HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

HÉLIODORE, Théagène et Chariclée, livre VIII

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ρ = 18 formes différentes pour 84 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[8, 11]   χρήσμιον ἔχω συμβάλλειν γῆν μὲν γὰρ Αἰθιόπων τὴν τῶν καταχθονίων ἔοικε

[8, 7]   ὀδυρμοῖς καὶ δάκρυσι καὶ τί γὰρ ἄλλ´ ἢ πενθοῦσαν καὶ ὅπως

[8, 11]   τε καὶ εἰκάζειν παρεσκεύασε, φιλεῖ γὰρ ἄνθρωπος πρὸς τὰ συμπίπτοντα τρέπειν

[8, 15]   πρὸς τὴν Συήνην κατεπείξων, ἐμπεπλῆσθαι γὰρ ἅπαντα θορύβου καὶ δέος εἶναι

[8, 9]   καθ´ ἑαυτὴν ἐκδιηγεῖσθαι. Τῇ μὲν γὰρ Ἀρσάκῃ καὶ τοῦτο εἰς τιμωρίαν

[8, 9]   τῆς πόλεως ἐπακολουθήσαντος· οἱ μὲν γὰρ αὐτόπται γεγόνεσαν ἀγομένης οἱ δὲ

[8, 17]   τοῦ σατράπου τὸ τιμιώτατον (Περσῶν γὰρ βασιλείοις αὐλαῖς ὀφθαλμοὶ καὶ ἀκοαὶ

[8, 7]   ἥξει τήμερον εἰς ἑσπέραν. Ἡ γὰρ δέσποινα πλημμελήσαντά τι κατὰ τὴν

[8, 1]   ~Ὁ γὰρ δὴ βασιλεὺς ὁ Αἰθιόπων ἀπάτῃ

[8, 9]   κόρῃ τῆς πυρκαϊᾶς ἐνεκελεύοντο· οὐ γὰρ δὴ δέος τῇ ἐνδιαιτωμένῃ τὴν

[8, 1]   ὑπόθεσιν τῆς Ἀρσάκης ὑποτεμνόμενος· διὰ γὰρ δὴ ταῦτα καὶ αὐτὸς ἐπειχθῆναι

[8, 9]   ἀπὸ τῶν τειχῶν ἐγίνετο, δεινὸν γὰρ εἰ μὴ καὶ τὴν ὄψιν

[8, 1]   βασιλέα τὸν μέγαν ἀναπεμφθησόμενος, καὶ γὰρ εἶναι τὸ χρῆμα τοῦ νεανίου

[8, 6]   πιέζεσθαι τὸν Θεαγένην ἀκούουσα, οὐ γὰρ εἰς τελευτὴν ἀλλ´ εἰς ἀνάγκην

[8, 16]   πλῆθος ὡς ἀπρόσμαχον ἰδόντες (χίλιοι γὰρ εἰς τὴν κατασκοπὴν ὡπλισμένοι κούφως

[8, 3]   τοῦτο» εἶπεν ὁ Θύαμις· καὶ γὰρ ἐν ἀφθονωτέροις τῇδε πλέον ἢ

[8, 7]   πεισθησόμενος; ἀπεκρίνατο ἡ Κυβέλη. Πάντων γὰρ ἐν ἐξουσίᾳ σοι τυγχανούσῃ τὸ

[8, 6]   ἔφη κάμνομεν, ὦ δέσποινα· οὐ γὰρ ἐνδίδωσιν ὁ ἀπηνὴς ἐκεῖνος ἀλλ´

[8, 7]   τῶν ἐπαγγελθέντων ἑκοῦσα καταδεχομένη· ἃ γὰρ ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχὴ καὶ πιστεύειν

[8, 6]   ἐπεστραμμένον. ~Ἐπείθετο ἡ Ἀρσάκη, ἀπελπισθεὶς γὰρ ἔρως οὐδεμίαν ἔχει φειδὼ τοῦ

[8, 11]   πρὸς ἑαυτὸ συγκείμενον; Τοὔνομα μὲν γὰρ ἡ παντάρβη πάντα φοβουμένη δηλοῖ,

