοχοΐας· καὶ ὡς
[8, 14]	οὐκέτ´ ἀνεχόμενοι πιεζόμενοί τε ὑπ´	ἀγρυπνίας	καὶ πλέον τὴν Χαρίκλειαν πρὸς
[8, 11]	μὲν οὐκ οἶδ´ ὅπως τῆς	διανοίας	ἀπέβαλον νυνὶ δέ μοι εἰς
[8, 17]	οὐ συγγενείας τὸ πιστὸν τῆς	εὐνοίας	μετασπώσης ἀλλὰ ἐκ μόνου τοῦ
[8, 6]	ἀφορμὴν τῆς εἰς τὴν Χαρίκλειαν	εὐνοίας	τε καὶ πίστεως παρεσχημένη, μόνον
[8, 16]	πτοίας ἐμπέπληστο καὶ ἀπὸ τῆς	χροιᾶς	Αἰθίοπας εἶναι τοὺς φανέντας γνωρίσαντες
[8, 16]	ὑπό τε τῆς ἀπροσδοκήτου βοῆς	πτοίας	ἐμπέπληστο καὶ ἀπὸ τῆς χροιᾶς
[8, 1]	τὰς ἐκείνου διακονίας τε καὶ	οἰνοχοΐας·	καὶ ὡς πέπρακται μὲν ἤδη
[8, 11]	ἧς σε πατρίδος τῆς ἐμῆς	Αἰθιοπίας	ἐπιβήσεσθαι ἐπαγγέλλεται, Ἀρσάκην καὶ δεσμὰ
[8, 9]	θορύβου τῆς κατὰ τὴν πρᾶξιν	ἀτοπίας	εἴτε καὶ συγχεθεῖσαν ὑπὸ τῆς
[8, 15]	ἐκδιδάσκων. ~Ἤδη δὲ τῆς ἄγαν	μεσημβρίας	χαλώσης οὐκέτι κατὰ κορυφὴν ἡλίου
[8, 10]	μὲν γὰρ καινουργὸν» ἔφη τῆς	σωτηρίας	δαιμονίᾳ τινὶ καὶ θείᾳ παντάπασιν
[8, 16]	ὑπὸ νυκτός τε καὶ τόπων	ἀπειρίας,	ᾗ πορρωτάτω τῶν φιλίων προσῆκον
[8, 5]	τυχοῦσα Θεαγένους προληφθείην ὑπὸ τῆς	κατηγορίας,	ἢ κἂν οὕτω τύχῃ τῆς
[8, 16]	ἐσόμενοι καὶ τὸ ἀσφαλὲς τῆς	ὁδοιπορίας	τῇ παρὰ σφῶν ἀποπείρᾳ πρὸς
[8, 5]	ἢ κἂν οὕτω τύχῃ τῆς	τιμωρίας,	εἴ τι πρὶν ἐντυχεῖν μοι
[8, 9]	κοινῶν καὶ δικάζειν τε καὶ	τιμωρίας	ὁρίζειν τὴν ἰσχὺν εἶχον ἐπὶ
[8, 9]	ληφθεῖσαν καὶ ὁμολογήσασαν ἐξελέσθαι τῆς	τιμωρίας	πειρώμενοι; καὶ ἅμα μὲν ἀθεμίτῳ
[8, 11]	ἔνεστιν, ἕτερόν που καὶ καινότερον	τιμωρίας	τρόπον τὰ νῦν ἐπινοούσης. Καὶ
[8, 15]	τις ἱππεὺς ὑπὸ συντόνου τῆς	ἐλασίας	ὡς ἐδόκει, πνευστιῶν μὲν αὐτὸς
[8, 14]	τὴν Χαρίκλειαν πρὸς τῆς συνεχοῦς	ἱππηλασίας	ἀπειρηκυῖαν ὁρῶντες ἔγνωσαν αὐτοῦ που
[8, 16]	ἱππέας ἔφθανον καί τινας καὶ	τραυματίας	γενέσθαι σφενδονῶντες ἴσχυσαν· οὐ μὴν
[8, 15]	ἀλλά τινος τῶν ἀπὸ τῆς	στρατιᾶς	καθ´ ὁδὸν ἐντυχόντος καὶ ὡς
[8, 7]	τοίνυν πραγμάτων σοι καὶ δυσχερείας,	αἰτίας	τινὰς καὶ ἐγκλήματα κατὰ τῆς
[8, 9]	τῆς ἀθλίας» ἔφη, τῆς οὐδὲν	αἰτίας.	Τῶν δὲ περιεστώτων θαυμασάντων καὶ
[8, 8]	ὑπὸ ἀγαθοῦ τοῦ συνειδότος τῆς	συκοφαντίας	ἀφροντιστοῦσα τὸ δὲ χαίρουσα εἰ
[8, 17]	τε συνδιαιτήσεως ἤδη μακρᾶς τῆς	Αἰγυπτίας	καὶ βραχείας τῆς πεύσεως τὰ
[8, 15]	τοῖς ἐχθροῖς ἐπαπόλλυσθαι. Δείλης οὖν	ὀψίας	ἤδη πρὸς τὸ εὐπνούστερον ἀναχεομένης
[8, 5]	τοῦ Ἀχαιμένους οὐ φαινομένου δι´	ὑποψίας	ἐλάμβανε, τῆς Κυβέλης εἴ ποτε
[8, 3]	πάντα ἐν ἡμέραις ταῖς τεταγμέναις	ἐπενέγκας,	ἀναζητήσεως ἔννοιαν τῶν περὶ τὸν
[8, 7]	τῆς διακονουμένης ἅβρας οἴνου κεκραμένου	κύλικας	ἐπιδούσης, προτέρᾳ τῇ Χαρικλείᾳ προσφέρειν
[8, 9]	τῇ Χαρικλείᾳ νευούσης, ἐναλλάξαι τὰς	κύλικας	καὶ τῇ πρεσβύτιδι προσενεγκεῖν ἐν
[8, 1]	βασιλεὺς πρεσβείαν ὡς τὸν Ὀροονδάτην	στείλας	ἐξῄτει μὲν {καὶ} τὰς Φίλας
[8, 2]	καὶ οὗπερ ἂν αὐτὸς καταλαμβάνοιτο	ἐπιστείλας.	~Ἐνεχείριζε δὲ καὶ γράμματα τὸ
[8, 3]	προνοεῖν καὶ ὑπερμαχεῖν τῶν ξένων	{ἐπιστείλας}	χάριν μὲν ἔχειν ὁμολογῶν ὅτι
[8, 12]	τε ἑαυτὸν καὶ τὸ σιωπᾶν	ἐπιστείλας	ὡς τὸν Εὐφράτην ἐμπειρίᾳ καὶ
[8, 5]	πυνθάνοιτο καὶ ἐπιζητοίη τὸν Ἀχαιμένην	ποικίλας	καὶ ἄλλοτε ἄλλας προφάσεις ἀναπλαττούσης
[8, 1]	καὶ τὴν πόλιν ἐπίμαχον τὰς	Φίλας	ἀεὶ τυγχάνουσαν ἐκ προλήψεως ὑφ´
[8, 1]	στείλας ἐξῄτει μὲν {καὶ} τὰς	Φίλας	ἐξῄτει δὲ καὶ τὰ σμαράγδεια
[8, 1]	ὁριζομένων, Αἰγυπτίων δὲ καὶ τὰς	Φίλας	κατὰ τὴν προενοίκησιν τῶν παρ´
[8, 1]	τῆς στρατείας φράσας. Κἀπειδὴ τὰς	Φίλας	ὑπερβεβηκέναι τοὺς πρεσβευτὰς εἴκαζεν, ὀλιγωρίαν
[8, 5]	τὸν Ἀχαιμένην ποικίλας καὶ ἄλλοτε	ἄλλας	προφάσεις ἀναπλαττούσης καὶ πάντα μᾶλλον
[8, 7]	συνήθως εἰς τὸ δωμάτιον ἄλλοτε	ἄλλας	προφάσεις ἀναπλαττούσης) {καὶ} Ὦ δαιμονία»
[8, 13]	~Ὑποδεξάμενος οὖν ὁ Εὐφράτης τὰς	ἐπιστολὰς	καὶ ἀμφοτέρας ἐπελθὼν Ἀρσάκη μὲν»
[8, 13]	ἔδωκα, θᾶττον ἂν προαποθανούσῃ καὶ	ἡμᾶς	συναπολεσάσῃ ἢ ἑκούσῃ τοὺς νέους
[8, 9]	συνέδριον εἰς αὔριον δημοσίᾳ δι´	ὑμᾶς	ἐσόμενον καὶ γνώσεσθε αὐτήν τε
[8, 2]	τὴν Μέμφιν ἀλλὰ καὶ τὰς	ἑπομένας»	καὶ ἄλλα πολλὰ πρὸς τούτοις
[8, 17]	ἑαυτὸν δὲ καὶ τὴν Χαρίκλειαν	Ἕλληνας	γένος Πέρσαις μὲν πρότερον αἰχμαλώτους
[8, 3]	τὸ παρὸν δὲ τοὺς ξένους	Ἕλληνας	τοὺς αἰχμαλώτους Βαγώᾳ παράδος ὡς
[8, 3]	ὑπεδέξατο νέους καὶ ξένους καὶ	Ἕλληνας	φιλανθρωπευομένη, καθ´ ἃς ἐνδιαιτᾶσθαι τῷ
[8, 16]	ποδωκείᾳ συνειδότες καὶ εἰς ὀπάς	τινας	βραχυστόμους καὶ χηραμοὺς κρυφίους πετρῶν
[8, 7]	πραγμάτων σοι καὶ δυσχερείας, αἰτίας	τινὰς	καὶ ἐγκλήματα κατὰ τῆς κόρης
[8, 16]	πεζοὶ τοὺς ἱππέας ἔφθανον καί	τινας	καὶ τραυματίας γενέσθαι σφενδονῶντες ἴσχυσαν·
[8, 13]	παντοίως ἀθλίους μὲν ὄντας καὶ	κακοδαίμονας	καὶ μυρίαις αἰκίαις καὶ κολάσεσιν
[8, 13]	τὰ ἔργα παρέστησε τὰ πάντα	σώφρονας.	Καὶ ἅμα λέγων ἦγεν ἐπὶ
[8, 3]	ὧν οἰκίας τῆς ἐμῆς ὀλιγωρεῖς,	εὐθύνας	ὑφέξεις· τὸ παρὸν δὲ τοὺς
[8, 9]	πίστεως τῆς εἰς ἀλλήλους φέρειν	ἀγῶνας.	~Πολλὰ γοῦν μέχρι πόρρω τῶν
[8, 3]	πόλεμον, ἕπεσθαι καὶ τὸν Ἀχαιμένην	προστάξας	ἠρέμα καὶ οὐκ εἰδότα παραφρουρούμενον
[8, 15]	ἐν συννοίᾳ τῶν ἀπαγγελθέντων γεγονέναι	δόξας	Ὦ ξένοι» ἔφη θαρσεῖτε. Δίκην
[8, 16]	τῇ ποδωκείᾳ συνειδότες καὶ εἰς	ὀπάς	τινας βραχυστόμους καὶ χηραμοὺς κρυφίους
[8, 16]	ἐμπέπληστο καὶ ἀπὸ τῆς χροιᾶς	Αἰθίοπας	εἶναι τοὺς φανέντας γνωρίσαντες καὶ
[8, 3]	καὶ Ὀροονδάτης ἐπὶ τὸν πρὸς	Αἰθίοπας	πόλεμον, ἕπεσθαι καὶ τὸν Ἀχαιμένην
[8, 16]	τὸ ὄναρ εἰπόντος καὶ τοὺς	Αἰθίοπας	τούτους ὧν εἰς τὴν γῆν
[8, 9]	ὡς τὴν μὲν πόλιν ὑπὸ	χαρᾶς	ἅμα καὶ ἐκπλήξεως μέγα τε
[8, 7]	τοίνυν εἱστιῶντο· καὶ τῆς διακονουμένης	ἅβρας	οἴνου κεκραμένου κύλικας ἐπιδούσης, προτέρᾳ
[8, 1]	καὶ αὐτὸς ἐπειχθῆναι καὶ λάθρα	διαδρὰς	ἥκειν μηνυτής, εὐνοίᾳ τῇ περὶ
[8, 5]	μεγάλην εἰς πειθὼ κέκτηται πρὸς	ἄνδρας	ἴυγγα τὰ γυναικεῖα καὶ σύνοικα
[8, 3]	ἐπαληθεύων. Κατὰ δὲ τὰς αὐτὰς	ἡμέρας	καὶ κατὰ τὴν Μέμφιν τοιάδε
[8, 15]	συνεχῆ νύκτα καὶ τῆς συναπτομένης	ἡμέρας	τὰ ὄρθρια σπουδὴν ποιούμενοι κατὰ
[8, 3]	ὅτι τὰς διὰ μέσου ταύτας	ἡμέρας	ὑπεδέξατο νέους καὶ ξένους καὶ
[8, 16]	τὴν λόχμην ἐπετείχιζον. Ἄρτι δὲ	ἡμέρας	ὑποφαινούσης τὸν Βαγώαν καὶ τὴν
[8, 5]	ἕκαστον ποιούμενος· καὶ αὐλῆς τῆς	ἡμετέρας	ὡς ὅτι τάχιστα καὶ ἑκὼν
[8, 11]	ἀνάγραπτος καὶ τελετῆς, ὡς ἔοικε,	θειοτέρας	ἀνάμεστος παρ´ ἧς εἰκάζω δύναμίν
[8, 17]	τὸ παρὸν δὲ Αἰθίοψιν ὑπὸ	χρηστοτέρας	ἴσως τύχης ἐγχειριζομένους, ἔγνωσαν φείδεσθαι
[8, 13]	ὁ Εὐφράτης τὰς ἐπιστολὰς καὶ	ἀμφοτέρας	ἐπελθὼν Ἀρσάκη μὲν» ἔφη ἄλλως
[8, 6]	καὶ πλέον ἀπεμάχετο πρὸς τὰς	πείρας,	τὸ μὲν σῶμα καταπονούμενος τὴν
[8, 9]	ἐπιβήσεται τῆς πυρᾶς ἐπαγγειλαμένη, τὰς	χεῖρας	εἰς οὐρανὸν καὶ καθ´ ὃ
[8, 9]	τε αὐτὴν τῇ Χαρικλείᾳ τὰς	χεῖρας	καὶ εἰς τὸν δῆμον ἰταμὸν
[8, 17]	Θεαγένης ὑπό τε συνδιαιτήσεως ἤδη	μακρᾶς	τῆς Αἰγυπτίας καὶ βραχείας τῆς
[8, 3]	ἴσθι δέσμιος ἀχθῆναι προστεταγμένος τῆς	δορᾶς	ἀφαιρησόμενος. Οἱ μὲν δὴ περὶ
[8, 12]	τοῖς πολλοῖς ἀγνοουμένην ἀσθενεῖς τὰς	θύρας	ἐκμοχλεύσας καὶ τῷ κατοικοῦντι φράσας
[8, 1]	ἐπικρατούντων γινομένης, τότε δὲ ὑπὸ	φρουρᾶς	Αἰγυπτίων τε καὶ Περσῶν κατεχομένης,
[8, 9]	ἀνεβόα καὶ προσιόντες ἀπὸ τῆς	πυρᾶς	ἀπεσόβουν, τοῦ Θυάμιδος ἐξάρχοντος καὶ
[8, 9]	δὲ ἄλλοτε ἄλλῳ μέρει τῆς	πυρᾶς	ἐνήλλετο θαυμάζουσα μὲν τὸ γινόμενον
[8, 9]	καὶ ὡς ἑκοῦσα ἐπιβήσεται τῆς	πυρᾶς	ἐπαγγειλαμένη, τὰς χεῖρας εἰς οὐρανὸν
[8, 9]	καὶ ὁρμησάντων, ἐπέβη προλαβοῦσα τῆς	πυρᾶς	καὶ εἰς τὸ μεσαίτατον ἐνιδρυθεῖσα
[8, 9]	τὴν εὐεργεσίαν ἐξήλατό τε τῆς	πυρᾶς	ὡς τὴν μὲν πόλιν ὑπὸ
[8, 9]	πάντων τιμιωτέραν καὶ εὐνουστέραν ἀπολέσειε,	μάρτυρας	τοὺς δικαστὰς ἐπικαλουμένη ὡς ξένην
[8, 9]	νέον τε καὶ ἄμαχον τῆς	ὥρας	παθόντες πυρὶ καταναλωθῆναι κατέκριναν. Ἥρπαστο
[8, 14]	Θεαγένην μετέδωκε διωθουμένους τὰ πρῶτα	ἐπαναγκάσας,	καὶ ὡς περιττὸν εἴη σιτεῖσθαι
[8, 3]	ἔχειν ἐπικρατέστερον. Ὁ δὴ Θύαμις	θαυμάσας	Δεσποτεύεις δὲ» ἔφη σὺ τούτων
[8, 2]	αὖθις δυνήσεται, Μικρὰ νόμιζε» λέγων	πάσας	σοι τὰς παλλακίδας εἶναι παρὰ
[8, 15]	πρὸς τὸν Βαγώαν ἰδίᾳ τι	φράσας	ἡσύχαζεν. Ὁ δὲ εἰς βραχὺ
[8, 1]	οὐδενὶ τὴν ὁρμὴν τῆς στρατείας	φράσας.	Κἀπειδὴ τὰς Φίλας ὑπερβεβηκέναι τοὺς
[8, 12]	θύρας ἐκμοχλεύσας καὶ τῷ κατοικοῦντι	φράσας	τε ἑαυτὸν καὶ τὸ σιωπᾶν
[8, 3]	περὶ τὴν κηδείαν τοῦ Καλασίριδος	ἐκτελέσας	καὶ τὰ νενομισμένα τῷ πατρὶ
[8, 3]	τοὺς ξένους δικαιωμάτων. Εὖ γε	ἐποίησας»	ἡ Ἀρσάκη πρὸς αὐτόν τοῦ
[8, 5]	τοῦ παιδὸς ἐπιχειρημάτων, ἃ πῶς	ἠγνόησας	οὐκ ἔχω συμβάλλειν. Καὶ ἡ
[8, 2]	ὕστερον ἐπὶ μισθῷ τῶν μηνυμάτων	ἐξαιτήσας	πρὸς γάμον ἕξειν. Καὶ ὅλως
[8, 12]	κατέλιπε τοῖς σατραπείοις ἐν κύκλῳ	περιστήσας	ὡς εἴ τις καὶ γένοιτο
[8, 15]	ἡσύχαζεν. Ὁ δὲ εἰς βραχὺ	κατηφήσας	καὶ ἐν συννοίᾳ τῶν ἀπαγγελθέντων
[8, 2]	εὐνούχων προσκαλεσάμενος ἱππέας τε πεντήκοντα	ἐγχειρίσας	εἰς τὴν Μέμφιν ἐξέπεμπεν, ἄγειν
[8, 12]	πολλοῖς ἀγνοουμένην ἀσθενεῖς τὰς θύρας	ἐκμοχλεύσας	καὶ τῷ κατοικοῦντι φράσας τε
[8, 12]	ἔσονται θεούς τε καὶ τὰς	παρούσας	τύχας ἐπομνύντες οὕτω διῆγον. Ὁ
[8, 9]	εὐγενῶς τε καὶ γενναίως τὰς	προσπιπτούσας	τύχας καὶ τοὺς ὑπὲρ σωφροσύνης
[8, 7]	βίου διανοουμένην, (ἤδη γὰρ ὑπῄσθητο	τὰς	ἀμφὶ Θεαγένει τύχας ποικίλως αὐτὴν
[8, 3]	μηνυθέντα δείξειεν ἐπαληθεύων. Κατὰ δὲ	τὰς	αὐτὰς ἡμέρας καὶ κατὰ τὴν
[8, 9]	δὲ ὑπομένουσαν τὸν θάνατον διὰ	τὰς	ἀφορήτους τῆς τύχης ἐπηρείας· ἐμὲ
[8, 3]	χάριν μὲν ἔχειν ὁμολογῶν ὅτι	τὰς	διὰ μέσου ταύτας ἡμέρας ὑπεδέξατο
[8, 13]	ἀνεβόησεν ὅτι νυκτὶ καὶ ζόφῳ	τὰς	ἑαυτῆς ἀθεμίτους πράξεις ἐπικρύπτειν οἴεται.
[8, 1]	τὰς περὶ αὐτὸν φιλοφρονήσεις καὶ	τὰς	ἐκείνου διακονίας τε καὶ οἰνοχοΐας·
[8, 13]	κατεχούσης καὶ ὀλίγας τοῦ περιέσεσθαι	τὰς	ἐλπίδας ἐνδεικνυμένη. Ἐγὼ δ´ ἂν
[8, 13]	δοκίμαζε. ~Ὑποδεξάμενος οὖν ὁ Εὐφράτης	τὰς	ἐπιστολὰς καὶ ἀμφοτέρας ἐπελθὼν Ἀρσάκη
[8, 2]	κατὰ τὴν Μέμφιν ἀλλὰ καὶ	τὰς	ἑπομένας» καὶ ἄλλα πολλὰ πρὸς
[8, 14]	περιστοιχισάμενοι τάχους οὐδὲν ἀνιέντες ἐπὶ	τὰς	Θήβας ἤλαυνον. Τὸ δὴ λειπόμενον
[8, 15]	τὰ ὄρθρια σπουδὴν ποιούμενοι κατὰ	τὰς	Θήβας τὸν Ὀροονδάτην εἰ δύναιντο
[8, 12]	παραπυλίδα τοῖς πολλοῖς ἀγνοουμένην ἀσθενεῖς	τὰς	θύρας ἐκμοχλεύσας καὶ τῷ κατοικοῦντι
[8, 2]	εἶναι παρὰ ταύτην, οὐ μόνον	τὰς	κατὰ τὴν Μέμφιν ἀλλὰ καὶ
[8, 9]	δοῦναι τῇ Χαρικλείᾳ νευούσης, ἐναλλάξαι	τὰς	κύλικας καὶ τῇ πρεσβύτιδι προσενεγκεῖν
[8, 16]	ἐδιδάχθησαν ἀπὸ σφενδόνης δὲ κατὰ	τὰς	μάχας ἀκροβολιζόμενοι ἢ δρῶσί τι
[8, 2]	Μικρὰ νόμιζε» λέγων πάσας σοι	τὰς	παλλακίδας εἶναι παρὰ ταύτην, οὐ
[8, 12]	ἀλλήλους ἔσονται θεούς τε καὶ	τὰς	παρούσας τύχας ἐπομνύντες οὕτω διῆγον.
[8, 6]	τότε καὶ πλέον ἀπεμάχετο πρὸς	τὰς	πείρας, τὸ μὲν σῶμα καταπονούμενος
[8, 1]	βασίλεια τοῦ Θεαγένους εἰσοικισμόν, καὶ	τὰς	περὶ αὐτὸν φιλοφρονήσεις καὶ τὰς
[8, 9]	ἐπιθαρσύνειν εὐγενῶς τε καὶ γενναίως	τὰς	προσπιπτούσας τύχας καὶ τοὺς ὑπὲρ
[8, 11]	ὡς ὤφελε, καθὰ τὴν πρὸς	τὰς	πυρκαϊὰς ἀντιπάθειαν, ἐπαγγέλλεται, τῆς ἀλάστορος
[8, 1]	ἐγκρατὴς καὶ τὴν πόλιν ἐπίμαχον	τὰς	Φίλας ἀεὶ τυγχάνουσαν ἐκ προλήψεως
[8, 1]	Ὀροονδάτην στείλας ἐξῄτει μὲν {καὶ}	τὰς	Φίλας ἐξῄτει δὲ καὶ τὰ
[8, 1]	Αἰθιοπίαν ὁριζομένων, Αἰγυπτίων δὲ καὶ	τὰς	Φίλας κατὰ τὴν προενοίκησιν τῶν
[8, 1]	ὁρμὴν τῆς στρατείας φράσας. Κἀπειδὴ	τὰς	Φίλας ὑπερβεβηκέναι τοὺς πρεσβευτὰς εἴκαζεν,
[8, 9]	ἑκοῦσα ἐπιβήσεται τῆς πυρᾶς ἐπαγγειλαμένη,	τὰς	χεῖρας εἰς οὐρανὸν καὶ καθ´
[8, 9]	ἐπιβάλλειν τε αὐτὴν τῇ Χαρικλείᾳ	τὰς	χεῖρας καὶ εἰς τὸν δῆμον
[8, 1]	εἰρήνης ἢ καὶ φιλίας πρεσβεύοιεν	ἀπαγγείλαντας,	αὐτὸς αἰφνίδιον ἐπιστὰς τήν τε
[8, 7]	ἡ Κυβέλη Θεοὺς» ἔφη ἐπόμνυμι	πάντας	ἦ μὴν λυθήσεσθαί σοι πάντα
[8, 1]	τοῖς τε ἐνοικοῦσι καὶ φρουροῖς	ἐμποιήσαντας	καὶ ὡς ὑπὲρ εἰρήνης ἢ
[8, 16]	ἴσχυσαν· οὐ μὴν ἐδέξαντό γε	ἀντεφορμήσαντας	ἀλλὰ προτροπάδην εἰς τοὺς ἀπολειφθέντας
[8, 13]	ἐμοῦ κελευομένου δὲ πρὸς Ἀρσάκης	ὑποστάντας	τἄλλα δέ, ὡς ἔοικεν, εὖ
[8, 9]	ὡς ἐδόκει κατασπασαμένη τούς τε	συνεκτεθέντας	ὅρμους ἀεὶ μὲν καὶ ἀπορρήτως
[8, 16]	ἀντεφορμήσαντας ἀλλὰ προτροπάδην εἰς τοὺς	ἀπολειφθέντας	τῶν φιλίων πολὺ καθυστεροῦντας ἀπεδίδρασκον.
