Paragraphes
[4]	μοι λοιπὸν τὸ μύρον, καὶ	λάβε	ὅσας βούλει τιμὰς τοῦ ἀλαβάστρου.
[10]	μαθεῖν· καὶ λοιπὸν ἀπεκρίνατο· ὥς	γε	οἶμαι οὐδένα λανθάνει ἐν τῇ
[6]	μὴ εἴπῃς μοι τίς ἐστιν.	~(Ἔλεγε	τὸ γύναιον· τί με βιάζῃ,
[10]	εἰς αὐτὸν τὸν μιασμόν. Εἶδον	δὲ	αἰφνίδιον τὸν ἅγιον ἐκεῖνον τὸν
[11]	τὰς θύρας, ὑβρίζοντες ἀφειδῶς. Αὐτὴ	δὲ	ἀκούσασα, μὴ δειλανδρήσῃς παντελῶς, ἀλλὰ
[18]	ἕτερος ὤφειλε δεκάκις πεντήκοντα· ἦσαν	δὲ	ἀσπάζοντες πενίαν ἀμφότεροι· θεωρῶν δὲ
[19]	τοὺς πόδας, ὡς προφήτου· ἡ	δὲ	γυνή, ἣν ὁρᾷς, ἐν τοῖς
[8]	μου; Μύρον ἦλθον ὠνήσασθαι, οὐχὶ	δὲ	διαλεχθῆναι. Φοβήθητι, ἄνθρωπε, τὸν Θεὸν
[19]	γραφῆναι ἐν πάσαις γενεαῖς, φήμη	δὲ	ἐν ταῖς φυλαῖς Ἰσραὴλ ταῖς
[10]	ῥήματι μόνῳ πάντα ποιῶν. Ἰδοῦσα	δὲ	ἐξέστην καὶ εἶπα ἐν ἐμαυτῇ·
[17]	ἐπιστάμενον, καὶ προφήτην τέλειον. Νῦν	δὲ	ἐπέστην ὅτι οὔτε πρὸ ὀφθαλμῶν
[18]	αὐτῷ ὤφειλε πεντήκοντα χρύσινα, ὁ	δὲ	ἕτερος ὤφειλε δεκάκις πεντήκοντα· ἦσαν
[12]	μείζονος τιμῆς οὐχ εὑρίσκω. ~Λαβοῦσα	δὲ	ἡ γυνὴ τὸ τοῦ μύρου
[10]	οἶμαι, συνεργόν με εὑρήσεις. ~Ἰδοῦσα	δὲ	ἡ γυνὴ τοῦ νεανίου τὴν
[2]	προφανῶς, μὴ κληθεῖσα παντελῶς· πῶς	δὲ	καὶ προσήγγισε τῷ οὕτως ἀνακειμένῳ,
[9]	ζητεῖς βασιλικὸν μύρον· οὐ μὴν	δὲ	καὶ τῆς ἀγαθῆς σου προσδοκίας,
[18]	ἀλλ´ ἔστιν ὡς ἅπαντες. ~Ὁ	δὲ	Κύριος ἡμῶν, ὁ ἀεὶ ἐμβατεύων
[19]	ἔτι πλείω ἀγαπῆσαι ὀφείλει. Ὁ	δὲ	Κύριος πρὸς αὐτόν· καλῶς, φησίν,
[10]	πολλή, ὡσαύτως ἡ ἀσέλγεια· σηπεδὼν	δὲ	μεγάλη. Χάριν τίνος ἀμελῶ ἑαυτῆς;
[12]	ἐπίστευσα ὅτι πάντα δύνασαι. Παράσχου	δέ	μοι τοῦτο, Σωτήρ, ἵνα εἰσέλθω
[2]	λαμβάνειν ἐκ τῶν ἰαθέντων, πίστιν	δὲ	μόνον ἀπαιτεῖ, τὴν ἀποπλύνουσαν τὴν
[18]	δὲ ἀσπάζοντες πενίαν ἀμφότεροι· θεωρῶν	δὲ	ὁ μέγας ἐκεῖνος δανειστὴς τὴν
[3]	ἔστιν ἕτερος συνεικασθῆναι αὐτῷ. Ἀποκριθεὶς	δὲ	ὁ μυρεψὸς ἔφη τῇ γυναικί·
[7]	κατέσπευσας ἐκπέμψαι με ἐντεῦθεν. ~Πάλιν	δὲ	ὁ μυρεψὸς πρὸς αὐτὴν ἐφθέγξατο,
[15]	τοὺς πόδας κατέβρεχεν ἀναισχύντως, πῶς	δὲ	ὅλως οὐδεὶς κατ´ αὐτῆς ἠγανάκτησεν·