[8, 9]   τῶν ἐγκλημάτων τὴν Χαρίκλειαν· εὐγενοῦς γὰρ ἤθους καὶ ὄψεως καὶ βάρβαρον

[8, 13]   Ἐπιδακρύσαντες οὖν οἱ εὐνοῦχοι, συνίεσαν γὰρ ἠρέμα τῶν λεγομένων, αὐτοῖς δεσμοῖς

[8, 9]   εἰς τὴν τιμωρίαν ἐκκαλουμένη. Τὰ γὰρ καθ´ ἑαυτὴν ἅπαντα τῷ Θεαγένει

[8, 10]   δὲ ἀμφιβάλλειν ἐῴκει. Τὸ μὲν γὰρ καινουργὸν» ἔφη τῆς σωτηρίας δαιμονίᾳ

[8, 9]   εἰς τὴν βοήθειαν ἐπιρρωννύντος (ἤδη γὰρ κἀκεῖνος παραγεγόνει τῆς ἀπείρου βοῆς

[8, 8]   δὲ καὶ τοὺς παρόντας· τὸ γὰρ κακὸν ὡς ἐῴκει τοξεύματος παντὸς

[8, 8]   Χαρίκλεια τοῖς ὁρῶσι θέαμα. Οὔτε γὰρ κατηφήσασα οὔτε ἀγεννές τι παθοῦσα

[8, 6]   ἐμποδὼν γινομένην ἐκποδὼν ποιησώμεθα. Εἰ γὰρ μάθοι μὴ οὖσαν, εἰκός που

[8, 11]   παραινοῦντος Ἱλήκοιτε, θεοί» ἀνεβόησεν οἷον γάρ μοι νῦν ὄναρ εἴτε καὶ

[8, 5]   ὑποπιπτέτω τοῖς σοῖς βουλεύμασι. Πεφύκασι γὰρ οἱ νέοι θεραπευόμενοι μὲν ὑπερφρονεῖν

[8, 17]   ἢ θατέρου πάντως συνήσοντας. Οἱ γὰρ ὀπτῆρές τε καὶ σκοποὶ λεγομένων

[8, 5]   ἐννοῦσα ὡς οὐκ ἔστι (πῶς γάρ; ὅπως ἐμαυτῆς ἀπογνοῦσα φείσομαι ἄλλων,

[8, 8]   καὶ ἀπόσφαττε μὴ μελλήσασα· οὐδὲν γὰρ οὕτως ἐφίλει Θεαγένης ὁ τῶν

[8, 5]   πεπλημμεληκότα μήτε ἀνιᾶσθαι ὁρῶσαν ἀκοὴ γὰρ ὄψεως εἰς τὸ λυπῆσαι κουφότερον—

[8, 1]   αὐτοσχέδιον τὰ πολλὰ κατηνάγκαζεν. Ἡ γὰρ πόλις αἱ Φίλαι κεῖται μὲν

[8, 11]   ἄρα παντάρβη ἄλλη ἐξαιρήσεται; οὐ γάρ που καὶ ἀθανασίαν ὡς ὤφελε,

[8, 5]   περὶ τῶν παρόντων διεσκοπεῖτο. Καὶ γάρ πως ἤδη καὶ τὸν δρασμὸν

[8, 4]   οὐδὲ εἰς ἀμφισβήτησιν καθίσταται· πῶς γὰρ σοὶ καλὸν ἢ λυσιτελοῦν νέων

[8, 11]   τὸ παρὸν ὡς ἔοικε. Τὰ γὰρ συνεκτεθέντα μοι γνωρίσματα καὶ παρὰ

[8, 7]   ἔφη πεισθείην; ἡ Χαρίκλεια· τὸ γὰρ συνεχῶς σε πρός με διαψεύδεσθαι

[8, 14]   καὶ τὴν κόρην. Καὶ ἦν γάρ τις ὄχθη καὶ ἄκρα τοῦ

[8, 11]   Εὐμενεῖς εἴητε, θεοί» ἀνέκραγε· κἀγὼ γάρ τοι ποιητὴς ἐξ ὑπομνήσεως ἀναδείκνυμαι

