Discours, par.
[12, 77]	δὲ Φίλιον καὶ Ἱκέσιον καὶ	Ξένιον	καὶ Φύξιον καὶ πάντα τὰ
[12, 76]	διὰ τὴν τῶν κακῶν ἀπόφυξιν,	Ξένιος	δέ, ὅτι δεῖ μηδὲ τῶν
[12, 75]	Ἱκέσιός τε καὶ Φύξιος καὶ	Ξένιος	καὶ Κτήσιος καὶ Ἐπικάρπιος καὶ
[12, 76]	δέ, ὅτι δεῖ μηδὲ τῶν	ξένων	ἀμελεῖν μηδὲ ἀλλότριον ἡγεῖσθαι ἀνθρώπων
[12, 19]	γε ἦν ὁρᾶν πανταχοῦ μὲν	ξίφη,	πανταχοῦ δὲ θώρακας, πανταχοῦ δὲ
[12, 44]	περιλαμβανούσῃ, εἴτε λίθων γλυφαῖς εἴτε	ξοάνων	ἐργασίαις, κατ´ ὀλίγον τῆς τέχνης
[12, 77]	τὴν δὲ ἀνθρώπων καὶ θεῶν	ξυγγένειαν	αὐτό που τὸ τῆς μορφῆς
[12, 27]	καὶ χαρᾶς διά τε τὴν	ξυγγένειαν	τὴν πρὸς αὐτοὺς καὶ πολλὰ
[12, 43]	ἀποστερεῖν χάριν τὸ πρεσβύτερον καὶ	ξυγγενές,	ἔτι δὲ αἴτιον ζωῆς καὶ
[12, 47]	πρεσβυτάτης ἐννοίας περὶ θεῶν καὶ	ξυγγενῶς	πᾶσιν ἀνθρώποις ἅμα τῷ λόγῳ
[12, 5]	μὲν ῥήτορας δεινούς, τοῦτο δὲ	ξυγγραφέας	ἡδίστους ἐμμέτρων καὶ ἀμέτρων λόγων,
[12, 15]	ἢ κολακευτικὴν δύναμιν, οὐδὲ δεινοῦ	ξυγγράφειν	οὐδὲ ἔργον τι ἔχοντος ἄξιον
[12, 70]	πᾶσαν ἐν αὑτῷ τοῦ θεοῦ	ξυλλαβεῖν	φύσιν καὶ δύναμιν. τοῖς δὲ
[12, 83]	τὸν ἅπαντα κόσμον οὐ χρὴ	ξυμβάλλειν	οὐδένα θνητόν. ~ταῦτ´ οὖν εἰπόντα
[12, 78]	τανύοντα κυανῆν ἶριν, τοῦ πολέμου	ξύμβολον,	ἢ ἀστέρα πέμποντα ξυνεχεῖς σπινθῆρας
[12, 12]	τοῦδε τοῦ θεοῦ προλέγω καὶ	ξυμβουλεύω	δι´ εὔνοιαν καὶ φιλίαν προαγόμενος.
[12, 9]	ὑμεῖς λόγον τινὰ ἀληθῆ καὶ	ξυμβουλὴν	συμφέρουσαν, ἥντινα ξυνεβούλευσε φιλοσοφία τοῖς
[12, 34]	μὲν οὐκ ἀνυστόν, κοινῇ δὲ	ξύμπαν	τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος τὴν
[12, 60]	τὰ οὐράνια. ταῦτα μὲν γὰρ	ξύμπαντα	ὅ γε νοῦν ἔχων σέβει,
[12, 25]	ὀλίγῳ νεύματι τῶν ὀφρύων τὸν	ξύμπαντα	Ὄλυμπον, ~ὡς ἐκεῖνος μάλιστα ἐναργῶς
[12, 37]	νήσους ἐρήμους· τάδε δὲ τὰ	ξύμπαντα	φάσκοντες ἀγνώμονα καὶ ἄφρονα καὶ
[12, 27]	δόξα καὶ ἐπίνοια κοινὴ τοῦ	ξύμπαντος	ἀνθρωπίνου γένους, ὁμοίως μὲν Ἑλλήνων,
[12, 68]	δὲ χαλκοῦ καὶ λίθου καὶ	ξυμπάντων	ἁπλῶς ζῴων καὶ ὀργάνων, τοῦτο
