Discours, Par. |
[4, 60] |
ταῖς
μελίτταις
φύσει
γιγνόμενος,
οὐκ
|
ἐκ |
γένους
τοῦτο
ἔχων,
ὥσπερ
ὑμεῖς |
[4, 130] |
θείας
καὶ
σεμνῆς
ὁμιλίας
συνών.
|
ἐκ |
δὲ
τῶν
τοιούτων
συνουσιῶν
ἢ |
[4, 15] |
ἐκ
Φιλίππου
τυγχάνεις
γεγονώς,
ἀλλ´
|
ἐκ |
δράκοντος
ἢ
Ἄμμωνος
ἢ
οὐκ |
[4, 135] |
μεταλαβοῦσι
{καὶ
δὴ
πεπρωμένον
αὐτοῖς
|
ἐκ |
θεῶν
ἐγένετο}
|
[4, 110] |
αὐτὸν
σπουδῇ
προΐτωσαν.
ὁ
δ´
|
ἐκ
|
μέσων
ἀναβοάτω
τῶν
γυναικῶν
ὀξύτερον |
[4, 0] |
ἄλλων
πολλῶν,
ὁ
δὲ
φυγὰς
|
ἐκ |
Σινώπης.
ταῦτα
δὲ
λέγουσι
καὶ |
[4, 45] |
γοῦν
Ξέρξης
καὶ
Δαρεῖος
ἄνωθεν
|
ἐκ |
Σούσων
ἤλαυνον
πολὺν
ὄχλον
Περσῶν |
[4, 60] |
οὐδέν
ἐστιν
ὄφελος·
τὸ
δὲ
|
(ἐκ |
τῆς
φύσεως
αὐτῷ
δεῖ
προσεῖναι |
[4, 60] |
ἀκούσας
δὲ
ὁ
Ἀλέξανδρος
ὀλίγου
|
ἐκ |
τῆς
χειρὸς
ἀφῆκε
τὸ
δοράτιον. |
[4, 75] |
ἀέρα
ἐν
ταῖς
τροπαῖς,
ὅταν
|
ἐκ |
τοῦ
αὐτοῦ
νέφους
ὕῃ
τε |
[4, 25] |
τῆς
Ὀλυμπιάδος
λόγος
καὶ
γέγονας
|
ἐκ |
τοῦ
Διός·
ἐκεῖνος
γάρ
ἐστιν |
[4, 105] |
γὰρ
ἀσθενής
τε
καὶ
ἄτολμος
|
ἐκ |
τούτου
τοῦ
γένους
δαίμων
ἐπί |
[4, 65] |
τότε,
ἐπειδὰν
ἄρωσι
τὸν
ἄνθρωπον
|
ἐκ |
τῶν
δεσμῶν,
εἰκός
ἐστι
τὸν |
[4, 15] |
ἐστιν
ἡ
εἰποῦσα
ὅτι
οὐκ
|
ἐκ |
Φιλίππου
τυγχάνεις
γεγονώς,
ἀλλ´
ἐκ |
[4, 75] |
αὐτῷ,
ἅμα
τε
ἐπιδεῖξαι
ὅτι
|
οὐκ |
ἀδύνατός
ἐστιν
ὥσπερ
ἵππον
εὐμαθῆ
|
[4, 70] |
Ποῖος,
ἔφη,
πρόγονος;
Ἀρχέλαος.
ἢ
|
οὐκ |
αἰπόλος
ἦν
ὁ
Ἀρχέλαος
οὐδὲ |
[4, 60] |
εἶπεν
ὁ
Ἀλέξανδρος,
(τὸ
σημεῖον;
|
Οὐκ |
ἀκήκοας,
εἶπε,
τῶν
γεωργῶν
ὅτι |
[4, 60] |
ὅς,
τῷ
βασιλεῖ
πρόσεστιν.
ἢ
|
οὐκ |
ἀκήκοας
ὅτι
ἐστὶ
βασιλεὺς
ἐν |
[4, 70] |
δεινοῦ
καὶ
ἀγρίου
παντελῶς.