[8, 3]   τὸ δὲ δίκαιον προβαλλόμενος, πλέον γὰρ τοῦτο μεθ´ ἡμῶν ἀναφαίνεται ὅσῳ

[8, 7]   πιστευθησόμεθα. Ἀλλ´ εἰ δοκεῖ, πάντα γὰρ ὑπὲρ σοῦ καὶ πράττειν καὶ

[8, 7]   ἐξάξει τοῦ βίου διανοουμένην, (ἤδη γὰρ ὑπῄσθητο τὰς ἀμφὶ Θεαγένει τύχας

[8, 15]   τοῦ βίου πάντως ἐνασχημονοῦσα. Ταυτὶ γὰρ φράζει καὶ ἐπιστέλλει διὰ τοῦ

[8, 5]   ἄλλους τοὺς οὐκ αἰτίους. Οὐ γὰρ ὡς δέσποινα κρατεῖς ἀλλ´ ὡς

[8, 9]   δεσμοῖς καὶ κολάσεσιν ἐξεταζομένων· ᾔδει γὰρ ὡς πάθος τοῦ ἐρωμένου τὸν

[8, 16]   Χαρίκλειαν τοῦτ´ ἐκεῖνο εἶναι τὸ ὄναρ εἰπόντος καὶ τοὺς Αἰθίοπας τούτους

[8, 11]   ἀνεβόησεν οἷον γάρ μοι νῦν ὄναρ εἴτε καὶ ὕπαρ ἦν ἐνθύμιον

[8, 11]   εἰς μνήμην παραγέγονε. Τὸ δὲ ὄναρ ἔπος ἦν εἰς μέτρον ἡρμοσμένον,

[8, 11]   μοι νῦν ὄναρ εἴτε καὶ ὕπαρ ἦν ἐνθύμιον γέγονεν ὃ τῆς

[8, 5]   ὥστε καὶ οὗτος πράξει κολαζόμενος ἅπερ ἠθέτει κολακευόμενος. Ἀλλὰ δοκεῖς μὲν»

[8, 9]   τὴν φλόγα καὶ ἀπολιπεῖν βουλομένῃ. Ἅπερ ὁρῶσα καὶ ἀκούουσα ἡ Χαρίκλεια

[8, 16]   διαδιδράσκουσιν ἑλιγμόν τινα τοῦ Νείλου καθάπερ ἄκραν ὑποδραμόντες καὶ τῷ προβόλῳ

[8, 6]   ἔχοι πρὸς τὰ παρόντα καὶ εἴπερ ἐνδιδοίη καὶ μαλάσσοιτο πρὸς τῶν

[8, 15]   ἐπιρρωννύς τε καὶ παρηγορούμενος, ἐλπίζων, ὅπερ ἦν, ἐπὶ μέγα παρὰ τῷ

[8, 17]   ζωγρίᾳ λαβόντες ἄγειν· καὶ πρώτην ὥσπερ ἄγραν καὶ μεγίστην βασιλεῖ τῷ

[8, 2]   σατράπης, θυμοῦ καὶ ἐπιθυμίας ἅμα ὥσπερ εἰς ἄρκυς ἐμβεβλημένος· καὶ οὐδὲ

[8, 17]   πορείας ἰσοταχεῖν ἀδυνατοῦντας. Καὶ ἦν ὥσπερ ἐν δράματι προαναφώνησις καὶ προεισόδιον

[8, 9]   καὶ τοῦτο εἰς τιμωρίαν ἐπινενόητο ὥσπερ ἐπικερτομούσῃ καὶ πλέον νομιζούσῃ τοὺς

[8, 2]   Χαρίκλειαν προστιθεὶς καὶ ἐπὶ μέγα ὥσπερ ἦν ἐξαίρων καὶ τὸ κάλλος

[8, 13]   ἐν ἐσχάτοις διάγει, πυρετοῦ τινος ὥσπερ θεηλάτου τῆς προτεραίας ἐνσκήψαντος καὶ