[19]	καὶ συγχωρηθῇ αὐτῇ πλημμελήματα. Τὸ	δὲ	ὄνομα αὐτῆς εἰς αἰῶνα αἰῶνος
[3]	τὸν μυρεψὸν κατακρινῶ ἀφειδῶς, μᾶλλον	δὲ	ὁρκώσω αὐτὸν εἰς ὄνομα τοῦ
[3]	πόδας τοῦ Κυρίου θερμῶς. Γνοῦσα	δὲ	ὅτι Σίμων, εἷς τῶν Φαρισαίων,
[19]	σύ, Σίμων, οὐκ ἔδωκας· αὕτη	δὲ	οὐ διέλειπε καταφιλοῦσά μου τοὺς
[14]	πτωχοὺς ἔχετε μεθ´ ἑαυτῶν, ἐμὲ	δὲ	οὐ πάντοτε ἔχετε· βαλοῦσα γὰρ
[10]	ἄλλον ἰατρὸν τοιοῦτον φιλάνθρωπον. Ἐγὼ	δὲ	οὕτω πέπεισμαι ὅτι Θεὸς ὑπάρχει
[13]	οὐδὲν ἀδύνατον παρὰ σοί· δύνασαι	δὲ	πάντα. ~Ἐν τῇ καρδίᾳ προσηύχετο
[7]	δώσω σοι τὸ ἀλάβαστρον· κἀγὼ	δὲ	πολλάκις ἠξίωσά σε εἰπεῖν τίς
[19]	ὀλίγον φιλοῦντι, ὀλίγον ἀφίεται· τῷ	δὲ	πολὺ φιλοῦντι, πολὺ συγχωρεῖται. Λοιπὸν
[12]	τὴν συγχώρησιν τῶν ὀφλημάτων. Προσεύξομαι	δὲ	προθύμως τῷ Κυρίῳ, τῷ εἰδότι
[3]	Ἰατροῦ, λαβὼν τιμὰς δαψιλῶς. Παραγενομένη	δὲ	πρός τινα τῶν μυρεψῶν, ἔφη
[2]	ποιήσασα ἢ τί διασκεψαμένη, μᾶλλον	δὲ	προφασισαμένη, εἰσέλθω πρὸς τὸν εὐεργέτην;
[11]	εἰς τὸν ἅγιον Θεόν. Μικρὰν	δὲ	συμβουλίαν συμβουλεύσω σοι ἐγώ, καὶ
[3]	τῶν δεσμῶν τῆς ἁμαρτίας. ~Ταύτην	δὲ	τὴν πρόθεσιν ἔχον τὸ θαυμαστὸν
[17]	ἐν πλημμελήμασι δεινῶς κατεχομένους. Μεταξὺ	δὲ	τῆς εὐχῆς καὶ τοῦ κλαυθμοῦ
[2]	χάριτος ἀγγελικῆς ἐπιτυχεῖν δυνήσομαι, ἀπώσασθαι	δὲ	τῆς ζοφερᾶς νυκτὸς τὸ πικρὸν
[3]	μόνον τοῦ σκοποῦ. Καὶ αὐτὸν	δὲ	τὸν μυρεψὸν κατακρινῶ ἀφειδῶς, μᾶλλον
[19]	μου οὐκ ἤλειψάς ποτε· αὕτη	δὲ	τοὺς πόδας μου μύρῳ καλῷ
[2]	καιροῦ καλοῦντος εἰς τοῦτο, προσελθοῦσα	δὲ	τῷ ἀληθινῷ καὶ αἰωνίῳ μύρῳ,
[7]	ἀπαγαγεῖν τῷ ὡραίῳ. Μὴ γένος	δέ,	ὡς εἶπον, ἐστὶ τοῦ Δαυΐδ,
[4]	γενέσθαι μίαν δύο ἡμέρας ὁμοῦ.	Ἴδε	ὅσα σοι εἶπον· τὸ ὄνομά
[2]	ἀγνοεῖ· μισθοὺς τῆς ἰατρείας οὐκ	οἶδε	λαμβάνειν ἐκ τῶν ἰαθέντων, πίστιν
[6]	ἐστι χρόνος ἐπιμένων ἐπὶ γῆς,	οὐδὲ	τῶν καθ´ ἡμᾶς ψευδοτεχνικῶν ἰατρῶν
[11]	σοι ἐπιτιμᾶν. Πάντων οὖν καταπτύσασα,	εἴσελθε	θαρσαλέως πρὸς αὐτὸν τὸν ἅγιον
[11]	αὐτὸν σήμερον. Πορεύου ἐν εἰρήνῃ,	εἴσελθε	μετὰ χαρᾶς, ἔγγισον προθύμως. Δεχθείη
