Paragraphes
[1]	ἀπολαύειν ἕκαστον καθ´ ὃ δ´	ἄν	τις βούληται. Ἡνίκα γὰρ ὁ
[1]	τοῦ Δεσπότου Θεοῦ· οὐ γὰρ	ἄν	τις εἴποι πώποτε, ὡς ἀπόβλητον
[6]	ἄνθρωπε, φλόγα ἐμῆς καρδίας, αὐτὸς	ἂν	κατέσπευσας ἐκπέμψαι με ἐντεῦθεν. ~Πάλιν
[11]	ἀποκαλύψασα ἐμοὶ τὴν καλὴν πρόθεσιν.	Μέγαν	ἄφνω ἐραστὴν ἐκτήσω οὐράνιον. Τῷ
[13]	εἰς ἄριστον· ἀλλ´ ὁρῶ Θεὸν	μέγαν	δημιουργόν, τὰ σύμπαντα τῷ λόγῳ
[13]	ἡ ψυχή, τρωθεῖσα εἰς τὸν	μέγαν	ἱλασμόν σου τὸν ἄχραντον. Τὴν
[13]	ὁρῶ ἐν ὀφθαλμοῖς ἀληθείας, Θεὸν	μέγαν	καὶ ἅγιον, ὁρώμενον ἐν τῇ
[8]	ὅπως φθάσω ἐν σπουδῇ τὸν	μέγαν	μου ἐραστήν. Ἐν πάσῃ οὖν
[4]	ὅπως ἴδω ἐν τάχει τὸν	μέγαν	ποθούμενον ἐραστήν μοι ἄχραντον. ~Πάλιν
[2]	καὶ οὕτως εἰσέλθω πρὸς αὐτόν.	Ἐὰν	γάρ με ἀποστραφῇ προσφέρουσαν τὸ
[5]	τί, φησί, βλάπτῃ, ὦ γύναι,	ἐὰν	εἴπῃς καὶ ἐμοὶ περὶ τοῦ
[14]	ἐποίησεν. Ἀμὴν λέγω ὑμῖν· ὅπου	ἐὰν	κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν
[2]	πολλῶν ἁρπαγήν, οὕτω καὶ νῦν,	ἐὰν	μή μου τοὺς ἔσωθεν ὀφθαλμοὺς
[2]	σκληρὰν ἐπιτίμησιν· τοῦτο λογιζομένη, ὅτι	ἐὰν	μὴ σχεδὸν τὸ πρόσωπον ποιήσω
[11]	ἐστι, συγχωρῶν ἁμαρτίας οἰκείᾳ εὐσπλαγχνίᾳ.	Ἐὰν	οὖν σε ἴδωσιν ἐκεῖ εἰσερχομένην,
[2]	τῆς καλούσης ἡμᾶς καθορᾶν εἰς	θέαν	ἐξαίσιον. Θέαν φημὶ ἐγὼ ἐκεῖνο
[2]	ἡμᾶς καθορᾶν εἰς θέαν ἐξαίσιον.	Θέαν	φημὶ ἐγὼ ἐκεῖνο τὸ θέατρον,
[2]	γὰρ αὐτὸν μὴ μόνον εὐεργετεῖν	δωρεάν,	ἀλλὰ καὶ γνώστην εἶναι ἐνθυμήσεων
[2]	πάντας καὶ (μὴ ἐξουθενοῦντι, τῷ	δωρεὰν	ἰωμένῳ καὶ μετὰ πολλῆς χαρᾶς
[4]	ὄρει δόξαν τὴν ἀπρόσιτον· τὴν	ἁγίαν	κιβωτὸν τὴν στήσασαν τὰ ῥεῖθρα
[13]	σου τὸν ἄχραντον. Τὴν κακίστην	δυσωδίαν	τῶν ἀνομιῶν μου ἀπέλασον τῇ
[10]	οὐκ ἔστιν εἰκάσαι τὴν ἐμὴν	ἀσέλγειαν·	ἀλλὰ πρὸς τὸ πλῆθος τῆς
[2]	καλῆς ἐκείνης γυναικὸς τὴν σεμνὴν	ἀναίδειαν.	Δεῦτε οὖν, ἀκροαταὶ φιλόχριστοι καὶ
[2]	καρδίας εἰς πολλὴν αὐστηρίαν καὶ	ἀναίδειαν	μεταβαλοῦσα (εἰσέλθω, οὐ δύναμαι τοῦ
[10]	καὶ σημεῖα ἀνείκαστα καὶ πολλὴν	συμπάθειαν	ἐν αὐτῷ. Ἁμαρτωλοὺς δέχεται, τελώναις
[18]	ἄφεσιν, ἔδειξε πᾶσι προφανῶς μεγίστην	συμπάθειαν.	Πῶς αὐτὸς δοκιμάζεις περὶ τῶν
[2]	φροντίδος (γένηται πρὸς σωτηρίαν. Τὴν	οἰκείαν	συνείδησιν μᾶλλον ἱκανωτέραν λογίσομαι, ἥτις
[4]	τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ εἰς ἔκλειψιν	τελείαν·	ἐν δυνάμει ἁγίᾳ ῥηξάσῃ τὰ
[2]	ἀγαθῆς μου προθέσεως λήψομαι πρὸς	τελείαν	παρρησίαν, ἵνα τύχω τοῦ καλοῦ
[17]	κέκληκε τὸν Χριστὸν εἰς τὴν	οἰκίαν	αὐτοῦ ἐν τάξει τοῦ προφήτου,
[5]	ὁ μυρεψὸς τῇ γυναικί, θεωρῶν	δαψιλίαν	τιμῆς τοῦ ἀλαβάστρου· τί, φησί,
[11]	τὸν ἅγιον Θεόν. Μικρὰν δὲ	συμβουλίαν	συμβουλεύσω σοι ἐγώ, καὶ κατάδεξαι
[4]	δρόμον τῶν στοιχείων, ὥστε γενέσθαι	μίαν	δύο ἡμέρας ὁμοῦ. Ἴδε ὅσα
[2]	ὀφλημάτων ἔκειτο. ~(Κατανοῶ, καὶ πλείστην	προθυμίαν	λαμβάνω κἀγὼ ὁ ἀναιδέστατος γενέσθαι
[2]	εἰς ἀπάτην τυποῦσα, ὅπως πάντα	νεανίαν	εὐσταλῆ καὶ ὡραῖον ἑλκύσω πρὸς
[2]	μᾶλλον ἱκανωτέραν λογίσομαι, ἥτις οὔτε	βασκανίαν	ἐργάζεται κατ´ ἐμοῦ. Εἰς τοῦτο
[18]	δεκάκις πεντήκοντα· ἦσαν δὲ ἀσπάζοντες	πενίαν	ἀμφότεροι· θεωρῶν δὲ ὁ μέγας
[17]	τοῦ δοῦναι παρρησίαν ἐλθεῖν εἰς	μετάνοιαν	τοὺς ἐν πλημμελήμασι δεινῶς κατεχομένους.
[2]	ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας εἰς πολλὴν	αὐστηρίαν	καὶ ἀναίδειαν μεταβαλοῦσα (εἰσέλθω, οὐ
[2]	Φθάσω τοῦ ποθουμένου τὴν κρυπτομένην	σωτηρίαν,	καὶ τῶν προσερχομένων ὕβρεων τῶν
[2]	ὁδηγὸς τῆς φροντίδος (γένηται πρὸς	σωτηρίαν.	Τὴν οἰκείαν συνείδησιν μᾶλλον ἱκανωτέραν
[15]	Ἐνεοὶ γεγονότες ἄνθρωποι, σὺν βρώμασι	θεωρίαν	ἤσθιον, (ξένον θαῦμα ὁρῶντες, ἐν
[19]	αὐτῆς. Καὶ μαθόντες πάντες τὴν	ἐργασίαν	αὐτῆς γενήσονται καὶ αὐτοὶ καλῶν
[2]	αὐτῷ ἀναθεῖσα. Εἶδες ὑπερβάλλουσαν ψυχῆς	ἑτοιμασίαν,	πῶς περιετείχισεν ἑαυτὴν τῇ ἀναιδείᾳ!
[15]	Σεραφεὶμ φόβῳ παρειστήκεσαν, θεωροῦντες μεγίστην	παρρησίαν	γυναικός, κρατούσης θερμότητι τοὺς πόδας
[17]	γένους τῶν ἀνθρώπων, τοῦ δοῦναι	παρρησίαν	ἐλθεῖν εἰς μετάνοιαν τοὺς ἐν
[2]	μου προθέσεως λήψομαι πρὸς τελείαν	παρρησίαν,	ἵνα τύχω τοῦ καλοῦ σκοποῦ;
[2]	μὴ δέοντα. Δεῖ με νῦν	ἀνταρσίαν	κτήσασθαι κατὰ τοῦ μεγάλου καὶ
[2]	μόνον ἀπαιτεῖ, τὴν ἀποπλύνουσαν τὴν	ἁμαρτίαν·	αὐτὴν μόνον εἰς καθάρσιον ψυχῆς
[11]	θυρωροὶ καὶ ὑπηρέται, δεινῶς σοι	ἐπιτιμᾶν.	Πάντων οὖν καταπτύσασα, εἴσελθε θαρσαλέως
[6]	Θεὸν τὸν ῥυσάμενον τὴν ἀμνάδα	Σωσάνναν	ἐκ λύκων δεινοτάτων. Πείσθητι, νεανία,
[4]	πρόσωπον Μωυσέως ἐν τῷ ὄρει	δόξαν	τὴν ἀπρόσιτον· τὴν ἁγίαν κιβωτὸν
[10]	τῶν ἁμαρτιῶν, φυγαδεύσας ἀπ´ ἐμοῦ	πᾶν	ἔργον ἀτοπίας, διότι οὐράνιος καὶ
[13]	πλανωμένη· ἐπίστρεψόν με εἰς τὴν	μάνδραν	σου, Χριστέ· αὐτὸς γὰρ εἶ
[2]	σωτηρίαν. Τὴν οἰκείαν συνείδησιν μᾶλλον	ἱκανωτέραν	λογίσομαι, ἥτις οὔτε βασκανίαν ἐργάζεται
[2]	ἡ γενναία ἔπτηξεν, οὔτε παρεστηκότων	σκληρὰν	ἐπιτίμησιν· τοῦτο λογιζομένη, ὅτι ἐὰν
[11]	πιστευσάντων εἰς τὸν ἅγιον Θεόν.	Μικρὰν	δὲ συμβουλίαν συμβουλεύσω σοι ἐγώ,
[2]	θαυμαστῆς γυναικός, τῆς καλούσης ἡμᾶς	καθορᾶν	εἰς θέαν ἐξαίσιον. Θέαν φημὶ
[4]	καὶ στῆσαι τὰ ὕδατα ὡς	πέτραν	ἀκρότομον, καὶ διαγαγεῖν τὸν λαὸν
[12]	εὐχομένη· τίς δώσει μοι εὑρεῖν	θύραν	ἀνεῳγμένην, καὶ ἀθρόως εἰσελθοῦσα (προσεγγίσω
[10]	ὅσα ἐγὼ ἔπραξα, μιαίνουσα καθ´	ὥραν	ἐμαυτὴν ἐν πορνείαις καὶ ἄλλους
[10]	τὸ ὅλον νεκροὺς ἐγείρων, καὶ	πᾶσαν	δαιμονικὴν φύσιν ἀπελαύνων, ῥήματι μόνῳ
[4]	ἀπρόσιτον· τὴν ἁγίαν κιβωτὸν τὴν	στήσασαν	τὰ ῥεῖθρα τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ
[4]	ῥάβδον τοῦ Ἀαρών, τὴν θήξει	βλαστήσασαν	κάρυα ἐν τῇ σκηνῇ ἀναμέσον
[19]	Ῥαὰβ τὴν δεξαμένην τοὺς κατασκόπους,	πιστεύσασαν	ἀκριβῶς εἰς Θεὸν τῶν πατέρων,
[15]	συνεσχέθησαν. Χερουβεὶμ καὶ Σεραφεὶμ φόβῳ	παρειστήκεσαν,	θεωροῦντες μεγίστην παρρησίαν γυναικός, κρατούσης
[18]	δὲ ἕτερος ὤφειλε δεκάκις πεντήκοντα·	ἦσαν	δὲ ἀσπάζοντες πενίαν ἀμφότεροι· θεωρῶν
[18]	τῶν ἐμῶν ῥημάτων. Δανειστῇ τινι	ἦσαν	δύο χρεωφειλέται· ὁ εἷς αὐτῷ
[15]	ἡδύ. Πάντες οἱ Ἀρχάγγελοι τρόμῳ	συνεσχέθησαν.	Χερουβεὶμ καὶ Σεραφεὶμ φόβῳ παρειστήκεσαν,
[2]	καθαρᾷ καὶ ψυχῇ πεπιστωμένῃ ἀρέσαι,	ἁγνισθεῖσαν	δι´ αὐτοῦ. Γινώσκω γὰρ τὸν
[4]	χειρὶ Μωυσέως, ῥάβδῳ σχίσαι τὴν	θάλασσαν,	καὶ στῆσαι τὰ ὕδατα ὡς
[2]	φθογγῆς πάντα αὐτῷ ἀναθεῖσα. Εἶδες	ὑπερβάλλουσαν	ψυχῆς ἑτοιμασίαν, πῶς περιετείχισεν ἑαυτὴν
[2]	πίστιν δὲ μόνον ἀπαιτεῖ, τὴν	ἀποπλύνουσαν	τὴν ἁμαρτίαν· αὐτὴν μόνον εἰς
[2]	αὐτόν. Ἐὰν γάρ με ἀποστραφῇ	προσφέρουσαν	τὸ δῶρον ἐκεῖνο, τότε γνώσομαι
[3]	ἐν ταῖς ἀμφόδοις τῆς πόλεως,	ἔχουσαν	ἐν αὐτῇ πλῆθος ἐραστῶν πολύ;
[1]	πίστεως τὴν ἐπὶ τὰ ταπεινὰ	ἐφορῶσαν	δύναμιν τοῦ Δεσπότου Θεοῦ· οὐ
[4]	ξηρῷ κονιορτῷ. Ὁρκίζω σε, νεανία,	ἐν	ἁγίοις ὀστέοις, οἷς ἐβάστασε Μωυσῆς
[2]	τὸν τῆς ἐμῆς ἀπρεποῦς ἀναισχυντίας.	Ἐν	ἀμφόδοις στήκουσα, πάντας προσεκαλούμην εἰς
[2]	αἰσχροῖς συναντῶσα πᾶσι, τὰς τρίχας	ἐν	ἀριθμῷ πλέκουσα καὶ στίλβουσα, καὶ
[19]	Δέχομαι αὐτὴν ἐκλεκτήν, καὶ ἔσται	ἐν	ἀριθμῷ τῶν δικαίων τῶν ἀγαπησάντων
[15]	θεωρίαν ἤσθιον, (ξένον θαῦμα ὁρῶντες,	ἐν	ἀρίστῳ φανέν τε καὶ αἰφνιδίως
[3]	ταῖς ἀμφόδοις τῆς πόλεως, ἔχουσαν	ἐν	αὐτῇ πλῆθος ἐραστῶν πολύ; Τίνι
[10]	σημεῖα ἀνείκαστα καὶ πολλὴν συμπάθειαν	ἐν	αὐτῷ. Ἁμαρτωλοὺς δέχεται, τελώναις προσεγγίζει,
[6]	ἐκλύεσθαι. Τοιοῦτος γάρ ἐστιν ὁ	ἐν	αὐτῷ πολυάγαθος ἔρως· τοὺς προσεγγίζοντας
[19]	αἰῶνος μὴ ἐξαλειφθήσεται, ἀλλὰ λαληθήσεται	ἐν	γενεᾷ γενεῶν τοῦτο ὃ ἐποίησεν
[13]	μώλωπας τῶν δεινοτάτων μου πλημμελημάτων,	ἐν	δάκρυσιν ἀποπλύνας, καθάρισον. Ἡ σὴ
[1]	χάριν ἀνυμνῆσαι καὶ ποθῆσαι ἀνενδεῶς	ἐν	δάκρυσιν, ὅπως λάβοιμι κἀγὼ ἁμαρτιῶν
[4]	Ἰορδάνου ποταμοῦ εἰς ἔκλειψιν τελείαν·	ἐν	δυνάμει ἁγίᾳ ῥηξάσῃ τὰ τείχη,
[12]	ᾤχετο ἐν εὐφροσύνῃ καὶ ἔλεγεν	ἐν	ἑαυτῇ εὐχομένη· τίς δώσει μοι
[3]	μύρου. Καὶ δὴ πορευομένη, ἔλεγεν	ἐν	ἑαυτῇ· ποῦ ἄρα δυνήσομαι εὑρεῖν
[17]	ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, ἔλεγεν	ἐν	ἑαυτῷ· ἐγώ, φησίν, ἐδόκουν προφήτην
[11]	Φαρισαίων, εἶναι αὐτὸν σήμερον. Πορεύου	ἐν	εἰρήνῃ, εἴσελθε μετὰ χαρᾶς, ἔγγισον
[15]	~Εἰς νοῦν λαβὼν ταῦτα, ἀγαπητοί,	ἐν	ἐκστάσει σφοδροτάτῃ ἐγενόμην, πῶς εἰσῆλθε,
[10]	Ἰδοῦσα δὲ ἐξέστην καὶ εἶπα	ἐν	ἐμαυτῇ· τί ζῶ ἐγὼ ἡ
[2]	δεινοῦ Ἐχθροῦ καὶ σπορέως, τοῦ	ἐν	ἐμοὶ σπείραντος σπόρον ἀκαθαρσίας καὶ
[11]	τῇ ψυχῇ πέτρας στερεωτέρα. Εἰ	ἐν	ἔργοις πορνικοῖς ἄχρωμος ἐτύγχανες, πόσῳ
[12]	τὸ τοῦ μύρου ἀλάβαστρον, ᾤχετο	ἐν	εὐφροσύνῃ καὶ ἔλεγεν ἐν ἑαυτῇ
[1]	ἡ ἁμαρτωλός, ἡ εἰσελθοῦσα ἀναιδῶς,	ἐν	θερμότητι ψυχῆς, πρὸς ἰατρὸν τερπνὸν
[3]	μείζων οὐκ ἀνέστη βασιλεὺς ἕτερος	ἐν	Ἰσραήλ; Μὴ γένος αὐτοῦ ἐστὶν
[6]	ἄχραντον, καὶ ἀνάψυξον δή με	ἐν	καλῇ ἀποκρίσει· φοβήθητι, ἄνθρωπε, τὸν
[2]	ἀκροαταὶ φιλόχριστοι καὶ τέλειοι, κατατρυφήσατε	ἐν	καλῇ διηγήσει τῆς μεγάλης ἐκείνης
[2]	δεῖ με καὶ Θεῷ ἁγίῳ	ἐν	καρδίᾳ καθαρᾷ καὶ ψυχῇ πεπιστωμένῃ
[4]	ἁγίοις ὀστέοις, οἷς ἐβάστασε Μωυσῆς	ἐν	κοιλάδι θαλάσσης, λέγω δὴ τὰ
[4]	ἀκρότομον, καὶ διαγαγεῖν τὸν λαὸν	ἐν	ξηρῷ κονιορτῷ. Ὁρκίζω σε, νεανία,
[12]	τοῦ Σίμωνος· ἰδοὺ σύ, Κύριε,	ἐν	οἰκίᾳ Σίμωνος ἀνάκεισαι σὺν αὐτῷ
[11]	ἔσῃ μακαρία· ἐγὼ γὰρ ἀκήκοα,	ἐν	οἰκίᾳ Σίμωνος, ἑνὸς τῶν Φαρισαίων,
[12]	δὴ ἐγὼ πορεύομαι ἰδεῖν αὐτὸν	ἐν	οἰκίᾳ τοῦ Σίμωνος· ἰδοὺ σύ,
[10]	οὐ διώκει, ἀλλὰ πάντας ὁμοῦ	ἐν	οἰκτιρμοῖς δέχεται, μὴ ὀργιζόμενος τοῖς
[14]	ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο	ἐν	ὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καὶ
[13]	ἀκήκοα, νέα οὖσα, ἰδοὺ ὁρῶ	ἐν	ὀφθαλμοῖς ἀληθείας, Θεὸν μέγαν καὶ
[10]	ἀχράντου ὡραιότητος αὐτοῦ· εἶδον γὰρ	ἐν	ὀφθαλμοῖς μου ἰάματα φοβερὰ καὶ
[19]	καὶ τὸ ὄνομα αὐτῆς γραφῆναι	ἐν	πάσαις γενεαῖς, φήμη δὲ ἐν
[10]	λόγῳ πάντας ἰᾶται· ἁμαρτίας συγχωρεῖ	ἐν	πάσῃ (ἐξουσίᾳ. Τοιοῦτον καιρὸν εὑροῦσα,
[8]	σπουδῇ τὸν μέγαν μου ἐραστήν.	Ἐν	πάσῃ οὖν σεμνότητι δὸς τὸ
[19]	τρόπον νῦν καὶ αὐτὴν ἐδεξάμην.	Ἐν	πίστει ἀσαλεύτῳ καὶ ποθήσει τελείᾳ
[12]	προαιρέσει. Μόνον γὰρ ἑώρακά σε	ἐν	πλατείαις καὶ ἐπίστευσα ὅτι πάντα
[17]	παρρησίαν ἐλθεῖν εἰς μετάνοιαν τοὺς	ἐν	πλημμελήμασι δεινῶς κατεχομένους. Μεταξὺ δὲ
[13]	πόδας αὐτοῦ, μετὰ χαρᾶς καταφιλοῦσα	ἐν	πόθῳ σφοδροτάτῳ, καὶ ἐν ταῖς
[11]	ταπεινώσει, καθὼς αὐτὴ προεῖπας. Περίπτυξαι	ἐν	πόθῳ τὰ ἴχνη τοῦ ἀχράντου,
[3]	ἠγάλλετο μεγάλως· καὶ δραμοῦσα ἀπίει	ἐν	πολλῇ θερμότητι {καὶ} πρός τινα
[11]	θαρσαλέως πρὸς αὐτὸν τὸν ἅγιον	ἐν	πολλῇ ταπεινώσει, καθὼς αὐτὴ προεῖπας.
