Livre, Chap.
[8, 1]	πολλὰ κατηνάγκαζεν. Ἡ γὰρ πόλις	αἱ	Φίλαι κεῖται μὲν ἐπὶ τῷ
[8, 11]	ἐδόκει τοιάδε Αἰθιόπων εἰς γαῖαν	ἀφίξεαι	ἄμμιγα κούρῃ δεσμῶν Ἀρσακέων αὔριον
[8, 12]	νῦν μὲν θρηνοῦντες καὶ πλέον	ἀνιᾶσθαι	καὶ ἀγωνιᾶν ἅτερος ὑπὲρ θατέρου
[8, 5]	εἰποῦσαν ὥς τι πεπλημμεληκότα μήτε	ἀνιᾶσθαι	ὁρῶσαν ἀκοὴ γὰρ ὄψεως εἰς
[8, 7]	πρῶτα βουκολούσης καὶ τοῦ μὴ	ὁρᾶσθαι	αὐτὸν μηδὲ φοιτᾶν συνήθως εἰς
[8, 5]	ποιῆσαι πρὸς τὴν πόλιν καὶ	ἐπικαλέσασθαι	πρὸς βοήθειαν ἐνθυμούμενος· ἡ δὲ
[8, 8]	καὶ νέον τινὰ καὶ ἀκμάζοντα	διαχρήσασθαι	τότε καὶ πλέον εἰς γηραιὸν
[8, 3]	ἐπίπροσθεν ποιοῦνται γένος τὸ ἴδιον	ἀνακομίσασθαι	καὶ εἰς τὴν ἐνεγκοῦσαν ἐπανήκειν,
[8, 14]	δὲ πόαν καὶ χιλὸν ἄφθονον	ἐνδαψιλεύσασθαι	κτήνεσι νομὴν ἀπαυτοματίζοντα δένδρεσί τε
[8, 3]	τὸν Θεαγένην ἐλάμβανεν, ὅτε δὴ	παραδιαιτᾶσθαι	καὶ τοῖς θύραθεν ἐκ τοῦ
[8, 3]	καὶ Ἕλληνας φιλανθρωπευομένη, καθ´ ἃς	ἐνδιαιτᾶσθαι	τῷ ναῷ τοῖς μὴ ἱερωμένοις
[8, 9]	δὲ τὰ μὲν ἠγανάκτουν καὶ	ἀνθίστασθαι	διεσκοποῦντο, τὰ δὲ ὑπεῖκον ἅμα
[8, 12]	τι παιδάριον τῶν προσεδρευόντων, λύχνον	ἅψασθαι	τοὺς ἄλλους καθεύδειν ἐάσαντα προσέταττεν.
[8, 17]	τοῖς τε ἐγχωρίοις καὶ πολεμίοις	ἐπάγεσθαι	ὑπὸ τῆς χρείας ἐδιδάχθησαν. Ὡς
[8, 17]	χρηστοτέρας ἴσως τύχης ἐγχειριζομένους, ἔγνωσαν	φείδεσθαι	καὶ ζωγρίᾳ λαβόντες ἄγειν· καὶ
[8, 7]	γὰρ συνεχῶς σε πρός με	διαψεύδεσθαι	τὸ πιστὸν τῶν παρά σου
[8, 9]	μέρος ὁρμήσειεν ἡ Χαρίκλεια καὶ	περιαυγάζεσθαι	μόνον καὶ διοπτεύεσθαι παρέχοντος ἐπιφαιδρυνομένην
[8, 11]	Καλάσιρις ὑπετίθετο, πολλάκις ταῦτα καὶ	φράζεσθαι	καὶ ἐκδεδιδάχθαι πρὸς τῶν ἐνεστιγμένων
[8, 10]	εὐεργεσίᾳ τὸ δὲ ἐν τοσούτοις	ἐξετάζεσθαι	δυστυχήμασιν ἀδιαστάτως καὶ κολάσεσιν αἰκίζεσθαι
[8, 9]	τὸ ἐν ὁμοίοις τοῖς πάθεσιν	ἐξετάζεσθαι	κέρδος ἐνόμιζον, εἰ ἔλαττον αὐτῶν
[8, 6]	τῆς Ἀρσάκης ὡς ἠρέμα βούλοιτο	πιέζεσθαι	τὸν Θεαγένην ἀκούουσα, οὐ γὰρ
[8, 10]	ἐξετάζεσθαι δυστυχήμασιν ἀδιαστάτως καὶ κολάσεσιν	αἰκίζεσθαι	ποικίλως τε καὶ ὑπερβαλλόντως θεηλατουμένων
[8, 3]	μὴ ἱερωμένοις ἀπηγόρευτο, δικαιῶν δὲ	ἀνακομίζεσθαι	τὴν αὐτὸς αὑτοῦ παρακαταθήκην. Καὶ
[8, 17]	Θεαγένει τῶν νοουμένων ὑπὸ μόνης	πείθεσθαι	τῆς συμβουλῆς ἐνεδείκνυτο. Πλησιάσαντες οὖν
[8, 16]	τούτους ὧν εἰς τὴν γῆν	ἀφικέσθαι	πεπρωμένον εἶναι ἡμῖν αἰχμαλώτους ἁλόντας·
[8, 5]	τε γενησόμενον ἐπ´ ὀλίγαις στρεβλώσεσιν	ἑλέσθαι	τὰ βελτίονα καὶ σοὶ πρὸς
[8, 9]	γινόμενον μηνυούσης) καὶ τὴν Χαρίκλειαν	ἐξελέσθαι	προθυμούμενοι πλησιάζειν μὲν οὐκ ἐθάρσουν
[8, 9]	ἐπ´ αὐτοφώρῳ ληφθεῖσαν καὶ ὁμολογήσασαν	ἐξελέσθαι	τῆς τιμωρίας πειρώμενοι; καὶ ἅμα
[8, 5]	καὶ εἰ μεταβεβλημένον αἰσθοίμεθα, πάλιν	ἐξελέσθαι	ὡς αὐτάρκως ἐπεστραμμένον. ~Ἐπείθετο ἡ
[8, 9]	τὴν δὲ Ἀρσάκην μὴ κατασχοῦσαν	καθάλλεσθαί	τε ἀπὸ τῶν τειχῶν καὶ
[8, 9]	προθυμούμενοι πλησιάζειν μὲν οὐκ ἐθάρσουν	ἐξάλλεσθαι	δὲ τῇ κόρῃ τῆς πυρκαϊᾶς
[8, 1]	μὲν ὁ Ἀχαιμένης ἰδίᾳ δὲ	βούλεσθαι	φράζειν ἀπεκρίνατο. Κἀπειδὴ τῶν ἄλλων
[8, 16]	ἔφθανον καί τινας καὶ τραυματίας	γενέσθαι	σφενδονῶντες ἴσχυσαν· οὐ μὴν ἐδέξαντό
[8, 4]	νέων καὶ ξένων οὕτως ἐκθύμως	φαίνεσθαί	τε καὶ ὁμολογεῖν ἀντεχομένην; ~Ἐπὶ
[8, 10]	μετὰ τὴν νύκτα τὴν παροῦσαν	ἐντεύξεσθαι	ἀλλήλοις ἀπεγνωκότας καὶ οἷον ἀλλήλων
[8, 3]	ἐπὶ τὸν πρὸς Αἰθίοπας πόλεμον,	ἕπεσθαι	καὶ τὸν Ἀχαιμένην προστάξας ἠρέμα
[8, 9]	ὅρμους ἀεὶ μὲν καὶ ἀπορρήτως	ἐπιφέρεσθαι	προνοουμένη τότε δὲ τῆς ἐσθῆτος
[8, 11]	παρὰ τοὺς ἔμπροσθεν ἀεὶ χρόνους	ἐπιφέρεσθαι	προνοουμένη, τότε καὶ πλέον, τῆς
[8, 13]	δεῦρο κατεχούσης καὶ ὀλίγας τοῦ	περιέσεσθαι	τὰς ἐλπίδας ἐνδεικνυμένη. Ἐγὼ δ´
[8, 11]	δὲ κούρῃ τῇ Περσεφόνῃ με	συνέσεσθαι	καὶ λύσιν δεσμῶν τὴν ἐνθένδε
[8, 11]	σε πατρίδος τῆς ἐμῆς Αἰθιοπίας	ἐπιβήσεσθαι	ἐπαγγέλλεται, Ἀρσάκην καὶ δεσμὰ τὰ
[8, 7]	τήμερον καὶ πάσης σε φροντίδος	ἀπαλλαγήσεσθαι.	Μόνον μὴ προαναίρει σαυτὴν ἡμερῶν
[8, 7]	ἔφη ἐπόμνυμι πάντας ἦ μὴν	λυθήσεσθαί	σοι πάντα τήμερον καὶ πάσης
[8, 15]	δίκην μεγάλους ἀνακαλοῦντες οὐδὲν ἔτι	πείσεσθαι	δεινὸν ὑπετίθεντο κἂν εἰ τὰ
[8, 9]	τε δυναστὰς Περσῶν οἳ τοῦ	βουλεύεσθαι	ὑπὲρ τῶν κοινῶν καὶ δικάζειν
[8, 9]	Χαρίκλεια καὶ περιαυγάζεσθαι μόνον καὶ	διοπτεύεσθαι	παρέχοντος ἐπιφαιδρυνομένην ἐκ τοῦ περιαυγάσματος
[8, 9]	καὶ πρὸς τὴν πυρὸς δύναμιν	ἀπομάχεσθαι;	συνέλθετε εἰ δοκεῖ πρὸς τὸ
[8, 9]	δεήσει πάντα θάνατον ἐπαγόμενον αὐθαιρέτους	δέχεσθαι	καὶ ἀπηλλάχθαι λοιπὸν ζωῆς ἀνιάτου
[8, 11]	τοῦ εὐσεβεῖν πλέον καὶ σωφρονεῖν	ἀντέχεσθαι	παραινοῦντος Ἱλήκοιτε, θεοί» ἀνεβόησεν οἷον
[8, 9]	εἰ ἔλαττον αὐτῶν τις κολασθήσεται	νενικῆσθαι	ὑπὸ θατέρου καὶ μειονεκτεῖν τῶν
[8, 15]	ἐπισπεῦσαι πρὸς τὴν Συήνην κατεπείξων,	ἐμπεπλῆσθαι	γὰρ ἅπαντα θορύβου καὶ δέος
[8, 9]	δικασταῖς ἀνθιστάμενοι ὑπὸ τοῦ μὴ	ἐμπεπρῆσθαι	αὐτὴν ἴσως εἰς ἔλεον ἀπατώμενοι
[8, 9]	Θεαγένει καὶ τὰ καθ´ ἑαυτὴν	ἐκδιηγεῖσθαι.	Τῇ μὲν γὰρ Ἀρσάκῃ καὶ
[8, 1]	πᾶσαν ἀμηχανίαν καὶ ὥστε κατηπειγμένως	ποιεῖσθαι	τὴν ἐκστρατείαν καὶ αὐτοσχέδιον τὰ
[8, 9]	ἐκβοῆσαι καὶ μεγάλους τοὺς θεοὺς	ἐπικαλεῖσθαι,	τὴν δὲ Ἀρσάκην μὴ κατασχοῦσαν
[8, 9]	ἔοικεν εἶναι» εἰποῦσα ἡ Ἀρσάκη	δεσμεῖσθαι	καὶ φρουρεῖσθαι εἰς τὴν κρίσιν
[8, 9]	εἰποῦσα ἡ Ἀρσάκη δεσμεῖσθαι καὶ	φρουρεῖσθαι	εἰς τὴν κρίσιν ἐκέλευσε· τούς
[8, 14]	ἐπαναγκάσας, καὶ ὡς περιττὸν εἴη	σιτεῖσθαι	τοὺς αὐτίκα τεθνηξομένους φάσκοντας μετέπειθεν,
[8, 12]	εἴ τις καὶ γένοιτο ἀντίστασις	ηὐτρεπίσθαι	πρὸς ἄμυναν, αὐτὸς δὲ κατά
[8, 15]	ἄρα ἡδύ τισι καὶ τὸ	ἀπόλλυσθαι	ὅταν συμβαίνῃ τοῖς ἐχθροῖς ἐπαπόλλυσθαι.
[8, 15]	ἀπόλλυσθαι ὅταν συμβαίνῃ τοῖς ἐχθροῖς	ἐπαπόλλυσθαι.	Δείλης οὖν ὀψίας ἤδη πρὸς
[8, 11]	πολλάκις ταῦτα καὶ φράζεσθαι καὶ	ἐκδεδιδάχθαι	πρὸς τῶν ἐνεστιγμένων τῇ συνεκτεθείσῃ
[8, 9]	θάνατον ἐπαγόμενον αὐθαιρέτους δέχεσθαι καὶ	ἀπηλλάχθαι	λοιπὸν ζωῆς ἀνιάτου καὶ ἄλης
[8, 12]	μὲν θρηνοῦντες καὶ πλέον ἀνιᾶσθαι	καὶ	ἀγωνιᾶν ἅτερος ὑπὲρ θατέρου διεγγυώμενοι,
[8, 11]	ἄλλη ἐξαιρήσεται; οὐ γάρ που	καὶ	ἀθανασίαν ὡς ὤφελε, καθὰ τὴν
[8, 13]	ἐλέγχῳ καὶ τὰ ἀμήνυτα κρύφια	καὶ	ἀθέμιτα φωτίζειν. Ἀλλ´ ὑμεῖς τὰ
[8, 9]	εὐμενείᾳ προσδέξασθε τὴν δὲ ἀλάστορα	καὶ	ἀθεμιτουργὸν καὶ μοιχαλίδα καὶ ἐπ´
[8, 12]	ἐπὶ τὰ σατραπεῖα σὺν σπουδῇ	καὶ	ἀθορύβως εἰσέρχονται. Καὶ τοὺς μὲν
[8, 1]	καὶ ἐνοικήσαντες ἀμφίβολον Αἰθίοψί τε	καὶ	Αἰγυπτίοις κατέστησαν, τῶν μὲν τοῖς
[8, 11]	καὶ λίθοις ἐριτίμοις Ἰνδικοῖς τε	καὶ	Αἰθιοπικοῖς ἔστι καὶ δακτύλιος δῶρον
[8, 6]	εἶχε σιδηροῖς καὶ ἐπίεζε λιμῷ	καὶ	αἰκίαις, εἰς οἴκημα ζοφῶδες κατακλεισάμενος
[8, 8]	καὶ ἱκανὸν καὶ νέον τινὰ	καὶ	ἀκμάζοντα διαχρήσασθαι τότε καὶ πλέον
[8, 17]	(Περσῶν γὰρ βασιλείοις αὐλαῖς ὀφθαλμοὶ	καὶ	ἀκοαὶ τὸ εὐνούχων γένος οὐ
[8, 9]	καὶ ἀπολιπεῖν βουλομένῃ. Ἅπερ ὁρῶσα	καὶ	ἀκούουσα ἡ Χαρίκλεια νομίσασά τε
[8, 3]	ἀπόστειλον· ἀλλ´ ἑκοῦσα ἀπόστειλον, ἐπεὶ	καὶ	ἀκούσης ἀχθήσονται καὶ Ἀχαιμένης πιστευθήσεται.
[8, 3]	ἐμὲ ἀχθησομένους ἑκούσης Ἀρσάκης εἴτε	καὶ	ἀκούσης· πάντως δὲ παράδος ἢ
[8, 14]	Καὶ ἦν γάρ τις ὄχθη	καὶ	ἄκρα τοῦ Νείλου καθ´ ἣν
[8, 5]	ἑκὼν μεθίστασο, μὴ δὴ λάθῃς	καὶ	ἄκων μεθιστάμενος. Ὁ μὲν οὖν
[8, 9]	καὶ ἀπηλλάχθαι λοιπὸν ζωῆς ἀνιάτου	καὶ	ἄλης ἀνηνύτου καὶ τύχης ἀσπόνδου,
[8, 2]	Μέμφιν ἀλλὰ καὶ τὰς ἑπομένας»	καὶ	ἄλλα πολλὰ πρὸς τούτοις ὁ
[8, 3]	ὡς αὐτῷ κατὰ πολλὰ μὲν	καὶ	ἄλλα προσήκοντας πλέον δὲ ὅτι
[8, 14]	δένδρεσί τε Περσέαις καὶ συκομόροις	καὶ	ἄλλοις τοῖς Νείλου συννόμοις {τε
[8, 5]	καὶ ἐπιζητοίη τὸν Ἀχαιμένην ποικίλας	καὶ	ἄλλοτε ἄλλας προφάσεις ἀναπλαττούσης καὶ
[8, 9]	πυρὰν ἄγοιτο συνεχὲς ἐκβοῶντος, πολλοῦ	καὶ	ἄλλου πλήθους ἐκ τῆς πόλεως
[8, 3]	ὁ πατὴρ καταλέλοιπεν, ὄντων μοι	καὶ	ἄλλων φιλίας πρὸς τοὺς ξένους
[8, 5]	ὁρῶσα τὸ σῶμα ἐκεῖνο ἢ	καὶ	ἄλλως κολαζόμενον; Αὖθις αὖ σὺ
[8, 9]	συνειδότων οὓς ἔχω φρουροῦσα διελεγχομένην.	Καὶ	ἅμα ἀπῆγεν αὐτὴν τῷ τραχήλῳ
[8, 5]	περιεστηκότα ἡμῖν ὁρῶσα τὰ πράγματα,	καὶ	ἅμα ἐννοῦσα ὡς οὐκ ἔστι
[8, 7]	ἑορτήν τινα πάτριον εὐωχεῖν μέλλουσα	καὶ	ἅμα καὶ πρὸς ἐμοῦ λιπαρηθεῖσα·
[8, 13]	ἔργα παρέστησε τὰ πάντα σώφρονας.	Καὶ	ἅμα λέγων ἦγεν ἐπὶ τὸ
[8, 9]	ὁμολογήσασαν ἐξελέσθαι τῆς τιμωρίας πειρώμενοι;	καὶ	ἅμα μὲν ἀθεμίτῳ γυναίῳ βοηθοῦντες
[8, 9]	ὄψιν καὶ τὸ νέον τε	καὶ	ἄμαχον τῆς ὥρας παθόντες πυρὶ
[8, 5]	ὁ δὲ ἔστιν ἀπηνής τε	καὶ	ἀμείλιχος, φιλανθρωπότερος τὰ πρῶτα ἢ
[8, 13]	οὖν ὁ Εὐφράτης τὰς ἐπιστολὰς	καὶ	ἀμφοτέρας ἐπελθὼν Ἀρσάκη μὲν» ἔφη
[8, 8]	κατειλήφει μὲν καὶ τὴν Χαρίκλειαν	καὶ	ἀναλαμβάνειν ἐπειρᾶτο, κατειλήφει δὲ καὶ
[8, 9]	Οἱ δὲ τὰ μὲν ἠγανάκτουν	καὶ	ἀνθίστασθαι διεσκοποῦντο, τὰ δὲ ὑπεῖκον
[8, 1]	οὐδέν, ἀνθισταμένου τέως τοῦ νέου	καὶ	ἀντέχοντος, δέος δὲ πραχθῆναι βιασθέντος
[8, 1]	καταλαβὼν τὸν Ὀροονδάτην ὁ Ἀχαιμένης	καὶ	ἅπαντα πεπυσμένον παρὰ τῶν διαδράντων
[8, 5]	ἐπαγγελίαις παρηγορῶν νῦν δὲ παντάπασι	καὶ	ἀπαρακαλύπτως τὰ πρός με ἀπαγορεύων·
[8, 8]	καὶ πλέον εἰς γηραιὸν σῶμα	καὶ	ἀπεσκληκὸς ἤδη προσομιλῆσαν ὀξύτερον ἢ
[8, 9]	πάντα θάνατον ἐπαγόμενον αὐθαιρέτους δέχεσθαι	καὶ	ἀπηλλάχθαι λοιπὸν ζωῆς ἀνιάτου καὶ
[8, 5]	ἀλλ´ ἤδη διὰ τὸν χρόνον	καὶ	ἀπιστουμένης. Τότε δ´ οὖν Τί
[8, 16]	τῆς ἀπροσδοκήτου βοῆς πτοίας ἐμπέπληστο	καὶ	ἀπὸ τῆς χροιᾶς Αἰθίοπας εἶναι
[8, 15]	κατὰ κορυφὴν ἡλίου πλάγια δὲ	καὶ	ἀπὸ τῶν δυσμικωτέρων βάλλοντος τῶν
[8, 13]	τὸν Εὐφράτην πλησιαζόντων καὶ ἐπιδραττομένων	καὶ	ἀπὸ τῶν ξύλων πρὸς οἷς
[8, 17]	καὶ τὸν μὲν Βαγώαν εὐνοῦχον	καὶ	ἀπόλεμον ἐκ τῶν ὄψεων γνωρίσαντες
[8, 9]	δέος τῇ ἐνδιαιτωμένῃ τὴν φλόγα	καὶ	ἀπολιπεῖν βουλομένῃ. Ἅπερ ὁρῶσα καὶ
[8, 9]	τε συνεκτεθέντας ὅρμους ἀεὶ μὲν	καὶ	ἀπορρήτως ἐπιφέρεσθαι προνοουμένη τότε δὲ
[8, 8]	τὰ κάλλιστα τῶν ἔργων παιδευσαμένης,	καὶ	ἀπόσφαττε μὴ μελλήσασα· οὐδὲν γὰρ
[8, 12]	ἀγγέλλει πάθος ἡ αἰφνίδιος σου	καὶ	ἀπροσδόκητος ἄφιξις; Ὁ δὲ Οὐ
[8, 1]	ἔτι πλέον ἐξετάραξεν, ἀπροσδόκητός τε	καὶ	ἀπρόσκλητος ὀφθείς· καὶ μή τι
[8, 16]	μέν ἐστιν Αἰθιοπική, νομαδική τε	καὶ	Ἀράβων ὅμορος, δρόμου δὲ ὀξύτητα
[8, 9]	Χαρίκλεια αὖθις τῷ Εὐφράτῃ παραδίδοται	καὶ	αὖθις πλείοσι τοῖς δεσμοῖς ἐνεβέβλητο
[8, 9]	οὐδὲν ἡ Χαρίκλεια ἀλλ´ ὡμολόγει	καὶ	αὖθις τὸ ἔγκλημα καὶ τὸ
[8, 17]	νέους δῶρον τὸ κάλλιστον διακονίᾳ	καὶ	αὐλῇ τῇ τοῦ βασιλέως ἐσομένους.