[13]	πυλῶνα τῆς οἰκίας ἀνεῳγμένον, καὶ	εἰσῆλθε,	καὶ ἀθρόως προσεγγίζει κατόπισθεν, καὶ
[2]	συνεστήσατο Ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις. Πῶς	εἰσῆλθε	προφανῶς, μὴ κληθεῖσα παντελῶς· πῶς
[15]	ἐν ἐκστάσει σφοδροτάτῃ ἐγενόμην, πῶς	εἰσῆλθε,	πῶς ἤγγισεν ἄνευ φόβου, πῶς
[15]	ἔμπροσθεν πάντων ὁμοῦ παρέστη, πῶς	ἔκλαιε	πρὸ ὀφθαλμῶν τῶν ἐκεῖσε ἁπάντων
[12]	οἰκίᾳ τοῦ Σίμωνος· ἰδοὺ σύ,	Κύριε,	ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος ἀνάκεισαι σὺν
[12]	ἐγὼ ἠγόρασα τὸ μύρον οἶδας,	Κύριε·	ἵνα ἐλθοῦσα καὶ προσπεσοῦσα τοῖς
[13]	ἐτόλμησα τοῦτο πρᾶξαι. Οὐκ ἀγνοοῦσα,	Κύριε,	τὰ φαῦλά μου, ἐτόλμησα ἐγγίσαι
[13]	ὀχετοὺς τῶν δακρύων μου. Δέξαι,	Κύριε,	τὴν πόθησιν τῆς ψυχῆς μου.
[13]	τῇ σῇ χάριτι. Ἀντὶ μύρου,	Κύριε,	τοὺς μώλωπας τῶν δεινοτάτων μου
[14]	μύρον τοῦ ῥήματος τοῦ Χριστοῦ.	Προσήνεγκε	μύρον καὶ ἀγάπην, καὶ ἐδέξατο
[3]	ὅτι Σίμων, εἷς τῶν Φαρισαίων,	κέκληκε	τὸν Σωτῆρα, ἠγάλλετο μεγάλως· καὶ
[17]	σφοδρῶς ἐταράττετο. Μεταγινώσκων λοιπόν, ὅτι	κέκληκε	τὸν Χριστὸν εἰς τὴν οἰκίαν
[18]	πεντήκοντα χρύσινα, ὁ δὲ ἕτερος	ὤφειλε	δεκάκις πεντήκοντα· ἦσαν δὲ ἀσπάζοντες
[18]	δύο χρεωφειλέται· ὁ εἷς αὐτῷ	ὤφειλε	πεντήκοντα χρύσινα, ὁ δὲ ἕτερος
[10]	οὐκ ὤφειλον ῥᾳθυμεῖν. Οὐ χρῆν	με	ἀμελῆσαι τῆς ἐμῆς ἰάσεως. Τούτου
[2]	εἰσέλθω πρὸς αὐτόν. Ἐὰν γάρ	με	ἀποστραφῇ προσφέρουσαν τὸ δῶρον ἐκεῖνο,
[6]	ἐστιν. ~(Ἔλεγε τὸ γύναιον· τί	με	βιάζῃ, οὕτως ἀκριβῶς ἐρωτῶν, ἅπερ
[8]	τῷ μυρεψῷ· τί οὕτω βιάζῃ	με	εἰπεῖν σοι τὰ κρυπτά μου;
[13]	τῆς ποίμνης σου πλανωμένη· ἐπίστρεψόν	με	εἰς τὴν μάνδραν σου, Χριστέ·
[10]	μόνον ἐγγίσω αὐτῷ, εὐθὺς ἁγιάζει	με	ἐκ πασῶν τῶν ἁμαρτιῶν, φυγαδεύσας
[19]	τὸν οἶκόν σου αὐτὸς τιμῶν	με	ἐκάλεσας, ὕδατι οὐκ ἔνιψάς μου
[6]	τὸν ἄχραντον, καὶ ἀνάψυξον δή	με	ἐν καλῇ ἀποκρίσει· φοβήθητι, ἄνθρωπε,
[6]	καρδίας, αὐτὸς ἂν κατέσπευσας ἐκπέμψαι	με	ἐντεῦθεν. ~Πάλιν δὲ ὁ μυρεψὸς