[10]	ἔπραξα, μιαίνουσα καθ´ ὥραν ἐμαυτὴν	ἐν	πορνείαις καὶ ἄλλους θηρεύουσα εἰς
[18]	φῶς τὰ κρυπτά· καὶ δὴ	ἐν	πρᾳότητι καὶ πολλῇ χρηστότητι αἰνιγμάτισεν
[15]	κατεφίλει! Σεραφεὶμ τὸ πρόσωπον καλύπτει	ἐν	πτέρυξι, καὶ γυνὴ ἁμαρτωλὸς προφανῶς
[4]	δυνάμει ἁγίᾳ ῥηξάσῃ τὰ τείχη,	ἐν	ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ, πόλεως Ἱεριχῶ· ἐν
[13]	Θεὸς ὁ ἅγιος ἐκ παρθένου	ἐν	σαρκὶ βροτῶν τίκτεται ἐπὶ τῆς
[4]	Ἰωσήφ, τοῦ νικήσαντος προφανῶς ἀσπίδα	ἐν	σπηλαίῳ, καὶ τὴν ῥάβδον τοῦ
[7]	ἐστιν, εἰπέ μοι; Οὕτω πέφλεξαι	ἐν	σπουδῇ θεάσασθαι τὴν ὡραιότητα αὐτοῦ.
[2]	προδότην ἀγαθὸν εὑρεῖν δυνήσομαι; Ἄνθρωπον,	ἐν	σπουδῇ καὶ θορύβῳ ὑπάρχουσα πολλῷ,
[8]	ἀπόλυσόν με ταχύ, ὅπως φθάσω	ἐν	σπουδῇ τὸν μέγαν μου ἐραστήν.
[13]	κλίνασα τὴν κεφαλὴν σὺν (καρδίᾳ,	ἐν	στεναγμοῖς καὶ ὀχετοῖς τῶν δακρύων
[15]	τῆς τραπέζης ἵστατο, τοὺς πλοκάμους	ἐν	στήθει βαστάζουσα, καὶ ἐν χερσὶν
[3]	ῥήματα. Τίς σε οὐκ ἐπίσταται,	ἐν	ταῖς ἀμφόδοις τῆς πόλεως, ἔχουσαν
[15]	πλησιάσαι οὐ δύνανται, καὶ γυνὴ	ἐν	ταῖς θριξὶ τὰ ἴχνη κατέμασσεν!
[13]	καταφιλοῦσα ἐν πόθῳ σφοδροτάτῳ, καὶ	ἐν	ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς κατέμαξε,
[19]	ἐν πάσαις γενεαῖς, φήμη δὲ	ἐν	ταῖς φυλαῖς Ἰσραὴλ ταῖς δώδεκα.
[2]	Ἐγὼ νομίζω, μικρόν τι λαβοῦσα	ἐν	ταῖς χερσίν, οὕτω πορευθῆναι πρὸς
[17]	Χριστὸν εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ	ἐν	τάξει τοῦ προφήτου, καὶ πικρὰ
[4]	μοι τὸ ἀλάβαστρον, ὅπως φθάσω	ἐν	τάχει· τὸν Θεόν σου τὸν
[4]	ἀπόλυσον δή με, ὅπως ἴδω	ἐν	τάχει τὸν μέγαν ποθούμενον ἐραστήν
[13]	Θεὸν μέγαν καὶ ἅγιον, ὁρώμενον	ἐν	τῇ ἡμετέρᾳ σαρκὶ σῶσαι ἡμᾶς.
[6]	Ἄννᾳ τὸν Σαμουήλ, πόνῳ προσευξαμένῃ	ἐν	τῇ θλίψει τῆς ψυχῆς· φοβήθητι,
[17]	τοῦ προφήτου, καὶ πικρὰ ἐνθυμούμενος	ἐν	τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, ἔλεγεν ἐν
[14]	παρὰ σοί· δύνασαι δὲ πάντα.	~Ἐν	τῇ καρδίᾳ προσηύχετο τῷ πλάσαντι
[10]	ὥς γε οἶμαι οὐδένα λανθάνει	ἐν	τῇ πόλει ὅσα ἐγὼ ἔπραξα,
[4]	Ἀαρών, τὴν θήξει βλαστήσασαν κάρυα	ἐν	τῇ σκηνῇ ἀναμέσον τῶν ῥάβδων·
[3]	γύναιον, τὸν καιρὸν παρετήρει, ἔχουσα	ἐν	τῇ ψυχῇ σφοδροτάτην πρόθεσιν περιπτύξασθαι
[3]	ἐκεῖνος παρασχεῖν ἀντὶ μύρου, οὗπερ	ἐν	τοιαύταις τιμαῖς βούλει ἀγοράσαι; Ἐπίσταμαί
[19]	ἡ δὲ γυνή, ἣν ὁρᾷς,	ἐν	τοῖς δάκρυσιν αὐτῆς ἔνιψέ μου
[1]	βούληται. Ἡνίκα γὰρ ὁ Σωτὴρ	ἐν	τοῖς Εὐαγγελίοις τῇ θείᾳ αὐτοῦ
[3]	ἤθελον μαθεῖν, τίνι αὐτὸ ἀπάγεις	ἐν	τοσαύτῃ σπουδῇ καὶ θορύβῳ τοιούτῳ.
[2]	ῥυπαρῶν μυρισμῶν, δι´ ὧν ἐπαλαιώθην	ἐν	τῷ βάθει τῆς ἁμαρτίας· νῦν
[2]	αὐτῷ πάντα ὅσα ἐγὼ ἔπραξα	ἐν	τῷ ἐμῷ σώματι, ἅπερ οὐκ
[13]	τῆς κεφαλῆς κατέμαξε, καὶ ἤλειφεν	ἐν	τῷ μύρῳ προθύμως λέγουσα· μόνος
[4]	δώσαντα ἐκλάμψαι εἰς πρόσωπον Μωυσέως	ἐν	τῷ ὄρει δόξαν τὴν ἀπρόσιτον·
[4]	ἁγίᾳ τῇ (λαλησάσῃ τῷ Μωυσῇ	ἐν	φλογὶ καιομένῃ, βάτῳ μὴ καυσάσῃ·
[4]	τῇ σκηνῇ ἀναμέσον τῶν ῥάβδων·	ἐν	φωνῇ τῇ ἁγίᾳ τῇ (λαλησάσῃ
[11]	ταῦτα πάντα ἀκούσας ὁ μυρεψὸς	ἐν	χαρᾷ τῆς καρδίας· χάριν σοι
[1]	ἀνάξιος ὑπάρχων, σὺν αὐτοῖς δοξολογῆσαι	ἐν	χάριτι πίστεως τὴν ἐπὶ τὰ
[4]	σου τὸν δώσαντα τηλικαύτην δύναμιν	ἐν	χειρὶ Μωυσέως, ῥάβδῳ σχίσαι τὴν
[4]	ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ, πόλεως Ἱεριχῶ·	ἐν	χερσὶ ταῖς ὁσίαις τοῦ υἱοῦ
[15]	πλοκάμους ἐν στήθει βαστάζουσα, καὶ	ἐν	χερσὶν ἀλάβαστρον μύρου ἐκλεκτοῦ κατέχουσα·
[2]	ἤρεσα διὰ τῆς μισουμένης ἁμαρτίας	ἐν	ὡρισμένῳ χρόνῳ, δεῖ με καὶ
[2]	πάντας προσεκαλούμην εἰς ἔργα ἀτοπίας·	ἔν	τε καλλωπίσμασιν αἰσχροῖς συναντῶσα πᾶσι,
[2]	πολλῆς χαρᾶς ἀπολύοντι. Πάντα οἶδεν,	ἓν	μόνον ἀγνοεῖ· μισθοὺς τῆς ἰατρείας
[14]	τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων, καὶ	ἔλαβεν	ἀντὶ μύρου μύρον ζωῆς· ἀντὶ
[12]	ἀλάβαστρον, ᾤχετο ἐν εὐφροσύνῃ καὶ	ἔλεγεν	ἐν ἑαυτῇ εὐχομένη· τίς δώσει
[3]	ἀλάβαστρον μύρου. Καὶ δὴ πορευομένη,	ἔλεγεν	ἐν ἑαυτῇ· ποῦ ἄρα δυνήσομαι
[17]	ἐνθυμούμενος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ,	ἔλεγεν	ἐν ἑαυτῷ· ἐγώ, φησίν, ἐδόκουν
[2]	μετὰ πολλῆς χαρᾶς ἀπολύοντι. Πάντα	οἶδεν,	ἓν μόνον ἀγνοεῖ· μισθοὺς τῆς
[13]	ταλαιπώρου καρδίας· οἶδα γὰρ ὅτι	οὐδὲν	ἀδύνατον παρὰ σοί· δύνασαι δὲ
[6]	γένῃ λύπης βαρυτάτης, καὶ εἰς	οὐδὲν	ἀποβῇ μοι τὰ τῆς προσδοκωμένης
[2]	ῥοπὴν ἐμπτυσμάτων καὶ αἰσχύνης, εἰς	οὐδὲν	δεχομένη τὰς ὕβρεις τῶν οἰκετῶν.
[2]	ὀφθαλμοὺς ἀτρέπτους ἔχουσα τὸ πρίν,	οὐδὲν	ᾐσχυνόμην περὶ τὴν τῶν πολλῶν
[13]	καρδίας μου εἰς φωτισμόν. Ἐκ	παιδόθεν	ἀκήκοα ὅτι Θεὸς ἐκ παρθένου
[15]	γενόμενον· γυνὴ πόρνη, ἄκλητος, εἰσελθοῦσα,	ὄπισθεν	τῆς τραπέζης ἵστατο, τοὺς πλοκάμους
[13]	καὶ εἰσῆλθε, καὶ ἀθρόως προσεγγίζει	κατόπισθεν,	καὶ ἅπτεται τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ
[15]	πῶς ἤγγισεν ἄνευ φόβου, πῶς	ἔμπροσθεν	πάντων ὁμοῦ παρέστη, πῶς ἔκλαιε
[13]	μου εἰπεῖν ταῦτα ἐκ καρδίας	ἔμπροσθέν	σου, ἵνα ἔσομαι τύπος καλὸς
[6]	αὐτὸς ἂν κατέσπευσας ἐκπέμψαι με	ἐντεῦθεν.	~Πάλιν δὲ ὁ μυρεψὸς πρὸς
[2]	νῦν, ἐὰν μή μου τοὺς	ἔσωθεν	ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας εἰς πολλὴν
[1]	μήτε ἁμαρτωλὸν ἀπὸ δικαίου, τούτου	ἕνεκεν	κἀγώ, ἀνάξιος ὑπάρχων, ἐγενόμην παρρησιασάμενος
[2]	ἁμαρτίας· νῦν καιρὸς ἀναλογίσασθαι, ζητῆσαι	μὲν	τοῦ φωτὸς καὶ τῆς ζωῆς
[14]	ὀφλήματα ἐκήρυξεν, ἔπειτα τὴν ἀγάπην	ἐσήμανεν,	εἰπὼν τοῖς μαθηταῖς· τί κόπους
[15]	(ξένον θαῦμα ὁρῶντες, ἐν ἀρίστῳ	φανέν	τε καὶ αἰφνιδίως τὸ πρᾶγμα
[10]	ἡ ψυχή μου αὐτίκα αἰχμάλωτος	γέγονεν	ὀπίσω τῆς ἀχράντου ὡραιότητος αὐτοῦ·
[19]	τοὺς πόδας, καὶ ταῖς θριξὶ	κατέμαξεν·	ὁμοίως φίλημά μοι σύ, Σίμων,
[2]	Οὐ θόρυβον οἰκετῶν ἡ γενναία	ἔπτηξεν,	οὔτε παρεστηκότων σκληρὰν ἐπιτίμησιν· τοῦτο
[14]	θαυμαστή, ποιήσας. Ἀλλὰ πρῶτον ὀφλήματα	ἐκήρυξεν,	ἔπειτα τὴν ἀγάπην ἐσήμανεν, εἰπὼν
[13]	αὐτὸς ἀνάκεισαι. ~Λεγούσης αὐτῆς ταῦτα,	κατέφθασεν	εἰς τὸν οἶκον, ἔνθα ὁ
[14]	μου, πρὸς τὸ ἐνταφιάσαι με	ἐποίησεν.	Ἀμὴν λέγω ὑμῖν· ὅπου ἐὰν
[14]	κόσμῳ, λαληθήσεται καὶ ὃ αὐτὴ	ἐποίησεν	εἰς μνημόσυνον αὐτῆς. ~Εἰς νοῦν
[19]	ἐν γενεᾷ γενεῶν τοῦτο ὃ	ἐποίησεν	εἰς μνημόσυνον αὐτῆς. Καὶ μαθόντες
[15]	δὲ ὅλως οὐδεὶς κατ´ αὐτῆς	ἠγανάκτησεν·	ἀλλ´ ἦν αὐτοῖς ἡδύτατος ὁ
[15]	σφοδροτάτῃ ἐγενόμην, πῶς εἰσῆλθε, πῶς	ἤγγισεν	ἄνευ φόβου, πῶς ἔμπροσθεν πάντων
[18]	ἐν πρᾳότητι καὶ πολλῇ χρηστότητι	αἰνιγμάτισεν	αὐτόν, ἅπερ ἐλογίσατο· Σίμων, Σίμων,
[2]	Εἶδες ὑπερβάλλουσαν ψυχῆς ἑτοιμασίαν, πῶς	περιετείχισεν	ἑαυτὴν τῇ ἀναιδείᾳ! Οὐ θόρυβον
[15]	ἐν ταῖς θριξὶ τὰ ἴχνη	κατέμασσεν!	~Ὦ γύναι πιστοτάτη, πῶς ἐγὼ
[19]	Θεὸν τῶν πατέρων, πῶς αὐτὴν	διέσωσεν	Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ναυῆ, γνοὺς
[13]	θριξὶ τῆς κεφαλῆς κατέμαξε, καὶ	ἤλειφεν	ἐν τῷ μύρῳ προθύμως λέγουσα·
[15]	πλοκάμους παρρησίᾳ, πῶς τοὺς πόδας	κατέβρεχεν	ἀναισχύντως, πῶς δὲ ὅλως οὐδεὶς
[15]	οὐδεὶς κατ´ αὐτῆς ἠγανάκτησεν· ἀλλ´	ἦν	αὐτοῖς ἡδύτατος ὁ κλαυθμὸς αὐτῆς,
[2]	τῷ ἐμῷ σώματι, ἅπερ οὐκ	ἦν	μοι θέμις, καὶ τοὺς καλούς
[15]	μύρου ἐκλεκτοῦ κατέχουσα· καὶ οὐκ	ἦν	ὁ ἐρωτῶν, τί εἰσῆλθες προπετῶς,
[14]	καὶ μένοντα μισθόν. Οὐχ οὕτως	ἦν	τὸ μύρον εὐῶδες, πρὸς τὸ
[19]	ὡς προφήτου· ἡ δὲ γυνή,	ἣν	ὁρᾷς, ἐν τοῖς δάκρυσιν αὐτῆς
[2]	ᾐσχυνόμην περὶ τὴν τῶν πολλῶν	ἁρπαγήν,	οὕτω καὶ νῦν, ἐὰν μή
[2]	καὶ ῥυπαρῶν μυρισμῶν, δι´ ὧν	ἐπαλαιώθην	ἐν τῷ βάθει τῆς ἁμαρτίας·
[1]	ἀνυμνούντων εὐσεβῶς τὸν ἄχραντον Δεσπότην,	ἠξιώθην	κἀγώ, ἀνάξιος ὑπάρχων, σὺν αὐτοῖς
[10]	ὅλον νεκροὺς ἐγείρων, καὶ πᾶσαν	δαιμονικὴν	φύσιν ἀπελαύνων, ῥήματι μόνῳ πάντα
[16]	Ὦ γύναιον, πῶς δοξάσω τὴν	μεγάλην	πόθησιν τῆς τελείας σου ψυχῆς
[11]	γύναι πιστοτάτη, ἀποκαλύψασα ἐμοὶ τὴν	καλὴν	πρόθεσιν. Μέγαν ἄφνω ἐραστὴν ἐκτήσω
[19]	μου τοὺς πόδας· ἐλαίῳ τὴν	κεφαλήν	μου οὐκ ἤλειψάς ποτε· αὕτη
[13]	αὐτοῦ ποσί, καὶ κλίνασα τὴν	κεφαλὴν	σὺν (καρδίᾳ, ἐν στεναγμοῖς καὶ
[2]	ἔσωθεν ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας εἰς	πολλὴν	αὐστηρίαν καὶ ἀναίδειαν μεταβαλοῦσα (εἰσέλθω,
[10]	ἡ γυνὴ τοῦ νεανίου τὴν	πολλὴν	ἐξέτασιν τῶν ῥημάτων τῶν πρὸς
[10]	φοβερὰ καὶ σημεῖα ἀνείκαστα καὶ	πολλὴν	συμπάθειαν ἐν αὐτῷ. Ἁμαρτωλοὺς δέχεται,
[18]	Σίμων, ἔχω τινὰ εἰπεῖν σοι	παραβολήν,	καὶ κριτήν σε βούλομαι στῆσαι
[2]	γενέσθαι εἰς αἴτησιν. Ὁρῶ γὰρ	ὑπερβολὴν	θερμότητος ψυχῆς καὶ τῆς καλῆς
[13]	συνάγων πλανωμένους εἰς τὴν σὴν	αὐλήν.	Περιστερά σου τυγχάνω, φιλάνθρωπε, ἁρπαγεῖσα
[9]	ὅπερ ζητεῖς βασιλικὸν μύρον· οὐ	μὴν	δὲ καὶ τῆς ἀγαθῆς σου
[2]	τοῦ κρυπτοῦ πόθου ἐπιτυχεῖν, οὔτε	μὴν	καθαρθῆναι ἐκ τῆς αἰσχρᾶς πλημμύρας
[19]	εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.	Ἀμήν.
[14]	πρὸς τὸ ἐνταφιάσαι με ἐποίησεν.	Ἀμὴν	λέγω ὑμῖν· ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ
[19]	αὐτὸν τρόπον νῦν καὶ αὐτὴν	ἐδεξάμην.	Ἐν πίστει ἀσαλεύτῳ καὶ ποθήσει
[10]	καὶ οὐκ ἔστιν εἰκάσαι τὴν	ἐμὴν	ἀσέλγειαν· ἀλλὰ πρὸς τὸ πλῆθος
[13]	σου, Χριστέ· αὐτὸς γὰρ εἶ	ποιμὴν	καλὸς μονώτατος, ὁ συνάγων πλανωμένους
[3]	μοι μύρον βασιλικὸν ἐκλεκτὸν εἰς	τιμὴν	τοῦ Ἰατροῦ, λαβὼν τιμὰς δαψιλῶς.
[1]	τούτου ἕνεκεν κἀγώ, ἀνάξιος ὑπάρχων,	ἐγενόμην	παρρησιασάμενος μέτοχος τοῦ τὴν αὐτοῦ
[15]	ταῦτα, ἀγαπητοί, ἐν ἐκστάσει σφοδροτάτῃ	ἐγενόμην,	πῶς εἰσῆλθε, πῶς ἤγγισεν ἄνευ
[2]	ἀληθινοῦ ἰατροῦ ἐπέφθασε. Παγὶς διαβολικὴ	ἐγενόμην,	τελείως ἀγρεύουσα τὰς ψυχὰς εἰς
[2]	ἀτρέπτους ἔχουσα τὸ πρίν, οὐδὲν	ᾐσχυνόμην	περὶ τὴν τῶν πολλῶν ἁρπαγήν,
[2]	ἀναισχυντίας. Ἐν ἀμφόδοις στήκουσα, πάντας	προσεκαλούμην	εἰς ἔργα ἀτοπίας· ἔν τε
[19]	σῶσαι, ἐσκοτισμένους (φωτίσαι. Ῥαὰβ τὴν	δεξαμένην	τοὺς κατασκόπους, πιστεύσασαν ἀκριβῶς εἰς
[12]	τίς δώσει μοι εὑρεῖν θύραν	ἀνεῳγμένην,	καὶ ἀθρόως εἰσελθοῦσα (προσεγγίσω τοῖς
[2]	οἰκετῶν. Φθάσω τοῦ ποθουμένου τὴν	κρυπτομένην	σωτηρίαν, καὶ τῶν προσερχομένων ὕβρεων
[11]	Ἐὰν οὖν σε ἴδωσιν ἐκεῖ	εἰσερχομένην,	ἀποκλείσουσι τὰς θύρας, ὑβρίζοντες ἀφειδῶς.
[2]	τῆς καλῆς ἐκείνης γυναικὸς τὴν	σεμνὴν	ἀναίδειαν. Δεῦτε οὖν, ἀκροαταὶ φιλόχριστοι
[0]	~(Ὁμιλία εἰς τὴν	πόρνην.	~(Πολλῶν τοίνυν ὄντων ὁσίων ἀνδρῶν
[2]	τὰ τῆς προλαβούσης αἰσχύνης εἰς	εὐσχημοσύνην	ἀμεῖψαι· νῦν καιρὸς ἀγῶνος πολλοῦ,
[14]	πρῶτον ὀφλήματα ἐκήρυξεν, ἔπειτα τὴν	ἀγάπην	ἐσήμανεν, εἰπὼν τοῖς μαθηταῖς· τί
[14]	τοῦ Χριστοῦ. Προσήνεγκε μύρον καὶ	ἀγάπην,	καὶ ἐδέξατο τῶν ὀφλημάτων τὴν
[19]	αὐτῇ, ἐπειδὴ προέφθασε προδεῖξαι τὴν	ἀγάπην	περὶ συγχωρήσεως. Τῷ ὀλίγον φιλοῦντι,
[2]	καὶ ὁ σῴζων πάρεστι. Καταφρονήσω	ῥοπὴν	ἐμπτυσμάτων καὶ αἰσχύνης, εἰς οὐδὲν
[10]	ἰατρόν, οὐκ ὤφειλον ῥᾳθυμεῖν. Οὐ	χρῆν	με ἀμελῆσαι τῆς ἐμῆς ἰάσεως.