[8, 6]   ἔχων καὶ ταῖς ἐκείνης ἀνακλήσεσιν ὥσπερ θεραπείαις παρηγούμενος. Τελευταίαν οὖν, εἰ

[8, 11]   Καὶ ὁ Θεαγένης διεσείσθη τε ὥσπερ οἱ κάτοχοι καὶ ἐφ´ ὅσον

[8, 5]   Αὖθις αὖ σὺ μαλακίζῃ» ἔφη ὥσπερ οὐ πρὸς ἐκείνου τε γενησόμενον

[8, 5]   οὐκ ἀνίησιν ἀλλ´ ἐπιτείνει πλέον, ὥσπερ ὕλῃ τῷ νέῳ λάβρως ὑποπιμπράμενος·

[8, 9]   ὑποχωροῦντος ἀεὶ τοῦ πυρὸς καὶ ὥσπερ ὑποφεύγοντος πρὸς τὴν ἐκείνης ἐφόρμησιν.

[8, 9]   αὐτὴ πρὸς θεῶν εἶναι τὴν ὑπὲρ αὑτῆς ἄμυναν ἔγνω μὴ ἀχαριστεῖν

[8, 1]   καὶ φρουροῖς ἐμποιήσαντας καὶ ὡς ὑπὲρ εἰρήνης ἢ καὶ φιλίας πρεσβεύοιεν

[8, 12]   πλέον ἀνιᾶσθαι καὶ ἀγωνιᾶν ἅτερος ὑπὲρ θατέρου διεγγυώμενοι, νῦν δὲ τὰ

[8, 3]   κατὰ τὴν Μέμφιν ἀρχιευνοῦχον τοιόνδε Ὑπὲρ μὲν ὧν οἰκίας τῆς ἐμῆς

[8, 7]   Ἀλλ´ εἰ δοκεῖ, πάντα γὰρ ὑπὲρ σοῦ καὶ πράττειν καὶ πάσχειν

[8, 9]   τὰς προσπιπτούσας τύχας καὶ τοὺς ὑπὲρ σωφροσύνης τε καὶ πίστεως τῆς

[8, 9]   δυναστὰς Περσῶν οἳ τοῦ βουλεύεσθαι ὑπὲρ τῶν κοινῶν καὶ δικάζειν τε

[8, 2]   Χαρίκλειαν ὡς ὅτι τάχιστα καὶ οὗπερ ἂν αὐτὸς καταλαμβάνοιτο ἐπιστείλας. ~Ἐνεχείριζε

[8, 6]   στρεβλώσεων. Ὁ δὲ ἦν πλέον ἀνὴρ τότε καὶ πλέον ἀπεμάχετο πρὸς

[8, 3]   προσήκοντας πλέον δὲ ὅτι ὁ πατὴρ Καλάσιρις τελευτῶν ἐπέσκηπτε παντοίως προνοεῖν