[8, 16]	τῆς χροιᾶς Αἰθίοπας εἶναι τοὺς	φανέντας	γνωρίσαντες καὶ τὸ πλῆθος ὡς
[8, 13]	Καὶ κατελέει παντοίως ἀθλίους μὲν	ὄντας	καὶ κακοδαίμονας καὶ μυρίαις αἰκίαις
[8, 17]	φιλίους πλέον ἢ πολεμίους τοὺς	ἐπιόντας	ὑποτιθεμένη, φράζουσα δὲ οὐδὲν τῷ
[8, 16]	τὴν σὺν αὐτῷ ἵππον αἰσθόμενοι	παριόντας	καὶ τὸ πλῆθος ὡς ὀλίγοι
[8, 3]	κατὰ πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα	προσήκοντας	πλέον δὲ ὅτι ὁ πατὴρ
[8, 14]	εἴη σιτεῖσθαι τοὺς αὐτίκα τεθνηξομένους	φάσκοντας	μετέπειθεν, ὡς οὐδὲν ἔσται τοιοῦτο
[8, 16]	ἀφικέσθαι πεπρωμένον εἶναι ἡμῖν αἰχμαλώτους	ἁλόντας·	καλὸν οὖν ἐγχειρίζειν ἑαυτοὺς καὶ
[8, 13]	ἐπὶ θανάτῳ καὶ τὴν τελευταίαν	ἀπάξοντας	εἰς βραχὺ μὲν διεταράχθησαν, εἶτα
[8, 17]	δεσμώτας κάλλει δὲ καὶ εὐγενείᾳ	διαπρέποντας	ἠρώτων οἵτινες εἶεν Αἰγύπτιόν τε
[8, 8]	ἐπειρᾶτο, κατειλήφει δὲ καὶ τοὺς	παρόντας·	τὸ γὰρ κακὸν ὡς ἐῴκει
[8, 17]	ἢ ἀμφοτέρων ἢ θατέρου πάντως	συνήσοντας.	Οἱ γὰρ ὀπτῆρές τε καὶ
[8, 5]	μεθήσομαι, τὸ μὲν παρὸν ἐμοὶ	δουλεύοντας	ὀλίγον δὲ ὕστερον ἀδελφῷ τῷ
[8, 16]	τοὺς ἀπολειφθέντας τῶν φιλίων πολὺ	καθυστεροῦντας	ἀπεδίδρασκον. Ὃ δὴ καὶ σκοπήσαντες
[8, 17]	τὸ ἐπισπεῦδον τῆς πορείας ἰσοταχεῖν	ἀδυνατοῦντας.	Καὶ ἦν ὥσπερ ἐν δράματι
[8, 10]	νύκτα τὴν παροῦσαν ἐντεύξεσθαι ἀλλήλοις	ἀπεγνωκότας	καὶ οἷον ἀλλήλων ἐφ´ ὅσον
[8, 13]	τἄλλα δέ, ὡς ἔοικεν, εὖ	γεγονότας	καὶ ὡς ἡ πεῖρά μοι
[8, 9]	εὐθέος λοιδορουμένη καὶ παντοίως τοὺς	δικαστὰς	εἰς τὴν τιμωρίαν ἐκκαλουμένη. Τὰ
[8, 9]	καὶ εὐνουστέραν ἀπολέσειε, μάρτυρας τοὺς	δικαστὰς	ἐπικαλουμένη ὡς ξένην ὑποδεξαμένη καὶ
[8, 9]	τὴν κρίσιν ἐκέλευσε· τούς τε	δυναστὰς	Περσῶν οἳ τοῦ βουλεύεσθαι ὑπὲρ
[8, 1]	φιλίας πρεσβεύοιεν ἀπαγγείλαντας, αὐτὸς αἰφνίδιον	ἐπιστὰς	τήν τε φρουρὰν ἐξήλασε, δύο
[8, 3]	δείξειεν ἐπαληθεύων. Κατὰ δὲ τὰς	αὐτὰς	ἡμέρας καὶ κατὰ τὴν Μέμφιν
[8, 3]	ὁμολογῶν ὅτι τὰς διὰ μέσου	ταύτας	ἡμέρας ὑπεδέξατο νέους καὶ ξένους
[8, 1]	Κἀπειδὴ τὰς Φίλας ὑπερβεβηκέναι τοὺς	πρεσβευτὰς	εἴκαζεν, ὀλιγωρίαν τοῖς τε ἐνοικοῦσι
[8, 1]	τυχών) ὀλίγαις τε προφθῆναι τοὺς	πρεσβευτὰς	ἡμέραις ἐπιτρέψας ἐφείπετο, πάλαι προπαρασκευασάμενος
[8, 13]	δὴ Βαγώας ἰδὼν τοὺς νέους,	δεσμώτας	καὶ ταῦτα καὶ ἤδη πρὸς
[8, 17]	τοὺς δὲ ἀόπλους μὲν καὶ	δεσμώτας	κάλλει δὲ καὶ εὐγενείᾳ διαπρέποντας
[8, 6]	Ἡ δὲ ἐφοίτα συνεχῶς καὶ	τροφὰς	κρύφα παρεισφέρειν ἐνεδείκνυτο, οἰκτείρουσα μὲν
[8, 16]	ἀπὸ σφενδόνης δὲ κατὰ τὰς	μάχας	ἀκροβολιζόμενοι ἢ δρῶσί τι πρὸς
[8, 12]	θεούς τε καὶ τὰς παρούσας	τύχας	ἐπομνύντες οὕτω διῆγον. Ὁ δὲ
[8, 9]	τε καὶ γενναίως τὰς προσπιπτούσας	τύχας	καὶ τοὺς ὑπὲρ σωφροσύνης τε
[8, 7]	γὰρ ὑπῄσθητο τὰς ἀμφὶ Θεαγένει	τύχας	ποικίλως αὐτὴν καὶ ταῦτα τῆς
[8, 1]	τε προφθῆναι τοὺς πρεσβευτὰς ἡμέραις	ἐπιτρέψας	ἐφείπετο, πάλαι προπαρασκευασάμενος δῆθεν ὡς
[8, 5]	θεούς τε ἐπιμαρτυράμενος καὶ τοσοῦτον	ἐπισκήψας,	ὡς οὐκ εἰς καλὸν ταῦτα
[8, 16]	τῶν ἐναντίων ἀποκρύψαντες· ὁ δὲ	Βαγώας	ἁλίσκεται προσπταίσαντι τῷ ἵππῳ συγκατενεχθεὶς
[8, 14]	τε καὶ κατάσκιον· ἐνταῦθα ὁ	Βαγώας	ἅμα τοῖς ἀμφ´ αὐτὸν ἐνηυλίσατο
[8, 12]	Καὶ τοὺς μὲν ἱππέας ὁ	Βαγώας	αὐτοῦ κατέλιπε τοῖς σατραπείοις ἐν
[8, 12]	καὶ Τίς οὑτοσί; βοῶντα κατέστελλε	Βαγώας	ἐγώ» λέγων, ἀλλὰ φῶς ἥκειν
[8, 15]	ἐπιβρίσαντος, ἐκτραπεὶς τῶν Θηβῶν ὁ	Βαγώας	ἐπὶ τὴν Συήνην ἤλαυνεν. ~Ἤδη
[8, 13]	τὸ δεσμωτήριον. Ὁ μὲν δὴ	Βαγώας	ἰδὼν τοὺς νέους, δεσμώτας καὶ
[8, 14]	κατὰ χώραν ἔμενεν· ὁ δὲ	Βαγώας	καὶ οἱ ἱππεῖς τῶν πολλῶν
[8, 12]	ἐπομνύντες οὕτω διῆγον. Ὁ δὲ	Βαγώας	καὶ οἱ σὺν αὐτῷ πεντήκοντα
[8, 16]	βοῆς ἐκδύντες μετέθεον. Ὁ δὲ	Βαγώας	καὶ τὸ ἄλλο ἱππικὸν ὑπό
[8, 15]	ἐκποδὼν ἔχοντες. Ταῦτ´ ἔλεγεν ὁ	Βαγώας	ὡς παραστησόμενος, ἀλλὰ ψελλιζόμενος τὴν
[8, 8]	ὄντος τεθνήξεται καὶ κερδήσει τὸ	ἐναγὲς	τῆς πράξεως, ὃ καθ´ ἑαυτῆς
[8, 1]	μεταξὺ σταδίοις διείργεται· ταύτην ποτὲ	φυγάδες	Αἰγύπτιοι καταλαβόντες καὶ ἐνοικήσαντες ἀμφίβολον
[8, 6]	λιμῷ καὶ αἰκίαις, εἰς οἴκημα	ζοφῶδες	κατακλεισάμενος καὶ εἰδότι μέν, μὴ
[8, 6]	τῆς συνηθείας ἐπικλωμένη τὸ δὲ	ἀληθὲς	ἀποπειρωμένη ποίαν τινὰ γνώμην ἔχοι
[8, 8]	εἰ μὴ βούλοιτο λέγειν τὸ	ἀληθὲς	κολαστήρια καὶ βασάνους ἀπειλούσης, καινὸν
[8, 16]	ὀπτῆρές τε ἐσόμενοι καὶ τὸ	ἀσφαλὲς	τῆς ὁδοιπορίας τῇ παρὰ σφῶν
[8, 12]	καὶ τὰ πρὸς Ἀρσάκην ἐπεσταλμένα	λυσιτελὲς	ἀποδοῦναι πρότερον, αὐτὸς δοκίμαζε. ~Ὑποδεξάμενος
[8, 11]	ἡ Χαρίκλεια Ὦ γλυκύτατε» ἔφη	Θεάγενες,	ἡ συνήθειά σε τῶν δυστυχημάτων
[8, 11]	γενησόμενα. Ἐν δὴ τούτοις, ὦ	Θεάγενες,	οὖσιν ὅρμοις πολυτελέσι καὶ λίθοις
[8, 16]	παραδραμεῖν ἐνδόντες καὶ ὅτι ἄλλοι	μηδένες	ἐφέποιντο ἀκριβώσαντες ἀθρόον τοῦ ἕλους
[8, 9]	τῇ ὑπονοίᾳ τῆς φαρμακείας ὑπαγόμενοι,	τινὲς	δὲ καὶ δέει τῆς Ἀρσάκης
[8, 17]	δὲ καὶ εὐγενείᾳ διαπρέποντας ἠρώτων	οἵτινες	εἶεν Αἰγύπτιόν τε ἀπὸ σφῶν
[8, 12]	τῶν πυλῶν ἡσυχῇ διαναστήσαντες καὶ	οἵτινες	εἶεν εἰπόντες τε καὶ γνωρισθέντες
[8, 8]	θέαμα. Οὔτε γὰρ κατηφήσασα οὔτε	ἀγεννές	τι παθοῦσα γέλωτα ἐφαίνετο καὶ
[8, 9]	Ἥλιε» ἀνεβόησε καὶ Γῆ καὶ	δαίμονες	ἐπὶ γῆς τε καὶ ὑπὸ
[8, 17]	συμβουλῆς ἐνεδείκνυτο. Πλησιάσαντες οὖν οἱ	Αἰθίοπες	καὶ τὸν μὲν Βαγώαν εὐνοῦχον
[8, 16]	νεολαίας εὐοπλούσης οἳ προαπεστάλησαν μὲν	ὀπτῆρές	τε ἐσόμενοι καὶ τὸ ἀσφαλὲς
[8, 17]	θατέρου πάντως συνήσοντας. Οἱ γὰρ	ὀπτῆρές	τε καὶ σκοποὶ λεγομένων τε
[8, 9]	με τῶν ἐπιφερομένων ὑμεῖς ἐστε	μάρτυρες	ἑκοῦσαν δὲ ὑπομένουσαν τὸν θάνατον
[8, 16]	ὀφθέντα καὶ ἐλπισθέντα (παρειστήκεισαν γοῦν	ἀποβάντες	τῶν ἵππων ἴσως ἂν καὶ
[8, 9]	τοῖς ὁμοίοις ὄντα κατ´ ἀξίαν	ἐπιδείξαντες	τὸν θαυμαστὸν αὐτῆς ἐρώμενον παντί
[8, 5]	ἀλλ´ ἔπασχεν ὃ δὴ καὶ	πάντες	ὡς ἐπίπαν οἱ ἐρῶντες· λανθάνειν
[8, 15]	τὸ βάσιμον τὴν ὁδοιπορίαν ἐπιψυχούσης	ἄραντες	ἤλαυνον αὐτήν τε τὴν ἑσπέραν
[8, 17]	Ἦγον οὖν αὐτίκα τῶν ἵππων	ἐπιβιβάσαντες	τὸν μὲν ὡς τραυματίαν τοὺς
[8, 17]	μόνης πείθεσθαι τῆς συμβουλῆς ἐνεδείκνυτο.	Πλησιάσαντες	οὖν οἱ Αἰθίοπες καὶ τὸν
[8, 1]	ποτὲ φυγάδες Αἰγύπτιοι καταλαβόντες καὶ	ἐνοικήσαντες	ἀμφίβολον Αἰθίοψί τε καὶ Αἰγυπτίοις
[8, 9]	Ἐφ´ οἷς οἱ δικάζοντες οὐδὲ	μελλήσαντες	μικροῦ μὲν ἐδέησαν ὠμοτέρᾳ τε
[8, 9]	τὸ ἔργον ἐπιγράφοντες; Οὐδὲ ἐννοήσετε	σωφρονήσαντες	ὡς τοῦτο καὶ μᾶλλον αὐτῆς
[8, 16]	καθυστεροῦντας ἀπεδίδρασκον. Ὃ δὴ καὶ	σκοπήσαντες	οἱ Πέρσαι καὶ τῆς ὀλιγότητος
[8, 14]	δὴ λειπόμενον τῆς νυκτὸς ἀδιαστάτως	ὁδοιπορήσαντες	καὶ κατὰ τὴν ἑξῆς ἡμέραν
[8, 12]	τοὺς ἐπὶ τῶν πυλῶν ἡσυχῇ	διαναστήσαντες	καὶ οἵτινες εἶεν εἰπόντες τε
[8, 13]	οἱ δὲ τοῦτο ἐκεῖνο εἶναι	νομίσαντες	καὶ ἀωρὶ τοὺς περὶ τὸν
[8, 16]	χροιᾶς Αἰθίοπας εἶναι τοὺς φανέντας	γνωρίσαντες	καὶ τὸ πλῆθος ὡς ἀπρόσμαχον
[8, 17]	καὶ ἀπόλεμον ἐκ τῶν ὄψεων	γνωρίσαντες	τοὺς δὲ ἀόπλους μὲν καὶ
[8, 14]	οἱ ἱππεῖς τῶν πολλῶν δεσμῶν	ἐπικουφίσαντες	τοὺς νέους καὶ ὅσα φυλάττειν
[8, 17]	πρόσθεν τὴν αὑτῶν ἐν ὀφθαλμοῖς	ταλαντεύσαντες	οὐκ ἤγοντο πλέον ἢ προεπέμποντο
[8, 16]	καὶ τὸ πλῆθος ὡς ὀλίγοι	διοπτεύσαντες	μικρόν τε παραδραμεῖν ἐνδόντες καὶ
[8, 13]	τὰ αὐτὰ καὶ ἡ Χαρίκλεια.	Ἐπιδακρύσαντες	οὖν οἱ εὐνοῦχοι, συνίεσαν γὰρ
[8, 16]	καὶ ὅτι ἄλλοι μηδένες ἐφέποιντο	ἀκριβώσαντες	ἀθρόον τοῦ ἕλους μετὰ βοῆς
[8, 14]	ἀπειρηκυῖαν ὁρῶντες ἔγνωσαν αὐτοῦ που	κατασκήψαντες	ἀναπνεῦσαι μὲν αὐτοὶ ἀναπνεῦσαι δὲ
[8, 14]	ὥραν που τρίτην οὐδαμοῦ γόνυ	κάμψαντες	τῆς τε ἡλιακῆς ἀκτῖνος τὸν
[8, 16]	ὄχθης τὴν θέαν τῶν ἐναντίων	ἀποκρύψαντες·	ὁ δὲ Βαγώας ἁλίσκεται προσπταίσαντι
[8, 17]	τὴν φωνὴν εἰς τὴν πεῦσιν	καθέντες	ὡς ἢ ἀμφοτέρων ἢ θατέρου
[8, 12]	οἵτινες εἶεν εἰπόντες τε καὶ	γνωρισθέντες	ἐπὶ τὰ σατραπεῖα σὺν σπουδῇ
[8, 14]	εἰς κύκλον περιστοιχισάμενοι τάχους οὐδὲν	ἀνιέντες	ἐπὶ τὰς Θήβας ἤλαυνον. Τὸ
[8, 16]	καὶ τάχους ἀνέτοις τοῖς χαλινοῖς	ἐφιέντες.	Οἱ μὲν οὖν ἄλλοι διαδιδράσκουσιν
[8, 17]	σκοποὶ λεγομένων τε καὶ πραττομένων	ἀποσταλέντες	ὁμογλώσσους τε καὶ ὁμοφώνους τοῖς
[8, 16]	τῶν φιλίων προσῆκον ἦν φθάνειν	ἀποσφαλέντες,	κατά τινα τοῦ ποταμοῦ λόχμην
[8, 16]	(ἦσαν δὲ εἰς διακοσίους) προτέρους	ἐπαφέντες.	Τρωγλοδύται δὲ μοῖρα μέν ἐστιν
[8, 3]	βουλομένοις ἦν. Νυνὶ δὲ γένους	ὄντες	τῶν ἐπὶ δόξης ἄλλως δὲ
[8, 17]	ἐγχειριζομένους, ἔγνωσαν φείδεσθαι καὶ ζωγρίᾳ	λαβόντες	ἄγειν· καὶ πρώτην ὥσπερ ἄγραν
[8, 1]	διείργεται· ταύτην ποτὲ φυγάδες Αἰγύπτιοι	καταλαβόντες	καὶ ἐνοικήσαντες ἀμφίβολον Αἰθίοψί τε
[8, 16]	τῶν ἵππων ἴσως ἂν καὶ	διαφυγόντες)	πλέον δὲ ἑκόντες ὑποκατακλινόμενοι, τοῦ
[8, 16]	καὶ τὸ πλῆθος ὡς ἀπρόσμαχον	ἰδόντες	(χίλιοι γὰρ εἰς τὴν κατασκοπὴν
[8, 16]	οἱ Πέρσαι καὶ τῆς ὀλιγότητος	ὑπεριδόντες	τὴν ἀντεφόρμησιν ἐθάρσησαν, ἀποσκευασάμενοί τε
[8, 16]	ὀλίγοι διοπτεύσαντες μικρόν τε παραδραμεῖν	ἐνδόντες	καὶ ὅτι ἄλλοι μηδένες ἐφέποιντο
[8, 9]	ἐπαγόμενον ἀνέπλαττεν. Ἐφ´ οἷς οἱ	δικάζοντες	οὐδὲ μελλήσαντες μικροῦ μὲν ἐδέησαν
[8, 16]	τοῖς τε μύωψι τοὺς ἵππους	ἐρεθίζοντες	καὶ δυνάμεως ὅσον ἦν καὶ
[8, 9]	ἐπισωρεύοντες καὶ παντοίως τὴν φλόγα	ἐρεθίζοντες.	Ὡς δὲ ἠνύετο οὐδὲν, ἔτι
[8, 9]	νεύμασιν ἀπειλητικοῖς ἐγκελευομένης) ξύλα τε	ἐπιφορτίζοντες	καὶ τὴν ποταμίαν καλάμην ἐπισωρεύοντες
[8, 9]	τε καὶ ἄμαχον τῆς ὥρας	παθόντες	πυρὶ καταναλωθῆναι κατέκριναν. Ἥρπαστο οὖν
[8, 16]	ὥστε μὴ προῦπτον δρασμὸν ἐμφαίνειν	ἀπιόντες·	οἱ δὲ ἐπεδίωκον, τοὺς ὅσοι
[8, 9]	ἀναίτιον τὸ γύναιον» ἀνεβόα καὶ	προσιόντες	ἀπὸ τῆς πυρᾶς ἀπεσόβουν, τοῦ
[8, 16]	τι τὸν Βαγώαν ἐγκαταλιπεῖν οὐκ	ἐνεγκόντες,	ἄνδρα φιλάνθρωπον περὶ αὐτοὺς καὶ
[8, 13]	εἰς βραχὺ μὲν διεταράχθησαν, εἶτα	ἀνενεγκόντες	ἱλαρῷ καὶ διακεχυμένῳ τῷ βλέμματι
[8, 16]	ἂν καὶ διαφυγόντες) πλέον δὲ	ἑκόντες	ὑποκατακλινόμενοι, τοῦ Θεαγένους πρὸς τὴν
[8, 9]	παντί τε μέλει τὰ δεσμὰ	ἐπιβαλόντες	Εὐφράτῃ καὶ ταύτην παράδοτε φυλαχθησομένην
[8, 16]	τινα τοῦ Νείλου καθάπερ ἄκραν	ὑποδραμόντες	καὶ τῷ προβόλῳ τῆς ὄχθης
[8, 12]	ἡσυχῇ διαναστήσαντες καὶ οἵτινες εἶεν	εἰπόντες	τε καὶ γνωρισθέντες ἐπὶ τὰ
[8, 14]	ὅσα φυλάττειν οὐ κολάζειν ἔμελλεν	ἐγκαταλιπόντες	ἐφ´ ἵππου τε ἑκάτερον ἀναθέμενοι
[8, 16]	ἀποπείρᾳ πρὸς τὴν ὅλην στρατιὰν	βεβαιώσοντες,	τότε δὲ ὑπὸ νυκτός τε
[8, 12]	νῦν δὲ τὰ τελευταῖα ἀλλήλοις	ἐπισκήπτοντες	καὶ ὡς μέχρι θανάτου πιστοὶ
[8, 9]	ἐπιφορτίζοντες καὶ τὴν ποταμίαν καλάμην	ἐπισωρεύοντες	καὶ παντοίως τὴν φλόγα ἐρεθίζοντες.
[8, 3]	ποικίλαις κεχρημένοι καὶ τὸ παρὸν	ἀλητεύοντες,	πάντων ἐπίπροσθεν ποιοῦνται γένος τὸ
[8, 9]	ἀπατώμενοι καὶ θεοῖς τὸ ἔργον	ἐπιγράφοντες;	Οὐδὲ ἐννοήσετε σωφρονήσαντες ὡς τοῦτο
[8, 15]	ἔγνων τὴν δὲ ἀδικήσασαν ἐκποδὼν	ἔχοντες.	Ταῦτ´ ἔλεγεν ὁ Βαγώας ὡς
[8, 11]	ἔχομεν τὰ μεμαντευμένα καὶ θεοῖς	ἐπανέχοντες	σῳζοίμεθά τε ἂν ἥδιον καί,
[8, 16]	κατά τινα τοῦ ποταμοῦ λόχμην	ἐγκαταδύντες	αὐτοῖς τε ἅμα εἰς φρουρὰν
[8, 16]	ἀθρόον τοῦ ἕλους μετὰ βοῆς	ἐκδύντες	μετέθεον. Ὁ δὲ Βαγώας καὶ
[8, 12]	τε καὶ τὰς παρούσας τύχας	ἐπομνύντες	οὕτω διῆγον. Ὁ δὲ Βαγώας
[8, 9]	καὶ ἅμα μὲν ἀθεμίτῳ γυναίῳ	βοηθοῦντες	ἅμα δὲ καὶ νόμοις τοῖς
[8, 16]	τε εὐτυχοῦντες καὶ ἐκ παίδων	ἀσκοῦντες,	τὴν μὲν βαρεῖαν ὅπλισιν οὐδὲ
[8, 15]	θεούς τε καὶ δίκην μεγάλους	ἀνακαλοῦντες	οὐδὲν ἔτι πείσεσθαι δεινὸν ὑπετίθεντο
[8, 12]	ταῦτα ἀναθεωροῦντες καὶ νῦν μὲν	θρηνοῦντες	καὶ πλέον ἀνιᾶσθαι καὶ ἀγωνιᾶν
[8, 12]	ὁσιώτερον. ~Οὗτοι μὲν δὴ ταῦτα	ἀναθεωροῦντες	καὶ νῦν μὲν θρηνοῦντες καὶ
[8, 16]	δρόμου δὲ ὀξύτητα φύσει τε	εὐτυχοῦντες	καὶ ἐκ παίδων ἀσκοῦντες, τὴν
[8, 16]	καί τινας καὶ τραυματίας γενέσθαι	σφενδονῶντες	ἴσχυσαν· οὐ μὴν ἐδέξαντό γε
[8, 5]	καὶ πάντες ὡς ἐπίπαν οἱ	ἐρῶντες·	λανθάνειν μὲν οἰόμενοι καὶ ἐρυθριῶσιν
[8, 14]	πρὸς τῆς συνεχοῦς ἱππηλασίας ἀπειρηκυῖαν	ὁρῶντες	ἔγνωσαν αὐτοῦ που κατασκήψαντες ἀναπνεῦσαι
[8, 16]	τὴν ἐπιδίωξιν ἐπτερωμένους τῇ ποδωκείᾳ	συνειδότες	καὶ εἰς ὀπάς τινας βραχυστόμους
[8, 15]	ἔχετε ἀγαθὸν αὐτοὶ μὲν οὐδὲν	ἠδικηκότες	ὡς ἀκριβῶς ἔγνων τὴν δὲ
[8, 9]	ἐπὶ φαρμάκοις εἰς πυρὰν ἄγοιτο	συνεχὲς	ἐκβοῶντος, πολλοῦ καὶ ἄλλου πλήθους
[8, 9]	ἅπαντα ὡς εἶχεν ἀπαγγέλλουσα καὶ	συνεχὲς	ἐπιδακρύουσα τὴν θρεψαμένην καὶ ὡς
[8, 11]	ὡς ἔοικε, θειοτέρας ἀνάμεστος παρ´	ἧς	εἰκάζω δύναμίν τινα ἥκειν τῇ
[8, 11]	τάχ´ ἂν εἴην ἐγώ, μεθ´	ἧς	σε πατρίδος τῆς ἐμῆς Αἰθιοπίας
[8, 2]	Καὶ ὅλως ἐξηρέθιστο ἤδη καὶ	διακαὴς	ἦν ὁ σατράπης, θυμοῦ καὶ
[8, 9]	καὶ Γῆ καὶ δαίμονες ἐπὶ	γῆς	τε καὶ ὑπὸ γῆν ἀνθρώπων
[8, 3]	τοῖς σατραπείοις ἐνῳκισμένους, ὡς εἶχε	σπουδῆς	ἐλθὼν ὡς τὴν Ἀρσάκην ἐξῄτει
[8, 1]	νεανίου τῆς βασιλέως αὐλῆς καὶ	τραπέζης	ἐπάξιον· ὡς ὑπὸ Βησσαέων ἀφαιρεθείη
[8, 5]	καὶ ἑκὼν μεθίστασο, μὴ δὴ	λάθῃς	καὶ ἄκων μεθιστάμενος. Ὁ μὲν
[8, 9]	ἐνιδρυθεῖσα αὐτὴ μὲν ἐπὶ πλεῖστον	ἀπαθὴς	εἱστήκει, περιρρέοντος αὐτὴν μᾶλλον τοῦ
[8, 16]	ὑποδραμόντες καὶ τῷ προβόλῳ τῆς	ὄχθης	τὴν θέαν τῶν ἐναντίων ἀποκρύψαντες·
[8, 4]	δίκαιον τούτοις τιθεμένη βέλτιον ἂν	φανείης	ὁριζομένη, τό γε μὴν πρέπον
[8, 14]	οὐδαμοῦ γόνυ κάμψαντες τῆς τε	ἡλιακῆς	ἀκτῖνος τὸν φλογμὸν οἷα δὴ
[8, 11]	ἐπαγγέλλεται, Ἀρσάκην καὶ δεσμὰ τὰ	Ἀρσάκης	ἀποφυγόντα. Τὸ δὲ ὅπως ἡμῖν
[8, 3]	παράδος ὡς ἐμὲ ἀχθησομένους ἑκούσης	Ἀρσάκης	εἴτε καὶ ἀκούσης· πάντως δὲ
[8, 1]	τὸν ἐπὶ τῷ Θεαγένει τῆς	Ἀρσάκης	ἔρωτα καὶ τὸν εἰς τὰ
[8, 9]	τινὲς δὲ καὶ δέει τῆς	Ἀρσάκης	καὶ τῆς περὶ αὐτὴν δυνάμεως
[8, 15]	αὐτὸς χαίρων, τὸ ἀκόλαστον τῆς	Ἀρσάκης	καὶ τυραννικὸν ζώσης βαρυνόμενος, ἅμα
[8, 9]	ἀλλ´ ἐνέκειντο πλέον (καὶ τῆς	Ἀρσάκης	νεύμασιν ἀπειλητικοῖς ἐγκελευομένης) ξύλα τε
[8, 10]	ἀνέφερε, στυγησάντων μὲν τὴν ἄδικον	Ἀρσάκης	συκοφαντίαν κατελεησάντων δὲ τὴν ἀθῷον
[8, 9]	παρὰ τὴν πρώτην ὑπὸ τῆς	Ἀρσάκης	τοῖς νέοις δωρηθέντων) εἴτε τι
[8, 13]	ἑκόντος ἐμοῦ κελευομένου δὲ πρὸς	Ἀρσάκης	ὑποστάντας τἄλλα δέ, ὡς ἔοικεν,
[8, 1]	ὅλην τοῦ ἔρωτος ὑπόθεσιν τῆς	Ἀρσάκης	ὑποτεμνόμενος· διὰ γὰρ δὴ ταῦτα
[8, 11]	πυρκαϊὰς ἀντιπάθειαν, ἐπαγγέλλεται, τῆς ἀλάστορος	Ἀρσάκης,	ὡς εἰκάζειν ἔνεστιν, ἕτερόν που
[8, 6]	ὁρῶσα καὶ παρὰ μὲν τῆς	Ἀρσάκης	ὡς ἠρέμα βούλοιτο πιέζεσθαι τὸν
[8, 15]	ἔξοδον ἐπύθετο καὶ τὸν ἐξ	ἀνάγκης	θάνατον τῷ αὐθαιρέτῳ προὔλαβεν, οὐκ
[8, 13]	οἴεται. Δεινὸς δὲ ὁ τῆς	δίκης	ὀφθαλμὸς ἐλέγχῳ καὶ τὰ ἀμήνυτα
[8, 9]	ἀπηλλάχθαι λοιπὸν ζωῆς ἀνιάτου καὶ	ἄλης	ἀνηνύτου καὶ τύχης ἀσπόνδου, τὰ
[8, 5]	φαινομένου δι´ ὑποψίας ἐλάμβανε, τῆς	Κυβέλης	εἴ ποτε πυνθάνοιτο καὶ ἐπιζητοίη
[8, 9]	εἴτε καὶ συγχεθεῖσαν ὑπὸ τῆς	Κυβέλης	προτέρᾳ δοῦναι τῇ Χαρικλείᾳ νευούσης,
[8, 7]	ποικίλως αὐτὴν καὶ ταῦτα τῆς	Κυβέλης	τὰ πρῶτα βουκολούσης καὶ τοῦ
[8, 15]	ὅταν συμβαίνῃ τοῖς ἐχθροῖς ἐπαπόλλυσθαι.	Δείλης	οὖν ὀψίας ἤδη πρὸς τὸ
[8, 1]	χρῆμα τοῦ νεανίου τῆς βασιλέως	αὐλῆς	καὶ τραπέζης ἐπάξιον· ὡς ὑπὸ
[8, 5]	ἴδιον τούτων ἕκαστον ποιούμενος· καὶ	αὐλῆς	τῆς ἡμετέρας ὡς ὅτι τάχιστα
[8, 17]	νοουμένων ὑπὸ μόνης πείθεσθαι τῆς	συμβουλῆς	ἐνεδείκνυτο. Πλησιάσαντες οὖν οἱ Αἰθίοπες
[8, 11]	μεθ´ ἧς σε πατρίδος τῆς	ἐμῆς	Αἰθιοπίας ἐπιβήσεσθαι ἐπαγγέλλεται, Ἀρσάκην καὶ
[8, 3]	Ὑπὲρ μὲν ὧν οἰκίας τῆς	ἐμῆς	ὀλιγωρεῖς, εὐθύνας ὑφέξεις· τὸ παρὸν
[8, 5]	καὶ πίστεως εἰς σὲ τῆς	ἐμῆς,	ὦ δέσποινα, οὐκ ἀληθῆ δοξάζουσα
[8, 14]	καθ´ ἣν τῆς ἐπ´ εὐθὺ	στάθμης	τὸ ὕδωρ ἀνακοπὲν καὶ πρὸς
[8, 13]	θεηλάτου τῆς προτεραίας ἐνσκήψαντος καὶ	θερμῆς	ὀξείας ὑποδραμούσης καὶ εἰς δεῦρο
[8, 1]	ὑπὸ Μιτράνου ληφθεὶς αἰχμάλωτος ὁ	Θεαγένης	ἀπέσταλτο πρὸς Ὀροονδάτην, δῶρον εἰ
[8, 7]	καταναλίσκουσα μάτην; Ἰδού σοι καὶ	Θεαγένης	ἀφεῖται καὶ ἥξει τήμερον εἰς
[8, 11]	τ´ ἀδόκητα πέλει. Καὶ ὁ	Θεαγένης	διεσείσθη τε ὥσπερ οἱ κάτοχοι
[8, 10]	θαυματουργίας ἀνεσκοποῦντο. Καὶ ὁ μὲν	Θεαγένης	εἰς θεῶν εὐμένειαν τὸ αἴτιον
[8, 11]	τοῖς ὑπηργμένοις συμβαίνοντα» ἔφη ὁ	Θεαγένης·	ἐκ δὲ τῶν εἰς αὔριον
[8, 13]	τὰ δεσμὰ κατακέκλειστο ὑπεκλυόντων ὁ	Θεαγένης	Εὖγε ἡ ἀλάστωρ Ἀρσάκη» ἀνεβόησεν
[8, 8]	θαυμασία» ἔφη εἰ μὲν ζῇ	Θεαγένης	καθαρεύω κἀγὼ τοῦ φόνου· εἰ
[8, 16]	τὸ ἀκίνητον πηρωθείς. Ἁλίσκονται δὲ	Θεαγένης	καὶ Χαρίκλεια τὸ μέν τι
[8, 8]	μελλήσασα· οὐδὲν γὰρ οὕτως ἐφίλει	Θεαγένης	ὁ τῶν σῶν ἀνόμων βουλευμάτων
[8, 17]	χρείας ἐδιδάχθησαν. Ὡς οὖν ὁ	Θεαγένης	ὑπό τε συνδιαιτήσεως ἤδη μακρᾶς
[8, 8]	πρὸς τὰ κάλλιστα τῶν ἔργων	παιδευσαμένης,	καὶ ἀπόσφαττε μὴ μελλήσασα· οὐδὲν
[8, 8]	με τὴν φαρμακίδα τῆς καὶ	θρεψαμένης	σε καὶ πρὸς τὰ κάλλιστα
[8, 2]	ἄλλα πολλὰ πρὸς τούτοις ὁ	Ἀχαιμένης	ἐλπίζων εἰ καὶ προσομιλήσειεν Ὀροονδάτης
[8, 1]	γεγόνοι πυνθανομένῳ, γεγονέναι μὲν ὁ	Ἀχαιμένης	ἰδίᾳ δὲ βούλεσθαι φράζειν ἀπεκρίνατο.
