HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

HÉLIODORE, Théagène et Chariclée, livre VIII

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ε = 102 formes différentes pour 406 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[8, 2]   τιμωρίαν ἐξῄει) δι´ ἐπιθυμίας αὖθις ἐξέκαε τὰ κατὰ τὴν Χαρίκλειαν προστιθεὶς

[8, 14]   ποιησάμενος καὶ αὐτός τε σίτου μετέλαβε καὶ τοῖς περὶ τὸν Θεαγένην

[8, 11]   τὰ νῦν ἐπινοούσης. Καὶ εἴθε γε ἅμα κατ´ ἀμφοτέρων καὶ θάνατον

[8, 16]   σφενδονῶντες ἴσχυσαν· οὐ μὴν ἐδέξαντό γε ἀντεφορμήσαντας ἀλλὰ προτροπάδην εἰς τοὺς

[8, 15]   δύναιντο καταλαβεῖν. Οὐ μὴν προὐχώρει γε αὐτοῖς, ἀλλά τινος τῶν ἀπὸ

[8, 3]   πρὸς τοὺς ξένους δικαιωμάτων. Εὖ γε ἐποίησας» ἡ Ἀρσάκη πρὸς αὐτόν

[8, 4]   βέλτιον ἂν φανείης ὁριζομένη, τό γε μὴν πρέπον ἢ συμφέρον οὐδὲ

[8, 12]   γράμμα ἀναγίνωσκε λαβὼν καὶ πρό γε τούτου τῆς σφραγῖδος τοὐπίσημον ἀναγνώριζε

[8, 5]   καὶ τῷ ὄντι μαλακιζομένη μὴ ἄγε τὴν αἰτίαν ἐπ´ ἄλλους τοὺς

[8, 13]   καιρὸν ἥκων ἴσθι καὶ ὑποδεξάμενος ἄγε τοὺς ξένους καὶ τὴν εἰς

[8, 11]   ἀνήλατο καὶ Εὐμενεῖς εἴητε, θεοί» ἀνέκραγε· κἀγὼ γάρ τοι ποιητὴς ἐξ

[8, 15]   καὶ παράσημα τὰ πολλὰ ἐπισύρων. Ἔλεγε δὲ ἅμα μὲν καὶ αὐτὸς

[8, 11]   ἔπος ἦν εἰς μέτρον ἡρμοσμένον, ἔλεγε δὲ τὸ ἔπος ὁ θειότατος

[8, 13]   δεσμὰ κατακέκλειστο ὑπεκλυόντων ὁ Θεαγένης Εὖγε ἡ ἀλάστωρ Ἀρσάκη» ἀνεβόησεν ὅτι

[8, 9]   ἐν τέλει Περσῶν ὑφέξουσαν. Ἤδη δὲ ἀγομένης τὸ οἰνοχοῆσαν τῇ Κυβέλῃ

[8, 15]   ἠδικηκότες ὡς ἀκριβῶς ἔγνων τὴν δὲ ἀδικήσασαν ἐκποδὼν ἔχοντες. Ταῦτ´ ἔλεγεν

[8, 15]   τοῦ μὲν σατράπου καθυστεροῦντος τοῦ δὲ Αἰθιοπικοῦ στρατοῦ θᾶττον ἀκοῆς ἐπιβρίσαντος,

[8, 17]   πρότερον αἰχμαλώτους ἀγομένους τὸ παρὸν δὲ Αἰθίοψιν ὑπὸ χρηστοτέρας ἴσως τύχης

[8, 9]   οὖν σὺν εὐμενείᾳ προσδέξασθε τὴν δὲ ἀλάστορα καὶ ἀθεμιτουργὸν καὶ μοιχαλίδα

[8, 6]   ὑπὸ τῆς συνηθείας ἐπικλωμένη τὸ δὲ ἀληθὲς ἀποπειρωμένη ποίαν τινὰ γνώμην

[8, 9]   ἐν πυρίνῳ θαλάμῳ νυμφευομένην. Ἡ δὲ ἄλλοτε ἄλλῳ μέρει τῆς πυρᾶς

[8, 15]   παράσημα τὰ πολλὰ ἐπισύρων. Ἔλεγε δὲ ἅμα μὲν καὶ αὐτὸς χαίρων,

[8, 10]   καὶ οὐδὲν αἰτίαν· ἡ Χαρίκλεια δὲ ἀμφιβάλλειν ἐῴκει. Τὸ μὲν γὰρ

[8, 3]   τοῖς μὴ ἱερωμένοις ἀπηγόρευτο, δικαιῶν δὲ ἀνακομίζεσθαι τὴν αὐτὸς αὑτοῦ παρακαταθήκην.

[8, 17]   ἐκ τῶν ὄψεων γνωρίσαντες τοὺς δὲ ἀόπλους μὲν καὶ δεσμώτας κάλλει

[8, 5]   μὲν οἰόμενοι καὶ ἐρυθριῶσιν ἁλισκόμενοι δὲ ἀπαναισχυντοῦσιν, ὁ μὲν ἀγνοούμενος ὀκνηρότερος

[8, 16]   ἢ καθυπερτέρους αἰσθόμενοι διαδιδράσκουσιν· οἱ δὲ ἀπογινώσκουσιν αὐτίκα τὴν ἐπιδίωξιν ἐπτερωμένους

[8, 15]   Θηβῶν ὁ σατράπης ἀπαγγείλαντος αὐτὸς δὲ ἀποσταλείη πάντα τινὰ στρατιώτην καὶ

[8, 11]   ἀπὸ τοῦ σώματος ἀπαλλαγήν. Σοὶ δὲ ἄρα τί φράζει τὸ ἔπος

[8, 5]   ἐπικαλέσασθαι πρὸς βοήθειαν ἐνθυμούμενος· ἡ δὲ Ἀρσάκη Λόγος οὐδεὶς» εἰποῦσα τῆς

[8, 9]   μεγάλους τοὺς θεοὺς ἐπικαλεῖσθαι, τὴν δὲ Ἀρσάκην μὴ κατασχοῦσαν καθάλλεσθαί τε

[8, 3]   ἡμῖν καὶ φιλάνθρωπα προσμαρτυροῦντος ἀπανθρωπίαν δὲ αὖθις καταγινώσκοντος, εἰ μὴ δυνησόμεθα

[8, 4]   παρόν, κἀκεῖνος μὲν δουλοῦν, ἐλευθεροῦν δὲ αὕτη πέφυκε· κἀκεῖνο μέν ἐστι

[8, 7]   Ἀρσάκη καὶ ποιεῖν ἐκέλευεν. Ἡ δὲ αὐτίκα ὥρμησε καὶ καταλαβοῦσα τὴν

[8, 16]   θέαν τῶν ἐναντίων ἀποκρύψαντες· ὁ δὲ Βαγώας ἁλίσκεται προσπταίσαντι τῷ ἵππῳ

[8, 14]   Εὐφράτης κατὰ χώραν ἔμενεν· ὁ δὲ Βαγώας καὶ οἱ ἱππεῖς τῶν

[8, 12]   τύχας ἐπομνύντες οὕτω διῆγον. Ὁ δὲ Βαγώας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ

[8, 16]   μετὰ βοῆς ἐκδύντες μετέθεον. Ὁ δὲ Βαγώας καὶ τὸ ἄλλο ἱππικὸν

[8, 1]   γεγονέναι μὲν ὁ Ἀχαιμένης ἰδίᾳ δὲ βούλεσθαι φράζειν ἀπεκρίνατο. Κἀπειδὴ τῶν

[8, 3]   καὶ μένειν βουλομένοις ἦν. Νυνὶ δὲ γένους ὄντες τῶν ἐπὶ δόξης

[8, 5]   τὸ προφητικὸν ἀξίωμα ποιησαμένη πᾶσαν δὲ γυναικείαν αἰδῶ παραγκωνισαμένη, Ἀλλ´ οὐδὲ

[8, 3]   τοῦ μὲν ἐκδυσωπεῖν ἀφέμενος τὸ δὲ δίκαιον προβαλλόμενος, πλέον γὰρ τοῦτο

[8, 4]   μέν ἐστι βούλημα τυραννικόν, τουτὶ δὲ δόγμα βασιλικόν. Εἰρήνην δὲ καὶ

[8, 3]   Χαρίκλειαν τοὺς αἰχμαλώτους ἀδελφοὺς βασιλέως δὲ δούλους, βασιλεῖ διαπεμφθησομένους ἀπόστειλον· ἀλλ´

[8, 15]   ἰδίᾳ τι φράσας ἡσύχαζεν. Ὁ δὲ εἰς βραχὺ κατηφήσας καὶ ἐν

[8, 16]   τοὺς ὅσοι Τρωγλοδύται σφῶν (ἦσαν δὲ εἰς διακοσίους) προτέρους ἐπαφέντες. Τρωγλοδύται

[8, 13]   ἑκούσῃ τοὺς νέους ἐκδούσῃ. Σὺ δὲ εἰς καιρὸν ἥκων ἴσθι καὶ

[8, 9]   δοῦναι μὲν τῇ Χαρικλείᾳ, προληφθεῖσαν δὲ εἴτε ὑπὸ θορύβου τῆς κατὰ

[8, 6]   ἀλλ´ εἰς ἀνάγκην παραδεδωκέναι, αὐτὴ δὲ ἐκ τῶν ἐναντίων ἐπιτείνειν τὰ

[8, 16]   ἴσως ἂν καὶ διαφυγόντες) πλέον δὲ ἑκόντες ὑποκατακλινόμενοι, τοῦ Θεαγένους πρὸς

[8, 10]   θείᾳ παντάπασιν ἔοικεν εὐεργεσίᾳ τὸ δὲ ἐν τοσούτοις ἐξετάζεσθαι δυστυχήμασιν ἀδιαστάτως

[8, 16]   προῦπτον δρασμὸν ἐμφαίνειν ἀπιόντες· οἱ δὲ ἐπεδίωκον, τοὺς ὅσοι Τρωγλοδύται σφῶν

[8, 5]   πλέον ἀποδειλιᾷ τὴν πρᾶξιν. Λυπεῖ δὲ ἐπὶ πᾶσιν Ἀχαιμένης· οὐχὶ μηνυτὴς

[8, 5]   τῷ νέῳ λάβρως ὑποπιμπράμενος· ὁ δὲ ἔστιν ἀπηνής τε καὶ ἀμείλιχος,

[8, 3]   ἀχθήσονται καὶ Ἀχαιμένης πιστευθήσεται. Πρὸς δὲ Εὐφράτην τὸν κατὰ τὴν Μέμφιν

[8, 3]   Ὁ δὴ Θύαμις θαυμάσας Δεσποτεύεις δὲ» ἔφη σὺ τούτων πῶς; Πολέμου

[8, 6]   τῇ Κυβέλῃ, τοῦτο προστεταγμένον. Ἡ δὲ ἐφοίτα συνεχῶς καὶ τροφὰς κρύφα

[8, 11]   συμπίπτοντα τρέπειν τὴν γνώμην. Χρηστότερα δὲ ἢ ὡς σοὶ παρίσταται μηνύειν

[8, 12]   ἄλλους καθεύδειν ἐάσαντα προσέταττεν. Ἐπειδὴ δὲ ἧκεν ὁ παῖς καὶ τὴν

[8, 16]   ἄυπνοι τὴν λόχμην ἐπετείχιζον. Ἄρτι δὲ ἡμέρας ὑποφαινούσης τὸν Βαγώαν καὶ

[8, 9]   ἢ τὸ ἴδιον ἀλγύνει. Τοῖς δὲ ἦν παραψυχὴ μᾶλλον τὸ γινόμενον

[8, 6]   μαλάσσοιτο πρὸς τῶν στρεβλώσεων. Ὁ δὲ ἦν πλέον ἀνὴρ τότε καὶ

[8, 9]   παντοίως τὴν φλόγα ἐρεθίζοντες. Ὡς δὲ ἠνύετο οὐδὲν, ἔτι καὶ πλέον

[8, 16]   εἰς τὸ ἀκίνητον πηρωθείς. Ἁλίσκονται δὲ Θεαγένης καὶ Χαρίκλεια τὸ μέν

[8, 11]   παντάρβῃ τὴν σφενδόνην διάδετος γράμμασι δὲ ἱεροῖς τισιν ἀνάγραπτος καὶ τελετῆς,

[8, 9]   καὶ λυμαινομένου μὲν οὐδὲν ὑποχωροῦντος δὲ καθ´ ὃ μέρος ὁρμήσειεν ἡ

[8, 15]   οὐκέτι κατὰ κορυφὴν ἡλίου πλάγια δὲ καὶ ἀπὸ τῶν δυσμικωτέρων βάλλοντος

[8, 3]   ἂν αὐτὸς καταλαμβάνοιτο ἐπιστείλας. ~Ἐνεχείριζε δὲ καὶ γράμματα τὸ μὲν πρὸς

[8, 9]   ὑπονοίᾳ τῆς φαρμακείας ὑπαγόμενοι, τινὲς δὲ καὶ δέει τῆς Ἀρσάκης καὶ

[8, 11]   οὔτε δῆλα οὔτε εὔπιστα, θεοῖς δὲ καὶ δυνατὰ καὶ μελήσει τοῖς

[8, 1]   ἐλαττόνων καταρρακτῶν ἀνωτέρω μικρόν, Συήνης δὲ καὶ Ἐλεφαντίνης ἑκατόν που τοῖς

[8, 17]   ἀόπλους μὲν καὶ δεσμώτας κάλλει δὲ καὶ εὐγενείᾳ διαπρέποντας ἠρώτων οἵτινες

[8, 9]   ἐπὶ τὴν θέαν ἠπείχθησαν. Ἀφίκετο δὲ καὶ ἡ Ἀρσάκη καὶ θεωρὸς

[8, 9]   μὲν ἀθεμίτῳ γυναίῳ βοηθοῦντες ἅμα δὲ καὶ νόμοις τοῖς Περσῶν καὶ

[8, 15]   μετὰ Ἀρσάκην ἀπελθοῦσαν ἐσομένην. Ἔχαιρον δὲ καὶ οἱ περὶ τὸν Θεαγένην

[8, 9]   κρίσιν τῶν μὲν εὐτρεπιζομένων τῶν δὲ καὶ ὁρμησάντων, ἐπέβη προλαβοῦσα τῆς

[8, 3]   θᾶττον τοὺς νέους ἐκδοῖεν· ἐξώρμησε δὲ καὶ Ὀροονδάτης ἐπὶ τὸν πρὸς

[8, 6]   τὴν εὐνούχων ζηλοτυπίαν νοσῶν, σμυχόμενος δὲ καὶ πάλαι κατὰ τοῦ Θεαγένους

[8, 4]   τουτὶ δὲ δόγμα βασιλικόν. Εἰρήνην δὲ καὶ πόλεμον οὐχ ἡ τῶν

[8, 6]   καὶ εἰδότι μέν, μὴ προσποιουμένῳ δὲ καὶ πυνθανομένῳ δῆθεν τὴν αἰτίαν

[8, 12]   εἰς τὸ λαθεῖν ἀποχρώμενος. Εἰ δὲ καὶ τὰ πρὸς Ἀρσάκην ἐπεσταλμένα

[8, 1]   μὲν {καὶ} τὰς Φίλας ἐξῄτει δὲ καὶ τὰ σμαράγδεια μέταλλα (καὶ

[8, 1]   καταρράκταις τὴν Αἰθιοπίαν ὁριζομένων, Αἰγυπτίων δὲ καὶ τὰς Φίλας κατὰ τὴν

[8, 14]   κατασκήψαντες ἀναπνεῦσαι μὲν αὐτοὶ ἀναπνεῦσαι δὲ καὶ τὴν ἵππον ἀναψῦξαι δὲ

[8, 14]   δὲ καὶ τὴν ἵππον ἀναψῦξαι δὲ καὶ τὴν κόρην. Καὶ ἦν

[8, 17]   σατράπου Περσῶν Βαγώαν ἀπεκρίνατο ἑαυτὸν δὲ καὶ τὴν Χαρίκλειαν Ἕλληνας γένος

[8, 9]   μειονεκτεῖν τῶν ἐρωτικῶν οἰόμενος. Προσῆν δὲ καὶ τὸ προσομιλεῖν ἀλλήλοις καὶ

[8, 8]   Χαρίκλειαν καὶ ἀναλαμβάνειν ἐπειρᾶτο, κατειλήφει δὲ καὶ τοὺς παρόντας· τὸ γὰρ

[8, 6]   μετακαλεσαμένη τὰ δεδογμένα προσέταξεν. Ὁ δὲ καὶ φύσει μὲν τὴν εὐνούχων

[8, 11]   τῇ συνεκτεθείσῃ μοι ταινία (νυνὶ δὲ κατὰ γαστέρα τὴν ἐμὴν εἰλημένῃ)

[8, 16]   οὐδὲ ἀρχὴν ἐδιδάχθησαν ἀπὸ σφενδόνης δὲ κατὰ τὰς μάχας ἀκροβολιζόμενοι ἢ

[8, 12]   ἀντίστασις ηὐτρεπίσθαι πρὸς ἄμυναν, αὐτὸς δὲ κατά τινα παραπυλίδα τοῖς πολλοῖς

[8, 15]   ἐδόκει, πνευστιῶν μὲν αὐτὸς ἱδρῶτι δὲ καταρρεόμενον τὸν ἵππον χαλεπῶς ἀνέχων,

[8, 5]   εὐηνίου τὴν ψυχὴν νομισθέντος· ἐπειδὴ δὲ κατεξανίσταται ὡς ἐρωμένης, λαμβανέτω πεῖραν

[8, 11]   τῶν καταχθονίων ἔοικε λέγειν ἄμμιγα δὲ κούρῃ τῇ Περσεφόνῃ με συνέσεσθαι

[8, 11]   πάντα φοβουμένη δηλοῖ, τὸ παράγγελμα δὲ μὴ δεδοικέναι τὴν πυρὰν ἀξιοῖ.

