Alphabétiquement     [«   »]
τέως 1
τῇ 21
τῇδε 1
τὴν 78
τήν 1
τῆς 85
ΤΗΣ 1
Fréquences     [«    »]
65
62 τοῖς
64 τοῦ
78 τὴν
79 τὸ
81 τῶν
85 τῆς
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Disocurs omlympique (discours 12; traduction anglaise)

τὴν


Discours, par.
[12, 13]   ἐκείνῳ παρέχων ὅπως βούλεται διαθέσθαι  τὴν   ἄγραν. ἀλλ´ οὐκ οἶδα ὅπως
[12, 66]   τε καὶ Ἰώνων, ἔτι δὲ  τὴν   Ἀθηναίων, εἰς ταὐτὸ κε– ράσας
[12, 54]   ἱκανῶς ἀπομιμήσασθαι διὰ θνητῆς τέχνης  τὴν   ἄκραν καὶ τελειοτάτην φύσιν; ~πρὸς
[12, 43]   οὖν ἔγωγε τοῖς πολλοῖς πανταχοῦ  τὴν   ἀκρίβειαν κοπῶδες καὶ τὰ περὶ
[12, 56]   σύμφωνα ἦσαν, πλὴν ὅσον κατὰ  τὴν   ἀκρίβειαν τῆς ποιήσεως, ἐῶ λέγειν.
[12, 2]   τό τε σχῆμα καὶ κατὰ  τὴν   ἄλλην ὁμοιότητα; ~εἰ δ´ αὖ
[12, 51]   ἀντερεῖ. ~τῷ γὰρ ὄντι καὶ  τὴν   ἄλογον ἂν ἐκπλήξειε τοῦτό γε
[12, 13]   ἐξαπατᾶν ὑπισχνούμενος, οὐκ ἔχω ταύτην  τὴν   ἀνδρείαν· σοφιστῇ δὲ ἀνδρὶ ξυνὼν
[12, 26]   ἀτεχνῶς εἴ τι τοιουτότροπόν ἐστι,  τὴν   ἀνθρωπίνην περὶ τοῦ δαιμονίου δόξαν
[12, 52]   αὖ τὸ πρέπον εἶδος καὶ  τὴν   ἀξίαν μορφὴν τῆς θεοῦ φύσεως
[12, 80]   ἀσημότερον ἡγεῖταί τις κατὰ  τὴν   ἀξίαν τοῦ θεοῦ, τοῦτο μὲν
[12, 36]   καὶ τοῖς δένδροις ἤπερ ἡμῖν  τὴν   ἀπειρίαν τε καὶ ἄγνοιαν; ὁπότε
[12, 75]   πάσας ἀγαθάς, βασιλεὺς μὲν κατὰ  τὴν   ἀρχὴν καὶ δύναμιν ὠνομασμένος, πατὴρ
[12, 49]   πανταχοῦ κατὰ τὴν Εὐρώπην καὶ  τὴν   Ἀσίαν, οὐ τῶν χρημάτων λόγον
[12, 71]   τὴν εἰκόνα ἐν τῇ ψυχῇ  τὴν   αὐτὴν ἀεί, μέχρις ἂν ἐκτελέσῃ
[12, 45]   ἀπέχρη τούτοις περὶ τἄλλα ἐπιδείκνυσθαι  τὴν   αὑτῶν δεινότητα καὶ σοφίαν, ἀλλὰ
[12, 14]   τῆς ἐμαυτοῦ, δῆλον ὡς διὰ  τὴν   αὑτῶν ἐπιστήμην καὶ φρόνησιν· καὶ
[12, 11]   δ´ αὐτοὶ μὴ βούλεσθε, καταμεμφόμενοι  τὴν   αὑτῶν φύσιν πενίαν
[12, 81]   γὰρ πῦρ ἐργάσασθαι καὶ  τὴν   ἄφθονον πηγὴν ὕδατος {ἔν τισι
[12, 10]   μένοντές που καθιδρύωσιν, εἴτε {εἰς  τὴν   Βαβυλῶνα} ἐν τῇ Νίνου καὶ
[12, 18]   οὐδὲ τῶν κούφων καὶ ἀνόπλων  {τὴν   βαρεῖαν ὅπλισιν στρατιωτῶν οὐδ´} ἀκοντιστὴς
[12, 30]   μὲν τοῖς πρώτοις καὶ αὐτόχθοσι  τὴν   γεώδη, μαλακῆς ἔτι καὶ πίονος
[12, 9]   τὸ σχῆμα, φιλοσοφίαν τιμῶντες ὥσπερ  τὴν   γλαῦκα ἄφωνον τό γε ἀληθὲς
[12, 5]   τὴν σπουδὴν ὑμῶν τῷ περὶ  τὴν   γλαῦκα γιγνομένῳ σχεδὸν οὐκ ἄνευ
[12, 13]   φωνὴν μιμεῖσθαι, μόνον δ´ ἐπιδεικνύντα  τὴν   γλαῦκα πολὺ πλῆθος ἔχειν ὀρνέων·