[8, 1]	τεταραγμένον καταλαβὼν τὸν Ὀροονδάτην ὁ	Ἀχαιμένης	καὶ ἅπαντα πεπυσμένον παρὰ τῶν
[8, 5]	πρᾶξιν. Λυπεῖ δὲ ἐπὶ πᾶσιν	Ἀχαιμένης·	οὐχὶ μηνυτὴς ὡς Ὀροονδάτην πεπόρευται
[8, 3]	ἐπεὶ καὶ ἀκούσης ἀχθήσονται καὶ	Ἀχαιμένης	πιστευθήσεται. Πρὸς δὲ Εὐφράτην τὸν
[8, 15]	τὰ χαλεπώτατα διαδέχοιτο, τῆς ἐχθίστης	κειμένης.	Οὕτως ἄρα ἡδύ τισι καὶ
[8, 9]	οἱ μὲν γὰρ αὐτόπται γεγόνεσαν	ἀγομένης	οἱ δὲ πρὸς τῆς ἀκοῆς
[8, 9]	τέλει Περσῶν ὑφέξουσαν. Ἤδη δὲ	ἀγομένης	τὸ οἰνοχοῆσαν τῇ Κυβέλῃ παιδισκάριον
[8, 15]	ὀψίας ἤδη πρὸς τὸ εὐπνούστερον	ἀναχεομένης	καὶ πρὸς τὸ βάσιμον τὴν
[8, 8]	Ἀρσάκην αὐτίκα ἤγετο· τῆς δὲ	πυνθανομένης	εἰ τὸ φάρμακον αὐτὴ σκευάσειε
[8, 1]	τῶν ἀεὶ προλαβόντων καὶ ἐπικρατούντων	γινομένης,	τότε δὲ ὑπὸ φρουρᾶς Αἰγυπτίων
[8, 11]	καὶ πλέον, τῆς κρίσεως μοι	γενησομένης	καὶ τῆς τελευταίας προσδοκωμένης, περὶ
[8, 15]	τὴν συνεχῆ νύκτα καὶ τῆς	συναπτομένης	ἡμέρας τὰ ὄρθρια σπουδὴν ποιούμενοι
[8, 9]	(καὶ τῆς Ἀρσάκης νεύμασιν ἀπειλητικοῖς	ἐγκελευομένης)	ξύλα τε ἐπιφορτίζοντες καὶ τὴν
[8, 1]	φρουρᾶς Αἰγυπτίων τε καὶ Περσῶν	κατεχομένης,	ὁ τῶν Αἰθιόπων βασιλεὺς πρεσβείαν
[8, 7]	Κατακλινεῖσαι τοίνυν εἱστιῶντο· καὶ τῆς	διακονουμένης	ἅβρας οἴνου κεκραμένου κύλικας ἐπιδούσης,
[8, 5]	ἤδη διὰ τὸν χρόνον καὶ	ἀπιστουμένης.	Τότε δ´ οὖν Τί ποιήσομεν»
[8, 11]	μοι γενησομένης καὶ τῆς τελευταίας	προσδοκωμένης,	περὶ τῇ γαστρὶ ζωσαμένη κρύφα
[8, 5]	νομισθέντος· ἐπειδὴ δὲ κατεξανίσταται ὡς	ἐρωμένης,	λαμβανέτω πεῖραν ὡς δεσποίνης καὶ
[8, 6]	δέσποινα· οὐ γὰρ ἐνδίδωσιν ὁ	ἀπηνὴς	ἐκεῖνος ἀλλ´ ἀεὶ γίνεται καὶ
[8, 5]	λάβρως ὑποπιμπράμενος· ὁ δὲ ἔστιν	ἀπηνής	τε καὶ ἀμείλιχος, φιλανθρωπότερος τὰ
[8, 1]	φρουροῖς ἐμποιήσαντας καὶ ὡς ὑπὲρ	εἰρήνης	ἢ καὶ φιλίας πρεσβεύοιεν ἀπαγγείλαντας,
[8, 1]	τῶν ἐλαττόνων καταρρακτῶν ἀνωτέρω μικρόν,	Συήνης	δὲ καὶ Ἐλεφαντίνης ἑκατόν που
[8, 6]	διὰ στόματος ἔχων καὶ ταῖς	ἐκείνης	ἀνακλήσεσιν ὥσπερ θεραπείαις παρηγούμενος. Τελευταίαν
[8, 9]	φάρμακον εἰληφέναι δὲ παρ´ αὐτῆς	ἐκείνης	ἐφ´ ᾧ δοῦναι μὲν τῇ
[8, 9]	καὶ ὥσπερ ὑποφεύγοντος πρὸς τὴν	ἐκείνης	ἐφόρμησιν. Οἱ δήμιοι δὲ οὐκ
[8, 6]	καὶ τὸ παρὸν τὸν ἀπ´	ἐκείνης	προσδοκώμενον διαδῦναι κίνδυνον ἢ τοὺς
[8, 5]	ὡς ἐρωμένης, λαμβανέτω πεῖραν ὡς	δεσποίνης	καὶ μαστιγούμενος καὶ στρεβλούμενος ὑποπιπτέτω
[8, 1]	ἀνωτέρω μικρόν, Συήνης δὲ καὶ	Ἐλεφαντίνης	ἑκατόν που τοῖς μεταξὺ σταδίοις
[8, 16]	ὅπλισιν οὐδὲ ἀρχὴν ἐδιδάχθησαν ἀπὸ	σφενδόνης	δὲ κατὰ τὰς μάχας ἀκροβολιζόμενοι
[8, 17]	τῷ Θεαγένει τῶν νοουμένων ὑπὸ	μόνης	πείθεσθαι τῆς συμβουλῆς ἐνεδείκνυτο. Πλησιάσαντες
[8, 15]	ἡ πολεμία· τέθνηκεν Ἀρσάκη βρόχον	ἀγχόνης	ἁψαμένη ἐπειδὴ τὴν ἡμετέραν σὺν
[8, 12]	ὑπαυγαζούσης. Καὶ καταλαβὼν ἐπὶ τῆς	εὐνῆς	ἀφύπνισέ τε καὶ θορυβούμενον καὶ
[8, 9]	ξένην ὑποδεξαμένη καὶ πάσης μεταδοῦσα	φιλοφροσύνης	τοιαῦτα ἀντιπάθοι. Καὶ ὅλως ἡ
[8, 9]	προσπιπτούσας τύχας καὶ τοὺς ὑπὲρ	σωφροσύνης	τε καὶ πίστεως τῆς εἰς
[8, 14]	ἀδιαστάτως ὁδοιπορήσαντες καὶ κατὰ τὴν	ἑξῆς	ἡμέραν εἰς ὥραν που τρίτην
[8, 9]	ἐπὶ τὴν κρίσιν εἰς τὴν	ἑξῆς	παρεκάλει διαπέμπουσα. Καὶ ἡκόντων εἰς
[8, 3]	δὲ γένους ὄντες τῶν ἐπὶ	δόξης	ἄλλως δὲ τύχης ἐπηρείαις ποικίλαις
[8, 16]	ἀκριβώσαντες ἀθρόον τοῦ ἕλους μετὰ	βοῆς	ἐκδύντες μετέθεον. Ὁ δὲ Βαγώας
[8, 16]	ἱππικὸν ὑπό τε τῆς ἀπροσδοκήτου	βοῆς	πτοίας ἐμπέπληστο καὶ ἀπὸ τῆς
[8, 9]	γὰρ κἀκεῖνος παραγεγόνει τῆς ἀπείρου	βοῆς	τὸ γινόμενον μηνυούσης) καὶ τὴν
[8, 15]	τοῦ δὲ Αἰθιοπικοῦ στρατοῦ θᾶττον	ἀκοῆς	ἐπιβρίσαντος, ἐκτραπεὶς τῶν Θηβῶν ὁ
[8, 9]	ἀγομένης οἱ δὲ πρὸς τῆς	ἀκοῆς	τάχιστα κατὰ τὸ ἄστυ διαδραμούσης
[8, 15]	ἐξωρμήκοι μὲν τῶν Θηβῶν ὁ	σατράπης	ἀπαγγείλαντος αὐτὸς δὲ ἀποσταλείη πάντα
[8, 2]	ἤδη καὶ διακαὴς ἦν ὁ	σατράπης,	θυμοῦ καὶ ἐπιθυμίας ἅμα ὥσπερ
[8, 14]	πρός τε τὸ ἀντίθετον τῆς	ἐκτροπῆς	ἐπιστρέψαν οἷον ἠπειρωτικόν τινα κόλπον
[8, 7]	τινὰς καὶ ἐγκλήματα κατὰ τῆς	κόρης	ἀναπλαττούσῃ, καὶ πρόσεστι τὸ ἄδηλον
[8, 2]	ἐκθειάζων καὶ τὴν ὥραν τῆς	κόρης,	ὡς οὔτε ὀφθείη πρότερον οὔτε
[8, 5]	Ἀρσάκη Λόγος οὐδεὶς» εἰποῦσα τῆς	σῆς	προφητείας· μίαν ὁρᾷ προφητείαν ἔρως
[8, 9]	ἐπικαλουμένη ὡς ξένην ὑποδεξαμένη καὶ	πάσης	μεταδοῦσα φιλοφροσύνης τοιαῦτα ἀντιπάθοι. Καὶ
[8, 7]	λυθήσεσθαί σοι πάντα τήμερον καὶ	πάσης	σε φροντίδος ἀπαλλαγήσεσθαι. Μόνον μὴ
[8, 7]	διακονουμένης ἅβρας οἴνου κεκραμένου κύλικας	ἐπιδούσης,	προτέρᾳ τῇ Χαρικλείᾳ προσφέρειν ἡ
[8, 12]	καὶ τῆς σεληναίας τότε μικρὸν	ὑπαυγαζούσης.	Καὶ καταλαβὼν ἐπὶ τῆς εὐνῆς
[8, 5]	τὴν ὡς Ὀροονδάτην ἄφιξιν πιστεύειν	παρασκευαζούσης,	πλὴν οὐ παντάπασι τὰ τελευταῖα
[8, 5]	πλὴν οὐ παντάπασι τὰ τελευταῖα	πειθούσης	ἀλλ´ ἤδη διὰ τὸν χρόνον
[8, 3]	ἀλλ´ ἑκοῦσα ἀπόστειλον, ἐπεὶ καὶ	ἀκούσης	ἀχθήσονται καὶ Ἀχαιμένης πιστευθήσεται. Πρὸς
[8, 3]	ἀχθησομένους ἑκούσης Ἀρσάκης εἴτε καὶ	ἀκούσης·	πάντως δὲ παράδος ἢ αὐτὸς
[8, 3]	Βαγώᾳ παράδος ὡς ἐμὲ ἀχθησομένους	ἑκούσης	Ἀρσάκης εἴτε καὶ ἀκούσης· πάντως
[8, 8]	τὸ ἀληθὲς κολαστήρια καὶ βασάνους	ἀπειλούσης,	καινὸν ἦν ἡ Χαρίκλεια τοῖς
[8, 7]	ταῦτα τῆς Κυβέλης τὰ πρῶτα	βουκολούσης	καὶ τοῦ μὴ ὁρᾶσθαι αὐτὸν
[8, 16]	περιπίπτει λόχῳ καὶ πλήθει νεολαίας	εὐοπλούσης	οἳ προαπεστάλησαν μὲν ὀπτῆρές τε
[8, 9]	ἀκοῆς τάχιστα κατὰ τὸ ἄστυ	διαδραμούσης	ἐπὶ τὴν θέαν ἠπείχθησαν. Ἀφίκετο
[8, 13]	προτεραίας ἐνσκήψαντος καὶ θερμῆς ὀξείας	ὑποδραμούσης	καὶ εἰς δεῦρο κατεχούσης καὶ
[8, 16]	λόχμην ἐπετείχιζον. Ἄρτι δὲ ἡμέρας	ὑποφαινούσης	τὸν Βαγώαν καὶ τὴν σὺν
[8, 11]	καινότερον τιμωρίας τρόπον τὰ νῦν	ἐπινοούσης.	Καὶ εἴθε γε ἅμα κατ´
[8, 9]	βάρβαρον γένος οἶκτος εἰσέρχεται. Καὶ	εἰπούσης	ταῦτα τῆς θεραπαινίδος πλέον ἐγένετο
[8, 1]	ἑαυτοῖς προσνέμειν ἀξιούντων. Συνεχῶς δὴ	μεταπιπτούσης	τῆς πόλεως καὶ τῶν ἀεὶ
[8, 5]	ποικίλας καὶ ἄλλοτε ἄλλας προφάσεις	ἀναπλαττούσης	καὶ πάντα μᾶλλον ἢ τὴν
[8, 7]	τὸ δωμάτιον ἄλλοτε ἄλλας προφάσεις	ἀναπλαττούσης)	{καὶ} Ὦ δαιμονία» φησὶν οὐ
[8, 9]	Κυβέλης προτέρᾳ δοῦναι τῇ Χαρικλείᾳ	νευούσης,	ἐναλλάξαι τὰς κύλικας καὶ τῇ
[8, 9]	τῆς ἀπείρου βοῆς τὸ γινόμενον	μηνυούσης)	καὶ τὴν Χαρίκλειαν ἐξελέσθαι προθυμούμενοι
[8, 12]	ἔτι βαθείας ὕπνῳ τὰ πάντα	ἐχούσης	ἀφικνοῦνται εἰς τὴν Μέμφιν καὶ
[8, 13]	ὀξείας ὑποδραμούσης καὶ εἰς δεῦρο	κατεχούσης	καὶ ὀλίγας τοῦ περιέσεσθαι τὰς
[8, 15]	πρὸς τὸ βάσιμον τὴν ὁδοιπορίαν	ἐπιψυχούσης	ἄραντες ἤλαυνον αὐτήν τε τὴν
[8, 15]	ἀκόλαστον τῆς Ἀρσάκης καὶ τυραννικὸν	ζώσης	βαρυνόμενος, ἅμα δὲ τοὺς νέους
[8, 15]	~Ἤδη δὲ τῆς ἄγαν μεσημβρίας	χαλώσης	οὐκέτι κατὰ κορυφὴν ἡλίου πλάγια
[8, 17]	συγγενείας τὸ πιστὸν τῆς εὐνοίας	μετασπώσης	ἀλλὰ ἐκ μόνου τοῦ πιστεύσαντος
[8, 15]	πρὸς Ὀροονδάτην ἐκδιδάσκων. ~Ἤδη δὲ	τῆς	ἄγαν μεσημβρίας χαλώσης οὐκέτι κατὰ
[8, 9]	τε καὶ ἐστέναξε καὶ Ὢ	τῆς	ἀθλίας» ἔφη, τῆς οὐδὲν αἰτίας.
[8, 17]	ὑπό τε συνδιαιτήσεως ἤδη μακρᾶς	τῆς	Αἰγυπτίας καὶ βραχείας τῆς πεύσεως
[8, 9]	γεγόνεσαν ἀγομένης οἱ δὲ πρὸς	τῆς	ἀκοῆς τάχιστα κατὰ τὸ ἄστυ
[8, 11]	πρὸς τὰς πυρκαϊὰς ἀντιπάθειαν, ἐπαγγέλλεται,	τῆς	ἀλάστορος Ἀρσάκης, ὡς εἰκάζειν ἔνεστιν,
[8, 9]	ἐπιρρωννύντος (ἤδη γὰρ κἀκεῖνος παραγεγόνει	τῆς	ἀπείρου βοῆς τὸ γινόμενον μηνυούσης)
[8, 16]	τὸ ἄλλο ἱππικὸν ὑπό τε	τῆς	ἀπροσδοκήτου βοῆς πτοίας ἐμπέπληστο καὶ
[8, 1]	τέλος τὸν ἐπὶ τῷ Θεαγένει	τῆς	Ἀρσάκης ἔρωτα καὶ τὸν εἰς
[8, 9]	ὑπαγόμενοι, τινὲς δὲ καὶ δέει	τῆς	Ἀρσάκης καὶ τῆς περὶ αὐτὴν
[8, 15]	καὶ αὐτὸς χαίρων, τὸ ἀκόλαστον	τῆς	Ἀρσάκης καὶ τυραννικὸν ζώσης βαρυνόμενος,
[8, 9]	ἀνίεσαν ἀλλ´ ἐνέκειντο πλέον (καὶ	τῆς	Ἀρσάκης νεύμασιν ἀπειλητικοῖς ἐγκελευομένης) ξύλα
[8, 9]	διακονίαν παρὰ τὴν πρώτην ὑπὸ	τῆς	Ἀρσάκης τοῖς νέοις δωρηθέντων) εἴτε
[8, 1]	τὴν ὅλην τοῦ ἔρωτος ὑπόθεσιν	τῆς	Ἀρσάκης ὑποτεμνόμενος· διὰ γὰρ δὴ
[8, 6]	ταῦτα ὁρῶσα καὶ παρὰ μὲν	τῆς	Ἀρσάκης ὡς ἠρέμα βούλοιτο πιέζεσθαι
[8, 1]	εἶναι τὸ χρῆμα τοῦ νεανίου	τῆς	βασιλέως αὐλῆς καὶ τραπέζης ἐπάξιον·
[8, 9]	τὴν φαρμακείαν ᾗ τοσοῦτον περίεστι	τῆς	γοητείας ὡς καὶ πρὸς τὴν
[8, 8]	παρὰ τὴν Ἀρσάκην αὐτίκα ἤγετο·	τῆς	δὲ πυνθανομένης εἰ τὸ φάρμακον
[8, 7]	φιλεῖ. Κατακλινεῖσαι τοίνυν εἱστιῶντο· καὶ	τῆς	διακονουμένης ἅβρας οἴνου κεκραμένου κύλικας
[8, 11]	τότε μὲν οὐκ οἶδ´ ὅπως	τῆς	διανοίας ἀπέβαλον νυνὶ δέ μοι
[8, 13]	ἐπικρύπτειν οἴεται. Δεινὸς δὲ ὁ	τῆς	δίκης ὀφθαλμὸς ἐλέγχῳ καὶ τὰ
[8, 3]	αὐτὸς ἴσθι δέσμιος ἀχθῆναι προστεταγμένος	τῆς	δορᾶς ἀφαιρησόμενος. Οἱ μὲν δὴ
[8, 9]	ὑπὲρ σωφροσύνης τε καὶ πίστεως	τῆς	εἰς ἀλλήλους φέρειν ἀγῶνας. ~Πολλὰ
[8, 6]	τῷ καιριωτάτῳ χαρίζοιτο, ἐπιδείξεως ἀφορμὴν	τῆς	εἰς τὴν Χαρίκλειαν εὐνοίας τε
[8, 9]	μὴ καὶ τὴν ὄψιν ἐμφορηθείη	τῆς	εἰς Χαρίκλειαν κολάσεως ἐποιεῖτο. Κἀπειδὴ
[8, 14]	ἐκτραπὲν πρός τε τὸ ἀντίθετον	τῆς	ἐκτροπῆς ἐπιστρέψαν οἷον ἠπειρωτικόν τινα
[8, 15]	ἐφίσταταί τις ἱππεὺς ὑπὸ συντόνου	τῆς	ἐλασίας ὡς ἐδόκει, πνευστιῶν μὲν
[8, 11]	ἐγώ, μεθ´ ἧς σε πατρίδος	τῆς	ἐμῆς Αἰθιοπίας ἐπιβήσεσθαι ἐπαγγέλλεται, Ἀρσάκην
[8, 3]	τοιόνδε Ὑπὲρ μὲν ὧν οἰκίας	τῆς	ἐμῆς ὀλιγωρεῖς, εὐθύνας ὑφέξεις· τὸ
[8, 5]	πέρι καὶ πίστεως εἰς σὲ	τῆς	ἐμῆς, ὦ δέσποινα, οὐκ ἀληθῆ
[8, 14]	ἄκρα τοῦ Νείλου καθ´ ἣν	τῆς	ἐπ´ εὐθὺ στάθμης τὸ ὕδωρ
[8, 9]	ἀπορρήτως ἐπιφέρεσθαι προνοουμένη τότε δὲ	τῆς	ἐσθῆτος ἐντὸς καὶ ὑπὸ γαστέρα
[8, 12]	μικρὸν ὑπαυγαζούσης. Καὶ καταλαβὼν ἐπὶ	τῆς	εὐνῆς ἀφύπνισέ τε καὶ θορυβούμενον
[8, 17]	παίδων οὐ συγγενείας τὸ πιστὸν	τῆς	εὐνοίας μετασπώσης ἀλλὰ ἐκ μόνου
[8, 15]	κἂν εἰ τὰ χαλεπώτατα διαδέχοιτο,	τῆς	ἐχθίστης κειμένης. Οὕτως ἄρα ἡδύ
[8, 5]	τούτων ἕκαστον ποιούμενος· καὶ αὐλῆς	τῆς	ἡμετέρας ὡς ὅτι τάχιστα καὶ
[8, 9]	οἶκτος εἰσέρχεται. Καὶ εἰπούσης ταῦτα	τῆς	θεραπαινίδος πλέον ἐγένετο οὐδέν, ἀλλ´
[8, 8]	βασάνων· ἔχεις με τὴν φαρμακίδα	τῆς	καὶ θρεψαμένης σε καὶ πρὸς
[8, 9]	προληφθεῖσαν δὲ εἴτε ὑπὸ θορύβου	τῆς	κατὰ τὴν πρᾶξιν ἀτοπίας εἴτε
[8, 10]	ἔξεστι κορεννυμένους τέλος καὶ περὶ	τῆς	κατὰ τὴν πυρκαϊὰν θαυματουργίας ἀνεσκοποῦντο.
[8, 5]	μὴ τυχοῦσα Θεαγένους προληφθείην ὑπὸ	τῆς	κατηγορίας, ἢ κἂν οὕτω τύχῃ
[8, 6]	ἀποκρινόμενος, ἐπιτείνων δὲ ὁσημέραι τὰ	τῆς	κολάσεως καὶ πλέον ἢ ἐβούλετο
[8, 7]	αἰτίας τινὰς καὶ ἐγκλήματα κατὰ	τῆς	κόρης ἀναπλαττούσῃ, καὶ πρόσεστι τὸ
[8, 2]	παντοίως ἐκθειάζων καὶ τὴν ὥραν	τῆς	κόρης, ὡς οὔτε ὀφθείη πρότερον
[8, 11]	ἐπιφέρεσθαι προνοουμένη, τότε καὶ πλέον,	τῆς	κρίσεως μοι γενησομένης καὶ τῆς
[8, 5]	οὐ φαινομένου δι´ ὑποψίας ἐλάμβανε,	τῆς	Κυβέλης εἴ ποτε πυνθάνοιτο καὶ
[8, 9]	ἀτοπίας εἴτε καὶ συγχεθεῖσαν ὑπὸ	τῆς	Κυβέλης προτέρᾳ δοῦναι τῇ Χαρικλείᾳ
[8, 7]	τύχας ποικίλως αὐτὴν καὶ ταῦτα	τῆς	Κυβέλης τὰ πρῶτα βουκολούσης καὶ
[8, 1]	φθαίη τις αὐτὸν προαναρπάζων ἐκ	τῆς	Μέμφεως καὶ τὴν ὅλην τοῦ
[8, 14]	Θήβας ἤλαυνον. Τὸ δὴ λειπόμενον	τῆς	νυκτὸς ἀδιαστάτως ὁδοιπορήσαντες καὶ κατὰ
[8, 9]	καθ´ ἑαυτὴν ἅπαντα τῷ Θεαγένει	τῆς	νυκτὸς καὶ κατὰ τὸ δεσμωτήριον
[8, 16]	τε ἐσόμενοι καὶ τὸ ἀσφαλὲς	τῆς	ὁδοιπορίας τῇ παρὰ σφῶν ἀποπείρᾳ
[8, 16]	καὶ σκοπήσαντες οἱ Πέρσαι καὶ	τῆς	ὀλιγότητος ὑπεριδόντες τὴν ἀντεφόρμησιν ἐθάρσησαν,
[8, 9]	καὶ Ὢ τῆς ἀθλίας» ἔφη,	τῆς	οὐδὲν αἰτίας. Τῶν δὲ περιεστώτων
[8, 16]	ἄκραν ὑποδραμόντες καὶ τῷ προβόλῳ	τῆς	ὄχθης τὴν θέαν τῶν ἐναντίων
[8, 9]	καὶ δέει τῆς Ἀρσάκης καὶ	τῆς	περὶ αὐτὴν δυνάμεως ἀποτρεπόμενοι. Καὶ
[8, 17]	μακρᾶς τῆς Αἰγυπτίας καὶ βραχείας	τῆς	πεύσεως τὰ πρῶτα εἶναι τοῦ
[8, 3]	ὁλόκληρον ἀναδεδεγμένος καὶ τὰ πρῶτα	τῆς	πόλεως διὰ τοῦτο φερόμενος, τὰ
[8, 9]	πολλοῦ καὶ ἄλλου πλήθους ἐκ	τῆς	πόλεως ἐπακολουθήσαντος· οἱ μὲν γὰρ
[8, 1]	προσνέμειν ἀξιούντων. Συνεχῶς δὴ μεταπιπτούσης	τῆς	πόλεως καὶ τῶν ἀεὶ προλαβόντων
[8, 17]	τῶν δεσμῶν εἰς τὸ ἐπισπεῦδον	τῆς	πορείας ἰσοταχεῖν ἀδυνατοῦντας. Καὶ ἦν
[8, 8]	τεθνήξεται καὶ κερδήσει τὸ ἐναγὲς	τῆς	πράξεως, ὃ καθ´ ἑαυτῆς ἐγνώκει
[8, 13]	διάγει, πυρετοῦ τινος ὥσπερ θεηλάτου	τῆς	προτεραίας ἐνσκήψαντος καὶ θερμῆς ὀξείας
[8, 11]	ὕπαρ ἦν ἐνθύμιον γέγονεν ὃ	τῆς	προτεραίας ἰδοῦσα νυκτὸς τότε μὲν
[8, 9]	γύναιον» ἀνεβόα καὶ προσιόντες ἀπὸ	τῆς	πυρᾶς ἀπεσόβουν, τοῦ Θυάμιδος ἐξάρχοντος
[8, 9]	Ἡ δὲ ἄλλοτε ἄλλῳ μέρει	τῆς	πυρᾶς ἐνήλλετο θαυμάζουσα μὲν τὸ
[8, 9]	παρακαλέσασα καὶ ὡς ἑκοῦσα ἐπιβήσεται	τῆς	πυρᾶς ἐπαγγειλαμένη, τὰς χεῖρας εἰς
[8, 9]	δὲ καὶ ὁρμησάντων, ἐπέβη προλαβοῦσα	τῆς	πυρᾶς καὶ εἰς τὸ μεσαίτατον
[8, 9]	ἀρνουμένη τὴν εὐεργεσίαν ἐξήλατό τε	τῆς	πυρᾶς ὡς τὴν μὲν πόλιν
[8, 9]	ἐθάρσουν ἐξάλλεσθαι δὲ τῇ κόρῃ	τῆς	πυρκαϊᾶς ἐνεκελεύοντο· οὐ γὰρ δὴ
[8, 12]	τόπων ἔσπευδεν ἅμα τι καὶ	τῆς	σεληναίας τότε μικρὸν ὑπαυγαζούσης. Καὶ
[8, 5]	δὲ Ἀρσάκη Λόγος οὐδεὶς» εἰποῦσα	τῆς	σῆς προφητείας· μίαν ὁρᾷ προφητείαν
[8, 1]	πόλεμον καὶ οὐδενὶ τὴν ὁρμὴν	τῆς	στρατείας φράσας. Κἀπειδὴ τὰς Φίλας
[8, 15]	αὐτοῖς, ἀλλά τινος τῶν ἀπὸ	τῆς	στρατιᾶς καθ´ ὁδὸν ἐντυχόντος καὶ
[8, 8]	μὲν ὑπὸ ἀγαθοῦ τοῦ συνειδότος	τῆς	συκοφαντίας ἀφροντιστοῦσα τὸ δὲ χαίρουσα
[8, 17]	τῶν νοουμένων ὑπὸ μόνης πείθεσθαι	τῆς	συμβουλῆς ἐνεδείκνυτο. Πλησιάσαντες οὖν οἱ
[8, 15]	καὶ τὴν συνεχῆ νύκτα καὶ	τῆς	συναπτομένης ἡμέρας τὰ ὄρθρια σπουδὴν
[8, 14]	καὶ πλέον τὴν Χαρίκλειαν πρὸς	τῆς	συνεχοῦς ἱππηλασίας ἀπειρηκυῖαν ὁρῶντες ἔγνωσαν
[8, 6]	οἰκτείρουσα μὲν δῆθεν καὶ ὑπὸ	τῆς	συνηθείας ἐπικλωμένη τὸ δὲ ἀληθὲς
[8, 12]	λαβὼν καὶ πρό γε τούτου	τῆς	σφραγῖδος τοὐπίσημον ἀναγνώριζε καὶ ὡς
[8, 10]	Τὸ μὲν γὰρ καινουργὸν» ἔφη	τῆς	σωτηρίας δαιμονίᾳ τινὶ καὶ θείᾳ
[8, 14]	που τρίτην οὐδαμοῦ γόνυ κάμψαντες	τῆς	τε ἡλιακῆς ἀκτῖνος τὸν φλογμὸν
[8, 11]	τῆς κρίσεως μοι γενησομένης καὶ	τῆς	τελευταίας προσδοκωμένης, περὶ τῇ γαστρὶ
[8, 5]	κατηγορίας, ἢ κἂν οὕτω τύχῃ	τῆς	τιμωρίας, εἴ τι πρὶν ἐντυχεῖν
[8, 9]	αὐτοφώρῳ ληφθεῖσαν καὶ ὁμολογήσασαν ἐξελέσθαι	τῆς	τιμωρίας πειρώμενοι; καὶ ἅμα μὲν
[8, 9]	τὸν θάνατον διὰ τὰς ἀφορήτους	τῆς	τύχης ἐπηρείας· ἐμὲ μὲν οὖν
[8, 9]	ἅμα τι καὶ τῇ ὑπονοίᾳ	τῆς	φαρμακείας ὑπαγόμενοι, τινὲς δὲ καὶ
[8, 17]	ἐγχωρίοις καὶ πολεμίοις ἐπάγεσθαι ὑπὸ	τῆς	χρείας ἐδιδάχθησαν. Ὡς οὖν ὁ
[8, 16]	βοῆς πτοίας ἐμπέπληστο καὶ ἀπὸ	τῆς	χροιᾶς Αἰθίοπας εἶναι τοὺς φανέντας
[8, 5]	ὡς δὴ κἀκείνῃ τὸ συνειδὸς	τῆς	ψυχῆς ἔλεγχος ἐγίνετο καὶ τὸν
[8, 9]	τὸ νέον τε καὶ ἄμαχον	τῆς	ὥρας παθόντες πυρὶ καταναλωθῆναι κατέκριναν.
[8, 3]	μὲν πρὸς Ἀρσάκην ὧδε ἔχον	Ὀροονδάτης	Ἀρσάκῃ. Θεαγένην καὶ Χαρίκλειαν τοὺς
[8, 5]	τῶν σὺν αὐτῷ τὴν δίκην	Ὀροονδάτης	εἰσπράξεται. Τούσδε δὲ οὐ μεθήσομαι,
[8, 3]	νέους ἐκδοῖεν· ἐξώρμησε δὲ καὶ	Ὀροονδάτης	ἐπὶ τὸν πρὸς Αἰθίοπας πόλεμον,
[8, 12]	σφραγῖδος τοὐπίσημον ἀναγνώριζε καὶ ὡς	Ὀροονδάτης	ἐστὶν ὁ κελεύων πίστευε καὶ
[8, 5]	ἄπιστα λέξων; Ὀφθείη μοι μόνον	Ὀροονδάτης·	μίαν θεραπείαν καὶ δάκρυον Ἀρσάκειον
[8, 2]	Ἀχαιμένης ἐλπίζων εἰ καὶ προσομιλήσειεν	Ὀροονδάτης	τῇ Χαρικλείᾳ μικρὸν γοῦν ὕστερον
[8, 5]	τι πρὶν ἐντυχεῖν μοι πιστεύσειεν	Ὀροονδάτης.	Ὥστε ὦ Κυβέλη πάντα κίνει
[8, 1]	τῶν ἐπάθλων τοῦ πολέμου γεγονὼς	ἐγκρατὴς	καὶ τὴν πόλιν ἐπίμαχον τὰς
[8, 14]	σατραπείων ἐκτὸς ἐγεγόνεσαν, ὁ μὲν	Εὐφράτης	κατὰ χώραν ἔμενεν· ὁ δὲ
[8, 13]	αὐτὸς δοκίμαζε. ~Ὑποδεξάμενος οὖν ὁ	Εὐφράτης	τὰς ἐπιστολὰς καὶ ἀμφοτέρας ἐπελθὼν
[8, 12]	μετέστη, Τί τοῦτο» ἔλεγεν ὁ	Εὐφράτης·	τί ἄρα καινὸν ἀγγέλλει πάθος
[8, 15]	ἐπιστέλλει διὰ τοῦ νῦν ἥκοντος	Εὐφράτης,	ὥστε θαρσεῖτε πλέον καὶ θυμὸν
[8, 11]	δὲ ἱεροῖς τισιν ἀνάγραπτος καὶ	τελετῆς,	ὡς ἔοικε, θειοτέρας ἀνάμεστος παρ´
[8, 11]	θεοί» ἀνέκραγε· κἀγὼ γάρ τοι	ποιητὴς	ἐξ ὑπομνήσεως ἀναδείκνυμαι καὶ χρησμὸς
[8, 8]	τῶν σῶν ἀνόμων βουλευμάτων ἔννομος	ὑπερόπτης.	~Ἐξέμηνε τὰ εἰρημένα τὴν Ἀρσάκην
[8, 15]	εἰ τὰ χαλεπώτατα διαδέχοιτο, τῆς	ἐχθίστης	κειμένης. Οὕτως ἄρα ἡδύ τισι
[8, 9]	σωφρονήσαντες ὡς τοῦτο καὶ μᾶλλον	αὐτῆς	βεβαιοῖ τὴν φαρμακείαν ᾗ τοσοῦτον
[8, 9]	τὸ φάρμακον εἰληφέναι δὲ παρ´	αὐτῆς	ἐκείνης ἐφ´ ᾧ δοῦναι μὲν
[8, 9]	κατ´ ἀξίαν ἐπιδείξαντες τὸν θαυμαστὸν	αὐτῆς	ἐρώμενον παντί τε μέλει τὰ
[8, 9]	πρὸς θεῶν εἶναι τὴν ὑπὲρ	αὑτῆς	ἄμυναν ἔγνω μὴ ἀχαριστεῖν πρὸς
[8, 13]	ὅτι νυκτὶ καὶ ζόφῳ τὰς	ἑαυτῆς	ἀθεμίτους πράξεις ἐπικρύπτειν οἴεται. Δεινὸς
[8, 8]	ἐναγὲς τῆς πράξεως, ὃ καθ´	ἑαυτῆς	ἐγνώκει ποιεῖν, ἑτέρων τοῦτο δρασάντων.
[8, 5]	οὐκ ἔστι (πῶς γάρ; ὅπως	ἐμαυτῆς	ἀπογνοῦσα φείσομαι ἄλλων, ἀλλὰ πρώτη
[8, 11]	ἡ παντοίως ἀπελπισθεῖσα, καὶ σωτηρίαν	ἐμαυτῆς	ἐπαγομένη τότε μὲν ἠγνόουν συνίημι
[8, 5]	δὲ οὕτως ὑπτίως προσιοῦσα τῷ	σαυτῆς	ἔρωτι καὶ τῷ ὄντι μαλακιζομένη
[8, 1]	ἐπειχθῆναι καὶ λάθρα διαδρὰς ἥκειν	μηνυτής,	εὐνοίᾳ τῇ περὶ τὸν δεσπότην
[8, 5]	δὲ ἐπὶ πᾶσιν Ἀχαιμένης· οὐχὶ	μηνυτὴς	ὡς Ὀροονδάτην πεπόρευται ἢ πείσων
[8, 7]	καὶ σαυτὴν ἀναλάμβανε μικρὸν καὶ	τροφῆς	σὺν ἡμῖν νῦν γοῦν ποτε
[8, 9]	ἀνιάτου καὶ ἄλης ἀνηνύτου καὶ	τύχης	ἀσπόνδου, τὰ τελευταῖά τε ὡς
[8, 17]	δὲ Αἰθίοψιν ὑπὸ χρηστοτέρας ἴσως	τύχης	ἐγχειριζομένους, ἔγνωσαν φείδεσθαι καὶ ζωγρίᾳ
[8, 3]	τῶν ἐπὶ δόξης ἄλλως δὲ	τύχης	ἐπηρείαις ποικίλαις κεχρημένοι καὶ τὸ
[8, 9]	θάνατον διὰ τὰς ἀφορήτους τῆς	τύχης	ἐπηρείας· ἐμὲ μὲν οὖν σὺν
[8, 5]	δὴ κἀκείνῃ τὸ συνειδὸς τῆς	ψυχῆς	ἔλεγχος ἐγίνετο καὶ τὸν Θύαμιν
[8, 9]	αὐθαιρέτους δέχεσθαι καὶ ἀπηλλάχθαι λοιπὸν	ζωῆς	ἀνιάτου καὶ ἄλης ἀνηνύτου καὶ
[8, 5]	πρὸς ἐκείνου τε γενησόμενον ἐπ´	ὀλίγαις	στρεβλώσεσιν ἑλέσθαι τὰ βελτίονα καὶ
[8, 1]	εἴρηται διακηρυκευσάμενος καὶ οὐ τυχών)	ὀλίγαις	τε προφθῆναι τοὺς πρεσβευτὰς ἡμέραις
[8, 14]	κτήνεσι νομὴν ἀπαυτοματίζοντα δένδρεσί τε	Περσέαις	καὶ συκομόροις καὶ ἄλλοις τοῖς
[8, 6]	καὶ ταῖς ἐκείνης ἀνακλήσεσιν ὥσπερ	θεραπείαις	παρηγούμενος. Τελευταίαν οὖν, εἰ δοκεῖ,
[8, 3]	ἐπὶ δόξης ἄλλως δὲ τύχης	ἐπηρείαις	ποικίλαις κεχρημένοι καὶ τὸ παρὸν
[8, 6]	σιδηροῖς καὶ ἐπίεζε λιμῷ καὶ	αἰκίαις,	εἰς οἴκημα ζοφῶδες κατακλεισάμενος καὶ
[8, 13]	ὄντας καὶ κακοδαίμονας καὶ μυρίαις	αἰκίαις	καὶ κολάσεσιν οὔτοι ἑκόντος ἐμοῦ
[8, 5]	φαινόμενος, τότε μὲν ἀπατηλαῖς γοῦν	ἐπαγγελίαις	παρηγορῶν νῦν δὲ παντάπασι καὶ
[8, 13]	μὲν ὄντας καὶ κακοδαίμονας καὶ	μυρίαις	αἰκίαις καὶ κολάσεσιν οὔτοι ἑκόντος
[8, 5]	ἢ νῦν φαινόμενος, τότε μὲν	ἀπατηλαῖς	γοῦν ἐπαγγελίαις παρηγορῶν νῦν δὲ
[8, 3]	δόξης ἄλλως δὲ τύχης ἐπηρείαις	ποικίλαις	κεχρημένοι καὶ τὸ παρὸν ἀλητεύοντες,
[8, 17]	τὸ τιμιώτατον (Περσῶν γὰρ βασιλείοις	αὐλαῖς	ὀφθαλμοὶ καὶ ἀκοαὶ τὸ εὐνούχων
[8, 1]	πλήθει δὲ τῶν ἐναντίων καὶ	μηχαναῖς	τειχομάχοις ἐνδοῦσαν, καὶ τὴν πόλιν
[8, 3]	πατρὶ πάντα ἐν ἡμέραις ταῖς	τεταγμέναις	ἐπενέγκας, ἀναζητήσεως ἔννοιαν τῶν περὶ
[8, 12]	προσέταττεν. Ἐπειδὴ δὲ ἧκεν ὁ	παῖς	καὶ τὴν δᾷδα κατὰ λυχνοῦχον
[8, 9]	καὶ βασιλεῖ τε αὐτῷ καὶ	σατράπαις	καὶ δυνασταῖς καὶ δικασταῖς ἀνθιστάμενοι
[8, 1]	ὀλίγαις τε προφθῆναι τοὺς πρεσβευτὰς	ἡμέραις	ἐπιτρέψας ἐφείπετο, πάλαι προπαρασκευασάμενος δῆθεν
[8, 3]	νενομισμένα τῷ πατρὶ πάντα ἐν	ἡμέραις	ταῖς τεταγμέναις ἐπενέγκας, ἀναζητήσεως ἔννοιαν
[8, 11]	μὴ τάρβει ἐρωήν, ῥηίδι´ ὡς	μοίραις	χἄ τ´ ἀδόκητα πέλει. Καὶ
[8, 15]	καὶ ἔνοπλον κἂν εἰ πρὸς	φρουραῖς	εἴη καταλελειμμένος ἐπισπεῦσαι πρὸς τὴν
[8, 17]	καὶ τὴν Χαρίκλειαν Ἕλληνας γένος	Πέρσαις	μὲν πρότερον αἰχμαλώτους ἀγομένους τὸ
[8, 6]	Χαρίκλειαν διὰ στόματος ἔχων καὶ	ταῖς	ἐκείνης ἀνακλήσεσιν ὥσπερ θεραπείαις παρηγούμενος.