[8, 5]	τὸ ἴδιον τούτων ἕκαστον ποιούμενος·	καὶ	αὐλῆς τῆς ἡμετέρας ὡς ὅτι
[8, 9]	ἀκούουσα ἡ Χαρίκλεια νομίσασά τε	καὶ	αὐτὴ πρὸς θεῶν εἶναι τὴν
[8, 6]	ἀνύουσα ᾔσθετο οὐδὲν ἀλλ´ ἀπηγόρευτο	καὶ	αὕτη παρ´ ἐλπίδας ἡ πεῖρα,
[8, 9]	πλέον ἐγένετο οὐδέν, ἀλλ´ Ἦ	καὶ	αὕτη συνεργὸς ἔοικεν εἶναι» εἰποῦσα
[8, 1]	ὑποτεμνόμενος· διὰ γὰρ δὴ ταῦτα	καὶ	αὐτὸς ἐπειχθῆναι καὶ λάθρα διαδρὰς
[8, 5]	τι περὶ Ἀχαιμένους ὧν ὑπονοῶ	καὶ	αὐτὸς πέπυσται καὶ πλέον ἀποδειλιᾷ
[8, 14]	ἐνηυλίσατο σκηνὴν τὰ δένδρα ποιησάμενος	καὶ	αὐτός τε σίτου μετέλαβε καὶ
[8, 15]	ἐπισύρων. Ἔλεγε δὲ ἅμα μὲν	καὶ	αὐτὸς χαίρων, τὸ ἀκόλαστον τῆς
[8, 1]	ὥστε κατηπειγμένως ποιεῖσθαι τὴν ἐκστρατείαν	καὶ	αὐτοσχέδιον τὰ πολλὰ κατηνάγκαζεν. Ἡ
[8, 3]	ἀπόστειλον, ἐπεὶ καὶ ἀκούσης ἀχθήσονται	καὶ	Ἀχαιμένης πιστευθήσεται. Πρὸς δὲ Εὐφράτην
[8, 13]	δὲ τοῦτο ἐκεῖνο εἶναι νομίσαντες	καὶ	ἀωρὶ τοὺς περὶ τὸν Βαγώαν
[8, 9]	εὐγενοῦς γὰρ ἤθους καὶ ὄψεως	καὶ	βάρβαρον γένος οἶκτος εἰσέρχεται. Καὶ
[8, 8]	βούλοιτο λέγειν τὸ ἀληθὲς κολαστήρια	καὶ	βασάνους ἀπειλούσης, καινὸν ἦν ἡ
[8, 9]	δὲ καὶ νόμοις τοῖς Περσῶν	καὶ	βασιλεῖ τε αὐτῷ καὶ σατράπαις
[8, 15]	ἂν διαδράσασα τὴν ἐξ Ὀροονδάτου	καὶ	βασιλέως τιμωρίαν ἀλλ´ ἢ σφαγεῖσα
[8, 17]	συνδιαιτήσεως ἤδη μακρᾶς τῆς Αἰγυπτίας	καὶ	βραχείας τῆς πεύσεως τὰ πρῶτα
[8, 1]	ὡς βασιλέα τὸν μέγαν ἀναπεμφθησόμενος,	καὶ	γὰρ εἶναι τὸ χρῆμα τοῦ
[8, 3]	Οὐ τοῦτο» εἶπεν ὁ Θύαμις·	καὶ	γὰρ ἐν ἀφθονωτέροις τῇδε πλέον
[8, 5]	προσκαλεσαμένη περὶ τῶν παρόντων διεσκοπεῖτο.	Καὶ	γάρ πως ἤδη καὶ τὸν
[8, 6]	μεγαλαυχούμενος ἅμα πρὸς τὴν τύχην	καὶ	γαυριῶν εἰ λυποῦσα τὸ πλεῖστον
[8, 9]	τε καὶ ἐπιθαρσύνειν εὐγενῶς τε	καὶ	γενναίως τὰς προσπιπτούσας τύχας καὶ
[8, 12]	κύκλῳ περιστήσας ὡς εἴ τις	καὶ	γένοιτο ἀντίστασις ηὐτρεπίσθαι πρὸς ἄμυναν,
[8, 9]	ὁ ἥλιος ἀνατείνασα, Ἥλιε» ἀνεβόησε	καὶ	Γῆ καὶ δαίμονες ἐπὶ γῆς
[8, 11]	Ταῦτα δ´ ἔχω καὶ συμβάλλειν	καὶ	γινώσκειν ἐξ ὧν ὁ θειότατός
[8, 12]	καὶ οἵτινες εἶεν εἰπόντες τε	καὶ	γνωρισθέντες ἐπὶ τὰ σατραπεῖα σὺν
[8, 12]	ἐπιστείλας ὡς τὸν Εὐφράτην ἐμπειρίᾳ	καὶ	γνώσει τῶν τόπων ἔσπευδεν ἅμα
[8, 9]	αὔριον δημοσίᾳ δι´ ὑμᾶς ἐσόμενον	καὶ	γνώσεσθε αὐτήν τε ὁμολογοῦσαν καὶ
[8, 3]	αὐτὸς καταλαμβάνοιτο ἐπιστείλας. ~Ἐνεχείριζε δὲ	καὶ	γράμματα τὸ μὲν πρὸς Ἀρσάκην
[8, 9]	ἀνατείνασα, Ἥλιε» ἀνεβόησε καὶ Γῆ	καὶ	δαίμονες ἐπὶ γῆς τε καὶ
[8, 9]	συνηθείας τε καὶ συνδιαιτήσεως, εἴτε	καὶ	δαιμονίᾳ βουλήσει χρησάμενον, ὑπεδάκρυσέ τε
[8, 9]	καὶ πλέον ἡ πόλις ἐκτετάρακτο	καὶ	δαιμονίαν εἶναι τὴν ἐπικουρίαν εἰκάζουσα
[8, 5]	μοι μόνον Ὀροονδάτης· μίαν θεραπείαν	καὶ	δάκρυον Ἀρσάκειον ἓν οὐχ ὑποστήσεται·
[8, 7]	καταλαβοῦσα τὴν Χαρίκλειαν ἐν ὀδυρμοῖς	καὶ	δάκρυσι καὶ τί γὰρ ἄλλ´
[8, 11]	Ἰνδικοῖς τε καὶ Αἰθιοπικοῖς ἔστι	καὶ	δακτύλιος δῶρον μὲν παρὰ τοῦ
[8, 9]	τῆς φαρμακείας ὑπαγόμενοι, τινὲς δὲ	καὶ	δέει τῆς Ἀρσάκης καὶ τῆς
[8, 15]	κατεπείξων, ἐμπεπλῆσθαι γὰρ ἅπαντα θορύβου	καὶ	δέος εἶναι τὴν πόλιν ἡλωκέναι
[8, 11]	ἐμῆς Αἰθιοπίας ἐπιβήσεσθαι ἐπαγγέλλεται, Ἀρσάκην	καὶ	δεσμὰ τὰ Ἀρσάκης ἀποφυγόντα. Τὸ
[8, 17]	καὶ προεισόδιον τὸ γινόμενον· ξένοι	καὶ	δεσμῶται τὴν σφαγὴν ὀλίγῳ πρόσθεν
[8, 17]	γνωρίσαντες τοὺς δὲ ἀόπλους μὲν	καὶ	δεσμώτας κάλλει δὲ καὶ εὐγενείᾳ
[8, 8]	ἐπιφάνειαν ἐπεπόλαζεν. Ἀλλ´ ἦν οἶμαι	καὶ	δηλητηρίου ψυχὴ δολερὰ πικρότερον· ἡ
[8, 9]	καθάλλεσθαί τε ἀπὸ τῶν τειχῶν	καὶ	διὰ πυλίδος ἐκδραμοῦσαν σὺν πολλῇ
[8, 2]	ἕξειν. Καὶ ὅλως ἐξηρέθιστο ἤδη	καὶ	διακαὴς ἦν ὁ σατράπης, θυμοῦ
[8, 13]	μὲν διεταράχθησαν, εἶτα ἀνενεγκόντες ἱλαρῷ	καὶ	διακεχυμένῳ τῷ βλέμματι ὅτι ἀφροντιστοῦσι
[8, 9]	~Ἐξέμηνε τὰ εἰρημένα τὴν Ἀρσάκην	καὶ	διαρραπισθῆναι κελεύσασα Ὡς ἔχει» ἔφη
[8, 5]	με ἀπαγορεύων· ὃ δή με	καὶ	διαταράττει μᾶλλον μὴ δή τι
[8, 16]	ἀποβάντες τῶν ἵππων ἴσως ἂν	καὶ	διαφυγόντες) πλέον δὲ ἑκόντες ὑποκατακλινόμενοι,
[8, 9]	τοῦ βουλεύεσθαι ὑπὲρ τῶν κοινῶν	καὶ	δικάζειν τε καὶ τιμωρίας ὁρίζειν
[8, 5]	Περσικὸν ἀναπεμφθησομένους. Πρὸς ταῦτα ῥητόρευε	καὶ	δίκαια καὶ πρέποντα καὶ συμφέροντα
[8, 9]	αὐτῷ καὶ σατράπαις καὶ δυνασταῖς	καὶ	δικασταῖς ἀνθιστάμενοι ὑπὸ τοῦ μὴ
[8, 15]	Θεαγένην τῇ ἀκοῇ, θεούς τε	καὶ	δίκην μεγάλους ἀνακαλοῦντες οὐδὲν ἔτι
[8, 9]	ἡ Χαρίκλεια καὶ περιαυγάζεσθαι μόνον	καὶ	διοπτεύεσθαι παρέχοντος ἐπιφαιδρυνομένην ἐκ τοῦ
[8, 16]	τε μύωψι τοὺς ἵππους ἐρεθίζοντες	καὶ	δυνάμεως ὅσον ἦν καὶ τάχους
[8, 9]	βασιλεῖ τε αὐτῷ καὶ σατράπαις	καὶ	δυνασταῖς καὶ δικασταῖς ἀνθιστάμενοι ὑπὸ
[8, 11]	δῆλα οὔτε εὔπιστα, θεοῖς δὲ	καὶ	δυνατὰ καὶ μελήσει τοῖς καὶ
[8, 10]	τε καὶ ὑπερβαλλόντως θεηλατουμένων εἶναι	καὶ	δυσμενείας κρείττονος πειρωμένων, πλὴν εἰ
[8, 7]	ἀπηγόρευται. Δεήσει τοίνυν πραγμάτων σοι	καὶ	δυσχερείας, αἰτίας τινὰς καὶ ἐγκλήματα
[8, 7]	σοι καὶ δυσχερείας, αἰτίας τινὰς	καὶ	ἐγκλήματα κατὰ τῆς κόρης ἀναπλαττούσῃ,
[8, 11]	ἐπανέχοντες σῳζοίμεθά τε ἂν ἥδιον	καί,	εἰ δέοι, πάσχοιμεν ὁσιώτερον. ~Οὗτοι
[8, 5]	ὄψεως εἰς τὸ λυπῆσαι κουφότερον—	καὶ	εἰ μεταβεβλημένον αἰσθοίμεθα, πάλιν ἐξελέσθαι
[8, 8]	εἰ τὸ φάρμακον αὐτὴ σκευάσειε	καὶ	εἰ μὴ βούλοιτο λέγειν τὸ
[8, 6]	αἰκίαις, εἰς οἴκημα ζοφῶδες κατακλεισάμενος	καὶ	εἰδότι μέν, μὴ προσποιουμένῳ δὲ
[8, 11]	τιμωρίας τρόπον τὰ νῦν ἐπινοούσης.	Καὶ	εἴθε γε ἅμα κατ´ ἀμφοτέρων
[8, 11]	πρὸς τὸ φαυλότατον νοεῖν τε	καὶ	εἰκάζειν παρεσκεύασε, φιλεῖ γὰρ ἄνθρωπος
[8, 6]	γνώμην ἔχοι πρὸς τὰ παρόντα	καὶ	εἴπερ ἐνδιδοίη καὶ μαλάσσοιτο πρὸς
[8, 9]	Ἀρσάκην ὡς ὅτι τάχιστα τιμωρήσασθε.	Καὶ	εἰποῦσα, πάντων ἐκβοώντων τι πρὸς
[8, 9]	καὶ βάρβαρον γένος οἶκτος εἰσέρχεται.	Καὶ	εἰπούσης ταῦτα τῆς θεραπαινίδος πλέον
[8, 15]	κόρην ἀπρόσμαχόν τε τὸ κάλλος	καὶ	εἰς γυναῖκα μετὰ Ἀρσάκην ἀπελθοῦσαν
[8, 13]	ἐνσκήψαντος καὶ θερμῆς ὀξείας ὑποδραμούσης	καὶ	εἰς δεῦρο κατεχούσης καὶ ὀλίγας
[8, 16]	ἐπιδίωξιν ἐπτερωμένους τῇ ποδωκείᾳ συνειδότες	καὶ	εἰς ὀπάς τινας βραχυστόμους καὶ
[8, 3]	ποιοῦνται γένος τὸ ἴδιον ἀνακομίσασθαι	καὶ	εἰς τὴν ἐνεγκοῦσαν ἐπανήκειν, ὧν
[8, 9]	ὁρμησάντων, ἐπέβη προλαβοῦσα τῆς πυρᾶς	καὶ	εἰς τὸ μεσαίτατον ἐνιδρυθεῖσα αὐτὴ
[8, 9]	αὐτὴν τῇ Χαρικλείᾳ τὰς χεῖρας	καὶ	εἰς τὸν δῆμον ἰταμὸν ἐνορῶσαν,
[8, 13]	Ἀλλ´ ὑμεῖς τὰ προστεταγμένα πράττετε	καὶ	εἴτε πῦρ εἴτε ὕδωρ εἴτε
[8, 16]	δὲ ὀξύτητα φύσει τε εὐτυχοῦντες	καὶ	ἐκ παίδων ἀσκοῦντες, τὴν μὲν
[8, 11]	ὑπετίθετο, πολλάκις ταῦτα καὶ φράζεσθαι	καὶ	ἐκδεδιδάχθαι πρὸς τῶν ἐνεστιγμένων τῇ
[8, 8]	δολερὰ πικρότερον· ἡ γοῦν Κυβέλη	καὶ	ἐκθνήσκουσα οὐ μεθίετο τῶν πανουργημάτων
[8, 9]	μὲν πόλιν ὑπὸ χαρᾶς ἅμα	καὶ	ἐκπλήξεως μέγα τε καὶ σύμφωνον
[8, 3]	νόμου διατεταγμένον ἐγένετο. Κἀπειδὴ πολυπραγμονῶν	καὶ	ἐκπυνθανόμενος ἔγνω τοῖς σατραπείοις ἐνῳκισμένους,
[8, 5]	τῆς ἡμετέρας ὡς ὅτι τάχιστα	καὶ	ἑκὼν μεθίστασο, μὴ δὴ λάθῃς
[8, 1]	καταρρακτῶν ἀνωτέρω μικρόν, Συήνης δὲ	καὶ	Ἐλεφαντίνης ἑκατόν που τοῖς μεταξὺ
[8, 3]	ἡμέρας ὑπεδέξατο νέους καὶ ξένους	καὶ	Ἕλληνας φιλανθρωπευομένη, καθ´ ἃς ἐνδιαιτᾶσθαι
[8, 16]	φιλάνθρωπον περὶ αὐτοὺς καὶ ὀφθέντα	καὶ	ἐλπισθέντα (παρειστήκεισαν γοῦν ἀποβάντες τῶν
[8, 15]	Ὁ δὲ εἰς βραχὺ κατηφήσας	καὶ	ἐν συννοίᾳ τῶν ἀπαγγελθέντων γεγονέναι
[8, 9]	ἔφη δεσμῶν ἄγετε τὴν ἀλιτήριον	καὶ	ἐν τοῖς ὁμοίοις ὄντα κατ´
[8, 11]	κατ´ ἀμφοτέρων καὶ θάνατον ἕνα	καὶ	ἐν ὥρᾳ μιᾷ καταδικάσειεν ὡς
[8, 13]	καθ´ ἡμῶν τὸν αὐτὸν ἅμα	καὶ	ἕνα θάνατον ἀμφοτέροις χαρίσασθε. Συμπαρεκάλει
[8, 11]	εἴτε καταδαρθεῖν λαθούσῃ φανείς, εἴτε	καὶ	ἐναργῶς ὀφθείς· εἶχε δέ, οἶμαι,
[8, 1]	ταύτην ποτὲ φυγάδες Αἰγύπτιοι καταλαβόντες	καὶ	ἐνοικήσαντες ἀμφίβολον Αἰθίοψί τε καὶ
[8, 15]	δὲ ἀποσταλείη πάντα τινὰ στρατιώτην	καὶ	ἔνοπλον κἂν εἰ πρὸς φρουραῖς
[8, 11]	δέ τι πάσχοιμι καλλωπίσματα ἔσχατα	καὶ	ἐντάφια γενησόμενα. Ἐν δὴ τούτοις,
[8, 6]	πλέον ἢ ἐβούλετο ἡ Ἀρσάκη	καὶ	ἐντέταλτο τιμωρούμενος, εἰσφοιτᾶν δὲ οὐδενὶ
[8, 9]	ἀλάστορα καὶ ἀθεμιτουργὸν καὶ μοιχαλίδα	καὶ	ἐπ´ ἀποστερήσει νυμφίου τοῦ ἐμοῦ
[8, 9]	ἐκβοώντων τι πρὸς τὰ εἰρημένα	καὶ	ἐπέχειν τὴν τιμωρίαν εἰς δευτέραν
[8, 2]	τὰ κατὰ τὴν Χαρίκλειαν προστιθεὶς	καὶ	ἐπὶ μέγα ὥσπερ ἦν ἐξαίρων
[8, 13]	τῶν περὶ τὸν Εὐφράτην πλησιαζόντων	καὶ	ἐπιδραττομένων καὶ ἀπὸ τῶν ξύλων
[8, 6]	εὐθὺς ἐν δεσμοῖς εἶχε σιδηροῖς	καὶ	ἐπίεζε λιμῷ καὶ αἰκίαις, εἰς
[8, 5]	τῆς Κυβέλης εἴ ποτε πυνθάνοιτο	καὶ	ἐπιζητοίη τὸν Ἀχαιμένην ποικίλας καὶ
[8, 9]	ἀλλήλοις καὶ τὸ παρηγορεῖν τε	καὶ	ἐπιθαρσύνειν εὐγενῶς τε καὶ γενναίως
[8, 2]	διακαὴς ἦν ὁ σατράπης, θυμοῦ	καὶ	ἐπιθυμίας ἅμα ὥσπερ εἰς ἄρκυς
[8, 5]	κατάδηλα ποιῆσαι πρὸς τὴν πόλιν	καὶ	ἐπικαλέσασθαι πρὸς βοήθειαν ἐνθυμούμενος· ἡ
[8, 1]	πόλεως καὶ τῶν ἀεὶ προλαβόντων	καὶ	ἐπικρατούντων γινομένης, τότε δὲ ὑπὸ
[8, 15]	πάντως ἐνασχημονοῦσα. Ταυτὶ γὰρ φράζει	καὶ	ἐπιστέλλει διὰ τοῦ νῦν ἥκοντος
[8, 16]	ἁλόντας· καλὸν οὖν ἐγχειρίζειν ἑαυτοὺς	καὶ	ἐπιτρέπειν ἀδηλοτέρᾳ τύχῃ τοῦ προδήλου
[8, 5]	οἱ ἐρῶντες· λανθάνειν μὲν οἰόμενοι	καὶ	ἐρυθριῶσιν ἁλισκόμενοι δὲ ἀπαναισχυντοῦσιν, ὁ
[8, 9]	δαιμονίᾳ βουλήσει χρησάμενον, ὑπεδάκρυσέ τε	καὶ	ἐστέναξε καὶ Ὢ τῆς ἀθλίας»
[8, 9]	ἂν ἡδέως εἰ μὴ προείληπτο	καὶ	ἕτερα πρὸς τούτοις, τὴν μὲν
[8, 11]	ἐκ δὲ τῶν ἀπόρων διασῴζοντος.	~Καὶ	ἔτι ταῦτα λέγουσα τοῦ Θεαγένους
[8, 17]	μὲν καὶ δεσμώτας κάλλει δὲ	καὶ	εὐγενείᾳ διαπρέποντας ἠρώτων οἵτινες εἶεν
[8, 17]	λοιπὸν ὑπὸ τῶν εἱμαρμένων χειραγωγουμένη	καὶ	εὔελπις ἦν τῶν βελτιόνων, φιλίους
[8, 5]	ἴσως ἐγίνετο, ἁπαλοῦ τινος ἐκείνου	καὶ	εὐηνίου τὴν ψυχὴν νομισθέντος· ἐπειδὴ
[8, 11]	ὅσον ἐνεδίδου τὰ δεσμὰ ἀνήλατο	καὶ	Εὐμενεῖς εἴητε, θεοί» ἀνέκραγε· κἀγὼ
[8, 9]	καὶ ὡς τὴν πάντων τιμιωτέραν	καὶ	εὐνουστέραν ἀπολέσειε, μάρτυρας τοὺς δικαστὰς
[8, 11]	διεσείσθη τε ὥσπερ οἱ κάτοχοι	καὶ	ἐφ´ ὅσον ἐνεδίδου τὰ δεσμὰ
[8, 13]	ἀλάστωρ Ἀρσάκη» ἀνεβόησεν ὅτι νυκτὶ	καὶ	ζόφῳ τὰς ἑαυτῆς ἀθεμίτους πράξεις
[8, 11]	οἶσθα, βουλήματι τῷ ἐκείνων τετέλεσται	καὶ	ζῶ σοι τὸ παρὸν ἡ
[8, 17]	ἴσως τύχης ἐγχειριζομένους, ἔγνωσαν φείδεσθαι	καὶ	ζωγρίᾳ λαβόντες ἄγειν· καὶ πρώτην
[8, 3]	ἀνακομίζεσθαι τὴν αὐτὸς αὑτοῦ παρακαταθήκην.	Καὶ	ἡ Ἀρσάκη Θαυμάζω σου» ἔφη
[8, 9]	τὴν θέαν ἠπείχθησαν. Ἀφίκετο δὲ	καὶ	ἡ Ἀρσάκη καὶ θεωρὸς ἀπὸ
[8, 6]	ὡς φθήσεται αὐτὴν διαχρωμένη τάχα	καὶ	ἡ Ἀρσάκη ὡς παιχθεῖσα εἰς
[8, 11]	μηνύειν μοι τὰ μαντευθέντα φαίνεται,	καὶ	ἡ κόρη τάχ´ ἂν εἴην
[8, 7]	τῶν παρά σου λεγομένων ὑποτέμνεται.	Καὶ	ἡ Κυβέλη Θεοὺς» ἔφη ἐπόμνυμι
[8, 5]	πῶς ἠγνόησας οὐκ ἔχω συμβάλλειν.	Καὶ	ἡ Κυβέλη Παιδὸς μὲν» ἔφη
[8, 6]	φῶς καὶ ψυχὴν ἀνακαλῶν. Ὥστε	καὶ	ἡ Κυβέλη ταῦτα ὁρῶσα καὶ
[8, 9]	τῆς περὶ αὐτὴν δυνάμεως ἀποτρεπόμενοι.	Καὶ	ἡ μὲν Χαρίκλεια αὖθις τῷ
[8, 8]	ὁμοῦ τε ἡ γραῦς ἀπέπνει	καὶ	ἡ Χαρίκλεια δεσμῶτις εἴχετο καὶ
[8, 13]	χαρίσασθε. Συμπαρεκάλει δὲ τὰ αὐτὰ	καὶ	ἡ Χαρίκλεια. Ἐπιδακρύσαντες οὖν οἱ
[8, 11]	ἐθέμην ἀλλὰ πάντων κακῶν ἀνάπαυλαν.	Καὶ	ἡ Χαρίκλεια Θάρσει» ἔφη· παντάρβην
[8, 17]	τοῦ προδήλου παρὰ Ὀροονδάτῃ κινδύνου.	~Καὶ	ἡ Χαρίκλεια συνίει μὲν λοιπὸν
[8, 11]	μὴ δεδοικέναι τὴν πυρὰν ἀξιοῖ.	Καὶ	ἡ Χαρίκλεια Ὦ γλυκύτατε» ἔφη
[8, 13]	τοὺς νέους, δεσμώτας καὶ ταῦτα	καὶ	ἤδη πρὸς τῶν βασάνων τετρυχωμένους,
[8, 9]	εἰς τὴν ἑξῆς παρεκάλει διαπέμπουσα.	Καὶ	ἡκόντων εἰς ἕω καὶ προκαθημένων
[8, 13]	ἐρρωμένῃ ἔδωκα, θᾶττον ἂν προαποθανούσῃ	καὶ	ἡμᾶς συναπολεσάσῃ ἢ ἑκούσῃ τοὺς
[8, 14]	ἀναψῦξαι δὲ καὶ τὴν κόρην.	Καὶ	ἦν γάρ τις ὄχθη καὶ
[8, 17]	ἐπισπεῦδον τῆς πορείας ἰσοταχεῖν ἀδυνατοῦντας.	Καὶ	ἦν ὥσπερ ἐν δράματι προαναφώνησις
[8, 7]	Ἰδού σοι καὶ Θεαγένης ἀφεῖται	καὶ	ἥξει τήμερον εἰς ἑσπέραν. Ἡ
[8, 11]	εἴθε γε ἅμα κατ´ ἀμφοτέρων	καὶ	θάνατον ἕνα καὶ ἐν ὥρᾳ
[8, 9]	ἐντάφιά τινα ἐπιφερομένη, πᾶν ἔγκλημα	{καὶ	θάνατον} ἐπαγόμενόν τε ὡμολόγει καὶ
[8, 16]	ἁλίσκεται προσπταίσαντι τῷ ἵππῳ συγκατενεχθεὶς	καὶ	θάτερον τοῖν σκελοῖν εἰς τὸ
[8, 1]	Αἰθιόπων ἀπάτῃ περιεληλυθὼς τὸν Ὀροονδάτην	καὶ	θατέρου τῶν ἐπάθλων τοῦ πολέμου
[8, 3]	πιστεύσειαν οἱ κατὰ τὴν Μέμφιν	καὶ	θᾶττον τοὺς νέους ἐκδοῖεν· ἐξώρμησε
[8, 7]	καὶ καταναλίσκουσα μάτην; Ἰδού σοι	καὶ	Θεαγένης ἀφεῖται καὶ ἥξει τήμερον
[8, 10]	ἔφη τῆς σωτηρίας δαιμονίᾳ τινὶ	καὶ	θείᾳ παντάπασιν ἔοικεν εὐεργεσίᾳ τὸ
[8, 11]	παντάρβην ἑτέραν ἔχομεν τὰ μεμαντευμένα	καὶ	θεοῖς ἐπανέχοντες σῳζοίμεθά τε ἂν
[8, 9]	αὐτὴν ἴσως εἰς ἔλεον ἀπατώμενοι	καὶ	θεοῖς τὸ ἔργον ἐπιγράφοντες; Οὐδὲ
[8, 13]	ὥσπερ θεηλάτου τῆς προτεραίας ἐνσκήψαντος	καὶ	θερμῆς ὀξείας ὑποδραμούσης καὶ εἰς
[8, 9]	Ἀφίκετο δὲ καὶ ἡ Ἀρσάκη	καὶ	θεωρὸς ἀπὸ τῶν τειχῶν ἐγίνετο,
[8, 12]	ἐπὶ τῆς εὐνῆς ἀφύπνισέ τε	καὶ	θορυβούμενον καὶ Τίς οὑτοσί; βοῶντα
[8, 8]	ἔχεις με τὴν φαρμακίδα τῆς	καὶ	θρεψαμένης σε καὶ πρὸς τὰ
[8, 15]	ἥκοντος Εὐφράτης, ὥστε θαρσεῖτε πλέον	καὶ	θυμὸν ἔχετε ἀγαθὸν αὐτοὶ μὲν
[8, 8]	παντὸς ὀξύτερον ἰῷ φθοροποιῷ δεδευμένου	καὶ	ἱκανὸν καὶ νέον τινὰ καὶ
[8, 7]	Καὶ οὔπω τὸ πᾶν ἐκπέποτο	καὶ	ἰλιγγιᾶν ἐφαίνετο ἡ πρεσβῦτις, τό
[8, 9]	ἐπαγγειλαμένη, τὰς χεῖρας εἰς οὐρανὸν	καὶ	καθ´ ὃ μέρος τὴν ἀκτῖνα
[8, 7]	τὴν διακονίαν εἰς βραχὺ παροξυνθεῖσα	καὶ	καθειρχθῆναι προστάξασα τήμερον ἀφήσειν ἐπηγγείλατο,
[8, 11]	ὡς εἰκάζειν ἔνεστιν, ἕτερόν που	καὶ	καινότερον τιμωρίας τρόπον τὰ νῦν
[8, 13]	κατελέει παντοίως ἀθλίους μὲν ὄντας	καὶ	κακοδαίμονας καὶ μυρίαις αἰκίαις καὶ
[8, 13]	τετρυχωμένους, ἐκπέπληκτο τοῦ μεγέθους ἅμα	καὶ	κάλλους· οἱ δὲ τοῦτο ἐκεῖνο
[8, 14]	φλογμὸν οἷα δὴ θέρους ὥρᾳ	καὶ	κατ´ Αἴγυπτον οὐκέτ´ ἀνεχόμενοι πιεζόμενοί
[8, 14]	λειπόμενον τῆς νυκτὸς ἀδιαστάτως ὁδοιπορήσαντες	καὶ	κατὰ τὴν ἑξῆς ἡμέραν εἰς
[8, 3]	Κατὰ δὲ τὰς αὐτὰς ἡμέρας	καὶ	κατὰ τὴν Μέμφιν τοιάδε ἐγίνετο.