[8, 3]   τὴν σύλληψιν ἐμὲ κληρονόμον ὁ πατὴρ καταλέλοιπεν, ὄντων μοι καὶ ἄλλων

[8, 13]   τὰ προστεταγμένα πράττετε καὶ εἴτε πῦρ εἴτε ὕδωρ εἴτε ξίφος ὥρισται

[8, 14]   τῆς ἐπ´ εὐθὺ στάθμης τὸ ὕδωρ ἀνακοπὲν καὶ πρὸς ἑλιγμὸν ἡμίκυκλον

[8, 13]   πράττετε καὶ εἴτε πῦρ εἴτε ὕδωρ εἴτε ξίφος ὥρισται καθ´ ἡμῶν

[8, 13]   ὑπεκλυόντων ὁ Θεαγένης Εὖγε ἡ ἀλάστωρ Ἀρσάκη» ἀνεβόησεν ὅτι νυκτὶ καὶ

Livre, Chap.
[8, 11]	χρήσμιον ἔχω συμβάλλειν γῆν μὲν	γὰρ	Αἰθιόπων τὴν τῶν καταχθονίων ἔοικε
[8, 7]	ὀδυρμοῖς καὶ δάκρυσι καὶ τί	γὰρ	ἄλλ´ ἢ πενθοῦσαν καὶ ὅπως
[8, 11]	τε καὶ εἰκάζειν παρεσκεύασε, φιλεῖ	γὰρ	ἄνθρωπος πρὸς τὰ συμπίπτοντα τρέπειν
[8, 15]	πρὸς τὴν Συήνην κατεπείξων, ἐμπεπλῆσθαι	γὰρ	ἅπαντα θορύβου καὶ δέος εἶναι
[8, 9]	καθ´ ἑαυτὴν ἐκδιηγεῖσθαι. Τῇ μὲν	γὰρ	Ἀρσάκῃ καὶ τοῦτο εἰς τιμωρίαν
[8, 9]	τῆς πόλεως ἐπακολουθήσαντος· οἱ μὲν	γὰρ	αὐτόπται γεγόνεσαν ἀγομένης οἱ δὲ
[8, 17]	τοῦ σατράπου τὸ τιμιώτατον (Περσῶν	γὰρ	βασιλείοις αὐλαῖς ὀφθαλμοὶ καὶ ἀκοαὶ
[8, 7]	ἥξει τήμερον εἰς ἑσπέραν. Ἡ	γὰρ	δέσποινα πλημμελήσαντά τι κατὰ τὴν
[8, 1]	~Ὁ	γὰρ	δὴ βασιλεὺς ὁ Αἰθιόπων ἀπάτῃ
[8, 9]	κόρῃ τῆς πυρκαϊᾶς ἐνεκελεύοντο· οὐ	γὰρ	δὴ δέος τῇ ἐνδιαιτωμένῃ τὴν
[8, 1]	ὑπόθεσιν τῆς Ἀρσάκης ὑποτεμνόμενος· διὰ	γὰρ	δὴ ταῦτα καὶ αὐτὸς ἐπειχθῆναι
[8, 9]	ἀπὸ τῶν τειχῶν ἐγίνετο, δεινὸν	γὰρ	εἰ μὴ καὶ τὴν ὄψιν
[8, 1]	βασιλέα τὸν μέγαν ἀναπεμφθησόμενος, καὶ	γὰρ	εἶναι τὸ χρῆμα τοῦ νεανίου
[8, 6]	πιέζεσθαι τὸν Θεαγένην ἀκούουσα, οὐ	γὰρ	εἰς τελευτὴν ἀλλ´ εἰς ἀνάγκην
[8, 16]	πλῆθος ὡς ἀπρόσμαχον ἰδόντες (χίλιοι	γὰρ	εἰς τὴν κατασκοπὴν ὡπλισμένοι κούφως
[8, 3]	τοῦτο» εἶπεν ὁ Θύαμις· καὶ	γὰρ	ἐν ἀφθονωτέροις τῇδε πλέον ἢ
[8, 7]	πεισθησόμενος; ἀπεκρίνατο ἡ Κυβέλη. Πάντων	γὰρ	ἐν ἐξουσίᾳ σοι τυγχανούσῃ τὸ
[8, 6]	ἔφη κάμνομεν, ὦ δέσποινα· οὐ	γὰρ	ἐνδίδωσιν ὁ ἀπηνὴς ἐκεῖνος ἀλλ´