[6]	τὸν ἀφανῆ ἔρωτα, πρὸ τοῦ	με	ἐπερωτῆσαι παρεῖχες τὸ δῶρον μετὰ
[14]	κεφαλῆς μου, πρὸς τὸ ἐνταφιάσαι	με	ἐποίησεν. Ἀμὴν λέγω ὑμῖν· ὅπου
[9]	σου προσδοκίας, ὡς οἶμαι, συνεργόν	με	εὑρήσεις. ~Ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ
[5]	τοιούτῳ ἐκτήσω; Ὅτι εἰς πόθον	με	ἤγαγες ἰδεῖν αὐτόν, ὧ γύναι·
[8]	Θεὸν τὸν ἄχραντον, καὶ ἐλέησόν	με,	καὶ ἀπόλυσόν με ταχύ, ὅπως
[10]	ὥρα ἐστίν, ἀφ´ οὗ ἐμποδίζεις	με	καὶ βιάζεις μαθεῖν, τίνι τὸ
[19]	ἀσαλεύτῳ καὶ ποθήσει τελείᾳ ἠγάπησέ	με,	καὶ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας
[2]	ἁμαρτίας ἐν ὡρισμένῳ χρόνῳ, δεῖ	με	καὶ Θεῷ ἁγίῳ ἐν καρδίᾳ
[1]	εἴ τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός	με	καὶ πινέτω, μὴ διαστείλας ὅλως
[19]	ἀριθμῷ τῶν δικαίων τῶν ἀγαπησάντων	με,	καὶ συγχωρηθῇ αὐτῇ πλημμελήματα. Τὸ
[2]	ἔπραξα τὰ μὴ δέοντα. Δεῖ	με	νῦν ἀνταρσίαν κτήσασθαι κατὰ τοῦ
[4]	δός μοι, καὶ ἀπόλυσον δή	με,	ὅπως ἴδω ἐν τάχει τὸν
[8]	καὶ ἐλέησόν με, καὶ ἀπόλυσόν	με	ταχύ, ὅπως φθάσω ἐν σπουδῇ
[6]	αὐτοῦ ἀδιάδοχον μένει. Λοιπὸν ἀπόλυέ	με,	τὸν ἄξιον μισθὸν κομιζόμενος, ἵνα
[2]	νίκης παρὰ τοῦ Φιλανθρώπου. Δεῖ	με	τῶν θανατικῶν μύρων ἐπιλαθέσθαι λοιπὸν
[2]	νῦν καιρὸς ἀγῶνος πολλοῦ, λαθεῖν	με	τῶν προσκαίρων καὶ ῥυπαρῶν μυρισμῶν,
[3]	σου ἡ σπουδὴ εἰς ἔκπληξίν	με	φέρει, ὅ τι τις ἐστὶν
[6]	πότε αὐτὸν ὄψομαι, καὶ ἐμπλήσει	με	χαρᾶς; Δέδοικα μήποτε ὁ καιρὸς
[7]	ἄκουσόν μου, ὦ γύναι· πολλά	με	ὥρκισας καὶ κατέκρινας, ὅπως δώσω
[19]	πολλαὶ ἁμαρτίαι, ἅσπερ αὐτὸς νομίζεις	ἐμὲ	ἀγνοεῖν, ἀφεθήσονται αὐτῇ, ἐπειδὴ προέφθασε
[14]	τοὺς πτωχοὺς ἔχετε μεθ´ ἑαυτῶν,	ἐμὲ	δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε· βαλοῦσα
[14]	Ἔργον γὰρ καλὸν εἰργάσατο εἰς	ἐμέ·	πάντοτε γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετε
[8]	σεμνότητι δὸς τὸ ἀλάβαστρον. Μὴ	βράδυνε,	ἄνθρωπε, μὴ παραίτιός μοι γένῃ
[6]	τοῦ πρέποντος μισθοῦ. Διὸ μὴ	βράδυνε·	τάχα γὰρ καί σοι συμφέρον