[8, 9]	ἅπαντα τῷ Θεαγένει τῆς νυκτὸς	καὶ	κατὰ τὸ δεσμωτήριον ἀναθεμένη τὰ
[8, 7]	ἐκέλευεν. Ἡ δὲ αὐτίκα ὥρμησε	καὶ	καταλαβοῦσα τὴν Χαρίκλειαν ἐν ὀδυρμοῖς
[8, 12]	τῆς σεληναίας τότε μικρὸν ὑπαυγαζούσης.	Καὶ	καταλαβὼν ἐπὶ τῆς εὐνῆς ἀφύπνισέ
[8, 7]	φησὶν οὐ παύσῃ σαυτὴν τρύχουσα	καὶ	καταναλίσκουσα μάτην; Ἰδού σοι καὶ
[8, 14]	{τε καὶ} φύλλοις ἐπηρεφῆ τε	καὶ	κατάσκιον· ἐνταῦθα ὁ Βαγώας ἅμα
[8, 13]	τὴν εἰς δύναμιν ἐπικουρίαν σύσπευδε.	Καὶ	κατελέει παντοίως ἀθλίους μὲν ὄντας
[8, 8]	εἰ Θεαγένους οὐκέτι ὄντος τεθνήξεται	καὶ	κερδήσει τὸ ἐναγὲς τῆς πράξεως,
[8, 5]	τοῖς γινομένοις, ἀλλ´ Εὐφράτῃ παραδοῦσαν	καὶ	κολάζειν εἰποῦσαν ὥς τι πεπλημμεληκότα
[8, 10]	ἐν τοσούτοις ἐξετάζεσθαι δυστυχήμασιν ἀδιαστάτως	καὶ	κολάσεσιν αἰκίζεσθαι ποικίλως τε καὶ
[8, 9]	θεαταὶ γίνοιντο ἀλλήλων ἐν δεσμοῖς	καὶ	κολάσεσιν ἐξεταζομένων· ᾔδει γὰρ ὡς
[8, 13]	καὶ κακοδαίμονας καὶ μυρίαις αἰκίαις	καὶ	κολάσεσιν οὔτοι ἑκόντος ἐμοῦ κελευομένου
[8, 15]	ἄλλην τοῦ σατράπου διακονίαν ἐπισκιάσοντα	καὶ	κόρην ἀπρόσμαχόν τε τὸ κάλλος
[8, 1]	δὴ ταῦτα καὶ αὐτὸς ἐπειχθῆναι	καὶ	λάθρα διαδρὰς ἥκειν μηνυτής, εὐνοίᾳ
[8, 15]	ἐπὶ μέγα παρὰ τῷ Ὀροονδάτῃ	καὶ	λαμπρῶς εὐδοκιμήσειν εἰ περισώσειεν αὐτῷ
[8, 11]	θεὸς εἰς Καλάσιριν φαινόμενος, πεφοίτηκε	καὶ	λέγειν ἐδόκει τοιάδε Αἰθιόπων εἰς
[8, 11]	ὦ Θεάγενες, οὖσιν ὅρμοις πολυτελέσι	καὶ	λίθοις ἐριτίμοις Ἰνδικοῖς τε καὶ
[8, 9]	μᾶλλον τοῦ πυρὸς ἢ προσπελάζοντος	καὶ	λυμαινομένου μὲν οὐδὲν ὑποχωροῦντος δὲ
[8, 11]	κούρῃ τῇ Περσεφόνῃ με συνέσεσθαι	καὶ	λύσιν δεσμῶν τὴν ἐνθένδε ἀπὸ
[8, 6]	τὰ παρόντα καὶ εἴπερ ἐνδιδοίη	καὶ	μαλάσσοιτο πρὸς τῶν στρεβλώσεων. Ὁ
[8, 9]	Οὐδὲ ἐννοήσετε σωφρονήσαντες ὡς τοῦτο	καὶ	μᾶλλον αὐτῆς βεβαιοῖ τὴν φαρμακείαν
[8, 5]	ἐρωμένης, λαμβανέτω πεῖραν ὡς δεσποίνης	καὶ	μαστιγούμενος καὶ στρεβλούμενος ὑποπιπτέτω τοῖς
[8, 6]	ὁμόσε χωρεῖν ἔγνω τοῖς κατειληφόσι	καὶ	μέγα τι κακὸν ἐπιτελέσασα ἢ
[8, 6]	δὲ ψυχὴν ἐπὶ σωφροσύνῃ ῥωννύμενος,	καὶ	μεγαλαυχούμενος ἅμα πρὸς τὴν τύχην
[8, 9]	μέγα τε καὶ σύμφωνον ἐκβοῆσαι	καὶ	μεγάλους τοὺς θεοὺς ἐπικαλεῖσθαι, τὴν
[8, 17]	ἄγειν· καὶ πρώτην ὥσπερ ἄγραν	καὶ	μεγίστην βασιλεῖ τῷ σφῶν προσάγειν
[8, 9]	τις κολασθήσεται νενικῆσθαι ὑπὸ θατέρου	καὶ	μειονεκτεῖν τῶν ἐρωτικῶν οἰόμενος. Προσῆν
[8, 7]	εἰρημένων ἐπιτείνασα Εὖ λέγεις» ἔφη	καὶ	μελήσει μοι προστάξαι τὴν ἀλιτήριον
[8, 11]	εὔπιστα, θεοῖς δὲ καὶ δυνατὰ	καὶ	μελήσει τοῖς καὶ τὰ μαντεύματα
[8, 3]	παρ´ ἡμῖν οἶδα ἐσομένους, εἰ	καὶ	μένειν βουλομένοις ἦν. Νυνὶ δὲ
[8, 14]	ἐφ´ ἵππου τε ἑκάτερον ἀναθέμενοι	καὶ	μέσους εἰς κύκλον περιστοιχισάμενοι τάχους
[8, 6]	μάθοι μὴ οὖσαν, εἰκός που	καὶ	μεταβληθῆναι αὐτὸν πρὸς τὸ βούλημα
[8, 9]	{καὶ θάνατον} ἐπαγόμενόν τε ὡμολόγει	καὶ	μὴ ἐπαγόμενον ἀνέπλαττεν. Ἐφ´ οἷς
[8, 1]	ἀπροσδόκητός τε καὶ ἀπρόσκλητος ὀφθείς·	καὶ	μή τι δεινὸν περὶ τὴν
[8, 1]	ἀντισχοῦσαν πλήθει δὲ τῶν ἐναντίων	καὶ	μηχαναῖς τειχομάχοις ἐνδοῦσαν, καὶ τὴν
[8, 9]	οὖν αὐτίκα πρὸς τῶν δημίων	καὶ	μικρὸν τοῦ τείχους ἐκτὸς ἤγετο,
[8, 9]	τὴν δὲ ἀλάστορα καὶ ἀθεμιτουργὸν	καὶ	μοιχαλίδα καὶ ἐπ´ ἀποστερήσει νυμφίου
[8, 13]	ἀθλίους μὲν ὄντας καὶ κακοδαίμονας	καὶ	μυρίαις αἰκίαις καὶ κολάσεσιν οὔτοι
[8, 8]	ἰῷ φθοροποιῷ δεδευμένου καὶ ἱκανὸν	καὶ	νέον τινὰ καὶ ἀκμάζοντα διαχρήσασθαι
[8, 9]	ἀθεμίτῳ γυναίῳ βοηθοῦντες ἅμα δὲ	καὶ	νόμοις τοῖς Περσῶν καὶ βασιλεῖ
[8, 12]	~Οὗτοι μὲν δὴ ταῦτα ἀναθεωροῦντες	καὶ	νῦν μὲν θρηνοῦντες καὶ πλέον
[8, 6]	πεῖρα, συνεῖσα οἷ κακῶν ἦν	καὶ	νῦν μὲν τὴν ἐξ Ὀροονδάτου
[8, 3]	μέσου ταύτας ἡμέρας ὑπεδέξατο νέους	καὶ	ξένους καὶ Ἕλληνας φιλανθρωπευομένη, καθ´
[8, 4]	σοὶ καλὸν ἢ λυσιτελοῦν νέων	καὶ	ξένων οὕτως ἐκθύμως φαίνεσθαί τε
[8, 11]	μοίραις χἄ τ´ ἀδόκητα πέλει.	Καὶ	ὁ Θεαγένης διεσείσθη τε ὥσπερ
[8, 10]	κατὰ τὴν πυρκαϊὰν θαυματουργίας ἀνεσκοποῦντο.	Καὶ	ὁ μὲν Θεαγένης εἰς θεῶν
[8, 14]	χώραν ἔμενεν· ὁ δὲ Βαγώας	καὶ	οἱ ἱππεῖς τῶν πολλῶν δεσμῶν
[8, 17]	τῶν ὀλίγον ὕστερον ὑπηκόων δορυφορούμενοι.	Καὶ	οἱ μὲν ἐν τούτοις ἦσαν.
[8, 15]	Ἀρσάκην ἀπελθοῦσαν ἐσομένην. Ἔχαιρον δὲ	καὶ	οἱ περὶ τὸν Θεαγένην τῇ
[8, 12]	οὕτω διῆγον. Ὁ δὲ Βαγώας	καὶ	οἱ σὺν αὐτῷ πεντήκοντα ἱππεῖς
[8, 1]	καὶ τὰς ἐκείνου διακονίας τε	καὶ	οἰνοχοΐας· καὶ ὡς πέπρακται μὲν
[8, 10]	τὴν παροῦσαν ἐντεύξεσθαι ἀλλήλοις ἀπεγνωκότας	καὶ	οἷον ἀλλήλων ἐφ´ ὅσον ἔξεστι
[8, 9]	ἐκ τοῦ περιαυγάσματος τὸ κάλλος	καὶ	οἷον ἐν πυρίνῳ θαλάμῳ νυμφευομένην.
[8, 9]	ἐντὸς καὶ ὑπὸ γαστέρα ζωσαμένη	καὶ	οἷον ἐντάφιά τινα ἐπιφερομένη, πᾶν
[8, 12]	ἐπὶ τῶν πυλῶν ἡσυχῇ διαναστήσαντες	καὶ	οἵτινες εἶεν εἰπόντες τε καὶ
[8, 13]	ὑποδραμούσης καὶ εἰς δεῦρο κατεχούσης	καὶ	ὀλίγας τοῦ περιέσεσθαι τὰς ἐλπίδας
[8, 2]	τούτοις θυμοῦ τὸν Ὀροονδάτην ἐμπεπλήκει	(καὶ	ὅλος πρὸς ἀγανάκτησιν καὶ τιμωρίαν
[8, 2]	μηνυμάτων ἐξαιτήσας πρὸς γάμον ἕξειν.	Καὶ	ὅλως ἐξηρέθιστο ἤδη καὶ διακαὴς
[8, 9]	πάσης μεταδοῦσα φιλοφροσύνης τοιαῦτα ἀντιπάθοι.	Καὶ	ὅλως ἡ μὲν ἦν πικροτάτη
[8, 4]	ξένων οὕτως ἐκθύμως φαίνεσθαί τε	καὶ	ὁμολογεῖν ἀντεχομένην; ~Ἐπὶ τούτοις οὐκέτι
[8, 9]	φόνων ἐργάτιν ἐπ´ αὐτοφώρῳ ληφθεῖσαν	καὶ	ὁμολογήσασαν ἐξελέσθαι τῆς τιμωρίας πειρώμενοι;
[8, 8]	Χαρίκλειαν εἶναι τὴν ἐπιβουλεύσασαν ἐνεδείκνυτο.	Καὶ	ὁμοῦ τε ἡ γραῦς ἀπέπνει
[8, 17]	καὶ πραττομένων ἀποσταλέντες ὁμογλώσσους τε	καὶ	ὁμοφώνους τοῖς τε ἐγχωρίοις καὶ
[8, 11]	εἰλημένῃ) διηγούμενος. Ταῦτα μὲν εἰκότα	καὶ	ὄντα, πλέον καὶ τοῖς ὑπηργμένοις
[8, 7]	τί γὰρ ἄλλ´ ἢ πενθοῦσαν	καὶ	ὅπως ἑαυτὴν ἐξάξει τοῦ βίου
[8, 9]	τῶν μὲν εὐτρεπιζομένων τῶν δὲ	καὶ	ὁρμησάντων, ἐπέβη προλαβοῦσα τῆς πυρᾶς
[8, 3]	τοὺς νέους ἐκδοῖεν· ἐξώρμησε δὲ	καὶ	Ὀροονδάτης ἐπὶ τὸν πρὸς Αἰθίοπας
[8, 10]	πόρρω τῶν νυκτῶν ἀλλήλοις διειλεγμένοι	καὶ	ὅσα εἰκὸς τοὺς μετὰ τὴν
[8, 14]	πολλῶν δεσμῶν ἐπικουφίσαντες τοὺς νέους	καὶ	ὅσα φυλάττειν οὐ κολάζειν ἔμελλεν
[8, 16]	διοπτεύσαντες μικρόν τε παραδραμεῖν ἐνδόντες	καὶ	ὅτι ἄλλοι μηδένες ἐφέποιντο ἀκριβώσαντες
[8, 1]	περὶ τούτων ὡς εἴρηται διακηρυκευσάμενος	καὶ	οὐ τυχών) ὀλίγαις τε προφθῆναι
[8, 2]	ἅμα ὥσπερ εἰς ἄρκυς ἐμβεβλημένος·	καὶ	οὐδὲ μικρὸν ὑπερθέμενος Βαγώαν τινὰ
[8, 10]	συκοφαντίαν κατελεησάντων δὲ τὴν ἀθῷον	καὶ	οὐδὲν αἰτίαν· ἡ Χαρίκλεια δὲ
[8, 1]	ὡς ἐπ´ ἄλλον τινὰ πόλεμον	καὶ	οὐδενὶ τὴν ὁρμὴν τῆς στρατείας
[8, 3]	καὶ τὸν Ἀχαιμένην προστάξας ἠρέμα	καὶ	οὐκ εἰδότα παραφρουρούμενον ἕως ἂν
[8, 2]	καὶ Χαρίκλειαν ὡς ὅτι τάχιστα	καὶ	οὗπερ ἂν αὐτὸς καταλαμβάνοιτο ἐπιστείλας.
[8, 7]	μετ´ ἐκείνην αὐτὴ λαβοῦσα ἔπινε.	Καὶ	οὔπω τὸ πᾶν ἐκπέποτο καὶ
[8, 5]	ὑπερφρονεῖν βιαζόμενοι δὲ ὑπείκειν· ὥστε	καὶ	οὗτος πράξει κολαζόμενος ἅπερ ἠθέτει
[8, 16]	ἐνεγκόντες, ἄνδρα φιλάνθρωπον περὶ αὐτοὺς	καὶ	ὀφθέντα καὶ ἐλπισθέντα (παρειστήκεισαν γοῦν
[8, 9]	τὴν Χαρίκλειαν· εὐγενοῦς γὰρ ἤθους	καὶ	ὄψεως καὶ βάρβαρον γένος οἶκτος
[8, 6]	εὐνούχων ζηλοτυπίαν νοσῶν, σμυχόμενος δὲ	καὶ	πάλαι κατὰ τοῦ Θεαγένους ἐξ
[8, 1]	δὲ καὶ τὰ σμαράγδεια μέταλλα	(καὶ	πάλαι περὶ τούτων ὡς εἴρηται
[8, 5]	καὶ ἄλλοτε ἄλλας προφάσεις ἀναπλαττούσης	καὶ	πάντα μᾶλλον ἢ τὴν ὡς
[8, 5]	Ἀρσάκη ἀλλ´ ἔπασχεν ὃ δὴ	καὶ	πάντες ὡς ἐπίπαν οἱ ἐρῶντες·
[8, 9]	καὶ τὴν ποταμίαν καλάμην ἐπισωρεύοντες	καὶ	παντοίως τὴν φλόγα ἐρεθίζοντες. Ὡς
[8, 9]	Ἀρσάκην ἐκ τοῦ εὐθέος λοιδορουμένη	καὶ	παντοίως τοὺς δικαστὰς εἰς τὴν
[8, 6]	καὶ ἡ Κυβέλη ταῦτα ὁρῶσα	καὶ	παρὰ μὲν τῆς Ἀρσάκης ὡς
[8, 8]	καὶ ἡ Χαρίκλεια δεσμῶτις εἴχετο	καὶ	παρὰ τὴν Ἀρσάκην αὐτίκα ἤγετο·
[8, 11]	Τὰ γὰρ συνεκτεθέντα μοι γνωρίσματα	καὶ	παρὰ τοὺς ἔμπροσθεν ἀεὶ χρόνους
[8, 15]	ἀλλὰ ψελλιζόμενος τὴν Ἑλλάδα φωνὴν	καὶ	παράσημα τὰ πολλὰ ἐπισύρων. Ἔλεγε
[8, 15]	δὲ τοὺς νέους ἐπιρρωννύς τε	καὶ	παρηγορούμενος, ἐλπίζων, ὅπερ ἦν, ἐπὶ
[8, 9]	δικαστὰς ἐπικαλουμένη ὡς ξένην ὑποδεξαμένη	καὶ	πάσης μεταδοῦσα φιλοφροσύνης τοιαῦτα ἀντιπάθοι.
[8, 7]	μὴν λυθήσεσθαί σοι πάντα τήμερον	καὶ	πάσης σε φροντίδος ἀπαλλαγήσεσθαι. Μόνον
[8, 7]	γὰρ ὑπὲρ σοῦ καὶ πράττειν	καὶ	πάσχειν ἕτοιμος, φαρμάκῳ τὴν ἐπιβουλὴν
[8, 10]	ἐφ´ ὅσον ἔξεστι κορεννυμένους τέλος	καὶ	περὶ τῆς κατὰ τὴν πυρκαϊὰν
[8, 9]	ὃ μέρος ὁρμήσειεν ἡ Χαρίκλεια	καὶ	περιαυγάζεσθαι μόνον καὶ διοπτεύεσθαι παρέχοντος
[8, 17]	τε ἀπὸ σφῶν ἕνα τε	καὶ	περσίζοντα τὴν φωνὴν εἰς τὴν
[8, 9]	μικροῦ μὲν ἐδέησαν ὠμοτέρᾳ τε	καὶ	Περσικῇ τιμωρίᾳ ὑποβαλεῖν, ἴσως δέ
[8, 1]	δὲ ὑπὸ φρουρᾶς Αἰγυπτίων τε	καὶ	Περσῶν κατεχομένης, ὁ τῶν Αἰθιόπων
[8, 7]	ἃ γὰρ ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχὴ	καὶ	πιστεύειν φιλεῖ. Κατακλινεῖσαι τοίνυν εἱστιῶντο·
[8, 5]	μὲν» ἔφη τοῦ ἐμοῦ πέρι	καὶ	πίστεως εἰς σὲ τῆς ἐμῆς,
[8, 6]	εἰς τὴν Χαρίκλειαν εὐνοίας τε	καὶ	πίστεως παρεσχημένη, μόνον εἰ γινώσκοι
[8, 9]	καὶ τοὺς ὑπὲρ σωφροσύνης τε	καὶ	πίστεως τῆς εἰς ἀλλήλους φέρειν
[8, 13]	διακεχυμένῳ τῷ βλέμματι ὅτι ἀφροντιστοῦσι	καὶ	πλείονα χαίρουσιν ἐπίδηλοι τοῖς παροῦσιν
[8, 12]	ἀναθεωροῦντες καὶ νῦν μὲν θρηνοῦντες	καὶ	πλέον ἀνιᾶσθαι καὶ ἀγωνιᾶν ἅτερος
[8, 6]	δὲ ἦν πλέον ἀνὴρ τότε	καὶ	πλέον ἀπεμάχετο πρὸς τὰς πείρας,
[8, 5]	ὧν ὑπονοῶ καὶ αὐτὸς πέπυσται	καὶ	πλέον ἀποδειλιᾷ τὴν πρᾶξιν. Λυπεῖ
[8, 8]	τινὰ καὶ ἀκμάζοντα διαχρήσασθαι τότε	καὶ	πλέον εἰς γηραιὸν σῶμα καὶ
[8, 6]	δὲ ὁσημέραι τὰ τῆς κολάσεως	καὶ	πλέον ἢ ἐβούλετο ἡ Ἀρσάκη
[8, 9]	Ὡς δὲ ἠνύετο οὐδὲν, ἔτι	καὶ	πλέον ἡ πόλις ἐκτετάρακτο καὶ
[8, 6]	ἀπηνὴς ἐκεῖνος ἀλλ´ ἀεὶ γίνεται	καὶ	πλέον θρασύτερος Χαρίκλειαν διὰ στόματος
[8, 9]	εἰς τιμωρίαν ἐπινενόητο ὥσπερ ἐπικερτομούσῃ	καὶ	πλέον νομιζούσῃ τοὺς νέους ἀνιάσειν
[8, 14]	ἀνεχόμενοι πιεζόμενοί τε ὑπ´ ἀγρυπνίας	καὶ	πλέον τὴν Χαρίκλειαν πρὸς τῆς
[8, 11]	ἀεὶ χρόνους ἐπιφέρεσθαι προνοουμένη, τότε	καὶ	πλέον, τῆς κρίσεως μοι γενησομένης
[8, 16]	δὲ πλησιάζων Αἰθιοπικῷ περιπίπτει λόχῳ	καὶ	πλήθει νεολαίας εὐοπλούσης οἳ προαπεστάλησαν
[8, 7]	ποιήσομαι. Ἐπῄνεσε ταῦτα ἡ Ἀρσάκη	καὶ	ποιεῖν ἐκέλευεν. Ἡ δὲ αὐτίκα
[8, 17]	καὶ ὁμοφώνους τοῖς τε ἐγχωρίοις	καὶ	πολεμίοις ἐπάγεσθαι ὑπὸ τῆς χρείας
[8, 4]	δὲ δόγμα βασιλικόν. Εἰρήνην δὲ	καὶ	πόλεμον οὐχ ἡ τῶν ὀνομάτων
[8, 7]	ἕτοιμος, φαρμάκῳ τὴν ἐπιβουλὴν διακονήσομαι	καὶ	ποτῷ γεγοητευμένῳ τὴν ἀντίδικον ἐκποδὼν
[8, 7]	δοκεῖ, πάντα γὰρ ὑπὲρ σοῦ	καὶ	πράττειν καὶ πάσχειν ἕτοιμος, φαρμάκῳ
[8, 17]	τε καὶ σκοποὶ λεγομένων τε	καὶ	πραττομένων ἀποσταλέντες ὁμογλώσσους τε καὶ
[8, 5]	Πρὸς ταῦτα ῥητόρευε καὶ δίκαια	καὶ	πρέποντα καὶ συμφέροντα μάτην ὁριζόμενος,
[8, 12]	τουτὶ τὸ γράμμα ἀναγίνωσκε λαβὼν	καὶ	πρό γε τούτου τῆς σφραγῖδος
[8, 17]	ἦν ὥσπερ ἐν δράματι προαναφώνησις	καὶ	προεισόδιον τὸ γινόμενον· ξένοι καὶ
[8, 9]	διαπέμπουσα. Καὶ ἡκόντων εἰς ἕω	καὶ	προκαθημένων κατηγόρει μὲν ἡ Ἀρσάκη
[8, 14]	εὐθὺ στάθμης τὸ ὕδωρ ἀνακοπὲν	καὶ	πρὸς ἑλιγμὸν ἡμίκυκλον ἐκτραπὲν πρός
[8, 7]	πάτριον εὐωχεῖν μέλλουσα καὶ ἅμα	καὶ	πρὸς ἐμοῦ λιπαρηθεῖσα· ὥστε ἀνίστασο
[8, 8]	φαρμακίδα τῆς καὶ θρεψαμένης σε	καὶ	πρὸς τὰ κάλλιστα τῶν ἔργων
[8, 6]	ἀφανίσαι θανάτους ἅμα πᾶσιν ἐπινοήσασα.	Καὶ	πρὸς τὴν Ἀρσάκην ἐλθοῦσα Μάτην»
[8, 9]	τοσοῦτον περίεστι τῆς γοητείας ὡς	καὶ	πρὸς τὴν πυρὸς δύναμιν ἀπομάχεσθαι;
[8, 15]	ἤδη πρὸς τὸ εὐπνούστερον ἀναχεομένης	καὶ	πρὸς τὸ βάσιμον τὴν ὁδοιπορίαν
[8, 15]	καταρρεόμενον τὸν ἵππον χαλεπῶς ἀνέχων,	καὶ	πρὸς τὸν Βαγώαν ἰδίᾳ τι
[8, 7]	ἐγκλήματα κατὰ τῆς κόρης ἀναπλαττούσῃ,	καὶ	πρόσεστι τὸ ἄδηλον εἰ πιστευθησόμεθα.
[8, 9]	γύναιον, ἀναίτιον τὸ γύναιον» ἀνεβόα	καὶ	προσιόντες ἀπὸ τῆς πυρᾶς ἀπεσόβουν,
[8, 2]	τούτοις ὁ Ἀχαιμένης ἐλπίζων εἰ	καὶ	προσομιλήσειεν Ὀροονδάτης τῇ Χαρικλείᾳ μικρὸν
[8, 17]	φείδεσθαι καὶ ζωγρίᾳ λαβόντες ἄγειν·	καὶ	πρώτην ὥσπερ ἄγραν καὶ μεγίστην
[8, 6]	εἰδότι μέν, μὴ προσποιουμένῳ δὲ	καὶ	πυνθανομένῳ δῆθεν τὴν αἰτίαν οὐδὲν
[8, 7]	ἡμῖν νῦν γοῦν ποτε μεταλαβοῦσα.	Καὶ	πῶς ἂν» ἔφη πεισθείην; ἡ
[8, 9]	Περσῶν καὶ βασιλεῖ τε αὐτῷ	καὶ	σατράπαις καὶ δυνασταῖς καὶ δικασταῖς
[8, 7]	πρὸς ἐμοῦ λιπαρηθεῖσα· ὥστε ἀνίστασο	καὶ	σαυτὴν ἀναλάμβανε μικρὸν καὶ τροφῆς
[8, 9]	αἰτίας. Τῶν δὲ περιεστώτων θαυμασάντων	καὶ	σαφῶς ὅτι βούλοιτο λέγειν ἐκφαίνειν
[8, 16]	πολὺ καθυστεροῦντας ἀπεδίδρασκον. Ὃ δὴ	καὶ	σκοπήσαντες οἱ Πέρσαι καὶ τῆς
[8, 17]	συνήσοντας. Οἱ γὰρ ὀπτῆρές τε	καὶ	σκοποὶ λεγομένων τε καὶ πραττομένων
[8, 5]	ὀλίγαις στρεβλώσεσιν ἑλέσθαι τὰ βελτίονα	καὶ	σοὶ πρὸς μικρὸν ἀνιαθείσῃ τυχεῖν
[8, 7]	τε εἰς τὴν θεράπαιναν ἐνεώρα	καὶ	σπασμοῖς τε καὶ σφακελισμοῖς ὀξυτάτοις
[8, 5]	πεῖραν ὡς δεσποίνης καὶ μαστιγούμενος	καὶ	στρεβλούμενος ὑποπιπτέτω τοῖς σοῖς βουλεύμασι.