[8, 11]   ὅπως τῆς διανοίας ἀπέβαλον νυνὶ δέ μοι εἰς μνήμην παραγέγονε. Τὸ

[8, 16]   εἰς διακοσίους) προτέρους ἐπαφέντες. Τρωγλοδύται δὲ μοῖρα μέν ἐστιν Αἰθιοπική, νομαδική

[8, 17]   μόνου τοῦ πιστεύσαντος ἀναρτώμενον) τοὺς δὲ νέους δῶρον τὸ κάλλιστον διακονίᾳ

[8, 13]   ἀθεμίτους πράξεις ἐπικρύπτειν οἴεται. Δεινὸς δὲ ὁ τῆς δίκης ὀφθαλμὸς ἐλέγχῳ

[8, 11]   εἴτε καὶ ἐναργῶς ὀφθείς· εἶχε δέ, οἶμαι, ὧδέ πως παντάρβην φορέουσα

[8, 11]   μοι εἰς μνήμην παραγέγονε. Τὸ δὲ ὄναρ ἔπος ἦν εἰς μέτρον

[8, 16]   τε καὶ Ἀράβων ὅμορος, δρόμου δὲ ὀξύτητα φύσει τε εὐτυχοῦντες καὶ

[8, 11]   δεσμὰ τὰ Ἀρσάκης ἀποφυγόντα. Τὸ δὲ ὅπως ἡμῖν μὲν οὔτε δῆλα

[8, 7]   μὲν ἀπατηλὸν συνήθως ὑφορωμένη τοῖς δὲ ὅρκοις ἐν μέρει πειθομένη καὶ

[8, 6]   τὴν αἰτίαν οὐδὲν ἀποκρινόμενος, ἐπιτείνων δὲ ὁσημέραι τὰ τῆς κολάσεως καὶ

[8, 3]   μὲν καὶ ἄλλα προσήκοντας πλέον δὲ ὅτι ὁ πατὴρ Καλάσιρις τελευτῶν

[8, 5]   τὴν δίκην Ὀροονδάτης εἰσπράξεται. Τούσδε δὲ οὐ μεθήσομαι, τὸ μὲν παρὸν

[8, 12]   σου καὶ ἀπροσδόκητος ἄφιξις; Ὁ δὲ Οὐ πολλῶν» ἔφη δεῖ λόγων

[8, 9]   μὲν ἦν πικροτάτη κατήγορος· ἀπελογεῖτο δὲ οὐδὲν ἡ Χαρίκλεια ἀλλ´ ὡμολόγει

[8, 17]   πολεμίους τοὺς ἐπιόντας ὑποτιθεμένη, φράζουσα δὲ οὐδὲν τῷ Θεαγένει τῶν νοουμένων

[8, 9]   δὲ πρὸς τὸν θάνατον· ἤνυε δὲ οὐδέν, ὑποχωροῦντος ἀεὶ τοῦ πυρὸς

[8, 6]   Ἀρσάκη καὶ ἐντέταλτο τιμωρούμενος, εἰσφοιτᾶν δὲ οὐδενὶ παριεὶς ἢ μόνῃ τῇ

[8, 9]   τὴν ἐκείνης ἐφόρμησιν. Οἱ δήμιοι δὲ οὐκ ἀνίεσαν ἀλλ´ ἐνέκειντο πλέον

[8, 5]   δοξάζουσα γνώσῃ τοῖς ἔργοις· αὐτὴ δὲ οὕτως ὑπτίως προσιοῦσα τῷ σαυτῆς

[8, 5]   ἀπατηλαῖς γοῦν ἐπαγγελίαις παρηγορῶν νῦν δὲ παντάπασι καὶ ἀπαρακαλύπτως τὰ πρός

[8, 9]   τῇ Κυβέλῃ τὸ φάρμακον εἰληφέναι δὲ παρ´ αὐτῆς ἐκείνης ἐφ´ ᾧ

[8, 3]   Ἀρσάκης εἴτε καὶ ἀκούσης· πάντως δὲ παράδος ἢ αὐτὸς ἴσθι δέσμιος

[8, 8]   ἀλλὰ τὰ μὲν νεύμασι τὰ δὲ παραφθεγγομένη Χαρίκλειαν εἶναι τὴν ἐπιβουλεύσασαν

[8, 9]   ἔφη, τῆς οὐδὲν αἰτίας. Τῶν δὲ περιεστώτων θαυμασάντων καὶ σαφῶς ὅτι

[8, 5]   ὁ μὲν ἀγνοούμενος ὀκνηρότερος ὁ δὲ πεφωραμένος θρασύτερος καθιστάμενος· ὡς δὴ

[8, 16]   ἐπὶ τὴν Συήνην ἤλαυνεν. ~Ἤδη δὲ πλησιάζων Αἰθιοπικῷ περιπίπτει λόχῳ καὶ

[8, 14]   διαρρεομένου τοῦ παντὸς ἀνάπλεων πολλὴν δὲ πόαν καὶ χιλὸν ἄφθονον ἐνδαψιλεύσασθαι

[8, 1]   τοῦ νέου καὶ ἀντέχοντος, δέος δὲ πραχθῆναι βιασθέντος ἢ καὶ τῷ

[8, 13]   κολάσεσιν οὔτοι ἑκόντος ἐμοῦ κελευομένου δὲ πρὸς Ἀρσάκης ὑποστάντας τἄλλα δέ,

[8, 14]   οὐκ ἐπὶ θάνατον ἄγοιντο, ἄγοιντο δὲ πρὸς Ὀροονδάτην ἐκδιδάσκων. ~Ἤδη δὲ

[8, 9]   γὰρ αὐτόπται γεγόνεσαν ἀγομένης οἱ δὲ πρὸς τῆς ἀκοῆς τάχιστα κατὰ

[8, 9]   θαυμάζουσα μὲν τὸ γινόμενον ἐπισπεύδουσα δὲ πρὸς τὸν θάνατον· ἤνυε δὲ

[8, 8]   τὴν Ἀρσάκην αὐτίκα ἤγετο· τῆς δὲ πυνθανομένης εἰ τὸ φάρμακον αὐτὴ

[8, 5]   τυχεῖν τῶν κατὰ γνώμην. Ἔνεστι δέ σοι μηδὲ λυπεῖν τὸν ὀφθαλμὸν

[8, 13]   ἕνα θάνατον ἀμφοτέροις χαρίσασθε. Συμπαρεκάλει δὲ τὰ αὐτὰ καὶ ἡ Χαρίκλεια.

[8, 9]   ἀναστέλλειν τὸν ὄχλον ἐπιτάξασα. Οἱ δὲ τὰ μὲν ἠγανάκτουν καὶ ἀνθίστασθαι

[8, 12]   ἅτερος ὑπὲρ θατέρου διεγγυώμενοι, νῦν δὲ τὰ τελευταῖα ἀλλήλοις ἐπισκήπτοντες καὶ

[8, 3]   αὑτοῦ μηνυθέντα δείξειεν ἐπαληθεύων. Κατὰ δὲ τὰς αὐτὰς ἡμέρας καὶ κατὰ

[8, 11]   παρὰ τὴν μνηστείαν δοθείς, λίθῳ δὲ τῇ καλουμένῃ παντάρβῃ τὴν σφενδόνην

[8, 9]   πλησιάζειν μὲν οὐκ ἐθάρσουν ἐξάλλεσθαι δὲ τῇ κόρῃ τῆς πυρκαϊᾶς ἐνεκελεύοντο·

[8, 10]   τὴν ἄδικον Ἀρσάκης συκοφαντίαν κατελεησάντων δὲ τὴν ἀθῷον καὶ οὐδὲν αἰτίαν·

[8, 15]   δὲ πρὸς Ὀροονδάτην ἐκδιδάσκων. ~Ἤδη δὲ τῆς ἄγαν μεσημβρίας χαλώσης οὐκέτι

[8, 9]   καὶ ἀπορρήτως ἐπιφέρεσθαι προνοουμένη τότε δὲ τῆς ἐσθῆτος ἐντὸς καὶ ὑπὸ

[8, 11]   βίου καὶ τῶν ἀναγκαίων, εἰ δέ τι πάσχοιμι καλλωπίσματα ἔσχατα καὶ

[8, 8]   καθαρεύω κἀγὼ τοῦ φόνου· εἰ δέ τι πέπονθεν ὑπὸ τῶν σῶν

[8, 9]   καὶ Περσικῇ τιμωρίᾳ ὑποβαλεῖν, ἴσως δέ τι πρὸς τὴν ὄψιν καὶ

[8, 11]   ἦν εἰς μέτρον ἡρμοσμένον, ἔλεγε δὲ τὸ ἔπος ὁ θειότατος Καλάσιρις,

[8, 11]   ἐπαγομένη τότε μὲν ἠγνόουν συνίημι δὲ τὸ παρὸν ὡς ἔοικε. Τὰ

[8, 15]   καὶ τυραννικὸν ζώσης βαρυνόμενος, ἅμα δὲ τοὺς νέους ἐπιρρωννύς τε καὶ

[8, 3]   ὀλιγωρεῖς, εὐθύνας ὑφέξεις· τὸ παρὸν δὲ τοὺς ξένους Ἕλληνας τοὺς αἰχμαλώτους

[8, 13]   μεγέθους ἅμα καὶ κάλλους· οἱ δὲ τοῦτο ἐκεῖνο εἶναι νομίσαντες καὶ

[8, 3]   ὄντες τῶν ἐπὶ δόξης ἄλλως δὲ τύχης ἐπηρείαις ποικίλαις κεχρημένοι καὶ

[8, 10]   τὰ ἔσχατα μὲν βάλλοντος ἐκ δὲ τῶν ἀπόρων διασῴζοντος. ~Καὶ ἔτι

[8, 11]   συμβαίνοντα» ἔφη ὁ Θεαγένης· ἐκ δὲ τῶν εἰς αὔριον κινδύνων ποία

[8, 1]   καὶ τριῶν ἡμερῶν ἀντισχοῦσαν πλήθει δὲ τῶν ἐναντίων καὶ μηχαναῖς τειχομάχοις

[8, 9]   οἰνοχοῆσαν τῇ Κυβέλῃ παιδισκάριον (ἦν δὲ τῶν Ἰωνικῶν θάτερον τῶν εἰς

[8, 5]   νέοι θεραπευόμενοι μὲν ὑπερφρονεῖν βιαζόμενοι δὲ ὑπείκειν· ὥστε καὶ οὗτος πράξει

[8, 9]   ἠγανάκτουν καὶ ἀνθίστασθαι διεσκοποῦντο, τὰ δὲ ὑπεῖκον ἅμα τι καὶ τῇ

[8, 16]   τὴν ὅλην στρατιὰν βεβαιώσοντες, τότε δὲ ὑπὸ νυκτός τε καὶ τόπων

[8, 1]   προλαβόντων καὶ ἐπικρατούντων γινομένης, τότε δὲ ὑπὸ φρουρᾶς Αἰγυπτίων τε καὶ

[8, 9]   ἐπιφερομένων ὑμεῖς ἐστε μάρτυρες ἑκοῦσαν δὲ ὑπομένουσαν τὸν θάνατον διὰ τὰς

[8, 5]   μὲν παρὸν ἐμοὶ δουλεύοντας ὀλίγον δὲ ὕστερον ἀδελφῷ τῷ ἐμῷ βασιλεῖ

[8, 6]   ἔχει φειδὼ τοῦ ἐρωμένου τρέπειν δὲ φιλεῖ τὴν ἀποτυχίαν εἰς τιμωρίαν,

[8, 8]   συνειδότος τῆς συκοφαντίας ἀφροντιστοῦσα τὸ δὲ χαίρουσα εἰ Θεαγένους οὐκέτι ὄντος

[8, 6]   τὸ μὲν σῶμα καταπονούμενος τὴν δὲ ψυχὴν ἐπὶ σωφροσύνῃ ῥωννύμενος, καὶ

[8, 13]   δὲ πρὸς Ἀρσάκης ὑποστάντας τἄλλα δέ, ὡς ἔοικεν, εὖ γεγονότας καὶ

[8, 17]   τὸν μὲν ὡς τραυματίαν τοὺς δὲ ὡς ὑπὸ τῶν δεσμῶν εἰς

[8, 6]   Ἀχαιμένους ὅσον οὐδέπω προσδοκῶσα, νῦν δὲ ὡς φθήσεται αὐτὴν διαχρωμένη τάχα

[8, 11]   φαινόμενος, πεφοίτηκε καὶ λέγειν ἐδόκει τοιάδε Αἰθιόπων εἰς γαῖαν ἀφίξεαι ἄμμιγα

[8, 3]   ἡμέρας καὶ κατὰ τὴν Μέμφιν τοιάδε ἐγίνετο. Ἄρτι τοῦ Ἀχαιμένους ἀποδράντος

[8, 4]   ὦ Ἀρσάκη» ἔφη οὐ πόλεμος τάδε ἀλλ´ εἰρήνη τὸ παρόν, κἀκεῖνος

[8, 5]   κατὰ γνώμην. Ἔνεστι δέ σοι μηδὲ λυπεῖν τὸν ὀφθαλμὸν τοῖς γινομένοις,

[8, 7]   καὶ τοῦ μὴ ὁρᾶσθαι αὐτὸν μηδὲ φοιτᾶν συνήθως εἰς τὸ δωμάτιον

[8, 3]   Θύαμις· καὶ γὰρ ἐν ἀφθονωτέροις τῇδε πλέον ἢ παρ´ ἡμῖν οἶδα

[8, 11]   συνέσεσθαι καὶ λύσιν δεσμῶν τὴν ἐνθένδε ἀπὸ τοῦ σώματος ἀπαλλαγήν. Σοὶ

[8, 3]   τὸν κατὰ τὴν Μέμφιν ἀρχιευνοῦχον τοιόνδε Ὑπὲρ μὲν ὧν οἰκίας τῆς

[8, 5]   αὐτῷ τὴν δίκην Ὀροονδάτης εἰσπράξεται. Τούσδε δὲ οὐ μεθήσομαι, τὸ μὲν

[8, 13]   καὶ τὴν εἰς δύναμιν ἐπικουρίαν σύσπευδε. Καὶ κατελέει παντοίως ἀθλίους μὲν

[8, 16]   τὴν κατασκοπὴν ὡπλισμένοι κούφως ἐστάλησαν) οὐδὲ ἀκριβῶς τὴν θέαν ἀνασχόμενοι πρὸς

[8, 16]   ἀσκοῦντες, τὴν μὲν βαρεῖαν ὅπλισιν οὐδὲ ἀρχὴν ἐδιδάχθησαν ἀπὸ σφενδόνης δὲ

[8, 4]   γε μὴν πρέπον ἢ συμφέρον οὐδὲ εἰς ἀμφισβήτησιν καθίσταται· πῶς γὰρ

[8, 9]   καὶ θεοῖς τὸ ἔργον ἐπιγράφοντες; Οὐδὲ ἐννοήσετε σωφρονήσαντες ὡς τοῦτο καὶ

[8, 13]   ἐνδεικνυμένη. Ἐγὼ δ´ ἂν ταῦτα οὐδὲ ἐρρωμένῃ ἔδωκα, θᾶττον ἂν προαποθανούσῃ

[8, 9]   ἀνέπλαττεν. Ἐφ´ οἷς οἱ δικάζοντες οὐδὲ μελλήσαντες μικροῦ μὲν ἐδέησαν ὠμοτέρᾳ

[8, 2]   ὥσπερ εἰς ἄρκυς ἐμβεβλημένος· καὶ οὐδὲ μικρὸν ὑπερθέμενος Βαγώαν τινὰ τῶν

[8, 11]   ἐν ὥρᾳ μιᾷ καταδικάσειεν ὡς οὐδὲ τελευτὴν ἂν τοῦτο ἐθέμην ἀλλὰ

[8, 5]   δὲ γυναικείαν αἰδῶ παραγκωνισαμένη, Ἀλλ´ οὐδὲ τῶν εἰς Μιτράνην» ἔφη δεδραμένων

[8, 3]   γράμματα τὸ μὲν πρὸς Ἀρσάκην ὧδε ἔχον Ὀροονδάτης Ἀρσάκῃ. Θεαγένην καὶ

[8, 11]   ἐναργῶς ὀφθείς· εἶχε δέ, οἶμαι, ὧδέ πως παντάρβην φορέουσα πυρὸς μὴ

[8, 12]   ἐπεσταλμένα λυσιτελὲς ἀποδοῦναι πρότερον, αὐτὸς δοκίμαζε. ~Ὑποδεξάμενος οὖν ὁ Εὐφράτης τὰς

[8, 6]   ἐν δεσμοῖς εἶχε σιδηροῖς καὶ ἐπίεζε λιμῷ καὶ αἰκίαις, εἰς οἴκημα

[8, 2]   πρότερον οὔτε αὖθις δυνήσεται, Μικρὰ νόμιζε» λέγων πάσας σοι τὰς παλλακίδας

[8, 3]   οὗπερ ἂν αὐτὸς καταλαμβάνοιτο ἐπιστείλας. ~Ἐνεχείριζε δὲ καὶ γράμματα τὸ μὲν

[8, 12]   γε τούτου τῆς σφραγῖδος τοὐπίσημον ἀναγνώριζε καὶ ὡς Ὀροονδάτης ἐστὶν ὁ

[8, 11]   τρόπον τὰ νῦν ἐπινοούσης. Καὶ εἴθε γε ἅμα κατ´ ἀμφοτέρων καὶ

[8, 9]   ἐμὲ μὲν οὖν σὺν εὐμενείᾳ προσδέξασθε τὴν δὲ ἀλάστορα καὶ ἀθεμιτουργὸν

[8, 9]   δρῶσαν Ἀρσάκην ὡς ὅτι τάχιστα τιμωρήσασθε. Καὶ εἰποῦσα, πάντων ἐκβοώντων τι

[8, 13]   ἅμα καὶ ἕνα θάνατον ἀμφοτέροις χαρίσασθε. Συμπαρεκάλει δὲ τὰ αὐτὰ καὶ

[8, 9]   τὸν δῆμον ἰταμὸν ἐνορῶσαν, Οὐκ αἰσχύνεσθε» εἰπεῖν ἀλιτήριον γυναῖκα καὶ φαρμακίδα

[8, 9]   δημοσίᾳ δι´ ὑμᾶς ἐσόμενον καὶ γνώσεσθε αὐτήν τε ὁμολογοῦσαν καὶ ὑπὸ

[8, 8]   πυνθανομένης εἰ τὸ φάρμακον αὐτὴ σκευάσειε καὶ εἰ μὴ βούλοιτο λέγειν

[8, 9]   τὴν πάντων τιμιωτέραν καὶ εὐνουστέραν ἀπολέσειε, μάρτυρας τοὺς δικαστὰς ἐπικαλουμένη ὡς

[8, 9]   ἀκτῖνα ἔβαλλεν ὁ ἥλιος ἀνατείνασα, Ἥλιε» ἀνεβόησε καὶ Γῆ καὶ δαίμονες

[8, 11]   εἴτε θεὸς εἰς Καλάσιριν φαινόμενος, πεφοίτηκε καὶ λέγειν ἐδόκει τοιάδε Αἰθιόπων

[8, 11]   τισιν ἀνάγραπτος καὶ τελετῆς, ὡς ἔοικε, θειοτέρας ἀνάμεστος παρ´ ἧς εἰκάζω