[13]	ἐν ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς	κατέμαξε,	καὶ ἤλειφεν ἐν τῷ μύρῳ
[18]	ἑκατέροις ἴσως (κυρώσας τὴν ἄφεσιν,	ἔδειξε	πᾶσι προφανῶς μεγίστην συμπάθειαν. Πῶς
[13]	ἀποπλύνας, καθάρισον. Ἡ σὴ χάρις	ἀνέῳξε	τὸ στόμα μου εἰπεῖν ταῦτα
[7]	φίλου τοῦ Ὑψίστου; Τίς ἐστιν,	εἰπέ	μοι; Οὕτω πέφλεξαι ἐν σπουδῇ
[19]	οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ οὐ	διέλειπε	καταφιλοῦσά μου τοὺς πόδας· ἐλαίῳ
[4]	τὸν Θεὸν τῶν πατέρων φοβήθητι,	ἄνθρωπε,	καὶ δός μοι τὸ ἀλάβαστρον,
[8]	δὸς τὸ ἀλάβαστρον. Μὴ βράδυνε,	ἄνθρωπε,	μὴ παραίτιός μοι γένῃ λύπης
[6]	τῇ θλίψει τῆς ψυχῆς· φοβήθητι,	ἄνθρωπε,	τὸν δίκαιον Θεὸν τὸν ῥυσάμενον
[6]	με ἐν καλῇ ἀποκρίσει· φοβήθητι,	ἄνθρωπε,	τὸν Θεὸν τὸν ἅγιον, τὸν
[8]	ὠνήσασθαι, οὐχὶ δὲ διαλεχθῆναι. Φοβήθητι,	ἄνθρωπε,	τὸν Θεὸν τὸν ἄχραντον, καὶ
[6]	ἀγάπης φιλομανεῖ φίλτρῳ. (Φοβήθητι οὖν,	ἄνθρωπε,	τὸν Θεὸν τὸν ἄχραντον, καὶ
[6]	εἰς τὰς δώδεκα φυλάς· φοβήθητι,	ἄνθρωπε,	τὸν Θεὸν τὸν δώσαντα τῇ
[6]	ἤδη προεῖπον. Εἰ εἴδῃς, ὦ	ἄνθρωπε,	φλόγα ἐμῆς καρδίας, αὐτὸς ἂν
[13]	σὴν αὐλήν. Περιστερά σου τυγχάνω,	φιλάνθρωπε,	ἁρπαγεῖσα ὑπὸ ἱέρακος δεινοτάτου. Φλέγεταί
[13]	ἁμαρτωλοῖς, οὕσπερ αὐτὸς διασῶσαι ἐλήλυθας,	φιλάνθρωπε.	Ναί, δέομαί σου, Σωτήρ, μὴ
[18]	εἰπεῖν σοι παραβολήν, καὶ κριτήν	σε	βούλομαι στῆσαι τῶν ἐμῶν ῥημάτων.
[7]	ἀλάβαστρον· κἀγὼ δὲ πολλάκις ἠξίωσά	σε	εἰπεῖν τίς ἐστιν ὁ τοιοῦτος,
[12]	οἰκείᾳ προαιρέσει. Μόνον γὰρ ἑώρακά	σε	ἐν πλατείαις καὶ ἐπίστευσα ὅτι
[11]	ἁμαρτίας οἰκείᾳ εὐσπλαγχνίᾳ. Ἐὰν οὖν	σε	ἴδωσιν ἐκεῖ εἰσερχομένην, ἀποκλείσουσι τὰς
[13]	σαρκὶ σῶσαι ἡμᾶς. Οὐχ ὁρῶ	σε,	καθὼς ὁρᾷ ὁ Φαρισαῖος Σίμων,
[13]	ὁρᾷ ὁ Φαρισαῖος Σίμων, ὁ	σὲ	καλέσας εἰς ἄριστον· ἀλλ´ ὁρῶ
[4]	λαὸν ἐν ξηρῷ κονιορτῷ. Ὁρκίζω	σε,	νεανία, ἐν ἁγίοις ὀστέοις, οἷς
[3]	γύναι, ὑπέρογκα ἐλάλησας ῥήματα. Τίς	σε	οὐκ ἐπίσταται, ἐν ταῖς ἀμφόδοις
[19]	ἐμὲ ἀγνοεῖν, ἀφεθήσονται αὐτῇ, ἐπειδὴ	προέφθασε	προδεῖξαι τὴν ἀγάπην περὶ συγχωρήσεως.