[8, 9]	κατὰ τὴν πρᾶξιν ἀτοπίας εἴτε	καὶ	συγχεθεῖσαν ὑπὸ τῆς Κυβέλης προτέρᾳ
[8, 14]	νομὴν ἀπαυτοματίζοντα δένδρεσί τε Περσέαις	καὶ	συκομόροις καὶ ἄλλοις τοῖς Νείλου
[8, 11]	θεῶν περιέσωσε. Ταῦτα δ´ ἔχω	καὶ	συμβάλλειν καὶ γινώσκειν ἐξ ὧν
[8, 5]	ῥητόρευε καὶ δίκαια καὶ πρέποντα	καὶ	συμφέροντα μάτην ὁριζόμενος, ὡς οὐδενὸς
[8, 9]	ἅμα καὶ ἐκπλήξεως μέγα τε	καὶ	σύμφωνον ἐκβοῆσαι καὶ μεγάλους τοὺς
[8, 9]	τὴν Χαρίκλειαν ὑπὸ συνηθείας τε	καὶ	συνδιαιτήσεως, εἴτε καὶ δαιμονίᾳ βουλήσει
[8, 9]	κατήγγελλεν ἅπαντα ὡς εἶχεν ἀπαγγέλλουσα	καὶ	συνεχὲς ἐπιδακρύουσα τὴν θρεψαμένην καὶ
[8, 6]	ταῦτα κἀκείνη μέγιστον ἀγαθὸν τιθέμενος	καὶ	συνεχῶς Χαρίκλειαν ζωὴν καὶ φῶς
[8, 5]	πρὸς ἄνδρας ἴυγγα τὰ γυναικεῖα	καὶ	σύνοικα βλέμματα. Ἀλλ´ ἐκεῖνο ὑπέρδεινον
[8, 7]	θεράπαιναν ἐνεώρα καὶ σπασμοῖς τε	καὶ	σφακελισμοῖς ὀξυτάτοις ἐπιέζετο. ~Θόρυβός τε
[8, 11]	τὸ παρὸν ἡ παντοίως ἀπελπισθεῖσα,	καὶ	σωτηρίαν ἐμαυτῆς ἐπαγομένη τότε μὲν
[8, 11]	παρακαλοῦντος καὶ τοῦ εὐσεβεῖν πλέον	καὶ	σωφρονεῖν ἀντέχεσθαι παραινοῦντος Ἱλήκοιτε, θεοί»
[8, 13]	ὁ τῆς δίκης ὀφθαλμὸς ἐλέγχῳ	καὶ	τὰ ἀμήνυτα κρύφια καὶ ἀθέμιτα
[8, 12]	Ὀροονδάτης ἐστὶν ὁ κελεύων πίστευε	καὶ	τὰ ἐπεσταλμένα πρᾶττε νυκτὶ καὶ
[8, 13]	καὶ ὡς ἡ πεῖρά μοι	καὶ	τὰ ἔργα παρέστησε τὰ πάντα
[8, 9]	δεινοῖς εὑρισκομένη τὸ συνεῖναι Θεαγένει	καὶ	τὰ καθ´ ἑαυτὴν ἐκδιηγεῖσθαι. Τῇ
[8, 1]	εἰς τὴν Μέμφιν, παρενείρων ἅμα	καὶ	τὰ κατὰ τὸν Θύαμιν· καὶ
[8, 11]	καὶ δυνατὰ καὶ μελήσει τοῖς	καὶ	τὰ μαντεύματα φήνασιν· ἡ γοῦν
[8, 8]	τε ὄμμα ἡ πρεσβῦτις ἐπίμπρατο	καὶ	τὰ μέλη τῶν σπασμῶν ἐνδόντων
[8, 3]	τὴν κηδείαν τοῦ Καλασίριδος ἐκτελέσας	καὶ	τὰ νενομισμένα τῷ πατρὶ πάντα
[8, 3]	ἢ βουλησόμεθα προνοεῖν τῶν ξένων	καὶ	τὰ πρέποντα αὐτοῖς ἀπονέμειν. Οὐ
[8, 12]	τὸ λαθεῖν ἀποχρώμενος. Εἰ δὲ	καὶ	τὰ πρὸς Ἀρσάκην ἐπεσταλμένα λυσιτελὲς
[8, 3]	ἤδη τὴν προφητείαν ὁλόκληρον ἀναδεδεγμένος	καὶ	τὰ πρῶτα τῆς πόλεως διὰ
[8, 1]	{καὶ} τὰς Φίλας ἐξῄτει δὲ	καὶ	τὰ σμαράγδεια μέταλλα (καὶ πάλαι
[8, 6]	θρασύτερος Χαρίκλειαν διὰ στόματος ἔχων	καὶ	ταῖς ἐκείνης ἀνακλήσεσιν ὥσπερ θεραπείαις
[8, 1]	καὶ τὰς περὶ αὐτὸν φιλοφρονήσεις	καὶ	τὰς ἐκείνου διακονίας τε καὶ
[8, 2]	τὰς κατὰ τὴν Μέμφιν ἀλλὰ	καὶ	τὰς ἑπομένας» καὶ ἄλλα πολλὰ
[8, 12]	πρὸς ἀλλήλους ἔσονται θεούς τε	καὶ	τὰς παρούσας τύχας ἐπομνύντες οὕτω
[8, 1]	τὰ βασίλεια τοῦ Θεαγένους εἰσοικισμόν,	καὶ	τὰς περὶ αὐτὸν φιλοφρονήσεις καὶ
[8, 1]	τὸν Ὀροονδάτην στείλας ἐξῄτει μὲν	{καὶ}	τὰς Φίλας ἐξῄτει δὲ καὶ
[8, 1]	τὴν Αἰθιοπίαν ὁριζομένων, Αἰγυπτίων δὲ	καὶ	τὰς Φίλας κατὰ τὴν προενοίκησιν
[8, 13]	Βαγώας ἰδὼν τοὺς νέους, δεσμώτας	καὶ	ταῦτα καὶ ἤδη πρὸς τῶν
[8, 7]	ἀμφὶ Θεαγένει τύχας ποικίλως αὐτὴν	καὶ	ταῦτα τῆς Κυβέλης τὰ πρῶτα
[8, 9]	μέλει τὰ δεσμὰ ἐπιβαλόντες Εὐφράτῃ	καὶ	ταύτην παράδοτε φυλαχθησομένην εἰς αὔριον
[8, 12]	καὶ τὰ ἐπεσταλμένα πρᾶττε νυκτὶ	καὶ	τάχει συμμάχοις εἰς τὸ λαθεῖν
[8, 16]	ἐρεθίζοντες καὶ δυνάμεως ὅσον ἦν	καὶ	τάχους ἀνέτοις τοῖς χαλινοῖς ἐφιέντες.
[8, 11]	γράμμασι δὲ ἱεροῖς τισιν ἀνάγραπτος	καὶ	τελετῆς, ὡς ἔοικε, θειοτέρας ἀνάμεστος
[8, 1]	καὶ τὰ κατὰ τὸν Θύαμιν·	καὶ	τέλος τὸν ἐπὶ τῷ Θεαγένει
[8, 9]	Χαρικλείᾳ νευούσης, ἐναλλάξαι τὰς κύλικας	καὶ	τῇ πρεσβύτιδι προσενεγκεῖν ἐν ᾧ
[8, 9]	τὰ δὲ ὑπεῖκον ἅμα τι	καὶ	τῇ ὑπονοίᾳ τῆς φαρμακείας ὑπαγόμενοι,
[8, 5]	πᾶσαν εὕρισκε μηχανὴν πρὸς ὀξὺ	καὶ	τὴν ἄκραν ἀκμὴν περιεστηκότα ἡμῖν
[8, 9]	ὡς δοίη συγκατετίθετο, προστιθεῖσα ὡς	καὶ	τὴν Ἀρσάκην διεχρήσατο ἂν ἡδέως
[8, 12]	Ἐπειδὴ δὲ ἧκεν ὁ παῖς	καὶ	τὴν δᾷδα κατὰ λυχνοῦχον ἐπιθεὶς
[8, 13]	καὶ ὑποδεξάμενος ἄγε τοὺς ξένους	καὶ	τὴν εἰς δύναμιν ἐπικουρίαν σύσπευδε.
[8, 7]	τὸ ῥηθὲν ἐποιήσατο ἡ Ἀρσάκη	καὶ	τὴν ἐκ πολλοῦ ζηλοτυπίαν ὀργῇ
[8, 6]	τὸ τοῦ λόγου, ῥίψωμεν ἄγκυραν	καὶ	τὴν ἐμποδὼν γινομένην ἐκποδὼν ποιησώμεθα.
[8, 14]	ἀναπνεῦσαι μὲν αὐτοὶ ἀναπνεῦσαι δὲ	καὶ	τὴν ἵππον ἀναψῦξαι δὲ καὶ
[8, 14]	καὶ τὴν ἵππον ἀναψῦξαι δὲ	καὶ	τὴν κόρην. Καὶ ἦν γάρ
[8, 5]	εἰς τὸν θάλαμόν τε χωρισθεῖσα	καὶ	τὴν Κυβέλην προσκαλεσαμένη περὶ τῶν
[8, 1]	αὐτὸν προαναρπάζων ἐκ τῆς Μέμφεως	καὶ	τὴν ὅλην τοῦ ἔρωτος ὑπόθεσιν
[8, 9]	ἐγίνετο, δεινὸν γὰρ εἰ μὴ	καὶ	τὴν ὄψιν ἐμφορηθείη τῆς εἰς
[8, 1]	ἐπάθλων τοῦ πολέμου γεγονὼς ἐγκρατὴς	καὶ	τὴν πόλιν ἐπίμαχον τὰς Φίλας
[8, 1]	ἐναντίων καὶ μηχαναῖς τειχομάχοις ἐνδοῦσαν,	καὶ	τὴν πόλιν κατέσχεν οὐδενὶ τῶν
[8, 9]	ἀπειλητικοῖς ἐγκελευομένης) ξύλα τε ἐπιφορτίζοντες	καὶ	τὴν ποταμίαν καλάμην ἐπισωρεύοντες καὶ
[8, 16]	δὲ ἡμέρας ὑποφαινούσης τὸν Βαγώαν	καὶ	τὴν σὺν αὐτῷ ἵππον αἰσθόμενοι
[8, 15]	ἤλαυνον αὐτήν τε τὴν ἑσπέραν	καὶ	τὴν συνεχῆ νύκτα καὶ τῆς
[8, 13]	Βαγώαν ἥκειν τὴν ἐπὶ θανάτῳ	καὶ	τὴν τελευταίαν ἀπάξοντας εἰς βραχὺ
[8, 9]	προκαθημένων κατηγόρει μὲν ἡ Ἀρσάκη	καὶ	τὴν φαρμακείαν κατήγγελλεν ἅπαντα ὡς
[8, 9]	ὅτι μεγίστην ἔνησαν οἱ δήμιοι	καὶ	τὴν φλόγα ὑποβαλόντων λαμπρῶς ἐξῆπτο,
[8, 17]	Περσῶν Βαγώαν ἀπεκρίνατο ἑαυτὸν δὲ	καὶ	τὴν Χαρίκλειαν Ἕλληνας γένος Πέρσαις
[8, 9]	ἀπείρου βοῆς τὸ γινόμενον μηνυούσης)	καὶ	τὴν Χαρίκλειαν ἐξελέσθαι προθυμούμενοι πλησιάζειν
[8, 8]	ἐπιέζετο. ~Θόρυβός τε κατειλήφει μὲν	καὶ	τὴν Χαρίκλειαν καὶ ἀναλαμβάνειν ἐπειρᾶτο,
[8, 2]	καὶ τὸ κάλλος παντοίως ἐκθειάζων	καὶ	τὴν ὥραν τῆς κόρης, ὡς
[8, 9]	οὐκ ἀνίεσαν ἀλλ´ ἐνέκειντο πλέον	(καὶ	τῆς Ἀρσάκης νεύμασιν ἀπειλητικοῖς ἐγκελευομένης)
[8, 7]	πιστεύειν φιλεῖ. Κατακλινεῖσαι τοίνυν εἱστιῶντο·	καὶ	τῆς διακονουμένης ἅβρας οἴνου κεκραμένου
[8, 16]	δὴ καὶ σκοπήσαντες οἱ Πέρσαι	καὶ	τῆς ὀλιγότητος ὑπεριδόντες τὴν ἀντεφόρμησιν
[8, 9]	δὲ καὶ δέει τῆς Ἀρσάκης	καὶ	τῆς περὶ αὐτὴν δυνάμεως ἀποτρεπόμενοι.
[8, 12]	τῶν τόπων ἔσπευδεν ἅμα τι	καὶ	τῆς σεληναίας τότε μικρὸν ὑπαυγαζούσης.
[8, 15]	ἑσπέραν καὶ τὴν συνεχῆ νύκτα	καὶ	τῆς συναπτομένης ἡμέρας τὰ ὄρθρια
[8, 11]	πλέον, τῆς κρίσεως μοι γενησομένης	καὶ	τῆς τελευταίας προσδοκωμένης, περὶ τῇ
[8, 7]	Χαρίκλειαν ἐν ὀδυρμοῖς καὶ δάκρυσι	καὶ	τί γὰρ ἄλλ´ ἢ πενθοῦσαν
[8, 9]	τοῖς δεσμοῖς ἐνεβέβλητο δευτέρᾳ κρίσει	καὶ	τιμωρίᾳ φυλαττομένη, κέρδος ἓν μέγιστον
[8, 2]	ἐμπεπλήκει (καὶ ὅλος πρὸς ἀγανάκτησιν	καὶ	τιμωρίαν ἐξῄει) δι´ ἐπιθυμίας αὖθις
[8, 9]	τῶν κοινῶν καὶ δικάζειν τε	καὶ	τιμωρίας ὁρίζειν τὴν ἰσχὺν εἶχον
[8, 9]	γῆν ἀνθρώπων ἀθεμίτων ἔφοροί τε	καὶ	τιμωροί, καθαρὰν μὲν εἶναί με
[8, 16]	τότε πεζοὶ τοὺς ἱππέας ἔφθανον	καί	τινας καὶ τραυματίας γενέσθαι σφενδονῶντες
[8, 7]	μοι προστάξαι τὴν ἀλιτήριον ἀναιρεθῆναι.	Καὶ	τίς ὁ πεισθησόμενος; ἀπεκρίνατο ἡ
[8, 12]	εὐνῆς ἀφύπνισέ τε καὶ θορυβούμενον	καὶ	Τίς οὑτοσί; βοῶντα κατέστελλε Βαγώας
[8, 16]	ἐκδύντες μετέθεον. Ὁ δὲ Βαγώας	καὶ	τὸ ἄλλο ἱππικὸν ὑπό τε
[8, 15]	κειμένης. Οὕτως ἄρα ἡδύ τισι	καὶ	τὸ ἀπόλλυσθαι ὅταν συμβαίνῃ τοῖς
[8, 16]	προαπεστάλησαν μὲν ὀπτῆρές τε ἐσόμενοι	καὶ	τὸ ἀσφαλὲς τῆς ὁδοιπορίας τῇ
[8, 3]	τοῦτο μεθ´ ἡμῶν ἀναφαίνεται ὅσῳ	καὶ	τὸ δεσποτεύειν τοῦ προνοεῖν τηνάλλως
[8, 9]	ἦν παραψυχὴ μᾶλλον τὸ γινόμενον	καὶ	τὸ ἐν ὁμοίοις τοῖς πάθεσιν
[8, 7]	δὲ ὅρκοις ἐν μέρει πειθομένη	καὶ	τὸ ἡδὺ τῶν ἐπαγγελθέντων ἑκοῦσα
[8, 2]	ἐπὶ μέγα ὥσπερ ἦν ἐξαίρων	καὶ	τὸ κάλλος παντοίως ἐκθειάζων καὶ
[8, 9]	δέ τι πρὸς τὴν ὄψιν	καὶ	τὸ νέον τε καὶ ἄμαχον
[8, 9]	δὲ καὶ τὸ προσομιλεῖν ἀλλήλοις	καὶ	τὸ παρηγορεῖν τε καὶ ἐπιθαρσύνειν
[8, 3]	δὲ τύχης ἐπηρείαις ποικίλαις κεχρημένοι	καὶ	τὸ παρὸν ἀλητεύοντες, πάντων ἐπίπροσθεν
[8, 13]	μὲν» ἔφη ἄλλως τε οἰμώξει	καὶ	τὸ παρὸν ἐν ἐσχάτοις διάγει,
[8, 6]	τῇ Ἀρσάκῃ τὰ κατὰ γνώμην	καὶ	τὸ παρὸν τὸν ἀπ´ ἐκείνης
[8, 16]	Αἰθίοπας εἶναι τοὺς φανέντας γνωρίσαντες	καὶ	τὸ πλῆθος ὡς ἀπρόσμαχον ἰδόντες
[8, 16]	σὺν αὐτῷ ἵππον αἰσθόμενοι παριόντας	καὶ	τὸ πλῆθος ὡς ὀλίγοι διοπτεύσαντες
[8, 9]	τῶν ἐρωτικῶν οἰόμενος. Προσῆν δὲ	καὶ	τὸ προσομιλεῖν ἀλλήλοις καὶ τὸ
[8, 5]	παρ´ οὐδὲν μὲν τὸν προφήτην	καὶ	τὸ προφητικὸν ἀξίωμα ποιησαμένη πᾶσαν
[8, 12]	τῷ κατοικοῦντι φράσας τε ἑαυτὸν	καὶ	τὸ σιωπᾶν ἐπιστείλας ὡς τὸν
[8, 8]	ὥστε εἰπεῖν τῶν καιριωτέρων καθίκετο.	Καὶ	τό τε ὄμμα ἡ πρεσβῦτις
[8, 9]	ὡμολόγει καὶ αὖθις τὸ ἔγκλημα	καὶ	τὸ φάρμακον ὡς δοίη συγκατετίθετο,
[8, 9]	πυλίδος ἐκδραμοῦσαν σὺν πολλῇ δορυφορίᾳ	καὶ	τοῖς δυναστεύουσι Περσῶν ἐπιβάλλειν τε
[8, 16]	αὐτοῖς τε ἅμα εἰς φρουρὰν	καὶ	τοῖς ἐναντίοις εἰς ἐνέδραν ἄυπνοι
[8, 3]	Θεαγένην ἐλάμβανεν, ὅτε δὴ παραδιαιτᾶσθαι	καὶ	τοῖς θύραθεν ἐκ τοῦ προφητικοῦ
[8, 14]	καὶ αὐτός τε σίτου μετέλαβε	καὶ	τοῖς περὶ τὸν Θεαγένην μετέδωκε
[8, 11]	μὲν εἰκότα καὶ ὄντα, πλέον	καὶ	τοῖς ὑπηργμένοις συμβαίνοντα» ἔφη ὁ
[8, 6]	φιλεῖ τὴν ἀποτυχίαν εἰς τιμωρίαν,	καὶ	τὸν ἀρχιευνοῦχον μετακαλεσαμένη τὰ δεδογμένα
[8, 3]	τὸν πρὸς Αἰθίοπας πόλεμον, ἕπεσθαι	καὶ	τὸν Ἀχαιμένην προστάξας ἠρέμα καὶ
[8, 9]	πυρᾶς ἀπεσόβουν, τοῦ Θυάμιδος ἐξάρχοντος	καὶ	τὸν δῆμον εἰς τὴν βοήθειαν
[8, 5]	διεσκοπεῖτο. Καὶ γάρ πως ἤδη	καὶ	τὸν δρασμὸν τοῦ Ἀχαιμένους οὐ
[8, 1]	τῷ Θεαγένει τῆς Ἀρσάκης ἔρωτα	καὶ	τὸν εἰς τὰ βασίλεια τοῦ
[8, 15]	ἡμετέραν σὺν ὑμῖν ἔξοδον ἐπύθετο	καὶ	τὸν ἐξ ἀνάγκης θάνατον τῷ
[8, 5]	συνειδὸς τῆς ψυχῆς ἔλεγχος ἐγίνετο	καὶ	τὸν Θύαμιν ὑπωπτευκέναι τι τῶν
[8, 17]	ἐνεδείκνυτο. Πλησιάσαντες οὖν οἱ Αἰθίοπες	καὶ	τὸν μὲν Βαγώαν εὐνοῦχον καὶ
[8, 1]	ὡς ὑπὸ Βησσαέων ἀφαιρεθείη προσανελόντων	καὶ	τὸν Μιτράνην· ὡς ἀφίκοιτο μετὰ
[8, 16]	τότε δὲ ὑπὸ νυκτός τε	καὶ	τόπων ἀπειρίας, ᾗ πορρωτάτω τῶν
[8, 5]	Θύαμις ἐξῄει θεούς τε ἐπιμαρτυράμενος	καὶ	τοσοῦτον ἐπισκήψας, ὡς οὐκ εἰς
[8, 11]	λέγουσα τοῦ Θεαγένους εὐφημεῖν παρακαλοῦντος	καὶ	τοῦ εὐσεβεῖν πλέον καὶ σωφρονεῖν
[8, 7]	τῆς Κυβέλης τὰ πρῶτα βουκολούσης	καὶ	τοῦ μὴ ὁρᾶσθαι αὐτὸν μηδὲ
[8, 16]	ἐκεῖνο εἶναι τὸ ὄναρ εἰπόντος	καὶ	τοὺς Αἰθίοπας τούτους ὧν εἰς
[8, 9]	ἀπῆγεν αὐτὴν τῷ τραχήλῳ προσφῦσα	καὶ	τοὺς δορυφόρους ἀναστέλλειν τὸν ὄχλον
[8, 12]	ἐχούσης ἀφικνοῦνται εἰς τὴν Μέμφιν	καὶ	τοὺς ἐπὶ τῶν πυλῶν ἡσυχῇ
[8, 12]	σὺν σπουδῇ καὶ ἀθορύβως εἰσέρχονται.	Καὶ	τοὺς μὲν ἱππέας ὁ Βαγώας
[8, 8]	καὶ ἀναλαμβάνειν ἐπειρᾶτο, κατειλήφει δὲ	καὶ	τοὺς παρόντας· τὸ γὰρ κακὸν
[8, 9]	καὶ γενναίως τὰς προσπιπτούσας τύχας	καὶ	τοὺς ὑπὲρ σωφροσύνης τε καὶ
[8, 9]	ἐκδιηγεῖσθαι. Τῇ μὲν γὰρ Ἀρσάκῃ	καὶ	τοῦτο εἰς τιμωρίαν ἐπινενόητο ὥσπερ
[8, 1]	τοῦ νεανίου τῆς βασιλέως αὐλῆς	καὶ	τραπέζης ἐπάξιον· ὡς ὑπὸ Βησσαέων
[8, 16]	τοὺς ἱππέας ἔφθανον καί τινας	καὶ	τραυματίας γενέσθαι σφενδονῶντες ἴσχυσαν· οὐ
[8, 1]	φρουρὰν ἐξήλασε, δύο μέν που	καὶ	τριῶν ἡμερῶν ἀντισχοῦσαν πλήθει δὲ
[8, 6]	προστεταγμένον. Ἡ δὲ ἐφοίτα συνεχῶς	καὶ	τροφὰς κρύφα παρεισφέρειν ἐνεδείκνυτο, οἰκτείρουσα
[8, 7]	ἀνίστασο καὶ σαυτὴν ἀναλάμβανε μικρὸν	καὶ	τροφῆς σὺν ἡμῖν νῦν γοῦν
[8, 15]	χαίρων, τὸ ἀκόλαστον τῆς Ἀρσάκης	καὶ	τυραννικὸν ζώσης βαρυνόμενος, ἅμα δὲ
[8, 9]	ζωῆς ἀνιάτου καὶ ἄλης ἀνηνύτου	καὶ	τύχης ἀσπόνδου, τὰ τελευταῖά τε
[8, 12]	ἀγνοουμένην ἀσθενεῖς τὰς θύρας ἐκμοχλεύσας	καὶ	τῷ κατοικοῦντι φράσας τε ἑαυτὸν
[8, 5]	ὑπτίως προσιοῦσα τῷ σαυτῆς ἔρωτι	καὶ	τῷ ὄντι μαλακιζομένη μὴ ἄγε
[8, 16]	τοῦ Νείλου καθάπερ ἄκραν ὑποδραμόντες	καὶ	τῷ προβόλῳ τῆς ὄχθης τὴν
[8, 1]	δέος δὲ πραχθῆναι βιασθέντος ἢ	καὶ	τῷ χρόνῳ τοῦ ξένου πως
[8, 1]	Συνεχῶς δὴ μεταπιπτούσης τῆς πόλεως	καὶ	τῶν ἀεὶ προλαβόντων καὶ ἐπικρατούντων
[8, 11]	εἰ μὲν σῳζοίμην εὐπορίαν βίου	καὶ	τῶν ἀναγκαίων, εἰ δέ τι
[8, 5]	ᾧ τοὺς σφαγέας ἐκείνου τε	καὶ	τῶν σὺν αὐτῷ τὴν δίκην
[8, 11]	γάρ μοι νῦν ὄναρ εἴτε	καὶ	ὕπαρ ἦν ἐνθύμιον γέγονεν ὃ
[8, 10]	καὶ κολάσεσιν αἰκίζεσθαι ποικίλως τε	καὶ	ὑπερβαλλόντως θεηλατουμένων εἶναι καὶ δυσμενείας
[8, 3]	Καλάσιρις τελευτῶν ἐπέσκηπτε παντοίως προνοεῖν	καὶ	ὑπερμαχεῖν τῶν ξένων {ἐπιστείλας} χάριν
[8, 9]	τότε δὲ τῆς ἐσθῆτος ἐντὸς	καὶ	ὑπὸ γαστέρα ζωσαμένη καὶ οἷον
[8, 9]	καὶ δαίμονες ἐπὶ γῆς τε	καὶ	ὑπὸ γῆν ἀνθρώπων ἀθεμίτων ἔφοροί
[8, 6]	παρεισφέρειν ἐνεδείκνυτο, οἰκτείρουσα μὲν δῆθεν	καὶ	ὑπὸ τῆς συνηθείας ἐπικλωμένη τὸ
[8, 9]	καὶ γνώσεσθε αὐτήν τε ὁμολογοῦσαν	καὶ	ὑπὸ τῶν συνειδότων οὓς ἔχω
[8, 13]	δὲ εἰς καιρὸν ἥκων ἴσθι	καὶ	ὑποδεξάμενος ἄγε τοὺς ξένους καὶ
[8, 6]	Θεαγένους ἐξ ὧν ἑώρα τε	καὶ	ὑπώπτευεν, εὐθὺς ἐν δεσμοῖς εἶχε
[8, 9]	Οὐκ αἰσχύνεσθε» εἰπεῖν ἀλιτήριον γυναῖκα	καὶ	φαρμακίδα καὶ φόνων ἐργάτιν ἐπ´
[8, 3]	σου» ἔφη χρηστὰ μὲν ἡμῖν	καὶ	φιλάνθρωπα προσμαρτυροῦντος ἀπανθρωπίαν δὲ αὖθις
[8, 1]	καὶ ὡς ὑπὲρ εἰρήνης ἢ	καὶ	φιλίας πρεσβεύοιεν ἀπαγγείλαντας, αὐτὸς αἰφνίδιον
[8, 9]	εἰπεῖν ἀλιτήριον γυναῖκα καὶ φαρμακίδα	καὶ	φόνων ἐργάτιν ἐπ´ αὐτοφώρῳ ληφθεῖσαν
[8, 11]	μοι Καλάσιρις ὑπετίθετο, πολλάκις ταῦτα	καὶ	φράζεσθαι καὶ ἐκδεδιδάχθαι πρὸς τῶν
[8, 9]	εἶναι» εἰποῦσα ἡ Ἀρσάκη δεσμεῖσθαι	καὶ	φρουρεῖσθαι εἰς τὴν κρίσιν ἐκέλευσε·
[8, 1]	εἴκαζεν, ὀλιγωρίαν τοῖς τε ἐνοικοῦσι	καὶ	φρουροῖς ἐμποιήσαντας καὶ ὡς ὑπὲρ
[8, 14]	ἄλλοις τοῖς Νείλου συννόμοις {τε	καὶ}	φύλλοις ἐπηρεφῆ τε καὶ κατάσκιον·
[8, 6]	τὰ δεδογμένα προσέταξεν. Ὁ δὲ	καὶ	φύσει μὲν τὴν εὐνούχων ζηλοτυπίαν
[8, 6]	τιθέμενος καὶ συνεχῶς Χαρίκλειαν ζωὴν	καὶ	φῶς καὶ ψυχὴν ἀνακαλῶν. Ὥστε
[8, 16]	ἀκίνητον πηρωθείς. Ἁλίσκονται δὲ Θεαγένης	καὶ	Χαρίκλεια τὸ μέν τι τὸν
[8, 3]	ὧδε ἔχον Ὀροονδάτης Ἀρσάκῃ. Θεαγένην	καὶ	Χαρίκλειαν τοὺς αἰχμαλώτους ἀδελφοὺς βασιλέως
[8, 2]	ἄγειν ὡς αὐτὸν Θεαγένην τε	καὶ	Χαρίκλειαν ὡς ὅτι τάχιστα καὶ
[8, 16]	καὶ εἰς ὀπάς τινας βραχυστόμους	καὶ	χηραμοὺς κρυφίους πετρῶν καταδυομένους. Οὗτοι
[8, 14]	παντὸς ἀνάπλεων πολλὴν δὲ πόαν	καὶ	χιλὸν ἄφθονον ἐνδαψιλεύσασθαι κτήνεσι νομὴν
[8, 8]	ἀγεννές τι παθοῦσα γέλωτα ἐφαίνετο	καὶ	χλεύην τὰ παρόντα ποιουμένη, τὸ
[8, 11]	τοι ποιητὴς ἐξ ὑπομνήσεως ἀναδείκνυμαι	καὶ	χρησμὸς δή μοι παρ´ ὁμοίου
[8, 8]	ἐνδόντων πρὸς τὸ ἀκίνητον παρεῖτο	καὶ	χροιὰ μελαίνουσα τὴν ἐπιφάνειαν ἐπεπόλαζεν.
