Discours, Par.
[4, 30]	νεκρῶν τοὺς ὀδόντας φασὶ (διαμένειν,	τοῦ	ἄλλου σώματος δαπανηθέντος ὑπὸ τοῦ
[4, 100]	ἀνήρ τε καὶ δαίμων ἐκείνου	τοῦ	ἀνδρός, ὁ τὰ τῆς ἡδονῆς
[4, 15]	ὁ οὖν Ἀλέξανδρος εὐθὺς ἠγάσθη	τοῦ	ἀνδρὸς τὸ θάρσος καὶ τὴν
[4, 75]	ἐνταῦθα δὴ ὁ Ἀλέξανδρος ἐκπεπληγμένος	τοῦ	ἀνθρώπου τὸ ἀνδρεῖον καὶ τὸ
[4, 90]	ἡγούμενος, μάλιστα δὲ περὶ τὴν	τοῦ	ἀργυρίου κτῆσιν ἔκφρων καὶ συντεταμένος,
[4, 75]	ἐν ταῖς τροπαῖς, ὅταν ἐκ	τοῦ	αὐτοῦ νέφους ὕῃ τε καὶ
[4, 65]	καθίζουσιν εἰς τὸν θρόνον τὸν	τοῦ	βασιλέως, καὶ τὴν ἐσθῆτα διδόασιν
[4, 80]	δούλου, καὶ βασιλικὸς μὲν ὁ	τοῦ	βασιλικοῦ (καὶ μεγαλόφρονος, ταπεινὸς δὲ
[4, 120]	δὲ οὐχ ὃς ἂν ἀπὸ	τοῦ	βελτίστου προεστηκὼς πολύ τι πλῆθος
[4, 120]	ἂν ἐλεήσειε τῆς φύσεως καὶ	τοῦ	βίου; λέγω δὲ οὐχ ὃς
[4, 40]	λέγῃ τῶν βασιλέων ποιμένα λαῶν’	τοῦ	γὰρ ποιμένος οὐκ ἄλλο τι
[4, 105]	τε καὶ ἄτολμος ἐκ τούτου	τοῦ	γένους δαίμων ἐπί τε τὰς
[4, 20]	ποτε λεγομένοις σημεῖον λέγεται εἶναι	τοῦ	γένους λόγχη τις οἶμαι ἐπὶ
[4, 10]	καὶ ᾤχετο, οὐκ ἐπὶ θύρας	τοῦ	Διογένους· οὐ γὰρ ἦσαν αὐτῷ
[4, 20]	τὴν βασιλικήν, οὐθέν σε κωλύει	τοῦ	Διὸς εἶναι (υἱόν· ἐπεὶ τοῦτό
[4, 20]	τῶν Σπαρτῶν εἶναι· τοῖς δὲ	τοῦ	Διὸς ἐκγόνοις οὐκ οἴει σημεῖον
[4, 25]	Ὀλυμπιάδος λόγος καὶ γέγονας ἐκ	τοῦ	Διός· ἐκεῖνος γάρ ἐστιν ὁ
[4, 20]	σώφρων καὶ ἀνδρεῖος καὶ τὴν	τοῦ	Διὸς ἐπιστάμενος τέχνην τὴν βασιλικήν,
[4, 35]	ἐὰν δὲ μὴ τύχῃς διδασκάλου	τοῦ	Διὸς ἢ ἄλλου τοιούτου, ταχὺ
[4, 35]	ἔφη, ὅπου τὸν Μίνω λέγει	τοῦ	Διὸς ὀαριστήν. ~ἢ οὐ τὸ
[4, 50]	δ´ ἴσως οὐκ ἂν ὑπερεῖδε	τοῦ	Διός, ὅτι βασιλέα καλοῦσιν αὐτὸν
[4, 40]	σὺ οἴει λέγειν αὐτὸν ὑπὸ	τοῦ	Διὸς τοὺς βασιλέας τρέφεσθαι ὥσπερ
[4, 40]	ὀαρίζειν ὁμιλεῖν ἐστιν; οὐκοῦν ὁμιλητὴν	τοῦ	Διός φησιν αὐτὸν εἶναι, ὥσπερ
[4, 80]	τοῦ ἐλευθέρου, δοῦλος δὲ ὁ	τοῦ	δούλου, καὶ βασιλικὸς μὲν ὁ
[4, 100]	αὐτὸν ἡγούμενον καὶ προεστηκότα τῆς	τοῦ	δυστυχοῦς ἀνθρώπου διανοίας, οὔτε ἐφ´
[4, 85]	γὰρ ἀπὸ τῆς μορφῆς καὶ	τοῦ	εἴδους τὸ ἦθος γιγνώσκουσι καὶ
[4, 80]	ὡσαύτως δὲ ἐλεύθερος μὲν ὁ	τοῦ	ἐλευθέρου, δοῦλος δὲ ὁ τοῦ
[4, 80]	ἑκάστου νοῦς, οὗτός ἐστι δαίμων	τοῦ	ἔχοντος ἀνδρός, ἀγαθὸς μὲν ὁ
[4, 5]	ἔδει τῆς Μακεδόνων φάλαγγος καὶ	τοῦ	Θετταλῶν ἱππικοῦ καὶ Θρᾳκῶν καὶ
[4, 120]	ὁ δὲ ἀφομοιούτω αὐτὸν τῇ	τοῦ	Ἰξίονος χαλεπῇ καὶ βιαίῳ φορᾷ
[4, 0]	καὶ μάλιστα δόξης ἐραστὴς καὶ	τοῦ	καταλιπεῖν ὡς μέγιστον αὑτοῦ ὄνομα