[13]	ὁ συνάγων πλανωμένους εἰς τὴν	σὴν	αὐλήν. Περιστερά σου τυγχάνω, φιλάνθρωπε,
[14]	Ἀλλὰ πρῶτον ὀφλήματα ἐκήρυξεν, ἔπειτα	τὴν	ἀγάπην ἐσήμανεν, εἰπὼν τοῖς μαθηταῖς·
[19]	ἀφεθήσονται αὐτῇ, ἐπειδὴ προέφθασε προδεῖξαι	τὴν	ἀγάπην περὶ συγχωρήσεως. Τῷ ὀλίγον
[4]	τῷ ὄρει δόξαν τὴν ἀπρόσιτον·	τὴν	ἁγίαν κιβωτὸν τὴν στήσασαν τὰ
[2]	δὲ μόνον ἀπαιτεῖ, τὴν ἀποπλύνουσαν	τὴν	ἁμαρτίαν· αὐτὴν μόνον εἰς καθάρσιον
[6]	τὸν δίκαιον Θεὸν τὸν ῥυσάμενον	τὴν	ἀμνάδα Σωσάνναν ἐκ λύκων δεινοτάτων.
[2]	ἰαθέντων, πίστιν δὲ μόνον ἀπαιτεῖ,	τὴν	ἀποπλύνουσαν τὴν ἁμαρτίαν· αὐτὴν μόνον
[4]	Μωυσέως ἐν τῷ ὄρει δόξαν	τὴν	ἀπρόσιτον· τὴν ἁγίαν κιβωτὸν τὴν
[1]	ὑπάρχων, ἐγενόμην παρρησιασάμενος μέτοχος τοῦ	τὴν	αὐτοῦ χάριν ἀνυμνῆσαι καὶ ποθῆσαι
[18]	Ἀμφότεροι γὰρ ἔσχον παρ´ αὐτοῦ	τὴν	ἄφεσιν. ~Ἀπεκρίνατο ὁ Σίμων· ὁ
[18]	τὴν θλῖψιν, ἑκατέροις ἴσως (κυρώσας	τὴν	ἄφεσιν, ἔδειξε πᾶσι προφανῶς μεγίστην
[11]	τὸ μύρον ἀπάγω. ~Ἔφη πρὸς	τὴν	γυναῖκα, ταῦτα πάντα ἀκούσας ὁ
[19]	ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ἐσκοτισμένους (φωτίσαι. Ῥαὰβ	τὴν	δεξαμένην τοὺς κατασκόπους, πιστεύσασαν ἀκριβῶς
[10]	ὑπέρμετρον, καὶ οὐκ ἔστιν εἰκάσαι	τὴν	ἐμὴν ἀσέλγειαν· ἀλλὰ πρὸς τὸ
[1]	αὐτοῖς δοξολογῆσαι ἐν χάριτι πίστεως	τὴν	ἐπὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορῶσαν δύναμιν
[19]	μνημόσυνον αὐτῆς. Καὶ μαθόντες πάντες	τὴν	ἐργασίαν αὐτῆς γενήσονται καὶ αὐτοὶ
[4]	ἐν χειρὶ Μωυσέως, ῥάβδῳ σχίσαι	τὴν	θάλασσαν, καὶ στῆσαι τὰ ὕδατα
[4]	καὶ τὴν ῥάβδον τοῦ Ἀαρών,	τὴν	θήξει βλαστήσασαν κάρυα ἐν τῇ
[18]	δὲ ὁ μέγας ἐκεῖνος δανειστὴς	τὴν	θλῖψιν, ἑκατέροις ἴσως (κυρώσας τὴν
[13]	μέγαν ἱλασμόν σου τὸν ἄχραντον.	Τὴν	κακίστην δυσωδίαν τῶν ἀνομιῶν μου
[11]	ὦ γύναι πιστοτάτη, ἀποκαλύψασα ἐμοὶ	τὴν	καλὴν πρόθεσιν. Μέγαν ἄφνω ἐραστὴν
[19]	καταφιλοῦσά μου τοὺς πόδας· ἐλαίῳ	τὴν	κεφαλήν μου οὐκ ἤλειψάς ποτε·
[13]	ἁγίοις αὐτοῦ ποσί, καὶ κλίνασα	τὴν	κεφαλὴν σὺν (καρδίᾳ, ἐν στεναγμοῖς
[2]	τῶν οἰκετῶν. Φθάσω τοῦ ποθουμένου	τὴν	κρυπτομένην σωτηρίαν, καὶ τῶν προσερχομένων
[13]	σου πλανωμένη· ἐπίστρεψόν με εἰς	τὴν	μάνδραν σου, Χριστέ· αὐτὸς γὰρ
[16]	προθέσεως; Ὦ γύναιον, πῶς δοξάσω	τὴν	μεγάλην πόθησιν τῆς τελείας σου
[2]	τῆς φροντίδος (γένηται πρὸς σωτηρίαν.	Τὴν	οἰκείαν συνείδησιν μᾶλλον ἱκανωτέραν λογίσομαι,
[17]	ὅτι κέκληκε τὸν Χριστὸν εἰς	τὴν	οἰκίαν αὐτοῦ ἐν τάξει τοῦ
[13]	τῶν δακρύων μου. Δέξαι, Κύριε,	τὴν	πόθησιν τῆς ψυχῆς μου. Ἡ
[10]	δὲ ἡ γυνὴ τοῦ νεανίου	τὴν	πολλὴν ἐξέτασιν τῶν ῥημάτων τῶν
[2]	πρίν, οὐδὲν ᾐσχυνόμην περὶ τὴν	τῶν	πολλῶν ἁρπαγήν, οὕτω καὶ νῦν,
[0]	~(Ὁμιλία εἰς	τὴν	πόρνην. ~(Πολλῶν τοίνυν ὄντων ὁσίων
[3]	δεσμῶν τῆς ἁμαρτίας. ~Ταύτην δὲ	τὴν	πρόθεσιν ἔχον τὸ θαυμαστὸν ἐκεῖνο
[4]	προφανῶς ἀσπίδα ἐν σπηλαίῳ, καὶ	τὴν	ῥάβδον τοῦ Ἀαρών, τὴν θήξει
[2]	καὶ τῆς καλῆς ἐκείνης γυναικὸς	τὴν	σεμνὴν ἀναίδειαν. Δεῦτε οὖν, ἀκροαταὶ
[13]	μονώτατος, ὁ συνάγων πλανωμένους εἰς	τὴν	σὴν αὐλήν. Περιστερά σου τυγχάνω,
[4]	τὴν ἀπρόσιτον· τὴν ἁγίαν κιβωτὸν	τὴν	στήσασαν τὰ ῥεῖθρα τοῦ Ἰορδάνου
[14]	ἀγάπην, καὶ ἐδέξατο τῶν ὀφλημάτων	τὴν	συγχώρησιν. Ὁ (γὰρ Σωτήρ, Θεὸς
[12]	αὐτόν, μὴ ἐάσω, ἕως λάβω	τὴν	συγχώρησιν τῶν ὀφλημάτων. Προσεύξομαι δὲ
[2]	τὸ πρίν, οὐδὲν ᾐσχυνόμην περὶ	τὴν	τῶν πολλῶν ἁρπαγήν, οὕτω καὶ
[7]	Οὕτω πέφλεξαι ἐν σπουδῇ θεάσασθαι	τὴν	ὡραιότητα αὐτοῦ. ~Λέγει ἡ γυνὴ
[2]	καὶ ἐπάνω τῶν παρειῶν εἰς	ἀπάτην	τυποῦσα, ὅπως πάντα νεανίαν εὐσταλῆ
[3]	παρετήρει, ἔχουσα ἐν τῇ ψυχῇ	σφοδροτάτην	πρόθεσιν περιπτύξασθαι τοὺς πόδας τοῦ
[19]	ὁ τοῦ Ναυῆ, γνοὺς αὐτὴν	πιστοτάτην,	ὡς καὶ τὸ ὄνομα αὐτῆς
[9]	φθόνος συνεῖναι, φανέρωσόν μοι τὸν	εὐεργέτην	σου· ᾧπερ κἀγὼ προθύμως ἀσμενίσας
[2]	δὲ προφασισαμένη, εἰσέλθω πρὸς τὸν	εὐεργέτην;	Τίνα συνεργὸν τῆς τοιαύτης ἀγαθῆς
[18]	Τίς ὀφείλει πλείονα φιλεῖν τὸν	συγχωρητήν·	ὁ ὀλίγον ἐαθείς, ἢ μᾶλλον
[17]	ἐν ἑαυτῷ· ἐγώ, φησίν, ἐδόκουν	προφήτην	εἶναι τοῦτον, εἰδότα τὰ μέλλοντα
[17]	τὰ παρεληλυθότα σαφῶς ἐπιστάμενον, καὶ	προφήτην	τέλειον. Νῦν δὲ ἐπέστην ὅτι
[18]	τινὰ εἰπεῖν σοι παραβολήν, καὶ	κριτήν	σε βούλομαι στῆσαι τῶν ἐμῶν
[19]	ὅλης τῆς ψυχῆς. Δέχομαι αὐτὴν	ἐκλεκτήν,	καὶ ἔσται ἐν ἀριθμῷ τῶν
[2]	τοῦ ποθουμένου θησαυροῦ ὑπ´ ἐμοῦ	προδότην	ἀγαθὸν εὑρεῖν δυνήσομαι; Ἄνθρωπον, ἐν
[1]	τῶν ἀνυμνούντων εὐσεβῶς τὸν ἄχραντον	Δεσπότην,	ἠξιώθην κἀγώ, ἀνάξιος ὑπάρχων, σὺν
[11]	τὴν καλὴν πρόθεσιν. Μέγαν ἄφνω	ἐραστὴν	ἐκτήσω οὐράνιον. Τῷ ῥήματι ἅπαντας
[8]	ἐν σπουδῇ τὸν μέγαν μου	ἐραστήν.	Ἐν πάσῃ οὖν σεμνότητι δὸς
[4]	ἐν τάχει τὸν μέγαν ποθούμενον	ἐραστήν	μοι ἄχραντον. ~Πάλιν ἀπεκρίνατο ὁ
[2]	καὶ ὡραῖον ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτὴν	ἐραστήν,	πολλοὺς ἐβόθρισα διὰ τοῦ βορβόρου
[10]	μόνῳ πάντα ποιῶν. Ἰδοῦσα δὲ	ἐξέστην	καὶ εἶπα ἐν ἐμαυτῇ· τί
[17]	καὶ προφήτην τέλειον. Νῦν δὲ	ἐπέστην	ὅτι οὔτε πρὸ ὀφθαλμῶν ἀκριβῶς
[15]	καὶ Σεραφεὶμ φόβῳ παρειστήκεσαν, θεωροῦντες	μεγίστην	παρρησίαν γυναικός, κρατούσης θερμότητι τοὺς
[18]	τὴν ἄφεσιν, ἔδειξε πᾶσι προφανῶς	μεγίστην	συμπάθειαν. Πῶς αὐτὸς δοκιμάζεις περὶ
[2]	τῶν ὀφλημάτων ἔκειτο. ~(Κατανοῶ, καὶ	πλείστην	προθυμίαν λαμβάνω κἀγὼ ὁ ἀναιδέστατος
[13]	ἱλασμόν σου τὸν ἄχραντον. Τὴν	κακίστην	δυσωδίαν τῶν ἀνομιῶν μου ἀπέλασον
[2]	μόνον εὐεργετεῖν δωρεάν, ἀλλὰ καὶ	γνώστην	εἶναι ἐνθυμήσεων ἑκάστου. Τί οὖν
[10]	ἐξέτασιν τῶν ῥημάτων τῶν πρὸς	αὐτὴν	γενομένων, ἐθαύμασε μεγάλως περὶ τῆς
[19]	εἰς Θεὸν τῶν πατέρων, πῶς	αὐτὴν	διέσωσεν Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ναυῆ,
[19]	Τὸν αὐτὸν τρόπον νῦν καὶ	αὐτὴν	ἐδεξάμην. Ἐν πίστει ἀσαλεύτῳ καὶ
[19]	ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς. Δέχομαι	αὐτὴν	ἐκλεκτήν, καὶ ἔσται ἐν ἀριθμῷ
[7]	~Πάλιν δὲ ὁ μυρεψὸς πρὸς	αὐτὴν	ἐφθέγξατο, πυθέσθαι βουλόμενος περὶ τοῦ
[2]	ἀπαιτεῖ, τὴν ἀποπλύνουσαν τὴν ἁμαρτίαν·	αὐτὴν	μόνον εἰς καθάρσιον ψυχῆς εἰσπράττεσθαι
[19]	Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ναυῆ, γνοὺς	αὐτὴν	πιστοτάτην, ὡς καὶ τὸ ὄνομα
[2]	ὑπερβάλλουσαν ψυχῆς ἑτοιμασίαν, πῶς περιετείχισεν	ἑαυτὴν	τῇ ἀναιδείᾳ! Οὐ θόρυβον οἰκετῶν
[4]	τὸν Θεόν σου τὸν δώσαντα	τηλικαύτην	δύναμιν ἐν χειρὶ Μωυσέως, ῥάβδῳ
[10]	ἐγὼ ἔπραξα, μιαίνουσα καθ´ ὥραν	ἐμαυτὴν	ἐν πορνείαις καὶ ἄλλους θηρεύουσα
[2]	εὐσταλῆ καὶ ὡραῖον ἑλκύσω πρὸς	ἐμαυτὴν	ἐραστήν, πολλοὺς ἐβόθρισα διὰ τοῦ
[3]	λυθῆναι τῶν δεσμῶν τῆς ἁμαρτίας.	~Ταύτην	δὲ τὴν πρόθεσιν ἔχον τὸ
[6]	καὶ Ἰακὼβ Ἰσραὴλ μετονομάσαντα, καὶ	πατριάρχην	θέμενον εἰς τὰς δώδεκα φυλάς·
[13]	καὶ ἡ ἐμὴ ἀναίδεια εἰς	προσευχήν·	τὸ μύρον μου εἰς ἱλασμὸν
[2]	ἀληθινῷ καὶ αἰωνίῳ μύρῳ, κομίσασθαι	ζωὴν	ἀναμάρτητον. Ἀνθρώποις ἤρεσα διὰ τῆς
[3]	σοι παρασχεῖν, οὗ ζητεῖς μύρου	λαβεῖν	καὶ προσενεγκεῖν ἑνὶ ἐξ αὐτῶν.
[4]	ὕδατα ὡς πέτραν ἀκρότομον, καὶ	διαγαγεῖν	τὸν λαὸν ἐν ξηρῷ κονιορτῷ.
[7]	κάλλος ἐκείνου, ὥστε μύρον ἐκλεκτὸν	ἀπαγαγεῖν	τῷ ὡραίῳ. Μὴ γένος δέ,
[12]	ἐπίσταται τί δὴ ἐγὼ πορεύομαι	ἰδεῖν	αὐτὸν ἐν οἰκίᾳ τοῦ Σίμωνος·
[5]	Ὅτι εἰς πόθον με ἤγαγες	ἰδεῖν	αὐτόν, ὧ γύναι· καὶ οὐ
[3]	Ταῦτα γὰρ ἀναγκαῖον πρὸς κατάνυξιν	(ἁρμόζειν.	Δώσω τιμὰς δαψιλῶς, ἵνα τύχω
[2]	ἀμεῖψαι· νῦν καιρὸς ἀγῶνος πολλοῦ,	λαθεῖν	με τῶν προσκαίρων καὶ ῥυπαρῶν
[13]	ἐκ παρθένου τεχθήσεται, καὶ θέλουσα	μαθεῖν	ἐγώ, ἐπηρώτων πῶς δύναται ὁ
[10]	πῶς οὕτω (μετὰ πόθου ἠκριβεύσατο	μαθεῖν·	καὶ λοιπὸν ἀπεκρίνατο· ὥς γε
[6]	ἀκριβῶς ἐρωτῶν, ἅπερ οὐκ ἐξὸν	μαθεῖν;	Ὁρᾷς πῶς φλέγεταί μου ἡ
[3]	Πωλῆσαι θέλω κἀγώ, ὅμως ἤθελον	μαθεῖν,	τίνι αὐτὸ ἀπάγεις ἐν τοσαύτῃ
[10]	οὗ ἐμποδίζεις με καὶ βιάζεις	μαθεῖν,	τίνι τὸ μύρον ἀπάγω. ~Ἔφη
[17]	τῶν ἀνθρώπων, τοῦ δοῦναι παρρησίαν	ἐλθεῖν	εἰς μετάνοιαν τοὺς ἐν πλημμελήμασι
[3]	οὗ ζητεῖς μύρου λαβεῖν καὶ	προσενεγκεῖν	ἑνὶ ἐξ αὐτῶν. Πωλῆσαι θέλω
[3]	οὖν ἐκ πάντων βούλει, γύναι,	προσενεγκεῖν	τὸ μύρον τὸ βασιλικὸν τὸ
[2]	εὐπορεῖν οἴομαι· οἶμαι γὰρ μὴ	ἀπαρέσκειν	αὐτῷ τὸ δῶρον ἐκεῖνο· οὔτε
[18]	τῶν ἑκατέρων; Τίς ὀφείλει πλείονα	φιλεῖν	τὸν συγχωρητήν· ὁ ὀλίγον ἐαθείς,
[10]	καὶ τοιοῦτον ἰατρόν, οὐκ ὤφειλον	ῥᾳθυμεῖν.	Οὐ χρῆν με ἀμελῆσαι τῆς
[2]	μισθοὺς τῆς ἰατρείας οὐκ οἶδε	λαμβάνειν	ἐκ τῶν ἰαθέντων, πίστιν δὲ
[14]	τῆς ψυχῆς αὐτῆς, οὐκ ἄδηλα	μένειν	τὰ ὀφλήματα, ἃ πρότερον διεπράξατο
[19]	ἁμαρτίαι, ἅσπερ αὐτὸς νομίζεις ἐμὲ	ἀγνοεῖν,	ἀφεθήσονται αὐτῇ, ἐπειδὴ προέφθασε προδεῖξαι
[7]	τοιοῦτος, καὶ οὐ βούλει μοι	εἰπεῖν.	Μὴ ἀνώτερός ἐστι πάντων τῶν
[18]	ἐλογίσατο· Σίμων, Σίμων, ἔχω τινὰ	εἰπεῖν	σοι παραβολήν, καὶ κριτήν σε
[8]	μυρεψῷ· τί οὕτω βιάζῃ με	εἰπεῖν	σοι τὰ κρυπτά μου; Μύρον
[13]	χάρις ἀνέῳξε τὸ στόμα μου	εἰπεῖν	ταῦτα ἐκ καρδίας ἔμπροσθέν σου,
[7]	κἀγὼ δὲ πολλάκις ἠξίωσά σε	εἰπεῖν	τίς ἐστιν ὁ τοιοῦτος, καὶ
[2]	πορευθῆναι πρὸς αὐτόν· οὗτινος καὶ	εὐπορεῖν	οἴομαι· οἶμαι γὰρ μὴ ἀπαρέσκειν
[2]	θησαυροῦ ὑπ´ ἐμοῦ προδότην ἀγαθὸν	εὑρεῖν	δυνήσομαι; Ἄνθρωπον, ἐν σπουδῇ καὶ
[12]	ἑαυτῇ εὐχομένη· τίς δώσει μοι	εὑρεῖν	θύραν ἀνεῳγμένην, καὶ ἀθρόως εἰσελθοῦσα
[3]	ἐν ἑαυτῇ· ποῦ ἄρα δυνήσομαι	εὑρεῖν	μύρον ἐκλεκτόν, ἄξιον τοῦ Ἰατροῦ
[10]	καιρὸν τοιοῦτον οὐκ ἔχω ποτὲ	εὑρεῖν,	οὔτε ἄλλον ἰατρὸν τοιοῦτον φιλάνθρωπον.
[2]	ἀκούω γὰρ αὐτὸν μὴ μόνον	εὐεργετεῖν	δωρεάν, ἀλλὰ καὶ γνώστην εἶναι
[1]	θεία χάρις ἐφήπλωται τοῖς ἅπασιν,	ἀπολαύειν	ἕκαστον καθ´ ὃ δ´ ἄν
[1]	οὐδέποτε κωλύει τὸν ποθοῦντα δαψιλῶς	ἀπολαύειν	καθαρῶν ὑδάτων τῆς δωρεᾶς, οὕτως
[3]	τὸ ἐκλεκτόν; Τί δύναται ἐκεῖνος	παρασχεῖν	ἀντὶ μύρου, οὗπερ ἐν τοιαύταις
[3]	ὑπάρχει τις, ἀντάξιον δῶρόν σοι	παρασχεῖν,	οὗ ζητεῖς μύρου λαβεῖν καὶ
[19]	ψυχῶν ῥύπον δάκρυσιν ἐκκαθάραι, καὶ	τυχεῖν	τῆς παρὰ τοῦ ἁγίου Θεοῦ
[2]	ἀρχηγόν, δι´ ὃν χάριτος ἀγγελικῆς	ἐπιτυχεῖν	δυνήσομαι, ἀπώσασθαι δὲ τῆς ζοφερᾶς
[2]	οὐ δύναμαι τοῦ κρυπτοῦ πόθου	ἐπιτυχεῖν,	οὔτε μὴν καθαρθῆναι ἐκ τῆς
[5]	μέγαν ποθούμενον ἐραστήν μοι ἄχραντον.	~Πάλιν	ἀπεκρίνατο ὁ μυρεψὸς τῇ γυναικί,
[7]	ἂν κατέσπευσας ἐκπέμψαι με ἐντεῦθεν.	~Πάλιν	δὲ ὁ μυρεψὸς πρὸς αὐτὴν
[3]	ἢ παιδίον τυγχάνει μεγιστάνων; Ἢ	πάλιν	ὑπερέχων ἐστὶ τοῦ Δαυΐδ, οὗ
[2]	χαλκοῦν, σωθῆναι οὐ δύναμαι· ἢ	πάλιν·	ὥσπερ τοὺς ἔξω ὀφθαλμοὺς ἀτρέπτους
[4]	Θεόν σου τὸν δώσαντα τηλικαύτην	δύναμιν	ἐν χειρὶ Μωυσέως, ῥάβδῳ σχίσαι
[1]	τὴν ἐπὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορῶσαν	δύναμιν	τοῦ Δεσπότου Θεοῦ· οὐ γὰρ
[14]	ἐνταφιάσαι με ἐποίησεν. Ἀμὴν λέγω	ὑμῖν·	ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον
[3]	αὕτη σου ἡ σπουδὴ εἰς	ἔκπληξίν	με φέρει, ὅ τι τις
[3]	δάκρυσι; Ταῦτα γὰρ ἀναγκαῖον πρὸς	κατάνυξιν	(ἁρμόζειν. Δώσω τιμὰς δαψιλῶς, ἵνα
[1]	παρρησιασάμενος μέτοχος τοῦ τὴν αὐτοῦ	χάριν	ἀνυμνῆσαι καὶ ποθῆσαι ἀνενδεῶς ἐν
[11]	μυρεψὸς ἐν χαρᾷ τῆς καρδίας·	χάριν	σοι ὁμολογῶ, ὦ γύναι πιστοτάτη,
[10]	ἡ ἀσέλγεια· σηπεδὼν δὲ μεγάλη.	Χάριν	τίνος ἀμελῶ ἑαυτῆς; Ἄλλον καιρὸν
[19]	πόδας μου μύρῳ καλῷ ἤλειψε.	Χάριν	τούτου, λέγω σοι, αἱ πολλαὶ
[12]	πάντα μου τὰ κρύφια, καὶ	πρὶν	αὐτῷ προσεγγίσω, ἐπίσταται τί δὴ
[2]	ἔξω ὀφθαλμοὺς ἀτρέπτους ἔχουσα τὸ	πρίν,	οὐδὲν ᾐσχυνόμην περὶ τὴν τῶν
[2]	εἰς ἔργα ἀτοπίας· ἔν τε	καλλωπίσμασιν	αἰσχροῖς συναντῶσα πᾶσι, τὰς τρίχας
[11]	σωτηρία σοί τε πρώτῃ καὶ	πᾶσιν	ἁμαρτωλοῖς. Θυγάτηρ πατέρων εἶς καὶ
[1]	ἡ θεία χάρις ἐφήπλωται τοῖς	ἅπασιν,	ἀπολαύειν ἕκαστον καθ´ ὃ δ´
[10]	γυνὴ τοῦ νεανίου τὴν πολλὴν	ἐξέτασιν	τῶν ῥημάτων τῶν πρὸς αὐτὴν
[3]	τῆς ἁμαρτίας. ~Ταύτην δὲ τὴν	πρόθεσιν	ἔχον τὸ θαυμαστὸν ἐκεῖνο γύναιον,
[11]	πιστοτάτη, ἀποκαλύψασα ἐμοὶ τὴν καλὴν	πρόθεσιν.	Μέγαν ἄφνω ἐραστὴν ἐκτήσω οὐράνιον.