[12, 1]   δὲ ἄνθρωποί φασιν ὅτι θαυμάζει  τὴν   γλαῦκα τὰ ὄρνεα. ~πῶς δὲ
[12, 71]   ὄψις αὐτοῖς τοῖς ὁρωμένοις συμβάλλει,  τὴν   δὲ ἀκοὴν οὐκ ἀδύνατον ἀναπτερῶσαι
[12, 40]   τινα ἑκουσίαν καὶ παραμυθητικὴν φῶμεν,  τὴν   δὲ ἀναγκαίαν καὶ προστακτικήν. λέγω
[12, 77]   τε σεμνότης καὶ τὸ αὐστηρόν·  τὴν   δὲ ἀνθρώπων καὶ θεῶν ξυγγένειαν
[12, 20]   θεατής, τὸ μὲν σῶμα ἐνδεής,  τὴν   δὲ ἡλικίαν προήκων, οὐ χρυσοῦν
[12, 22]   τήν τε φύσιν αὐτοῦ καὶ  τὴν   δύναμιν ὑμνῆσαι λόγῳ βραχεῖ καὶ
[12, 53]   ἰδέαν, {πᾶν τὸ θνητὸν] κατὰ  τὴν   ἑαυτοῦ δύναμιν καὶ φύσιν ἕκαστος
[12, 71]   χαλεπώτατον, ἀνάγκη παραμένειν τῷ δημιουργῷ  τὴν   εἰκόνα ἐν τῇ ψυχῇ τὴν
[12, 75]   ταῖς τοῦ θεοῦ πρέπουσαν εὑρήσεις  τὴν   εἰκόνα· Ζεὺς γὰρ μόνος θεῶν
[12, 45]   τῶν ποιητῶν καὶ πρεσβυτέραν οὖσαν  τὴν   ἐκείνων εἰδωλοποιίαν. ~οὔκουν ἐβούλοντο φαίνεσθαι
[12, 53]   ἰσχύϊ τέχνης ἐνίκησας καὶ ξυνέλεξας  τὴν   Ἑλλάδα πρῶτον, ἔπειτα τοὺς ἄλλους
[12, 66]   εἵλετο χαρακτῆρα λέξεως, ἀλλὰ πᾶσαν  τὴν   Ἑλληνικὴν γλῶτταν διῃρημένην τέως ἀνέμιξε,
[12, 83]   Ὅμηρος ἐν ἄλλοις πεποίηκεν ἐπιδεικνύμενον  τὴν   ἐμπειρίαν, ἀλλὰ τεχνίτην μὲν θεὸν
[12, 39]   πρώτην μὲν ἀτεχνῶς πηγὴν ἐλέγομεν  τὴν   ἔμφυτον ἅπασιν ἀνθρώποις ἐπίνοιαν, ἐξ
[12, 49]   δὲ κυπάριττος καὶ θύον πρὸς  τὴν   ἐντὸς ἐργασίαν μόνιμος ὕλη καὶ
[12, 30]   καθάπερ τὰ φυτὰ νῦν, ἕλκουσι  τὴν   ἐξ αὐτῆς ἰκμάδα, δευτέραν δὲ
[12, 39]   λογικοῦ γένους· δευτέραν δὲ λέγομεν  τὴν   ἐπίκτητον καὶ δι´ ἑτέρων ἐγγιγνομένην
[12, 70]   καὶ διαρρυῆναι τὸ φάντασμα καὶ  τὴν   ἐπίνοιαν ἣν ἔλαβε. τὸ δέ
[12, 49]   ἄλλων Ἑλλήνων τῶν πανταχοῦ κατὰ  τὴν   Εὐρώπην καὶ τὴν Ἀσίαν, οὐ
[12, 82]   λαβὼν τῆς αὑτοῦ τέχνης οὐ  τὴν   Ἠλείων πόλιν, ἀλλὰ τὴν πᾶσαν
[12, 74]   δυνατὸν ἦν θνητῷ διανοηθέντι μιμήσασθαι  τὴν   θείαν καὶ ἀμήχανον φύσιν. ~σκόπει
[12, 62]   τῆς ποιήσεως, ὅτε φησὶν ἱκετεύειν  τὴν   Θέτιν ὑπὲρ τιμῆς τοῦ παιδός·
[12, 2]   τῶν πτερῶν, ὅταν ἁβρύνηται πρὸς  τὴν   θήλειαν, ἀνακλάσας τὴν οὐρὰν καὶ
[12, 54]   ἀπορίαν τὸν μὲν ἀγῶνα καὶ  τὴν   θυσίαν ποιῆσαι τῷ Διὶ πρέπουσαν,
[12, 46]   ἀπειροτέροις θεαταῖς. πάντα δὲ ταῦτα  τὴν   ἰσχὺν ἔσχεν ἀπὸ τῆς πρώτης
[12, 75]   πατὴρ δὲ οἶμαι διά τε  τὴν   κηδεμονίαν καὶ τὸ πρᾷον, Πολιεὺς
