HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Disocurs omlympique (discours 12; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ν = 38 formes différentes pour 57 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, par.

[12, 24]   Ζεὺς ὑψιβρεμέτης, ὃς ὑπέρτατα δώματα ναίει. ~ὑπολαβόντες οὖν εἴπατε πότερον ἁρμόζων

[12, 30]   σκληρᾶς ἅμα δρόσῳ γλυκείᾳ καὶ νάμασι νυμφῶν ποτίμοις, καὶ δὴ καὶ

[12, 78]   ξυνεχεῖς σπινθῆρας ἀποβάλλοντα, δεινὸν τέρας ναύταις {ἢ στρατιώτῃ} ἢ ἐπιπέμποντα ἔριν

[12, 36]   ὥσπερ οἶμαί φασι τοὺς Ἰθακησίους ναύτας ὑπὲρ τοῦ μὴ κατακοῦσαι τῆς

[12, 29]   ἀκοῆς συμπάσης τε ἀτεχνῶς αἰσθήσεως; νεμόμενοι μὲν ἐπὶ γῆς, ὁρῶντες δ´

[12, 79]   σειομένην καὶ κινούμενον Ὄλυμπον ὑπὸ νεύματι βραχεῖ τῶν ὀφρύων ἤ τινα

[12, 25]   Φειδίου παραβαλλομένου, τοῦ κινήσαντος ὀλίγῳ νεύματι τῶν ὀφρύων τὸν ξύμπαντα Ὄλυμπον,

[12, 26]   ἦ καὶ κυανέῃσιν ἐπ´ ὀφρύσι νεῦσε Κρονίων, ἀμβρόσιαι δ´ ἄρα χαῖται

[12, 79]   βραχεῖ τῶν ὀφρύων ἤ τινα νέφους περὶ τῇ κεφαλῇ στέφανον Ὁμήρῳ

[12, 23]   τε καὶ τὰ σέλματα τῶν νεῶν ἐφεξῆς, ὧν οἱ πολλοὶ ἀνόητοι

[12, 55]   στρατηγίας μιᾶς πόλεως οὐδὲ περὶ νεῶν πλήθους ἢ πεζοῦ στρατοπέδου, πότερον

[12, 34]   καὶ κόσμον, οἷον σοφοῦ κυβερνήτου νεὼς ἄρχοντος πάνυ καλῶς τε καὶ

[12, 10]   ἕκαστον ὀνομαστὶ δεικνύμενος. καὶ γὰρ νὴ Δία τοῦτο μόνον οἶμαι χρήσιμον

[12, 52]   ἀνεῦρες καὶ ἐμηχανήσω θέαμα, ἀτεχνῶς νηπενθές τ´ ἄχολόν τε, κακῶν ἐπίληθες

[12, 30]   ἐπιρροῇ, ἀέρα ὑγρὸν ἕλκοντες, ὥσπερ νήπιοι παῖδες, οὔποτε ἐπιλείποντος γάλακτος ἀεί

[12, 61]   καὶ στεφανοῦντας. ~ἀτεχνῶς γὰρ ὥσπερ νήπιοι παῖδες πατρὸς ἢ μητρὸς ἀπεσπασμένοι

[12, 4]   ἤ τινα σμικρὰν εὐθαλῆ ποταμίαν νησῖδα. ~ὡς δὲ καὶ ὑμεῖς τοσαῦτα

[12, 37]   καθάπερ ἀνθρώπους δυστυχεῖς εἴς τινας νήσους ἐρήμους· τάδε δὲ τὰ ξύμπαντα

[12, 10]   {εἰς τὴν Βαβυλῶνα} ἐν τῇ Νίνου καὶ Σεμιράμιδος εἴτε ἐν Βάκτροις

[12, 28]   αἴσθησιν ἀφικνουμένοις, ὡς πᾶν τὸ νοηθὲν ὀνομάζειν καὶ δηλοῦν, ~εὐμαρῶς ἀπείρων

[12, 65]   ἀφικνουμένων, ἀλλ´ εὐθὺς ἐπιβάλλει τῷ νοηθέντι σαφῆ σφραγῖδα ὀνόματος, πολλάκις δὲ

[12, 6]   οὐ μέντοι ταῦτά γε εὐτυχήματα νομίζειν ἔπεισί μοι τῆς γλαυκός, εἰ

[12, 56]   τοὺς θεοὺς ἤδη πεπεισμένης καὶ νομιζούσης ἰσχυρῶς. καὶ ὅσα μὲν λιθοξόων

[12, 20]   τὰ θεῖα κρείττω καὶ προυργιαίτερα νομίζων τῶν ἀνθρωπίνων, ἡλίκα ἂν ᾖ.