[3]	ἔχουσα ἐν τῇ ψυχῇ σφοδροτάτην	πρόθεσιν	περιπτύξασθαι τοὺς πόδας τοῦ Κυρίου
[18]	γὰρ ἔσχον παρ´ αὐτοῦ τὴν	ἄφεσιν.	~Ἀπεκρίνατο ὁ Σίμων· ὁ τὰ
[18]	θλῖψιν, ἑκατέροις ἴσως (κυρώσας τὴν	ἄφεσιν,	ἔδειξε πᾶσι προφανῶς μεγίστην συμπάθειαν.
[1]	δάκρυσιν, ὅπως λάβοιμι κἀγὼ ἁμαρτιῶν	ἄφεσιν,	καθάπερ ἡ γυνὴ ἐκείνη ἡ
[2]	(γένηται πρὸς σωτηρίαν. Τὴν οἰκείαν	συνείδησιν	μᾶλλον ἱκανωτέραν λογίσομαι, ἥτις οὔτε
[16]	γύναιον, πῶς δοξάσω τὴν μεγάλην	πόθησιν	τῆς τελείας σου ψυχῆς γενομένης
[13]	δακρύων μου. Δέξαι, Κύριε, τὴν	πόθησιν	τῆς ψυχῆς μου. Ἡ τόλμη
[2]	γενναία ἔπτηξεν, οὔτε παρεστηκότων σκληρὰν	ἐπιτίμησιν·	τοῦτο λογιζομένη, ὅτι ἐὰν μὴ
[14]	καὶ ἐδέξατο τῶν ὀφλημάτων τὴν	συγχώρησιν.	Ὁ (γὰρ Σωτήρ, Θεὸς ὑπάρχων
[12]	μὴ ἐάσω, ἕως λάβω τὴν	συγχώρησιν	τῶν ὀφλημάτων. Προσεύξομαι δὲ προθύμως
[2]	κἀγὼ ὁ ἀναιδέστατος γενέσθαι εἰς	αἴτησιν.	Ὁρῶ γὰρ ὑπερβολὴν θερμότητος ψυχῆς
[17]	αὐτοῦ, ἔλεγεν ἐν ἑαυτῷ· ἐγώ,	φησίν,	ἐδόκουν προφήτην εἶναι τοῦτον, εἰδότα
[19]	δὲ Κύριος πρὸς αὐτόν· καλῶς,	φησίν,	ἔκρινας. Ἄκουσον οὖν, εἴπω σοι
[2]	τελείως ἀγρεύουσα τὰς ψυχὰς εἰς	κρίσιν	αἰώνιον. Νῦν σπουδάσαι ὀφείλω ταχὺ
[2]	δοκεῖ, ἤγουν πρὸς βρῶσιν ἢ	πόσιν.	Οὕτω ποιήσω, συντάξομαί μου τῇ
[15]	ἐν στήθει βαστάζουσα, καὶ ἐν	χερσὶν	ἀλάβαστρον μύρου ἐκλεκτοῦ κατέχουσα· καὶ
[2]	μικρόν τι λαβοῦσα ἐν ταῖς	χερσίν,	οὕτω πορευθῆναι πρὸς αὐτόν· οὗτινος
[3]	τῶν ἁγίων πατέρων, ᾧ αὐτοὶ	πιστεύουσιν,	ὅπως δώσει μοι μύρον βασιλικὸν
[11]	ὅτι οἱ Φαρισαῖοι πονηροὶ ὑπάρχοντες,	ἀντιπάσχουσιν	αὐτῷ, ἐπειδὴ Θεὸς μέγας καὶ
[13]	τῶν δεινοτάτων μου πλημμελημάτων, ἐν	δάκρυσιν	ἀποπλύνας, καθάρισον. Ἡ σὴ χάρις
[19]	γυνή, ἣν ὁρᾷς, ἐν τοῖς	δάκρυσιν	αὐτῆς ἔνιψέ μου τοὺς πόδας,
[19]	ἐξομολογουμένους τὸν τῶν ψυχῶν ῥύπον	δάκρυσιν	ἐκκαθάραι, καὶ τυχεῖν τῆς παρὰ
[1]	ἀνυμνῆσαι καὶ ποθῆσαι ἀνενδεῶς ἐν	δάκρυσιν,	ὅπως λάβοιμι κἀγὼ ἁμαρτιῶν ἄφεσιν,
[10]	νεκροὺς ἐγείρων, καὶ πᾶσαν δαιμονικὴν	φύσιν	ἀπελαύνων, ῥήματι μόνῳ πάντα ποιῶν.
[11]	οἰκείᾳ εὐσπλαγχνίᾳ. Ἐὰν οὖν σε	ἴδωσιν	ἐκεῖ εἰσερχομένην, ἀποκλείσουσι τὰς θύρας,
[2]	φορτικὸν εἶναι δοκεῖ, ἤγουν πρὸς	βρῶσιν	ἢ πόσιν. Οὕτω ποιήσω, συντάξομαί
[10]	λοιπὸν τὸ μύρον· ἱκανὴ ὥρα	ἐστίν,	ἀφ´ οὗ ἐμποδίζεις με καὶ
[7]	Ἀβραάμ, φίλου τοῦ Ὑψίστου; Τίς	ἐστιν,	εἰπέ μοι; Οὕτω πέφλεξαι ἐν
[5]	εἰ μὴ εἴπῃς μοι τίς	ἐστιν.	~(Ἔλεγε τὸ γύναιον· τί με
[19]	ἁγίου Θεοῦ φιλανθρωπίας· ὅτι αὐτοῦ	ἐστιν	ἡ δόξα, τοῦ Πατρὸς καὶ
[6]	ἐκείνου πόθον ἐκλύεσθαι. Τοιοῦτος γάρ	ἐστιν	ὁ ἐν αὐτῷ πολυάγαθος ἔρως·
[3]	ἐν Ἰσραήλ; Μὴ γένος αὐτοῦ	ἐστὶν	ὁ νέος σου ἐραστής, ὦ
[7]	πολλάκις ἠξίωσά σε εἰπεῖν τίς	ἐστιν	ὁ τοιοῦτος, καὶ οὐ βούλει
[3]	με φέρει, ὅ τι τις	ἐστὶν	ὁ τοιοῦτος. ~Τότε δὴ ἡ
[13]	ἔλεγόν μοι οἱ γονεῖς· οὐκ	ἔστιν	αὕτη παράδοσις ἐκ πατέρων περὶ
[10]	ὅτι ἥμαρτον ὑπέρμετρον, καὶ οὐκ	ἔστιν	εἰκάσαι τὴν ἐμὴν ἀσέλγειαν· ἀλλὰ
[7]	πάντων τῶν ἀνθρώπων, καὶ οὐκ	ἔστιν	ἐπὶ γῆς ὡραιότερος αὐτοῦ; Ὅτι
[3]	μείζων ὑπάρχει πάντων, καὶ οὐκ	ἔστιν	ἕτερος συνεικασθῆναι αὐτῷ. Ἀποκριθεὶς δὲ
[17]	πρὸ ὀφθαλμῶν ἀκριβῶς ἐπίσταται, ἀλλ´	ἔστιν	ὡς ἅπαντες. ~Ὁ δὲ Κύριος
[2]	οἶδε λαμβάνειν ἐκ τῶν ἰαθέντων,	πίστιν	δὲ μόνον ἀπαιτεῖ, τὴν ἀποπλύνουσαν
[4]	ῥεῖθρα τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ εἰς	ἔκλειψιν	τελείαν· ἐν δυνάμει ἁγίᾳ ῥηξάσῃ
[18]	ὁ μέγας ἐκεῖνος δανειστὴς τὴν	θλῖψιν,	ἑκατέροις ἴσως (κυρώσας τὴν ἄφεσιν,
[2]	μου πλοκάμους τοὺς στιλβωθέντας εἰς	τέρψιν	καὶ εἰς σκάνδαλον πολλῶν, ποιήσω
[5]	ἐμοὶ περὶ τοῦ σοῦ ἐραστοῦ,	ὃν	νῦν πόθῳ πολλῷ καὶ τοιούτῳ
[13]	ἀλλὰ σωθῆναι θέλουσα προσέπεσα, καθ´	ὃν	τρόπον τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοί. Δέξαι,
[2]	τῆς ζωῆς τὸν ἀρχηγόν, δι´	ὃν	χάριτος ἀγγελικῆς ἐπιτυχεῖν δυνήσομαι, ἀπώσασθαι
[4]	πέτραν ἀκρότομον, καὶ διαγαγεῖν τὸν	λαὸν	ἐν ξηρῷ κονιορτῷ. Ὁρκίζω σε,
[2]	περιετείχισεν ἑαυτὴν τῇ ἀναιδείᾳ! Οὐ	θόρυβον	οἰκετῶν ἡ γενναία ἔπτηξεν, οὔτε
[13]	δύναται ὁ ἄσαρκος σαρκωθῆναι; Καὶ	ἔλεγόν	μοι οἱ γονεῖς· οὐκ ἔστιν
[2]	φωτὸς καὶ τῆς ζωῆς τὸν	ἀρχηγόν,	δι´ ὃν χάριτος ἀγγελικῆς ἐπιτυχεῖν
[19]	περὶ συγχωρήσεως. Τῷ ὀλίγον φιλοῦντι,	ὀλίγον	ἀφίεται· τῷ δὲ πολὺ φιλοῦντι,
[18]	πλείονα φιλεῖν τὸν συγχωρητήν· ὁ	ὀλίγον	ἐαθείς, ἢ μᾶλλον ὁ τὰ
[19]	τὴν ἀγάπην περὶ συγχωρήσεως. Τῷ	ὀλίγον	φιλοῦντι, ὀλίγον ἀφίεται· τῷ δὲ
[10]	ἁμαρτιῶν, φυγαδεύσας ἀπ´ ἐμοῦ πᾶν	ἔργον	ἀτοπίας, διότι οὐράνιος καὶ ἄχραντος
[14]	τί κόπους παρέχετε τῇ γυναικί;	Ἔργον	γὰρ καλὸν εἰργάσατο εἰς ἐμέ·
[11]	Τῷ ῥήματι ἅπαντας ἁγιάζει θεϊκῶς.	Ἔργον	πλῆρες ἐπαίνου καὶ σφόδρα ὠφέλιμον
[9]	ἀγαθῆς σου προσδοκίας, ὡς οἶμαι,	συνεργόν	με εὑρήσεις. ~Ἰδοῦσα δὲ ἡ
[2]	εἰσέλθω πρὸς τὸν εὐεργέτην; Τίνα	συνεργὸν	τῆς τοιαύτης ἀγαθῆς μου προθέσεως
[13]	ἄριστον· ἀλλ´ ὁρῶ Θεὸν μέγαν	δημιουργόν,	τὰ σύμπαντα τῷ λόγῳ συστησάμενον.
[4]	ἀσπίδα ἐν σπηλαίῳ, καὶ τὴν	ῥάβδον	τοῦ Ἀαρών, τὴν θήξει βλαστήσασαν
[2]	τοῦτο λογιζομένη, ὅτι ἐὰν μὴ	σχεδὸν	τὸ πρόσωπον ποιήσω σιδηροῦν ἢ
[10]	ὀπίσω τῆς ἀχράντου ὡραιότητος αὐτοῦ·	εἶδον	γὰρ ἐν ὀφθαλμοῖς μου ἰάματα
[10]	θηρεύουσα εἰς αὐτὸν τὸν μιασμόν.	Εἶδον	δὲ αἰφνίδιον τὸν ἅγιον ἐκεῖνον
[16]	τελείας σου ψυχῆς γενομένης πρὸς	Θεόν;	Ἢ τίς οὕτως ἀγαπᾷ, ὥσπερ
[13]	καλέσας εἰς ἄριστον· ἀλλ´ ὁρῶ	Θεὸν	μέγαν δημιουργόν, τὰ σύμπαντα τῷ
[13]	ἰδοὺ ὁρῶ ἐν ὀφθαλμοῖς ἀληθείας,	Θεὸν	μέγαν καὶ ἅγιον, ὁρώμενον ἐν
[11]	καλῶς πιστευσάντων εἰς τὸν ἅγιον	Θεόν.	Μικρὰν δὲ συμβουλίαν συμβουλεύσω σοι
[4]	ὅπως φθάσω ἐν τάχει· τὸν	Θεόν	σου τὸν δώσαντα τηλικαύτην δύναμιν
[2]	ἁμαρτίας, κἀγὼ διὰ τοὺς πολλοὺς	Θεὸν	σωτηρίας οὐκ ἐγνώρισα. Ἀλλὰ νῦν
[6]	καλῇ ἀποκρίσει· φοβήθητι, ἄνθρωπε, τὸν	Θεὸν	τὸν ἅγιον, τὸν τὸν Ἀβραὰμ
[6]	φίλτρῳ. (Φοβήθητι οὖν, ἄνθρωπε, τὸν	Θεὸν	τὸν ἄχραντον, καὶ ἀνάψυξον δή
[8]	δὲ διαλεχθῆναι. Φοβήθητι, ἄνθρωπε, τὸν	Θεὸν	τὸν ἄχραντον, καὶ ἐλέησόν με,
[4]	καιομένῃ, βάτῳ μὴ καυσάσῃ· τὸν	Θεὸν	τὸν δώσαντα ἐκλάμψαι εἰς πρόσωπον
[6]	δώδεκα φυλάς· φοβήθητι, ἄνθρωπε, τὸν	Θεὸν	τὸν δώσαντα τῇ Ἄννᾳ τὸν
[6]	ψυχῆς· φοβήθητι, ἄνθρωπε, τὸν δίκαιον	Θεὸν	τὸν ῥυσάμενον τὴν ἀμνάδα Σωσάνναν
[19]	τοὺς κατασκόπους, πιστεύσασαν ἀκριβῶς εἰς	Θεὸν	τῶν πατέρων, πῶς αὐτὴν διέσωσεν
[4]	καὶ λέγουσα τῷ μυρεψῷ· τὸν	Θεὸν	τῶν πατέρων φοβήθητι, ἄνθρωπε, καὶ
[1]	ψυχῆς, πρὸς ἰατρὸν τερπνὸν καὶ	ἀγαθόν,	εἰς οἶκον ἑστιάσεως, ἔνθα ὁ
[2]	ποθουμένου θησαυροῦ ὑπ´ ἐμοῦ προδότην	ἀγαθὸν	εὑρεῖν δυνήσομαι; Ἄνθρωπον, ἐν σπουδῇ
[8]	σοι τὰ κρυπτά μου; Μύρον	ἦλθον	ὠνήσασθαι, οὐχὶ δὲ διαλεχθῆναι. Φοβήθητι,
[6]	τρόπον ἐπειγόμενος εἰς τὸν ἐκείνου	πόθον	ἐκλύεσθαι. Τοιοῦτος γάρ ἐστιν ὁ
[5]	καὶ τοιούτῳ ἐκτήσω; Ὅτι εἰς	πόθον	με ἤγαγες ἰδεῖν αὐτόν, ὧ
[14]	Θεὸς ὑπάρχων προγνώστης, ἐδήλωσε τὸν	πόθον	τῆς ψυχῆς αὐτῆς, οὐκ ἄδηλα
[6]	Λοιπὸν ἀπόλυέ με, τὸν ἄξιον	μισθὸν	κομιζόμενος, ἵνα μὴ παραίτιός μοι
[14]	φθαρτοῦ τὸν ἄφθαρτον καὶ μένοντα	μισθόν.	Οὐχ οὕτως ἦν τὸ μύρον
[2]	μου αἰσχύνης τῆς ἀναιδείας προκρῖναι	ἀναγκαῖον·	νῦν καιρὸς τὰ τῆς προλαβούσης
[3]	τοῖς ἐμοῖς δάκρυσι; Ταῦτα γὰρ	ἀναγκαῖον	πρὸς κατάνυξιν (ἁρμόζειν. Δώσω τιμὰς
[6]	τῆς ψυχῆς· φοβήθητι, ἄνθρωπε, τὸν	δίκαιον	Θεὸν τὸν ῥυσάμενον τὴν ἀμνάδα
[3]	ὁ νέος σου ἐραστής, ὦ	γύναιον;	Βούλομαι γὰρ πυθέσθαι· ἡ γὰρ
[16]	φίλτρον θερμῆς σου προθέσεως; Ὦ	γύναιον,	πῶς δοξάσω τὴν μεγάλην πόθησιν
[6]	μοι τίς ἐστιν. ~(Ἔλεγε τὸ	γύναιον·	τί με βιάζῃ, οὕτως ἀκριβῶς
[3]	πρόθεσιν ἔχον τὸ θαυμαστὸν ἐκεῖνο	γύναιον,	τὸν καιρὸν παρετήρει, ἔχουσα ἐν
[2]	ὅπως πάντα νεανίαν εὐσταλῆ καὶ	ὡραῖον	ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτὴν ἐραστήν, πολλοὺς
[10]	μιασμόν. Εἶδον δὲ αἰφνίδιον τὸν	ἅγιον	ἐκεῖνον τὸν φανέντα ἐπὶ γῆς
[11]	εἴσελθε θαρσαλέως πρὸς αὐτὸν τὸν	ἅγιον	ἐν πολλῇ ταπεινώσει, καθὼς αὐτὴ
[11]	τῶν καλῶς πιστευσάντων εἰς τὸν	ἅγιον	Θεόν. Μικρὰν δὲ συμβουλίαν συμβουλεύσω
[13]	ὀφθαλμοῖς ἀληθείας, Θεὸν μέγαν καὶ	ἅγιον,	ὁρώμενον ἐν τῇ ἡμετέρᾳ σαρκὶ
[6]	φοβήθητι, ἄνθρωπε, τὸν Θεὸν τὸν	ἅγιον,	τὸν τὸν Ἀβραὰμ καλέσαντα καὶ
[3]	ἐστί σου (ὁ ἐραστής, ἢ	παιδίον	τυγχάνει μεγιστάνων; Ἢ πάλιν ὑπερέχων
[10]	αὐτὸν τὸν μιασμόν. Εἶδον δὲ	αἰφνίδιον	τὸν ἅγιον ἐκεῖνον τὸν φανέντα
[17]	παρεληλυθότα σαφῶς ἐπιστάμενον, καὶ προφήτην	τέλειον.	Νῦν δὲ ἐπέστην ὅτι οὔτε
[6]	αὐτοῦ ἀόρατός ἐστι, καὶ τὸ	βασίλειον	αὐτοῦ ἀδιάδοχον μένει. Λοιπὸν ἀπόλυέ
[10]	τῶν ἐμῶν ὀφλημάτων δοῦναι τὸ	γραμματεῖον	τῷ ἀγαθῷ συγχωρητῇ. Οἶδα ὅτι
[15]	γεγονότες ἄνθρωποι, σὺν βρώμασι θεωρίαν	ἤσθιον,	(ξένον θαῦμα ὁρῶντες, ἐν ἀρίστῳ
[14]	ὑμῖν· ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ	εὐαγγέλιον	τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ,
[11]	δῶρον. Ἰδοὺ μύρον βασιλικὸν ἐκλεκτὸν	τίμιον,	ἄξιον τοῦ Σωτῆρος δέδωκά σοι,
[3]	δός μοι μύρον ἐκλεκτὸν βασιλικὸν	τίμιον,	ὅπως μὴ εὑρεθῇ τὸ ἴσον
[11]	πρόθεσιν. Μέγαν ἄφνω ἐραστὴν ἐκτήσω	οὐράνιον.	Τῷ ῥήματι ἅπαντας ἁγιάζει θεϊκῶς.