[8, 11]   γὰρ Αἰθιόπων τὴν τῶν καταχθονίων ἔοικε λέγειν ἄμμιγα δὲ κούρῃ τῇ

[8, 11]   συνίημι δὲ τὸ παρὸν ὡς ἔοικε. Τὰ γὰρ συνεκτεθέντα μοι γνωρίσματα

[8, 5]   ὦ Κυβέλη πάντα κίνει πᾶσαν εὕρισκε μηχανὴν πρὸς ὀξὺ καὶ τὴν

[8, 12]   λόγων ἀλλὰ τουτὶ τὸ γράμμα ἀναγίνωσκε λαβὼν καὶ πρό γε τούτου

[8, 4]   μὲν δουλοῦν, ἐλευθεροῦν δὲ αὕτη πέφυκε· κἀκεῖνο μέν ἐστι βούλημα τυραννικόν,

[8, 4]   τῶν χρωμένων διάταξις ἀληθέστερον γνωρίζειν πέφυκε· τὸ μὲν δίκαιον τούτοις τιθεμένη

[8, 14]   καὶ τοῖς περὶ τὸν Θεαγένην μετέδωκε διωθουμένους τὰ πρῶτα ἐπαναγκάσας, καὶ

[8, 11]   γάρ που καὶ ἀθανασίαν ὡς ὤφελε, καθὰ τὴν πρὸς τὰς πυρκαϊὰς

[8, 12]   θορυβούμενον καὶ Τίς οὑτοσί; βοῶντα κατέστελλε Βαγώας ἐγώ» λέγων, ἀλλὰ φῶς

[8, 5]   παντάπασι καὶ ἀπαρακαλύπτως τὰ πρός με ἀπαγορεύων· ὃ δή με καὶ

[8, 7]   τὸ γὰρ συνεχῶς σε πρός με διαψεύδεσθαι τὸ πιστὸν τῶν παρά

[8, 5]   πρός με ἀπαγορεύων· ὃ δή με καὶ διαταράττει μᾶλλον μὴ δή

[8, 11]   ἄμμιγα δὲ κούρῃ τῇ Περσεφόνῃ με συνέσεσθαι καὶ λύσιν δεσμῶν τὴν

[8, 8]   τῶν κατ´ ἐμοῦ βασάνων· ἔχεις με τὴν φαρμακίδα τῆς καὶ θρεψαμένης

[8, 9]   καὶ τιμωροί, καθαρὰν μὲν εἶναί με τῶν ἐπιφερομένων ὑμεῖς ἐστε μάρτυρες

[8, 11]   ἐν ταῖς φλογώσεσι δωρουμένην, ἣ κἀμὲ τυχὸν συμβουλήσει θεῶν περιέσωσε. Ταῦτα

[8, 3]   τοὺς αἰχμαλώτους Βαγώᾳ παράδος ὡς ἐμὲ ἀχθησομένους ἑκούσης Ἀρσάκης εἴτε καὶ

[8, 3]   ἐπανήκειν, ὧν εἰς τὴν σύλληψιν ἐμὲ κληρονόμον ὁ πατὴρ καταλέλοιπεν, ὄντων

[8, 9]   τὰς ἀφορήτους τῆς τύχης ἐπηρείας· ἐμὲ μὲν οὖν σὺν εὐμενείᾳ προσδέξασθε

[8, 11]   μαντεύματα φήνασιν· ἡ γοῦν εἰς ἐμὲ πρόρρησις ἤδη, ὡς οἶσθα, βουλήματι

[8, 7]   λιπαρηθεῖσα· ὥστε ἀνίστασο καὶ σαυτὴν ἀναλάμβανε μικρὸν καὶ τροφῆς σὺν ἡμῖν

[8, 5]   Ἀχαιμένους οὐ φαινομένου δι´ ὑποψίας ἐλάμβανε, τῆς Κυβέλης εἴ ποτε πυνθάνοιτο

[8, 9]   σῶν ἀνόμων βουλευμάτων ἔννομος ὑπερόπτης. ~Ἐξέμηνε τὰ εἰρημένα τὴν Ἀρσάκην καὶ

[8, 7]   νεύσασα μετ´ ἐκείνην αὐτὴ λαβοῦσα ἔπινε. Καὶ οὔπω τὸ πᾶν ἐκπέποτο

[8, 11]   νυνὶ δέ μοι εἰς μνήμην παραγέγονε. Τὸ δὲ ὄναρ ἔπος ἦν

[8, 9]   βουλήσει χρησάμενον, ὑπεδάκρυσέ τε καὶ ἐστέναξε καὶ Ὢ τῆς ἀθλίας» ἔφη,

[8, 12]   μὲν ἱππέας ὁ Βαγώας αὐτοῦ κατέλιπε τοῖς σατραπείοις ἐν κύκλῳ περιστήσας

[8, 10]   εἰς θεῶν εὐμένειαν τὸ αἴτιον ἀνέφερε, στυγησάντων μὲν τὴν ἄδικον Ἀρσάκης

[8, 8]   τὴν φαρμακίδα τῆς καὶ θρεψαμένης σε καὶ πρὸς τὰ κάλλιστα τῶν

[8, 11]   ἂν εἴην ἐγώ, μεθ´ ἧς σε πατρίδος τῆς ἐμῆς Αἰθιοπίας ἐπιβήσεσθαι

[8, 7]   ἡ Χαρίκλεια· τὸ γὰρ συνεχῶς σε πρός με διαψεύδεσθαι τὸ πιστὸν

[8, 5]   ἐμοῦ πέρι καὶ πίστεως εἰς σὲ τῆς ἐμῆς, ὦ δέσποινα, οὐκ

[8, 11]   γλυκύτατε» ἔφη Θεάγενες, ἡ συνήθειά σε τῶν δυστυχημάτων πάντα πρὸς τὸ

[8, 7]   σοι πάντα τήμερον καὶ πάσης σε φροντίδος ἀπαλλαγήσεσθαι. Μόνον μὴ προαναίρει

[8, 1]   αἰφνίδιον ἐπιστὰς τήν τε φρουρὰν ἐξήλασε, δύο μέν που καὶ τριῶν

[8, 11]   φαυλότατον νοεῖν τε καὶ εἰκάζειν παρεσκεύασε, φιλεῖ γὰρ ἄνθρωπος πρὸς τὰ

[8, 7]   γεγοητευμένῳ τὴν ἀντίδικον ἐκποδὼν ποιήσομαι. Ἐπῄνεσε ταῦτα ἡ Ἀρσάκη καὶ ποιεῖν

[8, 7]   ποιεῖν ἐκέλευεν. Ἡ δὲ αὐτίκα ὥρμησε καὶ καταλαβοῦσα τὴν Χαρίκλειαν ἐν

[8, 3]   καὶ θᾶττον τοὺς νέους ἐκδοῖεν· ἐξώρμησε δὲ καὶ Ὀροονδάτης ἐπὶ τὸν

[8, 9]   ἔβαλλεν ὁ ἥλιος ἀνατείνασα, Ἥλιε» ἀνεβόησε καὶ Γῆ καὶ δαίμονες ἐπὶ

[8, 13]   πεῖρά μοι καὶ τὰ ἔργα παρέστησε τὰ πάντα σώφρονας. Καὶ ἅμα

[8, 12]   Καὶ καταλαβὼν ἐπὶ τῆς εὐνῆς ἀφύπνισέ τε καὶ θορυβούμενον καὶ Τίς

[8, 6]   εἰς τὴν τοῦ ἔρωτος σύλληψιν, ὁμόσε χωρεῖν ἔγνω τοῖς κατειληφόσι καὶ

[8, 9]   καὶ φρουρεῖσθαι εἰς τὴν κρίσιν ἐκέλευσε· τούς τε δυναστὰς Περσῶν οἳ

[8, 9]   εἴτε καὶ δαιμονίᾳ βουλήσει χρησάμενον, ὑπεδάκρυσέ τε καὶ ἐστέναξε καὶ Ὢ

[8, 11]   ἣ κἀμὲ τυχὸν συμβουλήσει θεῶν περιέσωσε. Ταῦτα δ´ ἔχω καὶ συμβάλλειν

[8, 16]   τοῦ ποταμοῦ λόχμην ἐγκαταδύντες αὐτοῖς τε ἅμα εἰς φρουρὰν καὶ τοῖς

[8, 11]   μεμαντευμένα καὶ θεοῖς ἐπανέχοντες σῳζοίμεθά τε ἂν ἥδιον καί, εἰ δέοι,

[8, 17]   διαπρέποντας ἠρώτων οἵτινες εἶεν Αἰγύπτιόν τε ἀπὸ σφῶν ἕνα τε καὶ

[8, 9]   δὲ Ἀρσάκην μὴ κατασχοῦσαν καθάλλεσθαί τε ἀπὸ τῶν τειχῶν καὶ διὰ

[8, 9]   καὶ τοῖς δυναστεύουσι Περσῶν ἐπιβάλλειν τε αὐτὴν τῇ Χαρικλείᾳ τὰς χεῖρας

[8, 9]   νόμοις τοῖς Περσῶν καὶ βασιλεῖ τε αὐτῷ καὶ σατράπαις καὶ δυνασταῖς

[8, 5]   ἔφη ὥσπερ οὐ πρὸς ἐκείνου τε γενησόμενον ἐπ´ ὀλίγαις στρεβλώσεσιν ἑλέσθαι

[8, 9]   παράδοτε φυλαχθησομένην εἰς αὔριον τήν τε διὰ θανάτου τιμωρίαν ὑπὸ κρίσει

[8, 9]   εἰς τὴν κρίσιν ἐκέλευσε· τούς τε δυναστὰς Περσῶν οἳ τοῦ βουλεύεσθαι

[8, 12]   ἐκμοχλεύσας καὶ τῷ κατοικοῦντι φράσας τε ἑαυτὸν καὶ τὸ σιωπᾶν ἐπιστείλας

[8, 17]   ὁμογλώσσους τε καὶ ὁμοφώνους τοῖς τε ἐγχωρίοις καὶ πολεμίοις ἐπάγεσθαι ὑπὸ

[8, 16]   ὑπεριδόντες τὴν ἀντεφόρμησιν ἐθάρσησαν, ἀποσκευασάμενοί τε εἰς βραχὺ τοὺς ἐγκειμένους τὸν

[8, 7]   τε περιττεῦσαν ὀλίγον ἐκχέασα δριμύ τε εἰς τὴν θεράπαιναν ἐνεώρα καὶ

[8, 14]   κολάζειν ἔμελλεν ἐγκαταλιπόντες ἐφ´ ἵππου τε ἑκάτερον ἀναθέμενοι καὶ μέσους εἰς

[8, 9]   δεσμωτήριον ἀναθεμένη τὰ παρ´ ἐκείνου τε ἐν μέρει πυθομένη, συνθεμένη τε

[8, 1]   τοὺς πρεσβευτὰς εἴκαζεν, ὀλιγωρίαν τοῖς τε ἐνοικοῦσι καὶ φρουροῖς ἐμποιήσαντας καὶ

[8, 5]   μὲν οὖν Θύαμις ἐξῄει θεούς τε ἐπιμαρτυράμενος καὶ τοσοῦτον ἐπισκήψας, ὡς

[8, 9]   Ἀρσάκης νεύμασιν ἀπειλητικοῖς ἐγκελευομένης) ξύλα τε ἐπιφορτίζοντες καὶ τὴν ποταμίαν καλάμην

[8, 16]   εὐοπλούσης οἳ προαπεστάλησαν μὲν ὀπτῆρές τε ἐσόμενοι καὶ τὸ ἀσφαλὲς τῆς

[8, 16]   ὅμορος, δρόμου δὲ ὀξύτητα φύσει τε εὐτυχοῦντες καὶ ἐκ παίδων ἀσκοῦντες,

[8, 8]   τὴν ἐπιβουλεύσασαν ἐνεδείκνυτο. Καὶ ὁμοῦ τε ἡ γραῦς ἀπέπνει καὶ ἡ

[8, 14]   τρίτην οὐδαμοῦ γόνυ κάμψαντες τῆς τε ἡλιακῆς ἀκτῖνος τὸν φλογμὸν οἷα

[8, 1]   καταλαβόντες καὶ ἐνοικήσαντες ἀμφίβολον Αἰθίοψί τε καὶ Αἰγυπτίοις κατέστησαν, τῶν μὲν

[8, 11]   πολυτελέσι καὶ λίθοις ἐριτίμοις Ἰνδικοῖς τε καὶ Αἰθιοπικοῖς ἔστι καὶ δακτύλιος

[8, 9]   τὴν ὄψιν καὶ τὸ νέον τε καὶ ἄμαχον τῆς ὥρας παθόντες

[8, 5]   ὑποπιμπράμενος· ὁ δὲ ἔστιν ἀπηνής τε καὶ ἀμείλιχος, φιλανθρωπότερος τὰ πρῶτα

[8, 1]   διαδράντων ἔτι πλέον ἐξετάραξεν, ἀπροσδόκητός τε καὶ ἀπρόσκλητος ὀφθείς· καὶ μή

[8, 16]   μοῖρα μέν ἐστιν Αἰθιοπική, νομαδική τε καὶ Ἀράβων ὅμορος, δρόμου δὲ

[8, 9]   καὶ ἀκούουσα ἡ Χαρίκλεια νομίσασά τε καὶ αὐτὴ πρὸς θεῶν εἶναι

[8, 9]   παρηγορεῖν τε καὶ ἐπιθαρσύνειν εὐγενῶς τε καὶ γενναίως τὰς προσπιπτούσας τύχας

[8, 12]   διαναστήσαντες καὶ οἵτινες εἶεν εἰπόντες τε καὶ γνωρισθέντες ἐπὶ τὰ σατραπεῖα

[8, 15]   τὸν Θεαγένην τῇ ἀκοῇ, θεούς τε καὶ δίκην μεγάλους ἀνακαλοῦντες οὐδὲν

[8, 11]   πάντα πρὸς τὸ φαυλότατον νοεῖν τε καὶ εἰκάζειν παρεσκεύασε, φιλεῖ γὰρ

[8, 9]   προσομιλεῖν ἀλλήλοις καὶ τὸ παρηγορεῖν τε καὶ ἐπιθαρσύνειν εὐγενῶς τε καὶ

[8, 9]   καὶ δαιμονίᾳ βουλήσει χρησάμενον, ὑπεδάκρυσέ τε καὶ ἐστέναξε καὶ Ὢ τῆς

[8, 12]   καταλαβὼν ἐπὶ τῆς εὐνῆς ἀφύπνισέ τε καὶ θορυβούμενον καὶ Τίς οὑτοσί;

[8, 14]   συννόμοις {τε καὶ} φύλλοις ἐπηρεφῆ τε καὶ κατάσκιον· ἐνταῦθα ὁ Βαγώας

[8, 1]   φιλοφρονήσεις καὶ τὰς ἐκείνου διακονίας τε καὶ οἰνοχοΐας· καὶ ὡς πέπρακται

[8, 4]   καὶ ξένων οὕτως ἐκθύμως φαίνεσθαί τε καὶ ὁμολογεῖν ἀντεχομένην; ~Ἐπὶ τούτοις

[8, 17]   τε καὶ πραττομένων ἀποσταλέντες ὁμογλώσσους τε καὶ ὁμοφώνους τοῖς τε ἐγχωρίοις

[8, 15]   ἅμα δὲ τοὺς νέους ἐπιρρωννύς τε καὶ παρηγορούμενος, ἐλπίζων, ὅπερ ἦν,

[8, 17]   Αἰγύπτιόν τε ἀπὸ σφῶν ἕνα τε καὶ περσίζοντα τὴν φωνὴν εἰς

[8, 9]   μελλήσαντες μικροῦ μὲν ἐδέησαν ὠμοτέρᾳ τε καὶ Περσικῇ τιμωρίᾳ ὑποβαλεῖν, ἴσως

[8, 1]   τότε δὲ ὑπὸ φρουρᾶς Αἰγυπτίων τε καὶ Περσῶν κατεχομένης, ὁ τῶν

[8, 6]   τῆς εἰς τὴν Χαρίκλειαν εὐνοίας τε καὶ πίστεως παρεσχημένη, μόνον εἰ

[8, 9]   τύχας καὶ τοὺς ὑπὲρ σωφροσύνης τε καὶ πίστεως τῆς εἰς ἀλλήλους

[8, 17]   ὀπτῆρές τε καὶ σκοποὶ λεγομένων τε καὶ πραττομένων ἀποσταλέντες ὁμογλώσσους τε

[8, 17]   πάντως συνήσοντας. Οἱ γὰρ ὀπτῆρές τε καὶ σκοποὶ λεγομένων τε καὶ

[8, 9]   χαρᾶς ἅμα καὶ ἐκπλήξεως μέγα τε καὶ σύμφωνον ἐκβοῆσαι καὶ μεγάλους

[8, 9]   περὶ τὴν Χαρίκλειαν ὑπὸ συνηθείας τε καὶ συνδιαιτήσεως, εἴτε καὶ δαιμονίᾳ

[8, 7]   τὴν θεράπαιναν ἐνεώρα καὶ σπασμοῖς τε καὶ σφακελισμοῖς ὀξυτάτοις ἐπιέζετο. ~Θόρυβός

[8, 12]   ἐρωτικὰ πρὸς ἀλλήλους ἔσονται θεούς τε καὶ τὰς παρούσας τύχας ἐπομνύντες

[8, 9]   ὑπὲρ τῶν κοινῶν καὶ δικάζειν τε καὶ τιμωρίας ὁρίζειν τὴν ἰσχὺν

[8, 9]   ὑπὸ γῆν ἀνθρώπων ἀθεμίτων ἔφοροί τε καὶ τιμωροί, καθαρὰν μὲν εἶναί

[8, 16]   βεβαιώσοντες, τότε δὲ ὑπὸ νυκτός τε καὶ τόπων ἀπειρίας, ᾗ πορρωτάτω

[8, 5]   ἐν ᾧ τοὺς σφαγέας ἐκείνου τε καὶ τῶν σὺν αὐτῷ τὴν

[8, 10]   ἀδιαστάτως καὶ κολάσεσιν αἰκίζεσθαι ποικίλως τε καὶ ὑπερβαλλόντως θεηλατουμένων εἶναι καὶ

[8, 9]   Γῆ καὶ δαίμονες ἐπὶ γῆς τε καὶ ὑπὸ γῆν ἀνθρώπων ἀθεμίτων

[8, 6]   τοῦ Θεαγένους ἐξ ὧν ἑώρα τε καὶ ὑπώπτευεν, εὐθὺς ἐν δεσμοῖς

[8, 14]   καὶ ἄλλοις τοῖς Νείλου συννόμοις {τε καὶ} φύλλοις ἐπηρεφῆ τε καὶ

[8, 2]   ἐξέπεμπεν, ἄγειν ὡς αὐτὸν Θεαγένην τε καὶ Χαρίκλειαν ὡς ὅτι τάχιστα

[8, 8]   καὶ σφακελισμοῖς ὀξυτάτοις ἐπιέζετο. ~Θόρυβός τε κατειλήφει μὲν καὶ τὴν Χαρίκλειαν

