Discours, Par. |
[4, 15] |
ἀλεαινόμενος
πρὸς
τὸν
ἥλιον.
ὁ
|
οὖν |
Ἀλέξανδρος
εὐθὺς
ἠγάσθη
τοῦ
ἀνδρὸς |
[4, 45] |
σὺ
ὀνομασθήσῃ
βασιλεὺς
ἁπάντων.
ὁ
|
οὖν |
Ἀλέξανδρος
πάλιν
ἐλυπεῖτο
καὶ
ἤχθετο. |
[4, 5] |
τοῖς
ὄρεσι
θηρίων.
~τῶν
μὲν
|
οὖν |
ἄλλων
πάντων
κατεφρόνει
καὶ
οὐδένα |
[4, 105] |
φοβερός,
ἀντίον
πᾶσι
βλέπων.
ἆρ´
|
οὖν
|
ἀρρενωπόν
τι
καὶ
σεμνὸν
εἶδος |
[4, 70] |
εἰς
Μακεδονίαν
αἶγας
ἐλαύνων;
πότερον
|
οὖν |
αὐτὸν
ἐν
πορφύρᾳ
μᾶλλον
ἢ |
[4, 60] |
ἂν
ἁμαρτόντα
(περὶ
ἐκείνην.
ἔφη
|
οὖν |
αὐτὸν
μηδὲ
τὸ
σημεῖον
τὸ |
[4, 75] |
(καθαρμούς,
οὓς
δεῖ
ἐπιτελέσαι.
κατιδὼν
|
οὖν |
αὐτὸν
ὁ
Διογένης
τεθορυβημένον
καὶ |
[4, 10] |
οἱ
διδάσκαλοι
τῶν
χορῶν.
προσῆλθεν
|
οὖν |
αὐτῷ
καθημένῳ
καὶ
ἠσπάσατο.
καὶ |
[4, 50] |
θνητὴν
ἢ
γενναίου
ἀλεκτρυόνος;
εἰ
|
οὖν |
γέγονας
οὕτως
καθάπερ
φασί,
καὶ |
[4, 25] |
ποῖ
δεῖ
πορευθέντα
μαθεῖν;
ὁ
|
οὖν |
Διογένης
εἶπεν,
Ἀλλ´
ἐπίστασαι
αὐτήν, |
[4, 15] |
ἀλαζόνι,
ὡς
αὐτὸς
ἐνόμιζεν.
(ὁ
|
οὖν |
Διογένης
καταμαθὼν
αὐτὸν
τεταραγμένον,
ἐβουλήθη
|
[4, 15] |
δὲ
τῶν
πρὸς
ἀλήθειαν.
ὁ
|
οὖν |
Διογένης
ὀλίγον
ἐπισχὼν
ἤρετο
αὐτὸν |
[4, 95] |
τὴν
τοῦ
πλούτου
δύναμιν.
~τοῦτο
|
οὖν |
διώκει
καὶ
ζητεῖ
πανταχόθεν,
οὐδέν |
[4, 130] |
εὔκλειαν
ἄγει
τὴν
δόξαν.
~πάλιν
|
οὖν |
ἐνθάδε
κινδυνεύσω
τὸ
δεύτερον
εἰς |
[4, 35] |
δὲ
καὶ
τῆς
Ὀδυσσείας.
θαυμάσας
|
οὖν |
ἔφη,
Καὶ
ποῦ
διείλεκται
περὶ |
[4, 20] |
καὶ
μόνος
εἰδὼς
χαρίζεσθαι.
Τί
|
οὖν, |
ἔφη,
πότερον
(ἀληθὴς
ἢ
ψευδὴς |
[4, 65] |
ἀποδύσαντες
καὶ
μαστιγώσαντες
ἐκρέμασαν.
τίνος
|
οὖν |
ἡγῇ
τοῦτο
εἶναι
σύμβολον
καὶ |
[4, 20] |
γεγονότες
εἰσὶν
εἴτε
μή;
πάνυ
|
οὖν |
ἥσθη
τούτῳ
τῷ
λόγῳ
ὁ
|
[4, 25] |
ἡ
δὲ
ἀνθρωπίνη;
ἡ
μὲν
|
οὖν |
θεία
μεγάλη
καὶ
ἰσχυρὰ
καὶ |
[4, 85] |
καλοῦ
δή
τινος
ἐραστήν.
~φέρε
|
οὖν |
καθάπερ
οἱ
κομψοὶ
τῶν
δημιουργῶν |
[4, 45] |
δοῦλος
καταλιπὼν
τὸν
δεσπότην.
(ἴσως
|
οὖν |
καὶ
ὑμεῖς
τοιοῦτόν
τι
ποιεῖτε, |
[4, 135] |
τὰς
λοιδορίας
(ἐπανατεινόμενος.
οὐκ
ἔχων
|
οὖν |
ὃ
ποιήσῃ
καὶ
ὅποι
τράπηται |
[4, 25] |
ἰᾶσθαι
ἰατρόν;
οὐκ
ἔστιν.
καθάπερ
|
οὖν |
οὐκ
ἔστι
κυβερνᾶν
μὴ
κυβερνητικῶς, |
[4, 35] |
αὐταῖς.
καὶ
παρὰ
τοῖς
σοφισταῖς
|
οὖν |
πολλοὺς
εὑρήσεις
γηράσκοντας
ἀμαθεῖς,
πλανωμένους |
[4, 70] |
μένειν
ἐν
ταῖς
πέδαις.
~μὴ
|
οὖν |
πρότερον,
ὦ
μάταιε,
βασιλεύειν
ἐπιχείρει |
[4, 60] |
φατε,
ἀφ´
Ἡρακλέους
ὄντες;
Τί
|
οὖν |
τοῦτό
ἐστιν,
εἶπεν
ὁ
Ἀλέξανδρος, |
[4, 40] |
(διαφέρεσθαι
περὶ
μηδενός.
ὃς
ἂν
|
οὖν |
τῷ
Διὶ
φίλος
ᾖ
καὶ |
[4, 40] |
ἂν
εἰ
ἔφη
μαθητήν.
ἆρ´
|
οὖν |
ὑπὲρ
ἄλλων
αὐτὸν
οἴει
{μανθάνειν |
[4, 75] |
(ὑψηλούς
τε
καὶ
μεγαλοπρεπεῖς.
βουλόμενος
|
οὖν |
χαρίσασθαι
αὐτῷ,
ἅμα
τε
ἐπιδεῖξαι |
[4, 50] |
ὁ
Διογένης
πάντα
τρόπον.
ἔφη
|
οὖν, |
Ὦ
Διόγενες,
σὺ
μέν
μοι |