[2]	ἀγρεύουσα τὰς ψυχὰς εἰς κρίσιν	αἰώνιον.	Νῦν σπουδάσαι ὀφείλω ταχὺ πορευθῆναι
[6]	μένει. Λοιπὸν ἀπόλυέ με, τὸν	ἄξιον	μισθὸν κομιζόμενος, ἵνα μὴ παραίτιός
[3]	ἄρα δυνήσομαι εὑρεῖν μύρον ἐκλεκτόν,	ἄξιον	τοῦ Ἰατροῦ τοῦ μεγάλου καὶ
[11]	Ἰδοὺ μύρον βασιλικὸν ἐκλεκτὸν τίμιον,	ἄξιον	τοῦ Σωτῆρος δέδωκά σοι, ὦ
[2]	σκάνδαλον πολλῶν, ποιήσω λέντιον ἤτοι	προμάξιον,	καὶ τὰ ἐμὰ βλέφαρα τὰ
[3]	ἱκανὸς ἐξ αὐτῶν ὑπάρχει τις,	ἀντάξιον	δῶρόν σοι παρασχεῖν, οὗ ζητεῖς
[2]	καλούσης ἡμᾶς καθορᾶν εἰς θέαν	ἐξαίσιον.	Θέαν φημὶ ἐγὼ ἐκεῖνο τὸ
[2]	τὴν ἁμαρτίαν· αὐτὴν μόνον εἰς	καθάρσιον	ψυχῆς εἰσπράττεσθαι ἐπίσταται. Εἴπω αὐτῷ
[2]	καὶ εἰς σκάνδαλον πολλῶν, ποιήσω	λέντιον	ἤτοι προμάξιον, καὶ τὰ ἐμὰ
[6]	τὸν Ἀβραὰμ καλέσαντα καὶ τὸν	υἱὸν	αὐτοῦ Ἰσαὰκ δοξάσαντα, ὡσαύτως καὶ
[16]	πιστοτάτη, πῶς ἐγὼ ἐπαινέσω τὸ	ὑπέρογκον	φίλτρον θερμῆς σου προθέσεως; Ὦ
[3]	πιστεύουσιν, ὅπως δώσει μοι μύρον	βασιλικὸν	ἐκλεκτὸν εἰς τιμὴν τοῦ Ἰατροῦ,
[6]	νεανία, καὶ δὸς τὸ ἀλάβαστρον	βασιλικὸν	ἐκλεκτόν, καθὼς ἤδη προεῖπον. Εἰ
[11]	σου τὸ δῶρον. Ἰδοὺ μύρον	βασιλικὸν	ἐκλεκτὸν τίμιον, ἄξιον τοῦ Σωτῆρος
[9]	ἀσμενίσας παράσχω σοι, ὅπερ ζητεῖς	βασιλικὸν	μύρον· οὐ μὴν δὲ καὶ
[3]	μυρεψέ· δός μοι μύρον ἐκλεκτὸν	βασιλικὸν	τίμιον, ὅπως μὴ εὑρεθῇ τὸ
[3]	γύναι, προσενεγκεῖν τὸ μύρον τὸ	βασιλικὸν	τὸ ἐκλεκτόν; Τί δύναται ἐκεῖνος
[13]	αὐτῆς ταῦτα, κατέφθασεν εἰς τὸν	οἶκον,	ἔνθα ὁ Χριστὸς ἀνέκειτο, καὶ
[1]	ἰατρὸν τερπνὸν καὶ ἀγαθόν, εἰς	οἶκον	ἑστιάσεως, ἔνθα ὁ συγχωρητὴς τῶν
[19]	τῆς ἀγνοίας σου. Εἰς τὸν	οἶκόν	σου αὐτὸς τιμῶν με ἐκάλεσας,
[2]	τὸ δῶρον ἐκεῖνο· οὔτε γὰρ	φορτικὸν	εἶναι δοκεῖ, ἤγουν πρὸς βρῶσιν
[2]	στιλβωθέντας εἰς τέρψιν καὶ εἰς	σκάνδαλον	πολλῶν, ποιήσω λέντιον ἤτοι προμάξιον,
[14]	παρέχετε τῇ γυναικί; Ἔργον γὰρ	καλὸν	εἰργάσατο εἰς ἐμέ· πάντοτε γὰρ
[3]	αὐτῶν. Πωλῆσαι θέλω κἀγώ, ὅμως	ἤθελον	μαθεῖν, τίνι αὐτὸ ἀπάγεις ἐν
[10]	εὑροῦσα, καὶ τοιοῦτον ἰατρόν, οὐκ	ὤφειλον	ῥᾳθυμεῖν. Οὐ χρῆν με ἀμελῆσαι
[10]	οὐκ ἔχω ποτὲ εὑρεῖν, οὔτε	ἄλλον	ἰατρὸν τοιοῦτον φιλάνθρωπον. Ἐγὼ δὲ
[10]	μεγάλη. Χάριν τίνος ἀμελῶ ἑαυτῆς;	Ἄλλον	καιρὸν τοιοῦτον οὐκ ἔχω ποτὲ
[3]	δὲ τὸν μυρεψὸν κατακρινῶ ἀφειδῶς,	μᾶλλον	δὲ ὁρκώσω αὐτὸν εἰς ὄνομα
[2]	οὖν ποιήσασα ἢ τί διασκεψαμένη,	μᾶλλον	δὲ προφασισαμένη, εἰσέλθω πρὸς τὸν
[11]	ἔργοις πορνικοῖς ἄχρωμος ἐτύγχανες, πόσῳ	μᾶλλον	ἐνταῦθα ὑπὲρ σωτηρίας; Μέλλουσι γὰρ
[2]	πρὸς σωτηρίαν. Τὴν οἰκείαν συνείδησιν	μᾶλλον	ἱκανωτέραν λογίσομαι, ἥτις οὔτε βασκανίαν
[18]	συγχωρητήν· ὁ ὀλίγον ἐαθείς, ἢ	μᾶλλον	ὁ τὰ πολλά; Ἀμφότεροι γὰρ
[10]	τοῖς αὐτῷ προσιοῦσι· καὶ τὸ	ὅλον	νεκροὺς ἐγείρων, καὶ πᾶσαν δαιμονικὴν
[1]	ὅλως πτωχὸν ἀπὸ πλουσίου, μήτε	ἁμαρτωλὸν	ἀπὸ δικαίου, τούτου ἕνεκεν κἀγώ,
[2]	ζιζανίων, ἵνα νικήσασα τοῦτον τὸν	πόλεμον,	ἁγνείας ἔνδυμα κομίσωμαι σὺν τῷ
[11]	Ἔργον πλῆρες ἐπαίνου καὶ σφόδρα	ὠφέλιμον	βούλει πρᾶξαι, ὦ γύναι, πάσαις
[4]	ἀέρος, καὶ στήσαντος λόγῳ τὸν	δρόμον	τῶν στοιχείων, ὥστε γενέσθαι μίαν
[4]	στῆσαι τὰ ὕδατα ὡς πέτραν	ἀκρότομον,	καὶ διαγαγεῖν τὸν λαὸν ἐν
[10]	ἄλλους θηρεύουσα εἰς αὐτὸν τὸν	μιασμόν.	Εἶδον δὲ αἰφνίδιον τὸν ἅγιον
[13]	προσευχήν· τὸ μύρον μου εἰς	ἱλασμὸν	γενήσεται, καὶ ἡ συντριβὴ τῆς
[13]	ψυχή, τρωθεῖσα εἰς τὸν μέγαν	ἱλασμόν	σου τὸν ἄχραντον. Τὴν κακίστην
[12]	Θεὸς ὁρᾷς ἐμῆς ψυχῆς τὸν	λογισμόν,	καὶ εἰς τί ἐγὼ ἠγόρασα
[13]	συντριβὴ τῆς καρδίας μου εἰς	φωτισμόν.	Ἐκ παιδόθεν ἀκήκοα ὅτι Θεὸς
[13]	δημιουργόν, τὰ σύμπαντα τῷ λόγῳ	συστησάμενον.	(Ἀμνάς εἰμι τῆς ποίμνης σου
[6]	ἄνθρωπε, τὸν δίκαιον Θεὸν τὸν	ῥυσάμενον	τὴν ἀμνάδα Σωσάνναν ἐκ λύκων
[17]	μέλλοντα καὶ τὰ παρεληλυθότα σαφῶς	ἐπιστάμενον,	καὶ προφήτην τέλειον. Νῦν δὲ
[13]	εὑρίσκει τὸν πυλῶνα τῆς οἰκίας	ἀνεῳγμένον,	καὶ εἰσῆλθε, καὶ ἀθρόως προσεγγίζει
[6]	Ἰακὼβ Ἰσραὴλ μετονομάσαντα, καὶ πατριάρχην	θέμενον	εἰς τὰς δώδεκα φυλάς· φοβήθητι,
[15]	τε καὶ αἰφνιδίως τὸ πρᾶγμα	γενόμενον·	γυνὴ πόρνη, ἄκλητος, εἰσελθοῦσα, ὄπισθεν
[4]	ἴδω ἐν τάχει τὸν μέγαν	ποθούμενον	ἐραστήν μοι ἄχραντον. ~Πάλιν ἀπεκρίνατο
[13]	ἀληθείας, Θεὸν μέγαν καὶ ἅγιον,	ὁρώμενον	ἐν τῇ ἡμετέρᾳ σαρκὶ σῶσαι
[15]	ἄνθρωποι, σὺν βρώμασι θεωρίαν ἤσθιον,	(ξένον	θαῦμα ὁρῶντες, ἐν ἀρίστῳ φανέν
[2]	τῆς καλῆς ἀναιδείας ὑπὲρ καιρὸν	ἐκεῖνον	τὸν τῆς ἐμῆς ἀπρεποῦς ἀναισχυντίας.
[10]	Εἶδον δὲ αἰφνίδιον τὸν ἅγιον	ἐκεῖνον	τὸν φανέντα ἐπὶ γῆς ἰατρὸν
[2]	χαρᾶς ἀπολύοντι. Πάντα οἶδεν, ἓν	μόνον	ἀγνοεῖ· μισθοὺς τῆς ἰατρείας οὐκ
[2]	ἐκ τῶν ἰαθέντων, πίστιν δὲ	μόνον	ἀπαιτεῖ, τὴν ἀποπλύνουσαν τὴν ἁμαρτίαν·
[12]	προσπίπτοντά σοι, Σωτήρ, οἰκείᾳ προαιρέσει.	Μόνον	γὰρ ἑώρακά σε ἐν πλατείαις
[10]	Καὶ οἶδα τοῦτο σαφῶς, ὅτι	μόνον	ἐγγίσω αὐτῷ, εὐθὺς ἁγιάζει με
[2]	τὴν ἀποπλύνουσαν τὴν ἁμαρτίαν· αὐτὴν	μόνον	εἰς καθάρσιον ψυχῆς εἰσπράττεσθαι ἐπίσταται.
[4]	ὅσας βούλει τιμὰς τοῦ ἀλαβάστρου.	Μόνον	ἐκλεκτὸν δός μοι, καὶ ἀπόλυσον
[2]	σωθῶ· ἀκούω γὰρ αὐτὸν μὴ	μόνον	εὐεργετεῖν δωρεάν, ἀλλὰ καὶ γνώστην
[3]	Δώσω τιμὰς δαψιλῶς, ἵνα τύχω	μόνον	τοῦ σκοποῦ. Καὶ αὐτὸν δὲ
[1]	ἐν θερμότητι ψυχῆς, πρὸς ἰατρὸν	τερπνὸν	καὶ ἀγαθόν, εἰς οἶκον ἑστιάσεως,
[14]	καὶ ὃ αὐτὴ ἐποίησεν εἰς	μνημόσυνον	αὐτῆς. ~Εἰς νοῦν λαβὼν ταῦτα,
[19]	γενεῶν τοῦτο ὃ ἐποίησεν εἰς	μνημόσυνον	αὐτῆς. Καὶ μαθόντες πάντες τὴν
[6]	οὕτως ἀκριβῶς ἐρωτῶν, ἅπερ οὐκ	ἐξὸν	μαθεῖν; Ὁρᾷς πῶς φλέγεταί μου
[15]	τὸ θαῦμα αὐτῆς, καὶ θέαμα	παράδοξον	καὶ ἡδύ. Πάντες οἱ Ἀρχάγγελοι
[6]	τὸν Θεὸν τὸν ἄχραντον, καὶ	ἀνάψυξον	δή με ἐν καλῇ ἀποκρίσει·
[7]	ὡραίῳ. Μὴ γένος δέ, ὡς	εἶπον,	ἐστὶ τοῦ Δαυΐδ, δικαίου βασιλέως,
[10]	καὶ ἄχραντος ὑπάρχει. Ἰδού, νεανία,	εἶπόν	σοι πάντα τὰ κρυπτὰ τῆς
[4]	ἡμέρας ὁμοῦ. Ἴδε ὅσα σοι	εἶπον·	τὸ ὄνομά σοι τοῦ Θεοῦ,
[6]	ἀλάβαστρον βασιλικὸν ἐκλεκτόν, καθὼς ἤδη	προεῖπον.	Εἰ εἴδῃς, ὦ ἄνθρωπε, φλόγα
[10]	(μετὰ πόθου ἠκριβεύσατο μαθεῖν· καὶ	λοιπὸν	ἀπεκρίνατο· ὥς γε οἶμαι οὐδένα
[6]	τὸ βασίλειον αὐτοῦ ἀδιάδοχον μένει.	Λοιπὸν	ἀπόλυέ με, τὸν ἄξιον μισθὸν
[19]	δὲ πολὺ φιλοῦντι, πολὺ συγχωρεῖται.	Λοιπὸν	μὴ σκανδαλισθῇς περὶ τῆς σωτηρίας
[17]	ὁ Φαρισαῖος, σφοδρῶς ἐταράττετο. Μεταγινώσκων	λοιπόν,	ὅτι κέκληκε τὸν Χριστὸν εἰς
[10]	τῆς ἐμῆς καρδίας. Δός μοι	λοιπὸν	τὸ μύρον· ἱκανὴ ὥρα ἐστίν,
[4]	τῶν αὐτῷ εὐαρεστησάντων. Δός μοι	λοιπὸν	τὸ μύρον, καὶ λάβε ὅσας
[2]	ὀφθαλμῶν εἰς ῥεῖθρα δακρύων· καὶ	λοιπὸν	τοῖς ἴχνεσι τοῦ ἁγίου Ἰατροῦ
[2]	με τῶν θανατικῶν μύρων ἐπιλαθέσθαι	λοιπὸν	τοῦ καιροῦ καλοῦντος εἰς τοῦτο,
[6]	καὶ μέλλεις τὸν ἴσον ἐμοὶ	τρόπον	ἐπειγόμενος εἰς τὸν ἐκείνου πόθον
[19]	Ἰσραὴλ ταῖς δώδεκα. Τὸν αὐτὸν	τρόπον	νῦν καὶ αὐτὴν ἐδεξάμην. Ἐν
[13]	σωθῆναι θέλουσα προσέπεσα, καθ´ ὃν	τρόπον	τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοί. Δέξαι, Χριστέ,
[19]	καὶ ἐξομολογουμένους τὸν τῶν ψυχῶν	ῥύπον	δάκρυσιν ἐκκαθάραι, καὶ τυχεῖν τῆς
[2]	ἐμοῦ προδότην ἀγαθὸν εὑρεῖν δυνήσομαι;	Ἄνθρωπον,	ἐν σπουδῇ καὶ θορύβῳ ὑπάρχουσα
[10]	εὑρεῖν, οὔτε ἄλλον ἰατρὸν τοιοῦτον	φιλάνθρωπον.	Ἐγὼ δὲ οὕτω πέπεισμαι ὅτι
[15]	τοὺς πόδας κατεφίλει! Σεραφεὶμ τὸ	πρόσωπον	καλύπτει ἐν πτέρυξι, καὶ γυνὴ
[4]	Θεὸν τὸν δώσαντα ἐκλάμψαι εἰς	πρόσωπον	Μωυσέως ἐν τῷ ὄρει δόξαν
[2]	ὅτι ἐὰν μὴ σχεδὸν τὸ	πρόσωπον	ποιήσω σιδηροῦν ἢ χαλκοῦν, σωθῆναι
[11]	ἑνὸς τῶν Φαρισαίων, εἶναι αὐτὸν	σήμερον.	Πορεύου ἐν εἰρήνῃ, εἴσελθε μετὰ
[14]	ἄδηλα μένειν τὰ ὀφλήματα, ἃ	πρότερον	διεπράξατο ἡ θαυμαστή, ποιήσας. Ἀλλὰ
[6]	βράδυνε· τάχα γὰρ καί σοι	συμφέρον	γενήσεται, καὶ μέλλεις τὸν ἴσον
[18]	οὐκ εὐθὺς ἀποτόμως ἐλέγχει τὸν	πονηρόν,	ἀλλ´ ἀνεξικάκως φέρει εἰς φῶς
[2]	ἐστὶ τῆς καλῆς ἀναιδείας ὑπὲρ	καιρὸν	ἐκεῖνον τὸν τῆς ἐμῆς ἀπρεποῦς
[10]	συγχωρεῖ ἐν πάσῃ (ἐξουσίᾳ. Τοιοῦτον	καιρὸν	εὑροῦσα, καὶ τοιοῦτον ἰατρόν, οὐκ
[6]	ἡ παρ´ αὐτοῦ ἴασις. Ἀριθμῷ	καιρὸν	ἔχει τοῦτον πολιτεύεσθαι ἐπὶ τῆς
[3]	τὸ θαυμαστὸν ἐκεῖνο γύναιον, τὸν	καιρὸν	παρετήρει, ἔχουσα ἐν τῇ ψυχῇ
[10]	Χάριν τίνος ἀμελῶ ἑαυτῆς; Ἄλλον	καιρὸν	τοιοῦτον οὐκ ἔχω ποτὲ εὑρεῖν,
[2]	δι´ αὐτοῦ. Γινώσκω γὰρ τὸν	καιρὸν	τοῦτον σῳζομένων εἶναι· (ἐπειδὴ καὶ
[2]	μου τῷ σκοπῷ. Ἐγὼ νομίζω,	μικρόν	τι λαβοῦσα ἐν ταῖς χερσίν,
[2]	δὲ τῆς ζοφερᾶς νυκτὸς τὸ	πικρὸν	γαυρίαμα, δι´ ἧς ἔπραξα τὰ
[2]	σπορέως, τοῦ ἐν ἐμοὶ σπείραντος	σπόρον	ἀκαθαρσίας καὶ ζιζανίων, ἵνα νικήσασα
[2]	Θέαν φημὶ ἐγὼ ἐκεῖνο τὸ	θέατρον,	ὃ συνεστήσατο Ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις.
[10]	ἐκεῖνον τὸν φανέντα ἐπὶ γῆς	ἰατρὸν	καὶ σωτῆρα, καὶ ἡ ψυχή
[10]	Τοιοῦτον καιρὸν εὑροῦσα, καὶ τοιοῦτον	ἰατρόν,	οὐκ ὤφειλον ῥᾳθυμεῖν. Οὐ χρῆν
[1]	ἀναιδῶς, ἐν θερμότητι ψυχῆς, πρὸς	ἰατρὸν	τερπνὸν καὶ ἀγαθόν, εἰς οἶκον
[10]	ἔχω ποτὲ εὑρεῖν, οὔτε ἄλλον	ἰατρὸν	τοιοῦτον φιλάνθρωπον. Ἐγὼ δὲ οὕτω
[11]	σοι, ὦ πιστοτάτη γύναι. Ἄλλο	μέτρον	μύρου μείζονος τιμῆς οὐχ εὑρίσκω.
[10]	ἀγαθῷ συγχωρητῇ. Οἶδα ὅτι ἥμαρτον	ὑπέρμετρον,	καὶ οὐκ ἔστιν εἰκάσαι τὴν
[16]	πῶς ἐγὼ ἐπαινέσω τὸ ὑπέρογκον	φίλτρον	θερμῆς σου προθέσεως; Ὦ γύναιον,
[6]	Πείσθητι, νεανία, καὶ δὸς τὸ	ἀλάβαστρον	βασιλικὸν ἐκλεκτόν, καθὼς ἤδη προεῖπον.
[7]	κατέκρινας, ὅπως δώσω σοι τὸ	ἀλάβαστρον·	κἀγὼ δὲ πολλάκις ἠξίωσά σε
[8]	πάσῃ οὖν σεμνότητι δὸς τὸ	ἀλάβαστρον.	Μὴ βράδυνε, ἄνθρωπε, μὴ παραίτιός
[15]	στήθει βαστάζουσα, καὶ ἐν χερσὶν	ἀλάβαστρον	μύρου ἐκλεκτοῦ κατέχουσα· καὶ οὐκ
[3]	πρός τινα τῶν μυρεψῶν, ὠνήσασθαι	ἀλάβαστρον	μύρου. Καὶ δὴ πορευομένη, ἔλεγεν
[4]	ἄνθρωπε, καὶ δός μοι τὸ	ἀλάβαστρον,	ὅπως φθάσω ἐν τάχει· τὸν
[12]	ἡ γυνὴ τὸ τοῦ μύρου	ἀλάβαστρον,	ᾤχετο ἐν εὐφροσύνῃ καὶ ἔλεγεν
[10]	καὶ βιάζεις μαθεῖν, τίνι τὸ	μύρον	ἀπάγω. ~Ἔφη πρὸς τὴν γυναῖκα,
[3]	αὐτοὶ πιστεύουσιν, ὅπως δώσει μοι	μύρον	βασιλικὸν ἐκλεκτὸν εἰς τιμὴν τοῦ
[11]	Δεχθείη σου τὸ δῶρον. Ἰδοὺ	μύρον	βασιλικὸν ἐκλεκτὸν τίμιον, ἄξιον τοῦ
[3]	ἑαυτῇ· ποῦ ἄρα δυνήσομαι εὑρεῖν	μύρον	ἐκλεκτόν, ἄξιον τοῦ Ἰατροῦ τοῦ
[7]	εἰς τὸ κάλλος ἐκείνου, ὥστε	μύρον	ἐκλεκτὸν ἀπαγαγεῖν τῷ ὡραίῳ. Μὴ
[3]	εἰρήνη σοι, μυρεψέ· δός μοι	μύρον	ἐκλεκτὸν βασιλικὸν τίμιον, ὅπως μὴ
[14]	ἔχετε· βαλοῦσα γὰρ αὕτη τὸ	μύρον	ἐπὶ τῆς κεφαλῆς μου, πρὸς
[14]	μισθόν. Οὐχ οὕτως ἦν τὸ	μύρον	εὐῶδες, πρὸς τὸ μύρον τοῦ
[14]	ἀνθρώπων, καὶ ἔλαβεν ἀντὶ μύρου	μύρον	ζωῆς· ἀντὶ φθαρτοῦ τὸν ἄφθαρτον
[8]	εἰπεῖν σοι τὰ κρυπτά μου;	Μύρον	ἦλθον ὠνήσασθαι, οὐχὶ δὲ διαλεχθῆναι.