[12, 44]   παρ´ ἀνθρώποις ὑπολήψεως, ἐμφύτου, ποιητικῆς, νομικῆς, τετάρτην φῶμεν τὴν πλαστικήν τε

[12, 77]   προσφιλές· τὸν δὲ Πολιέα καὶ νόμιμον ἥ τε σεμνότης καὶ τὸ

[12, 66]   ἐκλελοιπός, καὶ τοῦτο ἀναλαβὼν ὥσπερ νόμισμα ἀρχαῖον ἐκ θησαυροῦ ποθεν ἀδεσπότου

[12, 41]   ἡμῖν τοῖς Ἕλλησι, {ποίησιν ἢ νομοθεσίαν} οὐκ ἂν ἔχοιμι διατεινόμενος εἰπεῖν

[12, 45]   παντελῶς διαφερόμενοι τοῖς ποιηταῖς καὶ νομοθέταις, τὸ μὲν ὅπως μὴ δοκῶσι

[12, 48]   καὶ τελειότατον. ~τὸν μὲν οὖν νομοθέτην ἐάσωμεν τὰ νῦν εἰς εὐθύνας

[12, 47]   ἑρμηνεῦσι καὶ διδασκάλοις {ποιητικῆς καὶ νομοθετικῆς καὶ δημιουργικῆς} τέταρτον ἀνάγκη παραλαβεῖν,

[12, 40]   καὶ ξυμφώνως ἐξηγουμένων ποιητῶν καὶ νομοθετῶν τῇ τε ἀληθείᾳ καὶ ταῖς

[12, 40]   ἀναγκαίου καὶ προστάξεως τὴν τῶν νομοθετῶν· τούτων γὰρ οὐδετέραν ἰσχῦσαι δυνατὸν

[12, 43]   δὲ καὶ τρίτη ποιητῶν καὶ νομοθετῶν, τῶν μὲν παραινούντων μὴ ἀποστερεῖν

[12, 75]   πρᾷον, Πολιεὺς δὲ κατὰ τὸν νόμον καὶ τὸ κοινὸν ὄφελος, Ὁμόγνιος

[12, 64]   αὐτός, παντοῖοι, ἐπέων δὲ πολὺς νομὸς ἔνθα καὶ ἔνθα. ~κινδυνεύει γὰρ

[12, 59]   ἀρχῆς οὕτως ἐνομίσθη τοῖς Ἕλλησι. ~νοῦν γὰρ καὶ φρόνησιν αὐτὴν μὲν

[12, 60]   μὲν γὰρ ξύμπαντα ὅ γε νοῦν ἔχων σέβει, θεοὺς ἡγούμενος μακαρίους

[12, 38]   οὐ ῥᾴδιον τὸν τοῦ φιλοσόφου νοῦν καὶ λόγον ἐπισχεῖν, ἔνθα ἂν

[12, 53]   οὔτε πιστεύοντες οὔτε προσέχοντες τὸν νοῦν. σὺ δέ γε ἰσχύϊ τέχνης

[12, 34]   ἀλλὰ θεῶν ἀθανάτων θνητοὺς τελούντων, νυκτί τε καὶ ἡμέρᾳ {καὶ φωτὶ

[12, 28]   ἔτι δὲ ἡλίου καὶ σελήνης, νυκτός τε καὶ ἡμέρας ἐντυγχάνοντες ποικίλοις

[12, 30]   ἅμα δρόσῳ γλυκείᾳ καὶ νάμασι νυμφῶν ποτίμοις, καὶ δὴ καὶ τοῦ

[12, 16]   ἀκούσεσθε ὁποίων ἄλλου τινὸς τῶν νῦν, ἀλλὰ πολὺ φαυλοτέρων καὶ ἀτοπωτέρων,