[8, 3]	τῷ πατρὶ πάντα ἐν ἡμέραις	ταῖς	τεταγμέναις ἐπενέγκας, ἀναζητήσεως ἔννοιαν τῶν
[8, 11]	φυγαδευτικήν, ἀπάθειαν τοῖς ἔχουσιν ἐν	ταῖς	φλογώσεσι δωρουμένην, ἣ κἀμὲ τυχὸν
[8, 1]	Αἰγυπτίοις κατέστησαν, τῶν μὲν τοῖς	καταρράκταις	τὴν Αἰθιοπίαν ὁριζομένων, Αἰγυπτίων δὲ
[8, 9]	καὶ σατράπαις καὶ δυνασταῖς καὶ	δικασταῖς	ἀνθιστάμενοι ὑπὸ τοῦ μὴ ἐμπεπρῆσθαι
[8, 9]	τε αὐτῷ καὶ σατράπαις καὶ	δυνασταῖς	καὶ δικασταῖς ἀνθιστάμενοι ὑπὸ τοῦ
[8, 9]	σωφροσύνης τε καὶ πίστεως τῆς	εἰς	ἀλλήλους φέρειν ἀγῶνας. ~Πολλὰ γοῦν
[8, 4]	μὴν πρέπον ἢ συμφέρον οὐδὲ	εἰς	ἀμφισβήτησιν καθίσταται· πῶς γὰρ σοὶ
[8, 6]	οὐ γὰρ εἰς τελευτὴν ἀλλ´	εἰς	ἀνάγκην παραδεδωκέναι, αὐτὴ δὲ ἐκ
[8, 2]	θυμοῦ καὶ ἐπιθυμίας ἅμα ὥσπερ	εἰς	ἄρκυς ἐμβεβλημένος· καὶ οὐδὲ μικρὸν
[8, 9]	εἰ δοκεῖ πρὸς τὸ συνέδριον	εἰς	αὔριον δημοσίᾳ δι´ ὑμᾶς ἐσόμενον
[8, 11]	ὁ Θεαγένης· ἐκ δὲ τῶν	εἰς	αὔριον κινδύνων ποία τις ἄρα
[8, 9]	Εὐφράτῃ καὶ ταύτην παράδοτε φυλαχθησομένην	εἰς	αὔριον τήν τε διὰ θανάτου
[8, 15]	τι φράσας ἡσύχαζεν. Ὁ δὲ	εἰς	βραχὺ κατηφήσας καὶ ἐν συννοίᾳ
[8, 13]	θανάτῳ καὶ τὴν τελευταίαν ἀπάξοντας	εἰς	βραχὺ μὲν διεταράχθησαν, εἶτα ἀνενεγκόντες
[8, 7]	πλημμελήσαντά τι κατὰ τὴν διακονίαν	εἰς	βραχὺ παροξυνθεῖσα καὶ καθειρχθῆναι προστάξασα
[8, 16]	τὴν ἀντεφόρμησιν ἐθάρσησαν, ἀποσκευασάμενοί τε	εἰς	βραχὺ τοὺς ἐγκειμένους τὸν δρασμὸν
[8, 11]	καὶ λέγειν ἐδόκει τοιάδε Αἰθιόπων	εἰς	γαῖαν ἀφίξεαι ἄμμιγα κούρῃ δεσμῶν
[8, 8]	ἀκμάζοντα διαχρήσασθαι τότε καὶ πλέον	εἰς	γηραιὸν σῶμα καὶ ἀπεσκληκὸς ἤδη
[8, 15]	ἀπρόσμαχόν τε τὸ κάλλος καὶ	εἰς	γυναῖκα μετὰ Ἀρσάκην ἀπελθοῦσαν ἐσομένην.
[8, 13]	καὶ θερμῆς ὀξείας ὑποδραμούσης καὶ	εἰς	δεῦρο κατεχούσης καὶ ὀλίγας τοῦ
[8, 9]	εἰρημένα καὶ ἐπέχειν τὴν τιμωρίαν	εἰς	δευτέραν κρίσιν τῶν μὲν εὐτρεπιζομένων
[8, 9]	δὲ τῶν Ἰωνικῶν θάτερον τῶν	εἰς	διακονίαν παρὰ τὴν πρώτην ὑπὸ
[8, 16]	ὅσοι Τρωγλοδύται σφῶν (ἦσαν δὲ	εἰς	διακοσίους) προτέρους ἐπαφέντες. Τρωγλοδύται δὲ
[8, 13]	ἄγε τοὺς ξένους καὶ τὴν	εἰς	δύναμιν ἐπικουρίαν σύσπευδε. Καὶ κατελέει
[8, 9]	τοῦ μὴ ἐμπεπρῆσθαι αὐτὴν ἴσως	εἰς	ἔλεον ἀπατώμενοι καὶ θεοῖς τὸ
[8, 11]	τὰ μαντεύματα φήνασιν· ἡ γοῦν	εἰς	ἐμὲ πρόρρησις ἤδη, ὡς οἶσθα,
[8, 16]	εἰς φρουρὰν καὶ τοῖς ἐναντίοις	εἰς	ἐνέδραν ἄυπνοι τὴν λόχμην ἐπετείχιζον.
[8, 7]	Θεαγένης ἀφεῖται καὶ ἥξει τήμερον	εἰς	ἑσπέραν. Ἡ γὰρ δέσποινα πλημμελήσαντά
[8, 9]	ἑξῆς παρεκάλει διαπέμπουσα. Καὶ ἡκόντων	εἰς	ἕω καὶ προκαθημένων κατηγόρει μὲν
[8, 10]	ἀνεσκοποῦντο. Καὶ ὁ μὲν Θεαγένης	εἰς	θεῶν εὐμένειαν τὸ αἴτιον ἀνέφερε,
[8, 13]	τοὺς νέους ἐκδούσῃ. Σὺ δὲ	εἰς	καιρὸν ἥκων ἴσθι καὶ ὑποδεξάμενος
[8, 7]	οὖσα, ἀλλ´ ἀπόγευσαι εἴκουσα τῶν	εἰς	καιρὸν ηὐτρεπισμένων. Μόλις μὲν ἐπείθετο
[8, 11]	εἴτε Καλάσιρις ἦν εἴτε θεὸς	εἰς	Καλάσιριν φαινόμενος, πεφοίτηκε καὶ λέγειν
[8, 5]	καὶ τοσοῦτον ἐπισκήψας, ὡς οὐκ	εἰς	καλὸν ταῦτα τελευτήσει, κατάδηλα ποιῆσαι
[8, 14]	τε ἑκάτερον ἀναθέμενοι καὶ μέσους	εἰς	κύκλον περιστοιχισάμενοι τάχους οὐδὲν ἀνιέντες
[8, 11]	Τὸ δὲ ὄναρ ἔπος ἦν	εἰς	μέτρον ἡρμοσμένον, ἔλεγε δὲ τὸ
[8, 5]	αἰδῶ παραγκωνισαμένη, Ἀλλ´ οὐδὲ τῶν	εἰς	Μιτράνην» ἔφη δεδραμένων ὑμῖν χαιρήσετε
[8, 11]	διανοίας ἀπέβαλον νυνὶ δέ μοι	εἰς	μνήμην παραγέγονε. Τὸ δὲ ὄναρ
[8, 6]	καὶ ἐπίεζε λιμῷ καὶ αἰκίαις,	εἰς	οἴκημα ζοφῶδες κατακλεισάμενος καὶ εἰδότι
[8, 16]	ἐπτερωμένους τῇ ποδωκείᾳ συνειδότες καὶ	εἰς	ὀπάς τινας βραχυστόμους καὶ χηραμοὺς
[8, 9]	τῆς πυρᾶς ἐπαγγειλαμένη, τὰς χεῖρας	εἰς	οὐρανὸν καὶ καθ´ ὃ μέρος
[8, 1]	ἐκ προλήψεως ὑφ´ αὑτῷ πεποιημένος,	εἰς	πᾶσαν ἀμηχανίαν καὶ ὥστε κατηπειγμένως
[8, 5]	Ἀρσάκειον ἓν οὐχ ὑποστήσεται· μεγάλην	εἰς	πειθὼ κέκτηται πρὸς ἄνδρας ἴυγγα
[8, 9]	ἤγετο, κήρυκος ὅτι ἐπὶ φαρμάκοις	εἰς	πυρὰν ἄγοιτο συνεχὲς ἐκβοῶντος, πολλοῦ
[8, 5]	τοῦ ἐμοῦ πέρι καὶ πίστεως	εἰς	σὲ τῆς ἐμῆς, ὦ δέσποινα,
[8, 1]	τῆς Ἀρσάκης ἔρωτα καὶ τὸν	εἰς	τὰ βασίλεια τοῦ Θεαγένους εἰσοικισμόν,
[8, 10]	μὴ θαυματοποιΐα τίς ἐστι δαίμονος	εἰς	τὰ ἔσχατα μὲν βάλλοντος ἐκ
[8, 6]	τὸν Θεαγένην ἀκούουσα, οὐ γὰρ	εἰς	τελευτὴν ἀλλ´ εἰς ἀνάγκην παραδεδωκέναι,
[8, 9]	Θυάμιδος ἐξάρχοντος καὶ τὸν δῆμον	εἰς	τὴν βοήθειαν ἐπιρρωννύντος (ἤδη γὰρ
[8, 16]	καὶ τοὺς Αἰθίοπας τούτους ὧν	εἰς	τὴν γῆν ἀφικέσθαι πεπρωμένον εἶναι
[8, 3]	γένος τὸ ἴδιον ἀνακομίσασθαι καὶ	εἰς	τὴν ἐνεγκοῦσαν ἐπανήκειν, ὧν εἰς
[8, 9]	ἰσχὺν εἶχον ἐπὶ τὴν κρίσιν	εἰς	τὴν ἑξῆς παρεκάλει διαπέμπουσα. Καὶ
[8, 7]	περιττεῦσαν ὀλίγον ἐκχέασα δριμύ τε	εἰς	τὴν θεράπαιναν ἐνεώρα καὶ σπασμοῖς
[8, 16]	ὡς ἀπρόσμαχον ἰδόντες (χίλιοι γὰρ	εἰς	τὴν κατασκοπὴν ὡπλισμένοι κούφως ἐστάλησαν)
[8, 9]	ἡ Ἀρσάκη δεσμεῖσθαι καὶ φρουρεῖσθαι	εἰς	τὴν κρίσιν ἐκέλευσε· τούς τε
[8, 2]	προσκαλεσάμενος ἱππέας τε πεντήκοντα ἐγχειρίσας	εἰς	τὴν Μέμφιν ἐξέπεμπεν, ἄγειν ὡς
[8, 12]	ὕπνῳ τὰ πάντα ἐχούσης ἀφικνοῦνται	εἰς	τὴν Μέμφιν καὶ τοὺς ἐπὶ
[8, 1]	Μιτράνην· ὡς ἀφίκοιτο μετὰ ταῦτα	εἰς	τὴν Μέμφιν, παρενείρων ἅμα καὶ
[8, 17]	τε καὶ περσίζοντα τὴν φωνὴν	εἰς	τὴν πεῦσιν καθέντες ὡς ἢ
[8, 15]	τῶν τε περὶ τὸν Βαγώαν	εἰς	τὴν πορείαν διασκευαζομένων ἐφίσταταί τις
[8, 3]	εἰς τὴν ἐνεγκοῦσαν ἐπανήκειν, ὧν	εἰς	τὴν σύλληψιν ἐμὲ κληρονόμον ὁ
[8, 9]	λοιδορουμένη καὶ παντοίως τοὺς δικαστὰς	εἰς	τὴν τιμωρίαν ἐκκαλουμένη. Τὰ γὰρ
[8, 6]	καὶ ἡ Ἀρσάκη ὡς παιχθεῖσα	εἰς	τὴν τοῦ ἔρωτος σύλληψιν, ὁμόσε
[8, 6]	καιριωτάτῳ χαρίζοιτο, ἐπιδείξεως ἀφορμὴν τῆς	εἰς	τὴν Χαρίκλειαν εὐνοίας τε καὶ
[8, 9]	μὲν γὰρ Ἀρσάκῃ καὶ τοῦτο	εἰς	τιμωρίαν ἐπινενόητο ὥσπερ ἐπικερτομούσῃ καὶ
[8, 6]	τρέπειν δὲ φιλεῖ τὴν ἀποτυχίαν	εἰς	τιμωρίαν, καὶ τὸν ἀρχιευνοῦχον μετακαλεσαμένη
[8, 16]	συγκατενεχθεὶς καὶ θάτερον τοῖν σκελοῖν	εἰς	τὸ ἀκίνητον πηρωθείς. Ἁλίσκονται δὲ
[8, 7]	ὁρᾶσθαι αὐτὸν μηδὲ φοιτᾶν συνήθως	εἰς	τὸ δωμάτιον ἄλλοτε ἄλλας προφάσεις
[8, 17]	δὲ ὡς ὑπὸ τῶν δεσμῶν	εἰς	τὸ ἐπισπεῦδον τῆς πορείας ἰσοταχεῖν
[8, 3]	τὸ δεσποτεύειν τοῦ προνοεῖν τηνάλλως	εἰς	τὸ ἔχειν ἐπικρατέστερον. Ὁ δὴ
[8, 12]	πρᾶττε νυκτὶ καὶ τάχει συμμάχοις	εἰς	τὸ λαθεῖν ἀποχρώμενος. Εἰ δὲ
[8, 5]	ἀνιᾶσθαι ὁρῶσαν ἀκοὴ γὰρ ὄψεως	εἰς	τὸ λυπῆσαι κουφότερον— καὶ εἰ
[8, 9]	ἐπέβη προλαβοῦσα τῆς πυρᾶς καὶ	εἰς	τὸ μεσαίτατον ἐνιδρυθεῖσα αὐτὴ μὲν
[8, 9]	τῇ Χαρικλείᾳ τὰς χεῖρας καὶ	εἰς	τὸν δῆμον ἰταμὸν ἐνορῶσαν, Οὐκ
[8, 5]	ὁρᾷ προφητείαν ἔρως τὴν ἐπιτυχίαν»	εἰς	τὸν θάλαμόν τε χωρισθεῖσα καὶ
[8, 16]	ἐδέξαντό γε ἀντεφορμήσαντας ἀλλὰ προτροπάδην	εἰς	τοὺς ἀπολειφθέντας τῶν φιλίων πολὺ
[8, 16]	λόχμην ἐγκαταδύντες αὐτοῖς τε ἅμα	εἰς	φρουρὰν καὶ τοῖς ἐναντίοις εἰς
[8, 9]	καὶ τὴν ὄψιν ἐμφορηθείη τῆς	εἰς	Χαρίκλειαν κολάσεως ἐποιεῖτο. Κἀπειδὴ τὴν
[8, 14]	καὶ κατὰ τὴν ἑξῆς ἡμέραν	εἰς	ὥραν που τρίτην οὐδαμοῦ γόνυ
[8, 7]	ὀργῇ τῶν εἰρημένων ἐπιτείνασα Εὖ	λέγεις»	ἔφη καὶ μελήσει μοι προστάξαι
[8, 5]	ἐνθυμούμενος· ἡ δὲ Ἀρσάκη Λόγος	οὐδεὶς»	εἰποῦσα τῆς σῆς προφητείας· μίαν
[8, 12]	καὶ τὴν δᾷδα κατὰ λυχνοῦχον	ἐπιθεὶς	μετέστη, Τί τοῦτο» ἔλεγεν ὁ
[8, 2]	ἐξέκαε τὰ κατὰ τὴν Χαρίκλειαν	προστιθεὶς	καὶ ἐπὶ μέγα ὥσπερ ἦν
[8, 11]	τῇ μητρὶ παρὰ τὴν μνηστείαν	δοθείς,	λίθῳ δὲ τῇ καλουμένῃ παντάρβῃ
[8, 6]	αὐτάρκως ἐπεστραμμένον. ~Ἐπείθετο ἡ Ἀρσάκη,	ἀπελπισθεὶς	γὰρ ἔρως οὐδεμίαν ἔχει φειδὼ
[8, 1]	ἅπαντα κατεμήνυεν· ὡς ὑπὸ Μιτράνου	ληφθεὶς	αἰχμάλωτος ὁ Θεαγένης ἀπέσταλτο πρὸς
[8, 11]	λαθούσῃ φανείς, εἴτε καὶ ἐναργῶς	ὀφθείς·	εἶχε δέ, οἶμαι, ὧδέ πως
[8, 1]	ἐξετάραξεν, ἀπροσδόκητός τε καὶ ἀπρόσκλητος	ὀφθείς·	καὶ μή τι δεινὸν περὶ
[8, 16]	Βαγώας ἁλίσκεται προσπταίσαντι τῷ ἵππῳ	συγκατενεχθεὶς	καὶ θάτερον τοῖν σκελοῖν εἰς
[8, 16]	τοῖν σκελοῖν εἰς τὸ ἀκίνητον	πηρωθείς.	Ἁλίσκονται δὲ Θεαγένης καὶ Χαρίκλεια
[8, 6]	ἐντέταλτο τιμωρούμενος, εἰσφοιτᾶν δὲ οὐδενὶ	παριεὶς	ἢ μόνῃ τῇ Κυβέλῃ, τοῦτο
[8, 5]	κολαζόμενος ἅπερ ἠθέτει κολακευόμενος. Ἀλλὰ	δοκεῖς	μὲν» ἔφη εὖ λέγειν» ἡ
[8, 9]	μὲν εἶναί με τῶν ἐπιφερομένων	ὑμεῖς	ἐστε μάρτυρες ἑκοῦσαν δὲ ὑπομένουσαν
[8, 13]	κρύφια καὶ ἀθέμιτα φωτίζειν. Ἀλλ´	ὑμεῖς	τὰ προστεταγμένα πράττετε καὶ εἴτε
[8, 11]	θειότατος Καλάσιρις, εἴτε καταδαρθεῖν λαθούσῃ	φανείς,	εἴτε καὶ ἐναργῶς ὀφθείς· εἶχε
[8, 12]	τινα παραπυλίδα τοῖς πολλοῖς ἀγνοουμένην	ἀσθενεῖς	τὰς θύρας ἐκμοχλεύσας καὶ τῷ
[8, 11]	ἐνεδίδου τὰ δεσμὰ ἀνήλατο καὶ	Εὐμενεῖς	εἴητε, θεοί» ἀνέκραγε· κἀγὼ γάρ
[8, 4]	ἀπεκρίνατο δούλους τοὺς αἰχμαλώτους ἀναδεικνύντος»	~Συνεὶς	δὴ οὖν ὁ Θύαμις ὅτι
[8, 13]	καὶ ζόφῳ τὰς ἑαυτῆς ἀθεμίτους	πράξεις	ἐπικρύπτειν οἴεται. Δεινὸς δὲ ὁ
[8, 3]	οἰκίας τῆς ἐμῆς ὀλιγωρεῖς, εὐθύνας	ὑφέξεις·	τὸ παρὸν δὲ τοὺς ξένους
[8, 15]	Αἰθιοπικοῦ στρατοῦ θᾶττον ἀκοῆς ἐπιβρίσαντος,	ἐκτραπεὶς	τῶν Θηβῶν ὁ Βαγώας ἐπὶ
[8, 12]	καὶ οἱ σὺν αὐτῷ πεντήκοντα	ἱππεῖς	νυκτὸς ἔτι βαθείας ὕπνῳ τὰ
[8, 14]	ὁ δὲ Βαγώας καὶ οἱ	ἱππεῖς	τῶν πολλῶν δεσμῶν ἐπικουφίσαντες τοὺς
[8, 3]	μὲν ὧν οἰκίας τῆς ἐμῆς	ὀλιγωρεῖς,	εὐθύνας ὑφέξεις· τὸ παρὸν δὲ
[8, 5]	Ἀχαιμένην ποικίλας καὶ ἄλλοτε ἄλλας	προφάσεις	ἀναπλαττούσης καὶ πάντα μᾶλλον ἢ
[8, 7]	εἰς τὸ δωμάτιον ἄλλοτε ἄλλας	προφάσεις	ἀναπλαττούσης) {καὶ} Ὦ δαιμονία» φησὶν
[8, 1]	εἰσοικισμόν, καὶ τὰς περὶ αὐτὸν	φιλοφρονήσεις	καὶ τὰς ἐκείνου διακονίας τε
[8, 5]	ἀπογνοῦσα φείσομαι ἄλλων, ἀλλὰ πρώτη	παραπολαύσεις	τῶν τοῦ παιδὸς ἐπιχειρημάτων, ἃ
[8, 5]	αἰτίους. Οὐ γὰρ ὡς δέσποινα	κρατεῖς	ἀλλ´ ὡς δουλεύουσα θεραπεύεις τὸ
[8, 5]	δέσποινα κρατεῖς ἀλλ´ ὡς δουλεύουσα	θεραπεύεις	τὸ μειράκιον, ἃ παρὰ μὲν
[8, 3]	ἐπικρατέστερον. Ὁ δὴ Θύαμις θαυμάσας	Δεσποτεύεις	δὲ» ἔφη σὺ τούτων πῶς;
[8, 8]	σοι τῶν κατ´ ἐμοῦ βασάνων·	ἔχεις	με τὴν φαρμακίδα τῆς καὶ
[8, 5]	ἐκεῖνο ἢ καὶ ἄλλως κολαζόμενον;	Αὖθις	αὖ σὺ μαλακίζῃ» ἔφη ὥσπερ
[8, 2]	ὡς οὔτε ὀφθείη πρότερον οὔτε	αὖθις	δυνήσεται, Μικρὰ νόμιζε» λέγων πάσας
[8, 2]	καὶ τιμωρίαν ἐξῄει) δι´ ἐπιθυμίας	αὖθις	ἐξέκαε τὰ κατὰ τὴν Χαρίκλειαν
[8, 16]	βραχὺ τοὺς ἐγκειμένους τὸν δρασμὸν	αὖθις	ἐπέσπευδον τοῖς τε μύωψι τοὺς
[8, 3]	καὶ φιλάνθρωπα προσμαρτυροῦντος ἀπανθρωπίαν δὲ	αὖθις	καταγινώσκοντος, εἰ μὴ δυνησόμεθα ἢ
[8, 9]	αὖθις τῷ Εὐφράτῃ παραδίδοται καὶ	αὖθις	πλείοσι τοῖς δεσμοῖς ἐνεβέβλητο δευτέρᾳ
[8, 9]	ἡ Χαρίκλεια ἀλλ´ ὡμολόγει καὶ	αὖθις	τὸ ἔγκλημα καὶ τὸ φάρμακον
[8, 9]	ἀποτρεπόμενοι. Καὶ ἡ μὲν Χαρίκλεια	αὖθις	τῷ Εὐφράτῃ παραδίδοται καὶ αὖθις
[8, 11]	ὁ θειότατός μοι Καλάσιρις ὑπετίθετο,	πολλάκις	ταῦτα καὶ φράζεσθαι καὶ ἐκδεδιδάχθαι
[8, 7]	εἴκουσα τῶν εἰς καιρὸν ηὐτρεπισμένων.	Μόλις	μὲν ἐπείθετο δ´ οὖν ὅμως
[8, 1]	τὰ πολλὰ κατηνάγκαζεν. Ἡ γὰρ	πόλις	αἱ Φίλαι κεῖται μὲν ἐπὶ
[8, 9]	οὐδὲν, ἔτι καὶ πλέον ἡ	πόλις	ἐκτετάρακτο καὶ δαιμονίαν εἶναι τὴν
[8, 5]	ἄκων μεθιστάμενος. Ὁ μὲν οὖν	Θύαμις	ἐξῄει θεούς τε ἐπιμαρτυράμενος καὶ
[8, 3]	Ἄρτι τοῦ Ἀχαιμένους ἀποδράντος ὁ	Θύαμις	ἤδη τὴν προφητείαν ὁλόκληρον ἀναδεδεγμένος
[8, 3]	τὸ ἔχειν ἐπικρατέστερον. Ὁ δὴ	Θύαμις	θαυμάσας Δεσποτεύεις δὲ» ἔφη σὺ
[8, 3]	ἀπονέμειν. Οὐ τοῦτο» εἶπεν ὁ	Θύαμις·	καὶ γὰρ ἐν ἀφθονωτέροις τῇδε
[8, 4]	ἀναδεικνύντος» ~Συνεὶς δὴ οὖν ὁ	Θύαμις	ὅτι τὰ περὶ τὸν Μιτράνην
[8, 4]	ἀξίωσις ἀλλ´ ἡ τῶν χρωμένων	διάταξις	ἀληθέστερον γνωρίζειν πέφυκε· τὸ μὲν
[8, 12]	ἡ αἰφνίδιος σου καὶ ἀπροσδόκητος	ἄφιξις;	Ὁ δὲ Οὐ πολλῶν» ἔφη
[8, 9]	καὶ μὴ ἐπαγόμενον ἀνέπλαττεν. Ἐφ´	οἷς	οἱ δικάζοντες οὐδὲ μελλήσαντες μικροῦ
[8, 13]	καὶ ἀπὸ τῶν ξύλων πρὸς	οἷς	τὰ δεσμὰ κατακέκλειστο ὑπεκλυόντων ὁ
[8, 5]	οὐκ ἀληθῆ δοξάζουσα γνώσῃ τοῖς	ἔργοις·	αὐτὴ δὲ οὕτως ὑπτίως προσιοῦσα
[8, 11]	μὲν οὔτε δῆλα οὔτε εὔπιστα,	θεοῖς	δὲ καὶ δυνατὰ καὶ μελήσει
[8, 11]	ἑτέραν ἔχομεν τὰ μεμαντευμένα καὶ	θεοῖς	ἐπανέχοντες σῳζοίμεθά τε ἂν ἥδιον
[8, 9]	ἴσως εἰς ἔλεον ἀπατώμενοι καὶ	θεοῖς	τὸ ἔργον ἐπιγράφοντες; Οὐδὲ ἐννοήσετε
[8, 9]	πρώτην ὑπὸ τῆς Ἀρσάκης τοῖς	νέοις	δωρηθέντων) εἴτε τι παθὸν εὐνοίᾳ
[8, 11]	Θεάγενες, οὖσιν ὅρμοις πολυτελέσι καὶ	λίθοις	ἐριτίμοις Ἰνδικοῖς τε καὶ Αἰθιοπικοῖς
[8, 1]	Ἐλεφαντίνης ἑκατόν που τοῖς μεταξὺ	σταδίοις	διείργεται· ταύτην ποτὲ φυγάδες Αἰγύπτιοι
[8, 17]	σατράπου τὸ τιμιώτατον (Περσῶν γὰρ	βασιλείοις	αὐλαῖς ὀφθαλμοὶ καὶ ἀκοαὶ τὸ
[8, 12]	ὁ Βαγώας αὐτοῦ κατέλιπε τοῖς	σατραπείοις	ἐν κύκλῳ περιστήσας ὡς εἴ
[8, 3]	πολυπραγμονῶν καὶ ἐκπυνθανόμενος ἔγνω τοῖς	σατραπείοις	ἐνῳκισμένους, ὡς εἶχε σπουδῆς ἐλθὼν
[8, 17]	ὁμοφώνους τοῖς τε ἐγχωρίοις καὶ	πολεμίοις	ἐπάγεσθαι ὑπὸ τῆς χρείας ἐδιδάχθησαν.
[8, 9]	τὴν ἀλιτήριον καὶ ἐν τοῖς	ὁμοίοις	ὄντα κατ´ ἀξίαν ἐπιδείξαντες τὸν
[8, 9]	τὸ γινόμενον καὶ τὸ ἐν	ὁμοίοις	τοῖς πάθεσιν ἐξετάζεσθαι κέρδος ἐνόμιζον,
[8, 17]	τε καὶ ὁμοφώνους τοῖς τε	ἐγχωρίοις	καὶ πολεμίοις ἐπάγεσθαι ὑπὸ τῆς
[8, 16]	ἅμα εἰς φρουρὰν καὶ τοῖς	ἐναντίοις	εἰς ἐνέδραν ἄυπνοι τὴν λόχμην
[8, 1]	ἐνοικήσαντες ἀμφίβολον Αἰθίοψί τε καὶ	Αἰγυπτίοις	κατέστησαν, τῶν μὲν τοῖς καταρράκταις
[8, 9]	ἐκτὸς ἤγετο, κήρυκος ὅτι ἐπὶ	φαρμάκοις	εἰς πυρὰν ἄγοιτο συνεχὲς ἐκβοῶντος,
[8, 11]	ὅρμοις πολυτελέσι καὶ λίθοις ἐριτίμοις	Ἰνδικοῖς	τε καὶ Αἰθιοπικοῖς ἔστι καὶ
[8, 11]	λίθοις ἐριτίμοις Ἰνδικοῖς τε καὶ	Αἰθιοπικοῖς	ἔστι καὶ δακτύλιος δῶρον μὲν
[8, 9]	πλέον (καὶ τῆς Ἀρσάκης νεύμασιν	ἀπειλητικοῖς	ἐγκελευομένης) ξύλα τε ἐπιφορτίζοντες καὶ
[8, 7]	ἀπατηλὸν συνήθως ὑφορωμένη τοῖς δὲ	ὅρκοις	ἐν μέρει πειθομένη καὶ τὸ
[8, 10]	τὴν νύκτα τὴν παροῦσαν ἐντεύξεσθαι	ἀλλήλοις	ἀπεγνωκότας καὶ οἷον ἀλλήλων ἐφ´
[8, 10]	γοῦν μέχρι πόρρω τῶν νυκτῶν	ἀλλήλοις	διειλεγμένοι καὶ ὅσα εἰκὸς τοὺς
[8, 12]	διεγγυώμενοι, νῦν δὲ τὰ τελευταῖα	ἀλλήλοις	ἐπισκήπτοντες καὶ ὡς μέχρι θανάτου
[8, 9]	Προσῆν δὲ καὶ τὸ προσομιλεῖν	ἀλλήλοις	καὶ τὸ παρηγορεῖν τε καὶ
[8, 14]	τε Περσέαις καὶ συκομόροις καὶ	ἄλλοις	τοῖς Νείλου συννόμοις {τε καὶ}
[8, 12]	δὲ κατά τινα παραπυλίδα τοῖς	πολλοῖς	ἀγνοουμένην ἀσθενεῖς τὰς θύρας ἐκμοχλεύσας
[8, 14]	τοῖς Νείλου συννόμοις {τε καὶ}	φύλλοις	ἐπηρεφῆ τε καὶ κατάσκιον· ἐνταῦθα
[8, 5]	ἂν ἐνέγκαιμι, ὦ θεοί, τοῖς	ἐμοῖς	ὀφθαλμοῖς ἢ ξαινόμενον ὁρῶσα τὸ
[8, 11]	οὖσιν ὅρμοις πολυτελέσι καὶ λίθοις	ἐριτίμοις	Ἰνδικοῖς τε καὶ Αἰθιοπικοῖς ἔστι
[8, 5]	ἐνέγκαιμι, ὦ θεοί, τοῖς ἐμοῖς	ὀφθαλμοῖς	ἢ ξαινόμενον ὁρῶσα τὸ σῶμα
[8, 17]	ὀλίγῳ πρόσθεν τὴν αὑτῶν ἐν	ὀφθαλμοῖς	ταλαντεύσαντες οὐκ ἤγοντο πλέον ἢ
[8, 9]	γυναίῳ βοηθοῦντες ἅμα δὲ καὶ	νόμοις	τοῖς Περσῶν καὶ βασιλεῖ τε
[8, 14]	συκομόροις καὶ ἄλλοις τοῖς Νείλου	συννόμοις	{τε καὶ} φύλλοις ἐπηρεφῆ τε
[8, 11]	δὴ τούτοις, ὦ Θεάγενες, οὖσιν	ὅρμοις	πολυτελέσι καὶ λίθοις ἐριτίμοις Ἰνδικοῖς
[8, 7]	καὶ καταλαβοῦσα τὴν Χαρίκλειαν ἐν	ὀδυρμοῖς	καὶ δάκρυσι καὶ τί γὰρ
[8, 7]	εἰς τὴν θεράπαιναν ἐνεώρα καὶ	σπασμοῖς	τε καὶ σφακελισμοῖς ὀξυτάτοις ἐπιέζετο.
