[20,13] ἔπεσον δ´ ἐν τῇ μάχῃ τῶν μὲν Ἑλλήνων εἰς διακοσίους, τῶν δὲ Καρχηδονίων οὐ πλείους χιλίων, ὡς δ´ ἔνιοι γεγράφασιν, ὑπὲρ τοὺς ἑξακισχιλίους. Ἐν δὲ τῇ τῶν Καρχηδονίων παρεμβολῇ σὺν ταῖς ἄλλαις ὠφελείαις εὑρέθησαν ἅμαξαι πλείους, ἐν αἷς ἐκομίζετο ζεύγη χειροπεδῶν πλείω τῶν δισμυρίων· ἐξ ἑτοίμου γὰρ οἱ βάρβαροι κρατήσειν ὑπειληφότες τῶν Ἑλλήνων παρηγγέλκεισαν ἀλλήλοις ζωγρεῖν ὡς πλείστους καὶ δήσαντες εἰς συνεργασίαν ἐμβαλεῖν. ἀλλ´, οἶμαι, τὸ δαιμόνιον ὥσπερ ἐπίτηδες τοῖς ὑπερηφάνως διαλογιζομένοις τὸ τέλος τῶν κατελπισθέντων εἰς τοὐναντίον μετατίθησιν. Ἀγαθοκλῆς μὲν οὖν Καρχηδονίους παραλόγως νικήσας τειχήρεις συνεῖχεν, ἡ τύχη δὲ ἐναλλὰξ τὰ προτερήματα τοῖς ἐλαττώμασιν ἐπεισαγαγοῦσα τοὺς ὑπερέχοντας ἴσον ἐταπείνωσε τοῖς ἡτ τωμένοις· ἐν Σικελίᾳ μὲν γὰρ Καρχηδόνιοι μεγάλῃ νενικηκότες παρατάξει Ἀγαθοκλέα τὰς Συρακούσσας ἐπολιόρκουν, ἐν Λιβύῃ δὲ Ἀγαθοκλῆς τηλικαύτῃ μάχῃ προτερήσας εἰς πολιορκίαν ἐνέκλεισε Καρχηδονίους, καὶ τὸ θαυμασιώτατον, ὁ δυνάστης κατὰ μὲν τὴν νῆσον ἀκεραίους ἔχων τὰς δυνάμεις ἐλείπετο τῶν βαρβάρων, ἐπὶ δὲ τῆς ἠπείρου τῷ μέρει τῆς προηττημένης στρατιᾶς περιεγένετο τῶν νενικηκότων.

[20,13] Les Grecs perdirent dans cette bataille environ deux cents hommes, et les Carthaginois pas moins de mille, d'autres disent six mille. On trouva, entre autres objets, dans le camp des Carthaginois, plusieurs chars contenant plus de vingt mille menottes. Car les Barbares, espérant venir facilement à bout des Grecs, se promettaient d'avance un grand nombre de prisonniers, qui devaient être enchaînés et employés aux travaux publics. C'est ainsi que la divinité s'est plu à humilier l'orgueil des Carthaginois, qui essuyèrent tout le contraire de ce qu'ils espéraient. Agathocle, victorieux contre toute attente, força les Carthaginois à se renfermer dans leurs murs : la fortune, inconstante, fit ainsi succéder le revers à la victoire. En effet, en Sicile, les Carthaginois avaient battu Agathocle et assiégé Syraruse ; en Libye, Agathocle en fit autant à l'égard des Carthaginois; et, ce qu'il y a de plus merveilleux, c'est que le tyran qui avait été battu en Sicile à la tête de ses troupes intactes, venait, avec les débris de son armée, battre, sur le continent, ses propres vainqueurs.