[12, 48]   μὲν οὖν νομοθέτην ἐάσωμεν τὰ νῦν εἰς εὐθύνας ἄγειν, ἄνδρα αὐστηρὸν

[12, 30]   λιχμωμένοις καὶ, καθάπερ τὰ φυτὰ νῦν, ἕλκουσι τὴν ἐξ αὐτῆς ἰκμάδα,

[12, 16]   ὥς φησιν Ὅμηρος κατὰ τὴν νῦν ἐπίκλησιν τοῦ ἔθνους. ~ἦλθον δὲ

[12, 9]   πρότερον εἰπόντι σπουδῆς ἄξιον οὔτε νῦν ἐπισταμένῳ πλέον ὑμῶν. ~ἀλλὰ εἰσὶν

[12, 21]   τοῦδε τοῦ θεοῦ, παρ´ ᾧ νῦν ἐσμεν; ~οὗτος γὰρ δὴ κοινὸς

[12, 16]   τυγχάνω μακράν τινα ὁδὸν τὰ νῦν πεπορευμένος, εὐθὺ τοῦ Ἴστρου καὶ

[12, 26]   ἅτε ἐν φιλοσόφου διατριβῇ τὰ νῦν. ~περὶ δὴ θεῶν τῆς τε

[12, 37]   εἰκῇ καὶ φέρεσθαι, μηδενὸς μήτε νῦν προνοοῦντος μήτε πρότερον ἐργασαμένου τὸ

[12, 52]   ποιήσας ὡς ἐποίησας, σκοπῶμεν τὰ νῦν· ὑπὲρ ὧν ἀπολογησάμενος ἱκανῶς ἐν

[12, 55]   ὀρθῶς ἢ μὴ διῴκηται, τὰ νῦν ὑπέχω λόγον, ἀλλὰ περὶ τοῦ

[12, 9]   ἠγνόησαν καὶ ἠτίμασαν, οἱ δὲ νῦν ὑπομιμνήσκονται καί μοι προσίασι διὰ

[12, 31]   ἐπειδὰν γὰρ ἐκπέσῃ τῆς γαστρὸς νωθρὸν ἔτι καὶ ἀδρανὲς τὸ βρέφος,

[12, 19]   ἔχων ἀφικόμην εἰς ἄνδρας οὐ νωθροὺς οὐδὲ σχολὴν ἄγοντας ἀκροᾶσθαι λόγων,