[8, 6]	τε καὶ ὑπώπτευεν, εὐθὺς ἐν	δεσμοῖς	εἶχε σιδηροῖς καὶ ἐπίεζε λιμῷ
[8, 9]	παραδίδοται καὶ αὖθις πλείοσι τοῖς	δεσμοῖς	ἐνεβέβλητο δευτέρᾳ κρίσει καὶ τιμωρίᾳ
[8, 9]	καθειργμένοι θεαταὶ γίνοιντο ἀλλήλων ἐν	δεσμοῖς	καὶ κολάσεσιν ἐξεταζομένων· ᾔδει γὰρ
[8, 13]	γὰρ ἠρέμα τῶν λεγομένων, αὐτοῖς	δεσμοῖς	ὑπεξῆγον. ~Κἀπειδὴ τῶν σατραπείων ἐκτὸς
[8, 7]	ἐνεώρα καὶ σπασμοῖς τε καὶ	σφακελισμοῖς	ὀξυτάτοις ἐπιέζετο. ~Θόρυβός τε κατειλήφει
[8, 11]	καὶ ὄντα, πλέον καὶ τοῖς	ὑπηργμένοις	συμβαίνοντα» ἔφη ὁ Θεαγένης· ἐκ
[8, 3]	οἶδα ἐσομένους, εἰ καὶ μένειν	βουλομένοις	ἦν. Νυνὶ δὲ γένους ὄντες
[8, 5]	μηδὲ λυπεῖν τὸν ὀφθαλμὸν τοῖς	γινομένοις,	ἀλλ´ Εὐφράτῃ παραδοῦσαν καὶ κολάζειν
[8, 3]	ἐνδιαιτᾶσθαι τῷ ναῷ τοῖς μὴ	ἱερωμένοις	ἀπηγόρευτο, δικαιῶν δὲ ἀνακομίζεσθαι τὴν
[8, 9]	κέρδος ἓν μέγιστον ὡς ἐν	δεινοῖς	εὑρισκομένη τὸ συνεῖναι Θεαγένει καὶ
[8, 16]	ἦν καὶ τάχους ἀνέτοις τοῖς	χαλινοῖς	ἐφιέντες. Οἱ μὲν οὖν ἄλλοι
[8, 11]	τὴν σφενδόνην διάδετος γράμμασι δὲ	ἱεροῖς	τισιν ἀνάγραπτος καὶ τελετῆς, ὡς
[8, 13]	αὐτὸν ἅμα καὶ ἕνα θάνατον	ἀμφοτέροις	χαρίσασθε. Συμπαρεκάλει δὲ τὰ αὐτὰ
[8, 3]	ὁ Θύαμις· καὶ γὰρ ἐν	ἀφθονωτέροις	τῇδε πλέον ἢ παρ´ ἡμῖν
[8, 6]	ὑπώπτευεν, εὐθὺς ἐν δεσμοῖς εἶχε	σιδηροῖς	καὶ ἐπίεζε λιμῷ καὶ αἰκίαις,
[8, 15]	τὸ ἀπόλλυσθαι ὅταν συμβαίνῃ τοῖς	ἐχθροῖς	ἐπαπόλλυσθαι. Δείλης οὖν ὀψίας ἤδη
[8, 14]	ἀπαυτοματίζοντα δένδρεσί τε Περσέαις καὶ	συκομόροις	καὶ ἄλλοις τοῖς Νείλου συννόμοις
[8, 1]	ὀλιγωρίαν τοῖς τε ἐνοικοῦσι καὶ	φρουροῖς	ἐμποιήσαντας καὶ ὡς ὑπὲρ εἰρήνης
[8, 5]	μαστιγούμενος καὶ στρεβλούμενος ὑποπιπτέτω τοῖς	σοῖς	βουλεύμασι. Πεφύκασι γὰρ οἱ νέοι
[8, 14]	κατάσκιον· ἐνταῦθα ὁ Βαγώας ἅμα	τοῖς	ἀμφ´ αὐτὸν ἐνηυλίσατο σκηνὴν τὰ
[8, 5]	σοι μηδὲ λυπεῖν τὸν ὀφθαλμὸν	τοῖς	γινομένοις, ἀλλ´ Εὐφράτῃ παραδοῦσαν καὶ
[8, 9]	πλέον ἢ τὸ ἴδιον ἀλγύνει.	Τοῖς	δὲ ἦν παραψυχὴ μᾶλλον τὸ
[8, 7]	τὸ μὲν ἀπατηλὸν συνήθως ὑφορωμένη	τοῖς	δὲ ὅρκοις ἐν μέρει πειθομένη
[8, 9]	Εὐφράτῃ παραδίδοται καὶ αὖθις πλείοσι	τοῖς	δεσμοῖς ἐνεβέβλητο δευτέρᾳ κρίσει καὶ
[8, 9]	ἐκδραμοῦσαν σὺν πολλῇ δορυφορίᾳ καὶ	τοῖς	δυναστεύουσι Περσῶν ἐπιβάλλειν τε αὐτὴν
[8, 5]	δ´ ἂν ἐνέγκαιμι, ὦ θεοί,	τοῖς	ἐμοῖς ὀφθαλμοῖς ἢ ξαινόμενον ὁρῶσα
[8, 16]	τε ἅμα εἰς φρουρὰν καὶ	τοῖς	ἐναντίοις εἰς ἐνέδραν ἄυπνοι τὴν
[8, 5]	δέσποινα, οὐκ ἀληθῆ δοξάζουσα γνώσῃ	τοῖς	ἔργοις· αὐτὴ δὲ οὕτως ὑπτίως
[8, 15]	καὶ τὸ ἀπόλλυσθαι ὅταν συμβαίνῃ	τοῖς	ἐχθροῖς ἐπαπόλλυσθαι. Δείλης οὖν ὀψίας
[8, 11]	τῇ λίθῳ πυρὸς φυγαδευτικήν, ἀπάθειαν	τοῖς	ἔχουσιν ἐν ταῖς φλογώσεσι δωρουμένην,
[8, 3]	ἐλάμβανεν, ὅτε δὴ παραδιαιτᾶσθαι καὶ	τοῖς	θύραθεν ἐκ τοῦ προφητικοῦ νόμου
[8, 11]	δὲ καὶ δυνατὰ καὶ μελήσει	τοῖς	καὶ τὰ μαντεύματα φήνασιν· ἡ
[8, 1]	καὶ Αἰγυπτίοις κατέστησαν, τῶν μὲν	τοῖς	καταρράκταις τὴν Αἰθιοπίαν ὁριζομένων, Αἰγυπτίων
[8, 6]	ἔρωτος σύλληψιν, ὁμόσε χωρεῖν ἔγνω	τοῖς	κατειληφόσι καὶ μέγα τι κακὸν
[8, 1]	δὲ καὶ Ἐλεφαντίνης ἑκατόν που	τοῖς	μεταξὺ σταδίοις διείργεται· ταύτην ποτὲ
[8, 3]	καθ´ ἃς ἐνδιαιτᾶσθαι τῷ ναῷ	τοῖς	μὴ ἱερωμένοις ἀπηγόρευτο, δικαιῶν δὲ
[8, 14]	Περσέαις καὶ συκομόροις καὶ ἄλλοις	τοῖς	Νείλου συννόμοις {τε καὶ} φύλλοις
[8, 9]	τὴν πρώτην ὑπὸ τῆς Ἀρσάκης	τοῖς	νέοις δωρηθέντων) εἴτε τι παθὸν
[8, 9]	ἄγετε τὴν ἀλιτήριον καὶ ἐν	τοῖς	ὁμοίοις ὄντα κατ´ ἀξίαν ἐπιδείξαντες
[8, 8]	ἀπειλούσης, καινὸν ἦν ἡ Χαρίκλεια	τοῖς	ὁρῶσι θέαμα. Οὔτε γὰρ κατηφήσασα
[8, 9]	γινόμενον καὶ τὸ ἐν ὁμοίοις	τοῖς	πάθεσιν ἐξετάζεσθαι κέρδος ἐνόμιζον, εἰ
[8, 13]	ἀφροντιστοῦσι καὶ πλείονα χαίρουσιν ἐπίδηλοι	τοῖς	παροῦσιν ἐγίνοντο. Ἤδη γοῦν τῶν
[8, 14]	αὐτός τε σίτου μετέλαβε καὶ	τοῖς	περὶ τὸν Θεαγένην μετέδωκε διωθουμένους
[8, 9]	βοηθοῦντες ἅμα δὲ καὶ νόμοις	τοῖς	Περσῶν καὶ βασιλεῖ τε αὐτῷ
[8, 12]	αὐτὸς δὲ κατά τινα παραπυλίδα	τοῖς	πολλοῖς ἀγνοουμένην ἀσθενεῖς τὰς θύρας
[8, 12]	ἱππέας ὁ Βαγώας αὐτοῦ κατέλιπε	τοῖς	σατραπείοις ἐν κύκλῳ περιστήσας ὡς
[8, 3]	Κἀπειδὴ πολυπραγμονῶν καὶ ἐκπυνθανόμενος ἔγνω	τοῖς	σατραπείοις ἐνῳκισμένους, ὡς εἶχε σπουδῆς
[8, 5]	καὶ μαστιγούμενος καὶ στρεβλούμενος ὑποπιπτέτω	τοῖς	σοῖς βουλεύμασι. Πεφύκασι γὰρ οἱ
[8, 17]	ἀποσταλέντες ὁμογλώσσους τε καὶ ὁμοφώνους	τοῖς	τε ἐγχωρίοις καὶ πολεμίοις ἐπάγεσθαι
[8, 1]	ὑπερβεβηκέναι τοὺς πρεσβευτὰς εἴκαζεν, ὀλιγωρίαν	τοῖς	τε ἐνοικοῦσι καὶ φρουροῖς ἐμποιήσαντας
[8, 16]	ἐγκειμένους τὸν δρασμὸν αὖθις ἐπέσπευδον	τοῖς	τε μύωψι τοὺς ἵππους ἐρεθίζοντες
[8, 11]	εἰκότα καὶ ὄντα, πλέον καὶ	τοῖς	ὑπηργμένοις συμβαίνοντα» ἔφη ὁ Θεαγένης·
[8, 16]	ὅσον ἦν καὶ τάχους ἀνέτοις	τοῖς	χαλινοῖς ἐφιέντες. Οἱ μὲν οὖν
[8, 7]	καὶ σπασμοῖς τε καὶ σφακελισμοῖς	ὀξυτάτοις	ἐπιέζετο. ~Θόρυβός τε κατειλήφει μὲν
[8, 13]	οἰμώξει καὶ τὸ παρὸν ἐν	ἐσχάτοις	διάγει, πυρετοῦ τινος ὥσπερ θεηλάτου
[8, 16]	δυνάμεως ὅσον ἦν καὶ τάχους	ἀνέτοις	τοῖς χαλινοῖς ἐφιέντες. Οἱ μὲν
[8, 15]	καταλαβεῖν. Οὐ μὴν προὐχώρει γε	αὐτοῖς,	ἀλλά τινος τῶν ἀπὸ τῆς
[8, 3]	τῶν ξένων καὶ τὰ πρέποντα	αὐτοῖς	ἀπονέμειν. Οὐ τοῦτο» εἶπεν ὁ
[8, 13]	συνίεσαν γὰρ ἠρέμα τῶν λεγομένων,	αὐτοῖς	δεσμοῖς ὑπεξῆγον. ~Κἀπειδὴ τῶν σατραπείων
[8, 16]	τινα τοῦ ποταμοῦ λόχμην ἐγκαταδύντες	αὐτοῖς	τε ἅμα εἰς φρουρὰν καὶ
[8, 1]	ἑαυτῶν φυγάδων ὡς ἂν δορυαλώτους	ἑαυτοῖς	προσνέμειν ἀξιούντων. Συνεχῶς δὴ μεταπιπτούσης
[8, 10]	ἔοικεν εὐεργεσίᾳ τὸ δὲ ἐν	τοσούτοις	ἐξετάζεσθαι δυστυχήμασιν ἀδιαστάτως καὶ κολάσεσιν
[8, 17]	δορυφορούμενοι. Καὶ οἱ μὲν ἐν	τούτοις	ἦσαν.
[8, 2]	τοῦ δεσπότου μὴ ἐνεγκών. ~Κἀπειδὴ	τούτοις	θυμοῦ τὸν Ὀροονδάτην ἐμπεπλήκει (καὶ
[8, 2]	ἑπομένας» καὶ ἄλλα πολλὰ πρὸς	τούτοις	ὁ Ἀχαιμένης ἐλπίζων εἰ καὶ
[8, 5]	τε καὶ ὁμολογεῖν ἀντεχομένην; ~Ἐπὶ	τούτοις	οὐκέτι κατέσχεν ἡ Ἀρσάκη ἀλλ´
[8, 9]	μὴ προείληπτο καὶ ἕτερα πρὸς	τούτοις,	τὴν μὲν Ἀρσάκην ἐκ τοῦ
[8, 4]	γνωρίζειν πέφυκε· τὸ μὲν δίκαιον	τούτοις	τιθεμένη βέλτιον ἂν φανείης ὁριζομένη,
[8, 11]	καὶ ἐντάφια γενησόμενα. Ἐν δὴ	τούτοις,	ὦ Θεάγενες, οὖσιν ὅρμοις πολυτελέσι
[8, 12]	ἐπεσταλμένα πρᾶττε νυκτὶ καὶ τάχει	συμμάχοις	εἰς τὸ λαθεῖν ἀποχρώμενος. Εἰ
[8, 1]	δὲ τῶν ἐναντίων καὶ μηχαναῖς	τειχομάχοις	ἐνδοῦσαν, καὶ τὴν πόλιν κατέσχεν
[8, 17]	ὑπὸ τῶν εἱμαρμένων χειραγωγουμένη καὶ	εὔελπις	ἦν τῶν βελτιόνων, φιλίους πλέον
[8, 11]	δὲ τὸ ἔπος ὁ θειότατος	Καλάσιρις,	εἴτε καταδαρθεῖν λαθούσῃ φανείς, εἴτε
[8, 11]	παρ´ ὁμοίου τοῦ μάντεως, εἴτε	Καλάσιρις	ἦν εἴτε θεὸς εἰς Καλάσιριν
[8, 3]	πλέον δὲ ὅτι ὁ πατὴρ	Καλάσιρις	τελευτῶν ἐπέσκηπτε παντοίως προνοεῖν καὶ
[8, 11]	ἐξ ὧν ὁ θειότατός μοι	Καλάσιρις	ὑπετίθετο, πολλάκις ταῦτα καὶ φράζεσθαι
[8, 12]	ὡς εἴ τις καὶ γένοιτο	ἀντίστασις	ηὐτρεπίσθαι πρὸς ἄμυναν, αὐτὸς δὲ
[8, 17]	Καὶ ἦν ὥσπερ ἐν δράματι	προαναφώνησις	καὶ προεισόδιον τὸ γινόμενον· ξένοι
[8, 11]	φήνασιν· ἡ γοῦν εἰς ἐμὲ	πρόρρησις	ἤδη, ὡς οἶσθα, βουλήματι τῷ
[8, 5]	ποιήσομεν» ἔλεγεν ὦ Κυβέλη; τίς	λύσις	ἔσται μοι τῶν περιεστηκότων; Ὁ
[8, 4]	πόλεμον οὐχ ἡ τῶν ὀνομάτων	ἀξίωσις	ἀλλ´ ἡ τῶν χρωμένων διάταξις
[8, 11]	τῶν εἰς αὔριον κινδύνων ποία	τις	ἄρα παντάρβη ἄλλη ἐξαιρήσεται; οὐ
[8, 1]	πως ἐνδόντος, εἰ μὴ φθαίη	τις	αὐτὸν προαναρπάζων ἐκ τῆς Μέμφεως
[8, 10]	πειρωμένων, πλὴν εἰ μὴ θαυματοποιΐα	τίς	ἐστι δαίμονος εἰς τὰ ἔσχατα
[8, 15]	εἰς τὴν πορείαν διασκευαζομένων ἐφίσταταί	τις	ἱππεὺς ὑπὸ συντόνου τῆς ἐλασίας
[8, 12]	ἐν κύκλῳ περιστήσας ὡς εἴ	τις	καὶ γένοιτο ἀντίστασις ηὐτρεπίσθαι πρὸς
[8, 9]	κέρδος ἐνόμιζον, εἰ ἔλαττον αὐτῶν	τις	κολασθήσεται νενικῆσθαι ὑπὸ θατέρου καὶ
[8, 5]	Τί ποιήσομεν» ἔλεγεν ὦ Κυβέλη;	τίς	λύσις ἔσται μοι τῶν περιεστηκότων;
[8, 7]	προστάξαι τὴν ἀλιτήριον ἀναιρεθῆναι. Καὶ	τίς	ὁ πεισθησόμενος; ἀπεκρίνατο ἡ Κυβέλη.
[8, 12]	ἀφύπνισέ τε καὶ θορυβούμενον καὶ	Τίς	οὑτοσί; βοῶντα κατέστελλε Βαγώας ἐγώ»
[8, 14]	τὴν κόρην. Καὶ ἦν γάρ	τις	ὄχθη καὶ ἄκρα τοῦ Νείλου
[8, 8]	Καὶ τό τε ὄμμα ἡ	πρεσβῦτις	ἐπίμπρατο καὶ τὰ μέλη τῶν
[8, 7]	ἐκπέποτο καὶ ἰλιγγιᾶν ἐφαίνετο ἡ	πρεσβῦτις,	τό τε περιττεῦσαν ὀλίγον ἐκχέασα
[8, 8]	γραῦς ἀπέπνει καὶ ἡ Χαρίκλεια	δεσμῶτις	εἴχετο καὶ παρὰ τὴν Ἀρσάκην
[8, 8]	τε καὶ σφακελισμοῖς ὀξυτάτοις ἐπιέζετο.	~Θόρυβός	τε κατειλήφει μὲν καὶ τὴν
[8, 5]	βοήθειαν ἐνθυμούμενος· ἡ δὲ Ἀρσάκη	Λόγος	οὐδεὶς» εἰποῦσα τῆς σῆς προφητείας·
[8, 9]	οὐδέν, ἀλλ´ Ἦ καὶ αὕτη	συνεργὸς	ἔοικεν εἶναι» εἰποῦσα ἡ Ἀρσάκη
[8, 3]	εἴτε καὶ ἀκούσης· πάντως δὲ	παράδος	ἢ αὐτὸς ἴσθι δέσμιος ἀχθῆναι
[8, 3]	ξένους Ἕλληνας τοὺς αἰχμαλώτους Βαγώᾳ	παράδος	ὡς ἐμὲ ἀχθησομένους ἑκούσης Ἀρσάκης
[8, 5]	ἀλλὰ πρώτη παραπολαύσεις τῶν τοῦ	παιδὸς	ἐπιχειρημάτων, ἃ πῶς ἠγνόησας οὐκ
[8, 5]	ἔχω συμβάλλειν. Καὶ ἡ Κυβέλη	Παιδὸς	μὲν» ἔφη τοῦ ἐμοῦ πέρι
[8, 12]	καὶ πρό γε τούτου τῆς	σφραγῖδος	τοὐπίσημον ἀναγνώριζε καὶ ὡς Ὀροονδάτης
[8, 5]	καθιστάμενος· ὡς δὴ κἀκείνῃ τὸ	συνειδὸς	τῆς ψυχῆς ἔλεγχος ἐγίνετο καὶ
[8, 9]	ἀπὸ τῶν τειχῶν καὶ διὰ	πυλίδος	ἐκδραμοῦσαν σὺν πολλῇ δορυφορίᾳ καὶ
[8, 9]	ἀπὸ τῆς πυρᾶς ἀπεσόβουν, τοῦ	Θυάμιδος	ἐξάρχοντος καὶ τὸν δῆμον εἰς
[8, 9]	εἰσέρχεται. Καὶ εἰπούσης ταῦτα τῆς	θεραπαινίδος	πλέον ἐγένετο οὐδέν, ἀλλ´ Ἦ
[8, 3]	τὰ περὶ τὴν κηδείαν τοῦ	Καλασίριδος	ἐκτελέσας καὶ τὰ νενομισμένα τῷ
[8, 11]	εἴην ἐγώ, μεθ´ ἧς σε	πατρίδος	τῆς ἐμῆς Αἰθιοπίας ἐπιβήσεσθαι ἐπαγγέλλεται,
[8, 7]	πάντα τήμερον καὶ πάσης σε	φροντίδος	ἀπαλλαγήσεσθαι. Μόνον μὴ προαναίρει σαυτὴν
[8, 9]	δευτέρᾳ κρίσει καὶ τιμωρίᾳ φυλαττομένη,	κέρδος	ἓν μέγιστον ὡς ἐν δεινοῖς
[8, 9]	ἐν ὁμοίοις τοῖς πάθεσιν ἐξετάζεσθαι	κέρδος	ἐνόμιζον, εἰ ἔλαττον αὐτῶν τις
[8, 1]	τέως τοῦ νέου καὶ ἀντέχοντος,	δέος	δὲ πραχθῆναι βιασθέντος ἢ καὶ
[8, 15]	ἐμπεπλῆσθαι γὰρ ἅπαντα θορύβου καὶ	δέος	εἶναι τὴν πόλιν ἡλωκέναι τοῦ
[8, 9]	πυρκαϊᾶς ἐνεκελεύοντο· οὐ γὰρ δὴ	δέος	τῇ ἐνδιαιτωμένῃ τὴν φλόγα καὶ
[8, 11]	μάντεως, εἴτε Καλάσιρις ἦν εἴτε	θεὸς	εἰς Καλάσιριν φαινόμενος, πεφοίτηκε καὶ
[8, 9]	τὴν μὲν Ἀρσάκην ἐκ τοῦ	εὐθέος	λοιδορουμένη καὶ παντοίως τοὺς δικαστὰς
[8, 12]	Εὐφράτης· τί ἄρα καινὸν ἀγγέλλει	πάθος	ἡ αἰφνίδιος σου καὶ ἀπροσδόκητος
[8, 9]	κολάσεσιν ἐξεταζομένων· ᾔδει γὰρ ὡς	πάθος	τοῦ ἐρωμένου τὸν ἐρῶντα πλέον
[8, 16]	τοὺς φανέντας γνωρίσαντες καὶ τὸ	πλῆθος	ὡς ἀπρόσμαχον ἰδόντες (χίλιοι γὰρ
[8, 16]	ἵππον αἰσθόμενοι παριόντας καὶ τὸ	πλῆθος	ὡς ὀλίγοι διοπτεύσαντες μικρόν τε
[8, 12]	ἄρα καινὸν ἀγγέλλει πάθος ἡ	αἰφνίδιος	σου καὶ ἀπροσδόκητος ἄφιξις; Ὁ
[8, 9]	μέρος τὴν ἀκτῖνα ἔβαλλεν ὁ	ἥλιος	ἀνατείνασα, Ἥλιε» ἀνεβόησε καὶ Γῆ
[8, 11]	τε καὶ Αἰθιοπικοῖς ἔστι καὶ	δακτύλιος	δῶρον μὲν παρὰ τοῦ πατρὸς
[8, 3]	δὲ παράδος ἢ αὐτὸς ἴσθι	δέσμιος	ἀχθῆναι προστεταγμένος τῆς δορᾶς ἀφαιρησόμενος.
[8, 8]	πλέον εἰς γηραιὸν σῶμα καὶ	ἀπεσκληκὸς	ἤδη προσομιλῆσαν ὀξύτερον ἢ ὥστε
[8, 6]	Εἰ γὰρ μάθοι μὴ οὖσαν,	εἰκός	που καὶ μεταβληθῆναι αὐτὸν πρὸς
[8, 10]	νυκτῶν ἀλλήλοις διειλεγμένοι καὶ ὅσα	εἰκὸς	τοὺς μετὰ τὴν νύκτα τὴν
[8, 9]	μικρὸν τοῦ τείχους ἐκτὸς ἤγετο,	κήρυκος	ὅτι ἐπὶ φαρμάκοις εἰς πυρὰν
[8, 10]	ἀλλήλων ἐφ´ ὅσον ἔξεστι κορεννυμένους	τέλος	καὶ περὶ τῆς κατὰ τὴν
[8, 1]	τὰ κατὰ τὸν Θύαμιν· καὶ	τέλος	τὸν ἐπὶ τῷ Θεαγένει τῆς
[8, 15]	καὶ κόρην ἀπρόσμαχόν τε τὸ	κάλλος	καὶ εἰς γυναῖκα μετὰ Ἀρσάκην
[8, 9]	ἐπιφαιδρυνομένην ἐκ τοῦ περιαυγάσματος τὸ	κάλλος	καὶ οἷον ἐν πυρίνῳ θαλάμῳ
[8, 2]	ὥσπερ ἦν ἐξαίρων καὶ τὸ	κάλλος	παντοίως ἐκθειάζων καὶ τὴν ὥραν
[8, 2]	θυμοῦ τὸν Ὀροονδάτην ἐμπεπλήκει (καὶ	ὅλος	πρὸς ἀγανάκτησιν καὶ τιμωρίαν ἐξῄει)
[8, 4]	Ἀλλ´ ὦ Ἀρσάκη» ἔφη οὐ	πόλεμος	τάδε ἀλλ´ εἰρήνη τὸ παρόν,
[8, 7]	σοῦ καὶ πράττειν καὶ πάσχειν	ἕτοιμος,	φαρμάκῳ τὴν ἐπιβουλὴν διακονήσομαι καὶ
[8, 13]	Δεινὸς δὲ ὁ τῆς δίκης	ὀφθαλμὸς	ἐλέγχῳ καὶ τὰ ἀμήνυτα κρύφια
[8, 8]	ὁ τῶν σῶν ἀνόμων βουλευμάτων	ἔννομος	ὑπερόπτης. ~Ἐξέμηνε τὰ εἰρημένα τὴν
[8, 11]	ποιητὴς ἐξ ὑπομνήσεως ἀναδείκνυμαι καὶ	χρησμὸς	δή μοι παρ´ ὁμοίου τοῦ
[8, 9]	ἤθους καὶ ὄψεως καὶ βάρβαρον	γένος	οἶκτος εἰσέρχεται. Καὶ εἰπούσης ταῦτα
[8, 17]	ὀφθαλμοὶ καὶ ἀκοαὶ τὸ εὐνούχων	γένος	οὐ παίδων οὐ συγγενείας τὸ
[8, 17]	δὲ καὶ τὴν Χαρίκλειαν Ἕλληνας	γένος	Πέρσαις μὲν πρότερον αἰχμαλώτους ἀγομένους
[8, 3]	παρὸν ἀλητεύοντες, πάντων ἐπίπροσθεν ποιοῦνται	γένος	τὸ ἴδιον ἀνακομίσασθαι καὶ εἰς
[8, 5]	καὶ συμφέροντα μάτην ὁριζόμενος, ὡς	οὐδενὸς	προσδεῖται ὁ κρατῶν τὸ βούλημα
[8, 1]	πόλιν κατέσχεν οὐδενὶ τῶν ἐνοικούντων	λυμηνάμενος.	Διὰ ταῦτα δὴ τεταραγμένον καταλαβὼν
[8, 13]	εἰς καιρὸν ἥκων ἴσθι καὶ	ὑποδεξάμενος	ἄγε τοὺς ξένους καὶ τὴν
[8, 13]	λυσιτελὲς ἀποδοῦναι πρότερον, αὐτὸς δοκίμαζε.	~Ὑποδεξάμενος	οὖν ὁ Εὐφράτης τὰς ἐπιστολὰς
[8, 5]	ὥσπερ ὕλῃ τῷ νέῳ λάβρως	ὑποπιμπράμενος·	ὁ δὲ ἔστιν ἀπηνής τε
[8, 5]	οὖν Θύαμις ἐξῄει θεούς τε	ἐπιμαρτυράμενος	καὶ τοσοῦτον ἐπισκήψας, ὡς οὐκ
[8, 5]	μὲν ἀγνοούμενος ὀκνηρότερος ὁ δὲ	πεφωραμένος	θρασύτερος καθιστάμενος· ὡς δὴ κἀκείνῃ
[8, 1]	πρεσβευτὰς ἡμέραις ἐπιτρέψας ἐφείπετο, πάλαι	προπαρασκευασάμενος	δῆθεν ὡς ἐπ´ ἄλλον τινὰ
[8, 12]	λέγων, ἀλλὰ φῶς ἥκειν πρόσταττε.	Προσκαλεσάμενος	δή τι παιδάριον τῶν προσεδρευόντων,
[8, 2]	Βαγώαν τινὰ τῶν πεπιστευμένων εὐνούχων	προσκαλεσάμενος	ἱππέας τε πεντήκοντα ἐγχειρίσας εἰς
[8, 14]	αὐτὸν ἐνηυλίσατο σκηνὴν τὰ δένδρα	ποιησάμενος	καὶ αὐτός τε σίτου μετέλαβε
[8, 6]	καὶ αἰκίαις, εἰς οἴκημα ζοφῶδες	κατακλεισάμενος	καὶ εἰδότι μέν, μὴ προσποιουμένῳ
[8, 1]	πάλαι περὶ τούτων ὡς εἴρηται	διακηρυκευσάμενος	καὶ οὐ τυχών) ὀλίγαις τε
[8, 5]	ὀκνηρότερος ὁ δὲ πεφωραμένος θρασύτερος	καθιστάμενος·	ὡς δὴ κἀκείνῃ τὸ συνειδὸς
[8, 5]	μὴ δὴ λάθῃς καὶ ἄκων	μεθιστάμενος.	Ὁ μὲν οὖν Θύαμις ἐξῄει
[8, 3]	ἢ αὐτὸς ἴσθι δέσμιος ἀχθῆναι	προστεταγμένος	τῆς δορᾶς ἀφαιρησόμενος. Οἱ μὲν
[8, 3]	Θύαμις ἤδη τὴν προφητείαν ὁλόκληρον	ἀναδεδεγμένος	καὶ τὰ πρῶτα τῆς πόλεως
[8, 6]	γινώσκοι ταῦτα κἀκείνη μέγιστον ἀγαθὸν	τιθέμενος	καὶ συνεχῶς Χαρίκλειαν ζωὴν καὶ
[8, 2]	ἄρκυς ἐμβεβλημένος· καὶ οὐδὲ μικρὸν	ὑπερθέμενος	Βαγώαν τινὰ τῶν πεπιστευμένων εὐνούχων
[8, 3]	πρὸς αὐτόν τοῦ μὲν ἐκδυσωπεῖν	ἀφέμενος	τὸ δὲ δίκαιον προβαλλόμενος, πλέον
[8, 1]	τυγχάνουσαν ἐκ προλήψεως ὑφ´ αὑτῷ	πεποιημένος,	εἰς πᾶσαν ἀμηχανίαν καὶ ὥστε
[8, 2]	ἐπιθυμίας ἅμα ὥσπερ εἰς ἄρκυς	ἐμβεβλημένος·	καὶ οὐδὲ μικρὸν ὑπερθέμενος Βαγώαν
[8, 15]	κἂν εἰ πρὸς φρουραῖς εἴη	καταλελειμμένος	ἐπισπεῦσαι πρὸς τὴν Συήνην κατεπείξων,
[8, 5]	ὑπείκειν· ὥστε καὶ οὗτος πράξει	κολαζόμενος	ἅπερ ἠθέτει κολακευόμενος. Ἀλλὰ δοκεῖς
[8, 15]	ὁ Βαγώας ὡς παραστησόμενος, ἀλλὰ	ψελλιζόμενος	τὴν Ἑλλάδα φωνὴν καὶ παράσημα
[8, 5]	καὶ πρέποντα καὶ συμφέροντα μάτην	ὁριζόμενος,	ὡς οὐδενὸς προσδεῖται ὁ κρατῶν
[8, 9]	θατέρου καὶ μειονεκτεῖν τῶν ἐρωτικῶν	οἰόμενος.	Προσῆν δὲ καὶ τὸ προσομιλεῖν
[8, 3]	ἐκδυσωπεῖν ἀφέμενος τὸ δὲ δίκαιον	προβαλλόμενος,	πλέον γὰρ τοῦτο μεθ´ ἡμῶν
[8, 3]	διατεταγμένον ἐγένετο. Κἀπειδὴ πολυπραγμονῶν καὶ	ἐκπυνθανόμενος	ἔγνω τοῖς σατραπείοις ἐνῳκισμένους, ὡς
[8, 11]	ἦν εἴτε θεὸς εἰς Καλάσιριν	φαινόμενος,	πεφοίτηκε καὶ λέγειν ἐδόκει τοιάδε
[8, 5]	φιλανθρωπότερος τὰ πρῶτα ἢ νῦν	φαινόμενος,	τότε μὲν ἀπατηλαῖς γοῦν ἐπαγγελίαις
[8, 6]	πυνθανομένῳ δῆθεν τὴν αἰτίαν οὐδὲν	ἀποκρινόμενος,	ἐπιτείνων δὲ ὁσημέραι τὰ τῆς
[8, 1]	τοῦ ἔρωτος ὑπόθεσιν τῆς Ἀρσάκης	ὑποτεμνόμενος·	διὰ γὰρ δὴ ταῦτα καὶ
[8, 15]	τῆς Ἀρσάκης καὶ τυραννικὸν ζώσης	βαρυνόμενος,	ἅμα δὲ τοὺς νέους ἐπιρρωννύς
[8, 3]	πρῶτα τῆς πόλεως διὰ τοῦτο	φερόμενος,	τὰ περὶ τὴν κηδείαν τοῦ
[8, 7]	ἀλιτήριον ἀναιρεθῆναι. Καὶ τίς ὁ	πεισθησόμενος;	ἀπεκρίνατο ἡ Κυβέλη. Πάντων γὰρ
[8, 1]	δόξειεν ὡς βασιλέα τὸν μέγαν	ἀναπεμφθησόμενος,	καὶ γὰρ εἶναι τὸ χρῆμα
[8, 3]	δέσμιος ἀχθῆναι προστεταγμένος τῆς δορᾶς	ἀφαιρησόμενος.	Οἱ μὲν δὴ περὶ τὸν
[8, 15]	Ταῦτ´ ἔλεγεν ὁ Βαγώας ὡς	παραστησόμενος,	ἀλλὰ ψελλιζόμενος τὴν Ἑλλάδα φωνὴν
[8, 5]	οὗτος πράξει κολαζόμενος ἅπερ ἠθέτει	κολακευόμενος.	Ἀλλὰ δοκεῖς μὲν» ἔφη εὖ
[8, 6]	μὲν τὴν εὐνούχων ζηλοτυπίαν νοσῶν,	σμυχόμενος	δὲ καὶ πάλαι κατὰ τοῦ
[8, 6]	τὴν δὲ ψυχὴν ἐπὶ σωφροσύνῃ	ῥωννύμενος,	καὶ μεγαλαυχούμενος ἅμα πρὸς τὴν
[8, 11]	κατὰ γαστέρα τὴν ἐμὴν εἰλημένῃ)	διηγούμενος.	Ταῦτα μὲν εἰκότα καὶ ὄντα,
[8, 6]	ταῖς ἐκείνης ἀνακλήσεσιν ὥσπερ θεραπείαις	παρηγούμενος.	Τελευταίαν οὖν, εἰ δοκεῖ, τὸ
[8, 5]	λαμβανέτω πεῖραν ὡς δεσποίνης καὶ	μαστιγούμενος	καὶ στρεβλούμενος ὑποπιπτέτω τοῖς σοῖς
[8, 5]	βούλημα τὸ ἴδιον τούτων ἕκαστον	ποιούμενος·	καὶ αὐλῆς τῆς ἡμετέρας ὡς
[8, 5]	ὡς δεσποίνης καὶ μαστιγούμενος καὶ	στρεβλούμενος	ὑποπιπτέτω τοῖς σοῖς βουλεύμασι. Πεφύκασι
[8, 5]	πόλιν καὶ ἐπικαλέσασθαι πρὸς βοήθειαν	ἐνθυμούμενος·	ἡ δὲ Ἀρσάκη Λόγος οὐδεὶς»
[8, 6]	τὰς πείρας, τὸ μὲν σῶμα	καταπονούμενος	τὴν δὲ ψυχὴν ἐπὶ σωφροσύνῃ
[8, 5]	ἁλισκόμενοι δὲ ἀπαναισχυντοῦσιν, ὁ μὲν	ἀγνοούμενος	ὀκνηρότερος ὁ δὲ πεφωραμένος θρασύτερος
[8, 15]	τοὺς νέους ἐπιρρωννύς τε καὶ	παρηγορούμενος,	ἐλπίζων, ὅπερ ἦν, ἐπὶ μέγα
[8, 6]	ἐβούλετο ἡ Ἀρσάκη καὶ ἐντέταλτο	τιμωρούμενος,	εἰσφοιτᾶν δὲ οὐδενὶ παριεὶς ἢ
[8, 6]	ψυχὴν ἐπὶ σωφροσύνῃ ῥωννύμενος, καὶ	μεγαλαυχούμενος	ἅμα πρὸς τὴν τύχην καὶ
[8, 12]	τάχει συμμάχοις εἰς τὸ λαθεῖν	ἀποχρώμενος.	Εἰ δὲ καὶ τὰ πρὸς
[8, 14]	μετέπειθεν, ὡς οὐδὲν ἔσται τοιοῦτο	διεγγυώμενος	καὶ ὡς οὐκ ἐπὶ θάνατον
[8, 13]	ἑαυτῆς ἀθεμίτους πράξεις ἐπικρύπτειν οἴεται.	Δεινὸς	δὲ ὁ τῆς δίκης ὀφθαλμὸς
[8, 4]	τάδε ἀλλ´ εἰρήνη τὸ παρόν,	κἀκεῖνος	μὲν δουλοῦν, ἐλευθεροῦν δὲ αὕτη
[8, 9]	τὴν βοήθειαν ἐπιρρωννύντος (ἤδη γὰρ	κἀκεῖνος	παραγεγόνει τῆς ἀπείρου βοῆς τὸ
[8, 6]	οὐ γὰρ ἐνδίδωσιν ὁ ἀπηνὴς	ἐκεῖνος	ἀλλ´ ἀεὶ γίνεται καὶ πλέον
[8, 5]	πρώτην ὀρθῶς ἴσως ἐγίνετο, ἁπαλοῦ	τινος	ἐκείνου καὶ εὐηνίου τὴν ψυχὴν
[8, 15]	μὴν προὐχώρει γε αὐτοῖς, ἀλλά	τινος	τῶν ἀπὸ τῆς στρατιᾶς καθ´
[8, 13]	παρὸν ἐν ἐσχάτοις διάγει, πυρετοῦ	τινος	ὥσπερ θεηλάτου τῆς προτεραίας ἐνσκήψαντος
[8, 14]	γόνυ κάμψαντες τῆς τε ἡλιακῆς	ἀκτῖνος	τὸν φλογμὸν οἷα δὴ θέρους
[8, 10]	εἰ μὴ θαυματοποιΐα τίς ἐστι	δαίμονος	εἰς τὰ ἔσχατα μὲν βάλλοντος
[8, 10]	ὑπερβαλλόντως θεηλατουμένων εἶναι καὶ δυσμενείας	κρείττονος	πειρωμένων, πλὴν εἰ μὴ θαυματοποιΐα
[8, 14]	ἀπετέλει τὸ περιγραφόμενον πολλοῦ μὲν	λειμῶνος	οἷα δὴ διαρρεομένου τοῦ παντὸς
[8, 11]	μνήμην παραγέγονε. Τὸ δὲ ὄναρ	ἔπος	ἦν εἰς μέτρον ἡρμοσμένον, ἔλεγε
[8, 11]	μέτρον ἡρμοσμένον, ἔλεγε δὲ τὸ	ἔπος	ὁ θειότατος Καλάσιρις, εἴτε καταδαρθεῖν
[8, 11]	δὲ ἄρα τί φράζει τὸ	ἔπος	οὕτως ἐξ ἐναντίων πρὸς ἑαυτὸ
[8, 11]	καὶ εἰκάζειν παρεσκεύασε, φιλεῖ γὰρ	ἄνθρωπος	πρὸς τὰ συμπίπτοντα τρέπειν τὴν
[8, 9]	οὐδὲν ὑποχωροῦντος δὲ καθ´ ὃ	μέρος	ὁρμήσειεν ἡ Χαρίκλεια καὶ περιαυγάζεσθαι
[8, 9]	εἰς οὐρανὸν καὶ καθ´ ὃ	μέρος	τὴν ἀκτῖνα ἔβαλλεν ὁ ἥλιος
[8, 12]	καὶ πλέον ἀνιᾶσθαι καὶ ἀγωνιᾶν	ἅτερος	ὑπὲρ θατέρου διεγγυώμενοι, νῦν δὲ
[8, 5]	ἔστιν ἀπηνής τε καὶ ἀμείλιχος,	φιλανθρωπότερος	τὰ πρῶτα ἢ νῦν φαινόμενος,
[8, 5]	δὲ ἀπαναισχυντοῦσιν, ὁ μὲν ἀγνοούμενος	ὀκνηρότερος	ὁ δὲ πεφωραμένος θρασύτερος καθιστάμενος·
[8, 5]	ἀγνοούμενος ὀκνηρότερος ὁ δὲ πεφωραμένος	θρασύτερος	καθιστάμενος· ὡς δὴ κἀκείνῃ τὸ
[8, 6]	ἀλλ´ ἀεὶ γίνεται καὶ πλέον	θρασύτερος	Χαρίκλειαν διὰ στόματος ἔχων καὶ
[8, 5]	δεδραμένων ὑμῖν χαιρήσετε ἀλλ´ ἔσται	καιρὸς	ἐν ᾧ τοὺς σφαγέας ἐκείνου
[8, 9]	ὅλως ἡ μὲν ἦν πικροτάτη	κατήγορος·	ἀπελογεῖτο δὲ οὐδὲν ἡ Χαρίκλεια
[8, 16]	Αἰθιοπική, νομαδική τε καὶ Ἀράβων	ὅμορος,	δρόμου δὲ ὀξύτητα φύσει τε
[8, 11]	τὰς πυρκαϊὰς ἀντιπάθειαν, ἐπαγγέλλεται, τῆς	ἀλάστορος	Ἀρσάκης, ὡς εἰκάζειν ἔνεστιν, ἕτερόν
[8, 2]	τὸν Ὀροονδάτην ἐμπεπλήκει (καὶ ὅλος	πρὸς	ἀγανάκτησιν καὶ τιμωρίαν ἐξῄει) δι´
[8, 3]	δὲ καὶ Ὀροονδάτης ἐπὶ τὸν	πρὸς	Αἰθίοπας πόλεμον, ἕπεσθαι καὶ τὸν
[8, 12]	μέχρι θανάτου πιστοὶ τὰ ἐρωτικὰ	πρὸς	ἀλλήλους ἔσονται θεούς τε καὶ
[8, 12]	τις καὶ γένοιτο ἀντίστασις ηὐτρεπίσθαι	πρὸς	ἄμυναν, αὐτὸς δὲ κατά τινα
[8, 5]	ὑποστήσεται· μεγάλην εἰς πειθὼ κέκτηται	πρὸς	ἄνδρας ἴυγγα τὰ γυναικεῖα καὶ
[8, 12]	ἀποχρώμενος. Εἰ δὲ καὶ τὰ	πρὸς	Ἀρσάκην ἐπεσταλμένα λυσιτελὲς ἀποδοῦναι πρότερον,
[8, 3]	δὲ καὶ γράμματα τὸ μὲν	πρὸς	Ἀρσάκην ὧδε ἔχον Ὀροονδάτης Ἀρσάκῃ.