[2]	ἀσθενούντων ποικίλη ἀρρωστία ἀληθινοῦ ἰατροῦ	ἐπέφθασε.	Παγὶς διαβολικὴ ἐγενόμην, τελείως ἀγρεύουσα
[10]	ῥημάτων τῶν πρὸς αὐτὴν γενομένων,	ἐθαύμασε	μεγάλως περὶ τῆς σπουδῆς τοῦ
[4]	νεανία, ἐν ἁγίοις ὀστέοις, οἷς	ἐβάστασε	Μωυσῆς ἐν κοιλάδι θαλάσσης, λέγω
[2]	νῦν ἡ χαρὰ τῶν λυπουμένων	ἐπεδήμησε·	νῦν ἡ τῶν ἀσθενούντων ποικίλη
[19]	πίστει ἀσαλεύτῳ καὶ ποθήσει τελείᾳ	ἠγάπησέ	με, καὶ ἐξ ὅλης τῆς
[2]	κληθεῖσα παντελῶς· πῶς δὲ καὶ	προσήγγισε	τῷ οὕτως ἀνακειμένῳ, πάντα ἀναγγέλλουσα
[15]	πῶς ἔκλαιε πρὸ ὀφθαλμῶν τῶν	ἐκεῖσε	ἁπάντων ἀνακειμένων, πῶς ἔλυσε τοὺς
[15]	τῶν ἐκεῖσε ἁπάντων ἀνακειμένων, πῶς	ἔλυσε	τοὺς πλοκάμους παρρησίᾳ, πῶς τοὺς
[14]	(γὰρ Σωτήρ, Θεὸς ὑπάρχων προγνώστης,	ἐδήλωσε	τὸν πόθον τῆς ψυχῆς αὐτῆς,
[15]	θαῦμα ὁρῶντες, ἐν ἀρίστῳ φανέν	τε	καὶ αἰφνιδίως τὸ πρᾶγμα γενόμενον·
[2]	προσεκαλούμην εἰς ἔργα ἀτοπίας· ἔν	τε	καλλωπίσμασιν αἰσχροῖς συναντῶσα πᾶσι, τὰς
[11]	αὕτη ἡ μεγίστη σωτηρία σοί	τε	πρώτῃ καὶ πᾶσιν ἁμαρτωλοῖς. Θυγάτηρ
[2]	οὖν, ἀκροαταὶ φιλόχριστοι καὶ τέλειοι,	κατατρυφήσατε	ἐν καλῇ διηγήσει τῆς μεγάλης
[14]	ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε	ἔχετε·	βαλοῦσα γὰρ αὕτη τὸ μύρον
[14]	ἐμέ· πάντοτε γὰρ τοὺς πτωχοὺς	ἔχετε	μεθ´ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ
[14]	εἰπὼν τοῖς μαθηταῖς· τί κόπους	παρέχετε	τῇ γυναικί; Ἔργον γὰρ καλὸν
[1]	διαστείλας ὅλως πτωχὸν ἀπὸ πλουσίου,	μήτε	ἁμαρτωλὸν ἀπὸ δικαίου, τούτου ἕνεκεν
[19]	τὴν κεφαλήν μου οὐκ ἤλειψάς	ποτε·	αὕτη δὲ τοὺς πόδας μου
[6]	πῶς φλέγεταί μου ἡ καρδία,	πότε	αὐτὸν ὄψομαι, καὶ ἐμπλήσει με
[10]	Ἄλλον καιρὸν τοιοῦτον οὐκ ἔχω	ποτὲ	εὑρεῖν, οὔτε ἄλλον ἰατρὸν τοιοῦτον
[6]	ἴσον ἐκείνου οὐ μὴ εὑρήσω	ποτέ·	οὐ γάρ ἐστι χρόνος ἐπιμένων
[1]	καθαρὰ καὶ τὰ πολλὰ νάματα,	οὐδέποτε	κωλύει τὸν ποθοῦντα δαψιλῶς ἀπολαύειν
[6]	καὶ ἐμπλήσει με χαρᾶς; Δέδοικα	μήποτε	ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἐπιθυμίας
[3]	μὴ εὑρεθῇ τὸ ἴσον αὐτοῦ	πώποτε·	ᾧ γὰρ αὐτὸ ἐπάγω, μείζων
[1]	οὐ γὰρ ἄν τις εἴποι	πώποτε,	ὡς ἀπόβλητον ἡ χάρις τινὰ
[2]	ἀποστραφῇ προσφέρουσαν τὸ δῶρον ἐκεῖνο,	τότε	γνώσομαι ὅτι οὐκ εἰμὶ ἀξία
[4]	τι τις ἐστὶν ὁ τοιοῦτος.	~Τότε	δὴ ἡ θαυμαστὴ γυνὴ ἀπεκρίνατο,
[14]	γὰρ καλὸν εἰργάσατο εἰς ἐμέ·	πάντοτε	γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετε μεθ´
[14]	μεθ´ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ	πάντοτε	ἔχετε· βαλοῦσα γὰρ αὕτη τὸ
[13]	με εἰς τὴν μάνδραν σου,	Χριστέ·	αὐτὸς γὰρ εἶ ποιμὴν καλὸς
[13]	τρόπον τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοί. Δέξαι,	Χριστέ,	τοὺς ὀχετοὺς τῶν δακρύων μου.