Discours, par.
[12, 24]	Ζεὺς ὑψιβρεμέτης, ὃς ὑπέρτατα δώματα	ναίει.	~ὑπολαβόντες οὖν εἴπατε πότερον ἁρμόζων
[12, 30]	σκληρᾶς ἅμα δρόσῳ γλυκείᾳ καὶ	νάμασι	νυμφῶν ποτίμοις, καὶ δὴ καὶ
[12, 78]	ξυνεχεῖς σπινθῆρας ἀποβάλλοντα, δεινὸν τέρας	ναύταις	{ἢ στρατιώτῃ} ἢ ἐπιπέμποντα ἔριν
[12, 36]	ὥσπερ οἶμαί φασι τοὺς Ἰθακησίους	ναύτας	ὑπὲρ τοῦ μὴ κατακοῦσαι τῆς
[12, 29]	ἀκοῆς συμπάσης τε ἀτεχνῶς αἰσθήσεως;	νεμόμενοι	μὲν ἐπὶ γῆς, ὁρῶντες δ´
[12, 79]	σειομένην καὶ κινούμενον Ὄλυμπον ὑπὸ	νεύματι	βραχεῖ τῶν ὀφρύων ἤ τινα
[12, 25]	Φειδίου παραβαλλομένου, τοῦ κινήσαντος ὀλίγῳ	νεύματι	τῶν ὀφρύων τὸν ξύμπαντα Ὄλυμπον,
[12, 26]	ἦ καὶ κυανέῃσιν ἐπ´ ὀφρύσι	νεῦσε	Κρονίων, ἀμβρόσιαι δ´ ἄρα χαῖται
[12, 79]	βραχεῖ τῶν ὀφρύων ἤ τινα	νέφους	περὶ τῇ κεφαλῇ στέφανον Ὁμήρῳ
[12, 23]	τε καὶ τὰ σέλματα τῶν	νεῶν	ἐφεξῆς, ὧν οἱ πολλοὶ ἀνόητοι
[12, 55]	στρατηγίας μιᾶς πόλεως οὐδὲ περὶ	νεῶν	πλήθους ἢ πεζοῦ στρατοπέδου, πότερον
[12, 34]	καὶ κόσμον, οἷον σοφοῦ κυβερνήτου	νεὼς	ἄρχοντος πάνυ καλῶς τε καὶ
[12, 10]	ἕκαστον ὀνομαστὶ δεικνύμενος. καὶ γὰρ	νὴ	Δία τοῦτο μόνον οἶμαι χρήσιμον
[12, 52]	ἀνεῦρες καὶ ἐμηχανήσω θέαμα, ἀτεχνῶς	νηπενθές	τ´ ἄχολόν τε, κακῶν ἐπίληθες
[12, 30]	ἐπιρροῇ, ἀέρα ὑγρὸν ἕλκοντες, ὥσπερ	νήπιοι	παῖδες, οὔποτε ἐπιλείποντος γάλακτος ἀεί
[12, 61]	καὶ στεφανοῦντας. ~ἀτεχνῶς γὰρ ὥσπερ	νήπιοι	παῖδες πατρὸς ἢ μητρὸς ἀπεσπασμένοι
[12, 4]	ἤ τινα σμικρὰν εὐθαλῆ ποταμίαν	νησῖδα.	~ὡς δὲ καὶ ὑμεῖς τοσαῦτα
[12, 37]	καθάπερ ἀνθρώπους δυστυχεῖς εἴς τινας	νήσους	ἐρήμους· τάδε δὲ τὰ ξύμπαντα
[12, 10]	{εἰς τὴν Βαβυλῶνα} ἐν τῇ	Νίνου	καὶ Σεμιράμιδος εἴτε ἐν Βάκτροις
[12, 28]	αἴσθησιν ἀφικνουμένοις, ὡς πᾶν τὸ	νοηθὲν	ὀνομάζειν καὶ δηλοῦν, ~εὐμαρῶς ἀπείρων
[12, 65]	ἀφικνουμένων, ἀλλ´ εὐθὺς ἐπιβάλλει τῷ	νοηθέντι	σαφῆ σφραγῖδα ὀνόματος, πολλάκις δὲ
[12, 6]	οὐ μέντοι ταῦτά γε εὐτυχήματα	νομίζειν	ἔπεισί μοι τῆς γλαυκός, εἰ
[12, 56]	τοὺς θεοὺς ἤδη πεπεισμένης καὶ	νομιζούσης	ἰσχυρῶς. καὶ ὅσα μὲν λιθοξόων
[12, 20]	τὰ θεῖα κρείττω καὶ προυργιαίτερα	νομίζων	τῶν ἀνθρωπίνων, ἡλίκα ἂν ᾖ.
[12, 44]	παρ´ ἀνθρώποις ὑπολήψεως, ἐμφύτου, ποιητικῆς,	νομικῆς,	τετάρτην φῶμεν τὴν πλαστικήν τε
[12, 77]	προσφιλές· τὸν δὲ Πολιέα καὶ	νόμιμον	ἥ τε σεμνότης καὶ τὸ
[12, 66]	ἐκλελοιπός, καὶ τοῦτο ἀναλαβὼν ὥσπερ	νόμισμα	ἀρχαῖον ἐκ θησαυροῦ ποθεν ἀδεσπότου
[12, 41]	ἡμῖν τοῖς Ἕλλησι, {ποίησιν ἢ	νομοθεσίαν}	οὐκ ἂν ἔχοιμι διατεινόμενος εἰπεῖν