[8, 13]	οὔτοι ἑκόντος ἐμοῦ κελευομένου δὲ	πρὸς	Ἀρσάκης ὑποστάντας τἄλλα δέ, ὡς
[8, 3]	σὺ τούτων πῶς; Πολέμου νόμῳ»	πρὸς	αὐτὸν ἀπεκρίνατο δούλους τοὺς αἰχμαλώτους
[8, 3]	Εὖ γε ἐποίησας» ἡ Ἀρσάκη	πρὸς	αὐτόν τοῦ μὲν ἐκδυσωπεῖν ἀφέμενος
[8, 3]	εἰδότα παραφρουρούμενον ἕως ἂν τὰ	πρὸς	αὑτοῦ μηνυθέντα δείξειεν ἐπαληθεύων. Κατὰ
[8, 5]	πρὸς τὴν πόλιν καὶ ἐπικαλέσασθαι	πρὸς	βοήθειαν ἐνθυμούμενος· ἡ δὲ Ἀρσάκη
[8, 2]	ἐπὶ μισθῷ τῶν μηνυμάτων ἐξαιτήσας	πρὸς	γάμον ἕξειν. Καὶ ὅλως ἐξηρέθιστο
[8, 3]	ἀκούσης ἀχθήσονται καὶ Ἀχαιμένης πιστευθήσεται.	Πρὸς	δὲ Εὐφράτην τὸν κατὰ τὴν
[8, 11]	τὸ ἔπος οὕτως ἐξ ἐναντίων	πρὸς	ἑαυτὸ συγκείμενον; Τοὔνομα μὲν γὰρ
[8, 5]	σὺ μαλακίζῃ» ἔφη ὥσπερ οὐ	πρὸς	ἐκείνου τε γενησόμενον ἐπ´ ὀλίγαις
[8, 14]	στάθμης τὸ ὕδωρ ἀνακοπὲν καὶ	πρὸς	ἑλιγμὸν ἡμίκυκλον ἐκτραπὲν πρός τε
[8, 7]	εὐωχεῖν μέλλουσα καὶ ἅμα καὶ	πρὸς	ἐμοῦ λιπαρηθεῖσα· ὥστε ἀνίστασο καὶ
[8, 9]	Χαρίκλεια νομίσασά τε καὶ αὐτὴ	πρὸς	θεῶν εἶναι τὴν ὑπὲρ αὑτῆς
[8, 5]	δὲ παντάπασι καὶ ἀπαρακαλύπτως τὰ	πρός	με ἀπαγορεύων· ὃ δή με
[8, 7]	Χαρίκλεια· τὸ γὰρ συνεχῶς σε	πρός	με διαψεύδεσθαι τὸ πιστὸν τῶν
[8, 5]	ἑλέσθαι τὰ βελτίονα καὶ σοὶ	πρὸς	μικρὸν ἀνιαθείσῃ τυχεῖν τῶν κατὰ
[8, 13]	ἐπιδραττομένων καὶ ἀπὸ τῶν ξύλων	πρὸς	οἷς τὰ δεσμὰ κατακέκλειστο ὑπεκλυόντων
[8, 5]	πάντα κίνει πᾶσαν εὕρισκε μηχανὴν	πρὸς	ὀξὺ καὶ τὴν ἄκραν ἀκμὴν
[8, 16]	μάχας ἀκροβολιζόμενοι ἢ δρῶσί τι	πρὸς	ὀξὺ τοὺς ἀνθισταμένους ἢ καθυπερτέρους
[8, 1]	ληφθεὶς αἰχμάλωτος ὁ Θεαγένης ἀπέσταλτο	πρὸς	Ὀροονδάτην, δῶρον εἰ δόξειεν ὡς
[8, 14]	ἐπὶ θάνατον ἄγοιντο, ἄγοιντο δὲ	πρὸς	Ὀροονδάτην ἐκδιδάσκων. ~Ἤδη δὲ τῆς
[8, 9]	Καὶ εἰποῦσα, πάντων ἐκβοώντων τι	πρὸς	τὰ εἰρημένα καὶ ἐπέχειν τὴν
[8, 8]	τῆς καὶ θρεψαμένης σε καὶ	πρὸς	τὰ κάλλιστα τῶν ἔργων παιδευσαμένης,
[8, 6]	ἀποπειρωμένη ποίαν τινὰ γνώμην ἔχοι	πρὸς	τὰ παρόντα καὶ εἴπερ ἐνδιδοίη
[8, 11]	εἰκάζειν παρεσκεύασε, φιλεῖ γὰρ ἄνθρωπος	πρὸς	τὰ συμπίπτοντα τρέπειν τὴν γνώμην.
[8, 6]	ἀνὴρ τότε καὶ πλέον ἀπεμάχετο	πρὸς	τὰς πείρας, τὸ μὲν σῶμα
[8, 11]	ἀθανασίαν ὡς ὤφελε, καθὰ τὴν	πρὸς	τὰς πυρκαϊὰς ἀντιπάθειαν, ἐπαγγέλλεται, τῆς
[8, 5]	κατὰ νόμον τὸν Περσικὸν ἀναπεμφθησομένους.	Πρὸς	ταῦτα ῥητόρευε καὶ δίκαια καὶ
[8, 14]	καὶ πρὸς ἑλιγμὸν ἡμίκυκλον ἐκτραπὲν	πρός	τε τὸ ἀντίθετον τῆς ἐκτροπῆς
[8, 6]	θανάτους ἅμα πᾶσιν ἐπινοήσασα. Καὶ	πρὸς	τὴν Ἀρσάκην ἐλθοῦσα Μάτην» ἔφη
[8, 9]	τοῦ πυρὸς καὶ ὥσπερ ὑποφεύγοντος	πρὸς	τὴν ἐκείνης ἐφόρμησιν. Οἱ δήμιοι
[8, 16]	ὁδοιπορίας τῇ παρὰ σφῶν ἀποπείρᾳ	πρὸς	τὴν ὅλην στρατιὰν βεβαιώσοντες, τότε
[8, 9]	τιμωρίᾳ ὑποβαλεῖν, ἴσως δέ τι	πρὸς	τὴν ὄψιν καὶ τὸ νέον
[8, 5]	καλὸν ταῦτα τελευτήσει, κατάδηλα ποιῆσαι	πρὸς	τὴν πόλιν καὶ ἐπικαλέσασθαι πρὸς
[8, 9]	περίεστι τῆς γοητείας ὡς καὶ	πρὸς	τὴν πυρὸς δύναμιν ἀπομάχεσθαι; συνέλθετε
[8, 15]	πρὸς φρουραῖς εἴη καταλελειμμένος ἐπισπεῦσαι	πρὸς	τὴν Συήνην κατεπείξων, ἐμπεπλῆσθαι γὰρ
[8, 6]	σωφροσύνῃ ῥωννύμενος, καὶ μεγαλαυχούμενος ἅμα	πρὸς	τὴν τύχην καὶ γαυριῶν εἰ
[8, 16]	δὲ ἑκόντες ὑποκατακλινόμενοι, τοῦ Θεαγένους	πρὸς	τὴν Χαρίκλειαν τοῦτ´ ἐκεῖνο εἶναι
[8, 9]	αὐτόπται γεγόνεσαν ἀγομένης οἱ δὲ	πρὸς	τῆς ἀκοῆς τάχιστα κατὰ τὸ
[8, 14]	ἀγρυπνίας καὶ πλέον τὴν Χαρίκλειαν	πρὸς	τῆς συνεχοῦς ἱππηλασίας ἀπειρηκυῖαν ὁρῶντες
[8, 8]	τὰ μέλη τῶν σπασμῶν ἐνδόντων	πρὸς	τὸ ἀκίνητον παρεῖτο καὶ χροιὰ
[8, 15]	πρὸς τὸ εὐπνούστερον ἀναχεομένης καὶ	πρὸς	τὸ βάσιμον τὴν ὁδοιπορίαν ἐπιψυχούσης
[8, 6]	εἰκός που καὶ μεταβληθῆναι αὐτὸν	πρὸς	τὸ βούλημα τὸ ἡμέτερον ἀπογνόντα
[8, 15]	ἐπαπόλλυσθαι. Δείλης οὖν ὀψίας ἤδη	πρὸς	τὸ εὐπνούστερον ἀναχεομένης καὶ πρὸς
[8, 9]	αὑτῆς ἄμυναν ἔγνω μὴ ἀχαριστεῖν	πρὸς	τὸ κρεῖττον ἀρνουμένη τὴν εὐεργεσίαν
[8, 9]	δύναμιν ἀπομάχεσθαι; συνέλθετε εἰ δοκεῖ	πρὸς	τὸ συνέδριον εἰς αὔριον δημοσίᾳ
[8, 11]	συνήθειά σε τῶν δυστυχημάτων πάντα	πρὸς	τὸ φαυλότατον νοεῖν τε καὶ
[8, 15]	τὸν ἵππον χαλεπῶς ἀνέχων, καὶ	πρὸς	τὸν Βαγώαν ἰδίᾳ τι φράσας
[8, 6]	ἐναντίων ἐπιτείνειν τὰ τῶν κολάσεων	πρὸς	τὸν Εὐφράτην ἀπαγγέλλουσα, ὡς ἀνύουσα
[8, 9]	μὲν τὸ γινόμενον ἐπισπεύδουσα δὲ	πρὸς	τὸν θάνατον· ἤνυε δὲ οὐδέν,
[8, 3]	ὄντων μοι καὶ ἄλλων φιλίας	πρὸς	τοὺς ξένους δικαιωμάτων. Εὖ γε
[8, 2]	τὰς ἑπομένας» καὶ ἄλλα πολλὰ	πρὸς	τούτοις ὁ Ἀχαιμένης ἐλπίζων εἰ
[8, 9]	εἰ μὴ προείληπτο καὶ ἕτερα	πρὸς	τούτοις, τὴν μὲν Ἀρσάκην ἐκ
[8, 13]	δεσμώτας καὶ ταῦτα καὶ ἤδη	πρὸς	τῶν βασάνων τετρυχωμένους, ἐκπέπληκτο τοῦ
[8, 9]	καταναλωθῆναι κατέκριναν. Ἥρπαστο οὖν αὐτίκα	πρὸς	τῶν δημίων καὶ μικρὸν τοῦ
[8, 9]	λαμπρῶς ἐξῆπτο, μικρὸν ἐνδοθῆναι αὐτῇ	πρὸς	τῶν ἑλκόντων ἡ Χαρίκλεια παρακαλέσασα
[8, 11]	ταῦτα καὶ φράζεσθαι καὶ ἐκδεδιδάχθαι	πρὸς	τῶν ἐνεστιγμένων τῇ συνεκτεθείσῃ μοι
[8, 7]	κρίσεως τῶν ἐν τέλει Περσῶν	πρὸς	τῶν νόμων ἀπηγόρευται. Δεήσει τοίνυν
[8, 17]	ἢ προεπέμποντο ἐν αἰχμαλώτῳ τύχῃ	πρὸς	τῶν ὀλίγον ὕστερον ὑπηκόων δορυφορούμενοι.
[8, 6]	καὶ εἴπερ ἐνδιδοίη καὶ μαλάσσοιτο	πρὸς	τῶν στρεβλώσεων. Ὁ δὲ ἦν
[8, 15]	στρατιώτην καὶ ἔνοπλον κἂν εἰ	πρὸς	φρουραῖς εἴη καταλελειμμένος ἐπισπεῦσαι πρὸς
[8, 16]	οὐδὲ ἀκριβῶς τὴν θέαν ἀνασχόμενοι	πρὸς	φυγὴν ὥρμησαν σχολαίτερον τὰ πρῶτα
[8, 11]	δακτύλιος δῶρον μὲν παρὰ τοῦ	πατρὸς	τοὐμοῦ τῇ μητρὶ παρὰ τὴν
[8, 9]	γοητείας ὡς καὶ πρὸς τὴν	πυρὸς	δύναμιν ἀπομάχεσθαι; συνέλθετε εἰ δοκεῖ
[8, 9]	εἱστήκει, περιρρέοντος αὐτὴν μᾶλλον τοῦ	πυρὸς	ἢ προσπελάζοντος καὶ λυμαινομένου μὲν
[8, 9]	δὲ οὐδέν, ὑποχωροῦντος ἀεὶ τοῦ	πυρὸς	καὶ ὥσπερ ὑποφεύγοντος πρὸς τὴν
[8, 11]	οἶμαι, ὧδέ πως παντάρβην φορέουσα	πυρὸς	μὴ τάρβει ἐρωήν, ῥηίδι´ ὡς
[8, 11]	δύναμίν τινα ἥκειν τῇ λίθῳ	πυρὸς	φυγαδευτικήν, ἀπάθειαν τοῖς ἔχουσιν ἐν
[8, 9]	δὲ καὶ ἡ Ἀρσάκη καὶ	θεωρὸς	ἀπὸ τῶν τειχῶν ἐγίνετο, δεινὸν
[8, 6]	καὶ πλέον θρασύτερος Χαρίκλειαν διὰ	στόματος	ἔχων καὶ ταῖς ἐκείνης ἀνακλήσεσιν
[8, 9]	διοπτεύεσθαι παρέχοντος ἐπιφαιδρυνομένην ἐκ τοῦ	περιαυγάσματος	τὸ κάλλος καὶ οἷον ἐν
[8, 8]	τὸ γὰρ κακὸν ὡς ἐῴκει	τοξεύματος	παντὸς ὀξύτερον ἰῷ φθοροποιῷ δεδευμένου
[8, 11]	δεσμῶν τὴν ἐνθένδε ἀπὸ τοῦ	σώματος	ἀπαλλαγήν. Σοὶ δὲ ἄρα τί
[8, 11]	ἔλεγε δὲ τὸ ἔπος ὁ	θειότατος	Καλάσιρις, εἴτε καταδαρθεῖν λαθούσῃ φανείς,
[8, 11]	καὶ γινώσκειν ἐξ ὧν ὁ	θειότατός	μοι Καλάσιρις ὑπετίθετο, πολλάκις ταῦτα
[8, 11]	τῇ καλουμένῃ παντάρβῃ τὴν σφενδόνην	διάδετος	γράμμασι δὲ ἱεροῖς τισιν ἀνάγραπτος
[8, 9]	ἐπιφέρεσθαι προνοουμένη τότε δὲ τῆς	ἐσθῆτος	ἐντὸς καὶ ὑπὸ γαστέρα ζωσαμένη
[8, 12]	πάθος ἡ αἰφνίδιος σου καὶ	ἀπροσδόκητος	ἄφιξις; Ὁ δὲ Οὐ πολλῶν»
[8, 1]	τῶν διαδράντων ἔτι πλέον ἐξετάραξεν,	ἀπροσδόκητός	τε καὶ ἀπρόσκλητος ὀφθείς· καὶ
[8, 1]	πλέον ἐξετάραξεν, ἀπροσδόκητός τε καὶ	ἀπρόσκλητος	ὀφθείς· καὶ μή τι δεινὸν
[8, 16]	σκοπήσαντες οἱ Πέρσαι καὶ τῆς	ὀλιγότητος	ὑπεριδόντες τὴν ἀντεφόρμησιν ἐθάρσησαν, ἀποσκευασάμενοί
[8, 7]	προαναίρει σαυτὴν ἡμερῶν ἤδη τοσούτων	ἀπόσιτος	οὖσα, ἀλλ´ ἀπόγευσαι εἴκουσα τῶν
[8, 14]	δεσμοῖς ὑπεξῆγον. ~Κἀπειδὴ τῶν σατραπείων	ἐκτὸς	ἐγεγόνεσαν, ὁ μὲν Εὐφράτης κατὰ
[8, 9]	δημίων καὶ μικρὸν τοῦ τείχους	ἐκτὸς	ἤγετο, κήρυκος ὅτι ἐπὶ φαρμάκοις
[8, 9]	καὶ ὄψεως καὶ βάρβαρον γένος	οἶκτος	εἰσέρχεται. Καὶ εἰπούσης ταῦτα τῆς
[8, 14]	ἤλαυνον. Τὸ δὴ λειπόμενον τῆς	νυκτὸς	ἀδιαστάτως ὁδοιπορήσαντες καὶ κατὰ τὴν
[8, 12]	οἱ σὺν αὐτῷ πεντήκοντα ἱππεῖς	νυκτὸς	ἔτι βαθείας ὕπνῳ τὰ πάντα
[8, 9]	ἑαυτὴν ἅπαντα τῷ Θεαγένει τῆς	νυκτὸς	καὶ κατὰ τὸ δεσμωτήριον ἀναθεμένη
[8, 16]	στρατιὰν βεβαιώσοντες, τότε δὲ ὑπὸ	νυκτός	τε καὶ τόπων ἀπειρίας, ᾗ
[8, 11]	γέγονεν ὃ τῆς προτεραίας ἰδοῦσα	νυκτὸς	τότε μὲν οὐκ οἶδ´ ὅπως
[8, 15]	μὲν τῶν Θηβῶν ὁ σατράπης	ἀπαγγείλαντος	αὐτὸς δὲ ἀποσταλείη πάντα τινὰ
[8, 14]	λειμῶνος οἷα δὴ διαρρεομένου τοῦ	παντὸς	ἀνάπλεων πολλὴν δὲ πόαν καὶ
[8, 8]	γὰρ κακὸν ὡς ἐῴκει τοξεύματος	παντὸς	ὀξύτερον ἰῷ φθοροποιῷ δεδευμένου καὶ
[8, 3]	τοιάδε ἐγίνετο. Ἄρτι τοῦ Ἀχαιμένους	ἀποδράντος	ὁ Θύαμις ἤδη τὴν προφητείαν
[8, 9]	ἄλλου πλήθους ἐκ τῆς πόλεως	ἐπακολουθήσαντος·	οἱ μὲν γὰρ αὐτόπται γεγόνεσαν
[8, 15]	δὲ Αἰθιοπικοῦ στρατοῦ θᾶττον ἀκοῆς	ἐπιβρίσαντος,	ἐκτραπεὶς τῶν Θηβῶν ὁ Βαγώας
[8, 17]	μετασπώσης ἀλλὰ ἐκ μόνου τοῦ	πιστεύσαντος	ἀναρτώμενον) τοὺς δὲ νέους δῶρον
[8, 13]	τινος ὥσπερ θεηλάτου τῆς προτεραίας	ἐνσκήψαντος	καὶ θερμῆς ὀξείας ὑποδραμούσης καὶ
[8, 9]	προνοουμένη τότε δὲ τῆς ἐσθῆτος	ἐντὸς	καὶ ὑπὸ γαστέρα ζωσαμένη καὶ
[8, 1]	καὶ ἀντέχοντος, δέος δὲ πραχθῆναι	βιασθέντος	ἢ καὶ τῷ χρόνῳ τοῦ
[8, 5]	ἐκείνου καὶ εὐηνίου τὴν ψυχὴν	νομισθέντος·	ἐπειδὴ δὲ κατεξανίσταται ὡς ἐρωμένης,
[8, 8]	δὲ χαίρουσα εἰ Θεαγένους οὐκέτι	ὄντος	τεθνήξεται καὶ κερδήσει τὸ ἐναγὲς
[8, 9]	ἀεὶ τοῦ πυρὸς καὶ ὥσπερ	ὑποφεύγοντος	πρὸς τὴν ἐκείνης ἐφόρμησιν. Οἱ
[8, 1]	τῷ χρόνῳ τοῦ ξένου πως	ἐνδόντος,	εἰ μὴ φθαίη τις αὐτὸν
[8, 9]	μὲν ἐπὶ πλεῖστον ἀπαθὴς εἱστήκει,	περιρρέοντος	αὐτὴν μᾶλλον τοῦ πυρὸς ἢ
[8, 9]	αὐτὴν μᾶλλον τοῦ πυρὸς ἢ	προσπελάζοντος	καὶ λυμαινομένου μὲν οὐδὲν ὑποχωροῦντος
[8, 10]	βάλλοντος ἐκ δὲ τῶν ἀπόρων	διασῴζοντος.	~Καὶ ἔτι ταῦτα λέγουσα τοῦ
[8, 13]	μυρίαις αἰκίαις καὶ κολάσεσιν οὔτοι	ἑκόντος	ἐμοῦ κελευομένου δὲ πρὸς Ἀρσάκης
[8, 15]	καὶ ἐπιστέλλει διὰ τοῦ νῦν	ἥκοντος	Εὐφράτης, ὥστε θαρσεῖτε πλέον καὶ
[8, 3]	φιλάνθρωπα προσμαρτυροῦντος ἀπανθρωπίαν δὲ αὖθις	καταγινώσκοντος,	εἰ μὴ δυνησόμεθα ἢ βουλησόμεθα
[8, 10]	δαίμονος εἰς τὰ ἔσχατα μὲν	βάλλοντος	ἐκ δὲ τῶν ἀπόρων διασῴζοντος.
[8, 15]	δὲ καὶ ἀπὸ τῶν δυσμικωτέρων	βάλλοντος	τῶν τε περὶ τὸν Βαγώαν
[8, 16]	τοῦτ´ ἐκεῖνο εἶναι τὸ ὄναρ	εἰπόντος	καὶ τοὺς Αἰθίοπας τούτους ὧν
[8, 9]	καὶ περιαυγάζεσθαι μόνον καὶ διοπτεύεσθαι	παρέχοντος	ἐπιφαιδρυνομένην ἐκ τοῦ περιαυγάσματος τὸ
[8, 1]	ἀνθισταμένου τέως τοῦ νέου καὶ	ἀντέχοντος,	δέος δὲ πραχθῆναι βιασθέντος ἢ
[8, 9]	τῆς πυρᾶς ἀπεσόβουν, τοῦ Θυάμιδος	ἐξάρχοντος	καὶ τὸν δῆμον εἰς τὴν
[8, 15]	ἀπὸ τῆς στρατιᾶς καθ´ ὁδὸν	ἐντυχόντος	καὶ ὡς ἐξωρμήκοι μὲν τῶν
[8, 3]	αὐτὸν ἀπεκρίνατο δούλους τοὺς αἰχμαλώτους	ἀναδεικνύντος»	~Συνεὶς δὴ οὖν ὁ Θύαμις
[8, 9]	τὸν δῆμον εἰς τὴν βοήθειαν	ἐπιρρωννύντος	(ἤδη γὰρ κἀκεῖνος παραγεγόνει τῆς
[8, 11]	ταῦτα λέγουσα τοῦ Θεαγένους εὐφημεῖν	παρακαλοῦντος	καὶ τοῦ εὐσεβεῖν πλέον καὶ
[8, 11]	εὐσεβεῖν πλέον καὶ σωφρονεῖν ἀντέχεσθαι	παραινοῦντος	Ἱλήκοιτε, θεοί» ἀνεβόησεν οἷον γάρ
[8, 15]	πόλιν ἡλωκέναι τοῦ μὲν σατράπου	καθυστεροῦντος	τοῦ δὲ Αἰθιοπικοῦ στρατοῦ θᾶττον
[8, 3]	χρηστὰ μὲν ἡμῖν καὶ φιλάνθρωπα	προσμαρτυροῦντος	ἀπανθρωπίαν δὲ αὖθις καταγινώσκοντος, εἰ
[8, 9]	τὸν θάνατον· ἤνυε δὲ οὐδέν,	ὑποχωροῦντος	ἀεὶ τοῦ πυρὸς καὶ ὥσπερ
[8, 9]	προσπελάζοντος καὶ λυμαινομένου μὲν οὐδὲν	ὑποχωροῦντος	δὲ καθ´ ὃ μέρος ὁρμήσειεν
[8, 9]	φαρμάκοις εἰς πυρὰν ἄγοιτο συνεχὲς	ἐκβοῶντος,	πολλοῦ καὶ ἄλλου πλήθους ἐκ
[8, 8]	τὸ μὲν ὑπὸ ἀγαθοῦ τοῦ	συνειδότος	τῆς συκοφαντίας ἀφροντιστοῦσα τὸ δὲ
[8, 11]	διάδετος γράμμασι δὲ ἱεροῖς τισιν	ἀνάγραπτος	καὶ τελετῆς, ὡς ἔοικε, θειοτέρας
[8, 11]	καὶ τελετῆς, ὡς ἔοικε, θειοτέρας	ἀνάμεστος	παρ´ ἧς εἰκάζω δύναμίν τινα
[8, 1]	ἢ καὶ φιλίας πρεσβεύοιεν ἀπαγγείλαντας,	αὐτὸς	αἰφνίδιον ἐπιστὰς τήν τε φρουρὰν
[8, 3]	ἀπηγόρευτο, δικαιῶν δὲ ἀνακομίζεσθαι τὴν	αὐτὸς	αὑτοῦ παρακαταθήκην. Καὶ ἡ Ἀρσάκη
[8, 15]	τῶν Θηβῶν ὁ σατράπης ἀπαγγείλαντος	αὐτὸς	δὲ ἀποσταλείη πάντα τινὰ στρατιώτην
[8, 12]	γένοιτο ἀντίστασις ηὐτρεπίσθαι πρὸς ἄμυναν,	αὐτὸς	δὲ κατά τινα παραπυλίδα τοῖς
[8, 12]	Ἀρσάκην ἐπεσταλμένα λυσιτελὲς ἀποδοῦναι πρότερον,	αὐτὸς	δοκίμαζε. ~Ὑποδεξάμενος οὖν ὁ Εὐφράτης
[8, 1]	διὰ γὰρ δὴ ταῦτα καὶ	αὐτὸς	ἐπειχθῆναι καὶ λάθρα διαδρὰς ἥκειν
[8, 15]	ἐλασίας ὡς ἐδόκει, πνευστιῶν μὲν	αὐτὸς	ἱδρῶτι δὲ καταρρεόμενον τὸν ἵππον
[8, 3]	ἀκούσης· πάντως δὲ παράδος ἢ	αὐτὸς	ἴσθι δέσμιος ἀχθῆναι προστεταγμένος τῆς
[8, 2]	ὅτι τάχιστα καὶ οὗπερ ἂν	αὐτὸς	καταλαμβάνοιτο ἐπιστείλας. ~Ἐνεχείριζε δὲ καὶ
[8, 5]	περὶ Ἀχαιμένους ὧν ὑπονοῶ καὶ	αὐτὸς	πέπυσται καὶ πλέον ἀποδειλιᾷ τὴν
[8, 14]	σκηνὴν τὰ δένδρα ποιησάμενος καὶ	αὐτός	τε σίτου μετέλαβε καὶ τοῖς
[8, 15]	Ἔλεγε δὲ ἅμα μὲν καὶ	αὐτὸς	χαίρων, τὸ ἀκόλαστον τῆς Ἀρσάκης
[8, 5]	βιαζόμενοι δὲ ὑπείκειν· ὥστε καὶ	οὗτος	πράξει κολαζόμενος ἅπερ ἠθέτει κολακευόμενος.