[8, 9]   τὸν θαυμαστὸν αὐτῆς ἐρώμενον παντί τε μέλει τὰ δεσμὰ ἐπιβαλόντες Εὐφράτῃ

[8, 16]   τὸν δρασμὸν αὖθις ἐπέσπευδον τοῖς τε μύωψι τοὺς ἵππους ἐρεθίζοντες καὶ

[8, 13]   ἐπελθὼν Ἀρσάκη μὲν» ἔφη ἄλλως τε οἰμώξει καὶ τὸ παρὸν ἐν

[8, 8]   τῶν καιριωτέρων καθίκετο. Καὶ τό τε ὄμμα ἡ πρεσβῦτις ἐπίμπρατο καὶ

[8, 9]   ὑμᾶς ἐσόμενον καὶ γνώσεσθε αὐτήν τε ὁμολογοῦσαν καὶ ὑπὸ τῶν συνειδότων

[8, 16]   πλῆθος ὡς ὀλίγοι διοπτεύσαντες μικρόν τε παραδραμεῖν ἐνδόντες καὶ ὅτι ἄλλοι

[8, 15]   εὐδοκιμήσειν εἰ περισώσειεν αὐτῷ νεανίαν τε πᾶσαν τὴν ἄλλην τοῦ σατράπου

[8, 2]   τῶν πεπιστευμένων εὐνούχων προσκαλεσάμενος ἱππέας τε πεντήκοντα ἐγχειρίσας εἰς τὴν Μέμφιν

[8, 15]   ἀπὸ τῶν δυσμικωτέρων βάλλοντος τῶν τε περὶ τὸν Βαγώαν εἰς τὴν

[8, 7]   ἰλιγγιᾶν ἐφαίνετο ἡ πρεσβῦτις, τό τε περιττεῦσαν ὀλίγον ἐκχέασα δριμύ τε

[8, 14]   ἐνδαψιλεύσασθαι κτήνεσι νομὴν ἀπαυτοματίζοντα δένδρεσί τε Περσέαις καὶ συκομόροις καὶ ἄλλοις

[8, 1]   διακηρυκευσάμενος καὶ οὐ τυχών) ὀλίγαις τε προφθῆναι τοὺς πρεσβευτὰς ἡμέραις ἐπιτρέψας

[8, 14]   τὰ δένδρα ποιησάμενος καὶ αὐτός τε σίτου μετέλαβε καὶ τοῖς περὶ

[8, 17]   Ὡς οὖν ὁ Θεαγένης ὑπό τε συνδιαιτήσεως ἤδη μακρᾶς τῆς Αἰγυπτίας

[8, 9]   τε ὡς ἐδόκει κατασπασαμένη τούς τε συνεκτεθέντας ὅρμους ἀεὶ μὲν καὶ

[8, 15]   ὁδοιπορίαν ἐπιψυχούσης ἄραντες ἤλαυνον αὐτήν τε τὴν ἑσπέραν καὶ τὴν συνεχῆ

[8, 16]   καὶ τὸ ἄλλο ἱππικὸν ὑπό τε τῆς ἀπροσδοκήτου βοῆς πτοίας ἐμπέπληστο

[8, 9]   κρεῖττον ἀρνουμένη τὴν εὐεργεσίαν ἐξήλατό τε τῆς πυρᾶς ὡς τὴν μὲν

[8, 14]   πρὸς ἑλιγμὸν ἡμίκυκλον ἐκτραπὲν πρός τε τὸ ἀντίθετον τῆς ἐκτροπῆς ἐπιστρέψαν

[8, 15]   διακονίαν ἐπισκιάσοντα καὶ κόρην ἀπρόσμαχόν τε τὸ κάλλος καὶ εἰς γυναῖκα

[8, 14]   κατ´ Αἴγυπτον οὐκέτ´ ἀνεχόμενοι πιεζόμενοί τε ὑπ´ ἀγρυπνίας καὶ πλέον τὴν

[8, 1]   ἀπαγγείλαντας, αὐτὸς αἰφνίδιον ἐπιστὰς τήν τε φρουρὰν ἐξήλασε, δύο μέν που

[8, 5]   τὴν ἐπιτυχίαν» εἰς τὸν θάλαμόν τε χωρισθεῖσα καὶ τὴν Κυβέλην προσκαλεσαμένη

[8, 9]   πᾶν ἔγκλημα {καὶ θάνατον} ἐπαγόμενόν τε ὡμολόγει καὶ μὴ ἐπαγόμενον ἀνέπλαττεν.

[8, 9]   τε ἐν μέρει πυθομένη, συνθεμένη τε ὡς δεήσει πάντα θάνατον ἐπαγόμενον

[8, 9]   καὶ τύχης ἀσπόνδου, τὰ τελευταῖά τε ὡς ἐδόκει κατασπασαμένη τούς τε

[8, 11]   πέλει. Καὶ ὁ Θεαγένης διεσείσθη τε ὥσπερ οἱ κάτοχοι καὶ ἐφ´

[8, 11]   ἀξιοῖ. Καὶ ἡ Χαρίκλεια Ὦ γλυκύτατε» ἔφη Θεάγενες, ἡ συνήθειά σε

[8, 9]   κελεύσασα Ὡς ἔχει» ἔφη δεσμῶν ἄγετε τὴν ἀλιτήριον καὶ ἐν τοῖς

[8, 9]   πρὸς τὴν πυρὸς δύναμιν ἀπομάχεσθαι; συνέλθετε εἰ δοκεῖ πρὸς τὸ συνέδριον

[8, 9]   θεοῖς τὸ ἔργον ἐπιγράφοντες; Οὐδὲ ἐννοήσετε σωφρονήσαντες ὡς τοῦτο καὶ μᾶλλον

[8, 5]   εἰς Μιτράνην» ἔφη δεδραμένων ὑμῖν χαιρήσετε ἀλλ´ ἔσται καιρὸς ἐν ᾧ

[8, 13]   φωτίζειν. Ἀλλ´ ὑμεῖς τὰ προστεταγμένα πράττετε καὶ εἴτε πῦρ εἴτε ὕδωρ

[8, 15]   ὥστε θαρσεῖτε πλέον καὶ θυμὸν ἔχετε ἀγαθὸν αὐτοὶ μὲν οὐδὲν ἠδικηκότες

[8, 11]   τὰ δεσμὰ ἀνήλατο καὶ Εὐμενεῖς εἴητε, θεοί» ἀνέκραγε· κἀγὼ γάρ τοι

[8, 5]   κολάζειν εἰποῦσαν ὥς τι πεπλημμεληκότα μήτε ἀνιᾶσθαι ὁρῶσαν ἀκοὴ γὰρ ὄψεως

[8, 11]   τοῦ μάντεως, εἴτε Καλάσιρις ἦν εἴτε θεὸς εἰς Καλάσιριν φαινόμενος, πεφοίτηκε

[8, 3]   ὡς ἐμὲ ἀχθησομένους ἑκούσης Ἀρσάκης εἴτε καὶ ἀκούσης· πάντως δὲ παράδος

[8, 9]   ὑπὸ συνηθείας τε καὶ συνδιαιτήσεως, εἴτε καὶ δαιμονίᾳ βουλήσει χρησάμενον, ὑπεδάκρυσέ

[8, 11]   Καλάσιρις, εἴτε καταδαρθεῖν λαθούσῃ φανείς, εἴτε καὶ ἐναργῶς ὀφθείς· εἶχε δέ,

[8, 9]   τῆς κατὰ τὴν πρᾶξιν ἀτοπίας εἴτε καὶ συγχεθεῖσαν ὑπὸ τῆς Κυβέλης

[8, 11]   οἷον γάρ μοι νῦν ὄναρ εἴτε καὶ ὕπαρ ἦν ἐνθύμιον γέγονεν

[8, 11]   μοι παρ´ ὁμοίου τοῦ μάντεως, εἴτε Καλάσιρις ἦν εἴτε θεὸς εἰς

[8, 11]   τὸ ἔπος ὁ θειότατος Καλάσιρις, εἴτε καταδαρθεῖν λαθούσῃ φανείς, εἴτε καὶ

[8, 13]   καὶ εἴτε πῦρ εἴτε ὕδωρ εἴτε ξίφος ὥρισται καθ´ ἡμῶν τὸν

[8, 13]   ὑμεῖς τὰ προστεταγμένα πράττετε καὶ εἴτε πῦρ εἴτε ὕδωρ εἴτε ξίφος

[8, 9]   τῆς Ἀρσάκης τοῖς νέοις δωρηθέντων) εἴτε τι παθὸν εὐνοίᾳ τῇ περὶ

[8, 13]   προστεταγμένα πράττετε καὶ εἴτε πῦρ εἴτε ὕδωρ εἴτε ξίφος ὥρισται καθ´

[8, 9]   μὲν τῇ Χαρικλείᾳ, προληφθεῖσαν δὲ εἴτε ὑπὸ θορύβου τῆς κατὰ τὴν

[8, 15]   γεγονέναι δόξας Ὦ ξένοι» ἔφη θαρσεῖτε. Δίκην ὑμῖν ὑπέσχεν ἡ πολεμία·

[8, 15]   τοῦ νῦν ἥκοντος Εὐφράτης, ὥστε θαρσεῖτε πλέον καὶ θυμὸν ἔχετε ἀγαθὸν

[8, 11]   πλέον καὶ σωφρονεῖν ἀντέχεσθαι παραινοῦντος Ἱλήκοιτε, θεοί» ἀνεβόησεν οἷον γάρ μοι

[8, 3]   τῶν περὶ τὸν Θεαγένην ἐλάμβανεν, ὅτε δὴ παραδιαιτᾶσθαι καὶ τοῖς θύραθεν

[8, 9]   δεσμὰ ἐπιβαλόντες Εὐφράτῃ καὶ ταύτην παράδοτε φυλαχθησομένην εἰς αὔριον τήν τε

[8, 5]   ἐπιζητοίη τὸν Ἀχαιμένην ποικίλας καὶ ἄλλοτε ἄλλας προφάσεις ἀναπλαττούσης καὶ πάντα

[8, 7]   φοιτᾶν συνήθως εἰς τὸ δωμάτιον ἄλλοτε ἄλλας προφάσεις ἀναπλαττούσης) {καὶ} Ὦ

[8, 9]   πυρίνῳ θαλάμῳ νυμφευομένην. Ἡ δὲ ἄλλοτε ἄλλῳ μέρει τῆς πυρᾶς ἐνήλλετο

[8, 7]   τροφῆς σὺν ἡμῖν νῦν γοῦν ποτε μεταλαβοῦσα. Καὶ πῶς ἂν» ἔφη

[8, 5]   ὑποψίας ἐλάμβανε, τῆς Κυβέλης εἴ ποτε πυνθάνοιτο καὶ ἐπιζητοίη τὸν Ἀχαιμένην

[8, 1]   τοῖς μεταξὺ σταδίοις διείργεται· ταύτην ποτὲ φυγάδες Αἰγύπτιοι καταλαβόντες καὶ ἐνοικήσαντες

[8, 5]   διὰ τὸν χρόνον καὶ ἀπιστουμένης. Τότε δ´ οὖν Τί ποιήσομεν» ἔλεγεν

[8, 9]   μὲν καὶ ἀπορρήτως ἐπιφέρεσθαι προνοουμένη τότε δὲ τῆς ἐσθῆτος ἐντὸς καὶ

[8, 16]   πρὸς τὴν ὅλην στρατιὰν βεβαιώσοντες, τότε δὲ ὑπὸ νυκτός τε καὶ

[8, 1]   ἀεὶ προλαβόντων καὶ ἐπικρατούντων γινομένης, τότε δὲ ὑπὸ φρουρᾶς Αἰγυπτίων τε

[8, 6]   Ὁ δὲ ἦν πλέον ἀνὴρ τότε καὶ πλέον ἀπεμάχετο πρὸς τὰς

[8, 8]   νέον τινὰ καὶ ἀκμάζοντα διαχρήσασθαι τότε καὶ πλέον εἰς γηραιὸν σῶμα

[8, 11]   ἔμπροσθεν ἀεὶ χρόνους ἐπιφέρεσθαι προνοουμένη, τότε καὶ πλέον, τῆς κρίσεως μοι

[8, 5]   τὰ πρῶτα ἢ νῦν φαινόμενος, τότε μὲν ἀπατηλαῖς γοῦν ἐπαγγελίαις παρηγορῶν

[8, 11]   ἀπελπισθεῖσα, καὶ σωτηρίαν ἐμαυτῆς ἐπαγομένη τότε μὲν ἠγνόουν συνίημι δὲ τὸ

[8, 11]   ὃ τῆς προτεραίας ἰδοῦσα νυκτὸς τότε μὲν οὐκ οἶδ´ ὅπως τῆς

[8, 12]   ἅμα τι καὶ τῆς σεληναίας τότε μικρὸν ὑπαυγαζούσης. Καὶ καταλαβὼν ἐπὶ

[8, 16]   πετρῶν καταδυομένους. Οὗτοι δ´ οὖν τότε πεζοὶ τοὺς ἱππέας ἔφθανον καί

[8, 3]   ὅτι ὁ πατὴρ Καλάσιρις τελευτῶν ἐπέσκηπτε παντοίως προνοεῖν καὶ ὑπερμαχεῖν τῶν

[8, 9]   εἶναί με τῶν ἐπιφερομένων ὑμεῖς ἐστε μάρτυρες ἑκοῦσαν δὲ ὑπομένουσαν τὸν

[8, 7]   ἅμα καὶ πρὸς ἐμοῦ λιπαρηθεῖσα· ὥστε ἀνίστασο καὶ σαυτὴν ἀναλάμβανε μικρὸν

[8, 8]   ἀπεσκληκὸς ἤδη προσομιλῆσαν ὀξύτερον ἢ ὥστε εἰπεῖν τῶν καιριωτέρων καθίκετο. Καὶ

[8, 15]   διὰ τοῦ νῦν ἥκοντος Εὐφράτης, ὥστε θαρσεῖτε πλέον καὶ θυμὸν ἔχετε

[8, 6]   καὶ φῶς καὶ ψυχὴν ἀνακαλῶν. Ὥστε καὶ ἡ Κυβέλη ταῦτα ὁρῶσα

[8, 5]   μὲν ὑπερφρονεῖν βιαζόμενοι δὲ ὑπείκειν· ὥστε καὶ οὗτος πράξει κολαζόμενος ἅπερ

[8, 1]   πεποιημένος, εἰς πᾶσαν ἀμηχανίαν καὶ ὥστε κατηπειγμένως ποιεῖσθαι τὴν ἐκστρατείαν καὶ

[8, 16]   πρῶτα ἢ ὅσον ἠδύναντο καὶ ὥστε μὴ προῦπτον δρασμὸν ἐμφαίνειν ἀπιόντες·

[8, 5]   πρὶν ἐντυχεῖν μοι πιστεύσειεν Ὀροονδάτης. Ὥστε ὦ Κυβέλη πάντα κίνει πᾶσαν

[8, 12]   κελεύων πίστευε καὶ τὰ ἐπεσταλμένα πρᾶττε νυκτὶ καὶ τάχει συμμάχοις εἰς

[8, 12]   ἐγώ» λέγων, ἀλλὰ φῶς ἥκειν πρόσταττε. Προσκαλεσάμενος δή τι παιδάριον τῶν

[8, 8]   κάλλιστα τῶν ἔργων παιδευσαμένης, καὶ ἀπόσφαττε μὴ μελλήσασα· οὐδὲν γὰρ οὕτως

[8, 8]   ὁρῶσι θέαμα. Οὔτε γὰρ κατηφήσασα οὔτε ἀγεννές τι παθοῦσα γέλωτα ἐφαίνετο

[8, 2]   κόρης, ὡς οὔτε ὀφθείη πρότερον οὔτε αὖθις δυνήσεται, Μικρὰ νόμιζε» λέγων

[8, 8]   ἡ Χαρίκλεια τοῖς ὁρῶσι θέαμα. Οὔτε γὰρ κατηφήσασα οὔτε ἀγεννές τι

[8, 11]   Τὸ δὲ ὅπως ἡμῖν μὲν οὔτε δῆλα οὔτε εὔπιστα, θεοῖς δὲ

[8, 11]   ὅπως ἡμῖν μὲν οὔτε δῆλα οὔτε εὔπιστα, θεοῖς δὲ καὶ δυνατὰ

[8, 2]   τὴν ὥραν τῆς κόρης, ὡς οὔτε ὀφθείη πρότερον οὔτε αὖθις δυνήσεται,

[8, 5]   τὸν Περσικὸν ἀναπεμφθησομένους. Πρὸς ταῦτα ῥητόρευε καὶ δίκαια καὶ πρέποντα καὶ

[8, 12]   ὡς Ὀροονδάτης ἐστὶν ὁ κελεύων πίστευε καὶ τὰ ἐπεσταλμένα πρᾶττε νυκτὶ

[8, 9]   ἐπισπεύδουσα δὲ πρὸς τὸν θάνατον· ἤνυε δὲ οὐδέν, ὑποχωροῦντος ἀεὶ τοῦ

[8, 11]   φανείς, εἴτε καὶ ἐναργῶς ὀφθείς· εἶχε δέ, οἶμαι, ὧδέ πως παντάρβην

[8, 6]   καὶ ὑπώπτευεν, εὐθὺς ἐν δεσμοῖς εἶχε σιδηροῖς καὶ ἐπίεζε λιμῷ καὶ

[8, 3]   ἔγνω τοῖς σατραπείοις ἐνῳκισμένους, ὡς εἶχε σπουδῆς ἐλθὼν ὡς τὴν Ἀρσάκην