[4]	λόγῳ τὸν δρόμον τῶν στοιχείων,	ὥστε	γενέσθαι μίαν δύο ἡμέρας ὁμοῦ.
[7]	ἐτρώθης εἰς τὸ κάλλος ἐκείνου,	ὥστε	μύρον ἐκλεκτὸν ἀπαγαγεῖν τῷ ὡραίῳ.
[2]	ἐκείνης γυναικὸς τὴν σεμνὴν ἀναίδειαν.	Δεῦτε	οὖν, ἀκροαταὶ φιλόχριστοι καὶ τέλειοι,
[10]	τοιοῦτον οὐκ ἔχω ποτὲ εὑρεῖν,	οὔτε	ἄλλον ἰατρὸν τοιοῦτον φιλάνθρωπον. Ἐγὼ
[2]	συνείδησιν μᾶλλον ἱκανωτέραν λογίσομαι, ἥτις	οὔτε	βασκανίαν ἐργάζεται κατ´ ἐμοῦ. Εἰς
[2]	ἀπαρέσκειν αὐτῷ τὸ δῶρον ἐκεῖνο·	οὔτε	γὰρ φορτικὸν εἶναι δοκεῖ, ἤγουν
[2]	δύναμαι τοῦ κρυπτοῦ πόθου ἐπιτυχεῖν,	οὔτε	μὴν καθαρθῆναι ἐκ τῆς αἰσχρᾶς
[2]	θόρυβον οἰκετῶν ἡ γενναία ἔπτηξεν,	οὔτε	παρεστηκότων σκληρὰν ἐπιτίμησιν· τοῦτο λογιζομένη,
[17]	τέλειον. Νῦν δὲ ἐπέστην ὅτι	οὔτε	πρὸ ὀφθαλμῶν ἀκριβῶς ἐπίσταται, ἀλλ´
[15]	λέγων, τί ζητεῖς ἐνταῦθα, γύναι,	οὔτε	τῶν ἐσθιόντων, οὔτε τῶν παρεστώτων.
[15]	ἐνταῦθα, γύναι, οὔτε τῶν ἐσθιόντων,	οὔτε	τῶν παρεστώτων. Ἀλλ´ ὑπῆρχε πᾶσι
[6]	βασίλειον αὐτοῦ ἀδιάδοχον μένει. Λοιπὸν	ἀπόλυέ	με, τὸν ἄξιον μισθὸν κομιζόμενος,
[13]	στεναγμοῖς καὶ ὀχετοῖς τῶν δακρύων	κατέβρεχε	τοὺς πόδας αὐτοῦ, μετὰ χαρᾶς
[15]	ἐσθιόντων, οὔτε τῶν παρεστώτων. Ἀλλ´	ὑπῆρχε	πᾶσι γλυκύτατον τὸ θαῦμα αὐτῆς,
[3]	ἔφη αὐτῷ ἱλαρῶς· εἰρήνη σοι,	μυρεψέ·	δός μοι μύρον ἐκλεκτὸν βασιλικὸν
[19]	τοὺς πόδας μου μύρῳ καλῷ	ἤλειψε.	Χάριν τούτου, λέγω σοι, αἱ
[19]	ὁρᾷς, ἐν τοῖς δάκρυσιν αὐτῆς	ἔνιψέ	μου τοὺς πόδας, καὶ ταῖς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/07/2009