[10]	καρδίας. Δός μοι λοιπὸν τὸ	μύρον·	ἱκανὴ ὥρα ἐστίν, ἀφ´ οὗ
[14]	τοῦ ῥήματος τοῦ Χριστοῦ. Προσήνεγκε	μύρον	καὶ ἀγάπην, καὶ ἐδέξατο τῶν
[4]	εὐαρεστησάντων. Δός μοι λοιπὸν τὸ	μύρον,	καὶ λάβε ὅσας βούλει τιμὰς
[13]	ἐμὴ ἀναίδεια εἰς προσευχήν· τὸ	μύρον	μου εἰς ἱλασμὸν γενήσεται, καὶ
[12]	εἰς τί ἐγὼ ἠγόρασα τὸ	μύρον	οἶδας, Κύριε· ἵνα ἐλθοῦσα καὶ
[9]	παράσχω σοι, ὅπερ ζητεῖς βασιλικὸν	μύρον·	οὐ μὴν δὲ καὶ τῆς
[3]	πάντων βούλει, γύναι, προσενεγκεῖν τὸ	μύρον	τὸ βασιλικὸν τὸ ἐκλεκτόν; Τί
[14]	τὸ μύρον εὐῶδες, πρὸς τὸ	μύρον	τοῦ ῥήματος τοῦ Χριστοῦ. Προσήνεγκε
[2]	γὰρ μὴ ἀπαρέσκειν αὐτῷ τὸ	δῶρον	ἐκεῖνο· οὔτε γὰρ φορτικὸν εἶναι
[2]	γάρ με ἀποστραφῇ προσφέρουσαν τὸ	δῶρον	ἐκεῖνο, τότε γνώσομαι ὅτι οὐκ
[11]	ἔγγισον προθύμως. Δεχθείη σου τὸ	δῶρον.	Ἰδοὺ μύρον βασιλικὸν ἐκλεκτὸν τίμιον,
[6]	τοῦ με ἐπερωτῆσαι παρεῖχες τὸ	δῶρον	μετὰ τοῦ πρέποντος μισθοῦ. Διὸ
[3]	ἐξ αὐτῶν ὑπάρχει τις, ἀντάξιον	δῶρόν	σοι παρασχεῖν, οὗ ζητεῖς μύρου
[13]	κακίστην δυσωδίαν τῶν ἀνομιῶν μου	ἀπέλασον	τῇ σῇ χάριτι. Ἀντὶ μύρου,
[4]	βλαστήσασαν κάρυα ἐν τῇ σκηνῇ	ἀναμέσον	τῶν ῥάβδων· ἐν φωνῇ τῇ
[8]	τὸν Θεὸν τὸν ἄχραντον, καὶ	ἐλέησόν	με, καὶ ἀπόλυσόν με ταχύ,
[3]	τίμιον, ὅπως μὴ εὑρεθῇ τὸ	ἴσον	αὐτοῦ πώποτε· ᾧ γὰρ αὐτὸ
[6]	ἐμῆς ἐπιθυμίας παρέλθῃ, καὶ τὸν	ἴσον	ἐκείνου οὐ μὴ εὑρήσω ποτέ·
[6]	συμφέρον γενήσεται, καὶ μέλλεις τὸν	ἴσον	ἐμοὶ τρόπον ἐπειγόμενος εἰς τὸν
[11]	ἐν εἰρήνῃ, εἴσελθε μετὰ χαρᾶς,	ἔγγισον	προθύμως. Δεχθείη σου τὸ δῶρον.
[13]	μου πλημμελημάτων, ἐν δάκρυσιν ἀποπλύνας,	καθάρισον.	Ἡ σὴ χάρις ἀνέῳξε τὸ
[4]	Μόνον ἐκλεκτὸν δός μοι, καὶ	ἀπόλυσον	δή με, ὅπως ἴδω ἐν
[8]	ἄχραντον, καὶ ἐλέησόν με, καὶ	ἀπόλυσόν	με ταχύ, ὅπως φθάσω ἐν
[7]	πυθέσθαι βουλόμενος περὶ τοῦ ἀλαβάστρου·	ἄκουσόν	μου, ὦ γύναι· πολλά με
[19]	πρὸς αὐτόν· καλῶς, φησίν, ἔκρινας.	Ἄκουσον	οὖν, εἴπω σοι περὶ τῆς
[9]	τις σοι δοκεῖ φθόνος συνεῖναι,	φανέρωσόν	μοι τὸν εὐεργέτην σου· ᾧπερ
[6]	τὸν Θεὸν τὸν ἅγιον, τὸν	τὸν	Ἀβραὰμ καλέσαντα καὶ τὸν υἱὸν
[10]	τὸν μιασμόν. Εἶδον δὲ αἰφνίδιον	τὸν	ἅγιον ἐκεῖνον τὸν φανέντα ἐπὶ
[11]	καταπτύσασα, εἴσελθε θαρσαλέως πρὸς αὐτὸν	τὸν	ἅγιον ἐν πολλῇ ταπεινώσει, καθὼς
[11]	ὁσίων τῶν καλῶς πιστευσάντων εἰς	τὸν	ἅγιον Θεόν. Μικρὰν δὲ συμβουλίαν
[6]	ἀποκρίσει· φοβήθητι, ἄνθρωπε, τὸν Θεὸν	τὸν	ἅγιον, τὸν τὸν Ἀβραὰμ καλέσαντα
[6]	ἀδιάδοχον μένει. Λοιπὸν ἀπόλυέ με,	τὸν	ἄξιον μισθὸν κομιζόμενος, ἵνα μὴ
[2]	τοῦ φωτὸς καὶ τῆς ζωῆς	τὸν	ἀρχηγόν, δι´ ὃν χάριτος ἀγγελικῆς
[19]	ταῖς φυλαῖς Ἰσραὴλ ταῖς δώδεκα.	Τὸν	αὐτὸν τρόπον νῦν καὶ αὐτὴν
[6]	γὰρ ἐπεγίνωσκες τῆς ἐμῆς καρδίας	τὸν	ἀφανῆ ἔρωτα, πρὸ τοῦ με
[14]	μύρου μύρον ζωῆς· ἀντὶ φθαρτοῦ	τὸν	ἄφθαρτον καὶ μένοντα μισθόν. Οὐχ
[1]	Κυρίου ἡμῶν, τῶν ἀνυμνούντων εὐσεβῶς	τὸν	ἄχραντον Δεσπότην, ἠξιώθην κἀγώ, ἀνάξιος
[6]	(Φοβήθητι οὖν, ἄνθρωπε, τὸν Θεὸν	τὸν	ἄχραντον, καὶ ἀνάψυξον δή με
[8]	διαλεχθῆναι. Φοβήθητι, ἄνθρωπε, τὸν Θεὸν	τὸν	ἄχραντον, καὶ ἐλέησόν με, καὶ
[13]	εἰς τὸν μέγαν ἱλασμόν σου	τὸν	ἄχραντον. Τὴν κακίστην δυσωδίαν τῶν
[6]	θλίψει τῆς ψυχῆς· φοβήθητι, ἄνθρωπε,	τὸν	δίκαιον Θεὸν τὸν ῥυσάμενον τὴν
[4]	τοῦ ἀέρος, καὶ στήσαντος λόγῳ	τὸν	δρόμον τῶν στοιχείων, ὥστε γενέσθαι
[4]	βάτῳ μὴ καυσάσῃ· τὸν Θεὸν	τὸν	δώσαντα ἐκλάμψαι εἰς πρόσωπον Μωυσέως
[6]	φυλάς· φοβήθητι, ἄνθρωπε, τὸν Θεὸν	τὸν	δώσαντα τῇ Ἄννᾳ τὸν Σαμουήλ,
[4]	ἐν τάχει· τὸν Θεόν σου	τὸν	δώσαντα τηλικαύτην δύναμιν ἐν χειρὶ
[6]	ἴσον ἐμοὶ τρόπον ἐπειγόμενος εἰς	τὸν	ἐκείνου πόθον ἐκλύεσθαι. Τοιοῦτος γάρ
[9]	δοκεῖ φθόνος συνεῖναι, φανέρωσόν μοι	τὸν	εὐεργέτην σου· ᾧπερ κἀγὼ προθύμως
[2]	μᾶλλον δὲ προφασισαμένη, εἰσέλθω πρὸς	τὸν	εὐεργέτην; Τίνα συνεργὸν τῆς τοιαύτης
[4]	ἀλάβαστρον, ὅπως φθάσω ἐν τάχει·	τὸν	Θεόν σου τὸν δώσαντα τηλικαύτην
[6]	ἐν καλῇ ἀποκρίσει· φοβήθητι, ἄνθρωπε,	τὸν	Θεὸν τὸν ἅγιον, τὸν τὸν
[6]	φιλομανεῖ φίλτρῳ. (Φοβήθητι οὖν, ἄνθρωπε,	τὸν	Θεὸν τὸν ἄχραντον, καὶ ἀνάψυξον
[8]	οὐχὶ δὲ διαλεχθῆναι. Φοβήθητι, ἄνθρωπε,	τὸν	Θεὸν τὸν ἄχραντον, καὶ ἐλέησόν
[4]	φλογὶ καιομένῃ, βάτῳ μὴ καυσάσῃ·	τὸν	Θεὸν τὸν δώσαντα ἐκλάμψαι εἰς
[6]	τὰς δώδεκα φυλάς· φοβήθητι, ἄνθρωπε,	τὸν	Θεὸν τὸν δώσαντα τῇ Ἄννᾳ
[4]	ψυχῇ, καὶ λέγουσα τῷ μυρεψῷ·	τὸν	Θεὸν τῶν πατέρων φοβήθητι, ἄνθρωπε,
[6]	τῆς ἐμῆς ἐπιθυμίας παρέλθῃ, καὶ	τὸν	ἴσον ἐκείνου οὐ μὴ εὑρήσω
[6]	σοι συμφέρον γενήσεται, καὶ μέλλεις	τὸν	ἴσον ἐμοὶ τρόπον ἐπειγόμενος εἰς
[3]	ἔχον τὸ θαυμαστὸν ἐκεῖνο γύναιον,	τὸν	καιρὸν παρετήρει, ἔχουσα ἐν τῇ
[2]	ἁγνισθεῖσαν δι´ αὐτοῦ. Γινώσκω γὰρ	τὸν	καιρὸν τοῦτον σῳζομένων εἶναι· (ἐπειδὴ
[4]	ὡς πέτραν ἀκρότομον, καὶ διαγαγεῖν	τὸν	λαὸν ἐν ξηρῷ κονιορτῷ. Ὁρκίζω
[12]	ὡς Θεὸς ὁρᾷς ἐμῆς ψυχῆς	τὸν	λογισμόν, καὶ εἰς τί ἐγὼ
[13]	μου ἡ ψυχή, τρωθεῖσα εἰς	τὸν	μέγαν ἱλασμόν σου τὸν ἄχραντον.
[8]	ταχύ, ὅπως φθάσω ἐν σπουδῇ	τὸν	μέγαν μου ἐραστήν. Ἐν πάσῃ
[4]	με, ὅπως ἴδω ἐν τάχει	τὸν	μέγαν ποθούμενον ἐραστήν μοι ἄχραντον.
[10]	καὶ ἄλλους θηρεύουσα εἰς αὐτὸν	τὸν	μιασμόν. Εἶδον δὲ αἰφνίδιον τὸν
[3]	τοῦ σκοποῦ. Καὶ αὐτὸν δὲ	τὸν	μυρεψὸν κατακρινῶ ἀφειδῶς, μᾶλλον δὲ
[13]	~Λεγούσης αὐτῆς ταῦτα, κατέφθασεν εἰς	τὸν	οἶκον, ἔνθα ὁ Χριστὸς ἀνέκειτο,
[19]	περὶ τῆς ἀγνοίας σου. Εἰς	τὸν	οἶκόν σου αὐτὸς τιμῶν με
[14]	Σωτήρ, Θεὸς ὑπάρχων προγνώστης, ἐδήλωσε	τὸν	πόθον τῆς ψυχῆς αὐτῆς, οὐκ
[1]	τὰ πολλὰ νάματα, οὐδέποτε κωλύει	τὸν	ποθοῦντα δαψιλῶς ἀπολαύειν καθαρῶν ὑδάτων
[2]	καὶ ζιζανίων, ἵνα νικήσασα τοῦτον	τὸν	πόλεμον, ἁγνείας ἔνδυμα κομίσωμαι σὺν
[18]	Πλάστης, οὐκ εὐθὺς ἀποτόμως ἐλέγχει	τὸν	πονηρόν, ἀλλ´ ἀνεξικάκως φέρει εἰς
[13]	ὁ Χριστὸς ἀνέκειτο, καὶ εὑρίσκει	τὸν	πυλῶνα τῆς οἰκίας ἀνεῳγμένον, καὶ
[6]	φοβήθητι, ἄνθρωπε, τὸν δίκαιον Θεὸν	τὸν	ῥυσάμενον τὴν ἀμνάδα Σωσάνναν ἐκ
[6]	Θεὸν τὸν δώσαντα τῇ Ἄννᾳ	τὸν	Σαμουήλ, πόνῳ προσευξαμένῃ ἐν τῇ
[18]	ἑκατέρων; Τίς ὀφείλει πλείονα φιλεῖν	τὸν	συγχωρητήν· ὁ ὀλίγον ἐαθείς, ἢ
[3]	Σίμων, εἷς τῶν Φαρισαίων, κέκληκε	τὸν	Σωτῆρα, ἠγάλλετο μεγάλως· καὶ δραμοῦσα
[2]	καλῆς ἀναιδείας ὑπὲρ καιρὸν ἐκεῖνον	τὸν	τῆς ἐμῆς ἀπρεποῦς ἀναισχυντίας. Ἐν
[6]	ἄνθρωπε, τὸν Θεὸν τὸν ἅγιον,	τὸν	τὸν Ἀβραὰμ καλέσαντα καὶ τὸν
[19]	ἡμᾶς μιμητὰς γενέσθαι, καὶ ἐξομολογουμένους	τὸν	τῶν ψυχῶν ῥύπον δάκρυσιν ἐκκαθάραι,
[6]	τὸν τὸν Ἀβραὰμ καλέσαντα καὶ	τὸν	υἱὸν αὐτοῦ Ἰσαὰκ δοξάσαντα, ὡσαύτως
[10]	δὲ αἰφνίδιον τὸν ἅγιον ἐκεῖνον	τὸν	φανέντα ἐπὶ γῆς ἰατρὸν καὶ
[17]	ἐταράττετο. Μεταγινώσκων λοιπόν, ὅτι κέκληκε	τὸν	Χριστὸν εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ
[19]	μιμητὰς γενέσθαι, καὶ ἐξομολογουμένους τὸν	τῶν	ψυχῶν ῥύπον δάκρυσιν ἐκκαθάραι, καὶ
[13]	καρδίας· οἶδα γὰρ ὅτι οὐδὲν	ἀδύνατον	παρὰ σοί· δύνασαι δὲ πάντα.
[15]	τῶν παρεστώτων. Ἀλλ´ ὑπῆρχε πᾶσι	γλυκύτατον	τὸ θαῦμα αὐτῆς, καὶ θέαμα
[1]	ἄν τις εἴποι πώποτε, ὡς	ἀπόβλητον	ἡ χάρις τινὰ καθίστησι τῶν
[2]	καὶ αἰωνίῳ μύρῳ, κομίσασθαι ζωὴν	ἀναμάρτητον.	Ἀνθρώποις ἤρεσα διὰ τῆς μισουμένης
[4]	ἐν τῷ ὄρει δόξαν τὴν	ἀπρόσιτον·	τὴν ἁγίαν κιβωτὸν τὴν στήσασαν
[3]	ποῦ ἄρα δυνήσομαι εὑρεῖν μύρον	ἐκλεκτόν,	ἄξιον τοῦ Ἰατροῦ τοῦ μεγάλου
[7]	τὸ κάλλος ἐκείνου, ὥστε μύρον	ἐκλεκτὸν	ἀπαγαγεῖν τῷ ὡραίῳ. Μὴ γένος
[3]	σοι, μυρεψέ· δός μοι μύρον	ἐκλεκτὸν	βασιλικὸν τίμιον, ὅπως μὴ εὑρεθῇ
[4]	βούλει τιμὰς τοῦ ἀλαβάστρου. Μόνον	ἐκλεκτὸν	δός μοι, καὶ ἀπόλυσον δή
[3]	ὅπως δώσει μοι μύρον βασιλικὸν	ἐκλεκτὸν	εἰς τιμὴν τοῦ Ἰατροῦ, λαβὼν
[6]	καὶ δὸς τὸ ἀλάβαστρον βασιλικὸν	ἐκλεκτόν,	καθὼς ἤδη προεῖπον. Εἰ εἴδῃς,
[3]	τὸ μύρον τὸ βασιλικὸν τὸ	ἐκλεκτόν;	Τί δύναται ἐκεῖνος παρασχεῖν ἀντὶ
[11]	τὸ δῶρον. Ἰδοὺ μύρον βασιλικὸν	ἐκλεκτὸν	τίμιον, ἄξιον τοῦ Σωτῆρος δέδωκά
[1]	ἡμῶν, τῶν ἀνυμνούντων εὐσεβῶς τὸν	ἄχραντον	Δεσπότην, ἠξιώθην κἀγώ, ἀνάξιος ὑπάρχων,
[6]	οὖν, ἄνθρωπε, τὸν Θεὸν τὸν	ἄχραντον,	καὶ ἀνάψυξον δή με ἐν
[8]	Φοβήθητι, ἄνθρωπε, τὸν Θεὸν τὸν	ἄχραντον,	καὶ ἐλέησόν με, καὶ ἀπόλυσόν
[4]	τὸν μέγαν ποθούμενον ἐραστήν μοι	ἄχραντον.	~Πάλιν ἀπεκρίνατο ὁ μυρεψὸς τῇ
[13]	τὸν μέγαν ἱλασμόν σου τὸν	ἄχραντον.	Τὴν κακίστην δυσωδίαν τῶν ἀνομιῶν
[14]	μύρον ζωῆς· ἀντὶ φθαρτοῦ τὸν	ἄφθαρτον	καὶ μένοντα μισθόν. Οὐχ οὕτως
[10]	τῷ ἀγαθῷ συγχωρητῇ. Οἶδα ὅτι	ἥμαρτον	ὑπέρμετρον, καὶ οὐκ ἔστιν εἰκάσαι
[1]	χάρις ἐφήπλωται τοῖς ἅπασιν, ἀπολαύειν	ἕκαστον	καθ´ ὃ δ´ ἄν τις
[3]	δὲ τὴν πρόθεσιν ἔχον τὸ	θαυμαστὸν	ἐκεῖνο γύναιον, τὸν καιρὸν παρετήρει,
[13]	Σίμων, ὁ σὲ καλέσας εἰς	ἄριστον·	ἀλλ´ ὁρῶ Θεὸν μέγαν δημιουργόν,
[17]	Μεταγινώσκων λοιπόν, ὅτι κέκληκε τὸν	Χριστὸν	εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐν
[18]	πρᾳότητι καὶ πολλῇ χρηστότητι αἰνιγμάτισεν	αὐτόν,	ἅπερ ἐλογίσατο· Σίμων, Σίμων, ἔχω
[3]	τύχω μόνον τοῦ σκοποῦ. Καὶ	αὐτὸν	δὲ τὸν μυρεψὸν κατακρινῶ ἀφειδῶς,
[2]	μόνῃ, καὶ οὕτως εἰσέλθω πρὸς	αὐτόν.	Ἐὰν γάρ με ἀποστραφῇ προσφέρουσαν
[3]	κατακρινῶ ἀφειδῶς, μᾶλλον δὲ ὁρκώσω	αὐτὸν	εἰς ὄνομα τοῦ Θεοῦ τῶν
[12]	τί δὴ ἐγὼ πορεύομαι ἰδεῖν	αὐτὸν	ἐν οἰκίᾳ τοῦ Σίμωνος· ἰδοὺ
[19]	ὀφείλει. Ὁ δὲ Κύριος πρὸς	αὐτόν·	καλῶς, φησίν, ἔκρινας. Ἄκουσον οὖν,
[12]	μου ἰατροῦ; Καὶ δὴ περιπτυξαμένη	αὐτόν,	μὴ ἐάσω, ἕως λάβω τὴν
[2]	προσπέσω καὶ σωθῶ· ἀκούω γὰρ	αὐτὸν	μὴ μόνον εὐεργετεῖν δωρεάν, ἀλλὰ
[2]	ταῖς χερσίν, οὕτω πορευθῆναι πρὸς	αὐτόν·	οὗτινος καὶ εὐπορεῖν οἴομαι· οἶμαι
[6]	φλέγεταί μου ἡ καρδία, πότε	αὐτὸν	ὄψομαι, καὶ ἐμπλήσει με χαρᾶς;
[11]	Σίμωνος, ἑνὸς τῶν Φαρισαίων, εἶναι	αὐτὸν	σήμερον. Πορεύου ἐν εἰρήνῃ, εἴσελθε
[11]	οὖν καταπτύσασα, εἴσελθε θαρσαλέως πρὸς	αὐτὸν	τὸν ἅγιον ἐν πολλῇ ταπεινώσει,
[10]	πορνείαις καὶ ἄλλους θηρεύουσα εἰς	αὐτὸν	τὸν μιασμόν. Εἶδον δὲ αἰφνίδιον
[19]	φυλαῖς Ἰσραὴλ ταῖς δώδεκα. Τὸν	αὐτὸν	τρόπον νῦν καὶ αὐτὴν ἐδεξάμην.