[8, 7]	τῶν ἐπαγγελθέντων ἑκοῦσα καταδεχομένη· ἃ	γὰρ	ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχὴ καὶ πιστεύειν
[8, 6]	ἐπεστραμμένον. ~Ἐπείθετο ἡ Ἀρσάκη, ἀπελπισθεὶς	γὰρ	ἔρως οὐδεμίαν ἔχει φειδὼ τοῦ
[8, 11]	πρὸς ἑαυτὸ συγκείμενον; Τοὔνομα μὲν	γὰρ	ἡ παντάρβη πάντα φοβουμένη δηλοῖ,
[8, 9]	τῶν ἐγκλημάτων τὴν Χαρίκλειαν· εὐγενοῦς	γὰρ	ἤθους καὶ ὄψεως καὶ βάρβαρον
[8, 13]	Ἐπιδακρύσαντες οὖν οἱ εὐνοῦχοι, συνίεσαν	γὰρ	ἠρέμα τῶν λεγομένων, αὐτοῖς δεσμοῖς
[8, 9]	εἰς τὴν τιμωρίαν ἐκκαλουμένη. Τὰ	γὰρ	καθ´ ἑαυτὴν ἅπαντα τῷ Θεαγένει
[8, 10]	δὲ ἀμφιβάλλειν ἐῴκει. Τὸ μὲν	γὰρ	καινουργὸν» ἔφη τῆς σωτηρίας δαιμονίᾳ
[8, 9]	εἰς τὴν βοήθειαν ἐπιρρωννύντος (ἤδη	γὰρ	κἀκεῖνος παραγεγόνει τῆς ἀπείρου βοῆς
[8, 8]	δὲ καὶ τοὺς παρόντας· τὸ	γὰρ	κακὸν ὡς ἐῴκει τοξεύματος παντὸς
[8, 8]	Χαρίκλεια τοῖς ὁρῶσι θέαμα. Οὔτε	γὰρ	κατηφήσασα οὔτε ἀγεννές τι παθοῦσα
[8, 6]	ἐμποδὼν γινομένην ἐκποδὼν ποιησώμεθα. Εἰ	γὰρ	μάθοι μὴ οὖσαν, εἰκός που
[8, 11]	παραινοῦντος Ἱλήκοιτε, θεοί» ἀνεβόησεν οἷον	γάρ	μοι νῦν ὄναρ εἴτε καὶ
[8, 5]	ὑποπιπτέτω τοῖς σοῖς βουλεύμασι. Πεφύκασι	γὰρ	οἱ νέοι θεραπευόμενοι μὲν ὑπερφρονεῖν
[8, 17]	ἢ θατέρου πάντως συνήσοντας. Οἱ	γὰρ	ὀπτῆρές τε καὶ σκοποὶ λεγομένων
[8, 5]	ἐννοῦσα ὡς οὐκ ἔστι (πῶς	γάρ;	ὅπως ἐμαυτῆς ἀπογνοῦσα φείσομαι ἄλλων,
[8, 8]	καὶ ἀπόσφαττε μὴ μελλήσασα· οὐδὲν	γὰρ	οὕτως ἐφίλει Θεαγένης ὁ τῶν
[8, 5]	πεπλημμεληκότα μήτε ἀνιᾶσθαι ὁρῶσαν ἀκοὴ	γὰρ	ὄψεως εἰς τὸ λυπῆσαι κουφότερον—
[8, 1]	αὐτοσχέδιον τὰ πολλὰ κατηνάγκαζεν. Ἡ	γὰρ	πόλις αἱ Φίλαι κεῖται μὲν
[8, 11]	ἄρα παντάρβη ἄλλη ἐξαιρήσεται; οὐ	γάρ	που καὶ ἀθανασίαν ὡς ὤφελε,
[8, 5]	περὶ τῶν παρόντων διεσκοπεῖτο. Καὶ	γάρ	πως ἤδη καὶ τὸν δρασμὸν
[8, 4]	οὐδὲ εἰς ἀμφισβήτησιν καθίσταται· πῶς	γὰρ	σοὶ καλὸν ἢ λυσιτελοῦν νέων