[12, 45]	παντελῶς διαφερόμενοι τοῖς ποιηταῖς καὶ	νομοθέταις,	τὸ μὲν ὅπως μὴ δοκῶσι
[12, 48]	καὶ τελειότατον. ~τὸν μὲν οὖν	νομοθέτην	ἐάσωμεν τὰ νῦν εἰς εὐθύνας
[12, 47]	ἑρμηνεῦσι καὶ διδασκάλοις {ποιητικῆς καὶ	νομοθετικῆς	καὶ δημιουργικῆς} τέταρτον ἀνάγκη παραλαβεῖν,
[12, 40]	καὶ ξυμφώνως ἐξηγουμένων ποιητῶν καὶ	νομοθετῶν	τῇ τε ἀληθείᾳ καὶ ταῖς
[12, 40]	ἀναγκαίου καὶ προστάξεως τὴν τῶν	νομοθετῶν·	τούτων γὰρ οὐδετέραν ἰσχῦσαι δυνατὸν
[12, 43]	δὲ καὶ τρίτη ποιητῶν καὶ	νομοθετῶν,	τῶν μὲν παραινούντων μὴ ἀποστερεῖν
[12, 75]	πρᾷον, Πολιεὺς δὲ κατὰ τὸν	νόμον	καὶ τὸ κοινὸν ὄφελος, Ὁμόγνιος
[12, 64]	αὐτός, παντοῖοι, ἐπέων δὲ πολὺς	νομὸς	ἔνθα καὶ ἔνθα. ~κινδυνεύει γὰρ
[12, 59]	ἀρχῆς οὕτως ἐνομίσθη τοῖς Ἕλλησι.	~νοῦν	γὰρ καὶ φρόνησιν αὐτὴν μὲν
[12, 60]	μὲν γὰρ ξύμπαντα ὅ γε	νοῦν	ἔχων σέβει, θεοὺς ἡγούμενος μακαρίους
[12, 38]	οὐ ῥᾴδιον τὸν τοῦ φιλοσόφου	νοῦν	καὶ λόγον ἐπισχεῖν, ἔνθα ἂν
[12, 53]	οὔτε πιστεύοντες οὔτε προσέχοντες τὸν	νοῦν.	σὺ δέ γε ἰσχύϊ τέχνης
[12, 34]	ἀλλὰ θεῶν ἀθανάτων θνητοὺς τελούντων,	νυκτί	τε καὶ ἡμέρᾳ {καὶ φωτὶ
[12, 28]	ἔτι δὲ ἡλίου καὶ σελήνης,	νυκτός	τε καὶ ἡμέρας ἐντυγχάνοντες ποικίλοις
[12, 30]	ἅμα δρόσῳ γλυκείᾳ καὶ νάμασι	νυμφῶν	ποτίμοις, καὶ δὴ καὶ τοῦ
[12, 16]	ἀκούσεσθε ὁποίων ἄλλου τινὸς τῶν	νῦν,	ἀλλὰ πολὺ φαυλοτέρων καὶ ἀτοπωτέρων,
[12, 48]	μὲν οὖν νομοθέτην ἐάσωμεν τὰ	νῦν	εἰς εὐθύνας ἄγειν, ἄνδρα αὐστηρὸν
[12, 30]	λιχμωμένοις καὶ, καθάπερ τὰ φυτὰ	νῦν,	ἕλκουσι τὴν ἐξ αὐτῆς ἰκμάδα,
[12, 16]	ὥς φησιν Ὅμηρος κατὰ τὴν	νῦν	ἐπίκλησιν τοῦ ἔθνους. ~ἦλθον δὲ
[12, 9]	πρότερον εἰπόντι σπουδῆς ἄξιον οὔτε	νῦν	ἐπισταμένῳ πλέον ὑμῶν. ~ἀλλὰ εἰσὶν
[12, 21]	τοῦδε τοῦ θεοῦ, παρ´ ᾧ	νῦν	ἐσμεν; ~οὗτος γὰρ δὴ κοινὸς
[12, 16]	τυγχάνω μακράν τινα ὁδὸν τὰ	νῦν	πεπορευμένος, εὐθὺ τοῦ Ἴστρου καὶ
[12, 26]	ἅτε ἐν φιλοσόφου διατριβῇ τὰ	νῦν.	~περὶ δὴ θεῶν τῆς τε
[12, 37]	εἰκῇ καὶ φέρεσθαι, μηδενὸς μήτε	νῦν	προνοοῦντος μήτε πρότερον ἐργασαμένου τὸ
[12, 52]	ποιήσας ὡς ἐποίησας, σκοπῶμεν τὰ	νῦν·	ὑπὲρ ὧν ἀπολογησάμενος ἱκανῶς ἐν
[12, 55]	ὀρθῶς ἢ μὴ διῴκηται, τὰ	νῦν	ὑπέχω λόγον, ἀλλὰ περὶ τοῦ
[12, 9]	ἠγνόησαν καὶ ἠτίμασαν, οἱ δὲ	νῦν	ὑπομιμνήσκονται καί μοι προσίασι διὰ
[12, 31]	ἐπειδὰν γὰρ ἐκπέσῃ τῆς γαστρὸς	νωθρὸν	ἔτι καὶ ἀδρανὲς τὸ βρέφος,
[12, 19]	ἔχων ἀφικόμην εἰς ἄνδρας οὐ	νωθροὺς	οὐδὲ σχολὴν ἄγοντας ἀκροᾶσθαι λόγων,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/10/2007