[8, 6]	συνεχῶς Χαρίκλειαν ζωὴν καὶ φῶς	καὶ	ψυχὴν ἀνακαλῶν. Ὥστε καὶ ἡ
[8, 9]	χρησάμενον, ὑπεδάκρυσέ τε καὶ ἐστέναξε	καὶ	Ὢ τῆς ἀθλίας» ἔφη, τῆς
[8, 7]	δωμάτιον ἄλλοτε ἄλλας προφάσεις ἀναπλαττούσης)	{καὶ}	Ὦ δαιμονία» φησὶν οὐ παύσῃ
[8, 8]	ἐγνώκει ποιεῖν, ἑτέρων τοῦτο δρασάντων.	Καὶ	Ὦ θαυμασία» ἔφη εἰ μὲν
[8, 9]	τῶν ἑλκόντων ἡ Χαρίκλεια παρακαλέσασα	καὶ	ὡς ἑκοῦσα ἐπιβήσεται τῆς πυρᾶς
[8, 15]	τῆς στρατιᾶς καθ´ ὁδὸν ἐντυχόντος	καὶ	ὡς ἐξωρμήκοι μὲν τῶν Θηβῶν
[8, 13]	δέ, ὡς ἔοικεν, εὖ γεγονότας	καὶ	ὡς ἡ πεῖρά μοι καὶ
[8, 12]	δὲ τὰ τελευταῖα ἀλλήλοις ἐπισκήπτοντες	καὶ	ὡς μέχρι θανάτου πιστοὶ τὰ
[8, 12]	τούτου τῆς σφραγῖδος τοὐπίσημον ἀναγνώριζε	καὶ	ὡς Ὀροονδάτης ἐστὶν ὁ κελεύων
[8, 14]	ὡς οὐδὲν ἔσται τοιοῦτο διεγγυώμενος	καὶ	ὡς οὐκ ἐπὶ θάνατον ἄγοιντο,
[8, 1]	ἐκείνου διακονίας τε καὶ οἰνοχοΐας·	καὶ	ὡς πέπρακται μὲν ἤδη τῶν
[8, 14]	μετέδωκε διωθουμένους τὰ πρῶτα ἐπαναγκάσας,	καὶ	ὡς περιττὸν εἴη σιτεῖσθαι τοὺς
[8, 9]	καὶ συνεχὲς ἐπιδακρύουσα τὴν θρεψαμένην	καὶ	ὡς τὴν πάντων τιμιωτέραν καὶ
[8, 1]	τε ἐνοικοῦσι καὶ φρουροῖς ἐμποιήσαντας	καὶ	ὡς ὑπὲρ εἰρήνης ἢ καὶ
[8, 9]	οὐδέν, ὑποχωροῦντος ἀεὶ τοῦ πυρὸς	καὶ	ὥσπερ ὑποφεύγοντος πρὸς τὴν ἐκείνης
[8, 1]	αὑτῷ πεποιημένος, εἰς πᾶσαν ἀμηχανίαν	καὶ	ὥστε κατηπειγμένως ποιεῖσθαι τὴν ἐκστρατείαν
[8, 16]	τὰ πρῶτα ἢ ὅσον ἠδύναντο	καὶ	ὥστε μὴ προῦπτον δρασμὸν ἐμφαίνειν
[8, 6]	ζηλοτυπίαν νοσῶν, σμυχόμενος δὲ καὶ	πάλαι	κατὰ τοῦ Θεαγένους ἐξ ὧν
[8, 1]	καὶ τὰ σμαράγδεια μέταλλα (καὶ	πάλαι	περὶ τούτων ὡς εἴρηται διακηρυκευσάμενος
[8, 1]	τοὺς πρεσβευτὰς ἡμέραις ἐπιτρέψας ἐφείπετο,	πάλαι	προπαρασκευασάμενος δῆθεν ὡς ἐπ´ ἄλλον
[8, 1]	κατηνάγκαζεν. Ἡ γὰρ πόλις αἱ	Φίλαι	κεῖται μὲν ἐπὶ τῷ Νείλῳ
[8, 8]	τὴν ἐπιφάνειαν ἐπεπόλαζεν. Ἀλλ´ ἦν	οἶμαι	καὶ δηλητηρίου ψυχὴ δολερὰ πικρότερον·
[8, 11]	καὶ ἐναργῶς ὀφθείς· εἶχε δέ,	οἶμαι,	ὧδέ πως παντάρβην φορέουσα πυρὸς
[8, 5]	Ὀροονδάτης εἰσπράξεται. Τούσδε δὲ οὐ	μεθήσομαι,	τὸ μὲν παρὸν ἐμοὶ δουλεύοντας
[8, 7]	ποτῷ γεγοητευμένῳ τὴν ἀντίδικον ἐκποδὼν	ποιήσομαι.	Ἐπῄνεσε ταῦτα ἡ Ἀρσάκη καὶ
[8, 7]	πάσχειν ἕτοιμος, φαρμάκῳ τὴν ἐπιβουλὴν	διακονήσομαι	καὶ ποτῷ γεγοητευμένῳ τὴν ἀντίδικον
[8, 5]	(πῶς γάρ; ὅπως ἐμαυτῆς ἀπογνοῦσα	φείσομαι	ἄλλων, ἀλλὰ πρώτη παραπολαύσεις τῶν
[8, 11]	γάρ τοι ποιητὴς ἐξ ὑπομνήσεως	ἀναδείκνυμαι	καὶ χρησμὸς δή μοι παρ´
[8, 1]	στρατείας φράσας. Κἀπειδὴ τὰς Φίλας	ὑπερβεβηκέναι	τοὺς πρεσβευτὰς εἴκαζεν, ὀλιγωρίαν τοῖς
[8, 11]	δηλοῖ, τὸ παράγγελμα δὲ μὴ	δεδοικέναι	τὴν πυρὰν ἀξιοῖ. Καὶ ἡ
[8, 5]	ἔλεγχος ἐγίνετο καὶ τὸν Θύαμιν	ὑπωπτευκέναι	τι τῶν κατ´ αὐτὴν ὑποτοπήσασα
[8, 9]	βούλοιτο λέγειν ἐκφαίνειν ἀναγκαζόντων, αὐτὴ	δεδωκέναι	διωμολόγει τῇ Κυβέλῃ τὸ φάρμακον
[8, 6]	εἰς τελευτὴν ἀλλ´ εἰς ἀνάγκην	παραδεδωκέναι,	αὐτὴ δὲ ἐκ τῶν ἐναντίων
[8, 15]	καὶ δέος εἶναι τὴν πόλιν	ἡλωκέναι	τοῦ μὲν σατράπου καθυστεροῦντος τοῦ
[8, 15]	καὶ ἐν συννοίᾳ τῶν ἀπαγγελθέντων	γεγονέναι	δόξας Ὦ ξένοι» ἔφη θαρσεῖτε.
[8, 1]	τὸν ἄλλον οἶκον γεγόνοι πυνθανομένῳ,	γεγονέναι	μὲν ὁ Ἀχαιμένης ἰδίᾳ δὲ
[8, 9]	διωμολόγει τῇ Κυβέλῃ τὸ φάρμακον	εἰληφέναι	δὲ παρ´ αὐτῆς ἐκείνης ἐφ´
[8, 7]	μελήσει μοι προστάξαι τὴν ἀλιτήριον	ἀναιρεθῆναι.	Καὶ τίς ὁ πεισθησόμενος; ἀπεκρίνατο
[8, 9]	εὐθέως, ἕρμαιον ἁπάντων ποιουμένων ἐλευθέραν	εὑρεθῆναι	τῶν ἐγκλημάτων τὴν Χαρίκλειαν· εὐγενοῦς
[8, 6]	μὴ οὖσαν, εἰκός που καὶ	μεταβληθῆναι	αὐτὸν πρὸς τὸ βούλημα τὸ
[8, 9]	φλόγα ὑποβαλόντων λαμπρῶς ἐξῆπτο, μικρὸν	ἐνδοθῆναι	αὐτῇ πρὸς τῶν ἑλκόντων ἡ
[8, 9]	τὰ εἰρημένα τὴν Ἀρσάκην καὶ	διαρραπισθῆναι	κελεύσασα Ὡς ἔχει» ἔφη δεσμῶν
[8, 1]	καὶ οὐ τυχών) ὀλίγαις τε	προφθῆναι	τοὺς πρεσβευτὰς ἡμέραις ἐπιτρέψας ἐφείπετο,
[8, 3]	παράδος ἢ αὐτὸς ἴσθι δέσμιος	ἀχθῆναι	προστεταγμένος τῆς δορᾶς ἀφαιρησόμενος. Οἱ
[8, 1]	νέου καὶ ἀντέχοντος, δέος δὲ	πραχθῆναι	βιασθέντος ἢ καὶ τῷ χρόνῳ
[8, 1]	γὰρ δὴ ταῦτα καὶ αὐτὸς	ἐπειχθῆναι	καὶ λάθρα διαδρὰς ἥκειν μηνυτής,
[8, 7]	διακονίαν εἰς βραχὺ παροξυνθεῖσα καὶ	καθειρχθῆναι	προστάξασα τήμερον ἀφήσειν ἐπηγγείλατο, ἑορτήν
[8, 9]	ἄμαχον τῆς ὥρας παθόντες πυρὶ	καταναλωθῆναι	κατέκριναν. Ἥρπαστο οὖν αὐτίκα πρὸς
[8, 9]	Ἦ καὶ αὕτη συνεργὸς ἔοικεν	εἶναι»	εἰποῦσα ἡ Ἀρσάκη δεσμεῖσθαι καὶ
[8, 16]	εἰς τὴν γῆν ἀφικέσθαι πεπρωμένον	εἶναι	ἡμῖν αἰχμαλώτους ἁλόντας· καλὸν οὖν
[8, 10]	ποικίλως τε καὶ ὑπερβαλλόντως θεηλατουμένων	εἶναι	καὶ δυσμενείας κρείττονος πειρωμένων, πλὴν
[8, 9]	τε καὶ τιμωροί, καθαρὰν μὲν	εἶναί	με τῶν ἐπιφερομένων ὑμεῖς ἐστε
[8, 13]	κάλλους· οἱ δὲ τοῦτο ἐκεῖνο	εἶναι	νομίσαντες καὶ ἀωρὶ τοὺς περὶ
[8, 2]	λέγων πάσας σοι τὰς παλλακίδας	εἶναι	παρὰ ταύτην, οὐ μόνον τὰς
[8, 8]	νεύμασι τὰ δὲ παραφθεγγομένη Χαρίκλειαν	εἶναι	τὴν ἐπιβουλεύσασαν ἐνεδείκνυτο. Καὶ ὁμοῦ
[8, 9]	ἡ πόλις ἐκτετάρακτο καὶ δαιμονίαν	εἶναι	τὴν ἐπικουρίαν εἰκάζουσα Καθαρὸν τὸ
[8, 15]	γὰρ ἅπαντα θορύβου καὶ δέος	εἶναι	τὴν πόλιν ἡλωκέναι τοῦ μὲν
[8, 9]	τε καὶ αὐτὴ πρὸς θεῶν	εἶναι	τὴν ὑπὲρ αὑτῆς ἄμυναν ἔγνω
[8, 16]	πρὸς τὴν Χαρίκλειαν τοῦτ´ ἐκεῖνο	εἶναι	τὸ ὄναρ εἰπόντος καὶ τοὺς
[8, 1]	τὸν μέγαν ἀναπεμφθησόμενος, καὶ γὰρ	εἶναι	τὸ χρῆμα τοῦ νεανίου τῆς
[8, 17]	βραχείας τῆς πεύσεως τὰ πρῶτα	εἶναι	τοῦ σατράπου Περσῶν Βαγώαν ἀπεκρίνατο
[8, 16]	καὶ ἀπὸ τῆς χροιᾶς Αἰθίοπας	εἶναι	τοὺς φανέντας γνωρίσαντες καὶ τὸ
[8, 9]	ὡς ἐν δεινοῖς εὑρισκομένη τὸ	συνεῖναι	Θεαγένει καὶ τὰ καθ´ ἑαυτὴν
[8, 6]	παρὸν τὸν ἀπ´ ἐκείνης προσδοκώμενον	διαδῦναι	κίνδυνον ἢ τοὺς ἐλέγχους τῶν
[8, 9]	παρ´ αὐτῆς ἐκείνης ἐφ´ ᾧ	δοῦναι	μὲν τῇ Χαρικλείᾳ, προληφθεῖσαν δὲ
[8, 9]	συγχεθεῖσαν ὑπὸ τῆς Κυβέλης προτέρᾳ	δοῦναι	τῇ Χαρικλείᾳ νευούσης, ἐναλλάξαι τὰς
[8, 12]	τὰ πρὸς Ἀρσάκην ἐπεσταλμένα λυσιτελὲς	ἀποδοῦναι	πρότερον, αὐτὸς δοκίμαζε. ~Ὑποδεξάμενος οὖν
[8, 9]	προτέρᾳ δοῦναι τῇ Χαρικλείᾳ νευούσης,	ἐναλλάξαι	τὰς κύλικας καὶ τῇ πρεσβύτιδι
[8, 7]	λέγεις» ἔφη καὶ μελήσει μοι	προστάξαι	τὴν ἀλιτήριον ἀναιρεθῆναι. Καὶ τίς
[8, 14]	ἀναπνεῦσαι δὲ καὶ τὴν ἵππον	ἀναψῦξαι	δὲ καὶ τὴν κόρην. Καὶ
[8, 17]	γὰρ βασιλείοις αὐλαῖς ὀφθαλμοὶ καὶ	ἀκοαὶ	τὸ εὐνούχων γένος οὐ παίδων
[8, 6]	αἰτίαν οὐδὲν ἀποκρινόμενος, ἐπιτείνων δὲ	ὁσημέραι	τὰ τῆς κολάσεως καὶ πλέον
[8, 5]	εἰς καλὸν ταῦτα τελευτήσει, κατάδηλα	ποιῆσαι	πρὸς τὴν πόλιν καὶ ἐπικαλέσασθαι
[8, 9]	ἐκπλήξεως μέγα τε καὶ σύμφωνον	ἐκβοῆσαι	καὶ μεγάλους τοὺς θεοὺς ἐπικαλεῖσθαι,
[8, 5]	ἀκοὴ γὰρ ὄψεως εἰς τὸ	λυπῆσαι	κουφότερον— καὶ εἰ μεταβεβλημένον αἰσθοίμεθα,
[8, 7]	ἡ ψυχὴ καὶ πιστεύειν φιλεῖ.	Κατακλινεῖσαι	τοίνυν εἱστιῶντο· καὶ τῆς διακονουμένης
[8, 6]	τοὺς ἐλέγχους τῶν πάντων πραγμάτων	ἀφανίσαι	θανάτους ἅμα πᾶσιν ἐπινοήσασα. Καὶ
[8, 16]	Ὃ δὴ καὶ σκοπήσαντες οἱ	Πέρσαι	καὶ τῆς ὀλιγότητος ὑπεριδόντες τὴν
[8, 7]	ἤδη τοσούτων ἀπόσιτος οὖσα, ἀλλ´	ἀπόγευσαι	εἴκουσα τῶν εἰς καιρὸν ηὐτρεπισμένων.
[8, 14]	που κατασκήψαντες ἀναπνεῦσαι μὲν αὐτοὶ	ἀναπνεῦσαι	δὲ καὶ τὴν ἵππον ἀναψῦξαι
[8, 14]	ὁρῶντες ἔγνωσαν αὐτοῦ που κατασκήψαντες	ἀναπνεῦσαι	μὲν αὐτοὶ ἀναπνεῦσαι δὲ καὶ
[8, 15]	εἰ πρὸς φρουραῖς εἴη καταλελειμμένος	ἐπισπεῦσαι	πρὸς τὴν Συήνην κατεπείξων, ἐμπεπλῆσθαι
[8, 6]	μέγα τι κακὸν ἐπιτελέσασα ἢ	κατορθῶσαι	τῇ Ἀρσάκῃ τὰ κατὰ γνώμην
[8, 9]	εἰ καθ´ ἓν δεσμωτήριον καθειργμένοι	θεαταὶ	γίνοιντο ἀλλήλων ἐν δεσμοῖς καὶ
[8, 4]	ἢ συμφέρον οὐδὲ εἰς ἀμφισβήτησιν	καθίσταται·	πῶς γὰρ σοὶ καλὸν ἢ
[8, 5]	τὴν ψυχὴν νομισθέντος· ἐπειδὴ δὲ	κατεξανίσταται	ὡς ἐρωμένης, λαμβανέτω πεῖραν ὡς
[8, 11]	Χρηστότερα δὲ ἢ ὡς σοὶ	παρίσταται	μηνύειν μοι τὰ μαντευθέντα φαίνεται,
[8, 15]	Βαγώαν εἰς τὴν πορείαν διασκευαζομένων	ἐφίσταταί	τις ἱππεὺς ὑπὸ συντόνου τῆς
[8, 1]	ἑκατόν που τοῖς μεταξὺ σταδίοις	διείργεται·	ταύτην ποτὲ φυγάδες Αἰγύπτιοι καταλαβόντες
[8, 13]	τὰς ἑαυτῆς ἀθεμίτους πράξεις ἐπικρύπτειν	οἴεται.	Δεινὸς δὲ ὁ τῆς δίκης
[8, 16]	ἐναντίων ἀποκρύψαντες· ὁ δὲ Βαγώας	ἁλίσκεται	προσπταίσαντι τῷ ἵππῳ συγκατενεχθεὶς καὶ
[8, 11]	πατρίδος τῆς ἐμῆς Αἰθιοπίας ἐπιβήσεσθαι	ἐπαγγέλλεται,	Ἀρσάκην καὶ δεσμὰ τὰ Ἀρσάκης
[8, 11]	τὴν πρὸς τὰς πυρκαϊὰς ἀντιπάθειαν,	ἐπαγγέλλεται,	τῆς ἀλάστορος Ἀρσάκης, ὡς εἰκάζειν
[8, 11]	παρίσταται μηνύειν μοι τὰ μαντευθέντα	φαίνεται,	καὶ ἡ κόρη τάχ´ ἂν
[8, 3]	πλέον γὰρ τοῦτο μεθ´ ἡμῶν	ἀναφαίνεται	ὅσῳ καὶ τὸ δεσποτεύειν τοῦ
[8, 6]	ὁ ἀπηνὴς ἐκεῖνος ἀλλ´ ἀεὶ	γίνεται	καὶ πλέον θρασύτερος Χαρίκλειαν διὰ
[8, 7]	πιστὸν τῶν παρά σου λεγομένων	ὑποτέμνεται.	Καὶ ἡ Κυβέλη Θεοὺς» ἔφη
[8, 5]	σὺν αὐτῷ τὴν δίκην Ὀροονδάτης	εἰσπράξεται.	Τούσδε δὲ οὐ μεθήσομαι, τὸ
[8, 8]	χαίρουσα εἰ Θεαγένους οὐκέτι ὄντος	τεθνήξεται	καὶ κερδήσει τὸ ἐναγὲς τῆς
[8, 9]	Χαρίκλεια παρακαλέσασα καὶ ὡς ἑκοῦσα	ἐπιβήσεται	τῆς πυρᾶς ἐπαγγειλαμένη, τὰς χεῖρας
[8, 9]	ἐνόμιζον, εἰ ἔλαττον αὐτῶν τις	κολασθήσεται	νενικῆσθαι ὑπὸ θατέρου καὶ μειονεκτεῖν
[8, 3]	καὶ ἀκούσης ἀχθήσονται καὶ Ἀχαιμένης	πιστευθήσεται.	Πρὸς δὲ Εὐφράτην τὸν κατὰ
[8, 6]	οὐδέπω προσδοκῶσα, νῦν δὲ ὡς	φθήσεται	αὐτὴν διαχρωμένη τάχα καὶ ἡ
[8, 2]	οὔτε ὀφθείη πρότερον οὔτε αὖθις	δυνήσεται,	Μικρὰ νόμιζε» λέγων πάσας σοι
[8, 11]	ποία τις ἄρα παντάρβη ἄλλη	ἐξαιρήσεται;	οὐ γάρ που καὶ ἀθανασίαν
[8, 5]	καὶ δάκρυον Ἀρσάκειον ἓν οὐχ	ὑποστήσεται·	μεγάλην εἰς πειθὼ κέκτηται πρὸς
[8, 9]	ὄψεως καὶ βάρβαρον γένος οἶκτος	εἰσέρχεται.	Καὶ εἰπούσης ταῦτα τῆς θεραπαινίδος
[8, 1]	(καὶ πάλαι περὶ τούτων ὡς	εἴρηται	διακηρυκευσάμενος καὶ οὐ τυχών) ὀλίγαις
[8, 5]	οὐχ ὑποστήσεται· μεγάλην εἰς πειθὼ	κέκτηται	πρὸς ἄνδρας ἴυγγα τὰ γυναικεῖα
[8, 5]	συμφέροντα μάτην ὁριζόμενος, ὡς οὐδενὸς	προσδεῖται	ὁ κρατῶν τὸ βούλημα τὸ
[8, 1]	Ἡ γὰρ πόλις αἱ Φίλαι	κεῖται	μὲν ἐπὶ τῷ Νείλῳ τῶν
[8, 7]	μάτην; Ἰδού σοι καὶ Θεαγένης	ἀφεῖται	καὶ ἥξει τήμερον εἰς ἑσπέραν.
[8, 1]	τε καὶ οἰνοχοΐας· καὶ ὡς	πέπρακται	μὲν ἤδη τῶν παρανόμων ἴσως
[8, 16]	σκελοῖν εἰς τὸ ἀκίνητον πηρωθείς.	Ἁλίσκονται	δὲ Θεαγένης καὶ Χαρίκλεια τὸ
[8, 12]	πιστοὶ τὰ ἐρωτικὰ πρὸς ἀλλήλους	ἔσονται	θεούς τε καὶ τὰς παρούσας
[8, 3]	ἑκοῦσα ἀπόστειλον, ἐπεὶ καὶ ἀκούσης	ἀχθήσονται	καὶ Ἀχαιμένης πιστευθήσεται. Πρὸς δὲ
[8, 12]	σατραπεῖα σὺν σπουδῇ καὶ ἀθορύβως	εἰσέρχονται.	Καὶ τοὺς μὲν ἱππέας ὁ
[8, 3]	τὸ παρὸν ἀλητεύοντες, πάντων ἐπίπροσθεν	ποιοῦνται	γένος τὸ ἴδιον ἀνακομίσασθαι καὶ
[8, 12]	βαθείας ὕπνῳ τὰ πάντα ἐχούσης	ἀφικνοῦνται	εἰς τὴν Μέμφιν καὶ τοὺς
[8, 9]	μὲν Χαρίκλεια αὖθις τῷ Εὐφράτῃ	παραδίδοται	καὶ αὖθις πλείοσι τοῖς δεσμοῖς
[8, 9]	πόλεως ἐπακολουθήσαντος· οἱ μὲν γὰρ	αὐτόπται	γεγόνεσαν ἀγομένης οἱ δὲ πρὸς
[8, 5]	ἔφη δεδραμένων ὑμῖν χαιρήσετε ἀλλ´	ἔσται	καιρὸς ἐν ᾧ τοὺς σφαγέας
[8, 5]	ἔλεγεν ὦ Κυβέλη; τίς λύσις	ἔσται	μοι τῶν περιεστηκότων; Ὁ μὲν
[8, 14]	τεθνηξομένους φάσκοντας μετέπειθεν, ὡς οὐδὲν	ἔσται	τοιοῦτο διεγγυώμενος καὶ ὡς οὐκ
[8, 11]	ὡς οἶσθα, βουλήματι τῷ ἐκείνων	τετέλεσται	καὶ ζῶ σοι τὸ παρὸν
[8, 13]	πῦρ εἴτε ὕδωρ εἴτε ξίφος	ὥρισται	καθ´ ἡμῶν τὸν αὐτὸν ἅμα
[8, 5]	Ἀχαιμένους ὧν ὑπονοῶ καὶ αὐτὸς	πέπυσται	καὶ πλέον ἀποδειλιᾷ τὴν πρᾶξιν.