Livre, Chap.
[8, 2]	τιμωρίαν ἐξῄει) δι´ ἐπιθυμίας αὖθις	ἐξέκαε	τὰ κατὰ τὴν Χαρίκλειαν προστιθεὶς
[8, 14]	ποιησάμενος καὶ αὐτός τε σίτου	μετέλαβε	καὶ τοῖς περὶ τὸν Θεαγένην
[8, 11]	τὰ νῦν ἐπινοούσης. Καὶ εἴθε	γε	ἅμα κατ´ ἀμφοτέρων καὶ θάνατον
[8, 16]	σφενδονῶντες ἴσχυσαν· οὐ μὴν ἐδέξαντό	γε	ἀντεφορμήσαντας ἀλλὰ προτροπάδην εἰς τοὺς
[8, 15]	δύναιντο καταλαβεῖν. Οὐ μὴν προὐχώρει	γε	αὐτοῖς, ἀλλά τινος τῶν ἀπὸ
[8, 3]	πρὸς τοὺς ξένους δικαιωμάτων. Εὖ	γε	ἐποίησας» ἡ Ἀρσάκη πρὸς αὐτόν
[8, 4]	βέλτιον ἂν φανείης ὁριζομένη, τό	γε	μὴν πρέπον ἢ συμφέρον οὐδὲ
[8, 12]	γράμμα ἀναγίνωσκε λαβὼν καὶ πρό	γε	τούτου τῆς σφραγῖδος τοὐπίσημον ἀναγνώριζε
[8, 5]	καὶ τῷ ὄντι μαλακιζομένη μὴ	ἄγε	τὴν αἰτίαν ἐπ´ ἄλλους τοὺς
[8, 13]	καιρὸν ἥκων ἴσθι καὶ ὑποδεξάμενος	ἄγε	τοὺς ξένους καὶ τὴν εἰς
[8, 11]	ἀνήλατο καὶ Εὐμενεῖς εἴητε, θεοί»	ἀνέκραγε·	κἀγὼ γάρ τοι ποιητὴς ἐξ
[8, 15]	καὶ παράσημα τὰ πολλὰ ἐπισύρων.	Ἔλεγε	δὲ ἅμα μὲν καὶ αὐτὸς
[8, 11]	ἔπος ἦν εἰς μέτρον ἡρμοσμένον,	ἔλεγε	δὲ τὸ ἔπος ὁ θειότατος
[8, 13]	δεσμὰ κατακέκλειστο ὑπεκλυόντων ὁ Θεαγένης	Εὖγε	ἡ ἀλάστωρ Ἀρσάκη» ἀνεβόησεν ὅτι
[8, 9]	ἐν τέλει Περσῶν ὑφέξουσαν. Ἤδη	δὲ	ἀγομένης τὸ οἰνοχοῆσαν τῇ Κυβέλῃ
[8, 15]	ἠδικηκότες ὡς ἀκριβῶς ἔγνων τὴν	δὲ	ἀδικήσασαν ἐκποδὼν ἔχοντες. Ταῦτ´ ἔλεγεν
[8, 15]	τοῦ μὲν σατράπου καθυστεροῦντος τοῦ	δὲ	Αἰθιοπικοῦ στρατοῦ θᾶττον ἀκοῆς ἐπιβρίσαντος,
[8, 17]	πρότερον αἰχμαλώτους ἀγομένους τὸ παρὸν	δὲ	Αἰθίοψιν ὑπὸ χρηστοτέρας ἴσως τύχης
[8, 9]	οὖν σὺν εὐμενείᾳ προσδέξασθε τὴν	δὲ	ἀλάστορα καὶ ἀθεμιτουργὸν καὶ μοιχαλίδα
[8, 6]	ὑπὸ τῆς συνηθείας ἐπικλωμένη τὸ	δὲ	ἀληθὲς ἀποπειρωμένη ποίαν τινὰ γνώμην
[8, 9]	ἐν πυρίνῳ θαλάμῳ νυμφευομένην. Ἡ	δὲ	ἄλλοτε ἄλλῳ μέρει τῆς πυρᾶς
[8, 15]	παράσημα τὰ πολλὰ ἐπισύρων. Ἔλεγε	δὲ	ἅμα μὲν καὶ αὐτὸς χαίρων,
[8, 10]	καὶ οὐδὲν αἰτίαν· ἡ Χαρίκλεια	δὲ	ἀμφιβάλλειν ἐῴκει. Τὸ μὲν γὰρ
[8, 3]	τοῖς μὴ ἱερωμένοις ἀπηγόρευτο, δικαιῶν	δὲ	ἀνακομίζεσθαι τὴν αὐτὸς αὑτοῦ παρακαταθήκην.
[8, 17]	ἐκ τῶν ὄψεων γνωρίσαντες τοὺς	δὲ	ἀόπλους μὲν καὶ δεσμώτας κάλλει
[8, 5]	μὲν οἰόμενοι καὶ ἐρυθριῶσιν ἁλισκόμενοι	δὲ	ἀπαναισχυντοῦσιν, ὁ μὲν ἀγνοούμενος ὀκνηρότερος
[8, 16]	ἢ καθυπερτέρους αἰσθόμενοι διαδιδράσκουσιν· οἱ	δὲ	ἀπογινώσκουσιν αὐτίκα τὴν ἐπιδίωξιν ἐπτερωμένους
[8, 15]	Θηβῶν ὁ σατράπης ἀπαγγείλαντος αὐτὸς	δὲ	ἀποσταλείη πάντα τινὰ στρατιώτην καὶ
[8, 11]	ἀπὸ τοῦ σώματος ἀπαλλαγήν. Σοὶ	δὲ	ἄρα τί φράζει τὸ ἔπος
[8, 5]	ἐπικαλέσασθαι πρὸς βοήθειαν ἐνθυμούμενος· ἡ	δὲ	Ἀρσάκη Λόγος οὐδεὶς» εἰποῦσα τῆς
[8, 9]	μεγάλους τοὺς θεοὺς ἐπικαλεῖσθαι, τὴν	δὲ	Ἀρσάκην μὴ κατασχοῦσαν καθάλλεσθαί τε
[8, 3]	ἡμῖν καὶ φιλάνθρωπα προσμαρτυροῦντος ἀπανθρωπίαν	δὲ	αὖθις καταγινώσκοντος, εἰ μὴ δυνησόμεθα
[8, 4]	παρόν, κἀκεῖνος μὲν δουλοῦν, ἐλευθεροῦν	δὲ	αὕτη πέφυκε· κἀκεῖνο μέν ἐστι
[8, 7]	Ἀρσάκη καὶ ποιεῖν ἐκέλευεν. Ἡ	δὲ	αὐτίκα ὥρμησε καὶ καταλαβοῦσα τὴν
[8, 16]	θέαν τῶν ἐναντίων ἀποκρύψαντες· ὁ	δὲ	Βαγώας ἁλίσκεται προσπταίσαντι τῷ ἵππῳ
[8, 14]	Εὐφράτης κατὰ χώραν ἔμενεν· ὁ	δὲ	Βαγώας καὶ οἱ ἱππεῖς τῶν
[8, 12]	τύχας ἐπομνύντες οὕτω διῆγον. Ὁ	δὲ	Βαγώας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ
[8, 16]	μετὰ βοῆς ἐκδύντες μετέθεον. Ὁ	δὲ	Βαγώας καὶ τὸ ἄλλο ἱππικὸν
[8, 1]	γεγονέναι μὲν ὁ Ἀχαιμένης ἰδίᾳ	δὲ	βούλεσθαι φράζειν ἀπεκρίνατο. Κἀπειδὴ τῶν
[8, 3]	καὶ μένειν βουλομένοις ἦν. Νυνὶ	δὲ	γένους ὄντες τῶν ἐπὶ δόξης
[8, 5]	τὸ προφητικὸν ἀξίωμα ποιησαμένη πᾶσαν	δὲ	γυναικείαν αἰδῶ παραγκωνισαμένη, Ἀλλ´ οὐδὲ
[8, 3]	τοῦ μὲν ἐκδυσωπεῖν ἀφέμενος τὸ	δὲ	δίκαιον προβαλλόμενος, πλέον γὰρ τοῦτο
[8, 4]	μέν ἐστι βούλημα τυραννικόν, τουτὶ	δὲ	δόγμα βασιλικόν. Εἰρήνην δὲ καὶ
[8, 3]	Χαρίκλειαν τοὺς αἰχμαλώτους ἀδελφοὺς βασιλέως	δὲ	δούλους, βασιλεῖ διαπεμφθησομένους ἀπόστειλον· ἀλλ´
[8, 15]	ἰδίᾳ τι φράσας ἡσύχαζεν. Ὁ	δὲ	εἰς βραχὺ κατηφήσας καὶ ἐν
[8, 16]	τοὺς ὅσοι Τρωγλοδύται σφῶν (ἦσαν	δὲ	εἰς διακοσίους) προτέρους ἐπαφέντες. Τρωγλοδύται
[8, 13]	ἑκούσῃ τοὺς νέους ἐκδούσῃ. Σὺ	δὲ	εἰς καιρὸν ἥκων ἴσθι καὶ
[8, 9]	δοῦναι μὲν τῇ Χαρικλείᾳ, προληφθεῖσαν	δὲ	εἴτε ὑπὸ θορύβου τῆς κατὰ
[8, 6]	ἀλλ´ εἰς ἀνάγκην παραδεδωκέναι, αὐτὴ	δὲ	ἐκ τῶν ἐναντίων ἐπιτείνειν τὰ
[8, 16]	ἴσως ἂν καὶ διαφυγόντες) πλέον	δὲ	ἑκόντες ὑποκατακλινόμενοι, τοῦ Θεαγένους πρὸς
[8, 10]	θείᾳ παντάπασιν ἔοικεν εὐεργεσίᾳ τὸ	δὲ	ἐν τοσούτοις ἐξετάζεσθαι δυστυχήμασιν ἀδιαστάτως
[8, 16]	προῦπτον δρασμὸν ἐμφαίνειν ἀπιόντες· οἱ	δὲ	ἐπεδίωκον, τοὺς ὅσοι Τρωγλοδύται σφῶν
[8, 5]	πλέον ἀποδειλιᾷ τὴν πρᾶξιν. Λυπεῖ	δὲ	ἐπὶ πᾶσιν Ἀχαιμένης· οὐχὶ μηνυτὴς
[8, 5]	τῷ νέῳ λάβρως ὑποπιμπράμενος· ὁ	δὲ	ἔστιν ἀπηνής τε καὶ ἀμείλιχος,
[8, 3]	ἀχθήσονται καὶ Ἀχαιμένης πιστευθήσεται. Πρὸς	δὲ	Εὐφράτην τὸν κατὰ τὴν Μέμφιν
[8, 3]	Ὁ δὴ Θύαμις θαυμάσας Δεσποτεύεις	δὲ»	ἔφη σὺ τούτων πῶς; Πολέμου
[8, 6]	τῇ Κυβέλῃ, τοῦτο προστεταγμένον. Ἡ	δὲ	ἐφοίτα συνεχῶς καὶ τροφὰς κρύφα
[8, 11]	συμπίπτοντα τρέπειν τὴν γνώμην. Χρηστότερα	δὲ	ἢ ὡς σοὶ παρίσταται μηνύειν
[8, 12]	ἄλλους καθεύδειν ἐάσαντα προσέταττεν. Ἐπειδὴ	δὲ	ἧκεν ὁ παῖς καὶ τὴν
[8, 16]	ἄυπνοι τὴν λόχμην ἐπετείχιζον. Ἄρτι	δὲ	ἡμέρας ὑποφαινούσης τὸν Βαγώαν καὶ
[8, 9]	ἢ τὸ ἴδιον ἀλγύνει. Τοῖς	δὲ	ἦν παραψυχὴ μᾶλλον τὸ γινόμενον
[8, 6]	μαλάσσοιτο πρὸς τῶν στρεβλώσεων. Ὁ	δὲ	ἦν πλέον ἀνὴρ τότε καὶ
[8, 9]	παντοίως τὴν φλόγα ἐρεθίζοντες. Ὡς	δὲ	ἠνύετο οὐδὲν, ἔτι καὶ πλέον
[8, 16]	εἰς τὸ ἀκίνητον πηρωθείς. Ἁλίσκονται	δὲ	Θεαγένης καὶ Χαρίκλεια τὸ μέν
[8, 11]	παντάρβῃ τὴν σφενδόνην διάδετος γράμμασι	δὲ	ἱεροῖς τισιν ἀνάγραπτος καὶ τελετῆς,
[8, 9]	καὶ λυμαινομένου μὲν οὐδὲν ὑποχωροῦντος	δὲ	καθ´ ὃ μέρος ὁρμήσειεν ἡ
[8, 15]	οὐκέτι κατὰ κορυφὴν ἡλίου πλάγια	δὲ	καὶ ἀπὸ τῶν δυσμικωτέρων βάλλοντος
[8, 3]	ἂν αὐτὸς καταλαμβάνοιτο ἐπιστείλας. ~Ἐνεχείριζε	δὲ	καὶ γράμματα τὸ μὲν πρὸς
[8, 9]	ὑπονοίᾳ τῆς φαρμακείας ὑπαγόμενοι, τινὲς	δὲ	καὶ δέει τῆς Ἀρσάκης καὶ
[8, 11]	οὔτε δῆλα οὔτε εὔπιστα, θεοῖς	δὲ	καὶ δυνατὰ καὶ μελήσει τοῖς
[8, 1]	ἐλαττόνων καταρρακτῶν ἀνωτέρω μικρόν, Συήνης	δὲ	καὶ Ἐλεφαντίνης ἑκατόν που τοῖς
[8, 17]	ἀόπλους μὲν καὶ δεσμώτας κάλλει	δὲ	καὶ εὐγενείᾳ διαπρέποντας ἠρώτων οἵτινες
[8, 9]	ἐπὶ τὴν θέαν ἠπείχθησαν. Ἀφίκετο	δὲ	καὶ ἡ Ἀρσάκη καὶ θεωρὸς
[8, 9]	μὲν ἀθεμίτῳ γυναίῳ βοηθοῦντες ἅμα	δὲ	καὶ νόμοις τοῖς Περσῶν καὶ
[8, 15]	μετὰ Ἀρσάκην ἀπελθοῦσαν ἐσομένην. Ἔχαιρον	δὲ	καὶ οἱ περὶ τὸν Θεαγένην
[8, 9]	κρίσιν τῶν μὲν εὐτρεπιζομένων τῶν	δὲ	καὶ ὁρμησάντων, ἐπέβη προλαβοῦσα τῆς
[8, 3]	θᾶττον τοὺς νέους ἐκδοῖεν· ἐξώρμησε	δὲ	καὶ Ὀροονδάτης ἐπὶ τὸν πρὸς
[8, 6]	τὴν εὐνούχων ζηλοτυπίαν νοσῶν, σμυχόμενος	δὲ	καὶ πάλαι κατὰ τοῦ Θεαγένους
[8, 4]	τουτὶ δὲ δόγμα βασιλικόν. Εἰρήνην	δὲ	καὶ πόλεμον οὐχ ἡ τῶν
[8, 6]	καὶ εἰδότι μέν, μὴ προσποιουμένῳ	δὲ	καὶ πυνθανομένῳ δῆθεν τὴν αἰτίαν
[8, 12]	εἰς τὸ λαθεῖν ἀποχρώμενος. Εἰ	δὲ	καὶ τὰ πρὸς Ἀρσάκην ἐπεσταλμένα
[8, 1]	μὲν {καὶ} τὰς Φίλας ἐξῄτει	δὲ	καὶ τὰ σμαράγδεια μέταλλα (καὶ
[8, 1]	καταρράκταις τὴν Αἰθιοπίαν ὁριζομένων, Αἰγυπτίων	δὲ	καὶ τὰς Φίλας κατὰ τὴν
[8, 14]	κατασκήψαντες ἀναπνεῦσαι μὲν αὐτοὶ ἀναπνεῦσαι	δὲ	καὶ τὴν ἵππον ἀναψῦξαι δὲ
[8, 14]	δὲ καὶ τὴν ἵππον ἀναψῦξαι	δὲ	καὶ τὴν κόρην. Καὶ ἦν
[8, 17]	σατράπου Περσῶν Βαγώαν ἀπεκρίνατο ἑαυτὸν	δὲ	καὶ τὴν Χαρίκλειαν Ἕλληνας γένος
[8, 9]	μειονεκτεῖν τῶν ἐρωτικῶν οἰόμενος. Προσῆν	δὲ	καὶ τὸ προσομιλεῖν ἀλλήλοις καὶ
[8, 8]	Χαρίκλειαν καὶ ἀναλαμβάνειν ἐπειρᾶτο, κατειλήφει	δὲ	καὶ τοὺς παρόντας· τὸ γὰρ
[8, 6]	μετακαλεσαμένη τὰ δεδογμένα προσέταξεν. Ὁ	δὲ	καὶ φύσει μὲν τὴν εὐνούχων
[8, 11]	τῇ συνεκτεθείσῃ μοι ταινία (νυνὶ	δὲ	κατὰ γαστέρα τὴν ἐμὴν εἰλημένῃ)
[8, 16]	οὐδὲ ἀρχὴν ἐδιδάχθησαν ἀπὸ σφενδόνης	δὲ	κατὰ τὰς μάχας ἀκροβολιζόμενοι ἢ
[8, 12]	ἀντίστασις ηὐτρεπίσθαι πρὸς ἄμυναν, αὐτὸς	δὲ	κατά τινα παραπυλίδα τοῖς πολλοῖς
[8, 15]	ἐδόκει, πνευστιῶν μὲν αὐτὸς ἱδρῶτι	δὲ	καταρρεόμενον τὸν ἵππον χαλεπῶς ἀνέχων,
[8, 5]	εὐηνίου τὴν ψυχὴν νομισθέντος· ἐπειδὴ	δὲ	κατεξανίσταται ὡς ἐρωμένης, λαμβανέτω πεῖραν
[8, 11]	τῶν καταχθονίων ἔοικε λέγειν ἄμμιγα	δὲ	κούρῃ τῇ Περσεφόνῃ με συνέσεσθαι
[8, 11]	πάντα φοβουμένη δηλοῖ, τὸ παράγγελμα	δὲ	μὴ δεδοικέναι τὴν πυρὰν ἀξιοῖ.
[8, 11]	ὅπως τῆς διανοίας ἀπέβαλον νυνὶ	δέ	μοι εἰς μνήμην παραγέγονε. Τὸ
[8, 16]	εἰς διακοσίους) προτέρους ἐπαφέντες. Τρωγλοδύται	δὲ	μοῖρα μέν ἐστιν Αἰθιοπική, νομαδική
[8, 17]	μόνου τοῦ πιστεύσαντος ἀναρτώμενον) τοὺς	δὲ	νέους δῶρον τὸ κάλλιστον διακονίᾳ
[8, 13]	ἀθεμίτους πράξεις ἐπικρύπτειν οἴεται. Δεινὸς	δὲ	ὁ τῆς δίκης ὀφθαλμὸς ἐλέγχῳ