[12, 77]   μεγαλοπρεπές· τὸν δὲ πατέρα καὶ  τὴν   κηδεμονίαν τὸ πρᾷον καὶ προσφιλές·
[12, 77]   ἱκανῶς ἔχει κατὰ τὴν τέχνην;  τὴν   μὲν γὰρ ἀρχὴν καὶ τὸν
[12, 40]   κυρίους. ~τῆς δὲ τοιαύτης ὑπολήψεως  τὴν   μέν τινα ἑκουσίαν καὶ παραμυθητικὴν
[12, 4]   οὐδὲ τὸν κύκνον ἀσπάζεται διὰ  τὴν   μουσικήν, οὐδὲ ὅταν ὑμνῇ τὴν
[12, 16]   Μυσῶν, ὥς φησιν Ὅμηρος κατὰ  τὴν   νῦν ἐπίκλησιν τοῦ ἔθνους. ~ἦλθον
[12, 27]   ἀπάτης καὶ χαρᾶς διά τε  τὴν   ξυγγένειαν τὴν πρὸς αὐτοὺς καὶ
[12, 34]   ξύμπαν τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος  τὴν   ὁλόκληρον καὶ τῷ ὄντι τελείαν
[12, 25]   ἀγάλματα, κάλλιστον καὶ θεοφιλέστατον, πρὸς  τὴν   Ὁμηρικὴν ποίησιν, ὥς φασι, Φειδίου
[12, 2]   ἁβρύνηται πρὸς τὴν θήλειαν, ἀνακλάσας  τὴν   οὐρὰν καὶ περιστήσας αὑτῷ πανταχόθεν
[12, 70]   τοῦτο ἀκίνητον καὶ μένον, ὥστε  τὴν   πᾶσαν ἐν αὑτῷ τοῦ θεοῦ
[12, 81]   γὰρ σμικρὰ καὶ φαῦλα, ἀλλὰ  τὴν   πᾶσαν ἰσχυρὰν καὶ βαρεῖαν οὐσίαν·
[12, 82]   οὐ τὴν Ἠλείων πόλιν, ἀλλὰ  τὴν   πᾶσαν τοῦ παντὸς ὕλην. Φειδίαν
[12, 44]   ἐμφύτου, ποιητικῆς, νομικῆς, τετάρτην φῶμεν  τὴν   πλαστικήν τε καὶ δημιουργικὴν τῶν
[12, 27]   χαρᾶς διά τε τὴν ξυγγένειαν  τὴν   πρὸς αὐτοὺς καὶ πολλὰ μαρτύρια
[12, 60]   μακαρίους μακρόθεν ὁρῶν· διὰ δὲ  τὴν   πρὸς τὸ δαιμόνιον ὁρμὴν ἰσχυρὸς
[12, 63]   ποιητής, τοῦ δόξαντος ὑμῖν ἰσοθέου  τὴν   σοφίαν, ἣν βούλεσθε ζημίαν ἕτοιμος
[12, 5]   εἰδέναι, ἆρ´ οὐκ ὀρθῶς ἀπεικάζω  τὴν   σπουδὴν ὑμῶν τῷ περὶ τὴν
[12, 83]   κρείττονα ἐμοῦ ποτε γενέσθαι περὶ  τὴν   τέχνην, αὐτῷ δὲ τῷ Διί,
[12, 77]   ἆρα οὐχ ἱκανῶς ἔχει κατὰ  τὴν   τέχνην; τὴν μὲν γὰρ ἀρχὴν
[12, 36]   τοῖς λόγοις, ἐγγυτέρω φάσκοντες εἶναι  τὴν   τοιαύτην ξύνεσιν τοῖς θηρίοις καὶ
[12, 75]   κοινὸν ὄφελος, Ὁμόγνιος δὲ διὰ  τὴν   τοῦ γένους κοινωνίαν θεοῖς καὶ
[12, 76]   τοῖς δεομένοις, Φύξιος δὲ διὰ  τὴν   τῶν κακῶν ἀπόφυξιν, Ξένιος δέ,
[12, 40]   τοῦ δὲ ἀναγκαίου καὶ προστάξεως  τὴν   τῶν νομοθετῶν· τούτων γὰρ οὐδετέραν
[12, 40]   μὲν ἑκουσίου καὶ παραμυθίας ἐχομένην  τὴν   τῶν ποιητῶν, τοῦ δὲ ἀναγκαίου
[12, 4]   τὴν μουσικήν, οὐδὲ ὅταν ὑμνῇ  τὴν   ὑστάτην ᾠδὴν ἅτε εὐγήρως, ὑπὸ
[12, 21]   τὸ μέγεθος καὶ τῆς χώρας  τὴν   φύσιν ὡρῶν ὡς ἔχουσι
[12, 51]   ὃς ἂν παντελῶς ἐπίπονος  τὴν   ψυχήν, πολλὰς ἀναντλήσας συμφορὰς καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 18/10/2007