[8, 16]	δὲ εἰς διακοσίους) προτέρους ἐπαφέντες.	Τρωγλοδύται	δὲ μοῖρα μέν ἐστιν Αἰθιοπική,
[8, 16]	οἱ δὲ ἐπεδίωκον, τοὺς ὅσοι	Τρωγλοδύται	σφῶν (ἦσαν δὲ εἰς διακοσίους)
[8, 7]	τέλει Περσῶν πρὸς τῶν νόμων	ἀπηγόρευται.	Δεήσει τοίνυν πραγμάτων σοι καὶ
[8, 5]	Ἀχαιμένης· οὐχὶ μηνυτὴς ὡς Ὀροονδάτην	πεπόρευται	ἢ πείσων ἴσως ἢ οὐ
[8, 17]	προεισόδιον τὸ γινόμενον· ξένοι καὶ	δεσμῶται	τὴν σφαγὴν ὀλίγῳ πρόσθεν τὴν
[8, 9]	ἐναλλάξαι τὰς κύλικας καὶ τῇ	πρεσβύτιδι	προσενεγκεῖν ἐν ᾧ ἦν τὸ
[8, 6]	τὴν ἐμποδὼν γινομένην ἐκποδὼν ποιησώμεθα.	Εἰ	γὰρ μάθοι μὴ οὖσαν, εἰκός
[8, 6]	τε καὶ πίστεως παρεσχημένη, μόνον	εἰ	γινώσκοι ταῦτα κἀκείνη μέγιστον ἀγαθὸν
[8, 12]	συμμάχοις εἰς τὸ λαθεῖν ἀποχρώμενος.	Εἰ	δὲ καὶ τὰ πρὸς Ἀρσάκην
[8, 11]	εὐπορίαν βίου καὶ τῶν ἀναγκαίων,	εἰ	δέ τι πάσχοιμι καλλωπίσματα ἔσχατα
[8, 8]	Θεαγένης καθαρεύω κἀγὼ τοῦ φόνου·	εἰ	δέ τι πέπονθεν ὑπὸ τῶν
[8, 11]	σῳζοίμεθά τε ἂν ἥδιον καί,	εἰ	δέοι, πάσχοιμεν ὁσιώτερον. ~Οὗτοι μὲν
[8, 7]	τὸ ἄδηλον εἰ πιστευθησόμεθα. Ἀλλ´	εἰ	δοκεῖ, πάντα γὰρ ὑπὲρ σοῦ
[8, 9]	τὴν πυρὸς δύναμιν ἀπομάχεσθαι; συνέλθετε	εἰ	δοκεῖ πρὸς τὸ συνέδριον εἰς
[8, 6]	ὥσπερ θεραπείαις παρηγούμενος. Τελευταίαν οὖν,	εἰ	δοκεῖ, τὸ τοῦ λόγου, ῥίψωμεν
[8, 1]	Θεαγένης ἀπέσταλτο πρὸς Ὀροονδάτην, δῶρον	εἰ	δόξειεν ὡς βασιλέα τὸν μέγαν
[8, 15]	κατὰ τὰς Θήβας τὸν Ὀροονδάτην	εἰ	δύναιντο καταλαβεῖν. Οὐ μὴν προὐχώρει
[8, 9]	τοῖς πάθεσιν ἐξετάζεσθαι κέρδος ἐνόμιζον,	εἰ	ἔλαττον αὐτῶν τις κολασθήσεται νενικῆσθαι
[8, 8]	συκοφαντίας ἀφροντιστοῦσα τὸ δὲ χαίρουσα	εἰ	Θεαγένους οὐκέτι ὄντος τεθνήξεται καὶ
[8, 9]	πλέον νομιζούσῃ τοὺς νέους ἀνιάσειν	εἰ	καθ´ ἓν δεσμωτήριον καθειργμένοι θεαταὶ
[8, 3]	ἢ παρ´ ἡμῖν οἶδα ἐσομένους,	εἰ	καὶ μένειν βουλομένοις ἦν. Νυνὶ
[8, 2]	πρὸς τούτοις ὁ Ἀχαιμένης ἐλπίζων	εἰ	καὶ προσομιλήσειεν Ὀροονδάτης τῇ Χαρικλείᾳ
[8, 6]	πρὸς τὴν τύχην καὶ γαυριῶν	εἰ	λυποῦσα τὸ πλεῖστον μέρει τῷ
[8, 8]	δρασάντων. Καὶ Ὦ θαυμασία» ἔφη	εἰ	μὲν ζῇ Θεαγένης καθαρεύω κἀγὼ
[8, 11]	τῇ γαστρὶ ζωσαμένη κρύφα ἐτύγχανον,	εἰ	μὲν σῳζοίμην εὐπορίαν βίου καὶ
[8, 5]	εἰς τὸ λυπῆσαι κουφότερον— καὶ	εἰ	μεταβεβλημένον αἰσθοίμεθα, πάλιν ἐξελέσθαι ὡς
[8, 8]	τὸ φάρμακον αὐτὴ σκευάσειε καὶ	εἰ	μὴ βούλοιτο λέγειν τὸ ἀληθὲς
[8, 3]	προσμαρτυροῦντος ἀπανθρωπίαν δὲ αὖθις καταγινώσκοντος,	εἰ	μὴ δυνησόμεθα ἢ βουλησόμεθα προνοεῖν
[8, 10]	καὶ δυσμενείας κρείττονος πειρωμένων, πλὴν	εἰ	μὴ θαυματοποιΐα τίς ἐστι δαίμονος
[8, 9]	τῶν τειχῶν ἐγίνετο, δεινὸν γὰρ	εἰ	μὴ καὶ τὴν ὄψιν ἐμφορηθείη
[8, 9]	τὴν Ἀρσάκην διεχρήσατο ἂν ἡδέως	εἰ	μὴ προείληπτο καὶ ἕτερα πρὸς
[8, 5]	σύνοικα βλέμματα. Ἀλλ´ ἐκεῖνο ὑπέρδεινον	εἰ	μὴ τυχοῦσα Θεαγένους προληφθείην ὑπὸ
[8, 1]	χρόνῳ τοῦ ξένου πως ἐνδόντος,	εἰ	μὴ φθαίη τις αὐτὸν προαναρπάζων
[8, 15]	τῷ Ὀροονδάτῃ καὶ λαμπρῶς εὐδοκιμήσειν	εἰ	περισώσειεν αὐτῷ νεανίαν τε πᾶσαν
[8, 7]	ἀναπλαττούσῃ, καὶ πρόσεστι τὸ ἄδηλον	εἰ	πιστευθησόμεθα. Ἀλλ´ εἰ δοκεῖ, πάντα
[8, 15]	τινὰ στρατιώτην καὶ ἔνοπλον κἂν	εἰ	πρὸς φρουραῖς εἴη καταλελειμμένος ἐπισπεῦσαι
[8, 6]	μὲν τὴν ἐξ Ὀροονδάτου τιμωρίαν	εἰ	πύθοιτο ταῦτα παρὰ Ἀχαιμένους ὅσον
[8, 15]	ἔτι πείσεσθαι δεινὸν ὑπετίθεντο κἂν	εἰ	τὰ χαλεπώτατα διαδέχοιτο, τῆς ἐχθίστης
[8, 8]	αὐτίκα ἤγετο· τῆς δὲ πυνθανομένης	εἰ	τὸ φάρμακον αὐτὴ σκευάσειε καὶ
[8, 5]	δι´ ὑποψίας ἐλάμβανε, τῆς Κυβέλης	εἴ	ποτε πυνθάνοιτο καὶ ἐπιζητοίη τὸν
[8, 5]	κἂν οὕτω τύχῃ τῆς τιμωρίας,	εἴ	τι πρὶν ἐντυχεῖν μοι πιστεύσειεν
[8, 12]	σατραπείοις ἐν κύκλῳ περιστήσας ὡς	εἴ	τις καὶ γένοιτο ἀντίστασις ηὐτρεπίσθαι
[8, 6]	ἐνδίδωσιν ὁ ἀπηνὴς ἐκεῖνος ἀλλ´	ἀεὶ	γίνεται καὶ πλέον θρασύτερος Χαρίκλειαν
[8, 9]	κατασπασαμένη τούς τε συνεκτεθέντας ὅρμους	ἀεὶ	μὲν καὶ ἀπορρήτως ἐπιφέρεσθαι προνοουμένη
[8, 1]	μεταπιπτούσης τῆς πόλεως καὶ τῶν	ἀεὶ	προλαβόντων καὶ ἐπικρατούντων γινομένης, τότε
[8, 9]	θάνατον· ἤνυε δὲ οὐδέν, ὑποχωροῦντος	ἀεὶ	τοῦ πυρὸς καὶ ὥσπερ ὑποφεύγοντος
[8, 1]	τὴν πόλιν ἐπίμαχον τὰς Φίλας	ἀεὶ	τυγχάνουσαν ἐκ προλήψεως ὑφ´ αὑτῷ
[8, 11]	γνωρίσματα καὶ παρὰ τοὺς ἔμπροσθεν	ἀεὶ	χρόνους ἐπιφέρεσθαι προνοουμένη, τότε καὶ
[8, 11]	πως παντάρβην φορέουσα πυρὸς μὴ	τάρβει	ἐρωήν, ῥηίδι´ ὡς μοίραις χἄ
[8, 13]	καὶ τὸ παρὸν ἐν ἐσχάτοις	διάγει,	πυρετοῦ τινος ὥσπερ θεηλάτου τῆς
[8, 9]	δὲ οὐδὲν ἡ Χαρίκλεια ἀλλ´	ὡμολόγει	καὶ αὖθις τὸ ἔγκλημα καὶ
[8, 9]	ἔγκλημα {καὶ θάνατον} ἐπαγόμενόν τε	ὡμολόγει	καὶ μὴ ἐπαγόμενον ἀνέπλαττεν. Ἐφ´
[8, 9]	λέγειν ἐκφαίνειν ἀναγκαζόντων, αὐτὴ δεδωκέναι	διωμολόγει	τῇ Κυβέλῃ τὸ φάρμακον εἰληφέναι
[8, 12]	Ὁ δὲ Οὐ πολλῶν» ἔφη	δεῖ	λόγων ἀλλὰ τουτὶ τὸ γράμμα
[8, 8]	τῶν σῶν ὁσίων βουλευμάτων, οὐδὲν	δεῖ	σοι τῶν κατ´ ἐμοῦ βασάνων·
[8, 9]	ἐν δεσμοῖς καὶ κολάσεσιν ἐξεταζομένων·	ᾔδει	γὰρ ὡς πάθος τοῦ ἐρωμένου
[8, 9]	φαρμακείας ὑπαγόμενοι, τινὲς δὲ καὶ	δέει	τῆς Ἀρσάκης καὶ τῆς περὶ
[8, 13]	εἰς δύναμιν ἐπικουρίαν σύσπευδε. Καὶ	κατελέει	παντοίως ἀθλίους μὲν ὄντας καὶ
[8, 15]	βίου πάντως ἐνασχημονοῦσα. Ταυτὶ γὰρ	φράζει	καὶ ἐπιστέλλει διὰ τοῦ νῦν
[8, 11]	ἀπαλλαγήν. Σοὶ δὲ ἄρα τί	φράζει	τὸ ἔπος οὕτως ἐξ ἐναντίων
[8, 2]	ὅλος πρὸς ἀγανάκτησιν καὶ τιμωρίαν	ἐξῄει)	δι´ ἐπιθυμίας αὖθις ἐξέκαε τὰ
[8, 5]	μεθιστάμενος. Ὁ μὲν οὖν Θύαμις	ἐξῄει	θεούς τε ἐπιμαρτυράμενος καὶ τοσοῦτον
[8, 1]	που καὶ τριῶν ἡμερῶν ἀντισχοῦσαν	πλήθει	δὲ τῶν ἐναντίων καὶ μηχαναῖς
[8, 16]	πλησιάζων Αἰθιοπικῷ περιπίπτει λόχῳ καὶ	πλήθει	νεολαίας εὐοπλούσης οἳ προαπεστάλησαν μὲν
[8, 17]	Ὀροονδάτῃ κινδύνου. ~Καὶ ἡ Χαρίκλεια	συνίει	μὲν λοιπὸν ὑπὸ τῶν εἱμαρμένων
[8, 2]	~Κἀπειδὴ τούτοις θυμοῦ τὸν Ὀροονδάτην	ἐμπεπλήκει	(καὶ ὅλος πρὸς ἀγανάκτησιν καὶ
[8, 9]	αὐτὴ μὲν ἐπὶ πλεῖστον ἀπαθὴς	εἱστήκει,	περιρρέοντος αὐτὴν μᾶλλον τοῦ πυρὸς
[8, 7]	ἄδηλον εἰ πιστευθησόμεθα. Ἀλλ´ εἰ	δοκεῖ,	πάντα γὰρ ὑπὲρ σοῦ καὶ
[8, 9]	πυρὸς δύναμιν ἀπομάχεσθαι; συνέλθετε εἰ	δοκεῖ	πρὸς τὸ συνέδριον εἰς αὔριον
[8, 6]	θεραπείαις παρηγούμενος. Τελευταίαν οὖν, εἰ	δοκεῖ,	τὸ τοῦ λόγου, ῥίψωμεν ἄγκυραν
[8, 9]	ἀσπόνδου, τὰ τελευταῖά τε ὡς	ἐδόκει	κατασπασαμένη τούς τε συνεκτεθέντας ὅρμους
[8, 15]	ὑπὸ συντόνου τῆς ἐλασίας ὡς	ἐδόκει,	πνευστιῶν μὲν αὐτὸς ἱδρῶτι δὲ
[8, 11]	Καλάσιριν φαινόμενος, πεφοίτηκε καὶ λέγειν	ἐδόκει	τοιάδε Αἰθιόπων εἰς γαῖαν ἀφίξεαι
[8, 10]	αἰτίαν· ἡ Χαρίκλεια δὲ ἀμφιβάλλειν	ἐῴκει.	Τὸ μὲν γὰρ καινουργὸν» ἔφη
[8, 8]	παρόντας· τὸ γὰρ κακὸν ὡς	ἐῴκει	τοξεύματος παντὸς ὀξύτερον ἰῷ φθοροποιῷ
[8, 8]	τῆς πράξεως, ὃ καθ´ ἑαυτῆς	ἐγνώκει	ποιεῖν, ἑτέρων τοῦτο δρασάντων. Καὶ
[8, 9]	τὴν κρίσιν εἰς τὴν ἑξῆς	παρεκάλει	διαπέμπουσα. Καὶ ἡκόντων εἰς ἕω
[8, 13]	καὶ ἕνα θάνατον ἀμφοτέροις χαρίσασθε.	Συμπαρεκάλει	δὲ τὰ αὐτὰ καὶ ἡ
[8, 9]	θαυμαστὸν αὐτῆς ἐρώμενον παντί τε	μέλει	τὰ δεσμὰ ἐπιβαλόντες Εὐφράτῃ καὶ
[8, 11]	ὡς μοίραις χἄ τ´ ἀδόκητα	πέλει.	Καὶ ὁ Θεαγένης διεσείσθη τε
[8, 7]	ἀναιρεῖν δίχα κρίσεως τῶν ἐν	τέλει	Περσῶν πρὸς τῶν νόμων ἀπηγόρευται.
[8, 9]	τιμωρίαν ὑπὸ κρίσει τῶν ἐν	τέλει	Περσῶν ὑφέξουσαν. Ἤδη δὲ ἀγομένης
[8, 14]	ἐπιστρέψαν οἷον ἠπειρωτικόν τινα κόλπον	ἀπετέλει	τὸ περιγραφόμενον πολλοῦ μὲν λειμῶνος
[8, 3]	αἰχμαλώτους ἀδελφοὺς βασιλέως δὲ δούλους,	βασιλεῖ	διαπεμφθησομένους ἀπόστειλον· ἀλλ´ ἑκοῦσα ἀπόστειλον,
[8, 9]	καὶ νόμοις τοῖς Περσῶν καὶ	βασιλεῖ	τε αὐτῷ καὶ σατράπαις καὶ
[8, 5]	δὲ ὕστερον ἀδελφῷ τῷ ἐμῷ	βασιλεῖ	τῷ μεγάλῳ κατὰ νόμον τὸν
[8, 17]	πρώτην ὥσπερ ἄγραν καὶ μεγίστην	βασιλεῖ	τῷ σφῶν προσάγειν τὸν μὲν
[8, 11]	νοεῖν τε καὶ εἰκάζειν παρεσκεύασε,	φιλεῖ	γὰρ ἄνθρωπος πρὸς τὰ συμπίπτοντα
[8, 7]	ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχὴ καὶ πιστεύειν	φιλεῖ.	Κατακλινεῖσαι τοίνυν εἱστιῶντο· καὶ τῆς
[8, 6]	φειδὼ τοῦ ἐρωμένου τρέπειν δὲ	φιλεῖ	τὴν ἀποτυχίαν εἰς τιμωρίαν, καὶ
[8, 8]	μὴ μελλήσασα· οὐδὲν γὰρ οὕτως	ἐφίλει	Θεαγένης ὁ τῶν σῶν ἀνόμων
[8, 17]	δὲ ἀόπλους μὲν καὶ δεσμώτας	κάλλει	δὲ καὶ εὐγενείᾳ διαπρέποντας ἠρώτων
[8, 12]	ὁ Εὐφράτης· τί ἄρα καινὸν	ἀγγέλλει	πάθος ἡ αἰφνίδιος σου καὶ
[8, 15]	ἐνασχημονοῦσα. Ταυτὶ γὰρ φράζει καὶ	ἐπιστέλλει	διὰ τοῦ νῦν ἥκοντος Εὐφράτης,
[8, 7]	ἐπαγγελθέντων ἑκοῦσα καταδεχομένη· ἃ γὰρ	ἐπιθυμεῖ	ἡ ψυχὴ καὶ πιστεύειν φιλεῖ.
[8, 9]	ἐν δεινοῖς εὑρισκομένη τὸ συνεῖναι	Θεαγένει	καὶ τὰ καθ´ ἑαυτὴν ἐκδιηγεῖσθαι.
[8, 1]	καὶ τέλος τὸν ἐπὶ τῷ	Θεαγένει	τῆς Ἀρσάκης ἔρωτα καὶ τὸν
[8, 9]	γὰρ καθ´ ἑαυτὴν ἅπαντα τῷ	Θεαγένει	τῆς νυκτὸς καὶ κατὰ τὸ
[8, 7]	(ἤδη γὰρ ὑπῄσθητο τὰς ἀμφὶ	Θεαγένει	τύχας ποικίλως αὐτὴν καὶ ταῦτα
[8, 17]	ὑποτιθεμένη, φράζουσα δὲ οὐδὲν τῷ	Θεαγένει	τῶν νοουμένων ὑπὸ μόνης πείθεσθαι
[8, 11]	ἐκπροφυγών. Ἐμοὶ μὲν οὖν ὅποι	τείνει	τὸ χρήσμιον ἔχω συμβάλλειν γῆν
[8, 5]	μὲν ἔρως οὐκ ἀνίησιν ἀλλ´	ἐπιτείνει	πλέον, ὥσπερ ὕλῃ τῷ νέῳ
[8, 5]	Ὀροονδάτης. Ὥστε ὦ Κυβέλη πάντα	κίνει	πᾶσαν εὕρισκε μηχανὴν πρὸς ὀξὺ
[8, 9]	βοήθειαν ἐπιρρωννύντος (ἤδη γὰρ κἀκεῖνος	παραγεγόνει	τῆς ἀπείρου βοῆς τὸ γινόμενον
[8, 8]	Καὶ ὁμοῦ τε ἡ γραῦς	ἀπέπνει	καὶ ἡ Χαρίκλεια δεσμῶτις εἴχετο
[8, 9]	ἐρῶντα πλέον ἢ τὸ ἴδιον	ἀλγύνει.	Τοῖς δὲ ἦν παραψυχὴ μᾶλλον
[8, 7]	ἢ πενθοῦσαν καὶ ὅπως ἑαυτὴν	ἐξάξει	τοῦ βίου διανοουμένην, (ἤδη γὰρ
[8, 5]	δὲ ὑπείκειν· ὥστε καὶ οὗτος	πράξει	κολαζόμενος ἅπερ ἠθέτει κολακευόμενος. Ἀλλὰ
[8, 7]	σοι καὶ Θεαγένης ἀφεῖται καὶ	ἥξει	τήμερον εἰς ἑσπέραν. Ἡ γὰρ
[8, 13]	Ἀρσάκη μὲν» ἔφη ἄλλως τε	οἰμώξει	καὶ τὸ παρὸν ἐν ἐσχάτοις
[8, 3]	διαπεμφθησομένους ἀπόστειλον· ἀλλ´ ἑκοῦσα ἀπόστειλον,	ἐπεὶ	καὶ ἀκούσης ἀχθήσονται καὶ Ἀχαιμένης
[8, 5]	καὶ πλέον ἀποδειλιᾷ τὴν πρᾶξιν.	Λυπεῖ	δὲ ἐπὶ πᾶσιν Ἀχαιμένης· οὐχὶ
[8, 7]	ὑφορωμένη τοῖς δὲ ὅρκοις ἐν	μέρει	πειθομένη καὶ τὸ ἡδὺ τῶν
[8, 9]	τὰ παρ´ ἐκείνου τε ἐν	μέρει	πυθομένη, συνθεμένη τε ὡς δεήσει
[8, 9]	νυμφευομένην. Ἡ δὲ ἄλλοτε ἄλλῳ	μέρει	τῆς πυρᾶς ἐνήλλετο θαυμάζουσα μὲν
[8, 6]	γαυριῶν εἰ λυποῦσα τὸ πλεῖστον	μέρει	τῷ καιριωτάτῳ χαρίζοιτο, ἐπιδείξεως ἀφορμὴν
[8, 7]	σε φροντίδος ἀπαλλαγήσεσθαι. Μόνον μὴ	προαναίρει	σαυτὴν ἡμερῶν ἤδη τοσούτων ἀπόσιτος
[8, 9]	ἡκόντων εἰς ἕω καὶ προκαθημένων	κατηγόρει	μὲν ἡ Ἀρσάκη καὶ τὴν
[8, 15]	εἰ δύναιντο καταλαβεῖν. Οὐ μὴν	προὐχώρει	γε αὐτοῖς, ἀλλά τινος τῶν
[8, 8]	Θεαγένους οὐκέτι ὄντος τεθνήξεται καὶ	κερδήσει	τὸ ἐναγὲς τῆς πράξεως, ὃ
[8, 9]	μέρει πυθομένη, συνθεμένη τε ὡς	δεήσει	πάντα θάνατον ἐπαγόμενον αὐθαιρέτους δέχεσθαι
[8, 7]	Περσῶν πρὸς τῶν νόμων ἀπηγόρευται.	Δεήσει	τοίνυν πραγμάτων σοι καὶ δυσχερείας,
[8, 7]	ἐπιτείνασα Εὖ λέγεις» ἔφη καὶ	μελήσει	μοι προστάξαι τὴν ἀλιτήριον ἀναιρεθῆναι.
[8, 11]	θεοῖς δὲ καὶ δυνατὰ καὶ	μελήσει	τοῖς καὶ τὰ μαντεύματα φήνασιν·
[8, 9]	καὶ συνδιαιτήσεως, εἴτε καὶ δαιμονίᾳ	βουλήσει	χρησάμενον, ὑπεδάκρυσέ τε καὶ ἐστέναξε
[8, 11]	φλογώσεσι δωρουμένην, ἣ κἀμὲ τυχὸν	συμβουλήσει	θεῶν περιέσωσε. Ταῦτα δ´ ἔχω
[8, 9]	ἀθεμιτουργὸν καὶ μοιχαλίδα καὶ ἐπ´	ἀποστερήσει	νυμφίου τοῦ ἐμοῦ ταῦτα δρῶσαν
[8, 5]	ὡς οὐκ εἰς καλὸν ταῦτα	τελευτήσει,	κατάδηλα ποιῆσαι πρὸς τὴν πόλιν
[8, 9]	πλείοσι τοῖς δεσμοῖς ἐνεβέβλητο δευτέρᾳ	κρίσει	καὶ τιμωρίᾳ φυλαττομένη, κέρδος ἓν
[8, 9]	τε διὰ θανάτου τιμωρίαν ὑπὸ	κρίσει	τῶν ἐν τέλει Περσῶν ὑφέξουσαν.
[8, 11]	κακῶν ἀνάπαυλαν. Καὶ ἡ Χαρίκλεια	Θάρσει»	ἔφη· παντάρβην ἑτέραν ἔχομεν τὰ
[8, 6]	δεδογμένα προσέταξεν. Ὁ δὲ καὶ	φύσει	μὲν τὴν εὐνούχων ζηλοτυπίαν νοσῶν,
[8, 16]	Ἀράβων ὅμορος, δρόμου δὲ ὀξύτητα	φύσει	τε εὐτυχοῦντες καὶ ἐκ παίδων
[8, 12]	ὡς τὸν Εὐφράτην ἐμπειρίᾳ καὶ	γνώσει	τῶν τόπων ἔσπευδεν ἅμα τι
[8, 5]	καὶ οὗτος πράξει κολαζόμενος ἅπερ	ἠθέτει	κολακευόμενος. Ἀλλὰ δοκεῖς μὲν» ἔφη
[8, 1]	ἐξῄτει μὲν {καὶ} τὰς Φίλας	ἐξῄτει	δὲ καὶ τὰ σμαράγδεια μέταλλα
[8, 1]	πρεσβείαν ὡς τὸν Ὀροονδάτην στείλας	ἐξῄτει	μὲν {καὶ} τὰς Φίλας ἐξῄτει
[8, 3]	σπουδῆς ἐλθὼν ὡς τὴν Ἀρσάκην	ἐξῄτει	τοὺς νέους ξένους ὡς αὐτῷ
[8, 16]	ἤλαυνεν. ~Ἤδη δὲ πλησιάζων Αἰθιοπικῷ	περιπίπτει	λόχῳ καὶ πλήθει νεολαίας εὐοπλούσης
[8, 5]	ἀπαγορεύων· ὃ δή με καὶ	διαταράττει	μᾶλλον μὴ δή τι περὶ
[8, 8]	τὴν Χαρίκλειαν καὶ ἀναλαμβάνειν ἐπειρᾶτο,	κατειλήφει	δὲ καὶ τοὺς παρόντας· τὸ
[8, 8]	σφακελισμοῖς ὀξυτάτοις ἐπιέζετο. ~Θόρυβός τε	κατειλήφει	μὲν καὶ τὴν Χαρίκλειαν καὶ
[8, 12]	τὰ ἐπεσταλμένα πρᾶττε νυκτὶ καὶ	τάχει	συμμάχοις εἰς τὸ λαθεῖν ἀποχρώμενος.