[4, 5]	ὑπὸ τρυφῆς καὶ ἀργίας καὶ	τοῦ	κερδαίνειν καὶ ἡδονῆς ἥττονες. περὶ
[4, 120]	χαλωμένων δὲ τῶν δεσμῶν καὶ	τοῦ	κηροῦ ῥέοντος, ἐπωνυμίαν ἀπὸ τοῦδε
[4, 110]	κυλινδεῖσθαι μετὰ τῶν στεφάνων καὶ	τοῦ	κροκωτοῦ. ~τοιούτῳ δεσπότῃ λατρεύουσαι καὶ
[4, 25]	εἶναι τοῦτον; ἢ τὸν ἄπειρον	τοῦ	κυβερνᾶν κυβερνήτην, ἢ τὸν οὐκ
[4, 90]	πάντα σχεδόν τι τὸ ἔχειν	τοῦ	μὴ ἔχειν λυσιτελέστερόν τε καὶ
[4, 90]	δὲ τῆς ἀπεχθείας καὶ τὸ	τοῦ	μίσους καὶ τῶν βλασφημιῶν οὐδαμῇ
[4, 65]	πονηροὶ τῆς ἐξουσίας ταύτης καὶ	τοῦ	ὀνόματος τυγχάνουσιν, ἔπειτα χρόνον τινὰ
[4, 115]	ἐλαφρούς τε (καὶ μεταρσίους, ταῖς	τοῦ	πατρὸς αὔραις συνθέοντας. ἀλλ´ ἐκεῖνοι
[4, 45]	καὶ δεῖ μανθάνειν αὐτὸν τὴν	τοῦ	πατρὸς τέχνην· ὁ δὲ ἀποδρὰς
[4, 90]	ὡς ἐν βραχυτάτῳ συνειληφέναι τὴν	τοῦ	πλούτου δύναμιν. ~τοῦτο οὖν διώκει
[4, 90]	(δικαίως καὶ λεγομένου καὶ γραφομένου	τοῦ	πλούτου τυφλότερος ἐραστής, περὶ πάντα
[4, 80]	ἀγαθοῦ δαίμων, πονηρὸς δὲ ὁ	τοῦ	πονηροῦ, ὡσαύτως δὲ ἐλεύθερος μὲν
[4, 5]	ᾤετο ἀξιόμαχον αὑτῷ περὶ τούτου	τοῦ	πράγματος, οὔτε τὸν Πέρσην οὔτε
[4, 65]	τὸν μὲν ἀνόητον καὶ ἄπειρον	τοῦ	πράγματος χαίρειν καὶ μακαρίζειν ἑαυτὸν
[4, 30]	τοῦ ἄλλου σώματος δαπανηθέντος ὑπὸ	τοῦ	πυρός. {οὐ γὰρ μαθεῖν, ἀλλ´
[4, 135]	καὶ λῆρον ἡγεῖται καὶ τὸ	τοῦ	Σαρδαναπάλλου προφέρεται πολλάκις ἐλεγεῖον, τόσς´
[4, 0]	χρήματα καὶ τιμὰς καὶ τὴν	τοῦ	σώματος δύναμιν, ὅπως διὰ μόνην
[4, 80]	ἡδυπαθὴς καὶ τρυφερὸς περὶ τὰς	τοῦ	σώματος ἡδονάς, ὁ δ´ αὖ
[4, 20]	γένους λόγχη τις οἶμαι ἐπὶ	τοῦ	σώματος· ὅστις δὲ τοῦτο τὸ
[4, 80]	(καὶ μεγαλόφρονος, ταπεινὸς δὲ ὁ	τοῦ	ταπεινοῦ καὶ ἀγεννοῦς. ἵνα δέ,
[4, 125]	ἔπαινοι συμβαίνωσιν αὐτοῖς, ἡ ψυχὴ	τοῦ	τοιούτου ἀνδρὸς αὔξει καὶ βλαστάνει
[4, 85]	πλάττειν καὶ ἀφομοιοῦν τοὺς τρόπους	τοῦ	τριπλοῦ δαίμονος τῶν τριῶν βίων,
[4, 50]	δοκεῖ μοι ἑλέσθαι ἂν καὶ	τοῦ	τρίτου μέρους τῶν νεκρῶν ἄρχειν
[4, 75]	ἥλιος. συνίει δὲ ὅτι καὶ	τοῦ	τρόπου κατεφρόνει, ἐν ᾧ διελέγετο
[4, 75]	εἴ πως δύναιτο κινηθεὶς ἀπὸ	τοῦ	τύφου καὶ τῆς δόξης (μικρόν
[4, 70]	ὁ Ἀρχέλαος. ἀλλ´ ἂν ἀπαλλαγῇς	τοῦ	τύφου καὶ τῶν νῦν πραγμάτων,
[4, 125]	πιθανωτάτη. οὐ γὰρ ὡς ἡ	τοῦ	φιλαργύρου καὶ φιληδόνου λαμπρὸν μὲν
[4, 115]	τό τε σχῆμα καὶ εἶδος	τοῦ	φιλοτίμου δαίμονος; ἢ δῆλον ὅτι
[4, 80]	ἔχοντος ἀνδρός, ἀγαθὸς μὲν ὁ	τοῦ	φρονίμου καὶ ἀγαθοῦ δαίμων, πονηρὸς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/12/2007