[5]	εἰς πόθον με ἤγαγες ἰδεῖν	αὐτόν,	ὧ γύναι· καὶ οὐ δύναμαι
[10]	(ἐξουσίᾳ. Τοιοῦτον καιρὸν εὑροῦσα, καὶ	τοιοῦτον	ἰατρόν, οὐκ ὤφειλον ῥᾳθυμεῖν. Οὐ
[10]	ἁμαρτίας συγχωρεῖ ἐν πάσῃ (ἐξουσίᾳ.	Τοιοῦτον	καιρὸν εὑροῦσα, καὶ τοιοῦτον ἰατρόν,
[10]	τίνος ἀμελῶ ἑαυτῆς; Ἄλλον καιρὸν	τοιοῦτον	οὐκ ἔχω ποτὲ εὑρεῖν, οὔτε
[10]	ποτὲ εὑρεῖν, οὔτε ἄλλον ἰατρὸν	τοιοῦτον	φιλάνθρωπον. Ἐγὼ δὲ οὕτω πέπεισμαι
[3]	τοὺς ἐραστὰς ὅλους· ἀλλ´ οὐ	τοσοῦτον	ἱκανὸς ἐξ αὐτῶν ὑπάρχει τις,
[17]	ἐγώ, φησίν, ἐδόκουν προφήτην εἶναι	τοῦτον,	εἰδότα τὰ μέλλοντα καὶ τὰ
[6]	αὐτοῦ ἴασις. Ἀριθμῷ καιρὸν ἔχει	τοῦτον	πολιτεύεσθαι ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ
[2]	αὐτοῦ. Γινώσκω γὰρ τὸν καιρὸν	τοῦτον	σῳζομένων εἶναι· (ἐπειδὴ καὶ ὁ
[2]	ἀκαθαρσίας καὶ ζιζανίων, ἵνα νικήσασα	τοῦτον	τὸν πόλεμον, ἁγνείας ἔνδυμα κομίσωμαι
[4]	δόξαν τὴν ἀπρόσιτον· τὴν ἁγίαν	κιβωτὸν	τὴν στήσασαν τὰ ῥεῖθρα τοῦ
[14]	διεπράξατο ἡ θαυμαστή, ποιήσας. Ἀλλὰ	πρῶτον	ὀφλήματα ἐκήρυξεν, ἔπειτα τὴν ἀγάπην
[3]	ἁμαρτίας. ~Ταύτην δὲ τὴν πρόθεσιν	ἔχον	τὸ θαυμαστὸν ἐκεῖνο γύναιον, τὸν
[6]	ἐστι, καὶ τὸ βασίλειον αὐτοῦ	ἀδιάδοχον	μένει. Λοιπὸν ἀπόλυέ με, τὸν
[18]	ὁ τὰ πολλά; Ἀμφότεροι γὰρ	ἔσχον	παρ´ αὐτοῦ τὴν ἄφεσιν. ~Ἀπεκρίνατο
[1]	καὶ πινέτω, μὴ διαστείλας ὅλως	πτωχὸν	ἀπὸ πλουσίου, μήτε ἁμαρτωλὸν ἀπὸ
[13]	εἰμι τῆς ποίμνης σου πλανωμένη·	ἐπίστρεψόν	με εἰς τὴν μάνδραν σου,
[3]	σκοποῦ. Καὶ αὐτὸν δὲ τὸν	μυρεψὸν	κατακρινῶ ἀφειδῶς, μᾶλλον δὲ ὁρκώσω
[2]	τὰ μὴ δέοντα. Δεῖ με	νῦν	ἀνταρσίαν κτήσασθαι κατὰ τοῦ μεγάλου
[17]	σαφῶς ἐπιστάμενον, καὶ προφήτην τέλειον.	Νῦν	δὲ ἐπέστην ὅτι οὔτε πρὸ
[2]	τῶν πολλῶν ἁρπαγήν, οὕτω καὶ	νῦν,	ἐὰν μή μου τοὺς ἔσωθεν
[2]	ἡ χαρὰ τῶν λυπουμένων ἐπεδήμησε·	νῦν	ἡ τῶν ἀσθενούντων ποικίλη ἀρρωστία
[2]	ἐμοῦ σωτηρίας ἡ ἑτοιμασία πάρεστι·	νῦν	ἡ χαρὰ τῶν λυπουμένων ἐπεδήμησε·
[19]	Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,	νῦν	καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς
[19]	ταῖς δώδεκα. Τὸν αὐτὸν τρόπον	νῦν	καὶ αὐτὴν ἐδεξάμην. Ἐν πίστει
[2]	Θεὸν σωτηρίας οὐκ ἐγνώρισα. Ἀλλὰ	νῦν	καιρὸς ἀγαθός, καὶ τῆς προσδοκωμένης
[2]	προλαβούσης αἰσχύνης εἰς εὐσχημοσύνην ἀμεῖψαι·	νῦν	καιρὸς ἀγῶνος πολλοῦ, λαθεῖν με
[2]	ἐν τῷ βάθει τῆς ἁμαρτίας·	νῦν	καιρὸς ἀναλογίσασθαι, ζητῆσαι μὲν τοῦ
[2]	αἰσχύνης τῆς ἀναιδείας προκρῖναι ἀναγκαῖον·	νῦν	καιρὸς τὰ τῆς προλαβούσης αἰσχύνης
[5]	περὶ τοῦ σοῦ ἐραστοῦ, ὃν	νῦν	πόθῳ πολλῷ καὶ τοιούτῳ ἐκτήσω;
[2]	ἄδηλα γὰρ εἰσὶ καὶ ἀφιλανθρώπευτα.	Νῦν	πορευθεῖσα προσπέσω τῷ μεγάλῳ Ἰατρῷ,
[2]	τὰς ψυχὰς εἰς κρίσιν αἰώνιον.	Νῦν	σπουδάσαι ὀφείλω ταχὺ πορευθῆναι καὶ
[2]	αἰσχρᾶς πλημμύρας τῆς ἐμῆς ἀσελγείας.	Νῦν	τῆς προτέρας μου αἰσχύνης τῆς
[1]	~(Ὁμιλία εἰς τὴν πόρνην. ~(Πολλῶν	τοίνυν	ὄντων ὁσίων ἀνδρῶν καὶ ἀξίων
[2]	γυναικὸς τὴν σεμνὴν ἀναίδειαν. Δεῦτε	οὖν,	ἀκροαταὶ φιλόχριστοι καὶ τέλειοι, κατατρυφήσατε
[6]	τῆς ἀγάπης φιλομανεῖ φίλτρῳ. (Φοβήθητι	οὖν,	ἄνθρωπε, τὸν Θεὸν τὸν ἄχραντον,
[19]	αὐτόν· καλῶς, φησίν, ἔκρινας. Ἄκουσον	οὖν,	εἴπω σοι περὶ τῆς ἀγνοίας
[3]	αὐτῇ πλῆθος ἐραστῶν πολύ; Τίνι	οὖν	ἐκ πάντων βούλει, γύναι, προσενεγκεῖν
[11]	ὑπηρέται, δεινῶς σοι ἐπιτιμᾶν. Πάντων	οὖν	καταπτύσασα, εἴσελθε θαρσαλέως πρὸς αὐτὸν
[2]	γνώστην εἶναι ἐνθυμήσεων ἑκάστου. Τί	οὖν	ποιήσασα ἢ τί διασκεψαμένη, μᾶλλον
[11]	συγχωρῶν ἁμαρτίας οἰκείᾳ εὐσπλαγχνίᾳ. Ἐὰν	οὖν	σε ἴδωσιν ἐκεῖ εἰσερχομένην, ἀποκλείσουσι
[8]	μέγαν μου ἐραστήν. Ἐν πάσῃ	οὖν	σεμνότητι δὸς τὸ ἀλάβαστρον. Μὴ
[2]	οὔτε γὰρ φορτικὸν εἶναι δοκεῖ,	ἤγουν	πρὸς βρῶσιν ἢ πόσιν. Οὕτω
[2]	τὸ πρόσωπον ποιήσω σιδηροῦν ἢ	χαλκοῦν,	σωθῆναι οὐ δύναμαι· ἢ πάλιν·
[17]	ἔλεγεν ἐν ἑαυτῷ· ἐγώ, φησίν,	ἐδόκουν	προφήτην εἶναι τοῦτον, εἰδότα τὰ
[15]	ἐποίησεν εἰς μνημόσυνον αὐτῆς. ~Εἰς	νοῦν	λαβὼν ταῦτα, ἀγαπητοί, ἐν ἐκστάσει
[2]	μὴ σχεδὸν τὸ πρόσωπον ποιήσω	σιδηροῦν	ἢ χαλκοῦν, σωθῆναι οὐ δύναμαι·
[1]	Δεσπότην, ἠξιώθην κἀγώ, ἀνάξιος ὑπάρχων,	σὺν	αὐτοῖς δοξολογῆσαι ἐν χάριτι πίστεως
[12]	Κύριε, ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος ἀνάκεισαι	σὺν	αὐτῷ ὡς ἄνθρωπος νομισθείς· ὡς
[15]	αὐτῆς πᾶσι. Ἐνεοὶ γεγονότες ἄνθρωποι,	σὺν	βρώμασι θεωρίαν ἤσθιον, (ξένον θαῦμα
[13]	ποσί, καὶ κλίνασα τὴν κεφαλὴν	σὺν	(καρδίᾳ, ἐν στεναγμοῖς καὶ ὀχετοῖς
[2]	ἐμὰ βλέφαρα τὰ αἰσχρῶς διανεύσαντα	σὺν	ταῖς κόραις τῶν ὀφθαλμῶν εἰς
[3]	καὶ ἁγίου, ὅπως δεχθείη ἀσμένως	σὺν	τοῖς ἐμοῖς δάκρυσι; Ταῦτα γὰρ
[2]	τὸν πόλεμον, ἁγνείας ἔνδυμα κομίσωμαι	σὺν	τῷ βραβείῳ τῆς νίκης παρὰ
[2]	προσκαίρων καὶ ῥυπαρῶν μυρισμῶν, δι´	ὧν	ἐπαλαιώθην ἐν τῷ βάθει τῆς
[2]	πρᾶξαι ἀντὶ τῶν κακῶν ἐκείνων,	ὧν	ἔπραξα· ἄδηλα γὰρ εἰσὶ καὶ
[15]	εἰς μνημόσυνον αὐτῆς. ~Εἰς νοῦν	λαβὼν	ταῦτα, ἀγαπητοί, ἐν ἐκστάσει σφοδροτάτῃ
[3]	ἐκλεκτὸν εἰς τιμὴν τοῦ Ἰατροῦ,	λαβὼν	τιμὰς δαψιλῶς. Παραγενομένη δὲ πρός
[13]	εἶ ποιμὴν καλὸς μονώτατος, ὁ	συνάγων	πλανωμένους εἰς τὴν σὴν αὐλήν.
[1]	αὐτοῦ φωνῇ ἐκάλει τοὺς πάντας	λέγων,	εἴ τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός
[15]	τί εἰσῆλθες προπετῶς, ἢ ὁ	λέγων,	τί ζητεῖς ἐνταῦθα, γύναι, οὔτε
[19]	αὐτῆς γενήσονται καὶ αὐτοὶ καλῶν	ἔργων	ἐρασταί, καὶ πλουσίων καὶ αἰωνίων
[4]	ἐν τῇ σκηνῇ ἀναμέσον τῶν	ῥάβδων·	ἐν φωνῇ τῇ ἁγίᾳ τῇ
[10]	μου πολλή, ὡσαύτως ἡ ἀσέλγεια·	σηπεδὼν	δὲ μεγάλη. Χάριν τίνος ἀμελῶ
[17]	καὶ τοῦ κλαυθμοῦ τῆς γυναικός,	ἰδὼν	ὁ Φαρισαῖος, σφοδρῶς ἐταράττετο. Μεταγινώσκων
[19]	ἐξαλειφθήσεται, ἀλλὰ λαληθήσεται ἐν γενεᾷ	γενεῶν	τοῦτο ὃ ἐποίησεν εἰς μνημόσυνον
[2]	κρυπτομένην σωτηρίαν, καὶ τῶν προσερχομένων	ὕβρεων	τῶν ὄχλων ἡ χάρις νικᾷ.
[19]	ἐρασταί, καὶ πλουσίων καὶ αἰωνίων	δωρεῶν	μέτοχοι. Ἧς γένοιτο καὶ ἡμᾶς
[2]	δωρεάν, ἀλλὰ καὶ γνώστην εἶναι	ἐνθυμήσεων	ἑκάστου. Τί οὖν ποιήσασα ἢ
[3]	ὑπερέχων ἐστὶ τοῦ Δαυΐδ, οὗ	μείζων	οὐκ ἀνέστη βασιλεὺς ἕτερος ἐν
[3]	πώποτε· ᾧ γὰρ αὐτὸ ἐπάγω,	μείζων	ὑπάρχει πάντων, καὶ οὐκ ἔστιν
[2]	σῳζομένων εἶναι· (ἐπειδὴ καὶ ὁ	σῴζων	πάρεστι. Καταφρονήσω ῥοπὴν ἐμπτυσμάτων καὶ
[19]	καὶ ἔσται ἐν ἀριθμῷ τῶν	δικαίων	τῶν ἀγαπησάντων με, καὶ συγχωρηθῇ
[11]	ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος, ἑνὸς τῶν	Φαρισαίων,	εἶναι αὐτὸν σήμερον. Πορεύου ἐν
[3]	δὲ ὅτι Σίμων, εἷς τῶν	Φαρισαίων,	κέκληκε τὸν Σωτῆρα, ἠγάλλετο μεγάλως·
[4]	σοι τοῦ Θεοῦ, καὶ τῶν	ἁγίων	αὐτοῦ τῶν αὐτῷ εὐαρεστησάντων. Δός
[3]	εἰς ὄνομα τοῦ Θεοῦ τῶν	ἁγίων	πατέρων, ᾧ αὐτοὶ πιστεύουσιν, ὅπως
[18]	ἀεὶ ἐμβατεύων τὰ κρυπτὰ τῶν	καρδιῶν,	ὡς Πλάστης, οὐκ εὐθὺς ἀποτόμως
[2]	καὶ στίλβουσα, καὶ ἐπάνω τῶν	παρειῶν	εἰς ἀπάτην τυποῦσα, ὅπως πάντα
[4]	στήσαντος λόγῳ τὸν δρόμον τῶν	στοιχείων,	ὥστε γενέσθαι μίαν δύο ἡμέρας
[13]	ἄχραντον. Τὴν κακίστην δυσωδίαν τῶν	ἀνομιῶν	μου ἀπέλασον τῇ σῇ χάριτι.
[2]	ἐμοὶ σπείραντος σπόρον ἀκαθαρσίας καὶ	ζιζανίων,	ἵνα νικήσασα τοῦτον τὸν πόλεμον,
[19]	ἔργων ἐρασταί, καὶ πλουσίων καὶ	αἰωνίων	δωρεῶν μέτοχοι. Ἧς γένοιτο καὶ
[1]	τοίνυν ὄντων ὁσίων ἀνδρῶν καὶ	ἀξίων	τοῦ Κυρίου ἡμῶν, τῶν ἀνυμνούντων
[10]	φύσιν ἀπελαύνων, ῥήματι μόνῳ πάντα	ποιῶν.	Ἰδοῦσα δὲ ἐξέστην καὶ εἶπα
[1]	τὴν πόρνην. ~(Πολλῶν τοίνυν ὄντων	ὁσίων	ἀνδρῶν καὶ ἀξίων τοῦ Κυρίου
[11]	Θυγάτηρ πατέρων εἶς καὶ συγγενὴς	ὁσίων	τῶν καλῶς πιστευσάντων εἰς τὸν
[19]	αὐτοὶ καλῶν ἔργων ἐρασταί, καὶ	πλουσίων	καὶ αἰωνίων δωρεῶν μέτοχοι. Ἧς
[1]	ἐν δάκρυσιν, ὅπως λάβοιμι κἀγὼ	ἁμαρτιῶν	ἄφεσιν, καθάπερ ἡ γυνὴ ἐκείνη
[10]	ἁγιάζει με ἐκ πασῶν τῶν	ἁμαρτιῶν,	φυγαδεύσας ἀπ´ ἐμοῦ πᾶν ἔργον
[2]	καὶ καλὰ πρᾶξαι ἀντὶ τῶν	κακῶν	ἐκείνων, ὧν ἔπραξα· ἄδηλα γὰρ
[6]	γῆς, οὐδὲ τῶν καθ´ ἡμᾶς	ψευδοτεχνικῶν	ἰατρῶν τυγχάνει ἢ φάρμακά τινα
[2]	τοῦ Φιλανθρώπου. Δεῖ με τῶν	θανατικῶν	μύρων ἐπιλαθέσθαι λοιπὸν τοῦ καιροῦ
[17]	ἰδὼν ὁ Φαρισαῖος, σφοδρῶς ἐταράττετο.	Μεταγινώσκων	λοιπόν, ὅτι κέκληκε τὸν Χριστὸν
[6]	ῥυσάμενον τὴν ἀμνάδα Σωσάνναν ἐκ	λύκων	δεινοτάτων. Πείσθητι, νεανία, καὶ δὸς
[19]	ἐργασίαν αὐτῆς γενήσονται καὶ αὐτοὶ	καλῶν	ἔργων ἐρασταί, καὶ πλουσίων καὶ
[12]	οἰκείᾳ εὐσπλαγχνίᾳ σῴζεις πάντας, μὴ	θέλων	ἀπολέσθαι τινὰ τῶν ἁμαρτωλῶν προσπίπτοντά
[2]	οὐδὲν ᾐσχυνόμην περὶ τὴν τῶν	πολλῶν	ἁρπαγήν, οὕτω καὶ νῦν, ἐὰν
[2]	εἰς τέρψιν καὶ εἰς σκάνδαλον	πολλῶν,	ποιήσω λέντιον ἤτοι προμάξιον, καὶ
[1]	~(Ὁμιλία εἰς τὴν πόρνην.	~(Πολλῶν	τοίνυν ὄντων ὁσίων ἀνδρῶν καὶ
[2]	καὶ τῶν προσερχομένων ὕβρεων τῶν	ὄχλων	ἡ χάρις νικᾷ. Οὗτος ὁ
[12]	μὴ θέλων ἀπολέσθαι τινὰ τῶν	ἁμαρτωλῶν	προσπίπτοντά σοι, Σωτήρ, οἰκείᾳ προαιρέσει.
[10]	ἰάσεως. Τούτου ἕνεκα σπεύδω τῶν	ἐμῶν	ὀφλημάτων δοῦναι τὸ γραμματεῖον τῷ
[18]	κριτήν σε βούλομαι στῆσαι τῶν	ἐμῶν	ῥημάτων. Δανειστῇ τινι ἦσαν δύο
[18]	ὡς ἅπαντες. ~Ὁ δὲ Κύριος	ἡμῶν,	ὁ ἀεὶ ἐμβατεύων τὰ κρυπτὰ
[1]	ἀνδρῶν καὶ ἀξίων τοῦ Κυρίου	ἡμῶν,	τῶν ἀνυμνούντων εὐσεβῶς τὸν ἄχραντον
[3]	Κυρίου θερμῶς. Γνοῦσα δὲ ὅτι	Σίμων,	εἷς τῶν Φαρισαίων, κέκληκε τὸν
[18]	αἰνιγμάτισεν αὐτόν, ἅπερ ἐλογίσατο· Σίμων,	Σίμων,	ἔχω τινὰ εἰπεῖν σοι παραβολήν,
[13]	σε, καθὼς ὁρᾷ ὁ Φαρισαῖος	Σίμων,	ὁ σὲ καλέσας εἰς ἄριστον·
[19]	αὐτοῦ τὴν ἄφεσιν. ~Ἀπεκρίνατο ὁ	Σίμων·	ὁ τὰ πολλὰ ἐαθείς, ἐκεῖνος
[19]	κατέμαξεν· ὁμοίως φίλημά μοι σύ,	Σίμων,	οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ οὐ
[18]	χρηστότητι αἰνιγμάτισεν αὐτόν, ἅπερ ἐλογίσατο·	Σίμων,	Σίμων, ἔχω τινὰ εἰπεῖν σοι
[19]	Εἰς τὸν οἶκόν σου αὐτὸς	τιμῶν	με ἐκάλεσας, ὕδατι οὐκ ἔνιψάς
[17]	δὲ ἐπέστην ὅτι οὔτε πρὸ	ὀφθαλμῶν	ἀκριβῶς ἐπίσταται, ἀλλ´ ἔστιν ὡς
[2]	διανεύσαντα σὺν ταῖς κόραις τῶν	ὀφθαλμῶν	εἰς ῥεῖθρα δακρύων· καὶ λοιπὸν
[15]	ὁμοῦ παρέστη, πῶς ἔκλαιε πρὸ	ὀφθαλμῶν	τῶν ἐκεῖσε ἁπάντων ἀνακειμένων, πῶς
[2]	οὐκ εἰμὶ ἀξία λυθῆναι τῶν	δεσμῶν	τῆς ἁμαρτίας. ~Ταύτην δὲ τὴν
[2]	με τῶν προσκαίρων καὶ ῥυπαρῶν	μυρισμῶν,	δι´ ὧν ἐπαλαιώθην ἐν τῷ
[3]	(ὁ ἐραστής, ἢ παιδίον τυγχάνει	μεγιστάνων;	Ἢ πάλιν ὑπερέχων ἐστὶ τοῦ
[15]	πρὸ ὀφθαλμῶν τῶν ἐκεῖσε ἁπάντων	ἀνακειμένων,	πῶς ἔλυσε τοὺς πλοκάμους παρρησίᾳ,
[6]	ποτέ· οὐ γάρ ἐστι χρόνος	ἐπιμένων	ἐπὶ γῆς, οὐδὲ τῶν καθ´
[2]	Γινώσκω γὰρ τὸν καιρὸν τοῦτον	σῳζομένων	εἶναι· (ἐπειδὴ καὶ ὁ σῴζων
[10]	τῶν ῥημάτων τῶν πρὸς αὐτὴν	γενομένων,	ἐθαύμασε μεγάλως περὶ τῆς σπουδῆς
[2]	τὴν κρυπτομένην σωτηρίαν, καὶ τῶν	προσερχομένων	ὕβρεων τῶν ὄχλων ἡ χάρις
[2]	πάρεστι· νῦν ἡ χαρὰ τῶν	λυπουμένων	ἐπεδήμησε· νῦν ἡ τῶν ἀσθενούντων
[2]	καλὰ πρᾶξαι ἀντὶ τῶν κακῶν	ἐκείνων,	ὧν ἔπραξα· ἄδηλα γὰρ εἰσὶ
[10]	ἐγείρων, καὶ πᾶσαν δαιμονικὴν φύσιν	ἀπελαύνων,	ῥήματι μόνῳ πάντα ποιῶν. Ἰδοῦσα
[19]	καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν	αἰώνων.	Ἀμήν.