[8, 11]	τὸ παρὸν ὡς ἔοικε. Τὰ	γὰρ	συνεκτεθέντα μοι γνωρίσματα καὶ παρὰ
[8, 7]	ἔφη πεισθείην; ἡ Χαρίκλεια· τὸ	γὰρ	συνεχῶς σε πρός με διαψεύδεσθαι
[8, 14]	καὶ τὴν κόρην. Καὶ ἦν	γάρ	τις ὄχθη καὶ ἄκρα τοῦ
[8, 11]	Εὐμενεῖς εἴητε, θεοί» ἀνέκραγε· κἀγὼ	γάρ	τοι ποιητὴς ἐξ ὑπομνήσεως ἀναδείκνυμαι
[8, 3]	τὸ δὲ δίκαιον προβαλλόμενος, πλέον	γὰρ	τοῦτο μεθ´ ἡμῶν ἀναφαίνεται ὅσῳ
[8, 7]	πιστευθησόμεθα. Ἀλλ´ εἰ δοκεῖ, πάντα	γὰρ	ὑπὲρ σοῦ καὶ πράττειν καὶ
[8, 7]	ἐξάξει τοῦ βίου διανοουμένην, (ἤδη	γὰρ	ὑπῄσθητο τὰς ἀμφὶ Θεαγένει τύχας
[8, 15]	τοῦ βίου πάντως ἐνασχημονοῦσα. Ταυτὶ	γὰρ	φράζει καὶ ἐπιστέλλει διὰ τοῦ
[8, 5]	ἄλλους τοὺς οὐκ αἰτίους. Οὐ	γὰρ	ὡς δέσποινα κρατεῖς ἀλλ´ ὡς
[8, 9]	δεσμοῖς καὶ κολάσεσιν ἐξεταζομένων· ᾔδει	γὰρ	ὡς πάθος τοῦ ἐρωμένου τὸν
[8, 16]	Χαρίκλειαν τοῦτ´ ἐκεῖνο εἶναι τὸ	ὄναρ	εἰπόντος καὶ τοὺς Αἰθίοπας τούτους
[8, 11]	ἀνεβόησεν οἷον γάρ μοι νῦν	ὄναρ	εἴτε καὶ ὕπαρ ἦν ἐνθύμιον
[8, 11]	εἰς μνήμην παραγέγονε. Τὸ δὲ	ὄναρ	ἔπος ἦν εἰς μέτρον ἡρμοσμένον,
[8, 11]	μοι νῦν ὄναρ εἴτε καὶ	ὕπαρ	ἦν ἐνθύμιον γέγονεν ὃ τῆς
[8, 5]	ὥστε καὶ οὗτος πράξει κολαζόμενος	ἅπερ	ἠθέτει κολακευόμενος. Ἀλλὰ δοκεῖς μὲν»
[8, 9]	τὴν φλόγα καὶ ἀπολιπεῖν βουλομένῃ.	Ἅπερ	ὁρῶσα καὶ ἀκούουσα ἡ Χαρίκλεια
[8, 16]	διαδιδράσκουσιν ἑλιγμόν τινα τοῦ Νείλου	καθάπερ	ἄκραν ὑποδραμόντες καὶ τῷ προβόλῳ
[8, 6]	ἔχοι πρὸς τὰ παρόντα καὶ	εἴπερ	ἐνδιδοίη καὶ μαλάσσοιτο πρὸς τῶν
[8, 15]	ἐπιρρωννύς τε καὶ παρηγορούμενος, ἐλπίζων,	ὅπερ	ἦν, ἐπὶ μέγα παρὰ τῷ
[8, 17]	ζωγρίᾳ λαβόντες ἄγειν· καὶ πρώτην	ὥσπερ	ἄγραν καὶ μεγίστην βασιλεῖ τῷ
[8, 2]	σατράπης, θυμοῦ καὶ ἐπιθυμίας ἅμα	ὥσπερ	εἰς ἄρκυς ἐμβεβλημένος· καὶ οὐδὲ
[8, 17]	πορείας ἰσοταχεῖν ἀδυνατοῦντας. Καὶ ἦν	ὥσπερ	ἐν δράματι προαναφώνησις καὶ προεισόδιον
[8, 9]	καὶ τοῦτο εἰς τιμωρίαν ἐπινενόητο	ὥσπερ	ἐπικερτομούσῃ καὶ πλέον νομιζούσῃ τοὺς