[12, 74]	τὸν βίου καὶ ζωῆς καὶ	ξυμπάντων	δοτῆρα τῶν ἀγαθῶν, κοινὸν ἀνθρώπων
[12, 34]	εἰπεῖν, ἀτεχνῶς περιχορευόντων ἀεί, τούτων	ξυμπάντων	μηδεμίαν αἴσθησιν μηδὲ ὑποψίαν λαβεῖν
[12, 49]	ἀγῶνα, μᾶλλον δὲ κοινὸν δικαστήριον	ξυμπάντων	Πελοποννησίων, ἔτι δὲ Βοιωτῶν καὶ
[12, 38]	ὁρμήσῃ, τοῦ ξυναντῶντος ἀεὶ φαινομένου	ξυμφέροντος	καὶ ἀναγκαίου τοῖς ἀκροωμένοις, οὐ
[12, 40]	παραμυθίαι, τῶν μὲν ὀρθῶς καὶ	ξυμφώνως	ἐξηγουμένων ποιητῶν καὶ νομοθετῶν τῇ
[12, 76]	καὶ Ἑταιρεῖος, ὅτι πάντας ἀνθρώπους	ξυνάγει	καὶ βούλεται φίλους εἶναι ἀλλήλοις,
[12, 48]	σύμφωνος ὤν. πάντες {τοιγαροῦν} οὗτοι	ξυνᾴδουσιν,	ὥσπερ ἑνὸς ἴχνους λαβόμενοι, καὶ
[12, 10]	ἱερὰ καὶ προγόνων τάφους, ἐκείνοις	ξυνακολουθοῦντες,	ἔνθα ἂν ἄγωσιν ἢ καὶ
[12, 44]	τύπους, εἴτε κηροῦ πλάσει ῥᾷστα	ξυνακολουθοῦντος	τῇ τέχνῃ καὶ πλεῖστον ἐπιδεχομένου
[12, 38]	ἐπισχεῖν, ἔνθα ἂν ὁρμήσῃ, τοῦ	ξυναντῶντος	ἀεὶ φαινομένου ξυμφέροντος καὶ ἀναγκαίου
[12, 7]	Αἴσωπος ξυνέστησεν ὅτι σοφὴ οὖσα	ξυνεβούλευε	τοῖς ὀρνέοις τῆς δρυὸς ἐν
[12, 9]	ἀληθῆ καὶ ξυμβουλὴν συμφέρουσαν, ἥντινα	ξυνεβούλευσε	φιλοσοφία τοῖς πρότερον Ἕλλησιν, ἣν
[12, 10]	ἐπισταμένους· οἷς ἐὰν ὑμεῖς ἐθέλητε	ξυνεῖναι	τἄλλα ἐάσαντες, καὶ γονεῖς καὶ
[12, 53]	γε ἰσχύϊ τέχνης ἐνίκησας καὶ	ξυνέλεξας	τὴν Ἑλλάδα πρῶτον, ἔπειτα τοὺς
[12, 48]	διαφέρεσθαι ἀλλήλοις, καὶ τίς αὐτῶν	ξυνέπεται	τῷ ἀληθεῖ μάλιστα, τῇ πρώτῃ
[12, 18]	σκηνὴν ἢ χάρακα, ὥσπερ ἀμέλει	ξυνέπονται	τοῖς στρατοπέδοις πολεμικοί τινες ὑπηρέται·
[12, 36]	ἐγγυτέρω φάσκοντες εἶναι τὴν τοιαύτην	ξύνεσιν	τοῖς θηρίοις καὶ τοῖς δένδροις
[12, 7]	οἶμαι καὶ τὸν μῦθον Αἴσωπος	ξυνέστησεν	ὅτι σοφὴ οὖσα ξυνεβούλευε τοῖς
[12, 78]	πολέμου ξύμβολον, ἢ ἀστέρα πέμποντα	ξυνεχεῖς	σπινθῆρας ἀποβάλλοντα, δεινὸν τέρας ναύταις
[12, 9]	ἐγὼ μὲν γὰρ οὐδὲν αὑτῷ	ξύνοιδα	οὔτε πρότερον εἰπόντι σπουδῆς ἄξιον
[12, 13]	τὴν ἀνδρείαν· σοφιστῇ δὲ ἀνδρὶ	ξυνὼν	μεγάλα ἂν ὠφέλουν ὄχλον πολὺν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/10/2007