[14]	ἐκήρυξεν, ἔπειτα τὴν ἀγάπην ἐσήμανεν,	εἰπὼν	τοῖς μαθηταῖς· τί κόπους παρέχετε
[14]	κατὰ μόνας τὰς καρδίας τῶν	ἀνθρώπων,	καὶ ἔλαβεν ἀντὶ μύρου μύρον
[7]	Μὴ ἀνώτερός ἐστι πάντων τῶν	ἀνθρώπων,	καὶ οὐκ ἔστιν ἐπὶ γῆς
[16]	σὺ ἠγάπησας; Ἢ τίς ἄρα	ἀνθρώπων	οὕτως ὑποδεχθήσεται, καθὼς σὺ ἐδέχθης;
[17]	τῆς σωτηρίας τοῦ γένους τῶν	ἀνθρώπων,	τοῦ δοῦναι παρρησίαν ἐλθεῖν εἰς
[1]	ἡ χάρις τινὰ καθίστησι τῶν	ἀνθρώπων,	τῶν θελόντων σωθῆναι. Καθάπερ γὰρ
[4]	σπηλαίῳ, καὶ τὴν ῥάβδον τοῦ	Ἀαρών,	τὴν θήξει βλαστήσασαν κάρυα ἐν
[1]	κωλύει τὸν ποθοῦντα δαψιλῶς ἀπολαύειν	καθαρῶν	ὑδάτων τῆς δωρεᾶς, οὕτως ἡ
[2]	λαθεῖν με τῶν προσκαίρων καὶ	ῥυπαρῶν	μυρισμῶν, δι´ ὧν ἐπαλαιώθην ἐν
[1]	πόρνην. ~(Πολλῶν τοίνυν ὄντων ὁσίων	ἀνδρῶν	καὶ ἀξίων τοῦ Κυρίου ἡμῶν,
[18]	Πῶς αὐτὸς δοκιμάζεις περὶ τῶν	ἑκατέρων;	Τίς ὀφείλει πλείονα φιλεῖν τὸν
[11]	πρώτῃ καὶ πᾶσιν ἁμαρτωλοῖς. Θυγάτηρ	πατέρων	εἶς καὶ συγγενὴς ὁσίων τῶν
[13]	οὐκ ἔστιν αὕτη παράδοσις ἐκ	πατέρων	περὶ τούτου, ὅτι ὁ Θεὸς
[19]	πιστεύσασαν ἀκριβῶς εἰς Θεὸν τῶν	πατέρων,	πῶς αὐτὴν διέσωσεν Ἰησοῦς ὁ
[4]	τῷ μυρεψῷ· τὸν Θεὸν τῶν	πατέρων	φοβήθητι, ἄνθρωπε, καὶ δός μοι
[3]	ὄνομα τοῦ Θεοῦ τῶν ἁγίων	πατέρων,	ᾧ αὐτοὶ πιστεύουσιν, ὅπως δώσει
[2]	ἀγῶνος πολλοῦ, λαθεῖν με τῶν	προσκαίρων	καὶ ῥυπαρῶν μυρισμῶν, δι´ ὧν
[10]	προσιοῦσι· καὶ τὸ ὅλον νεκροὺς	ἐγείρων,	καὶ πᾶσαν δαιμονικὴν φύσιν ἀπελαύνων,
[6]	οὐδὲ τῶν καθ´ ἡμᾶς ψευδοτεχνικῶν	ἰατρῶν	τυγχάνει ἢ φάρμακά τινα κατασκευάζει
[2]	Φιλανθρώπου. Δεῖ με τῶν θανατικῶν	μύρων	ἐπιλαθέσθαι λοιπὸν τοῦ καιροῦ καλοῦντος
[5]	ἀπεκρίνατο ὁ μυρεψὸς τῇ γυναικί,	θεωρῶν	δαψιλίαν τιμῆς τοῦ ἀλαβάστρου· τί,
[18]	ἦσαν δὲ ἀσπάζοντες πενίαν ἀμφότεροι·	θεωρῶν	δὲ ὁ μέγας ἐκεῖνος δανειστὴς
[11]	Θεὸς μέγας καὶ φιλάνθρωπός ἐστι,	συγχωρῶν	ἁμαρτίας οἰκείᾳ εὐσπλαγχνίᾳ. Ἐὰν οὖν
[10]	αὐτῷ, εὐθὺς ἁγιάζει με ἐκ	πασῶν	τῶν ἁμαρτιῶν, φυγαδεύσας ἀπ´ ἐμοῦ
[2]	χάρις νικᾷ. Οὗτος ὁ καιρὸς	ἐλάσσων	ἐστὶ τῆς καλῆς ἀναιδείας ὑπὲρ
[19]	ἔσται ἐν ἀριθμῷ τῶν δικαίων	τῶν	ἀγαπησάντων με, καὶ συγχωρηθῇ αὐτῇ
[4]	ὄνομά σοι τοῦ Θεοῦ, καὶ	τῶν	ἁγίων αὐτοῦ τῶν αὐτῷ εὐαρεστησάντων.
[3]	αὐτὸν εἰς ὄνομα τοῦ Θεοῦ	τῶν	ἁγίων πατέρων, ᾧ αὐτοὶ πιστεύουσιν,
[19]	ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας	τῶν	αἰώνων. Ἀμήν.
[10]	εὐθὺς ἁγιάζει με ἐκ πασῶν	τῶν	ἁμαρτιῶν, φυγαδεύσας ἀπ´ ἐμοῦ πᾶν
[12]	πάντας, μὴ θέλων ἀπολέσθαι τινὰ	τῶν	ἁμαρτωλῶν προσπίπτοντά σοι, Σωτήρ, οἰκείᾳ
[14]	πλάσαντι κατὰ μόνας τὰς καρδίας	τῶν	ἀνθρώπων, καὶ ἔλαβεν ἀντὶ μύρου
[7]	εἰπεῖν. Μὴ ἀνώτερός ἐστι πάντων	τῶν	ἀνθρώπων, καὶ οὐκ ἔστιν ἐπὶ
[17]	ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τοῦ γένους	τῶν	ἀνθρώπων, τοῦ δοῦναι παρρησίαν ἐλθεῖν
[1]	ἀπόβλητον ἡ χάρις τινὰ καθίστησι	τῶν	ἀνθρώπων, τῶν θελόντων σωθῆναι. Καθάπερ
[13]	τὸν ἄχραντον. Τὴν κακίστην δυσωδίαν	τῶν	ἀνομιῶν μου ἀπέλασον τῇ σῇ
[1]	καὶ ἀξίων τοῦ Κυρίου ἡμῶν,	τῶν	ἀνυμνούντων εὐσεβῶς τὸν ἄχραντον Δεσπότην,
[2]	τῶν λυπουμένων ἐπεδήμησε· νῦν ἡ	τῶν	ἀσθενούντων ποικίλη ἀρρωστία ἀληθινοῦ ἰατροῦ
[4]	Θεοῦ, καὶ τῶν ἁγίων αὐτοῦ	τῶν	αὐτῷ εὐαρεστησάντων. Δός μοι λοιπὸν
[13]	(καρδίᾳ, ἐν στεναγμοῖς καὶ ὀχετοῖς	τῶν	δακρύων κατέβρεχε τοὺς πόδας αὐτοῦ,
[13]	ἁμαρτωλοί. Δέξαι, Χριστέ, τοὺς ὀχετοὺς	τῶν	δακρύων μου. Δέξαι, Κύριε, τὴν
[13]	Ἀντὶ μύρου, Κύριε, τοὺς μώλωπας	τῶν	δεινοτάτων μου πλημμελημάτων, ἐν δάκρυσιν
[2]	ὅτι οὐκ εἰμὶ ἀξία λυθῆναι	τῶν	δεσμῶν τῆς ἁμαρτίας. ~Ταύτην δὲ
[19]	ἐκλεκτήν, καὶ ἔσται ἐν ἀριθμῷ	τῶν	δικαίων τῶν ἀγαπησάντων με, καὶ
[18]	συμπάθειαν. Πῶς αὐτὸς δοκιμάζεις περὶ	τῶν	ἑκατέρων; Τίς ὀφείλει πλείονα φιλεῖν
[15]	παρέστη, πῶς ἔκλαιε πρὸ ὀφθαλμῶν	τῶν	ἐκεῖσε ἁπάντων ἀνακειμένων, πῶς ἔλυσε
[10]	ἐμῆς ἰάσεως. Τούτου ἕνεκα σπεύδω	τῶν	ἐμῶν ὀφλημάτων δοῦναι τὸ γραμματεῖον
[18]	καὶ κριτήν σε βούλομαι στῆσαι	τῶν	ἐμῶν ῥημάτων. Δανειστῇ τινι ἦσαν
[15]	τί ζητεῖς ἐνταῦθα, γύναι, οὔτε	τῶν	ἐσθιόντων, οὔτε τῶν παρεστώτων. Ἀλλ´
[2]	παρὰ τοῦ Φιλανθρώπου. Δεῖ με	τῶν	θανατικῶν μύρων ἐπιλαθέσθαι λοιπὸν τοῦ
[1]	χάρις τινὰ καθίστησι τῶν ἀνθρώπων,	τῶν	θελόντων σωθῆναι. Καθάπερ γὰρ ἡ
[2]	ἰατρείας οὐκ οἶδε λαμβάνειν ἐκ	τῶν	ἰαθέντων, πίστιν δὲ μόνον ἀπαιτεῖ,
[6]	χρόνος ἐπιμένων ἐπὶ γῆς, οὐδὲ	τῶν	καθ´ ἡμᾶς ψευδοτεχνικῶν ἰατρῶν τυγχάνει
[2]	πορευθῆναι καὶ καλὰ πρᾶξαι ἀντὶ	τῶν	κακῶν ἐκείνων, ὧν ἔπραξα· ἄδηλα
[11]	πατέρων εἶς καὶ συγγενὴς ὁσίων	τῶν	καλῶς πιστευσάντων εἰς τὸν ἅγιον
[18]	ὁ ἀεὶ ἐμβατεύων τὰ κρυπτὰ	τῶν	καρδιῶν, ὡς Πλάστης, οὐκ εὐθὺς
[2]	ἑτοιμασία πάρεστι· νῦν ἡ χαρὰ	τῶν	λυπουμένων ἐπεδήμησε· νῦν ἡ τῶν
[3]	δαψιλῶς. Παραγενομένη δὲ πρός τινα	τῶν	μυρεψῶν, ἔφη αὐτῷ ἱλαρῶς· εἰρήνη
[3]	πολλῇ θερμότητι {καὶ} πρός τινα	τῶν	μυρεψῶν, ὠνήσασθαι ἀλάβαστρον μύρου. Καὶ
[2]	εἰς οὐδὲν δεχομένη τὰς ὕβρεις	τῶν	οἰκετῶν. Φθάσω τοῦ ποθουμένου τὴν
[2]	αἰσχρῶς διανεύσαντα σὺν ταῖς κόραις	τῶν	ὀφθαλμῶν εἰς ῥεῖθρα δακρύων· καὶ
[1]	οἶκον ἑστιάσεως, ἔνθα ὁ συγχωρητὴς	τῶν	ὀφλημάτων ἔκειτο. ~(Κατανοῶ, καὶ πλείστην
[12]	ἐάσω, ἕως λάβω τὴν συγχώρησιν	τῶν	ὀφλημάτων. Προσεύξομαι δὲ προθύμως τῷ
[14]	μύρον καὶ ἀγάπην, καὶ ἐδέξατο	τῶν	ὀφλημάτων τὴν συγχώρησιν. Ὁ (γὰρ
[2]	σωτηρίαν, καὶ τῶν προσερχομένων ὕβρεων	τῶν	ὄχλων ἡ χάρις νικᾷ. Οὗτος
[2]	πλέκουσα καὶ στίλβουσα, καὶ ἐπάνω	τῶν	παρειῶν εἰς ἀπάτην τυποῦσα, ὅπως
[15]	γύναι, οὔτε τῶν ἐσθιόντων, οὔτε	τῶν	παρεστώτων. Ἀλλ´ ὑπῆρχε πᾶσι γλυκύτατον
[19]	κατασκόπους, πιστεύσασαν ἀκριβῶς εἰς Θεὸν	τῶν	πατέρων, πῶς αὐτὴν διέσωσεν Ἰησοῦς
[4]	λέγουσα τῷ μυρεψῷ· τὸν Θεὸν	τῶν	πατέρων φοβήθητι, ἄνθρωπε, καὶ δός
[10]	τὴν πολλὴν ἐξέτασιν τῶν ῥημάτων	τῶν	πρὸς αὐτὴν γενομένων, ἐθαύμασε μεγάλως
[2]	ποθουμένου τὴν κρυπτομένην σωτηρίαν, καὶ	τῶν	προσερχομένων ὕβρεων τῶν ὄχλων ἡ
[2]	καιρὸς ἀγῶνος πολλοῦ, λαθεῖν με	τῶν	προσκαίρων καὶ ῥυπαρῶν μυρισμῶν, δι´
[4]	κάρυα ἐν τῇ σκηνῇ ἀναμέσον	τῶν	ῥάβδων· ἐν φωνῇ τῇ ἁγίᾳ
[10]	τοῦ νεανίου τὴν πολλὴν ἐξέτασιν	τῶν	ῥημάτων τῶν πρὸς αὐτὴν γενομένων,
[4]	καὶ στήσαντος λόγῳ τὸν δρόμον	τῶν	στοιχείων, ὥστε γενέσθαι μίαν δύο
[11]	ἀκήκοα, ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος, ἑνὸς	τῶν	Φαρισαίων, εἶναι αὐτὸν σήμερον. Πορεύου
[3]	Γνοῦσα δὲ ὅτι Σίμων, εἷς	τῶν	Φαρισαίων, κέκληκε τὸν Σωτῆρα, ἠγάλλετο
[1]	τὸν ποθοῦντα δαψιλῶς ἀπολαύειν καθαρῶν	ὑδάτων	τῆς δωρεᾶς, οὕτως ἡ θεία
[13]	τοὺς μώλωπας τῶν δεινοτάτων μου	πλημμελημάτων,	ἐν δάκρυσιν ἀποπλύνας, καθάρισον. Ἡ
[10]	Τούτου ἕνεκα σπεύδω τῶν ἐμῶν	ὀφλημάτων	δοῦναι τὸ γραμματεῖον τῷ ἀγαθῷ
[1]	ἑστιάσεως, ἔνθα ὁ συγχωρητὴς τῶν	ὀφλημάτων	ἔκειτο. ~(Κατανοῶ, καὶ πλείστην προθυμίαν
[12]	ἕως λάβω τὴν συγχώρησιν τῶν	ὀφλημάτων.	Προσεύξομαι δὲ προθύμως τῷ Κυρίῳ,
[14]	καὶ ἀγάπην, καὶ ἐδέξατο τῶν	ὀφλημάτων	τὴν συγχώρησιν. Ὁ (γὰρ Σωτήρ,
[18]	σε βούλομαι στῆσαι τῶν ἐμῶν	ῥημάτων.	Δανειστῇ τινι ἦσαν δύο χρεωφειλέται·
[10]	νεανίου τὴν πολλὴν ἐξέτασιν τῶν	ῥημάτων	τῶν πρὸς αὐτὴν γενομένων, ἐθαύμασε
[2]	ὁ σῴζων πάρεστι. Καταφρονήσω ῥοπὴν	ἐμπτυσμάτων	καὶ αἰσχύνης, εἰς οὐδὲν δεχομένη
[13]	μύρου, Κύριε, τοὺς μώλωπας τῶν	δεινοτάτων	μου πλημμελημάτων, ἐν δάκρυσιν ἀποπλύνας,
[6]	τὴν ἀμνάδα Σωσάνναν ἐκ λύκων	δεινοτάτων.	Πείσθητι, νεανία, καὶ δὸς τὸ
[2]	ἑαυτὴν τῇ ἀναιδείᾳ! Οὐ θόρυβον	οἰκετῶν	ἡ γενναία ἔπτηξεν, οὔτε παρεστηκότων
[2]	οὐδὲν δεχομένη τὰς ὕβρεις τῶν	οἰκετῶν.	Φθάσω τοῦ ποθουμένου τὴν κρυπτομένην
[3]	ἐραστῶν πολύ; Τίνι οὖν ἐκ	πάντων	βούλει, γύναι, προσενεγκεῖν τὸ μύρον
[3]	γὰρ αὐτὸ ἐπάγω, μείζων ὑπάρχει	πάντων,	καὶ οὐκ ἔστιν ἕτερος συνεικασθῆναι
[15]	ἤγγισεν ἄνευ φόβου, πῶς ἔμπροσθεν	πάντων	ὁμοῦ παρέστη, πῶς ἔκλαιε πρὸ
[11]	καὶ ὑπηρέται, δεινῶς σοι ἐπιτιμᾶν.	Πάντων	οὖν καταπτύσασα, εἴσελθε θαρσαλέως πρὸς
[7]	μοι εἰπεῖν. Μὴ ἀνώτερός ἐστι	πάντων	τῶν ἀνθρώπων, καὶ οὐκ ἔστιν
[15]	ἔκλαιε πρὸ ὀφθαλμῶν τῶν ἐκεῖσε	ἁπάντων	ἀνακειμένων, πῶς ἔλυσε τοὺς πλοκάμους
[19]	ἐν ἀριθμῷ τῶν δικαίων τῶν	ἀγαπησάντων	με, καὶ συγχωρηθῇ αὐτῇ πλημμελήματα.
[4]	τῶν ἁγίων αὐτοῦ τῶν αὐτῷ	εὐαρεστησάντων.	Δός μοι λοιπὸν τὸ μύρον,
[11]	καὶ συγγενὴς ὁσίων τῶν καλῶς	πιστευσάντων	εἰς τὸν ἅγιον Θεόν. Μικρὰν
[2]	οὐκ οἶδε λαμβάνειν ἐκ τῶν	ἰαθέντων,	πίστιν δὲ μόνον ἀπαιτεῖ, τὴν
[1]	εἰς τὴν πόρνην. ~(Πολλῶν τοίνυν	ὄντων	ὁσίων ἀνδρῶν καὶ ἀξίων τοῦ
[15]	ζητεῖς ἐνταῦθα, γύναι, οὔτε τῶν	ἐσθιόντων,	οὔτε τῶν παρεστώτων. Ἀλλ´ ὑπῆρχε
[1]	τινὰ καθίστησι τῶν ἀνθρώπων, τῶν	θελόντων	σωθῆναι. Καθάπερ γὰρ ἡ πηγὴ
[2]	λυπουμένων ἐπεδήμησε· νῦν ἡ τῶν	ἀσθενούντων	ποικίλη ἀρρωστία ἀληθινοῦ ἰατροῦ ἐπέφθασε.
[1]	ἀξίων τοῦ Κυρίου ἡμῶν, τῶν	ἀνυμνούντων	εὐσεβῶς τὸν ἄχραντον Δεσπότην, ἠξιώθην
[2]	οἰκετῶν ἡ γενναία ἔπτηξεν, οὔτε	παρεστηκότων	σκληρὰν ἐπιτίμησιν· τοῦτο λογιζομένη, ὅτι
[13]	ἅγιος ἐκ παρθένου ἐν σαρκὶ	βροτῶν	τίκτεται ἐπὶ τῆς γῆς; Ὅπερ
[3]	πόλεως, ἔχουσαν ἐν αὐτῇ πλῆθος	ἐραστῶν	πολύ; Τίνι οὖν ἐκ πάντων
[3]	λαβεῖν καὶ προσενεγκεῖν ἑνὶ ἐξ	αὐτῶν.	Πωλῆσαι θέλω κἀγώ, ὅμως ἤθελον
[3]	ἀλλ´ οὐ τοσοῦτον ἱκανὸς ἐξ	αὐτῶν	ὑπάρχει τις, ἀντάξιον δῶρόν σοι
[14]	γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετε μεθ´	ἑαυτῶν,	ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε·
[6]	τί με βιάζῃ, οὕτως ἀκριβῶς	ἐρωτῶν,	ἅπερ οὐκ ἐξὸν μαθεῖν; Ὁρᾷς
[15]	κατέχουσα· καὶ οὐκ ἦν ὁ	ἐρωτῶν,	τί εἰσῆλθες προπετῶς, ἢ ὁ
[13]	τεχθήσεται, καὶ θέλουσα μαθεῖν ἐγώ,	ἐπηρώτων	πῶς δύναται ὁ ἄσαρκος σαρκωθῆναι;
[15]	οὔτε τῶν ἐσθιόντων, οὔτε τῶν	παρεστώτων.	Ἀλλ´ ὑπῆρχε πᾶσι γλυκύτατον τὸ
[18]	δὲ Κύριος ἡμῶν, ὁ ἀεὶ	ἐμβατεύων	τὰ κρυπτὰ τῶν καρδιῶν, ὡς
[2]	κόραις τῶν ὀφθαλμῶν εἰς ῥεῖθρα	δακρύων·	καὶ λοιπὸν τοῖς ἴχνεσι τοῦ
[13]	ἐν στεναγμοῖς καὶ ὀχετοῖς τῶν	δακρύων	κατέβρεχε τοὺς πόδας αὐτοῦ, μετὰ
[13]	Δέξαι, Χριστέ, τοὺς ὀχετοὺς τῶν	δακρύων	μου. Δέξαι, Κύριε, τὴν πόθησιν
[3]	παιδίον τυγχάνει μεγιστάνων; Ἢ πάλιν	ὑπερέχων	ἐστὶ τοῦ Δαυΐδ, οὗ μείζων
[1]	δικαίου, τούτου ἕνεκεν κἀγώ, ἀνάξιος	ὑπάρχων,	ἐγενόμην παρρησιασάμενος μέτοχος τοῦ τὴν
[14]	συγχώρησιν. Ὁ (γὰρ Σωτήρ, Θεὸς	ὑπάρχων	προγνώστης, ἐδήλωσε τὸν πόθον τῆς
[1]	ἄχραντον Δεσπότην, ἠξιώθην κἀγώ, ἀνάξιος	ὑπάρχων,	σὺν αὐτοῖς δοξολογῆσαι ἐν χάριτι
[19]	γενέσθαι, καὶ ἐξομολογουμένους τὸν τῶν	ψυχῶν	ῥύπον δάκρυσιν ἐκκαθάραι, καὶ τυχεῖν
[3]	Παραγενομένη δὲ πρός τινα τῶν	μυρεψῶν,	ἔφη αὐτῷ ἱλαρῶς· εἰρήνη σοι,
[3]	θερμότητι {καὶ} πρός τινα τῶν	μυρεψῶν,	ὠνήσασθαι ἀλάβαστρον μύρου. Καὶ δὴ