[8, 11]	εἴτε καὶ ἐναργῶς ὀφθείς· εἶχε	δέ,	οἶμαι, ὧδέ πως παντάρβην φορέουσα
[8, 11]	μοι εἰς μνήμην παραγέγονε. Τὸ	δὲ	ὄναρ ἔπος ἦν εἰς μέτρον
[8, 16]	τε καὶ Ἀράβων ὅμορος, δρόμου	δὲ	ὀξύτητα φύσει τε εὐτυχοῦντες καὶ
[8, 11]	δεσμὰ τὰ Ἀρσάκης ἀποφυγόντα. Τὸ	δὲ	ὅπως ἡμῖν μὲν οὔτε δῆλα
[8, 7]	μὲν ἀπατηλὸν συνήθως ὑφορωμένη τοῖς	δὲ	ὅρκοις ἐν μέρει πειθομένη καὶ
[8, 6]	τὴν αἰτίαν οὐδὲν ἀποκρινόμενος, ἐπιτείνων	δὲ	ὁσημέραι τὰ τῆς κολάσεως καὶ
[8, 3]	μὲν καὶ ἄλλα προσήκοντας πλέον	δὲ	ὅτι ὁ πατὴρ Καλάσιρις τελευτῶν
[8, 5]	τὴν δίκην Ὀροονδάτης εἰσπράξεται. Τούσδε	δὲ	οὐ μεθήσομαι, τὸ μὲν παρὸν
[8, 12]	σου καὶ ἀπροσδόκητος ἄφιξις; Ὁ	δὲ	Οὐ πολλῶν» ἔφη δεῖ λόγων
[8, 9]	μὲν ἦν πικροτάτη κατήγορος· ἀπελογεῖτο	δὲ	οὐδὲν ἡ Χαρίκλεια ἀλλ´ ὡμολόγει
[8, 17]	πολεμίους τοὺς ἐπιόντας ὑποτιθεμένη, φράζουσα	δὲ	οὐδὲν τῷ Θεαγένει τῶν νοουμένων
[8, 9]	δὲ πρὸς τὸν θάνατον· ἤνυε	δὲ	οὐδέν, ὑποχωροῦντος ἀεὶ τοῦ πυρὸς
[8, 6]	Ἀρσάκη καὶ ἐντέταλτο τιμωρούμενος, εἰσφοιτᾶν	δὲ	οὐδενὶ παριεὶς ἢ μόνῃ τῇ
[8, 9]	τὴν ἐκείνης ἐφόρμησιν. Οἱ δήμιοι	δὲ	οὐκ ἀνίεσαν ἀλλ´ ἐνέκειντο πλέον
[8, 5]	δοξάζουσα γνώσῃ τοῖς ἔργοις· αὐτὴ	δὲ	οὕτως ὑπτίως προσιοῦσα τῷ σαυτῆς
[8, 5]	ἀπατηλαῖς γοῦν ἐπαγγελίαις παρηγορῶν νῦν	δὲ	παντάπασι καὶ ἀπαρακαλύπτως τὰ πρός
[8, 9]	τῇ Κυβέλῃ τὸ φάρμακον εἰληφέναι	δὲ	παρ´ αὐτῆς ἐκείνης ἐφ´ ᾧ
[8, 3]	Ἀρσάκης εἴτε καὶ ἀκούσης· πάντως	δὲ	παράδος ἢ αὐτὸς ἴσθι δέσμιος
[8, 8]	ἀλλὰ τὰ μὲν νεύμασι τὰ	δὲ	παραφθεγγομένη Χαρίκλειαν εἶναι τὴν ἐπιβουλεύσασαν
[8, 9]	ἔφη, τῆς οὐδὲν αἰτίας. Τῶν	δὲ	περιεστώτων θαυμασάντων καὶ σαφῶς ὅτι
[8, 5]	ὁ μὲν ἀγνοούμενος ὀκνηρότερος ὁ	δὲ	πεφωραμένος θρασύτερος καθιστάμενος· ὡς δὴ
[8, 16]	ἐπὶ τὴν Συήνην ἤλαυνεν. ~Ἤδη	δὲ	πλησιάζων Αἰθιοπικῷ περιπίπτει λόχῳ καὶ
[8, 14]	διαρρεομένου τοῦ παντὸς ἀνάπλεων πολλὴν	δὲ	πόαν καὶ χιλὸν ἄφθονον ἐνδαψιλεύσασθαι
[8, 1]	τοῦ νέου καὶ ἀντέχοντος, δέος	δὲ	πραχθῆναι βιασθέντος ἢ καὶ τῷ
[8, 13]	κολάσεσιν οὔτοι ἑκόντος ἐμοῦ κελευομένου	δὲ	πρὸς Ἀρσάκης ὑποστάντας τἄλλα δέ,
[8, 14]	οὐκ ἐπὶ θάνατον ἄγοιντο, ἄγοιντο	δὲ	πρὸς Ὀροονδάτην ἐκδιδάσκων. ~Ἤδη δὲ
[8, 9]	γὰρ αὐτόπται γεγόνεσαν ἀγομένης οἱ	δὲ	πρὸς τῆς ἀκοῆς τάχιστα κατὰ
[8, 9]	θαυμάζουσα μὲν τὸ γινόμενον ἐπισπεύδουσα	δὲ	πρὸς τὸν θάνατον· ἤνυε δὲ
[8, 8]	τὴν Ἀρσάκην αὐτίκα ἤγετο· τῆς	δὲ	πυνθανομένης εἰ τὸ φάρμακον αὐτὴ
[8, 5]	τυχεῖν τῶν κατὰ γνώμην. Ἔνεστι	δέ	σοι μηδὲ λυπεῖν τὸν ὀφθαλμὸν
[8, 13]	ἕνα θάνατον ἀμφοτέροις χαρίσασθε. Συμπαρεκάλει	δὲ	τὰ αὐτὰ καὶ ἡ Χαρίκλεια.
[8, 9]	ἀναστέλλειν τὸν ὄχλον ἐπιτάξασα. Οἱ	δὲ	τὰ μὲν ἠγανάκτουν καὶ ἀνθίστασθαι
[8, 12]	ἅτερος ὑπὲρ θατέρου διεγγυώμενοι, νῦν	δὲ	τὰ τελευταῖα ἀλλήλοις ἐπισκήπτοντες καὶ
[8, 3]	αὑτοῦ μηνυθέντα δείξειεν ἐπαληθεύων. Κατὰ	δὲ	τὰς αὐτὰς ἡμέρας καὶ κατὰ
[8, 11]	παρὰ τὴν μνηστείαν δοθείς, λίθῳ	δὲ	τῇ καλουμένῃ παντάρβῃ τὴν σφενδόνην
[8, 9]	πλησιάζειν μὲν οὐκ ἐθάρσουν ἐξάλλεσθαι	δὲ	τῇ κόρῃ τῆς πυρκαϊᾶς ἐνεκελεύοντο·
[8, 10]	τὴν ἄδικον Ἀρσάκης συκοφαντίαν κατελεησάντων	δὲ	τὴν ἀθῷον καὶ οὐδὲν αἰτίαν·
[8, 15]	δὲ πρὸς Ὀροονδάτην ἐκδιδάσκων. ~Ἤδη	δὲ	τῆς ἄγαν μεσημβρίας χαλώσης οὐκέτι
[8, 9]	καὶ ἀπορρήτως ἐπιφέρεσθαι προνοουμένη τότε	δὲ	τῆς ἐσθῆτος ἐντὸς καὶ ὑπὸ
[8, 11]	βίου καὶ τῶν ἀναγκαίων, εἰ	δέ	τι πάσχοιμι καλλωπίσματα ἔσχατα καὶ
[8, 8]	καθαρεύω κἀγὼ τοῦ φόνου· εἰ	δέ	τι πέπονθεν ὑπὸ τῶν σῶν
[8, 9]	καὶ Περσικῇ τιμωρίᾳ ὑποβαλεῖν, ἴσως	δέ	τι πρὸς τὴν ὄψιν καὶ
[8, 11]	ἦν εἰς μέτρον ἡρμοσμένον, ἔλεγε	δὲ	τὸ ἔπος ὁ θειότατος Καλάσιρις,
[8, 11]	ἐπαγομένη τότε μὲν ἠγνόουν συνίημι	δὲ	τὸ παρὸν ὡς ἔοικε. Τὰ
[8, 15]	καὶ τυραννικὸν ζώσης βαρυνόμενος, ἅμα	δὲ	τοὺς νέους ἐπιρρωννύς τε καὶ
[8, 3]	ὀλιγωρεῖς, εὐθύνας ὑφέξεις· τὸ παρὸν	δὲ	τοὺς ξένους Ἕλληνας τοὺς αἰχμαλώτους
[8, 13]	μεγέθους ἅμα καὶ κάλλους· οἱ	δὲ	τοῦτο ἐκεῖνο εἶναι νομίσαντες καὶ
[8, 3]	ὄντες τῶν ἐπὶ δόξης ἄλλως	δὲ	τύχης ἐπηρείαις ποικίλαις κεχρημένοι καὶ
[8, 10]	τὰ ἔσχατα μὲν βάλλοντος ἐκ	δὲ	τῶν ἀπόρων διασῴζοντος. ~Καὶ ἔτι
[8, 11]	συμβαίνοντα» ἔφη ὁ Θεαγένης· ἐκ	δὲ	τῶν εἰς αὔριον κινδύνων ποία
[8, 1]	καὶ τριῶν ἡμερῶν ἀντισχοῦσαν πλήθει	δὲ	τῶν ἐναντίων καὶ μηχαναῖς τειχομάχοις
[8, 9]	οἰνοχοῆσαν τῇ Κυβέλῃ παιδισκάριον (ἦν	δὲ	τῶν Ἰωνικῶν θάτερον τῶν εἰς
[8, 5]	νέοι θεραπευόμενοι μὲν ὑπερφρονεῖν βιαζόμενοι	δὲ	ὑπείκειν· ὥστε καὶ οὗτος πράξει
[8, 9]	ἠγανάκτουν καὶ ἀνθίστασθαι διεσκοποῦντο, τὰ	δὲ	ὑπεῖκον ἅμα τι καὶ τῇ
[8, 16]	τὴν ὅλην στρατιὰν βεβαιώσοντες, τότε	δὲ	ὑπὸ νυκτός τε καὶ τόπων
[8, 1]	προλαβόντων καὶ ἐπικρατούντων γινομένης, τότε	δὲ	ὑπὸ φρουρᾶς Αἰγυπτίων τε καὶ
[8, 9]	ἐπιφερομένων ὑμεῖς ἐστε μάρτυρες ἑκοῦσαν	δὲ	ὑπομένουσαν τὸν θάνατον διὰ τὰς
[8, 5]	μὲν παρὸν ἐμοὶ δουλεύοντας ὀλίγον	δὲ	ὕστερον ἀδελφῷ τῷ ἐμῷ βασιλεῖ
[8, 6]	ἔχει φειδὼ τοῦ ἐρωμένου τρέπειν	δὲ	φιλεῖ τὴν ἀποτυχίαν εἰς τιμωρίαν,
[8, 8]	συνειδότος τῆς συκοφαντίας ἀφροντιστοῦσα τὸ	δὲ	χαίρουσα εἰ Θεαγένους οὐκέτι ὄντος
[8, 6]	τὸ μὲν σῶμα καταπονούμενος τὴν	δὲ	ψυχὴν ἐπὶ σωφροσύνῃ ῥωννύμενος, καὶ
[8, 13]	δὲ πρὸς Ἀρσάκης ὑποστάντας τἄλλα	δέ,	ὡς ἔοικεν, εὖ γεγονότας καὶ
[8, 17]	τὸν μὲν ὡς τραυματίαν τοὺς	δὲ	ὡς ὑπὸ τῶν δεσμῶν εἰς
[8, 6]	Ἀχαιμένους ὅσον οὐδέπω προσδοκῶσα, νῦν	δὲ	ὡς φθήσεται αὐτὴν διαχρωμένη τάχα
[8, 11]	φαινόμενος, πεφοίτηκε καὶ λέγειν ἐδόκει	τοιάδε	Αἰθιόπων εἰς γαῖαν ἀφίξεαι ἄμμιγα
[8, 3]	ἡμέρας καὶ κατὰ τὴν Μέμφιν	τοιάδε	ἐγίνετο. Ἄρτι τοῦ Ἀχαιμένους ἀποδράντος
[8, 4]	ὦ Ἀρσάκη» ἔφη οὐ πόλεμος	τάδε	ἀλλ´ εἰρήνη τὸ παρόν, κἀκεῖνος
[8, 5]	κατὰ γνώμην. Ἔνεστι δέ σοι	μηδὲ	λυπεῖν τὸν ὀφθαλμὸν τοῖς γινομένοις,
[8, 7]	καὶ τοῦ μὴ ὁρᾶσθαι αὐτὸν	μηδὲ	φοιτᾶν συνήθως εἰς τὸ δωμάτιον
[8, 3]	Θύαμις· καὶ γὰρ ἐν ἀφθονωτέροις	τῇδε	πλέον ἢ παρ´ ἡμῖν οἶδα
[8, 11]	συνέσεσθαι καὶ λύσιν δεσμῶν τὴν	ἐνθένδε	ἀπὸ τοῦ σώματος ἀπαλλαγήν. Σοὶ
[8, 3]	τὸν κατὰ τὴν Μέμφιν ἀρχιευνοῦχον	τοιόνδε	Ὑπὲρ μὲν ὧν οἰκίας τῆς
[8, 5]	αὐτῷ τὴν δίκην Ὀροονδάτης εἰσπράξεται.	Τούσδε	δὲ οὐ μεθήσομαι, τὸ μὲν
[8, 13]	καὶ τὴν εἰς δύναμιν ἐπικουρίαν	σύσπευδε.	Καὶ κατελέει παντοίως ἀθλίους μὲν
[8, 16]	τὴν κατασκοπὴν ὡπλισμένοι κούφως ἐστάλησαν)	οὐδὲ	ἀκριβῶς τὴν θέαν ἀνασχόμενοι πρὸς
[8, 16]	ἀσκοῦντες, τὴν μὲν βαρεῖαν ὅπλισιν	οὐδὲ	ἀρχὴν ἐδιδάχθησαν ἀπὸ σφενδόνης δὲ
[8, 4]	γε μὴν πρέπον ἢ συμφέρον	οὐδὲ	εἰς ἀμφισβήτησιν καθίσταται· πῶς γὰρ
[8, 9]	καὶ θεοῖς τὸ ἔργον ἐπιγράφοντες;	Οὐδὲ	ἐννοήσετε σωφρονήσαντες ὡς τοῦτο καὶ
[8, 13]	ἐνδεικνυμένη. Ἐγὼ δ´ ἂν ταῦτα	οὐδὲ	ἐρρωμένῃ ἔδωκα, θᾶττον ἂν προαποθανούσῃ
[8, 9]	ἀνέπλαττεν. Ἐφ´ οἷς οἱ δικάζοντες	οὐδὲ	μελλήσαντες μικροῦ μὲν ἐδέησαν ὠμοτέρᾳ
[8, 2]	ὥσπερ εἰς ἄρκυς ἐμβεβλημένος· καὶ	οὐδὲ	μικρὸν ὑπερθέμενος Βαγώαν τινὰ τῶν
[8, 11]	ἐν ὥρᾳ μιᾷ καταδικάσειεν ὡς	οὐδὲ	τελευτὴν ἂν τοῦτο ἐθέμην ἀλλὰ
[8, 5]	δὲ γυναικείαν αἰδῶ παραγκωνισαμένη, Ἀλλ´	οὐδὲ	τῶν εἰς Μιτράνην» ἔφη δεδραμένων
[8, 3]	γράμματα τὸ μὲν πρὸς Ἀρσάκην	ὧδε	ἔχον Ὀροονδάτης Ἀρσάκῃ. Θεαγένην καὶ
[8, 11]	ἐναργῶς ὀφθείς· εἶχε δέ, οἶμαι,	ὧδέ	πως παντάρβην φορέουσα πυρὸς μὴ
[8, 12]	ἐπεσταλμένα λυσιτελὲς ἀποδοῦναι πρότερον, αὐτὸς	δοκίμαζε.	~Ὑποδεξάμενος οὖν ὁ Εὐφράτης τὰς
[8, 6]	ἐν δεσμοῖς εἶχε σιδηροῖς καὶ	ἐπίεζε	λιμῷ καὶ αἰκίαις, εἰς οἴκημα
[8, 2]	πρότερον οὔτε αὖθις δυνήσεται, Μικρὰ	νόμιζε»	λέγων πάσας σοι τὰς παλλακίδας
[8, 3]	οὗπερ ἂν αὐτὸς καταλαμβάνοιτο ἐπιστείλας.	~Ἐνεχείριζε	δὲ καὶ γράμματα τὸ μὲν
[8, 12]	γε τούτου τῆς σφραγῖδος τοὐπίσημον	ἀναγνώριζε	καὶ ὡς Ὀροονδάτης ἐστὶν ὁ
[8, 11]	τρόπον τὰ νῦν ἐπινοούσης. Καὶ	εἴθε	γε ἅμα κατ´ ἀμφοτέρων καὶ
[8, 9]	ἐμὲ μὲν οὖν σὺν εὐμενείᾳ	προσδέξασθε	τὴν δὲ ἀλάστορα καὶ ἀθεμιτουργὸν
[8, 9]	δρῶσαν Ἀρσάκην ὡς ὅτι τάχιστα	τιμωρήσασθε.	Καὶ εἰποῦσα, πάντων ἐκβοώντων τι
[8, 13]	ἅμα καὶ ἕνα θάνατον ἀμφοτέροις	χαρίσασθε.	Συμπαρεκάλει δὲ τὰ αὐτὰ καὶ
[8, 9]	τὸν δῆμον ἰταμὸν ἐνορῶσαν, Οὐκ	αἰσχύνεσθε»	εἰπεῖν ἀλιτήριον γυναῖκα καὶ φαρμακίδα
[8, 9]	δημοσίᾳ δι´ ὑμᾶς ἐσόμενον καὶ	γνώσεσθε	αὐτήν τε ὁμολογοῦσαν καὶ ὑπὸ
[8, 8]	πυνθανομένης εἰ τὸ φάρμακον αὐτὴ	σκευάσειε	καὶ εἰ μὴ βούλοιτο λέγειν
[8, 9]	τὴν πάντων τιμιωτέραν καὶ εὐνουστέραν	ἀπολέσειε,	μάρτυρας τοὺς δικαστὰς ἐπικαλουμένη ὡς
[8, 9]	ἀκτῖνα ἔβαλλεν ὁ ἥλιος ἀνατείνασα,	Ἥλιε»	ἀνεβόησε καὶ Γῆ καὶ δαίμονες
[8, 11]	εἴτε θεὸς εἰς Καλάσιριν φαινόμενος,	πεφοίτηκε	καὶ λέγειν ἐδόκει τοιάδε Αἰθιόπων
[8, 11]	τισιν ἀνάγραπτος καὶ τελετῆς, ὡς	ἔοικε,	θειοτέρας ἀνάμεστος παρ´ ἧς εἰκάζω
[8, 11]	γὰρ Αἰθιόπων τὴν τῶν καταχθονίων	ἔοικε	λέγειν ἄμμιγα δὲ κούρῃ τῇ