[8, 2]	Χαρίκλειαν προστιθεὶς καὶ ἐπὶ μέγα	ὥσπερ	ἦν ἐξαίρων καὶ τὸ κάλλος
[8, 13]	ἐν ἐσχάτοις διάγει, πυρετοῦ τινος	ὥσπερ	θεηλάτου τῆς προτεραίας ἐνσκήψαντος καὶ
[8, 6]	ἔχων καὶ ταῖς ἐκείνης ἀνακλήσεσιν	ὥσπερ	θεραπείαις παρηγούμενος. Τελευταίαν οὖν, εἰ
[8, 11]	Καὶ ὁ Θεαγένης διεσείσθη τε	ὥσπερ	οἱ κάτοχοι καὶ ἐφ´ ὅσον
[8, 5]	Αὖθις αὖ σὺ μαλακίζῃ» ἔφη	ὥσπερ	οὐ πρὸς ἐκείνου τε γενησόμενον
[8, 5]	οὐκ ἀνίησιν ἀλλ´ ἐπιτείνει πλέον,	ὥσπερ	ὕλῃ τῷ νέῳ λάβρως ὑποπιμπράμενος·
[8, 9]	ὑποχωροῦντος ἀεὶ τοῦ πυρὸς καὶ	ὥσπερ	ὑποφεύγοντος πρὸς τὴν ἐκείνης ἐφόρμησιν.
[8, 9]	αὐτὴ πρὸς θεῶν εἶναι τὴν	ὑπὲρ	αὑτῆς ἄμυναν ἔγνω μὴ ἀχαριστεῖν
[8, 1]	καὶ φρουροῖς ἐμποιήσαντας καὶ ὡς	ὑπὲρ	εἰρήνης ἢ καὶ φιλίας πρεσβεύοιεν
[8, 12]	πλέον ἀνιᾶσθαι καὶ ἀγωνιᾶν ἅτερος	ὑπὲρ	θατέρου διεγγυώμενοι, νῦν δὲ τὰ
[8, 3]	κατὰ τὴν Μέμφιν ἀρχιευνοῦχον τοιόνδε	Ὑπὲρ	μὲν ὧν οἰκίας τῆς ἐμῆς
[8, 7]	Ἀλλ´ εἰ δοκεῖ, πάντα γὰρ	ὑπὲρ	σοῦ καὶ πράττειν καὶ πάσχειν
[8, 9]	τὰς προσπιπτούσας τύχας καὶ τοὺς	ὑπὲρ	σωφροσύνης τε καὶ πίστεως τῆς
[8, 9]	δυναστὰς Περσῶν οἳ τοῦ βουλεύεσθαι	ὑπὲρ	τῶν κοινῶν καὶ δικάζειν τε
[8, 2]	Χαρίκλειαν ὡς ὅτι τάχιστα καὶ	οὗπερ	ἂν αὐτὸς καταλαμβάνοιτο ἐπιστείλας. ~Ἐνεχείριζε
[8, 6]	στρεβλώσεων. Ὁ δὲ ἦν πλέον	ἀνὴρ	τότε καὶ πλέον ἀπεμάχετο πρὸς
[8, 3]	προσήκοντας πλέον δὲ ὅτι ὁ	πατὴρ	Καλάσιρις τελευτῶν ἐπέσκηπτε παντοίως προνοεῖν
[8, 3]	τὴν σύλληψιν ἐμὲ κληρονόμον ὁ	πατὴρ	καταλέλοιπεν, ὄντων μοι καὶ ἄλλων
[8, 13]	τὰ προστεταγμένα πράττετε καὶ εἴτε	πῦρ	εἴτε ὕδωρ εἴτε ξίφος ὥρισται
[8, 14]	τῆς ἐπ´ εὐθὺ στάθμης τὸ	ὕδωρ	ἀνακοπὲν καὶ πρὸς ἑλιγμὸν ἡμίκυκλον
[8, 13]	πράττετε καὶ εἴτε πῦρ εἴτε	ὕδωρ	εἴτε ξίφος ὥρισται καθ´ ἡμῶν
[8, 13]	ὑπεκλυόντων ὁ Θεαγένης Εὖγε ἡ	ἀλάστωρ	Ἀρσάκη» ἀνεβόησεν ὅτι νυκτὶ καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 29/03/2007