ἢ
|
οὐκ |
ἀκήκοας
τὸν
Λιβυκὸν
μῦθον;
(καὶ |
[4, 55] |
γάρ,
εἶπε,
λέγω,
σὺ
δὲ
|
οὐκ
|
ἀκούεις,
ὅτι
σὺ
αὑτῷ
μάλιστα |
[4, 40] |
(ἀληθείᾳ;
ὁμοίως
δὲ
καὶ
φιλίαν
|
{οὐκ} |
ἄλλην
ἢ
τὸ
ταὐτὰ
βούλεσθαι
|
[4, 40] |
ποιμένα
λαῶν’
τοῦ
γὰρ
ποιμένος
|
οὐκ |
ἄλλο
τι
ἔργον
ἢ
πρόνοια |
[4, 80] |
πάθος
οὐδὲ
συμφορὰν
θεήλατον,
ἧς
|
οὐκ |
ἂν
ἄραιτ´
ἄχθος
ἀνθρώπου
φύσις. |
[4, 120] |
δὴ
φιλίαις
καὶ
θεραπείαις,
τίς
|
οὐκ |
ἂν
ἐλεήσειε
τῆς
φύσεως
καὶ |
[4, 10] |
ἡγεῖτο
ἄριστον
καὶ
εὐδαιμονέστατον,
καὶ
|
οὐκ |
ἂν
ἠλλάξατο
τὴν
ἐκείνου
βασιλείαν |
[4, 110] |
ἀγαλματοποιὸς
ἢ
γραφεὺς
ἀναγκαζόμενος
εἰκάζειν
|
οὐκ |
ἂν
ὁμοιότερον
ἄλλῳ
ἐργάσαιτο
ἢ |
[4, 90] |
καὶ
πάσης
κτήσεως
ἐραστής.
ἆρα
|
οὐκ
|
ἂν
σκυθρωπός
τε
καὶ
συννεφὴς |
[4, 50] |
ἄλλων
θεῶν.
μόνου
δ´
ἴσως
|
οὐκ |
ἂν
ὑπερεῖδε
τοῦ
Διός,
ὅτι |
[4, 65] |
χαλεπὸν
οὕτως
καὶ
(βίαιον
κέντρον.
|
οὐκ |
ἀπορρίψας
ταῦτα
ἃ
νῦν
ἔχεις, |
[4, 60] |
ἔχειν.
καὶ
ὁ
Ἀλέξανδρος
θαυμάσας,
|
Οὐκ |
ἄρτι
ἔλεγες,
ἔφη,
ὅτι
οὐδὲν |
[4, 35] |
τοῖς
κακοδαίμοσι
σοφισταῖς.
τοῦτο
δὲ
|
οὐκ |
ἐγὼ
λέγω
νῦν,
ἀλλ´
Ὅμηρος |
[4, 75] |
αὐτὸν
οὕτως
περὶ
δαιμόνων,
ὅτι
|
οὐκ |
εἰσὶν
ἔξωθεν
τῶν
ἀνθρώπων
οἱ |
[4, 60] |
ἐν
ταῖς
μελίτταις
φύσει
γιγνόμενος,
|
οὐκ |
ἐκ
γένους
τοῦτο
ἔχων,
ὥσπερ |
[4, 15] |
Ὀλυμπιάς
ἐστιν
ἡ
εἰποῦσα
ὅτι
|
οὐκ |
ἐκ
Φιλίππου
τυγχάνεις
γεγονώς,
ἀλλ´ |
[4, 35] |
ἀλλ´
Ὅμηρος
ἐμοῦ
πρότερος.
ἢ
|
οὐκ |
ἔμπειρος
εἶ
τῶν
Ὁμήρου
ἐπῶν; |
[4, 65] |
καὶ
τιάραν,
ὥσπερ
οἱ
ἀλεκτρυόνες;
|
οὐκ |
ἐννενόηκας
τὴν
τῶν
Σακῶν
ἑορτήν, |
[4, 10] |
σχολάσαι
τι
βούλοιτο,
καὶ
ᾤχετο,
|
οὐκ |
ἐπὶ
θύρας
τοῦ
Διογένους·
οὐ |
[4, 25] |
τοῦ
κυβερνᾶν
κυβερνήτην,
ἢ
τὸν
|
οὐκ |
ἐπιστάμενον
ἰᾶσθαι
ἰατρόν;
οὐκ
ἔστιν. |
[4, 40] |
καὶ
οἴνῳ
καὶ
σιτίοις,
ἀλλ´
|
οὐκ |
ἐπιστήμῃ
καὶ
(ἀληθείᾳ;
ὁμοίως
δὲ |
[4, 55] |
μάλιστα
γιγνώσκειν
οἰόμενος;
Ἔπειτα,
ἔφη,
|
οὐκ
|
ἐρεῖς
αὐτόν,
ἀλλὰ
κρύψεις;
Πάλαι |
[4, 25] |
ἰατρόν;
οὐκ
ἔστιν.