[8, 11]	συνίημι δὲ τὸ παρὸν ὡς	ἔοικε.	Τὰ γὰρ συνεκτεθέντα μοι γνωρίσματα
[8, 5]	ὦ Κυβέλη πάντα κίνει πᾶσαν	εὕρισκε	μηχανὴν πρὸς ὀξὺ καὶ τὴν
[8, 12]	λόγων ἀλλὰ τουτὶ τὸ γράμμα	ἀναγίνωσκε	λαβὼν καὶ πρό γε τούτου
[8, 4]	μὲν δουλοῦν, ἐλευθεροῦν δὲ αὕτη	πέφυκε·	κἀκεῖνο μέν ἐστι βούλημα τυραννικόν,
[8, 4]	τῶν χρωμένων διάταξις ἀληθέστερον γνωρίζειν	πέφυκε·	τὸ μὲν δίκαιον τούτοις τιθεμένη
[8, 14]	καὶ τοῖς περὶ τὸν Θεαγένην	μετέδωκε	διωθουμένους τὰ πρῶτα ἐπαναγκάσας, καὶ
[8, 11]	γάρ που καὶ ἀθανασίαν ὡς	ὤφελε,	καθὰ τὴν πρὸς τὰς πυρκαϊὰς
[8, 12]	θορυβούμενον καὶ Τίς οὑτοσί; βοῶντα	κατέστελλε	Βαγώας ἐγώ» λέγων, ἀλλὰ φῶς
[8, 5]	παντάπασι καὶ ἀπαρακαλύπτως τὰ πρός	με	ἀπαγορεύων· ὃ δή με καὶ
[8, 7]	τὸ γὰρ συνεχῶς σε πρός	με	διαψεύδεσθαι τὸ πιστὸν τῶν παρά
[8, 5]	πρός με ἀπαγορεύων· ὃ δή	με	καὶ διαταράττει μᾶλλον μὴ δή
[8, 11]	ἄμμιγα δὲ κούρῃ τῇ Περσεφόνῃ	με	συνέσεσθαι καὶ λύσιν δεσμῶν τὴν
[8, 8]	τῶν κατ´ ἐμοῦ βασάνων· ἔχεις	με	τὴν φαρμακίδα τῆς καὶ θρεψαμένης
[8, 9]	καὶ τιμωροί, καθαρὰν μὲν εἶναί	με	τῶν ἐπιφερομένων ὑμεῖς ἐστε μάρτυρες
[8, 11]	ἐν ταῖς φλογώσεσι δωρουμένην, ἣ	κἀμὲ	τυχὸν συμβουλήσει θεῶν περιέσωσε. Ταῦτα
[8, 3]	τοὺς αἰχμαλώτους Βαγώᾳ παράδος ὡς	ἐμὲ	ἀχθησομένους ἑκούσης Ἀρσάκης εἴτε καὶ
[8, 3]	ἐπανήκειν, ὧν εἰς τὴν σύλληψιν	ἐμὲ	κληρονόμον ὁ πατὴρ καταλέλοιπεν, ὄντων
[8, 9]	τὰς ἀφορήτους τῆς τύχης ἐπηρείας·	ἐμὲ	μὲν οὖν σὺν εὐμενείᾳ προσδέξασθε
[8, 11]	μαντεύματα φήνασιν· ἡ γοῦν εἰς	ἐμὲ	πρόρρησις ἤδη, ὡς οἶσθα, βουλήματι
[8, 7]	λιπαρηθεῖσα· ὥστε ἀνίστασο καὶ σαυτὴν	ἀναλάμβανε	μικρὸν καὶ τροφῆς σὺν ἡμῖν
[8, 5]	Ἀχαιμένους οὐ φαινομένου δι´ ὑποψίας	ἐλάμβανε,	τῆς Κυβέλης εἴ ποτε πυνθάνοιτο
[8, 9]	σῶν ἀνόμων βουλευμάτων ἔννομος ὑπερόπτης.	~Ἐξέμηνε	τὰ εἰρημένα τὴν Ἀρσάκην καὶ
[8, 7]	νεύσασα μετ´ ἐκείνην αὐτὴ λαβοῦσα	ἔπινε.	Καὶ οὔπω τὸ πᾶν ἐκπέποτο
[8, 11]	νυνὶ δέ μοι εἰς μνήμην	παραγέγονε.	Τὸ δὲ ὄναρ ἔπος ἦν
[8, 9]	βουλήσει χρησάμενον, ὑπεδάκρυσέ τε καὶ	ἐστέναξε	καὶ Ὢ τῆς ἀθλίας» ἔφη,
[8, 12]	μὲν ἱππέας ὁ Βαγώας αὐτοῦ	κατέλιπε	τοῖς σατραπείοις ἐν κύκλῳ περιστήσας
[8, 10]	εἰς θεῶν εὐμένειαν τὸ αἴτιον	ἀνέφερε,	στυγησάντων μὲν τὴν ἄδικον Ἀρσάκης
[8, 8]	τὴν φαρμακίδα τῆς καὶ θρεψαμένης	σε	καὶ πρὸς τὰ κάλλιστα τῶν
[8, 11]	ἂν εἴην ἐγώ, μεθ´ ἧς	σε	πατρίδος τῆς ἐμῆς Αἰθιοπίας ἐπιβήσεσθαι
[8, 7]	ἡ Χαρίκλεια· τὸ γὰρ συνεχῶς	σε	πρός με διαψεύδεσθαι τὸ πιστὸν
[8, 5]	ἐμοῦ πέρι καὶ πίστεως εἰς	σὲ	τῆς ἐμῆς, ὦ δέσποινα, οὐκ
[8, 11]	γλυκύτατε» ἔφη Θεάγενες, ἡ συνήθειά	σε	τῶν δυστυχημάτων πάντα πρὸς τὸ
[8, 7]	σοι πάντα τήμερον καὶ πάσης	σε	φροντίδος ἀπαλλαγήσεσθαι. Μόνον μὴ προαναίρει
[8, 1]	αἰφνίδιον ἐπιστὰς τήν τε φρουρὰν	ἐξήλασε,	δύο μέν που καὶ τριῶν
[8, 11]	φαυλότατον νοεῖν τε καὶ εἰκάζειν	παρεσκεύασε,	φιλεῖ γὰρ ἄνθρωπος πρὸς τὰ
[8, 7]	γεγοητευμένῳ τὴν ἀντίδικον ἐκποδὼν ποιήσομαι.	Ἐπῄνεσε	ταῦτα ἡ Ἀρσάκη καὶ ποιεῖν
[8, 7]	ποιεῖν ἐκέλευεν. Ἡ δὲ αὐτίκα	ὥρμησε	καὶ καταλαβοῦσα τὴν Χαρίκλειαν ἐν
[8, 3]	καὶ θᾶττον τοὺς νέους ἐκδοῖεν·	ἐξώρμησε	δὲ καὶ Ὀροονδάτης ἐπὶ τὸν
[8, 9]	ἔβαλλεν ὁ ἥλιος ἀνατείνασα, Ἥλιε»	ἀνεβόησε	καὶ Γῆ καὶ δαίμονες ἐπὶ
[8, 13]	πεῖρά μοι καὶ τὰ ἔργα	παρέστησε	τὰ πάντα σώφρονας. Καὶ ἅμα
[8, 12]	Καὶ καταλαβὼν ἐπὶ τῆς εὐνῆς	ἀφύπνισέ	τε καὶ θορυβούμενον καὶ Τίς
[8, 6]	εἰς τὴν τοῦ ἔρωτος σύλληψιν,	ὁμόσε	χωρεῖν ἔγνω τοῖς κατειληφόσι καὶ
[8, 9]	καὶ φρουρεῖσθαι εἰς τὴν κρίσιν	ἐκέλευσε·	τούς τε δυναστὰς Περσῶν οἳ
[8, 9]	εἴτε καὶ δαιμονίᾳ βουλήσει χρησάμενον,	ὑπεδάκρυσέ	τε καὶ ἐστέναξε καὶ Ὢ
[8, 11]	ἣ κἀμὲ τυχὸν συμβουλήσει θεῶν	περιέσωσε.	Ταῦτα δ´ ἔχω καὶ συμβάλλειν
[8, 16]	τοῦ ποταμοῦ λόχμην ἐγκαταδύντες αὐτοῖς	τε	ἅμα εἰς φρουρὰν καὶ τοῖς
[8, 11]	μεμαντευμένα καὶ θεοῖς ἐπανέχοντες σῳζοίμεθά	τε	ἂν ἥδιον καί, εἰ δέοι,
[8, 17]	διαπρέποντας ἠρώτων οἵτινες εἶεν Αἰγύπτιόν	τε	ἀπὸ σφῶν ἕνα τε καὶ
[8, 9]	δὲ Ἀρσάκην μὴ κατασχοῦσαν καθάλλεσθαί	τε	ἀπὸ τῶν τειχῶν καὶ διὰ
[8, 9]	καὶ τοῖς δυναστεύουσι Περσῶν ἐπιβάλλειν	τε	αὐτὴν τῇ Χαρικλείᾳ τὰς χεῖρας
[8, 9]	νόμοις τοῖς Περσῶν καὶ βασιλεῖ	τε	αὐτῷ καὶ σατράπαις καὶ δυνασταῖς
[8, 5]	ἔφη ὥσπερ οὐ πρὸς ἐκείνου	τε	γενησόμενον ἐπ´ ὀλίγαις στρεβλώσεσιν ἑλέσθαι
[8, 9]	παράδοτε φυλαχθησομένην εἰς αὔριον τήν	τε	διὰ θανάτου τιμωρίαν ὑπὸ κρίσει
[8, 9]	εἰς τὴν κρίσιν ἐκέλευσε· τούς	τε	δυναστὰς Περσῶν οἳ τοῦ βουλεύεσθαι
[8, 12]	ἐκμοχλεύσας καὶ τῷ κατοικοῦντι φράσας	τε	ἑαυτὸν καὶ τὸ σιωπᾶν ἐπιστείλας
[8, 17]	ὁμογλώσσους τε καὶ ὁμοφώνους τοῖς	τε	ἐγχωρίοις καὶ πολεμίοις ἐπάγεσθαι ὑπὸ
[8, 16]	ὑπεριδόντες τὴν ἀντεφόρμησιν ἐθάρσησαν, ἀποσκευασάμενοί	τε	εἰς βραχὺ τοὺς ἐγκειμένους τὸν
[8, 7]	τε περιττεῦσαν ὀλίγον ἐκχέασα δριμύ	τε	εἰς τὴν θεράπαιναν ἐνεώρα καὶ
[8, 14]	κολάζειν ἔμελλεν ἐγκαταλιπόντες ἐφ´ ἵππου	τε	ἑκάτερον ἀναθέμενοι καὶ μέσους εἰς
[8, 9]	δεσμωτήριον ἀναθεμένη τὰ παρ´ ἐκείνου	τε	ἐν μέρει πυθομένη, συνθεμένη τε
[8, 1]	τοὺς πρεσβευτὰς εἴκαζεν, ὀλιγωρίαν τοῖς	τε	ἐνοικοῦσι καὶ φρουροῖς ἐμποιήσαντας καὶ
[8, 5]	μὲν οὖν Θύαμις ἐξῄει θεούς	τε	ἐπιμαρτυράμενος καὶ τοσοῦτον ἐπισκήψας, ὡς
[8, 9]	Ἀρσάκης νεύμασιν ἀπειλητικοῖς ἐγκελευομένης) ξύλα	τε	ἐπιφορτίζοντες καὶ τὴν ποταμίαν καλάμην
[8, 16]	εὐοπλούσης οἳ προαπεστάλησαν μὲν ὀπτῆρές	τε	ἐσόμενοι καὶ τὸ ἀσφαλὲς τῆς
[8, 16]	ὅμορος, δρόμου δὲ ὀξύτητα φύσει	τε	εὐτυχοῦντες καὶ ἐκ παίδων ἀσκοῦντες,
[8, 8]	τὴν ἐπιβουλεύσασαν ἐνεδείκνυτο. Καὶ ὁμοῦ	τε	ἡ γραῦς ἀπέπνει καὶ ἡ
[8, 14]	τρίτην οὐδαμοῦ γόνυ κάμψαντες τῆς	τε	ἡλιακῆς ἀκτῖνος τὸν φλογμὸν οἷα
[8, 1]	καταλαβόντες καὶ ἐνοικήσαντες ἀμφίβολον Αἰθίοψί	τε	καὶ Αἰγυπτίοις κατέστησαν, τῶν μὲν
[8, 11]	πολυτελέσι καὶ λίθοις ἐριτίμοις Ἰνδικοῖς	τε	καὶ Αἰθιοπικοῖς ἔστι καὶ δακτύλιος
[8, 9]	τὴν ὄψιν καὶ τὸ νέον	τε	καὶ ἄμαχον τῆς ὥρας παθόντες
[8, 5]	ὑποπιμπράμενος· ὁ δὲ ἔστιν ἀπηνής	τε	καὶ ἀμείλιχος, φιλανθρωπότερος τὰ πρῶτα
[8, 1]	διαδράντων ἔτι πλέον ἐξετάραξεν, ἀπροσδόκητός	τε	καὶ ἀπρόσκλητος ὀφθείς· καὶ μή
[8, 16]	μοῖρα μέν ἐστιν Αἰθιοπική, νομαδική	τε	καὶ Ἀράβων ὅμορος, δρόμου δὲ
[8, 9]	καὶ ἀκούουσα ἡ Χαρίκλεια νομίσασά	τε	καὶ αὐτὴ πρὸς θεῶν εἶναι
[8, 9]	παρηγορεῖν τε καὶ ἐπιθαρσύνειν εὐγενῶς	τε	καὶ γενναίως τὰς προσπιπτούσας τύχας
[8, 12]	διαναστήσαντες καὶ οἵτινες εἶεν εἰπόντες	τε	καὶ γνωρισθέντες ἐπὶ τὰ σατραπεῖα
[8, 15]	τὸν Θεαγένην τῇ ἀκοῇ, θεούς	τε	καὶ δίκην μεγάλους ἀνακαλοῦντες οὐδὲν
[8, 11]	πάντα πρὸς τὸ φαυλότατον νοεῖν	τε	καὶ εἰκάζειν παρεσκεύασε, φιλεῖ γὰρ
[8, 9]	προσομιλεῖν ἀλλήλοις καὶ τὸ παρηγορεῖν	τε	καὶ ἐπιθαρσύνειν εὐγενῶς τε καὶ
[8, 9]	καὶ δαιμονίᾳ βουλήσει χρησάμενον, ὑπεδάκρυσέ	τε	καὶ ἐστέναξε καὶ Ὢ τῆς
[8, 12]	καταλαβὼν ἐπὶ τῆς εὐνῆς ἀφύπνισέ	τε	καὶ θορυβούμενον καὶ Τίς οὑτοσί;
[8, 14]	συννόμοις {τε καὶ} φύλλοις ἐπηρεφῆ	τε	καὶ κατάσκιον· ἐνταῦθα ὁ Βαγώας
[8, 1]	φιλοφρονήσεις καὶ τὰς ἐκείνου διακονίας	τε	καὶ οἰνοχοΐας· καὶ ὡς πέπρακται
[8, 4]	καὶ ξένων οὕτως ἐκθύμως φαίνεσθαί	τε	καὶ ὁμολογεῖν ἀντεχομένην; ~Ἐπὶ τούτοις
[8, 17]	τε καὶ πραττομένων ἀποσταλέντες ὁμογλώσσους	τε	καὶ ὁμοφώνους τοῖς τε ἐγχωρίοις
[8, 15]	ἅμα δὲ τοὺς νέους ἐπιρρωννύς	τε	καὶ παρηγορούμενος, ἐλπίζων, ὅπερ ἦν,
[8, 17]	Αἰγύπτιόν τε ἀπὸ σφῶν ἕνα	τε	καὶ περσίζοντα τὴν φωνὴν εἰς
[8, 9]	μελλήσαντες μικροῦ μὲν ἐδέησαν ὠμοτέρᾳ	τε	καὶ Περσικῇ τιμωρίᾳ ὑποβαλεῖν, ἴσως
[8, 1]	τότε δὲ ὑπὸ φρουρᾶς Αἰγυπτίων	τε	καὶ Περσῶν κατεχομένης, ὁ τῶν
[8, 6]	τῆς εἰς τὴν Χαρίκλειαν εὐνοίας	τε	καὶ πίστεως παρεσχημένη, μόνον εἰ
[8, 9]	τύχας καὶ τοὺς ὑπὲρ σωφροσύνης	τε	καὶ πίστεως τῆς εἰς ἀλλήλους
[8, 17]	ὀπτῆρές τε καὶ σκοποὶ λεγομένων	τε	καὶ πραττομένων ἀποσταλέντες ὁμογλώσσους τε
[8, 17]	πάντως συνήσοντας. Οἱ γὰρ ὀπτῆρές	τε	καὶ σκοποὶ λεγομένων τε καὶ
[8, 9]	χαρᾶς ἅμα καὶ ἐκπλήξεως μέγα	τε	καὶ σύμφωνον ἐκβοῆσαι καὶ μεγάλους
[8, 9]	περὶ τὴν Χαρίκλειαν ὑπὸ συνηθείας	τε	καὶ συνδιαιτήσεως, εἴτε καὶ δαιμονίᾳ
[8, 7]	τὴν θεράπαιναν ἐνεώρα καὶ σπασμοῖς	τε	καὶ σφακελισμοῖς ὀξυτάτοις ἐπιέζετο. ~Θόρυβός
[8, 12]	ἐρωτικὰ πρὸς ἀλλήλους ἔσονται θεούς	τε	καὶ τὰς παρούσας τύχας ἐπομνύντες
[8, 9]	ὑπὲρ τῶν κοινῶν καὶ δικάζειν	τε	καὶ τιμωρίας ὁρίζειν τὴν ἰσχὺν
[8, 9]	ὑπὸ γῆν ἀνθρώπων ἀθεμίτων ἔφοροί	τε	καὶ τιμωροί, καθαρὰν μὲν εἶναί
[8, 16]	βεβαιώσοντες, τότε δὲ ὑπὸ νυκτός	τε	καὶ τόπων ἀπειρίας, ᾗ πορρωτάτω
[8, 5]	ἐν ᾧ τοὺς σφαγέας ἐκείνου	τε	καὶ τῶν σὺν αὐτῷ τὴν
[8, 10]	ἀδιαστάτως καὶ κολάσεσιν αἰκίζεσθαι ποικίλως	τε	καὶ ὑπερβαλλόντως θεηλατουμένων εἶναι καὶ
[8, 9]	Γῆ καὶ δαίμονες ἐπὶ γῆς	τε	καὶ ὑπὸ γῆν ἀνθρώπων ἀθεμίτων