[8, 9]	Ἀρσάκην καὶ διαρραπισθῆναι κελεύσασα Ὡς	ἔχει»	ἔφη δεσμῶν ἄγετε τὴν ἀλιτήριον
[8, 6]	Ἀρσάκη, ἀπελπισθεὶς γὰρ ἔρως οὐδεμίαν	ἔχει	φειδὼ τοῦ ἐρωμένου τρέπειν δὲ
[8, 3]	πάντως δὲ παράδος ἢ αὐτὸς	ἴσθι	δέσμιος ἀχθῆναι προστεταγμένος τῆς δορᾶς
[8, 13]	Σὺ δὲ εἰς καιρὸν ἥκων	ἴσθι	καὶ ὑποδεξάμενος ἄγε τοὺς ξένους
[8, 11]	ἐμαυτῆς ἐπαγομένη τότε μὲν ἠγνόουν	συνίημι	δὲ τὸ παρὸν ὡς ἔοικε.
[8, 5]	ἡ Ἀρσάκη πῶς δ´ ἂν	ἐνέγκαιμι,	ὦ θεοί, τοῖς ἐμοῖς ὀφθαλμοῖς
[8, 11]	τῶν ἀναγκαίων, εἰ δέ τι	πάσχοιμι	καλλωπίσματα ἔσχατα καὶ ἐντάφια γενησόμενα.
[8, 7]	Καὶ ἡ Κυβέλη Θεοὺς» ἔφη	ἐπόμνυμι	πάντας ἦ μὴν λυθήσεσθαί σοι
[8, 6]	καὶ ἐντέταλτο τιμωρούμενος, εἰσφοιτᾶν δὲ	οὐδενὶ	παριεὶς ἢ μόνῃ τῇ Κυβέλῃ,
[8, 1]	ἐπ´ ἄλλον τινὰ πόλεμον καὶ	οὐδενὶ	τὴν ὁρμὴν τῆς στρατείας φράσας.
[8, 1]	ἐνδοῦσαν, καὶ τὴν πόλιν κατέσχεν	οὐδενὶ	τῶν ἐνοικούντων λυμηνάμενος. Διὰ ταῦτα
[8, 10]	καινουργὸν» ἔφη τῆς σωτηρίας δαιμονίᾳ	τινὶ	καὶ θείᾳ παντάπασιν ἔοικεν εὐεργεσίᾳ
[8, 3]	εἰ καὶ μένειν βουλομένοις ἦν.	Νυνὶ	δὲ γένους ὄντες τῶν ἐπὶ
[8, 11]	ἐνεστιγμένων τῇ συνεκτεθείσῃ μοι ταινία	(νυνὶ	δὲ κατὰ γαστέρα τὴν ἐμὴν
[8, 11]	οἶδ´ ὅπως τῆς διανοίας ἀπέβαλον	νυνὶ	δέ μοι εἰς μνήμην παραγέγονε.
[8, 17]	τῆς συμβουλῆς ἐνεδείκνυτο. Πλησιάσαντες οὖν	οἱ	Αἰθίοπες καὶ τὸν μὲν Βαγώαν
[8, 17]	ἀμφοτέρων ἢ θατέρου πάντως συνήσοντας.	Οἱ	γὰρ ὀπτῆρές τε καὶ σκοποὶ
[8, 16]	ἀνθισταμένους ἢ καθυπερτέρους αἰσθόμενοι διαδιδράσκουσιν·	οἱ	δὲ ἀπογινώσκουσιν αὐτίκα τὴν ἐπιδίωξιν
[8, 16]	μὴ προῦπτον δρασμὸν ἐμφαίνειν ἀπιόντες·	οἱ	δὲ ἐπεδίωκον, τοὺς ὅσοι Τρωγλοδύται
[8, 9]	μὲν γὰρ αὐτόπται γεγόνεσαν ἀγομένης	οἱ	δὲ πρὸς τῆς ἀκοῆς τάχιστα
[8, 9]	δορυφόρους ἀναστέλλειν τὸν ὄχλον ἐπιτάξασα.	Οἱ	δὲ τὰ μὲν ἠγανάκτουν καὶ
[8, 13]	τοῦ μεγέθους ἅμα καὶ κάλλους·	οἱ	δὲ τοῦτο ἐκεῖνο εἶναι νομίσαντες
[8, 9]	ὑποφεύγοντος πρὸς τὴν ἐκείνης ἐφόρμησιν.	Οἱ	δήμιοι δὲ οὐκ ἀνίεσαν ἀλλ´
[8, 9]	πυρκαϊὰν ὡς ὅτι μεγίστην ἔνησαν	οἱ	δήμιοι καὶ τὴν φλόγα ὑποβαλόντων
[8, 9]	μὴ ἐπαγόμενον ἀνέπλαττεν. Ἐφ´ οἷς	οἱ	δικάζοντες οὐδὲ μελλήσαντες μικροῦ μὲν
[8, 5]	δὴ καὶ πάντες ὡς ἐπίπαν	οἱ	ἐρῶντες· λανθάνειν μὲν οἰόμενοι καὶ
[8, 13]	καὶ ἡ Χαρίκλεια. Ἐπιδακρύσαντες οὖν	οἱ	εὐνοῦχοι, συνίεσαν γὰρ ἠρέμα τῶν
[8, 14]	ἔμενεν· ὁ δὲ Βαγώας καὶ	οἱ	ἱππεῖς τῶν πολλῶν δεσμῶν ἐπικουφίσαντες
[8, 3]	κατασεσημασμένων, ὡς ἂν μᾶλλον πιστεύσειαν	οἱ	κατὰ τὴν Μέμφιν καὶ θᾶττον
[8, 11]	ὁ Θεαγένης διεσείσθη τε ὥσπερ	οἱ	κάτοχοι καὶ ἐφ´ ὅσον ἐνεδίδου
[8, 9]	πλήθους ἐκ τῆς πόλεως ἐπακολουθήσαντος·	οἱ	μὲν γὰρ αὐτόπται γεγόνεσαν ἀγομένης
[8, 3]	ἀχθῆναι προστεταγμένος τῆς δορᾶς ἀφαιρησόμενος.	Οἱ	μὲν δὴ περὶ τὸν Βαγώαν
[8, 17]	ὀλίγον ὕστερον ὑπηκόων δορυφορούμενοι. Καὶ	οἱ	μὲν ἐν τούτοις ἦσαν.
[8, 16]	τάχους ἀνέτοις τοῖς χαλινοῖς ἐφιέντες.	Οἱ	μὲν οὖν ἄλλοι διαδιδράσκουσιν ἑλιγμόν
[8, 5]	τοῖς σοῖς βουλεύμασι. Πεφύκασι γὰρ	οἱ	νέοι θεραπευόμενοι μὲν ὑπερφρονεῖν βιαζόμενοι
[8, 15]	ἀπελθοῦσαν ἐσομένην. Ἔχαιρον δὲ καὶ	οἱ	περὶ τὸν Θεαγένην τῇ ἀκοῇ,
[8, 16]	ἀπεδίδρασκον. Ὃ δὴ καὶ σκοπήσαντες	οἱ	Πέρσαι καὶ τῆς ὀλιγότητος ὑπεριδόντες
[8, 12]	διῆγον. Ὁ δὲ Βαγώας καὶ	οἱ	σὺν αὐτῷ πεντήκοντα ἱππεῖς νυκτὸς
[8, 16]	λόχῳ καὶ πλήθει νεολαίας εὐοπλούσης	οἳ	προαπεστάλησαν μὲν ὀπτῆρές τε ἐσόμενοι
[8, 9]	ἐκέλευσε· τούς τε δυναστὰς Περσῶν	οἳ	τοῦ βουλεύεσθαι ὑπὲρ τῶν κοινῶν
[8, 6]	παρ´ ἐλπίδας ἡ πεῖρα, συνεῖσα	οἷ	κακῶν ἦν καὶ νῦν μὲν
[8, 16]	παριόντας καὶ τὸ πλῆθος ὡς	ὀλίγοι	διοπτεύσαντες μικρόν τε παραδραμεῖν ἐνδόντες
[8, 11]	τε ἂν ἥδιον καί, εἰ	δέοι,	πάσχοιμεν ὁσιώτερον. ~Οὗτοι μὲν δὴ
[8, 11]	καὶ σωφρονεῖν ἀντέχεσθαι παραινοῦντος Ἱλήκοιτε,	θεοί»	ἀνεβόησεν οἷον γάρ μοι νῦν
[8, 11]	δεσμὰ ἀνήλατο καὶ Εὐμενεῖς εἴητε,	θεοί»	ἀνέκραγε· κἀγὼ γάρ τοι ποιητὴς
[8, 5]	πῶς δ´ ἂν ἐνέγκαιμι, ὦ	θεοί,	τοῖς ἐμοῖς ὀφθαλμοῖς ἢ ξαινόμενον
[8, 5]	σοῖς βουλεύμασι. Πεφύκασι γὰρ οἱ	νέοι	θεραπευόμενοι μὲν ὑπερφρονεῖν βιαζόμενοι δὲ
[8, 16]	καταδυομένους. Οὗτοι δ´ οὖν τότε	πεζοὶ	τοὺς ἱππέας ἔφθανον καί τινας
[8, 6]	γινομένην ἐκποδὼν ποιησώμεθα. Εἰ γὰρ	μάθοι	μὴ οὖσαν, εἰκός που καὶ
[8, 9]	καὶ πάσης μεταδοῦσα φιλοφροσύνης τοιαῦτα	ἀντιπάθοι.	Καὶ ὅλως ἡ μὲν ἦν
[8, 9]	ὡς τοῦτο καὶ μᾶλλον αὐτῆς	βεβαιοῖ	τὴν φαρμακείαν ᾗ τοσοῦτον περίεστι
[8, 16]	τὸ πλῆθος ὡς ἀπρόσμαχον ἰδόντες	(χίλιοι	γὰρ εἰς τὴν κατασκοπὴν ὡπλισμένοι
[8, 9]	πρὸς τὴν ἐκείνης ἐφόρμησιν. Οἱ	δήμιοι	δὲ οὐκ ἀνίεσαν ἀλλ´ ἐνέκειντο
[8, 9]	ὡς ὅτι μεγίστην ἔνησαν οἱ	δήμιοι	καὶ τὴν φλόγα ὑποβαλόντων λαμπρῶς
[8, 11]	δὲ μὴ δεδοικέναι τὴν πυρὰν	ἀξιοῖ.	Καὶ ἡ Χαρίκλεια Ὦ γλυκύτατε»
[8, 1]	σταδίοις διείργεται· ταύτην ποτὲ φυγάδες	Αἰγύπτιοι	καταλαβόντες καὶ ἐνοικήσαντες ἀμφίβολον Αἰθίοψί
[8, 15]	καθ´ ὁδὸν ἐντυχόντος καὶ ὡς	ἐξωρμήκοι	μὲν τῶν Θηβῶν ὁ σατράπης
[8, 6]	καὶ πίστεως παρεσχημένη, μόνον εἰ	γινώσκοι	ταῦτα κἀκείνη μέγιστον ἀγαθὸν τιθέμενος
[8, 4]	ὅτι τὰ περὶ τὸν Μιτράνην	ἐθέλοι	λέγειν Ἀλλ´ ὦ Ἀρσάκη» ἔφη
[8, 11]	γὰρ ἡ παντάρβη πάντα φοβουμένη	δηλοῖ,	τὸ παράγγελμα δὲ μὴ δεδοικέναι
[8, 13]	ὅτι ἀφροντιστοῦσι καὶ πλείονα χαίρουσιν	ἐπίδηλοι	τοῖς παροῦσιν ἐγίνοντο. Ἤδη γοῦν
[8, 16]	χαλινοῖς ἐφιέντες. Οἱ μὲν οὖν	ἄλλοι	διαδιδράσκουσιν ἑλιγμόν τινα τοῦ Νείλου
[8, 16]	τε παραδραμεῖν ἐνδόντες καὶ ὅτι	ἄλλοι	μηδένες ἐφέποιντο ἀκριβώσαντες ἀθρόον τοῦ
[8, 11]	τότε καὶ πλέον, τῆς κρίσεως	μοι	γενησομένης καὶ τῆς τελευταίας προσδοκωμένης,
[8, 11]	ὡς ἔοικε. Τὰ γὰρ συνεκτεθέντα	μοι	γνωρίσματα καὶ παρὰ τοὺς ἔμπροσθεν
[8, 11]	τῆς διανοίας ἀπέβαλον νυνὶ δέ	μοι	εἰς μνήμην παραγέγονε. Τὸ δὲ
[8, 3]	κληρονόμον ὁ πατὴρ καταλέλοιπεν, ὄντων	μοι	καὶ ἄλλων φιλίας πρὸς τοὺς
[8, 13]	γεγονότας καὶ ὡς ἡ πεῖρά	μοι	καὶ τὰ ἔργα παρέστησε τὰ
[8, 11]	γινώσκειν ἐξ ὧν ὁ θειότατός	μοι	Καλάσιρις ὑπετίθετο, πολλάκις ταῦτα καὶ
[8, 5]	οὐ πάντως ἄπιστα λέξων; Ὀφθείη	μοι	μόνον Ὀροονδάτης· μίαν θεραπείαν καὶ
[8, 11]	Ἱλήκοιτε, θεοί» ἀνεβόησεν οἷον γάρ	μοι	νῦν ὄναρ εἴτε καὶ ὕπαρ
[8, 11]	ὑπομνήσεως ἀναδείκνυμαι καὶ χρησμὸς δή	μοι	παρ´ ὁμοίου τοῦ μάντεως, εἴτε
[8, 5]	τιμωρίας, εἴ τι πρὶν ἐντυχεῖν	μοι	πιστεύσειεν Ὀροονδάτης. Ὥστε ὦ Κυβέλη
[8, 7]	Εὖ λέγεις» ἔφη καὶ μελήσει	μοι	προστάξαι τὴν ἀλιτήριον ἀναιρεθῆναι. Καὶ
[8, 11]	ἢ ὡς σοὶ παρίσταται μηνύειν	μοι	τὰ μαντευθέντα φαίνεται, καὶ ἡ
[8, 11]	πρὸς τῶν ἐνεστιγμένων τῇ συνεκτεθείσῃ	μοι	ταινία (νυνὶ δὲ κατὰ γαστέρα
[8, 5]	ὦ Κυβέλη; τίς λύσις ἔσται	μοι	τῶν περιεστηκότων; Ὁ μὲν ἔρως
[8, 5]	οὐ μεθήσομαι, τὸ μὲν παρὸν	ἐμοὶ	δουλεύοντας ὀλίγον δὲ ὕστερον ἀδελφῷ
[8, 11]	κούρῃ δεσμῶν Ἀρσακέων αὔριον ἐκπροφυγών.	Ἐμοὶ	μὲν οὖν ὅποι τείνει τὸ
[8, 17]	τιμιώτατον (Περσῶν γὰρ βασιλείοις αὐλαῖς	ὀφθαλμοὶ	καὶ ἀκοαὶ τὸ εὐνούχων γένος
[8, 16]	ὀλιγότητος ὑπεριδόντες τὴν ἀντεφόρμησιν ἐθάρσησαν,	ἀποσκευασάμενοί	τε εἰς βραχὺ τοὺς ἐγκειμένους
[8, 14]	ἀναθέμενοι καὶ μέσους εἰς κύκλον	περιστοιχισάμενοι	τάχους οὐδὲν ἀνιέντες ἐπὶ τὰς
[8, 9]	σατράπαις καὶ δυνασταῖς καὶ δικασταῖς	ἀνθιστάμενοι	ὑπὸ τοῦ μὴ ἐμπεπρῆσθαι αὐτὴν
[8, 10]	μέχρι πόρρω τῶν νυκτῶν ἀλλήλοις	διειλεγμένοι	καὶ ὅσα εἰκὸς τοὺς μετὰ
[8, 9]	ἀνιάσειν εἰ καθ´ ἓν δεσμωτήριον	καθειργμένοι	θεαταὶ γίνοιντο ἀλλήλων ἐν δεσμοῖς
[8, 14]	ἐγκαταλιπόντες ἐφ´ ἵππου τε ἑκάτερον	ἀναθέμενοι	καὶ μέσους εἰς κύκλον περιστοιχισάμενοι
[8, 3]	ἄλλως δὲ τύχης ἐπηρείαις ποικίλαις	κεχρημένοι	καὶ τὸ παρὸν ἀλητεύοντες, πάντων
[8, 9]	καὶ τῇ ὑπονοίᾳ τῆς φαρμακείας	ὑπαγόμενοι,	τινὲς δὲ καὶ δέει τῆς
[8, 5]	οἱ νέοι θεραπευόμενοι μὲν ὑπερφρονεῖν	βιαζόμενοι	δὲ ὑπείκειν· ὥστε καὶ οὗτος
[8, 14]	καὶ κατ´ Αἴγυπτον οὐκέτ´ ἀνεχόμενοι	πιεζόμενοί	τε ὑπ´ ἀγρυπνίας καὶ πλέον
[8, 16]	σφενδόνης δὲ κατὰ τὰς μάχας	ἀκροβολιζόμενοι	ἢ δρῶσί τι πρὸς ὀξὺ
[8, 16]	ὀξὺ τοὺς ἀνθισταμένους ἢ καθυπερτέρους	αἰσθόμενοι	διαδιδράσκουσιν· οἱ δὲ ἀπογινώσκουσιν αὐτίκα
[8, 16]	καὶ τὴν σὺν αὐτῷ ἵππον	αἰσθόμενοι	παριόντας καὶ τὸ πλῆθος ὡς
[8, 5]	ἐπίπαν οἱ ἐρῶντες· λανθάνειν μὲν	οἰόμενοι	καὶ ἐρυθριῶσιν ἁλισκόμενοι δὲ ἀπαναισχυντοῦσιν,
[8, 5]	λανθάνειν μὲν οἰόμενοι καὶ ἐρυθριῶσιν	ἁλισκόμενοι	δὲ ἀπαναισχυντοῦσιν, ὁ μὲν ἀγνοούμενος
[8, 16]	καὶ διαφυγόντες) πλέον δὲ ἑκόντες	ὑποκατακλινόμενοι,	τοῦ Θεαγένους πρὸς τὴν Χαρίκλειαν
[8, 9]	καὶ τῆς περὶ αὐτὴν δυνάμεως	ἀποτρεπόμενοι.	Καὶ ἡ μὲν Χαρίκλεια αὖθις
[8, 16]	οἳ προαπεστάλησαν μὲν ὀπτῆρές τε	ἐσόμενοι	καὶ τὸ ἀσφαλὲς τῆς ὁδοιπορίας
[8, 5]	βουλεύμασι. Πεφύκασι γὰρ οἱ νέοι	θεραπευόμενοι	μὲν ὑπερφρονεῖν βιαζόμενοι δὲ ὑπείκειν·
[8, 14]	ὥρᾳ καὶ κατ´ Αἴγυπτον οὐκέτ´	ἀνεχόμενοι	πιεζόμενοί τε ὑπ´ ἀγρυπνίας καὶ
[8, 16]	ἐστάλησαν) οὐδὲ ἀκριβῶς τὴν θέαν	ἀνασχόμενοι	πρὸς φυγὴν ὥρμησαν σχολαίτερον τὰ
[8, 16]	(χίλιοι γὰρ εἰς τὴν κατασκοπὴν	ὡπλισμένοι	κούφως ἐστάλησαν) οὐδὲ ἀκριβῶς τὴν
[8, 15]	συναπτομένης ἡμέρας τὰ ὄρθρια σπουδὴν	ποιούμενοι	κατὰ τὰς Θήβας τὸν Ὀροονδάτην
[8, 9]	μηνυούσης) καὶ τὴν Χαρίκλειαν ἐξελέσθαι	προθυμούμενοι	πλησιάζειν μὲν οὐκ ἐθάρσουν ἐξάλλεσθαι
[8, 17]	πρὸς τῶν ὀλίγον ὕστερον ὑπηκόων	δορυφορούμενοι.	Καὶ οἱ μὲν ἐν τούτοις
[8, 9]	καὶ ὁμολογήσασαν ἐξελέσθαι τῆς τιμωρίας	πειρώμενοι;	καὶ ἅμα μὲν ἀθεμίτῳ γυναίῳ
[8, 9]	ἐμπεπρῆσθαι αὐτὴν ἴσως εἰς ἔλεον	ἀπατώμενοι	καὶ θεοῖς τὸ ἔργον ἐπιγράφοντες;
[8, 12]	καὶ ἀγωνιᾶν ἅτερος ὑπὲρ θατέρου	διεγγυώμενοι,	νῦν δὲ τὰ τελευταῖα ἀλλήλοις
[8, 15]	τῶν ἀπαγγελθέντων γεγονέναι δόξας Ὦ	ξένοι»	ἔφη θαρσεῖτε. Δίκην ὑμῖν ὑπέσχεν
[8, 17]	προαναφώνησις καὶ προεισόδιον τὸ γινόμενον·	ξένοι	καὶ δεσμῶται τὴν σφαγὴν ὀλίγῳ
[8, 1]	Ἀρσάκην ἢ τὸν ἄλλον οἶκον	γεγόνοι	πυνθανομένῳ, γεγονέναι μὲν ὁ Ἀχαιμένης
[8, 16]	καὶ τοῖς ἐναντίοις εἰς ἐνέδραν	ἄυπνοι	τὴν λόχμην ἐπετείχιζον. Ἄρτι δὲ
[8, 11]	αὔριον ἐκπροφυγών. Ἐμοὶ μὲν οὖν	ὅποι	τείνει τὸ χρήσμιον ἔχω συμβάλλειν
[8, 17]	Οἱ γὰρ ὀπτῆρές τε καὶ	σκοποὶ	λεγομένων τε καὶ πραττομένων ἀποσταλέντες
[8, 9]	καὶ ὑπὸ γῆν ἀνθρώπων ἀθεμίτων	ἔφοροί	τε καὶ τιμωροί, καθαρὰν μὲν
[8, 9]	ἀνθρώπων ἀθεμίτων ἔφοροί τε καὶ	τιμωροί,	καθαρὰν μὲν εἶναί με τῶν
[8, 11]	ἐνθένδε ἀπὸ τοῦ σώματος ἀπαλλαγήν.	Σοὶ	δὲ ἄρα τί φράζει τὸ
[8, 7]	νόμων ἀπηγόρευται. Δεήσει τοίνυν πραγμάτων	σοι	καὶ δυσχερείας, αἰτίας τινὰς καὶ
[8, 7]	τρύχουσα καὶ καταναλίσκουσα μάτην; Ἰδού	σοι	καὶ Θεαγένης ἀφεῖται καὶ ἥξει
[8, 4]	εἰς ἀμφισβήτησιν καθίσταται· πῶς γὰρ	σοὶ	καλὸν ἢ λυσιτελοῦν νέων καὶ
[8, 5]	τῶν κατὰ γνώμην. Ἔνεστι δέ	σοι	μηδὲ λυπεῖν τὸν ὀφθαλμὸν τοῖς
[8, 7]	ἐπόμνυμι πάντας ἦ μὴν λυθήσεσθαί	σοι	πάντα τήμερον καὶ πάσης σε
[8, 11]	γνώμην. Χρηστότερα δὲ ἢ ὡς	σοὶ	παρίσταται μηνύειν μοι τὰ μαντευθέντα
[8, 5]	στρεβλώσεσιν ἑλέσθαι τὰ βελτίονα καὶ	σοὶ	πρὸς μικρὸν ἀνιαθείσῃ τυχεῖν τῶν
[8, 2]	δυνήσεται, Μικρὰ νόμιζε» λέγων πάσας	σοι	τὰς παλλακίδας εἶναι παρὰ ταύτην,
[8, 11]	τῷ ἐκείνων τετέλεσται καὶ ζῶ	σοι	τὸ παρὸν ἡ παντοίως ἀπελπισθεῖσα,
[8, 7]	Κυβέλη. Πάντων γὰρ ἐν ἐξουσίᾳ	σοι	τυγχανούσῃ τὸ ἀναιρεῖν δίχα κρίσεως
[8, 8]	σῶν ὁσίων βουλευμάτων, οὐδὲν δεῖ	σοι	τῶν κατ´ ἐμοῦ βασάνων· ἔχεις
[8, 16]	ἀπιόντες· οἱ δὲ ἐπεδίωκον, τοὺς	ὅσοι	Τρωγλοδύται σφῶν (ἦσαν δὲ εἰς
[8, 11]	εἴητε, θεοί» ἀνέκραγε· κἀγὼ γάρ	τοι	ποιητὴς ἐξ ὑπομνήσεως ἀναδείκνυμαι καὶ
[8, 12]	ἐπισκήπτοντες καὶ ὡς μέχρι θανάτου	πιστοὶ	τὰ ἐρωτικὰ πρὸς ἀλλήλους ἔσονται
[8, 14]	αὐτοῦ που κατασκήψαντες ἀναπνεῦσαι μὲν	αὐτοὶ	ἀναπνεῦσαι δὲ καὶ τὴν ἵππον
[8, 15]	πλέον καὶ θυμὸν ἔχετε ἀγαθὸν	αὐτοὶ	μὲν οὐδὲν ἠδικηκότες ὡς ἀκριβῶς
[8, 13]	καὶ μυρίαις αἰκίαις καὶ κολάσεσιν	οὔτοι	ἑκόντος ἐμοῦ κελευομένου δὲ πρὸς
[8, 16]	καὶ χηραμοὺς κρυφίους πετρῶν καταδυομένους.	Οὗτοι	δ´ οὖν τότε πεζοὶ τοὺς
[8, 12]	καί, εἰ δέοι, πάσχοιμεν ὁσιώτερον.	~Οὗτοι	μὲν δὴ ταῦτα ἀναθεωροῦντες καὶ
[8, 6]	ἀληθὲς ἀποπειρωμένη ποίαν τινὰ γνώμην	ἔχοι	πρὸς τὰ παρόντα καὶ εἴπερ
[8, 11]	Θεαγένης διεσείσθη τε ὥσπερ οἱ	κάτοχοι	καὶ ἐφ´ ὅσον ἐνεδίδου τὰ
[8, 13]	ἡ Χαρίκλεια. Ἐπιδακρύσαντες οὖν οἱ	εὐνοῦχοι,	συνίεσαν γὰρ ἠρέμα τῶν λεγομένων,
[8, 9]	ἀνεβόησε καὶ Γῆ καὶ δαίμονες	ἐπὶ	γῆς τε καὶ ὑπὸ γῆν
[8, 3]	Νυνὶ δὲ γένους ὄντες τῶν	ἐπὶ	δόξης ἄλλως δὲ τύχης ἐπηρείαις