[8, 1]	κατεμήνυεν· ὡς ὑπὸ Μιτράνου ληφθεὶς	αἰχμάλωτος	ὁ Θεαγένης ἀπέσταλτο πρὸς Ὀροονδάτην,
[8, 6]	ὡς παιχθεῖσα εἰς τὴν τοῦ	ἔρωτος	σύλληψιν, ὁμόσε χωρεῖν ἔγνω τοῖς
[8, 1]	Μέμφεως καὶ τὴν ὅλην τοῦ	ἔρωτος	ὑπόθεσιν τῆς Ἀρσάκης ὑποτεμνόμενος· διὰ
[8, 13]	εἴτε πῦρ εἴτε ὕδωρ εἴτε	ξίφος	ὥρισται καθ´ ἡμῶν τὸν αὐτὸν
[8, 5]	κἀκείνῃ τὸ συνειδὸς τῆς ψυχῆς	ἔλεγχος	ἐγίνετο καὶ τὸν Θύαμιν ὑπωπτευκέναι
[8, 5]	δὲ ἔστιν ἀπηνής τε καὶ	ἀμείλιχος,	φιλανθρωπότερος τὰ πρῶτα ἢ νῦν
[8, 8]	ἐνεδείκνυτο. Καὶ ὁμοῦ τε ἡ	γραῦς	ἀπέπνει καὶ ἡ Χαρίκλεια δεσμῶτις
[8, 1]	~Ὁ γὰρ δὴ	βασιλεὺς	ὁ Αἰθιόπων ἀπάτῃ περιεληλυθὼς τὸν
[8, 1]	Περσῶν κατεχομένης, ὁ τῶν Αἰθιόπων	βασιλεὺς	πρεσβείαν ὡς τὸν Ὀροονδάτην στείλας
[8, 15]	τὴν πορείαν διασκευαζομένων ἐφίσταταί τις	ἱππεὺς	ὑπὸ συντόνου τῆς ἐλασίας ὡς
[8, 6]	ὧν ἑώρα τε καὶ ὑπώπτευεν,	εὐθὺς	ἐν δεσμοῖς εἶχε σιδηροῖς καὶ
[8, 2]	καὶ ἐπιθυμίας ἅμα ὥσπερ εἰς	ἄρκυς	ἐμβεβλημένος· καὶ οὐδὲ μικρὸν ὑπερθέμενος
[8, 15]	βαρυνόμενος, ἅμα δὲ τοὺς νέους	ἐπιρρωννύς	τε καὶ παρηγορούμενος, ἐλπίζων, ὅπερ
[8, 9]	ὁμολογοῦσαν καὶ ὑπὸ τῶν συνειδότων	οὓς	ἔχω φρουροῦσα διελεγχομένην. Καὶ ἅμα
[8, 9]	σύμφωνον ἐκβοῆσαι καὶ μεγάλους τοὺς	θεοὺς	ἐπικαλεῖσθαι, τὴν δὲ Ἀρσάκην μὴ
[8, 7]	λεγομένων ὑποτέμνεται. Καὶ ἡ Κυβέλη	Θεοὺς»	ἔφη ἐπόμνυμι πάντας ἦ μὴν
[8, 5]	Ὁ μὲν οὖν Θύαμις ἐξῄει	θεούς	τε ἐπιμαρτυράμενος καὶ τοσοῦτον ἐπισκήψας,
[8, 15]	περὶ τὸν Θεαγένην τῇ ἀκοῇ,	θεούς	τε καὶ δίκην μεγάλους ἀνακαλοῦντες
[8, 12]	τὰ ἐρωτικὰ πρὸς ἀλλήλους ἔσονται	θεούς	τε καὶ τὰς παρούσας τύχας
[8, 9]	ἐπικερτομούσῃ καὶ πλέον νομιζούσῃ τοὺς	νέους	ἀνιάσειν εἰ καθ´ ἓν δεσμωτήριον
[8, 13]	μὲν δὴ Βαγώας ἰδὼν τοὺς	νέους,	δεσμώτας καὶ ταῦτα καὶ ἤδη
[8, 17]	τοῦ πιστεύσαντος ἀναρτώμενον) τοὺς δὲ	νέους	δῶρον τὸ κάλλιστον διακονίᾳ καὶ
[8, 3]	τὴν Μέμφιν καὶ θᾶττον τοὺς	νέους	ἐκδοῖεν· ἐξώρμησε δὲ καὶ Ὀροονδάτης
[8, 13]	ἡμᾶς συναπολεσάσῃ ἢ ἑκούσῃ τοὺς	νέους	ἐκδούσῃ. Σὺ δὲ εἰς καιρὸν
[8, 15]	ζώσης βαρυνόμενος, ἅμα δὲ τοὺς	νέους	ἐπιρρωννύς τε καὶ παρηγορούμενος, ἐλπίζων,
[8, 3]	διὰ μέσου ταύτας ἡμέρας ὑπεδέξατο	νέους	καὶ ξένους καὶ Ἕλληνας φιλανθρωπευομένη,
[8, 14]	τῶν πολλῶν δεσμῶν ἐπικουφίσαντες τοὺς	νέους	καὶ ὅσα φυλάττειν οὐ κολάζειν
[8, 3]	ὡς τὴν Ἀρσάκην ἐξῄτει τοὺς	νέους	ξένους ὡς αὐτῷ κατὰ πολλὰ
[8, 13]	τῶν βασάνων τετρυχωμένους, ἐκπέπληκτο τοῦ	μεγέθους	ἅμα καὶ κάλλους· οἱ δὲ
[8, 9]	ἐγκλημάτων τὴν Χαρίκλειαν· εὐγενοῦς γὰρ	ἤθους	καὶ ὄψεως καὶ βάρβαρον γένος
[8, 9]	συνεχὲς ἐκβοῶντος, πολλοῦ καὶ ἄλλου	πλήθους	ἐκ τῆς πόλεως ἐπακολουθήσαντος· οἱ
[8, 13]	ἐπικουρίαν σύσπευδε. Καὶ κατελέει παντοίως	ἀθλίους	μὲν ὄντας καὶ κακοδαίμονας καὶ
[8, 17]	καὶ εὔελπις ἦν τῶν βελτιόνων,	φιλίους	πλέον ἢ πολεμίους τοὺς ἐπιόντας
[8, 17]	τῶν βελτιόνων, φιλίους πλέον ἢ	πολεμίους	τοὺς ἐπιόντας ὑποτιθεμένη, φράζουσα δὲ
[8, 16]	Τρωγλοδύται σφῶν (ἦσαν δὲ εἰς	διακοσίους)	προτέρους ἐπαφέντες. Τρωγλοδύται δὲ μοῖρα
[8, 5]	αἰτίαν ἐπ´ ἄλλους τοὺς οὐκ	αἰτίους.	Οὐ γὰρ ὡς δέσποινα κρατεῖς
[8, 16]	ὀπάς τινας βραχυστόμους καὶ χηραμοὺς	κρυφίους	πετρῶν καταδυομένους. Οὗτοι δ´ οὖν
[8, 15]	ἀκοῇ, θεούς τε καὶ δίκην	μεγάλους	ἀνακαλοῦντες οὐδὲν ἔτι πείσεσθαι δεινὸν
[8, 9]	τε καὶ σύμφωνον ἐκβοῆσαι καὶ	μεγάλους	τοὺς θεοὺς ἐπικαλεῖσθαι, τὴν δὲ
[8, 16]	μηδένες ἐφέποιντο ἀκριβώσαντες ἀθρόον τοῦ	ἕλους	μετὰ βοῆς ἐκδύντες μετέθεον. Ὁ
[8, 12]	θανάτου πιστοὶ τὰ ἐρωτικὰ πρὸς	ἀλλήλους	ἔσονται θεούς τε καὶ τὰς
[8, 9]	τε καὶ πίστεως τῆς εἰς	ἀλλήλους	φέρειν ἀγῶνας. ~Πολλὰ γοῦν μέχρι
[8, 12]	τῶν προσεδρευόντων, λύχνον ἅψασθαι τοὺς	ἄλλους	καθεύδειν ἐάσαντα προσέταττεν. Ἐπειδὴ δὲ
[8, 5]	μὴ ἄγε τὴν αἰτίαν ἐπ´	ἄλλους	τοὺς οὐκ αἰτίους. Οὐ γὰρ
[8, 13]	ἐκπέπληκτο τοῦ μεγέθους ἅμα καὶ	κάλλους·	οἱ δὲ τοῦτο ἐκεῖνο εἶναι
[8, 17]	τῶν ὄψεων γνωρίσαντες τοὺς δὲ	ἀόπλους	μὲν καὶ δεσμώτας κάλλει δὲ
[8, 3]	τοὺς αἰχμαλώτους ἀδελφοὺς βασιλέως δὲ	δούλους,	βασιλεῖ διαπεμφθησομένους ἀπόστειλον· ἀλλ´ ἑκοῦσα
[8, 3]	Πολέμου νόμῳ» πρὸς αὐτὸν ἀπεκρίνατο	δούλους	τοὺς αἰχμαλώτους ἀναδεικνύντος» ~Συνεὶς δὴ
[8, 16]	εἰς ὀπάς τινας βραχυστόμους καὶ	χηραμοὺς	κρυφίους πετρῶν καταδυομένους. Οὗτοι δ´
[8, 16]	συνειδότες καὶ εἰς ὀπάς τινας	βραχυστόμους	καὶ χηραμοὺς κρυφίους πετρῶν καταδυομένους.
[8, 9]	ἐδόκει κατασπασαμένη τούς τε συνεκτεθέντας	ὅρμους	ἀεὶ μὲν καὶ ἀπορρήτως ἐπιφέρεσθαι
[8, 8]	λέγειν τὸ ἀληθὲς κολαστήρια καὶ	βασάνους	ἀπειλούσης, καινὸν ἦν ἡ Χαρίκλεια
[8, 3]	μένειν βουλομένοις ἦν. Νυνὶ δὲ	γένους	ὄντες τῶν ἐπὶ δόξης ἄλλως
[8, 1]	τὸν εἰς τὰ βασίλεια τοῦ	Θεαγένους	εἰσοικισμόν, καὶ τὰς περὶ αὐτὸν
[8, 6]	δὲ καὶ πάλαι κατὰ τοῦ	Θεαγένους	ἐξ ὧν ἑώρα τε καὶ
[8, 11]	~Καὶ ἔτι ταῦτα λέγουσα τοῦ	Θεαγένους	εὐφημεῖν παρακαλοῦντος καὶ τοῦ εὐσεβεῖν
[8, 8]	ἀφροντιστοῦσα τὸ δὲ χαίρουσα εἰ	Θεαγένους	οὐκέτι ὄντος τεθνήξεται καὶ κερδήσει
[8, 5]	ἐκεῖνο ὑπέρδεινον εἰ μὴ τυχοῦσα	Θεαγένους	προληφθείην ὑπὸ τῆς κατηγορίας, ἢ
[8, 16]	πλέον δὲ ἑκόντες ὑποκατακλινόμενοι, τοῦ	Θεαγένους	πρὸς τὴν Χαρίκλειαν τοῦτ´ ἐκεῖνο
[8, 9]	εὑρεθῆναι τῶν ἐγκλημάτων τὴν Χαρίκλειαν·	εὐγενοῦς	γὰρ ἤθους καὶ ὄψεως καὶ
[8, 16]	δρῶσί τι πρὸς ὀξὺ τοὺς	ἀνθισταμένους	ἢ καθυπερτέρους αἰσθόμενοι διαδιδράσκουσιν· οἱ
[8, 3]	Μέμφιν τοιάδε ἐγίνετο. Ἄρτι τοῦ	Ἀχαιμένους	ἀποδράντος ὁ Θύαμις ἤδη τὴν
[8, 6]	τιμωρίαν εἰ πύθοιτο ταῦτα παρὰ	Ἀχαιμένους	ὅσον οὐδέπω προσδοκῶσα, νῦν δὲ
[8, 5]	ἤδη καὶ τὸν δρασμὸν τοῦ	Ἀχαιμένους	οὐ φαινομένου δι´ ὑποψίας ἐλάμβανε,
[8, 5]	μᾶλλον μὴ δή τι περὶ	Ἀχαιμένους	ὧν ὑπονοῶ καὶ αὐτὸς πέπυσται
[8, 16]	ἀποσκευασάμενοί τε εἰς βραχὺ τοὺς	ἐγκειμένους	τὸν δρασμὸν αὖθις ἐπέσπευδον τοῖς
[8, 17]	γένος Πέρσαις μὲν πρότερον αἰχμαλώτους	ἀγομένους	τὸ παρὸν δὲ Αἰθίοψιν ὑπὸ
[8, 17]	Αἰθίοψιν ὑπὸ χρηστοτέρας ἴσως τύχης	ἐγχειριζομένους,	ἔγνωσαν φείδεσθαι καὶ ζωγρίᾳ λαβόντες
[8, 14]	περιττὸν εἴη σιτεῖσθαι τοὺς αὐτίκα	τεθνηξομένους	φάσκοντας μετέπειθεν, ὡς οὐδὲν ἔσται
[8, 3]	πλέον ἢ παρ´ ἡμῖν οἶδα	ἐσομένους,	εἰ καὶ μένειν βουλομένοις ἦν.
[8, 17]	καὶ αὐλῇ τῇ τοῦ βασιλέως	ἐσομένους.	Ἦγον οὖν αὐτίκα τῶν ἵππων
[8, 3]	ἀδελφοὺς βασιλέως δὲ δούλους, βασιλεῖ	διαπεμφθησομένους	ἀπόστειλον· ἀλλ´ ἑκοῦσα ἀπόστειλον, ἐπεὶ
[8, 5]	μεγάλῳ κατὰ νόμον τὸν Περσικὸν	ἀναπεμφθησομένους.	Πρὸς ταῦτα ῥητόρευε καὶ δίκαια
[8, 3]	αἰχμαλώτους Βαγώᾳ παράδος ὡς ἐμὲ	ἀχθησομένους	ἑκούσης Ἀρσάκης εἴτε καὶ ἀκούσης·
[8, 16]	βραχυστόμους καὶ χηραμοὺς κρυφίους πετρῶν	καταδυομένους.	Οὗτοι δ´ οὖν τότε πεζοὶ
[8, 3]	καὶ ἐκπυνθανόμενος ἔγνω τοῖς σατραπείοις	ἐνῳκισμένους,	ὡς εἶχε σπουδῆς ἐλθὼν ὡς
[8, 10]	οἷον ἀλλήλων ἐφ´ ὅσον ἔξεστι	κορεννυμένους	τέλος καὶ περὶ τῆς κατὰ
[8, 14]	τοῖς περὶ τὸν Θεαγένην μετέδωκε	διωθουμένους	τὰ πρῶτα ἐπαναγκάσας, καὶ ὡς
[8, 16]	δὲ ἀπογινώσκουσιν αὐτίκα τὴν ἐπιδίωξιν	ἐπτερωμένους	τῇ ποδωκείᾳ συνειδότες καὶ εἰς
[8, 13]	καὶ ἤδη πρὸς τῶν βασάνων	τετρυχωμένους,	ἐκπέπληκτο τοῦ μεγέθους ἅμα καὶ
[8, 3]	καὶ ἄλλων φιλίας πρὸς τοὺς	ξένους	δικαιωμάτων. Εὖ γε ἐποίησας» ἡ
[8, 3]	ὑφέξεις· τὸ παρὸν δὲ τοὺς	ξένους	Ἕλληνας τοὺς αἰχμαλώτους Βαγώᾳ παράδος
[8, 3]	ταύτας ἡμέρας ὑπεδέξατο νέους καὶ	ξένους	καὶ Ἕλληνας φιλανθρωπευομένη, καθ´ ἃς
[8, 13]	ἴσθι καὶ ὑποδεξάμενος ἄγε τοὺς	ξένους	καὶ τὴν εἰς δύναμιν ἐπικουρίαν
[8, 3]	τὴν Ἀρσάκην ἐξῄτει τοὺς νέους	ξένους	ὡς αὐτῷ κατὰ πολλὰ μὲν
[8, 11]	καὶ παρὰ τοὺς ἔμπροσθεν ἀεὶ	χρόνους	ἐπιφέρεσθαι προνοουμένη, τότε καὶ πλέον,
[8, 17]	πραττομένων ἀποσταλέντες ὁμογλώσσους τε καὶ	ὁμοφώνους	τοῖς τε ἐγχωρίοις καὶ πολεμίοις
[8, 16]	ἐπέσπευδον τοῖς τε μύωψι τοὺς	ἵππους	ἐρεθίζοντες καὶ δυνάμεως ὅσον ἦν
[8, 14]	ἀκτῖνος τὸν φλογμὸν οἷα δὴ	θέρους	ὥρᾳ καὶ κατ´ Αἴγυπτον οὐκέτ´
[8, 16]	σφῶν (ἦσαν δὲ εἰς διακοσίους)	προτέρους	ἐπαφέντες. Τρωγλοδύται δὲ μοῖρα μέν
[8, 16]	πρὸς ὀξὺ τοὺς ἀνθισταμένους ἢ	καθυπερτέρους	αἰσθόμενοι διαδιδράσκουσιν· οἱ δὲ ἀπογινώσκουσιν
[8, 9]	τῷ τραχήλῳ προσφῦσα καὶ τοὺς	δορυφόρους	ἀναστέλλειν τὸν ὄχλον ἐπιτάξασα. Οἱ
[8, 14]	ἵππου τε ἑκάτερον ἀναθέμενοι καὶ	μέσους	εἰς κύκλον περιστοιχισάμενοι τάχους οὐδὲν
[8, 17]	λεγομένων τε καὶ πραττομένων ἀποσταλέντες	ὁμογλώσσους	τε καὶ ὁμοφώνους τοῖς τε
[8, 16]	εἶναι τὸ ὄναρ εἰπόντος καὶ	τοὺς	Αἰθίοπας τούτους ὧν εἰς τὴν
[8, 3]	Ὀροονδάτης Ἀρσάκῃ. Θεαγένην καὶ Χαρίκλειαν	τοὺς	αἰχμαλώτους ἀδελφοὺς βασιλέως δὲ δούλους,
[8, 3]	νόμῳ» πρὸς αὐτὸν ἀπεκρίνατο δούλους	τοὺς	αἰχμαλώτους ἀναδεικνύντος» ~Συνεὶς δὴ οὖν
[8, 3]	παρὸν δὲ τοὺς ξένους Ἕλληνας	τοὺς	αἰχμαλώτους Βαγώᾳ παράδος ὡς ἐμὲ
[8, 12]	παιδάριον τῶν προσεδρευόντων, λύχνον ἅψασθαι	τοὺς	ἄλλους καθεύδειν ἐάσαντα προσέταττεν. Ἐπειδὴ
[8, 16]	ἢ δρῶσί τι πρὸς ὀξὺ	τοὺς	ἀνθισταμένους ἢ καθυπερτέρους αἰσθόμενοι διαδιδράσκουσιν·
[8, 16]	γε ἀντεφορμήσαντας ἀλλὰ προτροπάδην εἰς	τοὺς	ἀπολειφθέντας τῶν φιλίων πολὺ καθυστεροῦντας
[8, 14]	καὶ ὡς περιττὸν εἴη σιτεῖσθαι	τοὺς	αὐτίκα τεθνηξομένους φάσκοντας μετέπειθεν, ὡς
[8, 17]	ἀπόλεμον ἐκ τῶν ὄψεων γνωρίσαντες	τοὺς	δὲ ἀόπλους μὲν καὶ δεσμώτας
[8, 17]	ἐκ μόνου τοῦ πιστεύσαντος ἀναρτώμενον)	τοὺς	δὲ νέους δῶρον τὸ κάλλιστον
[8, 17]	ἐπιβιβάσαντες τὸν μὲν ὡς τραυματίαν	τοὺς	δὲ ὡς ὑπὸ τῶν δεσμῶν
[8, 9]	τοῦ εὐθέος λοιδορουμένη καὶ παντοίως	τοὺς	δικαστὰς εἰς τὴν τιμωρίαν ἐκκαλουμένη.
[8, 9]	τιμιωτέραν καὶ εὐνουστέραν ἀπολέσειε, μάρτυρας	τοὺς	δικαστὰς ἐπικαλουμένη ὡς ξένην ὑποδεξαμένη
[8, 9]	αὐτὴν τῷ τραχήλῳ προσφῦσα καὶ	τοὺς	δορυφόρους ἀναστέλλειν τὸν ὄχλον ἐπιτάξασα.
[8, 16]	ἐθάρσησαν, ἀποσκευασάμενοί τε εἰς βραχὺ	τοὺς	ἐγκειμένους τὸν δρασμὸν αὖθις ἐπέσπευδον
[8, 6]	ἐκείνης προσδοκώμενον διαδῦναι κίνδυνον ἢ	τοὺς	ἐλέγχους τῶν πάντων πραγμάτων ἀφανίσαι
[8, 11]	συνεκτεθέντα μοι γνωρίσματα καὶ παρὰ	τοὺς	ἔμπροσθεν ἀεὶ χρόνους ἐπιφέρεσθαι προνοουμένη,
[8, 12]	ἀφικνοῦνται εἰς τὴν Μέμφιν καὶ	τοὺς	ἐπὶ τῶν πυλῶν ἡσυχῇ διαναστήσαντες
[8, 17]	βελτιόνων, φιλίους πλέον ἢ πολεμίους	τοὺς	ἐπιόντας ὑποτιθεμένη, φράζουσα δὲ οὐδὲν
[8, 9]	καὶ σύμφωνον ἐκβοῆσαι καὶ μεγάλους	τοὺς	θεοὺς ἐπικαλεῖσθαι, τὴν δὲ Ἀρσάκην
[8, 16]	Οὗτοι δ´ οὖν τότε πεζοὶ	τοὺς	ἱππέας ἔφθανον καί τινας καὶ
[8, 16]	αὖθις ἐπέσπευδον τοῖς τε μύωψι	τοὺς	ἵππους ἐρεθίζοντες καὶ δυνάμεως ὅσον
[8, 12]	σπουδῇ καὶ ἀθορύβως εἰσέρχονται. Καὶ	τοὺς	μὲν ἱππέας ὁ Βαγώας αὐτοῦ
[8, 10]	ἀλλήλοις διειλεγμένοι καὶ ὅσα εἰκὸς	τοὺς	μετὰ τὴν νύκτα τὴν παροῦσαν
[8, 9]	ὥσπερ ἐπικερτομούσῃ καὶ πλέον νομιζούσῃ	τοὺς	νέους ἀνιάσειν εἰ καθ´ ἓν
[8, 13]	Ὁ μὲν δὴ Βαγώας ἰδὼν	τοὺς	νέους, δεσμώτας καὶ ταῦτα καὶ
[8, 3]	κατὰ τὴν Μέμφιν καὶ θᾶττον	τοὺς	νέους ἐκδοῖεν· ἐξώρμησε δὲ καὶ
[8, 13]	καὶ ἡμᾶς συναπολεσάσῃ ἢ ἑκούσῃ	τοὺς	νέους ἐκδούσῃ. Σὺ δὲ εἰς
[8, 15]	τυραννικὸν ζώσης βαρυνόμενος, ἅμα δὲ	τοὺς	νέους ἐπιρρωννύς τε καὶ παρηγορούμενος,
[8, 14]	ἱππεῖς τῶν πολλῶν δεσμῶν ἐπικουφίσαντες	τοὺς	νέους καὶ ὅσα φυλάττειν οὐ
[8, 3]	ἐλθὼν ὡς τὴν Ἀρσάκην ἐξῄτει	τοὺς	νέους ξένους ὡς αὐτῷ κατὰ
[8, 3]	μοι καὶ ἄλλων φιλίας πρὸς	τοὺς	ξένους δικαιωμάτων. Εὖ γε ἐποίησας»
[8, 3]	εὐθύνας ὑφέξεις· τὸ παρὸν δὲ	τοὺς	ξένους Ἕλληνας τοὺς αἰχμαλώτους Βαγώᾳ
[8, 13]	ἥκων ἴσθι καὶ ὑποδεξάμενος ἄγε	τοὺς	ξένους καὶ τὴν εἰς δύναμιν
[8, 16]	ἐμφαίνειν ἀπιόντες· οἱ δὲ ἐπεδίωκον,	τοὺς	ὅσοι Τρωγλοδύται σφῶν (ἦσαν δὲ
[8, 5]	ἄγε τὴν αἰτίαν ἐπ´ ἄλλους	τοὺς	οὐκ αἰτίους. Οὐ γὰρ ὡς
[8, 8]	ἀναλαμβάνειν ἐπειρᾶτο, κατειλήφει δὲ καὶ	τοὺς	παρόντας· τὸ γὰρ κακὸν ὡς
[8, 13]	ἐκεῖνο εἶναι νομίσαντες καὶ ἀωρὶ	τοὺς	περὶ τὸν Βαγώαν ἥκειν τὴν
[8, 1]	φράσας. Κἀπειδὴ τὰς Φίλας ὑπερβεβηκέναι	τοὺς	πρεσβευτὰς εἴκαζεν, ὀλιγωρίαν τοῖς τε
[8, 1]	οὐ τυχών) ὀλίγαις τε προφθῆναι	τοὺς	πρεσβευτὰς ἡμέραις ἐπιτρέψας ἐφείπετο, πάλαι
[8, 5]	ἀλλ´ ἔσται καιρὸς ἐν ᾧ	τοὺς	σφαγέας ἐκείνου τε καὶ τῶν
[8, 9]	φρουρεῖσθαι εἰς τὴν κρίσιν ἐκέλευσε·	τούς	τε δυναστὰς Περσῶν οἳ τοῦ
[8, 9]	τελευταῖά τε ὡς ἐδόκει κατασπασαμένη	τούς	τε συνεκτεθέντας ὅρμους ἀεὶ μὲν
[8, 9]	γενναίως τὰς προσπιπτούσας τύχας καὶ	τοὺς	ὑπὲρ σωφροσύνης τε καὶ πίστεως
[8, 16]	ἀπὸ τῆς χροιᾶς Αἰθίοπας εἶναι	τοὺς	φανέντας γνωρίσαντες καὶ τὸ πλῆθος
[8, 6]	ἐλέγχους τῶν πάντων πραγμάτων ἀφανίσαι	θανάτους	ἅμα πᾶσιν ἐπινοήσασα. Καὶ πρὸς
[8, 9]	ὡς δεήσει πάντα θάνατον ἐπαγόμενον	αὐθαιρέτους	δέχεσθαι καὶ ἀπηλλάχθαι λοιπὸν ζωῆς
[8, 9]	ὑπομένουσαν τὸν θάνατον διὰ τὰς	ἀφορήτους	τῆς τύχης ἐπηρείας· ἐμὲ μὲν
[8, 13]	νυκτὶ καὶ ζόφῳ τὰς ἑαυτῆς	ἀθεμίτους	πράξεις ἐπικρύπτειν οἴεται. Δεινὸς δὲ
[8, 16]	οὐκ ἐνεγκόντες, ἄνδρα φιλάνθρωπον περὶ	αὐτοὺς	καὶ ὀφθέντα καὶ ἐλπισθέντα (παρειστήκεισαν
[8, 16]	αἰχμαλώτους ἁλόντας· καλὸν οὖν ἐγχειρίζειν	ἑαυτοὺς	καὶ ἐπιτρέπειν ἀδηλοτέρᾳ τύχῃ τοῦ
[8, 16]	ὄναρ εἰπόντος καὶ τοὺς Αἰθίοπας	τούτους	ὧν εἰς τὴν γῆν ἀφικέσθαι
[8, 17]	Ἕλληνας γένος Πέρσαις μὲν πρότερον	αἰχμαλώτους	ἀγομένους τὸ παρὸν δὲ Αἰθίοψιν
[8, 3]	Ἀρσάκῃ. Θεαγένην καὶ Χαρίκλειαν τοὺς	αἰχμαλώτους	ἀδελφοὺς βασιλέως δὲ δούλους, βασιλεῖ
[8, 16]	γῆν ἀφικέσθαι πεπρωμένον εἶναι ἡμῖν	αἰχμαλώτους	ἁλόντας· καλὸν οὖν ἐγχειρίζειν ἑαυτοὺς
[8, 3]	πρὸς αὐτὸν ἀπεκρίνατο δούλους τοὺς	αἰχμαλώτους	ἀναδεικνύντος» ~Συνεὶς δὴ οὖν ὁ
[8, 3]	δὲ τοὺς ξένους Ἕλληνας τοὺς	αἰχμαλώτους	Βαγώᾳ παράδος ὡς ἐμὲ ἀχθησομένους
[8, 1]	παρ´ ἑαυτῶν φυγάδων ὡς ἂν	δορυαλώτους	ἑαυτοῖς προσνέμειν ἀξιούντων. Συνεχῶς δὴ
[8, 3]	Θεαγένην καὶ Χαρίκλειαν τοὺς αἰχμαλώτους	ἀδελφοὺς	βασιλέως δὲ δούλους, βασιλεῖ διαπεμφθησομένους
[8, 16]	καὶ δυνάμεως ὅσον ἦν καὶ	τάχους	ἀνέτοις τοῖς χαλινοῖς ἐφιέντες. Οἱ
[8, 14]	καὶ μέσους εἰς κύκλον περιστοιχισάμενοι	τάχους	οὐδὲν ἀνιέντες ἐπὶ τὰς Θήβας
[8, 6]	προσδοκώμενον διαδῦναι κίνδυνον ἢ τοὺς	ἐλέγχους	τῶν πάντων πραγμάτων ἀφανίσαι θανάτους
[8, 14]	πλέον τὴν Χαρίκλειαν πρὸς τῆς	συνεχοῦς	ἱππηλασίας ἀπειρηκυῖαν ὁρῶντες ἔγνωσαν αὐτοῦ
[8, 9]	τῶν δημίων καὶ μικρὸν τοῦ	τείχους	ἐκτὸς ἤγετο, κήρυκος ὅτι ἐπὶ
[8, 15]	ἀγαθὸν αὐτοὶ μὲν οὐδὲν ἠδικηκότες	ὡς	ἀκριβῶς ἔγνων τὴν δὲ ἀδικήσασαν
[8, 1]	προενοίκησιν τῶν παρ´ ἑαυτῶν φυγάδων	ὡς	ἂν δορυαλώτους ἑαυτοῖς προσνέμειν ἀξιούντων.