καθάπερ
οὖν
|
οὐκ |
ἔστι
κυβερνᾶν
μὴ
κυβερνητικῶς,
οὕτως |
[4, 25] |
τὸν
οὐκ
ἐπιστάμενον
ἰᾶσθαι
ἰατρόν;
|
οὐκ |
ἔστιν.
καθάπερ
οὖν
οὐκ
ἔστι |
[4, 80] |
ὄντι
γὰρ
κατὰ
τὸν
ποιητὴν
|
οὐκ |
ἔστιν
οὐδὲν
δεινὸν
ὧδ´
εἰπεῖν |
[4, 70] |
τὸν
Λιβυκὸν
μῦθον;
(καὶ
ὃς
|
οὐκ |
ἔφη
ἀκηκοέναι.
διηγεῖτο
δὴ
μετὰ |
[4, 85] |
τῇ
δίνῃ,
κἀκεῖνοι
φωνὰς
μὲν
|
οὐκ |
ἔχουσι
προσθεῖναι
τοῖς
εἰδώλοις,
εἴδη |
[4, 135] |
ὀνείδη
καὶ
τὰς
λοιδορίας
(ἐπανατεινόμενος.
|
οὐκ |
ἔχων
οὖν
ὃ
ποιήσῃ
καὶ |
[4, 130] |
δ´
αὖ
φιλοχρήματος
καὶ
μικρολόγος
|
οὐκ |
ἐῶν,
ἀλλὰ
κατέχων
τε
καὶ |
[4, 70] |
τῷ
προσώπῳ,
Ποῖον,
εἶπε,
χρησμόν;
|
οὐκ |
οἶδα
ἔγωγε,
πλὴν
ὅτι
αἰπόλος |
[4, 15] |
καὶ
πολλοῦ
ἄξια,
ὧν
σὺ
|
οὐκ |
οἶδα
εἴ
ποτε
δυνήσῃ
μεταλαβεῖν. |
[4, 15] |
ἐκ
δράκοντος
ἢ
Ἄμμωνος
ἢ
|
οὐκ |
οἶδα
ὅτου
ποτὲ
θεῶν
ἢ |
[4, 20] |
τοῖς
δὲ
τοῦ
Διὸς
ἐκγόνοις
|
οὐκ |
οἴει
σημεῖον
ἐνεῖναι
τῇ
ψυχῇ, |
[4, 15] |
ἐν
Πέρσαις.
Τί
δέ,
ἔφη,
|
οὐκ |
οἶσθα
Ἀλέξανδρον
τὸν
βασιλέα;
Τό |
[4, 25] |
βασιλεύειν,
(ἀλλ´
οὐδὲ
ζῆν
ἴσασιν.
|
οὐκ |
οἶσθα,
ἔφη,
ὅτι
διττή
ἐστιν |
[4, 60] |
καὶ
καθεύδειν
ἐν
τοῖς
ὅπλοις.
|
Οὐκ |
οἶσθα,
ἔφη,
ὅτι
φοβουμένου
ἐστὶν |
[4, 25] |
πολλοὺς
ἔχουσα
κινδύνους
καὶ
ἀπάτην
|
οὐκ |
ὀλίγην·
ὅμως
δὲ
ἀναγκαία
προσγενέσθαι |
[4, 15] |
ταῦτα
περὶ
σοῦ
λέγειν.
ἢ
|
οὐκ |
Ὀλυμπιάς
ἐστιν
ἡ
εἰποῦσα
ὅτι |