[8, 14]	τοιοῦτο διεγγυώμενος καὶ ὡς οὐκ	ἐπὶ	θάνατον ἄγοιντο, ἄγοιντο δὲ πρὸς
[8, 13]	περὶ τὸν Βαγώαν ἥκειν τὴν	ἐπὶ	θανάτῳ καὶ τὴν τελευταίαν ἀπάξοντας
[8, 15]	καὶ παρηγορούμενος, ἐλπίζων, ὅπερ ἦν,	ἐπὶ	μέγα παρὰ τῷ Ὀροονδάτῃ καὶ
[8, 2]	κατὰ τὴν Χαρίκλειαν προστιθεὶς καὶ	ἐπὶ	μέγα ὥσπερ ἦν ἐξαίρων καὶ
[8, 2]	τῇ Χαρικλείᾳ μικρὸν γοῦν ὕστερον	ἐπὶ	μισθῷ τῶν μηνυμάτων ἐξαιτήσας πρὸς
[8, 5]	ἀποδειλιᾷ τὴν πρᾶξιν. Λυπεῖ δὲ	ἐπὶ	πᾶσιν Ἀχαιμένης· οὐχὶ μηνυτὴς ὡς
[8, 9]	τὸ μεσαίτατον ἐνιδρυθεῖσα αὐτὴ μὲν	ἐπὶ	πλεῖστον ἀπαθὴς εἱστήκει, περιρρέοντος αὐτὴν
[8, 6]	σῶμα καταπονούμενος τὴν δὲ ψυχὴν	ἐπὶ	σωφροσύνῃ ῥωννύμενος, καὶ μεγαλαυχούμενος ἅμα
[8, 12]	εἶεν εἰπόντες τε καὶ γνωρισθέντες	ἐπὶ	τὰ σατραπεῖα σὺν σπουδῇ καὶ
[8, 14]	κύκλον περιστοιχισάμενοι τάχους οὐδὲν ἀνιέντες	ἐπὶ	τὰς Θήβας ἤλαυνον. Τὸ δὴ
[8, 9]	ἦν τὸ φάρμακον. Ἤγετο οὖν	ἐπὶ	τὴν Ἀρσάκην εὐθέως, ἕρμαιον ἁπάντων
[8, 9]	τάχιστα κατὰ τὸ ἄστυ διαδραμούσης	ἐπὶ	τὴν θέαν ἠπείχθησαν. Ἀφίκετο δὲ
[8, 9]	τιμωρίας ὁρίζειν τὴν ἰσχὺν εἶχον	ἐπὶ	τὴν κρίσιν εἰς τὴν ἑξῆς
[8, 15]	ἐκτραπεὶς τῶν Θηβῶν ὁ Βαγώας	ἐπὶ	τὴν Συήνην ἤλαυνεν. ~Ἤδη δὲ
[8, 12]	τότε μικρὸν ὑπαυγαζούσης. Καὶ καταλαβὼν	ἐπὶ	τῆς εὐνῆς ἀφύπνισέ τε καὶ
[8, 13]	σώφρονας. Καὶ ἅμα λέγων ἦγεν	ἐπὶ	τὸ δεσμωτήριον. Ὁ μὲν δὴ
[8, 3]	μὲν δὴ περὶ τὸν Βαγώαν	ἐπὶ	τὸ προστεταγμένον ἐξώρμησαν τῶν ἐπεσταλμένων
[8, 3]	ἐκδοῖεν· ἐξώρμησε δὲ καὶ Ὀροονδάτης	ἐπὶ	τὸν πρὸς Αἰθίοπας πόλεμον, ἕπεσθαι
[8, 5]	φαίνεσθαί τε καὶ ὁμολογεῖν ἀντεχομένην;	~Ἐπὶ	τούτοις οὐκέτι κατέσχεν ἡ Ἀρσάκη
[8, 1]	τὸν Θύαμιν· καὶ τέλος τὸν	ἐπὶ	τῷ Θεαγένει τῆς Ἀρσάκης ἔρωτα
[8, 1]	πόλις αἱ Φίλαι κεῖται μὲν	ἐπὶ	τῷ Νείλῳ τῶν ἐλαττόνων καταρρακτῶν
[8, 12]	εἰς τὴν Μέμφιν καὶ τοὺς	ἐπὶ	τῶν πυλῶν ἡσυχῇ διαναστήσαντες καὶ
[8, 9]	τείχους ἐκτὸς ἤγετο, κήρυκος ὅτι	ἐπὶ	φαρμάκοις εἰς πυρὰν ἄγοιτο συνεχὲς
[8, 9]	δέει τῆς Ἀρσάκης καὶ τῆς	περὶ	αὐτὴν δυνάμεως ἀποτρεπόμενοι. Καὶ ἡ
[8, 1]	τοῦ Θεαγένους εἰσοικισμόν, καὶ τὰς	περὶ	αὐτὸν φιλοφρονήσεις καὶ τὰς ἐκείνου
[8, 16]	ἐγκαταλιπεῖν οὐκ ἐνεγκόντες, ἄνδρα φιλάνθρωπον	περὶ	αὐτοὺς καὶ ὀφθέντα καὶ ἐλπισθέντα
[8, 5]	διαταράττει μᾶλλον μὴ δή τι	περὶ	Ἀχαιμένους ὧν ὑπονοῶ καὶ αὐτὸς
[8, 5]	Παιδὸς μὲν» ἔφη τοῦ ἐμοῦ	πέρι	καὶ πίστεως εἰς σὲ τῆς
[8, 11]	γενησομένης καὶ τῆς τελευταίας προσδοκωμένης,	περὶ	τῇ γαστρὶ ζωσαμένη κρύφα ἐτύγχανον,
[8, 1]	ὀφθείς· καὶ μή τι δεινὸν	περὶ	τὴν Ἀρσάκην ἢ τὸν ἄλλον
[8, 3]	πόλεως διὰ τοῦτο φερόμενος, τὰ	περὶ	τὴν κηδείαν τοῦ Καλασίριδος ἐκτελέσας
[8, 9]	εἴτε τι παθὸν εὐνοίᾳ τῇ	περὶ	τὴν Χαρίκλειαν ὑπὸ συνηθείας τε
[8, 10]	ὅσον ἔξεστι κορεννυμένους τέλος καὶ	περὶ	τῆς κατὰ τὴν πυρκαϊὰν θαυματουργίας
[8, 15]	τῶν δυσμικωτέρων βάλλοντος τῶν τε	περὶ	τὸν Βαγώαν εἰς τὴν πορείαν
[8, 3]	δορᾶς ἀφαιρησόμενος. Οἱ μὲν δὴ	περὶ	τὸν Βαγώαν ἐπὶ τὸ προστεταγμένον
[8, 13]	εἶναι νομίσαντες καὶ ἀωρὶ τοὺς	περὶ	τὸν Βαγώαν ἥκειν τὴν ἐπὶ
[8, 1]	διαδρὰς ἥκειν μηνυτής, εὐνοίᾳ τῇ	περὶ	τὸν δεσπότην ἀποκρύπτειν τὰ κατὰ
[8, 13]	παροῦσιν ἐγίνοντο. Ἤδη γοῦν τῶν	περὶ	τὸν Εὐφράτην πλησιαζόντων καὶ ἐπιδραττομένων
[8, 3]	τεταγμέναις ἐπενέγκας, ἀναζητήσεως ἔννοιαν τῶν	περὶ	τὸν Θεαγένην ἐλάμβανεν, ὅτε δὴ
[8, 14]	τε σίτου μετέλαβε καὶ τοῖς	περὶ	τὸν Θεαγένην μετέδωκε διωθουμένους τὰ
[8, 15]	ἐσομένην. Ἔχαιρον δὲ καὶ οἱ	περὶ	τὸν Θεαγένην τῇ ἀκοῇ, θεούς
[8, 4]	οὖν ὁ Θύαμις ὅτι τὰ	περὶ	τὸν Μιτράνην ἐθέλοι λέγειν Ἀλλ´
[8, 1]	τὰ σμαράγδεια μέταλλα (καὶ πάλαι	περὶ	τούτων ὡς εἴρηται διακηρυκευσάμενος καὶ
[8, 5]	χωρισθεῖσα καὶ τὴν Κυβέλην προσκαλεσαμένη	περὶ	τῶν παρόντων διεσκοπεῖτο. Καὶ γάρ
[8, 3]	ἐκτελέσας καὶ τὰ νενομισμένα τῷ	πατρὶ	πάντα ἐν ἡμέραις ταῖς τεταγμέναις
[8, 11]	παρὰ τοῦ πατρὸς τοὐμοῦ τῇ	μητρὶ	παρὰ τὴν μνηστείαν δοθείς, λίθῳ
[8, 11]	τῆς τελευταίας προσδοκωμένης, περὶ τῇ	γαστρὶ	ζωσαμένη κρύφα ἐτύγχανον, εἰ μὲν
[8, 9]	καὶ ἄμαχον τῆς ὥρας παθόντες	πυρὶ	καταναλωθῆναι κατέκριναν. Ἥρπαστο οὖν αὐτίκα
[8, 12]	τελευταῖα ἀλλήλοις ἐπισκήπτοντες καὶ ὡς	μέχρι	θανάτου πιστοὶ τὰ ἐρωτικὰ πρὸς
[8, 10]	ἀλλήλους φέρειν ἀγῶνας. ~Πολλὰ γοῦν	μέχρι	πόρρω τῶν νυκτῶν ἀλλήλοις διειλεγμένοι
[8, 13]	τοῦτο ἐκεῖνο εἶναι νομίσαντες καὶ	ἀωρὶ	τοὺς περὶ τὸν Βαγώαν ἥκειν
[8, 5]	στρεβλούμενος ὑποπιπτέτω τοῖς σοῖς βουλεύμασι.	Πεφύκασι	γὰρ οἱ νέοι θεραπευόμενοι μὲν
[8, 11]	καλουμένῃ παντάρβῃ τὴν σφενδόνην διάδετος	γράμμασι	δὲ ἱεροῖς τισιν ἀνάγραπτος καὶ
[8, 5]	καὶ στρεβλούμενος ὑποπιπτέτω τοῖς σοῖς	βουλεύμασι.	Πεφύκασι γὰρ οἱ νέοι θεραπευόμενοι
[8, 8]	τῶν πανουργημάτων ἀλλὰ τὰ μὲν	νεύμασι	τὰ δὲ παραφθεγγομένη Χαρίκλειαν εἶναι
[8, 5]	γοῦν ἐπαγγελίαις παρηγορῶν νῦν δὲ	παντάπασι	καὶ ἀπαρακαλύπτως τὰ πρός με
[8, 5]	ἄφιξιν πιστεύειν παρασκευαζούσης, πλὴν οὐ	παντάπασι	τὰ τελευταῖα πειθούσης ἀλλ´ ἤδη
[8, 11]	τούτοις, ὦ Θεάγενες, οὖσιν ὅρμοις	πολυτελέσι	καὶ λίθοις ἐριτίμοις Ἰνδικοῖς τε
[8, 14]	πόαν καὶ χιλὸν ἄφθονον ἐνδαψιλεύσασθαι	κτήνεσι	νομὴν ἀπαυτοματίζοντα δένδρεσί τε Περσέαις
[8, 14]	ἄφθονον ἐνδαψιλεύσασθαι κτήνεσι νομὴν ἀπαυτοματίζοντα	δένδρεσί	τε Περσέαις καὶ συκομόροις καὶ
[8, 11]	ἀπάθειαν τοῖς ἔχουσιν ἐν ταῖς	φλογώσεσι	δωρουμένην, ἣ κἀμὲ τυχὸν συμβουλήσει
[8, 15]	ἐχθίστης κειμένης. Οὕτως ἄρα ἡδύ	τισι	καὶ τὸ ἀπόλλυσθαι ὅταν συμβαίνῃ
[8, 9]	τῷ Εὐφράτῃ παραδίδοται καὶ αὖθις	πλείοσι	τοῖς δεσμοῖς ἐνεβέβλητο δευτέρᾳ κρίσει
[8, 12]	τε καὶ θορυβούμενον καὶ Τίς	οὑτοσί;	βοῶντα κατέστελλε Βαγώας ἐγώ» λέγων,
[8, 6]	σύλληψιν, ὁμόσε χωρεῖν ἔγνω τοῖς	κατειληφόσι	καὶ μέγα τι κακὸν ἐπιτελέσασα
[8, 1]	πρεσβευτὰς εἴκαζεν, ὀλιγωρίαν τοῖς τε	ἐνοικοῦσι	καὶ φρουροῖς ἐμποιήσαντας καὶ ὡς
[8, 13]	καὶ διακεχυμένῳ τῷ βλέμματι ὅτι	ἀφροντιστοῦσι	καὶ πλείονα χαίρουσιν ἐπίδηλοι τοῖς
[8, 9]	σὺν πολλῇ δορυφορίᾳ καὶ τοῖς	δυναστεύουσι	Περσῶν ἐπιβάλλειν τε αὐτὴν τῇ
[8, 7]	τὴν Χαρίκλειαν ἐν ὀδυρμοῖς καὶ	δάκρυσι	καὶ τί γὰρ ἄλλ´ ἢ
[8, 16]	κατὰ τὰς μάχας ἀκροβολιζόμενοι ἢ	δρῶσί	τι πρὸς ὀξὺ τοὺς ἀνθισταμένους
[8, 8]	καινὸν ἦν ἡ Χαρίκλεια τοῖς	ὁρῶσι	θέαμα. Οὔτε γὰρ κατηφήσασα οὔτε
[8, 12]	Τί τοῦτο» ἔλεγεν ὁ Εὐφράτης·	τί	ἄρα καινὸν ἀγγέλλει πάθος ἡ
[8, 7]	ἐν ὀδυρμοῖς καὶ δάκρυσι καὶ	τί	γὰρ ἄλλ´ ἢ πενθοῦσαν καὶ
[8, 1]	καὶ ἀπρόσκλητος ὀφθείς· καὶ μή	τι	δεινὸν περὶ τὴν Ἀρσάκην ἢ
[8, 9]	διεσκοποῦντο, τὰ δὲ ὑπεῖκον ἅμα	τι	καὶ τῇ ὑπονοίᾳ τῆς φαρμακείας
[8, 12]	γνώσει τῶν τόπων ἔσπευδεν ἅμα	τι	καὶ τῆς σεληναίας τότε μικρὸν
[8, 6]	ἔγνω τοῖς κατειληφόσι καὶ μέγα	τι	κακὸν ἐπιτελέσασα ἢ κατορθῶσαι τῇ
[8, 7]	ἑσπέραν. Ἡ γὰρ δέσποινα πλημμελήσαντά	τι	κατὰ τὴν διακονίαν εἰς βραχὺ
[8, 9]	Ἀρσάκης τοῖς νέοις δωρηθέντων) εἴτε	τι	παθὸν εὐνοίᾳ τῇ περὶ τὴν
[8, 8]	Οὔτε γὰρ κατηφήσασα οὔτε ἀγεννές	τι	παθοῦσα γέλωτα ἐφαίνετο καὶ χλεύην
[8, 12]	φῶς ἥκειν πρόσταττε. Προσκαλεσάμενος δή	τι	παιδάριον τῶν προσεδρευόντων, λύχνον ἅψασθαι
[8, 11]	καὶ τῶν ἀναγκαίων, εἰ δέ	τι	πάσχοιμι καλλωπίσματα ἔσχατα καὶ ἐντάφια
[8, 5]	παραδοῦσαν καὶ κολάζειν εἰποῦσαν ὥς	τι	πεπλημμεληκότα μήτε ἀνιᾶσθαι ὁρῶσαν ἀκοὴ
[8, 8]	κἀγὼ τοῦ φόνου· εἰ δέ	τι	πέπονθεν ὑπὸ τῶν σῶν ὁσίων
[8, 5]	καὶ διαταράττει μᾶλλον μὴ δή	τι	περὶ Ἀχαιμένους ὧν ὑπονοῶ καὶ
[8, 5]	καὶ ἀπιστουμένης. Τότε δ´ οὖν	Τί	ποιήσομεν» ἔλεγεν ὦ Κυβέλη; τίς
[8, 5]	οὕτω τύχῃ τῆς τιμωρίας, εἴ	τι	πρὶν ἐντυχεῖν μοι πιστεύσειεν Ὀροονδάτης.
[8, 16]	τὰς μάχας ἀκροβολιζόμενοι ἢ δρῶσί	τι	πρὸς ὀξὺ τοὺς ἀνθισταμένους ἢ
[8, 9]	τιμωρήσασθε. Καὶ εἰποῦσα, πάντων ἐκβοώντων	τι	πρὸς τὰ εἰρημένα καὶ ἐπέχειν
[8, 9]	Περσικῇ τιμωρίᾳ ὑποβαλεῖν, ἴσως δέ	τι	πρὸς τὴν ὄψιν καὶ τὸ
[8, 16]	Θεαγένης καὶ Χαρίκλεια τὸ μέν	τι	τὸν Βαγώαν ἐγκαταλιπεῖν οὐκ ἐνεγκόντες,
[8, 12]	δᾷδα κατὰ λυχνοῦχον ἐπιθεὶς μετέστη,	Τί	τοῦτο» ἔλεγεν ὁ Εὐφράτης· τί
[8, 5]	ἐγίνετο καὶ τὸν Θύαμιν ὑπωπτευκέναι	τι	τῶν κατ´ αὐτὴν ὑποτοπήσασα παρ´
[8, 11]	σώματος ἀπαλλαγήν. Σοὶ δὲ ἄρα	τί	φράζει τὸ ἔπος οὕτως ἐξ
[8, 15]	καὶ πρὸς τὸν Βαγώαν ἰδίᾳ	τι	φράσας ἡσύχαζεν. Ὁ δὲ εἰς
[8, 17]	ἀδυνατοῦντας. Καὶ ἦν ὥσπερ ἐν	δράματι	προαναφώνησις καὶ προεισόδιον τὸ γινόμενον·
[8, 11]	ἐμὲ πρόρρησις ἤδη, ὡς οἶσθα,	βουλήματι	τῷ ἐκείνων τετέλεσται καὶ ζῶ
[8, 13]	ἀνενεγκόντες ἱλαρῷ καὶ διακεχυμένῳ τῷ	βλέμματι	ὅτι ἀφροντιστοῦσι καὶ πλείονα χαίρουσιν
[8, 12]	σὺν αὐτῷ πεντήκοντα ἱππεῖς νυκτὸς	ἔτι	βαθείας ὕπνῳ τὰ πάντα ἐχούσης
[8, 9]	ἐρεθίζοντες. Ὡς δὲ ἠνύετο οὐδὲν,	ἔτι	καὶ πλέον ἡ πόλις ἐκτετάρακτο
[8, 15]	καὶ δίκην μεγάλους ἀνακαλοῦντες οὐδὲν	ἔτι	πείσεσθαι δεινὸν ὑπετίθεντο κἂν εἰ
[8, 1]	ἅπαντα πεπυσμένον παρὰ τῶν διαδράντων	ἔτι	πλέον ἐξετάραξεν, ἀπροσδόκητός τε καὶ
[8, 11]	δὲ τῶν ἀπόρων διασῴζοντος. ~Καὶ	ἔτι	ταῦτα λέγουσα τοῦ Θεαγένους εὐφημεῖν
[8, 15]	δὲ τῆς ἄγαν μεσημβρίας χαλώσης	οὐκέτι	κατὰ κορυφὴν ἡλίου πλάγια δὲ
[8, 5]	καὶ ὁμολογεῖν ἀντεχομένην; ~Ἐπὶ τούτοις	οὐκέτι	κατέσχεν ἡ Ἀρσάκη ἀλλ´ ἔπασχεν
[8, 8]	τὸ δὲ χαίρουσα εἰ Θεαγένους	οὐκέτι	ὄντος τεθνήξεται καὶ κερδήσει τὸ
[8, 13]	ἡ ἀλάστωρ Ἀρσάκη» ἀνεβόησεν ὅτι	νυκτὶ	καὶ ζόφῳ τὰς ἑαυτῆς ἀθεμίτους
[8, 12]	πίστευε καὶ τὰ ἐπεσταλμένα πρᾶττε	νυκτὶ	καὶ τάχει συμμάχοις εἰς τὸ
[8, 9]	ἐπιδείξαντες τὸν θαυμαστὸν αὐτῆς ἐρώμενον	παντί	τε μέλει τὰ δεσμὰ ἐπιβαλόντες
[8, 16]	ἀποκρύψαντες· ὁ δὲ Βαγώας ἁλίσκεται	προσπταίσαντι	τῷ ἵππῳ συγκατενεχθεὶς καὶ θάτερον
[8, 5]	τῷ σαυτῆς ἔρωτι καὶ τῷ	ὄντι	μαλακιζομένη μὴ ἄγε τὴν αἰτίαν
[8, 12]	τὰς θύρας ἐκμοχλεύσας καὶ τῷ	κατοικοῦντι	φράσας τε ἑαυτὸν καὶ τὸ
[8, 16]	μικρόν τε παραδραμεῖν ἐνδόντες καὶ	ὅτι	ἄλλοι μηδένες ἐφέποιντο ἀκριβώσαντες ἀθρόον
[8, 13]	ἱλαρῷ καὶ διακεχυμένῳ τῷ βλέμματι	ὅτι	ἀφροντιστοῦσι καὶ πλείονα χαίρουσιν ἐπίδηλοι
[8, 9]	δὲ περιεστώτων θαυμασάντων καὶ σαφῶς	ὅτι	βούλοιτο λέγειν ἐκφαίνειν ἀναγκαζόντων, αὐτὴ
[8, 9]	τοῦ τείχους ἐκτὸς ἤγετο, κήρυκος	ὅτι	ἐπὶ φαρμάκοις εἰς πυρὰν ἄγοιτο
[8, 9]	ἐποιεῖτο. Κἀπειδὴ τὴν πυρκαϊὰν ὡς	ὅτι	μεγίστην ἔνησαν οἱ δήμιοι καὶ
[8, 13]	Εὖγε ἡ ἀλάστωρ Ἀρσάκη» ἀνεβόησεν	ὅτι	νυκτὶ καὶ ζόφῳ τὰς ἑαυτῆς
[8, 3]	καὶ ἄλλα προσήκοντας πλέον δὲ	ὅτι	ὁ πατὴρ Καλάσιρις τελευτῶν ἐπέσκηπτε
[8, 4]	~Συνεὶς δὴ οὖν ὁ Θύαμις	ὅτι	τὰ περὶ τὸν Μιτράνην ἐθέλοι
[8, 3]	{ἐπιστείλας} χάριν μὲν ἔχειν ὁμολογῶν	ὅτι	τὰς διὰ μέσου ταύτας ἡμέρας
[8, 5]	καὶ αὐλῆς τῆς ἡμετέρας ὡς	ὅτι	τάχιστα καὶ ἑκὼν μεθίστασο, μὴ
[8, 2]	Θεαγένην τε καὶ Χαρίκλειαν ὡς	ὅτι	τάχιστα καὶ οὗπερ ἂν αὐτὸς
[8, 9]	ἐμοῦ ταῦτα δρῶσαν Ἀρσάκην ὡς	ὅτι	τάχιστα τιμωρήσασθε. Καὶ εἰποῦσα, πάντων
[8, 6]	εἰς οἴκημα ζοφῶδες κατακλεισάμενος καὶ	εἰδότι	μέν, μὴ προσποιουμένῳ δὲ καὶ
[8, 16]	ἐνέδραν ἄυπνοι τὴν λόχμην ἐπετείχιζον.	Ἄρτι	δὲ ἡμέρας ὑποφαινούσης τὸν Βαγώαν
[8, 3]	κατὰ τὴν Μέμφιν τοιάδε ἐγίνετο.	Ἄρτι	τοῦ Ἀχαιμένους ἀποδράντος ὁ Θύαμις
[8, 4]	δὲ αὕτη πέφυκε· κἀκεῖνο μέν	ἐστι	βούλημα τυραννικόν, τουτὶ δὲ δόγμα
[8, 10]	πλὴν εἰ μὴ θαυματοποιΐα τίς	ἐστι	δαίμονος εἰς τὰ ἔσχατα μὲν
[8, 11]	ἐριτίμοις Ἰνδικοῖς τε καὶ Αἰθιοπικοῖς	ἔστι	καὶ δακτύλιος δῶρον μὲν παρὰ
[8, 5]	καὶ ἅμα ἐννοῦσα ὡς οὐκ	ἔστι	(πῶς γάρ; ὅπως ἐμαυτῆς ἀπογνοῦσα
[8, 9]	βεβαιοῖ τὴν φαρμακείαν ᾗ τοσοῦτον	περίεστι	τῆς γοητείας ὡς καὶ πρὸς
[8, 5]	ἀνιαθείσῃ τυχεῖν τῶν κατὰ γνώμην.	Ἔνεστι	δέ σοι μηδὲ λυπεῖν τὸν
[8, 10]	καὶ οἷον ἀλλήλων ἐφ´ ὅσον	ἔξεστι	κορεννυμένους τέλος καὶ περὶ τῆς
[8, 7]	κατὰ τῆς κόρης ἀναπλαττούσῃ, καὶ	πρόσεστι	τὸ ἄδηλον εἰ πιστευθησόμεθα. Ἀλλ´
[8, 15]	λειπομένῳ τοῦ βίου πάντως ἐνασχημονοῦσα.	Ταυτὶ	γὰρ φράζει καὶ ἐπιστέλλει διὰ
[8, 4]	κἀκεῖνο μέν ἐστι βούλημα τυραννικόν,	τουτὶ	δὲ δόγμα βασιλικόν. Εἰρήνην δὲ
[8, 12]	πολλῶν» ἔφη δεῖ λόγων ἀλλὰ	τουτὶ	τὸ γράμμα ἀναγίνωσκε λαβὼν καὶ
[8, 15]	ὡς ἐδόκει, πνευστιῶν μὲν αὐτὸς	ἱδρῶτι	δὲ καταρρεόμενον τὸν ἵππον χαλεπῶς
[8, 5]	οὕτως ὑπτίως προσιοῦσα τῷ σαυτῆς	ἔρωτι	καὶ τῷ ὄντι μαλακιζομένη μὴ
[8, 7]	διανοουμένην, (ἤδη γὰρ ὑπῄσθητο τὰς	ἀμφὶ	Θεαγένει τύχας ποικίλως αὐτὴν καὶ
[8, 5]	Λυπεῖ δὲ ἐπὶ πᾶσιν Ἀχαιμένης·	οὐχὶ	μηνυτὴς ὡς Ὀροονδάτην πεπόρευται ἢ
[8, 1]	Αἰγύπτιοι καταλαβόντες καὶ ἐνοικήσαντες ἀμφίβολον	Αἰθίοψί	τε καὶ Αἰγυπτίοις κατέστησαν, τῶν
[8, 16]	δρασμὸν αὖθις ἐπέσπευδον τοῖς τε	μύωψι	τοὺς ἵππους ἐρεθίζοντες καὶ δυνάμεως