[8, 6]	τοῦ Θεαγένους ἐξ ὧν ἑώρα	τε	καὶ ὑπώπτευεν, εὐθὺς ἐν δεσμοῖς
[8, 14]	καὶ ἄλλοις τοῖς Νείλου συννόμοις	{τε	καὶ} φύλλοις ἐπηρεφῆ τε καὶ
[8, 2]	ἐξέπεμπεν, ἄγειν ὡς αὐτὸν Θεαγένην	τε	καὶ Χαρίκλειαν ὡς ὅτι τάχιστα
[8, 8]	καὶ σφακελισμοῖς ὀξυτάτοις ἐπιέζετο. ~Θόρυβός	τε	κατειλήφει μὲν καὶ τὴν Χαρίκλειαν
[8, 9]	τὸν θαυμαστὸν αὐτῆς ἐρώμενον παντί	τε	μέλει τὰ δεσμὰ ἐπιβαλόντες Εὐφράτῃ
[8, 16]	τὸν δρασμὸν αὖθις ἐπέσπευδον τοῖς	τε	μύωψι τοὺς ἵππους ἐρεθίζοντες καὶ
[8, 13]	ἐπελθὼν Ἀρσάκη μὲν» ἔφη ἄλλως	τε	οἰμώξει καὶ τὸ παρὸν ἐν
[8, 8]	τῶν καιριωτέρων καθίκετο. Καὶ τό	τε	ὄμμα ἡ πρεσβῦτις ἐπίμπρατο καὶ
[8, 9]	ὑμᾶς ἐσόμενον καὶ γνώσεσθε αὐτήν	τε	ὁμολογοῦσαν καὶ ὑπὸ τῶν συνειδότων
[8, 16]	πλῆθος ὡς ὀλίγοι διοπτεύσαντες μικρόν	τε	παραδραμεῖν ἐνδόντες καὶ ὅτι ἄλλοι
[8, 15]	εὐδοκιμήσειν εἰ περισώσειεν αὐτῷ νεανίαν	τε	πᾶσαν τὴν ἄλλην τοῦ σατράπου
[8, 2]	τῶν πεπιστευμένων εὐνούχων προσκαλεσάμενος ἱππέας	τε	πεντήκοντα ἐγχειρίσας εἰς τὴν Μέμφιν
[8, 15]	ἀπὸ τῶν δυσμικωτέρων βάλλοντος τῶν	τε	περὶ τὸν Βαγώαν εἰς τὴν
[8, 7]	ἰλιγγιᾶν ἐφαίνετο ἡ πρεσβῦτις, τό	τε	περιττεῦσαν ὀλίγον ἐκχέασα δριμύ τε
[8, 14]	ἐνδαψιλεύσασθαι κτήνεσι νομὴν ἀπαυτοματίζοντα δένδρεσί	τε	Περσέαις καὶ συκομόροις καὶ ἄλλοις
[8, 1]	διακηρυκευσάμενος καὶ οὐ τυχών) ὀλίγαις	τε	προφθῆναι τοὺς πρεσβευτὰς ἡμέραις ἐπιτρέψας
[8, 14]	τὰ δένδρα ποιησάμενος καὶ αὐτός	τε	σίτου μετέλαβε καὶ τοῖς περὶ
[8, 17]	Ὡς οὖν ὁ Θεαγένης ὑπό	τε	συνδιαιτήσεως ἤδη μακρᾶς τῆς Αἰγυπτίας
[8, 9]	τε ὡς ἐδόκει κατασπασαμένη τούς	τε	συνεκτεθέντας ὅρμους ἀεὶ μὲν καὶ
[8, 15]	ὁδοιπορίαν ἐπιψυχούσης ἄραντες ἤλαυνον αὐτήν	τε	τὴν ἑσπέραν καὶ τὴν συνεχῆ
[8, 16]	καὶ τὸ ἄλλο ἱππικὸν ὑπό	τε	τῆς ἀπροσδοκήτου βοῆς πτοίας ἐμπέπληστο
[8, 9]	κρεῖττον ἀρνουμένη τὴν εὐεργεσίαν ἐξήλατό	τε	τῆς πυρᾶς ὡς τὴν μὲν
[8, 14]	πρὸς ἑλιγμὸν ἡμίκυκλον ἐκτραπὲν πρός	τε	τὸ ἀντίθετον τῆς ἐκτροπῆς ἐπιστρέψαν
[8, 15]	διακονίαν ἐπισκιάσοντα καὶ κόρην ἀπρόσμαχόν	τε	τὸ κάλλος καὶ εἰς γυναῖκα
[8, 14]	κατ´ Αἴγυπτον οὐκέτ´ ἀνεχόμενοι πιεζόμενοί	τε	ὑπ´ ἀγρυπνίας καὶ πλέον τὴν
[8, 1]	ἀπαγγείλαντας, αὐτὸς αἰφνίδιον ἐπιστὰς τήν	τε	φρουρὰν ἐξήλασε, δύο μέν που
[8, 5]	τὴν ἐπιτυχίαν» εἰς τὸν θάλαμόν	τε	χωρισθεῖσα καὶ τὴν Κυβέλην προσκαλεσαμένη
[8, 9]	πᾶν ἔγκλημα {καὶ θάνατον} ἐπαγόμενόν	τε	ὡμολόγει καὶ μὴ ἐπαγόμενον ἀνέπλαττεν.
[8, 9]	τε ἐν μέρει πυθομένη, συνθεμένη	τε	ὡς δεήσει πάντα θάνατον ἐπαγόμενον
[8, 9]	καὶ τύχης ἀσπόνδου, τὰ τελευταῖά	τε	ὡς ἐδόκει κατασπασαμένη τούς τε
[8, 11]	πέλει. Καὶ ὁ Θεαγένης διεσείσθη	τε	ὥσπερ οἱ κάτοχοι καὶ ἐφ´
[8, 11]	ἀξιοῖ. Καὶ ἡ Χαρίκλεια Ὦ	γλυκύτατε»	ἔφη Θεάγενες, ἡ συνήθειά σε
[8, 9]	κελεύσασα Ὡς ἔχει» ἔφη δεσμῶν	ἄγετε	τὴν ἀλιτήριον καὶ ἐν τοῖς
[8, 9]	πρὸς τὴν πυρὸς δύναμιν ἀπομάχεσθαι;	συνέλθετε	εἰ δοκεῖ πρὸς τὸ συνέδριον
[8, 9]	θεοῖς τὸ ἔργον ἐπιγράφοντες; Οὐδὲ	ἐννοήσετε	σωφρονήσαντες ὡς τοῦτο καὶ μᾶλλον
[8, 5]	εἰς Μιτράνην» ἔφη δεδραμένων ὑμῖν	χαιρήσετε	ἀλλ´ ἔσται καιρὸς ἐν ᾧ
[8, 13]	φωτίζειν. Ἀλλ´ ὑμεῖς τὰ προστεταγμένα	πράττετε	καὶ εἴτε πῦρ εἴτε ὕδωρ
[8, 15]	ὥστε θαρσεῖτε πλέον καὶ θυμὸν	ἔχετε	ἀγαθὸν αὐτοὶ μὲν οὐδὲν ἠδικηκότες
[8, 11]	τὰ δεσμὰ ἀνήλατο καὶ Εὐμενεῖς	εἴητε,	θεοί» ἀνέκραγε· κἀγὼ γάρ τοι
[8, 5]	κολάζειν εἰποῦσαν ὥς τι πεπλημμεληκότα	μήτε	ἀνιᾶσθαι ὁρῶσαν ἀκοὴ γὰρ ὄψεως
[8, 11]	τοῦ μάντεως, εἴτε Καλάσιρις ἦν	εἴτε	θεὸς εἰς Καλάσιριν φαινόμενος, πεφοίτηκε
[8, 3]	ὡς ἐμὲ ἀχθησομένους ἑκούσης Ἀρσάκης	εἴτε	καὶ ἀκούσης· πάντως δὲ παράδος
[8, 9]	ὑπὸ συνηθείας τε καὶ συνδιαιτήσεως,	εἴτε	καὶ δαιμονίᾳ βουλήσει χρησάμενον, ὑπεδάκρυσέ
[8, 11]	Καλάσιρις, εἴτε καταδαρθεῖν λαθούσῃ φανείς,	εἴτε	καὶ ἐναργῶς ὀφθείς· εἶχε δέ,
[8, 9]	τῆς κατὰ τὴν πρᾶξιν ἀτοπίας	εἴτε	καὶ συγχεθεῖσαν ὑπὸ τῆς Κυβέλης
[8, 11]	οἷον γάρ μοι νῦν ὄναρ	εἴτε	καὶ ὕπαρ ἦν ἐνθύμιον γέγονεν
[8, 11]	μοι παρ´ ὁμοίου τοῦ μάντεως,	εἴτε	Καλάσιρις ἦν εἴτε θεὸς εἰς
[8, 11]	τὸ ἔπος ὁ θειότατος Καλάσιρις,	εἴτε	καταδαρθεῖν λαθούσῃ φανείς, εἴτε καὶ
[8, 13]	καὶ εἴτε πῦρ εἴτε ὕδωρ	εἴτε	ξίφος ὥρισται καθ´ ἡμῶν τὸν
[8, 13]	ὑμεῖς τὰ προστεταγμένα πράττετε καὶ	εἴτε	πῦρ εἴτε ὕδωρ εἴτε ξίφος
[8, 9]	τῆς Ἀρσάκης τοῖς νέοις δωρηθέντων)	εἴτε	τι παθὸν εὐνοίᾳ τῇ περὶ
[8, 13]	προστεταγμένα πράττετε καὶ εἴτε πῦρ	εἴτε	ὕδωρ εἴτε ξίφος ὥρισται καθ´
[8, 9]	μὲν τῇ Χαρικλείᾳ, προληφθεῖσαν δὲ	εἴτε	ὑπὸ θορύβου τῆς κατὰ τὴν
[8, 15]	γεγονέναι δόξας Ὦ ξένοι» ἔφη	θαρσεῖτε.	Δίκην ὑμῖν ὑπέσχεν ἡ πολεμία·
[8, 15]	τοῦ νῦν ἥκοντος Εὐφράτης, ὥστε	θαρσεῖτε	πλέον καὶ θυμὸν ἔχετε ἀγαθὸν
[8, 11]	πλέον καὶ σωφρονεῖν ἀντέχεσθαι παραινοῦντος	Ἱλήκοιτε,	θεοί» ἀνεβόησεν οἷον γάρ μοι
[8, 3]	τῶν περὶ τὸν Θεαγένην ἐλάμβανεν,	ὅτε	δὴ παραδιαιτᾶσθαι καὶ τοῖς θύραθεν
[8, 9]	δεσμὰ ἐπιβαλόντες Εὐφράτῃ καὶ ταύτην	παράδοτε	φυλαχθησομένην εἰς αὔριον τήν τε
[8, 5]	ἐπιζητοίη τὸν Ἀχαιμένην ποικίλας καὶ	ἄλλοτε	ἄλλας προφάσεις ἀναπλαττούσης καὶ πάντα
[8, 7]	φοιτᾶν συνήθως εἰς τὸ δωμάτιον	ἄλλοτε	ἄλλας προφάσεις ἀναπλαττούσης) {καὶ} Ὦ
[8, 9]	πυρίνῳ θαλάμῳ νυμφευομένην. Ἡ δὲ	ἄλλοτε	ἄλλῳ μέρει τῆς πυρᾶς ἐνήλλετο
[8, 7]	τροφῆς σὺν ἡμῖν νῦν γοῦν	ποτε	μεταλαβοῦσα. Καὶ πῶς ἂν» ἔφη
[8, 5]	ὑποψίας ἐλάμβανε, τῆς Κυβέλης εἴ	ποτε	πυνθάνοιτο καὶ ἐπιζητοίη τὸν Ἀχαιμένην
[8, 1]	τοῖς μεταξὺ σταδίοις διείργεται· ταύτην	ποτὲ	φυγάδες Αἰγύπτιοι καταλαβόντες καὶ ἐνοικήσαντες
[8, 5]	διὰ τὸν χρόνον καὶ ἀπιστουμένης.	Τότε	δ´ οὖν Τί ποιήσομεν» ἔλεγεν
[8, 9]	μὲν καὶ ἀπορρήτως ἐπιφέρεσθαι προνοουμένη	τότε	δὲ τῆς ἐσθῆτος ἐντὸς καὶ
[8, 16]	πρὸς τὴν ὅλην στρατιὰν βεβαιώσοντες,	τότε	δὲ ὑπὸ νυκτός τε καὶ
[8, 1]	ἀεὶ προλαβόντων καὶ ἐπικρατούντων γινομένης,	τότε	δὲ ὑπὸ φρουρᾶς Αἰγυπτίων τε
[8, 6]	Ὁ δὲ ἦν πλέον ἀνὴρ	τότε	καὶ πλέον ἀπεμάχετο πρὸς τὰς
[8, 8]	νέον τινὰ καὶ ἀκμάζοντα διαχρήσασθαι	τότε	καὶ πλέον εἰς γηραιὸν σῶμα
[8, 11]	ἔμπροσθεν ἀεὶ χρόνους ἐπιφέρεσθαι προνοουμένη,	τότε	καὶ πλέον, τῆς κρίσεως μοι
[8, 5]	τὰ πρῶτα ἢ νῦν φαινόμενος,	τότε	μὲν ἀπατηλαῖς γοῦν ἐπαγγελίαις παρηγορῶν
[8, 11]	ἀπελπισθεῖσα, καὶ σωτηρίαν ἐμαυτῆς ἐπαγομένη	τότε	μὲν ἠγνόουν συνίημι δὲ τὸ
[8, 11]	ὃ τῆς προτεραίας ἰδοῦσα νυκτὸς	τότε	μὲν οὐκ οἶδ´ ὅπως τῆς
[8, 12]	ἅμα τι καὶ τῆς σεληναίας	τότε	μικρὸν ὑπαυγαζούσης. Καὶ καταλαβὼν ἐπὶ
[8, 16]	πετρῶν καταδυομένους. Οὗτοι δ´ οὖν	τότε	πεζοὶ τοὺς ἱππέας ἔφθανον καί
[8, 3]	ὅτι ὁ πατὴρ Καλάσιρις τελευτῶν	ἐπέσκηπτε	παντοίως προνοεῖν καὶ ὑπερμαχεῖν τῶν
[8, 9]	εἶναί με τῶν ἐπιφερομένων ὑμεῖς	ἐστε	μάρτυρες ἑκοῦσαν δὲ ὑπομένουσαν τὸν
[8, 7]	ἅμα καὶ πρὸς ἐμοῦ λιπαρηθεῖσα·	ὥστε	ἀνίστασο καὶ σαυτὴν ἀναλάμβανε μικρὸν
[8, 8]	ἀπεσκληκὸς ἤδη προσομιλῆσαν ὀξύτερον ἢ	ὥστε	εἰπεῖν τῶν καιριωτέρων καθίκετο. Καὶ
[8, 15]	διὰ τοῦ νῦν ἥκοντος Εὐφράτης,	ὥστε	θαρσεῖτε πλέον καὶ θυμὸν ἔχετε
[8, 6]	καὶ φῶς καὶ ψυχὴν ἀνακαλῶν.	Ὥστε	καὶ ἡ Κυβέλη ταῦτα ὁρῶσα
[8, 5]	μὲν ὑπερφρονεῖν βιαζόμενοι δὲ ὑπείκειν·	ὥστε	καὶ οὗτος πράξει κολαζόμενος ἅπερ
[8, 1]	πεποιημένος, εἰς πᾶσαν ἀμηχανίαν καὶ	ὥστε	κατηπειγμένως ποιεῖσθαι τὴν ἐκστρατείαν καὶ
[8, 16]	πρῶτα ἢ ὅσον ἠδύναντο καὶ	ὥστε	μὴ προῦπτον δρασμὸν ἐμφαίνειν ἀπιόντες·
[8, 5]	πρὶν ἐντυχεῖν μοι πιστεύσειεν Ὀροονδάτης.	Ὥστε	ὦ Κυβέλη πάντα κίνει πᾶσαν
[8, 12]	κελεύων πίστευε καὶ τὰ ἐπεσταλμένα	πρᾶττε	νυκτὶ καὶ τάχει συμμάχοις εἰς
[8, 12]	ἐγώ» λέγων, ἀλλὰ φῶς ἥκειν	πρόσταττε.	Προσκαλεσάμενος δή τι παιδάριον τῶν
[8, 8]	κάλλιστα τῶν ἔργων παιδευσαμένης, καὶ	ἀπόσφαττε	μὴ μελλήσασα· οὐδὲν γὰρ οὕτως
[8, 8]	ὁρῶσι θέαμα. Οὔτε γὰρ κατηφήσασα	οὔτε	ἀγεννές τι παθοῦσα γέλωτα ἐφαίνετο
[8, 2]	κόρης, ὡς οὔτε ὀφθείη πρότερον	οὔτε	αὖθις δυνήσεται, Μικρὰ νόμιζε» λέγων
[8, 8]	ἡ Χαρίκλεια τοῖς ὁρῶσι θέαμα.	Οὔτε	γὰρ κατηφήσασα οὔτε ἀγεννές τι
[8, 11]	Τὸ δὲ ὅπως ἡμῖν μὲν	οὔτε	δῆλα οὔτε εὔπιστα, θεοῖς δὲ
[8, 11]	ὅπως ἡμῖν μὲν οὔτε δῆλα	οὔτε	εὔπιστα, θεοῖς δὲ καὶ δυνατὰ
[8, 2]	τὴν ὥραν τῆς κόρης, ὡς	οὔτε	ὀφθείη πρότερον οὔτε αὖθις δυνήσεται,
[8, 5]	τὸν Περσικὸν ἀναπεμφθησομένους. Πρὸς ταῦτα	ῥητόρευε	καὶ δίκαια καὶ πρέποντα καὶ
[8, 12]	ὡς Ὀροονδάτης ἐστὶν ὁ κελεύων	πίστευε	καὶ τὰ ἐπεσταλμένα πρᾶττε νυκτὶ
[8, 9]	ἐπισπεύδουσα δὲ πρὸς τὸν θάνατον·	ἤνυε	δὲ οὐδέν, ὑποχωροῦντος ἀεὶ τοῦ
[8, 11]	φανείς, εἴτε καὶ ἐναργῶς ὀφθείς·	εἶχε	δέ, οἶμαι, ὧδέ πως παντάρβην
[8, 6]	καὶ ὑπώπτευεν, εὐθὺς ἐν δεσμοῖς	εἶχε	σιδηροῖς καὶ ἐπίεζε λιμῷ καὶ
[8, 3]	ἔγνω τοῖς σατραπείοις ἐνῳκισμένους, ὡς	εἶχε	σπουδῆς ἐλθὼν ὡς τὴν Ἀρσάκην

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 29/03/2007