[8, 3]	ἐπεσταλμένων παρὰ τοῦ σατράπου κατασεσημασμένων,	ὡς	ἂν μᾶλλον πιστεύσειαν οἱ κατὰ
[8, 6]	κολάσεων πρὸς τὸν Εὐφράτην ἀπαγγέλλουσα,	ὡς	ἀνύουσα ᾔσθετο οὐδὲν ἀλλ´ ἀπηγόρευτο
[8, 16]	φανέντας γνωρίσαντες καὶ τὸ πλῆθος	ὡς	ἀπρόσμαχον ἰδόντες (χίλιοι γὰρ εἰς
[8, 5]	εἰ μεταβεβλημένον αἰσθοίμεθα, πάλιν ἐξελέσθαι	ὡς	αὐτάρκως ἐπεστραμμένον. ~Ἐπείθετο ἡ Ἀρσάκη,
[8, 2]	εἰς τὴν Μέμφιν ἐξέπεμπεν, ἄγειν	ὡς	αὐτὸν Θεαγένην τε καὶ Χαρίκλειαν
[8, 3]	Ἀρσάκην ἐξῄτει τοὺς νέους ξένους	ὡς	αὐτῷ κατὰ πολλὰ μὲν καὶ
[8, 1]	ἀφαιρεθείη προσανελόντων καὶ τὸν Μιτράνην·	ὡς	ἀφίκοιτο μετὰ ταῦτα εἰς τὴν
[8, 1]	πρὸς Ὀροονδάτην, δῶρον εἰ δόξειεν	ὡς	βασιλέα τὸν μέγαν ἀναπεμφθησόμενος, καὶ
[8, 9]	καὶ παντοίως τὴν φλόγα ἐρεθίζοντες.	Ὡς	δὲ ἠνύετο οὐδὲν, ἔτι καὶ
[8, 9]	ἐν μέρει πυθομένη, συνθεμένη τε	ὡς	δεήσει πάντα θάνατον ἐπαγόμενον αὐθαιρέτους
[8, 5]	τοὺς οὐκ αἰτίους. Οὐ γὰρ	ὡς	δέσποινα κρατεῖς ἀλλ´ ὡς δουλεύουσα
[8, 5]	κατεξανίσταται ὡς ἐρωμένης, λαμβανέτω πεῖραν	ὡς	δεσποίνης καὶ μαστιγούμενος καὶ στρεβλούμενος
[8, 5]	ὁ δὲ πεφωραμένος θρασύτερος καθιστάμενος·	ὡς	δὴ κἀκείνῃ τὸ συνειδὸς τῆς
[8, 9]	τὸ ἔγκλημα καὶ τὸ φάρμακον	ὡς	δοίη συγκατετίθετο, προστιθεῖσα ὡς καὶ
[8, 5]	γὰρ ὡς δέσποινα κρατεῖς ἀλλ´	ὡς	δουλεύουσα θεραπεύεις τὸ μειράκιον, ἃ
[8, 9]	τύχης ἀσπόνδου, τὰ τελευταῖά τε	ὡς	ἐδόκει κατασπασαμένη τούς τε συνεκτεθέντας
[8, 15]	ἱππεὺς ὑπὸ συντόνου τῆς ἐλασίας	ὡς	ἐδόκει, πνευστιῶν μὲν αὐτὸς ἱδρῶτι
[8, 12]	τοῖς σατραπείοις ἐν κύκλῳ περιστήσας	ὡς	εἴ τις καὶ γένοιτο ἀντίστασις
[8, 11]	ἀντιπάθειαν, ἐπαγγέλλεται, τῆς ἀλάστορος Ἀρσάκης,	ὡς	εἰκάζειν ἔνεστιν, ἕτερόν που καὶ
[8, 1]	μέταλλα (καὶ πάλαι περὶ τούτων	ὡς	εἴρηται διακηρυκευσάμενος καὶ οὐ τυχών)
[8, 3]	ἐκπυνθανόμενος ἔγνω τοῖς σατραπείοις ἐνῳκισμένους,	ὡς	εἶχε σπουδῆς ἐλθὼν ὡς τὴν
[8, 9]	καὶ τὴν φαρμακείαν κατήγγελλεν ἅπαντα	ὡς	εἶχεν ἀπαγγέλλουσα καὶ συνεχὲς ἐπιδακρύουσα
[8, 9]	ἑλκόντων ἡ Χαρίκλεια παρακαλέσασα καὶ	ὡς	ἑκοῦσα ἐπιβήσεται τῆς πυρᾶς ἐπαγγειλαμένη,
[8, 3]	Ἕλληνας τοὺς αἰχμαλώτους Βαγώᾳ παράδος	ὡς	ἐμὲ ἀχθησομένους ἑκούσης Ἀρσάκης εἴτε
[8, 9]	τιμωρίᾳ φυλαττομένη, κέρδος ἓν μέγιστον	ὡς	ἐν δεινοῖς εὑρισκομένη τὸ συνεῖναι
[8, 15]	στρατιᾶς καθ´ ὁδὸν ἐντυχόντος καὶ	ὡς	ἐξωρμήκοι μὲν τῶν Θηβῶν ὁ
[8, 11]	ἱεροῖς τισιν ἀνάγραπτος καὶ τελετῆς,	ὡς	ἔοικε, θειοτέρας ἀνάμεστος παρ´ ἧς
[8, 11]	ἠγνόουν συνίημι δὲ τὸ παρὸν	ὡς	ἔοικε. Τὰ γὰρ συνεκτεθέντα μοι
[8, 13]	πρὸς Ἀρσάκης ὑποστάντας τἄλλα δέ,	ὡς	ἔοικεν, εὖ γεγονότας καὶ ὡς
[8, 1]	ἐπιτρέψας ἐφείπετο, πάλαι προπαρασκευασάμενος δῆθεν	ὡς	ἐπ´ ἄλλον τινὰ πόλεμον καὶ
[8, 5]	ἔπασχεν ὃ δὴ καὶ πάντες	ὡς	ἐπίπαν οἱ ἐρῶντες· λανθάνειν μὲν
[8, 5]	ψυχὴν νομισθέντος· ἐπειδὴ δὲ κατεξανίσταται	ὡς	ἐρωμένης, λαμβανέτω πεῖραν ὡς δεσποίνης
[8, 9]	τὴν Ἀρσάκην καὶ διαρραπισθῆναι κελεύσασα	Ὡς	ἔχει» ἔφη δεσμῶν ἄγετε τὴν
[8, 8]	τοὺς παρόντας· τὸ γὰρ κακὸν	ὡς	ἐῴκει τοξεύματος παντὸς ὀξύτερον ἰῷ
[8, 17]	φωνὴν εἰς τὴν πεῦσιν καθέντες	ὡς	ἢ ἀμφοτέρων ἢ θατέρου πάντως
[8, 13]	ὡς ἔοικεν, εὖ γεγονότας καὶ	ὡς	ἡ πεῖρά μοι καὶ τὰ
[8, 6]	καὶ παρὰ μὲν τῆς Ἀρσάκης	ὡς	ἠρέμα βούλοιτο πιέζεσθαι τὸν Θεαγένην
[8, 9]	ᾗ τοσοῦτον περίεστι τῆς γοητείας	ὡς	καὶ πρὸς τὴν πυρὸς δύναμιν
[8, 9]	φάρμακον ὡς δοίη συγκατετίθετο, προστιθεῖσα	ὡς	καὶ τὴν Ἀρσάκην διεχρήσατο ἂν
[8, 12]	τὰ τελευταῖα ἀλλήλοις ἐπισκήπτοντες καὶ	ὡς	μέχρι θανάτου πιστοὶ τὰ ἐρωτικὰ
[8, 11]	πυρὸς μὴ τάρβει ἐρωήν, ῥηίδι´	ὡς	μοίραις χἄ τ´ ἀδόκητα πέλει.
[8, 9]	ἀπολέσειε, μάρτυρας τοὺς δικαστὰς ἐπικαλουμένη	ὡς	ξένην ὑποδεξαμένη καὶ πάσης μεταδοῦσα
[8, 11]	γοῦν εἰς ἐμὲ πρόρρησις ἤδη,	ὡς	οἶσθα, βουλήματι τῷ ἐκείνων τετέλεσται
[8, 16]	αἰσθόμενοι παριόντας καὶ τὸ πλῆθος	ὡς	ὀλίγοι διοπτεύσαντες μικρόν τε παραδραμεῖν
[8, 5]	καὶ πάντα μᾶλλον ἢ τὴν	ὡς	Ὀροονδάτην ἄφιξιν πιστεύειν παρασκευαζούσης, πλὴν
[8, 5]	ἐπὶ πᾶσιν Ἀχαιμένης· οὐχὶ μηνυτὴς	ὡς	Ὀροονδάτην πεπόρευται ἢ πείσων ἴσως
[8, 12]	τῆς σφραγῖδος τοὐπίσημον ἀναγνώριζε καὶ	ὡς	Ὀροονδάτης ἐστὶν ὁ κελεύων πίστευε
[8, 9]	κολάσεως ἐποιεῖτο. Κἀπειδὴ τὴν πυρκαϊὰν	ὡς	ὅτι μεγίστην ἔνησαν οἱ δήμιοι
[8, 5]	ποιούμενος· καὶ αὐλῆς τῆς ἡμετέρας	ὡς	ὅτι τάχιστα καὶ ἑκὼν μεθίστασο,
[8, 2]	αὐτὸν Θεαγένην τε καὶ Χαρίκλειαν	ὡς	ὅτι τάχιστα καὶ οὗπερ ἂν
[8, 9]	τοῦ ἐμοῦ ταῦτα δρῶσαν Ἀρσάκην	ὡς	ὅτι τάχιστα τιμωρήσασθε. Καὶ εἰποῦσα,
[8, 11]	καὶ ἐν ὥρᾳ μιᾷ καταδικάσειεν	ὡς	οὐδὲ τελευτὴν ἂν τοῦτο ἐθέμην
[8, 14]	τοὺς αὐτίκα τεθνηξομένους φάσκοντας μετέπειθεν,	ὡς	οὐδὲν ἔσται τοιοῦτο διεγγυώμενος καὶ
[8, 5]	πρέποντα καὶ συμφέροντα μάτην ὁριζόμενος,	ὡς	οὐδενὸς προσδεῖται ὁ κρατῶν τὸ
[8, 5]	τε ἐπιμαρτυράμενος καὶ τοσοῦτον ἐπισκήψας,	ὡς	οὐκ εἰς καλὸν ταῦτα τελευτήσει,
[8, 14]	οὐδὲν ἔσται τοιοῦτο διεγγυώμενος καὶ	ὡς	οὐκ ἐπὶ θάνατον ἄγοιντο, ἄγοιντο
[8, 5]	τὰ πράγματα, καὶ ἅμα ἐννοῦσα	ὡς	οὐκ ἔστι (πῶς γάρ; ὅπως
[8, 17]	ἐπάγεσθαι ὑπὸ τῆς χρείας ἐδιδάχθησαν.	Ὡς	οὖν ὁ Θεαγένης ὑπό τε
[8, 2]	καὶ τὴν ὥραν τῆς κόρης,	ὡς	οὔτε ὀφθείη πρότερον οὔτε αὖθις
[8, 9]	καὶ κολάσεσιν ἐξεταζομένων· ᾔδει γὰρ	ὡς	πάθος τοῦ ἐρωμένου τὸν ἐρῶντα
[8, 6]	διαχρωμένη τάχα καὶ ἡ Ἀρσάκη	ὡς	παιχθεῖσα εἰς τὴν τοῦ ἔρωτος
[8, 15]	ἔχοντες. Ταῦτ´ ἔλεγεν ὁ Βαγώας	ὡς	παραστησόμενος, ἀλλὰ ψελλιζόμενος τὴν Ἑλλάδα
[8, 1]	διακονίας τε καὶ οἰνοχοΐας· καὶ	ὡς	πέπρακται μὲν ἤδη τῶν παρανόμων
[8, 14]	διωθουμένους τὰ πρῶτα ἐπαναγκάσας, καὶ	ὡς	περιττὸν εἴη σιτεῖσθαι τοὺς αὐτίκα
[8, 11]	τὴν γνώμην. Χρηστότερα δὲ ἢ	ὡς	σοὶ παρίσταται μηνύειν μοι τὰ
[8, 3]	ἐνῳκισμένους, ὡς εἶχε σπουδῆς ἐλθὼν	ὡς	τὴν Ἀρσάκην ἐξῄτει τοὺς νέους
[8, 9]	εὐεργεσίαν ἐξήλατό τε τῆς πυρᾶς	ὡς	τὴν μὲν πόλιν ὑπὸ χαρᾶς
[8, 9]	συνεχὲς ἐπιδακρύουσα τὴν θρεψαμένην καὶ	ὡς	τὴν πάντων τιμιωτέραν καὶ εὐνουστέραν
[8, 12]	ἑαυτὸν καὶ τὸ σιωπᾶν ἐπιστείλας	ὡς	τὸν Εὐφράτην ἐμπειρίᾳ καὶ γνώσει
[8, 1]	ὁ τῶν Αἰθιόπων βασιλεὺς πρεσβείαν	ὡς	τὸν Ὀροονδάτην στείλας ἐξῄτει μὲν
[8, 9]	ἔργον ἐπιγράφοντες; Οὐδὲ ἐννοήσετε σωφρονήσαντες	ὡς	τοῦτο καὶ μᾶλλον αὐτῆς βεβαιοῖ
[8, 17]	τῶν ἵππων ἐπιβιβάσαντες τὸν μὲν	ὡς	τραυματίαν τοὺς δὲ ὡς ὑπὸ
[8, 1]	ἐνοικοῦσι καὶ φρουροῖς ἐμποιήσαντας καὶ	ὡς	ὑπὲρ εἰρήνης ἢ καὶ φιλίας
[8, 1]	βασιλέως αὐλῆς καὶ τραπέζης ἐπάξιον·	ὡς	ὑπὸ Βησσαέων ἀφαιρεθείη προσανελόντων καὶ
[8, 1]	τῶν ἄλλων ἐχωρίσθησαν ἅπαντα κατεμήνυεν·	ὡς	ὑπὸ Μιτράνου ληφθεὶς αἰχμάλωτος ὁ
[8, 17]	μὲν ὡς τραυματίαν τοὺς δὲ	ὡς	ὑπὸ τῶν δεσμῶν εἰς τὸ
[8, 6]	ὅσον οὐδέπω προσδοκῶσα, νῦν δὲ	ὡς	φθήσεται αὐτὴν διαχρωμένη τάχα καὶ
[8, 11]	οὐ γάρ που καὶ ἀθανασίαν	ὡς	ὤφελε, καθὰ τὴν πρὸς τὰς
[8, 5]	Εὐφράτῃ παραδοῦσαν καὶ κολάζειν εἰποῦσαν	ὥς	τι πεπλημμεληκότα μήτε ἀνιᾶσθαι ὁρῶσαν
[8, 15]	αὐτοὶ μὲν οὐδὲν ἠδικηκότες ὡς	ἀκριβῶς	ἔγνων τὴν δὲ ἀδικήσασαν ἐκποδὼν
[8, 16]	κατασκοπὴν ὡπλισμένοι κούφως ἐστάλησαν) οὐδὲ	ἀκριβῶς	τὴν θέαν ἀνασχόμενοι πρὸς φυγὴν
[8, 12]	τὰ σατραπεῖα σὺν σπουδῇ καὶ	ἀθορύβως	εἰσέρχονται. Καὶ τοὺς μὲν ἱππέας
[8, 11]	καταδαρθεῖν λαθούσῃ φανείς, εἴτε καὶ	ἐναργῶς	ὀφθείς· εἶχε δέ, οἶμαι, ὧδέ
[8, 3]	ἠρέμα καὶ οὐκ εἰδότα παραφρουρούμενον	ἕως	ἂν τὰ πρὸς αὑτοῦ μηνυθέντα
[8, 9]	καὶ τὴν Ἀρσάκην διεχρήσατο ἂν	ἡδέως	εἰ μὴ προείληπτο καὶ ἕτερα
[8, 9]	Ἤγετο οὖν ἐπὶ τὴν Ἀρσάκην	εὐθέως,	ἕρμαιον ἁπάντων ποιουμένων ἐλευθέραν εὑρεθῆναι
[8, 1]	τὸ χρῆμα τοῦ νεανίου τῆς	βασιλέως	αὐλῆς καὶ τραπέζης ἐπάξιον· ὡς
[8, 3]	καὶ Χαρίκλειαν τοὺς αἰχμαλώτους ἀδελφοὺς	βασιλέως	δὲ δούλους, βασιλεῖ διαπεμφθησομένους ἀπόστειλον·
[8, 17]	διακονίᾳ καὶ αὐλῇ τῇ τοῦ	βασιλέως	ἐσομένους. Ἦγον οὖν αὐτίκα τῶν
[8, 15]	διαδράσασα τὴν ἐξ Ὀροονδάτου καὶ	βασιλέως	τιμωρίαν ἀλλ´ ἢ σφαγεῖσα ἢ
[8, 3]	ἀναδεδεγμένος καὶ τὰ πρῶτα τῆς	πόλεως	διὰ τοῦτο φερόμενος, τὰ περὶ
[8, 9]	καὶ ἄλλου πλήθους ἐκ τῆς	πόλεως	ἐπακολουθήσαντος· οἱ μὲν γὰρ αὐτόπται
[8, 1]	ἀξιούντων. Συνεχῶς δὴ μεταπιπτούσης τῆς	πόλεως	καὶ τῶν ἀεὶ προλαβόντων καὶ
[8, 9]	Ἀρσάκης καὶ τῆς περὶ αὐτὴν	δυνάμεως	ἀποτρεπόμενοι. Καὶ ἡ μὲν Χαρίκλεια
[8, 16]	μύωψι τοὺς ἵππους ἐρεθίζοντες καὶ	δυνάμεως	ὅσον ἦν καὶ τάχους ἀνέτοις
[8, 8]	καὶ κερδήσει τὸ ἐναγὲς τῆς	πράξεως,	ὃ καθ´ ἑαυτῆς ἐγνώκει ποιεῖν,
[8, 9]	πόλιν ὑπὸ χαρᾶς ἅμα καὶ	ἐκπλήξεως	μέγα τε καὶ σύμφωνον ἐκβοῆσαι
[8, 6]	πλεῖστον μέρει τῷ καιριωτάτῳ χαρίζοιτο,	ἐπιδείξεως	ἀφορμὴν τῆς εἰς τὴν Χαρίκλειαν
[8, 9]	ὄψιν ἐμφορηθείη τῆς εἰς Χαρίκλειαν	κολάσεως	ἐποιεῖτο. Κἀπειδὴ τὴν πυρκαϊὰν ὡς
[8, 6]	ἐπιτείνων δὲ ὁσημέραι τὰ τῆς	κολάσεως	καὶ πλέον ἢ ἐβούλετο ἡ
[8, 11]	κἀγὼ γάρ τοι ποιητὴς ἐξ	ὑπομνήσεως	ἀναδείκνυμαι καὶ χρησμὸς δή μοι
[8, 3]	ἐν ἡμέραις ταῖς τεταγμέναις ἐπενέγκας,	ἀναζητήσεως	ἔννοιαν τῶν περὶ τὸν Θεαγένην
[8, 9]	Χαρίκλειαν ὑπὸ συνηθείας τε καὶ	συνδιαιτήσεως,	εἴτε καὶ δαιμονίᾳ βουλήσει χρησάμενον,
[8, 17]	οὖν ὁ Θεαγένης ὑπό τε	συνδιαιτήσεως	ἤδη μακρᾶς τῆς Αἰγυπτίας καὶ
[8, 11]	προνοουμένη, τότε καὶ πλέον, τῆς	κρίσεως	μοι γενησομένης καὶ τῆς τελευταίας
[8, 7]	σοι τυγχανούσῃ τὸ ἀναιρεῖν δίχα	κρίσεως	τῶν ἐν τέλει Περσῶν πρὸς
[8, 17]	τῆς Αἰγυπτίας καὶ βραχείας τῆς	πεύσεως	τὰ πρῶτα εἶναι τοῦ σατράπου
[8, 1]	τῶν παρανόμων ἴσως οὐδέν, ἀνθισταμένου	τέως	τοῦ νέου καὶ ἀντέχοντος, δέος
[8, 11]	δή μοι παρ´ ὁμοίου τοῦ	μάντεως,	εἴτε Καλάσιρις ἦν εἴτε θεὸς
[8, 5]	ἔφη τοῦ ἐμοῦ πέρι καὶ	πίστεως	εἰς σὲ τῆς ἐμῆς, ὦ
[8, 6]	τὴν Χαρίκλειαν εὐνοίας τε καὶ	πίστεως	παρεσχημένη, μόνον εἰ γινώσκοι ταῦτα
[8, 9]	τοὺς ὑπὲρ σωφροσύνης τε καὶ	πίστεως	τῆς εἰς ἀλλήλους φέρειν ἀγῶνας.
[8, 1]	τις αὐτὸν προαναρπάζων ἐκ τῆς	Μέμφεως	καὶ τὴν ὅλην τοῦ ἔρωτος
[8, 1]	τὰς Φίλας ἀεὶ τυγχάνουσαν ἐκ	προλήψεως	ὑφ´ αὑτῷ πεποιημένος, εἰς πᾶσαν
[8, 5]	μήτε ἀνιᾶσθαι ὁρῶσαν ἀκοὴ γὰρ	ὄψεως	εἰς τὸ λυπῆσαι κουφότερον— καὶ
[8, 9]	Χαρίκλειαν· εὐγενοῦς γὰρ ἤθους καὶ	ὄψεως	καὶ βάρβαρον γένος οἶκτος εἰσέρχεται.
[8, 7]	μὴ ὁρᾶσθαι αὐτὸν μηδὲ φοιτᾶν	συνήθως	εἰς τὸ δωμάτιον ἄλλοτε ἄλλας
[8, 7]	ἡ Χαρίκλεια, τὸ μὲν ἀπατηλὸν	συνήθως	ὑφορωμένη τοῖς δὲ ὅρκοις ἐν
[8, 5]	ἃ παρὰ μὲν τὴν πρώτην	ὀρθῶς	ἴσως ἐγίνετο, ἁπαλοῦ τινος ἐκείνου
[8, 1]	δὴ βασιλεὺς ὁ Αἰθιόπων ἀπάτῃ	περιεληλυθὼς	τὸν Ὀροονδάτην καὶ θατέρου τῶν
[8, 9]	καὶ ἐπιθαρσύνειν εὐγενῶς τε καὶ	γενναίως	τὰς προσπιπτούσας τύχας καὶ τοὺς
[8, 13]	δύναμιν ἐπικουρίαν σύσπευδε. Καὶ κατελέει	παντοίως	ἀθλίους μὲν ὄντας καὶ κακοδαίμονας
[8, 11]	ζῶ σοι τὸ παρὸν ἡ	παντοίως	ἀπελπισθεῖσα, καὶ σωτηρίαν ἐμαυτῆς ἐπαγομένη
[8, 2]	ἦν ἐξαίρων καὶ τὸ κάλλος	παντοίως	ἐκθειάζων καὶ τὴν ὥραν τῆς
[8, 3]	ὁ πατὴρ Καλάσιρις τελευτῶν ἐπέσκηπτε	παντοίως	προνοεῖν καὶ ὑπερμαχεῖν τῶν ξένων
[8, 9]	τὴν ποταμίαν καλάμην ἐπισωρεύοντες καὶ	παντοίως	τὴν φλόγα ἐρεθίζοντες. Ὡς δὲ
[8, 9]	ἐκ τοῦ εὐθέος λοιδορουμένη καὶ	παντοίως	τοὺς δικαστὰς εἰς τὴν τιμωρίαν
[8, 5]	τοῖς ἔργοις· αὐτὴ δὲ οὕτως	ὑπτίως	προσιοῦσα τῷ σαυτῆς ἔρωτι καὶ
[8, 5]	μεταβεβλημένον αἰσθοίμεθα, πάλιν ἐξελέσθαι ὡς	αὐτάρκως	ἐπεστραμμένον. ~Ἐπείθετο ἡ Ἀρσάκη, ἀπελπισθεὶς
[8, 7]	ὑπῄσθητο τὰς ἀμφὶ Θεαγένει τύχας	ποικίλως	αὐτὴν καὶ ταῦτα τῆς Κυβέλης
[8, 10]	δυστυχήμασιν ἀδιαστάτως καὶ κολάσεσιν αἰκίζεσθαι	ποικίλως	τε καὶ ὑπερβαλλόντως θεηλατουμένων εἶναι
[8, 3]	γένους ὄντες τῶν ἐπὶ δόξης	ἄλλως	δὲ τύχης ἐπηρείαις ποικίλαις κεχρημένοι
[8, 5]	τὸ σῶμα ἐκεῖνο ἢ καὶ	ἄλλως	κολαζόμενον; Αὖθις αὖ σὺ μαλακίζῃ»
[8, 13]	ἀμφοτέρας ἐπελθὼν Ἀρσάκη μὲν» ἔφη	ἄλλως	τε οἰμώξει καὶ τὸ παρὸν
[8, 3]	καὶ τὸ δεσποτεύειν τοῦ προνοεῖν	τηνάλλως	εἰς τὸ ἔχειν ἐπικρατέστερον. Ὁ
[8, 2]	ἐξαιτήσας πρὸς γάμον ἕξειν. Καὶ	ὅλως	ἐξηρέθιστο ἤδη καὶ διακαὴς ἦν
[8, 9]	μεταδοῦσα φιλοφροσύνης τοιαῦτα ἀντιπάθοι. Καὶ	ὅλως	ἡ μὲν ἦν πικροτάτη κατήγορος·
[8, 7]	Μόλις μὲν ἐπείθετο δ´ οὖν	ὅμως	ἡ Χαρίκλεια, τὸ μὲν ἀπατηλὸν
[8, 4]	λυσιτελοῦν νέων καὶ ξένων οὕτως	ἐκθύμως	φαίνεσθαί τε καὶ ὁμολογεῖν ἀντεχομένην;
[8, 9]	τὸ παρηγορεῖν τε καὶ ἐπιθαρσύνειν	εὐγενῶς	τε καὶ γενναίως τὰς προσπιπτούσας
[8, 1]	εἰς πᾶσαν ἀμηχανίαν καὶ ὥστε	κατηπειγμένως	ποιεῖσθαι τὴν ἐκστρατείαν καὶ αὐτοσχέδιον
[8, 1]	θατέρου τῶν ἐπάθλων τοῦ πολέμου	γεγονὼς	ἐγκρατὴς καὶ τὴν πόλιν ἐπίμαχον
[8, 7]	νῦν γοῦν ποτε μεταλαβοῦσα. Καὶ	πῶς	ἂν» ἔφη πεισθείην; ἡ Χαρίκλεια·
[8, 5]	ἅμα ἐννοῦσα ὡς οὐκ ἔστι	(πῶς	γάρ; ὅπως ἐμαυτῆς ἀπογνοῦσα φείσομαι
[8, 4]	συμφέρον οὐδὲ εἰς ἀμφισβήτησιν καθίσταται·	πῶς	γὰρ σοὶ καλὸν ἢ λυσιτελοῦν
[8, 5]	ἔφη εὖ λέγειν» ἡ Ἀρσάκη	πῶς	δ´ ἂν ἐνέγκαιμι, ὦ θεοί,
[8, 1]	καὶ τῷ χρόνῳ τοῦ ξένου	πως	ἐνδόντος, εἰ μὴ φθαίη τις
[8, 5]	τῶν τοῦ παιδὸς ἐπιχειρημάτων, ἃ	πῶς	ἠγνόησας οὐκ ἔχω συμβάλλειν. Καὶ
[8, 5]	τῶν παρόντων διεσκοπεῖτο. Καὶ γάρ	πως	ἤδη καὶ τὸν δρασμὸν τοῦ
[8, 11]	ὀφθείς· εἶχε δέ, οἶμαι, ὧδέ	πως	παντάρβην φορέουσα πυρὸς μὴ τάρβει
[8, 3]	Δεσποτεύεις δὲ» ἔφη σὺ τούτων	πῶς;	Πολέμου νόμῳ» πρὸς αὐτὸν ἀπεκρίνατο
[8, 15]	ἱδρῶτι δὲ καταρρεόμενον τὸν ἵππον	χαλεπῶς	ἀνέχων, καὶ πρὸς τὸν Βαγώαν
[8, 7]	γὰρ ἄλλ´ ἢ πενθοῦσαν καὶ	ὅπως	ἑαυτὴν ἐξάξει τοῦ βίου διανοουμένην,
[8, 5]	ὡς οὐκ ἔστι (πῶς γάρ;	ὅπως	ἐμαυτῆς ἀπογνοῦσα φείσομαι ἄλλων, ἀλλὰ
[8, 11]	τὰ Ἀρσάκης ἀποφυγόντα. Τὸ δὲ	ὅπως	ἡμῖν μὲν οὔτε δῆλα οὔτε
[8, 11]	νυκτὸς τότε μὲν οὐκ οἶδ´	ὅπως	τῆς διανοίας ἀπέβαλον νυνὶ δέ
[8, 5]	πλέον, ὥσπερ ὕλῃ τῷ νέῳ	λάβρως	ὑποπιμπράμενος· ὁ δὲ ἔστιν ἀπηνής
[8, 6]	~Ἐπείθετο ἡ Ἀρσάκη, ἀπελπισθεὶς γὰρ	ἔρως	οὐδεμίαν ἔχει φειδὼ τοῦ ἐρωμένου
[8, 5]	μοι τῶν περιεστηκότων; Ὁ μὲν	ἔρως	οὐκ ἀνίησιν ἀλλ´ ἐπιτείνει πλέον,
[8, 5]	σῆς προφητείας· μίαν ὁρᾷ προφητείαν	ἔρως	τὴν ἐπιτυχίαν» εἰς τὸν θάλαμόν
[8, 9]	δήμιοι καὶ τὴν φλόγα ὑποβαλόντων	λαμπρῶς	ἐξῆπτο, μικρὸν ἐνδοθῆναι αὐτῇ πρὸς
[8, 15]	μέγα παρὰ τῷ Ὀροονδάτῃ καὶ	λαμπρῶς	εὐδοκιμήσειν εἰ περισώσειεν αὐτῷ νεανίαν
[8, 16]	(παρειστήκεισαν γοῦν ἀποβάντες τῶν ἵππων	ἴσως	ἂν καὶ διαφυγόντες) πλέον δὲ
[8, 9]	τε καὶ Περσικῇ τιμωρίᾳ ὑποβαλεῖν,	ἴσως	δέ τι πρὸς τὴν ὄψιν
[8, 5]	παρὰ μὲν τὴν πρώτην ὀρθῶς	ἴσως	ἐγίνετο, ἁπαλοῦ τινος ἐκείνου καὶ
[8, 9]	ὑπὸ τοῦ μὴ ἐμπεπρῆσθαι αὐτὴν	ἴσως	εἰς ἔλεον ἀπατώμενοι καὶ θεοῖς
[8, 5]	ὡς Ὀροονδάτην πεπόρευται ἢ πείσων	ἴσως	ἢ οὐ πάντως ἄπιστα λέξων;
[8, 1]	πέπρακται μὲν ἤδη τῶν παρανόμων	ἴσως	οὐδέν, ἀνθισταμένου τέως τοῦ νέου
[8, 17]	παρὸν δὲ Αἰθίοψιν ὑπὸ χρηστοτέρας	ἴσως	τύχης ἐγχειριζομένους, ἔγνωσαν φείδεσθαι καὶ
[8, 10]	δὲ ἐν τοσούτοις ἐξετάζεσθαι δυστυχήμασιν	ἀδιαστάτως	καὶ κολάσεσιν αἰκίζεσθαι ποικίλως τε
[8, 14]	Τὸ δὴ λειπόμενον τῆς νυκτὸς	ἀδιαστάτως	ὁδοιπορήσαντες καὶ κατὰ τὴν ἑξῆς
[8, 9]	συνεκτεθέντας ὅρμους ἀεὶ μὲν καὶ	ἀπορρήτως	ἐπιφέρεσθαι προνοουμένη τότε δὲ τῆς
[8, 5]	ἢ πείσων ἴσως ἢ οὐ	πάντως	ἄπιστα λέξων; Ὀφθείη μοι μόνον
[8, 3]	ἑκούσης Ἀρσάκης εἴτε καὶ ἀκούσης·	πάντως	δὲ παράδος ἢ αὐτὸς ἴσθι
[8, 15]	ἢ τῷ λειπομένῳ τοῦ βίου	πάντως	ἐνασχημονοῦσα. Ταυτὶ γὰρ φράζει καὶ
[8, 17]	ὡς ἢ ἀμφοτέρων ἢ θατέρου	πάντως	συνήσοντας. Οἱ γὰρ ὀπτῆρές τε
[8, 10]	κολάσεσιν αἰκίζεσθαι ποικίλως τε καὶ	ὑπερβαλλόντως	θεηλατουμένων εἶναι καὶ δυσμενείας κρείττονος
[8, 5]	παρηγορῶν νῦν δὲ παντάπασι καὶ	ἀπαρακαλύπτως	τὰ πρός με ἀπαγορεύων· ὃ
[8, 15]	χαλεπώτατα διαδέχοιτο, τῆς ἐχθίστης κειμένης.	Οὕτως	ἄρα ἡδύ τισι καὶ τὸ
[8, 4]	ἢ λυσιτελοῦν νέων καὶ ξένων	οὕτως	ἐκθύμως φαίνεσθαί τε καὶ ὁμολογεῖν
[8, 11]	ἄρα τί φράζει τὸ ἔπος	οὕτως	ἐξ ἐναντίων πρὸς ἑαυτὸ συγκείμενον;
[8, 8]	ἀπόσφαττε μὴ μελλήσασα· οὐδὲν γὰρ	οὕτως	ἐφίλει Θεαγένης ὁ τῶν σῶν
[8, 5]	γνώσῃ τοῖς ἔργοις· αὐτὴ δὲ	οὕτως	ὑπτίως προσιοῦσα τῷ σαυτῆς ἔρωτι
[8, 12]	κατέστελλε Βαγώας ἐγώ» λέγων, ἀλλὰ	φῶς	ἥκειν πρόσταττε. Προσκαλεσάμενος δή τι
[8, 6]	καὶ συνεχῶς Χαρίκλειαν ζωὴν καὶ	φῶς	καὶ ψυχὴν ἀνακαλῶν. Ὥστε καὶ
[8, 9]	Τῶν δὲ περιεστώτων θαυμασάντων καὶ	σαφῶς	ὅτι βούλοιτο λέγειν ἐκφαίνειν ἀναγκαζόντων,
[8, 16]	γὰρ εἰς τὴν κατασκοπὴν ὡπλισμένοι	κούφως	ἐστάλησαν) οὐδὲ ἀκριβῶς τὴν θέαν
[8, 1]	ἂν δορυαλώτους ἑαυτοῖς προσνέμειν ἀξιούντων.	Συνεχῶς	δὴ μεταπιπτούσης τῆς πόλεως καὶ
[8, 6]	τοῦτο προστεταγμένον. Ἡ δὲ ἐφοίτα	συνεχῶς	καὶ τροφὰς κρύφα παρεισφέρειν ἐνεδείκνυτο,
[8, 7]	πεισθείην; ἡ Χαρίκλεια· τὸ γὰρ	συνεχῶς	σε πρός με διαψεύδεσθαι τὸ
[8, 6]	κἀκείνη μέγιστον ἀγαθὸν τιθέμενος καὶ	συνεχῶς	Χαρίκλειαν ζωὴν καὶ φῶς καὶ